Rondwandeling Ter Apel Klooster - AGO - Duitsland - Ter Apelersluis - Roelagerbos - Ter Haar - Meebos Helofytenfilter - Oerbos - Ruiten Aa - mosveld - waterval - Klooster ***** 15 Km 4:00 uur
Deze avontuurlijke rondwandeling bij Ter Apel in het Westerwolde gaat langs de mooiste plekjes van dit grensdorp, maar die bijzondere plekjes, die zelfs veel Ter Apelers niet eens kennen, zijn hier en daar wel lastig bereikbaar. Het overgrote deel van de route gaat over goed begaanbare boswegen en paden, maar er zitten ook pittige stukjes tussen.
www.superfamilie.nl
Waarom wij die plekjes wel kennen? Dit is onze achtertuin en daar kennen we elk grassprietje. Hier lopen wij bijna dagelijks ergens rond, nu werd het tijd om al onze kennis van het gebied eens samen te brengen in een langere rondwandeling. Het is dan ook niet ondenkbaar, mocht je met deze beschrijving in de hand rondlopen, dat je door een van ons wordt aangesproken. Tips: Wandelaars zouden zich na elke boswandeling altijd na moeten kijken op teken. Ook deze route bevat smalle paadjes waar zomers hoog gras en struiken kunnen staan. Andere delen van de route kunnen erg modderig zijn na een regenperiode. Denk dus aan waterdichte schoenen. Natuurlijk ontkom ik er niet aan over de eigen omgeving iets meer te vertellen. Die teksten zijn goed herkenbaar aan deze afwijkende kleur. Voor het wandelen is alleen de standaard tekst relevant. Wie dit te avontuurlijk vindt kan vanaf dezelfde startplaats kiezen voor de blauw gemarkeerde Staatsbosbeheer route van 12Km. Deze blijft op de brede paden en lanen maar mist natuurlijk net die allerleukste plekjes. De wandeling begint bij het Klooster van Ter Apel, deze is overal in het dorp goed aangegeven. Bij dit Klooster loopt de doodlopende Boslaan recht op het Hotel Boschhuis af. Rechts van het hotel ligt een grote parkeerplaats. Vanaf de parkeerplaats lopen we eerst voor Hotel Boschhuis langs naar het Klooster en gaan er het grasveld op naar de waterput. Hotel Boschhuis is ooit onderdeel geweest van het kloostercomplex. Later is het in gebruik geweest als Commandeurshuis en waren er al logement mogelijkheden. Nu is het een hotel-restaurant en zijn er zalen voor feesten. Bijzonder is vooral de oude gelagruimte, nu als café ingericht, met een zeer authentieke uitstraling en een grote open haard. Een aanrader voor na de wandeling. Daar staat ook de wegwijzer waarop de blauwe 12Km route is aangegeven, die gaan we zo dadelijk eerst een tijdje volgen. Maar niet voordat we een rondje om het bouwwerk hebben gemaakt. Daarvoor nemen we het pad rechts van dit monumentale gebouw langs en lopen eerst maar eens helemaal om het Klooster heen. Zo kunnen we ook een kijkje nemen bij het 'vreemde' nieuwbouwstukje aan de achterzijde van dit Klooster Museum. Het klooster van Ter Apel, (Troapel voor ons Groningers), staat in de top 100 lijst van de Unesco als beschermd object in Nederland. De bouw ervan begon in de 13e eeuw en door de jaren heen heeft het verschillende functies gehad. Nu is het een klooster museum, wordt het gebruikt als trouwzaal en vinden er in het kerkgedeelte nog steeds diensten plaats. In het museum zijn bijzondere streekproducten en souvenirs verkrijgbaar. Kloosterwijn of bier, diverse soorten kruidenthee, en wat te denken van Poffert?
www.superfamilie.nl
Na ons 'kloosterrondje' lopen we schuin over het grasveld terug naar de Boslaan, steken deze ergens over via de droge greppel en over het lage hekje, om aan de andere zijde van de laan op het zandpaadje te komen. Rechtsaf gaan we dan naar het kruispunt van mooie lanen. Hier gaan we voorlopig de blauwe route het bos in volgen door de weg over te steken en dan schuin links het bos in te gaan. Het zal niemand ontgaan dat hier veel hulst staat, dat zullen we vandaag overal rond Ter Apel tegenkomen. Door de hulst ziet het er hier in de bossen ook 's winters altijd groen uit. De oplettende wandelaar zal al snel opvallen dat er in naaldbomen staan. Deze zijn de laatste jaren verwijderd begroeiing weer ruimte te geven. De 800 jaar oude bossen Roelagebos waar we vandaag doorheen trekken, bestaan uit oude eiken en beuken.
