Rijnie van der Kaaden

Kerstfeest Dag in, dag uit, staan wij oog in oog met de gebrokenheid van het leven. Dank U, Heer, dat U, het Kerstkind hebt gegeven. En Hij voor ons zijn leven gaf. Dank U dat zijn ogen elke aanslag zien. Dat Hij telt de doden, meer dan wij weten misschien. Dank U dat wij kerstfeest kunnen houden in een redelijk rustig land. Dank U dat wij daarvoor onze handen mogen vouwen. En blijheid of verdriet, leggen in uw Vaderhand. Rijnie van der Kaaden

5 7 ej a a r g a n g

n r. 1 2 d e c e m b e r 2 0 1 5

Broeders en zusters, Geloof het of niet maar dit is het laatste blad van dit jaar alweer. Eerlijk het heeft me dit jaar veel plezier gedaan. Er waren ingezonden stukken van allerlei aard en dat stemt me gelukkig. Het is bijna kerst. De geboorte van Jezus de Zoon van God. Als ik op eerste kerstdag de gemeente binnen stap, doe ik alle lichtjes aan die we de dag ervoor allemaal hebben neergezet en opgehangen. We zetten een cd op met kerstliederen. Vol verwachting wachten we dan op de broeders en zusters. We wensen elkaar een gezegende kerst. Vormen een gemeente en luisteren met elkaar wat God ons deze ochtend te vertellen heeft. In dankbaarheid denken we aan het enorme mooie cadeau dat God ons toen gaf. Zijn enige Zoon. Even zijn we in de stal in alle eerbiedigheid aanschouwen we het kind van God. Die in zijn leven op aarde zoveel dingen voor ons mogelijk heeft gemaakt. Het maakt mij altijd heel stil. Alle lichtjes geven aan dat we hoop krijgen uit het geloof in God. Met die hoop, die genade, stappen we dan de gemeente uit de wijde wereld in. Met zijn grootsheid, zijn kerstmannen, met alle toeters en bellen. Laten we het komende jaar proberen zo af en toe eens stil te staan bij het gevoel van die kerstochtend. Bij de dankbaarheid, de stilte, de hoop en de genade. Ik las vanochtend een stukje in de Bijbel. Petrus vroeg of hij Jezus tegemoet kon komen toen deze over het water naar het schip liep. “Kom maar” zei Jezus en Petrus liep over het water richting Jezus. Vol geloof. Toen ging hij twijfelen en verdween in het water om hulp roepend. Jezus redt hem dan uit het water. Twijfel, ik betrap me er regelmatig op. God heeft zich als drie-eenheid aan ons geopenbaard. Waarom dan die twijfel. In januari hebben we een thema dienst over de hoopvolle toekomst. Kan een hoopvolle toekomst met twijfel? Abraham liet alles achter zich en ging waar God wilde dat hij ging. Zonder twijfel. Je hebt maar een geloof nodig zo groot als een mosterdzaadje en je zou bergen kunnen verzetten. Zonder twijfel. Wat let ons om daar eens werk van te maken. Ons geloof vergroten, zekerder zijn in ons geloof. Mooi om dit jaar mee af te sluiten. De redactie wenst u gezegende kerstdagen en hoop op een nieuwjaar waarin we verder mogen gaan op de weg die we gaan. Samen op zoek naar een groter geloof. Sonja Stroosnijder 2

Oogstdankdag Afgelopen zondag 8 november waren wij met het landelijk koor aanwezig in Enkhuizen. Deze dag was tevens de oogstdankdag. Voor het altaar was een schitterende opstelling van oogstproducten gemaakt. We hebben een hele goede dienst gehad, waaruit duidelijk naar voren is gekomen: wij hebben echt voldoende en daar moeten we zeker dankbaar voor zijn. Waarom zouden we altijd meer en groter willen hebben, is dit voor een ander of echt voor onszelf. Mooier is natuurlijk om te delen, wie geeft, zal ook zeker terugkrijgen. Wij mogen ook dankbaar zijn, dat we geen honger hoeven te lijden. Er wordt zoveel aangeboden in de winkels. Laten we een goede keuze maken en geen overdadige keuze. Ook in deze donkere dagen kunnen we liefde en warmte delen met degene die het zo nodig hebben. ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

