Vrijdag 18 januari. We hebben om 5 uur bij Ineke en Henk afgesproken. Ze zijn net klaar, als wij komen aanrijden. We pakken de spullen in en rijden vast richting Boekenberg. Daar komt Ton net aanrijden, dus kunnen we meteen op pad richting Hartel. Het sneeuwt zich heel licht gedurende het eerste uur. We rijden via Breda naar Venlo en dan de A61 op. Bij de Hunsrück is het prachtig. De nevel is aangevroren en de bomen zijn daardoor wit tot het uiterst kleine takje. Schitterend. Bij Hockenheim rijden we de A5 naar Karlsruhe en dan de A8 via Stuttgart naar München. Af en toe even een beetje drukte bij het vele werken aan de weg. Tegen vieren zijn we op 100 km van onze eindbestemming aangekomen. We maken een laatste stop en rijden dan naar Pension Elisabeth in Saalfelden. Het ziet er goed uit. Het is een Sonnenstudio. De gebruinde mevrouw van de receptie heet ons heel vriendelijk welkom en brengt ons snel naar onze kamers. We besluiten meteen het dorp in te gaan om iets te gaan eten. Dat lukt prima. Na een kort rondje door het centrum gaan we een restaurant in, maar daar kunnen we niet terecht. ‘Vol’ wordt er gezegd. We zoeken dus verder en komen bij een ander vriendelijk geprijsd restaurant. De bediening is uiterst vriendelijk en humoristisch en we eten een goede hap. We sluiten af met een bakkie koffie en komen dan om half negen terug in ons pension. We spreken af om morgenvroeg om 8 uur te ontbijten en verdwijnen dan allemaal naar onze vertrekken. Een goede reis gehad en een goede afsluiting. Nu lekker slapen.
Zaterdag 19 januari. Vanmorgen om 8 uur ontbijten. Het is allemaal keurig verzorgd. We hebben vanaf de ontbijttafel een fantastisch uitzicht op de bergen, waar de zon net opkomt. Een schitterend panorama. Er hangt ook een groot televisiescherm met daarop de feratelbeelden van de pistes van de Oostenrijkse skigebieden. Het belooft een prachtige dag te worden. .
Na het ontbijt pakken we onze spullen en rijden naar Hinterglemm. De thermometer geeft -12 graden aan en dat is best fris. De zon schijnt echter en dat maakt al een groot verschil. Hoe dichter we bij Hinterglemm komen, hoe warmer het wordt. Als we bij Hotel Oberdanner aankomen, geeft de thermometer -8 aan. Het voelt ook heerlijk aan buiten. Nauwelijks wind.
We melden ons bij de receptie en er zijn meteen al 3 kamers beschikbaar. De skipassen worden geregeld voor Ineke, Henk, Anny en Gerrit. De andere vier, Ton, Ton, Tom en Marja gaan na onze skiweek nog naar Kirchberg en zij proberen een skipas te kopen, die voor beide gebieden geldig is. Als we alle bagage naar de kamers hebben gebracht, hebben ook Ton en Tom hun kamer gekregen en zijn we alle 8 onderdak. We spreken af om kwart voor elf te verzamelen en dan ski’s te gaan huren voor degene die dat nog moet. Als we in de skikelder onze skischoenen aandoen, belt Rienkje met de mededeling dat zij ook zijn aangekomen en al aan de koffie zitten. Zo lopen we met ons hele skiteam om elf uur richting het centrum van Hinterglemm. Het huren doen we bij Breitfuss en we krijgen daar 10% korting op de skihuur. Alles gaat heel vlot. We vullen onze gegevens in met de computer. Als dat is geschied, komt er een briefje uit met alle benodigde gegevens voor de te huren ski’s. Je kunt je wensen nog kenbaar maken en dan worden de ski’s klaar gemaakt. Dat gaat in een goed tempo en twintig minuten later heeft iedereen zijn spullen. Fred met zijn crew, Rienkje, Trudy en Wim, gaan eerst nog terug naar het hotel om hun bagage naar de kamer te brengen en gaan dan later met elkaar nog even inskiën. De andere acht gaan eerst bij Restaurant Am Reiterkogel een lekker bakkie doen en daarna gaat het ‘los’. Lekker wennen aan de ski’s in perfecte omstandigheden. (Zie foto op de volgende bladzijde)
