JAARGANG 6
o n3 SEP 13
4 5 12 14
I N D I T NUM M ER
Sluiting Amsteldijk De dag van Kim de Witte Diversiteit op de werkvloer Een nieuwe koers MRT08 STA 1
3
< Voorpagina: Frans Raps (bewoner Polderweg)
met medewerkster Saskia Bakker.
C O LOFON Jaargang 6, nr3, september 2013.
Inhoud
STA is een uitgave van Amsta en verschijnt vier keer per jaar, in een oplage van 4.000 exemplaren.
2
STA is bestemd voor medewerkers, vrijwilligers en externe relaties. Amsta biedt persoonlijke
3
ondersteuning, wonen, zorg en welzijn aan mensen met een verstandelijke beperking en ouderen in
Als ik het voor ‘t zeggen had
4
Amsterdam.
Redactie /
6
Hoofd- en eindredactie: Sanne Hekman
Van de redactie
Sluiting Amsteldijk De dag van Kim de Witte
Redactie: Jiska Stroes, Helna Bicker, Elske
7
Cazemier, Lia Edel, Lia Creusen, Hans van Oldeniel,
Waar voel jij je thuis?
Saskia Bakker, Relinde Weil (adviseur) en Hester Keesmaat (adviseur).
8
Het bewerken, inkorten en plaatsen van (ingezonden) stukken is ter beoordeling aan de redactie.
9
Fotografie / Cover: Suzanne Blanchard Ontwerp, cartoon, illustraties / Studio Zwaan Illustatrie pag. 9 / Helen van VLiet
10
Drukwerk / Drukkerij Peters Redactieadres / Amsta, afdeling Communicatie Dr. Sarphatihuis, Roetersstraat 2, 1018 WC
T 020 - 535 20 23 E
[email protected] I www.amsta.nl
Nieuws van de redactie
12 14 16
De rol van OR en CCr bij de reorganisatie Cliënt aan het woord Wat doen jullie daar?
Diversiteit op de werkvloer Een nieuwe koers Prikbord
Eind augustus was zorgorganisatie de Vierstroom volop in het nieuws met hun experiment ‘Netwerkparticipatie’. De kern van dit project was de vraag of familie en/of kennissen van bewoners bereid zijn tenminste 4 uur per maand actief een bijdrage te leveren aan het w elzijn van hun naaste en andere bewoners. Netwerkparticipatie gaat om activiteiten als samen wandelen, koffieschenken, spelletjes doen en koken. Enthousiaste reacties (prachtig initiatief, veel meer aandacht voor bewoners!) werden afgewisseld met negatieve geluiden (je kunt mensen niet ‘verplichten’ om mantelzorg te verlenen, en wat als iemand geen familie heeft?). Wat je ook van dit experiment vindt, het is duidelijk dat mantelzorg een actueel thema is in het zorglandschap. En dat is niet het enige thema binnen de zorg dat landelijke aandacht krijgt. Kranten en televisie berichten over de ontwikkelingen in de langdurige zorg: het sluiten van verzorgings huizen, verschuivingen van de AWBZ naar de WMO en vrijheidsbeperkende maatregelen. Kortom: er gebeurt nogal wat in zorgland. Dat lees je ook terug in deze STA. We interviewden een medewerker en een bewoner van Amsteldijk, de locatie van Amsta die volgend jaar haar deuren zal sluiten. Wat betekent een dergelijke sluiting voor deze men sen? Ook weer aandacht voor het ondernemingsplan ‘Thuis in de stad’. Zjaak Maas vertelt over hoe de zorg voor mensen met een beperking als apart onderdeel binnen Amsta wordt georganiseerd. En heb je je wel eens afgevraagd wat de rol van de Ondernemingsraad en de Centrale Cliëntenraad is bij dergelijke ontwikkelingen? Ze vertellen het op pagina 8. Je leest het al, aan dynamiek geen gebrek! Veel leesplezier gewenst.
[email protected]
2
SE P13STA3
/ Sanne Hekman, communicatieadviseur
ALS IK ’T VOOR HET ZEGGEN HAD In deze rubriek komen medewerkers aan het woord die in hun dagelijkse werk een probleem of knelpunt tegenkomen, waar zij best een oplossing voor zouden weten… als zij ’t voor het zeggen hadden!
Nezha Karim Dr. Sarphatihuis Als je in het restaurant van het Dr. Sarphatihuis komt maak je grote kans dat je hartelijk begroet wordt door Nezha Karim: één van de altijd vrolijke dames van dit verpleeghuis. Ze werkt met veel plezier in de keuken maar is daarnaast ook actrice. Ze had een rol in veel Nederlandse films: o.a. Valentino, Flikken Maastricht, Shouf Shouf!, Dunya en Desie, om er maar een paar te noemen. “Meestal speel ik de rol van moeder. Dat ligt me goed.” We zoeken een plekje in de zon op het terras van het Dr. Sarphatihuis. Nezha wordt links en rechts begroet door be woners die ook van de zon genieten. Ze is typisch zo iemand bij wie je je meteen thuis voelt. “Ik praat net zo makkelijk met een directeur als met een schoonmaker. Ik kijk niet naar welke positie iemand heeft, maar naar wat hij of zij uitstraalt. We zijn allemaal mensen en ik hou van iedereen.”
met alle bewoners te praten en te kijken
en Nezha kwam op alle afdelingen langs
hoe het er aan toe gaat. Veel bewoners
om heerlijke zoete hapjes uit te delen,
kunnen zelf heel goed vertellen wat ze
dus ook bij ons. “Ik hou er zo van om
nodig hebben. Met een paar van hen zou
mensen te verwennen. We leven maar
ik een interview willen. Ik zou alles van ze
één keer. Samen eten is gezellig, en dat
willen weten. Hoe ervaren ze de zorg, de
is belangrijk voor iedereen. Sinds twee
behandeling, het personeel, de activitei
maanden koken we niet meer zelf in het
ten en natuurlijk het eten.”
restaurant. De catering is uitbesteed. Ik
Luisteren en samenwerken
heerlijke maaltijden; een multiculturele
In debat
Als derde stap zou Nezha een kleine groep
keuken, met altijd verse ingrediënten.
Als ik Nezha vraag wat zij zou doen als ze
samenstellen om het nieuwe beleid uit te
Buurtgenoten kwamen graag bij ons in
het voor het zeggen had hoeft ze niet lang
werken. “Ik zou met een klein groepje alle
het restaurant, vooral in de winter. Maar
na te denken. “Op mijn eerste werkdag
ideeën gaan bespreken. Iedereen heeft
nu komt er bijna niemand meer.”
zou ik een grote stoel neerzetten en ieder
een eigen inbreng: de magazijnmedewer
een uitnodigen voor een debat. Ik zou
kers, de mensen uit de zorg, de directeur,
We doen het samen
zorgen voor koffie en thee, zodat iedereen
de keukenmedewerkers, en van iedereen
Als ik vraag wat Nezha het allerbelang
zich bij mij welkom voelt. Ik zou zoveel
kun je iets meepikken. Maar dan moet je
rijkst vindt zegt ze: “De mensen laten
mogelijk verschillende mensen willen
wel kunnen luisteren en samenwerken.