Echt waar? In een droom liep ik een winkel binnen. Achter de toonbank stond een engel. Ik vroeg: wat verkoopt u hier? Alles wat u maar wilt, zei de engel. O, zei ik, echt waar? Ik wil dan graag vrede op aarde, opheffing van onderdrukking, geen honger meer, een huis voor alle vluchtelingen…… Wacht even, zei de engel, u begreep me verkeerd. We verkopen hier geen vruchten, enkel zaden …… 3

Wilma Riebeek

Onze dierbaren Voor wie steekt u een kaars aan? Herkent u deze zin. De zondag voor de eerste advent gedenken wij onze ontslapenen in de gemeente. Alleen deze zondag, of zijn zij nog met ons leven verweven! Praten wij nog over hen met elkaar.... Als er niet gesproken wordt denk je "haast" ze zijn er niet geweest. Het brengt in ons binnenste iets teweeg en laten wij dat toe!? Op de grafsteen van mijn zus Frieda staat: "Veilig in Jezus armen" Geloven wij dat zij geborgen zijn in Gods hand...is dat een zekerheid voor ons. Dat geeft rust in de ziel, ondanks dat er ook verdriet is. In de eerste brief aan de Tessalonicenzen 4:13-18 ligt een grote schat verborgen. Lieve God blijf bij ons, geef kracht en genade om onze weg hier op aarde blijmoedig verder te gaan.... tot aan Uw wederkomst. Yolanda Kröner

4

Eeuwigheidszondag Ja dat klinkt gek, maar ik wil graag een fijne dienst die ik heb ervaren met jullie delen. Zondag 22 november was het ontslapenen dienst of zo als andere kerken en onze voorganger verwoordde in haar preek, de Eeuwigheidszondag. Misschien een betere naam? Op verzoek van herder Ab Smit zouden wij deze speciale dienst eens op een andere manier kunnen houden. Het voorstel was om lievelingsliederen van onze dierbaren die ons zijn ontvallen te zingen, ‘verzoek’ nummers konden we indienen bij onze voorganger herder Ras en mochten we ook gedichten voorlezen. Die zondag was het zo ver. Er waren veel liederen aangevraagd. Ik had het lied van mijn oma gevraagd, Paarlen poorten, een lied dat niet bij ons in de bundel staat, maar we hebben het toch gezongen. Ineke had het gekopieerd en het is een makkelijk lied om te zingen en het deed mij goed. Ook heb ik een gedicht voorgedragen en al was het een moeilijk gedicht, het is gelukt. Het gedicht heet: ‘Tot Weerziens’ en dat voelde goed. Ook zuster ‘Marietje’ van Katwijk heeft een gedicht voorgedragen. Verder hebben wij veel gezongen, veel bekende liederen en ook wat die minder bekend zijn. Het was een zeer fijne dienst en voelde als een warme deken, even weer het gevoel dat degenen die je zijn ontvallen naast je staan. Zichtbaar waren wij niet met zo velen, maar het voelde dat wij niet alleen waren. Schor van het zingen maar met een goed gevoel gingen we naar ruim een uur weer naar huis. Het was fijn om zo’n dienst te mogen mee maken met levenden en ontslapenen, zeker voor herhaling vatbaar. Broeders en zusters die graag de gedichten willen hebben, kunnen mij altijd een e-mailtje (of ouderwets bellen) sturen. Telefoonnummer en e-mail adres bekend bij de redactie. Vriendelijk groet, broeder Gert de Vries. 5

