R.K. Federatie. Armoedebestrijding Pastor Ton Halin legt uit hoe we door middel van samenwerken de armoede aan kunnen pakken

Uitgave van R.K. Federatie Heilige Maria Magdalena: R.K. Parochie Heilige Drie-Eenheid R.K. Parochie de Emmaüsgangers R.K. St. Jorisparochie R.K. St. Augustinusparochie R.K. Parochie O.L.V. van Lourdes

R.K. Federatie H. Maria Magdalena Jaargang 2, nr. 1 – Maart 2013

De installatieviering van Frans Wijnen Een terugblik op de viering waarin Frans Wijnen het moderator-stokje overneemt van Willem Froger. pagina 06

Armoedebestrijding Pastor Ton Halin legt uit hoe we door middel van samenwerken de armoede aan kunnen pakken. pagina 15

Aantrekkelijk toerustingsaanbod De Pastorale School helpt vrijwilligers hun kennis verder te ontwikkelen. pagina 16

Uitgave van R.K Federatie Heilige Maria Magdalena

Kleurplaat

Voorwoord

Maria Magdalena wast de voeten van Jezus

Joost Emmerich, Voorzitter R.K. Federatie H. Maria Magdalena

Weet u wat de meest gestelde vraag is? Luistert u maar eens goed om u heen naar mensen met een mobiele telefoon. Meestal is de eerste vraag: “He, waar ben je?” Het lijkt wel alsof iedereen altijd wil weten waar je bent. Maar, waar ben je kan ook iets anders betekenen. Het is een kwestie van de klemtoon verleggen. Je kunt het ook opvatten als hoe ver ben je, waar sta je op dit moment. Het is ook de vraag die betrekking heeft op onze federatie. Wel, als u dit leest zijn we al meer dan een jaar met onze federatie op weg. Misschien toch een moment om eens te beschouwen hoe ver we gekomen zijn. Veel zaken gebeuren achter de schermen en daarvan merkt u niet zo veel. Zo moesten diverse financiële en personele zaken geregeld worden. Bijvoorbeeld: - Salarissen en betaling van pensioenen en verzekeringen moesten worden omgezet, omdat de federatie nu feitelijke werkgever is geworden. - Er moest een afdracht per parochie aan de federatie worden vastgesteld - Huisvesting van het pastorale team (vergaderen werkkamers) - Inrichten van een federatiesecretariaat Uiteraard zijn er ook zaken die voor u allen wel waarneembaar zijn geweest te denken valt hierbij aan: - Startviering van de federatie op 19 februari 2012 in aanwezigheid van Mgr. Van den Hende - Vieringen in uw parochies met wisselende voorgangers. - Een gezamenlijke vormselviering van de federatie.

03

- Een installatie viering van de nieuwe moderator pater Frans Wijnen nog maar een paar weken geleden. - Een federatiekatern in uw parochieblad en een federatieblad. Zo zijn we nu in federatief verband al een goed jaar op weg. Door samen te werken op meer en meer terreinen wordt dat verband sterker en sterker, waarbij zeker de eigenheid van elke parochie niet uit het oog wordt verloren. Zorgen baart ons de niet complete parochie­ besturen. Graag wil ik een dringend beroep doen op u als vrijwilliger om een bijdrage te leveren om die eigenheid van uw parochie een klank te geven, door uw lokale parochiebestuur te versterken. Aan het eind van het jaar zullen we samen met het bisdom de eerste twee jaar van de federatie gaan evalueren. Een goed en voltallig parochie­ bestuur per parochie zal zeker een overweging zijn bij het bepalen van de levensvatbaarheid van deze federatie. Dat wij als bestuur en u ook hoop ik van harte, daar wel kansen in zien, willen wij tot uitdrukking brengen in een Maria Magdalena viering op de zondag na Pasen. Dit jaar dus op 7 april 2013. Ik mag u van harte uitnodigen om hierbij aanwezig te zijn. Plaats en tijdstip zullen nog bekend worden gemaakt. Laten we hopen dat dit een jaarlijks terugkerende gebeurtenis mag zijn. Waar ben je? Een oproep aan u allen om van harte op welk gebied mee te doen om deze federatie een gezicht te geven. Een doorsnee van allerlei activiteiten kunt u al lezen in dit tweede federatie blad. Veel leesplezier hiermee.

Uitgave van R.K Federatie Heilige Maria Magdalena

Een terugblik in vogelvlucht

Kennismaking en vooruitblik

Willem Froger

Frans Wijnen, CSSp

Ruim vier jaar ben ik bestuurlijk en pastoraal betrokken geweest bij de parochies die nu goed een jaar de Federatie van de H. Maria Magdalena vormen. Het begon, na het vertrek van pater Joop Visser als pastoor van de parochies De H.Drie-eenheid en Onze Lieve Vrouw van Lourdes. Het Bisdom vroeg mij om administrator te worden. Het was maar voor even, dus zei ik: akkoord! Daar kwam na een jaar het administratorschap van de Augustinusparochie in Barendrecht en de Goede Herder H.H.Engelbewaarders in Lombardijen bij en per 1 september 2011 volgde de benoeming voor De Emmaüsgangers en idem voor de St.Joris in Ridderkerk. Zo rol je van het een in het ander. De Federatie H.Maria Magdalena werd per 22 november 2011 gevormd. Het waren goede jaren van bestuurswerk en samenwerking met de mensen die daar direct bij betrokken waren in diverse kringen van overleg. Soms ging dat vlot, soms met horten en stoten volgens het goede Nederlandse poldermodel. Maar er was de wil er uit te komen en dus lukte het. Meer nog dan naar dit bestuurlijke werk ging mijn hart uit naar het meedoen in het pastoraal team. Het dagelijks werk heeft veel gevraagd van de teamleden, waarbij ik bewondering heb gekregen voor de collega’s die thuis moesten raken in meer parochies dan ze gewend waren. Een belangrijke taak ligt bij de pastoraats­ groepen, die ons bijstaan in de zorg voor de lokale gemeenschappen en de mensen die daar speciale aandacht vragen. Zonder de pastoraatsgroepen kan een groepje pastores niet goed werken in zo’n groot gebied. Mogelijk kan ik op het terrein van de geloofs­ verdieping nog een bijdrage leveren in bijbelgroepen en dergelijke, zoals ik hoop nog een tijd als priester mee te mogen doen in de liturgie. Het bidden en vieren met elkaar blijft

voor mij de belangrijkste bron van inspiratie en de basis van het voldoen aan de opdracht van Christus om missionair kerk te zijn. En het is telkens weer goed om dan contact te hebben met de lokale kerkleden, mijn zusters en broeders in het geloof. Alleen met en voor hen kan ik priester zijn. Ik wens allen in ons pastoraatsgebied veel inspiratie en vreugde bij het werken in de dienst van het evangelie. Dat het voor pater Frans Wijnen een goede tijd mag zijn met zijn huisgenoten Charles en Achille en met Ton Halin in het team en Hans als medewerker en al die velen die zich met hart en ziel inzetten. Nu ik niet meer zoveel aandacht hoef te geven aan de organisatie hoop ik wat meer toe te komen aan studie. Er ligt een aardige stapel boeken klaar, die nog wat groter is geworden door de werken die ik cadeau kreeg van de Federatie bij mijn afscheid als Moderator.

