Ruud Overwater Katja Roose Rolf van der Vlugt. Media 2006

Ruud Overwater Katja Roose Rolf van der Vlugt

Media 2006

Chill in Chili tekst: Freerideteam. Foto’s: PHiliP muller, Freerideteam,

y Travelstor 8 pagina’s kitesurf magazine 

Het Freerideteam moest even ‘cool’ kijken van de FotograaF, Yo... v.l.n.r.: katja roose, rolF van der vlugt en ruud overwater

Op zoek naar een plek waar het avontuur nog lonkt. Naar een spot waar je nog alle ruimte hebt, waar met regelmaat een straffe bries blaast, waar de golven ‘tubben’. Heeft Chili het allemaal? Dáár komen immers de beste surfers en windsurfers van de wereld. Toch hoor je niet heel veel over dit land. Waarom is het daar rustig? Tijd voor het FreerideTeam (Katja Roose, Rolf van der Vlugt en Ruud Overwater) om deze spots maar ingang toPocalma Park Foto: PHiliP muller

eens nader te onderzoeken! Op naar Pichilemu!



FOTO: PHILIP MuLLER TAKE OFF VAN RuuD VERGEZELD DOOR EEN MEEuW. VAAK KWAMEN ER DIEREN EVEN MEEZWEMEN ZOALs ZEEHONDEN EN sOMs DOLFIJNEN. EEN VREEMDE ERVARING WAs OOK DE ZWERMEN VIssEN DIE MET MILJOENEN NAAR DE OPPERVLAKTE KWAMEN WAAR JE DAN MIDDEN IN LAG TE PEDDELEN.

Punt van de wolven Ruud: Boven op de kliffen van de Punta de Lobos, de Punt van de wolven, vinden we een paradijselijk onderkomen. Een cabaňa met 180° zeezicht waar de paarden en wolfhonden los rondlopen op het terrein. Af en toe komen ze een kijkje nemen of er nog wat eetbaars is. De eigenaar is een Fransman(Jean), die zeven jaar geleden naar Chili is vertrokken. Hij is een big wave surfer en oud wereldkampioen heli-skiën. Nu leeft hij hier zijn ultieme leven. Punta de Lobos is waarschijnlijk één van de mooiste (golf)surfspots in Chili. De golven kunnen bizar hoog worden, maar blijven gewoon clean breken. Gelukkig hebben we ook golven die wat lager zijn. In de maand van ons verblijf, zijn de sets nooit kleiner dan twee meter (die locals dan als ‘flat’ beschrijven). Op de hogere dagen komen er sets van vijf tot zeven meter binnen.

FOTO: PHILIP MuLLER

Lobos is een point break die begint te breken op de rotsen en daarna lang doorrolt over een grote zandbank in een kilometers lange baai. Er zijn zo'n vier secties waar je kan liggen. De helden liggen op de kop bij de rotsen of in de tweede sectie. Wij Hollanders houden het bij de derde en vierde sectie. Voor de ervaren Nederlandse surfer is de break goed te doen. De golf is erg constant, zodat je snel aan de hoogte went. Ik heb hier mijn langste ritten ooit gemaakt! Aan het einde van de rit raak je vermoeid in je benen. Nog even door, nog drie of vier turns, en je bent bij het strand om dan rustig terug te lopen naar de break. Chill!

KATJA HELEMAAL IN ‘sTyLE’ MET DE NIEuWsTE MODIEuZE ROZE KLEuREN

Infiernillo Rolf: Na een paar dagen surfen steekt de wind op en maken we een downwinder van Punta de Lobos naar La Puntilla. Daarbij komen we langs de spot Infiernillo. Hoewel Infiernillo slechts op een paar honderd meter ten zuiden van La Puntilla ligt, blijkt de wind er een stuk constanter te zijn. Aangezien het hier vaak wat harder waait dan op het strand bij Punta de Lobos, is dit misschien wel de beste waveriding spot rond Pichelemu. De golven zijn clean en krachtig. Let wel op, want vooral met grote golven kan het hier best lastig zijn om naar buiten te varen en een stukje downwind aanspoelen betekent al snel tussen de rotsen door het water uit klauteren. Hoewel Infiernillo dus geen spot voor beginners is, is het door de combinatie van constante wind en cleane golven, een echte aanrader als je voor de ultieme golfritten wilt gaan.

