M A N IF E S T A T IE
d in s d a g 1 6 o k t o b e r
s p u ip le in & b ib lio t h e e k
D E L E N
A C H T E R D E D U IN E N m a n if e s t a t ie m e t m a rk t & d e b a t
a rm o e d e o p d e a g e n d a
m a r k t o p h e t S p u ip le in (b ij S t a d h u is ) 1 2 - 1 6 .3 0 u u r d e b a t in d e b ib lio t h e e k (e e r s t e e t a g e ) 1 7 - 1 8 .3 0 u u r D e e S tra M a x S t ic
ln e m a tp a im in h t in g
e rs s to r e , S M a
o n a a t ic ra
d e r a n d e t , S t ic h t in h t in g (z )O , IB S S e g
re : S c g L e e n d e rd b ro e k
h ro e d r g e ld a k , D , V T L
e r v a n d , V o e d s e ia c o n ie o o s d u in
e r K o lb a n k B e th e e n , G
lk , S t e k , K H a a g la n d lk e r k L o o s r o e n L in k s
e s s le r S t ic h t in g , O k ia , e n , F N V lo k a a l, S t ic h t in g d u in e n , W e r e ld h u is , D e n H a a g
2
Den Haag, 4 oktober 2012 Beste leden van de commissie Samenleving, Op 9 september jongstleden stuurden wij u een brief waarin wij de kramenmarkt en het Lagerhuisdebat van dinsdag 16 oktober aanstaande aankondigden. Beiden hebben het doel om aandacht te vestigen op armoede in Den Haag en de sociale problematiek die daarmee samenhangt. Middels deze brief willen wij u voorafgaand aan de begrotingsbehandeling voeden met suggesties ten aanzien van armoede. In de bijlagen vindt u diverse knelpunten en oplossingen die gesignaleerd worden door de Initiatiefgroep Armoede. Alle deelnemende organisaties en stichtingen hebben suggesties aangedragen die geordend per onderstaande thema’s, in de bijlage weergegeven worden. De aangedragen suggesties waren erg divers. Soms overlappen de suggesties en soms belichten ze andere aspecten. Alle aangedragen suggesties zijn weergegeven in de bijlage. Sommige onderwerpen zijn hierdoor oververtegenwoordigd en anderen minder sterk vertegenwoordigd. De grootte staat los van het belang dat deze onderdelen hebben ten opzichte van elkaar of binnen de armoede problematiek. De tekst in de bijlage kan het beste gezien worden als inspiratie voor de begrotingsbehandelingen op 18 oktober; om de noodzaak die breed gevoeld wordt zichtbaar te maken en om, door het signaleren van knelpunten en oplossingen, aanzet te geven tot een opbouwend armoedebeleid.
1. Kinderen 1.1 Onzichtbare en langdurige armoede 1.2 Wijziging WWB
5 5 5
2. Daklozen 2.1 Onderdak en opvang 2.2 Regiobinding
6 6 7
3. Perverse prikkels 3.1 (Effect van) Regels en Richtlijnen 3.2 Kosten 3.3 Schuld en stapelmaatregelen 3.4 Belangenbehartigingsorganisaties
8 8 9 9 10
4. Werk en Wonen 4.1 Werk 4.2 Wonen
11 11 12
5. Overige suggesties, knelpunten en oplossingen 5.1 Ongedocumenteerden 5.2 Voeding 5.3 Breed stedelijke samenwerking 5.4 Contact
13 13 13 13 13
Wij wensen u veel succes en constructieve discussies toe met een positieve bijdrage voor het armoedebeleid ten gevolg. Daarnaast heten wij u de 16de graag welkom op het Spuiplein als een bezoeker van de armoedemarkt en in de bibliotheek als deelnemer aan het Lagerhuisdebat. Vriendelijke groeten,
Henk Baars, Gerard van der Zandt, Henny van der Most, Yvonne-‐louise Beyerling, Anke van der Heul Organisatieteam ‘Delen achter de Duinen’ Namens: STEK, Stichting Schroeder van der Kolk, Wereldhuis, Voedselbank Haaglanden, IBS Segbroek, Stichting Okia, Diaconie van de Protestantse Gemeente Den Haag, Diaconie Bethelkerk Loosduinen, VT Loosduinen, Stichting Maximine, Stichting Straatpastoraat, Stichting Leergeld, FNV Lokaal Den Haag, Stichting Mara, Kessler Stichting, Stichting (z)Onderdak, enkele fractieleden van de volgende partijen: GroenLinks, PvdA, HSP, CDA, SP, D66, Lijst van Doorn.
