Bella Blaauw / 21-6-2014 Speech ter gelegenheid van de opening van de expositie “ Blue is me and my family” Hello everybody, Ik ben dus Bella Blaauw en ik ben heel blij om hier te zijn. Ik spreek redelijk goed Nederlands. Dat komt door my father’s family : de Blaauw family Zij spraken thuis altijd Dutch - in tegenstelling tot my mother’s family. My grandfather George Seelt, who is Noor’s uncle, wilde een echte American zijn. Hij wilde absoluut niet gezien worden als emigrant, maar soms het kwam hem wel van pas… Hij zat in de food bussiness en als hij negotiated met Douwe Egberts over de inkoop van koffie voor Aramco Oil Company in Saoedi Arabia, hij kon begrijpen wat de dutch salesmen mompelden tegen elkaar en zo hij wist de lowest price! Smart guy! But that’s really a sidestory. Nederlands praten heb ik als kind meegekregen van De Blaauw family. True, het was een beetje weggezakt toen ik Noor leerde kennen, maar door ons project kwam het weer helemaal terug. Still making kleine foutjes and please, vergeef mij mijn terrible accent, but I can do Dutch with the Dutch!
Ik wil jullie graag wat vertellen over mijn exploraties in de kunst, over hoe het Blueisme daarin the lead nam, over hoe Noor en ik ons project BLUE IS ME hebben opgezet en over waar we nu zijn: de eerste expositie in de project-gallery in Loon!
Voordat ik dat doe, zal ik eerst iets over mezelf vertellen: I am a conceptual artist, ik denk in concepts, ik ontwikkel ze en organize kunstprojecten vanuit die concepts. Verder ben ik veertig jaar oud, I’m still single and ik woon in San Francisco in an art community. Ik ben enig kind and since my parents and grandparents have died, zijn gestorven is mijn uncle Bruce Seelt, hij woont in Whittier, de enige familielid in de States for me. And since ik heb geen contact meer met De Blaauw family (but that’s another story...I won’t bother you with that.) So, toen ik ontmoette Noor twee jaar geleden ik had opeens een grote international family! And I must say, I am so overjoyed to meet you all today.
You know, Art has always been and will forever be my life My mother Christina really stimulated me to study art and so ik ging naar Berkeley University. Ik heb daar veel geleerd en natuurlijk ook heel veel lol gemaakt Het beste wat ik toen heb geleerd is mijn eigen opinions en mijn eigen rules maken. In kunst everything is possible - Kunst has no limits -Volg je eigen weg!
Zoals meer creatives hou ik me bezig met nature, environment and sustainability.
Tijdens mijn studie at Berkeley was ik al bezig met art projects waarin ik mensen wilde confronteren met de negative consequences of modern society en waarin ik mensen wilde inspireren met creative solutions for a sustainable future. Na mijn studietijd ging ik terug naar San Francisco , where I met Tong Zou, a chinese canadian from Vancouver. Hij was a software engineer uit de gaming industry - a brilliant guy En hij heeft mij meegenomen in de virtual world. You know, hij kon mijn gedachten visualiseren. En his virtual reality was zo echt :Ik wist werkelijk niet meer wat real was en wat niet! Dat zette mij aan het denken over het begrip werkelijkheid : Jouw reality is niet de mijne. Ik sta hier en zie jullie, Ik interpreteer jullie faces, maar het is de vraag of jullie denken wat ik denk, dat jullie denken - You see what I mean? Of Jullie twitter wat, Melden iets op Facebook of plaatsen een article on wikipedia - Het staat er en people read it, maar niemand checkt het. Niemand weet of het wel waar is…
Bijvoorbeeld voor ons project ‘Blatant Blue’ hebben Tong Zou ik een filmpje gemaakt en we hebben het op YouTube gezet. In dit filmpje zie je hoe een oude factory compleet blauw gespoten wordt met verf. Achterin de fabriek staat Rembrant’s famous painting ‘De Nachtwacht’ en er zitten blauwe verfspetters op Oh shit! Een masterpiece verwoest! Who did that? Such a shame! Even if it is a copy – this shows of no respect! Maar, hebben we het hier over een filmpje? Is het een truc? Of is het werkelijkheid? Bestaat die blauwe fabriek echt? And what’s the difference? Well, there is no difference. It doesn’t make any difference voor het gevoel van de mensen die naar dat filmpje keken. Ze zoeken niet uit of het waar is , but mensen winden zich erover op en reageren direct. Mensen sturen hate-mail en art critics schrijven erover in de newspaper. Heb je het al gehoord? Dat art project van die Bella Blaauw? Disgusting! You see? That’s what I mean : Ieder heeft zijn eigen reality En misschien moeten we ook anders gaan denken over reality. Misschien we moeten change our opinions wat betreft eigendom, rechten, relations, exclusiviteit en different realities. Maar veel mensen zijn bang de gevestigde waarden te verliezen. They don’t see wat ervoor in de plaats komt.