RuuD LANCEERT ZIJN 5 FOOT suRFBOARDJE NAAR DE LIP VAN EEN KLEINE MAARE ZEER CLEANE HOLLE GOLF. DIT KEER WINT DE GOLF EN sLO KT HEM IN DE BARREL OP. FOTO: PHILIP MuLLER



ZELFPORTRET ROLF. HIJ ZAG DE GELIJKENIs VAN ZIJN NIEuWE KAPsEL

AVOND-sEssIE VAN ROLF EN RuuD WACHTEND OP DE VOLGENDE sET GOLVEN

Pichilemu Rolf: Pichilemu is zo’n klein schattig dorpje waar je verliefd op kan worden. Het is een plek waar je rustig je bankpas in de ATM kan laten hangen, omdat vervolgens het hele dorp ingeschakeld wordt om hem weer terug te bezorgen. Een plek waar de mensen nog verbaast zijn om Europeanen te zien, laat staan kitersurfers. Vooral de blikken van de Chileense mannen op het strand zijn werkelijk met geen pen te beschrijven wanneer Katja met haar kite het water in loopt. Het verschijnsel van een blonde vrouw die met een knalrood wetsuit, een vreemde parachute en een klein plankje de golven te lijf gaat, is voor hen duidelijk iets te veel. De stoffige straatjes van Pichelemu kijken uit over een enorme baai met een zwart strand. De landpunt, die de zuidelijke afscherming van deze baai vormt, heet ‘La Puntilla’. De golven die perfect geordend om deze punt heen lopen, vormen met sideshore condities een playground die door menig windsurfer tot een van de beste ter wereld gerekend wordt. De wind kan er, vooral als je verder de baai in vaart, wel een beetje vlagerig zijn. Dit maakt het golfrijden voor kitesurfers lastig.

Dat de spot ook met zwakke aanlandige wind voor de nodige adrenaline kan zorgen, blijkt op de eerste dag van ons verblijf. Ik besluit mijn 6’2” golfsurf boardje in combinatie met mijn 10m2 Halo (bowkite) te pakken. De mogelijkheid om op mijn surfboard voetbanden te kunnen schroeven om er mee te kiten is me erg goed bevallen. Door het grote volume ben ik in staat om door de drie meter branding naar buiten te steken en op te kruizen tot de kop van de baai (La Puntilla). Met bijna vijf meter zijn de golven op La Puntilla een stuk groter dan voor het strand. De combinatie van grote golven en weinig wind zorgt duidelijk voor wat vreemde effecten. Als ik de top van zo’n golf onder me door laat lopen, verdwijnt bijna alle druk uit mijn kite doordat de watermassa mij met de wind mee tilt. In het dal neemt de druk sterk toe doordat de golf me weer tegen de wind in trekt. Als ik me op laat pikken door een dikke golf en full speed down the line ga, blijkt dat deze golf me zoveel snelheid geeft dat de wind bijna recht van de andere kant lijkt te komen! Door mijn voorwaartse snelheid kan ik de kite gelukkig nog wel in de lucht houden. Na een aantal ritten begin ik wat te wennen aan de vreemde effecten, maar als de wind nog iets verder

GRINGO ROLF GAAT HIER VOL GALOP... Nu HET PAARD NOG!

afneemt is het feest toch echt afgelopen en laat ik me door een laatste golf op het strand afzetten. Katja: Op het water mag het feest dan over zijn, in het dorp zeker niet! Het laatste weekend van de Chileense vakantie is het namelijk carnaval en ook hier wordt dat goed gevierd. Echter geen hoempapa hossers, maar swingende samba en salsa. Als Hollandse harken dansen Rolf en ik tussen de schuddende lichaamsdelen door. Met enkele paardrijdmoves van die middag kunnen we ons toch enigszins camoufleren.



