Right! Tijdschrift voor de Rechten van het Kind

Right! Tijdschrift voor de Rechten van het Kind

G u li s ta n , 1 8 ja a r, g e b o r e n in A M e d e la n d r m e n ië e r s in d s 1 1 ja a r

GEEF OM EEN KIND ALS GULISTAN KOM OOK IN ACTIE! GA NA AR DEFENCE FOR CHILDREN.NL

De leden van Wij Blijven! horen hier “Dit is de eerste dag in mijn leven dat ik me niet zo apart voel”, zei een meisje opgetogen op de s­ tart­bijeenkomst van Wij Blijven! “En ik heb een nieuwe vriendin gevonden. Zij heeft ­hetzelfde als ik.” Het meisje verwoordde wat ik zag op de eerste bijeenkomst van Wij Blijven! in het Kinderrechtenhuis: heel veel kinderen die elkaar vonden. Enerzijds in de herkenning van de p ­ roblemen: de tergende onzekerheid, de grote angst om na jarenlang verblijf in Nederland toch nog uitgezet te worden en alles wat ze lief en vertrouwd is te moeten v­ erlaten. En anderzijds de opluchting dat Defence for Children hun lot ter harte neemt. De leden van Wij Blijven! zijn meisjes en jongens zoals Sahar. Ze zijn vernederlandst en horen hier. Niet omdat het gevaarlijk kan zijn in hun land van herkomst, maar omdat ze recht hebben op erkenning van hun worteling in Nederland. Behalve Nederlands, zijn deze kinderen ook Syrisch, Azerisch, Iraans of Surinaams. En die mengeling van ­culturen maakt juist dat Nederland zo ontzettend rijk is. En dan bedoel ik ook rijk in de letterlijke zin van het woord. Het zijn jongeren die we nodig hebben, die staan te trappelen om een bijdrage te leveren aan de welvaart en het welzijn in Nederland. Handen aan het bed, monteurs onder de auto, docenten voor de klas: alles wat we nodig hebben in dit land, hebben deze kinderen in huis. Of, zoals president Obama over zijn ambitieuze migratie­ hervormingsplan, the Dreamact, zegt: “it is not only the right thing to do for talented young people who seek to serve a country they know as their own, it is the right thing for the United States of America. Our nation is enriched by their talents and would benefit from the success of their efforts.” Defence for Children zoekt steun om de jongeren van Wij Blijven! de plek te geven die ze verdienen. Die steun komt van u. Kijk op www.defenceforchildren.nl hoe u daarbij kunt helpen. Samen maken we het waar.

start campagne Wij Blijven! Het begon allemaal op de helpdesk van Defence for Children. Steeds vaker meldden zich daar kinderen die al heel erg lang in Nederland waren en nog altijd geen verblijfsvergunning hadden. Er moest wat gebeuren. Dat vond ook de VARA-Ombudsman. Hij maakte Nederland Zwaait Uit; een serie filmpjes over kinderen die na lang verblijf uitgezet dreigden te worden. Ter afsluiting van die actie mochten de jongeren in de studio bij VARA Uitgesproken toelichten waarom ze in Nederland thuishoren. Ze maakten daar ook de oprichting van Wij Blijven! bekend.

Bij VARA Uitgesproken werd de oprichting van Wij Blijven! bekendgemaakt. Er kwamen honderden reacties op de uitzending, zowel van nieuwe leden van Wij Blijven! als van mensen die hen wilden steunen. Op 22 mei 2011 werd er in het Kinderrechtenhuis een startbijeenkomst gehouden om ideeën voor acties te ontwikkelen. De jongste kinderen gingen aan de slag met spandoeken. De iets oudere kinderen dachten mee over slogans en over het beeld dat ze in hun campagne over zichzelf willen neerzetten: ‘We zijn niet zielig maar juist sterk’. Maar toch ook: ‘de mensen moeten wel snappen dat het niet onze schuld is’.