Spijtig, dat Ton een ‘aanvaring’ heeft met een dame, die daarbij haar knie behoorlijk verdraait. Henk en Ton Knape zijn er bij. De rest van de groep staat wat verder beneden te wachten. Als Henk komt om te zeggen wat er gebeurd is en dat de reddingsdienst moet worden gewaarschuwd, skiet Gerrit snel naar beneden om de reddingsdienst te waarschuwen. Dan komt alles heel snel in beweging. Omdat Ton betrokken is bij het incident moet hij mee naar beneden om een verklaring af te leggen. Dat moet in een proces verbaal morgen, maandag, ook nog bij de politie in Saalbach. Erg vervelend. We ontmoeten elkaar weer onder aan de Reiterkogellift. Ton kan gewoon verder en we gaan dus met elkaar weer omhoog. Als we boven komen, staat Mar ineens met vreemde ski’s in haar handen. Verbouwereerd kijkt ze om zich heen. Ton wordt geroepen, maar die heeft zijn eigen ski’s. Dan komt ineens een Lucas aangelopen met Mar’s ski’s en met veel excuses worden de ski’s gewisseld. We dalen af naar het dalstation van de Sunliner, waar we de middagpauze doen in de Sonnalm. Een prima adresje en we zitten eerst nog lekker in de zon. Het is inmiddels over tweeën en als we zitten te eten verdwijnt de zon een beetje in de wolken. Dit heeft meteen invloed op de temperatuur. Het wordt snel fris, dus besluiten we direct na het eten verder te skiën. We pakken de afdaling naast de Reiterkogel-Ost en die ligt er, net als alle pistes vandaag, geweldig bij. Daarna terug omhoog met de heerlijk verwarmde stoeltjeslift. Dat is heel comfortabel. Daarna volgt de afdaling naar het dalstation van de Reiterkogellift, waar we om kwart voor vier aankomen.
We doen met elkaar onze eerste après-ski in de bar/eetzaal van ons hotel. Heel gezellig weer en ook vertrouwt. Wel is duidelijk, dat we een technische ontwikkeling doormaken, want er wordt geruime tijd gesproken over de bediening en instelling van de iPad, tablet, telefoon, smartphone, enz.. De router van het hotel is niet optimaal en daardoor zijn er wat problemen met de verbinding. Sommigen hebben wel verbinding en anderen niet. Lastig. Om een uur of zes gaat iedereen even zijns weegs. We hebben een dinerafspraak om 19.00 uur. Het diner gaat hier in buffetvorm. Alle gerechten staan op een centrale plaats uitgestald en iedereen haalt er op wat van zijn gading is. Een voorgerecht, een hausgemachte Sulze in Sauce vinaigrette en een buntes Salatbuffet; een Pilzrahmsuppe, verschillende soorten schnitzel, gebraden lamskeule met rosmarijnaardappelen en speckbonen; vele soorten groente. En na deze uitgebreide mogelijkheden kan er ook nog een dessert worden gekozen. Gemengd ijs of apfelstrudel met vanillesauce. Het smaakt prima. We besluiten met koffie, chocolade en espresso en zitten nog een poosje na te keuvelen. Langzamerhand verdwijnen de mensen één voor één. Rond elf uur is de eerste dag ten einde. Het was een mooie dag. Morgen begint met een bezoek aan de politie voor het opmaken van een proces verbaal van het ski-ongeval van Ton Karel. Henk gaat mee als getuige en Gerrit zal als tolk fungeren. Zondag 20 januari. Om 7 uur gaan Ton, Henk en Gerrit op weg naar het politiebureau in Saalbach om een proces verbaal te laten opmaken. Als we het bureau gevonden hebben, is alles nog donker. Alleen opzij op de bovenverdieping zien we een lichtje branden. Als we naar binnen gaan en aanbellen, gaat een deur open en daarachter is een en al bedrijvigheid. Een redelijk sikkeneurige agent verwelkomt ons met de mededeling: “Komen jullie voor de koffie met koek of hoe zit dat”. Gerrit zegt graag, maar dat maakt de agent niet vrolijker. Er wordt gevraagd, waar we voor komen en als we dat hebben verklaard, wordt de betreffende agent opgesnord. Die vraagt waarom we met zijn drieën zijn gekomen. Gerrit verklaart dit en dan krijgen we een stoel aangeboden en gaat het opstellen beginnen. Ton ziet af van het geven van een verklaring en daardoor kan Henk als getuige zijn verslag van het gebeuren kenbaar maken. Gerrit speelt de tolk en dat lukt allemaal goed. Om goed 8 uur zijn we terug in het hotel en zijn dus precies op tijd voor het ontbijt. Het buffet ziet er prima uit. Reichhaltig heet dat ‘auf Deutsch’. Een kleine impressie:
Om kwart over negen verzamelen we ons voor het hotel en lopen naar de Bergfriedlift. Deze ligt aan de overkant van de weg.
Meteen zijn we in het skigebied. We maken een aantal lekkere afdalingen en genieten van perfecte omstandigheden.
We maken een koffiepauze op de Zwölferkogelpiste bij het bergrestaurant Breitfussalm.
