PROOI VAN EEN BEZETEN LIEFDE
PROOI VAN EEN BEZETEN LIEFDE
EDDY VEREYCKEN waargebeurd
UITGEVERIJ JABULON
© 2007 – Eddy Vereycken & Uitgeverij Jabulon Vormgeving cover: Wil Immink Druk: Koninklijke Wöhrmann, Zutphen NUR 402 ISBN 978 90 5617 776 8 D/2007/7104/9
‘Artikel 442bis. Hij die een persoon heeft belaagd terwijl hij wist of had moeten weten dat hij door zijn gedrag de rust van die persoon ernstig zou verstoren, wordt gestraft met gevangenisstraf van vijftien dagen tot twee jaar en met geld boete van vijftig frank of met een van die straffen alleen. Tegen het in dit artikel bedoelde misdrijf kan alleen vervolging worden ingesteld op een klacht van de persoon die beweert te worden belaagd.’ (artikel 442bis Strafwetboek)
* ‘Ik heb een obsessie met het onbereikbare; ik moet vernietigen wat ik niet kan bereiken.’ Robert John Bardo Deze woorden schreef de schizofreen aan zijn zus, kort voor hij de actrice Rebecca Shaeffer vermoordde. (in: Saunders, 1998)
* ‘Wie het mikpunt is van een stalker leeft onder een constante druk. Die persoon zal dus enorm gestresseerd zijn. Dit heeft fysische gevolgen, zoals slapeloosheid, spierpijnen, depressies, epilepsie en dergelijke meer. Maar de psychologische gevolgen zijn veel ingrijpender. ‘Stalk-prooien’ worden vaak andere mensen. Tijdens, maar ook na de belaging. Hun wantrouwen is heel groot, wat vaak desastreuze gevolgen heeft op relationeel vlak.’ (Psycholoog Pierre Kindt in het maandblad Maxim)
* Stalking is van oorsprong een Engelse jachtterm. Het betekent ‘het besluipen van een prooi’. Momenteel kennen we het woord onder een andere betekenis en wordt het gebruikt om diverse vormen van ongewenst achtervolgingsgedrag aan te duiden bij de menselijke soort.
Voor Francine, die me deed geloven dat het toch zinvol was om mijn bittere ervaringen op te schrijven. Dankzij haar steun – met woord en daad – kon ik dit boek afwerken.
INHOUD 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33
Vooraf Waar woont u nu? Ik wilde een blanke zwarte zijn Ritueel La cage aux folles Het wijde land Parenclub Chéri! Chéri! Chéri! Kassandra De prinses op de erwt Ik haat je! ‘Hou hem tegen!’ Stalker, stalking, manstalking ‘Familiegoud’ Telefoonterreur Zombie Maman Françoise Shoppen of niet? Het boze oog Babyboom De energievampier Voodoo Het pantser van de neushoorn Kerstmis Fata morgana De perfecte moord Beest! Birma,Pogo Wit schuim Ik vluchtte Flanders Boulevard Sofie, de onbevlekte De Vlaamse Hemingway De ‘S’ voor spot
Nawoord: Tips voor wie te maken krijgt met een geval van stalking
9 13 19 23 29 35 39 45 51 57 67 73 79 85 91 97 105 109 113 119 125 131 135 141 147 153 157 161 165 173 177 185 191 201 207
VOORAF Stalking kan van korte duur zijn, maar kan ook lang aanslepen, vele maanden en zelfs jaren. Geschat wordt dat 8 à 25 procent van de mensen ooit het slachtoffer zal worden van stalking. In 90 procent van de gevallen is het slachtoffer een vrouw, in 87 procent van de gevallen is de dader een man. De activiteiten die tegenwoordig met stalking worden verbonden, zijn zo ruim dat het lijkt alsof iedereen zich vroeg of laat wel eens overgeeft aan stalking, vooral als het gaat om het gedrag na het beëindigen van een relatie. Ik werd gestalkt door een vrouw. Dat maakt het meteen minder gemakkelijk om op bescherming te kunnen rekenen. ‘Mijnheer de commissaris, help mij! Ik word gestalkt door een vrouw!’: het klinkt altijd wat slap. Daarom zal een man langer wachten dan een vrouw om zich als slachtoffer te melden bij de politie. Mijn stalker was bovendien een Congolese en maakte handig gebruik van de wet op het racisme. Bij de twee processen-verbaal die ik uiteindelijk liet opstellen tegen de stalker, werd ik behandeld als een dader. Door de onwetendheid en het tekort aan informatie over