Aloys van Rest directeur Defence for Children

COLOFON Dit is een special van Right! Tijdschrift voor de Rechten van het Kind. Defence for Children Postbus 11103, 2301 EC Leiden Tel: (071) 516 09 80 [email protected] www.defenceforchildren.nl

2

Samenstelling: Sabine de Jong Eindredactie: Carla van Os & Jolien Verweij

Met dank aan: Margrite Kalverboer, Martine Goeman, Janneke de Lange, Jorg Werner, alle leden van Wij Blijven! Druk: Stenco, Amsterdam

Beeld: Bianca Sistermans (pagina 2) VARA (pagina 2 en 4) Sander Nieuwenhuys (pagina 6 t/m 9) Hans Molenaar (pagina 10 t/m 12) Ontwerp & opmaak: Nulduizend, Den Haag

Right! Special

Oplage: 35.000 21e jaargang, nummer 3, augustus 2011 © 2011

Wat is en doet Wij Blijven!? Defence for Wij Blijven! is een door eniging voor Children opgerichte ver die langer dan vijf kinderen en jongeren maar nog geen jaar in Nederland zijn, bben. Via acties en verblijfs­vergunning he strijden de jongeren publiciteits­campagnes unning. voor een verblijfsverg Vreemdelingenwet Ze willen dat er in de voor alle kinderen een s­ peciale regel komt zijn. Die horen hier die al lang in Nederland n blijven. thuis en moeten kunne

Wie zijn de le den van Wij Blijven!?

De kinderen en jonge ren van Wij Blijven! zijn net zo gewoon en net zo verschillend als hun leeftijdsgenoten. Ze spreken goed Nederlands, gaan na ar school en houden van voetbal, dansen Justin Bieber. Ze hebb of en één grote wens: ee n verblijfsvergunning. Met elkaar hebben de leden gemeen dat ze daar al lange tijd over in onzekerheid leven. Van de honderden kin deren die zich i­nmidd hebben aangesloten els bij Wij Blijven! is driek wart al langer dan acht jaar in Nederland . Bijna een derde van de kinderen is zelfs in Nederland geboren.

eren moeten blijven? Waarom zo uden deze kind ren. Omdat hen Heel simpel: omdat ze hier thuisho chtenverdrag. Als de erre Kind uit­zetten in strijd is met het n er veel rechten zulle ten, verla kinderen het land moeten respect voor op t rech het ls geschonden worden. Zoa roeien is het opg van el erde je identiteit (artikel 8). Ond kinderen die de van l Vee . vormen van je eigen identiteit nd dan ze erla Ned in er lang n lid zijn van Wij Blijven! leve titeit is iden Hun d. oon gew in enig ander land hebben r ook het Maa . ving enle sam e gevormd in de Nederlands is in 16) kel (arti acy priv de recht op bescherming van een kent bete tten uitze nd erla het geding: een kind Ned . kind een van en élev priv ernstige schending van het ol, scho r naa t gaa n lede en!Blijv Het merendeel van de Wij nd eren alsnog Nederla als de overheid besluit om de kind ijs (artikel 28) in het erw ond op uit te zetten, is hun recht behalve een nieuwe land ere geding omdat ze in het and

Waar kan ik meer informatie vinden over deze actie? Op de website www.defenceforchildren.nl is een speciale pagina over Wij Blijven! Daar staat steeds de laatste informatie. Wie zich op de website aanmeldt voor de nieuwsbrief, krijgt de belangrijkste ­ontwikkelingen bovendien elke twee weken in de mailbox.

ysteem moeten aanleren taal ook een heel nieuw school­s maal opnieuw moeten en dat vaak betekent dat ze hele beginnen. tten, levert ernstige Kinderen na vijf jaar alsnog uitze van een kind, zo concluling ikke schade op voor de ontw & Zijlstra. Uitzetten na deren onderzoekers Kalverboer artikel 6 van het lang verblijf is dan ook in strijd met ontwikkeling. op t rech het : Kinderrechtenverdrag niet alleen in hun is den hou hier De Wij Blijven!-leden het waardevol zijn. zou nd erla Ned r eigen belang, ook voo e zijn om de kinderen Na jaren van opleiding zou het zond for Children directeur Nederland uit te zetten. Defence op pagina 2: “Het zijn Aloys van Rest zegt in zijn column staan te trappelen om jongeren die we nodig hebben, die aart en het welzijn van een bijdrage te leveren aan de welv Nederland”.

Hoezo Schuld ig of Onschu ld ig?

De campagne van Wij Blijven! vraa gt aandacht voor het feit dat de leden van Wij Blijven! onschu ldig zijn aan hun lange verblijf in Nederland. Zij hebben niet gek ozen om hier te blijven, dat waren de noodgedwongen keuz es van hun ouders. Lang verblijf komt ook omdat de proc edures in Nederland heel erg lang duren en terugkeer vaak moe ilijk te regelen is. Daarom mogen deze kinderen niet onschu ldig veroordeeld worden tot een ‘enkeltje het land uit’.

