Project-Poortenaar-2 Project-Poortenaar-
‘The ultimate make-over’ make-over’
Wat er aan vooraf ging... P.P.P. (Pilot Project Poortenaar) In 2001 werd door het CBR Regio Zuid een kandidaat, Leendert Poortenaar uit Deurne, doorgestuurd naar MMvG in Assen voor een beoordeling. Leendert had via het contactblad van de BvKM (Belangenvereniging voor Kleine Mensen) een licht aangepaste motor gekocht, en hoopte daarop zijn motorrijbewijs te kunnen gaan halen. Toen hij zich, na 24 lessen bij een lokale rijschool, meldde bij het CBR voor een rijtest, kreeg hij daar te horen dat hij zó niet verder mocht. Leendert kon namelijk door zijn geringe lengte (128 cm!) de motor bij stilstand niet voldoende naar beide zijden opvangen.
de Rooy en zijn perschef Berry Zand-Scholten stapten meteen in bij het P.P.P.-project en opperden Leendert de Motorbeurs officieël te laten openen. Dit leverde een ongekende publiciteitsoogst op en Leendert was in één klap BN-er. TV-cameraploegen en journalisten verdrongen zich om hem heen. Voor hem zelf ook een mooie gelegenheid om zijn wens, de wereld te tonen dat iemand met lichamelijke beperkingen toch uitstekend functioneren kan, ten uitvoer te brengen. “Grote kleine man!” noemden de media hem terecht. Leendert Poortenaar ontpopte zich als een fanatiek en begenadigd motorrijder. Na twee seizoenen solo te hebben rondgetoerd, werd in 2004 de volgende stap gezet, De motor werd voorzien van een duozitplaats, zodat Leendert’s echtgenote Ria hem voortaan kon vergezellen op zijn tochten. Ook Ria’s lichaamslengte is beperkt (120 cm), dus dit vereiste eveneens weer de nodige aanpassingskunst. Uiteraard trekken zij tijdens hun talrijke toerritten en motorvakanties altijd veel bekijks, en er wordt onverdeeld positief op hun bijzondere verschijning gereageerd. Doordat de Poortenaars veelvuldig en intensief gebruik niet schuwden, kreeg de lichte Kawasaki 250 cc het echter steeds vaker te kwaad. Dit resulteerde menigmaal in kostbaar onderhoud en revisies. Ook bleek het beperkte motorvermogen onder bepaalde omstandigheden, zoals bergritten, autobaangebruik en inhaalmanoeuvres, ontoereikend en daardoor soms gevaarlijk. Steeds vaker gingen de gedachten uit naar een wat zwaardere en krachtigere motor.
De rit naar Assen was niet tevergeefs gemaakt.. CBR-specialist Sander Bison maakte Leendert duidelijk aan welke eisen hij moest voldoen. Motoraanpasser Rob Janssen raakte geïnspireerd door de hoge moeilijkheidsgraad van de aanpassing die Leendert nodig zou hebben en besloot, na enige bedenktijd, tot de start van een project onder de codenaam P.P.P (Pilot Project Poortenaar). Niemand kon op dat moment de afloop van dit avontuur voorspellen. Na vooroverleg met de keurmeesters van de RDW en het CBR, werd gestart met een rigoureuze verbouwing van de Kawasaki Z 250 LTD. Het frame en alle bedieningscomponenten werden op de maatvoering van Leendert aangepast. Er bleef niet veel over van het originele concept, maar het belangrijkste was dat hij nu wél met beide voeten aan de grond kon en alles moeiteloos kon bedienen. Theo Koops, de opleidingsspecialist van MMvG, nam Leendert nu onder zijn hoede en reeds na enkele lessen bleek alles perfect te functioneren. Ook werd snel duidelijk dat we hier met een uitgesproken getalenteerde motorrijder te maken hadden. De CBR-rijtest leverde deze keer vooral complimenten op, en Leendert mocht doorlessen naar het examen. Eerste keer met glans geslaagd natuurlijk!! Hoe het verder ging Nu kon de motor afgewerkt en optisch verfraaid worden. Ook dit leverde weer spectaculaire resultaten op en besloten werd de motor op de Motorbeurs Utrecht 2002 te introduceren. Beursorganisator Jan
Dus opnieuw werd contact opgenomen met MMvGmotoraanpasser Rob Janssen en zijn collega Richard Vreenegoor, met het verzoek om te onderzoeken wat de mogelijkheden zijn. Het bleek verre van eenvoudig om met een goed voorstel te komen. Talloze motoren werden op hun mogelijkheden als 'donormotor' bekeken, maar telkens bleek er wel ergens een reden te bestaan waarom het niet uitvoerbaar was. Al gauw werd duidelijk dat de vorm en het formaat van het motorblok bepalend zijn, en niet te veel af mogen wijken van Leendert’s huidige motorblok. Enfin, speuren naar eencilinders dus. Eenmaal tot deze conclusie gekomen, werd het zoeken eenvoudiger...
