Performance in België,

Performance in België, 1976-1986 OMSCHRIJVING

BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1976-00-00 1976-00-00 Brussel

DEELNEMERS People Show, Terry Day, Mike Figgis, Laura Gilbert, George Khan, Mark Long, José Nava, Derek Wilson

TITEL People Show 64: Dingwalls/The Ship Show

1976-00-00

1976-00-00

Antwerpen, Cultureel Centrum

Jan Fabre

Ik neem alles serieus maar niet tragisch

1976-00-00 1976-00-00

1976-00-00 1976-00-00

1976-01-00

1976-02-00

Jacques Lennep Musée de l’homme 1 Hugo Roelandt, Daniel Weinberger, De Tableaux vivants (?) Kiek Ourobouros Morte della Geometria

1976-01-16

1976-01-30

Luik, Galerie de l’A.P.I.A.W. Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Gent, Koninklijke Akademie voor Schone Kunsten (KASK), Proka, Zwarte zaal, Jozef Kluyskensstraat 2, 9000 Gent

1976-02-05

1976-02-05

Aalst, New Reform, Wellekensstraat Krzysztof Zarebski, Godfried Willem 45, 9300 Aalst Raes, Moniek Darge, Linda Walker, Krystyna Sachniewicz

Sound Spot

1976-02-28

1976-03-28

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Luca Patella

[Luca Patella: Viaggio (1965-1975)]

1976-02-28

1976-03-28

[Pénétrables]

1976-04-23

Hans Breder, Anna Mendieta

Live performance

-

1976-04-23

1976-04-23

Ana Mendieta, Hans Breder

Body Tracks

Een performance met witte doeken en dierenbloed waarmee de kunstenares afdrukken maakt van haar lichaam.

1976-05-00

1976-05-00

People Show

[performance]

-

1976-05-05

1976-05-06

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Wilrijk, Fort 6 (UIA), 2610 Wilrijk

Nicola

1976-04-23

People Show, Terry Day, Mike Figgis, Laura Gilbert, George Khan, Mark Long, José Nava, Derek Wilson

People Show 64: Dingwalls/The Ship Show

1976-05-14

1976-05-14

James Lee Byars

The Perfect Performance (is to Stand Still)

1976-05-27

1976-05-27

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Theaterperformance: Twee in 't pak geklede acteurs, met nylonkous over de kop, slepen een bebloede man de zaal in, en strekken hem op een tafel uit. Muziek. Een goochelaarster tovert bloemen op het hemd van de bewusteloze, krijgt hem overeind en beweegt hem tot een mimische boksmatch. Een tweede bokser wint een wedstrijd tegen een ei, maar verliest even later van een groot ei. Meer muziek. (fragment uit B.V., '"People Show" in de UIA', De Nieuwe Gazet. Uit: Coppieters, p.126) 542 toeschouwers staren naar een onbeweeglijke Byars

James Lee Byars

The Perfect Place (is on Top of Your Head)

1976-10-16

1976-10-16

Aalst, New Reform, Peter Benoitstraat 1, 9300 Aalst

Hugo Roelandt, Joris De Laet, Paul Geladi, Luc Steels

A performance by

1976-10-23

1976-10-23

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

1976-11-12

1976-11-12

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Centre for Experimental Art and [performance] Communication, Peter Dudar, Lily Eng, John Faichney, Ron Gillespie, Amerigo Marras Hugo Roelandt, Joris De Laet, Paul A performance by Geladi, Luc Steels

1976-11-20

1976-11-20

Aalst, Free Dress

Antonio Muntadas, Miel Luyckx, Mon Aktie Reproduktie Van Der Biest, Paul Gees, Roger D'Hondt, Hugo Roelandt, Rudolf Verbesselt, Chiel, Narciss Tordoir, Jan Janssen

1976-12-00

1976-12-00

Bandages

1976-12-15

Waste of Time

Souvernir de

Mime als basis - visueel en auditief uitgebouwd tot een homogeen collectief spel' [4]

1977-00-00

1978-00-00

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Antwerpen

Tenjo Sajiki

1976-12-14

Ria Pacquée

'Te Huur'-interventies

1977-00-00

1978-00-00

Brussel, Jubelpark, Paviljoen van de Plan K menselijke driften, 1000 Brussel

1977-00-00

1977-00-00

Antwerpen

Straatactie. Ria Pacquée stelt verschillende openbare gebouwen in Antwerpen (die leegstaan of in gebruik zijn) te huur, waaronder het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten en het ICC. Het te contacteren telefoonnummer is dat van de stadsdiensten. 23 Skiddoo est une espèce d’obsession de la machine de contrôle qui est de plus en plus envahissante et qu’on retrouve chez Burroughs et chez Sade. Le Pavillon des passions humaines, avec son haut-relief de Jef Lambeau, était complètement abandonné dans le Parc du Cinquantenaire. Comme les autre lieux. Ce pavillon sadien avait en outre été interdit au public vers 1885. Quelle excitation que d’y injecter des extraits des 120 journées de Sodome, autre exemple parfait d’une machine de mort. Ajoutez-y un petit extrait d’un texte très pessimiste de Reich, Ecoute petit homme, et évidemment plusieurs textes de Burroughs. Voilà le tableau de l’univers répressif dans lequel nous vivons tous les jours et d’où émerge une violence libératrice face au pouvoir.' (Van Tieghem, 46) ‘Opnieuw greep Plan K dus terug naar de gevaren van het steeds maar groeiende mechanisatieproces. Ze schiepen met deze voorstelling opnieuw het beeld van een koude wereld van metaal en neon die er maar niet in slaagde een speelse/spontane geest te ontwikkelen.’ (De Vuyst, 50) Theaterperformance, hommage aan jazz

1977-00-00

1977-00-00

Antwerpen

1977-00-00

1977-00-00

1977-00-00

1977-00-00

1977-00-00

1977-00-00

1977-01-00

1977-01-00

1977-01-14

1977-01-14

1977-01-28

1977-02-13

1977-02-23

1977-02-23

Antwerpen, Lange Beeldekensstraat, 2060 Antwerpen Antwerpen, Offerandestraat, 2060 Antwerpen Brussel, Paleis voor Schone Kunsten, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Gent, Logos, Kongostraat 35, 9000 Gent

New Reform, Wim Van Mulders, Paul Gees, Heinz Breloh, Ken Friedman, Davi Det Hompson, Hugo Roelandt

Esthetisch Ideaal (op de tentoonstelling: Theorie, informatie en praktijk)

23 Skiddoo

People Show, Mike Figgis, Mark Long, People Show 72 : Stan Band Emil Wolk Jan Fabre Red Lines Performance

Theaterperformance: Twee in 't pak geklede acteurs, met nylonkous over de kop, slepen een bebloede man de zaal in, en strekken hem op een tafel uit. Muziek. Een goochelaarster tovert bloemen op het hemd van de bewusteloze, krijgt hem overeind en beweegt hem tot een mimische boksmatch. Een tweede bokser wint een wedstrijd tegen een ei, maar verliest even later van een groot ei. Meer muziek. (fragment uit B.V., '"People Show" in de UIA', De Nieuwe Gazet. Uit: Coppieters, p.126) "Ik nam al mijn schilderijen van de academie en exposeerde ze omgekeerd in de straat, nog voor ik ooit iets van Baselitz had gehoord. Er hingen bordjes naast en op één ervan stond te lezen: "ik neem alles serieus maar niet tragisch". Het was het antwoord op het classicisme dat door de Academie gehuldigd werd." (Fabre in Hrvathin 183) Tentoonstelling van/rond een levend persoon: “Monsieur Bonvoisin, sculpteur de marrons” Leden van 'De Kiek' (D.Weinberger e.a) lopen naakt rond.

-

De tentoonstelling heeft als doel het traject van de kunstenaar aan te tonen: de kunstenaars ontwikkelen eerst een theoretische basis en gaan dan over tot verspreiding van zijn idee via de door hem zelf bepaalde uitdrukkingsvorm. Van Hugo Roelandt zien we een installatie van 16 grote naaktfoto's waarop voor- en achterzijde van 8 figuren worden afgebeeld. Tegelijk wordt een enquête-formulier verspreid, waarmee hij een opiniepeiling organiseerde "omtrent het actuele esthetische menselijk lichaamsideaal". Hij wou aantonen dat het esthetische ideaal van Michelangelo voorbijgestreefd was en een nieuw ideaal creëeren. Voor zijn performance plaatste hij vijf figuren volgens een bestaande vormgegeven situatie van Michelangelo. Volgens deze kunstenaar namen deze figuren een ideaal esthetische houding aan, die Roelandt weerlegde met een andere werkelijkheid. zo liet hij zijn performers van de ene naar de andere zijde verplaatsen van de zaal om zodoende het statische element te doorbreken. Performance-happening die de bedoeling had de kunst dichter bij de mens te brengen en een spontane kreatieve energie los te maken. Met de medewerking van LOGOS realiseerde Zarebski een gedaanteverandering van de omgeving waarbinnen het gebeuren zich voltrok. Daartoe gebruikte hij consumptie- en wegwerpartikelen en liet een desolaat landschap achter. Performance die de tent. “Luca Patella: Viaggio (1965-1975)” begeleidt: “er wordt doorlopend een tekst voorgelezen, terwijl drie naakte dames in een soort tableau vivant opgesteld staan“ (Pas 251) [werd de perf. tijdens de hele maand van de tent. dagelijks opgevoerd?] “De tentoonstelling van Nicola gaat (...) gepaard met een heuse groepshappening waarin haar mantel voor elf personen collectief wordt uitgetest” (Pas 251) [precieze datum?]

De assistente van Flor Bex, Lieve De Deyne, “gekleed in een zwarte jurk, [neemt] plaats temidden van vijftien gasten, onder wie de verzamelaar Herman Daled en galeriste Anny De Decker. Na een poosje schrijdt Byars plechtig binnen en plaatst een speciaal daarvoor geïmporteerde orchidee op het hoofd van De Deyne, waarna hij ze terug wegneemt en spoorloos verdwijnt. Vervolgens wordt er champagne ontkurkt” De fotografie wordt deze keer als een suplement beeldend medium ingeschakeld. De performances worden aangevuld met een fotografische benadering van de feiten zoals ze in het optreden zelf worden verwezenlijkt. Er zijn consequent doorgeprikte handelingen en kunstmatige ingrepen die welke het ideaal beeld vooropstellen, zonder dat dit eigenlijk hoeft verwezenlijkt te worden. Een belangrijke inbreng voor de performances leverden Joris De Laet, Paul Geladi en Luc Steels. Deze drie komponisten creëerden hun muziek in de reële tijd. Ze maakten gebruik van synthesizers, elektronische mixers en invloeden van externe geluiden. De muziek had de harmonische klank van een kosmische betekenis. -

De fotografie wordt deze keer als een suplement beeldend medium ingeschakeld. De performances worden aangevuld met een fotografische benadering van de feiten zoals ze in het optreden zelf worden verwezenlijkt. Er zijn consequent doorgeprikte handelingen en kunstmatige ingrepen die welke het ideaal beeld vooropstellen, zonder dat dit eigenlijk hoeft verwezenlijkt te worden. Een belangrijke inbreng voor de performances leverden Joris De Laet, Paul Geladi en Luc Steels. Deze drie komponisten creëerden hun muziek in de reële tijd. Ze maakten gebruik van synthesizers, elektronische mixers en invloeden van externe geluiden. De muziek had de harmonische klank van een kosmische betekenis. In aanwezigheid van een groep medewerkers, maakte Antonio Muntadas fotokopieen van het eerste blad van New Reform Nieuws nr31 en flarden uit dagbladen. De stukken werden in 10 exemplaren aan elkaar geniet. De actie gebeurde in volkomen duisternis met soms het opslaande licht uit de fotokopieermachine. Gedurende luttele tijd waande men zich in een toestand van illegaliteit en het kopieren van informatie gaf een vreemde indruk. Deze actie legde niet alleen verbanden met de derde-wereld-situaties maar was ook in de Westerse cultuur nog aan de orde. -

Jan Fabre

Lange Beeldekens - Jan Fabrestraat

Performance in de straten met de Nederlandse dichter Albert Hagenaars. "We hebben Amsterdam, Berlijn en Antwerpen bezocht en we hebben onderweg in die steden een rode draad achtergelaten." (Fabre in Hrvatin 183) In de straat waar hij woont vervangt hij het straatnaambord Lange Beeldekensstraat door het opschrift Jan Fabrestraat.

Jan Fabre

Window Performance

Straatperformance in dozen, met slakken die met de Belgische driekleur beschilderd werden en over Fabres huid kropen.

Jacques Lennep

Musée de l’homme 2

“Ezio Bucci, supporter“

Living Theater

-

Filip Francis

Sept méditations sur le sado-masochisme politique Solo for Tumbling Woodblocks

Daniël Weinberger

IK Daniël Weinberger Al wat telt gelt

Vibraties, licht, magie, zang, juwelen, eten, beeldjes, tekens, foto's, video's, dia's,...

