Ril. Brigitt ome* n\e4r VOSSEKOP 3ttnplxcelrbe- ,JÊÊBk. mkêf' : ' HP. f \ $& M 1 S^^ÊÊBÊËF^ ^HL. s. M" -mm. mm..z'. *mm. i«** s " *'«v ,"'..V

"

f1

mm ­..Z'. *mM

Ril

G. 3. GRAAUW. Boekhandel, AMSTERDAM, KEIZERSGRACHT 168 l&> VS& s

Goedkoope Aanbieding van

,JÊÊBk

. M"

1 S^^ÊÊBÊËF^ :

mKÊF' '

■,"' ..V.'";

^

-mm

^HL

■

iX ■ ' ­ '

­

■

'

■

'

"

'

HP

NH30N

Clarence E. Mulford's MEESTERWERKEN wh*.u^,u*fl HET WEESKIND

DE cev/Bqy­ i BR0E1JERS

(J. T. S W A R T S E N B U R G ' S COWBOY­SERIE 1—10)

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

C assidy komt Het Weeskind De C owboy­broeders Mannetjesputters Buck Peters in het Westen Johnny Nelson en de veedieven Hopalon C assidy Het verhinderde plan De rollende steen Tex E walt

"M"'' aaagj HOKALONU'

HET\rani\üEra»: pl.V\

Alle deelen gebonden in prachtbanden met geïllustreerd omslag Een geheel nieuwe uitgave der tien meest gelezen romans van den beroemden schrtfver.

DE TIE N DE E LE N KOSTE N THANS

COMPLEET F 17.50

DE ROLLENDE STEEN

betaalbaar in maandelijksche termijnen van f 2 . -

liUCKPETERS »

Zulke romans worden gelezen zoolang als in ons muffe leven van kantoren, fabrieken, sleur en eentonigheid, de zucht naar avon­ tuur, romantiek en liefde niet verdwijnt. En die zucht zal niet v e r d w e n e n . Ze is onsterfelUk.

IMIKT WKSTCN

TEXEWMX

GELUKKIG VOOR ONS ALLE NI Het is ontspanningslectuur van de beste soort; frissche, kerngezonde kost MwaiwwiwaM

De geheele Serie, 10 deelen, wordt onmiddellijk na ontvangst van onderstaand bestelbiljet franco toegezonden.

BESTELBILJET , Oridergeteekende wenscht Franco te ontvangen van G . J. G RAAUW, Boekhandelaar te Amsterdam (C), Keizers­ gracht 168, Telefoon 44505, Postrekening 48605, 10 DEELEN CLARENCE E. MULFORD'S WERKEN (J. T. SWARTSENBURG 'S COWBOY­SERIE). Alle deelen gebonden in linnen band en voorzien van een omslag in kleuren voor den prijs van f 17.50 betaalbaar in maandelijksche termijnen van f2.— of meer naar verkiezing Naam:

Beroep:

Brigitt

ome*

Woonplaats:s i«** "°*'«v

Red. en Adm.: Galgewater 22. Leiden. Tel. 760 Postrekening 41880 Verschijnt wekelijks — Prtfs per kwartaal f 1.95

HET LIEDJE BEVINDT ZICH O P P A O . :

n\e4r

VOSSEKOP

3ttnplxcelrbe-

f

\$ & M

Zomerkou,

«evolg van plotHclintie arkoclini,, tocht, te lucluiuv klccdinu of bedek- m - wlï?'J ° t 'edereen met aanleg voor R H E U M A T I E K . Zij openbaart I het nïet verergeren, doch aebruikt d i r e c t h e V Z w T ' " z e n u Y . e ? ' , 8 p , e r e n ' n Oprichten in acuten vorm. Laat *

*"** *-\ A I J € \ A V ^ V * .f*

HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE 00

DE ONVERWACHTE ONTKNOOPINQ

INNOXA"-ARTIKELS

DOOH

^ — HET MELKDIÈET VOOR DE HUID = 's Morgens en 's avonds g& dat Uw teint gezond, Uwe bruikt voor het wasschen huid zacht, gaaf en stevig van het gezicht, zult U wordt en kleine huidaanspoedig bemerken, doeningen verdwijnen.

KniP

V f 1-t

V

Een gelaat zonder kleur maakt ook wanneer het lacht een kouden indrukI Verzorgt daarom Uw gelaat met "Khasana-Superb". " Khasana Superb- Crème", goed uitgewreven, roept ineen oogwenk een rozigen gloed op Uw wangen te voorschijn, die geheel bij Uw verschijning past en aan Uw lach aantrekkelijke warmte geeft. Ze is oranjekleurig en verandert eerst op de huid in de voor

R i ? « t r » t T % r t ' n i l f H U ' ï e n d " m e t 50 c e n t in p o s t z e g e l s a a n F r a n c e - I m p o r t Kijnstroat 5, D e n H a a g e n U o n t v a n g t e e n k e u r i g d o o s j e m o n s t e r s .

A D V E R T E E R T IN DIT BLAD VRAAGT O F F E R T E S

Dr. H. N A N N I N G ' S

KINADRUPPELS WEKKEN DEN EETLUST OP

" Khasana Superb - Crème " en -"Lippenstift" zijn weer-, water- en kusproef en toch kan niemand het gebruik raden. Alleen met zeep kan de kleur verwijderd worden.

X^SUPERB

,Dr. H. Nanning buiten op deroode doos en op den flacon PrUs f 1 30

U

U passende tint. Zooals "Khasana Superb-Crème" Uw wangen, zoo verjongt "Khasana Superb-Lippenstift" Uw mond. Hij kleurt Uw lippen niet te veel en niet te weinig en verleent U de frischheid der jeugd.

KHASANA

(VOLKOMEN ALCOHOLVRIJ)

ABONNEERT

K HA SA XA Superh-l.i/ipeiuHiftf. I. - . elegante draaisiijihnli, dubbele inhoud f, 1.75, aamulitifl f. ƒ . - , Khasana Superb wan/renrood, ir. pollen f. 1.25. Overal verkrijgbaar!

Neemt na/r heden evn proef met een kleine verimkkinpr Kluiimiin Superb. Lippen/tuft (f. ~MS) en wimgenrood ƒ. -Ab), Ih-ernl verkrijpimar! Adrennen voor den handel worden pnarne venilrrkl.

OP

CINEMA & THEATER 15 C E N T P E R

D'ALVAREZ

WEEK

Generaalvertegenwoordiging en Depot voor Nederland: J. WINKEL Jzn., den Haag, Merwedestraot 47, Telefoon 7

is h e t z u i v e r e m o d e r n e z e e p p o e d e r dat u w w a s c h g o e d niet s l e c h t s b r a n d h e l d e r m a a k t , d o c h w a a r d o o r het t e v e n s z o o l a n g mogelijk m e e g a a t . H o u d t dit in g e d a c h t e , w a n t U w w a s c h g o e d kost veel m e e r d a n z e e p .

oor het verroeste, half vergane tuinhekje bleef hij even staan. Er zat geen streepje verf meer op en het hing heelemaal scheef, omdat een der scharnieren door den invloed van weer en wind totaal was weggeteerd. Het was nu juist geen glorieus entree tot het huis waar een man, naar wien hij zeer belangrijke inlichtingen wilde inwinnen, had geleefd en . . . gestorven was. Dit laatste ongeveer een veertien dagen geleden. Hij had er direct heen willen gaan, toen hij het bericht van zijn overlijden in een klein provincie-blaadje had gelezen, maar een vaag gevoel van eerbied en fatsoen had er hem van teruggehouden. Hij diende de weduwe toch behoorlijk den tijd te gunnen zich tenminste eenigszins haar toestand in te denken. Ze moest wel veel van haar man hebben gehouden, anders zou het haar onmogelijk zijn geweest naast hem te blijven leven, op de wijze waarop zij dit tot het einde toe had gedaan. „Lief en leed deelend", dacht hij met een vagen glimlach. In haat geval was het leed al heel spoedig gekomen. Hij hoopte maar, dat zij niet al te terughoudend zou zijn en dat zij hem een en ander vertellen wilde. Maar per slot van r e k e n i n g . . . hij kwam toch om den naam van haar man, om zijn nagedachtenis te zuiveren van de smet, die min of meer op hem was blijven rusten. Hij wilde zijn onschuld bewijzen, aan het daglicht brengen, en dan zou ze hem toch zeker wel dankbaar en behulpzaam moeten zijn?! y

IIMIIMMIIIIIIIIHIIIIIHIIIIIIHIIIIIIIIMHIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIMIIIIIIIIIIIIItllllllinMHIItnHIIHIHinill

Cynisch vroeg hu zich af, of gebrek aan middelen om een tuinman te betalen o/ tegenzin om zoo'n vernietigervan
ruil voor het prachtige heerenhuis — dat tijdens het onderzoek in alle couranten had afgebeeld gestaan; voor de bijna honderdduizend gulden, die hij per jaar kon uitgeven en voor zijn knappe populaire v r o u w . . . Zijn tweede vrouw, die hij spoedig na het overlijden van de eerste had getrouwd, bezat geen cent... Jammer, dat hij niet gewacht had! Als hij het wèl had gedaan, zou er nooit gepraat zijn over den dood van zijn eerste vrouw; zouden de oude wijven van het dorp, waar hij en zijn eerste vrouw door hun welstand belangrijke personen waren geweest, nimmer op die lasterpraatjes zijn gekomen.. . Enfin, het was nu eenmaal gebeurd en de. justitie had niet veel anders kunnen doen dan het stoffelijk overschot van zijn eerste echtgenoote laten opgraven. Bij de sectie hadden ze arsenicum in haar maag gevonden. De dokters schenen het absoluut niet eens te zijn geweest over de vraag, of het wel voldoende was geweest om haar te dooden; bovendien was het een zwak vrouwtje geweest, dat altijd zich zelf aan het dokteren w a s . . . Haar man had ten slotte, beschuldigd van moord, moeten terechtstaan, maar de jury had getwijfeld en het „onschuldig" uitgesproken. De publieke opinie was er echter niet

door bevredigd geweest. De couranten hadden natuurlijk voorzichtig moeten zijn, maar de meeste hadden tusschen de regels laten doorschemeren, dat het wel gelukkig was voor den beschuldigde, doch dat het rechtvaardigheidsgevoel er niet geheel en al door was bevredigd. Hij was het met de pers toen niet eens geweest! O neen! Hij was altijd overtuigd geweest van de onschuld van den man. Om de juistheid van zijn meening te bewijzen, had hij een serie artikelen geschreven ■—" en buitenge­ woon goede ook, al zei hij het zelf! — waarin hij zijn inzicht liet blijken. Nie­ mand had er echter veel aandacht aan geschonken. Het publiek was het geval beu en verlangde naar nieuwe sensatie, zoodat hij er een eind aan had gemaakt. Echter niét omdat het hem aan enthou­ siasme ontbrak! O neenl Het was alleen omdat het publiek als een echte dikhuid er onverschillig onder bleef. Die arme kerel was meer dan eens uitgejouwd en bedreigd, en hij had zelfs voor de recht­ bank moeten verschijnen, zoodat ieder­ een in zijn intiemste aangelegenheden had kunnen grasduinen, zooveel het hem maar beliefde. Nu hij overleden was, moest er opnieuw eenige belangstelling voor het geval zijn. Hij zou een nieuwe serie artikelen schrijven, gebaseerd op

Hij duwde het hekje open — het met moeite in evenwicht houdend — en liep het smalle grintpad op, dat, doorweekt van den regen der laatste dagen, naar het huis voerde. Geen onaardige woning, stelde hij bij zichzelf vast, doch vreeselijk verwaarloosd. Maar natuurlijk, de man kón niet veel geld hebben besteed om den boel te laten onderhouden. Hij was met zijn eerste vrouw op huwelijksche voorwaarden getrouwd geweest en zij had de beschikking over haar geld gehouden. Zijn verdediger had bij de behandeling voor de rechtbank genoeg laten uitkomen, dat bij haar dood haar geld aan de kinderen was gekomen en dat haar man niets had gekregen. Dat was een goede reden geweest om haar zoo lang mogelijk in het leven te houden, zou men zoó denken . . . De tuin zag er als een wildernis uit en het huis was al even vervallen als het hekje. Nergens zat het nog behoorlijk in de verf. Een beroerde

WAT WENSCHT U?

REIST NOOIT PER TREIN, TRA>I, AUTOBUS. ENZ. zonder onze populaire A.O.­POLIS Per

[ZEEPPOEDER -

2

i

c

SOORT

( S " Öï ? v e r $ £ f " „ f 10000.— bij invaliditeit / <„ f 3 0 0 0 . ­ bij ged. invaliditeit ) RISICO OAAT DIREC T IN

Jaarpremle slechts /­2.50 v „ „ ­ __ Zegelkosten f 0.50 DOE HET N U l ­

5

­

NIEUWE HAVBANK Postgiro No. 19154

SCHIEDAM

"■■■■^■""wi

GRAMOPHOON­NIEUWS DOOR

WEERGEVER

o

iJeon heeft deze week de eeisle plaats ruimschoots verdiend door »' haar schitterende opname van de vierde Symphonie van P. Ischaikowsky. Het Amsterdamsche C oncertgebouw.Or­ kest, onder leiding van Dr. Willem Mengel­ berg, brengt dit prachtige werk meesterlijk ten gehoore. Vooral het Scherzo is een opname, die men zonder overdrijving „on­ overtrefbaar" kan noemen. Het geheele werk is opgenomen op vijf 30 cM. platen, n.1. Odeon 8404­8408. „Columbia" brengt een zeer geslaagde opname van „Espana" (Rhapsodie van E. C habrier — arrangement de Rouvei­ rolis), gespeeld door de „Musique de la Garde Republicaine sous la Direction de M. Pierre Dupont". Hef nummer van deze plaaé is: D. 11019. Met entrain speelt het Columbia Sy mphonie­Orkest onder leiding van Robert Hood Bovers op 11689 „Mor­ ning, Noon and Night" van Suppé. Vooral het vlotte tempo valt in deze opname te roemen. Onze landgenoot Pierre Blaauw mocht het genoegen smaken, zijn aardige compositie „The clock is playing op­ genomen te zien, gespeeld door Bernardo Gallico en zijn orkest. Op de keerzijde dezer plaat (nummer 9879) „ 1 he dance of the dwarfs ' (Noack), gespeeld door hetzelfde orkest. Wanneer ziet weer eens een dergelijke „Schlager" van den jongen Blaauw het levenslicht? De spelende klokjes zijn thans reeds jaren oud en hebben nooit een opvolger gevonden! Het Avro­Orkest, onder leiding van Nico 1 reep, speelt op C olumbia D. 17209 op onbe­ rispelijke wijze „Herzwunden' (E. Grieg) en „Erühling" (Ë. Grieg). Bravo voor de zeer goede violisten! Hef C olumbia Tanz­ Orchesfer mit Gesang von Willi Kollo b ^ n g t op D.W. 2006 twee tango's, n.1. „Warum hasf Du so traurige Augen'?' en „Liebe für eine Nacht' (Willi Kollo). De laatste Tango is de Schlager uit de Ufa­Tonfilm „De Tijger". Willi Kollo is blijkbaar een zeer veelzijdig man, hij com­ poneert, schrijft de liederfeksfen en zingt. Het zal mij benieuwen, wanneer hij naar Hollywood vertrekt. Twee andere melo­ dieën uit foonfilms vindt LI op C .B. 15, n.1. „Dance away the night" (wals uit de f"ox­fiim „Getrouwd in Hollywood', C. Stamper S. Thompson) en „Little by Little" (Fox trot uit „The Sophomore", O. Keefe S. Dolan). Het eerste stuk werd gespeeld door de C olumbia Photo Players, het tweede door Guy Lombardo en his Royal C anadians' , met zang van C armen L.Mnbardo.

m a t e r i a a l , dat hij van de weduwe hoopte te krijgen. Kr zou stuf genoeg zijn om een hoek (e schrijven. Dat voelde hij! Een hoek zou meer gewicht in de schaal leggen, zou zijn eigen n a a m ook meer op den v o o r g r o n d h r e n g e n . Maar... duarvooi was hij niet hier! Het was niet zijn hedoeling reclame voor zich­ zelf te m a k e n . Ofschoon . . . in deze eeuw d u w d e en d r o n g iederéén om voor­ uit te k o m e n en als je je zeil niet wat op tien v o o r g r o n d schoof, zou n i e m a n d a n d e r s het doen . . . Hij voelde of zijn das recht zat* keek even om zich heen en irok toen aan de bel Het knopje ervan had hij slechts met moeite kunnen vinden, v e r b o r g e n als het was in de d o n k e r t e van een k l i m o p . Hij had het huis na lang zoeken g e v o n d e n ; het lag g e h e e l afgelegen aan het eind van een laan, die den schijn wekte alsof ze doodliep. Het lag min­ stens een kilometer buiten het eigen­ lijke d o r p , waar hij vage en v e r w a r d e inlichtingen had h e k o m e n , die hem niets wijzer h a d d e n g e m a a k t . Links en rechts van den tuin strekten zich onafzienbaar de velden uit . . . Cynisch vroeg hij zich af, of g e b r e k aan m i d d e l e n om een tuinman te be­ talen of tegenzin om zOo'n vernietiger van­onkruid aan hel werk te stellen i n a a r men b e w e e i d e , had tie overledene uit het onkruid voldoende vergif weten te bereiden om zijn vrouw te d o o d e n ) de reden van het verwaarloosd uiterlijk van den tuin was. Het g r a s was lang en taai en het g r o e i d e tot zelfs over de p a d e n . In tien zomer was het er nog wel uit te houden, m a a r ties win­ t e r s . . . b r r ! Hij rilde, als hij er aan dacht! Na het onderzoek voor de r e c h t b a n k h a d het e c h t p a a r een a n d e r e n n a a m a a n g e n o m e n ­ hetgeen nu bekend was g e w o r d e n ■­­ en was eenvoudig ver­ d w e n e n . Zijn practijk als a d v o c a a t h a d hij natuurlijk niet meer k u n n e n uil­ oefenen en van zichzelf bezat hij slechts heel weinig geld. Z o n d e r twijfel h a d hij wat v e r d i e n d door voor de c o u r a n t e n te schrijven, m a a r ook hier was lang­ z a m e r h a n d een eind aan g e k o m e n . Zes

j a r e n waren er nu verloopen sinds de zaak • voor de r e c h t b a n k h a d g e d i e n d . Zes jaar in deze eenzaamheid, levend onder een a a n g e n o m e n naam, bang her­ kend te worden, h a n g voor hoon en afschuw, waarbij zijn eenige troost was tic vrouw, met wie hij zóó gauw was getrouwd, dat het wantrouwen e r d o o r was opgewekt. En dan o n s c h u l d i g ! In zt'keren zin m a a k t e dit laatste het nog zooveel erger. Zijn kinderen wilden ook niets meer van hem weten. Zij h a d d e n zi|n tweede huwelijk niet gewenscht, en zonder twijfel was dit de aanleiding ge­ weest om alle b a n d e n met hun vader te verbreken. Het was natuurlijk niét om­ dat zij meenden, tlat hij schuldig was. Neen. tlat kon niet . . . Welken naam hatl hij ook weer aan­ g e n o m e n ? O ja, Wilkins. W a n n e e r hij werd o p e n g e d a a n , zou hij dan moeten vragen naar mevrouw Wilkins of zou hij haar bij haai waren n a a m n o e m e n ? Als zijn collega's dat berichtje in bet provinciale blad ook h a d d e n ge­ lezen, zouden er wel reeds een a a n t a l vóór hem zijn geweest ­ de meesten zouden niet zoo kiesch zi|n geweest als hij om h a a r tijd te g u n n e n zich eenigszins in h a a r toestand in te den­ ken en zouden de bedienden waar­ schijnlijk opdracht h e b b e n g e k r e g e n om n i e m a n d van de pers binnen te laten. Als dat zoo was, als ze de deur voor zijn neus zouden dichtdoen, zou hij m r s . Wilkins een briefje schrijven en net zoo lang "buiten blijven wachten tot ze hem een o n d e r h o u d zou toestaan. Als zij eenmaal wist, tlat het geen ge­ wone nieuwsgierigheid was, die hem hier had g e b r a c h t , m a a r dat hij een­ voudig was g e k o m e n om alle smetten van de n a g e d a c h t e n i s van haar m a n weg te nemen, dan was zij wel verplicht hem te woord te staan. Als zij dan nog weigerde, zou het tien schijn h e b b e n , alsof hij wél schuldig was. M a a r . . . . „ W a t wenscht u ?" Deze woorden, die gezegd werden op een wijze die h e m even de sensatie van een beet gaven, verschrikten den man, die zoo­juist h a d a a n g e b e l d . On­ willekeurig tleed hij een stap achteruit

NEEN. IK HEB NIETS VAN HEN G EHOORD. ­ 5

­

en nam zijn hoed af. De donkere deur was geruischloos geopend en voor hem stond een vrouw met een mager, zorgelijk gezicht, vèr in de vijftig. Zonder twijfel de huishoudster, dacht hij. »En kan ik mrs. Wilkins spreken?" vroeg hij haperend. „Waarover.?" „Over . . . over haar overleden man." Ziezoo, nu was het er uit en kon hij niet meer terug. „Er is niets bijzonders over hem te vertellen." De vrouw maakte een beweging, alsof zij de deur wilde sluiten. „Ik ben geen gewone journalist," begon hij en deed een stap naar voren. ..Kijk eens, juffrouw, vertel mrs. Wilkins nu even, dat de eenige reden van mijn komst is de nagedachtenis van

D E V R O U W El Willy Volmero, de bekende Duitsche danse

haar man schoon te wasschen..." Trotsch viel de vrouw hem in de rede. „Hij is toch vrijgesproken!" „Dat weet ik. De jury oordeelde dat hij niet schuldig was, maar desondanks was het publiek niet bevredigd. De menschen bleven twijfelen. Dien twijfel nu wil ik wegnemen. Vraag daarom aan mrs. Wilkins of ze mij vijf minuten kan ontvangen." „Ik ben mrs. Wilkins!" . Heer in den hemel! Hij viel bijna achterover! Die boonestaak! Die arme doode had er nu m<5ér dan ooit recht op, dat zijn nagedachtenis werd gezuiverd. Zes jaar m e t . . . zooiets! Hij herinnerde zich duidelijk, op welk een onwellevende manier de leeftijd van deze vrouw gedurende de terechtzitting tel-

„Ik heb gelezen, dat uw man veertien daag geleden is gestorven," begon hij. „Ja. Hij had weer een aanval gehad. Verleden week Woensdag is hij begraven. Ik geloof niet, dat ik een steen op zijn graf zal zetten. Zijn naam zou misschien nog nieuwsgierigen trekken." Aan haar boosaardigen blik zag hij duidelijk, dat zij hèm ook onder die (Vervolg op pa&lna ö)

(Foto Maarteneen, Den Haag).

