Schandalen in het sociaal werk Viagra voor praktijk- en beleidsontwikkelingen

Schandalen in het sociaal werk Viagra voor praktijken beleidsontwikkelingen JAN STEYAERT

‘Schandalen hebben niet zelden heilzame effecten, ze vormen een catharsis voor een etterende situatie.’

Wie oud genoeg is om zich het schandaal met de Brent Spar in 1995 te herinneren, weet dat een beetje goed schandaal voldoende is om de koers van multinationals te wijzigen. De in onbruik geraakte olieboei zou door Shell in diepe zee tot zinken worden gebracht, dat was veiliger dan ze aan land af te breken. Greenpeace dacht daar anders over waardoor Shell en ESSO moesten buigen. Zelfs als dat gebeurt op basis van grotendeels verkeerde informatie, zoals in dit geval door een grove overschatting van de hoeveelheid nog aanwezige schadelijke stoffen door Greenpeace. Het schandaal heeft multinationals wel bewust gemaakt van de noodzaak van maatschappelijk verantwoord ondernemen. Ook het sociaal werk kent met enige regelmaat een schandaaltje links of rechts. En ook dan gaan grote organisaties zich ernstig beraden over hun beleid en voorheen onmogelijk geachte koerswijzigingen doorvoeren. Dus waarom proberen we zo veel mogelijk schandalen te vermijden? Misschien zijn ze wel heel nuttig.

FEBRUARI 2013 Ondanks het bestaan en het veelvuldig gebruik van het begrip komkommertijd voor rustige periodes in de nieuwsmedia, is er eigenlijk altijd wel wat te beleven. Toegegeven, soms meer dan op andere momenten. Neem nu het nieuws van midden februari 2013: de paus kondigt aan af te treden. Verrassing alom, dit is eeuwen niet vertoond. Even later blijkt het ook schandalig te zijn want de oorzaak van het ontslag zou gezocht moeten worden bij homoseksualiteit en machtsmisbruik binnen het Vaticaan. Dezelfde week wordt bekend dat er op massale schaal paardenvlees verwerkt is in lasagne en andere maaltijden die we in de supermarkten kopen en waarvan de samenstellende delen zorgvuldig onherkenbaar gemaakt zijn. Schokgolven gaan door Groot-Brittannië waar paard eten zo mogelijk erger is dan je schoonmoeder vermoorden. En snel wordt het een schandaal van grote omvang als blijkt dat er ook in ‘mainland Europe’ paardenvlees in de lasagne en dergelijke gedraaid werd. IKEA ziet zich verplicht in minstens 24 landen de diepgevroren gehaktballen uit de handel te nemen. Misschien hadden ze zich beter bij meubelen gehouden. Alsof er niets geleerd is uit de vorige schandalen in de vleesindustrie, de BSE-crisis of de gekkekoeienziekte. Nog diezelfde periode kunnen we alleen maar meewarig het hoofd schudden bij het nieuws over hoe

