ROTARYCLUB KAMPEN OPGERICHT 21 JULI verslagen 2012 (nrs )

ROTARYCLUB KAMPEN OPGERICHT 21 JULI 1947

verslagen 2012 (nrs. 605 – 617)

ZZZZZZZ

ZZZZZZZ

Woensdag 4 januari

Aanwezig: 22 leden, 5 Past Rotarians en vele gasten (totaal 49 personen)

De Nieuwjaarsbijeenkomst werd dit jaar gehouden in de vergaderruimte van Postuma-Kampen Groothandel AGF aan de Spoorstraat in IJsselmuiden. Rotarians met of zonder partners, Past Rotarians en een Inner Wheelster wensten elkaar bij binnenkomst een gelukkig Nieuwjaar toe. Deze wens werd in vele variaties uitgesproken: zalig Nieuwjaar, geluk en gezondheid. . . . . . Och lieve mensen laten we gewoon eens wensen dat we elkaar verdragen dat we elkaar een warm hart toedragen dat we elkaar respecteren dat we elkaar waarderen. Dit sluit aan bij het jaarthema van onze voorzitter: Rotary. . . . . . een hartzaak. Nadat zij de verjaardag van Johann van den Noort (7 januari) heeft vermeld wenst zij ons van harte veel Heil en Zegen toe. Zij voegt daar onmiddellijk creativiteit, tevredenheid, liefde, gezondheid, geluk, ‘koren op de molen’ en ‘werk in je winkel’ aan toe. De balans opmakend stemt het haar niet treurig, dat 2011 voorbij is. Rotarians werden gelauwerd, gedecoreerd. Zaken vierden jubilea: Zalsman en Postuma. Soms was het ook zwoegen om het hoofd boven water te houden. Rotaryprojecten liepen, na hard werken, naar wens: jeugduitwisseling naar Zuid-Afrika, de Buitenkerk. Maar soms was alle noeste arbeid vergeefs: scouting. De voorzitter zoekt naar balans tussen zekerheden en onzekerheden. Is er in 2012 nog plek voor cultuur of belandt deze weer in de salons zoals aan het einde van de 19e eeuw. Of is cultuur slechts voor hen wier portemonnee dit nog toelaat. Onzekerheid over onze moeder: de aarde. Het baart zorgen. Zijn klimaat temperatuur en het weer nog in evenwicht? Kijken we vooruit of leren we van de geschiedenis. We hebben struikelstenen geplaatst om te herinneren. “Vertel ons de verhalen”. Vooruit kijkend beschouwt Luthine de sociale media met zijn mogelijkheden en beper2

kingen: ‘ik heb geen bereik’, terwijl iedereen bereikbaar is. De recessie het komende jaar is een gegeven. Consumenten hebben geen vertrouwen in de economie. Echter de toekomst ligt voor ons, regeren is vooruitzien. Onze voorzitter citeert Mahatma Gandhi “de aarde heeft genoeg voor ieders behoefte , niet voor ieders begeerte” en wijst ons op ons rentmeesterschap: bouwen en bewaren. Ze pleit ervoor creatief vooruit te zien. Met deze boodschap wenst Luthine ons een zalig 2012. Aafke Mandersloot bedankt in Luthine de firma Postuma voor de mogelijkheid de nieuwjaarsbijeenkomst in hun pand te houden. Dit keer geen fles, geen bos maar het boekje ‘Daily Bread’ waarvan de opbrengst voor een goed doel op Urk is bestemd. In Aafke bedanken wij de programmacommissie voor de organisatie van een geanimeerde nieuwjaarsbijeenkomst. Dan is er tijd voor kout en fellowship en beleven we een genoeglijke avond ak Z

Z

Z

Z

Z

Z

Donderdag 5 januari Geen bijeenkomst Donderdag 12 januari

Aanwezig: 27 leden en 2 gasten

2 gasten Luthine begint met een hartelijk welkom voor ons allen en in het bijzonder noemt ze de twee aanwezige gasten te weten Nol de Kok (RC Oldebroek; gastspreker) en Martin Ekker (kandidaat-lid). Voorafgaand aan de maaltijd biedt Aart van der Maat een glas wijn aan ter gelegenheid van het heugelijke feit dat zijn dochter in de kerstvakantie in het huwelijk is getreden. Het huishoudelijk gedeelte van de avond levert vele wetenswaardigheden op. Leny Schelhaas (75) en Hannie Bos (47) verjaren op respectievelijk 11 en 15 januari. De nieuwe ledenprocedure wordt versneld, de partneravond vindt plaats op 22 maart a.s. in het via-gebouw en we worden 3

geacht om 9 juni a.s. vrij te houden in onze agenda’s i.v.m. een activiteit in de Buitenkerk. Rob meldt als dienstdoend secretaris nog dat de beurs Tohopesate op 7 maart (van 17.00 tot 20.00 u.) wordt gehouden bij I en M en verder dankt Luthine de programmacommissie voor de goede organisatie van onze nieuwjaarsbijeenkomst. In de rondvraag meldt een deemoedige Leo Schelhaas dat hij het maandbericht thuis heeft laten liggen en biedt zelfs aan om dat per fiets te gaan ophalen. Dat vinden we niet nodig en we bedwingen onze nieuwsgierigheid nog wel een weekje. Brenda weet te vertellen dat Marco en Yvonne terug zijn in Nederland vanwege het plotselinge overlijden van Marco’s moeder. En tot slot vraagt Hans Schoorlemmer aandacht voor het bezoek dat Alex van der Sluijs vanuit Zuid-Afrika in maart aan onze club komt brengen; dat wordt te zijner tijd wel ingevuld. Dan krijgt Nol de Kok, als ambassadeur van JobRotary, het woord. Met veel verve laat hij ons delen in doel, organisatie en werking van JobRotary. Omdat er op de site www.jobrotary.nl veel informatie is te vinden, beperk ik dit verslag tot de hoofdlijnen. Er blijken veel 40-plussers te zijn die via een netwerk aan clubs en daarin werkzame mentoren aan een baan kunnen worden geholpen. De activiteiten van de mentoren concentreren zich op begeleiding voorafgaand aan en tijdens het solliciteren. Het slagingspercentage ligt op 53%. JobRotary wekt aanvullend op de activiteiten van het uvw-werkbedrijf en wordt inmiddels door zo’n 120 clubs gesteund in regionale verbanden. De kandidaten die daar gebruik van willen maken moeten zich zelf aanmelden en van hen wordt een actieve houding en veel inzet verwacht; men moet echt weer graag aan het werk willen! Nol spoort onze club aan om toch ook te gaan deelnemen binnen de al bestaande JobRotary regio Zwolle; wij houden dat in beraad. Nol ziet JobRotary als een mooie vorm van Vocational Service. De voorzitter van deze commissie – Jan de Groot – mag dan ook het dankwoord spreken. Jan refereert aan onze eigen bezigheden van enkele jaren geleden op dit front, die toch wel wat anders van karakter waren. Wellicht is dat toch een basis om op voort te borduren. Hij onderstreept zijn dank door Nol namens de club een fles wijn aan te bieden en wij ondersteunen dat met een applaus voor de spreker. chd

4

Z

Z

Z

Donderdag 19 januari

Aanwezig: 17 leden

Onze voorzitter Luthine Postuma wijt de teleurstellende opkomst aan de wintersport. “Maar fijn dat júllie er zijn”, zo heet zij de aanwezigen welkom. De afwezigen hebben iets unieks gemist: de door de spreker Geert Steen Redeker uitgelokte samenzang van het bekende kinderliedje ‘Berend Botje’. Tot ieders verbazing kennen alle aanwezigen dit liedje en zingen het uit volle borst mee! Zuiver jeugdsentiment! Kennen júllie, die er niet waren, het liedje nog? Berend Botje ging uit varen Met zijn scheepje naar Zuidlaren De weg was recht, de weg was krom Nooit kwam Berend Botje weerom. Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven Waar is Berend Botje gebleven? Hij is niet hier, hij is niet daar Hij is naar Amerika. De scribenten en vervaardigers van het nu wel aanwezige maandbericht worden bedankt. Luthine heeft Marco Brouwers en Yvonne van Ameijden gecondoleerd met het overlijden van Marco’s 85-jarige moeder. Ze blijven tot 31 januari nog in ons land voor de noodzakelijke regelingen. De procedure om nieuwe leden aan te trekken wordt versneld. Het ontwerp, dat per e-mail ons zal worden toegestuurd, wordt de volgende week door de voorzitter van de commissie Dick Tromp besproken. Ook moet een ‘goed stukje’ op de website worden geplaatst. Ger Oord wordt met zijn 75ste verjaardag (21 januari) gefeliciteerd. Secretaris Hans Renkema heeft 2 ingekomen stukken: The Rotarian en een verzoek om een bijdrage van de ‘Stichting Tesselhuus’. De meer dan in één opzicht leuke lezing van Geert valt eigenlijk in twee delen uiteen. Hij is nog te veel met de volkshuisvesting gevoelsmatig verbonden om er niets over te zeggen. Immers volkshuisvesting was regelmatig in het nieuws; over kwalijke zaken als de zelfverrijking van de 5

directeuren, de huisvesting van asielzoekers, het nieuwe idee om een huizenkoper, die niet zo’n hoge lening kan krijgen, niet alleen de grond maar ook het huis in erfpacht te geven. De woning inclusief de grond wordt alleen economisch eigendom van de koper, het juridisch eigendom blijft bij de corporatie. Voordeel voor de koper is dat er verhandelbaar bezit wordt opgebouwd, terwijl door aftrek van de belasting de kosten lager zijn dan bij het huren. Een zittende huurder kan zo zijn huurcontract omzetten in een erfpachtcontract zonder dat er een makelaar en bank aan te pas komt. Geert is mordicus tegen het slechte en onuitvoerbare voorstel van de politiek om de woningcorporaties te verplichten 75% van hun woningbezit te verkopen, waardoor het beleid van de hele sector wordt aangetast. Zoals reeds gezegd begint Geert zijn eigenlijke lezing met de oproep om medewerking: het zingen van het volksliedje ‘Berend Botje’. Voor een Groningse noorderling, die verzeild is in Kampen en daar ook niet weg wil, is een uitstapje naar Zuidlaren een must. En wie kom je daar tegen? Wel, (een beeld van) Berend Botje! Wie was Berend Botje. Bij zijn speurtocht stuit Geert naast verschillende mensen die er voor in aanmerking komen, op de heel bijzondere en boeiende figuur Lodewijk Sigismund Vincent Gustaaf, graaf van Heiden Reinstein, geboren 6 september 1773 op het Drentse landgoed Laarwoud te Zuidlaren. Op 9-jarige leeftijd werd hij al kadet bij de Hollandse zeemacht, diende onder admiraal Van Kinsbergen die in Elburg heeft gewoond en bekend is van de Slag bij de Doggersbank in 1781. Op 16-jarige leeftijd werd onze Lodewijk bevorderd tot luitenant en voer hij naar Indië op een vierkant getuigd (=dwarsgetuigd) fregat. Het was een driemaster met kanonnen op rolpaarden, waarmee die door een luik konden rijden en zo op de vijand schieten. Zo’n rolpaard is door Geert als tekenaar in dienst van Elburg minutieus nagetekend: een daarnaar gemaakte replica “is nog steeds niet door zijn hoeven gezakt”, aldus onze trotse Geert. Uit Indië teruggekeerd trachtte Lodewijk de Fransen te beletten Holland binnen te vallen, maar de Bataafsche Republiek werd wel uitgeroepen. Hij hielp Prins Willem V naar Engeland te vluchten, wordt bij terugkeer gearresteerd en in de Gevangenpoort te Den Haag gevangengezet, maar door tussenkomt van de Franse operbevelhebber Pichegru (bekend van: 6

‘Wat nu, zei Pichegru’) plotseling weer vrijgelaten. Zijn roem was hem al vooruitgesneld en zo werd hij vanwege zijn reputatie van vechtjas op 22-jarige leeftijd bij de Russische marine aangesteld als luitenant-kapitein. Hij wordt opperbevelhebber van de Finse vloot, bevorderd tot schout-bij-nacht. In 1826 wordt hij belast met het commando over de Russische vloot om samen met Engelse en Franse eskaders een einde te maken aan de de oorlog tussen de opstandige Grieken en de Turkse overheersers. Op 8 oktober 1827 verslaat deze vloot in de wereldberoemde zeeslag, tevens de laatste zeeslag waaraan houten zeilschepen, deelnamen, bij Navarino de Turkse vloot. Het is het begin van de alom bejubelde Griekse vrijheid! In Griekenland is hij van de drie admiraals de meest geliefde. Samen met de andere twee wordt hij vereerd als bevrijder. Straten en pleinen worden naar hem en hen vernoemd. Ze noemden onze Lodewijk liefkozend zelfs BéBé Bo, vadertje, dat dan verbasterd is tot Berend Botje. In 1927 werd hij op een postzegel vereeuwigd.

de postzegel Foto van internet geplukt

In 1832 keert hij terug naar Nederland waar hij als een vorst wordt ingehaald. Koning Willem I benoemt hem tot commandeur in de Militaire Willemsorde. Toch kon hij het hier niet meer vinden en gaat hij . . . naar Amerika. Ook daar kan hij zijn draai niet vinden, keert terug naar Europa, naar Reval, het huidige Talinn, waar hij op 77-jarige leeftijd zijn laatste rustplaats vond. Hij kwam dus inderdaad niet terug! Ger Oord bedankt Geert voor zijn “hartstikke leuke lezing”. lbs 7

Z

Z

Donderdag 26 januari

Z Aanwezig: 21 leden

Luthine Postuma opent met een stuk uit de krant. Er was een bijeenkomst in de Stomme van Kampen ‘Open Coffee’. Een nieuw initiatief voor ondernemende mensen, die elkaar willen ontmoeten zonder plichten, contributie en lezingen. Men afficheert zich met ‘Grote vrijheid, er-evenuit- zijn en netwerken. Wat hebben wij dan voor meerwaarde als Rotary? Hoe kunnen we ons in 5 zinnen duidelijk maken aan buitenstaanders. De jarigen: Toon Slurink, Ad Renes en Mirriam Bouwmeester Dick Tromp neemt ons vervolgens mee in een voorstel nieuwe aanpak voor ledenwerving. Dick’s verhaal is een enthousiasmerend verhaal bij het stuk ‘Voorstel voor nieuwe ledenwerving: Commissie nieuwe leden en mentoring (nlm)’, dat we 22 januari per mail van Hans Renkema ontvingen. De belangrijkste punten uit de nieuwe aanpak zijn: 1. Kandidaten kunnen/mogen worden gepolst. ‘We willen je graag vertellen over onze club, heb je interesse?’ 2. Kandidaten kunnen alleen schriftelijk bij de commissie nlm worden aangemeld. 3. De leden leveren argumenten pro en contra een kandidaat. Pleit voor mensen die je via je werk of het vrijwilligerscircuit ontmoet! 4. De commissie nlm beslist over de geschiktheid van de kandidaat en benoemt de mentor en de leden, die gaan uitnodigen. 5. De commissie komt een keer per maand bij elkaar. 6. De kandidaten worden uitgenodigd door middel van een (huis)bezoek. 7. De partners worden nauw betrokken bij het gehele proces. 8. De mentor is verantwoordelijk voor de begeleiding in het eerste jaar. 9. De commissie nlm voert de regie over het proces. 10. Tijdens het eerste jaar wordt een speciaal programma georganiseerd voor nieuwe leden en hun partners. 11. Indien een nieuw lid ‘onzichtbaar’ wordt, onderneemt de mentor actie en overlegt met de commissie nlm. De ledencommissie meent dat zij, maar ook wij allen actiever en sneller moeten opereren en meer regie moeten nemen. Binnen zes weken na 8

aanmelding moet een lid op de club kunnen kennismaken. Verder moet het mentoraat serieuzer worden opgepakt. Naar aanleiding van Dick’s presentatie noteren we de volgde reacties: - het eerste bezoek zou iets minder stijf en formeel kunnen zijn, meer enthousiasme en minder een officiële delegatie over de vloer. - kunnen we niet jaarlijks een aantal avonden organiseren, die boeiend zijn voor nieuwe leden en waarbij we een aantal mensen ‘gericht vrijblijvend’ uitnodigen. Een leuke spreker, muziek, een drankje . . . zou op een gewone clubavond kunnen. - er moet wel een hele goede reden om iemand af te wijzen. . . - oppassen, dat je mensen enthousiast maakt die je later moet afwijzen. - we moeten de Ronde Tafel gerichter benaderen. - realiseer je dat voor veel jonge mensen de jaarlijkse bijdrage (eten en contributie) hoog is. - Partners erbij betrekken??? Mensen willen tegenwoordig meer als individu benaderd worden. De partner wordt soms ook gebruikt om niet zelf nee te hoeven zeggen. De nieuwe regeling wordt onder applaus aangenomen. hs Z

Z

9

Z

Rooster lezingen et cetera W

2012 02 09 16 23

feb feb feb feb

do do do do

02 mrt do 08 mrt do 15 mrt do

Inkomend voorzitter Bert Boerman, gedeputeerde Hans Schoorlemmer Piet Hanekamp Gert Huisman Peter Zevenbergen Jan Bouma

16 17 22 29

mrt mrt mrt mrt

vr za do do

pets ink. vrz. secr. penningm. pets ink. vrz. secr. penningm. Feestavond met partners!! Johann van den Noort

05 12 19 26 12

apr apr apr apr mei

do do do do za

Toon Slurink Hugo Verlind Rob Masseling Ellen Rook discon in Congreshotel Mooirivier te Dalfsen thema: ‘Grenzeloos inspirerend’ Actiedag t.b.v. restauratie orgel Buitenkerk

09 jun za

W Versie van 1 februari 2012

Donderdag 2 februari

Aanwezig: 21 leden

Onze voorzitter Luthine Postuma wijt de toch wel wat lage opkomst aan de vakanties: de een is net weggegaan, de ander nog maar net terug. Van Ellen Rook heeft zij schriftelijk haar uiteenzetting van vorige week gekregen. De medewerkers van het maandbericht worden bedankt. De jarigen worden gefeliciteerd: Jan Bouma en Wim Kamphuis. Secretaris Hans Renkema heeft allen een geactualiseeerde belboom per e-mail toegestuurd. Deze ‘schriftuur’ zal telkens bij noodzakelijke aanpassingen per e-mail toegezonden en niet meer in geprinte oplage uitgereikt worden. Tijdens de rondvraag vraagt Ivo Witteveen over de houding van het bestuur tegenover de plannen van de gouverneur om het organiseren van Intercity Meetings en van het Regionaal Bestuurs Contact af te schaffen. Wat betreft de vernieuwde procedure van het benaderen van nieuwe leden is Gert Huisman van mening dat onze Statuten en Huishoudelijk Reglement in die zin dienen te worden aangepast. Ook de regels van de attendance dienen én door de plaatselijke club én door Rotary zelf aangepast te worden. Sjoemelen met attendancenormen is niet bevorderlijk, zelfs niet voor de eigen club. ‘Voor wie doe je het dan eigenlijk?’ Dan kan Aart van der Maat als inkomend voorzitter zijn plannen voor ‘zijn jaar’ aan de club te ontvouwen. Als ex-wethouder voelt hij zich op dit terrein en met zijn beamerpresentatie als een vis in het water. De eerste sheet is zeer geruststellend: zijn opvolger is Brenda SiebrandKoper, dus ‘continuïteit’ is gewaarborgd. Ook de doelstellingen van Rotary klinken gerustellend: het elkaar beter leren kennen als gelegenheid tot dienstvaardigheid, de toepassing van hoge ethische normen in bedrijf en beroep, het ideaal van dienstvaardigheid en het bevorderen van internationaal begrip en vrede door wereldomvattende kameraadschap van mensen, werkzaam in bedrijf en beroep. Ook de avenues of service zijn niet verontrustend. Naast de bekende: Club Service, Vocational Service, Community en International Service is er de New Generations Service, de bundeling van alle jeugdprogramma’s: Interact (12-18 jaar), Rotaract (18-30 jaar), Rotary Youth Leaderships 11

Awards (14-30 jaar) en de Rotary Youth Exchange, waarbij onze club i.p.v. jaaruitwisseling (15-19 jaar) heeft gekozen voor korte uitwisseling van ‘Familie naar Familie’, d.w.z. summer tours & camps, het organiseren van een informatief, toeristisch of sportief programma. De volgende sheet ontvouwt voor ons de visie en doelstellingen onder 4 perspectieven: 1. het financieel perspectief: streven naar betaalbaar blijven door kostenbeheersing en verhoging aantal leden. 2. het intern perspectief: orde op zaken stellen door statuten, commissies, die Aart met één wil uitbreiden, en wel met een publiciteitscommissie. 3. het extern perspectief: in samenhang met de internationale organisatie en onder de invloed van website en sociale media. 4. het leer- en groeiperspectief: bepaald door verandering in verband met de betrokkenheid en attendance – betrokkenheid kan ook blijken door deelneming aan commissies – en door participatie in social media als linkedin, facebook etc. en de te volgen strategie in dezen. Bv. het formeren van drie praatgroepjes, over de inhoud van de website onder verantwoordelijkheid van de commissie, over het zichtbaar worden/zijn door aandacht niet voor organisaties maar voor gebeurtenissen en over de visie op Rotary met als kernbegrippen woorden als betrouwbaar, betrokken, geëngageerd maar ook charitatief en praktisch. En hier breekt het echte gekwetter los. Twitteren heet dat tegenwoordig als men het doet op internet. Het ontaardt nog net niet in geschetter, ook een betekenis van twitter! Als je als club gaat twitteren vanwege naamsbekendheid, moet je dat dagelijks doen, want anders haakt de meute ‘vrienden’ onmiddellijk weer af. Het gaat daarbij niet zozeer om naamsbekendheid: wie wat waar, maar om een aansprekende activiteit: wat gebeurt er. Er heerst, nog een betekenis van twitter, opgewonden zenuwachtigheid naar aanleiding van de vraag, of door twitteren naamsverbetering wel of, dankzij ballotage, niet, wordt bereikt. Twitter voorziet 12

in een basisbehoefte, nl. die aan sociaal contact, en is daardoor een van de door Aart opgesomde sterke kanten. Ook de zwakke kanten komen aan bod. Daarbij valt het neologisme ‘reaguurders’: mensen die een reactie achterlaten op een weblog, door Aart omschreven als lieden door wie “alles kan worden gepubliceerd”. De ‘reaguursels’ vallen nogal eens erg cru (guur!) uit! Duidelijk is dat twitter niet meer is weg te denken, ook in onze club niet. Maar voor schrijver dezes blijft het een levensgrote vraag of de club als organisatie zich dagelijks moet bekwamen in kwaakspraak! Nadat Aart Kleijer aan Aart gevraagd heeft of hij op een A4’tje zijn precieze plannen aan ons kenbaar wil maken, bedankt Luthine de inkomend voorzitter voor het voortborduren op de plannen, de dingen, die er zijn. Z

Z

Z

Donderdag 9 februari Aanwezig: 25 leden en 1 gast en 1 kandidaat-lid Voorzitter Luthine Postuma heet kandidaat-lid Martin Ekker en gastspreker Bert Boerman, gedeputeerde van de provincie Overijssel, hartelijk welkom. Beiden zijn voor de 2e keer aanwezig, de gedeputeerde bijna precies een jaar geleden op 10 februari als wethouder en gastspreker. Voorts verhaalt ze hoe Hans Renkema onze website op de site van Rotary Nederland heeft geactualiseerd, om met Hans zelf te spreken: van de oude meuk heeft ontdaan, een gigantische klus. Er staat nu ook een link naar onze eigen moderne website. Oude mobieltjes kunnen wij bv. in een cellofaantje, naar het voorbeeld van Peter Zevenbergen, inleveren. Er zijn geen jarigen en de secretaris heeft alleen ‘The Rotarian’ als ingekomen stuk. Aafke, onze pc, houdt een hartstochtelijk betoog om aan de feestavond op 22 maart met minimaal 30 leden plus aanhang deel te nemen. Dan krijgt onze gastspreker, gedeputeerde Bert Boerman, het woord voor zijn lezing die in twee delen uiteenvalt: zijn overstap van wethouder van Kampen naar gedeputeerde van de provincie Overijssel en de schaalsprong in de IJssel-Vechtdelta. 13

Het verschil tussen het ambt van wethouder en dat van gedeputeerde is een verschil in zichtbaarheid. Als wethouder timmer je meer aan de weg en ben je langere tijd in touw dan als gedeputeerde. Middenbestuur, zoals het proviciaal bestuur door de wet wordt geduid, is per definitie minder direct, dus ook minder zichtbaar. Overijssel is 3.421 km2 groot, telt ruim 1,13 miljoen inwoners, verspreid over 2 gebieden: West-Overijssel en Twente, en heeft 25 gemeenten. In het college van Gedeputeerde Staten van Overijssel hebben van de 5 gedeputeerden er twee uit Kampen zitting: Theo Rietkerk en Bert Boerman. De portefeuille van laatstgenoemde heeft 3 kerntaken: Ruimte, Water en Jeugdzorg. Jeugdzorg tot januari 2015, want dan wordt het overgeheveld naar de gemeenten. Die transitie is een hele operatie. Verder bevat zijn portefeuille taken als handhaving, grondzaken , gebiedsontwikkeling Ruimte voor de Vecht en de begeleiding van de Stedendriehoek Deventer-Apeldoorn-Zutphen. Het streven daarbij is om niet vanuit een ivoren toren van allerlei te bedisselen, maar de bewoners bij het overleg te betrekken voor inspiratie en gezamenlijke innovatie en om als provincie te investeren in relaties en ook in concrete acties. Trots meldt onze gastspreker dat alleen de bestuurders van de provincie een vaste werkplaats in het provinciehuis hebben, alle anderen hebben geen vaste plek, maar slechts een kastje van 50 bij 50 bij 50cm. Het tweede deel van de lezing concentreert zich op de schaalsprong in de IJssel-Vechtdelta. Op initiatief van het samenwerkingsverband Zwolle Kampen is een strategische verkenning verricht die geleid heeft tot ‘Strategische Verkenning Zwolle Kampen Netwerkstad 2040. Daarin is afgesproken dat de gemeente Zwolle Kampen en provincie Overijssel programmatisch gaan samenwerken op weg naar 2040 op basis van drie toekomstperspectieven, omschreven als: 1. Regionale Ster. Een sterke regio met Zwolle als centrum. 2. Randstadcorridor, Zwolle Kampen Netwerkstad als onderdeel van een regio met een sterkere oriëntatie op de Noordoostvleugel van de Randstad met Noord- en Oost-Nederland als achterland en de Hanzelijn, de A28, de A50/N50, N35 als belangrijkste ontwikkelingsfasen. 14

3. Deltanetwerk, wateropgaven in de IJssel-Vechtdelta en profilering Zwolle Kampen Netwerkstad als duurzame, groenblauwe regio. In een boeiende en vloeiende betoogtrant laat gedeputeerde Boerman allerlei bijzonderheden de revue passeren: de innovatieve vestigingsplaats de Koekoek, de bereikbaarheid van de Stedendriehoek en ga zo maar door, te veel om zelfs maar te benoemen. De fles wijn die Aart van der Maat hem aanbiedt is dan ook meer dan verdiend. Z

Z

Donderdag 16 februari

Z Aanwezig: 23 leden

Voorzitter Luthine Postuma is door familieomstandigheden onverwacht verhinderd. Om die reden neemt Hans Renkema als een soort SecretarisGeneraal de honneurs — “een eer die mij gewordt” — waar. Volgende keer komen wij samen in de kantine van het sw-bedrijf impact, Gildestraat 1, waar Marij Staps de scepter zwaait. Dit gebeurt in het kader van de zoektocht naar nieuwe vergaderruimte. De jarigen: Dick Tromp, Bert-Jan Postuma en Margreet Slurink, worden gefeliciteerd. Ingekomen stukken zijn: uitnodiging voor Tohopesate, de beursvloer van Kampen, en een een kaart uit Zuid-Afrika van Rob en Coby Masseling. De door de secrataris rondgestuurde uitnodiging van de activiteitencommissie voor de partneravond op 22 maart, “waarbij gezelligheid, activiteit, humor, culinaire hoogstandjes, muziek en kunst centraal staan”, met bovendien een 5 gangendiner, in het gebouw Via, Flevoweg 68, wordt door de programmacommissaris Aafke Mandersloot warm aanbevolen met als uitsmijter dat de kosten niet ¤ 35,– maar ¤ 27,50 per persoon bedragen! Dan krijgt Johann van de Noort het woord voor zijn boeiende beamerpresentatie, waarin niet zijn (nieuwe) uitvindingen centraal staan, maar zijn kunstverzameling. Zijn uitvindingen lopen heel erg goed, ze worden wereldwijd verkocht, zo wil hij nog wel even kwijt. Johann schildert nog altijd een paar dagen per week. Vele kunstwerken heeft hij dan ook geproduceerd. Maar naast eigen werk heeft hij in de loop der tijden, vanaf 1958, ook kunst verzameld, bijeengesprokkeld, van 15

kunstenaars die hem op een of andere manier raken. Hij heeft ze gekregen, gekocht en geruild. Die collectie is ook ook beschikbaar voor exposities en publicaties. Van de in totaal 150 kunstwerken heeft hij voor deze lezing een 60-tal geselecteerd van 25 kunstenaars. Nu is het ondoenlijk de 60 kunstwerken van al die 25 kunstenaars afzonderlijk te bespreken. Een bonte mengeling van linosnedes van bv. Wobbe Alkema, genummerde werken, werken zonder titel, stillevens, bloemstukken, beeldhouwwerken, een Venus, een Piësta, olieverfdoeken etc. passeert de revue.

de vogels van wobbe alkema Foto: Johann van den Noort

En wie moet ik vermelden van de genoemde kunstenaars, bijv. Jan Brokkelkamp die op vrijdag 7 april 1995 voor onze club over zijn werk heeft gesproken, of Elsje van Heck, die voor onze club in het kader van de gse in april 1996 naar Amerika is geweest en het eerste vrouwelijke lid is geweest van onze club (september 2000 - december 2003), of Thomas 16

Rodr, de vervaardiger van De Lantaarndrager bij de Koornmarktspoort, of de ex-buurjongenvan ondergetekende, Henry Vogel, of de ons allen bekende Ger Oord? Het is onbegonnen werk. Ook ontbreekt mij de zuivere graadmeter van de mate van bekendheid en beroemdheid van de in alfabetische volgorde genoemde en besproken artiesten, laat staan van het van ieder van hen in wezen onvergelijkbare talent. Onderwijl leren we nog wel het een en ander. Het gaat er niet om of je iets mooi vindt of niet: een kunstwerk doet je iets of het doet je niets. Je vraagt ook niet wat een kunstwerk betekent, zoals je dat ook niet vraagt naar de betekenis van een muziekstuk. Je moet het ondergaan. Moderne kunst bekijken moet je leren. Kortom je moet je vooroordelen dat een kunstwerk iets moet voorstellen, afbreken. Wat wel duidelijk wordt is, dat Johann zonder kunst niet kan leven. Ger Oord roert in zijn bedankwoord nog aan dat Johann als “botenschilder” is begonnen. Bij hem hangt, evenals bij ondergetekende, nog een prachtexemplaar van die periode, waaraan Johann zelf liever niet herinnerd wil worden. Zijn lezing hebben we allen zeer geapprecieerd. Z Donderdag 23 februari

Z

Z

Aanwezig: 31 leden en een kandidaat-lid

Onder normale gezagsverhoudingen, want Luthine zit weer voor, nemen we onze plaats in aan de vijf tafels in de kantine van Marij’s sw-bedrijf impact. Er was gerekend op een opkomst van 25 personen, maar we zijn met z’n tweeëndertigen! Enig geschuifel en aanpassing is het gevolg. De maaltijd is goed en het toetje, ijs, lekker. Aan een bourgondische beschrijving à la Jan Bouma waag ik mij niet. Na het diner gaan we naar een andere zaal, een vergaderzaal. Daar heet Luthine Martin Ekker, voor de derde maal aanwezig, welkom. Het installatietijdstip is nog ongewis. Het bezoek aan impact is tweeledig: een eerste kennismaking met het bedrijf, een rondleiding zal plaatsvinden na de bijeenkomst, en een onderdeel van een zoektocht naar een andere vergadergelegenheid, mede om de kosten te drukken. 17