Right! Special

3

Honderden kinderen verenigd in Wij Blijven! Alle kinderen die al langer dan vijf jaar in Nederland zijn en nog geen verblijfsvergunning hebben, kunnen zich op www.defenceforchildren.nl aanmelden voor Wij Blijven!

Samen met Defence for Children zet Wij Blijven! zich in voor een nieuwe regel in de Vreemdelingenwet die hen een verblijfs­ vergunning moet gaan geven.

Samen in de studio: VARA Uitgesproken Onder de titel ‘Nederland zwaait uit’ is de VARA een grote uitzwaaiactie gestart om gewortelde kinderen en jongeren niet onopgemerkt het land uit te laten zetten. Met korte filmpjes geeft de VARA een gezicht aan de kinderen en hun verhalen. Enkele leden van Wij Blijven! werkten mee aan deze actie en waren op 6 mei 2011 te gast bij het actualiteitenprogramma Uitgesproken! van de VARA. De jongeren hebben hun eerste actie-ideeën voor Wij Blijven! op televisie uitgelegd. Het liefst zouden ze een gesprek met Minister Leers willen: “Pas als je elkaar in de ogen kijkt, voel je echt wat er gezegd wordt.”

Dorp in VERZEt Het Drentse dorp Aalden (gemeente Coevorden) kwam in juli 2011 in actie om te protesteren tegen de beslissing van minister Leers om de Afghaanse Wij Blijven!-leden Amina (9) en haar broer Dawud (11) uit te zetten. Schoolgenootjes gingen langs de deuren om te vragen of iedereen een e-mail wilde sturen naar minister Leers en een auto met luidspreker reed door het dorp om iedereen op te roepen mee te demonstreren. Ook de burgemeester van Coevorden, Bert Bouwmeester, deed mee. Hij vroeg minister Leers van Immigratie en Asiel of de ­kinderen toch mogen blijven. 4

Helaas zei de minister ‘nee’. De ­burgemeester heeft toen zijn politieagenten verboden om mee te werken aan de uitzetting van de familie. Dawud was een baby toen zijn ouders hem meenamen uit Afghanistan, Amina is hier zelfs geboren. Amina vertelde in het Jeugdjournaal van 18 juli 2011 dat Afghanistan te onveilig is om naar terug te keren: “Er is oorlog enzo”. Eerder had ze in een uitzending van VARA Uitgesproken op 6 mei 2011 ook al uitgelegd waarom ze niet in Afghanistan wilde wonen: “In Afghanistan moet ik een burka aan. Dat is een hele lange soort jurk waarbij je alleen mijn ogen kan zien. Dat wil ik niet. Ik voel me in Nederland helemaal thuis.”

Right! Special

Hoe Nederlands moet je zijn? Wanneer vinden we een asiel­zoekerskind zo Nederlands dat hij of zij mag blijven? Tot nu toe vindt het kabinet dat kinderen niet in Nederland mogen blijven als ze hier lang zijn. Veel Tweede Kamerleden vinden van wel en dan komt vaak het argument ‘vernederlandst’ om de hoek kijken.

Actie voor Mauro De achttienjarige Mauro is lid van Wij Blijven! Op 28 juni 2011 voerden Defence for Children samen met zijn voetbalclub, S.V. Oostrum, actie tegen zijn uitzetting op Het Plein in Den Haag. Mauro was tien jaar toen hij als alleenstaande minderjarige asielzoeker vanuit Angola naar Nederland kwam. Sinds zijn twaalfde woont hij in een Limburgs pleeggezin. Na jarenlange onzekerheid kregen Mauro en zijn pleegouders te horen dat hij terug moet naar Angola. Door de langdurige verblijfsprocedures is Mauro ­volkomen geworteld in de Nederlandse samenleving en bovenal is hij bijzonder gehecht aan zijn pleegouders en pleegbroertje. Defence for Children vindt dat Mauro’s recht op respect voor zijn gezinsleven en andere kinderrechten ernstig worden geschonden als hij uitgezet zou worden. Kamerleden van de SP, PvdA, CDA, VVD, D66, GroenLinks en de ChristenUnie steunen de actie voor Mauro en zetten hun steun kracht bij door een partijtje met Mauro en zijn vrienden te voetballen. Verrassende steun kwam er van de Kinderombudsman, ook hij vindt dat Mauro moet blijven.