® .. . res met een levende boa constrictor. -

6 -

kens in het geding was gebracht. Ze was toen vier en dertig! Geen geval dus van een man op middelbaren leeftijd, die hals over kop verliefd was geworden op een aardig bakvischje. Vier en dertig jaar en als je daar zes bij d e e d t . . . Ze moest dus mi veertig zijn, maar ze zag er uit alsof ze zestig was en hij had haar voor de huishoudster aangezien! Er was tact voor noodig om zijn figuur te redden. „Neemt u mij niet kwalijk," zei hij. „Natuurlijk heb ik verschillende foto's van u gezien, maar . . . " „In den tijd van het gerechtelijk onderzoek zijn er heel wat gepubliceerd," antwoordde ze, nog steeds trotsch, hoewel hij meende, ook iets verdedigends in haar stem te hooren. „Ik ben echter sinds dien tijd heel veel veranderd, geloof ik, want zoo prettig is ons leven niet g e w e e s t . . . Wat wenscht u van mij te weten?" „Alles wat u mij wilt vertellen. Ik zal er over schrijven." In gedachten zag hij reeds de vette regels in zijn courant. Ze zouden knallen! „Mijn man was onschuldig.' Hij stierf als een levens wrak, maar niet als een schuldige. Ome redacteur bezoekt zijn door smart gebroken weduwe. De uitspraak van de jury door feiten gestaafd!" „Komt u even binnen," verzocht ze de deur voor hem openhoudend. „Ik heb het mij tot gewoonte gemaakt, geen journalisten te ontvangen. Mijn man kon er niet tegen. Ik zou u niet hebben opengedaan, als ik had vermoed, dat u van een courant kwam." Klaarblijkelijk hield zij er geen dienstbode op na. Het huis was al even verwaarloosd als de tuin. Haar man had een beroerte gehad en was wekenlang totaal hulpbehoevend geweest voor hij stierf. Wat een moed, wat een toewijding, wat een liefde had' die vrouw tentoongespreid! Armoede en duivelsche herinneringen waren de metgezellen geweest van dit echtpaar en nu was zij nog maar alleen over om ze onder de oogen te zien en er tegen te vechten! Hij diende wel uiterst voorzichtig te zijn, dat hij haar niet kwetste, opdat hij den last, dien zij reeds zes jaar gedragen had, niet nog verzwaarde. Ze ging hem voor naar een rommelige huiskamer. De restanten van een weinig smakelijk maal lagen nog op tafel. Nieuwsgierig keek hij om zich heen naar foto's, maar hij ontdekte er niet één. E r was niets persoonlijks aan deze kamer. Het was er schemerig en de atmosfeer deed het vermoeden rijzen dat er nooit gelucht werd. Hij hoopte maar, dat het niet te lang zou duren. Met een gebaar noodigde zij hem uit te gaan zitten, terwijl ze zelf het- voorbeeld gaf.

/

DOOR

DE GRONDSLAGEN VAN EEN GOEDEN DANS co*KLINKERT In dit artikel zet onze medewethei voor den dans uiteen, welke de passen zijn. die men noodzakelijk moet kennen om de moderne dansen ioed te kunnen uitvoeren. — Voor haar of hem. die danst, een buitengewoon belangrijke bijdrage 1

m een goed danser te zijn, is het volstrekt niet noodig een onein ^ - ^ dig aantal danspassen te kennen. Men kan zich gerust beperken tot de hoofdpassen, zooals die hierna beknopt aangeduid zijn. Maar die enkele passen moet men dan ook onvoorwaardelijk correct kunnen uitvoeren. Als men door het nemen van eenige danslessen bjj een vertrouwd dansleeraar de verschillende passen grondig geleerd heeft, zal men aan hun techniek niet veel aandacht moeten schenken tijdens het dansen. Ze ontstaan spontaan, b,ijna gelijktijdig met de gedachte er aan, precies zooals een pianist automatisch een toets neerdrukt tijdens het aflezen der muziek, zonder dat- hij zich eerst afvraagt welke pianotoets met een bepaalde muzieknoot overeenstemt. Zooals de musicus echter alle aandacht moet concentreeren op het rhythme, moet de goede danser dit eveneens doen. Een dans zonder rhythme is een waardelooze, doode dans. Het rhytlTme, de vlotte cadans, brengen er leven en beteekenis in. Luister naar de muziek. Tracht ze te begrijpen en correct te vertolken zonder gezochtheid. Laat geheel uw houding harmonieeren. De moderne dansen zjjn „glijdende" dansen, en hierbij komen geen hoekige, ruwe lichaamsbewegingen te pas. Aarzeling of neiging tot traagheid mogen evenmin voorkomen. Men móet niet bang zijn, zich te laten gaan en zich geheel aan het meesleepende dansgenot over te geven. Dansrhythme en tempo zijn natuurlijk onafscheidelijk. Elke dans heeft een eigen tempo, dat men goed in zich op moet nemen en meevoelen. De algemeene lichaamshouding is van het grootste belang. Men moet rechtop, rustig en ongedwongen tegenover de(n) partner staan, goed in evenwicht op beide voeten. Het is onnoodig zich tegen elkaar aan te drukken en men behoude genoeg speelruimte om gemakkelijk alle dansbewegingen te kunnen uitvoeren, zonder elkaar te hinderen. De geheele lichaamshouding moet er van getuigen, dat de dans een genot is en geen inspannende bezigheid. Vooral moet dit blijken uit de sierlijke, luchtig-zwaaiende voortbeweging, die verkregen wordt als men zorgt voor een juiste verplaatsing van 't lichaamsgewicht van den eenen voet op den anderen. In de moderne dansen is het van belang dat men niet op de teeneni maar op de hielen danst en dat de beenenbeweging uitgaat van de heupen, niet van de knieën. Dit is een allereerste vereischte voor de goede verplaatsing van het lichaamsgewicht en daardoor voor het evenwichtig dansen. ONOEWENSCHTE

HAARGROEI

ALLEEN VOOR DAMES . Afdoende Gezichts Ontharing Al hebben anderen U ook teleurgesteld, . . wij behandelen reeds meer dan 20 jaar met garantie van nooit meer terugkomen. Lé H E N S K E N S , Prof.»l'Ac«d»mted«P«rt» Leidschestraat 7 6 - 7 6 , AMSTERDAM

Het juiste gebruik van de voeten is natuurlijk van evenveel belang. Altijd moeten de voeten in eikaars nabijheid blijven en wijdbeensche bewegingen zijn absoluut verboden. Laat het lichaamsgewicht altijd rusten recht boven den stilstaanden voet en verplaats het slechts op den anderen voet, als deze zijdelings langs den andere glijdt. Er moet harmonie bestaan tusschen de dansbewegingen der beide partners. De dame moet zich gemakkelijk laten leiden en goed reageeren op de aanduidingen, die haar door den heer gegeven worden met behulp der hand, die op haar rug drukt. De opgeheven handen moeten op de hoogte der schouders gehouden worden en mogen alleen dienen, om een prettig „balanceeren" te ondersteunen. Men danst in anti-klok richting, d.w.z. tegenovergesteld aan de wijzers van een uurwerk. Dansers, die andere dansparen hinderen, geven daardoor meestal het bewjjs, dat ze te vlug of te langzaam dansen. Het is de taak van den heer, uit te kijken dat hij anderen dansparen uit den weg blijft. Zooveel mogelijk moet men de zaal rond dansen en vermijden altijd op dezelfde plaats te blijven slenteren. Het is een fout van veel dansers, dat zij meenen de aandacht op zich te moeten vestigen door het vertoon van afwijkende figuren. Variaties kunnen mooi zijn, als ze door geoefende dansers vertoond worden, maar moeten volstrekt vermeden worden, zoolang men niet volmaakt de gewone dansfiguren beheerscht. Uitdrukkelijk móet hier herhaald worden,' dat het beter is slechts weinige passen te dansen, maar die „goed" te dansen. DE DANSREGELS IN NOTEDOP.

EEN

De Fox Trot. De Walk. Lange glijdende stap vooruit of achteruit. Beenbeweging van uit de heupen, niet van uit de kniegewrichten. De Drieledige Danspas (Three Step). Drie glijdende stappen vooruit of achteruit. De Gewone Draai (Natural Turn). 1. Rechter voet vooruit. Lichaam draaien. Tel 2. ~ 2. Linker voet zijwaarts. Lichaam verder draaien. Tel 1. 3. Rechter voet achteruit. Tel I. 4. Linker voet achteruit. Lichaam draaien. Tel 2. 5. Rechter voet achteruit bij rechter voet aansluiten. Lichaam draait van linker hiel op rechter hiel. Tel 2. 6. Linker voet vooruit. Tel 2. Tegengestelde Draai (Reverse Turn). 1. Linker voet vooruit. Lichaam draaien. Tel 2. 2. Rechter voet terzijde. Lichaam verder draaien. Tel 1. 3. Linker voet achteruit. Tel I. 4. Rechter voet achteruit. Draaien. Tel 2. -

7 -

5. Linker voet terzijde. Kwart draai met het lichaam. Tel 1. 6. Rechter voet vooruit naast partner. Tel 1. 7. Linker voet vooruit vóór partner. Tel 2. De Veeren Pas (Feather Step). 1. Rechter voet vooruit. Zich optillen op de teenen. Tel 2. 2. Linker voet terzijde naast partner. Op teenen rusten. Tel 1. 3. Rechter voet vooruit terzijde partner. Op teenen rustend. Tel 1. 4. Linker voet vooruit tegenover partner. Op hiel neerzakken. Tel 2. Omgekeerde Zwaai (Reverse Wave). Vier eerste stappen van den Tegengestelden Draai, dan: 5. Linker voet achteruit. Tel 1. 6. Rechter voet achteruit. Tel 1. 7. Linker voet achteruit, lich;ram draaien. Tel 2. 8. Rechter voet achterwaarts bij linker voet aansluiten, draaien van linkerop rechter hiel. Tel 2. 9. Linker voet vooruit. Tel 2. De Tango. De Wandelpas. Twee stappen per muziekmaat. Elke stap geldt als langzame pas. De Wandeling (Promenade). 1. Linker voet zijwaarts. Langzaam. 2. Rechter voet .over linker voet kruisen. Vlug. 3. Linker voet zijwaarts. Vlug. 4. Rechter voet aansluiten. Langzaam. Tegengestelde Draai (Reverse Turn). 1. Linker voet vooruit. Draaien. Tel 1. 2. Rechter voet terzijde. Verder draaien. Tel 1. 3. Linker voet over rechter voet kruisen. Draaien. Tel 2. 4. Rechter voet achteruit. Tel 1. 5. Linker voet zijwaarts. Tel 1. 6. Rechter voet aansluiten. Tel 2. N.B. Desgewenscht mag tijdens 4-5-6 een kwart draai gemaakt worden. Tijdens 1-2-3 maakt men precies een halven draai. Achterwaartse/ie „Corte". 1. Linker voet achteruit. Langzaam. 2. Rechter voet achteruit. Vlug. 3. Linker voet zijwaarts. Vlug. 4. Rechter voet aansluiten. Langzaam. Tijdens de „Corte" mag desgewenscht een kwart draai gemaakt worden. Voorwaartse/ie Zijpas. 1. Linker voet voor rechter voet plaatsen. Vlug. 2. Rechter voet zijwaatts en lichaam even naar links draaien. Vlug. Linker voet voorwaarts. Langzaam. Het besluit dezer .drie passen is een zwenking naar rechts. (Wordt voortgezet) 1

N.V. KLEEDERMAKERIJ

'

Old Bona Street" DAMES- EN HEERENKLEEOING NAAR MAAT LEIDSCHESTRAAT 49 TELEFOON

3-1-6-3-2

i m ito i<<wmif¥VM'itrn i r

('"­ tiuolg van pagina 6) •'il. uwsgierigen rokende. H a a s t i g stelde liIJ h a a r voor slechts initialen en d e n d a t u m op den steen te zetten. Als e e n soort c o m p r o m i s . . . „Ik k a n u n o g zeggen, dat hij naast zijn eerste vrouw begraven wilde wor­ den, m a a r dat was te k o s t b a a r . D a a r o m moest het wel hier g e b e u r e n . O p het graf van zijn eerste vrouw staat ook geen steen. J e zou' a n d e r s d e n k e n , dat de kinderen d a a r best voor h a d d e n kun­ nen zorgen, nietwaar, want die h e b b e n al haar geld geërfd. . ."

„ D a l hij d a n natuurlijk o p g e h a n g e n zou zijn!" „Mrs. W i l k i n s ! " „Ik heet niet m r s . W i l k i n s ! U weet heel goed, h o e mijn ware n a a m i s ! Maar om op mijn m a n t e r u g te k o m e n : die werd niet zoo verongelijkt en die was niet zoo o n s c h u l d i g als u d e n k t ! Hij heeft zijn eerste vrouw wel degelijk vergiftigd en hij h a d e r voor m o e t e n h a n g e n ! Denkt u, dat ik dit niet g e ­ weten h e b en d a t hij niet wist, dat ik het wist. al die zes j a a r l a n g ? Zijn eerste vrouw was mijn beste vriendin en ik ben met h e m g e t r o u w d o m h a a r te w r e k e n ! Hij heeft d i e zes j a a r bij mij een hel g e h a d en hij is voor zijn m i s d a a d veel z w a a r d e r gestraft, d a n wanneer hij g e h a n g e n z o u ^ n ! Ik durf zeggen, dat hij d e hel, waar h i j n u

..Misschien," w a a g d e hij voorzichtig te veronderstellen, .,lieten zij het na om dezelfde reden als u. Misschien wil­ den zij ook dat de geschiedenis ver­ geten b l e e f . . . " Ze knikte en verviel toen in een somber stilzwijgen. D i e stilte leek hem bijna ondraaglijk. „Zijn zij nog o p de begrafenis ge­ vveesi ?" vroeg hij als een inleiding­ om straks meer te weten te k o m e n . „Neem Ik h e b niets van h e n ge­ hoord. Z e h e b b e n niet eens a a n g e b o d e n in de kosten tegemoet te k o m e n . H u n houding heeft m e veel verdriet g e d a a n . " De bezoeker knikte s y m p a t h i e k . T o e n vroeg hij: „ U w m a n heeft waarschijnlijk niets gezegd voor hij s t i e r f ? " ..Over de bewuste k w e s t i e ? N e e n ; bovendien was hij na zijn tweeden aan­ val niet meer in staat iets te zeggen. R e e d s na den eersten aanval v i e l " het s p r e k e n h e m moeilijk. Ik k o n h e m toen echter n o g altijd begrijpen. Ik wist n o g steeds wat hij wilde." H a a r sombere trots g r e e p d e n be­ zoeker a a n . Hier was nu werkelijke toewijding ! „ S p r a k e n u en uw m a n voor hij ziek werd wel eens over.^.. over het g e v a l ? " vroeg hij. 1­ Verduiveld, hij schoot niet erg o p . „Neen. Dat was niet' noodig. Mijn man wist precies hoe ik er o v e r d a c h t . " Het was bijna volslagen d o n k e r in de k a m e r . Indien zij iets zou zeggen, dat de moeite « a a r d u a s , zou hij moeite hebben het op te schrijven. Hij dacht even na en terwijl vroeg ze op d e n m a n af: „ K a n ik u nog iets anders vertellen?" „ W e l , " zei hij, o p s t a a n d om \v eg te g a a n , „ik geloof eigenlijk niet. rl,^ c r iets nieuws is ?" „In het geheel niet! Nu hij d o o d is..." „ J u i s t , " viel hij haar in de rede, „nu hij dood Ls. zou ik zijn n a g e d a c h ­ tenis g r a a g recht laten w e d e r v a r e n . . . " Ze stonden nu in de hall. „Men heeft h e m nööit recht laten wedervaren!" „ D a a r heeft u gelijk a a n ! O n d a n k s ile uitspraak bleef men a a n zijn schuld gclooven. Men weigerde in te zien, d a t hij onschuldig w a s . " „ D a t bedoel ik niet!" Ze deed de deur voor h e m open. „ N e e n ? W a l bedoelde u d a n ? N e e m t u mij niet kwalijk, d a t ik a a n h o u d , m a a r ik zou zoo g r a a g a a n d e g e d a c h t e n i s van uw man . . ." „Recht laten w e d e r v a r e n ! " vulde zij aan. „ U hein dat d a a r n e t ook a l g e ­ legd. Maar als m e n h e m recht h a d laten wedervaren, dan zou het h e m heel a n d e r s zijn vergaan . . ." FOTO. ot o floor ..Wat bedoelt u ?"

wel i n zal zijn, e e n paradijs zal v i n d e n in vergelijking m e t h e t leven, d a t hij bij mij heeft g e h a d ! Zet d a t n u m a a r i n uw courant, als u e r zin i n h e b t ! " Als in een d r o o m vertrok hij d o o r de zware deur, die zij voor h e m open­ hield . . . Voor hij het zelf wist, s t o n d hij a l buiten. In de g a n g h o o r d e hij h a a r lachen; e e n verschrikkelijken, dui­ velschen lach . . . Hij r i l d e . . . D i e vrouw w a s e e n monster, een s l a n g ! A l l e m a c h t i g ! o m een m a n te trouwen, teneinde h e m te straffen! H e t k l a m m e zweet b r a k h e m uit en a l s vluchtte hij voor e e n afschrik­ wekkend spookbeeld, r e n d e hij h e t tuin­ pad af, den w e g op . . . E n hij wist niet, wat g r o o t e r w a s : zijn afschuw voor d i e v r o u w of zijn medelijden m e t . . . den. m o o r d e n a a r !

•■■

mmt

• .

>.

