REGELRECHT Verandering En dan nu: de eerste stap

Baptistengemeente Silo

REGELRECHT Verandering En dan nu: de eerste stap

In dit nummer o.a. • Landkaart bij het grofvuil? • De Credo-gesprekken gaan verder • Het nieuwe catecheseprogramma • Dromen worden werkelijkheid

maandblad

jaargang 62

nummer 9

pag 2 pag 7 pag 18 pag 21

september 2011

REGELRECHT SEPTEMBER 2011

VAN DE REDACTIE

De eerste stap naar realisatie “Verandering” was het thema van de laatste twee nummers van Regelrecht. Eerst stonden we stil bij het loslaten van datgene wat ons belemmert om te veranderen. Daarna hebben we onszelf de vakantieperiode gegund om onze dromen vorm te geven: wat zouden we eigenlijk willen als niets ons weerhoudt? Een nieuwe baan? Een grotere vrijheid? Een radicale ommezwaai in je leven of in je geloof? Of misschien willen we wel helemaal niets veranderen. Is het goed zoals het is. Ook dat is een mooie conclusie. Maar als we echt iets willen veranderen, kunnen we niet blijven dromen. Een keuze maken en de eerste stap zetten maakt dat er ook werkelijk iets gebeurt. Of zelfs in het diepe springen: ogen en neus dicht en gaan! Wat daarvoor nodig is, is vertrouwen. Vertrouwen dat je de juiste keuze maakt, dat je intuïtie goed is, dat je door anderen geholpen wordt, dat je een beetje steun krijgt van “boven” en de zegen van God. Zo’n eerste stap zetten is niet gemakkelijk. We maken ons al snel zorgen: “Wat vinden anderen ervan? Kan ik dat wel maken?” Een beetje lef kan dus ook geen kwaad. En misschien toch maar niet direct in het allerdiepste diepe springen, maar eerst wat kleine stapjes zetten, met vallen en opstaan. Dan kom je er uiteindelijk ook. Wat voor ons persoonlijke leven geldt, geldt ook voor ons als gemeente. Als wij willen veranderen, wat hebben wij samen dan nodig om de eerste stap te zetten op weg naar verandering? Veel leesplezier gewenst!

1


OVERWEGING

Landkaart bij het grofvuil? Over stappen op de weg naar bevrijding

door Arjan Noordhoek

Toch wel wonderlijk, op weg naar mijn werk fiets ik door de Herenstraat en zie daar bij het grofvuil van Silo twee bijzondere afdankertjes: in een donkerbruine lijst het bord van de Baptsiten Jongelingenvereniging Maranatha en de landkaart van ‘de tocht van Israel naar het Beloofde land’. Het is lang geleden dat er een bloeiend jeugdwerk zat in het gebouw ‘Maranatha’ in de achtertuin van Silo. Dat is al lang geleden aan buren verkocht. Het bloeiende jeugdwerk van de Koffiebar en de Groep Silo ligt ook al weer een tijd achter ons. Misschien wel goed om dan weg te doen wat ons pijn geeft, omdat het voorbij is. Maar die landkaart van de Exodus, de weg van Israel naar de vrijheid, die heb ik toch maar weer terug naar binnen gezet. In de hoop in het komend seizoen nog eens samen te kunnen kijken naar de weg die door het slavenvolk moest worden genomen in de richting van vrijheid. Zijn die stappen van hen toen zo ánders dan die van ons nu? Dat is meer dan de vraag: wat gooien we weg en wat bewaren we in het nieuwe seizoen? Tijdens mijn vakantie heb ik me wat kunnen verdiepen in het boek van Larry Crabb, ‘De ideale kerk’. Daarin vraagt hij zich af of christenen wel een kerk nodig hebben om te geloven. Hij spreekt heel open over zijn eigen behoefte aan een kerk die honger naar geestelijke vorming opwekt, die een echte gemeenschap is en die een geestelijke missie heeft. Dat is nogal wat. Maar hij werkt het nogal praktisch uit: een kerk die je helpt om een beter leven te krijgen is geen kerk.. Want het leven met God heeft ook zijn prijs. En om alleen maar beter te leren Jezus te begrijpen en te volgen gaat voorbij aan wat er allemaal in mensen omgaat: aan angst en schaamte, verlangen en verwachtingen. Voor Crabb hoeft de kerk zich niet beter voor te doen dan ze is, maar probeert vanuit haar verlangen naar heelheid en vrijheid zich met God te verbinden. En met de buitenwereld waar zoveel verlangen is naar het goede leven, om ‘bevrijd’ te kunnen leven.

2

REGELRECHT SEPTEMBER 2011 Dan zullen we in de eerste plaats onze verslavingen onder ogen moeten zien. En de waarheid die de verslaafden bevrijdt. Natuurlijk gaat het hier niet om drugs of drank alleen. Crabb zegt het zo: ‘Verslaving aan iets dat minder is dan God is altijd geworteld in de leugen’. Wat ben ik blij dat ik de landkaart van de Exodus van Israel heb kunnen redden van het grofvuil. Dat geeft ons het komend jaar weer de kans om ook in Silo te laten zien hoe de weg van Gods volk gegaan is. En om ook in Silo stappen te zetten op de weg naar de vrijheid met het verhaal van Israel als leidraad. Zodat we niet onderweg stoppen omdat we menen dat we in Silo al heel wat bereikt hebben. Zodat we schaamte, schuld en angst durven te benoemen en weten dat we nog heel wat stappen moeten zetten als mensen van de Weg’. Maar ook zodat we zullen ontdekken, steeds opnieuw, dat er iemand is geweest die die weg al gegaan is en dat het dus een begaanbare weg voor ons is.

3


REGELRECHT UIT DE RAAD Door HE-R secretaris Verandering, groei, ontwikkeling: het begint vaak met bezinning op wat belemmert (Regelrecht van juni) en dromen van wat zou kunnen (Regelrecht van juli/augustus). Maar daarna komt nog iets (deze Regelrecht) en dat is: daadwerkelijk stappen zetten. Als individu, maar ook als gemeente. Daarmee heeft de Raad een begin gemaakt op de eerste vergadering na de vakantie op 24 augustus. Zo pakken we in het nieuwe seizoen de draad van de Credo-gesprekken weer op, waarover elders in dit blad meer. Op de raadsagenda staat om te beginnen de verhuur van ons gebouw aan Crossroads, die elke vierde zondag van de maand een Engelstalige dienst houdt. Deze dienst is speciaal voor studenten en jong afgestudeerden (en hun kinderen); hij start om 16.30 u. en wordt afgesloten met een maaltijd. Het is een experiment, Crossroads is al succesvol in andere studentensteden. In ieder geval tot en met december loopt het initiatief in Utrecht vanuit Silo. Daarnaast stellen we evenals het voorjaar dit najaar ons gebouw beschikbaar voor een bijbelstudiegroep van daklozen; dezelfde groep die volgde dit voorjaar een Alpha-cursus. We hebben uitvoerig gesproken over kansen en mogelijkheden van een kerkenband met de Baptistengemeente in Matanzas (Cuba) en de Pullen Memorial Baptist Church in de Verenigde Staten. Er doen zich inspirerende mogelijkheden voor. Ze worden nader in kaart gebracht waarna we er later dit seizoen op terug komen. Inspirerend is ook de cursus Gebedspastoraat, die onze voorganger Willemijn Bakkes met enkele leden van de Pastorale Werkgroep gaat volgen. Zij verwachten daarmee onze gemeente pastoraal nog beter te kunnen bedienen. Voor het komend seizoen staat een Jannes Reilinglezing op het programma. We buigen ons nu over de programmatische en organisatorische aspecten ervan. En dan is er de Startzondag van 11 september en het Activiteitenprogramma. Onze voorgangers Willemijn Bakkes en Arjan Noordhoek hebben een boeiend en veelzijdig programma samengesteld dat we als Raad met instemming ontvangen en bespreken. De uitwerking volgt, en wordt op de Startzondag gepresenteerd. Tenslotte spreken we kort over de onderwerpen voor de speciale Beleidsbijeenkomst van de Raad op zaterdag 3 september. Aan de orde komen dan onder meer het Pastorale Beleid en de vervolgstappen naar aanleiding van de Credo-gesprekken van dit voorjaar.