POW ALERT | JAARGANG 39 | NUMMER 2 BIJLAGE | MEI 2013

57

SCHANDALEN IN HET SOCIAAL WERK

het ACW gebruik maakte van fiscale achterpoortjes zich een schandaal aandient, hopend dat het niet en zelfs nadacht over het gebruik van de door haar tijdens zijn werkuren gebeurt en een collega het op zo verguisde notionele interestaftrek. Schandalig! zijn bord krijgt. ‘We mogen toch alles doen om personeel te houden?’, zo probeerde voorzitter Patrick Develtere de Ook het sociaal werk blijft niet verstoken van de morele afgrond te vermijden. Hoe dicht zitten we nodige schandalen. Zo was er begin 2011 in Nederdan bij het argument: ‘We mogen toch alles doen land het schandaal rondom Brandon, een verstanom het basisrendement voor onze aandeelhouders delijk gehandicapte jongen die jarenlang in omovereind te houden?’ En alsof het allemaal nog niet standigheden zat die meer deden denken aan midschandalig genoeg is, komt op donderdag 21 fedeleeuwse kerkers dan aan moderne zorg. In nobruari het tv-programma Panorama met een reporvember 1988 was er al eens een heel vergelijkbare tage over de dood van Jonathan Jacob, een 26-jarige situatie met de ouders van Jolanda die een foto van man die in januari 2010 verward en onder invloed hun naakte en vastgeketende dochter via de media opgepakt wordt en even later in uitbrachten om zo de zorgprakeen politiecel in Mortsel sterft tijken als gevolg van bezuiniginOok het sociaal werk blijft niet nadat een arrestatieteam van de gen aan de kaak te stellen. Een verstoken van de nodige Antwerpse politie hem al te paar jaar voor Brandon, in 2004, schandalen. hardhandig probeerde te kalmewerd het Nederlandse sociaal ren. Het optreden van de politie werk ook door elkaar geschud krijgt veel kritiek, net als de manier waarop het gedoor het schandaal rond Savanna, het driejarig recht met deze zaak is omgesprongen en het psychimeisje dat door haar moeder en stiefvader veratrisch ziekenhuis in Boechout waar men weigerde moord werd, ondanks bekendheid van de langduride al te agressieve man op te nemen. ge mishandeling bij tal van jeugdhulpverleners. Naast de ouders werd toen ook de gezinsvoogd SCHANDALEN aangeklaagd door het openbaar ministerie. Het zijn vier schandalen die het nieuws in een toevallige week domineren. Over het aanhoudend geJEUGDZORG ALS DANKBAAR TERREIN doe met de Fyra of doping in de wielersport hebben Jeugdzorg lijkt een ‘dankbaar’ terrein voor schandawe het dan nog niet eens gehad. Het zal je als leilen in het sociaal werk. Ook in Groot-Brittannië dinggevende van de kerk, IKEA, het ACW of als waren er eerder schandalen, zoals rond Victoria procureur maar overkomen. Je tekent voor een uitClimbié, het achtjarig meisje dat in 2000 gemarteld dagende baan waarin stevig gewerkt moet worden en vermoord werd door haar opvangouders onmaar waar de uitdagingen zich toch enigszins met danks bekendheid van het hoge risico bij meerdere de nodige voorbereidingstijd aanmelden. En dan hulpverleners. En in 2007 ging er een nieuwe sta je plotsklaps onverwachts in het oog van de schokgolf door de Britse jeugdzorg na de dood van storm en kan je het gaan uitleggen en proberen de Baby P, een baby van amper zeventien maanden die brand te blussen. Een nachtmerrie voor elke manana ‘langdurige’ verwaarlozing en mishandeling ger, van elke beleidsmaker, van elk boegbeeld van overleed. Opnieuw ondanks bekendheid van de sieen organisatie of een beweging. Iedereen in dergetuatie bij meerdere hulpverleningsinstanties. lijke posities is zich wellicht permanent bewust van de nakende onvoorspelbare nabijheid van schandaOef, zou je bijna denken. Dit soort dingen kennen len. Misschien zijn al die routinematige vergaderinwe hier niet, het Vlaamse sociaal werk is immuun gen, planningsbijeenkomsten en management rapvoor schandalen. Maar dat is slechts schijnbaar zo. portages in zekere zin slechts veredelde dagbesteMisschien zitten er onderhuids wel allerlei schanding terwijl men bibberend en zwetend wacht tot er dalen te wachten en is Vlaanderen de volgende ja-

58

40 JAAR BOUWEN AAN SOCIAAL WERK EN POLITIEK – WWW.ALERTONLINE.BE

VRIJ EN VROLIJK

Eind jaren zestig komt er een stroom klachten over Vrij en Vrolijk op gang. Ouders, kinderen en personeel dienen klacht in bij de parketten van Antwerpen en Charleroi maar krijgen er geen gehoor. Wel start het Hoog Comité van Toezicht een onderzoek naar mogelijke fraude. Dat leidt tot een dossier over een bedrog van ongeveer vier miljoen Belgische frank (Cappelle e.a., 1976, p. 18). In de zomer van 1971 werd voor het eerst over het wanbeleid in het Medisch Pedagogisch Instituut Vrij en Vrolijk openlijk gepubliceerd in Humo en het toenmalige weekblad Special. Er volgen kamervragen. Directeur René Merecy, de familie Quadens en vooral Prof. Dr. Maria Wens werden rechtstreeks aangeklaagd. Ze werden beschuldigd van nalatigheid, wanbeleid en onverantwoord gedrag tegenover de gasten. Hun excuus was dat er een schromelijk gebrek was aan subsidies. En: ‘Dit is een gerichte aanval op de enige vrijzinnige instelling van dit soort’.