3
4
1. Kinderen
1.1 Onzichtbare en langdurige armoede -‐ Het zou goed zijn als de gemeente Den Haag in haar armoedebeleid bijzondere aandacht schenkt aan de armoede onder kinderen. Kinderen worden langduriger blootgesteld aan armoede dan volwassenen en dragen hun ervaringen daarna lang met zich mee. Daarbij hebben kinderen zelf weinig tot geen (legale) mogelijkheden om hun omstandigheden te verbeteren. -‐ De gemeente Den Haag zal bij de onderbouwing van haar armoedebeleid ermee rekening moeten houden dat een deel van de armoede onder kinderen onzichtbaar is. In de meeste statistieken worden mensen zonder geldige papieren (‘ongedocumenteerden’) en hun kinderen niet meegenomen. Het verplichte onderwijs biedt de mogelijkheid een reëler beeld van de omvang van het probleem te krijgen.
1.2 Wijziging WWB -‐ De verlaging van de inkomensgrens voor de Ooievaarspas brengt ook veel kinderen in de problemen, zoals bij de contributies voor sportverenigingen. Het belang van participatie van deze jongeren in sportieve en culturele activiteiten valt moeilijk te overschatten. Een herziening of intrekking van het overheidsbesluit over de verlaging van de norm naar 110% van het wettig bestaansminimum zou een welkome bijdrage aan de armoedebestrijding zijn. -‐ In 2013 -‐ vervalt door de wijzigingen in de WWB-‐ de Ooievaarspas voor kinderen uit gezinnen met een inkomen tussen 110% en 130% van het wettelijk minimuminkomen. Hierdoor vervalt de vergoeding van de contributie en de attributen om deel te kunnen nemen: Zorg er a.u.b. voor dat alle kinderen ook in 2013 mee kunnen blijven doen.
5
2. Daklozen
2.1 Onderdak en opvang -‐ Met uitzondering van enkele doelgroepen (o.m. mensen die rechtstreeks uit detentie komen) is de Sociale Dienst gestopt met het betalen van waarborgsom en bemiddelingskosten wanneer mensen een woning of een kamer kunnen krijgen of naar een andere woning moeten overstappen. Hierdoor krijgen veel daklozen geen toegang tot de woningmarkt en raken mensen die gedwongen moeten verhuizen soms dakloos. -‐ Het CCP (Centraal Coördinatiepunt + daklozenloket) levert te weinig maatwerk om mensen in een voor hen geschikt traject naar huisvesting te krijgen. Regelmatig horen wij van mensen dat zij (tussen)stappen moeten maken die voor hen niet nuttig of ongeschikt zijn. -‐ De nachtopvang is teruggebracht naar 90 bedden in het passantenverblijf van de Kessler Stichting. Deze zijn bijna dagelijks vol en meestal is er dan een wachtlijst van mensen die dus buiten moeten blijven. -‐ Door de sluiting van de gebruikersruimte aan het Van de Venneplantsoen en de voorgenomen sluiting van de gebruikersruimte aan het Zieken, worden gebruikers letterlijk en figuurlijk in de kou gezet. -‐ Opvang: Er is binnen de gemeente Den Haag te weinig opvang waardoor er nog steeds mensen buiten moeten slapen. De opvang die er wel is wordt steeds hoogdrempelige om de kosten van MO te drukken. Laagdrempelige opvang is echter goedkoper en voor een deel van de daklozen is geen noodzaak tot hoog gespecialiseerde, dure opvang. Deze mensen hebben nu echter geen andere keuze dan gebruik te maken van deze dure vorm van opvang. Oplossing: Opvangplekken aanpassen aan de behoefte, een opvang in zelfbeheer en meer laagdrempelige opvang bieden voor diegenen die geen specialistische zorg nodig hebben. Mogelijkheid binnen deze laagdrempelige voorziening tot internetgebruik, telefoongebruik en administratieve handelingen alle voor “zakelijk” gebruik om papierwinkel op orde te krijgen. Daarnaast binnen deze voorziening projecten opzetten voor dagbesteding, werk en of scholing. Meer mogelijkheden om door te stromen naar zelfstandig wonen creëren. -‐ Acht weken regeling nachtopvang: De Gemeente heeft een acht weken regeling in de nachtopvang ingesteld. Dit betekent dat passanten van de nachtopvang, na