4


Wat u vindt van Regelrecht Bij het juninummer van Regelrecht zat een enquête waarin we u vroegen naar uw mening over Regelrecht. Moet Regelrecht elke maand komen of wat minder vaak? Of juist vaker? Welke rubrieken kunnen we beter opheffen en welke moeten erbij? Is het al tijd om naar een volledig digitale nieuwsbrief over te gaan of gaat dat voor u nog te snel? Inmiddels zijn de resultaten van deze enquête verwerkt. Alhoewel wij bijna al onze lezers persoonlijk kennen was de uitkomst van de enquête voor ons een verrassing. Wat hadden wij dan verwacht? In elk geval niet dat u in zo’n grote getale zou reageren. Wij ontvingen maar liefst 51 ingevulde enquêtes retour. Ook niet dat u ons zoveel complimenten zou geven, zowel voor de vormgeving als voor de inhoud. Hiervoor onze hartelijke dank. Ook werden wij verrast door een aantal mensen die aangaven vaker artikelen te willen schrijven. Daar komen wij zeker op terug. Dan de inhoud. De roosters voor de diensten en de zondagmorgen zijn het belangrijkst. Het minst belangrijk zijn verslagen van diensten en overige activiteiten. Toch worden alle artikelen gemiddeld genomen vaak gelezen. Er zijn geen rubrieken die zo slecht worden gelezen dat ze makkelijk gemist kunnen worden. We hebben ook nog gekeken of hier verschillen in zitten per leeftijdscategorie en dat blijkt niet zo te zijn. De frequentie waarin Regelrecht verschijnt moet bij voorkeur 1x per maand blijven, zo vindt 2/3 van de respondenten. Digitale verzending vindt men geen goed idee. Dit leverde zelfs de opmerking op: “liever eens per kwartaal dan digitaal”. Het nadeel van digitaal vindt men dat je eerst de computer moet opstarten voordat je wat kunt opzoeken. Ook wordt de Regelrecht vaak gelezen op plekken waar geen computer voorhanden is, zoals in de trein of in bed. Tenslotte wordt de Regelrecht vaak weggegeven. Concluderend kunnen we zeggen dat we een maandblad hebben waar we met z’n allen trots op zijn en ons steentje aan willen bijdragen. Dat is een mooi resultaat. Op dit moment schrijven we een plan voor de communicatie binnen Silo. Hierbij maken we een afweging tussen de resultaten van de enquête en de financiën en de tijdsinvesteringen die het maken van een goed blad vergen. De redactie

5


VO O RUIT ZICHT Ho e p le zie rig is h e t n ie t o m ie ts in h e t v o o ru itzic h t te h e b b e n , e e n v e ld je m e t p as b e g o n n e n b lo e m e n , o f e e n b e rg d ie n aar b e h o re n d e lu c h t in s te e kt. He t is als o f d e w e re ld m e t zu lke g u n s tb e w ijze n aan h e t tijd e lijke zic h v e ro n ts c h u ld ig t v o o r h e t w re d e d at h aar e ig e n is . Wan t m e e s tal zie n w e w e in ig , is h e t d o n ke r, n ac h t. Er is ze ke r d u rf, e n ze lfs w e l m o e d , v o o r n o d ig o m h e t v e ld je in te lo p e n o f d e b e rg te b e klim m e n , w e te n d d at ze d aarm e e v o o rg o e d v o o rb ij zu lle n zijn . Do o r T o m v an De e l u it: 'Nu h e t n o g lic h t is ', 1998.

6


De Credo-gesprekken gaan verder Door HA B voorzitter Dit seizoen pakken we de Credo-gesprekken op nadrukkelijk verzoek van de gemeente weer op. Dat doen we op twee manieren. Allereerst organiseren onze voorgangers weer een aantal gesprekken in het najaar en volgend voorjaar; gesprekken die gaan over waar wij (voor) staan, als baptistengelovige en als baptistengemeenschap. We zoeken weer naar boeiende thema’s, inspirerende inleiders en prikkelende werkvormen. Ten tweede willen wij als raad een vervolg maken met een paar belangrijke bevindingen uit de voorgaande Credo-gesprekken. Die betreffen het Avondmaal en het Huisgenootschap. Dit licht ik graag even toe. Sinds jaar en dag vieren we het Avondmaal met ieder die zich een kind van de Heer weet en die Hem wil navolgen. Vroeger was dat anders; toen namen alleen de leden van de gemeente eraan deel. Toen werd op de avondmaalszondag de dienst eerst afgesloten, zodat familie, vrienden en belangstellenden de zaal konden verlaten. Dan gingen de deuren weer dicht waarna de gemeenteleden onder elkaar het Avondmaal vierden. De enige buitenstaanders die ook werden toegelaten, waren leden van andere baptistengemeenten die op bezoek waren. Nu is de praktijk anders, zowel in Silo als in de meeste andere kerken. Nu ontmoeten leden, huisgenoten, vrienden en belangstellenden elkaar aan de Tafel van de Heer als mensen Hem in hun leven willen volgen. We verwelkomen elkaar als medezusters- en broeders in Christus. Verreweg de meeste deelnemers aan de Credogesprekken ervaren deze praktijk van een open Avondmaal als een gezegend, inspirerend en troostrijk samenzijn; als een gebeuren waarbij de gemeente een levende geloofsgemeenschap wordt. Iets anders manifesteerde zich eveneens in de Credogesprekken. Zo is er verwondering, moeite en pijn uitgesproken over het feit dat we een aantal broeders en zusters, die we wel treffen aan de Tafel van de Heer, eigenlijk uitsluiten van het volwaardig lidmaatschap van onze gemeente. Want zij zijn niet, zoals onze statuten dat voorschrijven, als volwassene op de belijdenis van hun geloof gedoopt. Zij kunnen wel huisgenoot worden maar wij staan hen het lidmaatschap van onze gemeente niet toe. Ondanks dat wij in hen wel een zuster of broeder in de Heer herkennen. En ondanks dat zij of hij zich wel volledig medeverantwoordelijk weet voor het reilen en zeilen van onze gemeente en zich daar ook voor inzet. Met tijd en gebed, met actieve deelname en financiële bijdrage. 7

Baptistengemeente Silo Sterker nog, wij geven bepaalde niet-leden en huisgenoten soms belangrijke taken, en vragen sommige van hen om grote verantwoordelijkheden op zich te nemen, niet alleen voor praktische dingen maar ook voor zaken die het geestelijk welzijn en de identiteit van onze gemeente raken. Dit schrijnt temeer, waar er aan de andere kant doopleden van onze gemeente zijn van wie de betrokkenheid niet of nauwelijks (meer) merkbaar is. Deze omstandigheid is, zo kwam in de Credo-gesprekken naar voren, naar twee kanten toe onbevredigend. Enerzijds voelen sommige medebroeders- en zusters die geen lid of huisgenoot zijn, zich niet als volwaardig (h)erkend. Anderzijds voelen leden van de gemeente zich verlegen met deze ontbrekende (h)erkenning. Het is hierover dat wij als raad het komend seizoen het gesprek binnen onze gemeente voort willen zetten.