In de jaren zestig ontstond in Brasschaat en omgeving een cluster van jeugdzorginstellingen die allen onder de paraplu van Vrij en Vrolijk vielen. Het ging dan om het opvangcentrum De Donk, het observatiepaviljoen Home Kinderleute, de voorzieningen Mastenhof en Ankerhof, het tehuis Voorpost en de openluchtschool Vrij en Vrolijk. Samen SUBSIDIEVERSLAAFD boden ze zorg aan meer dan 700 jongeren. OpgeDe kritiek op beleid en zorgpraktijk binnen Vrij en richt in 1937 door onder meer Remi Quadens en Vrolijk was meervoudig. Er zou chronisch te weinig lange tijd in handen van de familie Quadens lag de en te laag geschoold personeel ingezet worden, de verantwoordelijkheid steeds meer bij Maria Wens heterogene groepssamenstelling gebeurt willekeu(1919-1988, pedagoge van de Rijksuniversiteit Gent rig en leidt er toe dat zwakkere jongeren overheerst en afgevaardigd-beheerder) en directeur René Meworden en ongewenst gedrag overnemen, de hygiërecy. Samen huldigden ze drie uitgangspunten bij ne laat te wensen over, de privacy van kinderen en hun beleid. Ze kozen expliciet voor een grote insteljongeren wordt niet gerespecteerd, inkomende en ling met centrale aansturing van de afdelingen weuitgaande brieven worden steevast gelezen en gegens financieel-economische schaalvoordelen. Een censureerd. Ook was er gebrek aan intercollegiaal tweede uitgangspunt betrof de heterogene groepsoverleg en informatiedoorstroming. Er zou ook samenstelling: jongeren met verschillende problesprake zijn van enkele strafbare zaken zoals zedenmatieken werden samen in een feiten met minderjarigen en groep geplaatst met als achtergrondspeculatie met het oog op Eind jaren zestig komt er een liggende gedachte dat de ene zelfverrijking door de leden van stroom klachten over Vrij en jongere zich aan het gedragspahet bestuur. Bovendien is het Vrolijk op gang. troon van een andere jongere conglomeraat van afdelingen kon optrekken. En tenslotte lieniet gericht op reïntegratie in ten ze zich sterk inspireren door de inzichten van het gezin van herkomst en de samenleving maar de Belgische pedagoog Ovide Decroly (1871-1932, juist op het zo lang mogelijk binnen Vrij en Vrolijk aangepast onderwijs voor (mentaal) gehandicapte houden van de jongere zodat langdurig subsidies kinderen) en de Russische pedagoog Anton Makaverworven worden. De instelling is subsidieverrenko (1888-1939, socialisatie en opvoeding door slaafd en maakt daarom de jongeren zorgverslaafd. arbeid). Het was ‘liefdadigheid als goudmijn’. Tenslotte was


59

Viagra voor praktijken beleidsontwikkelingen

ren aan de beurt. Het verleden toont alleszins aan dat zo iets tot de mogelijkheden behoort. Maar dat verleden toont ook aan dat schandalen niet zo maar opduiken, en ons niet uitsluitend van angst moeten doen sidderen. Raar maar waar, schandalen hebben niet zelden heilzame effecten, ze vormen een catharsis voor een etterende situatie en brengen loutering en heling. Om dat toe te lichten staan we stil bij twee historisch opmerkelijke schandalen uit het sociaal werk in de lage landen, allebei van ongeveer 40 jaar geleden: Vrij en Vrolijk in Vlaanderen en Dennendal in Nederland.


er gebrek aan transparantie over de hele affaire: ‘Want het wordt een publiek geheim dat het dossier Vrij en Vrolijk het dossier is van de Loge (waarvan juffrouw Wens lid is), die met de mantel der ‘broederlijkheid’ de schrijnendste wantoestanden toedekt.’ (X., 1971, p 5).

lijk. Toch wordt Maria Wens later veroordeeld en uit haar functies gezet. Dat vermindert evenwel haar informele macht binnen Vrij en Vrolijk niet, ze blijft alomtegenwoordig. Eind 1979 gaan de medewerkers in staking om haar invloed effectief te breken. Dat lukt uiteindelijk na twee maanden staking. De instelling wordt ‘gesloten’, er worden nieuwe beheerders aangesteld en Maria Wens verdwijnt van het toneel. Eric Broekaert neemt haar leerstoel orthopedagogiek in Gent over. De werkzaamheden van Vrij en Vrolijk worden overgenomen door de vzw Diensten- en Begeleidingscentrum Openluchtopvoeding, onder welke naam ze vandaag de dag nog actief zijn (www.olo.be).