Het evangelie is een geweldig boek. Het heeft me al vanaf de lagere school enorm geboeid. Dat het een boek is, dat gaat over God die onder ons is gekomen als medemens, dat hebben we er helemaal gratis bij. Dat die mens geworden God onder ons ons duidelijk maakt, dat het over een God gaat die onze schepper is en vader is en ons immens liefheeft, die bij ons blijft als een onzichtbare mantel der liefde bij alles wat we doen en leven, dat stimuleert ons. Het blijft op een of andere manier toch in ons achterhoofd spelen, als er van ons gevraagd wordt om keuzes te maken in ons leven. Het helpt ons de juiste keuzes te maken. Het stimuleert ons om net als Jezus in te gaan tegen misstanden, aandacht te hebben voor onze medemens, naast hem te gaan staan indien nodig en samen met hem op te trekken, wetend dat Zijn hand op onze schouder ligt. Het is niets iets van onze tijd alleen. Jezus trok mensen aan. Massa’s mensen kwamen naar hem luisteren. Een aantal wijdde heel hun leven hier-

05

aan zoals de apostelen. Daardoor ook verspreidde Zijn boodschap zich zo snel. Steeds meer mensen werden zó aangesproken door Zijn boodschap en door Zijn voorbeeld, dat ze het niet voor zich konden houden en er enthousiast over vertelden aan familie, vrienden en kennissen, aan mensen die ze tegenkwamen. En dat ging door na het overlijden en de verrijzenis van Jezus. Denk maar eens aan het enthousiasme van het Pinkstergebeuren. Duizenden mensen voelden zich geraakt, werden enthousiast en namen hun ervaring en hun enthousiasme over het geheel mee naar de landen waar ze vandaan kwamen. Zij organiseerden zich met vrijwilligers die allerlei taken op zich namen: het ontvangen van de mensen om thuis eucharistie te vieren, zieken te bezoeken, armen bij te staan, collectes te houden, enz. enz. Dit is zo vele eeuwen doorgegaan. En de Kerk­ gemeenschap draait nu vooral op zulke vrijwilligers. Het tweede Vaticaans Concilie heeft dat nog eens heel pertinent benadrukt. Zonder hen kunnen de pastores niet veel. Hoe zou het pastoresteam het enorme gebied kunnen bestrijken, dat de Federatie Heilige Maria Magdalena omvat? Zelf heb ik het geluk gehad, altijd met heel veel vrijwilligers te mogen werken in Afrika en in Nederland. Dat is heel inspirerend voor mij geweest en samen kom je tot initiatieven en tot activiteiten die het de moeite waard maken ook voor mensen rond ons, die ons niet of nauwelijks kennen. Ik hoop te mogen meemaken, dat dit voor mij ook weer het geval zal zijn in het Rotterdamse. Dus indien u zich wilt aanmelden, ik zie er naar uit met u te mogen samenwerken.

Uitgave van R.K Federatie Heilige Maria Magdalena

07

Mijn installatie als moderator Frans Wijnen, CSSp Op 20 januari 2013 is geheel volgens de regels mijn installatie geschied als moderator van de Federatie de H. Maria Magdalena. De plechtigheid vond plaats in de parochie van de H. Drie-eenheid en in de kerk van de Kruisvinding. Een heleboel mensen hebben hard gewerkt om het geheel goed te laten verlopen. Op de eerste plaats de mensen van de Kruisvinding, die alles perfect in gereedheid hadden gebracht. Dan het koor, dat bestond uit vertegenwoordigers van de vijf parochies van de Federatie. Ze hadden maar twee repetities gehad, maar wat ze ten gehore brachten, mocht er zijn. Ook het secretariaat van de federatie en de pastores hebben er hun gewaardeerde bijdrage aan geleverd. Het werd zeer gewaardeerd, dat Mgr. Van den Hende zelf de tijd genomen had om in deze plechtigheid voor te gaan. De manier waarop hij de dienst leidde en de preek die hij daarbij hield, hebben indruk op mij gemaakt, maar zeker ook op vele andere mensen, waaronder mijn familie, het bestuur van de congregatie en enkele kennissen. Van alle kanten hoorden we, dat het een hele mooie dienst is geweest. Het heeft mij in elk geval het vertrouwen gegeven, dat er ruimte is om als missionair georiënteerd

iemand te werken in het Rotterdamse. En voor mij betekent dit, dat we samen met de mensen, parochianen en anderen, op weg kunnen gaan om stappen vooruit te zetten op allerlei terrein. Onder de viering kreeg mijn voorganger, Administrator Willem Froger, vanuit de federatie nog een zeer mooi cadeau aangeboden voor de geweldige inspanning die hij geleverd had om de federatie op weg te helpen. Dat is inderdaad een hele klus geweest en Willem heeft daar zijn talenten goed weten te gebruiken om daar te komen, waar we nu zijn. Hij had ook nog een verrassing voor mij. Hij overhandigde me een estafettestokje (met de juiste afmetingen), daarmee aanduidend dat ik er alles aan moet doen om de inspanningen te leveren om het doel te bereiken dat de federatie zich gesteld heeft. En het stokje heb ik niet laten vallen. Echter hij kwam ook nog met een dirigeerstokje. Dat zou ik ook nodig hebben om verder te gaan op de ingeslagen weg van de

federatie. Ik dacht daarbij aan het programma op de TV, waar bekende Nederlanders voor een orkest geplaatst werden om dat orkest te dirigeren. Het helpt zeker als je dan goed dirigeert, maar ik weet ook dat de orkestleden zelf heel wat in hun mars hebben om het programma tot een goed einde te brengen. Soms zelfs ondanks de dirigent. Dat stelt me wel gerust. Na de viering was er een receptie georganiseerd achter in de kerk. Velen bleven daar nog even napraten. Dat was gezellig. Dat was sympathiek. Vervolgens was er voor de familie en enkele medewerkers van de parochie een maaltijd bereid op Slinge. Onze kokkin Connie had al haar talenten gebruikt en

die bleken de moeite waard. Haitham had ervoor gezorgd dat alles warm bleef in daar­voor geschikte pannen. Het is daar in een zaaltje beneden een buiten­gewoon gezellige middag geworden. Het is een buitengewoon mooie start geworden van mijn inzet binnen de Federatie van de H.Maria Magdalena. We hebben op die dag kunnen zien, dat vele handen echt iets aparts kunnen bereiken. Hopelijk zal dat verder doorgaan binnen de federatie. Immers, daar zijn vijf parochies samen gekomen in federatief verband. Elke parochie heeft zijn eigen geschiedenis en achtergrond. Maar het gelegenheidskoor van mijn installatie is er een voorbeeld van hoe je met heel verschillende stemmen en vanuit een heel verschillende achtergrond toch één mooi geheel kunt krijgen en dat zonder dat ieders eigenheid er aan moet worden opgeofferd.