FOTO: lINKS EN RECHTS: PHIlIP MullER

Topocalma Rolf: Op ongeveer anderhalf uur rijden ten noorden van Pichelemu ligt een natuurpark, Topocalma genaamd. Diep verscholen achter de Jurassic-Park-achtige poort is een monsterlijk vette spot te vinden. Om langs de poort te komen moeten we eerst ons paspoort inleveren bij een vrouwtje met de sleutel. Vervolgens leidt de weg ons, dwars door het prachtige park, langs de steile kust naar beneden. Vanaf boven is al te zien hoe de sappige ‘Tirannosaurus-golfjes’ zich in perfect geordende witte lijnen rustig in de richting van het strand bewegen. Na het passeren van velden met echte cowboys op paarden en na het trotseren van een bos en een droge rivierbedding komen we op het uitgestrekte strand. Er staat nog weinig wind, maar we weten dat Topocalma één van de meest windzekere locaties in de omgeving is. Al snel neemt de wind toe en kunnen we met 9m2 lekker varen. Na een reusachtig lekkere sessie zijn we net op tijd bij de poort, die om 19 uur sluit. Hoewel ik de sessie graag tot zonsondergang had doorgezet besluit ik, met wat nachtelijke filmbeelden van een Tirannosaurus in mijn hoofd, dat het maar beter is dat we voor het donker weer aan de veilige kant van de poort staan. Square Rock, Navidad Ruud: Zo’n 50 km ten Noorden van Topocalma ligt Square Rock. Deze spot is te bereiken via mooie binnendoor ‘Dukes of Hazzard style’ off-the-road wegen of gewoon easy buitenom over het asfalt. Sommige ‘dirt roads’ zijn net rallycross wegen, je kan daar met 100km/u over zandpaden crossen. Met de kuipbochten in het vooruitzicht kunnen we het niet laten om extra gas bij te geven. De reis is al een genot op zich, behalve dan voor de achterpassagiers. Ten noorden van het bekende Matanzas ligt de baai van Navidad. In het midden van de baai is het een relatief veilige en makkelijke spot met constante wind, een zandstrand met hier en daar wat rotsen en mooie golven. Aan de zuidpunt van de baai ligt Square Rock. Hier ligt een rotspunt waar de golven lekker omheen buigen en zeer mooi hol binnen lopen. De omgeving is weer super! De spot ligt tegen een honderden meters hoge klif die afdaalt tot in de duinen van lavazand. Op het strand veroorzaakt de klif een redelijk vlagerige wind, maar op het water heb je hier weinig last van. Ik vond dit één van de betere spots voor lange golfritten met kitesurfen in holle golven.

BOVEN EN ONDER: FREESTylE SESSIE OP CAHuIl. FOTO: PHIlIP MullER

ONDER: TOPOCAlMA, wE MOETEN VOOR ZEVEN uuR HET PARK uIT ZIJN. MISSEN DE ZONSONDERgANg SESSIE DIE wE MEESTAl HEBBEN.

TOPOCAlMA, gRINgO’S RIJDEN DOOR HET lANDSCHAP

Cahuil Katja: Na het kiten in de golven is het tijd voor een sessie op vlak water. Ongeveer 12km ten zuiden van Pichilemu ligt Cahuil. In het regenseizoen loopt hier de rivier uit in zee, maar nu vormt het enkel een meer achter het strand. De perfecte plek om eens lekker te freestylen. Het stilstaande, ondiepe water heeft hier een short-temperatuur, wat een welkome afwisseling is met de winterwetsuits op zee. De wind moet op Pichilemu wel lekker door staan uit zuidwestelijke richting, wil het op dit meertje ook goed kitebaar zijn. Rolf en ik gaan helemaal los en landen de ene trick na de andere. Nou ja… niet alles natuurlijk. Ruud geeft mij nog de bruikbare tip om niet te gillen bij een head-first-crash. Thanx Ruud, maar nu heb ik al een paar litertjes binnen. Helemaal uitgeput zitten we ’s avonds bij ons kampvuurtje van een Chileens wijntje te genieten. Behalve het daveren van de omklappende golven op de rotsen hoor je niks. Boven ons spreidt een immense sterrenhemel zich uit. Onze Chileens/ Franse paardrij-instructeur kan ons precies vertellen waar zich de slang bevindt. Naar oud Chileens gebruik worden sterrenbeelden niet door het verbinden van sterren gevormd, maar juist door de zwarte gebieden ertussen. En inderdaad, daarboven tussen een zee van lichtjes kronkelt al eeuwen een grote zwarte slang…





