SHIN KYOKUSHIN BUN NSKO NIEUWSBRIEF WK TOKIO OLDEHOVECUP EK KADETTEN+U22 新 極 真 聞

SHIN KYOKUSHIN BUN 01

NSKO NIEUWSBRIEF

12-2011



新 極 真 聞

WK TOKIO

OLDEHOVECUP

EK KADETTEN+U22

新 極 真 聞

Voorwoord van de shihan

03

WK Tokio VERSLAGEN door: Arend Mud 05 Rilana Muller 12 Oldehovecup Jeugddag/aankondigingen

15

EK Kadetten+u22 polen

19

shin in Griekenland

22

berichtje van mitchell

25

tameshiwari

26

agenda nsko

27

from osaka with osu (4)

28

18

Een nieuwsbrief overgeslagen, maar nu is er dan ook veel te vertellen: twee uitgebreide verslagen over het WK in Tokyo, een aantal andere wedstrijden en persoonlijke karate ervaringen maken er deze keer een ‘dikke’ nieuwsbrief van. Kopij voor de volgende nieuwsbrief gelieve naar [email protected] te sturen. De deadline is 10 maart. Foto cover: Almar Setz (Oldehovecup). Osu, Aafke van Ewijk hoofdredacteur

新 極 真 聞 02

VAN DE SHIHAN Osu allemaal! In de eerste plaats iedereen een goed en voorspoedig 2012 toegewenst natuurlijk. Dat we maar een actief en ‘groeiend’ jaar mogen hebben, zowel qua evenementen als leden. Zoals dat gaat, kijk je natuurlijk even terug naar het afgelopen jaar. 2011 had natuurlijk de WK, de EK en een aantal andere wedstrijden, plus de traditionele jeugddag en het kaderweekend. Allemaal redelijk bezocht, sommige ronduit goed; de jeugddag was natuurlijk helemaal top door de inzet van met name dojo Dokuritsu, met een bus vol enthousiastelingen en natuurlijk de organisatie en alle deelnemende scholen - plus de aanwezige ouders. Noodzakelijk in een bond, ouders die achter hun kinderen staan als die een sport beoefenen. Dat hebben we gelukkig volop in de NSKO. Als ik kijk naar het absolute hoogtepunt van dit jaar, was het denk ik vreemd genoeg misschien - hoe we ons met zijn allen hebben opgesteld na het tragische overlijden van David Dekenga. Samen, om ouders en familie te steunen en zelf dit ongelooflijke drama te kunnen verwerken. Een grote pluim voor dojo Iryoku ook, die heeft laten zien dat lid zijn van een dojo meer is dan alleen maar trainen. En voor de sensei’s en leden die op de uitvaart waren, honderden kilometers hebben gereisd om te laten zien dat ze behalve spieren ook een heel groot hart hebben. Het dieptepunt van 2011: tja, dat spreekt voor zichzelf, natuurlijk datzelfde overlijden van David. Maar we blijven hem gedenken, onze stille samoerai. Tja, 2011 was ook het jaar waarin duidelijk werd dat onze seniorenvechters aan het ‘op’ raken zijn. Nu Tim na de WK ook is gestopt hebben we eigenlijk geen mensen meer die aan de Europese en wereldtop meedraaien. Dat is best een groot probleem; Nederland heeft altijd een geweldige reputatie gehad, tal van topvechters voortgebracht en ook vanuit Japan altijd enorm respect ondervonden. Nu zitten we met een gat, laten we er met zijn allen aan werken dat het zo snel mogelijk wordt opgevuld. Op zich ziet het er wel veelbelovend uit: met toppers als onze sensei’s en leerlingen als Khalid, Nelson, Ashgar, nu ook Tim, zit er een enorm reservoir aan kennis binnen de NSKO. Dat moet op den duur resultaten

新 極 真 聞 03

opleveren. Overigens zien we dat nu al, kijk maar naar de mooie plaatsen die onze jeugd behaalt op diverse wedstrijden, zowel in kata als in kumite. En we beschikken over zeer gedreven bondscoaches, wat altijd weer cruciaal is: een enthousiaste leraar heeft enthousiaste leerlingen, een evenement dat enthousiast wordt gepromoot door de leraren wordt druk bezocht. Tenslotte nog het goede nieuws: als er weinig budget wordt besteed aan de volwassenen, is er meer voor de jeugd natuurlijk. Omdat met het oog op een eventuele aansluiting bij SportAccord en NOC/NSK en IOC het jeugdreglement uit pure noodzaak grondig is veranderd op Europees niveau, is er genoeg te trainen. Die verandering levert wel wat kritiek op, maar in heel Europa wordt het nieuwe reglement ingevoerd en als we mee willen doen moeten we erop gaan trainen. Bovendien kan dat voor de jeugd heel interessante trips opleveren en een flinke smak subsidiegeld, uiteindelijk. Dus, bondscoaches: kom maar op met je plannen en wensen! De ONK staat ook weer voor de deur, in de Zutphense Hanzehal op 12 februari. Vanaf deze plek een dringende oproep: Kom alsjeblieft als vechter of met je vechters, ook (of: juist!) B-klasse, om dit evenement in te vullen!! Vergeet niet dat heel Nederland naar ons kijkt en we een naam hoog hebben te houden! Er zijn al meerere landen die meedoen in de A-klasse, laten wij dan i ieder geval tonen dat we over veel aanstormend talent beschikken!!! Als laatste: de NSKO draait denk ik naar behoren, waarbij duidelijk moet zijn dat ik zelf me veel meer bemoei met de Europese EKO dan met onze eigen organisatie. Die last rust eigenlijk vooral op de schouders van de andere bestuursleden en met name Lilian is actief. Laten we met zijn allen blijven werken en elkaar steunen, mocht er iets zijn dit in openheid uitpraten en vooral: de schouders eronder zetten. Onze toekomst kunnen we behoorlijk zelf vorm geven en ik denk dat dit de uitdaging voor 2012 moet zijn. Vechters ‘kweken’, de katagroep uitbouwen en een hechte bond vormen. Osu! Koen

新 極 真 聞 04

WK TOKIO 2011

Chopsticks, roll kicks en wensen die uitkomen (1) • Arend Mud Als een lawine kwam Tokio op ons af toen we vanaf luchthaven Narita de hoofdstad van Japan in het oog kregen. Geen pittoreske huisjes in traditionele Japanse bouw noch tempels, zoals je in veel boeken over ‘het land van de rijzende zon’ ziet. Maar grote, vaak hoge, gebouwen, waar we via de Bayshore route, een stelsel van brede (tol)wegen, ‘Expressways’ met welluidende namen als Higashi Kanto Expway en tunnels, waaronder de Asakusa en de Kusumigashi tunnel, doorheen reden. Indrukwekkend, zeker, mooi? Laat ik het zo zeggen, welkom in Tokio 2011. Tokio Wij, een bus vol WK-gangers 2011; deelnemers en supporters uit diverse delen van de wereld. ‘The Dutchparty’ bestond op dat moment uit: Koen Scharrenberg shihan, Gilbert Cleveringa sensei, Roel de Lange sensei, onze beide samoerai Jeroen Weistra en Tim Haverkamp, ‘Neerlands trots en hoop’, en mijn persoon. Een minuut of twintig, nadat we links van de weg Disneyland Tokio waren gepasseerd, doemde de Tokyo Dome geflankeerd door het immense Tokyo Dome hotel zich voor ons op. De Tokyo Dome is een enorm overdekt honkbalstadion. Het gelijknamige hotel, thuisbasis voor de atleten en officials voor dit WK, telt veertig verdiepingen. De bovenste etage, met een restaurant en bar biedt een imposant uitzicht over een groot deel van de stad. Maar bestel er niet teveel bier, dan wordt ‘het Tokyo by night uitzicht’