voelen dat we er voor ze zijn. Want zo is
spreken: zorgmedewerkers, schoon
Alles wat goed gaat zou ik meteen over
het toch? We doen het allemaal samen
makers, leidinggevenden, vrijwilligers,
nemen. Alles wat negatief of moeilijk
in de zorg, of we nu vrijwilliger zijn of
receptionisten, iedereen. En dan ga ik met
is, daar doe ik niks mee. Maar alles daar
leidinggevende. We willen allemaal het
ze in debat. Ik wil alles weten. Hoe ervaart
tussen in is wel weer interessant. Neem
zelfde. En we hebben allemaal iets unieks
iedereen zijn werk? Wat zou er beter
nou de maaltijden. Dat kan altijd beter
te bieden.” Nezha kijkt uit over de gracht
kunnen? Hoe kunnen we dat bereiken?”
dus dat moet je dan ook doen.”
en zegt dan met een zachte stem: “En op
In gesprek met de bewoners
Mensen verwennen
wij hier misschien terecht. Als we er nu
Als Nezha eenmaal een goed beeld heeft
Als Nezha over eten begint te praten gaan
samen iets moois van maken, bouwen we
van wat medewerkers willen, zijn de
haar ogen stralen. “Eten is heel belangrijk.
aan een mooie toekomst voor iedereen.”
bewoners aan de beurt. “Ik zou een week
Dat vind jij toch ook?” Ze kijkt me glun
lang op alle afdelingen te vinden zijn, om
derend aan. Gisteren was het Suikerfeest
vind dat heel jammer. We maakten altijd
een dag is het onze beurt. Dan komen
/ Jiska Stroes
SE P13STA3
3
Sluiting Amsteldijk
Van woonplek naar woonplek en van werkplek naar werkplek Het kabinet kort de komende tijd fors op de langdurige
Nel Zierikzee woont bijna twee jaar in Amsteldijk. Al aan haar
zorg. Naar verwachting verdwijnt een derde van de
voordeur is te zien dat zij zoveel mogelijk zelf doet. Er zijn brief
plekken in verzorgingshuizen binnen anderhalf jaar, zo
je binnenkomt, niet zomaar binnenlopen” en “Sla mij over met
ook in Amsterdam. Ouderen moeten langer thuis blijven wonen en vaker een beroep doen op hun (gezonde) partner, hun kinderen of hun buren. Ook Amsta moet inspelen op het feit dat steeds minder mensen een plek krijgen in een verzorgingshuis. Daarom sluit medio volgend jaar locatie Amsteldijk.
jes op de deur geplakt met teksten als “Eerst aanbellen voordat het koffierondje, ik zet mijn eigen koffie en thee”. Nadat ik heb aangebeld opent een vitale dame met prachtig opgestoken haar de deur. Nel woont nog niet zo lang in Amsteldijk en daardoor is de sluiting en verhuizing extra ingrijpend. Nel begint meteen te vertellen: ”Ik ken de zorg goed. Zelf heb ik gewerkt in het Antonie van Leeuwenhoek en het Lucas Andreas Ziekenhuis. Jarenlang heb ik creatieve therapie gegeven. Het bleek me op het lijf te zijn geschreven. Tijdens mijn stage ben ik bij beide huizen aangenomen.”
Uitzicht Op de vraag hoe het wonen in Amsteldijk Nel bevalt antwoordt Nel Zierikzee
ze kort: “Vervreemdend”. Na een korte pauze gaat Nel verder, “Ik ben hier één van de 100 bewoners en voor mijn gevoel niet meer mijn eigen individu. Op advies van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (OLVG) ben ik hier gaan wonen. Ik ben tussen het perron en de trein terecht gekomen en heb daarmee mijn knie schijf verbrijzeld. In het OLVG ben ik daar meerdere keren aan geopereerd. Een knieschijf kan niet vervangen worden zoals een knie. Het bindweefsel rondom mijn knieschijf is heel kwetsbaar geworden. Een val kan er voor zorgen dat ik mijn knie niet meer kan gebruiken, onder andere daarom zit ik hier. Mijn eigen huis was op drie hoog, dat ging niet meer. Hier kan ik naar omstan digheden zelfstandig leven en bewegen. Het uitzicht is hier wel fantastisch!” zegt Nel terwijl ze glimlachend uitkijkt vanaf de zesde etage over de Amstel en Amsterdam Oost.
Sluiting “De sluiting vind ik verschrikkelijk. Mijn huis is pas twee jaar volledig ingericht. Van een vierkamer appartement naar een tweekamerappartement verhuizen was een hele klus. Het begint net vertrouwd te worden en nu moet ik weer alles inpakken. Maar ik vind het nog erger voor de bewoners die ouder zijn en minder zelfstandig. Ik heb een artikel gelezen van de Radboud Universiteit dat ouderen zich weer gaan gedragen zoals vroeger
4
SE P13STA3
op het schoolplein. Dingen als buitensluiten, groepsvorming
manier wordt er geprobeerd om iedereen te plaatsen op een plek
en pesten komen weer terug. De bewoners zijn hier aan elkaar
die bij degene past. Jannette Hoek (locatiemanager Amsteldijk)
gewend en hebben contacten gemaakt. Straks moeten deze
houdt alle vacatures binnen Amsta in de gaten en probeert een
ouderen weer opnieuw wennen aan een groep. Ik vind dat sneu.”
match te maken waar mogelijk.”
Nieuwe plek
Nieuwe contacten
Nel heeft al goed nagedacht over haar volgende woonplek.
“Wat ik graag zou willen doen? Precies hetzelfde.” zegt Miranda
“Ik heb aangegeven dat ik graag bij Cordaan wil gaan wonen
resoluut. “Het soort huis maakt me niet uit. Ik heb hiervoor in
in locatie d’Oude Raai. Alles wat me vertrouwd is wil ik zoveel
een ziekenhuis gewerkt op de afdeling Orthopedie, dat is ook
mogelijk behouden. Deze buurt ken ik, daar heb ik vroeger ook
weer heel anders. Als ik maar voor mensen kan zorgen. Ik wil me
gewoond. Ik heb nog nagedacht om thuis te gaan wonen, maar
graag verder ontwikkelen en voel me goed bij het waarborgen
mijn knie laat dat niet toe. Qua oppervlak is het appartement
van de kwaliteit en de projecten die daarbij horen. Daar zitten
even groot, maar ik wil nog wel een keer gaan kijken. Er zijn wel
voor mij uitdagingen in.”
een paar dingen die ik ga missen, vooral het uitzicht natuurlijk!
Op de vraag of Miranda zelf ergens tegenop ziet valt ze stil. “Dat
Dat krijg ik bij Cordaan niet. En alles wat ik nodig heb is hier
is een goede vraag”, zegt ze met een lach. “Ik heb niet meteen
dichtbij, dat moet ik straks nog afwachten. Het belangrijkste is
iets waar ik tegenop zie. De eerste overplaatsingen gingen soepel
dat je het wel leuk voor jezelf moet maken ongeacht de situatie,
en zijn gestructureerd verlopen. Er heerst bij alle medewerkers
en dat ga ik wel doen.”
veel onzekerheid. Waar kom je terecht en hoe is straks de samen werking? Nu hebben we met elkaar goede collegiale contacten
Perspectief medewerker
opgebouwd en binnen een nieuw team moet dit weer opnieuw
Miranda Bos is zorgcoördinator en kwaliteitsmedewerker in
worden opgebouwd.”
