TERUGKEER VAN DE STAANTRIBUNE • CEES VAN KOOTEN • RWDM • DE VOETBALADVOCAAT • ATLÉTICO MADRID TWEEDE DIVISIE • DUNDEE DERBY • AC MILAN – RODA JC • OSCAR ZIJLSTRA • AMPUTATIE ORANJE HET PLAKBOEK VAN LEX IMMERS • FINLAND • JOHN NIEUWENBURG
STAANTRIBUNE HÉT MAGAZINE OVER VOETBALCULTUUR
NUMMER 1 • JUNI 2015 • € 7,95
INHOUD
STAANTRIBUNE nummer 1
08 IN ’T KORT
Joops Monoloog, De 10 mooiste namen in Oranje, Quiz, Frits Portuum, Zoek de verschillen
32 TERUGKEER VAN DE STAANTRIBUNE
84 RWDM BLIJFT ALTIJD BESTAAN Ketjes weten waarom
KNVB onderzoekt mogelijkheid om regels aan te passen
90 HET PLAKBOEK
40 TOP 5
56
Blessures veroorzaakt door een viervoeter
TWEEDE DIVISIE Een vlucht naar nostalgie
10 STEAK EN BALLEN BIJ EROS
Argentijnse voetbalcultuur in een oude hal in een hippe wijk
16 THEMA
66 TOEN & NU
42 ‘FORZA ATLETI’
Programmaboekjes
Een bezoek aan Estadio Vicente Calderón
20 DE VOETBALADVOCAAT
51 CLUBNAMEN
26 COLUMN JORIS VAN DE WIER De Gloryhunter
52 CEES VAN KOOTEN
Gewiekste ondernemer of idealistische fan?
Stijn Vreven is niet meer bezig met indianen-gedoe
Lex Immers
95 COLUMN JOHAN VOSKAMP
Paardenkop
96 PORTRET Oscar Zijlstra, de scorende doelman
68 DE DUNDEE DERBY
Een vriendelijke burenruzie
98
Botev Plovdiv
JOHN NIEUWENBURG
76
‘Ik ben nog steeds een bikkel’
‘De wereld lag aan mijn voeten’
AMPUTATIE ORANJE
27 VOETBAL & MUZIEK
Heerenveen en Cambuur
28 AC MILAN – RODA JC (2002)
‘Trots op het kleine Roda dat won van het grote Milan’
54 HET VELD
Mill Road, Arundel FC
Fotoreportage Nederlands Amputatieteam - Belgisch Amputatieteam
102 BOEKEN Recensies
82 HET LAND
104 VOETBAL = KUNST
Voetbal en Finland, geen liefde op het eerste gezicht
Steve Welsh, Miniboro
ARGENTINIË
Sander Weeda
De Argentijnse voetbalcultuur wordt elke maandag geëerd in een oude hal in een hippe wijk
Steak en ballen bij EROS Een warme zomermiddag in 1998. Nederland speelt in een bloedheet stadion in Marseille de WK-kwartfinale tegen Argentinië. De wedstrijd die we ons herinneren door de goal van Dennis Bergkamp en het legendarische commentaar van Jack van Gelder. Maar mijn aandacht als tienjarig jochie werd vooral getrokken door klinkende namen als Juan Sebastián
Bas Voorwinde
B
uenos Aires, maandagochtend 11.00 uur, zeventien jaar later: mijn telefoon piept. Een sms’je van Martin: “Venís al fútbol?” (“Kom je voetballen?”) is zoals altijd de tekst. Die avond begroet ik mijn negen Argentijnse voetbalvrienden in Club EROS. Eén kus op de wang is het Argentijnse gebruik. Een wang, soms verscholen onder een grijze baard, want mijn teamgenoten zijn tussen de 30 en 55 jaar oud. Daar is op maandagavond weinig van te merken: als kleine jongetjes die net hun rugtas in de hoek hebben gegooid en het pleintje op zijn gerend om de rest van de dag te gaan ballen, staan de mannen te trappelen. Oude jongensdromen om ooit in het eerste elftal van River Plate, San Lorenzo of Racing Club te spelen, komen spontaan weer tot leven. De ‘maandagvoetbalavond’ in de hal van Club EROS begon 24 jaar geleden als training voor de wedstrijd op het veld van zaterdagochtend. Na een paar jaar vervloog de hoop op een profcarrière. De jongens begonnen met hun studie en de zaterdagochtendwedstrijd verviel. Maar de maandagavond staat voor altijd in de agenda geblokt.