Wie zich nog niet hebben opgegeven voor de feestavond in Via op 22 maart, worden aangespoord dit alsnog te doen. “Het project van Corné is super”, aldus Luthine. Joke Alferink wordt alsnog met haar verjaardag gefeliciteerd. Ons oudlid Jan Bakker is dinsdag begraven. Hans Renkema heeft namens onze club de condoleances overgebracht. Secretaris Hans Renkema heeft 2 ingekomen stukken: Een dankbrief van de Rotary Foundation voor onze bijdrage en een aankondiging van het 6e Nationaal Rolstoelbasketbal Bedrijventournooi op 13 april te in het Sportcentrum Galgenwaard Utrecht. Het heeft de Inner Wheelclub te Kampen behaagd het 55ste lustrum te vieren vanuit de eigen club. Dat vond plaats op 21 februari jl. Normaliter immers vieren iw en Rotary Kampen gezamenlijk hun lustrum. Er is enige ‘baldadige ‘commotie hierover. Onze club heeft iw i.p.v. een bos bloemen een wijntje aangeboden. Overigens vindt er nog een vervolggesprek plaats tussen de voorzitters van beide clubs. Onze oudgediende Piet Hanekamp is sinds kort bezig zijn studeer/werkkamer op te ruimen. Omdat hij van het bewaartype is, is hij o.a. ook een aantal van zijn eerdere Rotarylezingen tegengekomen. De meeste gaan over zijn vak fysiotherapie en over het functioneren van het “prachtige bewegingsapparaat”, het menselijk lichaam. “Bewegen is leven”, luidt een van zijn slogans. Maar ook is hij, zoals dat gaat, weer verdiept geraakt in een lezing over het ontstaan van leven, gehouden op 1 oktober 1998. En dit is de aanleiding voor zijn verhaal van vanavond, een bijna wetenschappelijk verhaal, iets dat naar zijn eigen overtuiging niet helemaal bij hem past en waarvan hij zelf ook nauwelijks iets begrijpt. Dat ziet er dus veelbelovend uit! Destijds betoogde hij dat de mens bijna alles kan, behalve leven creëren. Dat is een hogere macht, een goddelijk opperwezen voorbehouden. Wat de mens wel kan is het leven genetisch manipuleren onder de vlag van het uitbannen van erfelijke ziektes. Ethisch onaanvaardbaar, vindt Piet. Een recent artikel over het zgn. ‘Higgs-boson’ heeft twijfel gezaaid. Dit naar de Britse natuurkundige Higgs genoemde subatomair deeltje dankt het tweede deel van zijn naam, boson, aan de Indiase natuurkundige Bose 18

(dit werd ‘boson’ naar analogie van proton e.d.). Het is het ontbrekende puzzelstukje in de fysica dat ervoor zorgt dat alle minieme deeltjes in het universum massa (gewicht) hebben, en dat uiteindelijk het bestaan van alles bepaalt. Daarom wordt het ook wel het ‘god-deeltje’ genoemd, Het is een van de bouwstenen van het leven. Het is echter nog nooit waargenomen, het bestaat alleen in theorie. Nu heeft de wetenschap “het goddelijk deeltje in vizier” gekregen, zo las hij. Het bewijs van het bestaan ervan is dus aanstaande! “En dan. . . leven creëren?”, vraagt hij zich bezorgd af. Hij moet er als ‘gelovig’ mens niet aan denken. Maar de deeltjesversneller van het cern (Europees Centrum voor kernonderzoek) is in turbostand gezet om nog dit jaar het bestaan van het higgsdeeltje te bewijzen of. . . te ontkrachten. Uit de botsing nl. van protonen, vergelijkbaar met de toestand van het universum een fractie van een seconde na de oerknal, zou het bestaan van het higgs-deeltje moeten blijken. Afwachten dus maar. Zijn eigenlijke onderwerp is dna, waarmee hij zich op glad ijs begeeft en dat met zijn kunstknieën! En dan ook nog n.a.v. een artikel ‘De glazen bol van het dna’ in de Stentor. Brozer situering kan haast niet! Binnenkort, in 2013 of 2014 al, is het mogelijk om snel en relatief goedkoop het volledige genoom van mensen in kaart te brengen. De Amerikanen spreken dan ook over het ‘1000 dollargenoom’. Onder genoom wordt het totale pakket aan erfelijk materiaal, het gehele genenbestand van een individu verstaan. Elke menselijke lichaamscel heeft 46 chromosomen, 23 van de vader en 23 van de moeder. In elke cel liggen ongeveer 25.000 verschillende genen op de chromosomen, lange strengen bestaande uit een stof dna, (desoxyribonucleïnezuur) geheten. Het is denkbaar dat iedereen straks een usb-stick met een blauwdruk van zijn gehele genetisch profiel bij zich draagt. Door het interpreteren van die blauwdruk, de toepassing van genoomanalyse in de gezondheidszorg denkt men winst te behalen in preventie, diagnostiek en behandeling van ziekten. Analyse van het gehele genoom betekent onvermijdelijk dat er veel meer genetische informatie over de patiënt aan het licht komt dan nuttig is voor het beantwoorden van de hulpvraag. Informatie die belastend kan zijn, of die de patiënt misschien niet wil weten, zoals bv. aanleg voor een ernstige onbehandelbare ziekte. Een en ander kan ernstige psychologische en maatschappelijke gevolgen 19

hebben, zoals problemen bij het afsluiten van een verzekering, ongerustheid, onnodige zorgkosten etc. Hij schetst de gevaren van genoombrede prenatale screening en die van het pasgeboren kind. Het in kaart brengen van het volledige genoom van foetus en embryo betekent dat het latere kind niet meer zelf kan beslissen welke genetische informatie hij of zij over zichzelf te weten wil komen. Genoomanalyse roept nogal wat ethische vragen op, en de vraag dringt zich op: “Willen we dit allemaal wel?” De gentherapie, een behandeling om aandoeningen te genezen door vervanging of toevoeging van genen, komt nog ter sprake met haar mogelijkheden op het terrein van preventie, diagnostiek en mogelijk ook behandeling. Ze bevindt zich nog in de experimentele fase. Diverse genetische afwijkingen passeren de revue. Omdat ingegrepen wordt in erfelijk materiaal, kunnen de gevolgen onomkeerbaar zijn. Piet eindigt met een toepasselijk gedicht: Leuk of niet Blauwe ogen, goed gebit, vader reuma, moeder spit, talenknobbel, megawrat, opa dit en oma dat. Ben je lui, of juist sportief, neem het maar gewoon voor lief. Want leuk of niet, talent of kwaal, erven doen we allemaal. Een spontaan applaus valt Piet ten deel. Harry Goedegebure bedankt hem voor zijn prachtig verhaal over de wondere wereld van het dna. De inhoud van de slotzin: “erven doen we allemaal”, spreekt hem bijzonder aan: als notaris vaart hij er wel bij. Een lachsalvo is zijn loon voor deze grap. lbs Z

Z

20

Z

Rooster lezingen et cetera W

2012 02 08 15 16 17 22 29

mrt mrt mrt mrt mrt mrt mrt

do do do vr za do do

Gert Huisman Peter Zevenbergen Jan Bouma pets ink. vrz. secr. penningm. pets ink. vrz. secr. penningm. Feestavond met partners!! Johann van den Noort

05 12 19 26

apr apr apr apr

do do do do

Toon Slurink Hugo Verlind Rob Masseling Ellen Rook

03 mei do 10 mei do 12 mei za 17 mei do 24 mei do 09 jun za

Brenda Siebrand-Koper Tjiebe Hennephof discon in Congreshotel Mooirivier te Dalfsen thema: ‘Grenzeloos inspirerend’ Hemelvaartsdag Geen Rotarybijeenkomst ???? Actiedag t.b.v. restauratie orgel Buitenkerk

W Versie van 1 maart 2012

Donderdag 1 maart

Aanwezig: 23 leden

In haar welkomstwoord meldt voorzitter Luthine Postuma dat Martin Ekker heeft toegezegd lid van onze club te willen worden. Het Huishoudelijk Reglement heeft een plaats gekregen op onze nieuwe website. Hans Renkema geeft uitleg. Kijk maar! Zonder in te loggen vindt men naast het hoofdje ‘Rotary Kampen’ dat van ‘docs’. Bij aanklikken van dit laatste vindt men vlak eronder in het dropdownmenu: huishoudelijk reglement. Na aanklikking treft men onder het Rotarywiel ‘Docs’ met daaronder ‘Huishoudelijk Reglement’ aan. Klik het aan en wordt verrast door de koeienletters van het Reglement. Scrol door naar Artikel IX en neem kennis van de (nieuwe) wijze van verkiezing van leden. Wat de zieken betreft: Geram Sarkisjan heeft diverse onderzoeken ondergaan en Anneke Booij een nieuwe scan. Jan de Groot houdt voor het 4 mei Herdenkingsconcert een hartstochtelijk pleidooi om garant te staan voor een eventuele financiële ondersteuning van ¤ 1000,–. Met algemene stemmen wordt hiermee ingestemd. De secretaris heeft 1 ingekomen stuk: Kavóca On Stage. Young Kavóca en Kavóca on Stage met Pop - Musical - Close Harmony o.l.v. Luthine Postuma in het Vestzaktheater van de Stadsgehoorzaal op woensdag 7 maart van 19.30 - 21.30 uur. De lezing van Gert Huisman over ’‘Snurken’ is een vervolg van die over ‘Slechte Adem’, gehouden op 20 januari 2011. Het onderwerp heeft ook aanrakingspunten met de tandheelkunde via orthodontie en kaakchirurgie (mondheelkunde). Wat snurken is, weet iedereen. Snurken wil zeggen dat bij het ademhalen tijdens het slapen een zagend, ruisend-brommend geluid gemaakt wordt. Snurken komt op alle leeftijden voor, maar verergert bij het ouder worden door verslapping van de spieren. Een aantal factoren werkt het snurken in de hand, zoals slapen op de rug: blokkering van luchtstroom door het naar achteren zakken van het zachte gehemelte, de huig en tong, gebruik van alcohof en/of kalmerende middelen, zwaar tafelen vlak voor het slapen gaan, neusverstopping, irritatie van de keel als gevolg van roken of maagzuur, vergrote neus- en/of keelamandelen, overgewicht, verkeerde matras of hoofdkussen, roken en gebruik van bepaalde medicijnen. 22

Niet alleen mannen snurken, d.w.z. 44%, maar ook 28% van de vrouwen snurkt! Maar daar vrouwen zo nodig moeten meedoen met mannen, voorspelt Gert ook op dit gebied nog wel een inhaalslag. Via anatomiefoto’s wordt ons de obstructie van de luchtwegen, de zgn. obstructieve slaapapneu, door optredende vernauwing, dankzij het lubberen van het zachte gehemelte en de huig, toegelicht. Er zijn diverse behandelingsmethoden. Het openhouden van de terugweg van de luchtstroom door het vooruitbrengen van de onderkaak met behulp van een silensor (silence please), operatief ingrijpen: weghalen bv. van de amandelen, het aanbrengen van een neusklem, toepassing van de activator (beugel) en van een mandibulair (mandibula = onderkaak) repositie apparaat, een klem van zachte kunststof. Deze eenvoudige oplossing kent als nadelen echter een pijnlijk gevoel in de kaken ’s morgens, geen optimale occlusie (het op elkaar sluiten van tanden en kiezen in ruststand) op den duur en schade aan de dentitie (gebit). De allernieuwste behandeling voor slaapapneu is de implantatie van het tongstimulatiesysteem, dat voorkomt dat de tong achter in de keelholte zakt en de luchtweg blokkeert door een zachte prikkel van de tongzenuw. Spartaanse methoden door een grote bal of knikker op de rug te binden worden afgeraden, want je wordt of te abrupt wakker of je slaapt door met je rug bovenop een bal. Verder is het regelmatig bespelen van de didgeridoo, een Australisch blaasinstrument, een goede remedie tegen snurken, door de circlaireademhalingstechniek, waarbij de mondholte met lucht wordt gevuld en de wangen worden opgeblazen. Een moderne methode is ook de cpap, Continuous Positive Airways Pressure = ‘voortdurend positieve druk in de ademwegen’, waarvoor men tegenwoordig kleine apparaten gebruikt. Het zijn al met al hoopgevende behandelingen, maar het ontbreekt nog aan definitieve resultaten. Hugo Verlind bedankt “op de dag van het compliment met de complimenten voor deze lezing. lbs Z Z Z 23

Donderdag 8 maart

Aanwezig: 23 leden

Luthine Postuma is vandaag onze voorzitter. Ze moet de bijeenkomst vroegtijdig verlaten vanwege het overlijden van haar oom. Ook ons kandidaat-lid Martin Ekker ontvangt onze condoleances. Hans Schoorlemmer bezoekt vandaag Rotaryclub Zwartewaterland met ‘één van de Kaapstadgangers om de rotarians daar te interesseren voor een andere (onze) aanpak van jeugduitwisseling. De partneravond op 22 maart in Via mag zich verheugen in een fors aantal deelnemers(59). De jarigen: Paul Blom (Anneke) en Marco Brouwers (Yvonne) ontvangen onze felicitaties. Jan Bouma probeerde een wit voetje te halen bij de dames in de club door hen te feliciteren met hun internationale vrouwendag. Helaas was hij de bloemen vergeten. De dames schoten vol bij zoveel warme genegenheid.

24

25

installatie martin ekker Foto: Hans Renkema

Dan vindt de installatie van Martin Ekker plaats. Luthine vraagt een “Ja van ganser harte” op de voorgehouden "Four way test’. Welluidend klinkt zijn stem en treedt hij daarmee toe tot onze club. Martin vertelt vervolgens iets van zijn achtergrond en wij tonen ons verheugd met dit nieuwe lid. Harry Goedegebure zal hem als mentor begeleiden. Hierna is het woord aan Peter Zevenbergen. Hij zal ons dit keer meevoeren in de wereld van biometric forensics. Maar voordat hij hierover zijn zegje gaat doen, wil hij iets zeggen over de actualiteit op zijn vroegere vakgebied: de politie. Peter is faliekant tegen de huidige reorganisatie van de politieregio’s. Mensen zonder ervaring met het straatwerk gaan het straatwerk regelen: onbestaanbaar. De diender is niet meer. Peter gaat met ons terug naar zijn opleiding, de rechercheschool waar hij het vak leerde. Het was de tijd van het edele handwerk. In het ‘moordhuisje’ leerde hij recherceren. Als ambitieus politieman stortte hij zich op cold cases met de ambitie deze alsnog op te lossen. Het dossier van blonde Dolly heeft hij echter ook niet kunnen sluiten. Hem werd ingeprent de beste te moeten willen worden. Dat kon omdat hij de juiste vragen durfde te stellen. Uiteindelijk werd schriftvergelijking zijn vak. “Wat op elkaar lijkt heeft een relatie, maar ook wat niet op elkaar lijkt heeft een relatie”. Tijdens zijn loopbaan nam de techniek een hoge vlucht: alles werd dna. Maar Peter volhardde in zijn handwerk. Door halen te verbinden en verhoudingen te onderzoeken heeft hij menig handschrift ontcijferd. Peter laat met beelden zien hoe hij minitieus handschrift en handtekeningen onderzoekt op authenticiteit. Nog wordt hij voortdurend geconsulteerd en “barst” hij in het werk. Peter informeert ons over zijn werkwijze. Hierbij is belangrijk dat de pen sneller is dan visuele feedback en dat je een handtekening schrijft met je hersens en niet met je hand. Je kunt geen ongeprogrammeerde handtekening zetten. Maar het vak van Peter wordt niet meer onderwezen. Hij is een laatste der Mohikanen geworden. Het is techniek wat de klok slaat: “Biometrics is the right stuff”. Hoewel Peter ons al eerder over zijn boeiende vak had verteld (de commissaris vertelde), hingen we wederom aan zijn lippen. Wat uw scribent betreft “de commissaris mag nog meer vertellen”. 26

Ger Oord bedankte Peter, waarbij een zak met knikkers en een kruiwagen met balletjes kansberekende onderwerpen waren. Ger sluit af met de wens dat het handwerk moge zegevieren. Z

Z

Donderdag 15 maart

Z Aanwezig: 23 leden en 1 gast

Vandaag is Bas Koppelman als gast in ons midden. Volgende week komen er weer twee kandidaat-leden op bezoek. Het bruist van activiteiten op het gebied van ledenwerving. Donderdag 22 maart is de partneravond in het gebouw van Via aan de Flevoweg: aanvang 17.30. Gasten uit Kaapstad en kandidaat-leden zullen in ons midden zijn. De avondjes van 6 worden door voorzitter Luthine onder de aandacht gebracht. Er ontstaat discussie over de mores dat de 2e op de lijst van de te bezoeken Rotarian een bloemetje mee neemt. Niet het bloemetje, maar het ‘lappen’ is het pijnpunt. Besloten wordt de geste van het bloemetje te handhaven, maar niet meer hoofdelijk af te rekenen. De 2e op de lijst betaalt het bloemetje. We komen allemaal aan de beurt om eens een tuil te betalen. Gespreksonderwerpen kunnen mogelijke lustrumprojecten zijn. De jarigen deze week: Corrine van de Kolk, Harry Goedegebure en zijn broer, worden gefeliciteerd. Het bezoek van Hans Schoorlemmer aan de club Zwartewaterland was een succes. Volgende week bezoekt hij, met een Kaapstadganger, een club in Zwolle. Onze inkomend voorzitter, Aart van der Maat, bezoekt eind deze week de pets (President Elected Training Seminar) om zich voor te bereiden op zijn taak als voorzitter van onze club. Tenslotte verrast Dick Westerink ons in de rondvraag met een gewaagd fundraisingproject, wat niet de goedkeuring van ons bestuur verwerft: hennep telen binnen de toegestane marges. Dan krijgt Jan Bouma het woord. Hij kijkt terug op 35 jaar predikantschap in Loosdrecht, Sliedrecht en Kampen. In Kampen heeft hij alle facetten van het ambt ondergaan.

27

Allereerst staat Jan stil bij het woord spijt. Heb je dingen niet gezegd, niet gedaan. Terugkijkend had hij soms meer door willen pakken, was hij weleens te lief. Maar tegelijkertijd vindt hij dit moeilijk. Het gaat om mensen. Hij signaleert steeds meer een neiging uit te gaan van structuren: de kerk, waarbinnen mensen kunnen functioneren, moet georganiseerd worden i.p.v ervoor te zorgen dat mensen functioneren en hun wereld organiseren. De organisatie geeft mensen een plek i.p.v: de mens zoekt zijn plaats. Jan heeft steeds geprobeerd op te komen voor mensen die moeite hebben zelf door het leven te komen. In het pastoraat gaat het om het luisteren. Mensen moeten hun verhaal kunnen doen, waarbij vaak het verhaal achter het verhaal belangrijker was dan het oorspronkelijke verhaal. In de kerk oordelen we te vaak vanuit morele kaders en wordt er onvoldoende geluisterd. We oordelen vaak voordat we geluisterd hebben. geduld is daarbij een belangrijke factor: blijf een band houden. Houd de deur open. Blijf in gesprek. Steeds weer heeft hij gezocht naar het echte verhaal. Dit boven tafel te krijgen is belangrijk. Ook hoe iemand in zijn verhaal staat vanuit zijn/haar geloof was essentieel. Gevoelens van schaamte en schuld spelen vaak een rol. Jan probeerde steeds weer perspectief te bieden. Hoe kun je verder? Het grote probleem vindt Jan de nazorg. Mensen voelen zich vaak eenzaam: “Men laat mij in de steek”. Dan moet een pastor er zijn. De 35 jaren in het vak hebben Jan veranderd zowel in de prediking en het pastoraat als in het staan in zijn gemeente. In de prediking is hij zich steeds meer gaan afvragen: “Wat doe je met het gepredikte”. Jan is wars van elke vorm van fundamentalisme. De letterlijke interpretatie van het Woord is een gepasseerd station. Wat heeft het Woord nu te zeggen. Hij heeft getracht een link te leggen tussen het Bijbels Woord en de tijd waarin we leven. Jan noemt dan dilemma’s waarmee hij zich de laatste jaren op het kerkelijk erf heeft bezig gehouden. In het pastoraat is het individu belangrijker geworden. Het instituut kerk werd belangrijker en ging meer met zichzelf bezig: “Hoe houden we onze gemeenschap zo zuiver mogelijk” (puntjes weer op de i). Toch blijft Jan van de kerk houden: de kerk als gemeenschap van mensen, niet van het instituut. In zijn ogen is ieder mens 28

kostbaar. Jan wil een herder blijven die achter dat ene schaap aangaat. De toekomst? Preken buiten de deur, mensen met problemen begeleiden, begeleiden van jonge predikanten, zending in Zuid-Afrika, Hongarije-Roemenie, commissie ambt en homosexualiteit, lid van de ledenraad van het nbg (Nederlands Bijbelgenootschap). en elke maandag oppassen op kleinkinderen. Tijdens de vragen komen de bijzondere plaats in de hulpverlening en de rechtspositie van een predikant aan de orde. Jan wordt zelfs genood in gesprek te geraken met leiders van een wereldkerk. Rob Masseling bedankt Jan voor zijn buitengewoon interessante, goede en mooie verhaal. ak Z

Z

Z

Donderdag 22 maart Aanwezig: 55 personen (inclusief gasten en partners In de zeer ruim opgezette onderwijslocatie Via aan de Flevoweg worden we deze week welkom geheten door onze gastheer Corné Sukaldi. Terwijl enkelen zich nog verwonderen over de ruime opzet en de bijzondere architectuur van dit schoolgebouw, probeert Corné ons — zoals een goed schoolmeester betaamt — bij de les te houden door het doen van een paar huishoudelijke mededelingen. Dat lukt vrij aardig en even voor zessen heeft iedereen een drankje en gaat het gezelschap aan de keurig gedekte tafels.

29

het gebouw Foto van internet geplukt

Voorzitter Luthine opent de maaltijd en vraagt om een moment stilte dat in dit bijzondere geval volgens haar tegelijkertijd kan dienen als begin en eind van de maaltijd. Uiteraard heet ze ook de aanwezige partners en de aanwezige gasten welkom. De laatste categorie wordt bij naam genoemd. Het gaat om Alex en Ona van der Sluis, onze gasten uit Zuid-Afrika en kandidaat-lid Gerard Hartman is voor het eerst als gast aanwezig. Daarna dompelen we ons onder in een voortreffelijk vijfgangendiner dat met enthousiasme is vervaardigd door een groep leerlingen van het vmbo en dat ook stijlvol, maar zo af en toe nog wel met enige beginnersschroom, aan ons wordt opgediend. Het voor allen aanwezige menu vermeldt achtereenvolgens als voorgerecht gerookte zalm, daarna een wortelsoep, een taartje van witlof, als hoofdschotel een stoofpot van kip en tot slot een overheerlijke chocolademousse. Vanzelfsprekend kan een ieder daarbij een drankje van zijn of haar gading krijgen. Tussen twee gangen door spreekt Hans Schoorlemmer onze Zuid-Afrikaanse gasten toe en dankt hun persoonlijk voor de voortreffelijke begeleiding die zij afgelopen zomer hebben gegeven aan “onze” uitgezonden jongeren. Als blijk van dank krijgen ze een fotoboek van Kampen en een door een van de uitgezonden jongelui vervaardigde fotoreportage over hun reis. Alex van der Sluis krijgt daarna gelegenheid om een woordje te doen. Hij doet dat in zeer goed Nederlands dat is doorspekt met de bekende Zuid-Afrikaanse klanken. Zo vermeldt hij dat het een voorrecht voor hen als gastgezinnen is geweest om de “uitstaande” kwaliteiten van de Nederlandse jongelui te ontdekken. Het is hun alleszins meegevallen, hoewel ze er vooraf — zo vertelt hij heel eerlijk — wel “kommer” over hebben gehad of het allemaal wel zou lukken. Het is zelfs zo goed bevallen dat hij een uitnodiging bij ons achterlaat om nog weer eens een aantal jongelui uit te zenden (een dankbare taak voor onze jeugdcommissie). Tijdens de maaltijd is er ook nog gestreden om de eretitel “grootste opschepper” van de avond. Voor zover ik in mijn directe tafelomgeving heb kunnen waarnemen, is die titel met afstand ten deel gevallen aan Dick W. (te IJ en soms te A). Aan het eind van de maaltijd danken we de jongelui die ons deze fantastische culinaire verrassing hebben voorgeschoteld met 30

een staande ovatie. Zij zijn er wat verlegen onder, maar vinden het toch ook zichtbaar leuk dat ze zo veel waardering krijgen. Na een afsluitend kopje koffie, gaan we over tot deel twee van de avond. Corné en ‘zijn mensen’ hebben een zeer gevarieerd workshopprogramma in elkaar gedraaid. In twee rondes vullen we de avond op een zeer geanimeerde en relaxte manier. Op het gevaar af dat ik een activiteit mis noem ik de volgende workshops: bonbons maken, gevulde koeken bakken, visagie, pijl- en boogschieten, bloemstukjes maken, doedelzak spelen, hout bewerken en steile wand klimmen. Onder bezielende en deskundige begeleiding van vele instructeurs vermaken we ons prima. In ieder geval is tijdens het afsluitend glaasje zo tegen 10 uur iedereen enthousiast aan de ander aan het vertellen wat zijn of haar ervaringen waren. Corné sluit de avond af met een dankwoord aan alle medewerkenden. Op haar beurt dankt Luthine de programmacommissie en in het bijzonder Corné voor de zeer geslaagde avond. Dat onderstrepen met een welverdiend applaus alvorens we voldaan naar huis terug keren. chd Z Donderdag 29 maart

Z

Z

Aanwezig: 20 leden en een kandidaat-lid

Voorzitter Luthine Postuma heeft genoten van de Spaanse maaltijd en wij met haar. Ze heet kandidaat-lid Gerard Hartman, voor de 2e maal aanwezig, hartelijk welkom. Ze meldt dat Ellen Rook voorlopig onze bijeenkomsten niet kan bijwonen wegens het zoeken van een vervanger. En natuurlijk bedankt ze Corné Sukaldi voor de geweldige avond in Via, de heerlijke maaltijd, de professionaliteit van het ‘personeel’: “geweldig hoe de jongeren het deden!” De recepten van die maaltijd worden uitgedeeld. Na de bedankbrief van Anneke Booij voor de regeling van haar vervoer te hebben gememoreerd, feliciteert ze de jarigen: Brenda Siebrand-Koper, Aart Kleijer, Geert Steen Redeker, Willy Visscher en de jubilarissen Wiepko en Hannie Bos. 31

In verband met de restauratie van het orgel van de Buitenkerk wordt op 8 juni een lentemarkt gehouden. Sterke Rotarians worden er gevraagd voor het opzetten der kramen. Welkom zijn leuke bruikbare spullen maar ook mooie dingen waarvan het verlies de schenker aan het hart gaat ter verkoop en de inzet van talenten voor betaalde optredens. Ter lokking zijn er ook wandelingen door de kerkgewelven georganiseerd. Voor betaling van de partneravond is het wachten op een e-mail met instructies van Aafke Mandersloot. Als onderwerp voor zijn lezing is de keuze van Hans Schoorlemmer gevallen op het boek van Alain Boston, Religie voor atheïsten, een heidense gebruikersgids, in een vertaling van Jelle Noorman. Want dit boek verwoordt een roep om verbinding, om religie, dat qua afleiding (waarschijnlijk van het Latijnse ligare = ‘verbinden’) eigenlijk ‘verbinding’ betekent, uit een heel originele hoek, die van de agnosten, die niet in een geopenbaarde waarheid geloven, en van de atheïsten, die niet in God geloven. De agnost Boton, zoon van ongodsdienstige joodse ouders, heeft bewondering voor en is nieuwsgierig naar de religies, naar hun troost, hun normen en waarden, hun rituelen. Waar Boton om roept is religie = verbinding. Religie verbindt de mens met God, het hogere, met een wereld die ons omvat, boven ons uitstijgt, en met de ander, met zichzelf. In onze huidige seculiere wereld is het besef levend dat God dood is. In samenhang daarmee is er veel ontbinding in de samenleving: kerkverlating gepaard gaand met het verlies van maatschappelijke betekenis, de achteruitgang van binding aan een politieke partij, de verdwijning het gevoel voor de Europese gemeenschap en het maatschappelijk midden, de manifeste tegenzin zich te binden aan grotere gemeenschappen, zelfs merkbaar in het dobberen van Rotary, het wanhopig zoeken naar wat ons kan binden, ons bij elkaar kan houden. Maar daartegenover is er ook het groeien van de enige verbinding die blijft en groeit, het internet, het constant met elkaar online zijn van individuen, maar op veilige afstand van elkaar en van mening dat ze eerst moeten sms’en of het uitkomt dat zij bellen. Ondanks de steeds maar voortgaande secularisatie van onze samenleving en de voortschrijdende kerkelijke en maatschappelijke ontbindingsver-

32

schijnselen, staat de vraag naar religie, naar verbinden, nog levensgroot overeind. Want de mens heeft “er behoefte aan om ondanks onze diepgewortelde egoïstische en gewelddadige neiging op harmonieuze wijze in gemeenschap samen te leven. En hij heeft de behoefte om het hoofd te bieden aan afschuwelijk leed, dat voortkomt uit onze ontvankelijkheid voor fiasco’s in de beroepssfeer, verstoorde relaties, het overlijden van dierbaren en ons eigen verval”, aldus twee citaten uit het boek van Boton. “Om deze vragen te beantwoorden gaan we in de leer bij religies. Het christendom heeft ooit gebruiken en waarden van het Germaanse heidendom geïntegreerd, zo moet de seculiere samenleving waarden en gebruiken van het Christendom integreren en overnemen” zo stelt Hans in navolging van Boton. Dat boek “biedt een frisse blik op zijn geloof door de bril van een buitenstaander, een agnost”. “Wat vindt hij mooi, boeiend aan religie. . . (katholicime, boeddhisme, jodendom, protestantisme).” Aan de hand van bepaalde thema’s: gemeenschap, goedheid, onderwijs etc. geeft Hans ons inzicht in de complexe materie en via citaten in de inzichten van Boton. Er is steeds minder gemeenschapszin door het streven naar zakelijk gewin en statusverhoging, maar ook door de romantische liefde. Gemeenschap ontstaat niet vanzelf. Er zijn rituelen, gebruiken, riten voor nodig: knielen, zingen, vredeswens, samen eten en drinken. Daarom pleit Boton voor agape-maaltijden met ook gespreksonderwerpen als: waar heb je spijt van, wie kun je niet vergeven, waar ben je bang voor. Hij houdt een pleidooi voor een soort Grote Verzoendag, de neutrale dag met een oproep om schuld en schaamte te bekennen, excuus aan te bieden en een oproep tot vergeving. En een pleidooi voor carnaval en narrenfeest om toe te geven aan ons “verlangen uit de band te springen (andere partners, lekker ongezond te eten en te drinken, te vloeken, van de kerktoren te urineren, te beledigen en te shockeren). Af en toe moet het beest los!” Wat betreft thema 2: de crisis van de deugden, de normen en waarden, verkeren we in een spagaat tussen libertarisme en paternalisme. Individuele vrijheid is als hoogste goed aanvaard. Iedereen, behalve kinderen tot 16 jaar, mag zelf uitmaken wat goed is. “Wie ben jij om me te vertellen wat ik moet doen? En hoe weet jij – sinds God dood is – wat juist 33

is (pag. 72)? En daar een mens niet alleen maar goed is, maar ook steeds de mist ingaat door een ander te negeren, te kwetsen, zelfzuchtig te zijn, wijst Boton op “de onvergankelijke charme en bruikbaarheid van de idee van de erfzonde”. Het is een “belijdenis van universele zondigheid” van onze soort. Het antwoord op de vraag wie ben jij om me. . . luidt dan ook: “een medezondaar”. In thema 3 wordt het onderwijs aan de orde gesteld. Onze scholen en universiteiten hebben prachtige doelstellingen: Non scholae, sed vitae discimus. Maar leren we wel voor het leven en niet voor de school. Het doel van de universiteiten zou niet moeten zijn om kundige advocaten, artsen of ingenieurs voort te brengen, maar bekwame en beschaafde mensen in “het nobele streven de wereld gelukkiger achter te laten dan we haar hebben aangetroffen” (John Stuart Mill). Maar de aard van het onderwijs is vaak te vakgericht om ook de doelstelling dat het van ons betere, wijzere en gelukkiger mensen kan maken en hoe we dienen te leven, tot haar recht te laten komen. Dit geldt ook van het cultuuronderwijs. De gekoesterde hoop dat de cultuur niet minder doeltreffend zou zijn dan religie door in plaats van bijbelteksten zingeving te putten uit geschiedwerken, schilderijen, filosofische indeeën en fictionele literatuur die qua ethische strekking en emotionele uitwerking niet zo erg verschilden van de Bijbel. Boton noemt er een paar: De Overpeinzingen van Marcus Aurelius, de gedichten van Boccaccio, de opera’s van Wagner en de schilderijen van Turner. Het strandt echter op de methoden die de universiteiten gebruiken. Hier ligt het antwoord op de vraag: “Waarom zijn atheïsten niet bij machte net zo spontaan en strikt de cultuur te volgen als gelovigen hun heilige teksten ter harte nemen”. Het heeft te maken met het verschil tussen de seculiere en de religieuze benadering van wat het doel van studie moet zijn. Hier moet ik het bij laten. O.a het pleidooi voor retorica en eloquentie: hoe dragen we een idee uit als antwoord op de vraag hoe we les krijgen, laat ik dus maar achterwege. Ik ben overigens van mening dat dit pleidooi in Nederland, anders dan in het buitenland, gericht is aan dovemansoren! Johann van de Noort bedankt Hans. Hij is “erg blij met de lezing” met de aandacht voor religie in een tijd waarin alleen maar aandacht is voor economische groei.