'V

'

i

mmmmwmfBmmmmsmmmmmmmvm^mmBm*

RD ­

8 ­

IptpMWMMMMM

ti.jWiiwiiitillWilW'iirtjff.niiilfiTrTm^Tn'*"' ',' '", "*B'" ' ' . " "

H

8f ££

■RH

­^KH ^^W

OTO UFA) QMtHMHlMW-t

immfcl'Hiiiiiiliii»iniiiii«wiitiiiwr"irir

15 ' BW ÜM'

mm ww

"

Godfried de Groot 'Jan £uyhenstraat 2a Amsterdam ^^28474

VOOR ONZE LEZERS! OBERAMMERGAU PASSIESPELEN 1930

Specialiteit in M o d e r n e e n .ffrtistieke foto's Men zie de vele reproducties van ons verb m „Wel Weekblad" Cinema £ theater

■I

B A N D E N=—

Bezocht U Oberammergau en zijn beroemde Passiespelen? Dan zal het zoo juist verschenen

LUXE ALBUM VAN OBERAMMERG AU EN DE PASSIE­SPELEN 1930

JAARGANG 1929

U een waardevolle, aangename en blijvende herinnering verschaffen aan al het schoons, dat U daar gezien, al het kunstgenot, dat U daar gesmaakt, en aan al de geestelijke en lichamelijke ontspanning, die U daar.gepoten heeft. Of waart U niet in de gelegenheid, de reis naar het Passie­ dorp in de Alpen te ondernemen? Dan is het LUXE ALBUM VAN OBERAMMERGAU EN DE PASSIESPELEN 1930, eerst recht iets voor U' Want: Een keurige schat van uitgezochte foto's betreffende het dorp en vooral van de beroemde Passiespelen, met een beknopt, boeiend geschreven verhaal van het verleden en het heden der Oberammergausche bevolking, en van het ontstaan en de ontwikkeling der heerlijke Passiespelen, zullen U in dit album een bron van genot voor oog en hart bezorgen, een kunstvol boekwerk, dat zijn waarde behoudt en telkens wanneer de Passiespelen wederom zullen worden opgevoerd' weer actueel zal zün.

franco thuis bezorgd of in stevige verpakking per post toe­ gezonden. Bestellingen worden 'aangenomen door de bezorgers en agenten van dit blad, of kunnen per post aan ons bureau worden Ingezonden. Men gelieve hiervoor eventueel onderstaand In teekenbiljet te gebruiken en met een 2 cents postzegel voorzien, aan ons kantoor in te zenden. Toezending volgt dan binnen enkele dagen. Men gelieve zijn bestelling spoedig in te zenden!

OflOERSTAARO IHTEEKEflBILJET

EEN GEBONDEN JAARGANG VAN

IR!

„HET WEEKBLAn" & THE ATE R

is een bezit, dat u nog vele aangename uurtjes kan verschaffen. Het brengt u in herinnering al hetgeen „Het Weekblad" u bood, zoowel interessante films en tooneel­ stukken als den overigen lezenswaardigen inhoud. Zij. zullen u in rustige uurtjes nog dikwijls bezighouden.

Ondergeteekende, (naam) volledig adres verzoekt toezending van een ALBUM VAN DE PASSIESPELEN te Oberam

Het is d e moeite waard om een Jaargang van HET WEEKBLAD, te laten inbinden en een plaatsje in uw woning te geven.

mergau. Het bedrag ad / 1.60 wordt per postwlssel/of giro gezonden. handteekenlng:

Bestel daarom nog heden een exemplaar van den band bij uwen leverancier, of rechtstreeks bij de Administratie, GALGEWATER 22, LEIDEN, onder bij­ voeging van het bedrag ad f 1.50 in postzegels, door toe­ zending van postwissel of storting op postrekening 41880.

Het gironummer van ons blad ls.^J&ao. desgewenscht kan men alleen een overschrijving of storting op ome giro­ rekening doen, met vermelding „Album Oberammergau"; Inzending van een bestelblljet is dan onnoodlg.

T0

Sergeant (tijdens het onderricht in parachute­ s p r i n g e n ) : „En wanneer j e springt, tel j e tot drie en bij den derden tel trek j e de parachute o p e n . Dan zweef j e als e e n v o g e l naar b e n e d e n e n als­ie e e n s e e n keer niet o p e n mocht gaan, dan breng j e i e bij mij e n krijg j e e e n nieuwe I" (The Passing Show)

-

De dichter van slechte verzen: „Hier breng ik u mijn laatste gedicht!" Redacteur: „Je laatste? Gelukkig­, kerel!" (Der

Brumm e r)

1

In Huil (E.) wordt een baby van tien maanden getraind als een bokser. — Naar ik hoor, is het wicht in de kinder­ kamer zeer gehoorzaam. Als zijn moeder tot tien telt, gaat het rustig slapen!

VUL

-

De laatste Amerikaansche mode aan boord van Oceaanstoomers is om in avondcostuum aan het ontbijt te ver­ schijnen. — Ik ken heel wat jonge meisjes in ons land, die dit al jaren doen!

Ik heb me laten vertellen, dat de an­ tiquairs een slechten tijd doormaken en haast niets verkoopen. — Als dat zoo is, heeft hun inventaris mooi de gelegen­ heid om werkelijk antiek te worden!

INTEEKENBILJET:

I

Een bloemlezing van d e n geestigsten geïllustreerden humor uit d e buitenlandsche tijdschriften.

Een kampioen­zwaargewicht bokser gaat binnenkort met de dochter van een millionnair trouwen. — Naar verluidt, had hij niet veel moeite om de toestemming van zijn schoonvader te krijgen!

Het is werkelijk interessant te verne­ men, dat ze in Amerika sprekendefilms in buitenlandsche talen maken. — Mis­ schien maken ze* er nu ook wel eens een in het Engelsch!

CINEMA

datum

ÜM

^

Een gedachtenlezer beweert, dat hij precies weet wat zijn vrouw denkt, ook al ziet hij haar niet. — Hetzelfde doet menige getrouwde man als hij des nachts om ­twee uur van zijn „kantoor" naar huis gaat.

Een dokter zegt, dat de vastheid van de stem van de omstandigheden afhangt. — Dat is waar! Wanneer vader bijvoor­ beeld door de telefoon tegen moeder wat zegt, klinkt zijn stem heel vast!

Het album is uitgevoerd In een kloek formaat, gedrukt op de fijnste kwaliteit papier, met omslag In zwaar carton en In 2­kleurendruk uitgevoerd, rijk en kunstzinnig geïllustreerd

D e prijs b e d r a a g t f 1.50 p e r e x e m p l a a r

OMMLflftl

Lef! — De getrouwde man (op zijn horloge kijkend, tegen den melkbezorger): „Je. . . hik . . . bent laat . . . hik . . . vanmorgen!"

In Duitschland zijn twee personen ge­ storven omdat zij berenvleesch hebben gegeten. — Het algemeen gevoelen on­ der de beren is, dat zij hun verdiende loon hebben.

(London

Opinion)

Een expert beweert, dat we geen ma­ laise zouden hebben gehad, indien we ons geld maar goed hadden uitgegeven. — Als hij me mijn geld teruggeeft, zal U( graag de proef op de som nemen! In een artikel over den economise! en toestand van Amerika vraagt iemand, waar de Amerikanen zouden zijn, indien hun land niet was drooggelegd. — Het antwoord is duidelijk: natuurlijk in Amerika I

114' I

J

HL

Ze is pas getrouwd en vertelt haar vriendin, dat ze een boek gaat koopen. „Tante, wat krijg ik van u als ik niet aan „Een boek?" vraagt deze verbaasd. „Ja," is het antwoord, „want ik heb de stoelen kom, waar u op s t a a t ? " (Kasper) een leeslamp van mijn man cadeau gekregen."

Barones: „Wel, wat is er?" Huisknecht: „Uw hondje, barones. U heeft er o m gevraagd I" Barones: „Mijn hondje I Wat mankeert je, John, «m hem niet o p e e n zilveren blaadje binnen t e brengen ?" (The Humorist)

FENNY OUBBELS Lei.'ra re s in de Moderne dans e n Meest toonaangevende Sn 't Gooi

's­Öravelandscheweg 85 HILVERSUM

SCHIJN BEDRIEGT! ­ 11 ­

(The

Humorist)

■

.

^?^^ ' .-

l d £ T KTOT IN MET rOONFILMATEUER

f

T T ebt U „De Tijger" gezien? Ik bedoel J­ i­ natuurlijk niet die aardige huisdiertjes • in Artis of bij C ircus Schneider. Neen, ik bedoel de veel gevaarlijker „Tijger van Berlijn". Welnu: indirect is deze tijger ook aansprakelijk voor „Het Schot in het Toon­ film­atelier". Want regisseur Alfred Zeisier kreeg met de Ufa­film „De Tijger" den smaak van rolprenten met detective­achter­ grond beet. et voila, na „De Tijger" volgde „Het. Schot". De duizenden en duizenden, die evenals ik in ademlooze spanning Zeisler's eerste product

lik

;pr. A/

V

DE WORSTELING

lebben aanschouwd, weten dat deze regis­ seur in dit genre iets geweldigs weet te brengen. Niemand weet voor de laatste vijftig meter film gezien te hebben, w i e de dader is; 1950 meter heeft men zitten gissen wie of wel „De Tijger" geweest kan zijn. Zoo is het ook met deze rol­ prent, die even spannend en knap van opbouw is als de eerste en ook weer uitmunt door spel en fotografie. Op eerewoord heb ik echter moeten be­ loven U den inhoud niet te verraden en hoewel het moeilijk is voor een journalist om te zwijgen vertel ik U toch niets. Alleen dit: het komt héél anders uit dan U denkt. Maar vooraf de verzekering: „Ik heb den moord niét begaan". De redactie van Het Weekblad" is onschuldig.

m

• .

EEN

■

■ '

ARRESTAT.IE

\M

H

H

r<

/-r •*>

/

t ^ j , *W

\jié§r->

iZ i\

e?*

lü "■"Tv?-. . * > , * -

ACHTER DE SCHERMEN BI) DE GELUIDSC ONTROLE —r

jj|s

vT^ 4- ,

l%t-*'

i

'

TA.

%m

***ilisr,JKV&> m

_

ALFRED BEIERLE

WIE HEEFT GESC HOTEN?

m

ALS HET SC HOT GEVALLEN IS.

12 —

- 13 :­^x.^;.:.^k'H,>''■■■'­:

m

MUZIEK ­ DE OUDE KUNST VAN ORPHEUS Er bestond al muziek, voordat de noten uitgevonden. - Zingen, dat op krakeelen

waren leek.

V

an alle kunsten, die de mensch thans beoefent om de waarde van zijn leven door schoonheid te verhoogen, is hlilr J A f g Seen Z ° ° ° u d a l s d e m u z i e L V a " het oogen­ blik af, dat onze oer­voorouders beseften, spraakgeluiden te kunnen voortbrengen zullen zij waarschijnlijk ook hebben „gemus.ceerd', en wel door het ten gehoore brengen v a n e e n zeer primitief gezang. Meer dan zoemen" zal de eerste „scheppende m u s i c u s * echter niet hebben gedaan, en van de zeer gewichtige kunst, zijn „compositie" v i s t te eggen? had hij nog geen flauw besef! Evenmin bezat hij een instrument °"1 " c h . t e . b e J e , e i d e n ­ " a a r dit alles n e e m / n i e t weg T t de geschiedenis der muziek tóch inderdaad begint met de ge­ schiedenis der menschheid zelve. " Reeds de oudst­bekende fabels verhalen van de macht der muziek. Zoo weten we van Orpheus, dat hij met z t f l i e r de gansche natuur zóo wist te boeien, dat zelfs de wilde dieren zich aan zijn voeten vlijden en de rivieren vergaten hun wa­ r der e Stuw

de nT«lir

'

^­­­ En een C hineesde musicus, X

ed W a e Z \ V O O r onze jaartelling leefde, beweerde ook reeds. „Wanneer ik op mijn km speel, scharen de dieren zich Éi?enIiJk WaS é7nlr::Ó^2ilheenl Orpheus dus Hoe zagen die lier en kin er uit? ­ We weten noch hoe de menschheid aan deze instrumenten is of welk het eerste instrument was, dat gebezigd

h X ? ft helaas, dat instrument zijn lippen Toen t"™. J

hü en

nietmeeï het niet gekomen werd om

T a k e n ­ K ° n d e n W e d e GVieken p o o i e n ­ m Z kunnen we niét ­ dan zou Pan het eerste muziek­ hebben gemaakt, toen hij een handvol rle? tegen drukte terwijl hij op zoek was naar Syrinx die e s l a e n e ni n r i e t ° P , d CV V l U C , h t *udnymf * n i e t m e e r veranderd w a s !

t / r *2 If r

hoorde, zuchtte

voort!' Het e P r , t ? K i e h?Uetnet™ P W J e s verschillende tonen MA,IJ u blaasinstrument was gevonden en langen H A \ Z f P ? n S " o f herdersfluit ­ een aantal naast elkaar gebonden hofle n e t e n pijpjes ­ wel het eenige muziekinstru­ ment zijn gebleven, f o t men ontdekte, d a ! een s X ge­ spannen draad of pees, indien men e r aan trok om h i m daarna snel los te laten, vibreerde en een aangenaam gelutf voortbrach te hooger, naarmate hij strakker was g e s p a r e n Het snaar­tokkel­.nstrument zal dus ook wel betrekkelijk hee vroeg zijn uitgevonden, al zou het eeuwen duren, eer het zoo­ IZ Jr , ^Perfectionneerd, dat de piano ontstond. Dat men «Zr T Srespannen snaar ook kon doen vibreeren door er over heen te stnjken, leidde natuurlijk tot de uitvinding van de i n s t r u m e n t e n , al waren er toen vanzelfsprekend nog met opeens vioolbouwers als Stradivarius en Guarnerh,s1 Trouwens: usschen de Pansfluit en het orgel ligt öók een 8 behoorlijke tijdruimte!

Hoe had mensch het in­ tusschen gemaakt met zijn zang, den eersten vorm van tnusiceeren? Om eerlijk t e z i j n : X buitengewoon slecht! Zoo lang men alléén zong, ging ^ het nog, maar men moest niet probeeren tezamen wat ten gehoore te brengen! Want dan ging het allertreu­ rigst! Zoozeer zelfs, dat de Italiaansche monnik Guido — dien wij den vader der muziek noemen omdat hij het zang­ onderwijs aanzienlijk verbeterde en ook een methode bedacht om de hoogte der tonen aan te duiden — nog in het begin der elfde eeuw moest getuigen, dat het zingen in de kerken meer op krakeelen leek! Zooals gezegd, bracht hij daar echter verbetering in: hij leerde den zangers de toonhoogte te „vatten" en vond een muziekschrift uit, waardoor men gezamenlijk „a prima vista kon zingen zonder dat het al te veel op een K ruziemaker leek! Intusschen: een hoog kunstgenot kon dit gezang uit de elfde eeuw, en later zelfs, nog niet geven. Evenmin trouwens de muziek, die door middel van instrumenten werd voortgebracht, want men kende nog slechts één „stem." Van de drie elementen, waaruit de muziek bestaat ­ melodie, rhythme en harmonie ­ kende men nog slechts de beide eerste, en n a Guido's uit­ vinding ging er nog wel een eeuw mee heen, eer men de leer van het „contrapunt" ontdekte. Deze, die men thans beter de harmonieleer noemt, berust op de mogelijkheid, aan een mu­ zikalen volzin een anderen toe te voegen, die samen met den eersten kan worden gezongen of gespeeld, daarmee h a r m o ­ nieert en toch den indruk wekt, een zelfstandige melodie te zijn. Door deze gewichtige ontdekking was h e t mogelijk aan de eerste „stem" een tweede toe t e voegen; ten slotte werd er eer. derde, viepde en vijfde melodie aan toegevoegd en ontstond de polyphonische vorm, dien wij nu in onze muziek kennen. Het terrein der muziek was gehéél ontdekt e n men beneerschte het nu ook wat d e instrumenten betreft. Met name de orgels waren in d e vijftiende, zestiende eeuw zoo belangrijk verbeterd, dat zelfs d e grootste musici voor dit instrument begonnen te componeerem Toen nu tevens omstreeks het j a a r 1500 losse „noten' om muziek te drukken werden uitgevonden, brak voor de muzikale scheppingen eenzelfde bloeitijd aan als voor de litteraire voortbrengselen: beiden konden nu op gemakkelijke wijze worden vermenigvuldigd en verspreid. Het was een lange weg geweest, doch het doel was bereikt: de menschheid kon harmonisch musiceeren en de groote musici waren door het notenschrift in staat op duidelijke wijze hun ontroering zóó vast te leggen, dat andere, reproduceerende, kunstenaars ze konden vertolken!

.....

Boxer­opatflnd woedt in Pekt Troepen V an verschillende naties h ben po»t gevat in het vreemdeling kwartier om van daar uit de rebellen bestrijden. Dr. Fu Manchu, een vriende Chineesch filosoof, heeft zich ontfermd O het kleine dochtertje van e e n Engel officier, die door een vijandelijk schot g dood werd. De Engelsche troepen, ond commando van Generaal Petrie, openen h vuur op den tuin van Dr Fu's woning, waar zich de rebellen hebben verschanst. E«ft verdwaalde bom verwoest een vleugel vat*: het huis, waardoor Dr. Fu's vrouw en kind den dood vinden. De schok van de vree»*» lijke gebeurtenis mankt van den vreedzaroen geleerde een duivelschen maniak, die «Ijn aoden zweert, een Engelsch officier te dooden voor elke bloedvlek op zijn DrakentapIJfc. Dr Fu Manchu ontwikkelt een duivelsch plan. De kleine Lia, het onschuldige meUJÉj dat hem als een vader vereert, zal het wapeH ziin waarmede hij zijn wraak zal koelen. Httj kost den geleerde weinig moeite het kind onder hypnose t e brengen, waarna «IJ een willig werktuig Is van den sluwen moordenaar.' In Londen doet Dr. Fu zijn invloed op; het meisje gelden, tengevolge waarvan «IJ In contact komt met Dr. Jack Petrie. den klein, zoon van een der oud­officieren, die doOï den C hinee» al» slachtoffer is ultgeko*«n| Zooals Dr Fu gehoopt had, worden de t
D

e

„HET G EEFT NIET MEER... HIJ IS DOOD."

„IK ZEG U, DAT ER NIEMAND HIER I S . . . " ­

■

.

15

'

■

­

■

•■

" ' '

'■"

^

*

«

.

.

_

­

.