STAP De s tap d ie u ze t, ze t 'm w e lo v e rw o g e n . No o it ze t u d ie w e e r. Ee n Haiku v an Marja B o e t, 29-08-2006

8


Bij de uitvaart van Rob de Leeuw door Arjan Noordhoek Op 5 juli 2011 vond in Zeist de begrafenis plaats van Rob de Leeuw, die vele jaren verbonden is geweest met Silo. Na de ziekte en het overlijden van zijn vrouw Rina is Rob niet of nauwelijks meer in Silo geweest, hij kon dat verlies heel moeilijk verwerken. Namens Silo sprak ik op verzoek van de familie bij zijn uitvaart. Onderstaande woorden zijn daar een deel van. Er waren Silogangers en oud-Siloleden aanwezig om Rob uitgeleide te doen. Op de rouwkaart, die wij ontvingen stonden de bekende woorden van Jezus uit Mattheus 11: 28 ‘Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven’. Die tekstkeus was een goede, over vermoeid zijn en rust vinden, structuur vinden nadat de oude is weggevallen. Rob was vermoeid, rusteloos, nadat zijn stuur, structuur Rina er niet meer was. Juist de laatste tijd moet heel moeilijk zijn geweest. Tiny van Driel, waar Rob tot het einde toe mee bevriend was, vertelde me dat hij op vaste tijden, zondag om 13.00 uur belde, nadat hij op zondagmorgen naar ‘Hour of Power’ had gekeken. En op zijn nachtkastje lag op de juiste datum een bijbels dagboekje, de open bijbel lag ernaast. Wie veel liefde en veel structuur zoekt, raakt snel teleurgesteld in wat mensen elkaar (niet) kunnen geven, wie zo graag vrienden om zich heen heeft, gaat snel anderen verwijt maken, er niet te zijn als het nodig is. Ik herinner me Rob vooral uit gesprekken in de jaren dat ik pastoraal werk deed voor Silo, toen Rina nog leefde. Ik hoor ze nog zeggen: ‘als je ziek bent en niet meer er uit kunt gaan, zie je ze niet meer…’ In Mattheüs 11 staat niet alleen het aanbod van Jezus centraal om bij hem te schuilen en rust te vinden. Hij spreekt over ‘aanstoot nemen‘, er zijn velen die zijn woorden niet bevallen, ze worden geraakt: door zijn woorden over liefde en het Komend Koninkrijk. Door zijn daden die mensen genezen (randfiguren) en ons oproepen om terug te gaan naar ons hart, waar God leeft en nog een kans krijgt in het mensenlijk samenleven. Boze en verdrietige mensen zijn altijd verlangende mensen, dat heeft Jezus ons geleerd. Hij zag in alle wanhoop en afweer altijd het Verlangen, naar troost, naar nabijheid, naar warmte. “Zalig wie geen aanstoot neemt’, kunnen we dat ook vertalen met: wie verder durft te kijken, wie kan toegeven dat die afwijzing van Jezus te maken heeft met het eigen verlangen naar echte vriendschap, naar echte betrokkenheid, een vriend die je niet in de steek laat als het er op aankomt.

9

Baptistengemeente Silo Dat betekent ook dat al het oordeel en vooroordeel dat mensen over elkaar hebben te maken heeft met ons diepe verlangen naar betrouwbare mensen, die iets laten zien van de Betrouwbare, de Eeuwige die er is en er zijn zal. Naar een Warmhartige die niet oordeelt, maar ons thuisroept en thuishaalt als dat werkelijk nodig is en het niet meer is uit te houden in de wanhoop en de eenzaamheid. Volgens Tiny was Rob er van overtuigd dat hij na zijn dood Rina weer zou weerzien, midden in zijn eenzaamheid en de vragen over waarom die ziekte, waarom dat verlies: dat vertrouwen van weerzien, van hereniging. Rob had het niet in zijn jeugd geleerd om ‘help’te roepen aan God. Hij deed dat in zijn verwijt, zijn boosheid op mensen of op de kerk. Hij kon niet anders dan aanstoot nemen aan mensen die niet op bezoek kwamen. We leren vanuit Matteus 11 dat Jezus ook voor hem, ook voor ons, een plek wil geven om uit te rusten, onze boosheid, ons verdriet en ons verlangen bij hem te brengen en te merken dat Hij niet oordeelt, maar ons welkom heet. Daarom mogen we weten dat Rob nu thuis is, misschien nu wel aan tafel met zijn Rina, stralend na zoveel hopeloze momenten, eindelijk thuis bij zijn Rina en zijn God.

DIENSTEN VAN DE AFGELOPEN MAAND 17 JULI

ONKRUID IN JE TUIN door OV

Voorganger: ds. Arjan Noordhoek Schriftlezing: Matteús 13: 24-30 Matteús 13: 36-46 Als een rode draad liep de gedachte door de overdenking van Arjan: Een graanveld zonder onkruid? Is dit realistisch? Al luisterend komt dan de vraag, wat is eigenlijk het onkruid in deze gelijkenis. Het antwoord mag dan ook zijn, alles wat niet tot het door de landman gezaaide behoort. Deze gelijkenis heeft soms nogal wat stof doen opwaaien. We zijn al gauw geneigd om iets vreemds dat in ons midden komt, aan te wijzen als het kwaad. Vreemde dingen worden al gauw gezien als zonde en bestempeld als het onkruid. Gezien vanuit deze gelijkenis wordt er al gauw gezegd ONKRUID IN DE TUIN en we voelen ons onveilig. Er is veel geschreven en gedacht over het kwaad binnen de kerk. De Bijbel gaat er mild mee om en ontkent niet dat het in ons midden is. De Bijbel zegt, laat het maar samen opgroeien, ook al is het onkruid soms dieper geworteld dan het goede zaad. Maak je maar geen zorgen zegt de landman in deze gelijkenis, het komt best goed. Een graanveld zonder onkruid bestaat niet, het is een 10

REGELRECHT SEPTEMBER 2011 illusie. Het kan pas gescheiden worden als er geoogst wordt. Het goede en het kwade zal in het leven samen optrekken. Met daaraan vervonden de mooie gedachte dat het kwade, dat wij ook meedragen, in de eindtijd verbrand wordt en het goede ons op onze eindbestemming mag brengen. Wij ontkomen er niet aan dat er onkruid in ons leven aanwezig is en dat ze samen opgroeien: het kostbare graan en het onkruid. Er werd afscheid genomen van het Combo dat vijf jaar dienstbaar was in de gemeente met zang en muziek. We zullen ze nog wel eens mogen beluisteren maar dan in een andere samenstelling, want het is toch jammer om zang- en muziektalent braak te laten liggen.