新 極 真 聞 05

plotseling vrij prijzig(!) Als Koen shihan, Tim en Jeroen zich gaan melden en vervolgens hun kamers opzoeken, verlaten Gilbert en ik dit weelderige onderkomen op zoek naar ons eigen hotel. Het Suidobashi Grand hotel. Met dank aan een behulpzame Japanner vinden we tenslotte onze verblijfplaats voor de dagen die we in Tokio zouden doorbrengen. Overigens op, na achteraf bleek, nog geen vijf minuten lopen van de TD hotel. Tien minuten nadat we ons, in onze tot hotelkamer ‘verklede’ bezemkast hbbenen geïnstalleerd, happen we in ons eerste biertje en maken we, op traditionele wijze of te wel met gebruikmaking van hashi (‘chop sticks’), onze maaltijd bestaande uit kip (KFC stijl) en miso soep soldaat. Deze lunch hadden we in een klein eethuisje nabij ons hotel, via een ingenieus systeem (maar niet eenvoudig als je geen kennis van de Japanse taal hebt) met bonKanpai! netjes uit een automaat bij een vriendelijke serveerster besteld. Nadat we met een zeker voldaan gevoel deze ‘automatiek’ hadden verlaten, was het tijd om een beetje slaap tekort in te gaan halen. Zo’n reis hakt er toch wel in en we wilden uitgeslapen genieten van de rest van de trip naar het Verre Oosten. Na onze ‘nap’ gingen we de omgeving, we bevonden ons in de het zakendistrict ShinAsakusa juku, verkennen en deden ons te goed aan een eenvoudig diner in een Spaans/Italiaans restaurant. Laat in de avond namen we een bezoek aan de veertigste etage van het TDH en ter afsluiting van de eerste dag een afzakkertje (kunnen er ook twee zijn geweest) in de Ierse Pub tegenover ons hotel. Na een goede nacht stonden we de volgende ochtend redelijk verkwikt bij

新 極 真 聞 06

het ontbijt. Een combinatie van Westerse- en Japanse lekkernijen. Gilbert werd die middag geacht om samen met Koen shihan, een vergadering met het bestuur van de WKO bij te wonen. Op advies van laatst genoemde namen we tegen 11 uur een taxi naar Asakusa (spreek uit als Asaksa) om al vast wat souvenirs in te slaan. Hier bevindt zich ook de beroemde Senso-Ji tempel (ook wel Asakusa Kannon genoemd), dus twee vliegen in een klap. Omdat Gilbert om 12.00 uur terug werd verwacht, leken we wel twee Japanners die Europa in 5 dagen bezoeken. Terug in het TDH, raakte ik met Sanpei shihan in gesprek tot Gilbert kwam melden dat de bijeenkomst was verschoven. Dus tijd voor een hapje. Met Jeroen en Tim en met Rilana Muller, Henri Bril, bondscoach Michiel Gerritsen en assistent bondscoach Wim Scharrenberg, die ook naar het TDH waren gekomen. Op zoek naar een eettentje, de zon scheen het was een graad of 21, bezochten we nog even snel een 7Eleven waar een ATM de voorraad Yens weer op nivo bracht. Wim wees ons op de Isami shop, die erg klein en behoorlijk prijzig bleek te zijn. Bij een soort snackbar bij de Tokyo Dome tenslotte, bestelden we een maaltijd bestaande uit patat en hamburgers, die we buiten op het terras naar binnen werkten. Gosse Meerstra sensei en zijn zoon Yuri waren ook aangeschoven. Later die middag maakten Gilbert en ik weer eens nadrukkelijk kennis met de cultuur van Japan. De zeg maar denk en handeling wijze van de Japanner. We hadden aanzichtkaarten gekocht, maar in die winkel geen postzegels voor verzending naar het buitenland voor handen. Met een hoofd vol aanwijzingen van de winkelbediende op weg en op zoek naar het postkantoor. Leek redelijk eenvoudig en was het achteraf ook als onze kennis van het Japans of zijn kennis van de Engelse taal beter was geweest. Maar goed daar liepen we, geen idee of we goed zaten en nergens een teken dat we goed zaten. Twee meisjes in schooluniform brachten tenslotte uitkomst. Hoewel we het woord ‘stamp’ (postzegel) op verschillende wijze uitspreken, werd hen na vijf minuten duidelijk waarnaar wij op zoek waren. Giechelend en duidelijk verlegen met de situatie gaven zij ons goed bedoelde aanwijzingen. Toen wij overduidelijk blijk gaven van onbegrip, maakte ik kennis met een fenomeen waar ik wel van had gehoord; ze besloten met

新 極 真 聞 07

ons mee te lopen. Het is toch waar! Bijna tien minuten later namen we vriendelijk buigend met een welgemeend arigato goizamasu, voor de deur van het postkantoor, afscheid van de dames in dop. ‘s Avonds hadden wij, tijdens het diner met Gosse, Lilian, Yuri en Attila Meszaros shihan (vicepresident van de WKO), in ieder geval een aardige anekdote. De Wereldkampioenschappen 2011, de 10e editie In het weekblad Panorama van oktober j.l. heeft een uitgebreid artikel gestaan, van de hand van Koen shihan, over de inbreng van onze Nederlandse afvaardiging. Ook op de NSKO site vind je een korte impressie. Voor wie nog nooit een dergelijk evenement heeft bezocht, ook voor een supporter, een meer dan bijzondere ervaring. Heb je ooit de kans… doen! Afgezien van het gegeven dat het WK in Japan plaatsvindt en daardoor al bijzonder is, is de entourage ook indrukwekkend. Zeker, ook hier de diverse stands met WK souvenirs; T-shirts, sweaters, tassen, handdoeken met opdruk (onder meer de kreet ‘Master our Mind’) etc.., kortom een levendige handel in mooie en minder fraaie WK reminders. Maar dan kom je in de arena van, in dit geval, het Tokyo Gymnasium. Een tatami op een verhoging, daarnaast de tafels voor de WKO board en genodigden, rondom tribunes met plaats voor een paar duizend toeschouwers. Zeker de 2e dag was het stadion tot de nok toe gevuld. Veel over gehoord, van alles bij voorgesteld al die jaren, en nu was ik er life bij! De eerste dag (vrije keuze qua zitplaatsen) zaten we met de Nederlandse supporters, waar onder ook de Nederlandse equipe, op de west tribune van de binnenring. Een mooi uitzicht op de wedstrijdmat en het grote videoscherm aan de Oostkant, prettig voor de herhalingen. Inmiddels is ook