VAtl

m'n

Mijn

neef

Janssen

Hij (pas g e t r o u w d ) : „Geloof je ook m e t , lieve, d a t de gordijnen zullen a a n ­ s l a a n , als ik hier in de k a m e r rook ? " Zij ( v e r r u k t ) : „ O , jij b e n t werkelijk de beste m a n , dien ik ken ! J a , n a t u u r ­ lijk zouden ze a a n s l a a n , lieve !" Hij : „ N o u , n e e m ze dan af, w a n t ik ga een pijp o p s t e k e n !"

was o p een partijtje. ,,Mevrouw Smit schijnt nogal o v e r het verlies van h a a r eersten m a n heen te zijn, hè ?" m e r k t e i e m a n d tegen h e m

°P­

. „

. , 0 j a , " a n t w o o r d d e mijn neef, „ m a a r h a a r t w e e d e man nog niet, h o o r ! " ,,Had je dischgenoot nogal de hoogte ?" „ E n of ! Hij legde de c o u r a n t op zijn knieën en ging zijn servet z i t t e n lezen !" , , W a a r o m groette je tegen dien h e e r in den a u t o ?" , , O m d a t het een collega v a n me i s . " ,,\Vat doet hij dan ?" ..Hij teekent de brieven, die ik t y p ! " Zij (tegen h a a r verloofde) : „ M a a r J a n , hoe kun je nu met je mes eten ! " Hij (trotsch) : ,,Ja, dat is. heel moei­ lijk ! Kijk m a a r eens om je heen n a a r de a n d e r e bezoekers, er is er niet één, die het kan !" Hij: „ H o e komt het, dat je om den anderen d a g vroolijk en t r e u r i g bent 5 " Zij : ..Ik hen half in den rouw Zt\ : „ J e zult met je beleedigingen toch je doel niet bereiken !" Hij (verbaasd) : „ W a t wil ik dan bereiken ?" Zij: „ D a t ik n a a r moeder ga ! Maar ik zal h a a r vragen hier te komen !" ..Kun je zwijgen ?" ..I i t s t e k e n d ! Ik ben de sprekendefilm !"

operateur

aan

Het meisje (dat zich k w a m verhuren) : ,,Ik durf de b e t r e k k i n g niet goed a a n , m e v r o u w . U heeft een g r o o t e familie en ik ben niet erg sterk. U k u n t uw meisjes zeker slecht h o u d e n ? " Mevrouw: „ W c h o u d e n er hier niet een ! Een p a a r huizen bij ons v a n d a a n is een fabriek, w a a r veel k n a p p e jonge­ m a n n e n werken en ieder meisje, d a t ik h e b g e h a d , was binnen een p a a r m a a n ­ den g e t r o u w d . " Het meisje : „ O j a ? Nou, dan zal ik het m a a r probeeren !" De filantropische b a r o n e s bezocht de dorpsschool. Om het v e r s t a n d v a n de overigens niet al te o n t w i k k e l d e kinderen eens te toet­ sen, vroeg zij : „ K i n d e r e n , wat is de g r o o t s t e van alle d e u g d e n ? Denken jullie eens goed na. W a t doe ik, als ik mijn tijd besteed om jullie hier te komen bezoeken ?" Er ging één vinger de hoogte in. „ N o u , weet jij het '■!" vroeg de barones. ,,Zeg het dan m a a r . " En Pietje a n t w o o r d d e : ,,{' bemoeien met zaken die 11 niet a a n g a a n !" Rechter : ..Hoe heb je je v r o u w zoo vreeselijk kunnen m i s h a n d e l e n r1" Beklaagde : „(ia m a a r even mee n a a r buiteti. dan zal ik het u t o o n e n !" . 1 . ' „ R o b i n s o n is. geloof ik. w e l e e n goed j a g e r ?" B : ..Nou, en (,f \ Hij j a a g t altijd al ons wild weg !"

Zes en tachtigste vraag. We hebben ons bij onze wekelij ksche vragen nog niet vaak op het terrein der kunst gewaagd. Zullen wij het echter dit keer eens doen ? ­ J a ? ­ Welnu dan : wie van onze lezeressen en lezers kunnen ons. zoo beknopt mogelijk vertellen, wat men v e r s t a a t o n d e r ex­ pressionnisme ? E v e n a l s altijd hebben wij weer een lot van „Do Joodschc I n v a l i d e " b e n e v e n s vijl a a r d i g e troostprijzen om te verlo­ ten o n d e r hen, die ons een bevredigend a n t w o o r d doen t o e k o m e n . Men gelieve het a n t w o o r d in te zen­ den of) ern briefkaart vóór N October (lezers in overzcesche gewesten vóór 5 f e b r u a r i ) aan ons adres : R e d a c t i e „ l i e t W e e k b l a d " . Zes en T a c h t i g s t e v r a a g , G a l g c w a t c r 22, L e i d m . Wij verzoeken beleefd deze brief k a a r t e n met voor andere c o r r e s p o n d e n t i e te b e n u t t e n , d a a r er a n d e r s v e r t r a g i n g in de afwikkeling hiervan zou o n t s t a a n !

„ D i e De Bruin moot erg verkwistend zijn. W a n n e e r je hem ook s p r e e k t , hij i­ altijd kort bij kas !" „ H o e weet je dat ? Wou­ie van je lecnen 3 " „ N e e n , ik van hem !" Gast: „ H o e v e e l krist het verblijf'por week : n dit hotel ?" Manager : „ H ' m ja, d a t weet ik niet !" ,,Wat ? Kent u uw eigen prijzen niet eens ?" ..Ja, ziet u, er is nog nooit i e m a n d een bei 'e w o k hier e ' b l o w n !"

Vliegenier (kijkend n a a r zijn veronge­ l u k t e m a c h i n e , w a a r u i t hij zich g e l u k k i g heeft k u n n e n redden) : „ I k zal niet m e e r de l u c h t in "kunnen !" Boer: „Er is nog één manier mijnheer !" „ W e l k e d a n ?" „ A l s ik even mijn stier h a a l . Die heeft u zoo o p zijn horens !" Op het strand: „ D i t meisje h o u d t oen zwemn­cord." „ W e l k d a n ?" „Zij heeft zich a c h t t i e n maal in één week tijds l a t e n redden z o n d e r verloofd te raken !" „ W a a r o m g a a t u niet m e e n a a r de opera, oom ?" „ N e e n , kind, als ik m u z i e k hoor, moet ik k u n n e n meezingen, a n d e r s h e b ik er geen a a r d i g h e i d v a n . "

FIRST N ATION AL

Rolverdeeling: Bobby Martin . . . . Dorothy Mackaill lerry Dillon Charles Delanay fa Martin /immie Fiolayson Ma Martin Louise Fazenda Marty Martin jack Oakie leanettc Martin. . . Mickey Beaudine Dexter Cotirtland . . . . F.dmund Burns Mrs. Courtland. . . Clarissa Selwynne

Zij (pas g e t r o u w d ) : „ W a t ga je doen v a n a v o n d , lieve ?" Hij : „ O , een p a a r brieven schrijven, wat lezen, n a a r d e radio luisteren enz. . . " Zij : „ V e r g e e t dan niet als je bij het „ e n z o o v o o r t " g e k o m e n b e n t , om de knoopen aan mijn schort te zetten !"'

B

Mevr ome (een nieuw meisje h u r e n d ) : „ E n kun je ook voor zieken k o k e n ? " Het meisje: „ O ja m e v r o u w . Ik ben nu zes w e k e n bij een g r o o t e familie in b e t r e k k i n g en ze zijn op hot oogenblik allemaal ziek !" Mevrouw de Bruin: „ I k geloof, d a t wij Alice het best een boek voor h a a r v e r j a a r d a g k u n n e n geven !" Haar vriendin : „ W e e s niet zoo d w a a s ' Ze heeft er al een !."

DE OPLOSSING Twee en tachtigste vraag. O n d e r fetisch (fetish) v e r s t a a t men een stoffelijk v o o r w e r p dat (inzonderheid door de Negers) afgodisch wordt ver­ eiT.d.

Indien U meent HET BESTE gezien te hebben, dat er op filmgebied bestaat, dan heeft de N V . METRO GOLDWYN M A Y E R FILM Mij. altyd N O G

BETERE

­

16

­

FILMS

Na loting werden de prijzen als volgt toegekend : het lot van „ D e J o o d s c h c I n v a l i d e " aa*n m e v r o u w Verouder), Den Helder, wie wij er veel geluk nice wen schen ! De troostprijzen vielen ten deel aan : mejuffrouw Jenny Nilsson, R o t t e r d a m ; den heer H . W. D e k k e r s , Gouda . den hoer S. M a r r i n k , Groningen ; mejuf frouw T. van de W e r k . Dordrecht ; me juffrouw J o W. F r a n k f o r t . ' s ­ G r a v o n h a g e

FILM

/

Vaak zijn er v r i e n d e l i j k e automobilisten, die haar een plaatsje in hun auto aanbieden

­

17

o b b y M a r t i n , een alleraardigst coquef meisje, d a t m a n n e q u i n is in N e w York, heeft maar één v e r l a n g e n : rijk en ge­ lukkig t e w o r d e n . O n d a n k s de n e d e r i g e om­ s t a n d i g h e d e n , waarin zij o v e r e e n k o m s t i g baar v e r d i e n s t e n zou m o e t e n leven, wil zij e r aardig en chic uitzien, om d a a r d o o r t e g e l e g e n e r tijd een rijken man t e v i n d e n , die e r g e n s in d e Vijfde A v e n u e w o o n t , h e t N e w Y o r k s c h e dorado. Vaak, w a n n e e r zij op d e n hoek van een d r u k k e s t r a a t s t a a t t e w a c h t e n op d e t r a m , zijn er v e r s c h i l l e n d e vriendelijke a u t o m o b i ­ listen, d i e h a a r een plaatsje a a n b i e d e n in h u n wagen, maar w a n n e e r zij ziet, d a t h e t geen v o o r d e e l en hoop op een rijk huwelijk kan b r e n g e n , w e i g e r t ze. O p een dergelijke m a n i e r n u o n t m o e t zij o p e e n m o r g e n t w e e j o n g e m e n s c h e n : D e x t e r C o u r t l a n d en Jerry D i l l o n . Dexter, een millionnair, vraagt haar t e l u n c h e n en zii s t e m t toe, h o e w e l haar g e v o e l e n s m e e r uitgaan naar den l e v e n s l u s t i g e n Jerry, die h e t m i d d e l p u n t w o r d t van B o b b y ' s v e r l a n g e n en denken. B o b b y k o m t n u o p de g e d a c h t e C o u r t l a n d , die erg op haar g e s t e l d blijkt te zijn, voor den gek t e h o u d e n en wiis te maken, d a t zij een w e l g e s t e l d meisje is. Zij s t u u r t e c h t e r haar eigen p l a n n e n in de war door h e t a d r e s van C o u r t l a n d ' s m o e d e r als h e t j u i s t e o p t e geven... . B o b b y ' s b r o e r b r e n g t o p een a v o n d J e r r y , dien hij k e n t , t h u i s en dit brengt B o b b y en Jerry tot elkaar. H o e w e l e r dan nog e e n i g e conflicten t u s s c h e n b e i d e n komen, w e l k e d e film b u i t e n g e w o o n s p a n n e n d m a k e n , komt toch voor b e i d e n t e n s l o t t e h e t g e l u k k i g e e i n d e en gaat B o b b y s w e n s c h in v e r v u l l i n g : rijk g e t r o u w d te. zijn én gelukkig b o v e n d i e n .

— ■'

■

.

■

■

.

■

■

■

,

'

■

.

'

**'"^IP* '

■

■■

DE ROMANTIE K DE R HISTORIE NAPOLEON REDIVIVUS — SLECHTS GELIJKENIS OF. . . ? |n het dorpje C ospeda, op het slagveld van Jena, waar Napoleon in het jaar 1806 Pruisen zóó geweldig sloeg, dat het zeven jaar lang aan zijn genade was overgeleverd, be­ vindt zich een hotelletje, waarin men een soort museum heeft ingericht met voorwerpen, die herinneren aan deze bloedige October­dagen: donderbussen, cavalerie­sabels, kanonskogels" enz., kortom allemaal vernielingswerktuigen, waarvoor we tegenwoordig, nu we — gelukkig — minder aan militaire­hel­ denvereering doen, niet meer diè be­ langstelling koesteren als dit voor eenige jaren misschien nog het geval was. Het is dan ook niet deze verzameling, welke zooveel bezoekers naar het ,,Gast­ hof" lokt. De magneet is Napoleon! Deze Napoleon heet in het gewone leven Walter Lange ; van professie is hij ,,Gastwirt" en custos van het „oorlogs­ museum", dat hij in de vertrekken van zijn hotelletje heeft ingericht. Endereden van zijn aantrekkingskracht op de be­ zoekers, die van heinde en verre komen, is zijn buitengewoon groote gelijkenis met den C orsikaan. Wanneer hij in de uniform van den keizer in zijn historisch juist ingerichte werkkamer zit, waar hij zijn inspiratie krijgt, of wanneer hij trotsch te paard gezeten met karakteris­ tieke gebaren over het slagveld wijst, om de bezoekers te oriënteeren, dan zijn honderd vijf en twintig jaren als het ware zonder eenig uiterlijk gevolg in het niet verzonken : Napoleon leeft dan nog ! Alleen is hij van vreedzamer natuur. Walter Lange schminkt zich niet om op den grooten veldheer van weleer te gelijken ; hij heeft niets aan zijn uiter­ lijk gewijzigd. Zijn gelijkenis met dezen Franschen keizer is zuiver een speling der natuur, die vooral in deze historische omgeving, waar de veldheer zijn groot­ ste overwinningen heeft bevochten, bij­ zonder indrukwekkend is. Deze gelijkenis is zóó opvallend, dat men geneigd is te meenen, dat ze slechts te verklaren is door den wetmatigen terugkeer van voorvaderlijke eigenschap­ pen, die men erfelijkheid noemt. Met andere woorden : er zijn lieden, en onder hen bevinden zich verschillende geleer­ den, die absoluut gelooven, dat deze Walter Lange een onechte kleinzoon van Napoleon is, en hun meening wordt versterkt door min of­meer vage uitla­ tingen van den keizer zelf, die deze over zijn verblijf op het slagveld van Jena zou hebben gedaan. Walter Lange zelf voelt

zich absoluut Napoleonide, al hebben alle auto stroomen de autogrammen­ver­ stamboom­nasporingen natuurlijk ook zamelaars naar zijn herberg. Foto's van niets stelligs aan het daglicht gebracht. Lange­Napoleon zijn veelbegeerde ver­ Zonderling genoeg koesterde hij reeds zamel­objecten geworden ! En zelfs de als knaap een groote belangstelling voor overheid heeft er in berust, dat Lange, alles, wat met Napoleon in verband Napoleon is en bezorgt bijna dagelijks stond, en een.oude foto toont den toen­ brieven uit alle deelen der wereld aan tertijd twaalfjarigen jongen als Napo­ den waard, die slechts geadresseerd zijn leon in uniform. Merkwaardig hierbij is „Napoleon, C ospeda" ! En het is stellig vooral de sprekende gelijkenis met een niet zonder beteekenis, dat het gemeen­ jeugdportret van Prins Jerome. tebestuur van C ospeda verklaarde en Reeds als jongeling las Lange ijverig met het stadszegel bekrachtigde, dat alle boeken over den grooten C orsikaan, „Walter Lange, Leberecht of Napoleon die hij machtig kon worden en een inner­ één en dezelfde persoon i s " ! lijken drang volgend, gaf hij in 1925 zijn (Ter opheldering dient hier even t e oorspronkelijk beroep er aan om den worden gezegd, dat Jenaër studenten „Grünen Baum zur Nachtigall" te koo­ den „opgestanen Napoleon", kort nadat pen en dit hotelletje met de grootste zorg­ zij hem in 1925 ontdekt hadden, om hem vuldigheid en als het ware met instinctieve bijzonder te eeren, den bijnaam gaven kennis van zaken door middel van alles, van dengeen, die den echten Napoleon waar hij de handop kon leggen, in terichten eens bedwongen heeft en wel van „Lebe­ • tot het „veldslagen­museum" van thans. recht", zooals Blücher immers algemeen Het waren studenten van de universi­ genoemd werd. Veel bijval heeft deze teit te Jena, die in den nieuwen waard naam echter niet gevonden ; zelfs nü nog van den „Grünen Baum zur Nachtigall" schijnen Napoleon en Blücher niet best een „herboren Napoleon" ontdekten. met elkaar te kunnen opschieten). De oude studentenherberg, die reeds Intusschen heeft ook de wetenschap eeuwen lang groote bekendheid genoot, zich met het geval Lange­Napoleon was in de laatste jaren, voordat Lange ze bemoeid. Professor Dr. Holzhausen, die overnam, zoo goed als verloopen. Nu is groote bekendheid geniet als Napoleon­ zij wederom tot ver buiten de grenzen vorscher, heeft Lange gezien, toen deze van Duitschland beroemd, want het „na­ in 1928 bij het negenhonderdjarig be­ tuurwonder van den herleefden Napole­ staansfeest van de stad Naumburg in on" is van jaar tot jaar bekender gewor­ den grooten historischen optocht, die den. Het gastenboek telt dan ook de bij die gelegenheid gehouden werd, hoog namen van verscheidene geleerden, zoo­ te paard gezeten den Keizer voorstelde. wel uit Duitschland als uit het overige In een verslag van hetgeen toen zijn Europa, en allen zijn het er over eens, indruk was, schreef deze geleerde o. a. : dat de volkomen „echtheid", waarmee „Men kan Lange stellig zoowel wat ge­ Walter Lange zijn rol als Napoleon ver­ laatsvorm en ­uitdrukking als lichaams­ vult, een absoluut eenig phenomeen is. bouw betreft, zeer goed voor een Napo­ De gansche lichaamsbouw van den man, leonide houden. Men wordt getroffen die tot in de kleinste kleinigheid aan dien door een verbluffende gelijkenis met den van den grooten Keizer gelijk schijnt, overleden prins Jerome („Plon­Plon"), de schedelvorming, zoowel en face als en den zoon van den vroegeren koning van profiel gezien, de ooren en de kin, de ener­ Westfalen. Deze prins leek, zooals be­ gieke mond, de gebogen neus en de dieplig­ kend is, van alle leden der familie Bona­ gende oogen en het zwarte, eenigszins parte het meest op Napoleon en wanneer sluike haar, dat zonder eenig hulpmiddel twee grootheden aan 'n derde gelijkzijn... met den bekenden lok over het voor­ enfin, de lezer zal mij begrijpen hoofd hangt . . . . alles, zonder uitzon­ Deze geschiedvorscher, die zich zijn dering, duidt op een meer dan toevallige leven lang met Napoleon heeft bezig gelijkenis met den bedwinger van Euro­ . gehouden en een reeks van studiewerken pa ! Er is echter nog meer : de overeen­ over hem heeft geschreven, interesseerde komst gaat zelfs boven de lichamelijke •zich natuurlijk voor het geval en heeft uit, want ook het handschrift van het verder onderzocht; maar ook hem is Walter Lange gelijkt op dat van Napo­ het, evenmin als anderen geleerden, ge­ leon Bonaparte als de eene droppel water lukt op de vraag, of Walter Lange inder­ op den andere ! E n een nauwkeurig on­ daad van Napoleon afstamt, een duidelijk derzoek heeft uitgemaakt, dat zelfs de antwoord te geven. Trouwens : het zal karakters van de beide mannen groote wel nimmer mogelijk zijn, licht in het verwantschap vertoonen 1 duister van het verleden te brengen. Dit Het is dan ook geen wonder, dat het feit staat. echter v a s t : of Walter Lange vroeger zoo kalme C ospeda nu uit zijn Napoleonide is of niet, hij gelijkt op Na­ rust is ontwaakt, want te voet en per poleon als. . . een zoon op zijn vader ! ­

aefcend. I t i a ö Kktd« l de

ItlechaNische Masseuse H u i s v r o u w e n , leidsters o p gebied v a n maatschappelijk verkeer, zaken­ v r o u w e n , sportieve v r o u w e n e n meisjes, zij allen v i n d e n door d e

„MECHANISCHE MASSEUSE" een idealen weg tot behoud van .jeugd en schoonheid ook onder de meest moeilijke omstandigheden. Zij vinden nieuw genoegen in huis­ houdwerk, winkelen, dansen en verschillende takken van sport, omdat hoofdpijnen, vermoeidheid en lusteloosheid door de massage als bij tooverslag verdwijnen. Sportbeoefenaars houdt zij de spieren lenig en wie voor sport geen tijd of lust heeft, krijgt door haar de lichaamsbeweging, onontbeerlijk voor normalen bloedsomloop en goede spijsvertering. Wie nu nog dieet moet houden, mag straks eten naar hartelust, want verstopping, hoofdpijnen, nerveuze aandoeningen, vetzucht enz. worden door de „MECHANISCHE MASSEUSE" a l l e verdreven. Voor Sportvereenigingen, Zwemlnrlchtingen, Dansinstituten, Klinieken, Ziekenhuizen enz. speciale typen voor onafgebroken gebruik. Een gewichtsverlies van 18 tot 22 pond, in betrekkelijk korten tUd, werd bU herhaling geconstateerd zonder eenige nadeelige nevenwerking. De massage door de „Mechanische Masseuse" voldoet geheel aan de eischen welke aan vakkundig masseeren moeten worden gesteld. Elke schadelijke nevenwerking is uitgesloten. Wie de „Mechanische Masseuse" ziet en beproeft, is overtuigd van haar onmisbaarheid. Adres voor particulieren en voor d e n handel met gebruikelijke korting:

Pharm. en Chem. G roothandel A. J. AMEYE, PRINSENORACHT 1111 ­ AMSTERDAM ­ Telefoon 33081 waar «11e apparaten, zonder eenige verplichting gratis kunnen worden beproefd. Tevens verkrijgbaar alle modellen hoogfrequentie-apparaten (ook zonder radiostoring) en hoogtezon-lampen.

■O t.1

fl

'f.