31 JULI

SAMEN DELEN!

door KB Voorganger: ds. Arie de Boer Schriftlezingen: Psalm 78:1-4,12-29, 2 koningen 4:42-44, Mattheüs 14:13-21 Wat zijn geloofshelden? Ver verheven boven gewone mensen zoals een paus of priester die heilig of zalig wordt verklaard. Hebben we ze nodig om je aan op te trekken net zoals bij sporthelden? Is er een behoefte aan "supermensen"? De mens wil zich omhoog bewegen naar God maar Jezus deed het tegenovergestelde. Hij bewoog zich naar beneden, naar de "gewone" mensen toe. Boven Mattheüs 14 staat : Overvloed aan brood, gebrek aan geloof. Het verhaal begint anders. De mensen dringen zich aan Jezus op, ze denken niet eens aan eten en drinken. Dan moet de boodschap wel erg bijzonder zijn. Jezus geeft de discipelen een rare opdracht : "Geven jullie ze te eten!" Vervolgens wordt er gedeeld in armoede (wat zijn nou 5 broden en 2 vissen voor zoveel mensen?) en toch blijft er nog overvloedig veel over. Ik vind het leerzaam en verrassend dat je telkens vanuit een ander perspectief naar een bekend verhaal kunt kijken. Het blijft armoedig als wij ons vastklampen aan onszelf. Pas als wij ons onder de zegen van de Heer stellen dan worden we rijk. Wij zijn niets zonder de Heer en zonder elkaar. We hebben elkaar nodig, we inspireren elkaar en maken elkaar rijk. In een rijke gemeente vermenigvuldigt de zegen zich onder de mensen.

11

Baptistengemeente Silo 7 AUGUSTUS

ONDERGAAN DOOR TWIJFEL? door MvL

Voorganger : ds. Willemijn Bakkes Schriftlezingen: Jona 2, 1-11 en Matteüs 14, 22-33 Ieder mens is op zoek naar geluk, maar kunnen wij geluk najagen? Deze zondag begint Willemijn haar overdenking met een gedicht: Geluk is een vlinder, hoe meer je er achteraan jaagt, des te harder vlucht het van je vandaan, en des te beter verstopt het zich. Maar als je ermee ophoudt het na te jagen, als je je vlindernetje opbergt en je gaat bezighouden met andere dingen, dingen die nuttiger zijn dan het najagen van persoonlijk geluk, dan zal het stiekem van achter naar je toevliegen en op je schouder gaan zitten. Vandaag hebben we in de Bijbelteksten 2 opdrachten gelezen. De eerste is voor Jona: Jona moet een boodschap brengen aan Nineve maar hij loopt weg voor zijn opdracht. Hij vlucht op zoek naar eigen geluk. God volgt hem en laat hem niet los. Jona merkt dit en ziet in dat het zo moet zijn en lost zijn belofte in. De tweede opdracht die we lezen is van Jezus voor zijn leerlingen: Nadat Jezus de 5 broden en 2 vissen heeft gebroken en gedeeld stuurt hij de mensen naar huis. Hij stuurt de leerlingen vooruit in een boot het meer over zodat hij tijd heeft om alleen te zijn tijd met God. In de boot praten de leerlingen na over die dag en alles wat er gebeurd is maar ondertussen slaat het weer om en steekt er een storm op. Ook hier speelt een storm een rol net als bij Jona. In de storm komt Jezus naar de leerlingen toe. Lopend als een spook over het water zien de leerlingen hem naderen. De leerlingen schrikken hiervan maar hij stelt hen gerust door te zeggen: ik ben het. Petrus vraagt aan Jezus : Heer zeg mij dat ik naar u toe kom en Jezus doet dat, waarop Petrus uit de boot stapt en over het water naar Hem toe loopt totdat de twijfel, de verwarring toeslaat. Petrus zinkt door angst voor de omgeving en hij roept Jezus aan, Heer redt mij dan. Wat kunnen wij hier uit leren? Wij zijn allemaal geschapen met een opdracht en hoe groot of klein die ook is, we mogen de talenten die we hebben gekregen om die opdracht te volbrengen inzetten om elkaar te helpen. God heeft met ieder van ons een plan, maar hoe weten we dat hij ons roept? God roept ons vaak door iets wat op onze weg komt. We worden gevraagd om iets te doen en geven daar gehoor aan. We luisteren naar de stem die roept. Maar als je nou niet hoort roepen ook al luister je wel? We mogen vragen om een teken, en wijsheid om het te zien. God wil ons helpen 12

REGELRECHT SEPTEMBER 2011 om te luisteren naar zijn stem. Luisteren, gehoor geven, geloven. Geloof kan bergen verzetten. Waarom twijfelen? Jezus kijkt met ons mee en laat ons niet alleen. Net als bij Petrus steekt hij zijn hand naar ons uit. Vrees niet, houd vast, ik ben bij je.

14 AUGUSTUS door IB Voorganger : Hans Baas Schriftlezingen : Jesaja 56, Mattheüs 15 In de eerste schriftlezing gaat het over de redding die ook voor buitenstaanders is. In het bijzonder de eunuch, de ontmande man, zonder nageslacht. Hem zal iets beters gegeven worden dan zonen en dochters, namelijk een gedenkteken en een naam in Gods tempel. Wat een mooie tekst! In de tweede schriftlezing gaat het over een andere buitenstaander in die tijd, een Kananese vrouw. Een moeder met een grote zorg om haar dochter, die gekweld wordt door een demon. Het roepen van deze moeder gaat door merg en been. 'Het is het Kyrie, dat komt vanaf de straat', verwoordt Hans zo mooi. In zijn preek helpt hij ons te focussen op het roepen van deze vrouw die gezien werd als buitenstaander. Ze laat zich niet door Jezus afwijzen, maar maakt met haar roepen de tekst van Jesaja 56 concreet. Mag zij er ook bij horen? Is de redding ook voor haar, voor haar dochter? En Jezus ziet dan dat de kracht van het geloof in de verwachting van het kleine ligt. Een kruimeltje maar... De kracht van het geloof wordt des te zichtbaarder in het Kyrie dat komt vanaf de straat.

21 AUGUSTUS

GOED BEDOELD EN TOCH FOUT door IB

Voorganger : Willemijn Bakkes Schriftlezingen : Jesaja 51:1-6, Mattheüs 16:13-27 In de tekst van Mattheus 16 is het Petrus die fel reageert op de aankondiging van Jezus wat hem allemaal staat te wachten in Jeruzalem. God verhoedde het! Hij wil op de bres springen voor de man in wie hij vlak daarvoor de Messias erkende. Maar Jezus wijst hem streng terecht. Niet alleen streng, schokkend zelfs: ga terug achter mij satan! Het zal je maar gezegd worden. Hoe vaak proberen wij niet voor Jezus uit te lopen in plaats van dat wij hem voor laten gaan? Het is moeilijk om onszelf te verloochenen, om er te zijn voor God en je naaste eerder dan voor jezelf, om te doen 13

Baptistengemeente Silo wat God van je vraagt ook al valt dat niet - misschien wel nooit - samen met je eigenbelang. Je leven verliezen, dat is je kruis dragen. Je ziekte, je eenzaamheid, je verborgen verdriet. Niet zoals Petrus protesteren tegen het lijden dat volgt uit de navolging, maar je kruis dragen ook als geloven pijn doet en meer vragen dan antwoorden geeft. Je kruis dragen betekent dan ook: je zelf als mens hervinden, zoals God ons bedoeld heeft.