Amsteldijk. Als Miranda vertelt over haar werk en de zorg begint
“Ik hoop dat iedereen goed terecht komt. Dat de cliënten goed
ze te stralen. Binnen haar takenpakket valt alles wat te maken
kunnen settelen en een mooie nieuwe woonplek krijgen. Voor
heeft met het verbeteren en waarborgen van de kwaliteit van
mezelf hoop ik dat ik me verder kan blijven ontwikkelen en ook
zorg voor de bewoners. Voorbeelden daarvan zijn het begeleiden
weer na Amsteldijk een mooie uitdaging kan aangaan. Het maakt
van de invoering van het Elektronisch Cliënten Dossier (ECD),
me dan minder uit binnen welke locatie ik dit kan doen”.
coachen van medewerkers en er op toezien dat protocollen worden nageleefd. Miranda werkt met veel plezier al 2 jaar in
/ Saskia Bakker
Amsteldijk. De sluiting van Amsteldijk betekent dat Miranda, net als al haar collega’s, een andere werkplek krijgt. “Het is heel jammer dat Amsteldijk gaat sluiten. We hebben met het team zoveel bereikt en we hadden dit graag willen voortzetten. Er is één team- en één afdelingshoofd op Amstel dijk en er zijn vijf zorgcoördinatoren die zich voor alle 7 etages inzetten voor de kwaliteit van zorg. Medewerkers zijn persoonlijk
Miranda Bos
gegroeid, we helpen en ondersteunen elkaar. Iedereen wil door gaan hier op Amsteldijk, want ons doel is nog niet bereikt. En dat maakt het vooral heel jammer dat we nu weg moeten. Het spreekt voor zich dat het heftig is voor de bewoners, maar de medewerkers moeten niet worden vergeten. Wat gebeurt er met hen en is er wel plek voor iedereen binnen Amsta? We gaan wel gewoon door met het verbeteren van de kwaliteit en de scholing ondanks de sluiting. ”
Goede match “Toen net bekend was dat Amsteldijk ging sluiten waren er wel collega’s die meteen op zoek gingen naar een andere baan buiten Amsta. Er ontstond onzekerheid over hun positie. De meeste collega’s zijn daar wel van terug gekomen. Iedereen wil graag zijn/haar team bij elkaar houden, maar dat kan helaas niet. Gelukkig lijdt de sfeer en inzet daar niet onder. Zorgcoördinato ren zijn er extra alert op dat alles wordt gedaan en dat er geen ‘laat maar, we gaan dicht-houding’ ontstaat. Het afdelingshoofd en Cliënten Service Bureau hebben gesprekken gevoerd met de bewoners. Ook heeft het afdelingshoofd gesprekken gevoerd met de medewerkers over hun voorkeuren en wensen. Op die
SE P13STA3
5
DE DAG VAN... Bij Amsta werken mensen met uiteenlopende beroepen op verschillende locaties. Voor STA aanleiding om eens te gaan kijken hoe mensen werken. In deze rubriek volgen we een of meer medewerkers van Amsta gedurende één dag.
Kim de Witte Terwijl ik wacht op mijn afspraak bij de receptie van De kleine Johannes, loopt er een jonge vrouw langs me. Haar armen gevuld met postpakketjes, die ze in de verschillende postvakken deponeert. Dan stapt ze op mij af en stelt zich voor: “Ik ben Kim de Witte en ik denk dat wij een afspraak hebben.” Ik schrijf dit op omdat ik het tekenend vind voor hoe Kim in het leven staat. Geconcentreerd, recht door zee. Open en onbevangen, vasthoudend en doelgericht. langs om de cadeaus (en het geld dat hiervoor betaald is) te brengen. Nadat Sint de kinderen ontmoet heeft, ga ik met deze ‘mystery guest’, die steevast als Sinterklaas verkleed blijft, gezellig evalueren in de lounge van hotel Ameri cain op het Leidseplein. En dus, tot op de dag van vandaag is de identiteit van de gulle gever een raadsel.”
De dag van Dan weer terug naar ‘de dag van…’. Kim heeft een voorbeeld van een dagindeling. Kim: “Om 08.00 uur was ik aanwezig bij De kleine Johannes om tien medewerkers van Heineken te ontvangen voor koffie en thee. Een half uurtje later bespraken we met elkaar wat de medewerkers voor de cliënten van Amsta konden betekenen,
Wanneer ik haar vraag een dagindeling
ren en mankracht om bijzondere momen
namelijk het opknappen van één van de
te maken begint ze te lachen. Want, er is
ten voor bewoners mogelijk te maken.
snoezelruimtes. Om 08.45 uur konden zij
geen dag hetzelfde. Dan weer is ze druk
Vaak geldt: hoe groter de bedrijven, hoe
aan de slag, samen met een professionele
met de organisatie van evenementen,
makkelijker er geld beschikbaar komt.
schilder. Om 12.30 uur zorgde ik voor
dan is ze bezig met de uitvoering. En
Zij bezuinigen nog weinig op de uitgaven
lunch en een half uurtje later ontving ik
trouwens, zo strikt kan het ook weer niet
voor goede doelen. Hiermee kweken ze
een nieuwe groep Heineken medewer
gescheiden worden, want dingen overlap
per slot van rekening maatschappelijk
kers. Zij gingen in de tuin aan de slag.
pen elkaar. Kim is verantwoordelijk voor
gezien goodwill.”
Om 17.00 uur rondden we het klussen af en gingen we samen met bewoners
het aanbieden van exra’s aan alle 256 VG
6
cliënten binnen Amsta (die zij bijna alle
Mystery guest
op weg naar Het Baantjermuseum in de
maal bij naam kent en omgekeerd).
Kim: “Wat leuk is om te vertellen is dat
Warmoesstraat. Na een uurtje in het
sommige bedrijven ook anoniem geld wil
museum was het om 18.00 uur tijd voor
Sponsoren
len doneren. Meestal word ik in november
diner en karaoke! Hierbij sloten nog eens
De functie van Kim omvat zeer uiteen
gebeld door ‘Sinterklaas’. Op zijn kosten
15 andere vrijwilligers aan. Om 21.30 uur
lopende taken. Kim: “Ik werf, selecteer
mag ik dan vervolgens cadeaus kopen
sloten we deze dag af met een borrel.”
en begeleid vrijwilligers. Daarnaast leg
voor onze bewoners, die mij met een ver
en onderhoud ik contact met bedrijven.
langlijstje benaderen. Op een afgesproken
Geven en nemen
Want zij leveren uiteindelijk geld, goede
tijdstip komt deze ‘anonieme Sinterklaas’
Bedrijven geven geld, tijd, mankracht en
SE P13STA3
Kim geeft graag nog enkele voorbeelden van een succesvolle samenwerking met bedrijven. “Het optreden van 31 cliënten bij de Voice of Amsta in de Heineken Experience-hal. Of ons bezoek aan vliegveld Volkel, dankzij stichting Hoogvliegers. Gesponsord door de KLM kan deze stichting ernstig zieke kinderen laten vliegen. Die kunnen anders nooit een vliegtocht maken. Op de heenweg belandden we in de file. Maar door mijn netwerk aan te spreken, kwam er een escorte van de Marechaussee die de weg voor ons vrij maakten en we op tijd konden arriveren. Zelfs Koning Willem-Alexander moest toen voor ons wijken. En je had de haast onvoorstelbare blijdschap van de kinderen moeten zien toen we daadwerkelijk gingen vliegen. Juist die blijdschap, al vraagt het organiseren soms maanden voorbereiding, daar doe ik het voor!”