18 ­ •

­ 1.9 :

■

,

m

■*»**■. m

-../f-~^ y^<\-'tv\'J'-J -;:: 0 ;,:.v?.;\v.;-

ISM]

NiiHiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiuiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiii

D

mi i iirmi 11 n 1111 ii

HUI

Ole schudde hem by zyn schouders als wilde h\] een slaap­ wandelaar wekken, en zei: „Ja, Ie bent van Ie zinnen berooid. Olav! Wy zvn nauwelijks ie krankzinnigen tocht met ie motor over den bevroren Hord eenigszins te boven. Alle­ machtig, dat schouwspel heelt me maandenlang voor den geest geslaan ... hoe het yi kraakte en berstte en ie motor al en toe bijna verdween... Het Is een wonder, dat Ie nog tot de levenden behoort... Wil ie nu het frivole spel met den dood al weer beginnen...?"

DOOR n o u e lentewind suizelde over de wateren van de fjord van Oslo. Met zijn sterke, jonge kracht wierp hij de golven tegen de stevige palen en planken van het clubhuis van de Koninklijke Noorvveegsche Zeilveree­ niginS­ Het witte schuim spatte op tegen de ramen en parelde op het smalle voetpad, dat het clubhuis* met Bygdö verbond. In het restaurant beneden was het om dit uur van den middag nog leeg en stil, maar boven, in de gezellige conversatiezaal, ging het des te luid­ ruchtiger toe. De stemmen van eenige opgewonden jongelui klonken verward door elkaar. „Olav heeft mij beloofd, na den wed­ strijd hier te komen," riep Olc Hanssen, „laat hem dus zelf verklaren, wat dit nieuwe waagstuk te beteekencn heeft. Ik ben echter bang, dat we nu even weinig te hooren zullen krijgen als van den winter. Heb jij hem niet op het tennisveld gesproken, Alfred ?" „Neen," kwam het antwoord uit den hoek, waar de spelers zich een koelen drank mengden. „Maar hij moet wel van plan geweest zijn mee te spelen. Op het water heb ik hem niet gezien en zijn boot ligt voor anker. Trouwens: ik heb hem met rackets en ballen naar het veld zien gaan, maar hij is er desondanks niet verschenen. Ik denk, dat hij naar Hukodden is gegaan." „Naar Hukodden ?" vroeg Ole ver­ schrikt. „Naar het boschje of naar het water?" „Naar het water, denk ik! — Maar daar komt hij al! Bonjour, Olav! Hier­ heen!" In de deuropening stond een lange, slanke man van nauwelijks dertig jaar. Hij stond even bewegingloos, keerde zich toen om, scheen zich te bezinnen en ging daarop langzaam, bijna aar­ zelend, naar zijn vrienden toe. Een van hen schoof hem zwijgend een courant toe. Op aller gezichten was spanning, in aller oogen een vraag te lezen . . . Olav las. Daar stond het dus, zwart op wit, dat hij, Olav Velden, den volgenden Zondag om tien uur des morgens van een hoogte van twee­ honderd meter in de fjord zou sprin­ gen. Een bekend vliegenier zou hem hiertoe in zijn tweedekker meenemen. De courant viel uit zijn hand. Hij hief zijn mager, gebruind gezicht op en staarde met een wezenlooze uit­ drukking in zijn donkere oogen naar de blauw glanzende zee. , „Ja," mompelde hij toen. En daarop, als vermande hij zich: „Ik noodig jullie allen uit, te komen kijken!" „Olav! — Dus toch! ­ ­ J e bent gek, kerel!" klonk het van zijn vrienden. En Ole schudde hem bij zijn schouders als wilde hij een slaapwandelaar wek­ ken en zei: „Ja, je bent van je zinnen beroofd, Olav! Wij zijn nauwelijks je krankzinnigen tocht met je motor over de bevroren fjord eenigszins te boven.

iiiiiiiiiiiiniiiitiiiii

IIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIItlllllllll

IMIIIIlllll

IIIII1IM

il

Illlllllllllllllllllllllllll

„Wat er in die courant .staat van een weddenschap is onzin, maar dat ik Zondag naar beneden spring, dat is j u i s t . . . En ik zou wel eens willen weten, wie het mij zou durven b e l e t t e n . . . I k spring, zoo goed als ik van den winter over de fjord ge­ reden ben . . ." BRENGT S TE E D S Met een woeste beweging sloeg hij DE BE S TE de courant van het tafeltje en zette P R O G R A M M A ' S zich daarop, met zijn hoofd weer in zijn handen gesteund, op zijn stoel. Beduusd keken zijn vrienden elkaar aan. Allemachtig, dat schouwspel heeft me „Gunnar," zei Swen tegen een langen, maandenlang voor den geest gestaan . . . blonden man, die wat terzijde had ge­ hoe het ijs kraakte en barstte en j e zeten en slechts belangstellend had motor af en toe bijna verdween. Het toegehoord, „Gunnar, jij kent ons alle­ is een wonder, dat je nog tot de leven­ den b e h o o r t . . . Wil je het frivole spel maal nu al zóó lang, jij weet toch óók, met den dood nu al wéér beginnen ?" dat Olav niet altijd zoo geweest i s . . . T Velden werd plotseling doodsbleek. kun jij ons dan niet helpen ? W ant het is toch waanzin wat hij wil doen ?" Hij liet zich op een stoel aan een der De Zweed wierp een onderzoekenden tafeltjes neer en steunde zijn hoofd blik op Olav. Toen zei hij koel en in bei zijn handen. „Praat er maar niet over, Ole," zei gelaten, zonder zijn pijp uit den mond te nemen: „Ik wil er mij absoluut niet hij met moeite. „Jullie kunnen het toch in m e n g e n . . . Ik denk er niet a a n . . . " niet begrijpen. E r valt niets aan te Met een ruk richtte Olav zijn hoofd verandeien. Zondag spring i k . . . " op. Hij liep op den Zweed toe en de „Neen, je zult niet springen, Olav, beide mannen keken elkander seconden dat is het juist," viel Swen, een andere lang recht in de oogen. Tot ook vriend, hem in de rede. „Het lijkt wel Gunnar opstond en zich vlak voor den alsof je bezeten b e n t . . . J e . . . " Hij zweeg plotseling, want Olav was ander plaatste. Hij wierp een snellen blik op de anderen — neen, die konden opgestaan en trad met een star gezicht het niet hooren. Toen zei hij fluiste­ op hem toe. E r was een waanzinnige glans in zijn oogen en hijgend zei hij: rend: „Ik heb Bergliot Kielland be­ neden aan de landingsplaats zien „Wie zou het mij beletten ?," Hij staan . . . Ze had bloemen in haar han­ schreeuwde het bijna uit en het koude den. Met haar witte, slanke vingers zweet parelde op zijn voorhoofd. plukte zij de blaadjes af en wierp ze in het w a t e r . . . E r moet daar een draaikolk zijn, want de blaadjes dreven niet weg, maar werden naar beneden getrokken. Om haar lippen speelde een boosaardig lachje.. . Het was op de plaats, waar jij uit de vliegmachine zult springen, Olav!" „Wat wil j e . . . daarmee zeggen?" Gunnar zweeg, maar zijn blikken boorden zich in de oogen van den ander. „Wil je je niet nader verklaren . . . ?" drong Olav aan. Zijn hart klopte snel. „Wat heeft die kerel toch voor oogen!" dacht hij. „Zou hij misschien. . . ? Neen, dat was onmogelijk..." „Mijn hemel, zeg dan toch wat!" schreeuwde hij toen bijna. „Ik weet heelemaal n i e t . . . Neen, je kunt het niet weten . . . " Vragend, smeekend bijna, keek hij Gun­ nar aan. Maar daar deze steeds zwijgen bleef, kreet hij bijna: „Gunnar!" Toen antwoordde deze: „ I k weet alles e n . . . niets. Ga je eigen w e g . . . tot aan het einde!" Olav wilde iets vragen . . . zijn lippen bewogen zich . . . maar hij bracht geen geluid uit. Wat wist Gunnar? Wat wilde hij ? „Men luistert naar ons. Neem je. in acht," merkte de Zweed effen op. „Daar komt Bergliot Kielland ook!"

REMBRANDT THEATER

AMSTERDAM

Reeds Gunnar Tandström heeft ge­ In het volgende oogenblik stond zij tusschen hen in. Haar roodblond haar weigerd . . . " was door den wind door elkaar ge­ „Tandström ?" vroeg zij gerekt. Ze waaid en in haar nauwsluitende witte wendde zich half tot den Zweed. „ E n jurk hing de geur van het zilte water. waarom dan ?" vroeg zij hem. „Omdat ik Olav respecteer als De Zweed maakte een buiging en trad terug; zij scheen hem niet eens mensch! Nergens anders om!" Terwijl te zien. hij deze woorden zei, keek hij strak in „Bravo, Olav Velden!" Bijna juichend Olavs bleeke gezicht en merkte tege­ klonken deze woorden, toen zij de lijkertijd, dat deze nog steeds Bergliots courant, waarmee zij was binnenge­ handen vasthield. komen, op een stoel wierp. In haar Zachtjes noemde Olav haar naam. groene oogen blonk een zonderlinge „Mag ik het nu eindelijk zeggen?" glans en ze .stak hem bei haar handen vroeg hij teeder. toe. „Je moet zwijgen!" snauwde ze hem Olav kuste zwijgend de blanke vinger­ toe, en trok haar handen terug. Maar toppen en dacht: „Als een bloeiende alsof ze spijt had van haar heftigheid, roos is zij, zóó mooi en s t r a l e n d . . . " voegde ze er snel aan t o e : „Nog dit „Een wonderlijke g e d a c h t e . . . zóó eene, Olav, en dan . . . " uit de blauwe hoogte in de ruischende Ze zweeg opeens en keek toen afwezig z e e . . . " Ze had haar oogen gesloten langs Olav heen. en haar hoofd hield ze zinnelijk iets „En dan . . . " drong deze aan. achterover. Ze zweeg. „Maar juffrouw 1" Het was Ole, die „Bergliot!" Hij schreeuwde het bijna dit zei. Hij was op hen toegetreden uit en het klonk als een kreet van en vervolgde: „Wij hadden op u ge­ een gewond dier. rekend als laatste bondgenoot om Olav „Niets," zei ze slechts. van dien waanzin af te h o u d e n . . . Nu schrok ze toch van de veranderde

Vetwormpjes ? Probeer deze zuurstofbehandeling. De Radox­schooriheidsbehandeling zal U binnen korten tijd een teint bezorgen, zoo f risen en zoo gaaf als U nooit hadt durven hopen. Inderdaad is Radox het eenige middel, dat Uw huid werkelijk verjongen zal. Opgelost in uw waschwater komen zuivere, geneeskrachtige zuur­ stof en andere waardevolle stoffen vrij, die door­ dringen tot de voedingskliertjes in de onderste lagen der huid en deze voeden en versterken. Door deze. tot nieuw leven opgewekte, kliertjes wordt h e t gèheele huidweefsel versterkt en ver­ jongd, terwijl alle verkeerde verschijnselen voor goed en geheel verdwijnen. Mejuffrouw W. M. K. te Hoorn schrijft: „Ik gebruik Radox reeds ruim anderhalf jaar en kan het aan iedereen aanbevelen. Ik heb erg veel last gehad van puistjes in mijn gezicht en die zijn nu alle verdwenen." (Origineele brief ter Inzage). Vetwormpjes worden onmiddellijk verdreven door een theelepel Radox bij een kop heet water te voegen en met dit mengsel de huid gedurende eenige minuten te betten. Wanneer het gezicht af­ gedroogd is zijn de vetwormpjes verdwenen. Ge­ bruik n a deze behandeling een weinig cold cream. Rimpels worden verwijderd door een theelepel Radox door een kop gefiltreerde, zure melk t e mengen en met dit mengsel de huid iederen dag te behandelen. , .. , Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a f 1.25 per pak. Een pak is toereikend voor verscheidene weken. Importeur: N.V. Rowntree Handels Mij.. Keizers­ gracht 124. Amsterdam (C ). Voor Indië verkrijgbaar bij: Firma J. van Gcrkom & C o., DJocJa en hare filialen. GRATIS PROEFAANBOD Op 't oogenblik kunt U Radox probeeren op onze kosten. Door heel Holland zijn namelijk onder de apothekers en drogisten duizenden pakken Radox verdeeld, die verpakt zijn met een gratis pro»! pakje. U kunt dit gratis proefpakje gebruiken, zo' • r het gewone pak Radox te openen. En indien U, na het proefpakje gebruikt te hebben, met 't resultaat niet volkomen tevreden bent, brengt dan het gewone pak Radox ongeschonden terug naar den leverancier, bij wien U het gekocht hebt. Hij zal U onmiddellijk en zonder omwegen Uw (geheele uitgave) Fl. 1.25 terugbetalen. Maar vergeet niet, dat het gratis proef­ pakje slechts voor een beperkten tijd verkrijgbaar is. Gaat dus naar Uw apotheker of drogist voordat hij deze groote proefpakken uitverkocht heeft. Hollandsche verpakking; w a a r b o r g t echtheid.

Betty Bird en Ernst Stahl—Nachbaur in „Leve de studenten", een Ufaton­film ­

­

uitdrukking in zijn oogen, toen hij uit­ viel: „Dan zeg ik j e : dit is onher­ roepelijk de laatste maal; ik verdraag het niet l a n g e r . . . ! " Haar blanke handen tastten naar haar nek, als zat daar iets kouds, iets gruwe­ lijks.... Ze wist, dat het de ooge'i van Gunnar Tandström waren, die a li­ ter haar zat. Ze haalde diep adem . . ■ toen knikte zij tegen Olav en g i i g naar het kleine buffet, dat tusschen de beide vensters stond. E n terwijl ze daar wat whisky en soda mengde, vertelde zij aan een paar vrienden: „Ik heb com­ missaris Södersen nog gesproken. Men heeft van Knut nog geen spoor gevon­ den. Wanneer de sneeuw gesmolten is, zal er nogmaals een expeditie worden uitgerust..." „Maar gelooft men dan werkelijk, dat Knut tijdens den sneeuwstorm op den Hardangervidden om het leven is gekomen ? Ik geloof het niet! Ik ont­ moette hem nog bij de ski­wedstrijden en hij heeft er toen met geen woord tegen mij over gesproken, dat hij naar het hooggebergte zou gaan." (Vervolé op pagina 24}

21

­

21) ­ ... :

:

5

" ■ "

1ÜPI

IP

E r pad der filmsterren is heusch liet zulk een rozenpad als de bui­ tenstaander meestal denkt. De ste­ notypiste, ­ I L J i . teizwoegend achter haar schrijfma­ chine, de naarstige huisvrouw, die haar pan­ nen schuurt, zijn allen geneigd de filmster te benijden, die. zooals zij immers mcenen. op zoo'n gemakkelijke wijze een fortuin verdient. Maar zij vergissen zich schrome­ lijk! Indien u juffrouw de Bruin, de verdien­ stelijke onderwijzeres, die dag in, dag uit, voor een veel te groote klas staat en er een onwillige en oproerige kinderbende de be­ ginselen van lezen, schrijven en rekenen tracht in te pompen, vertelt, dat vrouwen als Greta Garbo en Joan C rawford en Re­ nee Adoree enz., een veel langeren werk­ tijd­hebben en stellig een mècr zenuwsloo­ pend beroep, weigert zij, u te gelooven. Ik verkeerde in dezelfde dwaling — tot ik met eenige der bekendste vrouwen van het'witte doek van nabij kennismaakte en haar dus bij haar arbeid gade kon slaan. In den tijd, toen ik nog vermoedde, dat de groote actrices een leven leidden van uit­ sluitend gemak en behaaglijk dolce far niente, languit luierend op fraaie kussens en zich te goed doend aan allerlei verrukkelijke delicatessen, werd ik op zekeren morgen door Norma Shearer uitgenoodigd haar in haar kleedkamer te komen bezoeken. Toen ik binnen kwam, bestudeerde Miss Shearer juist de lijst van haar afspraken en plichten van dien dag. ,.Maar Miss Barrett," protesteerde Nor­ ma, ,,de dag heeft geen uren genoeg om al die afspraken te houden!" ,,De bedoeling is," antwoordde Miss Bar­ rett (Norma's secretaresse), ,,dat u ze hal­ veert, dat wil zeggen, dat u den tijd van iedere afspraak tot de helft bekort. Dat is de eenige manier om er doorheen te ko­ men !" Noch de met zaken overstelpte bankier, noch de succesrijke advocaat met een drukke praktijk, noch de professor, die aan een hoo­ geschool drie vakken doceert, zijn mècr ge­ occupeerd dan een filmster. Deze jonge vrou­ wen hebben een moeilijke taak op zich ge­ laden, een taak, die op elke minuut van haar leven beslag legt, die elk onsje van haar energie en concentratie­vermogen uit­ put. Het is haar eigen beroemdheid, die haar aanvuurt! Want vatten zij de dingen rusti­ ger, lakscher op, dan kunnen zij haar be­ kendheid niet handhaven. Als zij geen tijd

Des avonds laat, in bed, moet de nieuwe rol worden geleerd

heeft voor elke beuzeling, als zij weigert menseben te ontvangen 'of te gaan bezoeken, als zij niet eiken vreemde tegemoet treedt met een zonnig gezicht, stralend van vrien­ delijkheid, kortom, als zij zich de al te kostbare weelde veroorloven wil een ,,ge­ woon" menscb te zijn, die afkeerig is van het onophoudelijk roeren van de groote trom, dan k*rijgt zij in filmland al heel spoedig den slechten na;m ,,verwaand" te zijn, met het noodlottig gevolg (voor haar succes althans noodlottig), dat de journalis­ ten der meest gelezen filmkranten hun pen ter beschikking stellen van andere, minder ,, hooghartige" sterren en de fotografen hun platen spendecren aan andere schoonheden. Weigert zij, zich telkens en telkens weer te laten interviewen, dan zet zij daardoor de eerst'e schreden op het hellend vlak. dat on­ herroepelijk naar de vergetelheid leidt! Probeer eens tegen een gevierde film­ actrice te zeggen, dat haar weg een pad van rozen is, en let dan eens goed op, hoe ze u aankijkt! ,,Zegt u dat wel!" weerlegde Norma Shearer mijn schuchtere toespeling, terwijl ze opkeek van de met afspraken voor dien dag volgepcnde agenda, knikkend de goed­ keuring hechtte aan de ontwerpen van een paar nieuwe costuums en met haar linker­ hand de laatste correcties aanbracht aan baar grime, alles tegelijkertijd, ,,praat u maar van een pad van rozen! Op het oogenblik is het zóó erg met me, dat ik uit de stad moet vluchten zonder achterlating van adres of telefoonnummer, wil ik de gelegenheid krij­ gen een nieuw scenario door te lezen!" Eens, toen ik Greta Garbo opzocht in haar kleedkamer, waar zij gesnoerd werd in een nauwsluitende robe van grijs chiffon en ik dezelfde opmerking maakte van het ,,pad der rozen", hief de sch'oone Zweedsche haar handen ten hemel als tceken van uiterste ontkenhing. ..Een pad van rozen! — Kon een mensch alleen maar eens behoorlijk rust nemen! — Voor ons, filmmenschen, is het begrip rust een illusie, een niet­te­verwezenlijken illusie! Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. van 's avonds laat tot 's morgens vroeg, altijd is er wat te doen, altijd ben je in touw." Ik sprak met Joan C rawford op een mo­ ment, dat zij tusschen twee scènes heen en weer wandelde tusschen de .,sets", fluiste­ rend repeteerend haar rol in een ,,talkie", die zij bezig was te maken. ,,Nu ben ik pas getrouwd en ik verzeker u, dat ik de oogenblikkcn, dat ik bij mijn ­