Er kwamen nationale marsen waarbij zelfs het waterkanon en traangas ingezet werden, bijvoorbeeld in mei 1972 in Brasschaat. De Internationale Nieuwe Scène en Vuile Mong en de Vieze Gasten lieten zich opmerken met hun ‘muzikaal protest’. En er ontstond een actiegroep die mee gedragen werd door twee insiders: Kris Coenegrachts en Laurent Bursens. Dit ‘Aktiekomitee V&V’ werd een krachtig verzetsinstrument dat via Ludo Fret zijn weg vond De Werkgroep Bijzondere Jeugdzorg bleef nog een naar de Antwerpse Volkshogeaantal jaren ijveren voor betere school Elcker-Ik. In 1974 moet jeugdzorg, immers, Vrij en VroEr kwamen nationale marsen de politie tussenbeide komen lijk was voor hen weliswaar het waarbij het waterkanon en als de opvoeders van Vrij en meest concrete dossier, maar traangas ingezet werden. Vrolijk piket staan, terwijl er slechts een ‘symptoom van een ook in andere Vlaamse instelzieke jeugdzorg’. Hun rapport lingen voor jeugdzorg actie gevoerd wordt. Iets lauit 1974 kent dan ook twee besluiten: één met adter wordt het Aktiekomitee omgevormd tot de viezen voor een betere werking van Vrij en Vrolijk Werkgroep Bijzondere Jeugdzorg die ondersteuen één met adviezen voor een betere bijzondere ning krijgt van Jos Goossens en Ludo Serrien. jeugdzorg. Na het vertrek van Maria Wens bleven ze dan ook actief, onder meer met een wekelijks WERKGROEP BIJZONDERE JEUGDZORG ‘kaffee’ voor opvoeders en andere betrokkenen bij Deze werkgroep werkte een ronduit schrijnend de bijzondere jeugdzorg op donderdagavond in ’t dossier uit: ‘Vrij & Vrolijk: symptoom van een zieke Verdronken Land in de Antwerpse Breughelstraat, jeugdzorg’ (1974), voor justitie de aanleiding om en de organisatie van diverse studiedagen en benehet dossier opnieuw te openen. Het dossier is imfietacties. Leuke anekdote daarbij is hun ‘kollokwimers een gedetailleerde doorlichting en een aanum’ in 1981 over kleinschaligheid in de zorg. Men klacht tegen de instelling die opgevoerd wordt als was blijkbaar ook voorstander van progressieve het prototype van het zieke jeugdzorgbeleid. Wanspelling. De werkgroep stond trouwens aan de wieg toestanden als verwaarlozing van kinderen, gesjoevan OASE, waaruit later het tijdschrift ALERT mel met geldstromen en nepotisme vanuit de direcgroeide. tie worden aan de kaak gesteld. In hetzelfde jaar werd ook de film ‘Kindergevangenis’ uitgebracht. Het afgelopen decennium leidde de Werkgroep BijDe Werkgroep Bijzondere Jeugdzorg stelde zich zondere Jeugdzorg een slapend bestaan. Veel van de burgerlijke partij, als vertegenwoordiger van exspilfiguren hebben echter vanuit een andere rol een cliënten en opvoeders, toen in 1975 een proces testevige stempel op het Vlaamse sociaal werk gegen Vrij en Vrolijk werd aangespannen. Dat levert drukt. Je zou kunnen stellen dat zij nu via hun beeerst weinig op omdat de overheid haar klacht introkkenheid bij de uitbouw van integrale jeugdhulp trekt na een minnelijke schikking met Vrij en Vroen het nieuwe decreet daarover nog steeds hun