R.K. Parochie Heilige Drie-Eenheid

Rotterdam-Zuid

Afrikaanderwijk, Bloemhof, Feijenoord, Hillesluis, Katendrecht, Noordereiland, De Veranda, Vreewijk, Zuidplein

R.K. St. Augustinusparochie

Barendrecht

Uitgave van R.K Federatie Heilige Maria Magdalena

Herstel kerktoren van de H. Kruisvindingkerk

Augustinus jubileert langer dan een jaar

Heilige Drie-Eenheid

St. Augustinusparochie

De kerktoren heeft een betekenis in ons religieuze leven. Hij roept op tot gebed, herinnert ons aan ons geloof, en doet ons uitgeleide bij de dood. Dit zijn maar enkele elementen van religieuze betekenis. Daarnaast fungeert deze kerktoren als stadsbaken, wijst vele voetbalgangers de weg naar het stadion en geeft de tijd aan. Vreewijk zou toch kaal zijn zonder die Roomse toren! Op deze manier staat onze kerktoren vele mensen ten dienste en dat is uiteindelijk ook één van onze doelstellingen van ons geloof. Op verzoek van het kerkbestuur zijn er in 2009 opnames gemaakt van de kerktoren. Het beton van de vloeren kwam steeds vaker naar beneden en de wapening was op vele plaatsen zichtbaar. Zowel de luidklokken als de constructie liepen gevaar op. Achterstallig onderhoud, schades door storm, schades door vogels, ouderdom en toegepaste bouwmethodiek maakten herstel noodzakelijk. De H. Kruisvindingkerk bestaat uit een kerkruimte (schip genaamd), een Mariakapel, een priesterkoor met absis, een baptisterium (thans gedachteniskapel) en een kerk­ toren met oxaal (koor) erin. De kerktoren heeft twee luidklokken. Het schip is afgedekt met een zadeldak en de toren met een tentdak. Het kerkgebouw is degelijk gebouwd. De bijbel leert ons dat de beste bouwmaterialen werden gebruikt voor gebedshuizen, zo is dat ook gedaan bij de H. Kruisvindingkerk. De balken en deuren zijn van degelijk hout, het

metselwerk is robuust en de dakpannen kunnen nog lang mee. De degelijkheid waarmee de toren gebouwd is maakte herstel de moeite waard. Herstelwerkzaamheden die direct moesten worden uit­ gevoerd: betonrot, algeheel schilderwerk, daken, electra, vloeren, torenladders. Het herstel is fysiek op 10 april 2012 gestart. Voor het herstel aan het tentdak is een hoogwerker van 57 meter hoogte (18 verdiepingen van een flatgebouw) ingezet. Deze is gehuurd om duur steigerwerk te voorkomen. Naast de toren is een bouwlift geplaatst om nieuw beton en materieel aan te voeren. De vijfde geleding (verdieping) in de toren is geheel uitgesteigerd om de vloer van het tentdak van nieuwe betondekking te voorzien. De luidklokken zijn ingepakt maar moesten wel gebruikt kunnen blijven. Voordat kon worden aangevangen met de werkzaam­ heden moesten er eerst vele zaken worden geregeld zoals: vergunningen aanvragen, prijsonderhandeling, planning etc. Het herstel heeft ruim vier maanden in beslag genomen. Tijdens het herstel is er helaas een grote scheur in de kerktoren geconstateerd. Deze is ontstaan door lekkages en door de zware winters in 2010 en 2011. Het metselwerk is verder nog goed maar dient over circa tien jaar opnieuw gevoegd te worden. Het totale herstel van de toren heeft € 100.000 gekost. De twee goten van de entrees zijn door de Stichting “Vrienden van de Kruisvindingkerk” voor haar rekening genomen. Het kastekort van € 35.000 is tijdelijk aangevuld met een lening van Kamphuis Ahoy. De toren schittert weer als vanouds.

09

Voor insiders geen nieuws: de Augustinus­parochie viert een paar lustrumjubilea. Maar hebt u ooit gehoord dat zoiets duurt van september in het ene jaar tot december in het andere jaar? Ze kunnen het u in Barendrecht uitleggen. In september 2012 bestond de parochie als zelfstandige geloofsgemeenschap vijfenveertig jaar en in december 2013 is het veertig jaar geleden dat het kerkgebouw aan de Marijkesingel werd ingewijd. Toen mgr. Van den Hende bereid bleek op 8 december 2013 naar Barendrecht te komen en daar voor te gaan in een jubileumviering was de einddatum voor de feestperiode gauw bepaald. Maar men wilde eigenlijk ook niet van de begindatum, september 2012 af. Dus werd er een ambitieus plan bedacht om de hele periode door activiteiten te ontwikkelen. Het meest in het oog sprongen de feestelijke activiteiten: in september fietstochten en een parochiebarbecue, in oktober een fancy fair, november een feestelijke bijeenkomst rond de persoon van Augustinus en de naamgeving van de parochie, in december een kerstmarkt. Dan even niets maar in februari weer een film, in april een korenfestival, na de zomer een vrijwilligersdag en dan op 8 december een slotviering onder leiding van de bisschop. Voor iedereen, van alles wat. Geweldig voor de onderlinge binding. Er zijn behalve feesten echter ook activiteiten die werken aan de uitbouw van de geloofsgemeenschap. Natuurlijk had de Augustinusavond zo’n element in zich, maar er zijn ook uiteenlopende activiteiten c.q. plannen om te komen tot een (inter-) parochieel leerhuis, nieuwe programma’s voor jongeren, de aanleg van een labyrint in de wijk Buitenoord. Ook de oprichting van een tot nog toe zeer actieve werkgroep diaconie mag je als zodanig betitelen. En verder: verder is er nog de wijnverkoopactie, die de hele periode van vijftien maanden doorloopt. Een geweldig succes dat zal leiden tot de gewenste aanschaf van een groot decoratief raam voor het kerk­gebouw aan de Marijkesingel. Ja,ja: er gebeurt veel in de Augustinus.

Belangstellenden uit de federatie zijn natuurlijk zeer welkom, bij alle activiteiten. De plaats is altijd het kerkgebouw aan de Marijkesingel 24 in Barendrecht. Aanmelding vooraf is niet nodig. En heel concreet voor de eerstvolgende activiteiten: Op 17 februari is de filmmiddag. Aanvang 15.00 uur. Titel van de film: The Other Son. Drama over het leven van de Israëlische jongen Joseph en de Palestijnse jongen Yacine. Als Joseph zich voor zijn dienstplicht aanmeldt blijkt uit het onderzoek van zijn papieren dat hij na zijn geboorte verwisseld is met Yacine en dus in het verkeerde gezin is opgevoed. Deze ontdekking verandert het leven van beide families ingrijpend. Op 7 april is het korenfestival, verzorgd door koren van de eigen parochie. Aanvang hiervan is 14.00 uur.