新 極 真 聞 08

Acos Tzymarakos, een 18 jarige leerling van Richard von Mansfeldt sensei, bij ons aangeschoven. Hij was op eigen gelegenheid naar Japan gereisd en deze ochtend al sinds het krieken van de dag onderweg geweest naar het stadion. De hoofdstad van Japans is groot met een hoofdletter G en hoewel perfect georganiseerd is het vinden van de juiste trein of metro in het begin even wennen en ik spreek inmiddels uit ervaring. Afijn, samen met ons heeft hij ook de eerste dag genoten van een zeer lange (liep twee uur uit), maar geslaagde wedstrijddag. Prachtige partijen van de topfavorieten, maar ook van onze eigen jongens en diverse outsiders, waaronder mijn favoriet, de nog maar 20 jarige, Yuki Maeda. Snelheid, techniek, variatie, conditie en wilskracht, gebundeld in een 170 m hoog, 65 g zwaar lichaam. Maar ook versteld gestaan van een opmerkelijke deelnemer, een strijder (!) uit een of ander exotisch land. Iemand die de olympische gedachte ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ wel een heel bijzondere dimensie gaf. Een paar minuten achteruitlopend, heeft hij in totaal nul technieken uitgedeeld en evenzovele mogen incasseren. Yuki Maeda Tja, ook een manier om later aan je kleinkinderen te vertellen dat je op een WK hebt gestaan. Dat onze jongens in het ‘geweld’ ten onder gingen was natuurlijk jammer, maar hun tegenstander(s) kregen de winst zeker niet cadeau. Chapeau! Het voorproefje van dag één, beloofde nog wat voor de tweede wedstrijddag en we werden daarin niet teleurgesteld. Een dag vol spektakel en verassingen. Wat niet verassend was, was de uitkomst. Wel werden we, althans ik, onaangenaam verrast door de ‘opoffering’ van Maeda, in de 5e ronde. En de snelle uitschakeling van mede topfavoriet Valeri Dimitrov. Overigens waar Valeri in de 5e ronde nog alles gaf om de wedstrijd in zijn voordeel te beslissen, maar tenslotte toch aan het kortste eind trok, leek het of Donatas Imbras’ batterij leeg was gelopen. In de partij waarin hij werd uitgeschakeld, oogde hij moe en lusteloos met als gevolg dat hij de

新 極 真 聞 9

eerste dag het toernooi al via de achterdeur moest verlaten. Op een haar na, was net even een kopje koffie aan het scoren, miste ik de halve finale partij van de 1.86 m lange en 95 kg wegende en torenhoog favoriet voor het kampioenschap Tskukamoto Norichika tegen de Rus Roman Nesterenko, ook niet de eerste beste, slechts 1 cm kleiner en 5 kg lichter (zie filmpje op Youtube). In de verwachting dat deze partij nog wel even zou duren, liep ik op mijn gemak terug naar mijn zitplaats. Nog voor ik daar aankwam, werd de partij al beslist. Door een stukje openruimte tussen twee tribunes kreeg ik op, na achteraf bleek juiste moment, weer zicht op de mat. En net op dat moment maakt Tsukamoto weer één, ik dacht z’n derde, van zijn fameuze en loupe zuivere ‘roll kicks’. Een paar dagen later zou hij ons bij een training uitleggen hoe je een dergelijke techniek het beste kunt uitvoeren. Ik heb hem nog niet uitgeprobeerd. Afijn zijn Russische tegenstander beet in het stof en de publiekslieveling mocht de finalestrijd om de wereldtitel aangaan. Zijn opponent was niemand minder dan Tsutomu Murayama (bekend van een ZoKa van de NSKO), die eerder mijn ‘vriend’ Maeda had afgetroefd en Lukas Kubilius naar de troostfinale had verwezen. Hoewel hij nog wel even aan de bak moest, moest ook Murayama terecht zijn meerdere in deze sympathieke Japanner erkennen. Die daarmee, na 16 jaar, zijn tweede wereldtitel behaalde. In het geweld van de heren, zou je het bijna vergeten, maar er werd deze twee dagen ook bij de dames gestreden om de titel wereldkampioen (Shin) Kyokushin Karate. Hoewel er vanuit Nederland geen afvaardiging op de deelnemers lijst stond, toch een beetje Nederlandse inbreng. De in Griekeland wonende en voor dat land uitkomende Carolien Brix komt oorspronkelijk uit Nederland. Zij wist tenslotte knap beslag op de derde plaats te leggen. Tussen alle partijen door op deze tweede dag konden we nog genieten van een demonstratie van jeugdige karateka’s. Een spectaculair en imposant schouwspel onder leiding van de

新 極 真 聞 10

inmiddels 70 jarige nog fris ogende Nanri shihan. Voor deze demo werd zelfs een deel van de tribune hoog in het stadion gebruikt. Natuurlijk zijn we trots op de inspanningen en prestaties van onze eigen jeugd. Maar wie op Youtube de filmpjes bekijkt, zal moeten beamen dat wij terecht behoorlijk onder de indruk waren. Kort gezegd trainingsarbeid loont. En dan doel ik niet alleen op de voor deze demo, met bij tijden ook acrobatisch ogende hoogstandjes, gepleegde inspanning. Het WK 2011, de jubileum editie zat er bijna op, restte ons nog een bezoek aan de Sayonaraparty. Een alleszins vermakelijke en smakelijke bijeenkomst in het TDH, waarna de dag tenslotte in de favoriete discotheek van de kersverse wereldkampioen werd afgesloten. Voor de liefhebber, via de site van de WKO zijn op Youtube format veel partijen en ook de demo’s te zien. Maar mijn tijd in Japan zat er nog niet op. Twee van de drie wensen waren inmiddels in vervulling gegaan. Hoe deze reis verder verliep en hetgeen ik nog moet vertellen over de wijze waarop ik in de demonstratie van Dolph Lundgren verzeild raakte, daarover in de volgende Shinbun meer. Daarin ook mijn zoektocht naar o.a. een theepotje en pruimensnoepjes, mijn ervaring met het openbaarvervoer in Tokyo (volgens Gilbert verdwaal ik nog in mijn eigen achtertuin) en niet te vergeten ons verblijf op het internationale trainingskamp van de WKO, in Fujiyama.

Osu!



Arend Mud

新 極 真 聞 11

WK TOKIO 2011 • Rilana Muller Op 19 oktober 2011 zijn we naar Japan gevlogen. Het was voor mij de eerste keer in Japan en ik had mij al het een en ander laten vertellen door Aafke. Vanaf het vliegveld in Tokio hebben wij een taxi genomen naar het hotel. Dit was gelijk een leuke ervaring met een Japanner. We wilden met vier personen en vier grote koffers in één taxi. Zo behulpzaam als de Japanners zijn heeft hij ons en onze koffers in allerlei bochten gewrongen zodat wij met zijn allen in één taxi naar het hotel konden. Wij waren nog niet bij ons hotel maar de taxichauffeur heeft toch de teller stopgezet. Uit gebarentaal begrepen wij dat hij het vervelend vond voor ons dat wij zo opgepropt zaten. In Nederland was dit nooit gebeurd, die taxichauffeurs hadden meteen gezegd dat we maar een tweede taxi erbij moesten nemen. Omdat Japan in een andere tijdgrens ligt moest ik mijn horloge een aantal uren vooruit zetten. Eenmaal aangekomen bij het hotel (7:30) bleek dat wij pas om 14:30 konden inchecken. Na zo’n lange reis is dat wel een beetje jammer. ‘Elk nadeel heb een voordeel’, en