60


sen normale en niet-normale burgers wat omschreven wordt als ‘een machtsmiddel om een te grote variëteit van levenswijzen te bestrijden’. In de geest van Herman Milikowski waren zwakzinnigen wel DENNENDAL anders maar niet minder interessant dan ‘gewone’ In dezelfde periode dat in Vlaanderen alle ogen geburgers. Carel Muller formuleerde het zo: ‘Wat mij richt waren op Vrij en Vrolijk, waren alle ogen van in ze aantrekt is het irrationele, het geheimzinnige het Nederlandse sociaal werk gericht op Dennenook. Ik bedoel: een technocraat, iemand die gedal, een zogenaamd zwakzinnigengesticht in Den woon droogkloterig rechttoe-rechtaan functioDolder, officieel de zwakzinnigenafdeling van de neert, is eigenlijk ontzettend oninteressant.’ (Heerstichting Willem Arntz (momenteel onderdeel van ma van Voss, 1993, p 55) Weg dus met dat onderAltrecht GGz). Ongeveer 800 patiënten worden er scheid, weg met de unieke gerichtheid van de zorg verzorgd op een domein van ruim 200 hectare. In op patiënten: ‘Het moet hier een ontwikkelingsindie instelling was sinds 1969 de stituut zijn voor de patiënten én psycholoog Carel Muller actief. voor het personeel’ (Carel MulDe grootschaligheid van Hij vond de sociale afstand tusler in Het Vrije Volk, 7 maart zorgvoorzieningen werd sen wie gezond en wie ziek was 1970). Daar zat ook een vorm vervangen door kleine veel te groot. In het verlengde van de-professionalisering in en woongroepen. daarvan problematiseerde hij dat kon confronterend zijn voor ook de fysieke afstand, de gede samenleving en de ouders. woonte om burgers met een verstandelijke beperMuller daarover in 1978, nadat het experiment opking of een psychiatrische aandoening ver van de gedoekt was: ‘Als ik vroeger tegen de ouders zei dat samenleving, ergens buiten de stad ‘op te bergen’. de aanpak steeds gewoner, steeds minder deskunHij liet zich daarbij onder meer inspireren door de dig werd, dan werden ze paniekerig. Want als je niet antroposofie en het in 1966 uitgebrachte ‘Christmeer als psycholoog maar als mens tegen ze praatmas in purgatory’, een boek dat via tekst en foto’s de te, moesten ze zichzelf steeds meer de vraag stellen: erbarmelijke toestanden van de zwakzinnigenzorg waarom doe ik het zelf niet?’ (Heerma van Voss, in de Verenigde Staten aanklaagde (van der Linde, 1993, p 71) 2011). Zorginstellingen werden er vergeleken met ‘menselijke grootwarenhuizen’, de publicatie kreeg VERDUNNINGSEXPERIMENT veel weerklank in de media (Taylor, 2006). De grootschaligheid van zorgvoorzieningen, zoals die de afgelopen decennia ontstaan was, werd verDe nieuwe aanpak van Muller had veel weg van de vangen door kleine woongroepen en kreeg een alhippies. Hij sympathiseerde met de kabouterbeweternatief in Muller’s zogenaamde verdunningsexpeging van Roel van Duin: lange haren, gebruik van riment: zwakzinnigen (zoals ze toen nog genoemd softdrugs (Dennendal werd wel eens omschreven werden) moesten meer tussen en met burgers leven als hennepdal), erg anti-autoritair. Dat laatste werd en minder in een zorginstelling. Oorspronkelijk duidelijk gemaakt door afscheid te nemen van de werd gedacht het 200 hectare grote terrein als park witte uniformen van de hulpverleners, door de maop te stellen voor dagjestoeristen. Maar ‘dat zou nier van communicatie tussen cliënten en hulpverslechts vluchtige contacten scheppen’ (Het Vrije leners, door het weghalen van de scheiding tussen Volk, 7 maart 1970). Bij nieuwbouw in Dennendal mannen- en vrouwenafdelingen. De twee direczou daarom voorzien moeten worden dat andere teursfuncties werden opgeheven en vervangen door groepen dan cliënten of hulpverleners op hetzelfde collectieve beslissingen van heel de staf: basisdemoterrein kwamen wonen. Architect Frans van Klincratie! Men wil af van de kunstmatige opdeling tusgeren droomde van de integratie op het domein van


61


energie richten op het verbeteren van de Vlaamse jeugdzorg, en dit nog steeds een nazinderen is van de affaire Vrij en Vrolijk.


