| Augustus 2007 | Jaargang 12 | NUMMER 1 |
Nieuwsblad van Rafaël Nederland
Rafaël conferentie 2007: de sjofar van verwachting heeft geklonken… Stap over de gêne om in tongen te bidden Viering 100 jaar pinksterbeweging in Olympisch Stadion Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen
Rafaël haalt band aan met Indonesische gemeenten
In dit nummer: Herstart van 4 Plus Waar blijft 4 Plus? Bezorgde lezers van ons familieblad informeerden waar hun ‘lijfblad’ bleef. We kunnen ze gerust stellen: vanaf nu brengt Rafaël Nederland weer regelmatig een nieuwsblad uit met nieuws uit de gemeenschappen, reportages, getuigenissen, enz. voor en uit de Rafaëlfamilie. De redactie is uitgebreid en bestaat nu uit drie personen. Er is een nieuw bureau voor de layout gevonden en ook een andere drukker. En: 4 Plus is nu fullcolour geworden! We kunnen nu ook al onthullen dat het volgende nummer veel aandacht zal geven aan honderd jaar pinksterbeweging.
Colofon 12e Jaargang, nummer 1, Augustus 2007 Uitgave: Rafaël Nederland Postbus 51022, 1007 EA Amsterdam
De Sjofar van verwachting klinkt op de Rafaël Conferentie…
Blz 3
Stap heen over de gêne om in tongen te bidden’
Blz 5
Viering honderd jaar pinksterbeweging in Olympisch Stadion
Blz 7
School voor Theologie start nieuwe module
Blz 7
Rafaël haalt band aan met Indonesische gemeenten
Blz 8
Bar
Blz 11
Marijke: ik werd tegelijkertijd genezen en bevrijd
Blz 12
Genezen van psoriasis
Blz 13
Huwelijksseminars ten oosten van de Oeral
Blz 14
Ihsan Özbek: ‘Meer kansen dan ooit voor waarheid over Jezus’
Blz 16
Voor de gemeenten in Turkije is de vriendschapsrelatie heel waardevol
Blz 17
In memoriam Tineke Nieuwkerk
Blz 18
Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen
Blz 19
Agenda
Blz 20
Redactie: Piet Brinksma, Ap Verwaijen, Jan Radder Redactieadres: E-mail:
[email protected] Lay-out & druk: Seaman Designs reclamestudio www.seamandesigns.nl
Rafaël Nederland is aangesloten bij “The International Church of the Foursquare Gospel’
...jubeljaar...
De Sjofar klinkt op de conferentie…
‘God zal u sterk en krachtig maken! Roeping en ontwikkeling van machtige helden voor het Koninkrijk’. Dat was het thema van de Rafaël Conferentie die afgelopen februari werd gehouden op de Bron in Dalfsen. De titel is ontleend aan het verhaal van de machtige helden die David terzijde stonden bij het verwerven van het Koningschap over Israël (1 Kron. 11:10). Deze ‘helden’ waren mensen (vol met bitterheid, ze hadden schulden en waren op de vlucht) die op een dieptepunt in het leven van David zich bij hem voegden in de grot waarin hij zich schuil hield. Uiteindelijk werden ze met David tot een team van machtige helden gevormd. De moed, loyaliteit en de bijdrage van deze mannen wordt uitgebreid geroemd in de Bijbel. De centrale vraag van de conferentie was hoe wij als mannen en vrouwen gevormd worden tot mensen met het karakter en de moed van ‘helden’ die krachtig gebruikt worden in het doorbreken van het Koninkrijk van God in ons land in deze tijd. Terugkijkend mogen we zeggen dat God ons heel concrete zaken heeft aangereikt die sleutels zijn bij het beantwoorden van de die vraag.
Vrijgezet voor Gods droom De eerste sleutel heeft te maken met het ontvangen van de vrijheid om in Gods plan te staan. Bij het begin van de conferentie liet Piet zien dat een wonder van transformatie plaats vond in de groep mensen rondom David. Eén van de tekenen hiervan was dat zij allemaal ‘gegrepen’ werden door de ‘droom’ van God om David aan te stellen als koning over het land. Hoewel het men-
selijkerwijs totaal onmogelijk leek, werd dit voor deze groep een gemeenschappelijke missie. Helden zijn gefocust op een doel dat onmogelijk lijkt om te halen. Als we dat vertalen naar ons zelf gaat dit dat niet om onze eigen droom, maar die van God voor ons leven en onze tijd. Kenmerkend is dat we deze droom niet zelf tot vervulling kunnen laten komen (Hebr. 11) en niet onze agenda of ambitie op het oog
heeft. Als we overtuigd zijn dat de Heer tot ons gesproken heeft, is er maar één passende reactie: handelen op basis van het spreken van God! Carel Berndt (een voorganger uit Pretoria, Zuid-Afrika) sprak met veel overtuiging over Gods verlangen om ons als instrument te gebruiken in de doorbraak van Zijn Koninkrijk in ons land. God reikte hierbij door Carel aan dat
Hij ons hiervoor wil klaarmaken door ons vrij te zetten van wat ons hierin belemmert: • van klein denken naar het geloof in wat God gesproken heeft; • van denken in compartimenten naar denken in termen van het Koninkrijk van God; • van de druk van ons falen van vroeger naar de vrijheid van zonen en dochters van God; • van zelfbewustzijn naar God- bewust zijn (onze identiteit in Christus).
rijk voortbrengt. De valkuil is als we verschillen tot geschillen laten groeien.
In reactie op dit profetische woord hebben we in een profetische handeling hierop gereageerd door onze jas of trui (symbool van wat ons belemmert in bewegingsvrijheid) uit te doen en van ons te werpen. Vanuit deze vrijheid kunnen we God vragen wat het ‘land’ is dat Hij voor ons bestemd heeft om in te nemen. Als we dat hebben ‘vastgesteld’ mogen we er verantwoordelijkheid voor nemen en toegewijd onder de leiding van de Heilige Geest dit land ook gaan innemen.
Handelen op basis van het spreken van god...