BOVEN: KATJA VERWEZENLIJKT HIER HAAR DROOM DOOR OP 2500 METER TE KITEN. ENIGE MENSEN DIE WE TEGEN KWAMEN DIE DAG WAREN TWEE VISSERS. MIDDEN: NA HET KITESuRfEN IN DE HAGELBuIEN PIJNLIJKE HANDEN EN KOuDE HOOfDEN. AANGEZIEN KATJA EN ROLf GEEN MuTSEN BIJ ZICH HADDEN WERD ER CREATIEf OMGEGAAN MET HANDDOEKEN EN SPANBANDEN. ONDER: uITZICHT OVER EMBALSE DE YESO, EEN ‘MYSTIC PLACE’

Embalse de Yeso Katja: Ruim twee weken heb ik lopen zeuren. Maar uiteindelijk heb ik het voor elkaar: we gaan naar de bergen! Waarom ik daar perse heen wil? Vier jaar geleden, toen ik net begon met kiten, kwam ik op internet een verhaal tegen van Bram Hoogendijk over kiten op een bergmeer in Chili. Het idee sprak mij enorm aan en is mij altijd bijgebleven. Nu ik zelf in Chili ben, wil ik graag beleven waar ik destijds over droomde. Ongeveer 100km ten oosten van Santiago ligt de enorme bergketen van het Andes. Deze immense bergen bereiken hoogten van zo’n 6km. Wel even iets anders dan de Alpen dus. In Embalse de Yeso wordt het drinkwater voor de stad opgevangen. Embalse betekent dan ook stuwmeer. Een dam houdt op 2500m hoogte het smeltwater van de gletsjer tegen en vormt daarmee een diepblauw meer tussen de ruwe, massieve bergen. Een indrukwekkend geheel. Met onze 4WD rode rakker hobbelen we over de stoffige slingerweg langs het meer. Links een afgrond het water in, rechts een muur van steenlawines. De witte kopjes verschijnen op het water en af en toe breekt het zonnetje door. Dit gaat een topdag worden! Op de bedding van de grotendeels droogstaande rivier pomp ik fanatiek mijn kite op. Aangezien de wind hier in de bergen heel verraderlijk kan zijn, neem ik lekker de 10m2 Halo. Niet veel later, tijdens een flinke hagelbui met rukwinden ben ik blij met mijn keuze. Een andere kite had ik nu niet meer kunnen houden! Ondertussen vriezen mijn vingers eraf. Het smeltwater is letterlijk ijzig koud! Met totaal gevoelloze handen kom ik zo’n twintig minuten later het water af en gaat Rolf. Een kwartier lang ben ik er heilig van overtuigd dat ik de pijn in mijn handen niet ga overleven. Ze vallen eraf, ik weet het zeker! Diepe ellende is dit! Aaaauuuuwww! Vervolgens neem ik toch de kite van Rolf weer over om het water op te gaan. De ervaring van het kiten tussen deze stenen reuzen is zo overweldigend en mooi. Ik zou het voor geen goud willen missen. Tow-in sessie Ruud: Na de bergsessie heb ik Katja en Rolf op het vliegveld afgezet. Gelukkig kan ik nog een week langer blijven. De komende week is er namelijk een hoge swell voorspeld van tien foot. Dat betekent dat de face van de golf op Lobos zo’n zes meter is. Ik ben een eenvoudige Nederlandse surfer die wel eens overhead een golf pakt, maar dubbel overhead golven of hoger laat ik voorbij gaan. Een paar uur voor het donker staan Jean (de bigwave surfer) en ik de golven te checken voor een surfsessie. Niemand ligt in het water. De stroming is veel te hard om tegen in te peddelen. Toch poppelen we om te gaan. Jean stelt na wat twijfelen een tow-in sessie voor. Mmmh ... prima, wel op de inside waar de golven nog goed voor mij zijn met zo’n drie meter. In een paar minuten heb ik de 4WD bij hem voor de deur om de jetski van 250kg in de achterbak te tillen. Hij legt op het strand in een paar seconden uit hoe alles werkt: hoe ik moet starten met de ±15m lijn, hoe hij mij uit het water zal trekken/rollen