Waar voel jij je thuis? Ook in de STA hebben we aandacht besteed aan het ondernemingsplan van
materiaal. En om deze relaties gelijkwaar dig te houden is het nodig om hun giften waarde te geven. Kim: “Dat doe ik door tijd met ze door te brengen, ze voor te
Amsta, waarin de koers voor de komende jaren beschreven staat. De titel van dit ondernemingsplan luidt ‘Thuis in de stad’. Daarom stelden we medewerkers de vraag: “Waar voel jij je thuis.” Hieronder enkele reacties.
lichten over het nut en de waarde van hun investering. En ook door ze concreet iets terug te geven, bijvoorbeeld een schilderij
Ik voel me overal thuis in de hele wereld, zolang ik mezelf mag blijven.
van een cliënt. Of in het geval van De
Emilie van der Linden
Bijenkorf, een foto waarop de cliënten te zien zijn in de door hen geschonken
Als ik door de Amsterdamse grachten zwem voel ik me helemaal thuis! Daarom doe
kleding. Dit is heel belangrijk, want een
ik ook dit jaar weer mee aan de Amsterdam City Swim, om geld op te halen voor
relatie wekt vertrouwen wanneer beide
onderzoek naar behandelmogelijkheden voor de ziekte ALS.
partijen geven en nemen.”
Simone de Klerk
Hoge hoed
Als ik thuis kom in mijn eigen huis dat op een mooie plek ligt vlakbij de Sloterplas
Als ik Kim vraag over hoe de activiteiten
waar het heerlijk toeven is aan waterkant en waar iedereen door het park kan
tot stand komen begint ze ronduit te
wandelen, hardlopen, joggen, fietsen; noem maar op.
lachen. “Die komen uit de hoge hoed,
Petra Kalf
of zijn wensen van de bewoners. Het kan ook zijn dat de bedrijven met een
Waar voel ik me thuis? Op vakantie ver van huis.
idee komen. Overigens, zonder de inzet
Marc Dijkstra
en bijdrage van de collega’s van de zorg en de bijdrage van de vrijwilligers en de
Wij voelen ons thuis in de stad. En dan met name in Amsteldijk, natuurlijk helemaal
bedrijven, zouden al deze groots opge
als deze locatie niet zou hoeven sluiten.
zette activiteiten geen kans van slagen
Team receptie, Amsta Amsteldijk
hebben. De inzet van alle betrokkenen is iets waar ik werkelijk dankbaar voor ben.
Thuis is waar ik mijzelf ben en daarin word gerespecteerd.
Wij allemaal samen zorgen ervoor dat de
Astrid Spits
activiteit een succes wordt.” In een tentje op Lowlands, met een lauw biertje in mijn hand! / Hans van Oldeniel
Saskia Bakker, communicatie
SE P13STA3
7
In juni 2013 is het Ondernemingsplan ‘Thuis in de stad’ vastgesteld. Hierin staat welke koers Amsta de komende jaren wil varen en wat er voor nodig is om dit te realiseren. De medezeggenschapsorganen van Amsta - de Ondernemingsraad en de Centrale Cliëntenraad – hadden een belangrijke stem in dit plan. STA vroeg hen hoe zij advisering in dergelijke grote trajecten aanpakken.
De rol van de OR en CCr bij de reorganisatie
‘We volgen de ontwikkelingen op de voet’ Aan het woord zijn Hans Rutte en Johan Kramer, voorzitter van
Zorgen
respectievelijk de Centrale Cliëntenraad (CCr) en de Onderne
Natuurlijk waren er ook minder positieve punten in het plan. De
mingsraad (OR). Zij worden vergezeld door Hans Meijer van de
OR had zijn vraagtekens bij de keuze met betrekking tot de spe
CCr en Edith Verhulst, de ambtelijk secretaris van de OR. Allen
cialismen (Korsakov, jong dementerenden, gerontopsychiatrie).
waren zij betrokken bij de totstandkoming van de adviezen over
Johan Kramer: “Hoe weet Amsta of er in Amsterdam behoefte is
het Ondernemingsplan. Het was een hele klus, daar zijn ze het
aan deze zorg? We vonden dat de keuze voor uitbreiding van deze
allemaal over eens. Johan Kramer: “Je weet dat je voor grote ver
specialismen niet voldoende onderbouwd was.” Verder maakt
anderingen staat. De acties van de vakbond die daar ook nog eens
de OR zich zorgen over de bezuinigingen bij de staf- en onder
tussendoor liepen, maakten het er niet gemakkelijker op.”
steunende diensten. Johan Kramer: “Natuurlijk snappen wij dat bezuiniging nodig is, maar tegelijkertijd vinden wij als OR dat de
Tijdig betrokken
integrale managers goed ondersteund moeten worden. Reductie
Zowel de CCr als de OR vinden dat ze tijdig betrokken zijn bij de
van de ondersteunende diensten moet dus met beleid gebeuren.”
plannen. Hans Rutte: “Al in november hebben wij naar aanleiding
De CCr maakt zich zorgen over de ontwikkeling van de extramu
van het door de CCr opgestelde Onderzoeksrapport ‘Zorg om de
rale ondersteuning. Hans Rutte: “Uitbreiding van de extramurale
zorg bij Amsta’ gesprekken gevoerd met de Raad van Bestuur over
zorg is essentieel de komende jaren. In het Ondernemingsplan
de koers van Amsta de komende jaren. Dat bleek een opmaat
was hierover nog te weinig terug te vinden.” Hans Meijer voegt
naar het Ondernemingsplan.” Ook de OR voerde al sinds decem
toe: “Natuurlijk maken we ons ook zorgen over de verhuizing van
ber besprekingen met de bestuurder. Johan Kramer: “Het was
de cliënten in de locaties die dicht gaan. Per locatie hebben we
duidelijk dat de door de overheid aangekondigde veranderingen in
een plan voor de uithuizing gevraagd, dat in overleg met de lokale
de zorg ook consequenties voor Amsta zouden hebben. Daarover
cliëntenraad moet worden opgesteld.”
wilden we in gesprek blijven met de Raad van Bestuur.”
Positief advies, mits…
8
Integraal management
Beide raden hebben inmiddels een positief advies uitgebracht.
In april kregen de OR en de CCr het concept-Ondernemingsplan,
Hierin hebben zij wel een aantal voorwaarden opgenomen. Johan
met het verzoek hier advies over uit te brengen. Wat viel hen
Kramer: “De OR heeft op een aantal deelonderwerpen om nadere
op in de plannen? Hans Meijer: “De CCr was blij dat de cliënt
uitwerking gevraagd. Pas na deze uitwerking kunnen wij advies
centraal staat in de plannen en dat de verantwoordelijkheid
uitbrengen. Dit geldt o.a. voor de reductie van de staf- en onder
weer op locatieniveau komt te liggen. Ook waren wij blij met de
steunende diensten en het extramurale aanbod van Amsta.
integrale bevoegdheden van de locatiemanagers.” Ook de OR
Ook hebben wij aangegeven betrokken te willen blijven bij de
was daar positief over. Johan Kramer: “De OR vindt het goed
uitwerking , implementatie en communicatie van de plannen.”
dat de locatiemanager zelf verantwoordelijk is voor de totale
Ook de CCr heeft aangegeven op deelonderwerpen een
dienstverlening, inclusief de facilitaire dienst en de financiën
vervolg-adviesaanvraag tegemoet te willen zien. Hans Meijer:
van de locatie. Afrekenen waar het hoort. Wat de OR ook
“Bij veranderingen in de huizen zelf, moet altijd de lokale raad
aanspreekt is dat er beter is gekeken naar waar de cliënt recht
om advies worden gevraagd. Bijvoorbeeld bij de sluiting van
op heeft. Want de cliënt staat centraal. Zonder de cliënt geen
Amsteldijk en Wittenberg heeft de lokale raad verzwaard advies
werk.”
recht over de wijze waarop dit wordt uitgevoerd.”