Krachtig door eenparigheid De tweede sleutel die door de Heer werd aangereikt was de kracht van eenparigheid. In de boodschap die Richard Klomp bracht kwam helder en krachtig het verband naar voren tussen de doorbraken van het Koninkrijk en het functioneren van Zijn kinderen in eenparigheid. De belofte uit Psalm 133 waarin de eenheid wordt bezongen als bron van zalving, vruchtbaarheid en zegen wordt door Jezus in Joh. 17 bevestigd (eenheid als voorwaarde voor de zichtbare doorbraak van Gods Koninkrijk). Vervolgens zien we in Handelingen het plaatje van de praktijk hiervan in de eerste decennia van de geschiedenis van de gemeente zoals die door Lukas wordt verteld in Handelingen. Helden van God functioneren niet alleen of individualistisch, maar durven te sterven aan eigenbelang omwille van de eenparigheid die het Konink
Carel Berndt vulde dit aan door te spreken over ‘één geluid’, waarbij alle instrumenten een eigen klank hebben maar één akkoord vormen. Het is de uitdaging om de blokkades die deze eenheid in de weg staan (zoals onvergevingsgezindheid, stijfkoppigheid, onafhankelijk– heid, e.d.) in ons leven te overwinnen. Het motto van een held
in Gods Koninkrijk is: ‘jouw succes is mijn eer’. Dit beeld komt ook terug bij de helden van David die voor hem water halen uit de put bij de poort van Bethlehem, met gevaar voor eigen leven. Stan Doland diepte dit thema op prachtige manier uit door ons te laten meevoelen hoe kostbaar het is als anderen hun leven uitgieten ten behoeve van jou en de uitdaging om datzelfde te doen voor anderen. Teams/gemeenten die dit karakter ontwikkelen zullen in hun bediening het hart van Jezus reflecteren en daardoor vrucht dragen. Helden die gevormd zijn voor de strijd. Beide sleutels kwamen sterk samen in de het onderwijs over de kracht van voorbede door Lynette Kong. Ze liet ons zien met haar getuigenis en door het Woord dat de kracht van voorbede essentieel is voor de doorbraak van het Koninkrijk in een gebied of stad. Het geheim is om te leren vertrouwen opdat God voor ons strijdt (Jozua 23:10: Hoe vaak kwam het niet voor dat slechts een van u wel duizend man achtervolgde? Dat kwam doordat het de HEER was, uw God, die voor u streed, zoals hij had beloofd). Naast het vertrouwen op Gods overwinning is het bewaren van de eenheid en zuiverheid van
onderlinge relaties een absolute voorwaarde voor de doorbraak in gebed. Lynette houdt haar voorbidders heel duidelijk voor om nooit negatief te spreken over het lichaam van Christus en de leiders die ze dienen. Naast het terrein van voorbede waren er verschillende semi– nars die de praktische kant van de vorming van ons als krachtige helden voor God verder uitwerkten, o.a. over teamwork, geestelijke strijd, gemeentestichting,
elkaar ondersteunen in de bediening in het huwelijk, krachtige jonge leiders en het omgaan met het spreken van God in ons midden. Op vrijdagochtend aan het eind van de boodschap van Richard werd de Sjofar geblazen als een profetische aankondiging van een nieuw seizoen van doorbraak in de geestelijke wereld en in ons land en ons als beweging. Richard herinnerde ons eraan dat we 100 jaar pinksterbeweging in Nederland vieren (2x50 jaar) en dat we het als een jubeljaar van God mogen ontvangen. Een bijzonder element van de conferentie was het aanbiddingsconcert op vrijdagmiddag. Dit was een geweldige manier om als beweging te reageren op wat God gesproken en gedaan had in ons midden. Uiteindelijk is er maar één passende reactie op Gods spreken en handelen: Hem op een authentieke manier aanbidden in Geest en waarheid! We hebben iets van het hart van God geproefd en de passie die Hij heeft om de mensen in ons land te redden, te bevrijden en te herstellen. Hij roept ons en bekrachtigt ons om daarin in geloof en Zijn kracht mee te werken! Piet Brinksma
‘Stap heen over de gêne om in tongen te bidden’ De pinksterervaring van het spreken in tongen kan soms leiden tot ‘religieuze gewoonten’ die als een verdediging worden opgeworpen, heeft Jack Hayford, president van Foursquare, ontdekt. ‘Sommige mensen vinden het gênant om in tongen te bidden waar anderen bij zijn. Wanneer in een bijeenkomst ongelovigen aanwezig zijn en er is tongentaal, dan moet die vertaald worden. Maar als je samen met gelovigen voorbede doet door de Geest en in tongen spreekt, dan breng je géén boodschap in tongen.’ Jack Hayford: ‘Laten we gewoon eenvoudig en echt zijn. Het is prima om in tongen te bidden met broeders en zusters in Christus.’ Hayford komt de schroom om in tongen te spreken voortdurend tegen. Hij noemt dat ‘pinksterreligie’. ‘Stap er over heen!’, is zijn dringende advies. Hij zei dit in een seminar ‘Gedrenkt in de heilige Geest’ voor Rafaël Nederland in Delden.
Gaven zijn voor evangelisatie
Geestgevormde gelovigen De vorming van het geestelijke deel van de mens is niet te vergelijken met die van het lichaam. Op zeker moment heeft dat zijn maximale lengte bereikt. Maar in het geestelijke leven vindt een voortdurende vorming plaats. Jack Hayford: ‘In mijn 72ste levensjaar ervaar ik nog steeds dat de Heer mij vormt.’ Ongeveer acht jaar geleden is hij de term ‘Geestgevormde gelovigen’ gaan gebruiken, om te omschrijven wát er samengesteld wordt. ‘Het beeld van Christus’ werk in ons. Opdat wij worden waartoe we bestemd zijn.
Zoals de Vader ons geschapen heeft en dat we vervuld worden met Zijn Zoon, bekrachtigd door Zijn Geest. En dat leven uitleven. In overeenstemming met het ontwerp, het plan, de mogelijkheden die Hij je gegeven heeft, de beroepsgaven die je misschien hebt, de resultaten die je bereikt op de plaats waar je werkt. En als je uitleeft waartoe jij bestemd bent dan geeft dat Jezus de mogelijkheid om in jou verder te groeien. En door jou heen wil Hij Zijn leven vermenigvuldigen op plaatsen waar Zijn lichaam aanwezig is.’
Wanneer die vorming plaatsvindt, gaan ook de gaven van de heilige Geest functioneren. Dan ontvangen mensen een profetisch woord, spreken in tongen of geven een interpretatie van tongentaal. Er zijn vele uitdrukkingen van de gaven van de heilige Geest. Jack Hayford is er van overtuigd dat de gaven van de Geest zeker ook bedoeld zijn voor evangelisatie. Tot voordeel én opbouw van het lichaam van Christus. Een opgebouwde gemeente is een evangeliserende gemeente. Wanneer zielen worden gered, wordt de gemeente ook op– gebouwd. In Ef. 2 staat dat wij worden opgebouwd tot een geestelijk huis. In 1 Petrus 2 zegt Petrus dat de gelovigen levende stenen zijn die samengebouwd worden tot een geestelijk huis. Iemand die vanuit de dood in het leven komt, verandert van een dode rots in een levende steen en dan wordt de gemeente opgebouwd. Dus als de Bijbel zegt dat de gaven zijn tot opbouw van de gemeente dan is dat niet alleen voor de sterkte en de opbouw en de bemoediging van het levende deel van de gemeente van Jezus Christus, maar ook voor de groei van de gemeente.
Voorbede beïnvloedt de cultuur Mensen die Jezus volgen gaan voorbede doen voor anderen. Deze manier van bidden heeft het karakter van ‘intercessie’ (tussenkomst). Dit is gebed dat door de heilige Geest van energie voorzien wordt. In 1 Tim 1: 2 staat een oproep om voor alle
geeft om mensen. Hij wierp demonen uit. Jezus laat zien hoe je de maatschappij binnendringt. Als het licht in de duisternis. Hoe dringt de gemeente door in de cultuur? Door de kracht van het gebed, zegt Jack Hayford. In de brief aan de Efeziërs beschrijft Paulus bidden als strijd, oorlog– voeren, waar je je voor moet
klaarmaken. Het is een worstelwedstrijd. Waarin je allerlei boze machten tegenkomt. Overheden,
Foursquare wil, als beweging die God in het leven geroepen heeft, niet sektarisch zijn. ‘Onze focus is op Jezus de Redder, de Geneesheer, de Doper in de heilige Geest en de komende Koning. We zijn een denominatie, maar in een interdenominationale geest. De missie is niet een instituut te
machten, heersers der duisternis, demonen. Paulus zegt als je bidt, moet je de wapenrusting van God aandoen. Dan ben je klaar voor de strijd.
bouwen. Maar om de bereiken. De cultuur dringen. En daar zijn vulde discipelen voor dat te kunnen doen.’
Barricades weg door voorbede
Jack Hayford merkte tijdens zijn verblijf in ons land dat de pinksterbeweging in Nederland voelt dat het moment nabij is voor een nationale doorbraak. Tegelijkertijd gelooft hij dat God een speciale zalving heeft voor Foursquare en Rafaël. Ik geloof dat God ons een roeping geeft als beweging. ‘Gaan wij de weg bereiden in het gebed?’, vroeg Hayford zich af.
Missie: geen instituut bouwen, maar de wereld bereiken mensen smeekbeden en voorbeden te doen. De Bijbel zegt dat het gebedsleven van de gemeente bedoeld is om het klimaat in een cultuur te bepalen. Jack Hayford: ‘Er staat nergens dat het onze roeping is om de cultuur te bekritiseren. Wel om te bidden voor verandering, transformatie’. Toch ziet Hayford dat het sommige evangelische en Geestvervulde gelovigen makkelijker afgaat om te protesteren tegen ‘misstanden’ in plaats van voorbede te doen. Daarmee zegt Hayford niet dat je nooit je stem mag laten horen. ‘Maar voordat ik de cultuur aanspreek heb ik allereerst mijn stem moeten laten horen bij God’.