intake, een traject wordt aangeboden en dat verblijf langer dan acht weken gekoppeld wordt aan het hebben van een Daklozenuitkering. Als gevolg hiervan worden daklozen die geen traject hebben na acht weken de toegang tot de nachtopvang ontzegd. Ze komen pas een jaar later weer in aanmerking. Veel daklozen hebben een groot wantrouwen ontwikkeld richting hulpverlening en instanties in de loop van de tijd. Zij hebben in het verleden al veel hulptrajecten gevolgd die hun ook niet van de straat af hielpen. Een combinatie van wantrouwen en veel persoonlijke problemen leidt er vaak toe dat daklozen in eerste instantie weinig oren hebben naar een snelle plaatsing in een traject. Ze zijn moe van het straatleven en hebben eerst gewoon rust en tijd nodig om hun problemen onder ogen te kunnen zien. Het snelle opstarten van een traject waar veelal te weinig recht gedaan wordt aan de persoon in kwestie strandt dan ook vaak. Gevolg is dat cliënt een jaar lang geen beroep kan doen op hulpverlening en opvang. Met alle negatieve gevolgen voor zowel cliënt als samenleving. Oplossing: De acht wekeneis zou geschrapt moeten te worden. Ook wij begrijpen dat de MO niet vrijblijvend hoeft te zijn, doch het lijkt veel zinvoller om te werken vanuit de mogelijkheden van de cliënt. In overleg met cliënt kan afgesproken welke doelen in welke termijn bereikt kunnen worden. De stress en angst de opvangplek kwijt te raken doordat men niet in staat is in de korte tijd van 8 weken te bewijzen dat men bereid is aan de eigen toekomst te werken verdwijnt hierdoor. De op deze wijze ingegane trajecten zullen succesvoller zijn en minder mensen zullen noodgedwongen op straat bivakkeren. Dat mensen een
6
jaar lang van hulp verstoken blijven kan nooit in het belang van cliënt en de maatschappij zijn.
2.2 Regiobinding -‐ Veel mensen worden bij het CCP afgewezen op grond van (gebrek aan) regiobinding. Regelmatig worden ze teruggestuurd naar een vroegere woonplaats, waar ze dan vaak ook weer niet erkend worden. Zo raken ze tussen de wal en het schip, met alle gevolgen van dien en worden onnodige en onterechte drempels opgeworpen.. De regiobinding schijnt geen wettelijke regeling te zijn en wie er via een advocaat werk van maakt, wordt alsnog toegelaten. Gemeentes zouden op z'n minst moeten afspreken dat één gemeente de daklozenuitkering verstrekt en daarna onderling uitvechten wie uiteindelijk voor de kosten verantwoordelijk is. -‐ Door de wijze waarop de regiobinding wordt toegepast, met als enig criterium de eis 2 jaar in de afgelopen 3 jaar in de gemeente woonachtig te zijn geweest, ontstaat er een groep mensen die buiten de boot valt. Steeds meer dak-‐ of thuislozen, zowel mensen met een Nederlands paspoort als mensen van een andere nationaliteit, hebben geen enkele regiobinding en blijven verstoken van hulpverlening en uitkering. Deze mensen rest niets dan hulp te vragen bij non gouvernementele organisaties om te overleven. Er is voor deze groep geen perspectief, betaalde arbeid is door de situatie waarin men verkeerd een onmogelijke opgave. Zonder adres, zonder de rust van een slaapplek in de nacht, zonder de zekerheid van de volgende maaltijd heeft men niet de energie noch de mogelijkheid een situatie te creëren zichzelf een inkomen te verwerven om uit de situatie te komen. Oplossing: Pas de regiobinding toe zoals deze bedoeld is. Help de mensen daar waar ze de meeste kans van slagen hebben, ook al is dat in een gemeente waarmee men geen regiobinding heeft. Draag de mensen die meer kans van slagen in een andere gemeente hebben ten alle tijden warm over. Indien hulpverlening in een andere gemeente plaatsvindt dan in de regiogebonden gemeente kunnen de te maken kosten misschien tussen gemeentes onderling verrekend worden zodat er geen sprake is van financieel nadeel voor de opvanggemeente.