3de advent: Tijd om op weg te gaan Lucas 1:39-56 Maria gaat op pad, naar haar nicht Elisabeth. In haar eentje, zo lijkt het, we horen in ieder geval niets over gezelschap onderweg. Ook dat was ongebruikelijk. Als jonge vrouw, en helemaal als zwangere jonge vrouw, hoorde ze op haar plek thuis te blijven. Als ze dan haar nicht ontmoet, die veel ouder is, zegt deze tegen dat veel jongere meisje: jij bent de gezegende onder de vrouwen. Dat ‘gezegende onder de vrouwen’ is een eretitel die ook in het Oude Testament voorkomt. Maria antwoordt op de uitspraak van Elisabeth met een lofzang, waarin zij de strijdbaarheid zelf verwoordt. Met die lofzang schaart zij zich opnieuw in een traditie van strijdbare vrouwen. Mirjam, naamgenote van Maria, die een lofzang zingt na de doortocht door de Rode Zee. Debora, die God looft in haar dankbaarheid om de daden van Jaël. Hanna, die God dankt omdat hij haar een zoon heeft geschonken. En mooi: in het strijdlied van Maria voert niet het geweld de boventoon, maar het recht dat gedaan wordt aan de minsten der minsten. Het thema in die liederen is steeds: de machtigen worden van hun troon gestoten en wie vernederd zijn worden verhoogd. Maria spreekt over God als over ‘mijn redder’. God is haar redder omdat Hij haar als nederig meisje, dat wil zeggen iemand die onderaan de maatschappelijke ladder staat, verhoogt. God redt omdat God de machtigen van hun troon stoot en zo niet alleen Maria, maar alle vernederden verheft. En God redt omdat Hij zich het lot van Israël aantrekt. Hij is barmhartig voor het nageslacht van Abraham. Het is een revolutionair lied, dat in het geheel niet past bij de maatschappelijke positie van een jonge zwangere ongehuwde vrouw. Een lied waarin doorklinkt waar Jezus voor staat in zijn handelen. Omgekeerd aan deze wereld. 6

4de Advent: Tijd om te zingen

Lucas 1:57-80

Vandaag lezen we van de geboorte van Johannes. Zijn vader Zacharias is 9 maandenlang met stomheid geslagen, omdat hij het schijnbaar onmogelijke niet kon geloven: dat hij samen met zijn vrouw Elisabeth op hun hoge leeftijd een kind zou krijgen. De belofte van God wordt werkelijkheid. Zacharias heeft een periode van bezinning achter de rug, waarin hij niet kon spreken. De buik van zijn vrouw groeide en hij zag het aan. In hem groeide het besef dat dit kind wel eens van grote betekenis zou kunnen worden. Het moment dat Zacharias weer kan spreken gebeurt bij de naamgeving van het kind. Ze wilden hem eerst volgens de traditie naar zijn vader vernoemen. En hoewel Elisabeth zegt dat hij echt Johannes genoemd zal worden, vragen ze het toch aan Zacharias en zijn antwoord op zijn schrijftablet is: ‘Johannes is zijn naam’. ‘God is genadig.’ Daarna kan Zacharias het hardop zeggen, zijn spraak is terug en hij kan God loven met hart en ziel en hij zingt het uit. Zijn lofzang klinkt, net als die van Maria al eeuwenlang dagelijks in de kloosters. Zacharias zingt van God die de ellende van zijn volk heeft gezien en dat het volk bevrijd zal worden. Dat God een verbond heeft gesloten, al met Abraham, zodat de mensen God zonder angst zouden dienen, levend in zijn nabijheid. En dat dit kind Johannes, belofte voor de toekomst, de wegbereider zal zijn, profeet van de Allerhoogste, die uitgaat voor de reddende kracht die zal stammen uit het huis van David. Johannes, zijn naam is tegelijkertijd opdracht. Laten zien dat God genadig is. Dat als je zijn weg gaat dat dat toekomst betekent, een weg van vrede. Johannes is de wegbereider en hij gaat de mensen oproepen om zich om te keren van doodlopende wegen, van niet tot je bestemming komen, van een leven waarin cynisme hoogtij viert. Dat is de oproep die ook voor ons is. Wat is voor jou de muur waar je doorheen moet? Waar put jij je hoop en verlangen uit? Wat maakt het dat je toch, 7

ondanks dat het onmogelijk lijkt, open wilt blijven staan? Advent als de tijd om stil te vallen en hier bij stil te staan. Johannes is de blikopener, hij verruimt je blik, via zijn boodschap zetten we stappen op de weg van de vrede. Ineke Ras ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

Het lijkt wel of we het in deze tijd drukker hebben dan ooit. Door de tijd heen hebben veel mensen al wijze dingen gezegd over goed omgaan met je tijd. Een greep………….