de bossen nauwelijks om de oorspronkelijke Meebos, Kloosterbos en vooral genoemde hulst,
Het bospad loopt achter een woonwijk langs om dan, na een scherpe bocht naar rechts pal langs een woning uit te komen op een asfaltweg. Hier steken we recht over, gelijk weer het bos in. Verderop komen we eerst langs het prachtig gelegen Joodse kerkhof, ooit heeft daar aan de hoofdweg een synagoge gestaan, daarna kronkelt het pad om een park heen. Door de afrastering heen zijn er uilen, gieren en andere exotische vogels te zien. Dit is Wonderwereld, een dierentuin, thema- en speelpark waar we achterlangs lopen. Bij een sloot aangekomen buigt het naar links en staan we even later weer op een van die prachtige lanen door het bos. Nu gaan we rechtsaf en volgen het asfalt tot aan een brug over het Ruiten-Aa kanaal en steken deze ook over. Hier staan wij altijd graag even midden op de brug stil. Het RuitenAa kanaal is vanaf die plaats schitterend in elk seizoen maar vooral 's ochtends als de zon in de verte achter het kanaal opkomt of aan het eind van de dag als hij in het verlengde van het water aan de andere zijde weer ondergaat. Aan de andere zijde slaan we linksaf en verlaten nu de blauwe route. Die route gaat er rechtdoor en komt langs het kanaal terug. We gaan dus tegen de blauwe route in lopen door het kanaal te blijven volgen. Over het water zien we dan een paar prachtige herenhuizen en verderop de woonwijk Agodorp. Het tuindorp Agodorp is gebouwd in de periode 1910-1920 als buitendorp in de bossen om de arbeiders van de Ago-fabriek te huisvesten. Die fabriek zullen we zo dadelijk nog zien. De AGO is begonnen als drogerij en conservenfabriek voor Aardappelen, Groenten en Ooft. Het is gebouwd vanaf 1912 nadat het Ruiten-Aa kanaal is aangelegd. Later zijn er houten instrumenten voor de textielindustrie gemaakt waarvoor er hout werd gedroogd en veredelt. We lopen steeds maar rechtdoor langs het rijtje woningen tot we na het laatste huis rechts een ander kanaal zien liggen met op de achtergrond de overblijfselen van de Aardappelmeelfabriek.
www.superfamilie.nl
Gelijk na het kanaal slaan we rechtsaf en lopen dan op het fabriekscomplex af. Het terrein is verderop afgesloten met een hek, maar rechts in het water zijn nog twee betonnen aanlegsteigers van waaraf we wat meer van de ruïnes kunnen zien. Op het beton zitten nog rare vormen alsof daar rails op hebben gezeten, maar ik heb me laten vertellen dat daar planken op werden gelegd zodat de arbeiders met kruiwagens tot boven de ruimen van de schepen konden lopen om de vaartuigen te laden of te lossen. Nu wordt het tijd om de natuur in te trekken, dat doen we door voor het hek linksaf het bos in te gaan. We negeren de volgende zijweg naar rechts, en gaan rechtdoor tot ook dit bospad haaks naar rechts buigt. Er volgt een lang recht stuk waarbij we ook de volgende kruising negeren, en lopen helemaal door tot we bij een open veld aankomen waar het pad nogmaals naar rechts gaat. In de tijd dat de aardappelmeelfabriek nog draaide waren hier veel vloeivelden, bassins waarin het afvalwater werd geloosd. Nu zijn deze velden tot schitterende stukjes natuur verworden waar we vandaag nog een aantal van tegen zullen komen. De oudere generatie uit de omgeving weet nog goed dat die ondergelopen vloeivelden bij warm weer niet altijd fris roken. Langs het veld lopend komen we langs een bankje en gaan daarna rechtdoor het bos in. Op de volgende kruising steken we dan recht over en zijn dan op een zandpad dat steeds smaller wordt. Het gaat met een bocht naar links en daarna weer terug, om dan tegen een sloot aan te lopen met daarachter een akker. Voor de sloot gaat het linksaf verder waarbij het pad de bosrand blijft volgen en we grote kans hebben om ergens reeën tegen te komen. Na nog een paar kronkels eindigt het paadje achter een woning bij een breder bospad. Daar gaan we nu linksaf het bos weer in. Rechts ligt een brede greppel met daarachter een hoge dijk. We willen boven over die dijk verder lopen en moeten nu ergens rechts door de greppel heen. Dat kan op verschillende plaatsen, maar heel soms staat de greppel vol water en zullen we het bospad moeten blijven volgen tot aan de volgende dam bij een kruispunt van bospaden om dan rechts omhoog te gaan. Vandaag is het droog genoeg en kunnen we al na enkele meters de dijk beklimmen waarop we dan linksaf verdergaan. Rond Ter Apel liggen heel veel dijken die nu als wandelpad worden gebruikt, maar ooit deel uitmaakten van een grensverdedigingswerk, of als dijk om de vloeivelden of als spoordijk.