In de ban van de Yamaha XT 660 Bij de speurtocht in ‘eencilinderland' naar geschikte kandidaten, bleek al snel dat de Yamaha XT 660 wel eens dé grote kanshebber zou kunnen zijn. Vooral omdat het concept van het motorblok grote gelijkenissen vertoont met Leendert's huidige eencilinder. Weliswaar is de Yamaha XT door zijn doorgaans allroad en offroad-bestemming een vrij hoge motorfiets, maar bij nadere beschouwing bleek dat technisch wel aanpasbaar te zijn. Een absolute pré is het feit dat de XT een betrouwbare en doorontwikkelde motor is voor zowel intensief weggebruik als voor zware terreinomstandigheden. Inmiddels al in enorme oplagen geproduceerd en wereldwijd verkocht. Overal vindt men dealers en onderdelen. Er werd contact opgenomen met een van de grotere noordelijke Yamaha-dealers, Motoport Stadskanaal. Eigenaar-directeur Jan Huls was meteen enthousiast over het plan en zegde zijn volle medewerking toe. Als vooraanstaand dealer is hij de aangewezen persoon om de contacten met de Yamaha-importeur te leggen en zodoende kon op geschikte wijze een nieuwe 'donormotor' aangeschaft worden. Het technische strijdplan Allround Technical Assist in Assen, het bedrijf van motoraanpasser Rob Janssen, coördineerde de uitvoering van dit bijzondere ombouwproject en voerde het voor het grootste deel ook zelf uit. Tijdens zijn lange loopbaan verwezenlijkte hij soms onmogelijk geachte opdrachten en verwierf hiermee bekendheid in binnen- en buitenland. Sinds een paar jaar werkt Rob samen met Richard Vreenegoor (Weldon Support Assen) en met z'n tweeën namen de beide heren het overgrote deel van het bedenken en uitwerken van dit bijzondere project voor hun rekening. Op diverse specifieke gebieden werd echter samengewerkt met erkende vakmensen uit het gehele land om een aantal specialistische klussen op professioneel niveau uit te kunnen voeren. Een aantal gerenommeerde namen zegden hun medewerking aan het nieuw opgestarte project 'Poortenaar 2' toe. Dit technisch- en zakelijk 'meedenken' van de collega's was noodzakelijk om de verwezenlijking van het plan uitvoerbaar en betaalbaar te maken. Prototypebouw is nu eenmaal een erg kostbare zaak. Tijdens de researchperiode werd ook uitgebreid vooroverleg gepleegd met de keurmeesters van de RDW en de aanpassingsdeskundigen van het CBR. Zonder hun instemming heeft een dergelijk project geen kans van slagen. En ook tijdens de (ver)bouw van de motorfiets werd door de keuringsinstanties constant meegekeken én meegedacht. Op een aantal punten werd namelijk vooral proefondervindelijk bepaald hoe de definitieve configuratie er uit zou
komen te zien. Er moest terdege rekening gehouden worden met tijd om te experimenteren met opstellingen en uitvoeringen. Overhandiging van de originele Yamaha bij Motoport Stadskanaal Op 15 augustus was het na een lange voorbereiding eindelijjk zover: een gloednieuwe Yamaha XT 660 X stond klaar bij MotoPort Stadskanaal om te worden afgehaald. Leendert en Ria, met in hun kielzog een afvaardiging van MMvG en een handje vol journalisten, togen naar de grote motorzaak in Stadskanaal. Met behoorlijke schrikogen bekeken de Poortenaars hun nieuwe aanwinst. 'Wát een hoge motorfiets!'. Maar met alle vertrouwen in motoraanpassers Rob en Richard, namen ze de sleutels in ontvangst, die hen werden overhandigd door Jan Huls (MotoPort Stadskanaal) en Mario Janssen (Yamaha Nederland). Lang konden Leendert en Ria die dag niet genieten van hun nieuwe, ietwat hoge Yamaha XT. De motorfiets werd na afloop van de plechtigheden meteen op een aanhangertje afgevoerd naar de werkplaats in Assen en nog diezelfde dag volledig 'gestript'...