22

­

man kan zijn, stelen moet! De talkies zijn heelemaal een beproeving," voegde de jonge mevrouw Douglas Fairbanks Junior er bij, ,,want als je je spreekrol den volgenden dag niet op je duimpje kent, krijg je een uit­ brander van je regisseur en minachtende blik­ ken van je collega's." En nócr was ik niet geheel overtuigd! Deze levendige, charmante, jonge vrouwen zagen er te stralend, te frisch, te energiek uit. dan dat ik zoo maar gelooven kon, dat zij slavinnen waren van haar werk. Het was op de ateliers van de Metro­ Gold wyn­Mayer, dat ik Renee Adoree, de bekoorlijke Franchise, eenige dagen ach­ tereen bestudeeren kon. Ik had vroeger al eens met haar kennis gemaakt, en toen ik haar in de M.G .M.­ studio's op zekeren dag in het oog kreeg, terwijl zij voorbijstoof, op den voet gevolgd door een kamenier, beladen met doozen en japonnen, wou ik haar staande houden. ,,Waar gaat u in zoo'n vliegende haast heen?" vroeg ik haar. ,,Ik moet een nieuwe robe passen," zei ze, ,,daarna poseeren voor den reclame­ma­ nager en precies over een half uur weer met filmen doorgaan," riep ze mij over haar schouder toe, zonder ook maar even te blij: ven staan, ,,'t Spijt me, dat ik nu geen tijd voor u heb, maar kom binnenkort eens met me praten." Ik zag mijn kans schoon en liep haar achterop. ..Mag ik morgen dan bij u komen?" waagde ik. ,.Ik zou zoo graag eens een heelen dag volgen, wat u zoo allemaal te doen hebt. Ik schrijf daar een artikel over!" ,,Ga gerust je gang," zei ze vriendelijk, „tenminste als je 't bij kunt houden!" ,,Hoe laat komt u 's morgens gewoonlijk hier?" vroeg ik, haar steeds volgend, „om elf uur of zoo ?" Toen bleef ze werkelijk voor het eerst stilstaan. ,,Waar houdt u me Voor?" riep ze ver­ ontwaardigd uit. ,,Voor een bankier? — Als ik 't waag na half negen hier te verschijnen, krijg ik van den portier aan den ingang zelfs een sarcastische opmerking." Dus wachtte ik den volgenden morgen precies acht uur bij den vervaarlijken Cer­ berus, die als een echte helhond de poorten van de Metro­G oldwyn­Mayer Studio be­ waakt. Binnen vijf minuten arriveerde Re­ nee, te midden van een horde gewone figu­

Des morgens heel vroeg wordt de ster al weer door den wekker tot haar plicht geroepen

ranten. Van mijn eerste waanvoorstelling was ik dus genezen! Zij knikte iedereen hartelijk goeden mor­ gen en verdween direct in haar kleedkamer. In een oogwenk was haar wandelpak uit­ getrokken en vervangen door een avond­ japon, waren haar weerbarstige krullen vast­ gespeld en haar handen bezig met het leggen van een dikke laag vet op haar gezicht. Zonder ophouden rinkelde de telefoon. „Ja, ik zal morgen probeeren tijd te vinden om haar te ontvangen!" — „Ik zal hem graag .bij de lunch ontmoeten." — „Rose chiffon dunkt mij beter dan groene crêpe Georgette." — ,,ïk heb er niets op tegen, hem even te woord te staan, maar dan zal hij hier op het atelier moeten komen!" — „Tegen twaalf uur zal ik trachten een mi­ nuutje weg te slippen om te poseeren!" — En zoo praatte ze maar door, soms in de telefoon­buis, soms tot menschen die door de half­open deur boodschappen brachten, den ganschen tijd bezig met zich te grimee­ ren en onderwijl de tallooze brieven lezend, die haar ochtendpost opleverde. Dat de coif­ feuse onderwijl heur haar kapte, zou ik nog bijna vergeten te vermelden! Ik werd er dui­ zelig van. Tegen negen uur waren wij in het op­ name­atelier. De regisseur Nick G rinde trok Miss Adoree in een stoel en ging naast haar zitten. „Dit is de eerste scène, Renee," sprak hij. „Je komt op van links en dan " Een kwartier lang duurde deze uitleg, alvorens er met de eigenlijke repetitie werd aangevangen, een repetitie van de handeling eerst, daarna één mee licht­effecten, één voor de opname­camera, één voor de spreek ­ rollen, één voor de microfoon, ik weet niet hoeveel precies, maar steeds een repetitie van dezelfde repetitie. Het duurde urenlang en 't was om er gek van te worden. Aan een kant stonden een teekenaar, een naaister met veelkleurige stoffen, een lid van de reclame­ afdeeling met drie journalisten in zijn ge­ volg, geduldig het gunstige moment af te wachten,, waarop zij zich van miss Adoree konden meester maken, en Renee's trouwe kamenier Ellen kwam aanzetten met een pas­ aangekomen verzameling balschoentjes en hoeden, die aan­ en opgepast moesten wor­ den en uitgezocht. Toen na eindeloos repeteeren de scène ein­ delijk definitief werd opgenomen, kon de gevierde artiste zich even inlaten met de pers­menschen. Eén voor één stond zij hen te woord, immer vriendelijk glimlachend,

met onverstoorbaar goed humeur. Zonder lisande van ,,De G roote Parade", de char­ morren snelde zij daarna naar buiten, om mante jonge vrouw, die slechts voor een door twee bezoekers een paar foto's van regisseur bang schijnt te zijn. zich te laten nemen in het felle zonlicht. ,,'t Spijt me erg voor je, kind, maar dan En vervolgens weer terug naar het tooneel, moet je geen invitaties aannemen, als je niet om met het spelen van een nieuwe scène te zeker weet, dat je ze houden kunt, — af­ beginnen. Waarna een nieuwe groep wach­ telefoneeren is het eenige, wat ik je raden ters zich aan den kant opstelde, om haar "kan en om zeven uur beginnen we." aan te klampen, zoo spoedig zij een oogen­ En Nick G rinde keerde ons zonder een blik door den regisseur zou worden vrij­ verder woord den rug toe. Wat bleef Renee gelaten. anders over dan haar mooie schouders op „Hoe houdt u het uit?" vroeg ik ver­ te trekken, te zuchten en daarna te glim­ legen, toen ze op een gegeven moment toe­ lachen? vallig naast mijn stoel stond, terwijl Ellen Niet zoodra hadden we haar kleedkamer haar neus poederde en heur haar met een bereikt, of de telefonades, de bezoekers en harden schuier uitborstelde. de schminkerijen begonnen opnieuw. „Och," antwoordde ze, „dat hoort er zoo „Bent u niet van plan wat te gaan eten?" b(j, daar raak je aan gewend!" en ze lachte, toen ze weer terugsnelde onder het verblin­ vroeg ik, toen de wijzers van mijn trouwe dende licht van de knetterende booglampen. polshorloge bijna het uur van zeven aan­ Eindelijk werd er „lunchen" geroepen. wezen, — eerlijk gezegd, begon mijn eigen ,,Een uur precies vr\j voor de lunch!" maag te rammelen. „We zullen een paar sandwiches op het schreeuwde de almachtige hulp­regisseur. „Nu kunt u tenminste even uitblazen," tooneel laten komen," was het troostend ant­ moedigde ik haar aan, toen we door den woord van de vrouw, waarvan ik dacht, dat ze eiken dag een diner van minstens acht tooneel­uitgang liepen. ,­, Uitblazen?V spotte ze, met haar be­ gangen verorberde. koorlijk Fransch accent, „uitblazen?! — En onder het felle licht der reeds ont­ Stel u toch niet aan! Vandaag heb ik af­ stoken opnamelampen aten we, om vijf mi­ gesproken om voor een der groote film­ nuten vóór zeven, met een bord op den magazines, dat een artikel aan mij wijdt, schoot, een paar onnoozele ham­sandwiches, speciaal voor nieuwe portretten in de cos­ — voor drinken was er niet gezorgd —­, tuums mijner voornaamste succes­rollen, te terwijl de gevierde Renee Adoree tusschen beginnen met „Mélisande" uit „De G roote de happen door de woorden opzei van de Parade", te poseeren tijdens den lunch­tijd rol, die zij zoo aanstonds in de talkie zou en daarna word ik nog eens extra door een moeten spreken. dagblad geïnterviewd. Noem dat maar uit­ Om elf uur eerst dien avond kreeg de blazen!" arme vrouw verlof om naar huis te gaan En zoo geschiedde het. Een half uur later en ik nam afscheid van haar bij de buiten­ zag ik haar in de eetzaal zitten, terwijl ze poort van de studio. vroolü'k thee schonk en opgewekt babbelde „Wees nu verstandig, kind," sprak ik met een mij onbekenden journalist met een grootmoederlijk, „en ga nu direct naar je groenen hoed op. Om één uur was miss Adoree weer terug mandje." „Geen kwestie van " waren haar laat­ in het opname­atelier en werd het overdrukke leventje weer op denzelfden voet voortgezet. ste woorden, terwijl ze me toewenkte door Een der moeilijke scènes werd eindeloos ge­ het geopende raampje van den auto, „eerst repeteerd. Tot de hulp­regisseur om zes uur nog mijn rol leeren voor morgen." En ze wees op het manuscript, waarmee ze mij uitriep: „Tijd voor het diner!" Toen Renee, Ellen en ik ons gereed maak­ toewuifde. Wie dit een gemakkelijk leven noemt, ga ten om te vertrekken, kwam Nick G rinde gerust zijn gang. Wie in benepen afgunst naar ons toe met de woorden: „Denk erom, dat we om zeven uur precies weer beginnen, spreken wil van het „rozenpad" der film­ vanavond spelen we de scène, die volgt op sterren, geneere zich niet. Maar ik, die hen die van vandaag, aan één stuk door." Dat heb gadegeslagen bij hun ingespannen dage­ lijkschen arbeid, weet beter, — en ik benijd was een teleurstelling! „Maar ik heb een groot diner voor van­ hen allerminst. avond, met een partij er na," morde de Mé­ RETA EDMAN. 23

(Veruolé van pagina 21) Verrast keek Bergliot even over haar schouder naar Olav en zei toen: „Maar ik weet het, dat hij daar boven ge­ bleven is. Den dag, voordat hij ver­ trok, heb ik nog thee met hem ge­ dronken en toen heeft hij het mij ver­ teld, dat hij gaan zou. Tandström was er des middags ook nog en heeft ook nog met Knut gesproken." Ze nam haar glas op en keerde weer naar hec andere groepje terug. En terwijl zij langs Gunnar liep, zei ze onverschillig over haar schouder: „Heeft Knut jou ook niet gezegd, dat hij naar het hoog­ gebergte zou g a a n ? " Reeds toen Bergliot daareven, bij het buffet, den naam van den geheimzin­ nig verdwenen jongeman noemde, was er een trek van gespannen aandacht

op Gunnars gezicht verschenen. Hij keek onopvallend naar Olav, doch die stond met zijn rug naar hem toe en keek naar het bloeiende lentelahdschap om Bygdö. „Neen," antwoordde Gunnar op de vraag van Bergliot, ,,hij heeft mij daar niets van verteld." '' Bergliot lachte onmerkbaar en ze wierp den man een spottenden, raad­ selachtigen blik toe. Deze greep zijn hoed en vertrok. Het werd nu stil. Zoodra Gunnar uit de zaal verdwenen was stond Ole op. „Ik kan er niet? nan doen, maar ik mag dien kerel niet! Men weet nauwe­ lijks waar hij vandaan komt en wat hij bij ons zoekt," zei hij. „Laten we nog een uurtje naar­het restaurant be­

DOLORES DEL RIO GETROUWD, maar niet met den man, dien men veronderstelde, dat d e gelukkige zou w o r d e n !

GEZOND ­

LICHT — SOEPEL zijn de Rhythmische | Gymnastiekschoenen

MERK „BAHNFREI" Vraagt Uwen Leverancier

Imp. v. d. Kar & Sarphati, Amsterdam neden gaan; ik moet mijn zinnen wat verzetten." „Ik heb het koud; ik wil naar huis," zei Bergliot. Ze was bleek geworden. „Wil je mij een eindje wegbrengen, Olav?" Zwijgend ging de aangesprokene met haar mee. Na eenige oogenblikken lagen de bovenste vertrekken van het clubhuis in diepen v r e d e . . . Des Maandagsochtends brachten de couranten het volgende bericht: ­ „Aangaande het vreeselijk ongeluk bij Hukodden vernemen wij nog nader, dat Velden het valscherm vooraf niet nauwkeurig heeft onderzocht en daar­ om niet wist, dat de stof poreus ge­ worden was. De boot, waarop hij terechtkwam, behoorde aan een zekere Bergliot Kielland. Hoewel men haar herhaaldelijk had gewaarschuwd, tijdens den sprong wat van de kust te gaan, bleef zij op de gevaarlijke, diepe plaats liggen. De schok was zóó hevig, dat de boot omsloeg en de ongelukkige met zich in de diepte sleurde. Het lijk is nog niet gevonden en men neemt aan, dat zij door een draaikolk is gegrepen. Olav Velden is als door een wonder aan den dood ontsnapt; hij werd zwaar gewond naar het ziekenhuis vervoerd."

Hier ziet ge Dolores del Rio met haar echtgenoot Cedric G ibbons, met wien zij in het huwelijksbootje Is gestapt, terwijl men algemeen dacht, dat zij dit doen zou met . . .

Een ondraaglijk heete dag was in een koelen avond overgegaan. Door de geopende ramen van ­het clubhuis stroomde als een balsem de koele, ver­ kwikkende zeelucht. De conversatiezaal lag in schemer. De laatste" van de vrienden had zijn boot beneden voor anker gelegd en was voor het ge­ bruikelijke avondsamenzijn binnenge­ treden. Ook Olav Velden was gekomen. Men had zijn ziekenstoel voor het raam ge­ schoven. Hij zag de lichten van Oslo en zijn blikken dwaalden over debreede, ruischende zee .. . Het was stil. Niemand sprak een woord. Slechts de sigaretten gloeiden af en toe aan en wanneer de schijn­ werpers van de oude vesting Akerhus hun vlammenbundels als vluchtige weg­ wijzers over het water wierpen, zette het licht ook de menschen en vnnr­

had zich met een ruk omgedraaid en met groote oogen, waarin ontzetting te lezen was, staarde hij Tandström aan. „Wat . . . wat .. . moet jij hier ?" „Ik kom opheldering eischen voor leven en sterven, Olav! E r is nu een eind aan gekomen!" Hij was vlak voor den ander gaan staan. Ole en Swen waren opgespron­ gen en hadden zich beschermend voor hun vriend geplaatst. De Zweed keek in dreigende gezichten. Een paar secon­ den sloeg hij zijn oogen neer, toen hief hij ze op en vroeg: „Waarom heb je Knut Okern vermoord, Olav ?" Doodsche stilte . . . De vrienden had­ den zich in het halfduister teruggetrok­ ken . . . „Waarom?" mompelde Olav. „Nu

werpen in de zaal in een spookachtigen gloed. De jongeman aan het raam zat be­ wegingloos. Zijn haar was sneeuwwit geworden; zijn sinister gloeiende oogen lagen diep in de kassen. Van de nabije kerk klonken negen slïisrcn. Olav!" Behoedzaam, als tot een ziek kind, sprak Ole. „Het wordt koeler; zullen we je niet liever naar huis brengen?" Maar eer Olav kon antwoorden, ging de deur open en vertoonde zich de Zweed Gunnar Tandström aan hun ver­ baasde blikken. Hij stak zijn hand uit en draaide den schakelaar bij de deur om en opeens was het vertrek hel verlicht. Toen slaakte iemand een kreet. Olav

FILM­ENTHOÜSIASTEN

HLM­ENTHOUSIASTEN

_S ; A. C . M. te R O T T E R D A M . Uw vragen zijn reeds in een vorig nummer beantwoord.

A. E. te L E I D E N . Rolverdeeling van films nemen we in deze rubriek niet op. De foto's worden U spoedig toegezonden. M. V. O. ie H A A R L E M . Op brieven, die niet met volledigen naam en adres zijn onderteekend, kunnen ■ we geen antwoord geven. S. M. te R O T T E R D A M . Een antwoord­ coupon is aan ieder postkantoor a twintig cents te verkrijgen. De foto's zullen we zenden. A. J. K. te s ­ G R A V E N H A G E . Wan­ neer deze film ten Uwent vertoond zal worden, kunnen we niet mededeelen. Het adres van Mariene Dietrich is Marathon Street 5451, Hollywood. C. A. L. v. G. te D E L F T . George Ban­ croft woont Marathon Street 5451, Holly­ wood. Gerda Maurus, Thórwaldsenstrasse 25, Berlijn. A. K. te H I L V E R S U M . Greta Garbo is 17 April geboren. Wij zullen U een foto van G. G. gratis zenden. S. S. te M E D A N . Het adres van Greta Garbo is Metro­Goldwyn­Mayer Studios, Gulver­City. U moet haar in het Engelsch, Zweedsch of Duitsch schrijven. Lila is geen familie van David Lee. A. M. L. M. te P U R M E R E N D . Zend je foéö maar eens in. Dank voor je aardigen brief. K. v. L. te A M S T E R D A M . Zoodra Jaartoe aanleiding bestaat, zullen we een artikel over Douglas plaatsen. .

W. B. te A M S T E R D A M . Hierbij de gevraagde adressen. Paul Whiteman, Uni­ versal Studios, Universal­C ity, C alifornië. Al Jolson, Warner Bros Studios, 5842 Sunset Blvd., Hollywood. A. H. te A M S T E R D A M . De twee ge­ vraagde foto's worden U spoedig gezonden. We verstrekken nooit meer dan twee foto's aan één abonné. W. B. te R O T T E R D A M . We zenden alleen foto's van filmsterren. Wilt U ons s.v.p. de namen opgeven? N. G. te A M S T E R D A M . Het adres van Richard Tauber is Emelka, Sonnen­ strasse 15, München. j . Z. te R O T T E R D A M . Lily Damita filmt en speelt tooneel in Amerika. Harry Piel voert regie en speelt de hoofdrol in sensatie­film»; hij vervaardigt nog steeds met succes stomme rolprenten. Ossi Os­ walda speelt in hoofdzaak operette­rollen, doch zal ook in sprekendefilms optreden. K. L. G. te ' s ­ G R A V E N H A G E . Het adres van Greta Garbo is Metro­Goldwyn­ Mayer Studios. C ulver­ C ity, C alifornië. U kunt haar in het Zweedsch, Engelsch of Duitsch schrijven. Nooit verloofd geweest. B. M. te A R N H E M . Grit is een zuster van Liane Haid. Het adres van Lily Damita is Samuel Goldwyn Studios, 7210 Santa Monica Blvd., Hollywood. T. K. te ' s ­ G R A V E N H A G E . Regisseur Fanck zal naar Hollywood vertrekken om er een film voor „Universal" te vervaardigen.

B E Z O EK

M STA­ TirÜIlATE® ^

EDWfl Imet wien zij op deze foto staat afgebeeld. Men ziet: beursspecu'laties zijn niet de — eenige, die wel eens mislukken! ­

24

­

T E D3EN H A A G

Pirandello, de Italiaansche schrijver van veel besproken en zeer verschillend ge­ waardeerde tooneelwerkén, heeft zich met­ terwoon in Amerika gevestigd — naar men zegt omdat het leven in de oude wereld hem ondraaglijk werd.

FLORENCE VIDOR, de gracieuse filmster, heeft het leven ge­ schonken aan een dochtertje. Zij is getrouwd met Jascha Heifetz. ­

25

.