www.superfamilie.nl
We lopen nu de dijk af tot het zandpad links omlaag loopt. Dat is de dam over de greppel en ook de blauwe route gaat er linksaf omlaag. Wij gaan echter rechts de dijk af het veld op. Even is het smal en er kunnen wat braamstruiken hinderlijk zijn, maar over het veld zelf is het pad goed begaanbaar ook al kan het gras er soms hoog staan. We steken het veld over naar het zandpad langs de bomen. We moeten dan nog wel door een droog greppeltje. Op het zandpad gaan we weer linksaf en volgen deze tot het weer aansluit bij de dijk. Nog even lopen we rechtdoor onderaan de dijk langs, tot de weg ophoud en we voor ons uit alleen nog een brede strook woeste grond zien. Deze brede strook gaat daar ook naar rechts dwars tussen de akkers door. We staan hier voor de grens. Rechts in de verte staat een witte boerderij, die staat precies nog in Nederland en de strook loopt er links aan langs. De boerderijen verderop zijn dus Duits. Verderop ligt nog een zelfde strook, we zullen daar zo nog aan langs komen, dat is de Duitse grens. Nu is alles tussen deze stroken in gebruik voor landbouw, vroeger was de ruimte tussen deze grenzen het 'niemandsland'. Een strook die in oorlogstijd soms kilometers breed werd gehouden. Vlak voor de strook staat links aan de voet van de dijk een grote eik met erachter een betonpaal. Daar gaan we links weer de dijk omhoog klimmen om daarna rechtsaf deze dijk verder af te lopen. Dit paadje kan in de zomermaanden door oprukkende struiken en grassen erg smal zijn, het is dan ook zaak om de broekspijpen in de sokken te stoppen. Hier verlaten we het Staatsbosbeheer gebied en komen nu op particulier terrein. Het is gewoon toegankelijk, het gebied wordt als natuurgebied onderhouden en werd vroeger gebruikt voor de jacht. Bij een omgevallen maar nog steeds levende boom kunnen we in de wintermaanden even links het dijkje op om een mooi uitzicht te bewonderen over nog veel meer met dijken omzoomde vloeivelden. In de zomermaanden is het dicht begroeid en moeten we nog even verder lopen voor dit uitzicht. Alsmaar gaat het verder langs de dijk, tot deze scherp naar links buigt. Daar is links een open stuk en kunnen de vele dijken en het mooie natuurgebied goed worden bekeken. Dit zijn natuurlijk paadjes die alleen bij enkele lokale bewoners bekend zijn, de kans om er iemand tegen te komen is dan ook heel klein. De kans om er wild tegen te komen des te groter als je het rustig aan doet en de wind tegen hebt. De vele wildsporen zijn er in elk geval altijd goed zichtbaar. Zeker zo dadelijk op de brede zandweg zijn de hoefafdrukken van de reeën niet te missen, de sporen van vossen, en op elk moment kun je worden opgeschrikt door het lawaai van opgeschrokken fazanten. Ook hazen en konijnen komen hier veel voor maar die zijn erg schuw. Ze zijn het best te zien door voorzichtig om elk hoekje te gluren. Vogelaars vertellen ons dat hier ook veel bijzondere vogelsoorten verblijven, zelfs het ijsvogeltje houdt zich in de buurt op.