De zaag erin!! Een hagelnieuwe Yamaha XT afbreken om deze nooit meer in dezelfde volgorde en met dezelfde onderdelen in elkaar te zetten. Het moet een raar idee zijn geweest voor bouwers (slopers?) Rob en Richard toen ze de XT tot op het kale frame demonteerden. Na het verwijderen van alle overbodige materialen, was het de hoogste tijd voor het onvermijdelijke: De zaag erin! Onder toeziend oog van de TV-crew van RTV Drenthe, werd de flex gehanteerd om het laatste overbodige stuk frame definitief weg te kunnen halen. De helft van het originele buizengeraamte werd verwijderd en vanaf dat moment was er geen weg meer terug. Een spannend moment, maar meteen ook het moment waarop duidelijk werd dat keuze voor deze specifieke motorfiets de juiste was geweest. De 'motor' kon nu omlaag worden gebracht naar de vooraf bepaalde positie. Meteen werden de linealen tevoorschijn gehaald om de hoogte bij de toekomstige zitplaats van Leendert te meten. En tevreden kon worden vastgesteld dat de maten klopten bij de verwachtingen van het bouwteam. De eerste punten waren gescoord! Framebouw Een frame aan stukken zagen is één ding. Er vervolgens weer een complete motor van maken is heel andere koek. Helemaal als die motor een hele lage zit moet hebben die ook nog eens niet te breed mag zijn. De ruimte boven de achterbrug en de ketting is heilig want daar zit de winst voor Leendert. Toch moest daar nog een behoorlijk stuk nieuw frame komen voor de broodnodige stabiliteit. En het nieuwe frame moest zo dicht mogelijk langs het
motorblok komen, om Leendert zo dicht mogelijk bij het stuur te krijgen. Saillant detail: De originele XT heeft een mono-shock achtervering. En ook die zit precies op de plek waar men de berijder had gepland. Maar omdat het achterframe toch vanaf de grond opnieuw werd bedacht, kon de verandering van mono-shock naar stereo-vering achter meteen worden opgevangen.
Na een aantal passingen met de kleine man zelf werd de uiteindelijke zitpositie bepaald. Met plankjes en schotjes als mallen en passtukken werd de ruimte optimaal benut en een comfortabele zithouding gecreeerd. Later zou blijken dat Leendert zelfs beter met zijn voeten bij de grond kan dan op zijn oude Kawasaki. Weer een pluspunt! Voor de stevigheid en stabiliteit van een motorframe moest een aantal krachtlijnen goed worden afgesteund. In het originele frame zaten deze benodigde punten op de plek waar Leendert moest zitten. Er bleef een klein gebied over waarin alle krachten die op een frame worden uitgeoefend konden worden opgevangen. Met een aantal slim geplaatste driehoeksconstructies werd de stevigheid en de stabiliteit weer teruggebracht in het nieuwe achterframe. Zeker omdat Ria Poortenaar op de meeste ritten als passagier achterop de Yamaha mee zal rijden, is op het gebied van stevigheid in het frame niet bezuinigd. Dikwandige naadloos getrokken stalen buis en uitgekiende constructies waarborgen de stabiliteit van de motorfiets.