BEZOEKT H E T fj rWAT NIET

IN BAEDEKER STAAT­

Onduleeren zonder... kapperl

LUXOR PALAST moet i!c alles wel z e g g e n . . . alles, alles! W e l n u : hij heeft mij Bergliot willen afnemen . . . en ik . . . ik b e m i n d e h a a r , T a n d s t r ö m , ik b e m i n d e h a a r a l s mijn eigen l e v e n . . . Ik weet niet, of j e begrijpen k u n t , ' d a t m e n zooveel v a n een vrouw k a n h o u d e n , d a t m e n . . . een m o o r d voor h a a r k a n d o e n . " Hij zweeg even e n h a a l d e zuchtend a d e m . T o e n v e r v o l g d e hij m e t trillende s t e m : „ Z e heeft o n s d e w a p e n s zelf g e g e v e n e n zei: „ I k zal t o e b e h o o r e n a a n hem, die levend v a n h e t duel t e r u g k e e r t . . . " „ I k ben t e r u g g e k e e r d , m a a r . . . " Hij zweeg, alsof d e h e r i n n e r i n g h e m pijn deed. T a n d s t r ö m keek h e m a a n . M e t zijn o o g e n d w o n g hij d e n a n d e r te ver­ volgen. E n deze z e i : „ . . . M a a r z i j . . . zij heeft h a a r w o e r d niet g e h o u d e n . . . Zij dreef mij v a n h e t e e n e g e v a a r i n het a n d e r e . . . Mijn s p r o n g uit de vlieg­ m a c h i n e zou het laatste z i j n . . . . Mijn boete voor d e n . . . m o o r d ! " Hij zweeg. Zijn m o n d v e r t r o k zich tot e e n m o e , t r e u r i g lachje. „ I k ge­ loof nu bijna, d a t zij mij n o g v e r d e r zou. h e b b e n g e k w e l d . . . Zij heeft denk ik, nooit v a n mij g e h o u d e n . . . " „ N e e n , Olav V e l d e n , " antwoordde T a n d s t r ö m , „want zij hield van nie­ mand. Z e kon h e t niet e e n s ! Ik b e n h a a r overal g e v o l g d . . . alle wereld­ deelen d o o r . . . zij liet m e g e e n r u s t . . . en overal b r a c h t ze o n h e i l . . . " „ M a a r h o e . . . h o e k e n d e jij d a n Bergliot ?" „Ze h e e t . . . Ingrid Tandström en was . . . mijn vrouw!" Olavs ' hoofd zonk zwaar o p zijn b o r s t . . . E r sprongen groote tranen in zijn o o g e n . T o e n hij weer o p k e e k , was G u n n a r T a n d s t r ö m v e r d w e n e n . . . . O m nooit weer t e r u g t e k e e r e n . . . . Over d e fjord h a d zich n a c h t z w a r t e duisternis gelegd. M a a r Olav bleef zit­ ten e n zijn vrienden d u r f d e n h e m niet s t o r e n . . . Af en t o e h o o r d e n zij h e m zacht k r e u n e n . . . T o e n ze eindelijk, diep in d e n n a c h t , h e m waarschuwen wilden, w a s hij in­ geslapen. Voorgoed!

De

Naar u h o Kerk Luthersche B e Kerk. W

een teekening van Vljjmen

Dames met kortgeknipt haar, die a c h e n w e e zuchten over d e golf, d i e zoo g a u w uit het h a a r g a a t e n d a n weer uitgaven a a n d e n k a p p e r noodzakelijk m a a k t , zullen m e t v r e u g d e d e verschij­ ning v a n d e E t a ­ k a p b e g r o e t e n . D e E t a ­ k a p stamt uit dezelfde E t a ­ fabriek t e Berlijn, d i e indertijd d e n b e r o e m d e n P u n k t r o l l e r in d e n h a n d e l b r a c h t e n dient o m zonder h u l p v a n een kapper h e t haar te ondulceren zonder ijzers of t a n g e n . Voor h a a r , die i n Indic wonen of i n de b i n n e n l a n d e n v a n o n s lieve landje, een ware u i t k o m s t ! D e E t a ­ k a p is een s a m e n s t e l van ban­ d e n e n k o o r d j e s , die o m h e t v o c h t i g g e m a a k t e sluike h a a r w o r d e n b e v e s t i g d . M e n l a a t de E t a ­ k a p 2 5 m i n u t e n zit­ ten e n — h e t k a p s e l is d r o o g e n w a t m é é r z e g t : g o l v e n d alsof h e t zoo juist onder kappershanden vandaan kwam! Wij twijfelen er niet a a n of d e E t a ­ k a p voorziet in e e n l a n g g e v o e l d e b e ­ hoefte e n zal door vele d a m e s met g o e d succes w o r d e n g e b r u i k t . Het hanteeren van de Eta­kap vergt g e e n enkele oefening. D e b e w e r k i n g is uiterst practisch, d o o d e e n v o u d i g e n niet schadelijk voor h e t h a a r , d a t heele­ m a a l niet m e t h e e t e ijzers in a a n r a k i n g komt. Eigenlijk v e r b a a s t h e t ons, d a t . . . er niet e e r d e r een dergelijk p r a c t i s c h , een­ voudig i n s t r u m e n t werd u i t g e v o n d e n . V o o r w a a r : het e i v a n Co l u m b u s !

Lion v. Lier. — Uit; De „Am­ sterdammeren het Tooneel".

D r is een aardig boekske over Amsterdam verschenen, da£ elke Amsterdammer koopt n moet, omdat het over zijn stad, d e »£ad, handelt. E n elke niet­Amsterdaramer ook, omdat je niet kunt doen alsof je wei­Amsterdammer bent (de hoogste glorie voor een, wien» wieg niet in Groot­Mokum stond) wanneer je dié boek niet kent. Wat niet in Baedeker staat over Amsterdam Is beschreven door niet minder dan 17 autrices en auteurs, vogels van de meest verschillende pluimage. Daardoor is het boek des t e interessanter geworden. Daarbij hebhen tal van kunstenaars met pen en stift hun illustratieve bijdragen gegeven, waarvan we er enkele hierbij afbeelden. De omslagteekenlng is van Jan Sluyters, over wiens werk wij onlangs schreven, een groot deel der stadsgezichten van Bernard van Vlijmen, die, eveneens niet lang geleden, door onzen medewerker Betlem werd geïnterviewd. Mevr. Keizer—Prins en de heer Strengholt, die de samenstelling van dit boek van Amsterdam leidden, komt lof voor hun werk toe. De heer Strengholt, die ook als uitgever dient genoemd t e worden, een compliment voor de wijze waarop dit boekje werd uitgegeven. Half als boek, half als reclame. Een half om half, dat heel wel smaakt. LV. E . K O S .

W

„Ik ben winkeljuffrouw in een groote zaak en sta en loop veel bij miin werk en ik leed eenige jaren een vreeselijke rheumatische pijn in mijn voeten. Een jaar geleden nam ik Kruschen ­ een half theelepeltje op een glas water een half uur voor het ontbijt. Dit hield ik zeven dagen vol en het verdreef de pijn, zoodat ik nu gemakkelijk kan loopen en ik kan zeggen, dat Kruschen Salts mij genas van rheumatiek in voeten en beenen. Kruschen Salts is de beste medicijn die er bestaat, wan­ neer je je niet goed voelt. Wij hebben het altijd in huis en vinden dat het je direct prettig en opgewekt maakt en veel levendiger en flinker. Het doet je voelen dat het leven waard is geleefd te worden.... Mijn eigen dokter vindt ook, dat Kruschen uitstekend is." De rheumatische pijn wordt veroorzaakt door de naaldscherpe urinezuur­kristallen, die zich in de gewrichten vastzetten. Twee van de zes zouten, waaruit Kruschen is samengesteld, hebben de eigenschap het urinezuur o p te lossen, zoodat dit gemak­ kelijk uit het lichaam kan worden verwijderd. Andere zouten in Kruschen helpen de Natuur dit opgeloste urinezuur te verdrijven door de ingewanden en nieren. Verder zijn er weer andere zouten in Kruschen die het gisten van het voedsel in de ingewanden voorkomen en daarbij het lichaam zuiveren, niet alleen van urinezuur maar ook van andere lichaamsgiften, die de gezondheid ondermijnen. Daarom is Kruschen zoo geheel anders dan een enkelvoudig zout. Er zijn zes zouten in Kruschen; ieder doet zijn eigen werk en elk zout is noodig en nuttig voor het welzijn van een deel van het lichaam. Kruschen Salts is vetkrijgbaar bij alle apothe­ kers en drogisten a fl0.90 en fll.60 per flacon.

Een Rijkdom der Tropen'

Het Nederlandsch Tooneel gaf een vertolking van Wallace's „De man, die zijn naam veranderde". Flor de la Roche, Rien van Noppen, John Qobau, Rie Gilhuys en Louis Chrispijn Jr. -

at voeren de filmsterren i a October u i t ? De j o n g e cineast Robert S i o d m a k is g e r e e d met zijn film „ A b ­ s c h i e d " en begint thans m e t de o p n a m e van „ D e r H i m m e l s k a n d i d a t " . Zijn col­ lega H a n n s Schwarz draait v o o r d e E r i c h P o m m e r ­ P r o d u c t i e d e r U f a „Ein­ b r e c h e r " . Voor de toonfilm „Mein Schatz h a t eine K l a r i n e t t e " w e r d e n Dolly H a a s , Oskar Karlweiss e n Vicky Werkmeister geëngageerd. Regisseur Heinz Paul vervaardigde „Heirats­ m a r k t " , met Evelyn Holt, W a l t e r Rilla, W o l f g a n g Zilzer en H a n n s Mierendorff in de hoofdrollen. F r i e d r i c h Z e l n i k is met zijn echtgenoote L y a M a r a i n Ber­ lijn t e r u g g e k e e r d en zal d e regie over een A l Jolson­film voeren, w a a r i n J o l ­ son zal p r o b e c r e n of hij de m e n s c h e n ook in h e t Duitsch a a n h e t huilen k a n m a k e n . D e g r o o t e k o m i e k M a x Pallen­ b e r g zal onder regie v a n K a r l Heinz M a r t i n zijn eerste toonfilm „ D e r b r a v e Soldat S c h w e y k " spelen. M a x A d a l b e r t , Lucie English, Fritz Schulz, Felix Brcs­ sart e n Grctl T h e i m e r spelen o n d e r regie v a n Carl Boese „ D r e i T a g c Mit­ t e l a r r e s t " . Onze l a n d g e n o o t J a a p S p e y e r draait de toonfilm „ T i n g e l ­ T a n g e l " . met E l i s a b e t h Pinajeff e n E r n s t V e r e b e s in de hoofdrollen. R e g i s s e u r C a r l F r o e l i c h begint met de tweede toonfilm voor zijn eigen productie, getiteld „ M a d a m e sucht Anschluss", naar een roman van Ludwig Wolff. D e hoofdrollen spelen H a n s A l b e r s , Bcttv A m a n n e n C amilla H o r n . C h a r l o t t e ' S u s a , die in „ D e T i j g e r " t e r e c h t zooveel succes oogstte, zal i n Parijs onder regie v a n K a r l G r ü n e in „ H e t gele huis v a n R i o " o p t r e d e n . O o k A l e x a n d e r Wolknff zoekt zijn g e l u k in d e F r a n s c h e h o o f d s t a d . Hij zal d a a r regie voeren over „ S y m p h o n i c d e r N a c h t " . H a r r y Liedtke, die d e A a f a ver­ laten heeft, speelt in d e H e g e w a l d f i l m „ D e r Liebesarzt". Verdere m e d e s p e l e n ­ den zijn M a r i a n n e Kupfer, D i n n a G r a l l a en Fritz Schulz. O n d e r regie v a n E u g e n T h i e l e werkt onze b e r o e m d e l a n d g e ­ noote T r u u s van Aalten i n h e t toonfilm­ blijspel „Susanne macht Ordnung", w a a r i n ook Franz L e d e r e r , M a x E h r ­ lich, M a r y P a r k e r en M a r i a H o f e n mee­ spelen. Bruno Kastner, d i e l a n g e n tijd niet m e e r filmde, is tot zijn o u d e liefde t e r u g g e k e e r d en treedt m e t R i c h a r d T a u b e r in '„Das L a n d d e s L a c h e l n s " o p . C harlie C haplin werkt in H o l l y w o o d n o g steecis a a n zijn r o l p r e n t C „ ity­ L i g h t " , terwijl Luis T r e n k c r v o o r zijn eigen filmonderneming „ W i l h e l m T e i l " speelt.

HAAR WE RK WAS HAAR E E N MARTELING. Hoe een wlnkeljuffrouw werd genezen van pijnlUke voeten en beenen. Rheumatiek nu verdwenen.

CJOARROS CADENA

IN DB VOORNAAMSTE SIGARENWINKELS

',

26 -

Van deze afbeeldingen, a:e met toestemming der firms Weldon Ltd te Londen zijn gereproduceerd, zijn franco pp. geknipte oa:ronen verkrijgbaar tegen toezending van f 0.75 en vermelding van het No., aan mevrouw Miiiy Simons, 2e Schuytstraat 261, Den Haag.

- 27 .

■

.

Een mooie lluweelzachte huid en geen pukkeltjes., ruwe of roocle pieces, nis U 's avonds een weiene. Purol goed in de huid weg­ wrijft. Er staat toeti wel een doosje I Purol ,'P Uw wascliulel ? I

_, V , . ' , "

I,,!,. »■' . 1 11: \f.. ik . 1 P ' . ' J '

,1

f

■"■■!.

t

»

DEDEIDE'MUZE O P B O U W E N INSTUDEEREN V A N EEN S T U K (Het

H

Regie

boek.)

worden, welke zoo'n g r o o t e n invloed h e b b e n o p het succes eener repetitie. E e n regisseur behoeft nu niet bepaald een diktator te zijn, en opmerkingen van spelers zouden steeds welkom moe ten zijn, m a a r toch heeft de regisseur steeds het laatste woord. D e eindbe slissing ligt a l t i j d bij h e m ! E n hoe­ rustiger, waardiger, k a l m e r hi| leiding weet te geven, d e s te b e t e r is dit voor het stuk. H e t regieboek zij d a a r o m zijn tweede ik. E e n k a l m : „Och mevrouw, herinnert u zich wel, dat u bij deze­ scène links bij het r a a m s t a a t ? " , zal nooit h a a r uitwerking missen — het zélf m o e t e n n a d e n k e n , w a a r de betref­ fende speler moet s t a a n , is fnuikend voor zijn p r e s t i g e en v o o r het beoogde doel. T e n e i n d e het b o v e n s t a a n d e in beeld te b r e n g e n , geef ik hierbij een wille k e u r i g gekozen voorbeeld. Bij elke nieuwe opkomst r a a d ik a a n , een lange lijn te t r e k k e n tot het woord, waarbij de speler zijn entree moet m a k e n of weer opnieuw moet o p k o m e n . Men is d a n ver vooruit g e w a a r s c h u w d . M e n zou dit ook m e t rooden inkt kunnen a a n geven, evenals alles wat a c h t e r geschie d e n moet (bellen, d e u r slaan, enz.), zoo dat de regisseur bij d e uitvoering zelf alleen m a a r te letten heeft op de aan­ teekeningen in h e t rood. Men ziet verder, d a t ik steeds elke v e r a n d e r i n g v a n stand a a n g e e f en tevens zooveel mogelijk de h a n d e l i n g e n , welke moeten geschieden, zooals hier bijvoor beeld het heen en weer l o o p e n van mevr. v. B r a n d d e n . Dit alles wordt d a n steeds met zwarten inkt g e d a a n . Na al deze v o o r b e r e i d i n g e n k a n dus d e eerste repetitie m e t vrucht plaats vinden. H e t begin is echter al b e d r o e v e n d ; enkele spelers zijn o p tijd aan­ wezig, d e a n d e r e n laten o p zich wach­ ten en de één komt een kwartier, de a n d e r een half u u r later aanzetten

Verontschuldigingen.' W a a r o m en tegen­ over w i e ­ Hier moet natuurlijk tegen opgetreden worden en wel op een educatieve doch niet minder strenge wijze. D e regisseur is dat niet alleen verplicht tegenover zijn taak, doch ook tegenover hen, die wel o p tijd zijn! D a a r o m is het dubbel p r e t t i g de be­ schikking te h e b b e n over een g r o o t e n werkenden kring, zoodat desnoods, als laatste middel, iemand zijn rol afge­ nomen en a a n een a n d e r gegeven kan worden.

et volgende artikel zal in hoofdzaak gewijd zijn a a n het „ r e g i e b o e k , " d e n leidraad, v r a a g b a a k , v a d e m e c u m van regisseur en van a l l e s ! " Dit waren de slotwoorden van mijn laatste artikel. H e e l veel o n a a n g e n a m e d i n g e n , verlies v a n prestige en onder­ ling g e k i b b e l , o m niet te s p r e k e n vajn Wij nemen nu echter a a n , dat alle d e n k o s t b a r e n tijd, die d a a r m e d e ver­ spelers zooveel plichtsgevoel hebben en l o r e n ­ g a a t , k a n v o o r k o m e n worden, in­ zóó g r a a g de e g a r d s tegenover hun dien elke r e g i s s e u r zijn regieboek in collega's in acht willen nemen, dat o r d e heeft. allen op het afgesproken u u r aanwezig M.i. is d e gemakkelijkste m e t h o d e om zijn en men d u s op tijd kan g a a n een boekje van het op te voeren too­ repetecren. Doch hierover een volgen­ neelstuk te n e m e n en naast elke pagina den k e e r ! (J. f. P I E T E R S . een wit velletje p a p i e r in te plakken van dezelfde g r o o t t e als d e p a g i n a ' s (in vak­ B O N D V A N DILETTANTEN k r i n g e n heet dit „met blanco velletjes d o o r s c h i e t e n " ) . Indien m e n d a n hier­ voor g o e d en niet te d u n p a p i e r ge­ Op een vergadering van afgevaardigden bruikt, krijgt m e n d u s links of rechts van verschillende dilettanten­tooncelbonden. in Utrecht gehouden, is opgericht de Alge­ van elke p a g i n a een wit velletje, waar­ meene Nederlandsche Dilettanten Tooneelbond. op men a a n beide zijden alle aanteeke­ ..A.N.D.T.". ningen k a n m a k e n , welke m e n wil. Van den bond kunnen zoowel reeds be­ D e regisseur, die het te spelen stuk staande provinciale bonden als alleenstaande reeds g e h e e l verwerkt in zijn hoofd amateurvereenigingen lid worden. heeft, g a a t d a n zijn regieboek b e w e r k e n Secretaris is de heer H. W . van Hecken te Rotterdam. en m a a k t o p elke witte pagina a a n ­ De nieuwe bond zal reeds onmiddellijk t e e k e n i n g e n van h e n die afgaan, op­ trachten een uniforme regeling te krijgen voor k o m e n enz. O o k worden alle s t a n d e n auteursrechten van door de aangesloten ver­ hier g e n o t e e r d en alle v e r a n d e r i n g e n , eenigingen te spelen stukken. Ook zullen welke g e d u r e n d e h e t stuk voorkomen. commissies worden benoemd, die verschillende­ Dit regieboek heeft de regisseur even­ kwesties onder de oogen zullen zien. zooals eens op d e n a v o n d d e r uitvoering in bibliotheek, wedstnidwczen en publiciteit, ter­ de h a n d , terwijl hij ,,achter alles bij­ wijl eveneens de kwestie van een eigen orgaan in studie genomen zal worden. h o u d t " . Hieruit volgt, d a t alles wat a c h t e r g e s c h i e d e n moet (tooneelbelich­ Op deze vergadering waren in totaal acht en tachtig tooneelvereenigingen vertegenwoor­ ting, deur slaan, d o n d e r , bliksem, auto­ digd, waarvan de meeste tot den bond toe­ g e t o e t e r , enz.) eveneens a a n g e t e e k e n d traden. Indien deze organisatie in goede banen wordt, zoodat hij hiervoor op het juiste wordt geleid, mag men er voor het amatcur­ m o m e n t k a n zorgen. tooneel ver' j 0 e d s v.m v r ' u j j i c e n . C . J. I'. Men ziet uit dez<: beschrijving, h o e KLLA. kort zij ook is, d a t a a n het regieboek VZL-nO, pa zeker niet? nooit te veel zorg besteed k a n worden, d a a r h e t een uiterst belangrijke rol 'iThnn.v.&l. v. BRANDELEN. speelt, m i n s t e n s even belangrijk als de werkelijke hoofdrol. (Sussend). Sst, sst! Ik h e b m e n i g e repetitie bijgewoond, w a a r elk oogenblik v a n spelers de o p MEVR. V. BRANDELEN. m e r k i n g g e h o o r d w e r d : „ M a a r verleden Je pa, je pa? Ik weet niet, wat je pa daar week stond ik h i e r , " en d e regisseur­ weer mee heeft te maken! Als diè er niet tusschen zonder­regieboek werd radeloos. komt... .> Hetfci Met het r e g i e b o e k in h a n d e n heeft d r (Van Brandden wil iets tegenpruttelen, maar be­ regisseur e e n volledig overzicht, m e r k t dwingt zich. Hetty staat op en gaat naar rechts. Ella, onmiddellijk elke h a p e r i n g in d e n een na 'n sirijdlustigen blik, houdt zich in en verdwijnt of a n d e r e n stand o p , ziet direct, ' d a t door de fond­deur, welke ze met 'n harden slag laat een speler, die n a a r links of rechts moet dichtvallen. Dit ontsteekt opnieuw den toom van overloopen, h i e r niet aan denkt, enz. , ihüAnv. ­L>7. Mevr. v. Brandelen. Ze loopt, zwaar hijgend, heen Vanzelfsprekend vordert het p a s k l a a r en weer, links. Papa en dochter, bang voor den op­ m a k e n van h e t regieboek veel tijd, om ft ftcjto, komenden storm, onderhouden zich bescheidenlijk bij niet te s p r e k e n van kennis, inzicht en 't raam rechts). _ _ _ fantasie. üe lOONüEL. Wenschelijk is h e t reeds bij d e eerste repetitie alles k a n t en k l a a r te hebben, De vorigen, zonder Ella. IDe Ober verschijnt in AtbuWfcüL !' zoodat de r e g i s s e u r reeds onmiddellijk den fond. eiken speler d e j u i s t e p l a a t s k a n aan­ PlotsjeonÜ^ül^^ Mama loopt wijzen. Bovendien wekt deze m e t h o d e O&A. i HOL, schijnbaar over iets interessants te denken en pa en 1ru/m een g r o o t vertrouwen v a n d e zijde van dochter hebben 't over 't weer. De Ober echter, met de spelers in den regisseur, terwijl h k r z'n routine, doorziet alles). d o o r ook d i e rust en k a l m t e verkregen boek ***>*»>><&***, 'J Een voorbeeld van een pagina uit een regieboek

3*.

