spreektekst: Wij weten het allemaal: de armoede in Nederland neemt toe. Dat blijkt telkens weer uit cijfers en publicaties van het CPB, Nibud en andere instanties. We weten het, maar hebben er zelf meestal niet direct mee te maken. Veruit de meeste raadsleden en politici in het algemeen zijn goed opgeleid, hebben banen, zijn maatschappelijk actief. Zij participeren, zoals dat tegenwoordig heet, en balanceren niet op het randje van een financiële afgrond. En mocht dat onverhoopt toch gebeuren, dan weten zij de weg te vinden naar ondersteuning, hetzij in eigen kring hetzij via de overheid. Veel mensen uit de kwetsbare groepen in de samenleving kunnen dit niet en balanceren wel voortdurend op dat dunne lijntje. Zij hebben onze hulp nodig, hulp van de overheid omdat hun eigen netwerk er niet is of niet voldoende kan ondersteunen. De kwetsbare groepen zijn wat ons betreft: de kinderen van huishoudens met een laag inkomen, de 65 plussers met alleen AOW die geen zicht meer hebben op verbetering, de chronisch zieken en de minima-huishoudens. De PvdA, maar ik weet zeker ook andere partijen, wil deze groepen helpen en de ondersteuning die er is, makkelijker maken. Want met het wegvallen van de categoriale regelingen, zoals de WTCG(wet chronisch zieken en gehandicapten), de CER(compensatie eigen risico) en de LDT(langdurgheidstoeslag), is het voor mensen veel lastiger geworden om rond te komen. Bij elkaar scheelt het wegvallen van de regelingen zeker 600-700 euro per jaar. Geld dat vaak werd gebruikt om achterstanden in te lopen, de noodzakelijke vervangingen te doen of eens een keertje iets leuks te doen. We bieden voor deze inwoners in onze gemeente maatwerk en dat is voldoende, zegt de wethouder. Maatwerk is mooi, maar is geen doel op zich! Het betekent in de praktijk dat men iedere aanvraag apart moet doen, ieder jaar opnieuw, met allerlei bewijsstukken en veel administratieve rompslomp (ook voor de gemeente trouwens). De formulieren zijn te lang, bewijsstukken zijn niet altijd voorhanden, besc
spreektekst: Wij weten het allemaal: de armoede in Nederland neemt toe. Dat blijkt telkens weer uit cijfers en publicaties van het CPB, Nibud en andere instanties. We weten het, maar hebben er zelf meestal niet direct mee te maken. Veruit de meeste raadsleden en politici in het algemeen zijn goed opgeleid, hebben banen, zijn maatschappelijk actief. Zij participeren, zoals dat tegenwoordig heet, en balanceren niet op het randje van een financiële afgrond. En mocht dat onverhoopt toch gebeuren, dan weten zij de weg te vinden naar ondersteuning, hetzij in eigen kring hetzij via de overheid. Veel mensen uit de kwetsbare groepen in de samenleving kunnen dit niet en balanceren wel voortdurend op dat dunne lijntje. Zij hebben onze hulp nodig, hulp van de overheid omdat hun eigen netwerk er niet is of niet
voldoende kan ondersteunen. De kwetsbare groepen zijn wat ons betreft: de kinderen van huishoudens met een laag inkomen, de 65 plussers met alleen AOW die geen zicht meer hebben op verbetering, de chronisch zieken en de minima-huishoudens. De PvdA, maar ik weet zeker ook andere partijen, wil deze groepen helpen en de ondersteuning die er is, makkelijker maken. Want met het wegvallen van de categoriale regelingen, zoals de WTCG(wet chronisch zieken en gehandicapten), de CER(compensatie eigen risico) en de LDT(langdurgheidstoeslag), is het voor mensen veel lastiger geworden om rond te komen. Bij elkaar scheelt het wegvallen van de regelingen zeker 600-700 euro per jaar. Geld dat vaak werd gebruikt om achterstanden in te lopen, de noodzakelijke vervangingen te doen of eens een keertje iets leuks te doen. We bieden voor deze