SEM-ensemble, Joris de Laet

VIIth International Mixed Media Festival

Space Action performance group (UK); Godfried-Willem Raes (Vl); Trevor Wishart (UK); Lieve De Pelsmaecker (Vl); SEM-ensemble olv. Joris De Laet (Vl); NOR.MEDIA band olv Dick Witts (UK); Peter Pieters (Vl); Annette Sachs & Piotr Lachert (BRD-Pl); Sound Sculpture & Audio Art exhibition - Museum of Modern Art, Ghent

1

Performance in het kader van zijn tentoonstelling in het ICC

Performance in België, 1976-1986 BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1977-03-24 1977-04-10 Brussel, Paleis voor Schone Kunsten, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel

DEELNEMERS TITEL Vito Acconci, Chr. Boltanski, Luciano Identité-Identifications Castelli, Alexandre Delay, Suzy Lake, Urs Lüthi, Arnulf Rainer, Panamarenko, Patrick Poirier, Bernd Becher, Hilla Becher, Paul Cette, Claudio Costa, Nancy Kitchel, Annette Messager, Tania Mouraud, Giuseppe Penone, Sarkis, Thibeau. Hugo Roelandt, Jan Janssen, Narcisse 4 Seizoenen Tordoir, Annemie Van Kerckhoven

OMSCHRIJVING Tentoonstelling georganiseerd door J.L. Froment en zijn "Centre d'Arts Plastiques Contemporains", met als thema "de kreatieve wijze waarop een aantal kunstenaars in hun werk de identiteitskrisis verwerken waaraan hun kunstenaarschap ten prooi is nu alle zekerheden hieromtrent lijken verloren te zijn gegaan".

performance: Deze actie steunde op kunstmatige en wetenschappelijke beïnvloeding van de jaargetijden. In welke mate kan een kunstenaar de natuurelementen dirigeren. De werkelijkheid werd door de kunstenaar de wet opgelegd met kunstmatige middelen eigen aan de wetenschappelijke evoluties: De herfst werd gecreëerd door Annemie Van Kerckhoven, de zomer door Narcisse Tordoir, de lente door Jan Janssen en de winter was een coöperatie van deze drie. Hugo Roelandt nam het algemeen concept voor zijn rekening. Tentoonstelling van de projekten voor de performance met Jan Janssen, Narciss Tordoir, Annemie Van Kerckhoven

1977-04-16

1977-04-16

Aalst, New Reform, Peter Benoitstraat 1, 9300 Aalst

1977-04-02

1977-04-16

Aalst, New Reform, Peter Benoitstraat 1, 9300 Aalst

1977-05-05

1977-05-28

Brussel, New Reform in R.H.O.K.

1977-05-14

1977-05-14

Aalst, New Reform

Diane Boadway, Suber Corley, Bruce Eves, Amerigo Marras

Questions

1977-05-17

1977-05-17

Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent

Yves De Smet

1977-07-07

1977-07-07

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Laurie Anderson, Bob Bielecki

Encounter of de creatie van een performance omvattende beweging en geïmproviseerde muziek bij een tekstconstructie van Yves De Smet Songs For Lines/ Songs for Whales

1977-09-26

1977-09-26

Filmperformance

1977-10-10

Reindeer Werk

[performance]

-

1977-10-28

1977-10-28

Benni Efrat

Filmperformance

-

1977-11-06

1977-11-10

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, CET, Edegemse steenweg, 2610 Wilrijk. Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent

Benni Efrat

1977-10-06

Waste of Time

Green hills of home

Uitgangspunt: het analyseren van alledaagsehandelingen, en bewegingen

1977-11-09

1977-11-09

Antwerpen, UIA, 2610 Wilrijk

Reindeer Werk, Dirk Larsen, Tom Puckey, CET

Performance

1977-11-09

1977-11-09

Benni Efrat

Filmperformance

1977-11-16

1977-11-16

Richard Landry

[Performance]

-

1978-00-00

1978-00-00

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen

Bewegingen op de grond en broddeltaal, spastische bewegingen, schokken,oproepen van een psychose(?); ‘REINDEER WERK gaat ervan uit dat de konceptuele kunst, of de konceptuele basisgedachte niet langer de drijvende kracht kan zijn van moderne kunstvormen. Bij het opzetten van hun akties hebben zij een ander uitgangspunt aangenomen, het gedrag (behaviour) en meer konkreet hun eigen specifieke gedragingen. Zij zijn ervan overtuigd dat hun aanwezig-zijn veel meer effekt op de toeschouwer heeft dan gelijk welk koncept dat zijn zouden aanbrengen. In hun performances is de overkoepelende struktuur van de aktie dan ook ondergeschikt aan hun gedragingen die het werkelijke aktuele moment uitmaken van hun kunst. Is een performance een gebeuren HIER en NU dan is dit het meest uitgesproken zo voor de gedragingen van de performer tijdens zijn ‘act’. Vandaar noemt Reindeer Werk de basis van hun werk dan ook ‘behaviouralism’.’ (Tijdschrift, jg. 2, extra nummer) -

Ria Pacquée

Graffiti

1978-00-00

1978-00-00

Ria Pacquée

Deelgenoten in de misdaad

1978-00-00 1978-00-00

1978-00-00 1978-00-00

Michael Laub Jan Fabre

Untitled Video Performance My body my blood my landscape

Video Performance

1978-00-00

1978-00-00

Antwerpen, Filosofische Kring Aurora, Lange Leemstraat, 2018 Antwerpen Brussel Antwerpen, Lange Beeldekensstraat 240, 2060 Antwerpen Knokke-Heist, Actual Art Gallery

Gedurende een week spuit Ria Pacquée graffiti op verschillende plaatsen in de stad waaronder slogans zoals: 'Oh godverdoeme', 'dans toch niet mee met de sjah, sjah, sjah' en 'ga langzaam naar uw werk'. (De Witte Raaf) Ria Pacquée steelt kleine spullen uit supermarkten en maakt daar collages mee die worden voorgesteld in de filosofische kring “Aurora”.

Hugo Roelandt

This is the Gallery but not my work

1978-02-00

1978-02-00

Luik, tv-studio RTB

Ulay, Marina Abramovic

AAA-AAA

1978-03-15

1978-03-16

Antwerpen

Jail Warehouse Company, Derek Wilson, Laura Gilbert, Ian Hinchliffe, CET

The Amazin' Foursom'

1978-03-24

1978-03-24

Aalst, New Reform, Peter Benoitstraat 1, 9300 Aalst

Hugo Roelandt, Herwig Bomon, Johan Creatie van een stuk Bronder, Peter Bronder

1978-03-24

1978-03-24

Daniel Weinberger

Ik, Daniel Weinberger

1978-04-07

1978-04-07

Planstudio Siepmann

Live Videoperformance +-

-

1978-04-17

1978-04-29

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Aalst, New Reform, Bert van Hoorickstraat 17, 9300 Aalst

Voornamelijk de uitnodiging was belangrijk. Hierop staat de titel en op de achtergrond zien we werken die niet van hem zijn. Over deze werken is een groot kruis getrokken. De tentoonstelling ging ook werkelijk niet over zijn werk. We are facing each other, both producing a continuous vocal sound. We slowly build up the tension, our faces coming closer together until we are screaming into each other's open mouths, 15 min This event is a fantasy about three characters who are distantly related to each other and meet in an extraordinary situation after being out of contact with each other for many years. Through various deviations flashbacks, encounters, and confrontations, the trio eventually find themselves in a strange hairdressers shop. The performers take on many roles throughout the performance and the strong usage of visual imagery adds more exciting complexity to the show.’ (Tijdschrift, jg. 1, nr. ?, maart ‘78); ‘Drie leden van de oorspronkelijke People show […] verlieten deze groep en vormden samen de Jail Warehouse Company. / Zij werken grotendeels volgens dezelfde principes als P.S. Het is blijkbaar wel hun opzet om nóg verder te gaan in het visueel maken van hun produkties, ook in het werken met ruimte gaan zij een stuk verder. Nog meer dan hun vroegere medewerkers beschouwen zij elke ruimte als een uitdaging. Op hun best scheppen ze, geïnspireerd door de ruimte, een ‘environment’ dat slechts als poëtisch kan omschreven worden.’ (Tijdschrift, jg. 2, extra nummer, sept 78) De kleine ruimte van de New Reform Gallery wordt bekleed met een zwarte plastiek. Daarbinnen plaatste HR drie sterk gebundelde lichtstralen. Deze werden gericht tegen aan de grond liggende muzikanten. Ze waren zo ingesteld dat het publiek doorheen de lichtbundels moest lopen. De muzikanten speelden twee bestaande muziekstukken en één vrije improvisatie, telkens met een duurtijd van 7 minuten. Telkens het publiek dat in de zaal rondwandelde een lichtstraal blokkeerde speelden ze niet. Het publiek had dus zelf de beslissende macht over het muziekstuk. Elke participerende toeschouwer verwezenlijkte zo zijn eigen harmonie. Performance t.g.v. de voorstelling van de catalogus “Ik, Daniel Weinberger” (tent. in ICC begin 1977); "een provocerende performance met dia's en geluidsband in de spiegelzaal" (Pas 255)

Maio Wassenberg

Projekt tafel St./Med./Ch.

Performance

Hugo Roelandt, Annemie Van Tentoonstelling: 4 seizoenen Kerckhoven, Narciss Tordoir, Jan Janssen Paul Gees, Anna Banana, Wolf Ontwerpen Voor Uitvoering Kahlen, Horacio Zabala, Reindeer Werk, Hugo Roelandt, Narciss Tordoir, Jan Janssen, Paul Geladi, Luc Steels

2

tentoonstelling, live performances, film projecten, video tapes, muziek,.... Reindeer Werk: Behaviour: performance waarbij de kunstenaars ongewoon gedrag aannamen, gebruikten rituelen, vergelijkbaar met houdingen van motorisch gestoorden. Anna Banana, werk van haar werd getoond: zij verzamelde alles wat met de vrucht in haar naam te maken had. Paul Gees en Wolf Kahlen: installaties. Horacio Zabala: gaf uiting aan de Latijns Amerikaanse repressie door een reeks plan-tekeningen van ondergrondse schuiloorden. Hugo Roelandt bracht er samen met Narciss Tordoir, Annemie Van Kerckhoven en Jan Janssen zijn project "4 seizoenen". Straatactie: in de straten van Aalst deelde de groep CEAC (Centre for Experimental Arts and Communication, Toronto, Canada) pamfletten uit met vragen aan de bevolking. De gedragingen van de mensen en hun reacties op onverwachte gebeurtenissen waren het onderwerp van hun onderzoek. Zo waren er vragen als "Zal er in de toekomst een gedrag zijn zonder opinie? Is het normaal bevorderend voor deze tijd of zijn gecentraliseerde meningen abnormaal omdat de dominerende groepen ze hebben verworpen en het gedrag wordt opgevat als een individuele status?" "Voor 2 stemmen, 2 lichamen en metronoom"

Anderson wordt door Flor Bex directeur van het ICC in Antwerpen geïnviteerd voor een performance en verblijft enkele dagen in Antwerpen om hiervoor een nieuw werk te realiseren. Tijdens haar wandelingen in de stad registreert zij verbale uitingen van stadsbewoners die zij, collagegewijs integreert in de klankband van haar eerste performance in het ICC. Het ICC verstuurt ongeveer drieduizend uitnodigingen. (...) Hoewel het concert zelfs in De Volkskrant werd aangekondigd, daagt slechts een veertigtal nieuwsgierigen op. Ondanks de karige opkomst geeft Anderson een volwaardig concert van anderhalf uur, dat op haar wens niet wordt geregistreerd op klankband. (uit ICC jaarverlag 1977, geciteerd in Beeldenstorm in een Spiegelzaal van Pas, 254) Het ICC archief bevat echter wel een volledig uitgeschreven versie van deze performance. In een persaankondiging schrijft Anderson: "gedurende de laatste jaren heb ik me vooral beziggehouden met de relatie woord, film en het ritme van het gesproken woord" In mijn performance werk ik ook met het ritme van gesproken woorden en met korte verhalen. De kern van de verhalen ligt in ons gedrag als we praten." Tenslotte beschrijft ze hoe ze haar zelfgemaakte apparatuur zoals de 'elektronische strijkstok' en de 'videophonograph' in haar performance integreert. -

Performance waarin Fabre met zijn eigen bloed tekent.

Performance in België, 1976-1986 BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1978-04-20 1978-04-20 Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