34

lbs Z

Z

35

Z

Rooster lezingen et cetera W

05 12 19 26

apr apr apr apr

do do do do

03 mei do 10 mei do 12 mei za

2012 Toon Slurink Hugo Verlind Rob Masseling Ellen Rook

17 mei do 24 mei do

Fellowship Brenda Siebrand-Koper discon in Congreshotel Mooirivier te Dalfsen thema: ‘Grenzeloos inspirerend’ Hemelvaartsdag (geen clubbijeenkomst) Aart Kleijer

07 09 14 21

Maaike Meuleman Actiedag voor restauratie orgel Buitenkerk Tjiebe Hennephof Wim Peters

jun jun jun jun

do za do do

28 jun do 30 jun za 22–23 sept. 2012 22 nov do

Bestuursoverdracht? Oostwalbotterrace Viering 65-jarig bestaan van de club gouverneursbezoek

W Versie van 1 april 2012

Donderdag 5 april

Aanwezig: 25 leden en 2 gasten

Gerard Hartman is voor de derde keer onze gast. Na de bijeenkomst geeft hij te kennen lid te willen worden van de RC Kampen. Bas Koppelman bezoekt ons ten tweede male. De voorzitter memoreert zaken uit de laatst gehouden bestuursvergadering: over het lustrum op 22 en 23 september hebben we bericht gehad. Gaarne z.s.m. opgeven. De districtsconferentie (discon) wordt meer dan aanbevolen. Men zou haast niet durven gaan. Het is een open bijeenkomst. Allen, ook nietRotarians, zijn welkom. Het afsluitende zingen met Ernst Daniël Smid en Janine Jansen moet ons over de streep trekken. Ook deelt de voorzitter mee dat de districtsassembly, de pets (president elected training seminar) en de discon in het vervolg worden samengevoegd, evenals de Interservice (bijeenkomsten regioclubs) en het rbc (regionaal bestuurscontact). Nogmaals doet de voorzitter een dringend beroep op ons de districtsconferentie te bezoeken. Vervolgens meldt de voorzitter de overwegingen bij het zoeken naar vergaderruimte en de daarmee samenhangende maaltijden. Haar opmerking dat vroeger de vrouwen thuis ervoor zorgden dat de mannen hun verplichtingen konden nakomen en dat dat nu juist zo veranderd is, werd door de club morrend aangehoord. Het bestuur heeft verschillende offertes, met maximaal te besteden bedragen opgevraagd, deze zullen te zijner tijd de club worden voorgelegd. Het voortdurend afmelden zal niet meer kunnen, hoewel het tijdstip tot waarop men kan afmelden iets later komt te liggen. Ook het maandbericht zal een bijdrage leveren aan de kostenbeheersing. Het voorstel het maandbericht slechts te verspreiden per mail vindt geen genade in de ogen van het bestuur. Margreet Kamphuis en Piet Hanekamp worden gefeliciteerd met hun verjaardagen. Tenslotte worden de scribenten dank gezegd voor hun maandbericht. Dan krijgt Toon Slurink het woord. In zijn vorige lezing heeft hij ons deelgenoot gemaakt van de geschiedenis van zijn voorvader die met zijn boot, rondzwervend over het IJsselmeer, ook in Kampen belandde. Hij trof daar een feestende liberale vrije stad aan, die schril afstak bij het 37

latere imago van Kampen. Dit markante verschil intrigeert Toon. Met deze lezing wil hij met ons op verder onderzoek. Hoe is dit verschil ontstaan? Daartoe zullen we de geschiedenis moeten volgen. Toon neemt ons mee naar het ontstaan van Kampen. Is Kampen gesticht door Friezen, die vochten met Brunnepers, Wilsummers en Grafhorsters? Of is het ontstaan als Keulse handelspost aan het einde van de IJssel? Tussen het Oorgat en de Geerstraat, door een wal omgeven, ligt de oorsprong van Kampen, op de plek waar nu de Bovenkerk staat. De abdij van Essen en de graaf Van Gelre spelen een rol in het ontstaan van Kampen. Een brief in het stadsarchief van Hamburg geeft aan dat de Kamper burgers niet langer lastig gevallen zullen worden door Nicolaus Stucroede. Kampen dreef al handel met de Oostzee. Toon probeert ons vervolgens inzicht te geven hoe vroeger de stad Kampen bestuurd werd. Op de 1e zaterdag na Kerstmis (na Driekoningen) werd een buurtspraak gehouden in het Richthuis, aan het begin van de Oudestraat bij de Bovenkerk. Dat was het moment waarop de nieuwe schepenen werden gekozen. De gekozenen trokken naar de Schepenzaal voor het blijmaal. Deelname aan dit maal kostte een paar centen, maar die verdiende men door allerlei privileges wel terug. Tijdens dit maal werden de functies verdeeld: muurmeester, tollenaar dijkgraaf enz. Het stadsbestuur was in doorsnee een familiebestuur, men ‘gunde’ elkaar de baantjes. Was men eenmaal lid van de raad, dan was men dat voor het leven, ondanks bijvoorbeeld dronkenschap (Dirk van Holzende). Tijdens de 80-jarige oorlog wordt de samenstelling van het stadsbestuur voortdurend van buiten af beïnvloed. Graaf Willem van de Berg (de gereformeerden) zet de raad buitenspel, maar belooft de katholieken te ontzien: loze beloften. De verovering van Zutphen door Don Frederik (zoon van Alva) en de daarmee gepaard gaande afslachting van burgers doet de raad van Kampen kiezen voor Philps II (de katholieken). Graaf Rennenberg zorgt ervoor dat de stad zich weer overgeeft. Dan komt Kampen onder de invloed van de Prins van Oranje (de gereformeerden). Deze hadden echter nog onvoldoende macht de stad te besturen. Maar in 1580 bestond de raad al uit 50% protestanten. Er was een voortdurende strijd tussen de katholieken en de protestanten. In 1627 is het dan zover dat slechts verkiesbaar waren zij die de gereformeerde religie waren toege-

38

daan. In 1672 zijn de regenten radeloos, het volk redeloos en de staat reddeloos ten gevolge van bedreigingen uit het buitenland: Bommen Berend met Keulse met Munsterse troepen. Het is de tijd van de strijd tussen remonstraten en contra-remonstranten. Kampen is dan remonstrants. Hier moet Toon, ter wille van de tijd, zijn lezing afbreken. Jan Bouma bedankt Toon voor zijn gedegen studie. Waartoe 6 weken op Curacao al niet goed zijn. Wel geeft hij mee dat Kampen niet door de Friezen kan zijn gesticht. Dat oprechte eerlijke volk geeft zich namelijk nooit over, anders zou Kampen nu nog Fries zijn. Jan spreekt de wens uit dat Toon in een later stadium zijn licht zal mogen laten schijnen over het verdere verloop van deze geschiedenis. ak Z Z Z Donderdag 12 april

Aanwezig: 27 leden en 2 gasten

De maaltijd laat zich smaken. Het is gezellig en een ieder eet het buikje rond. Onze voorzitter is echter onverbiddelijk en klokslag 19.15 uur zit het bestuur achter de tafel en neemt de vergadering een aanvang. Blij en vrolijk kondigt zij de installatie van onze nieuwe lid aan.

39

de installatie Foto: Hans Renkema

Na drie vergaderingen te hebben bijgewoond heeft Gerard Hartman besloten zich bij de club te voegen. Luthine Postuma spreekt een paar hartelijke woorden, geeft de nodige inside-information over Rotary en installeert Gerard Hartman als nieuw lid. Gerard is juwelier/opticiën van beroep (een vaker voorkomende combinatie), heeft zijn bedrijf in Oldebroek, woont in Onderdijks, is gehuwd en heeft drie kinderen. Hij is maatschappelijk en kerkelijk actief. We zijn blij dat hij lid geworden is. Deze avond is Hilde Palland-Mulder voor het eerst als gast-lid in ons midden. Het bestuur zal een voorstel m.b.t. de zaalhuur en de vergoeding van de maaltijden rondsturen. De voorzitter heeft daar in een eerdere vergadering al bij stil gestaan. Er is een rouwkaart van de zus van Daisy Trilk, die op 53 jarige leeftijd is overleden. Geram zit nog steeds in het medisch circuit. Tot nog toe zijn er weinig aanmeldingen voor het Lustrum. Rob Masseling roept ons allen op om zich zo spoedig mogelijk op te geven. Hugo Verlind houdt zijn lezing, na te hebben gememoreerd dat hij een minder leuke periode, zowel zakelijk als privé, achter de rug heeft. Zijn lezing draagt een vertrouwelijk karakter en is zorgvuldig opgebouwd om de spanning zo lang mogelijk vast te houden. Een lang voorspel met maar een kort hoogtepunt. Hugo heeft een vorstelijk financieel aanbod gekregen uit Hong Kong. ¤ 22.350.000,00 via een zekere Stanley. Het zou de nalatenschap zijn van ene Thomas Verlind, die overigens in de verste verte geen familie is van Hugo. Maar deze Stanley zat toevallig in een Nederlands telefoonboek te koekeloeren en stuitte op de naam Hugo Verlind. Hij deed een lichte check en begreep dat Hugo wel een toffe jongen was, die de centjes prima kon gebruiken. Bovendien is Hugo buitengewoon genereus en bleek bereid een bedrag van zo’n slordige ¤ 2.000.000,00 te willen schenken aan de club voor het goede doel. Op dat moment zijn er nog steeds een aantal Rotarians die heilig in dit verhaal geloven, al begint de twijfel wel lichtjes toe te staan, want het klinkt allemaal wel heel erg fantastisch. 40

Het verhaal blijkt inderdaad fake te zijn en dient als aanloop naar de meer serieuze lezing over oplichterij, waar Hugo wel héél erg veel van afweet. Behalve de juiste definitie, weet hij vrijwel ook alle categorieën van oplichting uit z’n mouw te schudden. Of hij dit allemaal aan de praktijk had getoetst wordt niet helemaal duidelijk, hier en daar tendeert het verhaal naar een eigen beleving, maar ook Wikipedia kan heel goed als inlichtingenbron gediend hebben. Bij Hugo zal de waarheid wel een beetje in het midden liggen. In ieder geval weet hij ons met zijn verhaal te boeien en bezig te houden. Wiepko bedankt Hugo voor zijn lezing en typeert hem als een fantastisch verteller, die het vermogen heeft om ons er in te laten lopen. Iedereen wordt weleens bij de poot genomen, sprak hij somber, en begint spontaan te biechten. Voordat iedereen de biechtstoel inklimt, beëindigt Luthine de vergadering. jb Z

Z

Donderdag 19 april

Z Aanwezig: 25 leden en 3 gasten

Nog vóór de maaltijd heet voorzitter Luthine Postuma de 2 gasten uit Dedemsvaart: Onno Looijestijn en Jan Groot Koerkamp en kandidaat-lid Hillde Palland welkom. Van de avondjes van 6 zijn er twee reeds gehouden: bij Luthine en bij Rob Masseling. Voorts meldt zij dat zij en Hans Renkema aanwezig geweest zijn bij de begrafenis van de zuster van Daisy Trilk om het medeleven van onze club te betuigen. Verder zal zij aanwezig zijn op de bijeenkomst van de prc om het herdenkingsconcert op 4 mei: ‘The Armed Man’ – A Mass For Peace, van Karl Jenkins, in het kader van Nationale Dodenherdenking, namens het 4 mei comité toe te lichten. De toegang is vrij. Voorts zal ze overleg plegen in verband met de interactie tussen beide clubs. Inner Wheel zal op de vrijmarkt 30 april met een shelterbox acte de présence geven. Tasjes met fruit (geschonken door Sjoerd Postuma) zullen 41

verkocht worden voor het goede doel. Hierbij aansluitend stelt Luthine als lustrumproject van onze club shelterboxen voor om zo dit goede doel met iw “gezamenlijk op te pakken”. Gevraagd wordt bij gelijk prijsaanbod om per e-mail onze persoonlijke keus kenbaar te maken tussen IMpact en De Duiker als plaats van bijeenkomst. In de zevende hemel is Luthine door het bericht dat zij is uitgenodigd met haar koor op 21 oktober tijdens de hoogmis a capella te zingen in de ‘dubbelkorige’ San Marco van Venetië. Wie mee wil, mag dat op eigen kosten. Het is misschien te combineren met een bezoekje aan Il Rotary Club Venezia Riviera del Brenta. Geattendeerd wordt door Rob Masseling op de deadline voor de opgave voor het lustrum op 22 april. Jubilarissen zijn Paul Blom en Anneke Booij, Hans en Cora Renkema en de jarigen Wiepko Bos en Ellen Rook, die volgende week aanwezig zal zijn voor haar lezing. De discon op 12 mei 2012 in Hotel Mooirivier in Dalfsen heeft als thema: Inspireer de toekomst. Om ons tot deelname te verleiden houdt Onno Groot Koerkamp een inspirende opwekking. Een toespraak over Insprirerend Leiderschap door gouverneur Bert Vroon, Inspiratie door muziek door Ernst Daniël Smid en Henk Ruiter, een presentatie over ‘Een inspirerende bank’ en de Muzikale Slotpresentatie o.l.v. Henk Ruiter m.m.v. o.a Leoni Jansen en Ernst Daniël Smid en een aangeklede borrel zijn evenzovele lokmiddelen. Dus: “Kom en geniet!” en vooral: “Laat u inspireren!” Een reis naar Zuid-Afrika stond bij Rob en Coby Masseling reeds lang op hun verlanglijstje. Door de verkoop van hun zaak is dat nu mogelijk. Een reis van 3 12 week, van Johannesburg naar Kaapstad, zo’n 4000 km voornamelijk per huurauto. Natuurlijk hebben Rob en Coby een bezoek gebracht aan het befaamde Robbeneiland bij Kaapstad, een berucht gevangeneneiland, wereldwijd bekend geworden door de gevangenschap van Nelson Mandela en andere apartheidsstrijders.

42

De gevangenen werden verplicht in een kalkmijn op het eiland kalksteen te winnen. Door het felle licht en de fijne stof in de witte mijn kregen velen last van hun ogen. In 1991 werd deze gevangenis gesloten en in 1999 werd Robbeneiland door unesco als cultuurgoed op de Werelderfgoedlijst geplaatst. De huidige dagelijkse rondleidingen van toeristen laten volgens Rob echter te wensen over.

cel van nelson mandela Foto van internet geplukt

Van nu af neemt Rob’s lezing een andere wending. Hij gaat het hebben over het officiële systeem van rassensegregatie dat tussen 1948 en 1990 in Zuid-Afrika en Namibië in werking was, de zgn. apartheid. Dit Afrikaanse woord is in nagenoeg alle talen overgenomen. Het wordt onderscheiden in ‘kleine’ apartheid: de raciale segregatie binnen woongemeenschappen, en ‘grote’ apartheid: het beleid om bepaalde delen van het land aan rassen toe te wijzen, waarbij blanken uiteraard werden bevoordeeld, en deze onafhankelijk te maken, de zgn. thuislanden, zoals Transkei, Ciskei en Venda. Ze werden echter alleen door Zuid-Afrika maar verder door geen enkel ander land erkend. De kleine apartheid werd ingevoerd met officiële wetten zoals: wet op ver43

bod gemengde huwelijken, geen huwelijk tussen mensen van verschillend ras wegens raszuiverheid, wet op aparte gerieven, d.w.z. apart zwemmen, aparte ingangen van winkels en banken etc., wet op Bantoe onderwijs, d.w.z. zwarten werden alleen in het Afrikaans onderwezen, wet op werkgelegenheid, reservering van betere banen voor de blanken, wet op bevolkingsregistratie, verplichte registratie van ras, en de ontuchtwet, het verbod op seksuele relaties met mensen van een ander ras. De gevolgen internationaal logen er niet om: geen lidmaatschap meer van de Gemene Best, verbanning uit internationale organisaties, economische boycot en daarnaast door Nederland en België ook een culturele boycot. Pas in 1990 wordt na de vrijlating van Nelson Mandela de apartheid officieel opgeheven. Maar er bestaat nog steeds een wederzijdse minachting tussen de zwarte, gekleurde en blanke bevolking. De lezing van Rob loopt uit op een apotheose van Nelson Mandela. En terecht. Op 18 juli 1918 werd Nelson Rolihlahla geboren in Mvezo, een klein dorp in Transkei, als zoon van een plaatselijk stamhoofd. Zijn beroep werd advocaat. Hij werd alom gerespecteerd om zijn volhardende strijd tegen de apartheid. Hij was de eerste zwarte president van Zuid-Afrika van 1994-1999. Voorzitter van het anc, het Afrikaans Nationaal Congres van 1991-1997. Hij was lid en is nu erelid van de groep van Global Elders. Hij kreeg de Nobelprijs samen met De Klerk in 1993. Hij werd opgenomen in de Orde van de Gouden Leeuw van Nassau. En hij kreeg de Ambassador of Conscience Award Amnesty International in 2006. Op 7-jarige leeftijd ging hij naar school, iets heel bijzonders. Zijn Engelse juffrouw gaf hem de Engelse naam Nelson. Voor zijn vervolgopleiding kwam hij op het Fort Hare College, waar hij Engels, antropologie, politiek, bestuurskunde en Romeins-Nederlands recht studeerde. Voor advocaat studeerde hij aan de Witwaterranduniversiteit, de beste Engelstalige universiteit van Zuid-Afrika. Op het advocatenkantoor waar hij toen werkte kwam hij voor het eerst in contact met witte klanten en ervoer hij de grote verschillenen tussen blank en zwart en ook de onderdrukking van de zwarte bevolking. Van af die tijd besloot hij zijn leven in te zetten voor de bevrijdingsstrijd. Eerst geweldloos, later in 44

een guerrillaoorlog. Hij ontpopte zich daarbij als een groot strateeg en onderhandelaar. Op beschuldiging van verraad gevangengezet, zette hij vanuit de gevangenis de strijd, die steeds harder werd, voort. Door zijn onverzettelijkheid tijdens onderhandelingen eerst met de directie en later met vertegenwoordigers van de regering dwong hij respect af. Door zijn gesprekken met president Botha en later De Klerk kwam de doorbraak. Hij en de politieke gevangenen werden vrijgelaten, het verbod op het anc en 31 andere verboden organisaties werd opgeheven, de doodstraf werd afgeschaft, het systeem van apartheid werd ontmanteld en de basis gelegd voor een democratisch Zuid-Afrika. Mandela werd gekozen tot eerste zwarte president van Zuid-Afrika als opvolger van De Klerk. Ondanks tienduizend dagen van opsluiting en vernederingen regeerde hij in een sfeer van nationale verzoening. Dit typeert hem als een werkelijk groot mens. Hoe juist was en is de typering van bisschop Desmond Tutu bij zijn inhuldiging als eerste president van een vrij Zuid-Afrika: Dit is de man van deze dag, dit is de man van dit jaar, dit is de man van deze eeuw. Een spontaan applaus weerklinkt als dank voor deze prachtige lezing. Dick Westerink sluit zich in zijn dankwoord daar uiteraard bij aan. lbs Z

Z

Z

Donderdag 26 april Aanwezig: 24 leden Aanwezig: 24 leden Na de maaltijd heet Luthine ons welkom en deelt mee dat ze volgende week woensdag overleg heeft met de voorzitter van de prc. Verder vraagt ze aandacht voor het herdenkingsconcert op 4 mei a.s. in de Bovenkerk. Hans Renkema meldt ingekomen stukken van de club uit Horst/Sevenum (de bekende aspergeactie) en van de kov (met onder meer een uitnodiging voor de kinderzang op 30/4 a.s.). Verder memoreert onze secretaris een paar digitale wetenswaardigheden. Zo is de info voor nieuwe leden nu goed toegankelijk via onze website. Daarnaast kwam hij interessante zaken tegen op de website van Rotary Nederland. Vooral een dvd van 45

Rotarian Jurgen Raymann en een lijst met afkortingen die binnen Rotary bestaan zijn – juist ook voor nieuwe leden, maar misschien niet alleen voor hen – mogelijk belangwekkend om kennis van te nemen. De voorzitter noemt nog de jarigen Wim Peters (vandaag) en Coby Masseling (29/4 a.s.). In de rondvraag meldt Hugo Verlind dat hij met een rolstoelbasketbalteam van Impact/Zalsman heeft meegedaan aan een landelijk toernooi in Utrecht en daar een derde plaats behaalde; applaus valt hem ten deel. Dan krijgt Ellen Rook gelegenheid voor haar lezing. Vooraf legt ze ons uit hoe het komt dat haar attendance momenteel (en dat zal nog wel tot in het najaar duren) vrij mager is. Daarom vindt ze het juist prettig dat ze vandaag wel kan voldoen aan haar ‘verplichting’ om de lezing te houden. Ze kiest daarbij voor een luchtig onderwerp. Met behulp van een PowerPointpresentatie neemt ze ons mee in de geschiedenis en het ontstaan van lampionoptochten en ontkomt dan ook niet aan het bespreken van haar passie daarvoor zoals die tijdens haar jeugd rondom de viering van Koninginnedag is ontstaan.

in afwachting lampionoptocht Fotos: Ellen Rook

Ze heeft op Google diepgaand gezocht naar de ontstaansgeschiedenis van 46

het fenomeen lampionoptocht, maar heeft eigenlijk nauwelijks iets kunnen vinden. De eerste aanduiding van een ‘verlichte’ optocht vond ze in 1549 waar Vlaamse arbeiders met gevulde olielampen de straat opgingen (de zogenaamde lampegietersavond). Ook vond ze een enkele aanwijzing dat verlichte optochten werden gehouden waarbij het heilig vuur werd rondgedragen. Pas aan het eind van de19e eeuw zie je dat – vaak rondom de Oranjes – feesten en (lampion)optochten worden georganiseerd. Ellen laat veel weetjes de revue passeren en zo krijgen we een indruk van de ontwikkelingen. Ze noemt het jaar 1891 als jaar dat er in Kampen voor het eerst een (koninginne?)feest wordt georganiseerd en heeft ontdekt dat er in 1905 vermoedelijk de eerste Kamper lampionoptocht is gehouden. Via de oprichting van de kov in 1909, het houden van fakkeloptochten in de jaren daarna (toen was de lampion weer even verdwenen) en de oprichting van de ijov in 1934, komt ze uit in het jaar 1946.

wedstrijdwagen Foto: Tv Oost

Pas vanaf dat jaar lijkt het er op dat er in Kampen en IJsselmuiden consequent een lampionoptocht wordt gehouden. Ellen besluit haar verhaal 47

met een uitgebreide en meeslepende weergave van haar eigen herinneringen aan de Kamper vieringen van Koninginnedag. Die passie heeft zich de laatste jaren omgezet in haar deelname (en die van haar dochter) aan de lampionoptochten met een eigen wagen. Ze laat ons beeldend zien wat daar allemaal bij komt kijken en hoe veel tijd, energie (en ook wel een beetje geld) ze daar insteekt. En passant heeft ze nog wat adviezen voor de Oranjeverenigingen als het gaat om de wijze waarop prijzen worden toegekend etc. Duidelijk is wel dat Ellen niet alleen haar vak (dat wisten we al!), maar ook haar andere activiteiten met volle overgave uitvoert. Daarbij staan plezier en creativiteit voorop, maar natuurlijk wil ze ook wel graag (prijzen) winnen. Vanuit de club komen er nog verschillende vragen waarbij Jan de Groot (met zijn 35 jarige bestuurservaring bij de kov) uiteraard ook zijn deskundige inbreng heeft. Gert Huisman valt de eer te beurt het dankwoord te mogen spreken. Hij is onder de indruk van de bevlogenheid waarmee Ellen haar verhaal heeft gedaan. Ook de vlotheid van haar presentatie prijst hij. Het kost Gert dan ook geen moeite om namens de club een welgemeend “dank- je-wel” voor deze ontspannen lezing uit te spreken. chd Z

Z

48

Z

Rooster lezingen et cetera W

17 mei do 24 mei do 31 mei do

2012 Fellowship Brenda Siebrand-Koper discon in Congreshotel Mooirivier te Dalfsen thema: ‘Grenzeloos inspirerend’ Hemelvaartsdag (geen clubbijeenkomst) Wouter Steenhuis Aart Kleijer

07 09 14 21

Tjiebe Hennephof Actiedag voor restauratie orgel Buitenkerk Paul Blom Wim Peters

03 mei do 10 mei do 12 mei za

jun jun jun jun

do za do do

28 jun do 30 jun za

Bestuursoverdracht Oostwalbotterrace

05 12 19 26

Maaike Meuleman ? Fellowship Fellowship

jul jul jul jul

do do do do

22–23 sept. 2012 22 nov do

W Versie van 1 mei 2012

Viering 65-jarig bestaan van de club gouverneursbezoek

Donderdag 4 mei 2012: het concert van ‘Kavóca’ op 4 mei jl. Luthine had ons al meer dan één keer gewezen op het bijzondere concert van ‘Kavóca’ op 4 mei in het kader van de nationale dodenherdenking. De uitnodiging om het concert in de Bovenkerk bij te wonen ging uit van het ‘4 mei comité’ van de gemeente Kampen. Een paar weken geleden was het onzeker of de toegezegde financiële bijdrage van de gemeente voldoende zou zijn om de kosten van de evenementen op deze dag – en dus ook het concert – te dekken. Op verzoek van Jan de Groot besloot de club zich voor ¤ 1.000,– garant te stellen. Het concert is voor iedereen vrij toegankelijk. Het is nog niet eens laat als Cora en ik de Bovenkerk binnengaan. Een half uur voor de aanvang blijkt de kerk al praktisch vol. Alleen plaatsen waar pilaren het uitzicht op dirigente, koor en orkest belemmeren zijn nog leeg. Zoekend vinden we vooraan toch een plek waar we dirigente en koor kunnen zien, al beneemt een pilaar ons het uitzicht op het orkest. De sfeer van de avond doet zich voelen. Het is stil in de kerk. De enkele laatkomers zoeken geruisloos de nog lege plekken op. De voorzitter van het 4 mei comité leidt kort in. Hij waarschuwt dat het komende stuk muziek ook schrikwekkende geluiden bevat en dat we daarvan niet te veel moet schrikken. Gelukkig heeft het comité een begeleidend boekje bij het concert aan de toehoorders laten uitreiken. De verstrekte informatie maakt veel duidelijk. Op het programma staat één stuk nl. ‘The Armed Man’ met als ondertitel ‘Mass for Peace’ van de hedendaagse componist Karl Jenkins, geb. 1944. De compositie werd voor het eerst uitgevoerd op 25 april 2000 in de ‘Royal Albert Hall’ in het kader van de Milleniumviering. Jenkins droeg het werk op aan de slachtoffers van de Kosovo-oorlog. Het stuk ‘vertaalt’ muzikaal de verschrikkingen van de oorlog en staat daarom ook symbool voor de oorlogsslachtoffers wereldwijd wat ook tot uitdrukking komt in het gebruik van andere talen en tradities in de compositie. Zo wordt, naast de gebruikelijke Mis-delen ‘Kyrie’, ‘Sanctus’, ‘Benedictus’ en ‘Agnus Dei’, ook gebruik gemaakt van teksten uit de Mahàbhàrata, het grote gedicht van het Hindoeïsme en teksten van de Engelse dichter Rudyard Kipling en de Japanse dichter Togi Sankichi, die getuige was van het bombardement op Hiroshima. Alle delen tezamen laten de verschrikkelijke gevolgen van oorlog voelen

50

en creëren een indrukwekkende roep om vrede. De toelichting uit het programmaboekje doet amper vermoeden wat ons te wachten staat. De eerste verrassing is dat de koorzangers zich niet vanuit de consistorie achter het zittende orkest nestelen maar vanachter het koor in twee rijen naar voren komen, het eerste Franse deel zingend ’L’Homme, L’Homme armé’ waarbij de marsachtige muziek kracht wordt bijgezet door een gestileerd marsachtig schrijden van de koorleden. Daar was op geoefend want niet één van de koorleden liep uit de pas. Bewonderenswaardig! Het vervolg maakt eveneens diepe indruk: een chazan zingt solo het joodse gebed voor de slachtoffers van de sjoah. In de kerk weerklinken de namen van de concentratiekampen: Auswitsch, Bergen-Belsen, Dachau etc. Een heel wel passend vervolg klinkt in het ‘Kyrie’ met de tekst ‘Heer ontferm u over ons’. Uitwerking vindt het thema in het deel ‘Save Me from Bloody Man’ met teksten uit de Psalmen 56 en 59. Heel anders van toon klinkt het dan volgende ‘Sanctus’. Militair en dreigend. De delen ‘Hymne before Action’ en ‘Charge’ kennen krijgshaftige trompetten en zangen en angstkreten van stervenden. Ook de delen ‘Angry Flames’ en ‘Torches’ vertolken de ontzetting door het oorlogsgeweld. Het ‘Agnus Dei’ met de smekende bede om ontferming klinkt hierna verstild. Schuldgevoel wordt hoorbaar in het deel ‘Now the guns have stopped’. De mis eindigt hoopvol met de delen ‘Benedictus’ en ‘Better is Peace’ waarbij de muziek verademt na de voorgaande tonen van oorlogsgeweld en gevolgen. Beschrijving van de inhoud doet nauwelijks recht aan het geheel van de uitvoering. De modulerende muziek van Jenkins lijkt me moeilijk om uit te voeren. Ook liggen lang niet alle delen gemakkelijk in het gehoor. Toch is de vertolking van het stuk trefzeker. Van de zijkant heb ik goed zicht op dirigente en koor. De dynamiek in de directie is fascinerend. De zangeres in de dirigente ondersteunt de koorleden want al dirigerend zingt zij de teksten mee. Bij de koorleden valt geen aarzeling of onzekerheid te bespeuren in de uitvoering van hun deel van de partituur. Ook het militante pasje tijdens het ‘Sanctus’ gaat feilloos synchroon. De volwassenheid van dit kamerkoor verraadt gedegen scholing. Het gelegenheidsorkest verdient eveneens een compliment. Koor en orkest waren volstrekt in evenwicht.