De middagstop is bij der Schwarzacher; het restaurant, waar we vorig jaar een paar keer zijn neergestreken. We zitten heerlijk in het zonnetje te lunchen.
En daarna wordt er nog een beetje doorgenoten, zoals blijkt uit de volgende foto’s.
We maken na de lunch nog een paar afdalingen en dan skiën we terug naar het hotel om een deel van de groep af te zetten. Met zijn vijven, Marja, Ton, Ton, Henk en Gerrit, gaan we nog even door. De omstandigheden zijn zo mooi, dat het jammer is om te stoppen. We gaan weer met de Bergfriedlift omhoog en nemen daarna alle liften aan deze zijde van Hinterglemm nog een keer. Daarna stoppen wij ook.
Uiteraard is er aan het eind van de middag weer een prettige après-ski in de bar/eetzaal van het hotel. De meisjes genieten van een Aperol spritz. Tom de Groot heeft contact met Rob over de stand van Ajax-Feyenoord en dat loopt voor de Rotterdammers niet echt goed af.
Vanavond is er een Italiaans buffet. De hierna getoonde foto’s vertellen het hele verhaal.
Tot slot nog een bakkie en de zondag is ten einde.
Maandag 21 januari. Het wordt al een gewoonte. We genieten van ons uitgebreid ontbijtbuffet. We spreken af om kwart over negen voor het hotel en lopen dan naar het dalstation van de Reiterkogellift. Hier staan al best veel mensen te wachten, maar we zijn er net voor half tien en dus kunnen we nog net voor de drukte de lift pakken. De skiklassen beginnen om half tien. Boven nemen we meteen de 8er Hasenauerköpfl stoeltjeslift omhoog. Daar beginnen de wolken een beetje binnen te drijven. Bij het uitstappen wordt Wim door een Nederlander omver geskied. Gelukkig staat Wim ongedeerd weer op. Alleen staat zijn zak open, waar hij door Ineke wordt gewezen. Als dat is recht gezet, gaan we verder met de afdaling nr. 34. Deze komt uit bij het dalstation van de Sunliner. De naam zegt het al; we zitten bijna in de zon. Die doet wel even een poging, maar komt er niet door. In tegendeel het raakt steeds meer bewolkt en de wolken nemen bezit van de bergen. Dat is voor ons wat minder prettig. Als we uitstappen bij het bergstation van de Sunliner zit het compleet dicht. We nemen de Reiterkogel-Ost abfahrt. Die is prachtig, ligt er geweldig bij en ondanks het slechte zicht is het een prachtig begin van deze skidag. Met de verwarmde stoeltjeslift weer omhoog en daarna doen we het gewoon nog een keer. Heerlijk. Omdat het zo dicht zit, skiën we wat verder naar beneden. Na verloop van tijd komen we onder de wolken en zien we weer, wat we doen. Dat is voor iedereen erg prettig. We dalen af naar Hinterglemm met de rode afdaling nr. 39 en komen zo uit bij het dalstation van de Reiterkogellift. We genieten van een welverdiende pauze bij het restaurant am Reiterkogel. Hierna gaan we weer omhoog en maken de oversteek naar het westelijk gelegen Hochalmskigebied. De weg er naar toe is opnieuw lastig. We zien geen hand voor ogen, maar als we bij de Hochalm aankomen, is het daar redelijk helder. We nemen de stoeltjeslift omhoog en maken een mooie, maar vermoeiende afdaling. Een deel van de groep begint hier aan de middagpauze. De rest van de groep maakt nog een paar afdaling, alvorens zij ook aan hun pauze beginnen. We zitten in almrestaurant Hochalm en verbazen ons erover, dat we er gemakkelijk een plek vinden voor iedereen. Na de middag dalen we af in de richting van Lengau. Een heerlijke piste. Dat wisten we nog van vorig jaar en ook nu ligt die er geweldig bij. Trudy, Ton en Wim haken hier af en gaan met de bus terug naar het hotel. De groep maakt dezelfde afdaling nog een keer en nemen dan de lift naar het bergstation van de Zwölferkogel. Als we uit de lift stappen is het licht gaan sneeuwen en dat zal het gedurende de rest van de dag ook doen. Het is echter heel erg licht. De afdaling van daar is tot bijna aan het middenstation heel lastig. Het zicht is ernstig beperkt en dat wordt zo aan het eind van de dag wel erg zwaar. Gelukkig kunnen we in één afdaling terug naar het dalstation van de Unterschwarzachbahn. Dat is een opluchting voor het grootste deel van de groep. We gaan omhoog en kunnen van daaruit in één keer terug skiën naar het hotel. Henk gaat eerst nog even naar de sportzaak van Breitfuss om te proberen zijn ski’s te kopen en dat lukt. Hij is helemaal in zijn nopjes. Zegt dat ook steeds weer. Mijn schoenen zitten als pantoffels en de ski’s glijden, zoals nooit te voren. Thuisgekomen wordt er geanimeerd nagepraat bij de après-ski. Om 19.00 uur zitten we weer aan tafel voor het diner. Vandaag beginnen we met een garnalencocktail en een broccolisoep. Daarna gaan we aan de spareribs en de Flugentebrust. Tot slot als dessert weer een lekker bakje ijs of een bakje vruchten. De nazit is kort. De groep is vermoeid. Om kwart voor elf is iedereen naar zijn kamer. Morgenavond gaan we naar buiten om een stukje te wandelen en een bezoekje te brengen aan “der Schwarzacher”. Door de weersomstandigheden zijn er vandaag geen foto’s gemaakt. Hopelijk morgen beter weer.