R.K. St. Jorisparochie

Uitgave van R.K Federatie Heilige Maria Magdalena

Ridderkerk

Allerzielen in ’t Licht St. Jorisparochie Vanuit de pastoraatsgroep van de Sint Jorisparochie in Ridderkerk is in 2009 het idee ontstaan om een herdenkingsbijeenkomst in de aula van begraafplaats Vredehof te organiseren. Het originele plan was om Requiem gearrangeerd door Huib Oosterhuis en Stijn van der Loo te gebruiken en tussendoor zouden namen van overledenen genoemd en een kaarsje aangestoken worden. Later kwamen we in aanraking met Allerzielen in ’t Licht. Er was vanuit het bisdom een informatie- avond georganiseerd in Dordrecht (begin 2010?) waarvoor wij ons hebben aangemeld. Echter in Dordrecht aangekomen, bleek er niemand aanwezig te zijn. Het project heeft twee jaar stilgestaan vanwege persoonlijke omstandigheden van één van de organisatoren. In mei 2012 werden we wederom geattendeerd op een informatieavond, dit keer in Den Haag. Deze is ook bezocht. Er zou een draaiboek uitgereikt worden. In juni zijn twee organisatoren bij elkaar gekomen om een eerste opzet te maken. Het draaiboek werd ons in september toegestuurd door het Bisdom. Intussen hadden we al een aantal ideeën in de grondverf staan. Er is contact gemaakt met de beheergroep van de begraafplaats. Het idee werd enthousiast ontvangen en er is gelobbyd om de aula van de begraafplaats gratis ter beschikking te stellen. Met de kerken uit de oecumenische samenwerking is ook contact opgenomen om ze op de hoogte stellen en te vragen of zij eventueel ook voor vrijwilligers (indien nodig) konden zorgen. Iedere predikant/ dominee heeft hun enthousiasme gedeeld en medewerking indien nodig toegezegd. Er werd contact gezocht met de burgemeester van Ridderkerk om te vragen of zij haar instemming kon geven (daar dit een bijeenkomst voor alle inwoners zou zijn en niet alleen voor katholieke of andersgezinde gelovigen). Er werd ons gezegd dat ze het een zeer goed initiatief vond, maar zich officieel niet aan een dergelijk evenement kon verbinden vanwege haar onpartijdigheid. Dit evenement is een katholiek initiatief. Mocht dit breder georganiseerd zijn, had ze dit wel kunnen doen. Ondertussen is de werving van vrijwilligers vanaf september begonnen via het informatieblad van de parochie De Drempelpost. In eerste instantie waren de berichten wat sceptisch en afwachtend en kwamen er niet veel aanmeldingen. Met de nodige inspanningen van de twee organisatoren is het toch gelukt om op 17 oktober voor 45 mensen een informatieavond te organiseren. Er werd eerst de film van Allerzielen in Oudewater getoond om de sfeer er in te krijgen. Later werd een toelichting gegeven op de diverse activiteiten en kon men zich aanmelden voor één van

deze activiteiten. De vrijwilligers vonden deze avond heel zinvol en waren zeer enthousiast geworden. Posters en A4 flyers zijn uitgedeeld ter verspreiding. De inkoop van kaarsen en fakkels e.d. is in oktober ter hand genomen. Door twee parochianen is een “klaagmuur” gemaakt. Er zijn een aantal bedrijven benaderd voor een vorm van sponsoring, (drukwerk, kruiskesbroodjes, kantoorbenodigdheden). Een inzamelactie van glazen potjes is gestart. Van een begrafenisondernemer is koffie en thee en geluidsinstallatie beschikbaar gesteld. Binnen de parochie zijn er partytenten, vuurkorven e.d. ingezameld. Er zijn persberichten verspreid onder twee plaatselijke kranten, de kerken en andere levensbeschouwelijke organisaties en ouderenorganisaties binnen Ridderkerk. Bij Radio Ridderkerk is er op 27 oktober door één van de organisatoren en een pastor een interview gegeven. Ondertussen is met de beheergroep van de begraafplaats een bijeenkomst geweest om een looproute langs vast te stellen en een opzet van de inrichting rondom de aula te maken. De laatste twee weken zijn voornamelijk gebruikt om een goed draaiboek voor de avond zelf in elkaar te zetten (Wie Wat Waar) en een sfeervolle PowerPoint voorstelling te maken om het Requiem te begeleiden. Een brief aan de omwonenden om ze op eventueel parkeeroverlast te attenderen is verspreid. De politie is geïnformeerd. Op 2 november was de begraafplaats vanaf 16.00 uur beschikbaar. Met ± 20 vrijwilligers is een gedeelte van de begraafplaats ingericht en zijn de vuurkorven, fakkels, potjes met waxinelichtjes geplaatst. Voor hen stond er rond 18.00 een pan soep met broodjes klaar. Om 18.45 was er de laatste informatieverstrekking voor alle vrijwilligers (op laatst waren dit 65 mensen) en om 19.30 zijn de deuren open gegaan voor de bezoekers.

11

Wat hadden wij te bieden in de aula: • Gastvrouw die de bezoekers een programma uitdeelde en de mensen attent maakte op de activiteiten • Koorzang door het Rouw- en Trouwkoor uit hun repertoire, afgewisseld door namen noemen, kaars aansteken, gedicht voorlezen ± 1 uur • Requiem van Huub Oosterhuis/Stein van ’t Loo, afgewisseld door namen noemen, kaars aansteken • Verkoop kaarsen, stenen • Koffie, thee en kruiskesbroodjes • Ruimte voor persoonlijk gesprek Op de begraafplaats: • Klaagmuur • Brieven schrijven, kaarsen versieren • Fakkeldragers die meelopen naar het graf van de overledene • Krokushart • Steenbed • Wandelroute gemarkeerd door waxinelichtjes • Lithanie (laatste uur) door Rouw- en Trouwkoor afgewisseld door gedichten of korte bezinning door pastor • Als afsluiting het verbranden van de brieven uit de klaagmuur met een laatste korte bezinning door pastor. Naar schatting hebben zo’n 350 mensen Allerzielen in ’t Licht bezocht. De geluiden die gehoord werden waren: indrukwekkend, mooi, ontroerend, geweldig, dit hadden we net nodig, en… Dit doen jullie volgend jaar toch weer? Zo was er een mevrouw die huilend vertelde dat de naam van haar man 27 jaar niet was uitgesproken! De verhalen van de vrijwilligers zijn ook hartverwarmend: “Ik had 3 kaarsen bij mij voor zeer oude mensen die niet konden komen. Helaas kon ik de graven niet vinden en ook de fakkeldragers konden mij niet helpen. Ik heb ze neergezet in het krokushart perk” – Wendelien Meijer “Ook veel mensen gezien en ook gesproken, die tot een andere kerk behoren of zelfs buitenkerkelijk zijn. Zij waren zeer onder de indruk en hadden het als een grote troost ervaren. Twee dames die ik gewezen had op de mogelijkheid om buiten in de tent ook de namen van hun overleden geliefden op te geven waren te laat, maar tot hun enthousiasme werden de namen alsnog gezongen.” – Wim Vlasblom “Allerzielen in ‘t Licht heb ik ervaren als een warme deken om me heen van saamhorigheid onder elkaar. Het noemen van namen van dierbaren die zijn gestorven en in herinnering voortleven vond ik heel mooi en ontroerend. (kan even de juiste woorden niet vinden) Je ontmoet mensen die dezelfde pijn en verdriet hebben om het gemis van je allerliefste. Het verdriet met elkaar te kunnen delen.“ – Sip Kleser