7
3. Perverse prikkels
3.1 (Effect van) Regels en Richtlijnen -‐ De termijn die genomen wordt voor de beoordeling van aanvragen bij de Sociale Dienst is vaak erg lang; daardoor raken mensen die bijv. uit een andere uitkering komen (WIA, Wajong) onnodig en ten onrechte in problemen. Zij zouden op z'n minst een voorschot moeten krijgen waaruit zij vaste lasten kunnen (blijven) betalen en nog enig leefgeld overhouden. -‐ Er zijn mensen die verstandelijk of psychisch absoluut niet in staat zijn om volgens de regels aan de sollicitatieplicht te voldoen, ook al omdat veel per computer moet. Deze mensen raken daardoor (een deel van) hun uitkering kwijt. -‐ Voor mensen die een laag IQ hebben, laaggeletterd zijn structurele ondersteuning bieden op financieel, administratief niveau en wel door mensen die goed op de hoogte zijn van wet en regelgeving. -‐ Zodra mensen in bijstand zich niet voor volle 100% houden aan alle aan de bijstand verbonden voorwaarden worden vrijwel direct korting op de uitkering. Deze sociale kwetsbare groep is niet altijd op de hoogte van veranderingen in beleid en gevolgen daarvan. Goede en tijdige communicatie over veranderingen in beleid is dus essentieel. -‐ Armoede heeft niet alleen betrekking op geld, maar ook op mogelijkheden om jezelf te ontplooien, om je eigen leven vorm te geven, om sociale verbanden aan te gaan en te onderhouden. Het gaat ook over depressie, isolement, over het gevoel nooit meer ergens grip op te krijgen. In verschillende stadsdelen raken veel mensen in een ontmoedigende spiraal van werkloosheid en sollicitatieplicht. -‐ 'Het is logisch' zei ooit een Ghanese vrouw 'dat je hier uitkeringen hebt: je mag hier nog geen steen uit de stoep trekken om je mais te verbouwen'. Veel regels komen voort uit de behoefte tot bescherming. Maar te onderzoeken valt waar initiatieven van mensen zelf te ondersteunen en bevorderen zijn door regels te versoepelen of te laten vallen. Maak (openbare) ruimte: • Geef meer ruimte vrij voor initiatieven rond het verbouwen van voedsel, rond vergroenen van straten enz. Dat is gezond, dat zorgt voor contacten tussen mensen. Er staan veel onbebouwde plekken in de stad, geef ze vrij. • Het plan van wethouder Norder om kantoorruimte om te zetten in woonruimte is een verstandig plan. Overweeg daarnaast om meer leegstand in de stad toegankelijk te maken voor bewoners met initiatieven. • Bijvoorbeeld om hergebruik van materialen te ondersteunen; bij verbouwingen verdwijnt veel bruikbaar materiaal in containers. Geef ruimte voor 'materialenbanken' in elk stadsdeel, waar materiaal gebracht kan worden en gehaald (beheer*). • Bijvoorbeeld voor 'kluswoningen'; sloopwoningen die door bewoners zelf opgeknapt worden waarbij in huur-‐ (of koop) constructie bewoners zelf de woning opknappen; hoe meer zelf wordt gedaan hoe lager de huur; bij randvoorwaarden horen bouwvoorschriften rond casco etc. • Bij het geven van letterlijke ruimte hoort ook het geven van ruimte aan creativiteit en vermogens van mensen; geef ze meer mogelijkheden om iets op te bouwen, om met elkaar uit te wisselen, gezamenlijk wat op te bouwen, te beheren, elkaar wat te leren: honoreer en faciliteer dit. • Ondersteun initiatieven als TimeBank: een uur arbeid van de één is gelijkwaardig aan de arbeid van een ander: neem dit systeem over.