­

2V, ­

zelf z o o volmaakt v a n overtuigd haar waarachtig lief te hebben, dat hij tegelijk over liefde en een huwelijk sprak, twee dingen, die hij tot nu toe altijd streng ge­ scheiden had gehouden. En E v a verzette zich niet langer. T o t voor enkele uren had ze weliswaar zijn groote aantrekkingskracht voor haar ge­ voeld, en had ze zich ongerust gemaakt d o o / O L I V E R SANDY5 over de macht, die hij o p haar uitoefende. . maar tegelijk w a s er een zeker gevoel v a n w a n t r o u w e n ten opzichte v a n hem geweest. „ O , nee, maak maar een raam open. Je ik je echter een vraag stellen." Z e h a d er geen flauw idee van gehad, h o e Hoewel het raam open stond, w a s het kunt bij het vuur gaan zitten e n je verbeel­ diep zijn gevoelens voor haar waren en toch erg warm in het vertrek en het leek den dat het winter is, als je er lust toe of het hem ernst w a s haar het hof te het jonge meisje alsof ze in die oogen­ voelt. Ik blijf liever in de koelte." blikken niet tot geregeld denken in staat maken. D o o r zijn laatste woorden w a s elk Z e ging bij het venster zitten en onmid­ gevoel v a n twijfel evenwel als bij toover­ was. D e geuren van de roos, welke d e dellijk nam hij naast haar plaats. slag verdwenen. oude Elizabeth aan haar japon had ge­ „ M a a r ik wil niet hebben dat je het Z e h a d hem lief en het w a s nergens voor stoken, drongen tot haar door en tegelijk koud hebt," protesteerde hij. „Ik ben van noodig d a t gevoel te onderdrukken, omdat plan je precies als dat vuur te maken. G e ­ rook ze de brillantine die hij voor zijn haar hij bekend had van haar te houden en met gebruikte. E n het kwam haar voor alsof loof je niet dat ik daartoe in staat ben?" haar wilde trouwen. Niettegenstaande zijn deze geur vermengd met dien van de roos Z e schoof een eindje van hem af en er liefde als een orkaan over haar heen w a s haar naar het hoofd steeg steeg een zachte blos naar haar wangen. gegaan, beschouwde ze in haar hart zijn „ D o e die vraag maar," zei ze vaag. „Nog meer „yogi"­trucs, zooals me om gevoel toch als iets heiligs Z e voelde het „ W e l n u , veronderstel eens dat Kennings vijf uur in den morgen w a k k e r te laten als een groote eer dat hij haar zijn naam met je wilde trouwen zou je het d a n worden?" vroeg ze. aanbood en alles w a t hij op d e wereld doen?" „En heeft die truc gewerkt of niet? Ik bezat. „Ik zou alleen met een man willen trou­ wilde het je juist vrayen," antwoordde hij. Z e wist echter niet, d a t zijn naam eigen­ wen, dien ik liefhad," antwoordde ze en „ Z o o d r a ik dien ochtend wakker werd, lijk, het eenige w a s w a t hij in werkelijkheid riep ik je in gedachten o p en ik h a d het haar woorden waren bijna niet verstaan­ nog had. Zijn eenig bezit, een kasteel in gevoel, d a t je bij me w a s . E n heb jij dat baar. Ierland, had hij al lang geleden wegens ook gehad? O , ontken het maar niet." E n toen nam hij haar met een bijna r u w schulden moeten verkoopen. P e r slot v a n „Ja, ik droomde," bekende ze. „Het w a s gebaar in zijn armen en drukte haar harts­ rekening had hij haar dus heelemaal niets tochtelijk tegen zich aan. Hij wist, dat hij een dwaze droom. Ik ging door een deur aan te'bieden. Geen enkele man in zijn om­ overwonnen had eri ik sprak met je. P e r slot van rekening standigheden zou d a n ook den moed „Dat' is een uitstekend antwoord," riep was het eigenlijk niet eens zoo heel vreemd hebben gehad, met een huwelijksaanzoek hij uit. „Je zult alleen trouwen met den man dat ik droomde, want ik lag heel laat in voor d e n dag te komen. dien j e liefhebt.:. en is die man nu niet bed en even voordat je wegging praatte je V o o r E v a , het volmaakt onschuldige bij j e . . . met zijn armen om je heengeslagen juist erg druk over droomen." meisje, w a s het evenwel reeds meer d a n en met zijn kussen op je lippen...? E e n man „Er zat veel meer achter," zei hij op genoeg dat hij haar liefhad en zijn woorden die nog slechts veertien dagen over heeft geheimzinnigen toon. klonken haar als de liefelijkste muziek in de om je te kunnen toonen, w a t het leven „Dat is mogelijk," zei ze quasi onver­ ooren. Hij had haar lief en dat w a s vol­ w a a r d k a n zijn? Je moet mijn vrouw schillig. doende. Indien hij nu plotseling uit haat worden, heerlijk bloemenkind." Z e kon zijn macht over haar niet ont­ bestaan zou verdwijnen, zou ze nimmer kennen. W e l k nut had het dit te p r o ­ meer v a n een anderen man kunnen houden' H o e vaak Larne in het verleden ook met beeren? Hij w a s er zich immers zelf maar D a t voelde ze heel duidelijk. vrouwenharten gespeeld h a d en hoe dik­ al te zeer van bewust! Hij greep haar armen en legde ze om wijls hij zelf ook oppervlakkig verliefd „Als je liever niet hebt, dat ik heel dicht zijn hals. mocht zijn geweest, in deze oogenblikken, bij je zit, d a n zal ik maar voor je zingen," „Bloemenkind, ik wacht nog steeds. Z e g , qing hij voort. Hij stond o p , liep OD de w a a r o p hij het mooie, jonge meisje in zijn dat je me liefhebt." ï r m e n hield geklemd, w a s hij er voor zich­ piano toe en deed ze open. „ W i l ui me

LIEFDES DGDWKEM

begeleiden?" „Als je erg slecht zingt, heb ik liever, dat je het niet doet," zei ze glimlachend, terwijl ze plaats nam op het krukje. „ M a a r dat doe ik niet," gaf hij ernstig te kennen, terwijl hij een muziekstukje op het standaardje plaatste. Z e ergerde zich over zijn groote ver­ waandheid. Onmiddellijk daarop begon hij echter te zingen en toen w a s ze alles om zich heen vergeten en hoorde ze niets dan die mooie, eenigszins gedempte stem. H e t refrein van het oude liefdesliedje w a s : „Als de maan staat aan den hemel „En met haar stralen den heuvel kust, „Druk ik je tegen me aan, mijn liefste, „Totdat je in mijn armen rust." T o e n de laatste accoorden waren weg­ gestorven en ze haar handen in haar schoot liet rusten, boog hij zich eensklaps diep tot haar over en keek haar in de oogén. „Kan ik zingen of niet?" vroeg hij. „Je stem is­ wondermooi," klonk haar antwoord schor. H a a r oogen» hadden een vochtigen glans gekregen en er lag een droomerige blik in. Hij h a d haar volmaakt onder zijn bet00vering gebracht. Hij glimlachte. „ V o o r d a t je weggaat, zal ik nog eens voor je zingen," zei hij zacht. „Eerst moet

DITA PARLO EN NADIA SIBIRSKAJA IN „HET G EhUK DER DAMES"

,,Ik heb je lief," mompelde ze. ,Je hebt „Indien je me wegstuurde, zonder met gemaakt, dat ik van je ging houden." me getrouwd te zijn geweest, zou ik haast Opnieuw kuste hij haar en de heftigheid veronderstellen, dat jouw liefde niet zoo en hartstocht van die liefkoozingen maak- groot was," zei hij eenigszins bitter. „Je ten haar willoos. zoudt evengoed een van dorst versmach„En zullen we heel gauw trouwen? tenden man in de woestijn kunnen sturen." Wanneer?" drong hij aan. „Ik zal mijn Het was duidelijk merkbaar dat het „Ja, want dan was je heelemaal van mij verlof met geen mogelijkheid verlengd jonge meisje in de war raakte. geweest en kon ik op je wachten, totdat kunnen krijgen. Het is al te laat om het aan „Als ik van je houd — en dat weet je — te vragen. Bloemenkind, wat kunnen we er en trouw en geduldig kan wachten, waar- je in staat was over te komen." Eva's hart klopte met doffe slagen. Z e aan doen? Ik kan je niet alleen achterlaten. om zou 1(1 het dan niet kunnen?" argumenIk zou er trouwens niet over denken. teerde ze. „Misschien houdt je wel niet begreep dat ze in die oogenblikken een beDacht je werkelijk dat zooiets zou ge- genoeg van me om dat te kunnen doen." slissing voor haar heele leven moest nemen. „Zou je gelukkig zijn als we dat deden?" beuren?" „Het gaat er juist om... dat ik veel te „Maar het zal wel moeten," zei 't jonge veel van je 'houd. Geen man kan geduldig vroeg ze aarzelend. „Gelukkig en tevreden," antwoordde hij meisje op beslisten toon. Weliswaar ging zijn, wanneer hij in omstandigheden verer een steek van pijn door haar hart bij keert als ik. Wachten is nu eenmaal onmiddellijk. „En dat zouden we beiden de gedachte hem zoo gauw te moeten afschuwelijk. Afwezigheid en afstand doen zijn, kindje. Kun je niet begrijpen waarom? missen, maar ze begreep dat dit niet ver- gevoelens verminderen. De mogelijkheid Maak alsjeblieft niet zulke diepe rimpels meden kon worden. „Ik zou vooreerst toch bestaat, dat je van gedachten verandert en in je voorhoofd, liefste, want die staan je nog niet met je kunnen trouwen, want ik met een ander trouwt, of dat ik half krank- heelemaal niet." Hij streek liefkoozend met kan paps met geen mogelijkheid alleen zinnig word van verdriet 'en verveling. zijn hand over haar voorhoofd. De rimpels kwamen echter onmiddellijk laten. Ik heb moeder beloofd bij hem te Neen, bloemenkind, op die manier gaat het zullen blijven en er is niemand, die mijn niet. Kom bij me zitten en laten we eens terug. „Ik heb er nog niet voldoende over naplaats zou kunnen innemen," overleggen wat er aan te doen valt." gedacht," protesteerde ze. „ W e hadden het Lame leek plotseling te bekoelen. Zijn „Er is op het oogenblik niets op te macht over haar scheen dus zóó gering, dat vinden," zei ze op verdrietigen toon. „Ik zooeven over plichtsgevoel, nietwaar? Het ze op een zeker punt kon blijven staan. geloof heusch dat het beter is als we ons valt niet te ontkennen, dat mijn plicht is thuis te blijven. Doch als ik met jou trouwZelfs haar groote liefde voor hem was niet maar niet verloven." de, dan zou ik nog meer verplichtingen in staat haar het ouderlijk tehuis te doen „Natuurlijk is dat het beste," riep hij uit. hebben, namelijk aan mijn man en mijn verlaten. „Dat is allemaal conventioneele onzin en „Wat... dacht je dan te doen?" vroeg hij. voorbereidingen, waar we best buiten vader. Hoe zou ik een en ander kunnen „Ik wil wachten," antwoordde ze. „Heel kunnen. Ik ben er de man niet naar om vereenigen?" „Dat hoeft niet," zei hij. „Als de man dikwijls kunnen, de onverwachtste dingen je lang op een rustige manier het hof te gebeuren, geloof je ook niet? Terry komt maken, liefste, doch we kunnen dadelijk met wien je gaat trouwen — en ik ben hier binnenkort wonen en zal vaders prak- trouwen. Ik kan een speciale volmacht die gelukkige — van tevoren wist, dat je tijk overnemen. Natuurlijk trouwt hij dan, krijgen en binnen drie of vier dagen zijn we je alleen tegen die conditie aan hem kon zoodat ik eigenlijk overbodig word, omdat man en vrouw. Ik veronderstel, dat je toch geven, en het duidelijk tot hem doordrong zijn vrouw wel voor vader zal zorgen. wel voor een week van huis kunt, is het dat je niet met hem kon samenwonen, zoolang ze je thuis nog noodig hadden, dan Maar op het oogenblik, nu June pas kort niet?" had hij niets om zich over te beklagen, is geleden naar Londen is vertrokken, kan ik Ze keek hem met groote, verbaasde het wel? Ik zal naar Indië terugkeeren met hem niet in den steek laten. Je bent een de gedachte dat geen andere man je zal soldaat, dus je kunt begrijpen wat plichts- oogen aan. „Zonder iemand thuis er iets van te kunnen krijgen en ik had aan alle kanten gevoel is." zeggen?" bewijzen van je liefde gekregen. En als ik Larne beet op zijn lippen. „Doe wat je zelf wilt, kindje. Ik zeg je dan weer met verlof kwam en het bleek „Je bedoelt dat zooiets vóór liefde gaat?" echter van tevoren, dat je vader er dan dat je je vader nog niet kon verlaten, dan vroeg hij. op zal staan de noodige festiviteiten aan konden we opnieuw eenige wittebroods;,Ja... dikwijls moet dat wel," ant- dat feit te verbinden, waarop ik allerminst weken samen doorbrengen.. Door verschilwoordde ze. gesteld ben." lende omstandigheden worden een man en „Maar ik heb je zoo noodig, liefste." Hij Ze keek peinzend voor zich uit. vrouw vaak op een dergelijke manier getrok haar weer in zijn armen. „Je hebt er „Ja, dat is zoo. Bovendien weet ik zeker, scheiden. En in ieder geval is het een heel geen flauw idee van hoeveel ik van je dat vader, wanneer hij wist dat ik genoeg andere toestand dan een engagement, niethoud. Dat is allemaal jouw schuld," ein- van een man hield om met hem te trouwen, waar? Want dat is eigenlijk heelemaal geen digde hij glimlachend. dadelijk zou zeggen dat hij het werkelijk verbintenis." „En wat heb je met mij gedaan?" fluis- best zonder me zou kunnen stellen... zelfs „Als je het dan zoo graag wilt, zal ik terde ze. al was het heelemaal niet waar." het doen." Eva legde bij de laatste woor„Je bent nog niet geheel ontwaakt, „Daarom is het het verstandigste er geen den haar wang tegen de zijne. Hij keek bloemenkind. Natuurlijk weet je nu wel sterveling iets van te zeggen. En dat zal dat er liefde in het leven bestaat, maar ik van mijn kant ook niet doen. Kennings haar in de oogen en toen drukte hij weer je hebt er geen vaag vermoeden van, wat hoeft het niet eens te weten. Je kunt on- zijn lippen op de hare. „Maar wil jij het ook? Toe, zeg het me," je me aandoet als je me zonder jou laat bemerkt naar Londen vertrekken, daar met klonk het smeekend. weggaan." me trouwen, bij me blijven en later terug„Ik wil het ook," stamelde ze, „Ik heb „Maar1. je houdt toch van me," pro- gaan." nooit gedroomd, dat ik eens zooveel van testeerde ze verbaasd, „en daarom zul je „En je zoudt me daarna alleen laten en een man zou kunnen houden." ook kunnen wachten." naar Indië terugkeeren?"

TEMPUS OMNIA REVELAT DE TIJD BRENGT ALLES AAN HET LICHT I! Als straks de TREKKINGEN plaats vinden van de TWAALF LOTERIJEN ten bate van „DE J O O D S C H E INVALIDE" zal aan het licht komen wie de eigenaars zijn van de . . .

H2 M A A I MüDZEND TOSTB APE POTZEIN] 8 S WAARONDER

TWAALF

HUIZEN!!

TWAALF ESSEX-AUTOMOBIELEN1! TWAALF PHILIPS' RADIO-TOESTELLEN!! ETC.

ETC.

ETC.

HEBT U AL LOTEN ? ? ? WACHT NIET TE LANG I!!

BEST ELT M©Q HEDEN UW LOTEN A IF. 2.§© (GOEDGEKEURD DOOR DEN MINISTER VAN JUSTITIE).

bij „DE JOODSCHE INVALIDE", N. Achterg. 98, Tel. 53362 & 50248 Postgiro 161500; alle Bur. & Agentsch. van „DE TELEGRAAF" en de Courant „NIEUWS VAN DEN DAG" te Amsterdam. Te ROTTERDAM: Wijnhaven 80, Tel. 57580 en 32542. Te 's-GRAVENHAGE: Drukkerij Levisson, Hofwijckstr. 9, Tel. 17577 en bij de talrijke depots in den lande. AANVRAAG-FORMUUER

Aan „DE JOODSCHE Verzoeke mij te zenden .

, .

postwissel

der loten, per ——. '

r

INVALIDE",

Nieuwe Achtergracht 98, Amsterdam.

loten a f 2.50. *) Het bedrag gelieveU bijgaand aan te treffen. *) Het bedrag zend ik U, na ontvangst .

toe.

giro

(HANDTEEKENING)

NAAM ADRES *) Doorhalen wat niet verlangd wordt.

- 3 1 -

UEEft

H E B B E N O E R J^EE WOORDEN EN MUZIEK VAN HANS v. d. BOGERTS. M a d e r&to.

'i ji ■" E

%

ze zitten te praten, a,a,n'tzil

te $trxnd,T)e

rTliiH

*5^5

3z

1

fc

s

rob.befi,te dut/ten en $mo

E£

K:

5

ken.

Ver

rT^ r^ir^

itct&r. s ' V ^

^

*—*

^

£

£ ï

vveerdenver.brAMdeiidoor..trok.kenVciMteer,Met

d

ffi

r J J J ' J J V r Fr voe. ren de zee in, 200

5

aro.veen j&trawi.nie

üt

J i J1 ♦ J r

r
£

ts=fc

.^ kno

ken.

5

i? ■ ^

^

vlo„cien om.hooaopde

J2­ ven.

aol

kwa. wen toch tlmte meteen ko#t.ba,.re buit,Al wer.denziidik.wij'labe. . dol

3

f J " " J^ifTHJ ii|T1 Ze zitten te praten, aan 't zilte strand, De robben, te dutten en smoken. Verweerd en verbrand en doortrokken van Met grove en stramme knoken, [teer, Ze voeren de zee in, zoo rad en zoo vlug, En vlogen omhoog op­ de golven. Ze kwamen toch thuis met een kostbaren Al werden zij dikwijls bedolven... [buit,

|V| /\ I S C ^ N te*.-'.:';

É

^J [3 I ^5 T 7 PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS

Fabriek van Artistiek Zilverwerk

Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

1930

uROOÏE

m

Nu praten ze druk over wind en weer, #>En over de vangst en de prijzen. Ze loopen als kenners 't strand op en neer, En zien er de schepen rijzen. Ze blijven nu stil, waar 't lot hen nu liet, Het is nu gedaan met het varen. De pit is er uit, ook al wilden ze graag Weer dobberen op zilte baren...

m ■'

2e

ven.

^V^*

Gevestigd -.;

PE 2e

g

KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE

Red. en A dm.: Galgewater 22, Lelde

Verscmjnt wekeiyks ­

Prys per kwartaal f 195