Doordringen in de cultuur Paulus roept Timoteüs op voorbede te doen. Te bidden met smeekbeden. Dat brengt vrede in de maatschappij. Er zal een neutraliserende kracht zijn die de effecten van het kwaad in de maatschappij zal beperken. Dan kan het kwaad niet meer zo effectief zijn, als gevolg van de gebeden van de gemeente. Daarnaast zal de gemeente moeten leven op een manier die Christus representeert. Doordringen in de cultuur. Niet op een zelfrechtvaardigende manier de cultuur op een afstand houden. Niet zoals de religieuze mensen die Jezus niet begrepen. Hij raakte de zondaren aan. Hij
van het Evangelie naar mensenharten. En naar segmenten van de cultuur. De barricades die de vijand heeft geworpen gaan weg door voorbede. Doe voorbede voor iedereen, maar bid specifiek voor autoriteiten. En dan kan er iets gebeuren wat je niet kunt verklaren. Want God zal antwoord geven op het gebed van Zijn volk.
Effectieve voorbede kan niet zonder de leiding en de be– krachtiging van de Geest. Door te bidden in de Geest kunnen we een situatie beoordelen. In Ef. 6 zegt Paulus: als je op deze manier bidt, denk dan aan mij, want ik heb nodig dat de deuren voor me open gaan. Zoals gebed het effect van het kwaad in een cultuur neutraliseert, opent het ook de deuren voor de voortgang
Jan Radder
wereld te binnen te Geestvernodig om
Viering honderd jaar pinksterbeweging in Olympisch Stadion In 2007 bestaat de pinksterbeweging in Nederland honderd jaar. Dit bijzondere feit wil het Landelijk Platform van de pinkster- en Volle Evangeliebeweging in Nederland niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Het jubileum schept een goede gelegenheid om de pinksterbeweging en daarmee het werk van de Heilige Geest in ons land onder de aandacht te brengen. Zaterdag 15 september wordt het honderdjarig bestaan van de beweging in Nederland gevierd in het Olympisch Stadion in Amsterdam.
Het dagprogramma zal om 10.00 uur starten en duurt tot 18.00 uur. Het avondprogramma start om 19.00 uur en eindigt om 22.00 uur. De dag is gratis. Het wordt een feest met veel (internationale) muziek, dans en een vlaggenparade, Kees Kraayenoord en band, Maranathakoor uit Amsterdam, X6, sprekers als Randy Hurst uit de Verenigde Staten, Mal Fletcher en drie generaties Nederlandse predikers. ‘s Middags zal een evangelisatieactie worden gehouden op
de Dam in samenwerking met de Australische band Hillsong United en jongerenorganisaties. Hillsong United zal ‘s avonds een gratis optreden geven voor de jongeren. Overdag is er een kinderpro– gramma in samenwerking met kinderwerk Timotheüs en Elly en Rikkert. Voor meer informatie, kijk op www.pinksterbeweging.nl.
School voor Theologie start nieuwe module Op 21 september start de Rafaël Nederland School voor Theologie de vijfde module: ‘Van Exegese tot Prediking’. De opleiding bestaat sinds 1998 en is ontstaan uit een verlangen om mannen en vrouwen op betrouwbare wijze toe te rusten voor hun bediening in de volvoering van de Grote Opdracht. De balans tussen het onfeilbare woord van God en de inspiratie van de Heilige Geest staat centraal in het afwisselende en opbouwende lesprogramma. Het instituut maakt deel uit van het Yellowstone Valley Bible Institute, gevestigd te Billings (Verenigde Staten).
wijs. A. Studeren voor persoonlijke verdieping en verrijking, zonder deel te nemen aan het examen. B. Studeren voor een waardevol diploma. Hoe werkt het? Ieder jaar wordt een van de zes (op zichzelfstaande) modules aangeboden. Het studiejaar omvat twaalf lesavonden die op donderdagavond worden gegeven in het Rafaël Evangelisch Centrum te Amersfoort. Iedere module wordt afgerond met een examen dat recht geeft op een deelcertificaat. Na het behalen van zes deelcertificaten ontvangt de student het Diploma Basisopleiding Theologie.
Het is mogelijk om op twee manieren deel te nemen aan het onder-
Het onderwijs in de vijfde mo– dule is er op gericht om de
Bijbel te begrijpen, uit te leggen en te interpreteren binnen zijn oorspronkelijke context om hem vandaaruit toe te passen in het heden. Vervolgens worden twaalf onmisbare bijbelstudiemethoden aangereikt en de module eindigt bij de kunst van effectieve en levensveranderende prediking. Secretariaat: Inge de Vries (dinsdagmorgen: 033-4620393).
Seminar over crossculturele gemeentestichting Op zaterdag 13 oktober houdt Rafaël Nederland een seminar over crossculturele gemeentestichting. Plaats: het Brandpunt in Doorn.
...Rijstvelden op Java...
Rafaël haalt band aan met Indonesische gemeenten In 2005 bezocht ik, samen met Ap en Anita, de jaarlijkse Foursquareconventie, in Chicago. Een van de momenten die me hiervan het meest is bijgebleven was de ceremonie waarin een groep van 11.000 gemeenten in Indonesië officieel toetraden tot Foursquare. Deze groep (Pentecostal Church of Indonesia GPdI) was voorheen verbonden geweest met de Bethel Pentacostal Temple, een denominatie die in 1910 in Seattle (Amerika) was ontstaan. De Bethel Temple functioneert niet meer als internationale koepel en dat was de reden waarom de leiders van de GPdI op zoek waren gegaan naar een nieuw verband. De eerste Amerikaanse zendelingen die in Indonesië pinkstergemeenten stichtten, waren sterk beïnvloed door Aimee Semple McPherson, de stichter van Foursquare. Dat blijkt uit de gemeenschappelijke waarden en symbolen zoals Foursquare die kent en die ook terug zijn te vinden in de eerste GPdI-kerken. Dit was een van de aanknopingspunten om een verbondenheid met Foursquare te onderzoeken.
Na een periode van vijf jaar is in 2005 de aansluiting een feit geworden
Historische band Een jaar na deze toetreding werd ik benaderd door de voorzitter van deze groep van gemeenten (pastor Mandey), met de vraag of wij openstonden om contacten op te bouwen met Indonesische gemeenten in Nederland die een historische en geestelijke band
hebben met GPdI. In augustus 2006 was Pastor Mandey kort in Nederland en had ik de eerste ontmoeting met hem en de pastors Kok en Then van de Bethel Pentecostal Fellowship Nederland (een verband van zeven Indonesische gemeenten, waarvan David Kok voorzitter is). We hebben afgesproken dat we de relatie tussen deze Indonesische gemeenten en Rafaël waar mogelijk zullen ontwikkelen. Om die reden
hebben we ook de Indonesische gemeenten uitgenodigd op de Rafael Conferentie in 2007. Een aantal voorgangersechtparen heeft als reactie hierop onze conferentie bezocht en tot onze verbazing waren ook de voorzitter (pastor Mandey), de secretaris en de vice-voorzitter uit Indonesië gekomen om deel te nemen. Dat was een bijzondere eer en een teken van hun investering in de relatie. Tijdens de contacten met pastor Mandey ontvingen we van hem een uitnodiging om de conferentie van GPdI in Indonesië bij te wonen in maart 2007 op Oost-Java.
Grote gastvrijheid Samen met Hans van der Lee (die zich met zijn vrouw Rietje oriënteert op vestiging in Indonesië) en Jan Westerop (bestuurslid van Rafaël Nederland) hebben we deze conferentie bezocht. We hebben samen gereisd met Walter Eilbrecht en Adri Kok, Indonesische voorgangers uit Nederland. Wat meteen opviel was de grote gastvrijheid van de Indonesiërs. We werden van het vliegveld opgehaald door pastor Mandey en ons hele verblijf en reizen op Java waren door hem en zijn staf volledig geregeld en verzorgd.