stalking in het algemeen ging de politie eerder partij trekken voor de Afrikaanse vrouw dan voor het slachtoffer. Dat een stalker er wel eens genoegen in schept de boel om te draaien en er daardoor in slaagt alle verdenkingen van zich af te schudden, was hun niet bekend. Dat de stalker niet alleen een crimineel of misdadiger is, maar ook een zieke of een patiënt voor wie tot op heden geen efficiënte behandeling bestaat, creëert een gat in de hulpverlenende markt. Omdat er verschillende soorten stalkers zijn, wordt het stellen van een juiste diagnose er niet gemakkelijker op. Het onderverdelen van stalkers in types geeft een beter inzicht in de problematiek: ten eerste zijn er de romantische belagers (infatuation harassers), ten tweede de ex-partnerstalkers, ten derde de obsessionele of psychotische stalkers (delusional fixation stalkers) en ten vierde de sadistische stalkers of psychopaten. Ongeveer de helft van de stalkers behoort tot de categorie van de ex-partnerstalkers. De anderen kunnen ongeveer gelijk verdeeld worden over de drie overige categorieën. Ik ga ervan uit dat de diverse categorieën ook in elkaar kunnen overvloeien: in mijn geval begon mijn stalker als ex-partnerstalker (hoe kort we elkaar ook slechts kenden) en ging ze daarna over op sadistische of psychopathische stalking. Uit woede en verbittering omdat ik haar niet meer wilde zien, reageerde ze op een gewelddadige manier en nam ze wraak op mij en mijn omgeving. Persoonlijke
bezittingen, een huisdier, vrienden, familieleden, mijn baan: alles domineerde of vernietigde de stalker op koelbloedige wijze. Mijn stalker probeerde voortdurend mijn stabiliteit onderuit te halen om mij volledig van haar afhankelijk te maken. Het lijdt geen twijfel dat de meeste vrouwelijke stalkers intelligent zijn en op een geraffineerde manier te werk gaan, waardoor hun slachtoffer in een depressie geraakt. Overgaan tot zelfdoding, verhuizen naar het buitenland of onderduiken in eigen land leken de enige mogelijkheden om aan haar nooit aflatende druk te ontsnappen. Om mijn innerlijke rust terug te vinden, verbrak ik mijn banden met oude vrienden en familieleden en vluchtte aanvankelijk naar Portugal, maar door geldgebrek moest ik terugkeren en werd ik automatisch weer onderhevig aan alle wetten die in ons land gelden. Door een toevallige nachtelijke confrontatie met de federale politie ontdekte ik dat ik ‘geseind’ was. Ik was met andere woorden ‘vogelvrij’ verklaard in het land waar ik geboren ben. Het geregeld wijzigen van mijn adres (misschien moet ik morgen veranderen van naam of van uiterlijk?), de posttraumatische stressreacties die ik ondervind om met een nieuwe partner een volwaardige verhouding aan te gaan, de jacht die belastingcontroleurs op me blijven maken omdat ik er maar niet in slaag afbetalingen vol te houden door de labiele arbeidsmarkt waarvoor ik werk (ik heb geen recht op een uitkering als ik zonder werk zit), wel, al die sociale gevolgen van stalking maken dat ik soms mijn deur niet durf uit te komen, dat ik doodsangsten doorsta wanneer ik op straat in de verte een zwarte vrouw zie en dat ik mijn hoofd onder het plaveisel zou verstoppen wanneer een patrouillewagen langzaam nadert en de spiedende ogen van de agenten op mij gericht zijn. De apathie die ik ontwikkelde voor bruine administratieve enveloppen of alles waar de modale burger mee in orde pleegt te zijn, is geen gevolg van luiheid, maar van een nihilisme dat mij beschermt tegen de latente waanzin die steeds om de hoek op de loer ligt. Een rechtszaak tegen mijn stalker beginnen is zinloos, want zij is immers met alles in orde en ik ben een ‘ontwortelde’. Met dank aan allen die me de nodige informatie verschaften om mijn research over stalking te kunnen uitwerken. Eddy Vereycken