De vering en demping van YSS Europe Van monovering naar dubbele demping achter. Op zich al een behoorlijke ingreep, maar de moeilijkheidsgraad ging nog enkele streepjes omhoog vanwege het zo laag mogelijk houden van de motorfiets. Er kon dus geen sprake zijn van lange veerwegen en toch moest er enig comfort geboden worden aan zowel de berijder als de passagier. Harry Essens van YSS Suspension Europe kwam met de oplossing. Hij bouwde speciaal voor deze motor twee veerelementen die werken met een veerweg van ongeveer 40mm. Da's behoorlijk weinig, maar voor Essens genoeg om toch een progressief veerkarakter te creëren. Twee prachtige, door Harry in de fabriek in Thailand zelfgebouwde 'pootjes' kwamen de achterkant van de motorfiets ondersteunen. Er werd zelfs een drie-standen instelling ingebouwd: voor Leendert solo, mét passagier en mét bagagekoffer. Over pluspunten gesproken... De voorvork van de originele XT bleef gehandhaafd, maar werd door YSS dusdanig aangepast en ingekort, dat ook hier behoorlijke hoogtewinst kon worden behaald. Wederom een krappe veerweg, zo'n 55mm, maar ondanks dat opnieuw een progressief veerkarakter. De uitlaat van GD Exhaust Performance Nog een onderdeel waar met het demonteren van de XT afscheid van werd genomen, was het uitlaatsysteem. In originele vorm zouden de dempers uiteindelijk enkel als armsteunen voor Ria kunnen dienen, dus ook deze werden naar Marktplaats gepromoveerd. Maar hoe moest het dan wel? Aan de onderzijde van de motorfiets werd op alle mogelijjke manieren de grens opgezocht. Er moest uiteraard voldoende grondspeling overblijven om niet op elk stoeprandje te blijven steken, maar vanwege de beenlengte van Leendert moest hier behoorlijk op worden ingeleverd. En daar onderdoor moest nog eens een uitlaatsysteem bedacht worden. Na twee pogingen
'spaghetti-draaien' op de buizen-buigmachine van Rob, werd ook hiervoor professionele hulp ingeschakeld. Don de Vink van GD Exhaust Performance Systems kreeg het verzoek eens te komen kijken naar het unieke project. Deze specialist, die werkte bij Akrapovic, Laser en Honda Racing Company, krabde zich eerst eens even tweemaal achter de oren toen hij zijn 'toegewezen krapte' (van ruimte was in dit geval amper sprake) kwam aanschouwen. Maar als een ware 'Pro', stelde hij bouwers Rob en Richard gerust dat het op de een of andere manier wel zou kunnen passen. O ja, op dat plekje waar nog enigszins ruimte leek te zijn, kwam ook nog een middenbok, was de toevoeging van de bouwers. Maar zelfs daardoor liet Don zich niet afschrikken en nam de motorfiets twee weken mee naar zijn werkplaats en sloeg aan het toveren... Het resultaat werd een juweeltje van een uitlaatsysteem. Spectaculair mooi laswerk en dito veerverbindingen en dat alles zonder ruimte in te leveren op de grondspeling. Inclusief balanspijpje en expansievaatje om de stevige uitlaatpuls van een eencilinder tijdelijk op te vangen en een tussendemper waarin de lamdasonde werd geplaatst. Als klap op de vuurpijl bleek later op de vermogenstestbank dat Don's expertise ook nog eens 5Nm extra koppel had opgeleverd. Tel daar nog het prettige geluid bij op en wederom werd een aantal plusjes aan het lijstje toegevoegd...
Het inlaatsysteem Om het frame zo dicht mogelijk langs het motorblok te kunnen construeren, kwam de standaard airbox en luchtfilterkast te vervallen. Om de motor toch van voldoende frisse lucht te kunnen voorzien, werd een compleet nieuwe, ingenieuze airbox gemaakt.
Een optie was het verplaatsen van de tank naar de zijkant of achterzijde van de motorfiets, maar ook daar was weinig ruimte mee over. Uiteindelijk werd een nieuwe aluminium tank gemaakt vrijwel op de originele plaats. Met oneindig veel passen en meten werd ook hier weer zoveel mogelijk ruimte benut. Origineel kan de XT zo'n 15 liter brandstof meenemen en het zou fijn zijn als de Poortenaars met de nieuwe motor niet bij elk tankstation hoeven te stoppen. Na vele hoofdbrekens van de bouwers is het uiteindelijk gelukt om een tankinhoud te creëren van 12,9 liter, slechts twee liter minder dan de originele tank. Richard klopte en laste met aluminium plaat een tank waarmee Leendert en Ria de actieradius van de oude Kawa zeker zullen gaan overtreffen. Opnieuw een pluspunt voor Project Poortenaar 2. Finetuning van het motorblok Met de modificaties aan zowel het inlaat- als het uitlaatsysteem, was het motormanagement van de Yamaha XT enigszins van slag geraakt. Door de diverse aanpassingen, moest het gehele systeem opnieuw worden afgesteld om optimale prestaties te kunnen leveren.