Geweldig karate 新 極 en andere wedstrijden zo zaten wij om 8:00 uur in een sushi bar waar de eerste stukjes sushi als ontbijt naar binnen geschoven werden. De dag erna zijn we naar het hotel gegaan waar alle vechters zaten. Dit was leuk omdat je allemaal bekenden ziet. Koen Spitaels, Jan Bulow, het Spaanse team, noem maar op. Omdat de zenuwen al begonnen op te spelen, niet alleen bij de vechters, maar ook bij de supporters, zijn we een potje gaan bowlen. Tja, ik moet het wel eerlijk melden, Henri Bril heeft gewonnen! Dit komt natuurlijk alleen omdat Tim en Jeroen met andere zaken bezig waren en ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om Henri te laten verliezen. De Japanse mensen waren veel aan het lachen en maakte samen plezier. Prachtig karate Zaterdag begon het toernooi. Wat een gigantisch stadion. De scheidsrechters waren streng en de partijen

真 聞 12

waren mooi. De eerste dag vielen er al een aantal mooie knock outs. Dag twee was nog mooier. De toppers/favorieten stonden tegenover elkaar en lieten stuk voor stuk zien wat ze in huis hadden. Wat een geweldige partijen, wat een spirit en wat een ontzettend gave sfeer was er in de zaal aanwezig. De Japanse supporters in de zaal klapten en juichten ook voor de niet-Japanse vechters. De finale partij van de heren was tussen Tsukamoto en Murayama. Murayama lag al aardig in de prak, maar ging er wel voor. Tsukamoto won de partij. De verdiende eerste plaats de wereldkampioen. Murayama heeft les gegeven op het zomerkamp. Hij gaf een rustige les en stond rustig mee te knokken tijdens het examen sparren. Ook was hij lekker aan het feesten tijdens de feestavond. Maar toen hij op de mat stond en begon te knokken dacht ik: “Is dat Murayama???”. Wat een knokker zeg!!! Kyoto en Osaka Natuurlijk wilden we ook nog wat van het land zien. We zijn met zijn allen naar Osaka gereisd. We verbleven in een typisch Japans hostel, kamers met riet bekleed en wat dunne matjes om op te slapen. De wc/douche en de wasbakken moesten wij delen met de andere

gasten. De sfeer was erg gezellig en de mensen die daar werkten waren erg aardig en behulpzaam. In het hostel was een klein barretje waar curryrijst klaar werd gemaakt en de biertjes koud stonden. Ook was er een klein keukentje waar je zelf de mogelijkheid had om te koken. Osaka vond ik geweldig. Tokio was zo groot en zo massaal. Ik had het gevoel dat ik in Amsterdam liep met al die toeristen. In Osaka was dit niet zo. Iedereen was vriendelijk en er waren typische Japanse dinge-

新 極 真 聞 13

Kinkaku-ji (Kyoto)

tjes. We zijn ook een dagje naar Kyoto (oude hoofdstad) geweest. We hebben een fiets gehuurd, tjaa…. Japanners zijn klein dus Tim en Jeroen hadden het zwaar op het mini fietsjes. We hebben heel wat kilometers gefietst en allerlei tempels bezocht. Dit is natuurlijk allemaal vastgelegd op foto’s.

Toch nog een overwinning Uiteraard zijn wij nog bij een typisch Japanse sushi bar geweest, de sushi trein! Dit had ik nog nooit gezien. Dit is een treintje, waar verschillende soorten sushi op bordjes liggen. Op de bordjes staan verschillende prijzen. De bordjes met sushi kun je zo van de lopende band pakken en lekker opeten. De bordjes bewaar je en als je uitgegeten bent ga je met al je bordjes naar de

kassa. Uiteraard is hier een wedstrijdje sushi eten geweest. Helaas kon Henri hier de titel niet opeisen en ging deze naar Tim (met 28 stuks sushi). Een paar dagen te laat om een titel te winnen maar toch leuk om mee te nemen als troostprijs. Als afsluiter van onze mooie reis/ ervaring in Japan hebben we een Zutphense Sayonara partij gehouden in een klein kroegje. Dit was een mooie privé bar voor ons. De barman kon geen woord Engels maar vond het allemaal prima. Hij begon uit zich zelf lekkere pinda’s te bakken in een wok en heeft tussendoor zijn bar nog even verlaten om zijn voorraad aan te vullen. Naast de nootjes zijn door Jeroen en mij ook verschillende lekkere cocktails geprobeerd. Als toetje een vette hap bij de McDonalds en de terugweg naar Nederland kon alweer beginnen. Ik heb enorm genoten van het land en van de Japanse burgers. Een hele mooie ervaring die ik nooit zal vergeten. Een echte aanrader voor iedereen.

新 極 真 聞 14

Geslaagde tweede editie Oldehove Cup

新 極 真 聞 15

• Gilbert Cleveringa Foto’s door Almar Setz Het is inmiddels vaste prik in september: de Oldehove Cup. Ook dit jaar bleek een groot aantal karateka’s fanatiek te hebben doorgetraind in de zomermaanden. Op zaterdag 10 september verzamelden zich in Sporthal Kalverdijkje in Leeuwarden ruim tachtig jeugdige en volwassen (Shin) Kyokushin-strijders. Inzet: de Oldehove Cup, de bokaal die je niet wint maar verdient. Iryoku organiseerde het evenement voor de tweede keer. Het toernooi werd om elf uur geopend door sportwethouder Andries Ekhart, die het (Shin)Kyokushin karate omschreef als ‘een zeer gedisciplineerde sport’. Hij had ‘s ochtends bij de wedstrijdmat vol bewondering staan kijken hoe de deelnemers serieus bezig waren met hun voorbereiding. Hij zag spanning en concentratie. Maar er werden ook veel handen geschud en hard gelachen. Deze combinatie van discipline en kameraadschap sprak de wethouder zeer aan. Na zijn speech volgden enkele welkomstwoorden door NSKO-voorzitter Shihan Koen Scharrenberg en Sensei Gilbert Cleveringa van Iryoku. Ze namen ook een minuut stilte in acht voor Iryoku-lid David Dekenga (15). Alle deelnemers stonden daarbij met gesloten ogen en in musubi dachi op de mat. David overleed onverwacht tijdens het afgelopen NSKO-zomerkamp.