inwoners in onze gemeente maatwerk en dat is voldoende, zegt de wethouder. Maatwerk is mooi, maar is geen doel op zich! Het betekent in de praktijk dat men iedere aanvraag apart moet doen, ieder jaar opnieuw, met allerlei bewijsstukken en veel administratieve rompslomp (ook voor de gemeente trouwens). De formulieren zijn te lang, bewijsstukken zijn niet altijd voorhanden, beschikkingen worden voor 6 maanden afgegeven en dan moet alles weer opnieuw, de aanvragen duren lang, mensen worden niet teruggebeld, er zijn achterstanden bij de verwerking, sommige mensen (vooral de ouderen) hebben geen computer, dus kunnen geen informatie vinden. Deze problemen komen allemaal uit de praktijk! Ik wil graag een VB geven van maatwerk zoals dat onlangs is geleverd door de gemeente: mw X vraagt op aanraden van haar arts, ze heeft rugklachten, een nieuw matras aan. Het hare is 25 jaar oud. Ze krijgt toegewezen 100 euro. Daarmee kan ze naar IKEA een 1 persoons matras halen, zo luidt het bijgevoegde advies. Mw heeft echter een 2 persoonsbed en bijpassend beddengoed en geen auto. Wat heeft zij aan zo'n oplossing?! En dan hebben we het maar niet over de kwaliteit van een matras van 100 euro!! Dat noem ik geen maatwerk, dat noem ik lapwerk ! Bij de casusbespreking, die we onlangs hebben gehad, en waar ik de wethouder en haar ambtenaren voor hun openheid van zaken wil prijzen, is gebleken dat er een groot verschil bestaat tussen de theorie en de praktijk. In theorie is alles goed geregeld en krijgt iedereen wat hij nodig heeft. In de praktijk weten de consulenten niet altijd wat te doen met complexe vragen, is hun kennis en opleiding nog onvoldoende en werken de systemen nog niet zoals gewenst. Daar wordt hard aan gewerkt, maar laat inwoners ondertussen niet de dupe worden van deze achterstand.
Er moet meer gedaan worden om bekendheid te geven aan de mogelijkheden, de gemeente website en de Omrooper zijn niet voldoende, mensen kunnen soms niet lezen, begrijpen de taal niet voldoende, zijn laaggeletterd of verstandelijk beperkt , het lukt ze gewoon niet! Daarom vragen we om automatische herhaling of een tenminste een herinnering, daarom vragen we om meer communicatie.
De wethouder kan stellen dat de decentralisaties een succes zijn omdat iedereen is geholpen
en we binnen de budgetten zijn gebleven, maar wij zien een groep mensen die niet of niet voldoende wordt geholpen. Wij spreken er slecht een klein aantal, dat is dus een topje van de ijsberg.
Wij willen daarom via een aantal moties, proberen om mensen, die in armoede leven in Huizen, te helpen. Graag zouden Wij steun hiervoor vanuit de raad ontvangen.
Wij hebben 2 moties die direct uitgevoerd kunnen gaan worden: 1. Kinderen: de z.g. kindregelingen mogelijk maken voor alle huishoudens tot 130% van het sociaal minimum. Dus ook voor kinderen van mensen met een laag loon en ZZP-ers. Hetzij via de gemeente, hetzij via het Sport- en Cultuurfonds
2. De PC regeling uit te breiden van alleen kinderen naar iedereen die een reintegratietraject volgt én de mogelijkheden te onderzoeken om de regeling voor alle minima toe te passen. en 3 verzoeken om onderzoek:
1. Chronische zieken: de vergoeding eigen risico zorg, jaarlijks automatisch te herhalen na het eerste verzoek (bij ongewijzigde omstandigheden) of ten minste een jaarlijkse herinnering sturen. Dit zou ook de gemeente veel tijd schelen en dus kosten besparen. idem voor de volgende regelingen: De IIT(individuele inkomenstoeslag) en kwijtschelding gemeentebelasting voor alle ontvangers/aanvragers jaarlijks automatisch herhalen of ten minste een jaarlijkse herinnering te sturen. Meer bekendheid te geven aan deze mogelijkheden.