...Grote gastvrijheid... Tijdens het diner na aankomst meldde pastor Mandey dat we zondag allemaal een of meer spreekbeurten zouden verzorgen in gemeenten in Djakarta. Ook vertelde hij mij dat ik zou spreken op de conferentie (dit was een van de eerste dingen die we geleerd hebben over de Indonesische cultuur: als buitenlander moet je altijd klaar staan om het Woord te brengen!).
Hans had via Compassion in Djakarta geregeld dat wij twee projecten, waarin Compassion samenwerkt met GPdI-gemeenten, in Djakarta konden bezoeken. Hier hebben we een hele zaterdag voor uitgetrokken. In een busje reden we door het waanzinnig drukke verkeer in Djakarta (je moet geen last hebben van een zwak hart…) naar een van de arme wijken van de stad. We bezochten een project van een kerk waarin ze kansarme kinderen basisschoolonderwijs bieden. Compassion helpt met de financiering voor kinderen die onder de armoedegrens leven. De toewijding van de gemeente en de kwaliteit die ze leveren, ondanks weinig middelen, was indrukwekkend. We bezochten twee huizen in een sloppenwijk, waar deze kinderen leven en waar we met de moeders konden praten, bidden en wat voedsel en levensmiddelen uitdelen.
Kerk op vuilnisbelt Hierna vertrokken we naar het tweede project dat was gelegen op de vuilnisbelt(!) van Djakarta waar ca. 4000 mensen wonen. In deze erbarmelijke omgeving ontmoetten we een stralende vrouw en haar zoon die door de Heer waren geroepen om daar een gemeente te stichten en zo Zijn Koninkrijk te vertegenwoordigen. Nu leiden zij er een gemeente met 600 volwassenen, een school met meer dan 600 leerlingen, een kliniek en veel andere bedieningen. We bezochten weer twee huizen (in feite niet meer dan krotten) waar we met ouders en kinderen mochten praten en bidden. Op zondag spraken de deelnemers van de Nederlandse delegatie in de kerk van pastor Mandey (15.000 leden). Ik had de eer het spits af te bijten in de eerste dienst die om 5.30 uur in de morgen begon (en tot mijn verbazing was de kerk toen al voor driekwart gevuld!). De laatste dienst was om 17.00 uur, waar we allemaal een getuigenis mochten geven.
Op maandag vertrokken we naar Malang (Oost-Java) en vandaar naar ons hotel, vlak bij de plek waar de conferentie werd gehouden. De conferentie werd gehouden in de grootste GPdI-bijbelschool op Java waar net voor de conferentie een nieuw auditorium (5000 zitplaatsen) werd ingewijd. De conferentie werd door ca. 2500 voorgangers en leiders bezocht, die van alle eilanden afkomstig waren en soms vele dagen moesten reizen om er te komen. We hoorden dat het aantal gemeenten in 2006 is gegroeid naar 12.000!
Kleurrijk De conferentie begon met een ceremonie die werd bijgewoond door hoge politieke functionarissen en de burgemeester (bijna allemaal Moslim). De ceremonie was heel waardig, stijlvol en kleurrijk. De conferentie duurde van dinsdag tot en met vrijdag, met samenkomsten in de morgen en avond. ‘s Middags bestond het programma meestal uit vergaderingen en verkiezingen (pastor Mandey wordt herkozen voor 5 jaar). Ik had het voorrecht om tijdens de conferentie te spreken voor deze geweldige groep van leiders en voorgangers. De meeste van deze mensen worden na twee jaar bijbelschool en een jaar
...Leven op de vuilnisbelt...
Eigenlijk had ik in de zaal willen zitten om te leren... stage uitgestuurd om in een nieuwe plaats een gemeente te stichten. Ze hebben geen financiële support of andere middelen. Het zijn mensen van geloof en gebed die in de plaats waarvoor ze door de Heer worden geroepen met hun gezin neerstrijken en van deur tot deur gaan met het evangelie en het aanbod om voor mensen te bidden.
om naar buitenlandse gasten te luisteren. Het is een voorrecht om daar te mogen spreken en omdat de harten zo open zijn voor God wordt het Woord van God heel diep ontvangen en is er een enorme respons, omdat iedereen zeer hongerig en klaar is om te doen wat God zegt.
Dit in het land met de grootste Moslimpopulatie ter wereld. De meeste kerken zijn begonnen nadat God gebeden had verhoord, zodat mensen niet meer om Hem heen kunnen.
Tijdens de conferentie werden 700 nieuwe voorgangers ingezegend. Een indrukwekkend moment. Mensen die met passie gaan voor de Heer, soms met gevaar voor eigen leven of onder zeer moeilijke omstandigheden. Er vloeiden tranen van passie en ontroering toen hen de handen worden opgelegd. Velen van hen waren al gestart met een gemeen-
Eigenlijk had ik in de zaal willen zitten om te leren van deze geweldige helden van geloof en moed, maar zij vinden het fijn
10
Zevenhonderd nieuwe voorgangers
...Kerk gedijt op vuilnisbelt... te, voordat ze op deze conferentie officieel werden ingezegend door hun apostolische leiders, als bevestiging dat God met hen is en de gemeente van Christus hen zal dragen in gebed. In het vliegtuig terug moest ik vaak terugdenken aan deze rustige, vriendelijke mensen die nooit haast lijken te hebben, maar die zeer vastbesloten zijn om in heel Indonesië het Koninkrijk van God te zien doorbreken. Het is een voorrecht om in een familierelatie met deze mensen te mogen staan! Piet Brinksma
Bar Ik zat op een barkruk, naast Cees Vork. Cees is de leider van een belangrijke gebedsbediening in Nederland, ‘Op de Bres’ geheten. We waren samen in Utrecht, op uitnodiging van Paul van Buitenen, met een groep mensen die Paul geestelijk ondersteunen in zijn opdracht in het Europarlement. Paul voelt zich geroepen om te trachten de transparantie en het democratisch gehalte van de bestuursorganen van de Europese Unie te bevorderen. Die roeping is zich nog verder aan het uitkristalliseren. Heel bijzonder hoe God dat leidt. Na een middag van uitleg en gebed, zouden we met z’n allen eten in dit eetcafé. Cees Vork en ik vertelden elkaar waar we zoal mee bezig waren. Er kwam een vrouw binnen die zich bukte en onder mijn barkruk een plastic mapje vandaan haalde. Opgelucht zei ze: dit zijn mijn papieren, die ik verloren was. Ze zei dat ze hier zojuist een rosétje had gedronken. Ze vroeg wie die groep mensen was die net binnen was gekomen. Ik legde het haar uit. Ze vertelde dat ze ook wel in God geloofde. Maar Jezus en de Bijbel zeiden haar niet zoveel. En over God had ze ook nogal wat vragen. Met name waarom het zo’n rotzooi was in de wereld. En in haar eigen leven. Ze had een gereformeerde jeugd gehad. Ik zei: Ga toch even zitten, en bood haar een rosé aan. Er ontspon zich een gesprek. Mijn gesprek met Cees werd hierdoor onderbroken, maar ik wist dat Cees, die het gesprek zijdelings volgde, ervoor zat te bidden.