Kata Vanaf ongeveer half twaalf kon iedereen die naar het hoge noorden was afgereisd de opgebouwde spanning kwijt. De Oldehove Cup begon traditioneel met het katatoernooi. In drie klassen (10-12 jaar, 13-17 jaar en 18+) werd een hoog niveau aan de dag gelegd. Bij de jeugdpoules ging de winst naar Elise Notelle uit België (10-12 jaar) en Stacey Schenk van Omegasport (13-17 jaar). In de groep met de senioren was de eerste plaats, net als vorig jaar, voor Rico Scheffers (Dokuritsu). Hij wist in de finale Kelly Schenk en Nico Schewe van Omegasport en Casper Ferwerda (Iryoku) overtuigend voor te blijven. Kumite – jeugd Na de pauze en een demonstratie van Iryoku ging ’s middags het dak eraf toen de karateka’s ten strijde gingen. Er werd soms hard maar altijd fair gevochten. Het publiek kon dan ook volop genieten van het (Shin)Kyokushin full contact karate. Bij de jeugd werd geknokt in tien poules en vier prestigegevechten. Een van de meest interessante poules was poule G. Sjoerd Smits (Iryoku) werd daar winnaar, na een reeks tweede plekken eerder dit jaar op verschillende toernooien. Hij rekende onder meer af met Nederlands kampioen Chesron Schot (Omegasport). Een verrassende winnaar was Arabella Roorda (Iryoku) in poule O. De Oldehove Cup betekende de allereerste kumite-ervaring voor de oranje bander. Andere fraaie poulezeges werden behaald door Dennis Carmio, Mercedes Spoor, Andjuli Driesprong, Yoeri Staal en Jean Louis Wassenaar. Joell Brinkerhof, Wesley Guldenaar en Jordi Hoekwater wonnen hun prestigepartij. Kumite – senioren In het seniorentoernooi ging de eerste plaats bij de zwaargewichten naar Dave van Maanen (Iryoku). Bij de middengewichten zegevierde Oane Kooistra (Mushin), na enkele spannende partijen tegen onder meer Jan de Bruin (Shinkyokushin Zutphen) en clubgenoot Gerard Bouma. De eerste plaats bij de lichtgewichten ging eveneens naar Mushin dankzij Jelmer

新 極 真 聞 16

Bouwman. Bij de dames won Anita Lya (dojo?) het goud, voor Charlice Johannes (Kyôchô) en Kelly Schenk (Omegasport). Veel ogen waren zaterdagmiddag gericht op het duel tussen twee internationale topvechters, Victor Teixeira (Sportschool Egbert Thomas) en Arthur Gevorgyan uit België. Teixeira, die in november meedoet aan het WK in Tokio, won de partij binnen een minuut op knock-out. Misschien wel de boeiendste partij van dag was het prestigegevecht tussen routiniers Hans Ordelman en Jan Mark Whams. De twee gaven elkaar niets cadeau. Uiteindelijk wist Ordelman (Shinkyokushin Zutphen) na een lange strijd het voordeel naar zich toe te trekken. Oldehove Cup De hoofdprijs, de Oldehove Cup, stond aan het eind van de dag klaar voor de karateka die in Sporthal Kalverdijkje het meest de waarden moed, wilskracht en respect had laten zien. Toen toernooidirecteur Arend Mud namens de Oldehove Cup-commissie rond vijf uur het woord nam voor de bekendmaking van de winnaar, kon je een speld horen vallen. Welke deelnemer verdiende de Cup? Er waren een paar overduidelijke kanshebbers, zoals de spectaculaire Ordelman en Kelly Schenk, die bij zowel het kata- als het kumitetoernooi prijzen had gepakt. Volgens de jury had Jan de Bruin van Shinkyokushin Zutphen het meest recht op de door kunstenaar Klaas Lageweg ontworpen bokaal. De Bruin (blauwe band) deed voor de eerste keer mee aan een kumitetoernooi en moest het in de middengewichtpoule opnemen tegen louter bruine banders. Hij wist daarbij een knappe tweede plaats uit het vuur te slepen. Volledige uitslagen op pagina 32.

新 極 真 聞 17

JEUGDDAG 2011 gunstig ons wederom De goden waren e hebben ag 2 oktober. W gezind op zond gedisgewerkt in een allemaal lekker deden rtje. De kinderen ciplineerd sfee hun beste st om zich van hun uiterste be ven zich n. De leraren ga kant te laten zie in een Het resulteerde Foto: Silvio Bekkens ook helemaal. g lang ze jeugd zich no on e di g da te ra ka mag heugen. r getuige van pendal was wee Pa m Op tru en tc rate beoefent. Nationaal Spor t kyokushin ka he d ug je O SK t de N lemaal niet hoe enthousias ite, het maakt al m ku , ta ka , rm es bo, in spelvo hoolhouder Ke muziek, met de werd dankzij sc n ie nd ve Bo t! ll spiri orzien! uit, alles met fu een droogje vo n een natje en va d tij op en Bek ook iedere lson • Clive Emanue

21 + 22 april

新 極 真 聞 18

AANKONDIGING: jeugdweekend Op 21 en 22 april 20 12 organiseren karat eschool Hikari en As higaru voor de tweede maal een weekend voor jeugd leden van beide sch olen te "Brabantbos Lodge" te Lierop. Hoewel he t pro gra mm a ge sch maakt voor jeugdled ikt is geen vanaf een jaar of 7, zijn senioren zijn oo welkom. Voor deze led k van harte en wordt dan het pro gra mm a aa ng ep as Iedereen leert iets nie t. uws.  Het is een uitste kende locatie met ve lijkheden. We hebben el mogegeboekt voor totaal 90 pe rso ne n ma ar kunnen updaten tot 200! De prijs zal incl. ongeveer 55 ,oo per persoon zijn . De trainingsfaciliteiten zijn prima '; een groot ombost trainingsveld, een sp en een veilige kamp annend bos vuurplaats waar we op zaterdagavond oo aardappels poffen. Er k nog eens is audio en video ap paratuur aanwezig zo zelfs een karatefilm dat we of docu kunnen laten zien. het diner op zat is "Chinees in buffetvo erdagavond rm" en uiteraard... er zijn leuke trainingen Mvg, Gosse Meerstra . (Karateschool Hikari )

EK Kadetten en U22 in Polen • Tristan Thiele

新 極 真 聞

Kadetten Op vrijdag (2 December 2011) werd voor de eerste keer het European Kyokushin / Shinkyokushin Karate Championship for Cadets gehouden in een 19 gloednieuwe sporthal in Kobierzyce. Een dorpje onder Wroclaw in Polen. Yanick van Angelen en Yoeri Staal vochten mee in de poules voor kumite. Het was een verrassing dat de kadetten met een taekwondo borstpantser om moesten vechten en dat alle gedan technieken, dus ook het voor beide favoriete wapen de lowkicks, verboden waren. Tegelijk bleek de draaiende trap uchiro geri en vol contact stoten en trappen op het borstpantser wel toegestaan. Opvallend waren dat naast jodan mawashi geri veel gescoord werd met andere jodan trappen zoals kake geri en uchi mawashi geri. Kortom geen geringe aanpassing voor beide jongens. Toch wisten Yanick en Yoeri er allebei nog een verlening uithaalden. Zeker wanneer je bedenkt dat de aangepaste regels voor de meeste deelnemers geen probleem was, want die hadden er blijkbaar al maanden op getraind. Deze regels worden gebruikt omdat het in sommige Europese landen het bij wet verboden is jonge jeugd op vol contact regels te laten vechten. Daarbij heeft de aanvraag van Shinkyokushin voor aansluiting bij SportAccord ook invloed op de wedstrijdregels. Kata Alle poules voor het Europees Kampioenschap Kata, zowel voor de kadetten als de U22, werden ook op vrijdag gehouden. Rico　Scheffers　liep zijn tweede kata seienchin superstrak, maar miste　op　een　punt　na de　tweede　ronde. Hij werd　9e　in　de　poule　voor　heren.　Zijn　hoogste　plek　tot　op　heden　op　een　EK.