51

Is de ‘The Armed Man’ een mooi stuk? Ja en nee. ‘Ja’ in de zin dat het programmatisch heel goed vertolkt wat oorlog aan verschrikking teweegbrengt maar ook aan hoop wekt. ‘Nee’ in de zin dat het vertolkte oorlogsgeweld allesbehalve aangenaam en geruststellend klinkt. Dat laatste was ongetwijfeld ook voor een oud echtpaar de reden om tijdens de uitvoering weg te sluipen uit de kerk. Zouden de klanken lang verborgen angsten uit de oorlogstijd hebben gewekt? Na de uitvoering is het stil. Pas na een tijdje bewegen toehoorders zich naar de uitgang terwijl anderen nog blijven zitten. Bij het naar buiten gaan zie ik veel bekenden. De indruk die het stuk nalaat staat op veel gezichten geschreven. Op weg naar huis deel ik met Cora mijn impressies en zeg trots te zijn dat in Kampen in het bestek van een paar weken het ‘Stabat Mater’ en nu ‘The Armed Man’ van Karl Jenkins zijn uitgevoerd. Een culturele bevoorrechting waaraan ook onze club wilde bijdragen. jr Z Donderdag 7 juni

Z

Z

Aanwezig: 25 leden en 1 kandidaat-lid

Het is een historische avond. Voor het eerst geen warm buffet, maar soep, broodjes en een keuze uit allerlei soorten beleg. Het is even wennen. De tafel ziet er anders uit. Een glas wijn naast een bruine boterham. Je moet meer afwegingen maken: hoeveel broodjes neem ik mee? Hoe luxe ga ik beleggen? Eén plakje kaas op een bolletje of zal ik toch ham én kaas op een bolletje doen? Eén keer je bord volmaken of diverse keren heen en weer. Al met al hebben we de overgang probleemloos kunnen maken. Na het eten vertelt voorzitter Luthine over de actie ‘Walk for hope’. Het is een ondersteuning voor vrouwen met borstkanker. Luthine heeft veel zin aan deze actie beleefd. Diverse mededelingen: Programmacommissaris Aafke meldt dat op 2 augustus de Bottertocht plaats vindt en vraagt ons om ons op te geven. Het glas wijn is van Aart van der Maat ter ere van Jikke, zijn eerste kleinkind. Gert Huisman meldt dat de Interservice Meeting meer dan ¤ 300,– voor de Buitenkerk heeft opgeleverd. Zaterdag a.s. is de lentemarkt voor 52

de Buitenkerk. Er is een hele lijst mensen die zich heeft opgegeven om mee te helpen.

de shelterbox Foto van internet geplukt

Maaike Meuleman houdt haar lezing over de Shelterbox. Ze begint met een mooi filmpje over de Shelterbox. We moeten het met de plaatjes doen want het geluid werkt niet. Maaike slaagt er in veel sympathie voor dit project te creëren. De boxen zijn bedoeld als noodhulp. Om mensen, waar ook te wereld (in Haïti, Pakistan, maar ook in Italië), die door een ramp zijn overvallen, de crisisperiode door te komen. Een box bevat de eerste levensbehoeften: o.a.een tent als huisvesting, middelen om water te zuiveren, een kooktoestel, gereedschap (schop, bijl, touw). Een box is bestemd voor tien personen en kost ¤ 750,–. Het is ook mogelijk een gedeelte van het pakket te financieren. Je kan je eigen box volgen via ‘track en trace’. Alle boxen worden vanuit Londen Heathrow verzonden. Er staan hier in principe steeds 10.000 boxen klaar. Het streven is 53

dat elke Rotayclub per jaar 1 box financiert. Het lijkt in principe een mooie actie in het kader van het lustrumproject. Aafke bedankt Maaike voor haar inspirerende en praktische lezing. Ze nodigt uit om het gewoon maar te doen. Aafke wijst er op dat het project in het verlengde ligt van Maaike’s werk: mensen onder dak brengen. Na de vergadering worden we uit genodigd een blik in de box te werpen. Meer info kun je vinden op www.shelterbox.nl. hs Z Z Z Donderdag 14 juni

Aanwezig: 18 leden en 1 gast

De wat magere attendence vanavond wordt verklaard door de avondvierdaagse in IJsselmuiden, de al beginnende vakanties en het feit dat sommigen in de familiekring een geslaagde eindexamenkandidaat hebben. Dat is vanavond extra jammer omdat er weer een nieuw lid (het vierde al dit clubjaar) wordt geïnstalleerd. Na de maaltijd is dat het eerste punt dat aan de orde komt. Voorzien van de versierselen die bij haar voorzitterschap horen, spreekt voorzitter Luthine (het dan nog aspirant-lid) Henk de Velde toe. Ze geeft hem de belangrijke waarden en doelstellingen van Rotary mee en nadat Henk daarmee zijn instemming heeft betuigd, krijgt hij ten teken van zijn lidmaatschep het speldje op zijn revers.

de installatie Foto: Johann van den Noort

Na instemmend applaus geeft Henk kort weer waar hij zakelijk mee bezig is en geeft inzicht in zijn privésituatie. Zijn architectenbureau bevindt zich aan de Marktgang in Kampen, waar hij met zeven medewerkers vooral actief is in woningbouw en in de zorgsector. Henk is 56 jaar, al bijna 35 jaar gehuwd met Gusta en samen hebben ze vier kinderen en ook al twee kleinkinderen. 54

De secretaris heeft geen ingekomen stukken te melden. Lief-en-leed: Jan de Groot is a.s. dinsdag jarig (65!) en Dick en Elly Tromp zijn a.s. maandag 41 jaar getrouwd. In de rondvraag doet Rob Masseling verslag van de lentemarkt van afgelopen zaterdag bij de Buitenkerk (die overigens qua weer meer een herfstmarkt was). Mede dankzij de inzet van een behoorlijk aantal Rotarians (waarbij Wiepko Bos met name wordt genoemd) is de opbrengst van de markt (ten behoeve van restauratie van het orgel) toch nog ruim ¤ 3.000 geweest; waarvoor dank. De programmacommissaris maakt melding van het broodjes smeren op 30/6 a.s. om 6.30 uur voor de Oostwalbotterrace en vraagt opgave voor de inmiddels traditionele bottervaart tijdens onze clubavond van 2 augustus. Hierna krijgt Peter Slager, de op uitnodiging van Tjiebe Hennephof aanwezige gastspreker van vanavond, het woord. Na een korte introductie van zichzelf (hij is 42 jaar, vader van vier kinderen en lid van de Lionsclub Kampen) en zijn werk (hij runt een grafisch ontwerpbureau aan de Cellebroedersweg 7a met de naam garage) vertelt hij ons uitvoerig over de totstandkoming van het nieuwe logo/huisstijl van de Gemeente Kampen. Voor velen van ons is zijn verhaal in die zin verrassend dat we niet wisten wat er allemaal bij komt kijken om een nieuwe huisstijl en logo te ontwikkelen. Daar zit jaren voorbereiding in met allerlei politiek/ambtelijk getinte hobbels en vertragingen. Peter geeft ons inzicht in de wijze waarop zijn bureau een bijzonder lettertype heeft gebruikt voor het nieuwe gemeente-logo. Dat lettertype (genaamd Floris) heeft een middeleeuwse basis en toch een zeer eigentijdse uitstraling.

55

logo gemeente kampen Foto van internet geplukt

Nadat zijn bureau de opdracht in de wacht had gesleept (na concurrentie met twee andere bureaus) bleek dat de Gemeente een zeer versnipperde huisstijl had, die nodig toe was aan vernieuwing en vooral aan uniformering. Dat bestrijkt een breed terrein zoals logo’s op dienstauto’s, briefpapier, advertenties, folders etc. etc. Bij de ontwikkeling van een nieuwe logo is vooral van belang dat dit onderscheidend moet zijn. Vanuit de club is er veel waardering voor het uiteindelijke resultaat. Peter laat ons ook zien hoe multifunctioneel en herkenbaar dat is in het gebruik. Een lastige kwestie was nog wel of ook het Kamper wapen (een sterke wens van een deel van de gemeenteraad) deel moest uitmaken van logo en huisstijl. Uiteindelijk is er voor dit probleem een soort halfslachtige oplossing gekozen om het wapen soms wel en soms niet te gebruiken. Vooral het door Peter ontwikkelde schildje met daarin de letter K vinden we er goed uitzien. Binnen de club is de algemene opvatting dat dit zeker een blijvertje zal zijn en we vinden het in meerderheid jammer dat het gemeentewapen daarnaast ook nog wordt gebruikt. Al met al een heel boeiend verhaal dat pas ruim na kwart over zeven wordt afgesloten. Tjiebe spreekt het dankwoord namens de club, hetgeen hij — om een beetje in stijl te blijven — ondersteunt met een fles Kamper bitter met een etiket in de blauw-witte kleuren van de Gemeente Kampen. chd Z Z Z 56

Donderdag 21 juni

Aanwezig: 27 leden en 2 gasten

Mededelingen en varia: Er is een overlijdensbericht van de schoonmoeder van Aafke: Anna Louise Steenhuis-Hoeksema. Er zijn drie stellen die deze week hun huwelijksjubileum vieren: Aart en Janni Kleijer, Toon en Margreet Slurink en Leo en Leny Schelhaas. Laatstgenoemd paar verdient een bijzondere vermelding. Op 28 juni a.s. vieren zij met 50 jaar een gouden huwelijksjubileum!! Denken we aan het broodjes smeren met inbegrip van het bakken van eieren met spek voor de Bottertocht op zaterdag 30 juni.

eieren met spek Foto van folder geplukt

Jan de Groot trakteert op ijs. Dit ter gelegenheid van zijn 65e verjaardag. Proficiat! 57

En dan volgt de lezing van Wim Peters over de kredietcrisis waarmee de media ons dagelijks confronteren. Wim bouwt zijn lezing op aan de hand van drie stellingen die hij nader toelicht. Het eerste aan deze crisis gerelateerd thema is de crisis van de maakbare samenleving, de crisis van de sociaaldemocratie. Na de industriële revolutie is men de overheid gaan zien als de onafhankelijke belangenbehartiger van allen (Vadertje Overheid [hs]), die borg staat voor de sociale grondrechten van allen. Ze zou zorgen voor o.a. werkgelegenheid, sociale zekerheid, het leefmilieu, de volksgezondheid, het onderwijs en de huisvesting. De onafhankelijkheid van de overheid is de facto niet onafhankelijk omdat de overheid via de politieke partijen relaties aangaat met allerlei maatschappelijke groeperingen. De partijen moeten deze belangenpartijen te vriend houden (de verkiezingen) en daarmee verliest de door partijen samengestelde overheid zijn onafhankelijkheid. De overheid belandt in een spagaat en verliest haar noodzakelijke distantie. Het algemeen belang wordt ondermijnd door de kortetermijnpolitiek van de belangengroepen. Het tweede grote thema: de kredietcreatie. De almaar oplopende kosten van de op de banken leunende overheid worden in toenemende mate betaald met krediet. Kosten worden gedekt met de bedragen, die banken van derden te goed hebben. De banken zijn echter geen onafhankelijke partner. Ze hebben niet het algemeen belang op het oog, maar winst. Om die winst te maken nemen banken — hopend op een permanente economische groei — steeds meer risico’s. Het vertrouwen, dat kosten betaald worden, is het vertrouwen, dat anderen jou kunnen betalen met schulden die zij weer te goed hebben van derden. Zowel overheid als banken raken in dit systeem verstrikt. Het zijn vooral de Amerikanen die de Westerse wereld hierin zijn voorgegaan. Ook de kredietcrisis is in Amerika begonnen met het instorten van de huizenen hypotheekmarkt. Banken kregen de kredieten die ze huizeneigenaars hadden verstrekt in toenemende mate niet terug. Van 2001 tot 2006 nam in de vs de omzet aan hypotheekleningen toe tot 2 tot 3 biljoen dollar. 58

Leningen die voor een groot deel op drijfzand blijken te zijn gebaseerd. Voor een aanzienlijk deel komt dit geld nooit terug. Het proces van kredietcreatie is in de praktijk nog veel geraffineerder uitgewerkt, maar ondergetekende moet zich tot de grote lijn beperken. Met de instortende huizenmarkt en de niet betaalde hypotheken is het hele huis (luchtkasteel) van de economie gaan schuiven. Er blijkt geen onderste steen te zijn, waar men op kan bouwen. In Europa doen zich soortelijke processen voor. Het derde grote thema, een richting van een oplossing: het goud. De gewenste onderste steen, waarop gebouwd moet worden moet hard zijn. Geen krediet, niet makkelijk te drukken papier, maar goud. Dit blijkt nog steeds een waardevast houvast te zijn. Grote vraag blijft, wie durft de koe bij de horens te pakken, het beestje bij de naam te noemen en vrij te zijn van de hete adem van de kiezer? Als schrijver had ik een mooi beeld op de toehoorders. Ze zijn allemaal onder de indruk van de gedegenheid van Wim’s verhaal, hebben respect voor zijn inzet en de kwaliteit van de analsye. De andere kant is dat velen knock-out lijken te zijn geslagen door de harde realiteit. Gezichten staan somber, vermoeid, maar ook de relativerende glimlach is er. Wiepko likt zijn ijsje uit. Aart van der Maat bedankt. Hij verwoordt het respect van de hoorders en put hoop uit doemscenario’s zoals die van de club van Rome, die niet zijn uitgekomen. Hij blijft als bedrijfseconoom hopen op economische groei. hs Z Z Z Donderdag 28 juni

Aanwezig: 25 leden

Onze voorzitter Luthine biedt ons namens het bestuur een glas wijn aan (een koele Chardonnay), een oude traditie. Vandaag vindt de bestuurswisseling plaats. De smakelijke broodmaaltijd krijgt als afsluiting een vurig ijsdessert. Deze contradictio in terminis wordt ons geschonken door Leo en Leny Schelhaas omdat zij vandaag hun 50-jarige huwelijksjublileum vieren. 59

de heerlijke ijstaarten Foto: Johann van den Noort

Hierna ziet Luthine terug op haar voorzittersjaar. Het was een bijzonder inspannend jaar. Ze heeft veel tijd besteed aan allerlei zaken. Een jaar 60

waarin de weekenden ook gevuld waren met van alles en nog wat. Luthine bedankt de secretaris Hans Renkema en penningmeester Harry Goedegebure voor betoonde ondersteuning. Je doet het samen. Men heeft veel vergaderd. De nieuweledencommissie onder leiding van Dick Tromp met medewerking van Wiepko heeft veel werk verricht. Het resultaat mag er zijn. Er zijn een flink aantal nieuwe leden geïnstalleerd. De club groeit weer. Aart van der Maat wordt dank gezegd voor zijn constructieve bijdrage als programmacommissaris en inkomend voorzitter. Aafke was een onmisbare schakel in haar functie als programmacommissaris. Wim Peters’ bijdrage was wel heel bijzonder. Hij fungeerde gedurende vijf jaren als inkomend voorzitter, voorzitter en oud-voorzitter. Luthine dankt hem voor de vele bijeenkomsten waar hij als vervanger vergaderingen leidde. De nadruk op de attendance heeft Luthine bewust wat laten vieren. Als je betrokken bent dan wil je er zijn. Gebeurtenissen waar Luthine met genoegen aan terug denkt zijn: de uitzending van studenten in Zuid-Afrika, de ledenwerving en mentoring van nieuwe leden, het terugdringen van de prijzen van de maaltijd, de website, de contacten met Inner Wheel en de Past Rotarians. En het mooie werk van de Botterstichting en de bijdrage van onze club daarin: wij smeren de broodjes.

61

broodjes smeren Foto van de folder geplukt

Commissies hebben veel en goed werk gedaan: ‘keep on moving’. De secretaris meldt het verzoek om een bijdrage van ‘Live life’, het bijna traditionele verslag van het kwaliteitsonderzoek van de apotheek Flevowijk van Dick Tromp, en het verzoek van de RC Oldebroek/Wezep om op 9 of 16 augustus bij en met ons te vergaderen omdat hun vergaderlocatie Coelenhage dan gesloten is. Het bestuur gaat met hen in overleg hoe dit te regelen. Ad Renes nodigt ons uit voor de jaarlijkse jeu de boules wedstrijd op de laatste donderdag in juli. Marij Staps viert op 2 juli haar verjaardag (61 jaar). Aart Kleijer meldt zijn bijwonen van de huwelijksvoltrekking van Sarah Zöld in Roemenië. Zij was van februari 2005 tot juni 2005 gast in zijn huis en onze club. Corné Sukaldi dankt de club voor de bijdrage aan de werkweek van zijn leerlingen in Hongarije (Pápa). Hij zal op een later tijdstip verslag doen. Luthine gaat vervolgens over tot de overdracht van haar functie aan Aart van der Maat.

62

de gaande en komende voorzitter Foto: Johann van den Noort

Aart bedankt Luthine voor haar inzet, gedrevenheid en enthousiasme: het was een bijzonder jaar. Er is veel in gang gezet. Aan Aart de taak de vaart erin te houden. Bij Aart zal het accent liggen op het gebruik van de social media: mailen, facebook en twitter. Attendance ter vergadering kan deels door de nieuwe media vervangen worden? Het gaat om betrokkenheid. Aart laat ons daarna zien welke lustrumprojecten het bestuur voorstelt. We kunnen kiezen uit drie projecten: 1. Een muziektempel op de Wijde Blik. Dit project wordt toegelicht door Ger Oord. 2. Een bronzen reliëf voor de stad Kampen. Hierover informeert Luthine ons. 3. Uitwisseling van studenten naar Zuid-Afrika. Hans Schoorlemmer tracht ons hiervoor te winnen. Alle drie de projecten willen Rotary Kampen profileren als een club met een wijde blik. Via de mail krijgen we de beschrijvingen van de projecten. Binnen 14 dagen moeten we onze voorkeur kenbaar maken door een cijfer te geven: een 1(voorkeur), een 2 of een 3. De rangorde wordt daarna doorgemaild en dan dient een haalbaarheidsonderzoek door de indieners te worden opgesteld. In de vergadering van 13 september(clubzaken) valt de beslissing welk project we gaan uitvoeren. Aart van de Maat wenst ons sterkte bij de keuzes en sluit de vergadering. Zijn jaar is begonnen. ak Z

Z

63

Z

Rooster lezingen et cetera W

05 12 19 26

jul jul jul jul

do do do do

2012 Aafke Mandersloot Wiepko Bos Fellowship Fellowship

02 09 16 23 30

aug aug aug aug aug

do do do do do

Bottertocht Fellowship Fellowship Dick Tromp Henri Bouwmeester

06 sep do 13 sep do 20 sep do 22–23 sept. 2012

Jack Tausch Clubzaken Ger Oord Viering 65-jarig bestaan van de club

27 sep do

Wim Kamphuis

22 nov do

Gouverneursbezoek

W Versie van 1 juli 2012

Donderdag 5 juli

Aanwezig: 25 leden en 1 gast

Luthine Postuma valt meteen als voorzitter al in voor Aart van der Maat. Zij heet onze gastspreker Paul Blom, de man van ‘onze’ Anneke Booij wier gezondheidstoestand stabiel te noemen is, hartelijk welkom. Paul op zijn beurt biedt mede namens Anneke allen een glas wijn aan om daarmee hun beider dankbaarheid aan de club te tonen voor de hulp en het medeleven die ze in deze moeilijke periode mogen ontvangen. Na de maaltijd feliciteert Luthine Leo Schelhaas nogmaals met zijn 50jarig huwelijk onder verwijzing naar de foto van de geflambeerde ijstaart in het maandbericht. Leo geeft een nadere uitleg van de symboliek van deze traktatie. Het is meer dan een contradictio in terminis, zoals de omschrijving luidt in het maandverslag, het is een samenvoeging van tegengestelden, een coniunctio oppositorum: van hitte, gesymboliseerd door het vuur, en van koude, gesymboliseerd door het ijs. Dit zinnebeeldig bijeenbrengen van hitte en kou voorkomt én oververhitting én onderkoeling, beide fataal voor echte huwelijksgemeenschap. Het is als met de roos van liefde en vriendschap, symboliserend de zachtheid van de liefde maar te verregaande verweking tegengaand, want je moet eeuwig op je qui-vive zijn om je niet uiterst pijnlijk te prikken aan de stekels van diezelfde roos. Wie, zoals verwoord door Hans Renkema, meent dat deze specifieke interpretatie voortborduurt op Leo’s lezing over lustvijandigheid, heeft niet alleen de lachers op zijn hand, maar ook het gelijk geheel aan zijn zijde. Verder bedankt Leo mede namens Leny de club voor de ontvangen attentie en hen die hun een felicitatiekaart hebben gestuurd. Tjiebe Hennephof doet verslag van het broodjessmeren voor de Oostwalbotterrace. Er waren wel 17 smeerders, vooral ook jongeren, dus de klus was sneller dan ooit geklaard. Er deden 21 boten aan de race mee. Secretaris Hans Renkema twijfelt openlijk aan het vermogen van begrijpend lezen van de leden. De vraag naar een ranglijstje van de 3 lustrumprojecten kan niet afgedaan worden met “doe mij maar één” of “doe mij maar drie”. Ieder project moet van een voorkeurscijfer zijn voorzien, bv. 1,3,2, of 2,1,3 enz. naar gelang van persoonlijke preferenties. De programmacommissaris Aafke Mandersloot meldt dat op de laatste bijeenkomst van deze maand, 26 juli, er onder leiding van Ad Renes wordt gejeu-de-bould en doet een oproep om de expositie ‘Beelden van Licht’, 65

georganiseerd door de Stichting Ethiopië /Eritrea van woensdag 29 augustus tot zaterdag 29 september op Urk te bezoeken. Getoond worden schilderijen van het kunstenaarsechtpaar Worku en Barbara Goshu. Rob Masseling wil graag niet alleen weten wie een ‘vis-’ of ‘vleesgerecht’ wenst tijdens het lustrum, maar wil voor alles foto’s! Wie zijn of haar culinaire voorkeur niet kenbaar maakt is aan de willekeurige keuze van de commissie overgeleverd, zo dreigt hij. Ivo Witteveen ziet graag aandacht besteed aan de verdwijning van de Theologische Universiteit na 150 jaar uit Kampen. Hij heeft daarbij het oog op de voormalige universitaire medewerkers. Dan houdt Paul Blom zijn ‘partnerlezing’ onder de titel: ‘Wat er komt – water komt’. Hij begint met een soort autobiografie: Hij is in 1970 geboren te Soest, heeft mavo en havo doorlopen en een jaar bouwkunde gestudeerd maar is daarna overgestapt op chemische technologie en procestechniek. Is stamlid en leider en spelcoördinator geweest van de Hopman Masselman Groep Soest. Naast zijn werk, sinds 1995, verdeelt hij zijn aandacht tussen luisteren naar muziek, autorijden in een Mazda MX-5, fotograferen en zijn gezin. Waarschijnlijk is deze volgorde chronologisch bepaald, want in 2007 huwde hij zijn Anneke na in 2006 vader geworden te zijn van Karlijn. Hoewel hij nimmer van baan is veranderd is hij toch medewerker geweest van verschillende bedrijven: Centrilab, Tauw, Waterbedrijf IJssel te Zwolle, Vitens, Eurofins C-mark, een onderzoeks- en adviesbureau voor opdrachtgevers op het gebied van waterkwaliteitscontrole en advisering. Het betreft drinkwater, zwemwater, bv. het wetgedreven onderzoek naar de legionellabacterie, en proceswater, bv. in koeltorens en bij nierdialyse. Zij werken voor hotels, ketens, in sport en recreatie, voor gemeente-overheden, zorginstellingen en ziekenhuizen, vastgoedbeheer en industrie. Enthousiast vertelt Paul over zijn werk, dat hij overigens thuis verricht, volgens een vast procédé: plan (ontwerp waterinstallatie), do (begeleiding eigenaar, installatie), check (controle waterkwaliteit [analyses/audits]), act (optimalisering van het bedrijfsproces). Hij adviseert en begeleidt de 66

waterbehandeling, bij winning, productie en beheer van waterreservoirs. Paul sluit af met enkele typische feiten. De eerste waterleiding dateert van 1895, door Jacob van Lennep aangelegd van de Haarlemse duinen naar Amsterdam. Thans is het waterleidingnet 120.000 km lang. Het huidige waterverbruik is 1.200.000.000.000 liter per jaar. Dat de waterprijs ondanks alle (graaf)werkzaamheden van wel meer dan 200 m diep maar ¤ 0,0016/L is, is volgens hem een koopje. Meningen dat flessenwater beter is dan drinkwater en dat water niet kan bederven verwijst hij naar het rijk der fabelen. En hij geeft nog enige tips: na vakantie meteen de leidingen doorspoelen, bij nieuwbouw de eerste maanden dagelijks, in oude woningen de loden binnenleidingen regelmatig doorspoelen en op boot of in caravan alleen flessenwater drinken. En als uitsmijter: ‘Drink altijd koud water!’ Johann van den Noort benadrukt eerst het verschil tussen nu en 150 jaar geleden: er was toen geen waterleiding, geen riolering, de stad was vol boerderijen etc., en bedankt daarna Paul voor zijn “fantastische verhaal” en wenst hem geluk met zo’n “mooie baan”. Z Donderdag 12 juli

Z

Z

Aanwezig: 25 leden en 2 kandidaat-leden

Vandaag is Wim Peters onze voorzitter. Hij is al een tijd uit de running, zo meldt hij enige malen, dus mist hij de routine. Hij heet kandidaat-lid Maril Kamp welkom. Zij is voor de 3e maal aanwezig, dus kan ze de gewetensvraag verwachten. Ook verwelkomt hij kandidaat-lid Bram van Os, die voor het eerst in ons midden is. Hij hoopt dat hij zich in onze club thuis zal voelen. Sjoerd Postuma is vandaag jarig, Cora Renkema is dat morgen en Leo Schelhaas overmorgen. Daar hij dan tachtig jaar wordt, wordt hij, hoewel nog niet jarig, op instigatie van Hans Renkema, terwijl allen zich al zingend van hun zetel verheffen, toegezongen. Van de ingekomen stukken laat secretaris Hans Renkema een verzoek van Wintercircus Martin Hanson om financiële hulp voor steun aan armlastige mensen rondgaan. Het zal doorgestuurd worden naar Commissie Community Service. De andere twee, het organiseren door de Soropti67

mistenclub Isalania in de Van Heutz Kazerne in Kampen op vrijdag 22 en zaterdag 23 september van een kledingbeurs van goede tweedehands dameskleding: een Female Fashion Fair, en een e-mail van de Beursvloer Kampen, Tohopesate, heeft hij ons per e-mail doen toekomen. Door invallend programmacommissaris Rob Alferink wordt nogmaals de aandacht gevestigd op de Bottertocht op 2 augustus. Tijdens de rondvraag vraagt Corné Sukaldi wie de vacature van leraar textiel, inhoudende kleding herstellen, knopen aanzetten etc. kan en wil vervullen elke maandag van 12.00 - 15.15 uur. Hij/zij moet wel lid zijn/worden van de Kamer van Koophandel! Wat die eis met onderwijs te maken heeft ontgaat schrijver dezes. Vakbevoegdheid, desnoods alleen maar vakbewaamheid, is toch eerste vereiste, dunkt me. Aart Kleijer doet als voorzitter van ‘Kampen met Taal’ nogmaals een dringend beroep op ons om te helpen met toezicht op het stripspektakel op zaterdag 18 augustus op het Koeplein in Kampen. Hij zoekt 2 x 4 toezichthouders (4 ’s morgens en 4 ’s middags) bij 4 kramen. Hij laat de prachtige glossy ‘Stripspektakel’ rondgaan, waarvan hij zelf 1 12 pagina heeft gevuld, waarop hij terecht trots is. De spreker Wiepko Bos heeft een oude gewoonte weer nieuw leven in geblazen. Hij noemt ons eerst de onderwerpen waar hij het niet over gaat hebben. Hij gaat het gelukkig niet hebben over de euro en helaas ook niet over zijn beroep, en evenmin over de Somalische piraterij, al weet hij wel te vertellen dat 13 schepen gekaapt en 185 collega’s gegijzeld zijn. En van zijn collega kapitein Schetino van het gezonken cruiseschip Costa Concordia geldt in ieder geval niet het woord: nobody is perfect except the captain, die op het moment dat zijn cruiseschip vastliep, werd afgeleid door een telefoontje en daarna riep: women and children, follow me, in plaats van als laatste als een goed kapitein van boord te gaan. Zo’n stijlfiguur van ‘weglating’ noemt men paraleipsis (= ‘weglating’) of praeteritio (=‘voorbijgaan’: de spreker doet alsof hij aan iets voorbijgaat, maar hij staat er toch even bij stil en haalt zo nadrukkelijk wel zijn gram. In onze taal heet deze stijlfiguur dan ook ‘benadrukking’. Waar gaat Wiepko het dan wél over hebben. Over het onderwerp — “en hij pronkt hier met andermans veren” — ‘Tolerantiepoort’. Het idee is door zijn broer Dick bedacht. Anders dan Wiepko heeft deze een zeer 68

kort lontje. Hij is ermee geboren, en het is steeds korter geworden. Heel veel Nederlanders lijden volgens Dick aan hetzelfde euvel. We rijden, om maar iets te noemen, met de middelvinger tegen de medeweggebruiker geheven door het verkeer. Zijn broer is nog maar pas in het bezit van een hekwerkfabriek. Hij maakt zwarte, grijze en groene hekken. Maar hij wil meer. Hij wil mooiere hekken maken, zoals zithekken, fietshekken, hanghekken, pakhekken, doorsneehekken enz. Maar er moeten ook poorten gemaakt worden. Daarom wilde Dick een kunstsiersmid aan het bedrijf verbinden. Hij stelde zich in verbinding met Juul Baltussen om deze te maken. Na een half jaar gewacht te hebben belde hij Juul op en zei hem dat de opdracht te vaag was. Dat hij graag zag dat hij een tolerantiepoort ging ontwerpen. Na enige uitleg over zijn steeds korter wordend lontje en over het autoritair en driftig mannetje dat hij was, en dat hij precies wist hoe een ander zich diende te gedragen, wist Juul genoeg. Hij ontwierp de tolerantiepoort.

de tolerantiepoort Foto van internet geplukt

Hij bedacht een poort 5 12 m breed en 3 m hoog, van massief staal, met twee enorme oren, want je moet eerst naar elkaar luisteren, en met twee heel grote ogen, één gesloten, want je moet soms een oogje dichtknijpen en dingen toelaten, en één open oog, want je moet ook goed en scherp naar elkaar kijken, en met een tweedelige klink die een hand vormen, 69

want je begint met elkaar de hand te geven, terwijl de twee oorschelpen samen een hart vormen, want je doet alles met je hart. Het is een waanzinnig mooi product geworden, te mooi om het te kunnen verkopen. Daarom wil Wiepko’s broer een manifestatie maken door Nederland om zo dingen in beweging te brengen. Het bv. neerzetten op een plaats waar een pluim verdiend wordt of waar grote irritatie tegenover elkaar bestaat, waar men geen vragen meer aan elkaar stelt, maar betweterig zonder empathie precies weet hoe anderen moeten handelen. Op die nog aan te wijzen plaatsen , zo is de bedoeling, moet deze poort, waar men allemaal een voor een doorheen moet, een symbool en een aanzet tot wederzijds begrip zijn. Op welke plaatsen moet dan van tijd tot tijd deze poort worden gezet? Dat is de grote vraag van Wiepko’s broer en die vraag legt Wiepko om zijn broer te helpen aan ons voor. Op dat ogenblik onderbreekt hij zijn suggestieve monoloog in het doen van een daadwerkelijk beroep op onze medewerking. Hij heeft een tas met plakkertjes en pennen bij zich, middelen om daarmee in te kunnen vullen op welke gave plaatsen deze poort kan worden opgesteld. Dwaze en vernuftige plannen passeren de revue, die Wiepko stuk voor stuk van het nodige commentaar voorziet en op hun haalbaarheid toetst en geen ervan omarmt. . . Dick Westerink bedankt Wiepko voor zijn vlotte en onderhoudende lezing over dit “fantastische idee van zijn broer”. Of is het al te fantastisch misschien en eigenlijk te mooi om waar te zijn? Z Donderdag 19 juli

Z

Z

Aanwezig: 21 leden en 2 kandidaat-leden

Voor ons staat een glas wijn, aangeboden door Leo Schelhaas wegens het bereiken van de leeftijd van 80 jaar. Op zijn gezondheid wordt getoost. Voorzitter Jan Bouma begint zijn invallersfunctie met de bemoedigende woorden: “Draai je rustig richting mij”. Hij heet de 2 gasten Michaël Bres en Arjen Hendriks hartelijk welkom en hoopt op een “genoeglijk samenzijn”. Hij heeft Okke Pol van de Lions gesproken en een “boterzachte” afspraak gemaakt om als clubs samen te gaan jeu-de-boulen. Volgens Ad Renes kan dat zomaar niet, want dan zijn we met te veel mensen. Piet Hanekamp vindt dat wij in dat geval de dames maar moeten afvaardigen. 70