SE P13STA3
OR - Ondernemingsraad De OR heeft tot taak de belangen van de medewerkers in overstemming te brengen met de belangen van de organisatie. Dat is soms lastig, maar wel belangrijk. Want wat voor de organisatie goed is, is dat niet per definitie voor de medewerker. De OR heeft daarvoor de volgende instrumenten tot haar beschikking: informatierecht, adviesrecht en instemmingsrecht. De Ondernemingsraad van Amsta bestaat uit 11 personen en wordt ondersteund door een ambtelijk secretaris. Daarnaast zijn er drie Onderdeelcommissies (OC’s) voor de twee stadsgebieden en de VG. Deze medezeggenschapstructuur zal veranderen als gevolg van de reorganisatie.
CCr - Centrale Cliëntenraad De Centrale Cliëntenraad (CCr) behartigt de belangen van de cliënten van Amsta met als doel samen met de medewerkers ervoor te zorgen dat de behandeling, verzorging en begeleiding van de cliënten wordt verbeterd. De CCr adviseert gevraagd en ongevraagd de Raad van Bestuur in zaken die alle cliënten aangaan en die locatie-overstijgend zijn, zoals reorganisaties, verhuizingen en verbouwingen, inkrimping of uitbreiding van de werkzaamheden en ontwikkelingen in het beleid. De CCr bestaat uit 14 personen. Dit zijn afgevaardigden uit de 14 lokale cliëntenraden. De lokale raden vervullen de medezeggenschap op locatie-niveau.
Inrichting nieuwe medezeggenschapstructuur Beide raden zijn positief over het verloop van het adviestraject en vinden dat ze tijdig zijn betrokken en dat hun adviezen serieus zijn genomen. Waar zijn ze trots op? Hans Rutte: “De meest heftige discussie heeft de CCr gevoerd over de manier waarop de locatiemanagers benoemd worden. In principe heeft de lokale cliëntenraad adviesrecht bij de benoeming van een nieuwe manager. Dit botste met het recht van de managers op een volgfunctie. De Raad van Bestuur heeft toen toegezegd dat bij de volgfuncties de benoemde manager na de aanstelling een gesprek heeft met de cliëntenraad van de locatie over mogelijke verbeterpunten. Johan Kramer: “We wilden als OR niet in dezelfde valkuil vallen als indertijd bij de fusie. Toen hebben we ons veel te weinig bij de uitwerking en implementatie laten betrekken. Daarom hebben we nu in ons advies precies aangegeven waar en hoe we in het vervolgtraject betrokken willen zijn. Een van deze onderwerpen is de inrichting van de nieuwe medezeggenschapsstructuur. Want als de organisatie verandert, verandert de medezeggenschap mee.” / Ilse den Hollander
SE P13STA3
9
CLIËNT AAN HET WOORD Ron de Vries en Fred Hansen
hem te bedanken. Het Ajax-logo heeft een collega van mij erop gezet. Het was erg veel werk, maar de kaars is mooi geworden. Pas noemde iemand mij een kunstenaar! Mijn kaarsen zijn kunst werken, je moet ze niet aansteken.”
Drukbezet man Bij buurtcentrum ‘de Havelaar’ deed Ron vrijwilligerswerk. Hij ondersteunde bij het koken en hielp met het neerzetten van tafels en stoelen bij festivals. Op één van de festivals heeft hij kennisgemaakt met
Kunstenaar, ont werper, designer
de kaarsmakerij van de Regenboog. “Het leek mij erg leuk om ook kaarsen te gaan maken. Michel en Arthur hebben mij inge werkt. Dat zijn twee leuke collega’s met wie ik ook bevriend ben geraakt. Michel is ‘de dompelaar’. Arthur is ook Ajaxfan en heeft veel geduld. Hij maakt met paraf fine allemaal kleine stukjes.” Ron werkt verschillende dagdelen bij de Regenboog.
Ron de Vries is cliënt van het Ambulant Specialistisch Team van Amsta. We bezochten hem bij de Regenboog Groep aan de Bilderdijkstraat.
“Ik word er ook regelmatig op uit ge stuurd om bijvoorbeeld op de Overtoom bij Marqt groente en fruit te halen of bij het ROC gebak en brood. Ik kan geen nee zeggen. Ook ga ik naar verschillende
10
Bij aankomst komt direct een grote man
Ron meer dan alleen medewerkers van
inlooppunten zoals AHA, De Wending en
vanuit het atelier de kaarsenwinkel binnen
het AST. Dat blijkt ook als Fred binnen
PS. Ik fiets de hele stad door.” Volgende
gelopen. Dat moet Ron zijn. Aardig, spraak
komt en Ron uitnodigt om ergens anders
week woensdag gaat Ron verhuizen naar
zaam en groot fan van Ajax. Wat direct
een ‘bakkie’ te doen. “Hier om de hoek
de Polderweg, die wijk vindt hij leuker.
opvalt zijn het Ajaxshirt, de Ajaxketting
gaan Fred en ik meestal zitten. Daar kun
Zijn spullen moeten nog ingepakt en
en de hoed die hij draagt. In een omgeving
nen we praten zonder dat iedereen mee
verhuisd worden, maar daar helpen
van veel kleuren en kaarsen vertelt hij
luistert”, zegt Ron.
Sjoerd, Louis en Fred hem mee.
stap voor stap hoe je een kaars maakt. “Je
Als geboren en getogen Amsterdammer
begint met het smelten van een gekleurd
is Ron een trouwe fan van Ajax. “Ik heb
Trots
tabletje in paraffine. Vervolgens pak je een
7 seizoenkaarten gehad. Dat was in de
Na het kopje thee in het zonnetje, is het
mal, een lang lont en giet je laag voor laag
tijd van stadion De Meer. Het was een
de hoogste tijd om weer terug te gaan
het gekeurde mengsel in de mal. Je moet
mooie tijd. De Arena is niet mijn stadion,
naar de Regenboog om nog een paar
er veel geduld voor hebben, dat heb ik wel
het is mij te zakelijk. De supporters zijn
foto’s van Ron in het atelier te maken.
moeten leren”, vertelt Ron. Het resultaat
hetzelfde gebleven, alleen zijn er bij de
Buiten schiet een medewerker van de
mag er zijn. Mooie kaarsen, bestaande uit
F-site ook hooligans tussengekomen. En
Regenboog Ron aan. Hij wil graag zeggen
meerdere gekleurde lagen.
daar hou ik niet van. Het is te veel ‘popie
dat hij hem een ontwerper vindt, een
jopie gedrag’ van jonge gasten en zij ver
echte designer.
Ajax
zieken de boel.” Ron heeft de afgelopen
Trots neemt Ron het compliment in
Al circa tien jaar heeft Ron de Vries (45
tijd te stellen gehad met zijn gezondheid.
ontvangst. Na de fotoshoot zegt hij zijn
jaar) contact met het Ambulant Specia
“Als ik helemaal beter ben, ga ik naar een
collega’s gedag en verdwijnt hij in de
listisch Team (AST). Wat startte als een
wedstrijd met Louis, Sjoerd en Fred.” Ook
menigte, de binnenstad van Amsterdam
zakelijke en dienstverlenende relatie is
daaruit blijkt het kameraadschap dat de
in. Uiteraard op de fiets!
uitgegroeid tot een vriendschap. Louis Kok,
afgelopen jaren is ontstaan. “Ik heb een
Sjoerd Mulder en Fred Hansen zijn voor
speciale Ajax-kaars gemaakt voor Fred om
SE P13STA3
/ Vivian van Dixhoorn
EN WAT DOEN JULLIE DAAR? In deze rubriek vertellen collega’s hoe het er op hun locatie of afdeling aan toe gaat. Dit keer spreken we met twee bedrijfshulpverleners, die weliswaar niet bij Amsta in dienst zijn, maar wel geregeld in de verpleging- en verzorgingshuizen van Amsta werkzaam zijn.