Verón, Roberto Fabián Ayala en Gabriel Omar Batistuta. De spits met lange haren en baard, die met een loeihard schot van 25 meter op de paal het doel achter Edwin van der Sar liet schudden. Waar kwamen deze wild uitziende mannen met hun harde spel toch vandaan?
• STAANTRIBUNE 01
Tango en biefstuk EROS is een oude buurtvereniging, opgericht in 1941 en vernoemd naar de Griekse god van de liefde. Het gebouw heeft een stenen vloer. De tegels zijn zwart en wit, als een schaakbord. Het voetbalveldje is niet het enige dat EROS te bieden heeft. Bij binnenkomst wordt in een zijstuk van de hal tangoles gegeven. Mannen en vrouwen, vaak van middelbare leeftijd, oefenen hier de pasjes van de sensuele dans, terwijl de klanken van de tangomuziek door het hele gebouw schallen. Naast voetbal en tango zit er nóg een nationale passie verscholen onder het dak van EROS: vlees. Aan de andere kant van het voetbalveldje ligt de kantine. Hier krijg je geen broodje kroket, maar grote, sappige Argentijnse biefstuk. Het samenstellen van de teams is iedere week weer een lastig proces. De beste speler is Rubén. Hij speelde vroeger in de jeugd van Velez Sarsfield en was daar nog ploeggenoot van Diego Simeone, de aanvoerder in 1998 tegen Nederland. Ook Nicolás is een uitstekende voetballer. Samen proberen ze twee uitgebalanceerde teams samen te stellen. Mannen met mooie namen als Luciano, Gonzalo, en Sergio (bijnaam ‘el pájaro’, de vogel - waarom, weet niemand) worden zorgvuldig verdeeld tussen Rubén en Nicolás.
VOETBAL = KUNST
Joris van de Wier
Het alfabet van Miniboro Steve Welsh is een illustrator uit Middlesbrough en groot fan van de plaatselijke FC. De naam van zijn website (miniboro.com) en Twitteraccount (@miniboro_dotcom) verwijzen dan ook naar zijn favoriete club. Begin jaren negentig maakte Welsh zijn eerste illustraties voor het fanzine Fly Me To The Moon. ‘Miniboro’ koppelt iedere letter van het alfabet aan een illustratie van een voetballer. F is for Football “Ik ben al bijna twee jaar bezig met deze serie. Het zijn 26 portretten van voetballers, eentje voor iedere letter van het alfabet. Het is niet zo dat elke letter voor de beste speler staat. De voetballer moet mij persoonlijk ook aanspreken. Verder probeer ik zoveel mogelijk te variëren met landen, clubs en kleuren. Mijn favorieten zijn Baggio, Francescoli en Zlatan.”
Danny Welbeck Één van de spelers van de Engelse WK-selectie die Miniboro tekende in opdracht van de BBC
DE WEDSTRIJD
Thomas Rensen
Tobias Delahaye & Swen Muyrers
KALAC
SONKAYA
VREDE
LUYPERS
LACHAMBRE (46. SONKO, 120. VAN DER LUER)
TCHOUTANG (102. SOETAERS)
NYGAARD
RUDGE
VAN DESSEL
ANASTASIOU
LAWAL
‘TROTS OP HET KLEINE RODA
Europees voetbal is voor veel Neder-
loting een echte topploeg uit de koker
“En Luijpers haalt verschrikkelijk hard uit. Eén-nul staat Roda voor. Geweldig. Dat is dat sprookje, Roda voor in San Siro, tegen AC Milan.” Het is misschien niet zo beroemd als zijn ‘Bergkamp-uithaal’, maar voor supporters van Roda JC zorgt dit radiofragment van Jack van Gelder voor net zo veel kippenvel. Zeker bij de Limburgers die in Milaan waren en deze mooie zinnen pas weer bij thuiskomst hoorden.
komt. Tijd om historie te schrijven, zo-
Geel-zwart Domplein
landse clubs na een seizoen hard strijden een hoofdprijs. Zeker als bij de
DAT WON VAN HET GROTE MILAN’
als op 28 februari 2002, toen Roda JC in het San Siro tegen AC Milan speelde. Supporters vertellen over deze voor hun club legendarische avond.