Ze was nogal gedeprimeerd, zei ze. Ze was 47 en had geen partner. Haar werk was weinig uitdagend. Administratief medewerkster. Ze vond haar leven tamelijk zinloos. Ze had geen talenten en niemand iets te bieden. Ik zei dat ze vast wel één talent had gekregen. Absoluut niet, zei ze. Ik kan me dat niet voorstellen, zei ik. Nou, zei ze, wat ik wél kan is naar andere mensen luisteren. Mensen vertellen mij al snel allerlei dingen uit hun leven. Zie je wel, zei ik, dat je een talent hebt gekregen? Is dat niet het belangrijkste talent dat je kunt hebben, omzien naar anderen? Ik vertelde dat God enkel goed is. Dat Hij van ons houdt en ons wil bijstaan. Ze zei dat ze wél stilletjes gebeden had dat ze haar mapje terug zou vinden, en dat ze verbaasd was dat ze het meteen had gevonden. Ik vertelde in het kort wat God in mijn leven had gedaan. Dat mijn leven en
dat van Anita ooit ondersteboven was gekeerd. Ik merkte dat er iets klikte. Het was niet zozeer iets tussen ons, althans niet iets puur menselijks. Ik kon haar de weg wijzen, en nieuwe moed inspreken. Ze was op een of andere manier gefascineerd door wat ik zei. Soms merk je dat het niet je eigen woorden zijn. We moesten aan tafel, dus ik moest haar alleen laten. Maar ik weet zeker dat ze verder geleid zal worden. Aan tafel verontschuldigde ik me tegenover Cees. Hij lachte en zei dat het gesprek met deze vrouw vanzelfsprekend voorrang had gehad. We verheugden ons over Gods genade. Hoe Hij zelf aan het werk is en omkijkt naar mensen. Het was geen toeval dat die vrouw op diezelfde kruk had gezeten en haar papieren was verloren. Ap Verwaijen
11
...Aan nieuwe reis begonnen...
Marijke: ik werd tegelijkertijd genezen en bevrijd
Een stofwisselingsziekte en als gevolg daarvan een chronische vermoeidheid schakelde Marijke Rijsdijk (30), lid van Rafaël Giessenlanden, tweeëneenhalf jaar volledig uit. Ze kon tenslotte helemaal niets meer. Na vijf meter lopen moest ze al weer rusten! Ook een streng dieet kon de ziekte niet keren. Het begon allemaal acht jaar geleden in Thailand waar Marijke in een hotel werkte. Daar kwam ze tot geloof. In dat tropische land maakte een parasiet haar ziek. Bovendien kreeg ze ook geestelijk een terugslag als gevolg van een conflict dat ze meemaakte in de gemeente waar ze lid van was. Marijke: ‘Een geestelijk bolwerk veroorzaakte dat ik er steeds erger aan toe was.’ De ziekte ontwikkelde zich progressief, met het hierboven genoemde gevolg. Als gevolg hiervan moest ze tweeënhalf jaar geleden terugkeren naar Nederland. Tijdens een seminar van Rafaël Giessenlanden sprak de Amerikaan Keith Martens over bevrij– ding en genezing. In de dienst die daarop volgde werd voor Marijke gebeden. Dat had niet meteen resultaat. Integendeel: Marijke ervaarde hevige pijn. Ze verloor de controle over haar lichaam. Toen Keith Martens met haar bad voelde Marijke dat er iets veranderde in haar lichaam. Een genezende kracht doorstroomde haar. Ze was op slag weer helemaal gezond. Ook ervaarde ze dat ze dichter bij God was gekomen. Marijke: ‘Toen het geestelijke bolwerk verbroken was verdween de ziekte uit mijn lichaam.’ Marijke: ‘Ik ben zo dankbaar wat God heeft gedaan. Ik ben aan een nieuwe reis met Hem begonnen en ben door zijn liefde overweldigd. Het is zo’n heerlijke erva– ring in Zijn vrijheid te leven. Het is niet in woorden uit te drukken hoeveel verschil het uitmaakt voor mijn gebedsleven, als ik de 12
Bijbel lees en hoe ik de dingen nu zie. Het is voor het eerst sinds ik christen ben, dat ik in staat ben Zijn liefde te ontvangen. Ik heb altijd al geweten dat Hij van mij houdt, maar ik had er moeite mee dat aan te nemen. Ik heb sinds ik christen ben altijd moeten vechten om dicht bij Hem te komen en ik vroeg me steeds af wat ik verkeerd deed. Ik kom woorden tekort om aan te geven hoe dankbaar ik ben. God is geweldig! Het voelt alsof ik een dubbele zegen heb ontvangen. Ik werd tegelijkertijd genezen en bevrijd! Het is een onbeschrijfelijk gevoel om weer energie te hebben. In heb hard tegen mijn ziekte gevochten. Het is ook een periode geweest waarin ik dichter naar God ben toegegroeid en daar ben ik erg dankbaar voor. Ik heb de afgelopen jaren heel veel geleerd. Maar het was een zware strijd en die is nu voorbij. Het is ook verbazingwekkend hoe God mijn ervaring gebruikt om een
getuigenis voor mijn familie en heel veel anderen in mijn omgeving te zijn.’ Even leek het of de ziekte weer was teruggekomen. Marijkes geloof werd aangevallen nadat ze een geestelijke strijd voor mensen had gevoerd. ‘Nadat ik met iemand had gebeden voelde ik me meteen beter. God heeft me duidelijk gemaakt dat ik nu in Hem mag rusten. Ik wil zo graag met mensen bidden en mijn ge– tuigenis geven. Dat heb ik altijd al gehad, maar het is veel sterker geworden sinds mijn bevrijding. God heeft me duidelijk gemaakt dat Hij wil dat ik uitrust en ster– ker word. Rust nemen is niet gemakkelijk voor mij, maar ik besef dat het heel erg belangrijk is in Hem geworteld te zijn voordat ik ten strijde kan trekken. Er is nog veel te leren.’ Marijke werkt nu weer voor vier dagen bij de stichting xpand van Paul Donders.
...Knop ging om tijdens preek...
Het contact tussen Yvonne Melis (66), lid van Jefta Breda, en haar moeder was heel lang verbroken. Yvonne dacht dat haar moeder dat contact niet wilde. Maar toen Ap Verwaijen, haar voorganger, over vergeving sprak, ging er een knop om. Naar aanleiding van die preek nam Yvonne weer contact op met haar moeder. Yvonne: ‘En het is heel goed gegaan. We zijn echt weer tot elkaar gekomen. Toen Ap sprak over vergeving dacht ik: je gaat er naar toe en je vergeeft, maar vergeving vragen, dáár ging het eigenlijk om in de preek. En ik dacht: dat heb ik nog niet gedaan. Ik zat er heel erg mee, maar ik dacht: als God dat wil... Ik vond het heel erg dat ik ja– ren geen contact had gehad met mijn moeder. Ik had tegen haar gezegd dat God niet wilde dat ik contact met haar wilde hebben, omdat ze niet met God wandelde! Maar toen dacht ik: ík moet verge– ving vragen, ik hoor dit niet voor niets. Ik moet niet alleen vergeven, maar ook vergeving vragen. En toen heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken. Ik heb haar in mijn armen genomen en haar gevraagd of ze me wilde vergeven dat ik al die jaren niet geweest was, en dat ik er spijt van had. ‘Ja’, zei ze, ‘ik heb je vergeven en wij praten er niet meer over’.Ik heb al jaren last van psoriasis en de volgende dag wilde ik mijn rug insmeren. Maar ik ontdekte dat het weg was! Ik wilde het eerst niet geloven en ik dacht: ik wacht nog een poosje, maar het is echt weg. Ik ben naar veel dokters geweest en heb er veel geld aan uitgegeven, maar God heeft mij genezen!’