Stoere brandweermannen Soms zit het mee en soms zit het tegen… Vandaag heb ik mazzel, want ik mag voor de STA twee échte brandweermannen interviewen: Jacob Appelman en Michael Sevenhuijsen. Nu denk je misschien ‘Brandweermannen, wat doen die eigenlijk bij Amsta?’, dat wat dus één van de vragen die ik hen stelde. Michael Sevenhuijsen enn Jacob Appelman
“Wij zijn niet bij Amsta in dienst”, begint Jacob. “Wij werken als brandweermannen bij de uitrukdienst hier in Amsterdam. Drie jaar geleden zijn we naast het werk bij de brandweer ons eigen bedrijf voor Bedrijfshulpverlening ( BHV) begonnen. Al snel werden we door Amsta benaderd of we een cursus konden verzorgen voor de ploeg leiders. Niet veel later vroeg men ons of we ook de BHV coördinatie op ons konden nemen. We vallen onder de dienst Vastgoed en Projectontwikkeling en hebben een duo baan, dus de éne keer heb je Michael aan de lijn en de andere keer mij. Het is belangrijk de BHV-organisatie goed op orde te heb ben, vanwege de veiligheid van bewoners en personeel. De brandweer is scherper gaan controleren naar aanleiding van een aan tal calamiteiten in andere v erzorgings- en verpleeghuizen die de pers gehaald hebben.
hebben we een ontruimingsoefening
sloot vaak niet aan bij wat er op de
Dus ook daarom is het zaak alles goed op
begeleid waar ook bewoners aan mee
werkvloer speelde. Wij kunnen locaties
orde te hebben.”
deden. Naast ontruimingsoefeningen,
ondersteunen door het materiaal en
kunnen we ook informatiebijeenkomsten
gebouw te controleren, te adviseren
Ontruimingsoefeningen
voor bewoners, familie en medewerkers
ten aanzien van bijstellingen van het
Jacob: “Wij werken zo praktisch moge
organiseren. Later vandaag doen we dat
ontruimingsplan, en het begeleiden van
lijk. De beste manier om met elkaar aan
in Flesseman en er zijn al bijeenkomsten
ontruimingsoefeningen. In principe kunnen
veiligheid te werken is het oefenen op de
geweest in Vondelstede en Amsteldijk.”
we alles betreffende de BHV inhoudelijk regelen met de ploegleider, dus hoeft
werkplek. In Wittenberg hebben we nu een aantal keer een succesvolle ontruimings
Ondernemingsplan
de manager het onderwerp alleen op de
oefening gehouden. Wat opvalt is dat
De structuur van Amsta is gewijzigd,
agenda te houden.”
mensen vaak denken dat bij een calamiteit
wat kunnen Jacob en Michael de nieuwe
Dat laatste zeg ik (als manager) de heren
iedereen naar buiten moet worden ge
locatiemanagers bieden? Michael: “Onze
toe en als ik ’s middags mijn dagelijkse
bracht, terwijl een kleine verplaatsing van
ervaring is dat het het beste werkt als we
route door Amsterdam van Centrum-Oost
alle aanwezigen totdat de brandweer aan
op de locatie zelf afspraken komen maken,
naar Centrum-West fiets, zal ik voortaan
wezig is, voldoende is bij een kleinere brand.
dus we zijn blij dat er per locatie één eind
op de Marnixstraat ter hoogte van de
Een ontruimingsoefening duurt vaak maar
verantwoordelijke is met wie we zaken
Rozengracht even zwaaien naar Hendrik.
een uur en geeft de betrokken medewerkers
kunnen doen. Voorheen was er centraal
zelfvertrouwen”. Michael: “In de Raak
op papier een kloppend plan, maar dat
/ Lia Edel
SE P13STA3
11
Jong, oud, donker, blond, Diversiteit op de werkvloer Stel: je woont in Amsterdam en trekt op een willekeurige dag de voordeur achter je dicht voor een rondje door de stad. Allereerst groet je je Surinaamse buurman, op de hoek zie je de Marokkaanse winkel groenten buiten uitstallen en ook de 16-jarige medewerker van de Albert Heijn zet net de borden met aanbiedingen op de stoep. Op de hoek zie je bezoekers de moskee binnen lopen. Geen buitengewone dag toch in een multiculturele stad als Amsterdam?
Maak op ieder moment van de dag een rondje door de stad en je komt altijd een ontzettend divers publiek tegen: autochtonen, allochtonen, jonge en oude mensen, vrouwen en mannen, hetero’s en homo’s. Ook in organisaties en bedrijven zie je deze diversiteit in de personeelssamenstelling, vooral in een grote stad als Amsterdam.Ook binnen Amsta. Om extra aandacht te besteden aan de mogelijkheden die diversiteit in medewerkers met zich meebrengt is er binnen Amsta een diversiteitsbeleid.
Gebruik maken van Diversiteitsbeleid is gericht op het beter laten functioneren van
nagels goed verzorgd zijn.
de organisatie door een optimale personeelssamenstelling. Door
Beth: “Ik weet zeker dat een team met jonge en oudere mede
middel van een diverse personeelssamenstelling kan gebruik
werkers goed is. Ik gebruik mijn ervaring om jonge medewerkers
gemaakt worden van de verschillende achtergronden en kwalitei
te coachen. Andersom vind ik hun jeugdig enthousiasme heer
ten van medewerkers. Wanneer we het hebben over diversiteits
lijk.” Richard vult aan: “Ik vind het prettig om ook oudere colle
beleid dan richten we ons op: cultuur, religie, levensbeschouwing,
ga’s om me heen te hebben. Zij weten precies hoe de afdeling
seksuele geaardheid en persoonlijke voorkeuren.
werkt en schakelen makkelijk bij onverwachte situaties.”
Anders denken?
Zwaar
Voor STA ging ik op onderzoek uit wat medewerkers nu zelf
Dan leg ik hen de eerste stelling voor, om te horen of een tiener
vinden van een diverse personeelssamenstelling. En denken
(bijna twintiger) en iemand van boven de 70 anders denken over
medewerkers met een verschillende achtergrond of leeftijd
zaken binnen de zorg. ‘Werken in de zorg is zwaar.’ Richard
eigenlijk anders over de zorg in het algemeen? Allereerst ging ik
reageert meteen: “Ja, fysiek is het werk vrij zwaar, vooral op een
op bezoek bij verpleeghuis Wittenberg. Daar sprak ik met twee
somatische afdeling. Geestelijk kan ik het echter goed loslaten
medewerkers die in leeftijd ruim 50 jaar van elkaar verschillen.
als ik aan het eind van de dienst de deur uit loop.” Beth: “Ik
Richard Edens (19 jaar), volgt de opleiding tot verpleegkundige
vind het vooral zwaar om te zien hoe afhankelijk en kwetsbaar
en liep van december vorig jaar tot en met juni van dit jaar stage
sommige bewoners worden. Ik doe dit werk omdat contact voor
in verpleeghuis Wittenberg. Het werk daar beviel goed en dus
bewoners zo belangrijk is en ik ze dat kan bieden. Een praatje,
werkt hij in de zomer als vakantiekracht.
troost en vrolijkheid. En dus schone haren, handen en voeten.”