8
-‐ Mensen die door de DSZW gebudgetteerd zijn wanneer zij 65 worden niet aan hun lot overlaten maar adequaat helpen en nazorg bieden.
3.2 Kosten -‐ Mensen komen in de knel door toename eigen bijdrage voor zorgverzekering (en het daarvoor reserveren) en de gevolgen van de crisis. -‐ Het is aanwijsbaar dat de mensen met een uitkering een onevenredige last moeten dragen, vanwege de toename van de eigen bijdragen (stapeling) en de verschraling van ondersteunende regelingen, zoals het bijna geheel afschaffen van de bijzondere bijstand (niet op papier, wel in de feitelijkheid). -‐ M.b.t de schuldhulpverlening: Stapeling van de eigen bijdrage en het effect daarvan. -‐ Boetes: Door het lage inkomen van deze doelgroep is men vaak niet in staat de kosten van het Openbaar Vervoer te dragen. Ook heeft men niet de beschikking over een fiets. Teneinde te kunnen voldoen aan de eisen die door de diverse instanties gesteld worden m.b.t. afspraken en tijdstippen is men regelmatig gedwongen zwart te rijden. De resulterende boetes kunnen niet betaald worden en eindigen in detentie. Door deze kortdurende detenties is men bij vrijlating iedere keer terug bij af. Reeds geregelde afspraken en ingegane trajecten om uit de situatie te komen moeten opnieuw gemaakt c.q. ingezet worden. Men komt in een vicieuze cirkel waar men niet meer uitkomt. Ook de zogeheten Muldervonnissen zijn in deze berucht. Boetes voor wild kamperen, wild plassen, ongeoorloofd ophouden in de openbare ruimte, voor iedere APV regel wordt wel eens een boete opgelopen. Niet altijd kan de schuld hiervoor bij de beboete persoon in kwestie gelegd worden. Als de nachtopvang vol zit, is men gedwongen zich buiten op te houden. Het opjaagbeleid zorgt er vervolgens voor dat men boetes oploopt. Voor een Muldervonnis kan men tot 3 keer voor hetzelfde feit gegijzeld worden, de boete moet ondanks detentie toch betaald. Oplossing: Bevries boetes en stop detentie hiervoor zodra men een traject ingaat en los deze betalingen gaandeweg op zonder dat er sprake is van detentie tussendoor. Zorg voor een OV regeling voor deze doelgroep. Detentie op basis van kleine overtredingen kosten de gemeenschap meer dan het oplevert en werken niet mee aan een oplossing voor de persoon.
3.3 Schuld en stapelmaatregelen -‐Schuldenproblematiek: In het verleden gemaakte schulden kunnen tijdens een periode van dakloosheid niet opgelost worden. Buiten de inkomensproblematiek is het ook niet mogelijk het traject van schuldhulpverlening in te gaan zolang men nog geen vaste woon-‐ of verblijfplaats heeft. Naarmate de dakloosheid langer duurt stapelen de schulden zich op door rentebijschrijvingen, administratie-‐ en vonniskosten. Een relatief kleine schuld is in een jaar tijd vaak verviervoudigd tot een problematische schuld. De wachttijden voor een traject dan wel het vinden van woonruimte zijn lang, gemiddeld oplopend tot een jaar, de aansluitende wachttijd tot het begin van een schuldhulpverlenings-‐traject kan vervolgens nog eens oplopen tot 8 maanden. De criteria voor trajecten als Housing First zijn ook niet aangepast aan de situatie van de dakloze: één van de eisen is dat men in een schuldhulpverlenings-‐traject zit en dat is onmogelijk zolang men geen woon-‐ of verblijfplaats heeft. Een andere vicieuze cirkel. Oplossing: Doorbreek de vicieuze cirkel door schuldbevriezing bij aanvang hulpvraag (dus al bij aankomst in bv nachtopvang), zorg voor kortere wachttijden voor trajecten en schuldhulpverlening. -‐ Stapeling maatregelen: Door de stapeling van bezuinigingsmaatregelen waarbij hoge eigen bijdragen bv in de zorg gevraagd worden valt een grote groep daklozen buiten de hulpverlening die zij nodig hebben. Gevolg is dat mensen vervallen in overlast veroorzakend gedrag dan wel dat gezondheidsproblemen zich verergeren en uiteindelijk meer kosten aan specialistische hulp in een later stadium dan dat een relatief simpele behandeling in aanvang gekost zou hebben. Oplossing: Laat financiën geen drempel zijn cq worden voor mensen die zorg nodig hebben. Zorg
9
desnoods voor een gemeenschappelijke pot waaruit zorg betaald kan worden zodra de noodzaak zich voordoet in plaats van te wachten met zorg verlenen als het echt niet anders meer kan.