Genezen van psoriasis ‘The Charismatic Century’: honderd pinksterbeweging
jaar
Een geestelijke opwekking die een eeuw omspande. Dat mag je met recht de grootste opwekking aller tijden noemen. Jack Hayford, president van Foursquare, schreef er, samen met S. David Moore, een schitterend boek over: ‘The Charismatic Century’ (de charismatische eeuw). Zijn motief om dit boek te schrijven: ‘Omdat ik geloof dat het decennium dat voor ons ligt bestemd is het meest sociologisch traumatische en ook het meest geestelijk dynamische ooit te worden.’ Aan dat laatste verbindt Hayford een voorwaarde. Deze (nabije) toekomstverwachting zal alleen opgaan voor degenen die er voor zijn toegerust. Zij zullen een leven kennen van kracht en ‘een goddelijke genade ervaren die niet is gezien sinds de eerste eeuw’. Ongeveer op hetzelfde moment dat Paus Leo XIII op de eerste dag van het jaar 1901 met het zingen van ‘Veni Creator Spiritus’ (Kom, heilige Geest, gezegende Schepper) de nieuwe eeuw aan de heilige Geest wijdde, sprak in het Amerikaanse Topeka, aan de andere kant van de wereld, een jonge bijbelschoolstudente in tongen. Was dat uniek? Nee, anderen voor haar hadden dat gedaan. Het was zo bijzonder omdat het werd gerekend als ‘een bewijs van een vernieuwing van de nieuwtestamentische doop in de heilige Geest’. Enkele jaren later, in 1906, brak in Los Angeles, in een onaanzienlijk gebouw in Azusa Street, een opwekking uit. Algemeen wordt dat als het begin van de pinksterbeweging
beschouwd. Het afgelopen jaar werd dat in Amerika herdacht. In ons land zal dat in 2007 het geval zijn. Honderd jaar geleden, in 1907, ontving de eerste landgenote, mevrouw Wilhelmina Johanna Maria Polman-Blekkink, haar doop in de heilige Geest.
Onderbelicht Waarom was de doop in de heilige Geest en het spreken in tongen zo lang onderbelicht gebleven? Hayford: ‘Eeuwenlang hebben de theologen het onderwerp laten rusten, omdat andere zaken in het middelpunt van de belangstelling stonden, maar de twintigste eeuw werd de ‘eeuw van de heilige Geest’. De pinksterbewe– ging is niet alleen de snelst groeiende christelijke beweging, maar ook de meest wijd verspreide. Hij omvat vijfentwintig procent van alle christenen. Geschat wordt dat er in 2005 zeshonderd miljoen pinkstergelovigen waren. Het is daarmee de tweede onderscheiden groep van de christenen. Alleen de roomskatholieke kerk is groter. Per jaar komen er negen miljoen pinksterchristenen bij (vijfentwintigduizend per dag!) en ze wonen in 236 landen. Inderdaad getallen om stil van te worden en dankbaar voor te zijn! In iets meer dan driehonderd pagina’s wordt de geschiedenis van de pinksterbeweging beschreven en het boeide me tot de laatste pagina. De schrijvers van ‘The Cha– rismatic Century’ hebben een prestatie van formaat geleverd. In chronologische volgorde wordt het verhaal van ‘pinksteren’ verteld. De verhalen worden afgewisseld met een hoofdstuk met ‘pastorale en profetische perspectieven en interpretaties.’ 13
Personen en ‘golven’ worden geduid en verduidelijkt. Ze komen allemaal aan bod. Van William Seymour tot Oral Roberts. De ‘klassieke’ pinksterchristenen, de rooms-katholieke charismatischen en de Derde Golf van John Wimber. Het is een boek over ‘helden’, maar ook over menselijke zwakheden. Nergens worden personen ‘opgepoetst’. De schrijvers doen niet aan geschiedsvervalsing. Wel worden hier en daar dingen rechtgezet. Zo is er een ‘eerherstel’ van Oral
Roberts. Maar boven alles is het een verslag van mannen en vrouwen die gehoor gaven aan een roeping aan ‘een bredere en diepere dimensie van geestelijke bedie– ning’. Dat bedoelen de schrijvers niet als een arrogante verklaring of veroordeling van christenen die niet bij de pinksterbeweging behoren. The Charismatic Century gaat niet over ‘geloof in een systeem’, maar over ‘geloven dat Jezus aanwezig is’. Het be– schrijft niet een ‘fenomeen’, maar mensen die zich openstel-
Huwelijksseminars ten oosten van de Oeral
len voor de belofte van een ‘late regen’. Het is tegelijkertijd ook een aansporing om te blijven uitzien naar een opwekking in onze dagen! Aanbevolen voor wie meer wil weten over onze wortels als Pinkstergemeente! Jan Radder The Charismatic Century, Warner Faith, ISBN 13:978-0-446-578134 en ISBN 10:0-446-57813-4
...Pastoor Sasha: diepe Russische bas....
Ap en Anita Verwaijen hebben van 13 tot 20 april een zendingsreis naar Chelyabinsk gemaakt. Deze stad van 1,2 miljoen inwoners ligt ten oosten van de Oeral, dus in Azië. ‘Op de heenreis zijn we op zaterdagochtend 14 april om 05.00 uur gestrand in Jekaterinenburg, omdat het vliegtuig niet kon landen in Chelyabinsk vanwege de mist. We hadden al wat tegenslagen gehad. Ons visum was te laat. We hadden de vlucht moeten uitstellen. Gelukkig konden we dankzij gebed überhaupt vertrekken. Eindelijk kwam er een vliegtuig beschikbaar, en om 09.00 uur vlogen we naar Chelyabinsk. Om half tien werden we opgewacht door pastor Sasha, die ons had uitgenodigd. We zijn na een doorwaakte nacht om 10.30 uur gaan slapen in een appartement dat als gastenverblijf gehuurd wordt voor de kerk. Het is een groot, oud, appartement, schoon, eenvoudig. De verwarming stond de hele week loeiheet. Op één dag na hadden we warm water. Zaterdag hebben we twee uur training gegeven aan de leiders van de drie plaatselijke Foursquaregemeenten en met mensen gebeden. Pastor Sasha is een goede kerel, langzaam sprekend met een diepe Russische bas. Matig Engels, maar we verstonden elkaar. Hij was vroeger militair ge– weest, een ‘bad man’, zoals hij zei. Hij was 14 jaar tevoren tot geloof gekomen. Hij was blij 14
met de gift die we hem namens Jefta konden overhandigen. Op 15 april (zondag) eerst ‘s morgens gesproken in Korkina, in de gemeente van Nicolai, een zustergemeente, in een theater. Er hingen posters aan het gebouw met een halfblote juffrouw er op voor een of ander evenement (niet van de kerk). Anita vertelde haar getuigenis en ik preekte over de heilige Geest. Aan het eind riepen we de gehele gemeente bij elkaar en ik ging hen voor in gebed. We pro– clameerden eenheid. We hebben met vele mensen gebeden. Er waren enkele zigeuners onder hen. Een vrouw in een lange donkere jas met een sluier. Tot slot een mannetje met een stok,
dat zo geweldig stonk naar wodka en vuil dat ik terugdeinsde. Daarna gegeten bij pastor Nicolai thuis.‘s Middags hebben we gesproken in de dienst in Chelyabinsk, in de gemeente van Sasha, ook in een theater. Hetzelfde patroon. Enthousiaste mensen.
Huwelijksseminar De volgende dag hebben we ’s avonds een huwelijksseminar gegeven. Er waren ongeveer zestig mensen uit de drie gemeenten. De gemeente in Korkina is de oudste van de drie, ongeveer 9 jaar oud. Toen Sasha die had opgericht vanuit Chelyabinsk, heeft hij deze overgedragen aan Nicolai, en is vervolgens de gemeente in Chelyabinsk begon-
..Voorbede in rehabilitatiecentrum.. nen. Intussen hebben ze ook de gemeente in Argayash, waarvan Oleg voorganger is, opgericht. Sasha heeft ook nog het plan een weeshuis te beginnen en een afkickcentrum voor druggebruikers. We maakten een tocht naar buiten Chelyabinsk. Er zijn veel meren in de Oeral, en ze waren nog met een dikke laag ijs bedekt. ‘s Winters is het daar soms wel min 40. De natuur was nog dood. Alles was grijs en stoffig. We gingen naar een rehabilitatiecentrum voor jonge drugsgebruikers, geleid door een bevriende gemeente. 65 jonge mensen in een zaaltje, God aanbiddend. Ik heb het woord gebracht over de twee verloren zoons, Anita heeft een stuk getuigenis verteld en we hebben een uitnodiging gedaan. Nogal wat jongelui kwamen naar voren. We hebben voor ze gebeden en ze bemoedigd. Avonds weer een huwelijksseminar, en daarna pizza eten bij een goede Italiaan, samen met Oleg en Liuba, de secretaresse van Sasha’s gemeente.