Dinsdag 22 januari. Als we vanmorgen wakker worden, sneeuwt het licht. Al voor zessen komt de sneeuwschuiver voorbij met een donderend lawaai. Dat wordt niet door iedereen als prettig ervaren. Om 8 uur bij het ontbijt wordt Trudy gefeliciteerd met haar 64 e verjaardag. Ze ziet er overigens nog net zo jong uit, als toen ze 60 werd. Tijdens het ontbijt wordt duidelijk, dat we vandaag met een kleine groep gaan skiën. Ineke, Trudy, Rienkje, TomTom, Wim en Fred nemen vandaag een rustdag. Dat wil zeggen, dat ze vandaag niet meegaan de piste op. Henk gaat eerst naar de winkel om zijn nieuwe ski’s op te halen. Anny, Marja, Ton, TC (Ton Knape) en Gerrit lopen om iets over bij het hotel weg naar het dalstation van de Reiterkogellift. Daar staat Henk al te wachten en we gaan meteen omhoog. Als we helemaal boven zijn, komt de zon er ook weer bij. Schitterend. Het heeft boven een centimeter of 10 gesneeuwd en het skiet heerlijk. We nemen de Reiterkogel-Ost afdaling wel een paar keer. Deze ligt er ongelofelijk mooi bij. We hebben allemaal het gevoel te vliegen over de piste. Daarna met de nieuwe Wetterkreuzlift omhoog richting Saalbach. Een prachtige afdaling naar het dorp, waar we beneden in de Bäck Stätt Stall een mok chocolade drinken van een bijzondere kwaliteit. Heel erg lekker. Daarna gaan we met de Bernkogellift weer omhoog om dezelfde afdaling nog een keer te maken. TC gaat voorop en de “klas” volgt heel goed. Prachtig.
Daarna steken we over naar het skigebied aan de andere kant van het centrum van Saalbach. Daarvoor moeten we een klein stukje lopen. We gaan met een lift omhoog en skiën we regelrecht naar de Turm 6er lift. Die nemen we als tussenstation om bij de Kohlmaisgipfelbahn te komen. Dit is een umlaufbahn met 5 cabines bij elkaar, waarin per cabine 15 personen kunnen worden vervoerd. We gaan omhoog en nemen van daar de afdaling nr. 52. Die gaat helemaal buitenom en zeker het eerste stuk is prachtig. De middagpauze brengen we door in een biologisch restaurant. We worden daar geholpen door een beer, die het bestelde naar de tafel brengt. Na de pauze haken Ton en Mar af. Als we op de helling klaar staan om te vertrekken, valt Henk om nog onbekende reden om over de stok van TC. Met Henk is alles goed, maar de stok van TC is naar de knoppen. Zo krom als een hoepel. We zien in de verte Mar en Ton nog skiën, dus skiet TC nog even snel naar beneden om de stokken te ruilen met Ton. We gaan nog een keer omhoog met de oranje Turm 6er lift, maar inmiddels is het aan deze kant boven helemaal dicht getrokken. We besluiten dan maar over te steken naar de andere kant van het dal. Dat betekent een korte afdaling, dan met de lift naar beneden en dan door het centrum naar de Schattberg-express. We passeren Mar en Ton, die net hun bus gemist hebben. Als we boven aankomen, zit het ook nog een beetje dicht. Het sneeuwt nog heel licht en de zon verdwijnt. Toch maken we nog even een kleine zijsprong richting de Limbergalm. Van daaruit moeten we een behoorlijk oude stoeltjeslift nemen. Dat doen we maar één keer, want de lift is té langzaam. We dalen af naar Hinterglemm. An neemt de afslag naar het hotel en de jongens gaan nog even naar de skiwinkel van Breitfuss.