U22 De volgende dag, 3 december, werd voor de 3e keer het European Kyokushin/Shinkyokushin　Karate　Championship　for U22 gehouden. De U22 is een aparte categorie wedstrijden voor 18 t/m 21 jarigen. Dit toernooi werd in Wroclaw zelf gehouden in een grote arena-hal. Prachtig ingericht en met een paar duizend bezoekers ook lekker druk bezocht. Chantal　van　Angelen,　de　zus　van　Yanick　kwam　uit in　de　U22　poule kumite voor dames. Zij kwam meteen uit tegen een　Roemeense　die uiteindelijk finalst　werd.　 In kracht en techniek kwam Chantal goed mee, maar moest de eindversnelling aan haar tegenstander laten. Om op je eerste grote buitenlandse　toernooi　ooit 2　vlaggen　onbeslist binnenhalen tegen een latere finalist geen slecht debuut te noemen. Yoeri Staal, Yanick van Angelen, Rico Scheffers en Chantal van Angelen.

新 極 真 聞 20

De crew Ook kwamen onze Nederlandse scheidsrechters goed voor de dag. Lilian Mungra fungeerde als hoofdscheidsrechter en Peter Scheffers kreeg complimenten voor zijn algehele arbitrage en deed voor het eerst beoordelingen van kata. Zij werden over beide dagen door de organisatie flink ingezet. Coach Tristan Thiele kreeg vanuit de NSKO meer budget toegewezen om de groep verder te ontwikkelen. Een leerzaam EK Waar　bij ons　vaak　het　tempo　van　een　partij　bestaat　uit　aftasten　　opbouwen　-　20　seconden　eindversnellen,　was　het　op　het　EK　beginnen　m et　de eindversnelling　en　daar　de　laatste　30　seconden　nog　eens　overheen. Beide kampioenschappen　waren　van　een　hoog　niveau.　Deelnemers　aan　h et　EK　kwamen　uit　Azerbijdjan,　Polen,　Ukraïne,　Georgië, Bulgarije,　Kroatië, 　Roemenië,　Hongarije,　Tsjechië,　 Moldavië,　Letland,　Litauen,　Denemarken, 　Noorwegen, Zweden,　Frankrijk,　Spanje, België en Nederland.　 Er waren veel erg　technische　vechters, maar vooral gingen alle　deelneme rs　meteen　vanaf　de　eerste　partijen　vol　aan　de　bak met knokken.　Het tempo lag zeer hoog. Het　EK　heeft　voor ons geen　bekers　opgeleverd, maar　niemand　is　afgega an　of　ernstig　geblesseerd　dus　blijft　de　goede　ervaring　over. Tot slot nog vermeldenswaardig is dat er weer eens West-Europeanen op het podium stonden. Dimitri Bertels uit België en Christine Bucholt uit Denemarken gingen over het ruim vertegenwoordigde Oost-Europese geweld heen. Beiden werden kampioen in hun poule. Christine ontving daarboven op de prijs voor beste vrouwelijke vechter van het toernooi. Waarmee de Belgen en Denen hebben laten zien dat er dan wel van de Oost-Europeanen te winnen is. De　algemene　zaak　blijft　vechten met je hart, trainen in teamverband en veel conditie- en krachttraining naast de (extra) karatetraining.

新 極 真 聞 21

Shinkyokushin in Griekenland • Chantal & Yanick van Angelen We hebben het afgelopen seizoen het meerdere malen gehoord: Zo veel verschillende dojo’s en uiteindelijk één grote karatefamilie. Tijdens onze vakantie mochten wij dit nogmaals ervaren. Niet alleen hier in Nederland zijn we die grote karatefamilie, maar het buitenland doet hier aan mee... Zo zijn wij (ik met mijn broertje Yanick van Angelen en mijn ouders) afgelopen vakantie naar het Griekse eiland Rhodos geweest. Tijdens de voorbereidingen van onze vakantie, hebben we een Shinkyokushin karate dojo (Tamashi dojo) gevonden onder leiding van Sensei George Evangelidakis 3e dan. Ik heb contact met deze sensei gezocht met de vraag of wij tijdens ons verblijf op het eiland een keer mee zouden mogen trainen. Diezelfde dag nog, kreeg ik bericht terug met het antwoord dat we absoluut welkom waren en dat we maar moesten laten weten waar we verbleven en wanneer we aankwamen. Na een aantal mailtjes heen en weer, hadden wij er helemaal zin in en konden we niet wachten tot het zo ver zou zijn. Na aankomst op onze bestemming besloten we een dutje te doen en werden we gewekt door Sensei George E die bij ons appartement stond om een afspraak te maken voor een training. De volgende avond werden we om 6 uur opgehaald en meegnomen naar het strand voor de training. Toen werden we toch wel een beetje nerveus, want hoe zal de training

新 極 真 聞 22

hier zijn? Zouden we goed mee kunnen komen,of niet? En zullen we gelijk in de groep worden opgenomen? Hier kregen we meteen antwoord op. De andere karateka’s kwamen ons meteen begroeten en zo begonnen we aan onze eerste training in de hitte (+/- 40 graden). Op het moment dat wij begonnen was er geen taal- en cultuur barrière meer, het was een eenheid. De zoon van de Sensei trainde ook mee. Hij was erg gewaagd aan mijn broer, wat voor hun beide een erg leuke een speciale training opleverde. De les was erg combinatiegericht en we hebben ons bezig gehouden met nieuwe en zeer interessante combinaties. Na de stevige training van hoog niveau en tempo, was het een verademing om een duik te nemen in de zee. Hier sloten we de training mee af. Dan zou je denken; Thank you for joining this training and have a nice holiday! Maar nee, Sensei George had al een mail gestuurd voor de volgende training en dit keer in zijn eigen dojo. Ook nu kwam hij ons ophalen bij het appartement en nam hij ons mee naar zijn dojo. We wisten niet wat we zagen. Bij binnenkomst proefde we meteen zijn oprechte liefde voor karate. Door middel van alles wat er aan de muur hing en in de dojo stond, zag je zijn karate levensloop. Dit vonden wij erg bijzonder om te zien en de schilderingen op de muren kwamen van hem zelf. Ook deze training was weer pittig met 40 graden in onze gehele dogi. En ondanks het daar ook vakantie tijd was, kwamen de andere karateka’s gewoon opdagen om met ons te trainen. Tijdens deze training hebben we ook les gehad van Sensei Sotiris P 1e dan. Ook van deze man straalde de passie voor het karate. Hij gaf ons vele tips en hebben die geoefend tijdens de les.

新 極 真 聞 23

En zo kwam er ook nog een 3e training, de laatste training. We gingen weer naar het strand en kregen dit keer prive les van Sensei George. Dit was een speciale training gebaseerd op verschillende technieken met achterliggende gedachte naar de kata’s. Tussen de trainingen door hebben we nog verschillende uitstapjes gemaakt met zijn gezin en onze ouders. We hadden contact via de mail en zo niet dan wist hij ons wel te vinden op het eiland met zijn motor om een afspraak te maken. We hebben tijdens deze trainingen veel van hem mogen leren en hier zijn we hem erg dankbaar voor. Zo zie je maar weer... 1 grote familie en Tamashi dojo hoort daar zeker ook bij... Efcharisto poli Sensei George, osu!