Geestelijke vader en moeder Op woensdag 18 april hadden we de laatste sessie van het huwe– lijksseminar. Er waren goede vragen op papier gezet. Na afloop met mensen gesproken en gebeden. Veel huwelijks- en familieproblemen, drank, geweld, incest, abortus, echtscheiding. Het was fijn te kunnen helpen en adviseren.Oleg, de voorganger uit Argayash, vond het bijzonder, zei hij, dat wij gekomen waren. Hij zag in ons een geestelijke vader en moeder, iets wat ze in Rusland, door het communisme, erg missen. De volgende avond ben ik met Oleg naar Argayash gereden, één uur van Chelyabinsk, waar hij de kleine gemeente van ongeveer 20 personen leidt. Er waren er zo’n 15 aanwezig in
...Oleg en Olga... een oud vervallen huisje. Daarnaast, op hetzelfde perceel, stond het toekomstige kerkgebouw in aanbouw. Indrukwekkend. Het perceel is betaald door een Amerikaanse pastor, die wat geld ingezameld heeft in de VS, toen hij hoorde dat de gemeente steeds uit hun gehuurde gebouwen werd gezet. Ik heb gesproken en we hebben met mensen gebeden. Vooral voor genezing.
...Bidden voor lijmsnuivertje... aan tafels te eten. Ik hield een praatje over de betekenis van Pasen, en beantwoordde wat vragen. We baden met een knul van 15 die verslaafd was aan lijmsnuiven, en last had van zijn luchtwegen. Ook met een meisje van 15 met een schelle stem, die een soort leidersrol vervulde. Ze gaf haar hart aan de Heer. Liuba bad met haar. Een aparte ervaring. Later hadden we een ontmoe–
procederen over vrijheid van godsdienst... Een vrouw wier neus permanent verstopt zat kon weer door haar neus ademen. Er was een meisje dat na een val stom en motorisch gestoord was geworden. Ik geloof dat er wat gebeurde door het gebed. Anita was in Korkina geweest om voor 25 vrouwen te spreken. Liuba ging met haar mee om te vertalen. De vrouwen die bij het huwelijksseminar waren geweest hadden het onderwijs heel praktisch gevonden. Er waren wel nog vragen. Wat moet de rol van de vrouw in het gezin zijn, als de man zijn plaats niet inneemt? Anita ontving de wijsheid om ermee om te gaan. Ik moet nog vertellen dat we donderdagochtend eerst naar het centrum van Chelyabinsk zijn gegaan met Liuba, een cameraman en een technicus. Liuba nam ons een interview af, over ons verblijf hier, en over wat persoonlijke dingen. Dat willen ze in de gemeente laten zien. Liuba is een parel.
Straatkinderen Vervolgens gingen we kijken naar de bediening van de gemeente van Sasha onder de straatkinderen van de stad. In een ruimte onder in een flatgebouw zaten een twintigtal dakloze kinderen
ting met Vladimir Ryakhovsky, een heel bekende advocaat uit Moskou. Hij is voorzitter van de Russische Vereniging van Christen Advocaten. Zijn vader was voorganger, zijn broer is dat ook, en tevens bisschop van de Evangelische Unie in Rusland. Zijn oom had 25 jaar gevangen gezeten voor zijn geloof. Vladimir behandelt gratis zaken voor pinksterkerken. Zo gaat hij een proces aanspannen tegen de autoriteiten in Argayash, die de kleine gemeente zijn binnengevallen tijdens de kerstdienst 2006. Er is eerst gepraat met het Openbaar Ministerie, met het verzoek op te treden, maar het OM heeft laten weten dat er naar zijn mening niets onwettigs was gebeurd. Onze vrienden willen nu procederen over de vrijheid van godsdienst. Desnoods gaan ze naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Deze reis is, ondanks de perike– len aan het begin, geheel de moeite waard geweest. We hebben intensief gewerkt. En we hebben Gods aanwezigheid ervaren. Het heeft zeker vrucht gedragen. Dank voor jullie gebeden. Zonder geestelijke steun kunnen we het niet stellen.’ Ap en Anita Verwaijen 15
Ihsan Özbek: ‘Meer kansen dan ooit voor waarheid over Jezus’ Foursquare gaf naar aanleiding van de brute moord op 18 april op Necati Aydin, Ugur Yuksel en Tilmann Geske (twee Turken en een Duitse zendeling) die in Malatya in Turkije bezig waren met het stichten van een Foursquaregemeente en op de dag dat moslimextremisten hen van het leven beroofden aan het werk waren in een christelijke boekwinkel, een verklaring uit: ‘Toch, temidden van deze verschrikkelijke tragedie, is de Heer aan het werk.’ Vanaf het moment dat nieuwe christelijke Turken worden opgeschrikt door het geweld dat binnen hun landsgrenzen heeft plaatsgevonden, heeft de situatie veel aandacht gekregen in 16
de media. Het gevolg: de bood– schap van het Evangelie is het land doorgegaan op een manier die weinigen zich hadden kunnen voorstellen. Prijs God! De begrafenis van Necati Aydin – die werd tot een herdenkingsdienst voor de drie mannen die werden gedood – werd verslagen door vijf Turkse nieuwszenders. Bij deze begrafenis legde voorganger Ihsan Özbek, de president van Foursquare Turkije op een krachtige manier het Evangelie uit. Ihsan werd ook geïnterviewd en werd in de gelegenheid gesteld voor het volk sommige mythes en leugens aan de kaak te stellen die hardnekkig standhielden in de geschiedenis in de islamitische gemeenschap over christendom en de christelijke
bekeerlingen. Er zijn meer kansen dan ooit voor de gemeenten om de waarheid over Jezus te proclameren. Ihsan zei: ‘Er is meer vrijheid dan ooit om te getuigen over het Evangelie door deze pijnlijke gebeurtenis!’ Blijf bidden voor de gezinnen die een geliefde echtgenoot en vader hebben verloren. Twee van de weduwen en hun gezinnen zijn uit Malatya vertrokken, maar de weduwe van Geske heeft er voor gekozen om te blijven. Bid ook voor de leden van de hele christelijke gemeenschap in Turkije, dat ze de kracht zullen vinden om te blijven getuigen voor de Heer en zullen volharden, zelfs in tijden van vervolging.”
...Relatie groeit...
Voor de gemeenten in Turkije is de vriendschapsrelatie heel waardevol September vorig jaar heeft een team van vier personen vanuit Rafaël Den Haag een gebedsreis gemaakt naar Adana in Turkije. Doel: onderwijs, bemoediging en gebed. Voor drie teamleden was het de eerste keer dat ze de Kurtulusgemeente bezochten. Ineke Kooijman, een van de deelneemsters: ‘We hebben fijne gesprekken gehad en hen echt kunnen bemoedigen. De mensen waren erg dankbaar dat we kwamen. Er is intussen een relatie gegroeid. Het is indrukwekkend om van dichtbij mee te maken hoe mensen leven in hun cultuur. We kwamen op Gods tijd om de mensen te bemoedigen. Sinds kort is bekend dat Verdat (de voorganger) en zijn gezin een jaar naar Korea gaan. Dus de gemeente gaat een nieuwe periode in met ander leiderschap. Hans Rodenburgh gaf in een seminar onderwijs over het bloed van Jezus en het werk van de Heilige Geest. Er waren nog twee andere gemeenten uit Adana aanwezig. Tijdens het gebed voor de mensen hoorde je hoe moeilijk het is om christen te zijn in een moslimcultuur (geen of slecht
betaald werk, zonder sociale voorzieningen en grote druk vanuit de familie). De tweede keer dat Hans sprak werden de mensen uitgenodigd om gedoopt te worden met de Heilige Geest. Verschillende mensen kwamen voor gebed en één persoon gaf zijn leven aan Jezus. Daarnaast hebben we veel tijd genomen voor gebedswandelingen om voor Adana te bidden. Dankbaar en bemoedigd keerden we naar huis terug.’