DEELNEMERS Christina Kubisch, Fabrizio Plessi

TITEL Liquid Time / Tempo Liquido

OMSCHRIJVING Concert en videoperformance “für akustisch verstärkte Glasscheiben/ Wasserfilter/ Steeldrum/ Sho/ Carillons/ Elektronische Signale/ Film/ Video live” “Tempo Liquido beruht – sowohl musikalisch als auch visuell – auf einer Folge von Kreisformen. Das Konzept des kreisförmigen Verlaufs der Zeit wird zum Ausganspunt für eine Performance, in der das Publikum gleichzeitig die reale Aktion und seine direkte Transformation ins Videobild verfolgen und vergleichen kann. Die Performance findet im verdunkelten Raum statt. Die einzigen Lichtquellen sind eine grossen Kreis bildenden Monitore, in dem das Publikum sitzt, und zwei spotlights für die Videoübertragung. Die Monitore sind so angeordnet, dass man abwechselnd das Bild der ersten und zweiten Videokamera sieht – auf je eimen Monitorpaar kann man also überall im Kreis gleichzeitig zwei ververschiedene Aufnahmen verfolgen. Die Kameras sind auf zwei Glasscheiben gerichtet, auf deren Vorderseite ein speziell dafür entwickeltes Filtersystem kontinuierlich einen Wasserstrom in Bewegung setzt. Diese fliessende Bewegung, die während der gesamten Dauer der Performance konstant bleibt, erzeugt im Monitor die Illusion eines sich ständlich leicht bewegendes Bildschirms. Die beiden Performer sitzen hinter den Glasscheiben, die nicht nur als Trennwände sondern auch als autonomes Element zwichen den Ausführenden und den Videokameras stehen. Über Tonband wird ein sich allmählich verdichtendes musikalisches ‘Klangenvironment’ in Raum hörbar. Elemente, die sich in ständig neuen Kombinationen wiederholen und dabei jedesmal anders variiert werden: eine Sequenz von elektronischen Signalen, die langgedehnten Töne einer japanischen Sho, der (über Band verlangsamte) Rhytmus einer Steeldrum und die hellen Klänge von Kindercarillons. Zwei Uhren werden nacheinander langsam auf die Glasscheiben zubewegt, bis ihr Zifferblatt (die reale Zeit) hinter dem Glass sichtbar wird. Ebenso langsam entfernen sie sich wieder. Die Hände der Performer, mit metallenen Fingerhüten bedeckt, kommen auf das Glass zu. Sie beginnen, kreisförmige Bewegungen auf der rauhen Glasoberfläche auszuführen. Unterbrechen sich. Wiederholen die gleiche Geste. Verlängerern den Umkreis der einzelnen Bewegungen. Verdichten die Berührungen, unabhängig voneinander aber dem gleichen Ablauf, der in grossen Linien festliegt, folgend. Der Kontakt des Metalles auf der Glasoberfläche wird durch mehrere direkt auf dem Glas angebrachte Tonabnehmer übergetragen und im Raum hörbar gemcht [sic.]. Es entstehen dabei Klänge, deren Intensität und Agressivität in starkem Kontrast zu der visuellen Leichtigkeit der Bewegungen stehen. Mit zuehmender Dichte der kreisförmigen Geste wächst auch die Intensität der entstehenden Klänge, bis diese sich zu einer einzigen massiven Geräuschfläche ausweiten, die zeitweilig alles Andere überdeckt und auslöscht. Die Geräusche lösen sich so allmählich auf, wie sie begonnen haben. Die Hände entfernen sich vom Glas. Es bleiben – wie am Anfang und zugleich wie zu einem neuen Beginn – nur die Musik und die leicht bewegten Blindflächen der Monitore” (Cat. Kubisch & Plessi 34). Video van deze performance is aanwezig op de audio-visuele dienst van de U.A; ‘COUM bestaat uit GENESIS P-ORRIDGE & COSEY FANNI TUTTI, ze zijn nu ongeveer een zestal jaren werkzaam als performers in de rand van ons theaterwereldje. En toch ook weer niet helemaal in de rand, zo werden ze al enkele keren officieel erop uitgestuurd om Engeland te vertegenwoordigen op een Britse week, o. a. in Italië en Frankrijk. Over hun werk laat ik ze misschien beter zelf aan het woord: “Affirmation of existence is art. Our actions are most successful when people seeing them, experiencing them do not wonder whether we are art or not but are merely happy to be fascinated. Coum try to sustain individual inner and outer freedom in their actions in metaphorical situations. Setting up what can clumsily, but accurately, be called a communication anti-system that can uncreatively contain all levels of misinformation. […] Who is guest, who host? […] – In England we call action art, “Performance Art”, this is mainly, I believe, because basically they didn’t know what to call it. As such, various forms of “experimental theatre” are also performance art. At the moment I feel this term “Performance Art” is so wrong, as its definition is “performance”, which to me means entertain, and that is not what pure art is. As in Germany, our work as Coum, and my own work, is called “Action Art” so it should be here in England also. My action is myself, not a projected character for people’s entertainment.’ (Tijdschrift, jg. 1, nr. ?, april ’78) Performance. "Dans les grandes halles, Bernard Villers suspendait 18 bannières de papier (bleues, jaunes, rouges). L'envers valait l'endroit. Dans les petites halles, où avait lieu le concert, des feuilles, légères, marquées d'une bande, ou noire, ou jaune, ou rouge, se déployaient, comme une lessive, sur 50 mètres."

1978-05-02

1978-05-03

Antwerpen, A3 (gebouw Aula Major), Coum, Genesis P.Orridge, Cosey UIA, 2610 Wilrijk Fanni Tutti, CET

Scenes of Victory 1 & 2

1978-05-12

1978-05-12

Bernard Villers, Steve Lacy

Solomade in Belgium

1978-05-12

1978-05-00

De hallen van Schaerbeek, Rue Royale Ste Marie 22a 1030 Schaerbeek Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Vito Acconci

[Reeks acties en performances]

Sinds 1971 werkt hij met het medium video dat hij vooral integreert in totaalsituaties rond het thema "communicatie"

1978-06-00

1978-06-00

Art Ensemble of Chicago

[Performance]

-

1978-07-00

1978-07-00

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Antwerpen, Universitaire Instelling

Hugo Roelandt

Idem New Reform, Aalst op 24.03.1978.

1978-09-19

1978-09-19

Anna, Bill Banana

1978-09-22

1978-09-22

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, Fort VI, UIA, Edegemse steenweg, 2610 Wilrijk

Creatie van een stuk (op UIA Performance festival) Performance

Idaho Company, Jail Warehouse Company, Hugo Roelandt, CET

Herfsthaptode (performanceweekend)

1978-09-22

1978-09-22

Antwerpen, Groenplaats, 2000 Antwerpen

Idaho Company, Jail Warehouse Company, Hugo Roelandt, CET

Herfsthaptode (performanceweekend)

1978-09-22

1978-09-23

Antwerpen, K.K. Sentrum, Fort VI, UIA, Edegemse steenweg, 2610 Wilrijk

Cid Collins, Reindeer Werk, Idaho, r.k. Herfsthaptode (performanceweekend) Veulpoepers b.v., Coum, Gnoom, Geladi, Ben D'Armagnac, Cinopsis, Servie Janssen, CET

1978-10-02

1978-10-02 1978-10-02

Paul Gees, Performance Art Festival 1978 Audio Arts, Performance Art Festival 1978

Installatie en Performance

1978-10-02

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

Muziekoptreden van Idaho Company; performance door Jail Warehouse Company (David Stephens en Diz Willis) beginnend op de Groenplaats; performance door Hugo Roelandt in Fort VI: 'Het projekt dat door Roelandt wordt voorgesteld is een ingenieus samengan van muziek, licht en aktie.' Muziekoptreden van Idaho Company; performance door Jail Warehouse Company (David Stephens en Diz Willis) beginnend op de Groenplaats; performance door Hugo Roelandt in Fort VI: 'Het projekt dat door Roelandt wordt voorgesteld is een ingenieus samengaan van muziek, licht en aktie.' ‘11 – 13 u. videovoorstelling performances / CID COLLINS / REINDEER WERK (Kassel 77) - k.k. centrum / 14 u. middagkonsert dr IDAHO en de r.k. VEULPOEPERS b.v. / 15 – 16 u. videovoorstelling performances / COUM (Antwerpen 78) / MARINA/ULAY ABRAMOVIC (New York 78) / 16 u. GNOOM (performance) / 17 u. GELADI (performance) / 18 – 20 u. videovoorstelling / BEN D’ARMAGNAC / CINOPSIS (Molik, medewerker Grotowski, Wroclow 76) / REINDEER WERK (Antwerpen 77) / 20.30 u. CID COLLINS (performance) 21.30 u. MARINA en ULAY ABRAMOVIC (performance) / 20.30 u. r.k. VEULPOEPERS b.v. (muziekoptreden)’ "Bart Patoor en Mark Goossens werken sinds 1977 samen als een performance duo GNOOM. Naast hun kreatieve aktiviteit betonen zij, resp. als student en afgestudeerde aan de Antwerpse universiteit, ook wetenschappelijke belangstelling voor het verschijnsel performance.'; 'Pol Geladie is een Antwerps performance kunstenaar die afwisselend in groepsverband of alleen optreedt. De laatste jaren is hij, als lid van het SEM, vooral aktief geweest op het gebied van de experimentele, en vooral elektronische muziek.'; 'Cid Collins, Joseph Nechvatal, Carol Parkinson zijn drie performers uit New York [...]. het is de eerste maal dat zij buiten de States optreden.'; performance door Marina & Ulay Abramovic; ‘Tenslotte [sic] zijn er nog de twee Nederlandse muziekgroepen die hun medewerking verlenen, IDAHO COMPANY en de r.k. VEULPOEPERS b.v.’ 20u Paul Gees (Mere, België): Installatie en performance over de fysische betrokkenheid in de relatie ruimte - vlak, plan - uitvoering en idee - materialisatie. (Performance Art Festival 1978)

1978-10-02

1978-10-15

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

Performance Art Festival 1978

1978-10-03

1978-10-05

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

Paul Gees, Maio Wassenberg, Lena Halflants, Vincent Halflants, Hugo Roelandt, Michael Laub, Audio Arts, Marc Camille Chaimowicz, Buky Grinberg, Keiji Uematsu, Anna Banana, Bill Gaglione, Katharina Sieverding & Klaus Mettig, Tina Keane, Norma Jean Deak, Boegel & Holtappels, Missing Associates, Abramovic & Ulay, Vito Acconci, Laurie Anderson, Ben d'Armagnac, Chris Burden, Cardena, Jacques Charlier, Colette, General Idea, Dan Graham, Nan Hoover, Jean-Marc Navez, Gina Plane, Nigel Rolfe, Roger D'Hondt, Peter Moritz Pickshaus, Amerigo Marras, Georg F. Scharzbauer, William Furlong, Gillo Dorfles, Peter Frank, Clive Robertson Marina Abramovic, Ulay, Vito Acconci, Claudio Ambrosini, Laurie Anderson, Ben D’Armagnac, John Armleder, Kevin Atherthon, Judith Barry, Joseph Beuys, Chris Burden, Cardena Warming Up Etc. Etc. Etc. Company, Jacques Charlier, Colette, Bruno Demattio, Simone Forti, General Idea, Dan Graham, Buky Grinberg, Nan Hoover, Servie Janssen, Tina Keane, Jürgen Klauke, Tom Marioni, Albert Mayr, Jean-Marc Navez, Northern Star, Gina Pane, Reindeer Werk, Hugo Roelandt, Nigel Rolfe, Ulrike Rosenbach, Marthe Rosler, Michele Sambin, Katharina Sieverding & Klaus Mettig, Petr Stembera, Strike, Valie Export, Western Front, Krzysztof Zarebski, Performance Art Festival 1978

1978-10-06

1978-10-06

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

Marc Camille Chaimowicz, Performance Art Festival 1978

Beyond...? A 'Menage à trois', Qualified...

1978-10-06

1978-10-06 1978-10-07

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel Brussel, Tussen stations Rogier en Noord van de premetrolijn noordzuid

Maio Wassenberg, Performance Art Festival 1978 Young Performers, Performance Art Festival 1978

Act 3/ ST/ S-PS.F.

1978-10-07

3

nine works for tape/slide sequence

Tentoonstelling

Live installatie

-

Een audiovisuele voorstelling waarin negen britse kunstenaars (Sally Potter, Reindeer Werk, Dave Critchley, Kevin Atherthon, Paul Neagu, Bruce Mc Lean, Jacky Lansley, Rose English en Marc Camille Chaimowicz) performen via dit medium; première voor het europse vasteland; voorgesteld door uitgever-producer William Furlong. (Performance Art Festival 1978) "Twee weken lang zijn avant-gardismen en experimenten uit de wereld van theater, video en beeldende kunst thuis in de Beurs. Live performances worden gegeven door Vlaamse kunstenaars als Paul Gees, Maio Wassenberg, Lena Halflants, Vincent Halflants, Hugo Roelandt, Michael Laub (Maniac Productions) en door Audio Arts (London), Marc Camille Chaimowicz (Londen), Buky Grinberg (Amsterdam), Keiji Uematsu (Japan), Anna Banana & Bill Gaglione (San Fransisco), Katharina Sieverding & Klaus Mettig (Düsseldorf), Tina Keane (Londen), Norma Jean Deak (La Jolla, USA), Boegel & Holtappels (Nederland) en Missing Associates (Toronto). In de documentaire tentoonstelling is werk opgenomen van o.a. Abramovic & Ulay, Vito Acconci, Laurie Anderson, Ben d'Armagnac, Chris Burden, Cardena, Jacques Charlier, Colette, General Idea, Dan Graham, Nan Hoover, Jean-Marc Navez, Gina Plane, Nigel Rolfe, van alle live deelnemende artiesten en van vele anderen." + "Curator : Roger D'Hondt, Peter Moritz Pickshaus, Amerigo Marras, Georg F. Scharzbauer, William Furlong, Gillo Dorfles, Peter Frank, and Clive Robertson." + " Het Performance Art Festival bestond uit zowel live performances als uit foto's, video's, geluidsmontages en schetsen van performances" Op dinsdag, woensdag en donderdag kunnen de bezoekers de werken van Marina Abramovic & Ulay, Vito Acconci, Claudio Ambrosini, Laurie Anderson, Ben D’Armagnac, John Armleder, Kevin Atherthon, Judith Barry, Joseph Beuys, Chris Burden, Cardena Warming Up Etc. Etc. Etc. Company, Jacques Charlier, Colette, Bruno Demattio, Simone Forti, General Idea, Dan Graham, Buky Grinberg, Nan Hoover, Servie Janssen, Tina Keane, Jürgen Klauke, Tom Marioni, Albert Mayr, Jean-Marc Navez, Northern Star, Gina Pane, Reindeer Werk, Hugo Roelandt, Nigel Rolfe, Ulrike Rosenbach, Marthe Rosler, Michele Sambin, Katharina Sieverding & Klaus Mettig, Petr Stembera, Strike, Valie Export, Western Front en Krzysztof Zarebski bewonderen in de Beurs. (Performance Art Festival 1978)

Marc Camille Chaimowicz (London): live performance: < Beyond...? A 'Menage à trois', Qualified...> (< How it is not possible to transfer this reality to another without disact of transference effecting that reality... >). 20u Maio Wassenberg (Weerde, België): < Act 3/ ST/ S-PS.F.> concentratie-act en isolatie van een individu door het verbreken van de bestaande orde. (Performance Art Festival 1978) 06-24u:Young Performers (Brussel): live installatie i.v.m leef- en gedragspatronen, op het betonnen platform tussen de stations rogier en noord van de premetrolijn noord-zuid te Brussel. (Performance Art Festival 1978)