Old society is in verval en dat doet zeer. Het oude denken moet plaats maken voor nieuwe mindframes en dat roept spanning op. Wie de vinger op de zere plek legt, meets agression. Met mijn conceptual art probeer ik te laten zien wat de waarde van verandering en vernieuwing is. Ik probeer te laten zien dat change de basis is van ons leven en dat daarin de meerwaarde te vinden is zoals Heraclitos, de oude greek philosopher zei: Verandering is de enige constante!
Als we change meer als permanent movement zien en van daaruit niet meer denken in profit, maar in added value (toegevoegde waarde), dan krijgen mens en nature meer kans op een beter bestaan.
This way of thinking is woven into my Blueisme.
Blueisme is niet alleen een art movement around the color blue. Het is een veel bredere, eerder een global movement, die ook in science and economy tot uiting komt. Denk bijvoorbeeld aan de Blue Economy die nu in opkomst is. Blue Economy is circular economy en daarin neemt re-cycling een belangrijke plaats in. Re-cycling bleek een enorm effectieve weg voor waardevermeerdering en duurzaamheid. Ik ben dat gaan toepassen vanuit het Blueisme en the effect surprised me!
Ik zal daarover wat vertellen aan de hand van mijn eerste project dat ik in 2007 in San Francisco begon. Dit project ‘Next Life’ is about recycling art and humanity. De bottomline was dat ik in dat project mensen hielp om zichzelf, als het ware, te recyclen door ze kunstobjecten te laten recyclen. Hierdoor ontwikkelden zij hun creative side en kwamen zij tot nieuwe, vaak succesvolle levenskeuzes. De deelnemers waren mensen die niet meer werkten : they either lost their job or they were retired. Nothing left for them to do en looking for nieuwe zingevende werkzaamheden door aan de slag te gaan met hun creative side, kozen zij voor nieuwe beroepen en levenswijzen.
Een deel van hen vormde een ‘Next Life Art Community’, waar wonen, werken en kunst combined werd. Deze community heeft zijn sporen in de stad San Francisco nagelaten in de vorm van diverse installations, street art and underground art galleries. Uit deze art community is ook de, inmiddels grootste, online art community voortgekomen; deviantart.com met 266 miljoen kunstwerken en ruim 28 miljoen kunstenaars en kunstliefhebbers over de hele wereld! Sadly, because of this the artistic roads of Tong Zou and me parted. Hij wordt helemaal opgeslokt door de online community en ik ben verder gegaan met mijn conceptual art projects.
But recycling art is en blijft voor mij een belangrijk onderdeel van het Blueisme en straks op de exposition kunt u werk van mij en van anderen zien dat recycled is. Ik zeg altijd: I’m no painter, I’m a composer! En Noor calls it: Veranderkunst.
Ik heb het steeds over Blueisme, maar wat is dat nou precies? Ik zal proberen jullie dat duidelijk te maken. You have to keep two things in mind: 1.
het gaat om de kleur blauw in relatie tot onze social and natural environment
2.
het gaat om de morele dilemma’s in relatie tot de veranderingen in deze tijd
Die twee dingen verwerk ik in het blueisme. Also in het Blueisme ben ik meer een composer dan een artist. Als conceptual artist breng ik creatives together around the color blue. Ik doe small interventions die leiden tot discussie waarmee dilemma’s zichtbaar worden.
Is het Blueisme een kunststroming? Yes and No Voor mij het is een label voor verschillende kunstuitingen, die met elkaar samenhangen in expressie en kleur In this case the color blue
Times are changing en kunstenaars zijn daarbij altijd al trendsetters geweest. In de kunstgeschiedenis en in modern art werkten en werken veel artists met de kleur blue en vaak ook vanuit morele dilemma’s. Want dat is wat kunst is about. Denk aan de oudere Europeans as: Yves Klein, Kandinsky, Chagall And more recent: James Turell en Andy Hemingway from New York or Fabre in Brussels and Fritsch in Germany. De color blue heeft altijd al een prominente plaats gehad in art en literature en het lijkt wel alsof die positie steeds sterker wordt. En dit is misschien de reden dat Noor en ik, when we met in 2012, zo’n instant click hadden. Dat waren niet alleen de Seelt-genes, dat was ook de color blue!