Maar waarom mag een kind alleen maar blijven als het bewijst aangepast en door en door Nederlands te zijn? En wanneer ben je dat? Als je je op denigrerende wijze uitlaat over bepaalde bevolkingsgroepen die in Nederland wonen? Als je al onze nationale feest­ dagen kent en de namen van onze prinsesjes? Of moet je cultuurminnend zijn en meelopen in de Mars der Beschaving? Aan kinderen die hier met of zonder hun ouders naartoe komen, worden eisen gesteld die tegen hun ontwikkelingsbelang indruisen. We verwachten aanpassingen die we van kinderen die als Nederlander zijn geboren, niet vragen. Bij hen koesteren we juist hun diversiteit. Kinderen die zich durven te uiten vinden we fantastisch. Je onderscheiden omdat je kunt zingen en onder de tattoo’s zit. Omdat je je te buiten gaat in (oh, oh) Cherso, maar ook omdat je andere talenten hebt. Asielzoekerskinderen in Nederland krijgen een andere boodschap: als ik het goed doe op school en mijn best doe om niet op te vallen, als ik me maar aanpas aan de norm, dan mag ik misschien in Nederland blijven. Als ik maar doe alsof ik geen achtergrond en historie heb, geen culturele roots. Als ik mijn herkomst verstop, mag ik misschien wel blijven.

Laat kinderen alsjeblieft hun eigenheid behouden. Je mag hier blijven omdat je leven en toekomst hier liggen. Omdat je, wat je onderscheidt, niet kunt laten zien in het land waar je vandaan komt. Je mag hier blijven omdat je hier niet onzichtbaar hoeft te zijn, zoals in het land waar je vandaan komt. Je mag in Nederland blijven omdat je bent zoals je bent.

Margrite Kalverboer Orthopedagoog aan de Rijksuniversiteit Groningen. Deed onderzoek naar de schade die kinderen oplopen als zij na vijf jaar verblijf alsnog worden uitgezet.

Right! Special

5

Door Sabine de Jong

Ze haalde een van de hoogste cijfers voor het havo-eindexamen Nederlands, haar lievelingsprogramma op tv is Ik Hou van Holland en ze praat met een onvervalst West-Fries accent. Toch mag de Koerdische Gulistan Gudojev (18) niet in Nederland blijven. Ze moet terug naar Armenië, het land waar ze eigenlijk niets meer van weet. Zo tegen het middaguur wordt de vader van Gulistan zenuw­ achtig. Hij krijgt last van zijn maag, loopt te ijsberen door de kamer en kijkt voortdurend uit het raam. Als rond één uur de postbode de brievenbus laat klepperen, vraagt vader Jamal aan Gulistan of zij alsjeblieft de brieven eruit wil halen. Hijzelf durft niet meer, uit angst dat er op een dag een brief komt dat ze het land uit moeten, terug naar Armenië; het land waar ze bijna elf jaar geleden uit zijn weggevlucht.

“Mijn moeder raakt altijd erg van streek als we praten over wat er vorig jaar is gebeurd.” ‘Dit mag niemand over een medemens zeggen’ “Vandaag wonen we precies een jaar in dit huis”, vertelt Gulistan. Ze zit ontspannen op de roodleren bank in het huis dat vrienden voor de familie hebben gehuurd. “Het is fijn om een vaste plek te hebben. Sinds we bijna elf jaar geleden in Nederland aan­kwamen, heb ik op tien verschillende plekken gewoond.” Terwijl ze op haar vingers de woonplaatsen afgaat, staart moeder Zadê apathisch naar het zwarte televisiescherm. Als Gulistan haar negende vinger omhoog houdt terwijl ze vertelt over vertrekcentrum Ter Apel, de plek waar ze vorig jaar een