2. Breng de groep ZZP-ers in Huizen in beeld en kijk wat er voor hen nodig is én onderzoek of een armoedeval in het algemeen en voor ZZP-ers in het bijzonder voorkomen dan wel beperkt kan worden door alle regelingen voor minima te verhogen van 110% naar 130 % van het sociaal minimum. Resultaten terug naar de commissie. 3. De gebruiksgoederenregeling (BBG)zoals Hilversum die kent, ook voor Huizen te onderzoeken. Hierbij krijgen inwoners, die aan de gestelde voorwaarden voldoen, een startbudget voor aanschaf of vervanging van huishoudelijke apparaten, meubels, fiets, stoffering woning. Voorheen ging de overheid er van uit dat mensen van een uitkering moesten reserveren voor dit soort zaken, maar tegenwoordig is algemeen aanvaard dat men van een uitkering niet ook nog kan reserveren voor vervanging van goederen. Einde spreektekst
ad 1. Motie Uitbreiding kindregelingen
Constaterende dat: eén op de twaalf kinderen in Nederland opgroeit in een huishouden met een inkomen onder de armoedegrens; kinderen altijd beschermt dienen te worden; er een groeiend aantal opzeggingen is van jeugdleden van (sport)verenigingen; meedoen van groot belang is om op te groeien naar een stabiele en sociale volwassene; sport- en spel hangjeugd kan voorkomen; Draagt het college op: de kindregelingen voor sport en cultuur mogelijk te maken voor kinderen uit huishoudens met een inkomen tot 130% van het sociaal minimum (bijstand). meer bekendheid te geven aan de bestaande kindregelingen; te onderzoeken wat er nog meer mogelijk is om sociale uitsluiting van kinderen te voorkomen; de door de gemeente gesubsidieerde (sport)verenigingen te motiveren of zelfs te verplichten kinderen evt. gratis te laten meedoen indien de contributie (tijdelijk) een probleem is.
en gaat over tot de orde van de dag.
ad 2 Motie uitbreiding PC-regeling Constaterende dat: de computer een niet meer weg te denken apparaat is geworden in de tegenwoordige samenleving er voor mensen met een sollicitatieplicht voornamelijk digitale mogelijkheden hiertoe bestaan dat het aanvragen van uitkeringen, toeslagen, het doen van aangiften e.d. vrijwel alleen nog digitaal te doen zijn deelname aan het internet,de social media maar ook veel andere vormen van contact, denk aan online gespreksgroepen, face-book, lotgenotencontact, Linked-In, alleen digitaal mogelijk zijn en daarmee een belangrijk bron van participatie en sociaal contact vormen Draagt het college op: de bestaande PC-regeling uit te breiden naar alle inwoners met een re-integratieplicht om zo hun kansen op werk en participatie te vergroten te onderzoeken of de regeling kan gelden voor alle inwoners met een minimum inkomen, dus ook voor ouderen met alleen AOW Onderzoek: ad 3. Motie Automatische toekenning of herinneringsbrief na een eerste aanvraag Constaterende dat: er een aantal mogelijkheden zijn voor chronisch zieken om hun inkomen aan te vullen hieronder ook valt het eigen risico zorgverzekering, chronisch zieken zijn immers vrijwel altijd dat eigen risico kwijt en is daarmee dus geen risico meer maar een gegeven het inwoners veel tijd en energie kost om ieder jaar opnieuw deze vergoeding aan te vragen het de gemeente ook veel tijd en dus geld kost om de aanvragen te verwerken Draagt het college op: het eigen risico zorgverzekering jaarlijks automatisch te vergoeden aan chronisch zieken met
een inkomen tot 130% van het minimumloon mocht dat echt niet mogelijk zijn, dan tenminste een jaarlijkse herinneringsbrief sturen naar alle bekende aanvragers er een aantal mogelijkheden zijn voor minima-huishoudens om hun inkomen aan te vullen hieronder ook vallen de individuele inkomenstoeslag (IIT, voorheen LDT) en kwijtschelding van gemeentebelastingen het veel tijd en energie kost om ieder jaar opnieuw deze toeslag en/of kwijtschelding aan te vragen het de gemeente ook veel tijd en dus geld kost om de aanvragen te verwerken Draagt het college op: de IIT en de kwijtschelding gemeentebelastingen jaarlijks automatisch te vergoeden aan minima-huishoudens met een inkomen tot 110% van het sociaal minimum mocht dat echt niet mogelijk zijn, dan tenminste een jaarlijkse herinneringsbrief sturen naar alle bekende aanvragers en gaat over tot de orde van de dag.
Verstuurd vanaf mijn iPad