www.superfamilie.nl
Dit is ook de plaats waar we rechts de dijk even kunnen afdalen om daar in het hoekje naar een zeer oude grenspaal te gaan kijken. We staan hier weer pal op de grens. Na de grenspaal volgen we de dijk nog een klein stukje tot het volgende open gedeelte links waar we nogmaals de prachtige velden kunnen bekijken. Meerdere keren zijn wij al eens over die binnendijken getrokken waar ook mooie waterplassen liggen, maar waar eigenlijk geen paden zijn. Hooguit wildpaden en niet toegankelijk zonder de juiste kleding en een wandelstok om braamstruiken op afstand te houden. Dit is alleen in de wintermaanden enigermate begaanbaar. Bij het open gedeelte gaan we de dijk verlaten. Rechtsaf omlaag en tamelijk steil. Beneden houden we dan links aan over de brede zandweg tussen de lage begroeiing door. Zomers is dit stuifzand en loopt het tamelijk zwaar, maar mooi is het er wel. We gaan niet tot het einde door, maar kiezen bij het volgende pad voor rechtsaf om dan bij een sloot uit te komen. Deze sloot markeert hier naar links de grens met Duitsland, naar rechts buigt deze Duitsland in. Wie er een paar stappen naar rechts doet richting de typische Duitse Hochsitz het weiland in, loopt dan op Duits grondgebied. De bosrand rechts die dan zichtbaar wordt is naar die zijde de grens. Voor de sloot lopen we dan linksaf en ook bij de volgende splitsing gaat het nogmaals links. Daarna de zandweg naar rechts negerend, lopen we even later langs een mooi gelegen weiland. Vaak is daar een kudde Przewalskipaarden te bewonderen, eigendom van een Duitse tandarts. De man is zeer enthousiast over dit stukje natuur en is er ook regelmatig te vinden, bezig met onderhoud van de houtwallen of het verzorgen van de paarden. Natuurlijk vertelt hij er ook graag over. Het gaat dan weer op een hek aan dat meestal open staat, en eenmaal daar langs blijven we rechtdoor gaan. Hier kunnen we nog eens links de dijk omhoog klimmen voor een laatste fraaie blik op de voormalige vloeivelden, maar de route gaat nu onder de dijk langs en buigt naar rechts. Links ligt dan een grasveld en soms is daar een strook maïs ingezaaid. Dit wordt speciaal gedaan om het wild van extra voer te voorzien, het gras en de maïs dienen geen ander doel dan de wildstand groot en gezond te houden. Dus even voorzichtig om het hoekje kijken, de kans is groot om daar iets voor de lens te krijgen. Gelijk om de bocht slaan we rechtsaf en buigen weer naar links. Een lang graspad pal langs de rand van het bos. Hier zien we in de verte onze eerste reeën van vandaag staan.
www.superfamilie.nl
We lopen nu helemaal door tot we tegen een brede sloot aanlopen. We gaan nu linksaf en zullen dit pad langs de sloot helemaal aflopen tussen het bos en de uitgestrekte landerijen rechts. Verderop sluipt iets over de sloot die vandaag nog dichtgevroren is. Van veraf lijkt het op katachtige bewegingen, maar eenmaal dichterbij gekomen zien we dat het een vos is. Wanneer de vos ons in de gaten krijgt klimt ze de wal op, werpt ons nog een blik toe, en verdwijnt dan in het bos. Dit is een lang stuk en vaak is het pad slecht beloopbaar. Het ligt altijd in de schaduw en het is vaak een enorme modderboel. Helemaal links tegen de bosrand of rechts op het randje van de beek loopt dan het gemakkelijkst. Nog twee keer is er een zijweg naar links, beide ook langs een sloot, die we kunnen negeren. Wel zijn dit weer graspaden waar vaak reeën lopen te grazen. Ook hier weer voorzichtig om het hoekje kijken dus. Het pad eindigt op een asfaltweg die we zo dadelijk linksaf gaan volgen. Hier moeten we echter eerst een paar meter naar rechts om de Lourdesgrot te bekijken. Dit is het buurtschap Laudermarke, (Marke=gemeenschappelijk bezit) waar zich in de 18e eeuw een groep Duitse Rooms Katholieke boeren heeft gevestigd. Zij hebben in 1958 deze grot op hun eigen grond gebouwd op waarschijnlijk het rustigste plekje van ons land, en onderhouden het nog steeds. Linksaf over het asfalt komen we weer uit bij het Ruiten-Aa kanaal, deze keer bij de Ter Apelersluis. In de winter is er rechts onder de overloop altijd een groot wak