6

paar weken heeft gewoond, gaat er een rilling door het lichaam van haar moeder. Gulistans blik kruist die van haar broer Amer (24), die haast onzichtbaar zijn hoofd schudt. “Mijn moeder raakt altijd erg van streek als we praten over wat er vorig jaar is gebeurd”, ­fluistert Gulistan. “Ik heb zelf ook nog steeds moeite om erover te praten.” In plaats van praten heeft Gulistan daarom een brief geschreven waarin ze in heldere woorden omschrijft hoe zijzelf, haar vader en moeder en haar jongste broer, ’s ochtends vroeg door de vreemdelingenpolitie van hun bed werden gelicht. “Er stonden heel veel politieauto’s voor de deur”, begint Gulistan haar brief. “Een vrouw van de vreemdelingenpolitie zag mij en zei tegen haar collega’s: ‘Hier is er ook eentje’.” Gulistan vertelt dat ze nog vaak terugdenkt aan dat zinnetje. “Dit mag niemand over een medemens zeggen, ik heb ook gevoelens.” ‘Ik kon het echt niet aanhoren’ Terwijl de vreemdelingenpolitie toekijkt als Gulistan zich aankleedt, hoort ze in de andere kamer haar moeder huilen en schreeuwen. “Ik vroeg of ik mijn moeder mocht zien maar dat mocht niet. Het enige wat die vrouw zei was dat ik nooit meer terug zou keren naar mijn huis.” Gulistan wordt in een politieauto gezet en ziet vanachter de ramen hoe haar moeder naar buiten gesleept wordt. “Mijn moeder was flauwgevallen (…) van de angst.” Alle familieleden, op broer Osman (25) na die toevallig even daarvoor al naar school was vertrokken, worden elk in een aparte politiecel gestopt. “In de cel kon je niets zien, alleen horen.”

Right! Special

Gulistan hoort haar vader, moeder en broer roepen. “Ik kon het echt niet aanhoren en heb een uur lang geschreeuwd, gehuild en op de deur gebonsd, mijn handen en voeten werden bont en blauw, maar niemand die mij antwoordde.” Na 33 uur in de cel te hebben gezeten, worden Gulistan en haar moeder naar het vertrekcentrum in Ter Apel gebracht, haar vader en broer blijven achter in hun cel. Pas lange tijd na hun aankomst in Ter Apel krijgen Gulistan en haar moeder te horen dat vader en broer naar een detentiecentrum zijn overgebracht, waar ze maanden zouden vastzitten. Als Gulistan hierover vertelt begint haar moeder heftig heen en weer te bewegen. “Door wat er gebeurde met de vreemdelingenpolitie, kwamen alle herinne­ringen aan de tijd in Armenië weer terug. Mijn derde broer en vader zijn daar in de gevangenis terecht gekomen. Mijn vader is vrijgelaten, mijn broer is er vermoord.”

“De rechter vond dat wat er gebeurd was, nooit had mogen gebeuren.” Terwijl Gulistan en haar moeder in vertrekcentrum Ter Apel zitten, weten haar vriendinnen op school van niets. “Opeens was haar stoel in de klas leeg”, herinnert vriendin Laura Hauwert (18) zich nog. Ze zit samen met Gulistan en twee andere vriendinnen aan een tafeltje op het terrasje waar de vriendinnen vaak afspreken voordat ze gaan winkelen of een bioscoopfilm bezoeken. Hauwert: “Ik was bang dat ze nooit meer terug zou komen”. Gulistan krijgt uiteindelijk toestemming om in haar eentje terug te keren naar hun huis in Noord-Holland zodat ze haar school niet al te lang hoeft te onderbreken. Eenmaal thuis schrijft ze een

Schade in de ontwikkeling Orthopedagoog Margrite Kalverboer van de Rijksuniversiteit Groningen heeft in onderzoek aangetoond dat kinderen na ongeveer vijf jaar verblijf in een land zo geworteld zijn geraakt dat uitzetting na die tijd meestal schade oplevert voor de ontwikkeling van een kind.  “Op een leeftijd van een volwassene is vijf jaar misschien niet zo lang maar als je kijkt naar het leven van een kind is dat een immense tijd”, licht Kalverboer toe. “Kinderen die hier lang wonen, krijgen een plekje in de samenleving. Hun identiteit wordt ook gevormd door de samenleving waarin ze leven en de taal die ze spreken. Het is belangrijk dat kinderen een stabiel toekomstperspectief hebben.” Kalverboer vertelt dat een verhuizing voor Nederlandse ­kinderen al een van de ingrijpendste gebeurtenissen uit hun leven is, “laat staan voor deze jongeren die misschien wel terug moeten naar een land dat ze niet kennen en voor hen net zo vreemd is als voor ons”. Ze onderstreept dat vreemdelingenprocedures korter en ­zorgvuldiger moeten worden zodat kinderen niet meer jarenlang in onzekerheid leven. “De schade die kinderen oplopen als zij na langdurig verblijf in Nederland gedwongen worden uitgezet”, dr. M.E. Kalverboer & drs. A.E. Zijlstra, Rijksuniversiteit Groningen: april 2006.