“Ve ran d e rin g ” Ve rs te rk je ze lfv e rtro u w e n Als je ro ts v as t in je ze lf zo u v e rtro u w e n d an zo u je d ire c t b e g in n e n m e t je s itu atie te v e ran d e re n , n ie tw aar? Kijk o m m e e r v e rtro u w e n te krijg e n e e n s n aar je v e rle d e n . T e l e e n s al je u itd ag in g e n o p e n zie h o e h e t je in v e e l g e v alle n is g e lu kt o m e e n p o s itie f re s u ltaat te b e re ike n . Wat ku n je n u w at je v ro e g e r n ie t ko n ? Wat b e h e e rs je n u w at je v ro e g e r n ie t b e h e e rs te ? Wat w e e t je n u w at je v ro e g e r n ie t w is t? En b e lan g rijke r: te g e n w e lke v e ran d e rin g zag je v ro e g e r o p e n ko s t je n u g e e n e n ke le m o e ite m e e r? B ro n : h e t in te rn e t

14



De geschiedenis van Regelrecht Door LA Ja, mag ik me even voorstellen? Ik ben het gemeenteblad van de Baptistengemeente “ Silo” , te Utrecht-C. Ruim 61 jaar geleden ben ik geboren onder de naam “De Klopper”. Mijn tekst werd op stencilpapier gezet door mevrouw Z en daarna gestencild op een oude zware stencilmachine bij iemand thuis. Twee avonden per maand werd dat zware ding op tafel gezet en dan: draaien maar!! Met de hand, want automatisch ging dat nog niet. Mijn vellen papier werden dan bij elkaar geniet en twee ochtenden werden er van die mooie adresbandjes getikt, zo’n 200, op een oude kofferschrijfmachine. Dan kreeg ik dat mooie bandje met namen om mij heen geplakt en was ik afleverbaar. Van mijn eerste levensjaren weet ik niet zoveel af, want dat heb je als je jong bent. Maar in de loop van mijn leven was die stencilmachine toch echt kapot en onherstel-baar versleten. Wat nu? Er werden hoofden bij elkaar gestoken en er werd vergaderd. Het moest nu maar op een andere manier. Bij br. H stond achter in de schuur een drukpers. Daar zou ik gedrukt worden en werd ik ook echt een boekje. Mijn naam werd in die tijd ook wat antiek gevonden en men doopte mij om tot “Regelrecht”. Het drukken in Driebergen heeft niet zo lang geduurd en mijn kopij verhuisde naar een copyrette bij het stadion in Utrecht. Jaren gingen EJ en LA elke eerste vrijdag van de maand daarheen om alle kopij door het apparaat te laten gaan en maar tellen. Daarna werd ik in delen meegenomen naar het huis van Ellen om in elkaar gezet te worden. Inmiddels waren de adresstickers uitgevonden en werden op diezelfde oude kofferschrijfmachine de adressen getikt. Na een aantal jaren kwam er versterking bij van GW, omdat het door ziekte wat te belastend werd. Helaas is EJ ons ontvallen. Deze plek werd toen ingenomen door DdV. Ik voelde me heerlijk vertroeteld door al deze ijverige handen. Ik ben ook nog een poosje gedrukt in de kelder van Silo, maar dat was alleen het drukwerk. Dit werd door HS, WS, DM en JvL gedaan. Uiteindelijk was het toch verstandiger om mij elders bij een instelling te laten drukken. Kant en klaar werd ik afgeleverd bij HE om mijzelf te laten stickeren. En ook dat is al weer verleden tijd. Nu word ik elke maand opgehaald bij de drukker en door NvG van een adressticker voorzien. Elke eerste en tweede zondag van de maand word ik uitgedeeld aan wie mij maar hebben wil. O ja, de mensen kreeg in het begin, toen ik nog “De Klopper” heette, voordat ik werd uitgereikt, eerst een hand. Deurdienst was er nog niet. Ik ben trouwens nog lang “De Klopper” genoemd bij vergissing, maar alles went. Nu ik in mijn 62-ste levensjaar ben, weet ik nog niet wat er boven mijn hoofd hangt. Misschien komen er nieuwe ideeën wat er verder met mij gaat gebeuren. Och, zo gaat het leven. Zeker is dat ik voor velen een zegen wil zijn en een verbinding tussen allen die mij in handen krijgen.

15

Veranderen verandert door IJ Toen ik de oproep las van de redactie om een stukje te schrijven over “veranderen”, kon ik er niet onderuit om iets te vertellen over veranderingen die ik meemaak. En ik maak veel veranderingen mee omdat ik als programmamaker/regisseur werk voor het EOprogramma De Verandering. Het is zo’n beetje de langstlopende serie van de EO, iedere keer in een ander jasje. In het begin interviewde Feike ter Velde allerlei mensen over hun bekering. Daarna heeft het programma vele verschillende formats gehad. Dit jaar zijn het gefilmde levensverhalen van mensen die een verandering meemaken in hun leven. Een recent voorbeeld daarvan is het verhaal van Ella Robart. Zij staat op het punt van bevallen als haar vader waar ze stapelgek op is, overlijdt. Al haar aandacht is bij haar vader. Ze moet afscheid nemen, de begrafenis regelen, haar moeder opvangen en haar kind moet komen. De dag dat de bevalling zou worden ingeleid, begraaft ze haar vader. Als de baby een dag later wordt geboren, is Ella daar eigenlijk helemaal niet aan toe. Als het kindje dan ook nog zwaar gehandicapt blijkt te zijn, trekt Ella het niet. Ze kan geen moeder zijn voor haar dochter Rhode. Ella kan alleen maar denken dat haar dochter ook dood zal gaan en ze houdt emotioneel afstand van Rhode. Twee keer lijkt het er ook op dat haar dochtertje zal overlijden, maar als ze na bijna drie jaar een tube in haar keel krijgt zodat ze beter kan ademhalen, gaat Rhode langzaam maar zeker vooruit en maakt ze oogcontact met haar moeder. En pas dan kan Ella een moeder worden voor Rhode. Ze vindt het verschrikkelijk dat ze zich geschaamd heeft voor haar dochter, dat ze weinig met haar geknuffeld heeft, dat ze de zorg uit handen heeft gegeven. Op een dag knielt ze bij het aangepaste bed van Rhode neer en vraagt God en haar dochter om vergeving voor wat ze niet heeft gedaan. Vanaf dat moment verandert het leven van Ella. Ze wordt een echte moeder voor Rhode en haar relatie met God vernieuwt zich. Als programmamaker is het prachtig om te horen en te zien hoe iemand door alle pijn en moeite heen toch een weg in kan slaan die positief is voor haarzelf maar ook voor de mensen om haar heen. Jezelf veranderen is het moeilijkste wat er is, maar met de hulp van God krijgen mensen de moed om goede keuzes te maken en dat is fantastisch! Als je het verhaal van Ella en Rhode wilt zien, kijk dan naar de De Verandering op 15 oktober op Ned. 2 om 17.55 uur.

16


"Pootje baden" van Goke Leverland

Voetje voor voetje; zullen we het wagen en waar gaan we voor?

Het nieuwe catecheseprogramma Tijdens de dienst van de startzondag wordt de nieuwe folder van het catecheseprogramma uitgedeeld en in deze Regelrecht krijgt u alvast een voorproefje. Op dit plaatje ziet u hoe de vrouw haar rok iets omhoog trekt en de man zijn broekspijpen, want zij gaan proberen hoe het water voelt. Ook dit jaar gaan we door met de gespreksgroep:’De weg naar de doop en daarna.’ Wilt u meer weten over de doop; hoe dat gaat bij de Baptisten? Bent u gedoopt, en heeft u vragen over het leven na de doop. Deze gespreksgroep is voor iedereen. Blijft het bij het voelen met de grote teen in het water of komt er weer een mooi, groot doopfeest in silo? ‘De kracht van het gebed’. Elke tweede zondag van de maand is er na de dienst een bidstond. De gebeden zijn de kurken waarop een gemeente drijft. Kleine gebeden, grote gebeden, samen gebundeld als druppels water, vormen een oceaan die onweerstaanbaar is. Bidden voor de gemeente, voor uzelf en voor de ander. Wij hebben bidders nodig. Een rustpunt te midden van lawaai en drukte van alle dag. Samen een moment van stilte, meditatie! Meditatie is luisteren en stil worden en zo God aan het woord laten. Vier bijeenkomsten waarin wij oefenen in het mediteren. ‘Ik wil mijn Vader terug.’ Zes pastorale gesprekken over vragen die in ons geloofsleven steeds weer de kop opsteken. Vragen als; ’Houdt God zich verborgen? Is God wel eerlijk? Waarom zwijgt God?’ Herkent u zich in deze vragen en weet u niet meer wat u van God mag verwachten? Het is goed om in de veiligheid van een groepje vragen eens hardop te stellen en er met elkaar over te praten. ‘Lezen en luisteren naar de Psalmen.’In de Psalmen wordt gebeden, geprezen en gesmeekt en ook intense liefde voor de Here God uitgesproken. Samen de oude en de nieuwe Psalmen lezen en ervaren wat zij ons te zeggen hebben. 17