waar de eenden of grote groepen aalscholvers de dooi afwachten. Vanaf hier kan de rondwandeling eenvoudig worden ingekort door de brug over te steken en de asfaltweg door een prachtige omgeving alsmaar te blijven volgen. Deze komt dan uit achter de parkeerplaats bij het Boschhuis. Wij gaan de brug oversteken en dan rechtsaf langs het water verder. Zowel links als rechts van de sluis zijn houten steigers die geschikt zijn om er een broodje te eten of gewoon even pauze te houden. Rechts staat ook een informatiezuil voor wie nog meer over het gebied te weten wil komen. Het begint als klinkerweg, (let daar eens op de rij prachtige bomen vooraan in de paarden/geitenwei), daarna voorbij de waterzuiveringinstallatie wordt het sintel. Dit lopen we af tot er vanaf de andere kant een beton fietspad bij komt dat dan linksaf het veld in gaat. Daar gaan wij ook linksaf het betonpad op en lopen dan op het Roelagebos af. Weer een bijzonder stukje natuurschoon waar het soms druk is met fietsers. Er volgt dan een bocht naar links, en voordat het betonpad weer rechtsaf buigt gaan we deze verlaten en slaan rechtsaf het bospaadje in. Dit is weer een deel van de blauwe route. Eenmaal in het bos volgt een T-splitsing waar blauw rechts en wij linksaf gaan. Deze mooie boslaan brengt ons zo dadelijk door een gedeelte waar de ondergroei uit immens
www.superfamilie.nl
grote velden van adelaarsvarens bestaat, in de zomer kunnen deze het pad zelfs grotendeels overgroeien. Hier zien we onze tweede kudde reeën van vandaag, maar tussen de dichte bomen was er geen mooie foto van te maken. We komen dan weer bij een kruising van paden achter een bankje. Daar lopen we op het weiland af waar SBB zomers een kudde koeien laat grazen. Voor de wei dan rechtsaf langs het betonpad gaan we verder. We volgen het pad ook voorbij de volgende splitsing rechtdoor een zeer donker bos in. Hier is het zo donker en vochtig dat er onder de dicht opeen staande bomen bijna het hele jaar door grote hoeveelheden paddenstoelen groeien. Ook zijn daar vaak Heksenkringen te zien, grote cirkels van paddenstoelen. Nadat we het fietspad in het bos naar links hebben gevolgd komen we het bos weer uit aan de oever van de Ruiten Aa. Deze keer niet het Ruiten-Aa Kanaal, maar de Ruiten Aa beek. Deze beek door het oude stroomdal van de Eems, vindt zijn oorsprong in het hoogveengebied rond Zwartemeer. Hier staan we bij een gedeelte van de beek waar deze is gekanaliseerd, later zullen we het zelfde water zien maar teruggebracht in de veel mooiere natuurlijke staat. De Ruiten Aa is beeldbepalend voor het Westerwolde en wordt nu ook verder overal weer in oude staat teruggebracht. Voor de beek gaan we rechtsaf. We gaan de loop van de Ruiten Aa een tijdje volgen. Van een pad is hier nauwelijks sprake, het is meer een karrenspoor langs de oever. Als er pas is gemaaid of zoals nu in de winter, is het heel goed begaanbaar. Andere keren is dit in slechte staat en wordt dan een leuke uitdaging. We blijven dus langs de waterkant, passeren een waterkering, dan is er links op de andere oever weer een prachtige SBB weide te zien. Leeg is dit mooi, maar als de kudde koeien er loopt en bij de Ruiten Aa komt drinken is het nog mooier. Uiteindelijk komen we nog langs een klein bosje en staan dan weer op het asfalt. Dit is het buurtschap Ter Haar. Linksaf over het asfalt lopen we naar de hoofdweg Sellingerstraat, een schitterende oude en zeer bochtige weg van Ter Apel via Sellingen naar Vlagtwedde. Deze weg is ook erg geliefd voor motortoertochten. Bij de hoofdweg slaan we linksaf over het fietspad. Deze volgen we dan voorbij de boerderij om bij de volgende boerderijen links aan te houden en schuin over te steken naar het betonnen fietspad. Even mengen we ons weer onder de tweewielers om het natuurgebied weer in te komen. Voorbij de tweede boerderij staat langs het fietspad links weer een informatiebordje, deze keer met meer toelichting over de SBB weilanden waar we nu weer aan langs lopen. Rechts is er eerst nog een bosje, daarna wordt het weer open veld en zien we in de verte de Standerdmolen van Ter Haar.