De krappe overgebleven ruimte achter de injector werd volledig opgevuld met een verdeeldoos met aftakkingen naar de linker- en rechterzijde van het motorblok. In de vorm van deze op de injector aansluitende doos, zitten ongeveer alle uitstekende delen van dat gedeelte van het motorblok verwerkt om de ruimte zo optimaal mogelijk te benutten. Al met al een puzzelklus van een aantal weken, met als resultaat dat er meer dan voldoende lucht naar de inlaat kan en het vermogen intact is gebleven; een tricky punt bij een injectiemotor. Een nieuwe tank Vanwege de korte armen van Leendert, moest het stuur een behoorlijk stuk dichter naar zijn bovenlichaam worden gehaald. Nieuwe clip-ons brachten hier uitkomst voor Leendert maar wel een probleem voor het bouwteam. Om voldoende stuuruitslag over te houden, zat de tank behoorlijk in de weg. De originele tank kwam sowieso al niet meer in aanmerking voor hergebruik vanwege de nieuwe route van het frame eronder. Weer een uitdaging!
Gelukkig was op dat gebied ook een specialist voorhanden. Albert Lukens van Lukens Tuning Service uit Assen, werd vanaf het begin betrokken bij het project om het motorische gedeelte voor zijn rekening te nemen. Het blok werd opnieuw opgebouwd en vertroeteld door de supermonteur, die tevens alle elektrische systemen waar nodig aanpaste en een nieuw plekje gaf. Op de vermogenstestbank werd de nieuwe XT voor het eerst serieus aan de tand gevoeld en waar nodig werd het motormanagementsysteem opnieuw afgesteld. De motor liep nu als een zonnetje en er werd meer koppel gemeten dan bij een originele XT, voor de situatie van de Poortenaars een prettige bijkomstigheid.
Het bodywork Het originele kunststof plaatwerk van de XT paste uiteraard van geen kant meer op de nieuwe motorfiets. En omdat Leendert en Ria het erg fijn zouden vinden om nu ook eens op een echt sportieve motor te kunnen rijden, werd het bodywork uitdaging nummer 387 van het project. Een werkplaats vol modellen opgebouwd uit karton, PUR-schuim en allerlei voorhanden zijnde materialen was het resultaat. Uiteindelijk leverden de door Jan Jansen van G&J Auroschade strak afgewerkte modellen weer productiemallen op waarin de eindproducten konden worden geproduceerd. Creatief met polyester! Vanwege de ultra-lage zitpositie van Leendert was het erg moeilijk om een duidelijke strakke lijn van voor tot achter in het uiterlijk van de motor te bedenken. Gelukkig werd in de kuip van de Yamaha Diversion een mooi startpunt gevonden voor de uiteindelijke vormgeving van het geheel. Een stoere snoet kon deze motor zeer zeker gebruiken en vanwege de vele te verwachten kilometers, is het comfort van een stuurkuip zeker geen overbodige luxe. Strak om de nieuw gefabriceerde tank werd bijna naadloos een polyester schaal gemaakt om van de stuuruitslag niks meer af te snoepen. Door de perfecte aansluiting op de nieuwe kuip, werd het een erg mooi geheel en doet de voorzijde van de motorfiets aan als een Yamaha die door design-Japanners ontworpen zou kunnen zijn. Een eigenwijs spoilertje voor het motorblok maakte het plaatje compleet. Stoere voorkant!
ve uitstraling, liefst in een kleurstelling van de meervoudig wereldkampioen. Met het bodywork was al een behoorlijke stap richting sportief uiterlijk gezet, maar de finishing touch werd gemaakt door de belijning en kleurstelling van het spuitwerk.