JOSE MARI
MORENO (81. BROCCHI)
KALADZE
RUI COSTA (70. SIMONE)
DONATI (105. PIRLO)
GATTUSO
CHAMOT
ROQUE JUNIOR
LAURSEN
CONTRA
“Eigenlijk moest ik stage lopen, maar ik had me ziek gemeld en ben naar Milaan gegaan. Deze wedstrijd wilde ik echt niet missen.” Ludo Gulpen verwoordt het gevoel dat eind februari 2002 bij veel Roda JC-fans heerste. Met meer dan tweeduizend supporters waren de Limburgers afgereisd naar Milaan. Het plein voor de Dom in het centrum van de Italiaanse modestad kleurde voor één dag geel-zwart. Negen dagen eerder had AC Milan in Kerkrade met 1-0 gewonnen dankzij een buitenspeldoelpunt van José Mari. De Rossoneri hadden een selectie om van te watertanden. In Kerkrade speelde AC Milan met onder andere Christian Abbiati, Andrea Pirlo, Demetrio Albertini, Rui Costa en Andriy Shevchenko. In de return hadden de Limburgse supporters dan ook niet veel vertrouwen. “Eigenlijk legden we ons al neer bij uitschakeling”, zegt Jerome Sterman die ook aanwezig was in Milaan. “De reis en de ambiance waren het belangrijkste van het tripje.” Rond de eeuwwisseling was Roda JC gewend om Europees voetbal te spelen. Tussen 1995 en 2002 bleven de Limburgers alleen in het seizoen 1998-1999 thuis. Meestal was het avontuur na een paar rondes alweer ten einde. In 1997-1998 hadden de Koempels nog wel de kwartfinale in de Europa Cup II gehaald. Roda verloor van het Italiaanse Vicenza, met een doelsaldo van in totaal 9-1. In alle andere seizoenen overwinterde de club niet, behalve in 2001-2002. Juist in het jaar waarin het verval van de club voor het eerst te zien was - in de eredivisie eindigde Roda JC op een teleurstellende dertiende plek – beleefden de Limburgers een Europese droom.
ABBIATI • STAANTRIBUNE 01
DERBY
Joris van de Wier
Marco Magielse
DE DUNDEE DERBY Een vriendelijke burenruzie
een nederlaag van de vijand dan van een eigen overwinning. Zo niet in het Schotse Dundee, waar de supporters van Dundee United en Dundee FC het goed met elkaar kunnen vinden. De Dundee derby is de vriendelijkste burenruzie van Groot-Brittannië.
PASPOORT Dundee FC
Opgericht: Stadion: Bijnaam: Landstitel: Scottish Cup: League Cup: Europa:
Opgericht: Stadion: Bijnaam: Landstitel: Scottish Cup: League Cup: Europa:
1909 Tannadice Park (14.229) The Arabs 1 (1983) 2 (1994, 2010) 2 (1980, 1981) Halve finale Europa Cup I (1984), Finale UEFA Cup (1987)
ooit een halve finale van de Europa Cup I gespeeld. Dundee won in 1963 met 1-0 van AC Milan en United versloeg 21 jaar later met 2-0 AS Roma. Daarmee is Dundee de kleinste stad met twee halve finalisten in de Europa Cup I. Het is een feit waar ze heel trots op zijn in Dundee.
D Bij veel derby’s spat de haat er vanaf. Supporters staan elkaar naar het leven en genieten soms meer van
PASPOORT Dundee United
e reden voor het ontbreken van haat is dat Dundee een relatief kleine stad is met iets minder dan 150.000 inwoners, waardoor iedereen wel supporters van de andere club kent. Het is eerder regel dan uitzondering dat families bestaan uit fans van beide clubs. De stadions van Dundee en United liggen naast elkaar. Het is iets meer dan honderd meter lopen van Dens Park naar Tannadice Park. Staand op de Law, de uitgebluste vulkaan in het midden van de stad, heb je een perfect uitzicht op beide grounds. In allebei de stadions is
Net zoals in Glasgow en Edinburgh liep het voetbal in Dundee ooit langs sektarische lijnen. Dundee FC was de club voor het Schotse, protestantse deel van de bevolking, terwijl Dundee Hibernian de club was van de Ierse immigranten (Hibernia is de Romeinse naam voor Ierland) die veelal in de lokale jutefabrieken werkten. Waar in Edinburgh die scheidslijn lang bleef bestaan en die in Glasgow nog altijd intact is, is er van de sektarische oorsprong van de Dundee derby niets meer over. Al in 1919 veranderde Dundee Hibernian haar naam in Dundee United en werden de groene shirts oranje. Religie speelde in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog al geen rol meer bij deze derby.