Een ander voorstel is om eerst een keur van beste spelers uit beide clubs wedstrijdmatig te selecteren. Positieve discriminatie dus. De volgende week geplande jeu de boulesbijeenkomst is in kannen en kruiken met de opdracht om zelf de ballen mee te nemen en er is contact geweest met Ad van Dam, of daar komt programmacommissaris Rob Alferink met het voorstel om dan de nationale viswedstrijd te houden bij Jan de Groot. Dat voorstel wordt pardoes overgenomen en wordt het jeu de boules op de lange baan geschoven. Het kan niet eerder doorgaan dan op donderdag 16 augustus. Beduusd haakt Ad als organisator af. Halfzes dus bij Jan de Groot volgende week. Herinnerd wordt aan de e-mailtjes van Rob Masseling betreffende het lustrum, die een antwoord behoeven op keuze tussen vlees of vis, storting van de 75 euro en toezending van de jeugdfoto’s. Gefeliciteerd met hun verjaardag worden Ina van der Veen, partner van Dick Westerink, en Wim van der Kolk. Ingekomen is een vakantiekaart van Aafke Mandersloot uit Zwitserland. Aart Kleijer doet nogmaals een oproep om hulp bij het stripspektakel, zie het vorig clubbericht, en verwittigt ons ervan dat hij van onze spandoek: ‘Ook dit is een Rotaryproject’, gebruik zal maken. De dochter van Dick en Elly Tromp, Nelly organiseert, zo meldt ons Aart, een manifestatie inzake laaggeletterdheid in de apotheek Flevowijk in de week van de alfabetisering van 3 t /m 8 september. In de nrc heeft Aart een negatief verhaal over het project laaggelletterdheid gelezen waarin het hele project de nek wordt omgedraaid. Een venijnig tegengeluid heeft Aart inmiddels doen horen. En dan is het tijd voor de Fellowship. Hier heeft onze voorzitter iets op gevonden. In verband met het eerste bezoek van twee kandidaat-leden stelt hij voor een‘voorstelronde’ te houden waarin ieder kort en bondig aangeeft wie hij is en wat hij doet of gedaan heeft. De verschillen in het zich voorstellen zijn onthullend: sommigen beginnen bij hun kleinkinderen, anderen bij hun vrouw, weer anderen bij hun werk. Tja, wat het zwaarste is moet het zwaarste wegen! Ik geef verder geen commentaar. Op een vraag van Hans Renkema aan ex-politiehoofdcommissaris Peter Zevenbergen van het waarom van en wat er zich afspeelt onder de witte 71

overdekte politie-afscheiding boven de plaats delict zoals bij de dubbele aanslag op het gemeentehuis van Waalre, heeft Peter een verbluffend eenvoudig antwoord. Die afscheiding in de vorm van een soort van ‘witte partytent’ wordt aangebracht, omdat het vaak regent en de politiemensen niet nat wensen te worden en ook om een eventueel wegspoelen van sporen te voorkomen. En ze zoeken naar sporen zoals bv. stukjes nagel, haren, kledingresten ter “oplossing van het vraagstuk”. ‘Forensics’ heet tegenwoordig die studie en alles wat ermee annex is. Hun witte kledij dient ter voorkoming van besmetting der dna-sporen door eigen dna. Om diezelfde reden worden onbevoegden door die afscheiding geweerd. “Wegblijven”, is het parool, iets wat voor de politieman/vrouw zelf ook heel moeilijk is. Daarom ergert Peter zich vaak aan de krimi’s: daar lopen de politieleiders doodgemoedereerd door het afgezonderde gebied heen te banjeren zonder zich erom te bekommeren dat ze eventuele sporen vernietigen. Hoe moeilijk en hoe makkelijk het soms is mensen te weren, maakt hij met een anekdote duidelijk. Het geheel ontblote lichaam van de vermoorde blonde Marie, “een bloedmooie vrouw”, trekt enorm veel onbevoegd en dus te weren bekijks, terwijl het lijk van een jaar oud haast geen bekijks heeft. Dat raadt je de koekoek! Overigens kunnen ook uitgebrande auto’s nuttige informatie geven door hun herkomst, door wie erin gezeten heeft, en in geval van springstof zijn er vaak nog microscopisch kleine partikeltjes en resten van bv. het ontstekingsmechanisme, die uitsluitsel kunnen geven. De technische rechercheurs, de mannen in witte pakken nemen geen verhoor af in tegenstelling tot de tactische recherche. In krimi’s wordt ook tegen dit uitgangspunt vaak zwaar gezondigd. De vraag van diezelfde Hans hoe we tegen ‘le Tour de France’ aankijken in verband met de dopingsschandalen vindt een felle beantwoorder in Piet Hanekamp. Je wint in de eerste plaats de Tour niet door dopinggebruik. In de tweede plaats, mag een renner zich verzorgen na een etappe die alle lichamelijke waarden tot het uiterste heeft uitgeput door de uitgestippelde onmenselijk zware circuits. In plaats van al die juridische haarkloverijen is het beter dopinggebruik vrij te geven en te laten plaatsvinden onder deskundige medische begeleiding. Dick Tromp wijst op het verschijnsel dat bij een felle chemische uitslaande brand de overheid weet te melden dat geen schadelijke stoffen zijn vrijgekomen. Die zijn natuurlijk wel vrijgekomen maar onder een bepaald schadelijk waarden72

niveau gebleven. Zo zou er ook met doping in de wielerwereld omgegaan moeten worden. Het is van den zotte om wegens een nietig zweempje doping iemand zijn status van tourwinnaar te ontnemen. Naar aanleiding van pas ontdekte foto’s van oorlogsmisdaden tijdens de politionele acties in Nederlands-Indië, thans Indonesië, biedt Ivo Witteveen aan om daarover een lezing te houden vooral ten bate van de jongere leden die daar weinig of niets van af weten. Z Donderdag 26 juli

Z

Z

Aanwezig: 19 leden en 2 kandidaat-leden en 13 partners

De lange onverharde weg naar het adres van de nationale viswedstrijd De Noord 54, het riante optrekje van Rob en Joke Alferink aan het Ganzendiep, is voor een eenzame fietser uiterst ontmoedigend. Het is mij nu dus alleszins verklaarbaar dat ik vorig jaar op 4 augustus met de auto daarheen onderweg een op de fiets terugkerende echtpaar tegenkwam met de intens trieste mededeling dat deze weg een doodlopende weg was. De moed was hun in de schoenen gezakt. Het is dat we sindsdien beter weten en dus stug doorfietsen ondanks onze angst voor een lekke band. Ik ben een van de eersten. De ontvangstcommissie: Rob en Joke Alferink, Tjiebe Hennephof en Margriet Roukema en Rob en Coby Masseling, die gezamenlijk de enorme voorraad broodjes gezond hebben gesmeerd en belegd, en Wim Peters, de voorzitter van deze avond, zijn mij voor. Dit buitenverblijf is niet maar een schamel hutje op de hei maar een rustieke hut omgeven door een soort hof van Eden met een uitgelezen uitzicht op de wateren van het Ganzendiep. Borders met bloeiende planten en bloemen, onkruidvrije klinkerweggetjes, een glooiend grastapijt, dat toegang geeft tot de aanlegsteiger, en de oeverwal met ruige rietkraag vormen tezamen een paradijselijke tuin rond dit heerlijke buitenhuis. Op het inmiddels nog niet hutjemutje volle grastapijt staan we gezellig bijeen als bij het uitdelen van de overheerlijke romige tomatensoep invallend voorzitter Wim Peters onze onvoorwaardelijke aandacht vraagt. Hij heet de twee kandidaat-leden Bram van Os en Arjen Hendriks welkom en bedankt Rob en Joke voor hun gastvrije ontvangst en de commissie voor hun onontbeerlijke medewerking voor het welslagen ervan. Hij doet dat 73

nu alvast, voordat we te “beneveld zijn of al naar huis zijn gegaan”. Hij roemt de overschakelsnelheid van Rob die in één week maar liefst driemaal zijn programma heeft gewijzigd. Hij spoort ons aan te genieten van deze avond en eventueel van de viswedstrijd, al zijn er maar 3 hengels! Rob bedankt Wim voor de vriendelijke woorden en erkent dat hij zich opgelucht voelde op het moment dat Joke, toen bleek dat Jan de Groot ons niet kon ontvangen, tegen hem zei: ‘Joh, doe het bij ons”. Het voorkwam giganteske organisatorische moeilijkheden. Hij wenst ons een genoeglijke avond. Er is echter een probleem: er zijn maar drie hengels!

wiepko met nepvis Foto: Rob Masseling

De hybride voorstelling van zaken van ‘nationale viswedstrijd’ bij Jan de Groot of nu bij Rob Alferink verraadt een ongewone hoogmoedswaan. Zo’n wedstrijd als deze is noch van nationaal, noch van regionaal, noch van lokaal, noch van clubbelang. Het is slechts een wedstrijdje tussen 3 clubgenoten. Het resultaat is er dan ook naar: Wiepko Bos houdt triomfantelijk een opblaasvis omhoog. Hugo Verlind vangt een visje van 10,5 cm en dezelfde Wiepko even later een van 15 cm. Dat was het dan.

74

hugo meet visje Foto: Rob Masseling

lbs Z

Z

75

Z

Rooster lezingen et cetera W

02 09 16 23 30

aug aug aug aug aug

do do do do do

06 sep do 13 sep do 20 sep do 22–23 sept. 2012

2012 Bottertocht Leo Schelhaas Fellowship Dick Tromp Henri Bouwmeester Jack Tausch Clubzaken Ger Oord Viering 65-jarig bestaan van de club

27 sep do

Gastspreker???

04 11 18 25 22

Marij Staps Jan de Groot Daisy Trilk Wim Kamphuis Gouverneursbezoek

okt okt okt okt nov

do do do do do

W Versie van 1 augustus 2012

Donderdag 2 augustus

Aanwezig: ± 30 personenleden + partners

Dit keer niet zo zeer een verslag, maar meer een korte impressie van de inmiddels tot een jaarlijkse traditie uitgegroeide zomerse bottertocht. Even na half zes vertrokken we vanuit de Buitenhaven met de twee Kamper botters. Ook dit jaar weer geheel belangeloos ter beschikking gesteld door de Botterstichting. Beide schepen met een vijftiental opvarenden en drie bemanningsleden aan boord. Dit jaar onder een buitengewoon goed gesternte: een prachtige en zelfs heel zonnige zomeravond, niet te warm, niet te koud en een ideale wind om te zeilen. Al snel na het vertrek uit de haven werd de eerste fles wijn ontkurkt en gezellig koutend voeren we op de motor de IJssel af richting Ketelmeer. Beide botters hielden deze avond geheel hun eigen koers aan, zodat we elkaar de hele avond vrijwel alleen maar ‘in de verte’ hebben kunnen zien. Dat betekent dat ik in deze impressie alleen de (goede) sfeer op een van de botters kan weergeven. Maar ongetwijfeld is op de andere boot evenzeer gezellig met elkaar bijgepraat en is er ook daar genoten van deze prachtige avond. Onderweg naar het Ketelmeer werd de aanwezige overheerlijke maaltijd genuttigd. Gevarieerde broodjes gelardeerd met tomaten, meloen etc. gingen er in als koek. En daarna was er voor de liefhebbers ook nog koffie beschikbaar. De programmacommissaris en haar ‘assistenten’ hadden eer van hun werk. Eenmaal op het Ketelmeer aangekomen werden de zeilen gehesen en werd er met een heerlijk windje gezeild. Opvallend op onze boot was dat de assistentie voor de bemanning vooral kwam van de gasten. Martin (Ellen’s partner) was niet weg te slaan bij het roer en kandidaat-lid Arjen zette al zijn krachten in bij het keer op keer binnenhalen van het zwaard. Jan Bouma en Ellen schoten vele foto’s; het resultaat daarvan zal ons ook nog wel bereiken. In een ontspannen sfeer konden we heerlijk afstand nemen van ons vaak jachtige bestaan. Zo rond acht uur werd weer koers gezet richting thuishaven. Eerst voor de wind alleen met het zeil, later toch ondersteund door de motor omdat de wind wat wegviel. Rond kwart voor tien voeren beide botters vrijwel gelijktijdig de haven in. Op uitnodiging van Tjiebe nam het gros van de aanwezigen nog een afzakkertje in het ‘ ’t Oppertje’, het knusse onderkomen van de Botterstichting en daar werd een buitengewoon gezellige en geanimeerde avond op ge77

paste wijze afgesloten. Er werden geen dankwoorden gesproken; daarom op deze plaats dank aan de Botterstichting voor het beschikbaar stellen van de boten en aan Aafke en haar hulptroepen voor de voortreffelijke verzorging van de inwendige mens. chd Z

Z

Donderdag 9 augustus

Z Aanwezig: 14 leden en 16 gasten

Jan Bouma fungeert in deze vakantietijd als voorzitter. Hij heet op hartelijke wijze de vrienden van de Rotaryclub Oldebroek (16 in getal) welkom. Vanwege het niet kunnen vergaderen in het etablissement waarin zij dat plegen te doen, heeft de club Oldebroek gemeend dat het goed is een naburige club te bezoeken. Voorwaar een geweldig idee. Dit verhoogt regionale contacten. Ze zijn van harte welkom. Jan memoreert de uitermate gezellige Bottervaart van vorige week. Belangstellenden kunnen, aan de hand van de fotografische verslagen, nog meegenieten. Peter Koenen van de club Oldebroek bedankt voor de gastvrije ontvangst. Wellicht is een tegenbezoek het overwegen waard. Nol Kok, van rc oldebroek, heeft in het kader van Jobrotary, in ons midden al eens een lezing verzorgd. Hij vond het prettig dat zijn persoon werd herkend, maar betreurde het dat wij aan zijn boodschap nog geen vervolg hebben gegeven. Onze voorzitter neemt, naar goed Nederlands gebruik, deze boodschap mee naar het bestuur. Aart Kleijer informeert de aanwezigen over het Stripspektakel op 18 augustus. Met Rotarians gaat de commissie daar laaggeletterdheid onder de aandacht brengen. Aart had in september 2009 een lezing over dit onderwerp verzorgd in de club Oldebroek. Hij werd nu niet herkend, terwijl de boodschap ook niet is overgekomen. Het het stil in Oldebroek op het gebied van laaggeletterdheid. De aanwezigen worden uitgenodigd het Stripspektakel te bezoeken, om zo de unieke koppeling van woord en beeld mee te maken. De secretaris deelt met leedwezen mee dat de moeder van Yvonne van Ameyden na een tragisch ongeval in overleden. Yvonne en Marco moeten 78

voor de tweede keer hun wereldreis onderbreken. Ons medeleven gaat uit naar de nabestaanden. Het bestuur zorgt voor onze vertegenwoordiging tijdens de afscheidsplechtigheid. Hierna krijgt Leo Schelhaas het woord. Hij is als nestor van onze club gevraagd op deze speciale bijeenkomst een vervolg te geven aan zijn eerdere lezing over christelijke lustvijandigheid. Waar komt deze vijandigheid vandaan? De Stoa en de gnostiek zijn de hoofdschuldigen. Absolute beheersing van de hartstochten en niet een onstuimig laten meesleuren tot de geslachtsdaad, dat is het ideaal. Het verstand is leidend en niet de gevoelens. Vandaag laat Leo zijn licht schijnen over lustafwijzing in het Nieuwe Testament en het celibaat. Leo heeft zich als ‘vertaler’ naar hartelust uitgeleefd. Teksten uit de boeken Openbaring, Korinthiërs, Timotheüs en Efeziërs worden gefileerd. De mensen in de Oudheid zijn beïnvloed door het stoïcijn-gnostische gedachtengoed c.q besmet. Teksten worden misbruikt ter rechtvaardiging van het celibaat. Echter er wordt met geen woord gerept over de geslachtsdaad die in dienst zou moeten staan van de voortplanting. Aansporingen als ‘Weiger elkaar de geslachtsdaad niet’ staan haaks op het denken van de Stoa en de gnostiek. Rechtvaardiging van het celibaat op grond van teksten uit het Nieuwe Testament vinden in de ogen van Leo geen genade. Niet gebaseerd op Griekse grondteksten maar op basis van onjuiste verfoeilijke Latijnse vertalingen. Leo gruwt hiervan. De vraag of Paulus en Petrus gehuwd waren is Leo duidelijk. Wie niet huwde onttrok zich aan het fundamentele gebod: ‘Wees vruchtbaar en vermenigvuldig u’. Hoezo celibaat? Petrus was getrouwd en Paulus zal waarschjnlijk getrouwd zijn geweest, anders had hij zich aan het fundamentele gebod onttrokken. Er wordt niet expliciet vermeld dat hij niet getrouwd was. Het celibaat vanwege het ertoe geboren zijn (niet kunnen), vanwege verminking (niet meer mogen) of niet meer willen terwille van het Koninkrijk is een ingewikkelde kwestie die herhaaldelijk uitspraken ontlokt als: ‘niet allen begrijpen dit woord, alleen zij aan wie het gegeven is’, ‘die het vatte kan, vatte het’. De vertaling van de betreffende tekst vond in Leo’s ogen geen genade. Leo heeft het nbg hier fijntjes op gewezen. Per 79

kerende post werd hem meegedeeld dat revisie zal volgen. Victorie. Leo snapt niet waarom het christendom zo krampachtig vasthoudt aan de stoïcijns-gnostische lustafwijzing. “Onbegrijpelijk! Het is eigenlijk godgeklaagd.” Gij zult genieten (het 11e gebod)! Ivo dankt Leo voor zijn doorwrochte lezing. Aan de ene kant heeft Ivo problemen met traditie en menselijke uitleg van teksten. In de jaren zeventig hoopte hij door het concilie in de ruimte gezet te worden. De ontwikkelingen daarna leidden tot verdriet en frustratie. Aan de andere kant: “Wie ligt hier nog wakker van”. Ivo prijst onze nestor voor zijn overgave en spirit waarmee hij ons en de gasten heeft onderhouden. Z

Z

Donderdag 16 augustus

Z Aanwezig: 13 leden en 6 partners

We waren deze avond uitgenodigd door Jan de Groot om aan het Ganzendiep onze fellowshipbijeenkomst te houden. Door de afwezigheid van Thea werd een beroep gedaan op bereidwillige ondersteuning van Jan in zijn rol als gastheer. Zonder anderen tekort te doen, bleek Riet van der Maat zich meer dan voortreffelijk van deze taak te kwijten. De te hulp gesnelde ondersteuning van de schoondochter van Jan behoefde zich slechts te beperken tot sociale contacten. De van vakantie teruggekeerde voorzitter Aart van der Maat bedankte Jan voor zijn gastvrijheid en liet dit met een stoffelijke blijk van waardering (een fles wijn) vergezeld gaan. Jan had ook gezorgd voor de inwendige mens. Uitstekend smakende pizza’s werden door ons niet versmaad. Dit alles werd overgoten met spiritueel vocht of iets nattigs van andere samenstelling. Bovendien werden er ook nog twee salades gepresenteerd. We vermaakten ons prima. Dick Westerink was komen overvaren met zijn sloep. Hij nodigde liefhebbers uit met hem een tochtje op het Ganzendiep te maken. Hiervan werd door enkelen gretig gebruik gemaakt. Wat een unieke fantastische natuur in de onmiddellijke nabijheid van de stad. Elke keer verwonderen we ons. Zo verliep de avond in een gezellig bijeen zijn. Waarover spraken zij? Ik zou het niet weten. Het landschap werd bewonderd. Het schijnt een groot verschil te zijn met dat in de winter. Deze winter stond het water in 80

het Ganzendiep beduidend hoger. De functie van de balgstuw passeerde de revue. Meningen verschilden maar evident was: ‘We hebben er wat betreft internationale bekendheid wel mee gescoord’. De overmijdelijke mop kwam ook langs. Iemand vraagt zich nog steeds af wat er vroeger nog meer was. Jan de Groot offreerde ons tenslotte ijs met aardbeien en slagroom. Alleen het noemen van deze gastronomische versnaperingen moet de afwezingen doen verzuchten: “Wat jammer dat ik er niet bij was”. De schrijver dezes gaat dit keer absoluut niet het gevraagde A4-tje halen en ziet zich genoodzaakt het hier bij te laten. O ja. Van de uitnodiging om met elkaar te zwemmen in het Ganzendiep werd, ondanks alle vereiste technische voorzieningen van Jan, tot groot leedwezen van de gastheer geen gebruik gemaakt. ak Z

Z

Donderdag 23 augustus

Z Aanwezig: 22 ledenen 2 gasten

Voor het eerst onder voorzitterschap van Aart van der Maat na weken van fellowship en uitjes weer een gewone bijeenkomst in De Duiker. Aart heet twee kandidaat-leden Maril Kamp en Bram van Os welkom. Na een gevarieerde broodmaaltijd deelt Aart mee dat twee bestuursleden de uitvaart van de moeder van Yvonne van Ameijden hebben bijgewoond. Verder verwijst hij naar de gouverneursbrief die we allen per mail hebben ontvangen en attendeert hij op de regionale contactavond die op 18 september a.s. in Steenwijk wordt gehouden. Het bestuur zal daar vertegenwoordigd zijn, maar nodigt leden graag uit om mee te gaan. Felicitaties zijn er voor Wim en Dia Peters en Martin en Jeannette Ekker die respectievelijk 45 en 36 jaar getrouwd zijn. Ook de jarigen worden genoemd: Maaike Meuleman, Janni Kleijer en Reinier Siebrand vieren dezer dagen dat ze weer een jaartje ouder zijn geworden. Er zijn geen noemenswaardige ingekomen stukken. Van de rondvraag wordt wel gebruik gemaakt. Luthine meldt dat ze contacten heeft met de Rotaryclub in Venetië; zij komt daar later nog op terug. 81

Aart Kleijer spreekt zijn hartelijke dank uit aan de Rotarians die hem tijdens het stripspektakel hand- en spandiensten hebben verleend in het kader van de bestrijding van laaggeletterdheid. Hij hoopt dat deze hulp tot traditie kan uitgroeien.

spanning tijdens het stripspektakel Foto: Aart Kleijer

Hans Schoorlemmer meldt dat hij van Wiepko Bos vanuit Venezuela heeft gehoord dat er goede contacten zijn met Zuid-Afrika. Wie dit nog begrijpt is een kei. Ik heb er uit opgemaakt dat het om zaken rondom jeugduitwisseling gaat; ook dit wordt vervolgd. Rob Masseling meldt dat we binnenkort weer nieuws over het Lustrumweekend krijgen en vooral ook dat we dan het resterende deel van de eigen bijdrage mogen betalen. Daarna krijgt Dick Tromp het woord voor zijn lezing. Hij gebruikt de club vanavond als proefkonijn. Hij moet namelijk in oktober op een grote internationale bijeenkomst ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van 82

de fip (International Pharmaceutical Federation) een lezing houden over de wijze waarop in Nederland de apothekers te werk gaan. Hij vraagt ons dan ook om buitengewoon kritisch naar hem te luisteren en suggesties te doen voor verbeteringen in zijn verhaal. Als leidraad voor zijn verhaal, waarin hij schetst op welke manier de apotheker zijn rol in het totale plaatje van de Nederlandse gezondheidszorg invult, neemt Dick ons mee in het wel en wee van een virtuele patiënt. Hij noemt die patiënt de heer Goedbloed en heeft daarmee een 77-jarige ‘grumpy-old-man’ voor ogen. Uiteraard overkomt de heer Goedbloed van alles waardoor hij met de zorg te maken krijgt en iedere keer heeft ook de apotheker daar een aandeel in. Het is verbluffend om te horen dat enerzijds de dagelijkse praktijk in de apotheek buitengewoon complex is, maar anderzijds toch ook weer zeer goed is georganiseerd. Dick schetst daarbij de positie van de apotheker als die van een spin in het gezondheidsweb. Dat heeft, naar wij begrijpen, vele voordelen (zeker ten opzichte van het systeem in het ons omringende buitenland), maar ook een behoorlijk aantal valkuilen. Zeker als je zo gedreven in je vak bent en zo betrokken bij je cliënten zoals Dick, dan loop je in het huidige stelsel nog al wat financiële risico’s. En vooral is het lastig om de zo gewenste kwaliteit van de farmacie te handhaven. Er doen zich allerlei dilemma’s voor in dit krachtenveld dat vooral beheerst wordt door de nza en de zorgverzekeraars. Dick wordt veelvuldig geïnterrumpeerd en bevraagd tijdens zijn lezing en reageert keer op keer met veel kennis van zaken en een heldere uitleg. Onderwijl leren we ook nog wat over de organisatie van de Nederlandse farmacie ten opzichte van het buitenland. Nederlandse apotheken zijn bijvoorbeeld veel groter dan elders (in Nederland gemiddeld ruim 8.000 patiënten (Dicks apotheek heeft er 11.500); in het buitenland soms maar een fractie daarvan. In Nederland wordt veel meer gedaan aan de controle van aan patiënten voorgeschreven medicijnen en hun onderlinge werking of juist het gebrek daaraan. Vooral aan de groep die minder zelfredzaam is, moet veel tijd en aandacht worden besteed om een juist gebruik van medicijnen te bereiken. Dick noemt in dat verband de bejaarde patiënten (een groep die en veel me83

dicijnen gebruikt en toch vaak gaandeweg wat minder “vaardig” wordt). Deze groep vergt veel aandacht van de apotheker. Dat blijkt ook duidelijk uit het farmaceutische wedervaren van de telkens weer in Dicks verhaal opduikende heer Goedbloed. Natuurlijk heeft de apotheker veel contact met de huisarts en de ziekenhuizen. Ten aanzien van de eerste groep blijkt uit cijfermateriaal dat Dick heeft verzameld, dat er in het voorschrijfgedrag van huisartsen nog wel wat te verbeteren valt. Verder valt het op hoe de ziekenhuisapotheek veel geld verdient aan handelingen die in feite door de ‘gewone’ apotheker worden verricht. Daarover ontstaat in de club veel verbazing, maar desgevraagd laat Dick weten dat er toch weinig tegen te doen valt als je tenminste de zorg voor de patiënt voorop wilt laten staan en ook je beroepsethiek niet al te veel geweld wilt aandoen. Hij geeft overigens wel aan dat de (financiële) grenzen bij veel van zijn collega’s bijna zijn bereikt (of zelfs al overschreden). En dat zou kunnen gaan betekenen dat de farmaceutische zorg gaat verschralen met misschien zelfs af en toe wel een dodelijke afloop. Al met al gaf Dick ons een zeer openhartige inkijk in zijn wereld. Een inkijk waar we niet direct vrolijk van zijn geworden, maar waar we ook niet onmiddellijk een oplossing voor bij de hand hebben. Behoudens een aantal kleine verbetersuggesties, denken we dat Dick met dit verhaal op het komende fip-congres veel eer zal inleggen. Dat spreekt Daisy Trilk in haar dankwoord ook uit. Zij prijst Dick voor zijn zeer doorwrochte verhaal, maar we zijn eigenlijk niet anders van hem gewend. De namens ons door Daisy uitgesproken dank is er overigens niet minder om. NB Helaas was de heer Goedbloed aan het eind van Dick’s verhaal overleden, maar wij zijn ervan overtuigd geraakt dat dit zeker niet is veroorzaakt door een misser van de/deze apotheker; integendeel zelfs! chd Z

Z 84

Z

Donderdag 30 augustus

Aanwezig: 19 leden

Aanwezig: 19 leden Nadat de borden en het bestek zijn opgeruimd, de koffie is uitgeschonken, opent voorzitter Aart van der Maat de vergadering. Veel valt er deze keer niet mee te delen. Hugo Verlind hoopt op 3 september zijn verjaardag te vieren. Wim en Corine van der Kolk, Rob en Coby Masseling, Aafke Mandersloot en Henk Steenhuis vieren een dezer dagen hun respectievelijk huwelijksfeest. De voorzitter doet deze mededeling vergezeld gaan van een hartelijke gelukwens. Noch de secretaris, noch de penningmeester heeft iets op zijn lever en ook de rondvraag levert nauwelijks iets zinnigs op, zodat Henri Bouwmeester al heel spoedig aan zijn lezing kan beginnen. Waar laat Henri zijn licht deze avond over schijnen. Niet over alles wat met ict te maken heeft, niet over het zeilen, wat hij graag had willen doen, maar over een boek dat hij met de nodige moeite in handen heeft kunnen krijgen. Een boek van Peter Stuivenberg met de intrigerende titel: The Boogeyman. De Geschiedenis als Complot. Waar gaat het boek over? Over een complottheorie die Peter Stuivenberg, van huis uit onderzoeksjournalist, heeft ontwikkeld. De wereldgeschiedenis is een groot complot, gemanipuleerd door een stelletje bankiers en industriëlen, de zogenoemde Elite. Een theorie die enerzijds beangstigend is en aan de andere kant ook aanvechtbaar. Het doel van de Elite is om een chaos te scheppen en uit de chaos een nieuwe wereldorde te doen herrijzen. Een Phoenix die uit de as herrijst. In het boek worden tal van voorbeelden genoemd die zo’n complottheorie moeten staven. Henri heeft het boek met verbazing gelezen, maar weet niet precies wat hij er van moet denken. Wel ziet hij allerlei verschijnselen, met name in de media, die voeding geven aan het denken van Peter Stuivenberg. Peter Zevenbergen bedankt Henri, op zijn geheel unieke wijze, voor zijn lezing, hetgeen met geklap door de leden ondersteund wordt. jb Z

Z

85

Z

Rooster lezingen et cetera W

2012 06 sep do 13 sep do 20 sep do

Joop van Dijk, Stoppelsteiner Clubzaken Ger Oord

22–23 sept. 2012

Viering 65-jarig bestaan van de club

27 sep do

Interservice meeting met Lions etc.

04 11 17 18 25

okt okt okt okt okt

do do do do do

Martin Ekker Ivo Witteveen Avondje van 5+!! Clubzaken, presentatie commissies Bedrijfsbezoek Polderzicht, Mastenbroek

01 08 15 22 29

nov nov nov nov nov

do do do do do

Jack Tausch Sybe Schaap (n.a.v. boek “Het rancuneuze gif”) Chiel van Praag Gouverneursbezoek Wim van der Kolk

06 dec do 13 dec do 20 dec do

Ad Renes Sieth Delhaas (weerbarstig erfgoed) Kerstbijeenkomst

Avondje van 5+ is op 17 oktober 2012!!

