Scène 9. Bob kan een ontslagpremie krijgen en Deer moet spugen. Britt gaat aan de tafel zitten, bladert in een script dat daar ligt. Even later komt Bob van links op, hijgend. Hij veegt een beetje overdreven het zweet van zijn voorhoofd. MOLLY Nou begrijp ik waarom jij er nog een beetje strak uit wil zien. Doet die Samantha van jou ook aan fitness? BOB Ik heb de sportschool opgezegd. MOLLY Veel hielp het niet. BOB Ik weet niet wat ik doen moet, Molly. MOLLY Kiezen was nooit je sterkste kant. BOB Ze hebben me een jaarsalaris geboden, als ontslagpremie. Ze willen dat ik vertrek. Ik mag wel blijven, maar er is een goede kans dat ik dan over een paar maanden zonder een cent op straat sta. MOLLY En nou wil Samantha je niet meer? BOB (luid) Zij heeft er niets mee te maken! Ik raak mijn baan kwijt, begrijp dat dan! Angela komt van rechts uit de coulissen met een zak chips. MOLLY Zal je vriendin de kost moeten verdienen. Op jouw leeftijd kom je nergens meer aan de bak. Zeker niet in deze tijd. (tegen Angela) Wij moeten eens praten. BOB Er is een brief van je school gekomen. Angela gaat onderuit op de bank zitten met de benen wijd. MOLLY Je spijbelt teveel en voor vier vakken sta je een dikke onvoldoende. Angela kijkt naar het plafond.
MOLLY Ga eens fatsoenlijk rechtop zitten! En kijk me aan als ik tegen je praat! Angela richt zich een beetje op en zakt weer onderuit. BOB (aardig) Zo blijf je dit jaar weer zitten. En dan moet je van school. Angela haalt haar schouders op. MOLLY Als je niet eindelijk wat gaat doen, dan houden we je zakgeld in. Dan zoek je maar een baantje! ANGELA Ik moet spugen. Angela staat op. MOLLY Je blijft zitten! BOB Misschien is ze echt ziek. Angela zet de zak chips naast zich op de bank en loopt tijdens de volgende woorden van Molly met een hand voor haar mond het toneel af. Ze blijft in de coulissen staan en we horen kotsgeluiden. MOLLY Ze is helemaal niet ziek! Ja, altijd ongesteld, en anders is ze wel zwak of misselijk, omdat ze te beroerd is om iets van haar leven te maken! (hoort de kotsgeluiden) Nee hè! En wie moet dat weer opruimen? BOB Holy shit! Ze is echt ziek!
Scène 10. De minister belt. De ringtone van de mobiel van Jenny klinkt. Iedereen kijkt gespannen naar Theo. Hij pakt hem op en leest de display. THEO ’t Is hem, Martin, dat is van Anker. ( drukt de toets in) Luistert u goed! Uw dochter Jenny wordt door ons gegijzeld. De Broederschap eist de vrijlating van professor Van der Berg in ruil voor het leven van uw dochter. Zodra hij ons heeft gebeld dat hij in veiligheid is, laten wij uw dochter vrij. ( luistert, praat dan luider) Onzin! Als minister van justitie heeft u de mogelijkheid om dat nu direct te regelen. Binnen twee uur, anders ziet u uw dochter niet meer levend terug. THEO (luistert, zegt tegen Jenny) Je vader wil je spreken. Jenny neemt gespannen de mobiel van Theo over. JENNY Papa? Ze hebben pistolen. En bommen op hun buik, in een soort riem. (luistert) Met zijn drieën. In het theater, we zijn aan het repeteren. Sander rukt de mobiel uit haar handen. SANDER (fel) Als de professor over een uur niet vrij is, blazen we de hele boel hier op! Sander drukt de mobiel uit. Nu is het iedereen duidelijk dat het dodelijke ernst is. Het blijft even stil. THEO (tegen Jenny) Weet je vader waar het theater is? JENNY Hij is verleden jaar naar ons optreden komen kijken. SANDER Dus hij weet waar we nu zijn. Dan kan hij de antiterreureenheid op ons afsturen. BRITT In Dortmund zijn de soldaten gewoon de bezette school binnengestormd. Toen hebben ze iedereen neergeschoten, ook die onschuldige kinderen en hun juffies.