Gerrit heeft 3 paar ski’s getest en heeft voor de middelste gekozen. Die kunnen tegen een redelijke prijs van eigenaar wisselen. Ook koopt TC even nieuwe stokken, want hij vertrouwt niet meer op zijn oude (kromme) stok. Daarna nog één afdaling van de Unterschwarzacherlift. TC skiet met 4 stokken en het verbaast ons niet, dat hij dat ook kan. We hebben een biertje verdiend. Fred zit al in de bar en zit met zijn iPad. Gerrit vraagt of hij een stukje wil schrijven over de belevenissen van de wandelgroep op deze dag. Hier is zijn relaas: Door de weersomstandigheden en diverse blessures hebben zes groepsleden, t.w. Ineke, Ria, Trudy, Wim, Tom en Fred, besloten om vandaag het skiën maar over te slaan. Er werd afgesproken om 9:15 beneden te verzamelen en dan met de bus te vertrekken. Toen ik beneden kwam, moesten we wachten op Ria, die nog even moest pinnen. Na een tijdje kwam Ria terug, maar zonder geld. Vervolgens ontbrak Trudy. Uiteindelijk was de groep compleet. De bus liet niet lang op zich wachten. Ineke gaf na enige tijd aan, dat de bus het eindpunt bereikt had, dus snel uitstappen. De wandeling kon beginnen. Na een half uurtje kwamen we er achter, dat we te vroeg uit de bus gestapt waren. Maar even wat drinken in de Lengauer Hof. Prachtig hotel!!! Vervolgens aan de echte wandeling begonnen. Bleek een zware tocht van bijna een uur. Onderweg een paar keer gestopt om van de mooie natuur te genieten en wat foto's te maken. Ineke vroeg Wim om haar te "nemen"?!?!? Eenmaal boven genoten van een drankje en daarna aan de terugreis begonnen. Omdat we nu bergafwaarts liepen, leek het minder zwaar, maar het gevaar van uitglijders bleef op de loer liggen. Eenmaal terug bij dat prachtige hotel een heerlijke lunch gebruikt en met de bus terug. Ineke stelde voor om bij de Zwölferkogel uit te stappen en door Hinterglemm terug te lopen. Ria heeft nogmaals getracht geld uit de muur te trekken en dit keer lukte het wel. Rond 15:00 uur weer terug in het hotel om terug te kijken op een leuke dagje. Hieronder nog 2 foto’s.
De après-ski is weer gezellig. Even voor zessen gaat iedereen zich voorbereiden op het diner. Het is weer erg gevarieerd. Het voorgerecht bestaat uit Caprese, tomaten met Mozzarella en uiteraard een saladebuffet. Daarna volgt de heldere runderbouillon met fritatten. Het hoofdgerecht is Altwiener Tafelspitz (draadjesvlees) met cremespinazie en röstkartoffeln. Daarnaast is er ook kipfilet Saltimbocca met rijst en doperwten met worteltjes. Het dessert is Kaiserschmarrn met appelmoes en gemengd ijs. Kortom we hebben weer niets te klagen.
Na het eten trekken we onze jassen aan en wandelen door en in de sneeuw naar ‘der Schwarzacher” om daar een lekker bakkie te drinken en even lekker te loungen met uitzicht op
de verlichte piste van Hinterglemm. Trudy trakteert en dat wordt in dank aanvaard.
Tegen tienen wandelen we terug. Het is gestopt met sneeuwen. Terug in hotel gaat bijna iedereen meteen zijn mandje in. Alleen Fred en Gerrit nemen nog even de dag door.
Woensdag 23 januari. De voorspelling is, dat het deze woensdag prachtig weer zal worden. Dat komt gelukkig uit. Er hangen hier en daar nog wat wolken, maar verder is het al strak blauw. Vandaag is het de dag van de ‘Koninginnerit’. We gaan een tocht maken naar Leogang. We nemen eerst de Bergfriedlift omhoog en vervolgens de Unterschwarzachbahn om dan te kunnen afdalen naar het dalstation van de Westgipfelbahn. Deze nemen we helemaal omhoog en komen dan op de SchatbergWest aan. Van hier nemen we de afdaling nr.7 en komen bij de Limbergalm. Voor wie goed heeft rondgekeken, is er een koe op skischoenen gespot. Om wat extra rust in te brengen, nemen we de stoeltjeslift omhoog en gaan daarna op weg naar Vorderglemm met eerst de rode 3-afdaling en daarna afdaling 2b. Onderweg genieten we van prachtige uitzichten.
Zie de foto hiernaast.