W Versie van 1 september 2012

Donderdag 6 september Aanwezig: 24 leden, 2 aspirant-leden, en 2 gasten Er staat een mooi glas wijn op tafel, ons aangeboden door Gert Huisman. We weten allemaal van de ziekte van zijn zoon Bart, maar toch is er een goede reden om vanavond het glas te heffen. De berichten rondom de ziekte van Bart zijn positiever dan een paar weken geleden, bovendien is Bart in het huwelijk getreden met Dorien van ’t Ende. Ondanks alle gemengde gevoelens is er toch ook plaats voor dankbaarheid en vreugde. We delen dit met Gert en Greet door samen een dronk uit te brengen op het bruidspaar. Na de maaltijd opent de voorzitter de vergadering en gaat over tot de installatie van de twee aspirant leden Maril Kamp en Bram van Os. Maril heeft levensmiddelentechnologie gestudeerd in Wageningen en is 3 dagen in de week werkzaam in deze technologie. Bram is verzekeringsadviseur, woont in Tollebeek en is een schoonzoon van Ad Renes. We zien uit naar hun levensbericht. Een aantal aanvragen om steun gaan naar Community Service. Er is een bedankkaart voor getoond medeleven bij het overlijden en de begrafenis van Sia Klein Starink. Daarna is het woord aan Joop van Dijk, secretaris van de Stichting Kamper Struikelstenen. De Duitse kunstenaar Gunter Demnig (1947) is in 1990 met dit project begonnen. Zelf na de 2e W.O. geboren, heeft hij zich de vraag gesteld hoe al die verschrikkingen (de moord op 6 miljoen Joden en daarnaast op nog vele, vele anderen) hebben kunnen plaatsvinden in Nazi-Duitsland. Hij wilde deze slachtoffers van het naziregime (Joden, Roma en Sinti, homoseksuelen, verzetsstrijders etc.) gedenken door het aanbrengen van gedenkstenen op het trottoir voor de huizen van al die mensen, die door de nazi’s zijn verdreven, gedeporteerd en vermoord. Stolpersteine, struikelstenen, je moet er a.h.w. over struikelen en je moet je voorover buigen om de tekst te kunnen lezen. Ze geven de mensen weer een plek terug in hun stad. Inmiddels liggen er zo’n 33.000 stenen in Europa. In 2007 werden de eerste stenen in Borne (Nederland) gelegd, en 87

nadat in 2010 de Stichting Kamper Struikelstenen was opgericht, kwamen de stenen ook naar Kampen. 18 Stuks werden er gelegd voor Joodse huizen en in 2012 werden er nog eens 16 gelegd. 17 november 1942 was voor Kampen een zwarte dag. Alle Joodse inwoners werden uit hun huizen gehaald, gedeporteerd en zijn omgekomen in de vernietigingskampen van Nazi-Duitsland. Daarmee kwam er een einde aan de Joodse gemeenschap in Kampen. Onze club heeft toegezegd minstens 10 struikelstenen te willen bekostigen, 4 stenen zijn er inmiddels gelegd voor het huis van de familie Rudelsheim, 6 zullen later volgen. Naast het leggen van de struikelstenen zet de stichting zich in voor geven van voorlichting en educatie. Ook hoopt ze het boekje ‘Kinderen verhalen van de oorlog’, geschreven door Jaap van Gelderen en Daan van Driel opnieuw te kunnen uitgeven. De leden volgen met grote aandacht het verhaal van Joop van Dijk, die op indrukwekkende wijze een indrukwekkende geschiedenis voor het voetlicht brengt. Jan Bouma bedankt hem voor het verhaal over dit prachtige project, waarmee de herinnering aan de slachtoffers levend wordt gehouden. jb Z

Z

Z

Donderdag 13 september Aanwezig 24 leden en als gast Michaël Bres en Arjen Hendriks Huishoudelijk: De jarigen deze week zijn Aafke Mandersloot (13 september) en Linda van der Hulst (17 september). Ger en Sieka Oord vieren hun 54-jarig huwelijksjubileum. Secretaris Hans Renkema brengt het afmeldingsadres nog eens goed onder de aandacht: [email protected]. Dan moet er ook ter controle een cc naar: [email protected]. Hij heeft ook de website geactualiseerd. Vriendelijk verzoek: Probeer in te loggen en kijk of dat lukt. Zo niet, dan krijg je van Hans een nieuw wachtwoord. Tjiebe Hennephof kondigt nog een mailtje over het lustrum aan. Hij 88

houdt de spanning erin. Hans Renkema wacht nog even met het smoelenboekje om de nieuwe smoelen mee te kunnen nemen. Clubzaken: We kunnen nog wat geld doneren voor de Shelterboxen. In plaats van ¤ 10,– aan Jan de Groot en Rob Alferink te geven (bijdrage fellowship in de zomer aan het Ganzediep) wordt ons gevraagd dit bedrag voor de shelterboxen over te maken. Hoe? Nadere info volgt. Kavóca gaat in oktober naar Venetië. Er is een mooie poster. Luthine deelt folders uit. Hiermee gaat voor verschillende koorleden een ‘laatste wens’ in vervulling. Ook voor Luthine. Ze zit 20 jaar gediplomeerd in het vak en wordt in oktober 50. Ze nodigt clubleden uit om vijf dagen mee te gaan naar Venetië. Je bent ook welkom in de Rotaryclub van Venetië. De trip duurt van zaterdag 20 oktober t/m woensdag 24 oktober. Nieuwjaarsbijeenkomst. Donderdag 3 januari is vakantie en minder geschikt als datum. We kunnen gewoon club houden, een fellowship waarbij ook de Past Rotarians worden uitgenodigd. Bij de laatste bijeenkomst was de opkomst van de leden minimaal. De meningen verschillen over de invulling van de nieuwjaarsbijeenkomst. De vergadering stelt voor een pool op de website te organiseren. Deze kan helpen er uit te komen. Hugo stelt een Nieuwjaarsduik in De Duiker voor, dan ben je er ook uit. De programmacie. zal zich nader beraden. Het lustrumproject: Ger Oord licht het project toe. In het nieuwe Margaretha komt een binnentuin. Ger heeft een goede ingang bij het bestuur van Margaretha. Men is enthousiast voor dit gratis podium voor muziek, sprekers en creativiteit. We hebben een budget van ¤ 11.000,– en we kunnen nog circa ¤ 10.000,– sparen. De plek is overdag altijd bereikbaar, ’s avonds in overleg . Er zijn nog wel een aantal vragen. Hoe gaan marketing, werving en publiciteit gebeuren, wie neemt hiervoor de verantwoordelijkheid? We moeten het plan nog verder uitwerken. Maar het gaat wel door. Margaretha zelf heeft er ook belang bij. Over drie jaar is de tuin klaar en zal dus ook de plek gerealiseerd zijn. hs Z Z Z Donderdag 20 september

Aanwezig: 25 leden en 1 gast

Aart van der Maat, onze voorzitter heet ons welkom. Er zijn geen jubilea. 89

De secretaris meldt dat de maandverslagen vanaf juli 1947 online op onze website zijn gezet. Het op cd zetten is veel werk en is niet meer van deze tijd. De secretaris was van plan in het kader van het lustrum een nieuw ‘smoelenboekje’ te laten verschijnen. Omdat er binnenkort enige nieuwe leden worden geïnstalleerd ziet hij daarvan af. Het boekje komt later. Het programma voor de komende weken ondergaat enige wijzigingen. Volgende week donderdag 27 september nodigt de Lionsclub Kampen ons uit, in het kader van de jaarlijkse interservice meeting, om 19.30 uur naar de Koggewerf te komen. Evert Stel en Inge de Graaf van het schip ‘De Meander’ zullen ons dan informeren over hun project: Vaarwens voor terminale patiëntjes. Verder is het zaak de komende week de achterzijde van ons maandbericht goed te consulteren vanwege wijzigingen in het programma, sprekers en dergelijke. De gewijzigde agenda staat ook op de website!! Volgende week donderdag 27 september komen we niet naar De Duiker, maar gaan we rechtstreeks naar de Koggewerf. De programmacommissaris meldt ons af bij De Duiker. Luthine Postuma heeft voor de deelnemers aan de Venetiëreis van haar koor Kavóca nog enige informatie voor hen die deze reis gaan mee maken: zingen in de San Marco!! Hierna is het woord aan Ger Oord. Zijn lezing gaat dit keer over zijn hobby: kunst. En in bijzonder het bronsgieten. Het schilderen geeft Ger veel genoegen, maar het bronsgieten doet hij zichtbaar met veel plezier. Ger geeft ons informatie over het proces wat doorlopen wordt bij het gieten van brons: beelden, maskers e.d. Soms wil hij iets maken: een kop, soms verschijnt er iets spontaan. Het zien van vrouwelijke vormen leidde spontaan tot een oervorm vrouw: Ger’s oervrouwtje. Ger bezweert ons dat enige gelijkenis met Sieka niet aanwezig is. Het gieten van brons laat Ger doen in Dronten bij een kunstenaar. Voor het brons gebruikt men oude centen. Niet vanwege deze centen maar wel vanwege de hoge prijs van brons is het een dure bobby. Het maken van een kop kost al gauw ¤ 350,– Ook het patineren van de bronzen vindt Ger een fascinerende bezigheid. Ger laat ons verschillende creaties, die hij gemaakt heeft, zien. Tenslotte vertoont Ger enige lichtbeelden die ons het proces van bronsgieten en de resultaten ervan laten zien. 90

Tijdens de vragenronde doet Ger nog een ontboezeming: hij legt zich tijdens het schilderen ook toe op naaktstudies. Een ramenlappende glazenwasser was dermate onder de indruk van zijn ‘kunst’ dat het raam een extra lange beurt kreeg. Deze man kon zijn ogen er niet vanaf houden. Geert Steen Redeker bedankte Ger voor zijn boeiend verhaal. ak Z

Z

Z

13e Lustrum zaterdag/zondag 22-23 september Aanwezig: 30 leden en 31 partners/Inner Wheelsters en 1 Past Rotarian = 65 personen Zaterdag 22 september Rotaryclub Kampen bestond 21 juli jl. 65 jaar. Dit 13e lustrum vieren we dit weekend. Zaterdag 22 september trekken drie kwart van de leden van de Rotaryclub Kampen naar Friesland. Ook zijn, zij het voor de laatste keer, leden van Inner Wheel Kampen uitgenodigd. Inner Wheel is een zelfstandige serviceclub geworden en niet meer gelieerd aan Rotary. Als Past Rotarian gaat Herman Verlind mee vergezeld door zijn Heleen.

Ontvangst Foto: Margriet Roukema

De lustrumcommissie ontvangt ons op de parkeerplaats van Mac Donalds in Lemmer. Aldaar krijgen alle genodigden een prachtig wit sjaaltje met 91

Rotary-embleem. Tevens probeert de commissie ons op het verkeerde been te zetten door ons een keuze te laten maken op de menulijst van Mac Donalds. Dit ontlokte commentaar: “Is dit het niveau van het weekend”. Cruciaal is het Frysk Paspoart. Hiermee krijgen we toegang tot Friesland (de Zuid-Westhoek), waar het lustrumfeest zich zal afspelen. De commissie overhandigt ons een routebeschrijving. Het Ir. D.F. Woudagemaal is onze eerste bestemming. Na de koffie bekijken we deze magistrale belevenis van stoom, architectuur en water. Tijdens de rondleiding wordt ons verteld hoe de ketels op stoom worden gebracht en hoe de enorme machines worden aangezet. Wat een vermogen! In 24 uur kunnen deze machines het Snekermeer leeg pompen. Het fraaie weer en indrukwekkende vergezicht over het IJsselmeer dragen bij aan het welslagen van dit bijzondere bezoek.

de omroepers in stad en kerk Foto: Jan Bouma

De volgende bestemming is het stadje Sloten. Na de uitstekende lunch (de kroketten vinden gretig aftrek) in het etablissement ‘De Mallemok’ (= de malle meeuw en symbool voor het gevoel van vrijheid dat ieder ervaart die de Friese wateren bezeilt) worden we rondgeleid door stadsomroeper Pieter Haringsma. Een dergelijke rondleiding moet men meemaken: een belevenis. Hij lardeert zijn verhalen over de stad (o.a. de stedelijke waslijn, de schandpaal, de gevangenis en andere bezienswaardigheden) met 92

de nodige ‘geestige’ opmerkingen: “Hoe groter de gemeente, hoe duurder voor de burger”, “nieuwe kerken hebben geen haan meer op de toren, er komt toch geen kip meer in de kerk”, “de toerist moet je niet uitmelken, maar melken”, “bent u weleens in Veenhuizen geweest?” en de argeloze bevestiger wordt weggezet met de opmerking “hebt u er lang gezeten?” De stad is ingedeeld in een jambuurt, een karbonadebuurt en een kangoeroebuurt (hoge sprongen, niets in de buidel). Pieter bezorgt ons een sprankelend uurtje. Vele aardige plekjes doorspekt met evenzovele anekdotes en spitsvondigheden, worden aangedaan. Na dit bijzondere bezoek aan Sloten vervolgen we onze reis. Halverwege de middag bereiken we hotel de Galamadammen. We betrekken onze kamers en worden daarna verwacht in de bar. Onder het genot van een drankje en de vrolijke klanken van twee accordeons ontmoeten we elkaar. Ger Oord en Tjiebe blijken uitstekende ‘muzikanten’ te zijn. Zij bespelen de trekzak op een bijzonder vaardige manier. De commissie blijkt wel van een practical joke te houden. Het duurt even voor we doorhebben dat de klanken van een cd-tje uit de balg komen.

de plagiërende muzikanten Foto: Margriet Roukema

Na een uitermate gezellig borreluurtje is het tijd om ons voor te bereiden 93

op de feestavond. Om half acht verschijnen fraai uitgedoste dames en opgedofte heren in de feestzaal. Alvorens aan tafel te gaan wordt van iedereen een foto gemaakt. Onder voor het oor aangename klanken van de band Cajun Beuno uit Koudum, gaan we aan aan tafel. De voorzitter van de feestcommissie, Tjiebe, heet ons welkom en deelt mee dat op hetzelfde moment dat wij aan tafel gaan Anneke Booij, Karlijn en Paul verrast worden met een diner aan huis, dat verzorgd wordt door Etienne van den Burg van de Bottermarck. Na het voorstellen van de band en het staand zingen van het Friese volkslied genieten we van een uitstekend diner. Tijdens de pauzes tussen de gangen, kunnen we ons bezighouden met de jeugdfoto’s die we hadden ingeleverd. Er ontstaat een vermakelijk spel van ruilhandel, slinkse pogingen tot achterhalen van wie bij welke foto past, ja zelfs van je reinste diefstal. Lijsten worden ‘gejat’ en overgeschreven. Het is een bezigheid die velen in de ban houdt, anderen worden door de opzwepende klanken van de band aangezet tot geschuifel, of uitbundiger dansvormen, op de dansvloer. De voorzitter van de club, Aart van der Maat bedankt tussen twee gangen door de lustrumcommissie met een flesje witte en rode wijn. Hij feliciteert vervolgens Inner Wheel met het 11e lustrum en biedt presidente Cora Renkema een geschenk aan. Het is de laatste keer dat Rotary en Inner Wheel Kampen gemeenschappelijk het lustrum vieren. Aart wenst de zelfstandig verdergaande serviceclub alle succes. Cora op haar beurt feliciteert hartelijk onze club en overhandigt als geschenk een bijdrage voor ons project ‘de shelterbox’. Tegen twaalven worden we met zachte hand uit de feestzaal verwijderd en verplaatst het feest zich naar de bar, waar om 01.00 uur het doek valt van een zeer gezellige en geslaagde feestavond. Vijfenzestig personen vierden 65 jaar Rotary Kampen. ak Zondag 23 september Slapend gaan we naar de zondagochtend. ’s Morgens worden we ondanks de vergeten reiswekker en het falen van de hotelwekker op tijd wakker. We zijn lang de laatsten niet voor het overvloedige ontbijt. 94

Dan om 10.00 uur worden we op pad gestuurd met een verrassingsrit door het mooie Friese landschap. De eerste stop is ‘It Heidenskip’. Daar krijgen wij het eerste stempel in ons Frysk paspoart: lu, bezichtigen wij de fierljepschans van de Fierljepvereiniging en dan het kerkje van de vader van Freek de Jonge. Niet de kerk zelf, die is gesloten, maar veel wordt vergoed door het aandoenlijke gedicht van Freek in een vitrine aan de muur van de kerk over een kerkdienst die hij als “jongetje op zondagmiddag” meemaakt “op zijn plaatsje in de ouderlingenbank”. Ik citeer het ontroerende slot: Thuis wacht moeder nog met thee Ik mag de togakoffer dragen En een volgend keer weer mee Jongetje op zondagmiddag In de ban van vaders stem Dat niets begrijpt maar heel goed luistert Of hij zacht klinkt of met klem Jongetje op zondagmiddag Dat niets begrijpt van de heilige geest Maar hoort dat die stem op zijn mooist klinkt Als vader uit de bijbel leest Verder gaat het dan weer het dorp uit langs de molen naar Hindelopen. Een vergeten komma vóór ‘langs de molen’ brengt ons aan het twijfelen, maar rijden op aanraden van een jeugdig adviseur toch maar door en komen aan in Hindeloopen, waar de toren zich liefdevol naar de kerk toe buigt. Aan de voet ervan bevindt zich ’t Kalkoentje. Daar krijgen we het tweede stempel in het paspoart, niet de enige letter die ik verwachtte, maar -st. Koffie met appeltaart wordt ons voorgeschoteld. We mogen de Hindelooper kerk bezichtigen en gaan nog even de dijk op om de blik te laten gaan over de kalme en vredige wateren van het IJsselmeer. Voort maar weer over Stavoren naar het kerkje in Harich. Daar krijgen we het derde stempel, niet -hof maar natuurlijk -rum: lustrum. Nu bezitten wij een ‘geldig’ paspoart! Daarmee gewapend gaan we de kerk binnen, waar Hans Schoorlemmer een indrukwekkende overdenking houdt naar Johannes 81−11 , over de overspelige vrouw. Moet zij naar de wet van Mozes gestenigd worden, zo luidt vrij vertaald de strikvraag van 95

de schriftgeleerden en de Farizeeën. ‘Wat vindt ú ervan.’ Zijn antwoord is verbluffend: ‘Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen’. Geen steen wordt gegooid. Ook Hans staat te midden van 6 meegenomen forse grindstenen. Ook deze 6 stenen blijven liggen, al mag iemand onzer de zwaarte en hardheid ervan even voelen! Ger Oord vertelt ons over de bouwkundige facetten van de kerk. Er zijn geen steunberen aan de buitenkant, maar trekbalken van binnen verbonden met muurankers verhinderen het uiteenspringen van de kerk. Want ondanks een houten dak zijn de uiteenwijkende zijwaartse krachten aanzienlijk. Ook vertelt hij iets over de unieke torenspits die met bakstenen opgemetseld is. Wikipedia telt er in totaal 18, waarvan 3 in Friesland: Harich, Surhuizum en Hoorn op Terschelling. Ger noemt deze torens obelisken, terwijl ik altijd dacht dat die monolithisch waren. Niet dus!

obeliskspits van Harich Foto: Jan Bouma

Daarna begeven we ons lopend naar het Landgoed-Hotel Welgelegen, “op een steenworp afstand” van de kerk. Daar wacht ons een luisterrijke lunch met soep en kroket. Omdat wij aan ‘wandelbuffetten’ gewend zijn loopt het ‘afhalen’ gesmeerd. Alleen de kroketten, geen een te veel, worden per tafel op een schaaltje uitgeserveerd. 96

Onderwijl vindt de prijsuitreiking plaats: twee tafels hebben 43 van de vijftig foto’s goed geduid. Aart Kleijer had het er al over in zijn verslag: ‘Lijsten werden ‘gejat’ en overgeschreven’. Hier het onvervalste bewijs: twee lijsten met precies hetzelfde aantal goede oplossingen! Ze krijgen allemaal als prijs: een in Fries pakpapier (motief Fryske flagge: (7) banen: (4) blauwe, (3) witte en (7) pompeblêden) verpakte sûkerbôle. En er is een sûkerbôle voor onze predikheer Hans Schoorlemmer. Nogmaals bedankt voorzitter Aart van der Maat de commissie: “haar komt alle lof toe”! En daarmee is dit lustrumweekend ten einde. En dat hele weekend speelde zich af in Friesland onder de Friese vlag die op elke aanwijzing van de commissie prijkte evenals het Rotary-embleem, terwijl geen van de commissieleden in Friesland geboren en getogen is. Ik vermoed dat bij deze keuze de Friese voornaam van een geboren Kampenaar als Tjiebe de doorslag heeft gegeven! Een goede keuze. Tsjoch! Wy hawwe ús tige fermeitsje (zie Frysk paspoart onder Op syn Frysk)! lbs Z Z Z Donderdag 27 september: Interservice Meeting Aanwezig: ± 55 personen Iets vóór halfacht ben ik op de Koggewerf. Een paar figuren bewegen zich waterwaarts, naar de Meander, vermoed ik. We mogen het schip geheel bekijken, ook de slaapkamer van Evert Stel en Inge de Graaf, waarvan de deur normaliter gesloten blijft. We zijn hier op uitnodiging van de Lions, die deze gelegenheid hebben aangegrepen voor een Interservice Meeting. Een snelle actie van Tjiebe Hennephof heeft voor de aanwezigheid van ook onze club gezorgd. Er is dus een gemengd gezelschap van Lions, Rotarians, Inner Wheelsters, Soroptimisten en Round Tablers. In de gezellige Taveerne nemen we plaats en krijgen koffie met cake aangeboden. Ik had daar even verder moeten kijken dan de spreekwoordelijke neus, en ik zou hebben gezien dat de scribent van deze avond, die als geen ander geëquipeerd is voor het schrijven van dit verslag, en geen zijner medescribenten op mij na aanwezig zijn. Er worden dus geen aantekeningen gemaakt. 97

Haast meteen start Evert zijn indrukwekkende beamerlezing. Onze aandacht wordt direct geheel in beslag genomen. Hoewel van huis uit orthopedist, was hij altijd al gek op alles wat vaart. Dit laatste leidde tot het ontwerpen en bouwen van een aantal bekende schepen. Hij ziet dit zelfs als zijn roeping. Zij passeren de revue. Het ultieme schip qua snelheid en bestuurbaarheid is volgens Evert de loodstender. De romp van zo’n loodstender heeft hij van maart 2002 tot april 2003 geheel gerestaureerd en voorzien van een nieuwe opbouw, dekplan en layout, motoren, navigatie-apparatuur en interieur: de Meander. Nadat Evert en Inge gestopt zijn met werken, gaan ze aan boord van dit schip wonen en besluiten zij, om meer inhoud aan hun leven te geven, zich als vaarvrijwilliger aan te melden bij enkele wensstichtingen. Na deze aanmelding verwezenlijken ze een aantal vaardagen met langdurige en terminale kinderen en volwassenen. “De voldoening die het het geeft om patiënten en hun gezinnen een dag ellende te laten vergeten alsmede het enthousiasme van onze vaargasten na dien, heeft ons eind 2007 nog meer gemotiveerd om dit werk met energie voort te zetten en uit te breiden.” En zo is, omdat de aanmeldingen steeds frequenter werden en het aantal vaardagen opliep tot gemiddeld drie per week, dankzij enkele sponsoren de Stichting Vaarwens op 20 maart 2008 opgericht. Alle donaties komen voor 100% ten goede aan de gratis vaardagen voor langdurige zieken en preterminale gasten met familie. Het schip, hun privébezit en huis, stellen Evert en Inge beschikbaar en alle kosten van brandstof, lunches en andere benodigdheden zijn voor de Stichting. Verder is het puur vrijwilligerswerk. Er blijft dus niets hangen aan de spreekwoordelijke strijkstok. Tot nu toe hebben zij ruim 170 vaardagen gemaakt met ongeveer 1500 gasten aan boord. De verslagen ervan die Evert ten tonele voert zijn ontroerende staaltjes van hulpvaardigheid en medemenselijkheid. Veel verslagen zijn na te lezen op de website www.stichtingvaarwens.nl en in een drietal boeken van zijn hand: ‘Bootjesgroei/Wie vaart, beleeft’, ‘Wel Varend Ondernemer’ en Raasdonders en Bramstaglopers’. Het gironummer van de Stichting is 5659179. Lions voorzitter Piet Bosman overhandigt Evert als dank een kistje met champagne en andere uitgelezen wijnen en aan Inge de traditionele bos 98

bloemen. De collecte bracht ¤ 480,– op en namens 4 van de aanwezige serviceclubs wordt hun een cheque aangeboden van ¤ 2.000,–. lbs Z Z Z

99

Rooster lezingen et cetera W

2012 04 11 17 18 25

okt okt okt okt okt

do do do do do

Martin Ekker Ivo Witteveen Avondje van 5+ Clubzaken, presentatie commissies Bedrijfsbezoek Polderzicht, Mastenbroek

01 08 15 22 29

nov nov nov nov nov

do do do do do

Jack Tausch Sybe Schaap (Het rancuneuze gif) Chiel van Praag Gouverneursbezoek Wim van der Kolk

06 13 20 27

dec dec dec dec

do do do do

Ad Renes Sieth Delhaas (weerbarstig erfgoed) Kerstbijeenkomst Geen clubbijeenkomst 2013

03 10 17 24 31

jan jan jan jan jan

do do do do do

Nieuwjaarsbijeenkomst Wim Kamphuis Corné Sukaldi Henk de Velde Daisy Trilk

W Versie van 1 oktober 2012

Eerst even nog het goedmaken van een omissie. In het vorige maandbericht zijn per abuis de foto’s van de installatie van Bram van Os en van Maril Kamp niet opgenomen. Hier zijn ze.

de installaties Fotos’: Hans Renkema

Z Donderdag 4 oktober

Z

Z

Aanwezig: 24 leden en 2 ‘gasten’-leden

Na de maaltijd heet voorzitter Aart van der Maat onze twee gasten Arjen Hendriks en Michaël Bres weer welkom. Vanuit de zaal wordt opgemerkt dat we nauwelijks meer van gasten kunnen spreken; zo vaak zijn ze nu al aanwezig geweest. We noemen hen dan ook vanaf nu tot het moment dat ze echt lid worden ‘niet-geïnstalleerde-leden’. Direct daarna condoleert Aart namens de club Michaël met het overlijden van zijn vader; de club heeft ook al een rouwkaart gekregen. Verdere ingekomen stukken zijn de brief waarin Ivo zijn afscheid aankondigt en een brief van de vrijwilligerscentrale Kampen met een aanbod van diverse cursussen. Aart deelt nog mee dat onze club tijdens de Interservice Meeting van vorige week een bedrag van ¤ 500,– heeft geschonken aan de Meander. 101

Verder memoreert hij nog het succcesvol verlopen lustrumweekend en roemt nogmaals het werk van de lustrumcommissie. Hugo Verlind sluit daarbij aan door — mede namens Brenda en vanuit een licht gevoel van gêne — als goedmakertje voor hun beider (te) bescheiden bijdrage aan de overige drie leden een flesje wijn aan te bieden. Er is slechts één verjaardag te melden en wel die van Truus Steen Redeker op 5/10. In de rondvraag wijst Wiepko er op dat er op zijn broer Dick gestemd kan worden bij de verkiezing tot ambassadeur van de verdraagzaamheid. Wiepko heeft daar in een eerder stadium ook al eens iets over verteld. Zijn oproep: ga naar de site www.paleisvandeverdraagzaamheid.nl en stem op broer Dick Bos. Verder wordt in de rondvraag een foutje hersteld in het verslag van de lustrumviering: die begon uiteraard niet op zaterdag 22 juli, maar op 22 september. Dan krijgt Martin Ekker het woord voor zijn eerste lezing in onze club. Geen levensbericht ditmaal maar een verhaal over zijn bedrijf AccomAd, accommodatie- en bouwadviseurs. Martin heeft vanavond als parttime wethouder (hij noemt het zelf een betaalde hobby) nog andere verplichtingen; daarom is zijn lezing vrij kort. Toch weet hij aan de hand van een powerpointpresentatie duidelijk uit de doeken te doen waar AccomAd zich mee bezig houdt. De corebusiness van zijn bedrijf is het maken van meerjarenonderhoudsplannen (mjop) voor allerlei soorten onroerend goed. Dat varieert van zwembaden, het Concertgebouw en andere monumentale panden in Amsterdam tot gewone woonhuizen. De bedoeling van een mjop is om inzicht te krijgen in de meerjarige kosten van een onroerend goed en dat kan dan weer helpen om een verantwoorde exploitatie te realiseren of een juist (dat wil zeggen niet te hoog i.v.m. mogelijke achterstallig onderhoud) aankoopbedrag te betalen. Martin laat ons in diverse sheets zien hoe zijn medewerkers te werk gaan om te komen tot een nen 2767 gecertificeerde conditiemeting van een onroerend goed. En vervolgens toont hij ons met een concreet voorbeeld hoe zijn bureau zeer gespecificeerde rapporten (mjop’s) aan de opdrachtgevers presenteert. AccomAd bestaat nu een jaar of tien en heeft klanten door het hele land. Blijkbaar is het bestaansrecht dus ruimschoots vast 102

komen te staan. Omdat uw scribent niet zo erg technisch is (en dat is nog voorzichtig geformuleerd) beperk ik me in mijn verslag tot de hoofdlijnen en geef geen technische details. Wel is (ook mij) duidelijk geworden dat AccomAd voor zijn opdrachtgevers een echte meerwaarde heeft. Voor diegenen die zich verder in de materie willen verdiepen, heeft Martin ook nog overzichtelijke schriftelijke documentatie meegenomen. Diverse leden van de club maken van zijn aanbod om dat mee te nemen gebruik. Martins verhaal wordt onderbroken door allerlei vragen en ook na afloop daarvan beantwoordt hij met grote deskundigheid vragen vanuit de club. Al even na zevenen krijgt Henk de Velde het woord om een dankwoord te spreken. In welgekozen bewoordingen dankt hij Martin voor zijn vlotte en leerzame verhaal. We onderstrepen dat met applaus. chd Z

Z

Donderdag 11 oktober

Z Aanwezig: 29 leden

Aart van der Maat begroet ons en memoreert het bijzondere van deze clubbijeenkomst: een ikoon verlaat ons. Ivo Witteveen wordt 12 oktober tachtig jaar en dat is voor hem de reden om zijn lidmaatschap van de Rotaryclub Kampen te beëindigen. De voorzitter meldt twee verjaardagen: Jan Staps 13-10 en Rob Alferink 16-10. De secretaris deelt mee dat 1 november a.s. Arjen Hendriks en Michaël Bres zullen worden geïnstalleerd. Arjen Hendriks vraagt aandacht voor een project voor gehandicapte jongens/mannen: gaat naar Community Service. Voor hen die zich nog willen inschrijven voor het bedrijfsbezoek op de 25e oktober moeten dat doen per mail bij Hans Renkema. Aafke is helaas vanwege ziekte van haar zoon de komende tijd frequent afwezig. Hierna is het woord aan Ivo. Hij heeft zijn laatste lezing in onze club zorgvuldig gepland. Na het lofprijzen van het elkaar onderling steunen van en door clubleden neemt Ivo ons mee terug in de tijd. Het is machtig prachtig, vannacht wordt Ivo tachtig. Ivo motiveert zijn subjectieve keuze waarom hij meent na zijn tachtigste verjaardag ons te moeten verlaten. 103

het afscheid Foto: Johann van den Noort

Aan de hand van korte teksten op kaartjes neemt Ivo ons mee door zijn leven. Voor 1932 was de IJsselmeer nog Zuiderzee. Vissers vochten om lijfbehoud. Het was armoe troef. Het Wilhelmus werd volkslied en Hitler kwam aan de macht. Ivo’s ouders waren in 1928 in Koudum gaan wonen. In de omgeving van It Heidenskip (ons bekend van het lustrum) liggen zijn roots. Op een kleine boerderij met een moeder die uit de stad kwam groeit Ivo op. Zijn moeder had haar mulo-diploma gehaald, wat voor die tijd niet gebruikelijk was voor een meisje. Ook speelde ze piano. Een meisje uit de stad die boerin werd op een hoeve zonder stromend water en elektriciteit. In 1934 verhuist het gezin met 5 kinderen naar Heeg. Uiteindelijk zijn er 12 kinderen in het gezin Witteveen. Ivo schetst het ouderlijk gezin als warm en betrokken met een hechte band. In Heeg beleefde Ivo de oorlog. Waar het nu bruist door levendige watersport heerste toen rust. De oorlog was een sobere tijd, gebrek hebben ze echter niet geleden. Het was wel een spannende tijd: evacués, onderduikers (20 personen). Spanningen heeft Ivo niet ervaren. Wel heeft de fusillering van een verzetsman diepe indruk op hem gemaakt. 104