Right! Special

7

brief aan een rechter over de arrestatie en de behandeling door de vreemdelingenpolitie. De rechter vond dat wat er gebeurd was, nooit had mogen gebeuren. ‘Dat komt door de stress’ Als alle gezinsleden na een paar maanden weer worden vrijgelaten omdat ze niet konden worden uitgezet, blijkt dat de gebeurtenissen bij iedereen hun sporen hebben nagelaten: tot op de dag van vandaag heeft elk gezinslid psychische hulp. Vader geeft dagelijks over. Dat komt door de stress, aldus de huisarts. Moeder Zadê is er het ernstigst aan toe; de arrestatie door de vreemdelingenpolitie bleek de genadeklap na jaren van stress en onzekerheid. Op dit moment kan ze niet veel meer dan op de bank zitten, huilen en af en toe wat mompelen. “Ik ben mijn moeder kwijtgeraakt door wat er vorig jaar gebeurde”, zegt

Kinderrechten in het geding

De Wij Blijven!-leden; kinderen en jongeren zoals Gulistan die al jaren in Nederland wonen maar nog geen verblijfsvergunning hebben, hebben het recht om in Nederland te blijven. De Nederlandse Staat heeft zich namelijk, door het ondertekenen van het Kinderrechtenverdrag, verplicht om zich te houden aan de artikelen van het Verdrag. Artikel 6 van het Kinderrechtenverdrag beschermt de ontwikkeling van het kind, artikel 8 geeft het kind recht op respect voor zijn identiteit en artikel 16 beschermt het privéleven. Al die rechten worden geschonden als deze kinderen worden uitgezet.

8

Gulistan zachtjes. “Ik mis haar nog elke dag.” Haar moeder moet eigenlijk worden opgenomen in een psychiatrische kliniek maar dat willen de gezinsleden niet. Dat zou namelijk betekenen dat ze hun moeder niet alleen geestelijk, maar ook nog eens fysiek zouden kwijtraken. “We zijn hier naartoe gevlucht om wat we allemaal hebben meegemaakt in Armenië”, zegt broer Amer. “Maar hier in Nederland hebben we eigenlijk een nog veel groter trauma opgelopen”.

“Ik ben zo vaak teleurgesteld dat ik niet meer aan een toekomst durf te denken.” ‘Een verblijfsvergunning kan ik je helaas niet geven’ De taken die haar moeder voorheen zo goed vervulde, heeft Gulistan nu overgenomen. Ze belt vaak met de Immigratie en Naturalisatiedienst (IND), kijkt samen met de ­advocaat naar de procedures die er nog lopen en zorgt ervoor dat het huis op orde is. En naast al die werkzaamheden slaagde ze er afgelopen mei ook nog in om haar havo-examen te halen. Met een van de hoogste cijfers voor Nederlands en een negen voor het m ­ ondeling Duits. Na de zomervakantie start ze met de studie HBO Rechten. Haar mentor van de middelbare school is ervan overtuigd dat het haar gaat lukken. “Ik heb zoveel respect voor hoe je dit allemaal voor elkaar hebt gekregen”, zegt hij in zijn toespraak bij haar diploma-uitreiking. “Zie dit diploma als een verdiend cadeau. Hoewel het grootste cadeau natuurlijk een verblijfs­ vergunning is, maar dat kan ik je helaas niet geven.”

Right! Special

volgens hem al alles aan doen om te voorkomen dat kinderen te lang in Nederland blijven zonder verblijfsvergunning. Maar de officiële cijfers laten zien dat dat laatste nog niet echt gelukt is. Honderden kinderen wachten al jaren op zekerheid.

“Ik ben zelfs zo Nederlands dat ik direct een deksel op de koektrommel leg als iedereen één koekje heeft gehad.” “Voor al die kinderen werkt het beleid om snel duidelijkheid te creëren, blijkbaar nog niet”, vindt Aloys van Rest, directeur van Defence for Children, “Voor hen moet er in de tussentijd een oplossing komen. Zij zijn geworteld geraakt in de Nederlandse samenleving en horen hier”. Gulistans vriendinnen zijn het met hem eens. Laura: “Gulistan hoort gewoon hier. Ze scoorde zelfs twee punten hoger op het eindexamen Nederlands dan ik.” “Wie is er nou de echte Nederlander?”, grapt Gulistan. “Ik ben zelfs zo Nederlands dat ik direct een deksel op de koektrommel leg als iedereen één koekje heeft gehad”, voegt ze er gierend van de lach aan toe.