Beth Besseling (71 jaar), begon 25 jaar geleden via het uitzend
12
bureau als unit oudste (tegenwoordige zorg coördinator) bij
Koning
Wittenberg. Wilde na haar pensioen ook graag blijven werken en
Over deze eerste stelling zijn de twee collega’s het dus behoorlijk
komt dus nog steeds iedere week ruim 16 uur naar Wittenberg.
eens. Bij een andere stelling zijn ze meer verdeeld: ‘De klant is
Ze wast haren van bewoners en zorgt dat hun handen, voeten en
koning’. Richard: “Hier ben ik het mee eens, wat mij betreft zijn
SE P13STA3
zwart, wit, man of vrouw… bewoners is het prettig. We hebben een Turkse bewoner, met zijn ouders praat ik Turks. En ik kook halal voor verschillende bewo ners, doordat ik dat thuis ook doe weet ik precies hoe dat gaat.”
De rollen omgekeerd Ik ben benieuwd of deze twee vrouwen met hun verschillende culturele achtergronden anders over de stellingen denken die ik hen voorleg. Stelling 1: ‘Het is goed dat ouderen langer thuis moeten blijven wonen’. Welmoed is het daar mee eens. “Het lijkt me voor veel mensen hoe dan ook prettig om zo lang mogelijk thuis te wonen. Het risico van een sociaal isolement is hierdoor wel groter helaas. En je moet steeds meer een beroep doen op mantelzorgers. In de Nederlandse cultuur is het echter niet altijd vanzelfsprekend om voor je ouders te gaan zorgen als ze ouder worden. Ik zou zelf bijvoorbeeld niet zeven dagen per week voor mijn ouders willen zorgen, mocht dat ooit nodig zijn. Ik heb toch behoefte aan mijn eigen vrijheid. Begrijp me goed, het is een liefdevolle daad die in andere culturen meer vanzelfsprekend is. Maar het lijkt mij gewoonweg niet gezond om dit als zoon of dochter te moeten doen. Je bent emotioneel zo betrokken en dan lijkt het me psychisch zwaar om je ouders te zien verslechteren terwijl je voor ze zorgt. Het helpt natuurlijk wel als je dit met een aantal broers of zussen zou kunnen delen.” de wensen van de zorgvragers leidend. Ik probeer altijd goed te
Cevriye reageert daar op: “Dat is toch duidelijk een cultuur
luisteren naar wat ze willen en speel hier professioneel op in.”
verschil. Mijn ouders leven niet meer, maar mocht het nodig zijn
Beth: “Ik ben het niet eens met deze stelling. Ook al zorgt het
geweest, dat had ik de zorg voor hen op me genomen. In onze
persoonlijk voor frustratie, maar ik kan niet altijd doen wat de
cultuur zien wij dat meer als een plicht, het spreekt voor zich. Als
bewoners mij vragen. Daar is simpelweg bijvoorbeeld de capaci
je jong bent zorgen zij voor jou, later worden die rollen vanzelf
teit niet voor. We moeten steeds keuzes maken in de zorg: wat
sprekend omgedraaid.”
kan wel, wat kan nu niet. Hierdoor stel je bewoners soms teleur, maar dat is niet anders. We doen wat we kunnen, maar dat is
Vanuit het hart
misschien niet altijd voldoende.”
Op de stelling ‘De zorg in Nederland is goed geregeld’ reageert Cevriye meteen: “Dat was voorheen wel zo, maar het wordt
Cultuur
steeds moeilijker…. Of is het grof dat ik dit zeg?”, vraagt ze
Als je aan diversiteit denkt, denk je ook al snel aan verschillende
lachend aan Welmoed. Die beaamt het, “Nee, ik ben het met je
culturen en achtergronden. Hierover ging ik mijn gesprek met
eens. Mensen met een beperking moeten steeds meer zelf beta
Welmoed en Cevriye, beide werken aan de Rengerskerkestraat,
len en soms langer thuis blijven wonen. Dat is schrijnend om te
waar jongeren met een verstandelijke beperking wonen.
zien. “Toch is het nog steeds best goed geregeld in Nederland”,
Welmoed Krist: sinds één jaar Persoonlijk Begeleider, daarvoor
zegt Cevriye. “Het is bijvoorbeeld niet te vergelijken met Turkije,
bij Amsta werkzaam als medewerker begeleiding. Geboren en
daar is het echt minder georganiseerd. Maar ook daar het gaat
getogen in Nederland.
steeds beter. En hoewel ik er niet meer woon vind ik dat natuur
Cevriye Tutucu: werkt al 10 jaar aan de Rengerskerkestraat,
lijk prettig om te merken.”
eerst als huishoudelijke hulp en assistent, sinds een paar jaar als
Over één ding zijn de dames het overduidelijk eens: zorg en liefde
medewerker begeleiding. Geboren in Turkije, woont ruim dertig
geven aan de bewoners: dat is niet cultuur gebonden. Cevriye:
jaar in Nederland.
“Dan doen we omdat we dat graag doen. Een geloof of cultuur
Welmoed: “Het is prettig dat ons team uit medewerkers met
vormt hiervoor niet per se de basis, het komt vanuit je hart.”
verschillende culturele achtergronden bestaat. Het zorgt voor mooie gesprekken en je leert van elkaars gewoontes en
/ Sanne Hekman
gebruiken.” Cevriye vult aan: “Ook met name voor de ouders van
SE P13STA3
13
MN LU CO
Zomer
De ondersteuning van mensen met
Een dramatisch moment in het leven van
onderdeel van Amsta
een meerkoet familie gespot. Dat kwam
een verstandelijke beperking als apart
zo: een kunstmatige landtong bood het wandelgroepje van De Schutse een fraai uitzicht op de Sloterplas. Daar werd, door alarmerend gefluit en getoeter van een meerkoetpaartje, onze aandacht geleid naar een aalscholver die juist een
De nieuwe koers
kuiken aan het opschrokken was. Hij slik-werkte het jong zo naar binnen, hup, levend en al! Sommige bewoners vonden het zielig.
In het begin van dit jaar is besloten om de ondersteuning van mensen met een verstandelijke beperking als een apart onderdeel van Amsta te gaan
Ik zelf was vooral verwonderd. En ik
organiseren, waarin zowel de woonlocaties zijn opgenomen als het Ambulant
vroeg mij af hoe die verschillen in
Specialistisch Team en Wijzer. We zijn ruim een half jaar verder en namens de
beleving tot stand komen. Kijkende naar mijzelf, heeft het te maken met
STA-redactie spreek ik met Zjaak Maas, hoofd zorginhoud voor deze doelgroep.
waar ik door word aangetrokken of afgestoten. Want, er is zoiets als een wet van verbinding. En die gaat als volgt:
Visie Ik vraag Zjaak welke stappen gezet zijn om te komen tot een stevig gefundeerde organi
waar ik aan denk (de aalscholver die
satie van de ondersteuning van mensen met een verstandelijke beperking. Zjaak: “Je moet
jaagt), daar ben ik mee verbonden.
je eerst met elkaar afvragen wie je bent en wat je wilt. Je moet je profiel van de grond af
Vervolgens is er beïnvloeding door de
aan opbouwen. Daarom hebben we in een breed samengestelde werkgroep eerst maar
verbintenis (de aalscholver moet óók
eens een visie laten groeien. Daarin draait het erom dat cliënten meer regie krijgen over
eten als nuchtere constatering).
hun eigen leven en meer kwaliteit gaan ervaren in hun bestaan. Ook willen we hen onder
En die beïnvloeding levert op haar
steunen bij het vinden van een eigen plek in de samenleving.”