Performance in België, 1976-1986 OMSCHRIJVING

BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1978-10-07 1978-10-07 Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

DEELNEMERS Lena Halflants, Performance Art Festival 1978

TITEL dubbele - gras - steen

1978-10-07

1978-10-07

articulation, stone, rope, light, paper, nail

1978-10-07

1978-10-07

Live street action

18u. Buky Grinberg (Amsterdam): live street action, muntplein, Brussel. (Performance Art Festival 1978)

1978-10-07

1978-10-07

Futurist sound works

Anna Banana & Bill Gaglione (San Fransisco): live performance < futurist sound works > en een inleiding tot een -bananology- d.m.v. dia en film. (Performance Art Festival 1978)

1978-10-12

1978-10-12

Film en live performance

Film en live performance

1978-10-13

1978-10-13

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

Keiji Uematsu, Performance Art Festival 1978 Buky Grinberg, Performance Art Festival 1978 Anna Bananan, Bill Gaglione, Performance Art Festival 1978 Missing Associates, Lily Eng, Peter Dudar Vincent Halflants, Performance Art Festival 1978

Lena Halflants (Aarschot, België): live performance < dubbele - gras steen - (- initiaal fris gesneden gras / deels gedetermineerde situatie / zintuiglijk proces / eindpunt: twee blokken gras met pragmatisch deeltje >). (Performance Art Festival 1978) 20u. Keiji Uematsu (Japan) : live performance < articulation, stone, rope, light, paper, nail > (Performance Art Festival 1978)

Live performance

1978-10-13

1978-10-13 1978-10-14

the swing / alice through reflection

Tina Keane (London): installatie, performance, video < the swing / alice through reflection > (Performance Art Festival 1978)

1978-10-14

1978-10-14

dialogues for two women

Norma Jean Deak (La Jolla, USA): live performance < dialogues for two women > (Performance Art Festival 1978)

1978-10-14

1978-10-14

Maniac Productions, Michael Laub, Performance Art Festival 1978 Tina Keane, Performance Art Festival 1978 Norma Jean Deak, Performance Art Festival 1978 Grietje Goris, Performance Art Festival 1978

Live performance

1978-10-14

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

Vincent Halflants (Aarschot, België): live performance (lezing: didactisch materiaal, een reeks van 9 leespanelen, elk 83 x 30 cm, met scharnieren verbonden en opvouwbaar: wanneer over zijn volle lengte opengevouwen, neemt het van muur tot muur een volle kamer in beslag en loopt door naar de volgende; wanneer opgevouwen, blijft er een pak van 18 cm hoog, 83 cm lang en 50 cm breed, dat 25 kilo weegt ). (Performance Art Festival 1978) Extra: live performance door "Maniac Productions" (Michael Laub) op vrijdag 13 oktober, 20u. (Performance Art Festival 1978)

de verbluffende consumenten of de macleans' soubry - genieters

1978-10-14

1978-10-14

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

Boegel, Holtappels, Performance Art Festival 1978

MONOTONIE

1978-10-15

1978-10-15

1978-10-15

1978-10-15

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

Missing Associates, Performance Art missing in action Festival 1978 Hugo Roelandt, Saf Verhelst, Mark De Kunstenaar stelt lijf tentoon en andere Jonck, Patricia Beyens, Michel Mast, verschijnselen Frans De Jonck, Serge Hoste, Francis Cromphout

20u. Grietje Goris (Meise - Brussegem, België): science fiction video performance < de verbluffende consumenten of de macleans' - soubry - genieters (een confrontatie tussen twee video monitors en mezelf) > (Performance Art Festival 1978) Boegel en Holtappels (Den Haag): video performance : < MONOTONIE >, de performance in een voor het publiek gesloten ruimte, kan gevolgd worden op videomonitoren. (Performance Art Festival 1978) 20u. Missing Associates (Toronto, Canada): film en live performance: < missing in action > (Performance Art Festival 1978)

1978-10-15

1978-10-15

1978-10-25

1978-10-29

Hugo Roelandt, Performance Art Festival 1978 Groupo Il Carrozzone

als u precies doet wat wij zeggen (of niet zo precies) dan maakt u zelf het stuk Vues de port Said

1978-11-08

1978-11-09

Waste of Time

Rico Royal

"Rico Royal toont jry gragmentarisch mengsel van schijn en realiteit in bedrijf en in rust, van acteurs voor de camera en wachtend op de volgende scène"

1978-11-10

1978-11-11

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Wilrijk, UIA, Hal van Aula Major, 2610 Wilrijk

Waste of Time, CET

Rico Royal

1978-11-18

1978-11-27

Jonas Wille

Green for ever

1978-12-02 1978-12-14

1978-12-11 1978-12-26

William Sweetlove Lena Halflants

Begraving van een kunstwerk Live-objekt

Sweetlove en Roger D'Hondt begraven een houten constructiewerk. (10 jaar later groeven ze dit weer op met behulp van archeologen.) Performance

1979-00-00

1979-00-00

Ria Pacquée

Ashes to Ashes Dust to Dust

Ria Pacquée gooit enkele zakken as over haar lichaam terwijl ze fluistert: "Ashes to Ashes, Dust to Dust". Daarna kruipt ze rond in de as en wrijft ze er zichzelf mee in.

1979-00-00

1979-00-00

Aalst, New Reform, Bert van Hoorickstraat 17, 9300 Aalst Aalst Aalst, New Reform, Peter Benoitstraat 1, 9300 Aalst Brussel, Vrije Universiteit Brussel, Pleinlaan 2, 1050 Elsene Turnhout, de Warande, Warandestraat 42, 2300 Turnhout

‘Waste of Time Amsterdam, oorspronkelijk vooral een mimegroep van en rond Will Spoor, is sinds september 1977 een zelfstandig gesubsidieerd theaterkollektief. Tien mensen die samen voorstellingen maken en spelen met als uitgangspunt de pure mime: het analyseren van alledaagse handelingen en bewegingen. Ook beeldende kunst, film en muziek worden gebruikt om van deze analyse theater te maken. Meestal wordt er tijdens de voorstellingen gezwegen, gesproken woord is echter niet taboe. En altijd is het een samengaan van beweging/mime en muziek/geluid. Waste of Time vertelt geen verhaaltjes, de moraal ontbreekt, er is geen vergelijkingsmateriaal of theatraal referentiekader voor het publiek. Een voorstelling van Waste of Time is daardoor meestal een aangenaam verwarrende belevenis. [...] Rico Royal toont een fragmentarisch mengsel van schijn en realiteit, een filmstudio in bedrijf en in rust, de akteurs voor de kamera en wachtend op hun volgende scène. Rico Royal is een dubbele illusie. De eerste illusie: de filmrealiteit bestaat alleen binnen het filmkader, spots aan, kamera loopt. Daarbuiten houden muren en meubilair abrupt op net als het spel van de akteurs. De glamour verbleekt onder het kale werklicht. Maar de gaten in het filmdecor zijn de essentie van het toneeldecor. De theaterrealiteit, de tweede illusie omvat alles wat de eerste illusie verstoort. Niets is echt, maar alles mag gezien worden.’ Publieke actie en tentoonstelling

Ria Pacquée

Performance

1979-00-00 1979-00-00 1979-00-00

1979-00-00 1979-00-00 1979-00-00

Michael Laub, Maniac Production Michael Laub Jan Fabre

Dinner Somewhere and then Back to my room Chap Tapes I (met Jan Convents) Wetspotten, fossielen

1979-00-00

1979-00-00

Jacques Lennep

Musée de l’homme 6

“Tania, modèle pour photos de charme“

1979-00-00

1979-00-00

Jacques Lennep

Musée de l’homme 6

“Tania, modèle pour photos de charme.“ Niet-uitgenodigde presentatie van Tania op de opening van een tentoonstelling in het Museum voor Hedendaagse Kunst

1979-00-00 1979-01-02

1979-00-00 1979-01-02

J. D'Hollander Benni Efrat

[performance] The Silent Lecture

-

1979-01-06

1979-01-15

Luik, Theatre Populaire de Wallonie Antwerpen Antwerpen, Ommeganckstraat, 2018 Antwerpen Brussel, Galerie Isy Brachot, Rue Villa Hermosa 8, 1000 Antwerpen Gent, Museum voor Hedendaagse Kunst, Citadelpark 1, 9000 Gent Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Aalst, New Reform, Peter Benoitstraat 1, 9300 Aalst

Ria Pacquée neemt plaats in een afgesloten bak van plexiglas (die voorzien is van een klein luchtgaatje) en rookt sigaretten tot ze in de rook verdwijnt en het niet meer uithoudt. "Een plexi kubus, van twee meter op twee meter, was als een stolp over me heen getild. Ik ben sigaretten beginnen roken tot mijn lichaam helemaal uit het zicht verdween. (...) De performance vond plaats in de theaterzaal, meen ik. Ik herinner me dat er zeer veel volk was." -

Vincent Halflants

1979-01-11

1979-01-11

Gent, Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, Nicolaas de Liemaeckereplein 3, 9000 Gent

Danny Devos

28 zelfportretten, zoveel keer herhaald tot de muren van New Reform kunnen behangen worden Installation-1

1979-01-12

1979-02-09

Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat Joseph Beuys 56, 2060 Antwerpen

Coyote

1979-02-15

1979-02-15

Elaine Hartnett

Up Against the Wall

1979-02-20

1979-02-20

James Lee Byars

Performance

Performance

1979-03-08

1979-03-08

Barbara Ess, Glenn Branca

[performance]

-

1979-03-28 1979-03-28

1979-03-28 1979-03-29

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Gent, Prinsenhof 03, 9000 Gent Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent

De volledige ruimte werd volgehangen met fotokopieen van het portret van de kunstenaar. Toen hij na uren werk vaststelde dat er onvoldoende kopieen voorhandig waren, tekende hij het portrt verder op het plafond. Dit was de allerlaatste kunstenaar die gebruik kon maken van het kunstencentrum, nadien sloot New Reform zijn deuren. Tijdens een feest maakte ik aan de ingang een installatie met houten wanden en een houten vloer. Ik lag onder de vloer en het hout steunde op mijn lichaam. Mijn hoofd en borstkas waren door een venster in de vloer zichtbaar. Ik had tevoren wonden aangebracht op mijn hoofd en borstkas. Na 3 uur ben ik opgehouden omdat sommige toeschouwers te agressief reageerden. De tentoonstelling 'Coyote' van Joseph Beuys vindt plaats in Ruimte Z. Het periodiek tijdnummer nr.1 (1979) van Ruimte Z vermeldt: 'Aktie van Joseph Beuys 1974, foto's Caroline Tisdall; tekstband gepsroken door Beuys, duur 2 uur opgenomen dec.' -

Danny Devos Waste of Time

Thriller MAKREEL

1979-03-30

1979-03-31

Antwerpen

Waste of Time, CET

Makreel

1979-03-30

1979-04-10

Antwerpen, Gent, Brussel

Danny Devos

Secret Punk

1979-04-00

1979-04-00

Lindsay Kemp Company

Flowers

1979-04-06

1979-04-06

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Ik stond tegen een muur. Een scheermesje zat geklemd tussen mijn lippen en de muur. Ik bleef staan zo lang ik kon. MAKREEL is, door de technische wonderdozen die onze geluidsexpert bedacht en maakte, een wisselwerking van beeld en geluid. [...] Een verplaatsing veroorzaakt geluid, dat op zijn beurt de beweging verandert. ‘MAKREEL is ondertussen de achtste produktie die wij als theatergroep Waste of Time uitbrengen. Met ons negenen, ieder vanuit zijn eigen vakdiscipline maken en spelen we onze voorstellingen met als basis de pure mime, het analyseren van alledaagse handelingen en bewegingen. Een spel zonder woorden, zonder veel verhaal, meer een opeenvolging van situaties, waarbij mime, muziek, geluid, licht en toneelbeeld samengaan. // MAKREEL is, door de technische wonderdozen die onze geluidsexpert bedacht en maakte, een wissel werking van beeld en geluid. Ellen, Fran, Frits, Wouter, de spelers, ieder in zijn strikt eigen werkelijkheid, ontmoeten Jaap met zijn geluidsdozen. Een verplaatsing veroorzaakt geluid, dat op zijn beurt de beweging verandert. Het geluid wordt een mogelijke dimensie van de beweging zelf. Maar er gebeurt meer in de geïsoleerde speelruimte: er is een verhaal, waarbij de handelingen, die zich splitsen in vier speelstijlen, de voortgang bepalen. Al deze gebeurtenissen samen vormen een harmonieus geheel van misverstand: de voorstelling, een kompositie wellicht, MAKREEL dus.’ Gedurende 11 dagen liep ik rond met een veilgheidsspeld doorheen mijn linkerarm zonder dat iemand het wist. (in Antwerpen, Brussel en Gent) -

Nikolaus Urban

-

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel Brussel, Muntplein, 1000 Brussel

4

Hugo Roelandt sloot het Performance art Festival in de Beursschouwburg af met een performance waarbij 8 muzikanten met een katrol in de lucht werden getrokken en een lichtstraal op elk van hen scheen. De muzikanten waren Saf Verhelst (bas), Mark De Jonck (Alto sax), Patricia Beyens (Bombardon), Michel Mast (Tenor sax), Frans De Jonck (Bastuba), Serge Hoste (Trombone), Francis Cromphout (Sopraan sax). Het publiek kreeg bij aanvang enkele instructies. De bedoeling was dat ze de lichtstralen doorbraken. Wanneer een lichtstraal doorbroken werd door een toeschouwer begon de muzikant te spelen. Wanneer de spot weer op hem scheen, stopte hij met spelen. De performance werd afgesloten wanneer een van de muzikanten zijn instrument met een knal naar beneden gooide. Gevolgd door een explosie van licht. Hugo Roelandt (Antwerpen): < als u precies doet wat wij zeggen (of niet zo precies) dan maakt u zelf het stuk > (Performance Art Festival 1978) Theaterperformance

Video Performance "Performance waarin ik alle voorwerpen die ik in de galerij kon vinden, heb samengeraapt en samen met de bokalen in brand gestoken."