“De tijd bestaat alleen maar omdat anders alles tegelijk zou gebeuren”. Albert Einstein. “Ook deze tijd zal eenmaal de goede oude tijd heten” Godfried Bomans. “Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten, maar de echo ervan duurt eindeloos”. Moeder Teresa. “Zoek de Heer nu Hij zich laat vinden, roep Hem terwijl Hij nabij is”. Jesaja. “Er is maar één moment dat je op tijd kunt komen. Ben je er niet, dan ben je óf te vroeg, of te laat”. Johan Cruyff. 8

Kerstmis: Tijd voor het licht Johannes 1:1-18 en Lucas 2:1-21 Vandaag vieren we de komst van het licht. Het verhaal begint met: in den beginne. Hé, dat hebben we vaker gehoord… begint Genesis niet ook met ‘In den beginne’? In den beginne was het woord en het woord was God. In het woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het zijn moeilijke zinnen waar je even op moet kauwen. Maar het gaat over de oorsprong, niet in historische zin, zo van eerst was er dit en toen dat, maar de bodem onder ons bestaan, datgene waaruit alles voortkomt. God, woord, licht en leven horen daarin bij elkaar, zijn één. Over het woord zegt Johannes: het is mens geworden en het heeft onder ons gewoond. Dat gaat natuurlijk over Jezus. Jezus als de vleesgeworden liefde van God: wil je weten hoe? Kijk dan naar Jezus. Die maakt God zichtbaar, geeft God letterlijk handen en voeten. Als iemand in staat is God ter sprake te brengen, God zichtbaar te maken, dan is het Jezus wel. U ziet misschien ook het kind in de kribbe al voor u. Dat kind straalt licht uit. Jozef, Maria en een paar herders worden erdoor beschenen. Daaromheen is het donker. Het is eigenlijk hetzelfde licht dat in onze kamers schijnt. Het geeft ons een veilig gevoel. Wij voelen ons veilig bij het Kind van Bethlehem. In gedachten zien we het kindje Jezus in de kribbe liggen. Het is met doeken omwonden en daaraan zien we, dat het pasgeboren is. Dit doen alle Joodse ouders in die tijd met hun pasgeboren kind. Zoals we het even voor ons zien, straalt het kindje Jezus ook licht uit. Zo wordt het kind in de kribbe op tekeningen en schilderijen vaak afgebeeld. Het is eigenlijk hetzelfde licht dat vandaag in onze kamers schijnt, getemperd èn benadrukt door het aangrenzende donker. Een mild licht dat, gelukkig, niet alles laat zien. Licht dat ons in deze donkere wereld een veilig gevoel geeft. En terecht: want als u, als jij in Jezus gelooft, dan is er licht. 9

En dat licht wordt nog veel mooier als je beseft, hoe donker het buiten kan zijn. Licht. Op een dag zal dit licht alles onthullen, ook wat u liever altijd verborgen had willen houden. 'Wees niet bang,' zegt Jezus dan, 'want Ik verkondig u grote blijdschap. Ik ben immers uw Heiland, uw Redder, Verzoener van al uw schuld.' Ere zij God vrede op aarde in de mensen een welbehagen. ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

“Maak je geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last”. Jezus Christus. “Tijd is een rivier, een niet te stuiten stroming van al het geschapenen. Het ene is niet eerder zichtbaar dan op het moment dat het snel voorbij wordt gesleurd en het andere komt eraan drijven om op zijn beurt weer te worden weggeveegd”. Marcus Aurelius. “Houd elke dag 30 minuten vrij voor je zorgen en doe in deze tijd een dutje”. Abraham Lincoln.