www.superfamilie.nl
De Standerdmolen van Ter Haar aan de Sellingerstraat stond al in 1619 in Bourtange, maar is in 1831 verkocht en hier naar Ter Haar verplaatst. Na het open gedeelte rechts draait het fietspad naar links. Daar bij de bocht ligt rechts een sloot met links daarvan een graspad. Dat pad gaan we rechtsaf vanaf hier volgen, tot deze op een groot open veld uitkomt. Hier kunnen we rechtdoor het veld oversteken en voor de volgende bosrand rechtsaf slaan. Dat is weer een deel blauwe route. Het veld schuin naar rechts oversteken tot aan het bos is ook mogelijk, de begroeiing is hier nooit hoog. Hier langs de bosrand is het weer een smal paadje dat daarna voor de houtwal naar links gaat. Het blijft langs de houtwal gaan met links een akker midden in het bos. Er is nog dan nog een pad naar rechts tussen de velden door naar de Sellingerstraat, maar wij blijven rechtdoor gaan tot we weer het bos in lopen. Eenmaal in het bos, het Meebos, slaan we op de volgende splitsing linksaf. Weer een bospaadje tussen hoge adelaarsvarens door. Op het eind bij een T-splitsing stuiten we weer op de blauwe route. Deze komt van rechts en wij gaan er een stukje naar rechts. Op de volgende splitsing gaan we linksaf naar een brug over de Ruiten Aa. Net voor die splitsing zijn links enkele diepe kuilen. Er is mij eens vertelt dat hier in de oorlog onderduikers in de grond hebben gezeten, maar dat heb ik nog nooit ergens bevestigd gekregen. Eenmaal over de brug gaan we rechts, en blijven dan weer de hier nog steeds rechte Ruiten Aa volgen. Links dan weer een SBB weiland en halverwege het weiland ligt rechts een dam over de beek. Deze dam steken we over en volgen dan het rechte bospad tussen het akkerland links en de vlasvelden rechts. Als er ook maar een beetje wind staat, ruist dit hoge gewas rechts heerlijk. We komen langs een grasveld rechts. Dit is een picknickplaats met daarachter een stukje oeroud bos. Dan lopen we rechtdoor de open vlakte in tot aan de rietkragen aan de linkerzijde. Daar gaan we gelijk na het eerste kanaal links ook linksaf slaan langs dit kanaal. Rechts liggen een hele rij zijkanalen, onderling verbonden met duikers. In Ter Apel is het hemelwater gescheiden aangelegd van het riool. Het hemelwater wordt hier verzameld en gefilterd in deze kanalen vol riet. Dit rietfiltersysteem wordt ook wel Helofytenfilter genoemd. Bij de bosrand aangekomen gaan we rechtsaf en lopen dit zandpad af tot we weer op het fietspad langs de Sellingerstraat staan. Daar gaan we dan linksaf en gelijk weer linksaf bij het wit/rode hekje. We gaan nu door een stukje oerbos lopen. Als boven beschreven bestaat het uit hulst, oude eiken en beuken. Dit word lokaal het Berepad genoemd. Verderop kruist het pad weer een beton fietspad en gaat dan verder als brede laan naar het klooster. We gaan hier links over het beton, maar wie het voor gezien houdt kan deze fraaie laan dus terug volgen naar de parkeerplaats.