REGELRECHT SEPTEMBER 2011 ‘God in ons midden’. Hoe raakt God ons dagelijks leven? Hoe spreken we over God in ons dagelijks leven en spreekt ons dagelijks leven over God? Een gespreksgroep die in eerste instantie bedoeld is voor de voorgangers. ‘Wie is Henri Nouwen?’ Henri Nouwen is een boeiend figuur, bekend bij vele mensen door zijn boeken en zijn preken. Ook een diep gelovig mens met vragen. Wil u meer over hem weten, sluit u dan aan bij de gespreksgroep. ‘De lectorentraining.’ Het is spannend om in de zondagsdienst de Schriftlezingen te mogen doen. Wat lees je en hoe? Wat doet dit Bijbelgedeelte met jou en beïnvloedt dat jouw manier van lezen? Leren van en luisteren naar elkaar. Vertrouwd raken met de Bijbel. En dan de groep ”Rede en religie”. Welke weg deze gespreksgroep gaat is nog niet bekend, maar dat zal wel duidelijk worden op de startzondag. En in het voorjaar gaat waarschijnlijk een groep starten, waarin met elkaar a.h.v. Bijbelteksten gesproken wordt over ‘trouw en relatiebevestiging’. U ziet: voor elk wat wils. De ervaring heeft geleerd dat het goed is om met elkaar in gesprek te gaan. Geloven kun je niet in je eentje, je hebt de ander erbij nodig. Samen delen en samen op weg gaan. Elkaar bemoedigen en van elkaar leren. Zo groeit een gemeente in geloof en standvastigheid. Arjan en ik hopen u te ontmoeten op één of meerdere gespreksgroepen. Wij wensen u wijsheid bij het maken van een keuze. Tot ziens Uw voorgangers: ds. Arjan Noordhoek en ds. Willemijn Bakkes

VO O RZICHT IG v o o rzic h tig h e b ik d e g e v an g e n v o g e l u it d e s trik v e rlo s t ik laat h e m v lie g e n h ij g e e ft m ij v le u g e ls Do o r Wille m Hu s s e m u it: 'Warm te v e rg t jare n g ro e i', 2005.

18


Geestelijke verzorging bij rampen door ds. Willemijn Bakkes De Utrechtse Stedelijke Raad van Kerken heeft een organisatie in het leven geroepen voor Geestelijke Verzorging tijdens Crisis. Vlak voor de zomervakantie heeft de Veiligheidsregio van Utrecht een oefening gehouden in de Jaarbeurshallen, waar ernstige en minder ernstige slachtoffers waren te betreuren en voor de eerste keer was er ook, zij het in beperkte omvang, Geestelijke Verzorging aanwezig. Nog niet alle kerken in Utrecht zijn benaderd of hebben gereageerd op de uitnodiging om hieraan mee te werken, maar namens Silo zal ik als één van de coördinatoren werkzaam zijn binnen deze groep. Een coördinator is een predikant die leiding geeft aan pastoraal werkers die zich ook hebben opgegeven voor dit werk. De coördinator draagt een blauw hes met op de rug de tekst:’coördinator Geestelijke Verzorging’. Hij of zij werkt nauw samen met het Hoofd Opvang en Verzorging die de verantwoording heeft voor het registreren van mensen die betrokken zijn bij de ramp. Afhankelijk van de ramp zullen de pastoraal werkers niet geroepen worden op de plek des onheils, maar daar heen gestuurd worden waar de mensen opgevangen en verzorgd worden, tenzij er nadrukkelijk om bijstand gevraagd wordt bij iemand die stervende is. De geestelijke verzorging werkt nauw samen met de Veiligheidsdiensten en het gemeentebestuur van Utrecht. Op dit moment is de werkgroep hard bezig om de Organisatie G. V. bij Crisis inhoud en vorm te geven en hiervoor de nodige protocollen op te stellen. Zo moet de leidinggevende coördinator van dat moment er voor zorgen dat een aantal pastoraal werkers opgeroepen worden en ook zelf zo snel mogelijk naar de plek des onheils gaan. Hij / zij heeft een pikettelefoon die altijd aan moet staan, heeft een piketkoffertje waarin de Bijbel, een gebedenboek, rozenkrans en oliesel zitten en twee blauwe hesjes. Maar de organisatie kan pas gaan draaien als er voldoende vrijwilligers zijn ( in ieder geval het minimale aantal om te kunnen draaien) Ik ben hiervoor benaderd en samen met de Raad hebben we besloten dat ik hieraan mee zal werken. We hopen natuurlijk dat er in en om Utrecht geen grote ramp zal plaatsvinden, maar de realiteit ziet er helaas heel anders uit; kijk maar naar de ramp in Noorwegen, of het gebeuren in het winkelcentrum van Alphen, of een grote uitslaande brand, of een verongelukt vliegtuig. Als er in onze gemeente nog mensen zijn die zich geroepen voelen om ook hun steentje bij te dragen, laat het me dan weten. Zo gaan we ook een 24uurs telefoonbereikbaarheidsdienst opzetten. Op deze manier krijgt de Geestelijke Verzorging, de kerk in Utrecht, een duidelijker gezicht. Zij laat hiermee zien dat één van haar belangrijkste taken is: dienstbaar zijn, er zijn voor die ander in nood.

19


Dromen worden werkelijkheid Victor (Musana) Wildeman "In het laatste deel van dit drieluik gaat het dan om het zetten van de eerste stap op weg naar verandering. Hoe maken we onze dromen waar, voor onszelf en voor Silo? Wat is er voor nodig om dat te doen? En waar halen we de moed vandaan en wie/wat moedigt ons aan?", zo luidde de altijd weer inspirerende tekst van Riejanne die vanaf de digitale snelweg vanuit Nederland via het stoffige digitale zandweggetje hier in Uganda tot ons kwam. Over dat laatste alleen al kunnen we een hele RegelRecht vol schrijven, maar in de beperking schuilt schoonheid en laten we jullie lezers niet vermoeien met al onze digitale problemen, laat staan dromen. Kortweg: meer géén internet dan wél internet, dus ook geen Skype meer om even elkaars stem te kunnen horen; slechts hopen dat wat ik iedere keer in een e-mail zit te typen, zoals deze tekst, eens Nederland bereikt. Vroeger ging een enveloppe toch ook op de post met een boot, of word ik nu toch echt oud? Dus snel terug naar 'de opdracht'. Zoals ik vorige keer schreef denken we hier niet in 'verandering', maar vooral in 'verbetering'. En hoe maken we onze dromen waar? Vooral met heel veel plezier! Maar jullie zitten toch in de gevangenis? Ja daarom juist! Bijna alles wat we als Second Chance Support (SCS) doen, doen we in leerprojecten; perfect idee van Bea! Mensen een beroepsopleiding laten volgen en tegelijkertijd leren hun medelotgenoten te helpen. Leren is leuk; vooral als Musana steeds aan de hand van een (meestal flauwe, geef ik toe) grap uitlegt wat de bedoeling is. Regelmatig komen andere mensen in de gevangenis vragen waarom ons groepje 'builders' en 'carpenters' zoveel lacht. Werkt heel stimulerend; naast zo af en toe een staaf zeep! Straks een volgend ploegje leerlingen bij elkaar krijgen dat zich ook weer uit de naad gaat werken zal weinig problemen opleveren.