“Veel bezoekers die de traditie van Allerzielen niet kennen kwamen wat onzeker binnen. Je stelt ze op hun gemak en verteld in het kort wat de bedoeling is van deze avond. Er was een bezoekster die kennelijk dacht dat er alleen namen werden genoemd van overledenen van het afgelopen jaar. Toen ik vertelde dat het daar niet alleen om ging maar om mensen te gedenken die je lief waren, was ze zichtbaar ontdaan en vertelde dat er een persoon was lang geleden was overleden maar dat de naam van die persoon nooit meer werd genoemd. De behoefte was er kennelijk wel bij deze mevrouw. Later zag ik haar met andere mensen praten: zij is de heel avond gebleven en vertelde toen ze wegging dat ze hoopte op een vervolging volgend jaar.” – Ineke Velthove Nadat de bezoekers waren vertrokken zijn de partytenten opgeruimd. Daarna was er nog een gezellig samenzijn met de overgebleven vrijwilligers met een hapje en drankje. De volgende ochtend is door ±10 vrijwilligers de restanten opgeruimd en de overgebleven zaken naar de parochie gebracht. We zijn zeker van plan om volgend jaar Allerzielen in ’t Licht wederom te organiseren. We zijn geraakt door het enthousiasme van de vrijwilligers en de bezoekers. We kijken er met grote voldoening op terug. We weten wel dat we het niet meer met alleen twee personen zullen doen. Dit jaar was een proef. We wisten immers niet hoeveel mensen er op af zouden komen. We zullen eerder in het jaar proberen werkgroepen met hun eigen verantwoordelijkheden te vormen. Misschien in samenwerking met andere kerken. Daarover zullen we ons nog beraden.

R.K. Parochie de Emmaüsgangers

Rotterdam-Zuid

Beverwaard, Lombardijen, Oud-IJsselmonde, Groot-IJsselmonde (Groenenhagen-Tuinhoven, Hordijkerveld, Kreekhuizen, Reyenoord, Sportdorp, Zomerland)

R.K. Parochie O.L.V. van Lourdes Rotterdam-Zuid Heijplaat, Pendrecht, Wielewaal, Zuiderpark, Zuidwijk

Uitgave van R.K Federatie Heilige Maria Magdalena

Terugblikkend vooruitzien

Kleurrijke vieringen

De Emmaüsgangers

O.L.V. van Lourdes

Het aantal parochianen van De Emmausgangers is (in ieder geval op papier) geweldig toegenomen door de samenvoeging met de Goede Herder/Engelbewaarders Parochie in Lombardijen. Het echt samen optrekken staat nog in de kinderschoenen. Integreren wordt mogelijk als het een tweezijdig proces is. Ruimte maken (ook letterlijk bijvoorbeeld aan de tafeltjes bij het koffie drinken na de vieringen), aanpassen en uitnodigen, doen we dat wel voldoende? Zijn we bereid (want iedereen is in stáát om deel te nemen aan een werkgroep, zoals Open Kerk, Secretariaat, Repro, Redactie en Bezorging Onderweg, Beheer, Tuinonderhoud, Financiële administratie, Schoonmaak, Liturgie, Diaconie, Bestuur, Pastoraat, Zangkoor, Acolieten, Bloemsier, enz... enz... Dinsdagochtend is de kerk al gesloten vanwege het tekort aan menskracht en overal hebben we dringend versterking nodig. Dit geldt niet alleen voor de mensen aan de ander kant van de spoorlijn (want daar ligt Lombardijen fysiek) maar ook voor al diegenen die hun wortels hebben over de Nederlandse grens. Laten we flexibel zijn en nieuwe mensen toelaten in werkgroepen bestaande uit oudgedienden. De parochie verkleurt, niet alleen op het altaar, maar sowieso door de bevolking van onze wijken. Tegelijkertijd speelt de vergrijzing ons parten en dit is vooral te merken bij de vrijwilligers, waar “oudgedienden” door blijven zwoegen, omdat ze te weinig opvolg(st)ers zien.

Zonnepanelen op het dak van De Emmaüsgangers

Voor de komende tijd is het verkleuren en verjongen van de werkgroepen misschien wel het belangrijkste speerpunt van beleid voor het bestuur. Vernieuwing heeft gelukkig wel plaats gevonden in de Pastoraatsgroep. Doordat in de Federatie het pastoraal team alle vijf de federatie parochies als werkterrein heeft, is het van levensbelang dat er pastorale taken op lokaal niveau door talentvolle leken vrijwillig(st)ers worden verricht. Het afgelopen jaar is de Pastoraatsgroep met nieuwe leden opgestart. Na een aanloopperiode mag ze ook uitgedaagd worden tot nieuwe initiatieven. De onderlinge pastorale zorg is toch de “core business” van een parochie! Wat betreft ons kerkgebouw is er op materieel gebied veel werk verzet. Het schilderwerk aan de buitenkant is verricht. De vloer van de kerkzaal is “opgelapt”. De energiekosten worden beter beheerst, allereerst door de overname van de verwarmingsketels van de kerk in Lombardijen, maar ook door het plaatsen van zonnepanelen, nu al zes, dankzij de opbrengst van de Kerst. Nadat het prachtige en beweging suggererende Emmaüsgangersbeeldje van kunstenares (zr. Jesualda Kwanten) ontvreemd is en vermoedelijk door de dieven omgesmolten is, heeft de kunstenaar Jos Gielen met zijn ontwerp voor een nieuw embleem de meeste stemmen gekregen. Het is nagelvast bevestigd aan de kolom rechts van het altaar. Is het een teken aan de wand? Zijn we verdrietig op weg naar Emmaüs? Keren we vol goede moed en vurig terug naar Jeruzalem? Of staan we eigenlijk een beetje stil en is er nieuwe dynamiek nodig? Laten we vooral met zijn allen de parochie blijven dragen, want zonder vrijwilligers is een zelfstandige parochie niet meer mogelijk.

13

Van huis uit zijn Hollanders een ingetogen volk. Ingetogen, niet al te uitbundig; “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg”. Natuurlijk is er wel wat veranderd in de loop van de jaren. Vroeger waren afstanden veel groter en keken wij met enige verbazing naar wat er bijvoorbeeld beneden de grote rivieren gebeurde met carnaval. De tijden zijn veranderd, de wereld is veel kleiner geworden, carnaval is opgerukt tot boven de rivieren. De samenleving is kleurrijker geworden door immigratie van (ver) buiten onze landsgrenzen. Dat betekende echter niet dat wij ons gelijk hebben aangepast. Niet alleen de nieuwkomers moesten zich en moeten zich nog steeds aanpassen, maar ook wij zitten nog steeds midden in dat proces. We vergeten wel eens dat dit soort integratieprocessen vroeger rustig 50 tot 200 jaar in beslag nam. En dan nog behielden de verschillende bevolkingsgroepen een stukje eigenheid. In deze tijd praten we over levens- product­ cyclussen die niet langer zijn dan 3-5 jaar (en dat vinden we dan al lang). Dat vergt nogal wat van ons aanpassingsvermogen. Als kerk hebben we een traditie hoog te houden om iedereen met open armen te ontvangen, een thuis, ontmoetingsplek of zelfs toevluchtsoord te zijn. Het is zelfs meer dan een traditie, het is een opdracht: Ik had honger en gij hebt Mij te eten gegeven, Ik had dorst en gij hebt Mij te drinken gegeven, Ik was vreemdeling en gij hebt Mij opgenomen. Ik was naakt en gij hebt Mij gekleed, Ik was ziek en gij hebt Mij bezocht, Ik zat in de gevangenis en gij zijt tot Mij gekomen. (Matteus 25, 35-36).