Dennendal van de zorginstelling, een sociaal-pedagogische opleiding en een academie voor beeldende kunsten. Alle drie waren immers op zoek naar nieuwe of vernieuwde huisvesting.

hulpverlening of sociaal beleid behoorlijk hetzelfde zal uitzien als de dag van gisteren. Hoogstens is er sprake van kleine incrementele wijzigingen of van het via bewuste beleidsingrepen bijsturen van de hulpverleningspraktijk. Nissam Taleb maakt zich al ruim een decennium druk over die menselijke vooringenomenheid voor gemiddelden en regelmaat (Taleb, 2011). Of het nu gaat om de financiële markten of hulpverlening, het is niet de dagelijkse regelmaat waar we ons moeten op richten, maar de ‘zwarte zwanen’, de onverwachte plotse gebeurtenissen, het onvoorspelbare dat zich niet laat voorzien maar wel heftige consequenties heeft. De twee voorbeelden van schandalen in het sociaal werk illustreren dat schandalen als zwarte zwanen omschreven kunnen worden. Het is nauwelijks mogelijk ze te zien aankomen, maar eens ze er zijn, hebben ze een stevige invloed.

Ergens bij aanvang van 1971 begint het echter te rommelen en neemt de wrevel over de aanpak van Muller toe. Een paar directeuren vragen zijn vertrek en er worden wat vragen gesteld in de Nederlandse Tweede Kamer. Op 22 maart 1971 maakt de krant De Telegraaf er voorpaginanieuws van onder de kop ‘Den Dolder Draait Dol door Kabouters’ en als subtiele ondertitel: ‘Patiënte verdronk in bad’. Andere kranten nemen het nieuws gretig over. Staatssecretaris Kruisinga van Volksgezondheid laat een onderzoek instellen, maar dat steunt Muller volledig. Daarop wordt een tweede onderzoek ingesteld door een commissie onder leiding van professor Speijer. Er was zelfs even sprake van een regeringscri- Dennendal als ‘schandaal’ was In het schrijven en denken over sis door de Dennendal-affaire en de rol van het onverwachte zet een belangrijk ijkpunt in de premier Joop den Uyl noemde ontwikkeling van een humane Taleb zich regelmatig af tegen de het geheel ‘een persoonlijke nestatistiek en kwantitatief onderzorg voor mensen met een derlaag’. Op 3 juli 1974 volgt dan zoek dat steeds maar op zoek is beperking. de ontknoping, de politie valt naar regelmatigheden, naar de Dennendal binnen en arresteert ‘normale verdeling’ van fenomeCarel Muller (met een bloem in de hand!) terwijl de nen en naar gemiddelden. Dat laatste noemt hij het patiënten met autobussen weggevoerd worden naar wangedrocht van Quételet, de Belgische sociaal wede Rijkspsychiatrische Inrichting in Eindhoven. tenschapper die mee aan de basis lag van de beschrijvende statistiek. Voor Taleb ‘een van de meest Veel van de vernieuwingen waar Muller voor stond destructieve figuren in de geschiedenis van het zijn sindsdien echter gemeengoed geworden, zoals denken’ (p 260). Dat mag ons evenwel niet uit het kleinschalige woonvormen, verdunning c.q. veroog doen verliezen dat ook onvoorzienbare fenomaatschappelijking, aandacht voor zelfzorg en eigen menen zoals schandalen een zekere sociale dynakracht en ervaringsdeskundigheid van cliënten. Vanmiek hebben. Butler en Drakeford hebben een hele uit dat perspectief was Carel Muller als persoon en reeks schandalen uit de Britse jeugdzorg in beeld Dennendal als ‘schandaal’ een belangrijk ijkpunt in gebracht en herkennen daarin een aantal terugkede ontwikkeling van een humane zorg voor mensen rende patronen (Butler & Drakeford, 2005). Hun met een verstandelijke beperking (van der Linde, uitgangspunt is dat schandalen niet zo maar ont2011). staan. Niet elke schandalige toestand met de nodige dramatische inhoud groeit ook daadwerkelijk uit ZWARTE ZWANEN tot een echt schandaal. Praktijk, management en beleid gaan ervan uit dat er een grote mate van voorspelbaarheid zit in de nabije toekomst, dat de dag van morgen er wat betreft