20

Hoezo dwangarbeid in de gevangenis? Straks bijvoorbeeld met een landelijk erkend diploma als metaalwerker de gevangenis verlaten. Zo maak je dromen waar! Wij onze dromen waarmaken, nee, zij maken zelf hun dromen waar! En vóór Silo, nee, dankzij de vrienden uit Silo. "Musana, you say hello to the people of Silo", bij deze. En waar jullie de moed vandaan halen om ons in Uganda te blijven aanmoedigen, dat kunnen jullie vast elders in deze RegelRecht lezen. Over aanmoedigen: het is zo fijn om zo af en toe een e-mail vanuit Nederland te ontvangen, zeker nu Skype niet wil werken. We zitten er hier regelmatig behoorlijk 'doorheen', dus s.v.p. blijven sturen. Bij voorbaat dank, we kijken er naar uit! Zo 'de opdracht' van Riejanne zit er weer op; mooie gelegenheid om jullie nog even

Baptistengemeente Silo te vertellen wat jullie hebben bereikt, uhhh verbeterd in Kigo Prison! Het ziekenhuisje bestaat uit drie ruimten. Hebben nu alle drie twee grote ramen aan het binnenterrein: licht en frisse lucht! Het dak lekt niet meer. In de ruimte die als Clinic dienst doet zijn tussenwanden van multiplex op een houten raamwerk met deuren geplaatst. Niet meer alles en iedereen door elkaar en al helemaal geen privacy, maar aparte kleine ruimten: dokter, tandarts, laboratorium en medicatieverstrekking. Nog steeds alles heel simpel zonder enige vorm van luxe, niet te vergelijken met Nederland, maar wat een verbetering! Wat nog volgt zijn eindelijk weer stromend water, elektra aanleggen en schilderen. Daarmee wordt de bouwfase afgesloten en kunnen we beginnen aan het inrichten: ziekenhuisbedden, tafels, stoelen en kasten. Alles zelf ontworpen en gemaakt dóór mensen in de gevangenis, vóór mensen in de gevangenis. De lagere

school schiet ook lekker op: zelfde soort scheidingswanden tussen de drie lokaaltjes, niet meer inregenen, nieuwe zij- en voorkant gemetseld met drie aparte deuren, stucwerk, vloeren egaliseren, nieuwe schoolborden, schilderen en klaar is de bouwfase. We werken momenteel aan een prototype schoolstoel, zodat ze niet meer op een steen of op de grond hoeven te zitten. Dromen worden werkelijkheid, mede dankzij jullie. Een e-mail van een trouwe SCS Supporter uit Silo: "…mijn vader is overleden; met deze donatie uit zijn erfenis leeft hij zo toch nog een beetje door…''. Lieve mensen, als jullie toch eens met eigen ogen zouden kunnen zien, wat wij hiermee mogelijk maken. Jullie zijn meer dan welkom. Maar niet heel Silo tegelijk s.v.p.! Hartelijke groeten uit Uganda aan alle Silo-vrienden

21


Genieten van hartverscheurend mooie treurmuziek Door JB Choral Evensong door de Schola Davidica op 25 september 2011 in de Janskerk De mooiste muziek wordt gemaakt als mensen rouwen om een overledene. Denk aan de prachtige requiems van Mozart, Verdi, Fauré en Duruflé, en aan de Funeral Anthems van Purcell voor Queen Mary. Het lijkt wel of de componisten geconfronteerd met de zware emotie van de dood, de meest roerende muziek maken. Een van de ergste dingen die een mens kan overkomen is dat een kind sterft. Het verdriet dat de ouders dan overkomt is wel bijna ondraaglijk. En dat overkwam koning James VI, koning van Schotland en Engeland in 1602, toen zijn oudste zoon en beoogd opvolger Henry Frederick op 18-jarige leeftijd stierf aan de typhus. Niet alleen de familie, maar het hele land ervoer dit als een tragedie. Weinig Engelse troonopvolgers zijn zo door de hele natie betreurd als deze briljante en veelbelovende Henry. In de maanden na zijn dood zijn er 32 gedichten over hem geschreven, waaronder een van zijn beste vriend, Sir Walter Raleigh. Dit gebeuren heeft ook componisten geïnspireerd: onder anderen Thomas Weelkes (1576-1623), organist te Winchester en in Chichester, schreef een madrigaal over de tekst die tijdens de uitvaart van Henry werd gelezen: ‘When David heard, that Absalon was slain’. Het motet beschrijft op een prachtige, maar soms schrijnende melodie het afschuwelijke verdriet van koning David als hij hoort dat zijn zoon Absalom is gedood. Hij roept herhaaldelijk uit: ‘Mijn zoon Absalom! Was ik maar dood in plaats van jij!’ Weelkes gebruikt in dit motet de voor die tijd moderne chromatische expressie van gevoelens die hij overnam van Italiaanse tijdgenoten. Hoewel zijn muziek erg gewaardeerd werd, was Weelkes als persoon een lastig mens. Hij werd regelmatig berispt omdat hij dronken was tijdens de Evensongs en de dienst verstoorde met liederlijke en blasfemische taal. Hij kreeg een keer een boete vanwege "urinating on the Dean from the organ loft during Evensong" en werd later ontslagen wegens herhaalde dronkenschap en ongeoorloofde absenties, maar toch ook weer aangenomen. Tot zijn dood in 1623 bleef hij organist in Chichester en heeft daar de prachtigste muziek geschreven, waaronder 9 complete Services voor Evensong. Deze Choral Evensong valt aan het einde van de vredesweek, dus beginnen we de dienst met het Thomas Weelkes vijfstemmige koorgebed ‘Verleih uns Frieden‘ van

22

Baptistengemeente Silo Heinrich Schütz. En als tegenwicht tegen het droevige thema van de anthem zingen we als troostpsalmen 86 op een abdijtoon en psalm 23 in de zetting van Gert Oost, een van de mooiste chants die hij voor ons schreef. Bidden voor vrede en troost en genieten van prachtige treurmuziek, het kan allemaal in deze eerste Choral Evensong door de Schola Davidica van dit nieuwe seizoen op zondag 25 september om 17.00 uur in de Utrechtse Janskerk. U bent deze Evensong en het hele verdere seizoen op de vierde zondag van de maand van harte welkom. Het koor staat onder leiding van Lisette Bernt, het orgel wordt bespeeld door Jan Hage. Toegang is gratis en bij de uitgang is een collecte. De deuren gaan open om 16.30 uur. Koorwerken: Verleih uns Frieden – Heinrich Schütz Herr bleibe bei uns – Albert Thate Responses II – Humphrey Clucas Psalm 86 – abdijtoon Psalm 23 – Gert Oost Magnificat & Nunc dimittis – Percy Whitlock When David heard – Thomas Weelkes Saviour, again to thy dear name we raise – NEH 250