“We hebben honderden handtekeningen opgehaald.” De voorzichtige glimlach die er op het gezicht van Gulistan verscheen, verdwijnt weer. Twee doffe ogen kijken de zaal in, waar haar vader net zijn tranen wegveegt. Van trots, zo zou hij later zeggen. Haar twee broers zitten in hun mooiste kleren naast hun vader. “Als dit allemaal niet zou zijn gebeurd, had Gulistan vast en zeker haar gymnasiumdiploma gehaald”, zegt broer Osman. Het moet gek zijn om iedereen te horen praten over de nieuwe tijd die aanbreekt en de spannende toekomst die op de deur klopt. Voor Gulistan is die toekomst onzeker. “Ik ben zo vaak teleurgesteld dat ik niet meer aan een toekomst durf te denken”, vertelt Gulistan achteraf. “Ik denk tegenwoordig in kleine stapjes. Dit jaar begin ik met mijn rechtenstudie, daarna zie ik wel hoe het gaat.” ‘Er moet een oplossing komen’ De mentor van de middelbare school, de vriendinnen van Gulistan, de buurtbewoners, niemand snapt waarom Gulistan hier niet zou mogen blijven. Een meerderheid van de Tweede Kamer is het met hen eens; zij stemden voor een motie van Tweede Kamerleden Hans Spekman (PvdA) en Ed Anker (ChristenUnie) om gewortelde kinderen hier te laten blijven. Helaas gaf de minister van Immigratie & Asiel geen gehoor aan de oproep om het beleid zo te veranderen dat er in de Vreemdelingenwet een speciale regel komt voor alle kinderen die al lang in Nederland zijn. De PvdA werkt daarom aan een wetsvoorstel om alsnog te zorgen dat de regel er komt. Minister Leers is tegen zo’n regel. In een reactie op de motie schrijft hij dat gezinnen dan niet meer gestimuleerd zouden worden om terug te keren naar hun land van herkomst. Het kabinet zou er

De vriendinnen wilden de regering laten weten dat Gulistan in Nederland thuishoort en besloten actie te voeren. Er werden brieven geschreven waarin de regering werd verteld dat Gulistan in Nederland moest blijven. “En we hebben honderden handtekeningen van school- en buurtgenootjes opgehaald”, vertelt vriendin Elisa Colon (17). Maar het hielp allemaal niets. “Al vanaf de basisschool is Gulistan bezig met een verblijfsvergunning en nu, na ons eindexamen, is er nog steeds niets veranderd”, vertelt Judith Fenijn (18), een van de beste vriendinnen van Gulistan. ‘Wie is er nou de echte Nederlander?’ Voor de rechtenstudie van start gaat, heeft Gulistan eerst ­vakantie. “Daar zie ik best wel tegenop. Thuis is het niet fijn maar ik voel me ook schuldig als ik naar buiten ga terwijl het eigenlijk niet echt hoeft.” Toch doet ze het af en toe; het huis verlaten. Om wat te fietsen bijvoorbeeld, of om met vriendinnen af te spreken. Hoewel die goed op de hoogte zijn van de situatie waarin Gulistan zich bevindt, heeft ze het er bijna nooit over met hen. “Ik vind het fijn dat ik bij hen gewoon vrolijk kan zijn.” En dus gaat het gesprek al snel over zaken waar bijna elk meisje van achttien over praat. Zoals de bioscoopfilm die binnenkort bezocht wordt, de leraar die “wel een beetje lijkt op dat konijn uit Alice in Wonderland” en die ene leuke jongen. “Maar dat is nog geheim hoor!”

Gulistan op televisie

Gulistan was een van de kandidaten van het VPRO-pro­ gram­ma Weg van Nederland dat werd uitgezonden op donderdag 1 september om 20.25 uur op Nederland 3.