In de Lourdesparochie proberen we hier inhoud aan te geven. Een flink aantal jaren al vindt een groep Engelstalige Afrikanen bij ons onderdak. Zij zijn volwaardig lid van de parochie en tegelijkertijd wordt aan hen de mogelijkheid geboden om (twee maal per maand) in hun eigen traditie een viering te houden. Ook de Irakese gemeenschap heeft bij ons onderdak gevonden. Zij is weliswaar een zelfstandige gemeenschap, maar in de loop van de jaren is er wel een hechte en warme band ontstaan. Alleen het “beleven” van een viering is al een wereld van verschil. Wij Hollanders vinden een viering vaak al te lang, zij vinden dat de viering niet lang genoeg kan duren. Een paar keer per jaar, bij bijzondere gelegenheden, overbruggen we alle verschillen en laten we aan elkaar zien dat we in alle verscheidenheid één gemeenschap zijn. Dat levert kleurrijke vieringen op.

Uitgave van R.K Federatie Heilige Maria Magdalena

Over de kerkelijke begrafenis Willem Froger – oud Moderator

15

Armoedebestrijding in deze tijd van crisis: netwerken Pastor Ton Halin

Het leek het bestuur van de Federatie en het Pastoraal Team goed om iets te schrijven over het belang van de kerkelijke uitvaart. De aanleiding hiertoe is, dat we nogal eens meemaken, dat een priester wordt gevraagd om de stervende het sacrament van de zieken te geven of de pastoraal werker om de ziekenzegen uit te spreken. Hoewel het natuurlijk beter is om het sacrament van de zieken, of de ziekenzegen te ontvangen als de dood nog niet nabij is en je als zieke het bewust kunt mee vieren, komen we graag om iemand die erg ziek is bij te staan. Vaak volgt er een kerkelijke uitvaart. Maar te vaak horen we enige tijd later dat iemand al gecremeerd of begraven is. En dat is vreemd, als je kort daarvoor nog bij iemands sterven betrokken was. Het zal wel komen omdat de familie minder waarde hecht aan een religieuze plechtigheid, maar wat wilde de dode zelf? Vaak is daar niet met de naasten over gesproken. De dood duwen we nu eenmaal graag voor ons uit en van ons af.

uitvaartviering. En wie om ideeën verlegen zit: In de parochies is een mooie uitgave verkrijgbaar met onder andere suggesties voor de uitvaart viering. De titel is Licht aan de horizon. (Uitgever: Halewijn, Antwerpen). Ook ligt in de kerken een brochure met suggesties bij de uitvaart. Het is natuurlijk mogelijk om alleen in het crematorium of op de begraafplaats een gebedsdienst te houden. Maar voor katholieke gelovigen heeft de parochiekerk toch een bijzonder betekenis. De kerk is het Huis van de Heer,de plek waar je kwam bidden en de sacramenten hebt ontvangen samen met de andere gelovigen. Waar je lief en leed met elkaar hebt gedeeld. Geloven doe je niet alleen, maar in de gemeenschap van gelovigen. Bij de uitvaart komen medeparochianen bidden en zingen. Je bent nog een keer in hun midden en ook na dit afscheid zullen ze aan je denken in hun samenkomsten. In de kerk zijn ook de symbolen aanwezig die bij de uitvaart belangrijk zijn. De heilige Schrift, met de vele verhalen over God die trouw is aan mensen tot over de grenzen van de dood heen.

Het is goed dat je tijdig met de naaste familie spreekt over wat je wensen zijn als je komt te overlijden. En dat je dit opschrijft en als wens ondertekent. Daar zal de familie zeker rekening mee houden.

Het Kruis, waaraan Jezus stierf om ons te verlossen. De Paaskaars waarvan het licht verwijst naar de Verrijzenis en het eeuwig leven.

Soms hebben mensen zelfs al teksten waar ze aan gehecht zijn bij elkaar gezocht, die gebruikt kunnen worden in de

Het gewijde Water, dat herinnert aan de doop die je hebt ontvangen. En natuurlijk het Altaar, waaraan we God danken voor het leven en de dood van Christus, die zijn leven gaf om allen op te nemen in zijn eeuwig leven. En tot slot de wierook waarmee je lichaam gezegend wordt aan het eind van de viering omdat je lichaam een tempel was van de heilige Geest. In de kerk weten we hoe kostbaar het lichaam is. Kortom, wij pleiten van harte voor een uitvaart vanuit de parochiekerk.

Uitvaart in O.L.V. van Lourdes

Afgelopen vrijdag liep ik binnen bij de voedselbank in Ridderkerk en IJsselmonde. Het zijn drukke tijden. Vele mensen komen in en uit lopen om hun pakket op te halen. Met een enkele gast maak ik een praatje. En nadat iedereen langs is gekomen, is het tijd om even bij te komen, zo hard is er gewerkt door de vrijwilligers bij het uitreiken van de pakketten. Maar vooral ook goed dat er mensen doorverwezen kunnen worden, naar de formulieren brigade of naar de vraagwijzer van de deelgemeente. Soms zit er zelf een ambtenaar om mensen zelf aan te spreken op hun rechten. Een uitdeelpost van de voedselbank is geen saai werk, maar vraagt om er op uit te trekken, om te netwerken. Misschien is dat wel een belangrijke taak, juist om een netwerk te worden, stedelijk maar ook lokaal. Netwerken betekent dat je als lokale uitdeelpost van de voedselbank wat extra’s kan organiseren in de vorm van voorlichten, samenwerking met andere uitdeelposten, diakonieën van protestante en katholieke kerken, inspelen op lokale initiatieven die wat willen organiseren voor de voedselbank. Daardoor is veel te winnen aan goederen en mensen, aan begrip en samenhang, aan ontmoeting en bewustwording dat armoede een steeds groter wordend probleem wordt in Nederland. In de Emmaüsgangers en de Sint Jorisparochie zijn uitdeelposten van de voedselbank gehuisvest. Vele vrijwilligers werken er al jaren om te zorgen dat de voedselpakketten worden ontvangen van de centrale uitdeling om lokaal te worden verdeeld. Maar de medewerkers van de voedselbank voelen zich meer dan een doorgeefluik, ze leven mee met mensen, hebben een luisterend oor voor de mensen, bieden een kop koffie of thee aan, en soms weten ze wat extra´s mee te organiseren. Soms komen mensen ook met eigen recepten die gemaakt kunnen worden met het gekregen pakket, prachtig hoe mensen zelf creatief willen meedenken.