Jezus heeft ons overduidelijk op het hart gebonden dat Hij op een onverwacht moment zal terugkomen. Niemand kan het tijdstip van zijn wederkomst voorspellen. "Niemand weet wanneer die dag en dat moment zullen aanbreken, ook de hemelse engelen en de Zoon niet, alleen de Vader weet het." Jezus 10

Het kerstfeest van Marloes en Pieter Ze schelen net een jaar; ze zijn niet alleen zusje en broertje, maar ook dikke vriendjes. Marloes, een klein bijdehandje en Pieter het verlegen jongetje. Marloes verzint vaak de spelletjes en krijgt Pieter zover dat hij al haar opdrachten uitvoert. 'Pieter, wie kan jouw bal het verste weg schoppen?' Marloes schopt meteen. De bal komt terecht vlak voor het tuinhekje van de buurman. Pieter wil nu weleens een keer winnen van Marloes en neemt een enorme aanloop. De triomf staat al op zijn gezicht te lezen. Hij wint, glansrijk. Met een hoop glasgerinkel als gevolg. Een boze buurman, papa en mama, iedereen bemoeit zich ermee en er volgt straf. Eerst excuus aanbieden, dan allebei naar binnen, geen warme chocolademelk, geen toetje vanavond en vroeg naar bed. Pieter vindt het gemis van de warme chocolademelk nog de grootste straf, Marloes het lekkere toetje. 'Ik vind het gemeen hoor, Pieter heeft de ruit kapot geschopt en nu krijg ik ook straf', moppert ze. Jammer voor haar, maar een gezamenlijk spel heeft ook gezamenlijke gevolgen. Boos gaat ze naar haar kamer. Mama kan haar nauwelijks bewegen haar avondgebed te zeggen. Marloes loopt op een lange kronkelige weg, midden tussen onbekende mensen die allemaal een tas bij zich hebben. Sommigen zijn op een scooter, anderen met een fiets, vriendjes uit haar straat skaten roekeloos naast de rijdende auto's. Marloes loopt wat vlugger want ze moet wel haar ouders bijhouden. Broertje Pieter loopt aan hun hand er tussenin. Papa en mama praten met een meneer en mevrouw. Ze gaan allemaal dezelfde kant uit. Dan naderen ze de eerste huizen van de stad. Het kost papa moeite om een hotel te vinden dat nog een kamer beschikbaar heeft. Terwijl papa en mama de tassen uitpakken mogen Marloes en Pieter nog even buiten spelen, als ze maar dicht bij het hotel blijven. Zodra ze buiten zijn zien ze aan de overkant de meneer en mevrouw met wie hun ouders onderweg hadden gepraat.Het lijkt wel of die mevrouw ziek is. Ze gaan ergens een steegje in en aan het eind daarvan ziet Marloes een schuurtje. Daar gaan die beide mensen naar binnen. Marloes is nieuwsgierig, ze pakt Pieter stevig bij de hand en trekt hem mee. In de steeg struikelen ze bijna over wat opgestapelde kerstbomen.