3.4 Belangenbehartigingsorganisaties
-‐ Toegankelijkheid Cliëntenraad SZW: Is de Cliëntenraad wel een cliëntenorganisatie? • Niet op de site van ‘Den Haag’ te vinden. • Geen Cliëntenraad SZW folder in de i-‐Shops beschikbaar, omdat die folder er (nog?) niet is. • Niet in de Gemeentegids Den Haag 2011 te vinden. De Gemeentegids 2012 nog niet gezien maar hetzelfde manco als in de Gemeentegids 2011 wordt verwacht. -‐ Schijn bedriegt? Haags Wmo Netwerk heeft sinds 1 januari 2012 geen (kleine) subsidie meer voor administratieve ondersteuning, terwijl dit vrijwilligersnetwerk als enige naast de Cliëntenraad SZW op blz 6 wordt genoemd in ‘Zorg voor elkaar’ , het Meerjarenbeleidplan Maatschappelijke ondersteuning 2011-‐2014. -‐ Den Haag goed af zonder Wmo-‐raad? Den Haag heeft, afwijkend van de andere grote gemeenten geen Wmo-‐raad. Een Haagse oplossing zou minstens net zo goed kunnen zijn. Maar is dat wel zo in Den Haag?
-‐ Den Haag Op Maat voldoet steeds minder aan het ideaal van 1 loket.
10
4. Werk en Wonen
4.1 Werk -‐ Banen aan de onderkant (en gesubsidieerde) banen zijn nagenoeg verdwenen. Mensen vallen terug op uitkering. -‐ Arbeid onder druk. Ketens in de arbeidsmarkt: grote spelers met sterke concurrentiepositie brengen een grote prijsdruk in de keten. Onderaan de keten verschraalt, fragmenteert en verarmt daardoor de arbeid. Dat zien we onder meer in de tuinbouw, schoonmaak, in de bouw etc. • De gemeente kan daar als grote opdrachtgever een rol in spelen, onder meer door bij subsidieverstrekking en aanbestedingen duurzaam sociaal beleid op te nemen in de voorwaarden. Den Haag heeft de Code Verantwoordelijk Marktgedrag ondertekend. Om dit actief concreet en levend te houden zou de gemeente jaarlijks de zgn. Zelfverklaring op moeten stellen, om daarmee concreet de voornemens aan te geven. • Supermarktketens drukken veel kleine winkeliers uit de markt. Daarmee valt een opstap weg in ondernemen, waar ook families bij betrokken zijn en bovendien valt daarmee een sociale infrastructuur weg en verschraalt het aanbod in de binnenstad. De gemeente kan hier via het al dan niet verlenen van vestigingsvergunningen en vergunningen voor openingstijden invloed op uitoefenen. Eveneens zal bezien moeten worden wat er aan de hoge huurprijs van winkels in de binnenstad gedaan kan worden. -‐ Inzetten op werk, dat als vrijwilliger wordt uitgevoerd, tegen extra vrijwilligersvergoeding (max. 125 Euro per maand), onkostenvergoeding en vergoeding voor OV, Fiets, regenpak, enz. en abonnement op biologische winkel. Voorbeelden : • Sportverenigingen : Kantinedienst • Zorg : Wandelen met cliënt. • Welzijn : Organiseren bingo in wijkcentrum. • Onderwijs : Klassenassistentie verlenen • Cultuur : Gastheer/gastvrouw in museum. • Jeugd : Ondersteuning, goed kunnen luisteren en zo nodig naar de juiste persoon kunnen doorverwijzen. • Straat : Schoon houden perken. • Publiek : Voorlichting geven over niet voeren in grasvelden. • Wonen : Buurtconciërges zijn met oog en oor voor de bewoners. -‐ Kern van het bestrijden van armoede is het vinden, krijgen en houden van de baan: • Leeftijdsdiscriminatie actief bestrijden bij bedrijven in Den Haag. • Actief inzetten op vormen werkcorporatie waar vakken als schilderen, fietsen maken en metselen en huizenonderhoud voor corporatiebezit wordt waargemaakt. • Mensen op eigen niveau werk geven en inzetten op her-‐ en bijscholing. -‐ Knelpunten: Geen werk, Laag opgeleid, Invloed van op kinderen ( bv merkkleding ), Onderdrukking, Isolement, Vooroordelen. Oplossingen: Educatie, Voorlichting, Schooluniform, Proberen de mensen uit huis te krijgen, Zelfredzaamheid, Zelf initiatief en Mannen emancipatie. -‐ Jonge moeders werk geven in de kinderopvang, peuterschool e.d. of laten starten in klassenassistentie en wel zo dat de eigen kinderen op dezelfde locatie opgevangen kunnen worden en niet elders.