een uitdeelpunt op om iets leuks te doen voor kinderen, speciaal voor 5 december of zo maar. Hartverwarmend is het om zo’n actie te zien, waardoor bijvoorbeeld het thema armoede op een school bespreekbaar wordt. In de gemeente Barendrecht is het uitdeelpunt bij stichting Dajong. Vrijwilligers gaan er de boer op om iets extra’s te organiseren, bij een tuinder, op de veiling, bij kerken. Er is een samenwerkingsverband met het zwembad, met de bibliotheek en het theater en een kapper. En zo lukt het ze iets extra’s te doen. Hartverwarmend is het om te horen dat ook daar mensen vanuit hun geloof actief zijn geworden, naast de andere vrijwilligers. Doordat in de federatie mensen elkaar hebben leren kennen, kunnen extra dingen makkelijk worden verdeeld, herverdeeld en uitgewisseld. De cursus “Armoede onder de loep” is zo’n voorbeeld waarin lokale cursisten geschoold zijn om armoede beter te kunnen signaleren. Als federatie willen we mensen ondersteunen om dit werk te doen, willen we hen scholen en inspireren om de inzet voor de naaste nog beter en met meer toewijding te kunnen doen. Netwerken dus, doet U ook mee?

Lokaal worden er vragen gesteld over de voedselbank. Het kan zijn een kerkgenootschap of een school die actie wil voeren voor de voedselbank. Soms zoekt een bedrijf Voedselbank in Rotterdam

Uitgave van R.K Federatie Heilige Maria Magdalena

17

Een aantrekkelijk toerustingsaanbod De Pastorale School is er om de kwaliteit van de inzet van parochiële vrijwilligers (m/v) te bevorderen. De ervaring leert dat vrijwilligers met voldoende kennis en vaardigheid, met meer plezier en voldoening hun vrijwilligerstaak doen. Toerusting komt dus zowel de vrijwilligers als de parochie ten goede. Daarom is er alles aan gedaan om de Pastorale School zo op te zetten dat vrijwilligers daadwerkelijk deelnemen aan de aangeboden cursussen. Hierbij is uitdrukkelijk rekening gehouden met veranderde didactische inzichten en maatschappelijke gegevenheden. Met de opzet van de Pastorale School staat ons een aantrekkelijk aanbod aan toerusting voor ogen. Aanbod van modules Het lesaanbod van de Pastorale School bestaat uit 29 modules (zie bijgaand overzicht). Elke module bestaat uit maximaal vijf bijeenkomsten van 2 ½ uur en is een eigenstandige leseenheid. Cursisten kiezen uit dit aanbod de modules die bij hun vrijwilligerstaak past. Met uitzondering van de drie inleidende modules, kunnen modules in een willekeurig volgorde gevolgen worden. Na elke module kan men besluiten om gelijk door te gaan of om (tijdelijk) te stoppen. Na elke module krijgt men een bewijs van deelname (attest). Een cursist kan dus zelf bepalen in welk tempo hij of zij wil leren. Kerktaakgericht De keuze voor een leerroute van één of meerdere modules wordt bepaald door het vrijwilligerswerk dat een cursist doet. De cursist (m/v) kiest dus doelgericht voor die modules die bij zijn vrijwilligerstaak past. Een vrijwilliger is in vele gevallen na het volgen van vier modules (20 bijeenkomsten) voldoende toegerust voor zijn taak. Indien men een andere taak gaat doen, dan kan men volstaan met een aanvullende toerusting van één of twee modules.

Tijd en plaats De cursisten worden zoveel mogelijk tegemoet gekomen wat betreft het tijdstip en de plaats waar de modules gegeven worden. Uiteraard zijn daar grenzen aan. De mogelijkheden worden mede bepaald door van het aantal aanvragen voor bepaalde modules. Soms wordt de module dicht bij huis gegeven, soms moet er wat verder voor gereisd worden. Komt het tijdstip of de plaats waar een module wordt gegeven de cursist niet uit, dan krijgt hij een uitnodiging om aan de volgende gelegenheid deel te nemen.

Pastorale School: 29 modules Inleidende modules Vrijwilliger in de kerk (A1) Spiritualiteit van de vrijwilliger (A3) (facultatief) Basismodules (keuze): Leren (L1)

Vieren (V1)

Dienen (D1)

Pastoraat (P1)

Procesmatig werken (A2) Taakmodules

Aanmelding dichtbij Elke parochie heeft een contactpersoon (m/v) voor de Pastorale School. Deze contactpersoon kent de parochie goed en motiveert vrijwilligers om zich te laten scholen. Hij of zij draagt namens de parochie zorg voor de aanmelding en inschrijving van cursisten. Vrijwilligers kunnen zich bij deze contactpersoon melden, wanneer ze behoefte hebben aan scholing en toerusting voor hun taak in de parochie. Op grond van een gesprek met de kandidaat-cursist worden er afspraken gemaakt welke modules gevolgd gaan worden.

Leren (L)

Vieren (V)

Dienen (D)

Pastoraat (P)

Doopcatechese (L2)

Woord in de liturgie (V2)

Vinden van Nood (D2)

Pastoraal gesprek (P2)

1e H. Communie (L3)

Gebeden in de liturgie (V3)

De kerk als sociaal vangnet (D3)

Rouwgesprek (P3)

Kindercatechese (L4)

Muziek i/d liturgie (V4)

MOV-werk (D4)

Oecumene (P4)

Volwassenencatechese Schrift i/d liturgie (V5) (L5)

Themavieringen (V8)*

Liturgie met zieken (V9)*

Catechumenaat (L6)

Liturgie met jongeren (V6)

Oecumene (P4)*

De parochie betaalt De kosten voor het volgen van modules worden door de parochie betaald. Elke module van vijf bijeenkomsten kost de parochie € 50,00 per cursist.

Vormsel (L7)

Liturgie met kinderen (V7)

Jongerenpastoraat Materialen (L8)

Themavieringen (V8)

Jongerencultuur (L9)

Liturgie met zieken (V9)

Themavieringen (V8)*

Oecumene (P4)*

Website Meer informatie is te vinden op de website: www.bisdomrotterdam.nl (Kies voor wie, wat waar en vervolgens voor Pastorale School) of bel of e-mail: Bisdom Rotterdam, Pastorale Dienstverlening, tel. 010-2815184, e-mail: [email protected]

Oecumene (P4)* * Enkele taakmodules vanuit één werkveld zijn ook op te nemen in leerroutes binnen andere werkvelden, met name: Themavieringen (V8), Liturgie met zieken (V9), Oecumene (P4).