op een soort vlot dat achter de jetski hangt en hoe hij mij in de golf brengt. Dat laatste kan op twee manieren. De eerste is eenvoudig: hij vaart met de golf mee en ik laat los zodra de golf steil genoeg is. De tweede is wat heftiger. Hij vaart recht op een golf af en maakt een scherpe bocht voor de golf, zodat ik met hoge snelheid het holste gedeelte van de golf in geslingerd word. Klinkt allemaal heel goed, maar nu de praktijk! De eerste twee golven gaan perfect. Op de inside een lekkere holle golf van drie meter pakken op een echt tow-in board van Hawaii is natuurlijk genieten. Helemaal naar mijn zin, alles onder controle op de zandbank en op naar de volgende golf! Jean bepaalt eigenlijk alles. Hij kiest de golf uit en seint me of ik wel of niet los moet laten. Ineens besluit hij dat we naar de ‘main’ peak gaan, waar de golven een aantal meters hoger zijn. Naar schatting zo’n zes meter. Voor de ervaren tow-in surfer een lekker dagje maar voor mij betekent het een ronddraaiende maag. Mijn adrenaline schiet al omhoog, aangezien ik die plek al de hele maand probeer te vermijden. Nu bepaalt Jean dat ik daar heen ga! Ik besluit door te gaan en op zijn ervaring te vertouwen. Na wat rondjes voor de rotsen op zoek naar de grootste golf, trekt hij me erin en ik ben scherper dan ooit. Mijn hersenen registreren alle indrukken om me heen. In korte tijd zie ik recht voor me rotsen die droogtrekken, rechts een tubbende golf naderen, boven op de rotsen toekijkende mensen en links Jean op zijn jetski op volle snelheid. Beneden in het dal van de golf staart een zeehond, met zijn grote ogen, mij net zo verbaast aan als ikzelf de zeehond. We zitten al in de golf en ik wacht op het sein dat ik los moet laten, wat mij veel te lang duurt omdat de ‘barrel’ steeds dichterbij komt. Eindelijk geeft hij het sein en ik pak mijn eerste golf die meer dan dubbel overhead is! Nog voorzichtig voor de barrel uit om vooral niet op de rotsen gespoeld te worden. Aan het einde van de rit is het veilig boven de zandbank, echter word je nog flink gewassen door een hoog wit schuimend tapijt. Wat super! Maar voor vandaag vind ik het wel genoeg. Jean denkt daar duidelijk anders over en overtuigt me om toch verder te gaan. Dit keer word ik met de inslingertechniek recht de barrel ingelanceerd. Ik buig door mijn knieën en pak de ‘rail’ van het board om de druk van de barrel te weerstaan, maar merk dat dit niet nodig is bij dit speciale smalle board met voetbanden. De barrel is groot, ik zie het dak met water ruim boven me alsof ik in een grote kamer sta. Ik geniet (wel met volle spanning) van de holle muur en kom de barrel weer uit. De kick is weer erg groot! De volgende golf komt uit een iets andere richting waardoor de timing volledig verkeerd loopt. De bijna brekende golf geeft me zoveel snelheid mee dat de lijn slap komt te hangen. Jean laat me weten dat ik niet los mag laten en geeft vol gas om ons nog net uit het brekende gedeelte te trekken. Hierna pak ik nog de beste golf van de sessie met de grootste barrel die ik ooit van binnen gezien heb. Tijd om op het hoogtepunt te stoppen en het adrenalinepijl te laten zakken. Kitesurfer Bram hoogendijk, mijn golfrij-maatje uit Scheveningen en fanatiek bow-kiter, heeft het op video weten te zetten. Het is een schuddend beeld van een

VIDEO-STILL: BRAM HOOGENDIJK VIDEO-STILL: HELAAS GEEN fOTO’S VAN DEZE TOW-IN SESSIE. DE TWEE KLEINE STIPJE ZIJN JEAN OP DE JET-SKI (LINKER STIP) EN RuuD(RECHTER STIP)

paar momenten maar het is knap voor iemand die nog nooit een videocamara in zijn handen heeft gehad met strakke tegenlicht door het kleine zoekertje mij in beeld kon krijgen. De beelden zijn te vinden onder ‘pictures’ op ‘protestboardwear.com’. De volgende dagen kan ik me amper bewegen door een pijnlijke rug. Een week lang leef ik in een roes. Het maakt me niet uit dat ik een aantal surf en kitesurf sessies mis. De herinneringen van de afgelopen maand zijn genoeg om de dagen door te komen.