11
4.2 Wonen Wonen bereikbaar maken en houden doordat sociaal consulenten van de corporatie direct actie ondernemen bij ontstaan achterstanden in betaling huur en energie. Sociaal consulenten ondernemen direct actie bij signalen over smerige portieken, gebroken ramen, naar buiten wapperende gordijnen, kapotte leuningen, smerige kelders. Inzetten op maken van (tijdelijke) huisvesting om te zorgen voor dat elk mens een dak met bed, bad en brood heeft. Een tijdelijk onderdak kan ook reguliere arbeidsplaatsen opleveren zoals: • Conciërgefunctie • Schoonmaak • Cateringfunctie Mogelijkheden zijn : • Leegstaande kantoren en scholen met een opgeknapt en passend centraal sanitair, zoals het leegstaande gebouw van Het Steenvoorde College in Moerwijk, leegstaande kantoren in de Binckhorst en het UWV-‐complex aan de Scheveningse Weg. • Corporaties blijven niet langer bij beschikbaar komen bestaande woning de huren verhogen, zodat huurtoeslag niet langer toereikend blijft.
12
5. Overige suggesties, knelpunten en oplossingen
5.1 Ongedocumenteerden -‐ MOE-‐landers en ongedocumenteerden, waaronder de zgn. 'illegalen' die niet in Nederland mogen blijven en die niet naar hun thuisland terug kunnen omdat ze daar niet worden toegelaten: Hoewel de oplossing voor deze problemen bij de landelijke politiek ligt, zou de gemeente om humanitaire redenen op z'n minst voor een minimale opvang van 'bed, bad en brood' moeten zorgen. -‐ Formuleringen in beleid zouden over 'alle inwoners' kunnen gaan.
5.2 Voeding Lage inkomens hebben meer moeite gezond en regelmatig te eten. Onder de groep dak-‐ en thuislozen met name diegenen die te maken hebben met meervoudige problematiek, is gezonde voeding al helemaal een probleem. Binnen de dagopvang van de Maatschappelijke Opvang zijn maaltijdvoorzieningen doch deze zijn onvoldoende voor een compleet gezond voedselpakket of zijn slechts beperkt toegankelijk voor de doelgroep. Gezonde voeding komt de cliënt ten goede en zal een verlaging van zorgkosten bewerkstelligen. Oplossing: Projecten binnen laagdrempelige voorzieningen opzetten waar maaltijden verstrekt worden bereid door cliënten onder begeleiding van een professionele kok. Kookcursussen voor cliënten. Mogelijkheden tot het bereiden van een eigen maaltijd door cliënten door een cliëntkeuken te realiseren voor diegenen die niet de beschikking hebben over eigen kookmogelijkheden.
5.3 Breed stedelijke samenwerking -‐ In de laatste voorbereidende bijeenkomst van ‘Delen achter de Duinen’ 24 september 2012 is er besloten dat er een intensievere, breed stedelijke samenwerking zou moeten ontstaan.
5.4 Contact Voor vragen, opmerkingen of suggesties kunt u via onderstaande contactgegevens contact opnemen met de Initiatiefgroep ‘Delen achter de Duinen’:
[email protected], 0621402583.
13