Nu is het tijd om te vertellen over ons project BLUE IS ME. En over hoe Noor en ik elkaar ontmoet hebben. Het is een ingewikkeld verhaal, maar ik zal proberen het kort en bondig te vertellen. We gaan terug naar een kerstdiner van de familie Seelt in 1945 - net na de oorlog iedereen was daar bij elkaar: Noor’s father Bob, his sister die woonde in London and his other brother, my grandfather, George, die als echte American tegen de Duitsers had gevochten. Zus was zwanger, maar zij was arm en had al 5 kinderen en haar man was nog niet terug uit Duitsland - nog een baby zou teveel zijn voor haar. And George’s wife kon geen kinderen krijgen, dus heeft George de baby geadopteerd en het kleine meisje meegenomen naar California. En this kleine meisje, was mijn moeder.
Een aantal jaren later heeft mijn grootvader nog een tijd in Nederland gewerkt en hij heeft toen veel antiek en kunst verzameld. Toen hij terug ging naar California kon hij dat niet allemaal meenemen. Hij heeft toen met zijn broer Bob een deal gesloten : het werd in Nederland opgeslagen en hun twee dochters zouden de erfgenamen worden. That means Noor en my mother And since my mother is overleden, ik ben de erfgename. So toen kwam aunty Noor te weten over mijn bestaan en heeft mij gezocht met hulp van een executeur-testamentair en nu heb ik er opeens een hele familie bij! Een family tree vol creatives, verspreid over de hele wereld : Australia, South Africa, Brittain, South America, de States and Canada! Ook een echte patchwork family : different genes brought together by life. Intriguing!
Toen Noor en ik besloten om samen in Holland een conceptual art project vanuit het Blueisme te starten, waren we het dan ook snel eens dat family een belangrijke issue daar in moest zijn. En zo begonnen wij het project BLUE IS ME met een event gallery in Loon als basis voor projects and expositions. Today wij hebben de first exposition en de first publication in ons project : BLUE IS ME AND MY FAMILY
Voor deze exposition leverde onze patchwork family network ons 20 creatives: 14 from Holland, 3 from Canada, 2 from Australia and 1 from the US (that’s me) Isn’t this amazing? Straks gaan jullie kijken naar hun kunst. Zij hebben prachtig werk gemaakt vanuit het Blueisme. En ik wil jullie vragen om ook vanuit het Blueisme er naar te kijken en je af te vragen:
- Wat is kunst en wie is hier de kunstenaar - Hoe is de color blue gebruikt en wat voor verhaal wordt hier verteld? - Welke dilemmas voel ik bij dit werk – worden er grenzen overschreden? - Welke gevoelens roept dat bij mij op? Vind ik het exciting en fun? Or voel ik mij bedrogen? Wil ik meedoen? Of juist weglopen?
For me het Blueisme werkt verslavend. It’s like a drug! Door selective perception zullen jullie overal blauw zien en vandaag is een goede start, omdat iedereen al een beetje gekleed is in blauw! Voor mij is het genoeg als ik voel dat ik jullie een beetje getriggered heb voor de kleur blauw en misschien ook wat onzeker heb gemaakt over je eigen reality, want zoals ik aan het begin al zei: Jouw reality is niet de mijne.
Ik wil graag afsluiten met een mooie poem van Rilke over de Blue Hortensia , my favourite flower! Want alleen de poetry kan zeggen wie wij zijn en what reality is. Maar daarbij laat de poetry zich wel helpen door painters en photographers en zo ontstaat total Blueisme.
Close your eyes and see the picture:
Als ’t laatste groen in een pot verf is er In ’t blad iets dofs, zo schraal en droog als touw, Achter de bloementrossen die een blauw Niet dragen, maar het spiegelen van ver.
Die vage spiegeling is triest als zou Iedere tros haar liever zien verdwijnen, En als in oud, blauw briefpapier verschijnen Er vlekjes geel in, violet en grauw;
Verkleuring van verschoten kinderschort Die niet meer dient, niet meer gedragen wordt: Je voelt, dit kleine leven duurt maar even. Dan lijkt het blauw opeens sterk te herleven In een van de trossen, en je ziet Een roerend blauw dat met het groen geniet.
Thank you so much en ik hoop dat jullie zometeen van ‘roerend blauw’ gaan genieten bij de expositie BLUE IS ME AND MY FAMILY!