Dee & Arab In de Troll Inn, een pub met uitzicht op Tannadice Park, staan Bob en Alan. Ze zijn allebei 53, stemden beiden voor Schotse onafhankelijkheid, hebben alle twee een roodharige vrouw en kennen elkaar
1893 Dens Park (11.506) The Dees 1 (1962) 1 (1910) 3 (1952, 1953, 1974) Halve finale Europa Cup I (1963)
al sinds hun jeugd. Er is alleen één groot verschil: Bob is een ‘Dee’ (Dundee-fan) en Alan een ‘Arab’ (United-fan). Voetbal is daardoor hét onderwerp van ‘banter’ tussen beide mannen. Vooral Bob heeft het zwaar, want United is al jarenlang de bovenliggende partij. Ooit was dat anders. Alan: “Toen wij jong waren, was Dundee de grote club. Zij wonnen de titel en speelden in Europa, terwijl wij decennialang in de tweede divisie rondhingen. In die tijd was het heel normaal om de ene week bij Dundee te kijken en de andere week bij United. Uitwedstrijden waren onbetaalbaar. Maar dat is allemaal lang geleden, hè Bob? Wanneer wonnen jullie ook alweer voor het laatst een derby van ons, haha?” De bulderlach van Alan heeft weinig effect op Bob, die ervan overtuigd is dat vanavond zijn club gaat winnen: “Normaal heb ik totaal geen vertrouwen voor derby’s, maar vandaag wel. Ik heb zelfs vijftig pond ingezet op winst voor ons. Als we vandaag niet winnen, winnen we nooit meer. United staat drie plekken boven ons, maar sinds ze Armstrong en Mackay-Steven (twee spelers die op ‘deadline day’ door Celtic werden gekocht, red.) kwijt zijn, stelt het niets meer voor bij de Arabs. Echt, we gaan winnen vandaag. Alan, ik betaal na de wedstrijd alle rondjes als jullie winnen.”
ACHTERGROND
Raoul De Groote
W
R
Marco Magielse • Archief Feyenoord Supportersvereniging/Piet Bouts
RWDM BLIJFT ALTIJD BESTAAN RWDM moest er in 2002 noodgedwongen mee ophouden, maar onder de supporters bleef de Brusselse club voortleven. “We vinden elkaar overal terug.” In het voorjaar begonnen de fans te dromen van een herstart in de Belgische vierde klasse volgend seizoen.
D
M Eddy Treijtel (Feyenoord, links) en Jacques Teugels (RWDM), kwartfinale UEFA Cup 1976-1977
KETJES WETEN WAAROM I
sraël-België, een kwalificatiewedstrijd voor het EK 2016, is amper negen minuten bezig als Stéphane Lievens via de chat van Facebook een foto stuurt. Een shot van de tribune. Je ziet supporters met Belgische sjaals, iemand met een Israëlische sjaal, een paar gekke hoedjes, maar vooral een grote vlag met het logo van RWDM. Het is niet de eerste keer dat het embleem van de Brusselse club opduikt bij de Rode Duivels. Ook op het WK in Brazilië viel het in de stadions te bespeuren. “Er is bij wedstrijden van de nationale ploeg altijd wel iemand aanwezig die de vlag van RWDM bij zich heeft”, zegt Lievens, een fervent supporter van Molenbeek en de Rode Duivels. “De voetbalbond heeft dat niet graag, maar we krijgen er van andere supporters wel altijd positieve reacties op. Onze bedoeling is om te tonen dat RWDM nog leeft.” Grijnzend: “Ik ben er alleen niet helemaal zeker van dat iedereen toen doorhad dat de club eigenlijk niet meer bestond.”
RWDM, op 1 juli 1973 ontstaan door de fusie van Racing White en Daring Molenbeek, ging in 2002 failliet. De poging die Johan Vermeersch daarna als nieuwe voorzitter ondernam om de club door een fusie met KFC Strombeek onder de naam FC Brussels te laten voortbestaan, hield stand tot het faillissement in juni 2014. Maar de fanatiekste supporters waren toen al lang afgehaakt: zij beschouwen 2002 als het echte einde van hun club. In een poging om RWDM alsnog weer op te richten met het originele stamnummer, het eigen logo en in het vertrouwde Edmond Machtensstadion, werden dit voorjaar door een groep supporters onderhandelingen aangeknoopt met de gemeente. Die liet aanvankelijk alleen White Star Bruxelles in het stadion spelen, maar raakte overtuigd van het financiële plan dat het groepje RWDMgetrouwen voorlegde. Zij konden daardoor onderhandelen om met hun vertrouwde logo en naam in de vierde klasse te herbeginnen en het stadion te delen.
STAANTRIBUNE HÉT MAGAZINE OVER VOETBALCULTUUR
BESTEL HET VOLLEDIGE NUMMER OP:
WWW.STAANTRIBUNE.NL