JENNY Mijn vader laat dat niet gebeuren. HELEEN Maar als hij niet toegeeft, blazen jullie het theater dan echt op? JUDITH Als de professor niet wordt vrij gelaten, dan wel, ja. BRITT Maar wij hebben er toch niets mee te maken! Jullie kunnen ons toch wel weg laten gaan? ISABELLE Jenny heeft er ook niets mee te maken. SANDER Haar vader wel. Als minister van justitie is hij verantwoordelijk voor alle schijnprocessen. De rechters doen nu precies wat de politiek wil. HELEEN Jullie willen toch ook niet dood! THEO Wij zijn bereid om ons leven te geven voor onze idealen. Maar dat zal niet nodig zijn. Ik ben ervan overtuigd dat haar vader niet het risico neemt dat zij zal sterven. Daarom hebben we Jenny juist als gijzelaar genomen. Sander schudt zijn hoofd. Ze zitten een hele tijd stil bij elkaar. Nina bladert in haar script. NINA Denk je echt dat het goed afloopt? THEO Anders waren we hier niet aan begonnen. We moeten geduld hebben en rustig afwachten. NINA Dan kunnen we beter verder repeteren. Gaat de tijd sneller. De spelers hebben er weinig zin in. THEO (tegen Sander en Judith) Ze heeft gelijk. (tegen Nina) Ga maar door. NINA
De rest van scène 6 laten we zitten. Scène 7 kan niet, daar hebben we Peter bij nodig. Scène 8. Daar rechts is de slaapkamer van Samantha. Waar die stoelen staan, komt bij de voorstelling een bed. Mike staat aan de rechterkant, Samantha heeft hem gevraagd even langs te komen en hij denkt dat ze een vluggertje wil. Heleen staat aan de andere kant. (tegen de overigen) Jullie moeten daar weg. De anderen gaan links op het toneel bij de tafel staan of op een stoel zitten. Mike gaat rechts van de stoelen staan, Heleen gaat giechelend links staan.
Scène 11. Samantha eist dat Bob gaat scheiden. NINA Een beetje serieus, Heleen! HELEEN Het is ook zo’n stomme scène! NINA Je wilt helemaal niet met Bob naar bed, je staat daar heel gesloten, met je armen over elkaar. Mike, begin maar. Heleen strijkt met een hand over haar gezicht dat nu in de plooi is en kruist haar armen voor de borst. BOB We hebben maar een kwartier. SAMANTHA We hebben nog een heel leven. BOB (maakt zijn broek open) Wil je niet? SAMANTHA Nee. Bobs broek zakt op zijn enkels, de andere spelers lachen, Theo en Judith ook. BOB Waarom moest ik dan komen? SAMANTHA (valt uit) Je wilt helemaal niet scheiden! Je vrouw weet helemaal niet dat ik besta! Ze heeft me vanochtend op kantoor gebeld. Je hebt helemaal niets tegen haar gezegd! En je had het beloofd! Je zou gaan scheiden!
BOB (trekt zijn broek op, loopt naar haar toe) Doe ik ook. Ik wil jou, ik hou van jou, je bent voor mij de liefste, je bent mijn geluk, met jou heb ik weer een toekomst… Mike gaat een beetje onhandig bij Heleen op schoot zitten, zij duwt hem van zich af. SAMANTHA Geklets, alleen maar mooie woorden. Dat hoor ik al meer dan een jaar, daarmee krijg je me niet meer plat. Ik wil jou, Bob, en niet volgende maand of volgend jaar, maar direct! Voor mij alleen! BOB Maar dat wil ik toch ook, Samantha! Ze hebben me een ontslagpremie geboden, een heel jaarsalaris, en dan kunnen we… SAMANTHA (schrikt) Je neemt toch geen ontslag?! BOB Ja, dan ben ik eindelijk vrij… SAMANTHA Als jij je baan opgeeft, kan je beter meteen oprotten. Daar is de deur! En vergeet je gulp niet dicht te doen. BOB (doet zijn gulp dicht) Maar Samantha… SAMANTHA Wat moet ik met een werkloze man? Ik ben 38 en ik wil een kind van jou, nu! BOB Ik raak dan wel mijn baan kwijt, maar ik word niet werkloos. Ik ga voor mezelf beginnen. SAMANTHA (cynisch) Als personeelschef?! BOB Nee, iets heel anders. Een soort van zelfstandig ondernemer. Maar dat is financieel alleen haalbaar als Molly met de scheiding instemt en het huis wordt verkocht. Dan beginnen wij een heel nieuw leven. SAMANTHA Meen je dat? Alleen jij en ik? BOB Dan zijn we altijd samen!
Samantha staat op, stapt op hem af en neemt zijn gezicht tussen haar handen. SAMANTHA (streng) Eerst vertel je Molly dat je van haar gaat scheiden! Vanavond! (lief) En daarna mag je bij mij komen, dan hebben we de hele nacht. NINA Okay, heel goed, Heleen, die twee emoties. Het licht gaat uit, Mike gaat rechts af en loopt snel achterom. Britt, Jenny en Isabelle zitten aan de tafel. Bij de voorstelling staan daar de bakken van een afhaalmaaltijd van de Chinees. Als Mike er ook is, gaat het licht weer aan en behalve Isabelle zit iedereen te eten. Theo, Judith en Sander gaan naar rechts, terwijl Britt, Jenny en Isabelle aan de tafel gaan zitten. Even later schuift ook Bob aan. NINA Het licht gaat weer aan.