Vlak voor het eind van deze afdaling van de Jauser Abfahrt maken we onze koffiestop bij de Jauser Alm. We zitten er heerlijk in de zon en genieten van deze perfecte dag. Als we weer op pad willengaan ontdekt Gerrit, dat Fred er niet is. Pijnlijke ontdekking, Niemand heeft Fred bij deze stop gemist. Hoe maken we dat nog goed. We bellen hem, maar krijgen de voicemail. Even later is er toch telefonisch contact en blijkt hij beneden bij het dalstation van de Schönleitenlift te staan. Hij was achter een dubbelganger van Henk aan geskied en had ons dus compleet gemist. Gelukkig is de groep nu weer compleet. Het blijkt, dat de lift het afgelopen half uur stil heeft gestaan, dus is het heel erg druk. De lift is net weer in beweging gekomen. Dat brengt ons aan de Saalbachkant van het skigebied. We nemen nog wat afdalingen en komen uiteindelijk via veel Asitzbahnen en Asitzafdalingen in Leogang uit met de afdaling nummer 90. Daar vlakbij het dalstation van de Asitzbahn stoppen we voor de lunch. Ook dit is weer een schot in de roos. We zitten heerlijk in de zon en genieten van een lekker gerecht.
Rienkje heeft een Putensalade en dat ziet er heel goed uit.
Na de middagpauze gaan we op de terugweg naar Hinterglemm. Eerst weer een paar Asitzliften en afdalingen en dan dalen we af naar Saalbach. Onderweg nemen we nog één keer de Magic 6er, die ons zodanig naar boven brengt, dat we in één keer naar Saalbach centrum kunnen skiën. Onderweg maakt TomTom een prachtige val, waarbij hij met armen en benen wijd voorover op de piste komt te liggen. Wim weet dit als volgt samen te vatten: `Tomtom ligt voorover met de hele berg aan zijn piemel`. We nemen de lift naar beneden en moeten even zoeken om het dalstation van de Bernkogellift te vinden. Die lift brengt ons een heel stuk richting Hinterglemm. Bij het bergstation maken we nog even een consumptiestop bij de Bärnalm. We zitten te genieten in de laatste zonnestralen, want de zon is al aardig aan het zakken. Vanwege de topprestatie van de groep trakteert Gerrit, namens SkiFitSpijkenisse, op een lekker frisdrankje. Om even over vier stappen we op en nemen de lange Bernkogelsleeplift. Daarna een heel korte afdaling naar de Reiterkogel–Ost. Dit is de laatste lift, voordat we aan de laatste afdaling van de dag beginnen. De liftbediening is al bezig met het afsluiten van de toegangspoorten en het blijkt dat we ruim 5 minuten over hebben. Mooi getimed dus!!!! Deze stoeltjeslift heeft verwarmde zittingen en dat doet nog even goed, want het wordt al best fris. Met de rode 35 en de blauwe 32a keren we terug naar het dalstation van de Reiterkogel. Een prachtige skidag is ten einde. Hieronder een overzicht van ons traject.
We wandelen terug en gaan meteen aan de après–ski. Omdat we zo laat terug zijn gekomen, besluiten we een kwartiertje later te gaan dineren. Vanavond is er een ‘Bauernbuffet’. Dat ziet er weer geweldig uit. Wat eten we toch bijzonder hier. Om het thuisfront toch een klein beetje een idee te geven, zet ik hieronder wat foto’s.
Het dessert is Kuchen of Krabfen. Heerlijk. We nemen ter afsluiting nog een lekker bakje koffie en daarna zoekt men al snel zijn mandje op, want het was een vermoeiende dag. Wel eentje om in te lijsten.
Donderdag 24 januari.
The day after …. de Koninginnetocht naar Leogang. Vandaag is het Prosecco-ontbijt. Altijd apart om zo de dag te beginnen. We gaan na een heerlijk ontbijtje om kwart over negen op weg. We lopen naar de Reiterkogel. Ineke blijft vandaag achter in het hotel. Ze neemt een rustdag na de vermoeienissen van gisteren. Ton loopt nog wel mee naar het dalstation, maar besluit daar toch af te haken. Hij voelt zich niet zo senang en gaat terug. Met tien skiërs gaan we dan op pad. Met de Reiterkogelbahn omhoog; meteen de Hasenauer er achteraan en dan heerlijk afdalen op een prachtig geprepareerde piste. Het is geweldig en ook de zon is er volop bij. Wel is de temperatuur behoorlijk gedaald. Het is rond de -6 graden. Omdat het er allemaal zo mooi bij ligt, blijven we hier nog even skiën. We nemen de rode 35 en komen dan bij de Filzenlift, een sleeplift dicht bij het dalstation van de Hasenauer. Hier ligt een prachtig stukje piste en daar kunnen we allemaal even ons eigen kunstje doen. Als we dat gedaan hebben, gaan we opnieuw omhoog met deze sleper en worden dan door Gerrit gefilmd. Daarna opnieuw omhoog met de Hasenauer-stoeltjeslift, waarna we de ‘28’ nemen naar de Hochalm. Daar maken we een mooie afdaling om dan een lekker bakje koffie/chocolade te gaan drinken bij de Sonnhof. We zitten lekker in het zonnetje en genieten van het moment. Ook worden de ligstoelen voor het eerst dit seizoen gebruikt. Na de stop maken we meerdere mooie afdalingen. Ook hier perfecte omstandigheden. Als we de sleeplift Wallehen hebben genomen, komen we met een mooie piste terug op het ‘pleintje’ van de Hochalm.