In de crisistijd verdubbelde de veestapel van zijn vader. De oude boerderij uit 1856 (met bedsteden) werd gesloopt en weer opgebouwd, met stromend water en 5 à 6 slaapkamers. De telefoon deed zijn intrede. Het eerst bij de herenboer. Ivo had er zijn eerste telefoonervaring. De geantwoorde zinsnede:“t Is mooi weer” bracht hem schrik aan. Het rooms-katholieke geloof was leidraad in het leven maar werd niet dogmatisch beleefd. Het was iets moois en goeds. Gereformeerden mochten op zondag niet fietsen de rooms-katholieken gingen naar de kroeg. Ivo krijgt de gelegenheid te studeren. Via de mulo bezocht hij in Oudenbosch de kweekschool. Hij hield er vrienden voor het leven aan over. Er is elk jaar nog een reünie. Het dierbaarste advies van de directeur was: “Durf tijd te verliezen”. Ivo deed veel aan sport. In 1953 heeft Ivo, na de watersnood, geholpen in Zeeland. Ivo werd onderwijzer. Via Heerenveen, Zwolle, Neede en Coevorden werd hij in 1969 benoemd tot directeur van de Hanzeschool in Kampen. Zijn voordracht ging gepaard met enig politiek gekrakeel, maar kwalificeerde Ivo als iemand van uitstekende kwaliteit. Organiseren lag Ivo beter dan het lesgeven. Kampen was een enerverende tijd: mammoetwet, mdgo, inas, verbouw en fusies. Na fusie perikelen mocht Ivo met vervroegd pensioen. Ivo heeft Kampen in zijn hart gesloten, hij woont er nog. Hij voelt er zich als een vis in het water. Hij wordt slechts boos als anderen hem de wet gaan voorschrijven en hem gaan verbieden op zondag met zijn kleinkinderen naar de kermis te gaan om van een suikerspin te snoepen. Dan blijkt dat Ivo ons nog veel meer te vertellen heeft, hij heeft te veel kaartjes. Ten slotte vertelt Ivo wat Rotary hem en Paula hebben geschonken. Rotary heeft hun leven verrijkt en is voor hen zeer waardevol geweest. Het is Ivo een groot voorrecht lid te mogen zijn geweest van Rotary Kampen. De voorzitter bedankt Ivo. Het was ons een voorrecht dit lid in ons midden te hebben gehad. Een lid welke geïnteresseerd was in mensen. Een lid die zijn talenten heeft ingezet voor de medemens, voor Rotary. Hij diende onze club en Rotary: Service Above All. Een clubikoon heeft afscheid genomen. ak Z

Z 105

Z

Donderdag 18 oktober

Aanwezig: 24 leden

Huishoudelijke wetenswaardigheden: de installatie van Michaël Bres en Arjen Hendriks zal plaatsvinden op 1 november a.s. Jarigen en jubilea: Rikie Diekerhof, Thea de Groot en Anneke Booij verjaren deze week; Marco en Yvonne van Ameijden zijn zes jaar getrouwd. Johann van den Noord wordt gefeliciteerd met weer een prijs voor zijn tsunamikering. Het betreft de Wallstreet Journal Innovation Award. Hij wordt hij er financieel “niet wijzer” van. De prijs werkt wel als reclame. Het project loopt inmiddels over de hele wereld. Aafke wijst ons de weg naar Oude Wetering 139 in Mastenbroek i.v.m. het bedrijfsbezoek aan Polderzicht. Rij naar Kamperzeedijk-Oost en ga bij garage Selles rechtsaf. Na een kilometer verschijnt Polderzicht aan je rechterhand. Clubzaken: gang van zaken bij de commissies. Bij dit onderdeel leidt Brenda als inkomend voorzitter de vergadering. Dick Tromp voert namens de nieuwe ledencommissie het woord. Dick gaat prat op een actieve en creatieve club. Er is een snellere regeling voor nieuwe leden en een aspirant-lidmaatschap ingevoerd. Zes nieuwe leden zijn geïnstalleerd. Deze kwamen bij twee al eerder geworven leden. Er zit er nog één in de pijplijn. Dick moedigt daarom aan met nieuwe namen te komen. Het mentoringprogram begint nu na het lustrum. Namens de commissie alfabetisering krijgt Aart Kleijer het woord. Hij maakt melding van een stuurgroep waarin ook de wethouder en de bibliotheek zitten. De uitvoeringsgroep ‘Kampen met Taal’ wil voorlezen in taalzwakke gezinnen stimuleren. De Soroptimisten (5) willen gaan voorlezen. Dit project vereist financiële ondersteuning. Een actie die op stapel staat is ‘Het Groot Dictee Der Nederlandse Taal’. Dit idee is eerder uitgevoerd door de Rotaryclubs Drachten-De Wouden en Beilen. Er zijn draaiboeken. Deelnemers en bedrijven betalen bij deelname. De leden van onze club dienen zich in te zetten: deelnemers werven, correctie van de gemaakte dictees enz. De commissie alfabetisering krijgt adhesie dit project te realiseren. De wakkere Jan de Groot doet verslag van de slapende commissie JobRotary. Jan stelt voor de commissie de slaap van commissie over te laten 106

gaan in een zachte dood. Het enthousiasme bij de gemeente ontbreekt en de commissie ziet ook weinig mogelijkheden. Er wordt elders op professionele wijze gewerkt om mensen naar een baan te begeleiden. De vergadering vindt opheffing toch te vroeg. Juist in de tussentijd tussen werkloos zijn en begeleiding kan de commissie aanspreekpunt zijn. Aan ondergetekende wordt namens de Jeugdcommissie het woord gegeven. De commissie is van plan in de zomer van 2013 weer vier jongeren uit te zenden naar Kaapstad. Momenteel ligt er een verzoek aan de Rotary Kaapstad of zij volgens de voorwaarden van New Generation Exchange willen meewerken. Zij betalen dan alle verblijfkosten van de jongeren daar. Het is de vraag of men akkoord gaat. De communicatie loopt na aanvankelijk enthousiasme moeizaam. De vergadering vraagt naar de financiële onderbouwing van de kosten die wij maken (ticket en verzekering). Elk jaar sparen we ¤ 500,–. Bovendien denken we van de jongeren een bijdrage te kunnen vragen. Tjiebe Hennephof uit zijn tevredenheid als voorzitter van de lustrumcommissie. Ze zijn scherp op de inkoop geweest. Daardoor is er geld over voor een shelterbox en ook nog voor iets extra’s. Hij kijkt terug op een zeer geslaagd lustrum. Verschillende leden vragen waar de staatsieportretten blijven, de foto’s met de lijst? Tjiebe verzekert dat deze nog komen. De avond wordt besloten met een applausje voor onszelf. hs Z

Z

Z

Verrasingen in Venetië 19/22 oktober 2012 Eigenlijk stond het allang op de to do list van Cora en mij: een bezoek aan Venetië. Het was er nog niet van gekomen. Toen kwam het avondje van 5/6 op 18 april jl. Gastvrouwe Luthine verrast de aanwezige Rotarians met de mededeling dat Kavóca in oktober naar Venetië zal gaan, de bakermat van de oosterse en westerse kerkmuziek, van architectuur en kunst. In de beroemde San Marco speelde Vivaldi in het orkest dat de diensten begeleidde. Nu zal Kavóca — samen met koristen van ‘The Coventry Singers’ en Young Kavóca — waarschijnlijk koorzang verzorgen in missen in deze basiliek. Voor Luthine een waar hoogtepunt in haar

107

carrière en voor Kavóca een mijlpaal in internationale optredens. Ter gelegenheid van haar 50ste verjaardag zal ze alles op alles zetten om dit te realiseren. “Als dat lukt, kom ik luisteren”, zei ik spontaan. En niet alleen ik. . . Het lukte. Daarom dit jaar een herfstvakantie in Venetië. We boffen. Uit het vliegtuig geen druilerig weer zoals op Schiphol maar prachtig weer. Een mooi hotel in Dorsoduro, vlakbij de Accademiabrug over het Grande Canal, niet ver van de San Marco. We zijn een paar dagen eerder gegaan en genieten van deze bijzondere stad met zijn vele architecturale hoogtepunten. Geen auto’s en fietsen, alleen bootbussen, watertaxi’s en gondels. Daarnaast wandelen. Over pleinen en bruggen, en door smalle straten. Het is gezellig druk, maar niet overvol. Al wandelend besef ik waarom we de stad niet eerder bezochten. Met hoge zomertemperaturen en massa’s toeristen moet het hier een stuk minder aangenaam zijn. Een eerste bezoek brengen aan de San Marco en het voorliggende plein. Komend vanuit het daglicht oogt de kerk van binnen somber, ook als we aan het donker gewend zijn. Al wandelend onder de gewelven valt de enorme rijkdom op van deze kerk van de Venetiaanse adel. Hier is nergens op bespaard. . . Weer buiten worden we gelijk geconfronteerd met de waterproblemen van de stad. Gingen we gewoon over de trappen naar binnen, nu liggen er plankieren over het water dat tussen de stenen voor de kerk opwelt omdat het hoog water wordt. We zien later zelfs ansichtkaarten waarop gondels over het San Marcoplein varen. We lopen door naar het Dogenpaleis en verder. Later in de middag nemen we niet de vaporetto maar wandelen we terug naar het hotel. We verbazen ons over het grote aantal kerkgebouwen, vaak nog geen 100 meter van elkaar verwijderd. Meestal zijn ze open en gaan we naar binnen en constateren dat kunst en rijkdom geen halt hebben gehouden bij de San Marco. In een van de vele gezellige restaurantjes eten we en ‘s avonds gaan we naar een concert in de chiesa San Vidal vlak bij het hotel. Het ensemble ‘Interpreti Veneziani’ speelt concerten van Vivaldi, Marais en Mendelssohn. Deze musici spelen werkelijk de sterren van de hemel. In het bijzonder de zeer expressieve cellist Davide Amadio, een heer en meester over de noten. Een genot om naar te 108

luisteren en te kijken. . . De volgende dagen bezoeken we highlights: o.a. de zeer grote dominicaner Basilica dei Santi Giovanni e Paolo in Castello, de Santa Maria della Salute, de jezuïtenkerk Santa Maria del Rosario, en nog een paar. We zwerven rond in de Rialtobuurt en in de straten bij het San Marcoplein. Etc. Zaterdagavond gaan we naar de mis in de San Marco. De kerk maakt nu een heel andere indruk met het vele licht dat de korrelige goudglanzende plafonds doet glinsteren en de afbeeldingen erop goed zichtbaar maakt. Er heerst nu een warme aangename sfeer. We zijn vroeg. Het deze dag in Venetië gearriveerde Kavóca is echter al aanwezig en heeft in de kerk geoefend. Langzaam raken schip en zijbeuken van de basiliek vol kerkgangers. De mis begint en Kavóca brengt het ‘Locus Iste’ van Bruckner ten gehore. Wat later houdt de priester een preek waarvan we niets begrijpen maar gezien de nauwelijks verholen geeuw van de subdiaken is het niet al te boeiend. Verder in de dienst krijgt Luthine subtiel een teken wanneer het koor de liturgisch zangstukken moet zingen: bij het offertorium ‘O Salutaris Hosta’ van Elger, het ‘Agnus Dei’ van Palestrina onder de communie, het ‘Alleluia’ van Thompson en tenslotte het ‘Laudate’ van Nystedt. Het gaat allemaal goed en klinkt prachtig. Gaandeweg begrijp ik ook iets van Luthine’s besef van het unieke moment om daar op die ook zo historisch plek te mogen zijn en er te zingen. Aan het slot van de dienst wordt het koor bij name genoemd en bedankt, onderstreept door applaus van de kerkgangers. Na de mis worden we door de stralende dirigente begroet en ontmoeten we mederotarian (en korist) Harry Goedegebure met Willy en andere koorleden. Belevingen worden uitgewisseld waarna de koorleden gaan eten waarvoor eerder geen gelegenheid was. We hebben in eerste instantie genoeg van de stad gezien en gebruiken daarom de zondag voor een bezoek aan de eilanden in de lagune, Murano, Burano en Torcello. Er is veel moois te zien. Murano is bekend om zijn sierglasproductie en er is een glasmuseum. Burano heeft iets van Venetië in het klein en op Torcello staat een prachtige oude kerk uit de 12e eeuw. Weer reizen we met vaporetto’s maar de tocht naar de eilanden vice versa neemt behoorlijk wat tijd in beslag. We moeten ons zelfs haasten 109

om op tijd voor de avondmis in de San Marco te zijn. Weer zingt Kavóca, meer ontspannen dan de dag ervoor. Er is een keuze gemaakt uit bekende Taizé-liederen die bekend in de oren klinken. Het voelt goed er te zijn. Na afloop van de mis ontmoeten we Wim & Dia Peters die zaterdagavond in Venetië zijn gearriveerd. In de straten achter de San Marco vinden we een leuk restaurant waar we gezellig samen eten. In de late uurtjes wandelen we terug naar Accademia alwaar Wim en Dia de vaporetto naar Cannaregio nemen. Maandag is onze laatste dag in de stad. Het is een stralende dag. Eerst bezoeken we de Santa Maria Gloriosa dei Frari, in de volksmond de Frari genoemd naar de franciskanen die deze reusachtige kerk gebouwd hebben. Daarna wandelen we door de smalle straten naar Rialto en nemen de vaporetto naar Guidecca en brengen een bezoek aan de chiesa ‘San Giorgo Maggiore’, ook een prachtige kerk. De toren heeft een lift die je naar grote hoogte voert van waaruit je een prachtig uitzicht hebt over de hele stad en zelfs in de verte de eilanden in de lagune ziet. Overweldigend om de stad en haar omgeving zo te zien. ’s Middags gaan we naar de schitterende Santa Maria della Salute. Daar zal Kavóca eerst optreden op de trappen voor de kerk, dan zingen in een vesper met orgel en tenslotte de liturgische zang in de mis van 16.00 uur verzorgen. Voor het eerste zijn we te laat maar vesper en mis maken we mee. In de Salute klinkt het koor geweldig, mede door de fantastische akoustiek van de kerk. Die is beter dan die van de San Marco waar de marmeren vloeren allemaal afgedekt zijn met tapijten om het gesteente te beschermen tegen de voetstappen van ontelbare bezoekers. Bijzonder is het om in de Salute van de protestantse Bach het ‘Jesus, bleibet meine Freude’ te horen zingen. Na de dienst bedankt de priester het koor heel hartelijk voor de canta bellissima en is er applaus van kerkgangers en toegestroomde toeristen. De Salute is dicht bij ons hotel en we besluiten te voet te gaan. Na nog geen 150 meter komen we langs de ingang van het Guggenheim, een museum voor moderne kunst, gesticht door de gelijknamige en welgestelde Peggy Guggenheim die moderne artefacten verzamelde. Cora is gek op Paul Klee en Wassily Kandinsky en er schijnen werken van hen hier te hangen. Met lichtelijke tegenzin ga ik mee naar binnen. Met moderne

110

kunst heb ik weinig. Vaak begrijp ik de kunstwerken niet. Zelden vind ik ze mooi. Soms komen ze kinderachtig over en voel ik me eigenlijk in de boot genomen. Rondlopend overkomt dat laatste mij heel sterk bij één werk. De naam van de schilder ben ik vergeten maar zijn doek oogt totaal onbeschilderd, blank. Van heel dichtbij ontwaar ik echter lijntjes als die van op tekenpapier. En dat stelt het ook voor: leeg tekenpapier. Deze schilder lijkt me een wijs mens. Wellicht dacht hij: ‘het is eigenlijk onbegonnen werk om het levende leven in een van nature statische schildering te vangen. Alleen de allergrootsten lukt dat soms. Ik laat het doek leeg en ga naar buiten’. Ik volg hem en kom in de prachtige en zo levende tuin van het museum. Op een marmeren bank laat ik het vibrerende groene schilderij op me inwerken. Een Venetiaanse madonna schrijdt voorbij. Que bella arte! Wat later ga ik op zoek naar Cora. Onderweg stuit ik op nog een bizar kunstwerk. Zie de afbeelding hieronder. Arme ruiter. Als kunstenaar zou ik deze man een heel andere setting gunnen.

Ruiterstandbeeld in Guggenheim

’s Avonds is er een optreden van Kavóca in het Museo della Musica alwaar muziekinstrumenten te bezichtigen zijn. Hiervoor zijn de Rotarians van twee Venetiaanse clubs uitgenodigd. Voordat het concert begint stelt 111

Luthine de Kamper Rotarians voor. We maken kennis met de secretaris en een past president, die zich verontschuldigen voor de afwezigheid van andere clubleden. Zij zijn te oud en spreken geen Engels. Het lijkt me niet de attitude waarmee Venetië in vroeger eeuwen een machtige handelsstad is geworden. Positief is dat de wel aanwezigen vrouwen zijn. Daarmee zijn hun clubs verder dan bv. de Lions in Kampen. De communicatie gaat moeizaam en het gesprek duurt niet lang, ook al niet omdat Kavóca gaat optreden.

luthine & venetiaanse rotarians

Nu een heel ander optreden dan in de missen. Het koor is zelf het middelen hoogtepunt. Mooie stukken muziek horen we waarbij blijkt dat het koor ook over uitstekende solisten beschikt. Young Kavóca ontroert met ‘Somewhere over the rainbow’. De deuren van het museum staan wijd open en de klanken verspreiden zich ook buiten het museum. Al gauw stromen vele Venetianen toe die onverwacht een prachtig concert in de schoot krijgen geworpen. Binnen de kortste tijd zijn alle stoelen bezet en blijven er vele toehoorders staan. Stukken van Bach, Händel e.a. horen we. Het prachtige ‘Ave Verum’ van Karl Jenkins uit diens Stabat Mater, geschreven in 2006-7 wordt door Luthine zelf verklankt samen met Lucy. Ontroerende muziek. Ik zie de Venetiaanse Rotarians zichtbaar genieten en vele foto’s maken. Wij genieten ook. Muziek raakt me vaak 112

diep. Het leeft en beweegt en gaat voorbij als het leven zelf. Na afloop van Kavóca’s optreden is er groot applaus dat dirigente en koorleden zichtbaar genoegen doet. Schertsend zeg ik tegen Wim dat ik dorst heb gekregen van al dat zingen wat hij beaamt en zo strijken we met Dia en Cora al laat op de avond neer op een terrasje om de hoek van het museum. Even later komen de zangers van Kavóca voorbij en die hebben echt dorst. De ober blijkt Luthine te kennen en begroet haar hartelijk. Dat stroomlijnt de bediening en zo heffen we op een late herfstavond in een aangename temperatuur in Venetië het glas en wordt het nog even heel gezellig. De volgende dag zal Kavóca nog één keer optreden maar dat maken Cora en ik niet meer mee. Dinsdag vertrekken we. Woensdag wordt een kleinzoon vier jaar. Een belangrijke leeftijd. Je wordt van peuter kleuter. Ook daar willen we bij zijn. jr Z

Z

Donderdag 25 oktober

Z Aanwezig: 24 leden

Bij raadpleging van het scribentenrooster, zoals ik meestal doe vlak voor vertrek naar een Rotarybijeenkomst, verstar ik ditmaal van opperste verbazing: er is in ‘t geheel geen spoor van een vermelding van de bijeenkomst op 25 oktober, en dus ook geen verwijzing naar een scribent. Er is maar één oplossing, kom ik tot de ontdekking, als ik ontwaak uit mijn verstarring: pen en papier pakken en zelf dan maar de schrijverstaak op mij nemen! Gewapend met pen en papier rijd ik naar de melkveeboerderij van de familie Pelleboer, Oude Wetering 139. In de ontvangstaccommodatie boven de nieuwe potstal staat het voortreffelijke wandelbuffet reeds op ons te wachten. Na een kort welkomstwoord van onze voorzitter Aart van der Maat, waarin hij Jan Bouma met zijn 41e huwelijksdag en Luthine Postuma met haar 50e en Dia Peters met haar 65e verjaardag feliciteert, gaan we aan de maaltijd. Op instigatie van Piet Hanekamp is het ‘geldmandje’ ter deponering van de gevraagde ¤ 15,– tijdelijk in ere hersteld. Het is te hopen dat ieder zijn 113

bijdrage erin heeft gestort, wat in het verleden nogal eens werd vergeten, zodat diezelfde Piet destijds heeft geijverd voor afschaffing ervan. Dan spreekt gastheer Henk Pelleboer over zijn familiebedrijf: Polderzicht, in de oudste polder van Nederland, Mastenbroek, die verdeeld is in mooie vierkante kavels. Het is een vlotte beamerpresentatie, waarbij foto’s en teksten worden geprojecteerd op de muur. De rondleiding wordt verricht door zijn vlotte en onderhoudende zoon Gerben. Ik pik lukraak uit beide hier en daar iets uit. Het begon in 1860 met een melkveeboerderij. 12 jaar geleden is het bedrijf overgeschakeld naar een biologische melkveehouderij. Maar zo gevoelig ligt deze materie, dat hij de buren er niet van in kennis heeft gesteld. Ze merkten het aan het niet langer uitrijden van kunstmest. In plaats daarvan wordt met vloeibare en vaste mest gewerkt. In de landbouw geniet vaste mest, d.w.z. mest vermengd met stro, de voorkeur. Vandaar de potstal waarin gedurende de stalperiode (van november tot en met maart) de mest niet wordt verwijderd maar steeds met een nieuwe laag stro wordt bedekt. Onder vloeibare mest wordt de stront verstaan die rechtstreeks van koeien- en stierenkont in de afvoergoot terechtkomt.

waar is de stier! Foto van internet geplukt

De koeien lopen zoveel mogelijk in de wei en melden zich vrijwillig in de loopstal en bij de 3 melkrobots. Deze wekken in hoge mate de nieuwsgierigheid van enkelen onzer. Zelfs buigt één diep gehurkt vervaarlijk ver voorover, om te kunnen zien hoe de melkbekers zich sluiten om de 114

spenen. Hij riskeert om bij een manoeuvre van de robotsarm te worden geplet, zoals op de arm staat vermeld of minstens een flinke mep tegen zijn hoofd op te lopen. Zijn politieopleiding heeft hem waarschijnlijk voor plet of mep behoed. Temidden van zo’n 180 koeien loopt terwille van een natuurlijk kuddegedrag een stier vrij rond, die, zoals mij van alle kanten spontaan verzekerd wordt, vast geen last heeft van lustvijandigheid. Elke tochtige koe dekt hij, hoewel een “kruiszwakke” koe een aparte behandeling vergt. Wordt een koe bij dekking niet bevrucht, dan is zij telkens om de drie weken weer tochtig: een zogenaamde bromkoe dus. De boer moet dan passende maatregelen nemen. Als afwerkplek van die “gekkigheid”, dat is hoe zoon Gerben kennelijk tegen het heerlijk ritueel der voortplanting aankijkt, prefereert deze wei boven stal. Immers de stier kan in de stal, door bij de aanloop tot de daad wegens gladheid van de vloer uit te glijden of, sneuer nog, bij het volvoeren van de daad wegens dezelfde verraderlijkheid van het vloeroppervlak van zijn lustobject af te glijden, zich al of niet ernstig verwonden. En zo worden wij in een deel van de typische wederwaardigheden van de melkveehouderij ingeleid. Een optie voor bezoekers is dan ook een boerderijexcursie: wandelen tussen de koeien. Daarnaast werd de melkveeboerderij geschikt gemaakt als weidevogel-, zorg- en educatieboerderij. Daartoe zijn recentelijk skyboxen gebouwd samen met de ontvangstaccommodatie. In de ene ‘skybox’ heeft de bezoeker zicht over de stal, in de andere kan hij/zij eventueel met kijkers speuren naar de weidevogels. Loopbruggen leiden erheen. In de plasdrasse weiden kan men op safari gaan. Ook kan men kano- en trekschuitvaarten maken en een tour de Mastenbroek meemaken. Zelfs teambuilding behoort tot de mogelijkheden. Het is een heel veelzijdig gebeuren in dit veeteeltbedrijf. Aafke Mandersloot bedankt vader en zoon Pelleboer heel hartelijk. In mijn beleving was dit een van de fijnste bedrijfsbezoeken. lbs Z Z Z

115

Rooster lezingen et cetera W

2012 01 08 15 22 29

nov nov nov nov nov

do do do do do

Jack Tausch Dick Westerink Chiel van Praag Gouverneursbezoek Wim van der Kolk

06 13 20 27

dec dec dec dec

do do do do

Ad Renes Sieth Delhaas (weerbarstig erfgoed) Kerstbijeenkomst Geen clubbijeenkomst 2013

03 jan do 05 jan za 10 17 24 31

jan jan jan jan

do do do do

07 feb do 14 feb do 21 feb do

Geen clubbijeenkomst Nieuwjaarsbijeenkomst bij MaaikeMeuleman Wim Kamphuis Corné Sukaldi Henk de Velde Daisy Trilk Harry Goedegebure Luthine Postuma Carel Diekerhof

W Versie van 1 november 2012

Donderdag 1 november

Aanwezig: 37 leden

Het belooft weer een bijzondere clubbijeenkomst te worden. Twee nieuwe leden worden geïnstalleerd en een van onze jongere leden zal zijn levensbericht houden. Reden genoeg voor een grote opkomst, meer dan 43 van de leden is aanwezig. Voorzitter Aart van der Maat telt zijn zegeningen. Maar eerst de maaltijd. De gezelligheid heeft niet te lijden onder de soberheid van de maaltijd, integendeel de maaltijd wordt alle eer aangedaan. En verzadigd zijnde, loopt de maaltijd, na een korte stilte, over in de vergadering. De voorzitter regeert met welwillende hand, goed geluimd vanwege de royale opkomst en het bijzondere van deze avond. Maar eerst krijgt de secretaris het woord. Hij heeft het overlijdensbericht van de vader van Gert Huisman ontvangen, en is namens de club aanwezig geweest bij de crematie en heeft daar het woord mogen voeren. Hij vraagt de leden vervolgens een goed gelijkend portret op te sturen voor het smoelenboek. Liefst een wat recente foto, zodat we niet behoeven te raden om wie het gaat. Rob Masseling heeft voor de leden die het lustrumfeest niet konden bijwonen de fraai ogende sjaal meegenomen, welke tijdens het lustrum is uitgereikt. Blij wordt dit kostbare en schitterende kleinood in ontvangst genomen en bij vertrek naar huis (of naar elders) omgeslagen, het maagdelijk wit om de hals gedrapeerd. Luthine verhaalt van haar reis met Kavóca naar Venetië, vergezeld van een aantal Rotarians. De trip is een groot succes is geworden. Het bezoek aan de plaatselijke Rotaryclub leverde een paar alleraardigste vaantjes (Venezia en Riviera del Brenta) op en een kleine babylonische spraakverwarring. Maar ze kijkt met genoegen terug op dit evenement. Voor een uitgebreid verslag verwijs ik naar het maandbericht van oktober van de hand van Hans Renkema. Wim Peters meldt dat in het volgende voorjaar een bezoek aan Rushden gebracht zal worden. IJs en weder dienend, natuurlijk. En dan het moment suprême, waar al zo lang naar is uitgekeken. Zowel door de nieuwe leden als door de club. Het wordt even stil wanneer Michaël Bres en Arjen Hendriks naar voren treden om geïnstalleerd te 117

worden. Ook onze voorzitter is zichtbaar aangedaan door dit bijzondere en plechtige moment en vraagt onder doodse stilte of beiden van harte instemmen met de beginselen van Rotary, samengevat in de Four Way test. Nadat beiden luid en duidelijk en uit de grond van hun hart ja hebben gezegd, breekt een blijde jubel los.

de installatie Foto: Johann van den Noort

Maar helaas wordt de vreugde wreed verstoord doordat het traditionele glas wijn ontbreekt. Een installatie zonder wijn is als een voetbalwedstrijd zonder bal, als een liefdesnacht zonder liefde, als een schip zonder motor. Maar onze nieuwe leden hebben daar als volleerde Tafelaars in voorzien. Als uit het niet toveren zij een Kamper Kruidenbitter tevoorschijn en bieden ons allen een dopje kruidenbitter aan. Gedachtig aan het spreekwoord: niet het vele is goed, maar het goede is veel. Daarmee aantonend dat zij de Tafel, waar het vele goed is, ontgroeid zijn, en nu weten te genieten van het drupje, van het meer subtiele genot. Om hen op deze weg verder te helpen en de mooie dingen van Rotary te ontdekken, krijgen zij een bekwame en inspirerende mentor aangewezen. Maaike 118

zal Michaël inwijden in de geheimen van Rotary en Wiepko zal, zoveel als in zijn vermogen ligt, Arjen het goede pad wijzen. Beiden reageren enthousiast op deze toewijzing. Vervolgens is het woord aan Jack Tausch, die zijn levensverhaal vertelt. Geboren en getogen in een juwelierszaak werd de liefde voor het vak hem met de paplepel ingegoten. En hij heeft zich die liefde eigengemaakt en zich op allerlei manieren bekwaamd in het vak en er een mooie zaak van gemaakt. Maar naar oud rotariangebruik is zijn verhaal alleen voor oren bestemd en niet voor het papier. Onze voorzitter, ook volgens het goede en aloude gebruik, bedankt Jacques voor zijn mooie en onderhoudende lezing. Z

Z

Donderdag 8 november

Z Aanwezig: 32 leden

Ook deze keer is er een goede opkomst. Na de maaltijd opent de voorzitter de vergadering en valt er van alle kanten weinig te melden. Geen verjaardagen, geen jubilea, geen mededelingen. De programmacommissaris meldt dat Sybe Schaap niet kon komen om een lezing te houden en dat Dick Westerink deze taak op zich genomen heeft. De rondvraag wordt door geen der leden benut, zodat Dick direct van wal kan steken. Hij zal niet verhalen over zijn reis naar Nepal, alwaar Ina op bekwame wijze de kas beheerde, maar over bezuinigen en bezuinigingen. Een ieder gaat er recht voor zitten, want daar kun je wat mee in deze akelige crisistijd. Ook een Rotarian voelt het in zijn en haar portemonnee, zij het ieder op eigen wijze. Zeker degenen die voor hun inkomsten afhankelijk zijn van hun wel of niet betalende clientèle. Dick marcheert met zevenmijlslaarzen door het onderwerp heen. Trekt globale lijnen, zegt geen macro-econoom te zijn, dus ziet af van het becommentariëren van ‘s Rijks financiën. Hij heeft het vooral over de portemonnee van de burgers, die door de crisis getroffen worden. Ondanks het feit dat Dick zegt een optimist te zijn, klinkt het optimisme wat mager door in zijn verhaal, want alle ellende is nog lang niet uit de markt verdwenen. We zullen de crisis nog wel even voelen in ons huishoudboekje. Wat zijn de oorzaken? Met een paar ferme streken schildert Dick ons de situatie voor ogen. Er wordt te veel uitgegeven! We consumeren meer 119

dan we aan inkomen binnenkrijgen! En dat geldt niet alleen de kleine man, maar ook de middenstander en Jan bovenmodaal. Ook veel hoge inkomens staan in het rood. Dick begeleidt mensen die privé in financiële nood zijn gekomen, maar praten over privé-uitgaven blijkt taboe te zijn. Helaas! Nog een oneliner: Zorg voor een spaarpotje. Eens gaat de wasmachine kapot en waar moet een nieuwe van betaald worden? Tref tijdig voorzieningen voor de studie van je kinderen. Het wordt anders onbetaalbaar en kinderen blijven met een enorme studieschuld zitten. Er zijn mensen die denken dat het gemakkelijker is om je failliet te laten verklaren en doodleuk opnieuw beginnen. Geen sprake van. Je weet niet wat je zegt. Je wordt vogelvrij verklaard. Komt in de schuldsanering terecht en dat is 10% onder het bijstandsniveau. Nee, is Dick’s remedie: de botte bijl erin en hakken. Als het niet betaald kan worden, houdt alles op. Verzeker je voordat het huis afbrandt en zo vliegen er nog een aantal oneliners over tafel. Niet iedereen kan zich in Dick’s analyse en remedie vinden, zo blijkt uit de discussie. Dat blijkt ook uit het korte dankwoord van Wim Kamphuis, die veel dubbelheden meende op te merken. Maar desondanks heeft Dick ons de ogen geopend voor de micro-economische problemen waarvoor wij ons gesteld weten. Vrienden, let op uw beurs, wees spaarzaam en doe het wat zuiniger aan, maar vergeet de mededeelzaamheid niet. jb Z Z Z Donderdag 15 november

