Reizen Tekst: Ron van Weezep - Foto's: Ron van Weezep en Frans Verkeersbureau
Langlaufen door een wit landschap
Wintersport in
Frankrijk
Beginnende langlaufers krijgen les
Massif des Aravis In de Haute Savoie, genesteld tegen de Mont Blanc, omzoomd door de Zwitserse en Italiaanse grens, ligt het skigebied van Massif des Aravis, bestaande uit La Clusaz, St. Jean de Sixt en Le Grand Bornand. Met 220 kilometer pistes en 70 kilometer loipes valt er op de lange latten genoeg te doen. De Mont Blanc, de grote buurman van Massif des Aravis, steekt met kop en schouders boven het massief uit. Het massief wordt weinig bezocht door Nederlanders, maar dat wil niet zeggen dat het geen interessante bestemming is voor een wintersportvakantie. Ron nam er een kijkje. 2
Reizen
Het vier sterren hotel ‘Paccaly’ 3
Het gezellige plaatsje La Clusaz is een goede weergave van hetgeen de Franse en locale keuken te bieden heeft. Kraampjes op straat tonen allerlei lekkernijen zoals heerlijke kazen, vooral de plaatselijke reblochon is opvallend aanwezig, worsten in allerlei uitvoeringen, grote hammen en wijnen. Het lijkt wel één grote delicatessenwinkel, in plaats van een plek waar je gulden een daalder waard is. Het gerenoveerde vier sterren hotel Paccaly in La Clusaz wordt mijn uitvalsbasis. Eén appartement bestaat maar liefst uit 110 vierkante meter met vijf kamers, drie badkamers en twee toiletten. De zware binnendeuren kraken nostalgisch en zijn voorzien van een ouderwetse boerenklink. De entourage van het toilet roept associaties op met een oude ‘poepdoos’, maar dan wel met een modern spoeltoilet. Voor de après ski moet dit een goed adres zijn, want in de bar is het bij binnenkomst een gezellige boel. Een bijzondere vermelding verdient Le Chalet des TroncsChalet in Le Grand Bornand (het buurdorp van La Clusaz); een auberge gevestigd in een sfeervol houten chalet uit de 18e eeuw. Oude gereedschappen en landbouwwerktuigen staan achteloos her en der langs het gebouw. Of de boer na een dag van hard werken nu van zijn welverdiende rust geniet, bij het haardvuur met een lekker glas wijn. Binnen brandt inderdaad de openhaard, maar de boer is niet te bekennen. Wel de eigenaresse, mevrouw Christine Charbonnier, die ons welkom heet. Mijn blik dwaalt langs de muren en plafonds,
die bestaan uit zware donkere balken. De haard is gemaakt van grove brokken graniet en de zware lederen stoelen vormen een perfecte harmonie met de overige inrichting met gebruiksvoorwerpen uit vroeger jaren. Los van het gebouw staan twee eveneens karakteristieke houten gebouwtjes bestaande uit een tweepersoonskamer, die mogelijk in vroeger jaren voor opslag zijn gebruikt, maar nu zijn omgebouwd tot een auberge. Een romantischer hotel kan ik me nauwelijks voorstellen.
Kwispelend de berg af Het blijkt dat er in La Clusaz een mogelijkheid is om een hondensledetocht te maken en die kans grijp ik met beide handen aan. Uit de aanhangers komt een kakofonie van jankende honden, die de indruk wekken dat ze het liefst de aanhangers zo snel mogelijk tot de wielen af willen breken. De honden worden door ruige mannen type ‘trapper' uitgeladen en worden zo goed en zo kwaad als het gaat in bedwang gehouden en aangespannen voor de eenpersoons slede. Een span met tien honden kan een afstand van 100 kilometer per dag afleggen en soms zelfs nog meer. Poolhonden slapen graag buiten, zelfs bij -45 graden Celsius. Zij liever dan ik. De leider is de intelligentste hond en volgt de bevelen van de musher (bestuurder) op. De rest van de honden volgt hem. Ik neem plaats in de slaapzak, die in de slede ligt en warm toegedekt geeft de menner, die achter op de slede staat het start-
Husky's rennen het liefst zo hard mogelijk 4
Reizen
La Cluzas in de schemer
commando. Ik zet mij schrap voor het acceleratievermogen van de honden. Acht kwispelende staarten geven het enthousiasme van de husky's weer. Met rauwe kreten worden ze aangespoord om naar links, rechts, langzamer of sneller te gaan. Met volle vaart gaat het er op los en de slee zwaait, als een verlengstuk van de huskystaarten, van links naar rechts achteraan. Af en toe kijk ik een beetje bezorgd naar de berm waar we soms angstig dichtbij komen, maar ook de mogelijkheid dat we omslaan lijkt me niet helemaal uitgesloten. Veel te snel naar mijn zin duwt de musher uiteindelijk de rem in de grond. Met een aai over de bol van de woestelingen neem ik afscheid van dit stukje poolervaring in Frankrijk.