Filmperformance

-

Performance in België, 1976-1986 BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1979-04-26 1979-04-26 Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen 1979-04-27 1979-04-27 Luik, Atelier du T.P.W., Rue des Bosquets, Liège 1979-04-28 1979-04-28 Brussel, De Nieuwe Workshop, Akenkaai 2, 1000 Brussel

DEELNEMERS Harrie de Kroon

TITEL [performance]

OMSCHRIJVING

Maniac Productions

[Performance]

Videoerformance

Hugo Roelandt, Johan Bafcop, Paul Kaaitheaterperformance Geladi, Mark Holthof, Tin Jacobs, Malik Abdussalam, Kaaitheater

-

Performance in het kader van het Kaaitheaterfestival 1979. Werd door Hugo Roelandt, die in 1977 met zijn werk reeds op de Documentaexpositie in Kassel was uitgenodigd, speciaal voor het festival gecreëerd. Het betrefte een performance rond fysieke uitputting en het uithoudingsvermogen van de mens: een onderzoek naar wat er gebeurde wanneer de zuurstof van het leefmilieu langzaam veranderde in koolstof. Bovendien ging Roelandt aan de slag met de vraag hoelang de mens kon overleven zonder communicatie met de buitenwereld. Volgens Luc van den Dries was het weinig verrassend performancetheater. Het Performance Festival in de Beursschouwburg in Brussel of het CET in Antwerpen hadden volgens hem een grotere bijdrage te leveren wat performance art betrof. Roelandt sloot zich met twee kanaries op in een opgeblazen plastic zak, waarbinnen hij na 40' begint te stikken.

1979-05-00

1979-05-00

Brussel, Kaaitheaterfestival, Hugo Roelandt Sainctelettesquare 20, 1000 Brussel

[performance]

1979-05-03

1979-05-04

Brussel, Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, 1000 Brussel

Stuart Sherman, Kaaitheater

The Tenth Spectacle - Portraits of Places

1979-05-03

1979-05-03

[performance]

1979-05-04

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Brussel, Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, 1000 Brussel

Jon Gibson

1979-05-04

Stuart Sherman, Kaaitheater

The Eleventh Spectacle - The Erotic

1979-05-08

1979-05-08

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Laurie Anderson, Julia Heyward

For Instants - Part 5

1979-05-10

1979-05-10

[performance]

1979-05-15

Michael Galasso

[Soloconcert-Performance]

Performance/concert

1979-05-17

1979-05-17

Klara Kutcha

Enchantillon de grande valeur

Haarkapperperformance

1979-05-19

1979-05-20

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, UIA

Connie Beckley

1979-05-15

Hugo Roelandt, Ian Hinchcliffe, Dave Stephens, Teatro Popular Chileno, CET

Performancetoestanden

1979-06-08

1979-06-08

Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat Danny Devos 56, 2060 Antwerpen

-

1979-06-14

1979-06-14

Michael Laub

Michael Laub exposeert Old Chap Yan Covents

1979-06-19

1979-06-19

Danny Devos

A Trip to Mexico

Mexico' is een met cactussen beplant stukje in een botanische tuin, omgeven met water. Ik probeerde door een plastic buis door het water te kruipen, maar de druk van het water was te groot en het lukte niet.

1979-06-28

1979-06-29

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Gent, Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK), Jozef Kluyskensstraat 2, 9000 Gent Gent, Prinsenhof 03, 9000 Gent

‘animatie verspreid over de kampus van U.I.A.’; ‘PROGRAMMA C.E.T. VOOR DE OPEN DEUR DAGEN 19 EN 20 MEI 1979: TREVI FONTEIN dr Hugo Roelandt, Marc Holthof, Paul Geladi, Tin Jacobs, Jo Bafcop, Marc Verrecht: De dagen voor het weekend bouwen zij aan een installatie die twee dagen lang op de kampus zal te bezichtigen zijn en waarrond op bepaalde tijdstippen akties gepland zijn. // PERFORMANCE MADNESS FROM BRITAIN dr Ian Hinchliffe and Dave Stephens: Zij houden zich bezig met het bestrijden van de mysterieuze ziekte waaraan alle U.I.A.-bezoekers schijnen te lijden. // TEATRO POPULAR: Hun werk met studenten tijdens de kampeerweek resulteert in een paar korte akties tijdens het weekend. Zij geven bovendien nog een avondvoorstelling op zaterdag 19 om 19u in het k.k. centrum. // SCHIET JE VRIJ dr Marcel De Neve: Deze ‘artiest’, werkte tot vorig jaar nog bij Vuile Mong, zal zijn trapeze en schietkraam tijdens deze twee dagen op de kampus van de U.I.A. opstellen. // KOKON dr Workshop van het C.E.T.: Voor de gelegenheid is een groep aktieve leden van het C.E.T. aan het werk om met een processie op de kampus te verschijnen. Zij werken aan een konstruktie die zij, onder begeleiding van muzikanten, zullen ronddragen en waarrond op geregelde tijdstippen een aktie zal gevoerd worden.’ (Tijdschrift, jg. 2, nr. 9); ‘Matchbox Purveyors [i.e. Ian Hinchcliffe & Dave Stephens, TDL] slaagden erin om 2 dagen ononderbroken de campus te animeren (zij werden ook door de politie in rekordtijd opgepikt wat de animatie des te geslaagder maakte).’ (Bulletin, jg. 3, nr. 1). In een donkere kamer werd een dia geprojekteerd op een stuk transparant plastic. Van achter het plastic spoot ik er witte verf op zodat de projectie zichtbaar werd: een beeld van de kamer erachter, waarin ik omgekeerd ophing. Onzichtbaar voor het publiek hing ik mij op net dezelfde manier op. Door wild met mijn lichaam heen en weer te zwaaien tot bij het plastic trok ik het snel weg terwijl alle lichten aangingen. -

Danny Devos

Tonight the men are coming back

1979-07-11

1979-07-11

Danny Devos

For Skylab

1979-07-19 1979-08-15

1979-07-19 1979-09-15

Gent, Prinsenhof 03, 9000 Antwerpen Brussel, Muntplein, 1000 Brussel Merksem, Gemeentepark

Mijn huis met 2 verdiepingen: door het raam op de 2e verdieping stak een ladder met een brandende gloeilamp eraan. Op de 1e verdieping stond een grote luidspreker die voortdurend zwaar gedreun produceerde. Na 2 dagen moest ik stoppen vanwege klachten van de buren. Performance

Danny Devos Perform

Candy For You Natuurinterventie

1979-09-12

1979-09-12

Money Performance

1979-09-25

Perform

Muur

Performance/installatie

1979-09-29

1979-09-29

Danny Devos

Anarchy!

Omdat ik problemen had met de eigenaar van de galerij in verband met mijn performance, heb ik hem vastgebonden, een verklarende tekst voorgelezen en hem met zijn voeten aan het plafond gehangen.

1979-10-00

1979-10-00

Meredith Monk

[performance]

(foto van de opvoering toont Monk al zingend aan de piano, naast haar zit een vrouw. Waarschijnlijk zingen ze in duo)

1979-10-00

1979-10-00

Il Carrozzone

[performance]

-

1979-10-06

1979-10-06

Antwerpen, Ankerrui Theater, Ankerrui 38, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Bergen-op-Zoom, Galerie Valckesteyn, Koevoetstraat 23, 4611 Bergen op Zoom, Nederland Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Brussel, Paleis voor Schone Kunsten, Baron Hortastraat 13 1000 Brussel

Jan Fabre

1979-09-25

Perform

Muur

Performance-Installatie

5

Performance in het kader van het Kaaitheaterfestival 1979. Het werk van Stuart Sherman (1945, USA) bevond zich ergens op de grens tussen theater en beeldende kunst en dat was wat Hugo De Greef, organisator van het festival, zo aansprak en waar hij expliciet naar op zoek ging. Aanvankelijk maakte Sherman tekeningen, die hij na verloop van tijd meer direct en driedimensionaal ging vormgeven in zijn "performance spectacles" waarvan hij er twee presenteerde op dit festival. Die werden door Artforum als volgt omschreven: "Ze bestaan uit een reeks gebeurtenissen die snel, gracieus en vlug na elkaar worden uitgevoerd, met behulp van een hoeveelheid goedkope dingetjes. Sherman gaat van het ene tijdelijke beeld over naar het andere met snelle reflexen en gewoonlijk zonder een maat over te slaan. Gags, visuele woordspelingen en opzienbarende maar logische associaties binnen een bepaalde context met ontwapenende snelle overgangen. Sherman combineert de impulsen, zo niet de handigheid van de showbusiness, van een mime, een goochelaar en een nightclub comic." *** In Portrait of Places portretteerde Sherman, met behulp van allerhande bizarre rekwisieten en kleine, alledaags spullen uit een koffertje, in minder dan een uur zeventien steden / plaatsen: Amsterdam, Istanboel, Caïro, Coconut Grave, ... Sherman maakte geen toeristische plaatsjes maar conceptuele portretten, doorspekt met abstracte, subtiele humor. Shermans acties waren steeds metaforen, symbolische interpretaties van gekende zaken. Net wanneer je iets meende te herkennen, haakte de kunstenaar dan ook af of liet hij het vervolg in het ongewisse. Zijn werk werd duidelijk beïnvloed door Charlie Chaplin, Buster Keaton, hedendaagse componisten en environment kunstenaars, maar droeg bovenal toch Shermans stempel. Performance/concert

Performance in het kader van het Kaaitheaterfestival 1979. Het werk van Stuart Sherman (1945, USA) bevindt zich ergens op de grens tussen theater en beeldende kunst, en dat was net wat Hugo De Greef, organisator van het festival, zo aansprak en waar hij expliciet naar op zoek ging. Aanvankelijk maakte Sherman tekeningen, die hij na verloop van tijd meer direct en driedimensionaal ging vormgeven in zijn "performance spectacles" waarvan hij er twee presenteerde op dit festival. Die werden door Artforum als volgt omschreven: "Ze bestaan uit een reeks gebeurtenissen die snel, gracieus en vlug na elkaar worden uitgevoerd, met behulp van een hoeveelheid goedkope dingetjes. Sherman gaat van het ene tijdelijke beeld over naar het andere met snelle reflexen en gewoonlijk zonder een maat over te slaan. Gags, visuele woordspelingen en opzienbarende maar logische associaties binnen een bepaalde context met ontwapenende snelle overgangen. Sherman combineert de impulsen, zo niet de handigheid van de showbusiness, van een mime, een goochelaar en een nightclub comic." *** The Erotic was een onzichtbaar, stil, complex, abstract, snelen vluchtig spektakelwerk. In amper drie kwartier werden 20 scènes opgezet, sommige slechts enkele seconden lang. In deze performance regeerde Sherman als een reus over zijn eigen huis-, tuin-, en keukenwereldje. Hij vaardigde wetten uit over de spulletjes op zijn plooitafel, net als een kind die in de weer was met zijn speelgoed. De uiteindelijke betekenis hiervan was niet de kinderlijke onschuld maar eerder het kinderlijke verlangen om God te zijn. De speelstijl was daarnaast enigszins anders dan in zijn vorige producties. Sherman leek zich hier veel bewuster van de aanwezigheid van het publiek, en speelde hier via oogcontact expliciet op in, daar waar hij vroeger op scène vooral een kind speelde dat opging in zijn privé spelletjes en waarvan het publiek toevallig getuige was.*** Voor Eleventh Spectacle ontving Sherman in 1978 een OBIE Award for Outstanding Achievement in Theater, uitgeraakt door The Village Voice. Deze performance wordt aangekondigd als For Instants Part 5 door Laurie Anderson (U.S.A.) Muziek-live en opgenomen-16mm film- het vertellen van verhalen. Het ICC-archief bevat volgend promotekstje: "Psycho acoustics by Laurie Anderson en Julia Heyward: Collection of monologues and talk songs involving visual information, body gesture, humor, elektronics, vocal work, language and music. Both artists have worked for several years in performance. This piece represents the similarities and differences between two kinds of thought structures." Performance/concert

Op een druk plein in de stad legde ik ongeveer 1000 suikerklontjes in een vierkant. Ernaast schreef ik "Candy for you". Natuurinventie was een ludiek inspelen op een bestaande toestand met de bedoeling deze anders te concipiëren. Het environment bestond uit 500 meter kleurrijk plasticlint verbonden met 18 bomen waarbij de linten convergeerden naar een zeshoek, centraal geplaatst in een grasveld. Duur 30 minuten

Performance in België, 1976-1986 OMSCHRIJVING

BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1979-10-10 1979-10-10 Klapstukfestival, Leuven

DEELNEMERS Mauricio Kagel

TITEL [performance]

1979-10-24

1979-10-26

Sheryl Sutton

[performance-danstheater]

1979-10-25

1979-10-25

Waste of Time

Triple sec

over de klassieke driehoek waar een moderne vrouw in terechtkomt als zij wil ontsnappen aan de ingeslapen situatie in haar huwelijk

1979-10-30

1979-10-30

Jacques Charlier

Desperados Music

Noisy muziekperformance

1979-11-02

1979-11-06

Dur An Ki

[performance-act]

Performance-act met een geschilderd akteur

1979-11-12

1979-11-12

Phill Niblock

[Concert/performance]

"Een optreden is bij hem een multi-mediaal gebeuren. Hij maakt gebruik van tapes, een live-voorstelling, en toont tegelijkertijd (stomme) films.