62


Wat bijvoorbeeld noodzakelijke ingrediënten zijn voor een beetje schandaal is een scherp contrast tussen de situatie en de normale verwachtingen rondom die situatie, bijvoorbeeld een manifeste situatie van gebrek aan zorg waar je die zorg juist wel zeer prominent aanwezig verwacht. Verder zijn sleutelfiguren essentieel om er de nodige ruchtbaarheid en duiding aan te geven, zogenaamde ‘primary claim makers’. Zonder hen loopt het al snel op een sisser af en keert alles terug naar ‘business as usual’. Er moet tussen deze sleutelfiguren en andere actoren een krachtenspel ontstaan dat in staat is de hele situatie te onttrekken aan de zwaartekracht van het status quo. De media spelen daarbij een bijzondere rol en zorgen voor een soort schandaalinflatie, waardoor een weliswaar dramatische maar initieel kleine situatie steeds grotere proporties aanneemt. Schandalen zijn ook het meest invloedrijk als ze voortbouwen op een al aanwezige maatschappelijke onderstroom. Zo bouwden de klachten van Vrij en Vrolijk en Dennendal tegen grootschalige zorginstellingen verder op de analyse van Erving Goffman over totale instituties en de tendens naar vermaatschappelijking in de psychiatrie, zoals die met name in Italië in de jaren zeventig ontstond (Steyaert, 2011).

Vrij en Vrolijk is (voorlopig?) het bekendste schandaal in het Vlaamse sociaal werk. Maar laat ons niet vergeten dat er zich nog andere, kleinere varianten voorgedaan hebben. Telkens werkten ze als Viagra op reeds bestaande trage ontwikkelingen in de hulpverleningspraktijk of sociaal beleid. Telkens was er sprake van een belangrijke rol voor de media, telkens bleef niet alleen de herinnering aan het schandaal maar ook een positieve bijsturing van de hulpverlening. We noemen slechts Notaris X en de fors toegenomen alertheid voor kindermishandeling, de affaire Dutroux en de stevigere positie van slachtofferhulp of het recentere schandaal rondom pedofilie in de kerk en de aandacht voor misbruik in machtsrelaties, incluis de start van het meldpunt 1712 (www.1712.be). Laten we hieruit vooral lessen trekken, en in lijn met het werk van Nissam Taleb voorbereid zijn op nieuwe schandalen uit onverwachte hoek. Niet om conservatief en wanhopig vast te houden aan bestaande praktijken, wel om de vrijgekomen energie optimaal te gebruiken om de werking van het sociaal werk verder te verbeteren en te versterken. Prof. Dr. Jan Steyaert is docent bij de Master Sociaal Werk van de Universiteit Antwerpen, redacteur van ALERT en de Canon Sociaal Werk en voorzitter van het Steunpunt Algemeen Welzijnswerk. Hij is bereikbaar via [email protected]

Verwijzingen Butler, I. & Drakeford, M. (2005), Scandal, social policy and social welfare (2 ed.), Basingstoke:, Palgrave Macmillan. Cappelle, J., Carton, R., Declercq, J., Decock, G., de Man, A., & Vandamme, J. (1976), Vrij en Vrolijk in de bijzondere jeugdzorg, Leuven, Katholieke Universiteit Leuven. Heerma van Voss, A. J. (1993), De haas en de jager: psychische stukken, Amsterdam, Meulenhoff. Steyaert, J. (2011), 'Sloop van psychiatrische instellingen: een reisje Raakhoek, Italië, Zwolle. En Vlaanderen', Alert, 5, 28-33. Taleb, N. N. (2011), De zwarte zwaan, de impact van het hoogst onwaarschijnlijke (2 ed.), Amsterdam, Nieuwezijds. Taylor, S. (2006), 'Christmas in purgatory: a retrospective look', Mental retardation, 44(2), 146-149. van der Linde, M. (2011), 'Het ideaal van de verdunning: Carel Muller, profeet van de humane verstandelijke gehandicaptenzorg', Sozio, 100, 18-22. X. (1971), 'De beulen van vrij en vrolijk blijven ongestraft', Exodus: maandblad voor maatschappelijke kritiek en aktie, (12), 5-11.


63


MEDIA EN DE ONDERSTROOM

Schandalen in het sociaal werk Viagra voor praktijk- en beleidsontwikkelingen

Recommend Documents