Op de latten Skiën is natuurlijk het belangrijkste thema voor een wintersportreis en daar dient dan ook de nodige aandacht naar uit te gaan. Met Jacques en een paar huurski's gaan we met de skilift omhoog. Zoals iedere beginner krijg ik op een babyweide de nodige instructies. Mijn bochtenwerk kan wel enige verfijning gebruiken, want door te langzaam en niet ver genoeg door te draaien storm ik met een veel te hoge snelheid naar beneden. Voor een geoefende skiër misschien een aardig uit5
daging met een dito kick, maar voor een beginneling niet aan te raden. Er blijkt al gauw een goede communicatie te zijn tussen mijn grijze cellen waar de juiste theorie nu ligt opgeslagen en mijn onderdanen, die het werk moeten doen. En het lukt! Braaf volg ik Jacques, die in een rustig tempo met sierlijke bochten naar beneden skiet met mij in zijn kielzog. Na twee afdalingen word ik akkoord bevonden voor wat serieuzer werk en we gaan met een andere sleeplift naar hogere regionen. Er is keuze genoeg in het skigebied van Aravis waar de plaatsen La Clusaz, St. Jean de Sixt en La Grand Bornand onder vallen. Skiliften verdwijnen alle kanten uit via de kabels, die als een spinrag over de berg loopt. Als de sleeplift het eindpunt nadert ben ik net te laat om me uit het stoeltje te laten glijden en ik krijg een duw in mijn rug alsof het bankje wil zeggen: ‘schiet eens op'. Ik maak door de tik een draai naar rechts en weet me nog net te behoeden voor meer emotionele en lichamelijke schade door snel een goed heenkomen te zoeken. De zware sneeuwval maakt het er niet makkelijker op. In een langgerekt lint gaan we naar beneden. Helling na helling, skilift na skilift. De elementen schijnen uit te willen testen met hoeveel sneeuwval het nog mogelijk is om te skiën. Wat mij betreft is de grens getrokken bij het punt dat ik in plaats een
Het romantische ‘Le Chalet des Troncs’
bocht te maken rechtdoor een sneeuwval in skiede. Met vermoeide bovenbenen kom ik uiteindelijk bij een skilift aan en ik besluit om met de lift af te dalen naar la Clusaz.
Wandelen en glijden Een oeroude gewoonte komt weer tot leven en wel wandelen op raquettes (sneeuwschoenen). De laatste jaren wordt deze vorm van wintersport steeds populairder. We krijgen een zaklantaarn uitgereikt en voorzien van raquettes volg ik, temidden van andere liefhebbers, de gidsen het donkere landschap in. De voordelen van sneeuwschoenen blijken snel duidelijk. Door de dikke sneeuwmassa zou het op schoenen de grootste moeite kosten om vooruit te komen. We dalen af en eindigen bij een restaurant waar een kaasfondue er voor moeten zorgen dat we weer op krachten komen voor de volgende dag, waarbij we hopen dat de heerlijke Franse wijn niet te zeer een stoorzender is. De langlaufmogelijkheden zijn bescheiden, maar door de hoge ligging van ronde de 1.500 meter wel sneeuwzeker. Ik voel me nu meer in mijn element dan op alpineski's. Met krachtige slagen (althans, dat verbeeld ik me) ga ik er vandoor. Met het achterste been zet ik flink af en met mijn tegenovergestelde
Een heerlijk toetje
arm zwaai ik de skistok omhoog om deze vervolgens met de punt in de sneeuw te laten landen. En zo gaat het door; links, rechts, links, rechts. Mijn hartslag neemt toe en de eerste zweetdruppels melden zich. Het is een vrij vlakke loipe met slechts af en toe een lichte klim en dito afdaling. Voort gaat het en ik voel me in mijn element. We komen geen andere langlaufers tegen. Dat is het voordeel van langlaufen; niet alleen de rust, maar ook de natuur waar de routes doorheen lopen. In het restaurant spoelen we een driegangen diner weg met uitgelezen wijntjes en ga ik me helemaal te buiten aan allerlei heerlijke toetjes. Het predikaat ‘Leven als God in Frankrijk' hebben ze in Massif des Aravis wat mij betreft dik verdiend.
Informatie Frans verkeersbureau, Prinsengracht 670, 1017 KX Amsterdam, tel.: 0900-1122332 0,50 per min, e-mail :
[email protected], www.franceguide.com www.legrandbornand.com www.laclusaz.com www.saintjeandesixt.com www.lechaletdestroncs.com 6