Right! Special

9

Gayana Zangojan

Mijn naam:

16 jaar

Mijn leeftijd:

Armenië

Ik ben geboren in: Mijn hobby’s:

Muziek, zingen, pen dansen en mensen hel Titanic

Mijn favoriete film: Mijn lievelingsdier:

Tijger

s eten (veel Macaroni en Armeen kip)

Mijn lievelingseten: Mijn favoriete drankje: Later word ik:

Appelsap

Mo deontwerpster

Mijn naa

Mijn leef

Ik ben ge Mijn idoo

Mijn hob

Mijn lieve Mijn lievel

Mijn lievel

Later word

Wat is je g

Mijn naam: Mijn leeftijd:

8 jaar

Ik ben geboren in: Mijn favoriete boek:

Doornroosje

Op tv kijk ik naar: Mijn Lievelingsliedje: Mijn lievelingskleur: Mijn lievelingsdier: Mijn lievelingseten: Later word ik: Wat is je grootste wens:

10

Mariam William

Right! Special

Egypte

on Sponge Bob op Nickelode Alles van Kinderen voor Kinderen

Roze en lila

Go udvis, ik heb er zelf ook een. Patat met mayonaise en kipnuggets Juf

Dat ik in Nederland mag blijven

am:

ftijd:

eboren in:

ol is:

bby’s:

elingskleur:

lingsdier:

lingseten:

d ik:

grootste wens:

Mariam Alieva

Mijn naam:

14 jaar

Mijn leeftijd:

Azerbeidzjan

Ik ben geboren in:

Oorlogsboeken. Ik lees nu ‘Ik overleefde Auschwitz’

Mijn favoriete boek:

Justin Bieber en Rihanna

Mijn idool is:

Lichtpaars

Mijn lievelingskleur: Mijn lievelingsdier: Mijn lievelingseten: Mijn favoriete drankje: Later word ik:

Ik vind chiwawa’s erg schattig Hamburgers, patat en frikadellen

Sap, thee en melk

Juff rouw of iets met baby ’s of bejaarden

Yasaman Ahm aribaf

14 jaar

Iran

Shakira, Alicia Keys en Beyo ncé Keyboard spel en, dansen en tekenen

Ro ze

Giraffe

Pizza

Arts

Dat ik in Ne de rland mag blijven met m ijn familie

Mijn naam: Mijn leeftijd: Ik ben geboren in: In welke klas zit je:

Mostafa Arefi 10 jaar

Afg hanistan

Mijn favoriete boek:

Ik zit al bijna in groep 7! Alle boeken uit de

Op tv kijk ik naar:

Zack & Cody

Mijn idool is: Mijn lievelingsliedje: Mijn lievelingsdier: Mijn favoriete drankje: Later word ik: Wat is je grootste wens:

Right! Special

Fantasia-serie Yes-R

Monique Smit – Blijf je vanavond Konijn Water

Straaljagerpilo ot Dat ik en mijn familie een verblijfsvergunning krijgen

11

Yasaman Ahmaribaf (14) [Negen jaar in Nederland] - Is erg goed in keyboard spelen en biologie. - Vooral dat laatste is handig want Yasaman wordt later arts.

Nilufar Ahmaribaf (10) [Negen jaar in Nederland] - Haalt voortdurend tienen. Vooral bij taal, rekenen en geschiedenis. - Barst van de vriendinnen.

Mareia Fawzy (14) [Dertien jaar in Nederland] - Kan zo in het Nederlands elftal voor meisjes: ze werd laatst tweede met haar voetbalteam. - Maar zou net zo goed naar het Franse elftal kunnen: ze haalde laatste een 10 voor Frans!

Mariam Alieva (14) [Negen jaar in Nederland] -H  oudt van horrorfilms, Justin Bieber en bejaarden. - Die laatsten zou ze later graag verzorgen. - Leest graag oorlogsboeken.

Sali Shala (13) [Bijna zeven jaar in Nederland] - Denkt dat het wel lukt om later prof­voetballer te worden aangezien hij nu al topscoorder is bij FC Drachten. Gulistan Gudojev (18) [Bijna elf jaar in Nederland] - Kreeg een onderscheiding tijdens haar havo-diploma-uitreiking: hoogste cijfers voor Duits & Nederlands.

Mariam William (8) [Geboren in Nederland] -V  indt haar juf zo leuk dat ze later ook juf wil worden. -H  oudt nu vooral van buitenspelen, tekenen en goudvissen. -E  n zingt geregeld een liedje mee met Kinderen voor Kinderen.

Mostafa Arefi (10) [Bijna tien jaar in Nederland] - Heeft al meer dan 200 Superdieren van Albert Heijn gespaard. - Gebruikt daar waarschijnlijk een ingenieus trucje voor want Moustafa is erg slim: hij werd laatst eerste bij een intelligentietoets.

Mina William (12) [Twaalf jaar in Nederland] - Is wat je noemt een echt nieuwsdier: Mina kijkt vier keer per dag naar het nieuws. - Denkt er serieus over na om journalist te worden.