新 極 真 聞 24

Lezers, Als jullie deze nieuwsbrief lezen sta ik op het punt om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen als karateka. De leeftijd van 18 is namelijk bereikt, dit biedt in het leven zeker voordelen maar als karateka ook onzekerheden. De bescherming als jeugdlid is weg en de stap naar de volwassenen is er een die een zekere drempel met zich mee brengt. De afgelopen jaren als lid van de selectie is er een geweest van vele mooie momenten en ervaringen. Soms met vallen en opstaan maar altijd was er wel iemand die me opving en kon vertellen dat er nog veel te halen viel en zeker nog veel te leren. Deze mensen wilde ik dan ook langs deze weg bedanken en hoop dat ze er in de toekomst ook nog voor me zullen zijn. De NSKO heeft me ook kansen geboden en de dank daarvoor is dan ook groot. Op 11 december heb ik mijn laatste jeugdtoernooi gevochten in Gilze n.l. de Noritsucup (het NK van de NKA). Karatevereniging Musashi sleepte er vier eerste plaatsen in de wacht waaronder een voor Youri Staal en mij. Dit gaf me een goed gevoel en ik kon hiermee het hoofdstuk jeugd op een waardige wijze afsluiten. Nogmaals iedereen dank voor alle steun.

• Mitchell de Bont

新 極 真 聞 25

TAMESHIWARI

BREKEN

• Joost Maagdenberg Donderdag 8 december was de dag dat ik de gelegenheid kreeg om te bewijzen dat ik de 2e kyu waardig was. Een, voor mij, gedenkwaardige dag. De bruine band moest verdiend gaan worden. Het lijf was ok, de spirit was goed en de sfeer was optimaal. Het examen verliep zoals het bedoeld was, in de stijl van het Shinkyokushinkai. Waar ik het over wil hebben is het breken, tameshiwari. Ik heb dat onderdeel van dit examen ervaren als grensverleggend. Natuurlijk krijg je het te verduren met de onderdelen kihon, kata en kumite maar het breken kun je niet regelmatig oefenen. Het breken is meer een verlengstuk van de vaardigheden, een demonstratie van het kunnen. Een combinatie van techniek en mentale kracht. Bij mij werkte het zo; mijn sensei riep mijn naam, het aantal planken en de techniek af. Het aantal planken was voor mij niet zo belangrijk, het had net zo goed een stoeprand kunnen zijn. Het concentreren was dus allang begonnen. Toen mijn

doel dus bekend was kon ik in beweging komen. Vanaf dat moment was ik alleen maar gericht op mijn doel, het midden van de planken die voor mij waren opgesteld. Op de steun danwel in de handen van de vasthouders. Mijn doel was daar, no matter what. Juiste positie aannemen, aanleggen, nog eens focussen en vernietigen. Resultaat: succes! En een heel goed gevoel. Later voel je hier en daar wat maar dat goeie gevoel blijft hangen. Belangrijk is; de benadering van het doel. Namelijk; ik stop nergens voor, ik ga hier doorheen. Mentale kracht. Niks houdt mij nu tegen. Dat is een goed gevoel. Toen ik mijn zoveelste breek oefening moest doen op 3 planken met weer een hiji moest doen dacht ik: hiji had ik al gedaan maar 3 planken nog niet. Ik ging er heen om te breken en dat deed ik dus ook met een oerkreet. Heerlijk. Daarna voelde ik mn elleboog opzwellen. Heerlijk. Die planken waren exit. Een golf van adrenaline ging door mijn lichaam. Ik ben als toeschouwer aanwezig geweest op het zomerkamp van 2011 en heb sensei Scheffers ge-

新 極 真 聞 26

zien op het onderdeel breken. Alles dat voor hem kwam werd gebroken. Ik heb zijn verrichtingen nauwlettend gevolgd. De concentratie, het oproepen van innerlijke kracht en het toepassen van de juiste techniek. Goed voorbeeld doet goed volgen.

AGENDA NSKO 22 januari kata (11:30-13:00) kumite training (13:00-14:30) Papendal 11 februari Dutch Open 2011 Zutphen

Osu! 26 februari kumite training (13:00-14:30) Papendal 17 maart NK Jeugd, Geertruidenberg 25 maart kata (11:30-13:00) kumite training (13:00-14:30) Papendal 22 april kumite training (13:00-14:30)

新 極 真 聞 27

Neem ‘from Osaka’ niet al te letterlijk, dit is namelijk een verhaal vanuit Nederland over de laatste anderhalve maand dat ik in Osaka studeerde. Die brachten weer vele avonturen en liggen nog vers in het geheugen.

FROM OSAKA WITH OSU! (4) • Aafke van Ewijk

新 極 真 聞 28

Bergen Eind juli waren de afsluitende tentamens. Net voor het laatste literatuurtentamen From Fuji with Osu! werd ik uitgenodigd voor een bijzondere pelgrimstocht op de berg Atago bij Kyoto. We gingen om een uur of tien onder de torii (rode poort die heilig gebied aangeeft) door en kwamen via een pad door een mistig naaldbos rond twee uur ’s nachts aan bij de Atago Taisha, de tempel op de top. Daar zou vlak voor zonsopgang het ontbijt aan de kami (goden) aangeboden worden. De steeds kouder en natter wordende lucht, glimmende peertjes die amper het pad verlichtten en elkaar passerende mensen die elkaar begroetten met o-kudariyasu! en onoboriyasu! (je zou het kunnen vertalen met ‘osu’ in karate); het was allemaal bijzonder geheimzinnig. Deze één keer per jaar gehouden pelgrimstocht beschermt je drie jaar lang tegen brand werd mij verteld. Wanneer je als driejarige de tocht hebt gemaakt op papa’s of mama’s rug, dan ben je je hele leven beschermd. Geloven die Japanners dat nou? Ten eerste: er is een gezegde ‘baat het niet dan schaadt het niet’. Ten tweede is het ook een sociale bezigheid en wanneer je vraagt: ‘bent u religieus?’ dan krijg je waarschijnlijk het antwoord ‘nee’. Door ’s nachts een berg te beklimmen heb je toch een zeker (gezond) offer gebracht en wanneer je rond hebt gestruind in de Japanse natuur (=bergen) dan begrijp je waarom men in het Japans niet ‘voet van de berg’ maar ‘ingang van de berg’ zegt. Het is net alsof je ergens naar binnen gaat. De parkeerplaats vanwaar we vertrokken waren werd bij een later bezoek door mijn vriendinnen ‘de hel’ genoemd.