www.superfamilie.nl
Het betonpad naar links loopt weer over een dijk, dit is de oude spoordijk. In 1914 is deze spoordijk aangelegd om een spoorverbinding van Stadskanaal via Ter Apel naar Duitsland te realiseren. De treinen hebben wel van Stadskanaal tot Ter Apel gereden, maar aan de Duitse kant is de spoorweg er nooit gekomen door het intreden van de recessie. Ter Apel was eens een knooppunt van water- spoor- en tramwegen, maar het personenvervoer nam al snel af en later ook het transport van goederen. We blijven op de dijk tot aan de eerstvolgende kruising, we zijn dan net weer de Ruiten Aa over gestoken. We gaan rechts, en volgen de laan rechtdoor tot aan het bankje aan de oever van de beek. Een mooi uitzichtpunt met in de verte de prachtige brede laan naar het klooster. Hier komen we bij het gedeelte van de Ruiten Aa dat al wel in oude staat is teruggebracht. Het is er schitterend geworden, een echte meerwaarde voor het natuurgebied. Daar gaan we nu wat meer van bekijken. We gaan iets naar links en steken daar de brug over. Nu ligt het aan de omstandigheden of we eerst het pad nog rechtdoor moeten volgen om dan linksaf te slaan naar de oever van de beek, of dat we al gelijk aan de overzijde van de brug om de brugleuning heen linksaf kunnen over het smalle oeverpaadje. Dit paadje is leuk maar erg smal. In de zomermaanden kan het onkruid er erg hoog staan en zijn er ook veel brandnetels. Met onze kleding maakt dit niet uit, maar bij twijfel gewoon nog even op het brede pad blijven. Wie het brede pad blijft volgen gaat verderop linksaf naar de oever en moet daarna rechtsaf over het oeverpad. Loop daar echter eerst even naar links tot het zandstrandje, daar ligt een mooie stroomversnelling in de beek. Aan de overzijde staat een bankje, een prijs die dit plekje heeft gewonnen bij de NCRV uitzending 'mooiste plekje van Nederland'. Wij volgen het smalle pad langs de oever en blijven daarop tot bij de stroomversnelling. Daarna rechtdoor tot aan de verderop gelegen brug met aan de overzijde een grote vijver. Hier steken we linksaf de brug over en blijven het asfaltweggetje volgen tot voorbij het kerkhof. Wanneer er links weer een bospad omlaag loopt, gaan wij rechts het prachtige veld op dat daar ligt. Erg duidelijk is het pad niet, gewoon een kwestie van de sporen volgen. Even de greppel over, dan een beetje rechts aanhouden. Of dit bijzondere veldje een naam heeft weet ik niet, wij noemen het 'mos-veldje'. Hier groeit veel mos en als dit in bloei staat ligt er een fel oranje gloed over het veld. Zo mooi oranje heb ik het behalve hier nog nergens ontdekt. Soms is dit niet goed te zien omdat we tegen de zon in lopen. Draai dan verderop even om voor die ene mooie foto met de zon van achteren. In de herfst zijn hier ook de mooiste paddenstoelen te ontdekken.
www.superfamilie.nl
Het zandpad, of beter gezegd het spoor, brengt ons weer naar de oever van de Ruiten Aa. Hier is nu echt goed te zien hoe de beken in Nederland er vroeger uit hebben gezien. En dan ligt Ter Apel ook nog eens op een Tange, zandgrond, dus staan we nu op een besneeuwd zandstrand. Er ligt ook hier weer een waterval in de beek, en deze kunnen we er oversteken via enkele stapstenen. Als het water te hoog staat of als de stenen in sommige perioden groen zijn van de algen, gebruik de stenen dan niet. Er is een alternatief om naar de overzijde te komen door linksaf de beek een stukje te volgen. Verderop ligt een keurige brug zodat met droge voeten de overkant kan worden gehaald. Vanaf de overzijde zijn we zo terug bij het startpunt. Als je dat jammer vind kun je hier naar links de beek een tijdje volgen om nog langer van het beekdal te genieten. Voorbij de beschreven brug ligt verderop nog een brug. Ook tot daar aan toe kan de oever worden gevolgd om aan de andere kant dan terug te keren tot op dit strandje. Vandaag steken we over via de betonstenen en gaan aan de overzijde rechtsaf. Om het hoekje volgt een reiger al onze bewegingen. Normaal zeer schuwe beesten, maar vandaag laat ze zich niet van het heerlijke plekje in het winterzonnetje verdrijven. Waar de beek naar rechts buigt houden we links aan naar het kruispunt van paden. Daar gaan we nog een klein stukje linksaf en dan rechts over de sloot waar de rode route naar toe loopt. We kunnen nu de rode route blijven volgen achter enkele boerderijen langs tot we weer bij het startpunt zijn. Natuurlijk is het nu het goede moment om de gelagkamer van het Boschhuis van binnen te gaan bekijken, daar brandt het vuur in de grote open haard waar de comfortabele stoelen in een grote boog omheen staan. Vanuit dit café is er ook uitzicht op het klooster, al met al ons favoriete plekje voor een drankje na een winterse wandeltocht.
De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt. © superfamilie.nl 2006-2015|Het is toegestaan deze PDF routebeschrijving af te drukken of te downloaden naar een locale harde schijf voor enkel persoonlijk en non-commercieel gebruik. |Voor meer informatie zie: Auteursrecht & Disclaimer |
www.superfamilie.nl