Samen met Roger Koers van MotoPaints Assen, werd gekozen voor de oude 'Kenny Robberts-look' waar ook Valentino Rossi mee heeft gereden. Er was ook een duidelijke voorkeur voor de kleur geel als veilige en opvallende kleur in het verkeer. Een klein voertuig wordt sneller over het hoofd gezien, dus het werd zaak een goed opvallende kleurstelling te kiezen. Een sprankelende parelmoer geel werd uiteindelijk de basis voor het spuitwerk. De kenmerkende baan met zwarte blokjes bracht de benodigde optische lijn in de motorfiets en hiermee werd het gewenste sportieve uiterlijk behaald. Het nummer '46' mocht uiteraard niet ontbreken en zelfs Rossi's bulldogs kregen een mooi plekje op de buddy seat. SO-Products zorgde voor de kers op de taart, door de motor te voorzien van prachtige Pazzo handles en accessoires. Keuring door de RDW
De zitpositie moest laag en vooral niet te breed worden om Leendert met de voeten aan de grond te krijgen. De zit werd dusdanig op maat gemaakt, dat op Leendert's verzoek amper gebruik hoefde te worden gemaakt van comfortverhogende bekleding van de zitplaats. Ook voor Ria werd de achterzijde van de motor speciaal op maat gemaakt en zij vormt nu samen met Leendert veel meer een geheel dan op de oude Kawa het geval was. Eén van de grootste winstpunten van de nieuwe motor is dat Ria voortaan vanaf de grond ineens kan opstappen; er zijn geen verhogingen en stoeprandjes meer vereist. Achter haar duo-zit werd zelfs nog ruimte gevonden voor een sportieve afwerking, met als klap op de vuurpijl genoeg plaats voor een fatsoenlijke topkoffer. Ongekende luxe voor de Poortenaars! Kleuren en lijnen van MotoPaints Assen Leendert en Ria zijn gepassioneerde Rossi-fans en ze wilden dan ook graag een motor met een sportie-
Al ver voor de start van het project werd overleg gepleegd met de RDW over de mogelijkheden en belangrijke aandachtspunten voor de toelating op de weg. Omdat er door Rob veel motoren worden aangepast die een herkeuring nodig hebben, is de keurmeester van de RDW regelmatig in de werkplaats in Assen. Dus ook tijdens de voortgang van het project werd, op een zeer positieve en behulpzame manier, meegekeken en meegedacht over de vorderingen. Bij de uiteindelijke keuring van de nieuwe Yamaha XT 660 Limited, trof keurmeester Johan van Doorn dus geen onbekende motorfiets. Maar uiteraard werd de checklist nauwkeurig afgewerkt en na een uitgebreide sessie kwam de motorfiets met glans door de keuring. Goedgekeurd voor gebruik op de openbare weg!
Vele helpende handen... 'Project Poortenaar 2' werd uitgevoerd onder leiding van Rob Janssen van Allround Technical Assist uit Assen. Rob is projectcoördinator en initiator van de projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten. Mede door de ervaringen uit de vroegere race-carrière en het inmiddels vijftien jaar bestaande project 'Motor Mobiliteit voor Gehandicapten' was hij de aangewezen man om een dergelijk grootschalig project van de grond te kunnen tillen en ook daadwerkelijk tot een goed einde te brengen. Maar een verbouwing als dit project is dusdanig groot, dat het voor Rob geen haalbare kaart was, als hij het alleen zou moeten doen. Belangrijkste 'partner-in-crime' is Richard Vreenegoor van Weldon Support uit Assen. Sinds enkele jaren werkt Rob nauw met hem samen. Motoren aanpassen voor mensen met een lichamelijke beperking vergt een behoorlijke technische kennis. Maar bovenal creatief inzicht om een slimme combinatie te kunnen maken van de wél aanwezige mogelijkheden van gehandicapte mensen met technische oplossingen op een motorfiets. Vooral dat creatieve inzicht is iets dat niet uit boekjes kan worden geleerd. Aangezien Rob niet meer een van de jongsten is, zocht hij lange tijd naar iemand met de juiste instelling en capaciteiten om zijn werk mettertijd voort te kunnen zetten. In Richard vond hij die persoon en sindsdien doen ze zoveel mogelijk werkzaamheden samen. 'Project Poortenaar 2' werd uiteindelijk de ultieme inwijding en hij tekende voor een aanzienlijk aantal uren laswerk en belangrijke onderdelen van de nieuwe Yamaha XT 660 Limited. Ook werd hij binnengeleid in het uitgebreide netwerk dat Rob in de loop van de jaren heeft opgebouwd. Om het kostenplaatje voor Leendert en Ria niet gigantisch uit de hand te laten lopen, werd een aantal bedrijven en personen bereid gevonden om mee te werken aan het project. Zonder de hulp van deze