Ernstige situatie Hans Rodenburgh vult naar aanleiding van het bovenstaande verslag aan: ‘In mei zijn de christenen in Turkije geconfronteerd met een zeer ernstige situatie. In Malatya zijn op koelbloedige wijze drie christenen vermoord in de Christelijke boekwinkel. De situatie is er voor onze broe– ders en zusters de afgelopen tijd niet beter op geworden. Belang– rijk is dat zij ervaren dat ze er niet alleen voor staan en dat we dat in onze gebeden maar ook in onze betrokkenheid laten blijken. Regelmatig horen we dat de beloofde politiebescherming bij
samenkomsten om onduidelijke redenen uitblijft, of dat zoals in de situatie van Malatya, politie pas heel laat reageert. De kerk in Turkije is klein en kan het niet alleen en heeft hulp en ondersteuning nodig; er is een vriendschapsrelatie die voor hen heel waardevol is. Maar er zijn veel plaatsen in Turkije waar Christenen op elkaar aan gewezen zijn, het land is te groot om elkaar regelmatig, zoals wij in Nederland, te kunnen ontmoeten. Rafaël Nederland heeft een duidelijke visie om de gemeenten in Turkije te ondersteunen. Het is een paar uur vliegen bij ons vandaan. Dat maakt het mogelijk in korte tijd gebedsteams naar verschillende plaatsen te zenden en dat is cruciaal. Ik ervaar steeds weer hoe waardevol het is als er christenen naar Turkije gaan. Ik zie iedere keer als ik in Adana ben hoe je van elkaar bent gaan houden. En telkens ervaar ik welke gevolgen gemeente– zijn in Adana voor de Christenen daar kan hebben.’
17
In Memoriam Tineke Nieuwkerk Op zondag 29 april 2007 is Tineke Nieuwkerk naar haar Heer en Heiland Jezus Christus gegaan. Aan het overlijden is een periode van zware ziekte voorafgegaan, waarin velen om haar heen met Tineke en de familie hebben meegeleefd, hebben gebeden en hoop op een andere afloop hebben gehad. De wetenschap dat zij haar geliefde Heer nu van aangezicht tot aangezicht mag kennen en aanbidden is een grote troost voor allen die haar kennen.
Tineke is voor zeer velen een bijzondere zegen geweest. Ze leefde heel intens met een missie om Jezus te verhogen en Zijn liefde op een concrete manier te delen met de mensen om haar heen, waarmee ze een relatie had. Deze missie is ook de reden geweest waarom zij samen met André de gemeenschap ‘De Schuilplaats’ in Bergen op Zoom heeft gesticht. De afscheidsdienst op 4 mei was hiervan een getuigenis. Ruim 400 mensen van dichtbij en veraf waren aanwezig om God de eer te geven en een eerbetoon te brengen aan Tineke. De aanwezigheid van zoveel mensen en hun getuigenissen
18
over wat Tineke heeft betekend was voor André en de kinderen hartverwarmend. Tineke was geen vrouw die het podium zocht. Zij zag het als haar taak om achter de schermen te bidden en te strijden. Op deze manier heeft ze zeer veel tijd doorgebracht in gebed om te ‘vechten’ met geestelijke wapens voor de overwinning van moeilijke fasen in de levens van mensen, van de gemeente en ook zeer uitdrukkelijk voor Rafaël Nederland. Terwijl de rol van André vaak meer op de voorgrond was, is haar bijdrage voor ons als beweging van
onschatbare waarde geweest. Iemand die achter de schermen werkt komt dubbel eer toe, en dat geldt zeker voor Tineke. Het heengaan van Tineke laat voor André, de kinderen, familie en de vele mensen waarvoor zij veel betekende een diepe leegte achter. We bidden hen allen Gods nabijheid en diepe vertroosting van de Heilige Geest toe in dit proces van rouw en verwerking. Piet Brinksma
Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen Rafaël Gouda
...Wie verwent nu wie?...
Rafaël Gouda organiseert regelmatig zogenoemde verwenmiddagen in het Sociaal Pension van het Leger des Heils in de Kaasstad, waarbij mensen een extra hart onder de riem wordt gestoken. Henk de Ronde, voorganger: ‘We zorgen voor kappers, een schoonheidsspecialiste en leuke activiteiten. Mensen kunnen onder begeleiding kaarten maken, er is goede dames- en herenkleding, lekkere hapjes, de mogelijkheid een spelletje te doen en er is een duidelijke persoonlijke uitleg van het evangelie. Omdat het Sociaal Pension en
Rafaël Gemeenschap Delta, Hoevenen Het gaat goed met de Rafaël Gemeenschap Delta in Hoevenen, meldt het voorgangersechtpaar Philip en Marijke van Kesteren. ‘We komen met een vaste groep samen op de zondagochtenden en af en toe komen er ook bezoe– kers. We merken dat we groeien in onze relatie met God en ook met elkaar.’ Eens in de maand is er een gebedsavond voor voorgangers en
Rafaël Sittard
...Vlag uit voor de Kinderbijbelclub...
In 2001 verruilden Jan en Carolien Poukens Gorinchem voor Sittard. Ze werden uitgezonden door Rafaël Gemeenschap Giessenlanden om een gemeenschap te stichten in het Limburgse. Voorlopig bereikt Rafaël Sittard vooral kinderen. Om de veertien dagen, op woensdagmiddag is er kinderbijbelclub. Dan komen er zo’n 12
haar bewoners regelmatig in een slecht daglicht staan, zijn we extra gemotiveerd om een positief getuigenis te geven, hoofdzakelijk door daden. De reacties van de mensen zijn hartelijk en ont– roerend. Het is voor ons een zeer geslaagd evenement geworden, dat regelmatig terug blijft keren.’ De armoede en strijd waar deze mensen mee te maken hebben is schrikbarend. We hebben gezien dat wat Jezus zegt, als je de hongerige geeft wat je zelf begeert, dat je daardoor enorm gezegend wordt. Terugkijkend kunnen we zeggen: wie wordt er nu echt verwend...’
leiders in het Antwerpse. Onlangs werd een gebedswandeling gemaakt in de stad Antwerpen. Op specifieke plaatsen werd gebeden en gestreden voor de stad. Posi– tief nieuws ook over de relaties met de andere gemeenschappen in Antwerpen: ’De vriendschappen tussen de leiders en gemeenschappen blijven groeien. God verbindt er Zijn zegen aan als we samen in eenheid met Hem optrekken. Dat is een geweldig getuigenis in de geestelijke wereld.’
kinderen, in twee groepen. De hele wijk Hoogveld, waar de familie Poukens met drie kinderen woont, is dan op de hoogte want de vlag wordt uitgestoken op de dag dat er clubs zijn! Jan en Carolien vragen gebed voor de clubs, voor nieuwe kinderen, maar ook dat volwassenen zich geroepen voelen om met hen in Sittard op weg te gaan. 19
Agenda 2007 8 september
Werkvergadering Rafaël Nederland
27 september
School voor Theologie
29 september
Kinderwerkersdag
29 september – 5 oktober
Rapaha Retraite (individuele retraite)
11 oktober
School voor Theologie
13 oktober
Seminar crossculturele gemeentestichting, Doorn
19 oktober – 21 oktober
Tienerweekend
25 oktober
School voor Theologie
26 oktober – 29 oktober
Rapha Retraite (echtparen)
22 november
School voor Theologie
24 november
Impact Trainingsdag
Rafaël: Een vruchtbare familie van gezonde gemeenten
www.rafael.nl 20