Heinrich Schütz

23


JE MO ET NIET SLAPEN O P DE WAALB RUG

Daar zitte n w e . De b o g e n v an d e b ru g s taan als b o lle g o lv e n b o v e n h e t w ate r. Die b ru g is e e n b e lo fte . We m o e te n g aan . Dav e v in d t d at ik o p h e t v e rh aal v o o ru itlo o p . In m ijn h o o fd b e n ik e r al. Ik ze g : ‘Lu is te r, m e is je s krijg e n m o o ie b e n e n , jo n g e n s g ro te v o e te n . So m m ig e d in g e n m o e t je late n g aan , an d e re m o e t je ac h te rn a.’ Wij zitte n d aar e n zijn afw e zig ; lig g e n lie v e r d an w e lo p e n . We v e rg e te n d at w e u it n e t g e n o e g w ate r b e s taan o m e e n v lo e d g o lf te v o rm e n , v e rg e te n d at w e v e rd e r ku n n e n ko m e n . Dav e ze g t: ‘Ee n b ru g is e e n b ru g .’ He t w o rd t tijd d at h ij w akke r w o rd t, w e m o e te n n o d ig d at w ate r o v e r. Do o r De n n is Gae n s

24


De Ambassade van Vrede in Utrecht opent haar deuren Zondagmiddag 18 september opent de Ambassade van Vrede in Utrecht haar deuren voor het publiek. De Ambassade maakt onderdeel uit van het Ministerie van Vrede, opgezet door IKV Pax Christi ter gelegenheid van de Vredesweek (17 t/m 25 september). Iedereen is vanaf 14.30 uur van harte welkom bij het speciale vredes-programma in de Janskerk, waar de Ambassade gehuisvest is. De toegang is gratis. Vredesambassadeur van Utrecht is de 19-jarige student Piter Pals. Pals is net terug van een verblijf van acht maanden in Jeruzalem en zal als Ambassadeur de middag openen. Speciale gast is Stiaan van der Merwe uit Zuid-Afrika. Van der Merwe was vanuit de Zuid-Afrikaanse kerken betrokken bij de strijd tegen de Apartheid. Hij zal vertellen hoe de overwinning van de Apartheid en het begin van de verzoening ook van betekenis zijn in het conflict in Israël en Palestina of Syrië, én in het dagelijks leven in Nederland. Workshops Na de presentatie van Stiaan van der Merwe is er gelegenheid om in workshops kennis maken met het werk van de Ambassade. ML geeft een presentatie over Neve Shalom, een Israëlisch dorp waar joden en palestijnen in vrede samenleven. Ook kan men samen de Bijbel nalezen op het onderwerp vrede of een speurtocht maken langs de bijzondere plaatsen in Israël. De middag zal worden afgesloten met een gezamenlijke ‘viering’ en een receptie. Hierbij zullen de verschillende partners van de Ambassade van Vrede vertegenwoordigd zijn. Film in L’Abri De Ambassade organiseert in de Vredesweek meer activiteiten. Zo zal op dinsdag 20 september de film ‘Close to Home’ vertoond worden in het pand van L’Abri aan de Kromme Nieuwegracht 90. Ambassadeur Piter Pals zal hierbij aanwezig zijn. Aanvang: 19.30 uur. Toegang is gratis. Na afloop zal de film besproken worden. Ministerie van Vrede De Ambassade van Vrede te Utrecht maakt deel uit van het ‘Ministerie van Vrede’ georganiseerd door IKV Pax Christi ter gelegenheid van de jaarlijkse Vredesweek. De Ambassade in Utrecht wordt georganiseerd door de EUG, de Buurkerken en Stichting L’Abri.

25


VANUIT DE UNIE Kom ook naar de openingsviering van het 54e seminariumjaar In Het Brandpunt in Doorn wordt zaterdag 10 september het 54e studiejaar van het Baptisten Seminarium geopend. Als thema is dit jaar gekozen voor: 'Geloofwaardige gemeente - Gemeenteopbouw in baptistisch perspectief'. Drs. Eduard Groen, docent Praktische Theologie en Gemeenteopbouw, zal een college geven over dit thema. Deze openingsbijeenkomst is niet alleen bedoeld voor de studenten en docenten, maar ook voor andere belangstellenden. Het is best bijzonder dat we als Unie van Baptistengemeenten een eigen opleiding hebben. De studenten zijn (deels) onze voorgangers van de toekomst! Alleen daarom al is het fijn als vanuit de gemeenten ook betrokkenheid wordt getoond. Het zou ook kunnen dat iemand – jong of oud(er) – erover denkt theologie te gaan studeren. Ook dan is deze viering een goede gelegenheid om eens helemaal vrijblijvend kennis te maken met de docenten of gewoon vanuit de zaal de sfeer van het Seminarium te proeven. De bijeenkomst op 10 september duurt van 15.30 tot 17.00 uur. Naast het college van Eduard Groen is er een feestelijke diploma-uitreiking. Verder wordt er gezongen en gebeden. Van harte welkom om erbij te zijn! Aanmelden kan bij het Uniebureau via [email protected] of 0342-712457. Data Unie-activiteiten 10 september Opening seminariumjaar 18 november Symposium 19 november Algemene Vergadering Meer informatie: www.baptisten.nl. Wilt u het werk van de Unie ook meenemen in uw gebeden?

26


DIENSTEN Datum 04 sep

Voorganger

AANVANG 10.00 UUR Begeleider

18 sep

Jaap Boeschoten Peter Spreeuwers Avondmaal ds. Willemijn Bakkes & Tim Borgdorff ds.Arjan Noordhoek Startzondag drs Wout Huizing Peter Spreeuwers

25 sep

ds. Tjeerd de Graaf

02 okt 09 okt

ds. Willemijn Bakkes Tim Borgdorff Avondmaal Drs. Piet Brongers Peter Spreeuwers

16 okt

ds. Arjan Noordhoek

11 sep

Medewerking

Silocantorij

Diaconie: Silo

Dak- en thuislozen Zending: India, Brug van Hoop

Willem Jan Stuut

Willem Jan Stuut

1e collecte

Silocantorij Diaconie: Oeganda SCS Stiltecentrum

27

AGENDA di wo di zo zo di zo zo di zo di zo di

6 sep 7 sep 13 sep 18 sep 18 sep 20 sep 25 sep 25 sep 4 okt 9 okt 11 okt 16 okt 18 okt

20.00 18.30 17.45 11.30 14.30 20.00 11.30 17.00 20.00 11.30 17.45 11.30 20.00

Repetitie Silo Cantorij Raadsvergadering Eetgroep Gebedsgroep Opening Ambassade van de Vrede in de Janskerk Repetitie Silo Cantorij Lectorentraining Choral Evensong Schola Davidica in de Janskerk Repetitie Silo Cantorij Gebedsgroep Eetgroep Lectorentraining Repetitie Silo Cantorij

INFORMATIE Eetgroep (wijkavond Noord West) Eens per 4 weken op dinsdagavond Wijkavond Zuid Oost

Eens per 4 weken op woensdagavond.

Wijkavond Noord Oost

Eens per 4 weken.

Silo Cantorij

Eens per twee weken op dinsdagavond.

KOPIJ Uw bijdrage aan Regelrecht is van harte welkom. Wij ontvangen uw kopij graag uiterlijk woensdag 21 september 2011. Emailadres: [email protected].

GIRONUMMER VAN DE GEMEENTE Giro 101892 t.n.v. Baptistengemeente Silo te Culemborg

DRUKWERK

Baptistengemeente Silo Herenstraat 34 3512 KD Utrecht 030 - 21 31 49 37 secretariaat@silogemeente nl www.silogemeente.nl

REGELRECHT Verandering En dan nu: de eerste stap

Recommend Documents