1979-11-13

1979-11-13

Jana Haimsohn

[performance]

-

1979-11-16

1979-11-24

Ria Pacquée, Walter Van Rooy

Tentoonstelling

1979-11-16

1979-11-16

"Samen met Walter Van Rooy, de drijvende kracht achter Ruimte Z, had ik een stuk gazon van twee meter op twee meter uitgegraven en in Ruimte Z gelegd. Ik had ook plakkaatjes ontvreemd waarop te lezen was: 'verboden op het gras te lopen'. Die heb ik op het grasperk geprikt. Aan de muren heb ik collages gehangen." (Ria Pacquée, De Witte Raaf) Vrijdag, begin van de weekendperformance van Ria Pacquée in Ruimte Z.

1979-11-16

1979-11-19

1979-11-18

1979-11-18

1979-11-27

1979-11-27

1979-11-29

1979-11-29

1979-12-20

1979-12-20

1979-12-28

1979-12-28

Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat, Danny Devos 2060 Antwerpen

Death-Interruption-1

1980-00-00

1980-00-00

Bilzen, Art-Festival Jazz Bilzen, Jazz Ria Pacquée Bilzenplein, 3740 Bilzen

RU (Rückkehr Unerwünscht)

1980-00-00

1980-00-00

Performance

1980-00-00

18 performance-avonden in ICC, plus nog enkele in de context van de groepstentoonstelling 1980'. Programma omvat acties van o.m. Reindeer Werk

1980-00-00

Reindeer Werk, Tom Puckey, Dirk Larsen Jan Fabre

[performance]

1980-00-00

Luik, Cirque Divers, Rue Roture, 4020 Luik Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, Galerij Blanco

Ria Pacquée

1980-00-00

American works and Window Performance

1980-00-00

1980-00-00

Jan Fabre

Oog-Oor-Mond Arts - Will doctor Fabre cure you?

1980-00-00

1980-00-00

Antwerpen, Galerij Workshop, Ommeganckstraat 77, 2018 Antwerpen Gent, Universiteit Gent

Jan Fabre

Money (art) in culture

1980-00-00

1980-00-00

Luik, museum Saint-Georges

Fluxus International

1980-01-00 1980-01-12

1980-01-00 1980-01-12

[performance] The rea(dy)make of the performance money

Orlan meet met haar lichaam de grootte van de Place St. Lambert. Performance in het kader van de cyclus "Performance?". Duur 30 minuten

1980-01-13

1980-01-13

Liège,Place St. Lambert, 4020 Luik Antwerpen, Ankerrui Theater, Ankerrui 38, 2000 Antwerpen Aalst, Fabrieksken

Takako, Ben, Robert Filliou, Chiari, Shirakawa (Leden van Fluxus) Orlan Jan Fabre

Tijdens de vernissage stelt Fabre de Window Performance voor. Zoals de titel reeds aangeeft, ontstonden deze werken gedurende zijn verblijf in de Verenigde Staten. Alle werken die op één of andere manier met de Verenigde Staten verband houden, behoren tot deze cyclus (het muntstuk met de afbeelding van Kennedy dat met een kogel doorboord is, de tekeningen met lippenstift gemaakt, waaronder ook de tekening van de Amerikaanse vlag, enzovoort). "Het was de periode van de beruchte Studio 54 in New York, de heetste plek op aarde. De tentoonstelling flirtte met de controle van de bewakers aan de ingang van Studio 54. Zo posteerde ik zelf enkele bewakers voor de galerij en samen beslisten we wie erin mocht. In plaats van een hapje en drankjes aan te bieden, vergastte ik de bezoekers op warme 'Campbell'-soep." in de galerij Workshop te Antwerpen, tentoonstelling met als ondertitel Will doctor Fabre cure youl Tijdens de vernissage wierp Fabre, die als arts verkleed was {arts betekent niet alleen dokter maar verwijst ook naar 'kunst'), vanaf het balkon van de galerij plastieken oren en ogen op straat. Universiteit Gent, in het kader van een symposium van kunstfilosofen. Het debat met Joseph Beuys. Hij verkoopt 'op z'n Amerikaans' de werken die hij van het verbrande en aaneengekleefde geld gemaakt heeft. Enkele Amerikaanse filosofen zijn erg onder de indruk en nodigen hem uit, eerst op de jaarlijkse bijeenkomst van filosofen te Milwaukee, later aan andere universiteiten, om performancevoordrachten te geven: After-Art, Helfaer Theatre, Milwaukee (Verenigde Staten); Sea-Salt of the Fields, Marquette University, Milwaukee; Creative Hitier Act, Saint-Louis University, Milwaukee Vernissage, installatie, performance en concert.

Danny Devos

Happy Star/Nominette

1980-01-15

1980-01-15

Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat, Walter Van Rooy, Guy Bleus 2060 Antwerpen

Mailartactie

1980-01-16

1980-01-16

Aalst, Fabrieksken

Das Berchtesgaden Diners

1980-02-01

1980-02-23

Tentoonstelling A-Z

1980-02-02

1980-02-02

B

Tijdens de opening van een tentoonstelling over 'Ruimte' zat ik 2 1/2 uur in een gesloten houten kist waarin ik niet kon bewegen.

1980-02-05

1980-02-05

[performance]

-

1980-02-12

1980-02-12

If instead of pupils, eyes had lines

-

1980-02-12

1980-02-13

Elephant & Castle

het simpele verhaal van een gewone ontmoeting tussen twee eenvoudige mensen op hen vertrouwd metroperron

1980-02-16

1980-02-16

Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat, Freddy Beyns, Guillame Bijl, Guy 2060 Antwerpen Bleus, Luc Deleu, Rudy De Rijbel, Harry De Schepper, Paul De Vylder, Danny Devos, Daniël Dewaele, Filip Francis, Wybrand Ganzevoort, Hugo Heyrman, Wilfried Huet, Herman H. Jacobs, Kashmir Nights, de Krant, Ria Pacquée, Hugo Roelandt, Guy Rombouts, Ina Schoepen, Walter Van Roosmaelen, Georges Smits, Leo Steculorum, Valery, Vanche, Walter Van Rooy, Wout Vercammen, ICC Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat Danny Devos 56, 2060 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Reindeer Werk, Tom Puckey, Dirk Antwerpen Larsen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Rob Con, Stephen Morris Antwerpen Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Waste of Time Academiestraat 2, 9000 Gent Antwerpen, Pannenhuis, Hendrik Danny Devos Conscienceplein 3, 2000 Antwerpen

Tijdens een optreden van de groep 'Happy Star/Nominette' wentelde ik mij wild in een hoop bloem en schreeuwde zo luid ik kon in een microfoon tot ik uitgeput was. Walter Van Rooy krijgt bezoek van de rijkswacht in verband met een mailartactie van Guy Bleus. Deze had een buis (isolatiematriaal, voorzien van een tampon, geïmpregneerd met twee flesjes parfum) willen toesturen aan Walter Van Rooy. Het pakket werd tegengehouden in Hasselt X en pas na controle door de post bezorgd op 16 januari 1980. Ik lag vastgebonden op de grond, mijn rechterarm omhooggetrokken door een plank. Zeer luid klonken toespraken van Adolf Hitler door luidsprekers. Met mijn hoofd in een bord liggend at ik een mengeling van sla, rauwe eieren en rode wijn. Na ongeveer 15 minuten kreeg ik maagkrampen en gaf over, na 25 minuten maakte iemand uit het publiek mij los. Tentoonstelling A-Z vindt plaats in Ruimte Z, mede ondersteund door het ICC.

Multifour

1980-02-21

1980-02-23

K.K. Centrum, Fort VI, Wilrijk

I.O.U., CET

The Universe Simplified

1980-02-25

1980-02-27

Dur An Ki

[performance]

1980-03-00

1980-03-00

Liège, Cirque Divers, asbl, 13, Rue Roture, 4020 Luik Liège, Cirque Divers, asbl, 13, Rue Roture, 4020 Luik

'Multifour' draaide films en tapes van optredens, nieuwsberichten, films en telefoongesprekken. We lazen teksten voor over ongevallen met kinderen en lustmoorden. We gooiden een metalen rolluik voor het podium voortdurend op en neer. Na een half uur werden we buitengezet. Performance. I.O;U is een première voor België en brengt de nieuwe voorstelling "The universe Simplified", die enkele dagen geleden aan het Engelse publiek werd voorgesteld. De pers en het publiek waren laaiend enthousiast en de produktie wordt nu al als de beste beschouwd die deze groep ooit deed. performance in het kader van de cyclus "Performance?" van Cirque Divers

1980-03-04

1980-03-04

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

1980-03-10 1980-03-18

1980-03-10 1980-03-18

Gent Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Sint-Pieters Woluwe, Cultureel Centrum 't Stuc, Naamsestraat 96, 3000 Leuven Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat 56, 2060 Antwerpen

"Mauricio Kagel is op dit moment een gevestigde naam op het vlak van hedendaagse muziek-theater. Kagel is niet alleen een 'komponist' maar veeleer een 'totaalkomponist' die alle mogelijke artistieke middelen waaronder muziek, klanken, radio en televisie aanwendt. Kagel's werk schept gemakkelijk het gevoel van onbehagen, van verwarring. De komponist geeft de toeschouwer vaak materiaal aan waarop op verschillende manieren kan gereageerd worden." [performance-danstheater]

Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat Ria Pacquée 56, 2060 Antwerpen Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat Ria Pacquée 56, 2060 Antwerpen

Reis rond de wereld in...uren

Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat 56, 2060 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Gent, Zaal Cercle

Ria Pacquée

Mijn recht op luiheid!!

Deborah Ray

The Qualities of Light

-

General Idea

Anatomy of Censorship

Performance

Danny Devos

Perfectone

Tijdens een optreden van de groep 'Perfectone' las ik, aan mijn voeten opgehangen, een instructieve tekst voor over Braun flitsapparaten. Ondertussen werden vanop het podium door verschillende fotografen flitsopnames van het publiek gemaakt. Binnenin werd de ruimte verlicht door 100 brandende kaarsen. Door het raam zag je 2 vastgebonden lichamen liggen, een gepunte stok zat geklemd tussen hun lichaam en de deur. Het duurde 4 uur, tot alle kaarsen opgebrand waren. Tijdens het festival hangt Ria Pacquée vastgebonden met touwen aan een muur van een oude kappel die ze eerst heeft gevuld met prikkeldraad. Nadat ze zich heeft losgemaakt, baant Ria Pacquée zich een weg door het prikkeldraad, waarna ze zichzelf nog een snee in de hals toedient alvorens de gesloten deuren open te breken en naar buiten te lopen. Het publiek kan de performance enkel volgen door de vensters van de kapel. Ria Pacquée staat in ijskoud water, waarin ze de voeten wast van 12 mensen. De vissen die zwemmen in het water eet ze daarna op.

Weekend Performance

Danny Devos

Barbara Heinich, Jana Haimson, [performances] Deborah Herr, Laurie Anderson, Carolee Schneemann, Lydia Schouten, Harrie de Kroon Hannibal Xerox Action Video Danny Devos Bernard Villers, Dominique Lawalrée

6

Anti-Static Piano diapo

Ria Pacquée leeft en slaapt een heel weekend in Ruimte Z. "Ik was permanent beschikbaar en overnachtte in de tweede kamer van Ruimte Z. Ik had er een bed neergezet. Voorbijgangers konden binnenkijken, want Ruimte Z had een grote vitrine. Ze konden zien dat ik sliep en leefde in die ruimte. Ze mochten ook binnenkomen en vragen stellen." (Ria Pacquée, De Witte Raaf) Ria Pacquée ligt een hele zondag in bed tijdens haar performance in Ruimte Z. (De Witte Raaf)

Performances in het kader van de cyclus "Performance?" van Cirque Divers

Hij eist meer van de toeschouwers dan anderen. Om hen direct bij de actie te betrekken, maakt hij gebruik van video. Zijn criteria zijn de emoties formeel of symbolisch voor te stellen. Hij is tegelijkertijd begeleider van de emoties en acteur. Ik liep verschillende dagen rond met een anti-statische rubberstrip voor auto's op mijn rechterbeen gemonteerd. -

Performance in België, 1976-1986 BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1980-03-21 1980-03-22 Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen 1980-03-29 1980-04-27 Gent, Museum van Hedendaagse Kunst

DEELNEMERS Geraldine Pilgrim, Janet Goddard

TITEL Hesitate and Demonstrate

OMSCHRIJVING

Miklos Erdely, Tibor Hajas, Andras Halasz, Zsigmond Karolyi, Endre Tot, Janos Vetö

Prospekt 80/1

1980-04-00 1980-04-05

1980-04-00 1980-04-07

Gent Leuven, Mecenas, Grote Aula

Danny Devos Perform

Mail-art Tot Abi - een situatie

Tentoonstelling gewijd aan zes Hongaarse kunstenaars. "Ze vertegenwoordigen elk afzonderlijk een bijzonder aspekt van aktuele avant-gardekunst in Hongarije. Deze kunstenaars brengen een reëel en actueel antwoord op de drijveren van hun leefwereld en van het huidig menselijk bestaan in het algemeen. Ze uiten hun visie vooral in de vorm van akties, performances en eenmalige installaties en via beschikbare en gemakkelijk verhandelbare media zoals film, video, foto en fotogrammen. [...] De openstelling grijpt plaats op 28 maart te 20 uur en gaat voor het eerst in dit museum gepaard met een PERFORMANCE-OPTREDEN van de kunstenaar Tibor HAJAS. Het publiek zal er getuige zijn van het "HEROISCH INDIVIDUALISME", een ongewone uitdrukkingsvorm waarmee de kunstenaar extreme gevoelens van angst en/of bevrijding oproept en ook een affectieve en geestelijke schok veroorzaakt." Danny Devos stuurde een namaak bompakket naar Ria Pacquée. Een Gentse sorteerder waarschuwde de rijkswacht en ontmijningsdienst.