Het schemerdonker maakt hen een beetje bang. Ze durven niet verder. Dicht bij het schuurtje liggen een paar pakken folders waar ze op gaan zitten. Pieter is moe en zakt tegen zijn zusje in slaap. Het is al donker als ze een baby horen huilen. Het geluid komt uit het schuurtje en Marloes, als altijd snel in haar beslissingen, opent voorzichtig de gammele deur. Als aan de grond genageld blijft ze staan. Pieter is wakker geworden en komt achter zijn zusje staan, veilig verscholen. Marloes fluistert: 'Pieter, het is kerstmis, hier! Kijk eens goed, die meneer en mevrouw zijn Jozef en Maria. Zie je ze? Ze zitten daar op het stro. Zij heeft het kindje Jezus in haar armen. Hij ligt lekker warm in de doeken die ze om hem heen geslagen heeft. Daar staan de os en de ezel en de schaapjes, en daar komen ook de herders'. Maria wenkt de kinderen dichterbij. Marloes, eerbiedig, durft niet te praten. Maria zegt dat Jezus alles goed zal maken, hun stoute dingen wil Hij vergeven. En zij, Marloes en Pieter, mogen alles aan iedereen vertellen. Zij horen engelen een prachtig lied zingen over vrede. Er is muziek. Het melodietje lijkt op haar speeldoosje …Ze hoort een bekende stem: 'Marloes, Marloes, word eens wakker!' Wakker? Marloes opent verbaasd haar ogen. Haar moeder streelt haar wang en houdt haar handje vast. Marloes is meteen klaarwakker, ze heeft zo veel te vertellen! 'Mama, ik en Pieter waren op het kerstfeest, in de schuur achter de kerstbomen. En Maria was er ook en Jozef en het kindje Jezus, en de os en de ezel en de engelen. Mama, het was zó mooi'. 'En Maria zei tegen me dat het kindje Jezus alles goed zal maken en Pieter en ik stonden er heel dicht bij. En toen, en toen …' Opeens weet ze het niet meer, begrijpt dat ze gedroomd heeft. Pieter snapt er niets van. Hij is helemáál niet bij het kerstfeest geweest, heeft geen kindje, os of ezel gezien. Daar weet zijn moeder wel wat op. 'Marloes, Pieter, gaan jullie maar mee naar beneden. Dan gaan wij meteen het kerstverhaal uit jullie kinderbijbel lezen, dan begrijpt Pieter het ook beter. Ze licht snel haar man in, die de kinderen op schoot neemt en meeluistert naar het aloude verhaal over de geboorte van Jezus, over de vrede die Hij heeft gebracht in harten van mensen die Hem liefhebben. Marloes is haar droom nog niet vergeten als zij zegt: 'Zie je nou wel, dat zei Maria ook al'. (Uit Honigdroppels door Riet Elmendorp – Waardenburg) 12

Oud en Nieuw: “tijd om te overdenken en naar de toekomst te kijken”. “Oud en Nieuw” als de klok 12 uur slaat laten we 2015 achter ons en gaan we de drempel van 2016 over. “Oud en nieuw” zijn tegengestelde woorden, net als “dag en nacht” en “zwart en wit”. Maar geldt dat wel voor het oude en nieuwe jaar? Loopt het niet in elkaar over? Want wat wordt er eigenlijk nieuw in het nieuwe jaar? Een nieuw jaartal, een nieuwe agenda, nieuwe voornemens (die misschien toch weer sneuvelen) enz. maar wat is er nieuw aan? Meestal gaan we op de oude voet verder. Professor Bavinck zei ooit: “Het nieuwe jaar is bij de aanvang al tot op de draad versleten, omdat het nu eenmaal alle spanningen, zorgen, moeilijkheden van het oude in zijn schoot geworpen krijgt”. Kortom: ook in het nieuwe jaar blijft het oude ons achtervolgen…. Maar God zegt: “Zie, Ik maak alle dingen nieuw”. Het staat in de tegenwoordige tijd! God is daar nu al mee bezig. Hij is daar altijd mee bezig: om nieuw te maken en te herscheppen. Die vernieuwing begint dus al hier en nu. Paulus brengt dat krachtig onder woorden in 2 Korinte 5:17 ‘Daarom ook is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen.’ Eén zijn met Christus, en dat ben je als je door het geloof aan Hem bent verbonden, als niet meer je eigen ik, je eigen ego op de troon zit, maar Hij de kern vormt van je bestaan; dan ben je een nieuwe schepping. Michel van der Plas, een voormalig journalist, maar ook tekstschrijver voor menig cabaretier, was tegelijk ook een gelovig mens, die ook zo kon twijfelen. In zijn dichtbundel is hij daar eerlijk in. Heel eerlijk. Wat is dat bevrijdend als mensen zich niet mooier voordoen dan ze zijn. Als ze echt zijn, ook in hun worstelingen en twijfels, in hun strijd. Maar in het laatste gedicht laat Van der Plas die twijfels voor wat ze zijn en richt hij zich op God en zijn toekomst. Hij trekt daarin de vergelijking met Noach. Het raakte mij diep. Laat het de richting voor ons allemaal zijn, ook voor 2016.