We overleggen te gaan eten bij de Walleggalm. Daar zitten we ook weer in de zon te lunchen, maar langzamerhand wordt de zon een beetje gesluierd door bewolking en dat laat de temperatuur ook weer zakken. Rienkje en Trudy houden het na de lunch voor gezien en gaan met zijn tweeën terug naar het hotel. We brengen ze naar de Hochalm 6er, waarna ze dan met de afdalingen 27 en 27a terug kunnen skiën naar Hinterglemm. De 27a is echter afgesloten, waardoor ze een omleiding moeten nemen. Met de Rosswaldlift komen ze op de ‘31’ en daarna dalen ze met de ‘32a’ af naar het dal. TomTom, Wim en Fred blijven nog even boven in de zon zitten en doen daarna dezelfde reis terug als Rienkje en Trudy. Er blijven dus na de middag nog 5 skiërs over. Marja, Anny, Henk, TC (Ton Knape) en Gerrit. Wat een heerlijke middag beleven zij met zijn vijven. Het tempo gaat behoorlijk omhoog en we maken nog een paar afdalingen aan de Hochalmzijde om daarna over te steken naar de Zwölferkogel. Als we boven komen, nemen we ‘17’ naar de Seekarsleeplift. Een leuke afdaling, die ons op een plek brengt, war we nog niet eerder zijn geweest. Het is er een beetje vreemd skiën en we zijn op dat moment ook de enigen ter plaatse. De piste ligt daar in de schaduw en er is een heel diffuus licht. Een spannende afdaling. Uiteindelijk komen we bij het dalstation van de Zehner Sesselbahn. Als we hier uitstappen, nemen we de afdaling nummer 18, die ons met veel plotselinge bochten en hoogteverschillen weer terug brengt naar het dalstation en van die Zehnerlift. Dan dalen we af naar Hinterglemm. Nemen de verbinding naar de Westgipfelbahn en gaan onder langs de liften in een keer door naar de Unterschwarzachbahn. Dan rest ons nog één afdaling om weer tegenover het hotel uit te komen. Het is inmiddels kwart voor vier. Opnieuw een prachtige dag. Gezellig napraten en bijpraten tijdens de après-ski en dan maken we ons op voor het diner. TomTom voelt zich niet zo lekker. Hij komt nog wel even aan tafel, maar zit zichzelf in de weg. Hij gaat lekker liggen en we hopen dat hij er morgen weer bij is. Ook vandaag weer een uitgelezen buffetmenu: Als starter is er gerookte pepermakreel en forel met mierikswortel door slagroom geslagen én natuurlijk een saladebuffet. De soep is dit keer een aspergecrèmesoep. Als hoofdgerecht wordt er rosbief in portwijnsauce met Williamskroketten (aardappelkroketten in de vorm van een peer) en een ratatouille met courgetten. Als tweede hoofdgerecht een gebraden stuk kip ‘nach Toskana Art’ met daarbij Risibisi (rijst met doperwten). Alles heerlijk. Als dessert is er een uitgebreid kaasplankje. Smullen geblazen voor de kaasliefhebbers. En daar hebben we er wel een paar van. Daarbij een lekker glaasje wijn en de toon is helemaal gezet. Uiteraard is er, zoals elke avond, ook weer gemengd ijs. We buiken lekker uit. Nemen nog een bak koffie of espresso en dan is voor het grootste deel van het gezelschap de dag ten einde. Het is half tien. Morgen de laatste skidag. Het is heel licht gaan sneeuwen. Misschien treffen we morgen nog een nieuw laagje aan.
Vrijdag 25 januari. Vandaag al weer de laatste skidag van deze wintersportreis. Het is licht aan het sneeuwen en dat zal het de hele dag blijven doen. Na het ontbijt verzamelen we voor het hotel om kwart over negen en steken dan de straat over naar de Bergfriedlift. Vanaf hier volgen we het pad naar de pistes van Hinterglemm en blijven zo hoog mogelijk op de berg om in één keer door te steken naar het dalstation van de Westgipfelbahn. We nemen deze lift helemaal tot boven en daar aangekomen bemerken we dat het geheel en al in de wolken zit. Er is zo weinig zicht, dat de moed bij sommigen al in de skischoenen begint te zakken. Na kort overleg besluiten we met de lift terug te gaan naar het middelstation.