beurt weer een ervaring op (verwondering door de ogenschijnlijk effectloze impact op omgeving en zelfs meerkoet ouders, alsof er niets gebeurd is). Als deze ervaring heel erg sterk is (positief of negatief) laat dit me maar moeilijk los. Een manier om mezelf los te maken is dat ik geen oordeel heb over de gebeurtenis. Past is past. Ok, hoe nu verder. In dit geval van de familie meerkoetjes beleefde ik het wonder van de natuur
Naam Het is duidelijk dat Zjaak gelooft in wat er opgebouwd wordt. Als hij vertelt spreekt hij ogenblikkelijk met zijn handen en laat daarmee zien wat hij met de visie beoogt, namelijk dat medewerkers die gaan belichamen. Hij gaat verder: “De volgende stap was de naam. We konden niet zomaar de afkorting VG gaan gebruiken. Die strookt niet met onze visie. Een naam moet geladen worden met waar we voor staan, hij moet ‘spirit’ hebben, hij moet uitdrukken wat voor club we zijn. Je hebt natuurlijk nooit in de hand welke associaties mensen in de loop van de tijd hebben bij je naam, maar je beslist wel zelf wat je ermee wilt uitdrukken.” Bij deze naam hoort ook een eigen huisstijl, een eigen kleur. De kleur en de naam worden dit najaar bekend gemaakt.
en daarmee het wonder van de schepping. Het was voor mij volop zomer.
Programmalijnen Er is gekozen om te werken met drie programmalijnen. Zjaak legt het waarom van die
/ Hans van Oldeniel
keuze uit: “We hebben een zeer divers gezelschap van cliënten. Wat je voor de een doet kun je niet voor de ander doen. Dus is het belangrijk om je deskundigheid voor mensen in een bepaalde keten te concentreren. Als je je op bepaalde gebieden duidelijk profileert gaat de kwaliteit van je ondersteuning omhoog en ben je voor mensen buiten Amsta beter herkenbaar. Daarom maken we onderscheid tussen mensen met een ernstige
Heb jij ook een bijzonder moment dat je wilt delen? Mail dan naar
[email protected]
meervoudige beperking, mensen met een matige verstandelijke beperking en bijkomende problematiek en mensen met een lichte verstandelijke beperking.”
Domeinen “Daarnaast kunnen we onze ondersteuning beter vormgeven door goed te definiëren wat cliënten nodig hebben aan ondersteuning voor de verschillende domeinen van hun leven,
14
SE P13STA3
Zjaak Maas
zoals Schalock die heeft onderscheiden. Daarbij gaat het om allerlei levensgebieden, zoals huisvesting, lichamelijke verzorging en zelfbepaling. Zo hebben we een kader waarbinnen we keuzes kunnen maken.”
Ondersteuningsplan Zjaak: “En op deze manier voegen we een dimensie toe aan ons ondersteuningsplan. Doordat we de dialoog aangaan met de cliënt en hem meer betrekken bij zijn eigen ondersteuningsplan wordt het plan meer dan een analyse van ons over de cliënt of een opsomming van de handelingen die wij verrichten. Daarbij komt dat het plan ook nog eens elektronisch wordt, waardoor we als medewer kers meer mogelijkheden hebben en hopelijk energie kunnen sparen. In de toekomst zal een gedeelte van het ondersteuningsplan toegankelijk zijn voor cliënten en hun verwanten. Ook kun je via het computerprogramma Caress bepaalde ontwikkelingen in kaart brengen. Dan kun je bij voorbeeld zien hoe vaak er gebruik gemaakt wordt van vrijheidsbeperkende middelen bij een cliënt.”
Motivatie Zjaak zit duidelijk op zijn praatstoel en begint hoe langer hoe meer te stralen. Het is ook bijzonder om te horen hoe alle ontwikkelingen elkaar aanvullen en tot hetzelfde doel leiden. Dat doel wordt door Zjaak nog eens samengevat: “Ik hoop dat deze ontwikkeling medewerkers weer brengt bij de reden waarom ze dit werk zijn gaan doen en dat cliënten meer kwaliteit gaan ervaren in hun bestaan. We doen bijzondere dingen met elkaar en dat mag best gezien worden.” Als ik Zjaak zie en hoor praten word het me heel duidelijk: we zijn in beweging, er komt een andere sfeer, de ene ontwikkeling versterkt de andere. / Elske Cazemier
“Een naam moet geladen worden met waar we voor staan, ‘spirit’ hebben, uitdrukken wat voor club we zijn.” SE P13STA3
15
Grey Pride Het is al weer even geleden, maar op 29 juli werd de Grey Pride feestelijk geopend in De Poort. Met o.a. een toespraak van Ellie Lust (woordvoerder Politie Amster
prik
bord
jarig!
dam en voorzitter Roze In Blauw) en Sjef van Bommel (schrijver van het boek ‘Ik ben niet kwijt – Wat er gebeurt als je de
Symposium Amsteldijk
liefde van je leven langzaam kwijtraakt aan dementie). Wethouder zorg & wel
Vind je dat leuk?
In het kader van haar 25-jarig jubileum
zijn Eric van der Burg nam als laatste het
Volg jij Amsta al op Facebook? Een
organiseert woon- en zorgcentrum
woord. Hij sprak bevlogen over dat het
makkelijke manier om op de hoogte te
Amsteldijk op dinsdag 15 oktober het
niet gaat over de voorkeur voor mannen
blijven van nieuws uit de organisatie,
symposium ‘Omgaan met dementie’. We
of vrouwen, maar dat het gaat om liefde.
vacatures en actuele ontwikkelingen in
nodigen je hiervoor van harte uit. Het
En liefde is universeel. Eric van der Burg
de zorg. Ook delen we regelmatig leuke
programma wordt verzorgd door Theater
opende officieel de Grey Pride door het
foto’s en filmpjes. Je vindt onze pagina via
Veder. Zij spreken het langetermijngeheu
spandoek te onthullen.
www.facebook.com/amstazorg.
gen van ouderen aan door met theater, zang en poëzie terug te gaan in de tijd. Tijdens het symposium wordt deze Veder Methode overgedragen aan de zorgom geving, zodat verzorgenden en vrijwilli gers nog beter tot de belevingswereld van bewoners kunnen door leren dringen. Programma 13.00 u Inloop 13.30 u Theater Veder opent met een act op maat: ‘de zoektocht
naar goede zorg’
14.00 u Presentatie trainer Theater Veder: aandacht voor
Zomerfeest bij Wittenberg
verschillende vormen en
Op een zomerse donderdagmiddag
fasen van dementie
Ik hoor dat mevrouw Janssen in de war is. Ze loopt steeds weg en zwerft in pyjama door Amsterdam.
begin september was het (zomer)feest.
14.30 u Pauze
De tuin was mooi versierd en de parasols
14.45 u Drie regiescenes door
allemaal uitgeklapt. Geen stukje schaduw
Theater Veder: ‘omgaan
bleef onbenut tijdens het luisteren en
met dementie’
Ja, en als men haar dan vraagt waar ze woont, roept ze: Thuis... in de stad!
kijken naar het herenkoor. Drankjes en
15.30 u Afronding en borrel
hapjes werden uitgeserveerd en bewoners genoten duidelijk! Bij de bekende Amster
Inschrijven kan voor 1 oktober met een
damse smartlappen gingen de handen de
mail te sturen aan Ivonne van Leijenhorst
lucht in en werd er ritmisch mee geknikt.
(
[email protected]) of door te
Veel vrijwilligers en medewerkers zetten
bellen met de receptie van Amsteldijk
zich in om deze gezellige middag te
(020 - 673 30 33).
Louis
organiseren voor de bewoners.
De Koffiehoek 16
SE P13STA3