1980-04-10 1980-04-15

1980-04-10 1980-04-15

Danny Devos Keiji Uematsu

Push = Push [performance]

Een duimspijker met mijn schouder in de muur drukken. Een duimspijker met de muur in mijn schouder drukken. -

1980-04-17

1980-04-17

Marc Chaimowicz

[performance]

Performance.

1980-04-29

1980-04-29

Gent, Prinsenhof 03, 9000 Gent Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Michel Journiac

Bezweringsritueel

1980-05-00

1980-05-00

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek

Macunaïma, Mario de Andrade

Macunaïma

1980-05-00

1980-05-00

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Hugo Roelandt, Paul Geladi

Post Performance Project 1

1980-05-00

1980-05-00

Antwerpen, King Kong, Keizerstraat 38, 2000 Antwerpen

Hugo Roelandt, Paul Geladi

Post Performance Project 1

1980-05-01

1980-05-01

Walter Beckers

Telephone Art

1980-05-06

1980-05-06

Michael Gibbs

Quant au livre, deuxième réalisation

-

1980-05-12

1980-05-12

Orlan

MesuRage d'institution

Orlan meet de ruimtes van het ICC op met haar eigen lichaam als maatstaf.

1980-05-13

1980-05-13

Performance Arts Company

Obolis

-

1980-05-21

1980-05-24

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

Met voordracht op 1 april; beschrijving Pas: "De langdurige actie wordt door een achttal in het zwart geklede deelnemers uitgevoerd en bestaat uit een voorspel, de bezwering en de uitdrijving. Als rekwisieten fungeren ondermeer een vergulde mensenschedel, een menselijk skelet op een stoel, kaarsen en kelken." "Les corps blancs de talc se retrouvent identiques dans le théâtre de Lavelli, dans Macunaïma par les Brésiliens, dans Pao e Circo de Sao Paolo, les corps livrés dans une sorte d'irréalité pudique préfigurent le réalisme fantastique sud-américain. Plus tard, les Japonais plâtreront ainsi les corps quasi enfantins des danseuses du butoh dans Zarathoustra..." (Dekmine 85)***“Le réalisme fantastique brésilien dans la forêt amazonienne comme dans les bidonvilles de Sao Paolo, c’est la peau qui parle: le son lancinant d’un accouchement annonce la naissance d’un héros sans aucun caractère, Macunaïma l’Indien qui naît noir et deviendra blanc, créature de fiction inventée de toutes pièces par Mario de Andrade, l’écrivain brésilien, ou alors synthèse vivante de la problématique brésilienne. Un spectacle fou est sorti du ventre de cette histoire—la légende éculée de l’homme sauvage dénaturé par la ville et les tentations de la culture—mais il semble que les enjeux du livre de Andrade soient beaucoup plus subtils et fondamentaux. Pas question ici de morale, il s’agit du ocrps et même d’un corps collectif qui défend obscurément son identité.” (Dekmine 122) Hugo Roelandt ontwierp een Post Performance Project als reactie tegen de institutionalisering van de Performance-art. Zo doorbrak hij in dit eerste project het belang van de persoon van de performer bij een performance. Zijn fysieke aanwezigheid werd beperkt tot het zitten op een stoel en het horen van zijn stem op een bandrecorder. De klemtoon van zijn bijdrage lag op de voorbereiding. Bij het begin van de voorstelling wordt de uitwerking overgenomen door machines. We zien op scène een bureautafel met drie stoelen, waarvan één ingenomen was door HR zelf. De overige twee staan voor de bandopnemer en de telefoon. Er zijn ook drie bureaulampen en drie micro's. Hugo Roelandt ontwierp een Post Performance Project als reactie tegen de institutionalisering van de Performance-art. Zo doorbrak hij in dit eerste project het belang van de persoon van de performer bij een performance. Zijn fysieke aanwezigheid werd beperkt tot het zitten op een stoel en het horen van zijn stem op een bandrecorder. De klemtoon van zijn bijdrage lag op de voorbereiding. Bij het begin van de voorstelling wordt de uitwerking overgenomen door machines. We zien op scène een bureautafel met drie stoelen, waarvan één ingenomen was door HR zelf. De overige twee staan voor de bandopnemer en de telefoon. Er zijn ook drie bureaulampen en drie micro's. -

1980-05-27

1980-05-27

1980-06-00

1980-06-00

1980-06-05

1980-06-05

1980-06-10

1980-06-10

1980-06-12

1980-06-12

1980-06-13

1980-06-13

1980-06-14

1980-06-14

1980-06-18

1980-06-18

1980-06-20

1980-06-20

-

In een wit decor voerden enkele jongemannen, gekleed in witte overall, bloembakken aan en groepeerden die in vier vierkante vormen. Een filmprojektor werd aangezet en bescheen de planten en de jongelui, die nu een muur begonnen op te bouwen, bestaande uit blokken met spiegels erop gekleefd. Twee doorzichtige bakken met een konijn erin maakten eveneens deel uit van de wand. Door het ontstane spiegelvlak werd de projektie herkenbaar en tegelijkertijd weerkaatst op een wit scherm achter de toeschouwers. Het ging om beelden uit een margarinefabriek. Vervolgens werd het vlak wit gespoten, zodat de film nu vooraan te bezichtigen was. Twee spiegels werden op de witte muur geplakt om de konijnenhokjes aan te duiden. De muziek, die naar het einde toe eenvoudiger werd, stopte vrijwel onverwachts en het publiek, verrast door het plotselinge einde van de opvoering, kon vrij door de gecreërde ruimte gaan.

People Show, Dawn Archibald, George People Show 85: The Dentist Khan, Mark Long, Doremy Vernon, Emil Wolk, Chahine Yavroyan Missing Associates, Lily Eng, Peter [performance] Dudar Spalding Gray An American Landscape

Images including floating rubber gloves, a hypodermic needle duel and making a cup of tea in the mouth of a dummy punctuate this show, centred on a twisted dentist, his chair and his various instruments.

Danny Devos

Ladder-1

Spalding Gray

The personal history of an American actor

In een kelder plaatste ik mijn zelfgemaakte ladders tegen de muren. Ik liep door de ruimte, geblinddoekt en mijn handen op mijn rug gebonden. Johan Desmet liep achter mij, om mij te leiden, maar soms trapte hij tegen mijn voet, zodat ik viel. Iedereen ging bijna onmiddellijk weg. performance

Hugo Roelandt, CET

Post Performance Project (wereldpremière)

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Turnhout, De Warande, Warandestraat 42, 2300 Turnhout Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Spalding Gray

Sex and death to the age 14

Spalding Gray Spalding Gray

Sex and death to the age 14, booze, cars & college girls and India after A personal history of an American Actor

Antwerpen, K.K. Sentrum, Fort VI, UIA, Edegemse steenweg, 2610 Wilrijk

Spalding Gray

Booze, Cars and College Girls

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, K.K. Sentrum, Fort VI, UIA, Edegemse steenweg, 2610 Wilrijk Gent, Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK), Jozef Kluyskensstraat 2, 9000 Gent Antwerpen, K.K. Sentrum, Fort VI, UIA, Edegemse steenweg, 2610 Wilrijk Antwerpen, King Kong, Keizerstraat 38, 2000 Antwerpen

7

-

Performance

Een conversatie tussen een telefoon en een antwoordapparaat. ‘Hugo Roelandt is zonder twijfel de meest bekende ‘performer’ in Vlaanderen. “Hij mag dan niet de beste zijn, hij is zeker de spektakulairste”, zo werd ook over hem geschreven. […] Over dit projekt schreef hij het volgende: / “Post performance Project analyseert de dialoog tussen twee personen. Deze kommunicatie verloopt progressief maar diskontinu. Uit een banaal gesprek wordt met moderne registratieapparatuur een duidelijke dialoog gevormd. Bedoeling is de toeschouwer aan te zetten tot het nagaan van de eigen gedachtengang en de uitdrukking ervan.”’ Roelandt is begonnen met performances omdat hij zich tegen het zgn. systeem van ‘zolderkamerkunst’ keerde. ‘Mij interesseerde bepaalde toestanden heel bewust te veranderen en die dan vast te leggen.’ In eerste instantie gebruikte hij hiervoor fotografie, tot de verandering zelf belangrijker werd en hij zich toelegde op het live gebeuren. Hij is geïnspireerd door ‘de ontmoeting op U.I.A. met Dr. Buttock’s Player’s Pool en het Trio Mishalle-Geladi-Steels’. In het begin zette hij zich af tegen het label ‘performer’ wat men op hem wilde plakken. Hij wil dat zijn performances niet verhalend zijn, en hij wil niet zijn boodschap opleggen aan het publiek. Hij houdt de betekenis van zijn werk dus open. ‘In het begin heb ik geprobeerd er maar twee per jaar te doen […] maar toen werd het medium een beetje populair en dan ben ik iets meer gaan doen, alhoewel geen cyclus zoals bv. in teater. / Ook vond ik in het begin dat ieder optreden tijd- en plaatsgebonden was, dus dat elke performance maar een keer kon gedaan worden. Nu komt daar wel verandering in. […] Ik vraag me niet af of performance teater is of geen teater is of het bij beeldende kunsten kan gerekend worden of niet. Ten eerste: ieder optreden dat ik doe verschilt heel veel van het vorige of kan heel veel verschillen. De ene keer gebruik ik meer teatertechnieken, een andere keer veel meer visuele effekten. Dat is juist de reden waarom ik voor het medium performance heb gekozen […].’ Toen het medium populair werd, werden er bepaalde regels aan verbonden waar Roelandt het niet mee eens is, (‘- de artiest moet aanwezig zijn, of:- zijn lichaam is belangrijk enz.’) daarom noemt hij zijn werk ‘post-performances’. De vrijheid is dus erg belangrijk voor hem. ‘De normen die tegenwoordig op performance worden geplakt (….) die probeer ik nu te vermijden. […] Ook het tijd- en plaatsgevonden zijn verdwijnt. Deze projekten neigen eerder naar een vorm van installaties, die desnoods veertien dagen kunnen funktioneren, ook zonder mij.’ (Bulletin, jg. 3, nr. 5: 3-8) Performance

Performance

Performance. Een vrije associatie rond de 47 theaterstukken waarin hij de laatste 15 jaar heeft gespeeld. De titels van de stukken staan op fiches, en deze fiches dienen als willekeurig vertrekpunt voor zijn associaties. Performance

Performance in België, 1976-1986 OMSCHRIJVING

BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1980-06-29 1980-06-29 Antwerpen, Metrostation Meir, 2000 Antwerpen

DEELNEMERS Danny Devos, Ria Pacquée, ICC

TITEL Underground Confrontation

1980-07-22

1980-07-22

Gent, Prinsenhof 03, 9000 Gent

Danny Devos

Untitled-1

1980-07-24 1980-07-25 1980-07-30

1980-07-24 1980-07-25 1980-08-02

Gent, Prinsenhof 03, 9000 Gent Gent, Prinsenhof 03, 9000 Gent Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Danny Devos Danny Devos Danny Devos

Untitled-2 Untitled-3 Illegal

1980-08-04

1980-08-14

Gent, Prinsenhof 03, 9000 Gent

Danny Devos

11 Days

1980-08-11 1980-08-20

1980-08-11 1980-08-20

Gent, Prinsenhof 03, 9000 Gent Gent, Prinsenhof 03, 9000 Gent

Danny Devos Danny Devos

Untitled-4 Untitled-5

1980-09-05

1980-09-05

Danny Devos

Ladder-2

1980-09-16

1980-09-16

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, Ankerrui Theater, Ankerrui 38, 2000 Antwerpen

Jan Fabre, Alex Van Haecke, Els Overmeire, Stef Goosen, K. Mertens, Wil Beckers, Harry Beckers

Theater geschreven met een 'K' is een kater

1980-09-29

1980-09-29

Gianni Colosimo

L'uomo di Cosenza

1980-09-30

1980-09-30 1980-10-00

Francesco Dal Bosco, Fabrizio Varesco Hugo Roelandt

Miami

1980-10-00 1980-10-00 1980-10-01

1980-10-00 1980-10-01

Octave Mirbeau Luisa Cividin, Roberto Taroni

Le journal d'une femme de chambre Profligate Ubiquity

Theaterperformance

1980-10-13

1980-10-13

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Turnhout, De Warande, Warandestraat 42, 2300 Turnhout Luik, Festival du Jeune Théâtre Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Klapstukfestival (Grote Aula), 3000 Leuven

Willem Breuker Kollektief

[Muziekperformance]

1980-10-21

1980-10-21

Liz Pasquale

Passing through

1980-10-28

1980-10-28

Marcel Odenbach

Zwischen zwei Stühlen sitzen

-

1980-12-02

1980-12-02

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

"Typisch Breukeriaanse mengsel van jazz, al dan niet klassieke avantgarde, volksmuziek en sterk karikaturaal gerichte, pastiche-achtige pseudo-operette en filmmuziek, dat dan nog eens doorspekt wordt met een visueel spektakel." Dansperformance