Van hieruit skiën we een stukje. Het gaat niet heel gemakkelijk vandaag. Je ziet de hoogteverschillen niet en dat maakt het lastig. Vertrouwen op je techniek is dan het devies, maar dat is gemakkelijk gezegd. Na een poosje geeft Trudy aan liever niet verder te willen skiën. Het gaat niet lekker. Ineke sluit zich daarbij aan en als we even later nog even stil staan, beslissen ook Rienkje en Wim om te stoppen. We skiën terug naar de piste naast de Bergfriedlift. Die ligt er perfect bij. We nemen deze afdaling nog een keer met zijn allen. De 4 achterblijvers skiën nog wat op deze fijne piste voor het hotel en de anderen gaan door. Eerst nog wat op en neer om dan af te dalen naar Hinterglemm en de oversteek naar de andere kant te maken. We komen dan langs restaurant Am Reiterkogel en maken daar onze chocoladestop. Er wordt nog even naar de halve finale van de Australian Open gekeken door onze tennissers TomTom en Fred en dan gaan we verder. Met de cabinebahn de Reiterkogel op. Dan de Hasenauerstoeltjeslift om daar een paar afdalingen te maken. Ook hier zijn er zeer wisselende omstandigheden. Soms skiet het heel gemakkelijk en dan is het weer lastiger met weinig zicht. Vervolgens gaan we naar de Sunliner en van boven nemen we de afdaling naar de Reiter-Ostlift. Deze is weer lekker warm, zodat we aangenaam aan de afdaling naar Hinterglemm kunnen beginnen.
Een mooie lange afdaling. We gaan weer naar het restaurant Am Reiterkogel en houden daar onze middagstop. Lekker even rusten en dan verder. Maar nee, het blijkt dat de meesten toch liever stoppen. Er moet nog zo veel worden gedaan!!! Marja, TC (Ton Knape) en Gerrit gaan met zijn drieën nog even door. Zij maken nog een keer de ronde van Hinterglemm over de Hochalm (daar nog een aantal afdalingen) en dan naar de Zwölferkogel en helemaal afdalen naar het dalstation van de Ubahn. Voor een laatste keer omhoog en één keer afdalen naar het hotel. Het was een zware dag, maar we hebben heerlijk geskied. Tegen vijven zitten we gezellig samen aan de après-ski. Henk ontbreekt. Hij voelt zich niet lekker; een beetje grieperig. De week wordt doorgenomen en we constateren, dat het weer een heel mooi jaar is geweest, qua wintersport.
Het diner is wederom geweldig. We beginnen met antipasta variaties en een gemengd saladebuffet. Daarna een runderbouillon met Leberknödel. Het hoofdgerecht bestaat uit ‘Schweinsmedaillons in Gorgonzolasauce met Spätzle en spruitjes. Heerlijk. Daarnaast is er ook een gegrilde zalmsteak in wittewijnsauce met wilde rijst en broccoligroente. Als dessert is er een schaaltje yoghurt met gemarineerde bosbessen én uiteraard gemengd ijs. Het eten is steeds heel erg lekker geweest en door de buffetformule kan iedereen altijd wel iets van zijn of haar gading vinden. Henk bedankt Gerrit namens de groep en overhandigt hem o.a. een lekkere fles wijn en heerlijke chocolade. Ook is er een flesje ‘skiwachs’. Dit wordt natuurlijk erg gewaardeerd. Gerrit is blij, dat iedereen wederom zo genoten heeft en dat we allemaal ‘heel’ zijn gebleven. Namens de groep wordt aan Judith en Roland een ‘tip’ gegeven voor hun plezierige bediening.
We sluiten het diner af met een kopje koffie / espresso / cappuccino en kletsen nog wat na. De huishond komt ook nog even voorbij, als hij iets eetbaars ruikt. Op de vraag wat voor een soort hond het is, zegt de bazin: “ Es ist ein Hungarische Strassenhund”. De reis zit er op. Morgen om half acht ontbijt. Ton rijdt met zijn crew naar Kirchberg, de rest rijdt naar huis. Volgend jaar willen we nog een keer in dit hotel op wintersport en de reservering is inmiddels gedaan. Het is ons prima bevallen. Heel lekker geskied. Kijk op de website: www.skifitspijkenisse.nl onder de rubriek ‘Video’ voor wat bewegende beelden.
Indien je belangstelling is gewekt en je wilt een keertje met ons meegaan, meldt dit dan z.s.m. bij Gerrit via
[email protected]. Doe het snel, want het aantal plaatsen is beperkt.