Wind Navidad, Mantanzas en Topocalma hebben over het algemeen meer wind dan de rest. Vanuit Pichilemu zijn deze locaties binnen twee uur te bereiken. Op windfinder en windguru kan je goed inschatten waar de wind het beste is. Beste wind is tussen september en december en tussen maart en mei waarbij je gemiddeld zo’n vijf dagen wind hebt die varieert tussen de 12 en de 35 knopen. Van januari tot maart heb je zo’n vier dagen in de week wind. We gebruikten van 7m2 tot 12m2.

Afscheid De trip zit er nu echt op. We hebben niet heel veel kitesurfuren kunnen maken omdat we laat in het windseizoen waren (zie info-tekst), daar stonden wel heel veel golfsurf-uren tegenover. Als je zoals ons de twee sporten combineert kan je dagelijks surfen in goede tot ultieme omstandigheden. Behalve de goede surfcondities heb je een hele mooie ruige natuur als decor en super aardige, sociale mensen die het sfeertje compleet maken. Een land waar we nog lang en met veel plezier aan terug zullen denken. Als we ooit de kans krijgen zullen we hier zeker terug komen.

Water Het water is tussen de 10 en de 14 graden. Een wintersteamer is dus een must. Doordat het water wat warmer dan normaal was, konden we wat sessies in een shorty varen. Dit is normaal echter niet aan te raden aangezien je in het koude water, zonder reddingsbrigade, snel onderkoeld kan raken.

Met dank aan onze sponsoren: Protest boardwear, Mystic en Airush

Materiaal en reparaties In Pichilemu zijn een paar kleine surfshops te vinden, maar wind- of kitesurf materiaal is er niet of nauwelijks verkrijgbaar. Hou er rekening mee dat deze zaken en reparaties alleen in Santiago (drie uur rijden) te regelen zijn. Tickets Prijzen vanaf 900 euro. Informeer goed naar de bagageregeling voor je boards en kites. Auto Als je veel wilt kitesurfen zal je moeten reizen, dit zijn meestal trips van twee uur naar de juiste plek die je op internet gevonden hebt. Een pick-up is aan te bevelen maar niet noodzakelijk. Als je de binnendoorweggetjes neemt en over het strand wilt is een 4x4 noodzakelijk. 4x4 is relatief prijzig. In Pichilemu en omgeving was maar één 4x4 te huur! Onderdak (appartement/ cabaňa) Prijzen zijn zo’n 7 a 10 euro per persoon voor een overnachting. Punta de Lobos: Perfecte plek voor (golf)surfen. Hier heeft Jean Robert Pistone cabaňas. Voor meer info jrpistone61@ hotmail.com In Pichilemu zit Marcel Jansen. Een oude bekende bij het windsurfen (en nog steeds the ‘ripping guy’ van Chili). Hij is ook met kitesurfen begonnen en heeft aan het strand van Infiernillo een restaurant en appartementen. Dit is op loopafstand van het centrum en voor de deur kan je surfen, kitesurfen en windsurfen. Meer info: www.playadelsol.cl of [email protected]





Story Waveriding 4 pagina’s Kitesurf magazine

Iternet 2006:

PKRA, Airush.com Caribbean winds Kitesurf.nl

Sequence 1/1 pagina kitesurf magazine

y Travelstor 7 pagina’s Duits magazine

BigShot 1/1 pagina kitesurf magazine

2006 TV: SBS 6 e n i z a g a m t r Spo Katja

2006 ire a l C e i a r n a i M g a p 1 1/ a j t a K

2007 Print and TV Fiji event Katja

2007 Story d New Zealan Katja

2006 ach Be & y f r r o u t S s n i Tow- uud R

2007 Speed story Rolf

2007 Wave story Ruud 2007 Surf and K ite Story Freeride Team

Thanks to:

Contact: Ruud Overwater, e-mail: [email protected] phone: +31 70 3540445