Ineke Ras

13

Toekomstdromen Leven als Noach aandachtig, wakker en welgemoed: weten dat God almachtig eenmaal zijn wonderen doet; weten dat Hij zal verschijnen, eindelijk onverhuld, als het geluk van de zijnen dat hen voor eeuwig vervult. Waakzaam de hemel afspeuren naar zijn getuigenis. Elke dag kan het gebeuren dat daar een teken is. Muren niet langer verduren, luisteren naar het heelal, vogels van hoop uitsturen of Hij nu komen zal. Leven met toekomstdromen boven de aarde en de tijd. God zal ons overkomen en zijn barmhartigheid.

14

Landelijke thema dienst 31 januari 2016 Het thema van deze dienst is “Een hoopvolle toekomst”. Het Bijbelwoord is: Genesis 15:1-6. Het is heel fijn om met elkaar een thema dienst neer te zetten onder Gods leiding. Denkt u dus alvast over het thema na. Mocht u iets vinden in welke vorm dan ook, wat kan bijdragen aan deze dienst, laat dit dan even weten aan herder Ras. Dit kan natuurlijk ook via uw voorganger. U kunt denken aan een gedicht, maar ook aan een mooie foto of een mooie tekst. We kunnen gebruik maken van een beamer waarmee we de foto’s of anderszins in het groot op de muur kunnen laten zien tijdens de dienst. U kunt ook denken aan een lied, een Bijbelwoord, of een belevenis. Laat het thema onder gebed plaats nemen in uw hart en ziel en doe mee die zondag zodat we als gemeente samen God kunnen eren. Voor materiaal, ideeën, medewerking e.d. kunt u contact opnemen met: Ineke Ras Tom Kranenburgstraat 156 1602 VP Enkhuizen Tel. 02280315029 Email: [email protected] ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

Uitnodiging voor de Senioren dag 11 maart 2016 te Zeist 11.00 uur Welkom op de senioren dag zijn: alle broeders en zusters vanaf 65 jaar en hun partner ook als deze jonger is dan 65. Mocht u iemand die vervoer afhankelijk is willen brengen en blijven is dit geen probleem. Wilt u het gewoon eens mee maken en een handje kunnen helpen bent u welkom. Geef u wel even op. Wilt u komen, laat dit dan even weten aan uw voorganger of rechtstreeks bij mij. Vriendelijke groet Els de Graaf, 035 5234042, [email protected] 15

Om te onthouden 06 december 13 december 14 december

14 december 20 december

19.30 uur

Zeist

2e advent 3e advent 50 jarig huwelijk Hans/Els den Haan de Doelman 27 1507CT Zaandam Bestuursvergadering 4e advent

Januari 2016 Lepra maand 11 januari 10 januari

19.30 uur 10.30 uur

17 januari 17 januari 31 januari

10.00 uur 10.00 uur 10.30 uur

Zeist Zeist

Bestuursvergadering Landelijkkoor en aansluitend repetitie Enkhuizen Kerkendag Zuiderkerk Zeist Kerkendag Oosterkerk Zeist Landelijke dienst, Themadienst

Het nummer van februari van de Bazuin Sions/Militia Christi wordt vervangen door het 40 dagen boekje. Dus heeft u mededelingen voor maart geef die dan tijdig door zodat we deze kunnen plaatsen in het januari nummer. Redactie. Redactie adres De Bazuin Sions: A. Wolthuis, Westland 9, 2751 EL Moerkapelle Redactie adres Militia Christi: Sonja Stroosnijder, Novemberstraat 70, 1335 GC Almere e-mail adres: [email protected] Rekening nummer GvAC : NL62 RABO 0162128231 (Rabobank te Apeldoorn) Website: http://www.apostolisch.nl/ Verantwoordelijk voor de inhoud: A. Wolthuis