Aanwezig: 25 leden en 1 gast

Jarigen: Annie Hanekamp en Riet van der Maat. De bijeenkomst heeft bijzondere glans omdat Anneke Booij weer in ons midden is. Na de maaltijd dankt Anneke voor alle praktische en morele steun die ze ontvangt. Woorden schieten te kort bij Anneke, maar ook bij ons. . . Brenda heeft als spreker Chiel van Praag uitgenodigd. Ze kent hem uit de tijd dat hij voor radio Veronica presenteerde. Via Facebook zijn ze 120

elkaar weer op het spoor gekomen. De presentatie van Chiel van Praag heeft twee lagen. Enerzijds gaat het over zijn gepassioneerde werk als manager van een nieuwe vrouwenschaatsploeg, anderzijds over passie en je passie volgen als levensdoel. Chiel is zelf een fanatiek en goed schaatser geweest en heeft een passie voor de sport. In zijn vorige job, organisator van evenementen, in het bijzonder ijsgala’s, ontmoette hij Bob de Jong. Deze vroeg hem manager te worden van een eigen schaatsteam. Hij op zijn beurt ontmoette Renate Groenewoud. Deze wilde graag coach worden. Dromen kwamen bij elkaar. Eerst nauwelijks te geloven, maar het bleek geen ballonnetje. Ze gingen ervoor. Chiel: “Je moet een focus hebben. Dromen durven doen. Pas op dat je nooit ‘had ik maar’ hoeft te zeggen.” Het nieuw te vormen schaatsteam richt zich vooral op de lange afstand. Dan zijn de rijdsters lang in beeld en dat is interessant voor de sponsor. Een klein en helder logo op de broek met vijf letters, ideaal. Doel is een schaatsteam naar de winterspelen van Sotsji (2014) te brengen en ze daar in de top mee te laten draaien. Er is een uitgebalanceerd trainingsprogramma opgesteld. Het bijzondere aan dit programma is dat “de hanguren” worden ingevuld met studie en werken aan de carrière. Daarnaast is er de training op kracht, uithoudingsvermogen, teambuilding, overleven in barre omstandigheden. Chiel toont flitsende filmpjes van stampende, zwetende, beukende, tillende, springende en ook nog ritmisch schaatsende vrouwen. De geluidsband met swingende beat zorgt voor een uitstraling met veel power. Een sponsor is gevonden in Corendon, Slim naar de Zon. Schaatsen is interessant voor Corendon omdat mensen juist in de wintertijd nadenken over de zomervakantie. Een voordeel van een reisorganisatie als sponsor is de bemiddeling bij trainingslocaties, hotels en vluchten. De damesschaatsploeg levert ook nog een bijdrage aan kika, het Kinderkankerfonds. De dames krijgen zo het gevoel dat ze iets doen van maatschappelijk nut. Een eigen sponsor maakt de damesploeg minder afhankelijk van de knsb. Via Corendon kan men veel goedkoper en effectiever trainingskampen organiseren. Een aanstekelijke verhaal van een gepassioneerd mens! hs 121

Z

Z

Donderdag 22 november

Z Aanwezig: 34 (!!) leden en 1 gast

Voorzitter Aart van der Maat heet aan het begin van de bijeenkomst onze gast, gouverneur Jan ten Sijthoff hartelijk welkom. Hij is blij met de hoge attendance (77%!) en deelt mee dat het bestuur ter gelegenheid van het gouverneursbezoek een glas wijn aanbiedt. De huishoudelijke zaken worden na de maaltijd vlot afgewerkt. Felicitaties gaan naar de binnenkort jarige Peter Zevenbergen en naar Ad en Anja Renes die hun 42-jarig huwelijksjubileum vieren. Naast de stukken die de secretaris al per mail heeft rondgestuurd, is er alleen een reclamefolder van de ‘Veerman van Kampen’ binnen gekomen. In de rondvraag meldt een blijde Hans Schoorlemmer dat Maydra en hij dinsdag voor de eerste keer opa en oma zijn geworden. Kleinzoon Teun maakt het goed; er volgt nog een glas wijn ter ere van dit heugelijke feit. Verder wordt de voorzitter er op gewezen dat er “vroeger” nog wel eens voorzitters waren die bij een attendance van boven de 70% een glas wijn aanboden. Aart reageert daarop “spontaan” dat hij de eerstvolgende keer dat dit percentage wordt gehaald, zal trakteren. Tot slot deelt Bram van Os desgevraagd mee dat het met de gezondheid van Anja Renes (voor wie het nog niet wist: zij heeft enkele weken geleden een hartaanval gehad) redelijk goed gaat. Dan krijgt de gouverneur het woord. Hij meldt dat hij in het contact dat hij vooraf met het bestuur heeft gehad, geen traditionele benadering heeft gekozen. Het zetten van vinkjes bij een checklist om dusdoende het functioneren van de club in beeld te krijgen, is niet zijn manier van werken. Hij is van mening dat een gouverneur ootmoedig en als het ware met de pet in de hand aan de clubs moet vragen wat hij voor hen kan betekenen. Uiteraard heeft hij wel een verhaal voor onze club onder het motto arm (wat staat voor Armoede, Rotary en Marketing). Jan neemt ons vervolgens mee in zijn gedachten omtrent arm. Hij houdt een weloverwogen en ondanks de rustige presentatie toch meeslepend verhaal waarin hij laat zien hoe hij aankijkt tegen een van de 122

doelstellingen van Rotary namelijk om iets te betekenen voor de samenleving. Hij laat ons — vanuit zijn vroegere beroepsachtergrond (vocational service!) — zien hoe marketingstrategieën behulpzaam kunnen zijn bij het ontwikkelen en realiseren van vooral buitenlandse projecten. Niet dat er in Nederland geen (relatieve) armoede zou zijn, maar elders is er toch meer nood te lenigen. Hij schetst met vele voorbeelden wat er in ontwikkingslanden zoal te doen valt. Welke problemen daar spelen en hoe we daar een bijdrage zouden kunnen leveren. In het korte bestek van dit weekbericht voert het te ver om Jan’s instructieve en goed gedocumenteerde verhaal in extenso weer te geven. Ik doe dat dan ook enigszins fragmentarisch. Zo bespreekt Jan de vele oorzaken van armoede (natuurrampen, werkloosheid, slechte/corrupte regeringen, oorlog, slechte geografische ligging, overbevolking, werkloosheid etc.). Een optelsom van deze factoren veroorzaakt vaak armoede. Een van de belangrijkste is misschien wel de nog steeds snel uitdijende wereldbevolking en daarnaast speelt ook de negatieve spiraal waar landen/mensen zich soms in bevinden heel erg mee (‘armoede wordt veroorzaakt door armoede zelf’). En waar zit dan de oplossing voor het armoedeprobleem? Is dat in de politiek, in het onderwijs, in (micro)financiering, in de meer traditionele ontwikkelingshulp? Wij weten dat vaak niet precies. Wel is duidelijk dat we het vraagstuk niet alleen vanuit ons eigen perspectief moeten benaderen, maar zeer zeker ook de wensen van de vragende partij en de in zijn/haar omgeving heersende cultuur moeten meewegen. En bovenal is sociale marketing van groot belang. Dat geldt niet alleen voor de acceptatie van de geboden hulp, maar is zeker ook van belang aan de donorkant. Want die donor wil graag weten of zijn bijdragen nu werkelijk leiden tot meetbare resultaten. Vandaar dat de aanpak van een ontwikkelings‘product’ gestoeld moet zijn op de 4 ‘P’s’: product, prijs, promotie en plaats. Jan verheldert deze vier elementen. Hij noemt een hele lijst met producten, legt uit wat hij met de prijs van een ontwikkelingsproduct bedoelt, laat zien dat plaatsen heel verschillend kunnen zijn en wijst er op dat bij promotie van ook dit 123

product het gaat om de juiste boodschap en zeker ook om de juiste boodschapper. Dan schetst hij wie zich met de problematiek zoal bezig houden. Dat zijn overheden (de traditionele ontwikkelingshulp), de markt/bedrijven (vanuit een groeiend besef dat men ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid heeft) en de ngo’s (non-gouvernementele organisaties ofwel het particulier initiatief). En wat is daar dan de rol van Rotary in. Jan wijst op het al jarenlang lopende polioproject waarin door Rotary wereldwijd tot nu toe 2,4 miljard us-dollar is gestoken. Maar ook de persoonlijke contacten met mensen die in vaak kleinschalige projecten hulp bieden is heel belangrijk. Dat werkt soms ook heel goed. Om wat meer stroomlijning te krijgen, wordt er gepoogd om ingaande 1 juli 2013 enige structuur in de projecten aan te brengen. Hoofdthema’s zullen dan zijn: water/sanitair (voor Nederland als waterland bij uitstek een uitdaging!?), vrede/conflicthantering (kleinschalige projecten om door middel van coaching jeugdbendes uit te bannen), ziektebestrijding, moeder- en kindzorg en bestrijding van laaggeletterdheid. Tot slot van zijn verhaal maakt Jan de cirkel weer rond. Op de a en de m is hij in zijn verhaal diep ingegaan. De a aan het eind is logisch, want uiteraard kan een gouverneur niet anders dan bepleiten — en hij heeft dat met overtuiging gedaan — dat ook in dit onderwerp een taak kan zijn weggelegd voor Rotarians. Nadat nog enkele vragen vanuit de club door de gouverneur zijn beantwoord, wordt hij uiteraard bedankt voor zijn bijdrage. Die taak wordt met verve vervuld door Aart van der Maat, die in zijn dankwoord benadrukt dat we een boeiend verhaal hebben gehoord. De woorden van Aart worden ondersteund door applaus vanuit de club. chd Z

Z

Donderdag 29 november

Z Aanwezig: 27 leden en 1 gast

Onze voorzitter Aart van der Maat heet ons welkom, in het bijzonder Astrid ten Hove, die als kandidaat-lid voor de eerste keer aanwezig is. 124

Aart meldt de bedankbrief van de gouverneur. Zijn bezoek was aangenaam, tegelijk noodt hij ons voor de DisCon op 23 maart 2013. Carel Diekerhof geurt met zijn verslag dat hij de gouverneur had toegezonden. De secretaris deelt folders betreffende de wereldwaterdag uit en de penningmeester maakt ons attent op de komende oproep voor onze bijdrage aan Community Service. De programmacommissaris memoreert enige wijzigingen in het programma voor de komende weken. Ad Renes heeft volgende week een bijzondere bijdrage, dus komt allen. Op 20 december houden we tijdens de reguliere bijeenkomst onze kerstviering/diner. We beginnen om 17.30 uur en het kan wat later worden. In de rondvraag is het bezoek aan Rushden aanleiding tot enige discussie: voorjaar, najaar?? De commissie komt met een voorstel. Hierna krijgt de schrijver dezes het woord betreffende de plannen van de Commissie Alfabetisering. Op een reguliere clubbijeenkomstdatum: 23 maart organiseert de commissie het Groot Kampens Dictee in via aan de Flevoweg: aanvang half 8. De commissie streeft naar clubactiviteit, met als secundair doel financieel ‘Kampen met Taal’ te ondersteunen: de voorleesfiets. Door geschoolde vrijwilligers (Soroptimisten) wordt 20x voorgelezen in taalzwakke gezinnen. De Commissie Alfabetisering wil de gehele club inschakelen: opstellers dictee, correctoren, werving deelnemers, sponsoring, denktank betreffende voorlezer, muziek, pauzeactiviteiten enz. Een enquêteformulier wordt daartoe alle Rotarians toegezonden. Wim van der Kolk heeft dan zijn lezing. Na zijn levensbericht, curatoractiviteiten en de ethiek van de advocatuur is het nu tijd zijn persoonlijke inzet voor recht en gerechtigheid in de wereld aan de orde te stellen. Zijn thema is uit Jesaja 58: ‘bekommer je om de medemens’. Met een filmpje laat Wim zien waar zijn persoonlijke missie ligt: de schuldarbeid. Hij schetst voorkomende ellende in de wereld: mensenhandel, verslavingen, kinderarbeid enz. Dit raakt hem. Wat kun je daar persoonlijk aan doen. “Weg achter je pc en kom in beweging”, is zijn oproep. Wim gaat hardlopen voor de Stichting Compassion in Rwanda. Ga per125

soonlijk iets doen aan het onrecht in de wereld. Jij kunt het verschil maken. Door sponsoring en persoonlijke acties (o.a. pannenkoeken/oliebollen bakken met zijn kinderen) wil hij ¤ 10.000,– bijeenbrengen voor genoemde stichting. Hij gaat in Rwanda hardlopen om daar te laten zien dat hij daadwerkelijk begaan is met het lot van de mensen daar. Hij loopt voor een kindersponsor-, een moeder/baby- en een studentenprogramma. Het parcours waar hij gaat lopen ligt op 1100 meter hoogte en is 40 km lang (voormalige vluchtelingenroute) en het is er 26°. Het wordt afzien, maar Wim denkt ook daardoor zelf rijker terug te komen. Wim laat zijn geldmeter zien. Er moet nogal wat gebeuren. Hij roept ons op: Sponsor deze Rotarian door geld te storten (machtigingskaarten liggen ter tafel), zet acties op, sponsor een kind voor ¤ 29,–. Verander het verhaal van een kind, doorbreek de cirkel. Rob Alferink bedankt Wim voor zijn indrukwekkende verhaal en persoonlijke inzet en roept de club op in actie te komen om te voorkomen dat kinderen gevangen blijven in armoede. Een druppel op een . . . . . . . . . ? If you save one child, you save the world. ak Z

Z

126

Z

Rooster lezingen et cetera W

2012 06 13 20 27

dec dec dec dec

do do do do

Ad Renes Sieth Delhaas (weerbarstig erfgoed) Kerstbijeenkomst Geen clubbijeenkomst 2013

10 17 24 31

jan jan jan jan

do do do do

Nieuwjaarsbijeenkomst bij Maaike Meuleman Wim Kamphuis Corné Sukaldi Henk de Velde Presentatie Inkomend Voorzitter

07 14 21 28

feb feb feb feb

do do do do

Aart Kleijer Luthine Postuma Carel Diekerhof Daisy Trilk

07 14 21 28

mrt mrt mrt mrt

do do do do

Gerard Hartman Clubzaken ??? Bedrijfsbezoek?

03 jan do

W Versie van 1 december 2012

Donderdag 6 december

Aanwezig: 34 leden

Aart van der Maat heet ons hartelijk welkom, in het bijzonder Hilde Palland, die als kandidaat-lid ons weer bezoekt. Gert Huisman verjaart a.s zondag 9 december. Volgende week trakteert Maril Kamp ons op Argentijnse wijn. Zij verkoopt deze wijn ter financiering van haar project voor blinde en slechthorende kinderen in Argentinië. Wij gaan proeven met als doel, dat wij haar wijn kopen. Aart Kleijer roept nogmaals op de informatieformulieren voor het Groot Kampens Dictee op 21 maart 2013 te retourneren. Wim van der Kolk heeft hartverwarmende reacties gekregen op zijn lezing. Corné Sukaldi gaat hem, met zijn school, helpen oliebollen bakken. En dan volgt de lezing van Ad Renes. Ad maakt handig gebruik van het feit dat Sinterklaas vanwege een aanvaring tussen twee schepen op de Noordzee nog een dagje in Nederland moest blijven. Na bijna de deur te hebben geforceerd treden Piet en Sinterklaas binnen. Sinterklaas spreekt een aantal Rotarians aan. Elke keer verbaas je je erover wat deze man weet van ‘gewone’ Nederlanders. Waar haalt hij het vandaan? Persoonlijk houd ik niet zo van Sint-Nicolaas. Als je ook deze man weer hoorde praten, dan kun je alleen maar vaststellen dat het een vervelende man is. Het is een vervelend personage. Een schijnheilige. Altijd in de weer, ten koste van een ander, proberen leuk te zijn. Altijd op het randje bij het seksistische af. Zitten op de schoot van Zwarte Piet, of was het een Petronella? Ja, ja dat willen sommige Rotarians wel. En dan moet je ook nog zingen. Elk weldenkend mens bedenkt zich wel twee keer zoiets mals te doen. En wat zien ik. Grote kerels staan een sinterklaasliedje te kwelen. Belachelijk. En ga asjeblieft niet letten op wat er gezongen wordt. Sinterklaas kapoentje!!!. Laat me niet lachen. Sinterklaas de gesneden, dus gecastreerde haan. Daar wordt die goedheilige mee vergeleken. Een gecastreerde haan die zo makkelijk vet gemest kon worden. Geen testosteron, geen hormonen en agressie. Mij ontgaat enig verband en kom dan ook niet verder dan dat kapoentje er enkel een alleen staat omdat het rijmt op schoentje. Hoe simplistisch wil je het hebben. Mag ik mijn pet als pedagoog eens opzetten?? Zijn dit onze helden, zijn dit onze identifi128

catiefiguren?? Ik vind Pieterbaas een zak met zijn zak. Het is een hoogst irritant persoon, altijd maar lachen om een ander. Zijn knecht staat te lachen. Ja, ja. Laat hij de handen uit de mouwen steken. We zitten in een crisis. De hele zomer ligt hij bruin te bakken aan de Spaanse stranden, geen wonder dat hij zijn kop heeft verbrand zodat hij zwart ziet. En dan hier even in enkele weken zijn zakken vullen. Een gastarbeider die schoentjes vult maar er zelf een goede boterham aan verdient. En dan hoeven we nog niet eens te praten over de aanstoot die hij geeft. Door hem, een zwart knechtje, voelen velen zich gediscrimineerd. Mensen met een andere huidskleur kunnen weer een knechtenrol vervullen. Nee Zwarte Piet is een irritant mannetje. Hij staat er ook nog bij te lachen. Hij belazert de hele kluit en ik moet daar een serieus stukje over schrijven. Hou op, schei uit! Ik mag ze allebei niet. Is het een wonder dat de secularisatie in Nederland zulke vormen aanneemt? Die twee maken de hele clerus belachelijk. O ja en dan ook nog gul doen met de portemonnee van een ander. Ik weet wel waar hij zijn cadeautjes koopt. Bij Jan de Groot. Met de euro’s van wie eigenlijk? Zijn het de miljarden die we eerst daarheen pompen. Een pepernoot van eigen deeg dus? En ondertussen die ondertoon: wie zoet is krijgt lekkers. Ja, ja, heb het hart eens stout te zijn. Dan volgt onverbiddelijk: . . . de roe. Middeleeuwse toestanden?? Zo ik heb mij gekweten van mijn plicht. Het is geen verslag geworden. Hooguit een oprisping. Stoort u zich vooral niet. Het was ironisch bedoeld. ak Z Z Z Donderdag 13 december

Aanwezig: 28 leden en 2 gasten

Omdat de bel ontbreekt worden we door voorzitter Aart van der Maat aan tafel ‘gecommandeerd’. In zijn welkomstwoord heet hij ons en kandidaat-lid Astrid ten Hove hartelijk welkom. De gastspreekster Sieth Delhaas toeft nog te komen. Glazen witte en rode wijn staan klaar op een zijtafel. Wie lust heeft, pakke er maar een. Ze worden via Maril Kamp ons aangeboden door Hans Schoorlemmer wegens de geboorte van zijn kleinzoon Teun. Maril wil graag flessen daarvan aan ons verkopen t.b.v. een blindenproject in Argentinië. Marij Staps wordt gefeliciteerd met haar 36e huwelijksdag op 17 december a.s. En dan is er nog “een doosje met iets erin”. Tevoorschijn komt de verdwe129

nen bel! In een zeer persoonlijk schrijven richt de bel zich in hoogst eigen persoon tot “meneer Aart”. Op haar vooraanstaande plaats heeft zij “zeer goed kennis kunnen nemen van al hetgeen gezegd is tijdens de wekelijkse bijeenkomsten” en ze denkt als goed luisteraar er het hare van. Al laat ze zich “er niet over uit”, toch wil zij zich “graag laten horen”. En in de toekomst zal zij dat blijven doen “met verve en glans”. Ze is “weer genezen”, al heeft zij “hier en daar nog een vlekje van ouderdom”. Deze bloemlezing uit de belbrief en de nieuwe glans en gloed van de bel doen vermoeden, een vermoeden dat ook metterdaad geopperd wordt, dat Jack Tausch hier aan het werk is geweest! Een fraai stukje vakmanswerk! Het invullen van de door Aart Kleijer verstrekte formulieren laat volgens Peter Zevenbergen nog te wensen over. Zijn mailbox loopt nog niet vol. Het zijn er nog maar drie, hetzelfde aantal dat Aart Kleijer toegezonden kreeg. Corné Sukaldi heeft op 17 december 3 à 4 liefst gepensoneerde helpers nodig bij het bakken van 4000 oliebollen i.v.m. met de actie van Wim van der Kolk. Wie nog oliebollen bestellen wil, dient zich te melden bij dezelfde Wim. Volgende week worden we voor de kerstbijeenkomst halfzes in De Duiker verwacht, aldus programmacommissaris Aafke Mandersloot, die tevens een mensenrechtenkrant vlam, die ze in bittere kou heeft uitgedeeld op een Kamper perron, voor ons klaar legt om mee te nemen. Dan krijgt de spreekster van deze avond publiciste en cultuurhistorica Sieth Delhaas het woord. Ze vertelt dat ze door onze Aafke, die onder de indruk was van haar interview op 26 augustus voor TV Oost, meteen voor deze avondlezing is uitgenodigd. Onderwerp van haar lezing is haar boek: ‘Weerbarstig Erfgoed. Globalisering in zakformaat’, Nijmegen 2012. Deze titel is met zorg gekozen. ‘Weerbarstig Erfgoed’ is een typering van de weerbarstige weduwen die een eeuwenoude Luo traditie van weduwenvererving in Kenia doorbreken door bij de dood van hun man zich niet laten erven door de oudste zwager om zo zíjn bezit te worden. Dat kon omdat de Luo de vrouwen als eigendom van de hele familie zien, omdat hele familie had meebetaald aan de bruidsschat. Maar het is ook het verhaal van slavernij, kolonialisme, van neokolonianisme en ontwikkelingshulp. En de ondertitel: ‘Globalisering in zakformaat’, is een doordachte reactie 130

op de vraag of bijsturen of ingrijpen vanuit Nederland in een project als weduwenvererving niet een vorm is van neokolonianisme. Sieth wil ermee tot uitdrukking te brengen “de mondialisering tussen vrouwen in Nederland met vrouwen in Kenia, maar ook van vrouwen en mannen die de financiën beschikbaar stellen om de weduwen ermee te laten werken. De weduwen op hun beurt laten zien dat zij hun verantwoordelijkheid nemen voor de ontvangen middelen. Een globalisering van onderlinge solidariteit.” Sieth begint haar lezing met een aangrijpende passage uit haar boek voor te lezen over de weigering van een ‘weduwenvererving’ zoals die in Kenia bij enkele ethnische groepen, zoals het Luo volk, nog steeds in zwang is, door een jonge weduwe van vijfentwintig jaar, Beatrice, met drie heel kleine meisjes en een vierde kind op komst. Ze keert eerst terug naar het erf van haar vader — “hij hield van me” — en gaat na de geboorte van haar zoon terug naar het erf van haar man en naar de weduwengroep. Ze was niet van plan zich te laten erven. Ondanks het aandringen van haar 4 zwagers die haar willen dwingen: “Je moet vererfd worden. Denk daaraan”, die met haar vechten, haar slaan, maar niet seksueel misbruiken — een unicum in Kenia met z’n extreem aantal verkrachtingen, de lust wint het van de vrees! — uit bijgelovige angst voor eventuele nare gevolgen, blijft zij weigeren terwijl zij het hele erf bij elkaar schreeuwt. Haar schoonmoeder, die wegens de bestaande polygamiepraktijken, niet de moeder is van de vier zwagers, helpt haar te overleven en na haar dood waarschuwen haar kinderen haar door “mamma” te schreeuwen. Tien jaar lang heeft zij geen baan, zit maar in haar hut te denken over haar ellende en brengt uiteindelijk haar kinderen, van wie een dochtertje in een andere hut is verbrand, slechts de verkoolde handjes vond ze nog, naar haar ouders wegens hun ondervoeding en hun mentale inzinking door al het dreigen van haar zwagers. Zo’n bestaan is slechter dan een slavenbestaan. Maar dat verandert als zij zich aansluit bij het weduwenproject. Zo’n verhaal, hier sterk ingekort, geeft duidelijk weer de schrijnende culturele zeden en gewoonten van bepaalde volken. Weduwenvererving is geen abstract begrip. Er gaat een wereld van leed en ellende in onze tijd achter schuil. Deze traditie is in het verleden als goed ervaren en nu nog door het merendeel van de weduwes dat zich er niet tegen verzet en zich door een man willen laten leiden. Polygamie en weduwenvererving 131

worden nog algemeen in Kenia gepraktiseerd. Een minderheid vindt polygamie en weduwenvererving achterhaald. Mannen vinden weduwen erven tegenwoordig een veel te zware verplichting. “De oude mannen hebben nog nauwelijks gezag. Vrouwen zijn sterker geworden en laten niet meer met zich gebeuren wat in vroeger tijden een onontkoombare gewoonte was.” Ze hebben geen behoefte meer aan een voogd, zijn zelf kostwinnaars geworden. De weduwen van het Luo volk spelen tegenwoordig een voortrekkersrol in het doorbreken van deze traditie. De drijvende kracht is het initiatief van de Nederlandse Rentia KrijnenHendriks. Zij stelt aan de weduwen geld beschikbaar om een eigen bedrijfje te beginnen. Het is geen liefdadigheidsproject, maar een bedrijfsproject! De weduwen moeten zichzelf kunnen bedruipen. En er zijn er die het zo goed doen, zoals bv. Beatrice, dat ze de geleende startsom kunnen terugbetalen, zodat andere weduwen daarmee geholpen kunnen worden. Een sprekend voorbeeld daarvan is het meer collectief opgezette bedrijf van een guesthouse. Hier moet ik het verslag van de indrukwekkende lezing van Sieth Delhaas helaas afbreken. Veel van wat zij verder nog te berde bracht, zoals bv. de prangende vraag of de Britten wel gerechtigd waren Oost-Afrika in bezit te nemen, te koloniseren en de nomadische Ludo bevolking wel mocht dwingen zich sedentair te vestigen in de provincie Nyanza aan de oostelijke oever van het Victoriameer. In haar boek dat ik dit weekend heb gelezen gaat ze op deze vragen en nog veel meer in. Het boek is in alle opzichten een aanrader. Aafke bedankt de spreekster in passende bewoordingen voor haar aangrijpende verhaal. lbs Z

Z

Donderdag 20 december

Z Aanwezig: 33 leden en 1 gast

In een bijzonder sfeervol aangeklede De Duiker heet voorzitter Aart van der Maat ons van harte welkom voor deze speciale Kerstbijeenkomst. Een bijzonder welkom voor kandidaat-lid Hilde Palland, die voor de tweede keer als gast aanwezig is. Aart geeft de regie van de avond in handen van Aafke onze onvolprezen programmacommissaris. In samenspraak met de 132

mensen van De Duiker, onder aanvoering van Luuk, krijgen we een prima meergangenkerstmenu voorgeschoteld. Alvorens we daar eens goed voor gaan zitten, brengt Aafke de hartelijke groet over van Anneke, Paul en Karlijn. Anneke voelt zich redelijk goed, maar durft het toch net niet aan om vanavond aanwezig te zijn. Dan horen we van onze secretaris Hans Renkema dat er ook nog een kerstkaart van hen is gekomen en daarnaast een bedankkaart van de familie Huisman. Verder deelt Hans mee dat hij een nieuw smoelenboekje heeft vervaardigd. Hij deelt dat pas aan het eind van de bijeenkomst uit omdat hij bang is dat er anders niet goed naar de spreker van vanavond (toevallig Hans zelf) wordt geluisterd. Vervolgens hebben we genoten van een overheerlijk voorgerecht, een hoofdgerecht met vis of vlees en een dessert van buitgewoon ongezonde en dus navenant tongstrelende zoete lekkernijen. Het diner wordt afgesloten met een kop koffie, een likeurtje en een bonbon. Kortom: het vele was goed en het goede was veel! Daarna krijgt Hans Renkema het woord voor zijn lezing/overdenking. Hij begint zijn bezinnende overdenking in deze adventstijd — de tijd dat we de Heiland (= heelmaker) verwachten — met een wat sombere schets van onze samenleving. Veel is er veranderd en zo op het eerste oog niet allemaal ten goede. Het gevoel bekruipt hem wel eens dat er veel verloren is gegaan en dat verloedering veel aantast. De voorbeelden zijn ruim voorhanden: geweld op voetbaltribunes en tegen hulpverleners. Maar ook sjoemelende advocaten, rechters die niet deugen, bestuurders en penningmeesters die zich verrijken, directeuren van woningcorporaties die — zelfs na gevoerd wanbeleid — met miljoenen het veld ruimen en de seksschandalen in kerk en jeugdzorg. Na deze allerminst vrolijk makende opsomming bestempelt Hans zichzelf als een oude knorrepot. Maar gelukkig vindt hij ook perspectief. Daarvoor heeft hij zijn licht opgestoken bij Prediker die ook al constateerde dat mensen vaak zeggen dat vroeger alles beter was. En dat zou betekenen dat we alleen maar verslechtering mee zouden maken en dat is in feite onmogelijk. Vanuit die gedachte slaat Hans de brug naar de toekomst: niet verder terugkijken dus, maar vooruit! En dan noemt hij juist in deze tijd van het jaar de 133

geboorte van Het Kind. Dat betrekt Hans zeer persoonlijk op zichzelf waarbij hij de positieve gevoelens beschrijft die hij heeft ervaren toen hij eerst vader werd en een jaar of dertig later grootvader. Dat geeft een heel bijzonder gevoel, heet opa-schap en laat je daarenboven ook beseffen dat je een generatie opschuift. Maar vooral ook ontdek je eerst in je kinderen en later weer in je kleinkinderen dat kinderen zich ontwikkelen en opgroeien en daarbij hun eigen onmiskenbare talenten en eigenschappen ontplooien. En dat levert dan vaak gedachten op als ‘dat belooft wat. . . ’ Vervolgens refereert Hans aan de bekende filosofe Hannah Arendt. Zij stelt dat het leven geen doelloos en zinloos gebeuren is, dat geboorte betekent dat ieder mens een gewild schepsel is en dit inzicht leidt bij haar tot het vertrouwen in de Schepper. Zij noemt het begrip ‘natality’ dat staat voor vrijheid die naar voren gericht is, voor nieuwe mogelijkheden en voor nieuwe kansen. En met dat hoopvolle perspectief, dat Hans belichaamd ziet in zijn kinderen en kleinkinderen, sluit hij bijna af. In plaats van knorrig terug kijken, kan hij zeggen: ‘. . . een kind is ons geboren’. Dat is toekomstgericht en geeft een soort vertrouwen dat gelukkig maakt. Hans besluit met de wens dat iedereen een goed kerstfeest heeft en een nieuw jaar met volop mogelijkheden. En bovenal een open mind om in vrijheid de kansen te grijpen en de mogelijkheden te benutten. Het verhaal van Hans dat door de aanwezigen in serene stilte werd aangehoord, heeft op velen indruk gemaakt. Uw scribent durft dat ook slechts met de grootste schroom samen te vatten, want het gevaar ligt ernstig op de loer dat geen recht wordt gedaan aan het samenhangende betoog dat we gehoord hebben. Maar ja, er moet nu eenmaal geschreven worden voor ons maandbericht. . . dus: op hoop van zegen. Aafke dankt namens de club en geeft de gevoelens van vele aanwezigen in haar dankwoord treffend weer. Zij onderstreept de dank van de club met een presentje en wij allen ondersteunen dat met een warm applaus voor Hans. Ook na de sluiting van de bijeenkomst wordt nog wat nagepraat en mag 134

Hans links en rechts complimenten voor zijn boeiende verhaal in ontvangst nemen. Tot slot — en weer zakelijk — volgende week (27/12) geen club. Op 3 januari 2013 om 19.30 u. nieuwjaarsreceptie ten huize van Maaike Meuleman. chd Z Z Z

135

Rooster lezingen et cetera W

2013

10 17 24 31

jan jan jan jan

do do do do

Nieuwjaarsbijeenkomst bij Maaike Meuleman Wim Kamphuis Corné Sukaldi Henk de Velde Presentatie Inkomend Voorzitter

07 14 21 28

feb feb feb feb

do do do do

Aart Kleijer Luthine Postuma Carel Diekerhof Daisy Trilk

07 14 21 23 28

mrt mrt mrt mrt mrt

do do do za do

Gerard Hartman Clubzaken Groot Kampens Dictee in VIA discon Bedrijfsbezoek Jan de Groot

04 11 18 25

apr apr apr apr

do do do do

Johann van den Noort Marij Staps Harry Goedegebure Rob Alferink

03 jan do

W Versie van 1 januari 2013