Uitgave van R.K Federatie Heilige Maria Magdalena

Eigenheid en herkenning

19

De federatie in kaart Heilige Drie-Eenheid

ds. Cees Romkes De Emmaüsgangers Oecumene is het besef dat er veel meer is wat je deelt dan wat je scheidt. En tegelijkertijd de verschillen durven benoemen. Niet in elkaar vervloeien maar meer jezelf worden naast de ander. Als ik met Herman Finkers mee zou mogen naar de Paus, zou ik dan knielen en zijn ring kussen? Ja, ik wel. Maar de meesten van mijn parochianen niet. Eigenlijk is oecumene dus toeval: ik stel me open voor de ander. Vanuit de herkenning van wat ons beiden drijft en draagt, zoeken we toenadering en samenwerking. En vanuit het besef dat God zelf met ons beiden een eigen weg gegaan is tot nu toe. En ondanks onszelf. Hier in Barendrecht is wat we samen doen al een hele lijst: Samen het seizoen starten in de sporthal net naast de kapel: bijna duizend christenen van vijf PKN-wijkgemeenten en een RK-parochie. ‘De steppe’ altijd als slotlied. Door het jaar heen leermomenten en gespreks­ avonden. Een kloosterweekend. Twee keer per jaar een gezamenlijke viering en vanaf Aswoensdag vespers in de lijdenstijd. En nu de kerstactie van PKN- en RK- diaconieën voor de voedselbank. Door de zelfstandigheid en verscheidenheid van de wijkgemeentes is er op regionaal vlak vrijwel geen samenwerking. Voor buitenstaanders is het vanzelfsprekend dat je als collega’s op de religieuze markt ook maatschappelijk de handen ineen slaat. Ben je collega’s of concurrenten? Of buren? En hoe hoog of laag houd je dan de schutting tussen de tuinen? Of ben je familie: broers of achter­ nichten? Leuk hè, zoeken naar een goede metafoor. Drie keer per jaar komen alle pastores uit Barendrecht bij elkaar en bemoedigen elkaar, studeren samen. En nog eens twee keer per jaar lunchen we samen met de burgemeester en een wethouder en bespreken onze zorgen en uitdagingen in de samenleving en

O.L.V. van Lourdes waar wij als kerken en overheid elkaar kunnen aanvullen. Dan blijken we allen op hetzelfde plein te spelen en kun je soms het verschil maken. En dan is de overheid erg blij met kerkmensen want die doen het meeste vrijwilligerswerk en geven het meest aan goede doelen. Bewuste keuzes maken is voor kerkmensen vanzelfsprekend, offers brengen niet vreemd. Wij leven uit de Schriften, wij heffen de lofzang aan. Wij volgen dezelfde Heer en vieren (met een paar historisch gegroeide verschillen) dat zijn lichaam en bloed werkelijkheid worden in ons leven, wij zijn lichaam worden. Ik kwam om mijn askruisje te halen maar mocht ze toen zelf ook uitdelen. Ik was met vijftien collega’s een week in Chevetogne en we spraken urenlang met de protestants geboren mgr. Bär. (zie foto; Hij heeft tenslotte toch wat met Maria gekregen. Of Maria met hem?) Mijn gebedsmantel komt van een bekend atelier in Nijmegen en ik draag jullie priesterstola. En als mijn parochianen in een buitenlandse kathedraal komen steken ze altijd kaarsjes aan. ‘Wat de pastoor afschaft, voeren wij in’. Om de drie jaar een ritueel erbij. Hier past enige zelfspot want hervormen wel erg vaak. Het is meer dan respect. Tenminste interesse. Door de ontmoeting met de ander word ik meer mezelf. Door mijn herkenning wordt jij zelfbewuster. En dat verbindt.

St. Joris St. Augustinus

Praktische informatie Centraal secretariaat Het centraal secretariaat is voor de verschillende parochies het “verbindingscentrum” voor het pastoraal team, federatiebestuur en parochiebesturen.

Parochie H. Drie-Eenheid Open: di t/m vr: 9:00 - 12:00 uur Telefoon: 010-4195370 E-mail: [email protected]

Federatie H. Maria Magdalena Open: di 9:00 - 17:00 uur, wo t/m vr 9:00 - 12:30 uur Bezoekadres:  Reijerdijk 67, 3079 NC Rotterdam Telefoon: 010-4838390 E-mail: [email protected]

Parochie de Emmaüsgangers Open: ma t/m vr: 10:00 - 12:00 uur Telefoon: 010-4830811 E-mail: [email protected]

Voor vragen aan pastores (leden van het pastoraal team), federatiebestuur en algemene zaken kunt u terecht bij: Hans Uijlenbroek, medewerker federale organisatie (MFO)

Parochie St. Joris Open: ma t/m vr: 9:30 – 11:30 uur Telefoon: 0180-426984 E-mail: [email protected] Parochie St. Augustinus Open: ma, wo: 9:30 - 11:30 uur vr: 11:00-12:00 uur Telefoon: 0180-615903 E-mail: [email protected]

Parochiesecretariaten Voor de dagelijkse contacten en allerlei parochiële aan­gelegenheden kunt u terecht bij parochie waar u toe behoort. U kunt dan contact opnemen met het parochiesecretariaat.

Parochie O.L.V. van Lourdes Open: ma t/m vr: 10:00 - 12:00 uur Telefoon: 010-4804827 E-mail: [email protected]

insluiting in de diverse parochiebladen en 1x per jaar een magazine/tijdschrift zoals u nu in handen heeft. U kunt voor informatie contact opnemen met Karin Janze, emailadres: [email protected]. Aanmeldingen kunt u richten aan [email protected] Wij rekenen op u!

Oplage: 3.000

Wilt u ook meewerken aan de samenstelling van zo’n fraai tijdschrift? Dan bent u van harte welkom bij de redactie van dit federatieblad. Het kost u 7 of 8 avonden vergaderen per jaar, dat is niet zo’n zware taak, maar wel noodzakelijk! Wij, de redactie dus, zijn nu met drie. En dat blijkt te weinig. De opdracht is 4x per jaar een katern produceren voor

Fotografie: Jaap Rozema (installatie Frans Wijnen en Vormsel)

Oproep

Tekst: Ad Besems, Joost Emmerich, Willem Froger, Ton Halin, Ton Jacobs, Cees Romkes, Paula Roos,

Ontwerp en opmaak: Taco van Gerven

Jongeren uit de federatie die afgelopen november het H. Vormsel mochten (en wilden) ontvangen.

Redactie: Herman van den Adel, Ton Jacobs, Karin Janze, Hans Uijlenbroek

In deze tijd openlijk toegeven dat je gelooft daar is best moed voor nodig. De meeste jongeren geloven wel, maar daarvoor uitkomen en er actief wat mee doen, dat is nog iets heel anders. Als je er dan toch actief of bewuster wat mee wil doen, is het goed om daar af en toe hulp, advies en kracht voor te vragen. Het H. Vormsel is een sacrament (een teken of gave) dat je krijgt en mag vragen. In feite bevestig je daarmee heel bewust dat je gedoopt bent. Je krijgt de kracht van de H. Geest. De sterkte van de heilige Geest helpt je om in het dagelijkse leven in woord en daad méér te lijken op Jezus. Durf jij die kracht te vragen?! Durf jij te geloven?! Of... geloof je het wel?

Colofon

Heilig Vormsel - 25 november 2012

Hein Steneker, Claudius van ’t Westende Meeder, Frans Wijnen

Geloof je? Of geloof je het wel?!