Onder ons gesproken (en kyokushin mensen begrijpen dat natuurlijk) het was fantastisch en smaakte naar meer, daarom gingen we eind augustus met vier meiden de berg Fuji beklimmen. ’s Ochtends in de bus de 500 kilomter naar Tokyo en ’s avonds begonnen we aan de klim van Fuji vanaf het vijfde station. We zouden vanaf de top de zonsopgang gaan bekijken, maar ’s nachts, toen we een paar uur uitrustten op het achtste station, stak er een storm op. Wel hebben we voor zonsondergang over de wolken kunnen kijken en later een prachtige sterrenhemel kunnen zien. Fuji zelf is vanaf het vijfde station kaal en bedekt met rode lavastenen. Japanse zomer In augustus was het warm: geen dag waarbij het kwik onder de 35 graden kwam. We gingen naar het Biwa meer om te zwemmen, maar zelfs het water was warm. Waar in Nederland iedereen in bikini rondloopt om bruin te worden bij 25 graden, willen Japanse vrouwen juist zo bleek mogelijk zijn, dus de badpakken die je er ziet zijn een soort van wetsuits. Iedereen brengt tenten en barbecues mee voor een strand dat net zo dichtbevolkt is als Tokyo en zonnen doe je alleen als je zelf ook gebarbecued wil worden.

新 極 真 聞 29

We besloten in Kyoto als echte toeristen een maiko-photoshoot te gaan doen. Een maiko is een leerling-geisha. (In Kyoto zegt men echter ‘geiko’, wee degene die ‘geisha’ zegt!) We werden in de witte Ja, dit b make-up gezet en leken net patiënten, maar even laen ik ^^ ter, met kimono en pruik zag het er toch een stuk beter uit. Ik heb nog een blik geslagen op de samuraikleding, maar er gold een hogere prijs voor heren. Zou dat dan ook gelden voor cross-dressing...haha. Eerlijk gezegd houd ik meer van de dunne zomerkimono, een yukata waarin je lekker op straat rond kunt struinen tijdens een of ander festival. En die waren er veel in de zomer! Afscheidsfeestje Eind augustus was mijn afscheidsfeestje bij karate. Eerst een training op een bloedhete zondagmiddag, later naar het stamcafé waar

Wada sensei ook door het personeel met sensei werd aangesproken. Mijn Japans is nog steeds niet bestand tegen zijn Osakadialect, maar het was erg gezellig. Ook om de twee tegenover mij op verschillende manier zien te reageren op twee biertjes. De een viel zowat in slaap, terwijl de ander (in de dojo ook altijd een grappenmaker) luidruchtig zijn Engels begon uit te proberen. Ondertussen vloog er af en toe een bevel naar het andere eind van de tafel waarop een van de groene banders dan in een keer zijn glas moest leegdrinken. Wat in zijn geval neerkwam op een glas sinas, dus waar dat nou om ging weet ik ook niet. Dat hij een bubbelbuik zou krijgen? Later, bij de dojo, werd er nog een keer gezongen, cadeautjes uitgewisseld en heel veel ‘osu’ gezegd. Wada sensei: ‘Wij zijn een grote Shinkyokushin familie!’ Dus ik mag zo weer terugkomen. (Alle Nederlanders mogen langskomen hoor. Niet allemaal tegelijk graag, want dat past niet in de dojo... Zeker als je een gevreesde ‘Nederlander van twee meter’ bent, dan laten ze je denk ik alleen in groepjes van twee binnen...) Ik was tot 12 september in Japan en net voor de afstudeerceremonie ben ik nog met een vriendin voor de tweede keer naar Okinawa geweest. Nu konden we namelijk bij een kennis logeren, die zo’n beetje mijn tante is geworden na ons vorige bezoek. Ze heeft zowel haar huis als het huis van de buren opengesteld. We werden rondgeleid en hebben vele interessante mensen ontmoet, waaronder de look-alike van de Okinawaanse sushi-chef uit

新 極 真 聞

Laatste 10 mae-tsuki met kiai voor de dojo! Met Wada sensei voor de shinden

30

Okinawa - Champion Joe tussen de soevenirs

Kill Bill, alias Hattori Hanzo. (Chef: ‘Irasshaaaai! Welcome. Welcome. You English?’ Kiddo: ‘Almost... American’.) Hij brulde echt ‘Irasshaaai!’... en hij was handig met messen. Fileermessen. Daarnaast tussen de tropische vissen gezwommen, een kijkje genomen in de Okinawa Budokan die de vorm van een samurai helm heeft en heel veel lekker gegeten! Okinawa is echt een prachtig eiland, maar zorg voor een internationaal rijbewijs (of Japanse vrienden die je rond kunnen leiden...), want anders kom je niet verder dan de hoofdstad Naha en daar ben je na een dag wel uitgekeken. Op Okinawa zit trouwens ook een Shinkyokushin dojo (Yoshida), maar daar ben ik niet geweest. Okinawa is vergeleken bij de rest van Japan een eiland waar veel gesport wordt. Bovendien is een eerste dan in karate vast onderdeel van de examens voor sportleraar! Osu Okinawa! Ze doen hun naam eer aan als ‘de bakermat van het karate’.

新 極 真 聞 31

Dit was het laatste verhaal over Osaka. Het was een geweldig jaar en dan hoor je plotseling bij die irritante studenten die tegen een aarzelende tweedejaars zeggen: ‘Een jaar? Dat is helemaal niet lang hoor!’ Okinawa Churaumi Aquarium De leukste universiteit van Japan!

< Wij dansten mee in het Minoh Festival

KUMITE

KATA

UITSLAGEN OLDEHOVE CUP 2011 Junioren Poule A 1. Elise Nottele 2. Shanty Jacobs 2. Kaylee de Kreij

3.

Poule B 1. Stacey Schenk 2. Metchel de Bont 3. Yanick van Angelen

Poule I 1. 2. 3.

Senioren Poule C 1. Rico Scheffers 2. Kelly Schenk 3. Nico Schewe

Poule J 1. Andjuli Driesprong 2. Stacey Schenk 3. Demi van Pelt

Poule A (dames) 1. Anita Lya 2. Charlice Johannes 3. Kelly Schenk Poule B (heren, zwaargewicht) 1. Dave van Maanen 2. Sjoerd Bloem 3. Winston Resida Poule C (heren, lichtgewicht) 1. Jelmer Bouwman 2. Arian Eijer 3. Acos Tzimarakas Poule D (heren, middengewicht) 1. Oane Kooistra 2. Jan de Bruin 3. Gerard Bouma Poule E 1. Dennis Carmio 2. Jordi Jokhoe 3. Patrick Lepelaar

Ian Heere

Poule H (prestige) 1. Joell Brinkerhof 2. Nicander Roorda

Mercedes Spoor Elisse Notelle Shanty Jacobs

Poule K (prestige) 1. Wesley Guldenaar 2. Jort Ede Poule L 1. Yoeri Staal 2. Vinnie Metselaar 3. Tim Balemans Poule M (prestige) 1. Jordi Hoekwater 2. Lars Ordelman Poule N 1. Jean Louis Wassenaar 2. Rick van Maanen 3. Volkan Hasturk Poule O 1. Arrabella Roorda 2. Suzanne Davelaar 3. Lauren van der Zee Poule P (prestige) 1. Victor Teixera 2. Arthur Gevorgyan

Poule F 1. Yannick van Angelen 2. Yonni Driesprong 60 3. Jeremy kremers

Poule Q (prestige) 1. Hans Ordelman 2. Jan Mark Whams

Poule G 1. Sjoerd Smits 2. Chesron Schot

Demonstratiepartij − Thom Bleker − Chris Mennebreuke

新 極 真 聞 32

shinnen akemashite omedetô gozaimasu!

een gelukkig nieuwjaar!

新 極 真 聞 33

龍 2012: jaar van de draak