sponsors, zou het ontwikkelen van dit prototype onbetaalbaar zijn geweest. Jan Huls van MotoPort Assen (destijds MotoPort Stadskanaal) spande zich in om, samen met Yamaha Nederland, een nieuwe Yamaha XT 660 X voor een gunstige prijs te kunnen leveren aan Leendert en Ria. Harry Essens van YSS Suspension Europe stapte in het project en bouwde zelf onder mooie voorwaarden een paar schitterende achterveerelementen en paste de voorvork aan. Don de Vink van GD Exhaust Performance, raakte enthousiast door het verhaal van Rob, kwam eens kijken naar de vorderingen van de motor en zegde prompt zijn medewerking toe. Hij bouwde een kwalitatief zeer hoogwaardig uitlaatsysteem voor de nieuwe XT. Albert Lukens van Lukens Tuning Service is al jaren een belangrijk partner van Rob op motorisch gebied. Ook bij Project Poortenaar 2 werd Albert zeer nauw betrokken en hij zorgde voor een perfecte afstelling van de motorfiets. Tevens modificeerde hij de bedrading en was een belangrijk klankbord voor de bouwers. Roger Koers van MotoPaints Assen bepaalde de finishing touch van de het uiterlijk met een mooi design en een sportieve look. Bas Olde-Juninck van SO Products leverde o.a. specialistische Pazzo-toebehoren voor kwalitatieve en optische verfraaiing van de XT en legde tevens contacten naar YSS en GD Exhaust Performance. Bridgestone is al jaren sponsor van het project Motor Mobiliteit voor Gehandicapten en de firma was graag bereid om ook deze bijzondere motorfiets van de perfecte banden te voorzien. CED Bergweg-taxateur Pieter van der Kam was een regelmatige gast in de werkplaats in Assen om de vervangingswaarde van de motor, met het oog op de verzekeringen, goed in beeld te krijgen. Jan Jansen van G&J Autoschade stelde zijn ervaring op het gebied van het modelleren en strak afwerken van modellen van het bodywork ter beschikking. Diederick de Vries van Moto-Art uit Assen raakte enthousiast voor het project op de MOTORbeurs in Utrecht en zegde zijn microfoonkunsten toe voor de overhandiging op 27 maart in Assen. Meervoudig wereldkampioen zijspanracen Egbert Streuer uit Grolloo, startte zijn draaibank op en fabriceerde onderdelen voor de twee mooie stuurhelften van de Yamaha. Uiteraard deden de partners van de projectgroep MMvG ook een duit in het zakje. Koops Verkeerseducatie uit Assen, Stel Orthopedie uit Vries en het CBR ondersteunden de bouwers waar nodig.
MMD Vormgeving is in de persoon van Bouke Janssen al sinds jaar en dag betrokken bij de projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten. Opgegroeid tussen de eigenbouw racemotoren en de creatieve processen van vader Rob, kent hij de denkwijze van Janssen Sr. als geen ander. MMD tekende voor alle vormgeving van de projectgroep, de fotografie en teksten rond PP2 en nam de perscontacten voor zijn rekening. Wim en Petra van den Berg van Special Event Service richtten met hun materialen de presentatieruimte op professionele wijze in. Naast de sponsors die het proces financieel binnen de perken wisten te houden, zou deze megaklus niet mogelijk zijn zonder een netwerk van bekenden en relaties van Rob: Rik Hovingh en Robert Huijskens (RTV Drenthe), Jan Boer (Moto73), Helmut van der Smitte en Jaap Went (CBR), Johan van Doorn (RDW), Hilbert Talens (polyesterwerk), Rolf Boer (polyesterwerk), Jaap Geerts (aanwezigheid en promotie), Geert Sloots Jr. (foto-en videodiensten), Gerrie Drenth (presentatieruimte), Douwe van der Werff (modelleermaterialen). Rob en Richard dragen dit mega-project op aan Sander Bison, de vorig jaar helaas overleden vriend en mede-initiator van het project Motor Mobiliteit voor Gehandicapten. Sander stond mee aan de basis van Leendert's motorloopbaan en heeft van het Project Poortenaar 2 de voorbereiding nog meegemaakt en van adviezen voorzien.