Christina Kubisch, Fabrizio Plessi

Tam-Tam

1980-12-09

1980-12-10

Antwerpen, K.K. Sentrum, Fort VI, UIA, Edegemse steenweg, 2610 Wilrijk

Leeny Sack, CET

The Survivor and the Translator

1980-12-12

1980-12-21

Turnhout, De Warande, Warandestraat 42, 2300 Turnhout

Maio Wassenberg, Anne-Mie van Kerckhoven

Biz-Arts

1981-00-00

1981-00-00

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Ria Pacquée

Waiting for my man who lost the war

Performance waarin werd gespeeld met het principe van de pingpongtafel: Plessi ontwierp smallere en bredere, langere en kortere langwerpige tafels in ruw hout waarop in het midden een laag netje gespannen is. Op de tafelrand aan twee tegenoverstaande kanten van de tafels plaatste hij televisietoestellen (soms één, soms meerdere naast elkaar) die ook bedekt waren met ruw hout en met hun schermen naar mekaar toe gericht waren. De toestellen waren verbonden met camera’s die “de actie” (welke blijkt niet zo duidelijk uit het bronmateriaal) live opnamen. De performance duurde een uur. “Tam-Tam ist ein Dialog zwischen zwei Personen, zwei Videokameras, zwei Monitoren. Tam-Tam ist manchmal auch ein Duell. Tam-Tam handelt von Kommunikation. Von primitiven und technologischen, natürlichen und künstlichen Kommunikationsformen. Tam-Tam bleibt sich nie gleich. Tam-Tam enthält Botschaften für alle, von Trommelschlag bis zum Telefon” (Cat. Kubisch & Plessi 30). Gratis toegang in het ICC. Leeny Sack is lid geweest van The Performance Group. Dit is een autobiografisch stuk, een solo die vertrekt vanuit de Holocaust; Leeny Sack is second generation survivor. ‘(Q)uestions about good and evil, Meaning, Humanity, God. Questions about Life and Death that demanded utmost attention en defied answers. I found the basic questions of invisibility, inconsequentiality and disembodiment. […] I found theatre fertile territory to explore and express questions of Being, and performing itself an experience of ordeal and transcendence, a culturally sanctioned mode of existence in extremis.’ Het toneelstuk is niet enkel autobiografisch, Leeny Sack heeft ook interviews met overlevenden en eigen onderzoek erin verwerkt. ‘My intention is to tell their story as it is filtered through me […].’ [4] ‘As an actress, Leeny Sack communicates the unspeakable. Her performance is ravishing, but its emotional intensity also carries the threat of danger.’ [5] (Bulletin, jg. 4, nr 2: 4-7) Performances in het kader van de performance-installatie week in de Warande. "Tijdens hun optreden gebruiken de performers naast hun eigen persoon, vooral instrumenten die zij afstellen op hun publiek. [...] Theater dus, met het publiek als acteur, en dit in een sterk muzikaal getinte omgeving. Ria Pacquée zit, als 'Madame', een zaterdagnamiddag enkele uren in een zelfgemaakt decor van een huis, geplaatst aan de zijkant van het ICC (op eigen initiatief, niet in het kader van een ICC-tentoonstelling). Op de voorkant van het huisje staat geschreven: "Waiting for my man who lost the war".

Post Performance Project 2

8

Performance n.a.v. de opening van de tent. “1980” (ICC). “Ria Pacquée stond op het laagste metroperron. Een druppel water viel ritmisch op haar hoofd. Ik lag op de grond op het bovenste metroperron, en sloeg met mijn hoofd op de grond. Ik beeldde mij het ritme van de vallende druppel in.“ (Performan-DDV) “Op een monitor in de tentoonstellingsruimte kan het publiek een video-opname volgen van een statische, 2 en een half uur durende punkperformance in de metro. Ria Pacquée is te zien op een perron van de pre-metro, halte Meir. Met een regelmatig interval komen er waterdruppels op haar hoofd terecht. Waar het water vandaan komt, ligt Danny Devos op de vloer. Het ritme van de vallende waterdruppels volgend, stoot Devos zijn voorhoofd onzacht op de vloer. Beiden trachten het proces zolang mogelijk vol te houden.” (Pas 286) Ik heb mijn haar afgeknipt en het in de gootsteen gegooid. Daarna heb ik met een scheermesje in de binnenkant van mijn elleboog gesneden en het bloed over mijn onderarm op het afgeknipte haar laten lopen. Performance Ik heb een bord gevuld met benzine en mijn hoofd erboven gehouden tot de benzine verdampt was. Protestactie n.a.v. de tentoonstelling “1980” in het ICC, die de betrachting had jonge, actuele kunstenaars een forum te bieden. “Op 30 juli 1980 verstuurde ik uitnodigingen naar vrienden en kennissen om mij te komen zoeken in het Internationaal Cultureel Centrum. Daarna verstopte ik mij in het gebouw, zonder eten en drinken, en met slaaptabletten. Op 2 augustus 1980 werd ik gevonden door Anne-Mie Van Kerckhoven.“ (Performan-DDV) “Net nadat ik deze bladen heb verstuurd ben ik naar het ICC gegaan & heb mij in het gebouw verstopt. Niemand weet waar. Ik vraag u mij te komen zoeken. Ik eet niet. Ik drink niet. Ik heb slaappillen bij de hand.” (uitnodiging gecit. in Pas 290) “Het gaat over mijn illegaal verblijf in het ICC, dat “moderne aktuele kunstenaars’ huisvest, maar dat ons niet in staat stelt ons werk op een gepaste manier voor te stellen of uit te voeren. ‘Illegal’ gaat ook over een misdaad, waarvan het slachtoffer verborgen ligt binnen de muren van het ICC.” (toelichting bij uitnodiging, gecit. in Pas 291) “Hij had zich verstopt in de context van een persoonlijke guerillaactie in combinatie met een mailartproject, waarin hij de mensen suggereerde om te komen kijken waar hij zat. Maar wegens de ongelukkige combinatie van een poststaking en een vakbondsstaking van het museumpersoneel, was het ICC gesloten en zat Danny al 3 dagen zonder eten en drinken ergens in het gebouw achter slot en grendel. Ik ben tesamen met Annie Gentils, die op dat moment curator in het ICC was en toevallig voro enkele dagen bij mij logeerde, op zoek gegaan. Uiteindelijk, na een paar uur zoeken, heb ik hem gevonden, opgesloten in het archief van de kelder.” (Anne-Mie Van Kerckhoven, interview gecit. in Pas 291) Gedurende 11 dagen leefde ik van 250 gram chips en 1 liter CocaCola per dag. De dag daarna at ik een half brood, 6 eieren, 6 sneden spek en 250 gram champignons. (in Antwerpen en Gent) Met een scheermesje heb ik 6 kruisen in mijn lichaam gesneden, gaande van mijn linker schouder tot mijn linker knie. Met een 'Lucky Strike' sigaret heb ik de zogenaamde 'levenslijn' in mijn hand meerdere malen verbrand. Achteraf was ik niet tevreden met het resultaat en heb ik er met een scheermesje dwars over gesneden. Ik plaatste mijn zelfgemaakte ladders op de marmeren trap en liet mij vervolgens 6 keer van de trap naar beneden vallen. Duur 40 minutenDirector and scenography: Jan Fabre; Assistancy: Alex Van Haecke; Actors: Jan Fabre, Els Overmeire, Stef Goosen, K. Mertens, Wil Beckers, Harry Beckers Production: Theater Den Acht, Boom; Co-production: Nieuw Vlaams Theater "Met deze eerste theaterregie breekt Fabre met de codes van het bestaande theater door real time performance te integreren in het stuk. In Theater geschreven met een K is een kater, worden seks, geweld en frustratie in scène gezet. Jan Fabre noemt het, met een knipoog naar het werk van Antonin Artaud, ‘het theater van de persoonlijke wreedheid’. In dit controversiële stuk verkent én verlegt de theatermaker zowel de grenzen van de theatertekst als van de fysieke aanwezigheid van de acteurs. De tekstschrijver zelf wordt mee op het podium gezet achter zijn schrijfmachine. Het gruwelijke en beestachtige spel van de acteurs oogt zeer reëel en termen als ‘zedenschennis’ en ‘pornografie’ worden door de critici dan ook niet geweerd. De grens tussen theater en werkelijkheid is zeer dun en wordt bewust in vraag gesteld." (Geert Van der Auwera) "De eerste voorstelling van Fabre naar een eigen tekst, in het Engels; de tekst was in het Nederlands geschreven maar achteraf, tijdens de voorbereiding van het stuk, heeft Fabre er een Engelse verkorte versie van gemaakt. Tijdens de Amerikaanse tournee, in Milwaukee, lokte de voorstelling een schandaal uit. De plaatselijke moraalridders waren door de naakte lichamen en de obsceniteit van de voorstelling geschokt. De politie stormde op de scène en arresteerde de acteurs. De volgende dag begon het proces voor de plaatselijke rechtbank. Fabre en zijn acteurs werden in naam van de artistieke vrijheid vrijgesproken maar de voorstellingen te Milwaukee werden geannuleerd. In enkele hernemingen van het stuk treedt Fabre op als acteur ter vervanging van acteurs die moeilijkheden kregen met hun familie of met de universiteit. "Tijdens de repetities eiste ik steeds van de acteurs dat ze tot het uiterste zouden gaan. Later, toen ik zelf speelde, verwachtte ik niets anders van mezelf en dat kwam me op het einde van de voorstelling duur te staan. De jongen die het Beest vertolkte, ging zo ver dat ik er een hersenschudding aan overhield en de twee volgende weken te bed moest doorbrengen in de kliniek."" (Hrvatin 184) Performance

Performance

-

Performance

Performance in België, 1976-1986 BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS DEELNEMERS 1981-00-00 1981-00-00 Antwerpen, Montevideo Magazijnen, Ria Pacquée Kattendijkdok, 2000 Antwerpen

TITEL Het ontstaan van Madame

1981-00-00

1981-00-00

1981-00-00

1981-00-00

1981-01-27

1981-01-27

1981-02-00

1981-02-00

1981-02-05 1981-02-14

OMSCHRIJVING Een week vóór een tentoonstelling van één nacht, bouwt Ria Pacquée een huis. Het huis stinkt naar kippen, urine, en de vieze matras die erin ligt. Tijdens de tentoonstelling neemt Ria Pacquée, als 'Madame', plaats in het huis. (Ria Pacquée had op dat moment nog niet bewust aan het typetje 'Madame' gedacht, ze nam in de eerste plaats zelf plaats in het huis omdat het haar niet gelukt was een figuur te vervaardigen om erin te zetten.) Ze drinkt bier terwijl ze kijkt naar een televisietoestel dat niet werkt. Dit is de eerste verschijning van Pacquée's typetje 'Madame'. In de 'Madame' performances tot aan "The girl who was never asked to marry" is 'Madame' nog een figuur die totaal buiten de maatschappij staat. Deze performances zijn ook nog gericht aan een kunstpubliek. De latere performances zullen gefotografeerd worden, waardoor de 'toeschouwers' een deel van het uiteindelijke werk zullen worden. "De aanleiding voor het werk was een optreden van minus Delta t, een kunstenaarscollectief bestaande uit Mike Hentz, Bogumil Gernot, Karl Dudesek en Bernhard Miller. In het kader van hun zogenaamde Bangkok-project -- het vervoer per vrachtwagen van een reusachtige steen naar Indië -- hielden ze halt in Antwerpen en verzorgden ze een optreden. Een week voor ze arriveerden, had ik in de Montevideo Magazijnen met grote stenen een huisje gemaakt. In het huisje zette ik een defect televisietoestel en er liepen ook scharrelkippen rond. Het stonk er. Ik wou er ook een figuur in zetten, maar het was me niet gelukt om er een te vervaardigen en uiteindelijk heb ik beslist om er zelf in plaats te nemen, tijdens het optreden van minus Delta t. De hele avond zat ik voor een kapotte TV uit te staren. Mezelf erin zetten als Ria, die performances doet, dat klopte niet. Ik heb een pruik en een zonnebril opgezet en Stella Artois gedronken. Zonder het goed en wel te beseffen had ik voor de eerste keer de madamfiguur opgevoerd: het verweesde personage dat -- in latere werken -- een hondenshow en paardenwedrennen bezoekt of een vernissage in een galerie bijwoont." (Interview Ria Pacquée, De Witte Raaf) Idem 1980

Brussel, Echelle A, Plan K, Manchesterstraat 21, 1080 SintJans-Molenbeek Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek

Hugo Roelandt, Paul Geladi

Post Performance Project 1

Harrie De Kroon

Performance

Performance, speciaal voorbereid met H. De Kroon als eenmalige uitvoering in Club Moral. Dialoog met behulp van handelingen en kleine acties, die elkaars spiegelbeeld vormden.

Ulysses Carrion

Mail Art

-

Els Joglars, Albert Boadella

M7 Catalonia

1981-02-05 1984-05-19

Gent, 2e Verzameling Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek

Danny Devos David Mark Chapman-1 Radeis, Georges Brouckaert, Josse De Vogels Pauw, Dirk Pauwels, Pat van Hemelrijck, vzw SCHAAMTe

1981-02-24

1981-02-24

Patrick Sellinger

Symphony for the subway

1981-03-04

1981-03-06

Radeis

1981-03-26

Leon Van Essche

Radeis wegens ziekte & Ik wist niet dat Engeland zo mooi was Bewegend Dichtend, Opus Pie

Vertrekkende van mime en visuele uitbeelding geeft Radeis een aantal theaterperformances in 't Stuc.

1981-03-26 1981-03-31

1981-03-31

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen 't Stuc, Naamsestraat 96, 3000 Leuven Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, K.K. Sentrum, Fort VI, UIA, Edegemse steenweg, 2610 Wilrijk

"Imaginez, dans une sorte de prison lumineuse, de laboratoire cubique tissé de spots trop éblouissants pour être honnêtes, deux doctoresses en sciences inhumaines corsetées comme des cosmonautes ou des hôtesses de l'air. Elles arborent un sourire sucré (...) elles parlent un sabir américano-suédois. (...) [E]lles vont se livrer à une expérience, plus exactement: à une dissection. Elles enfilent des gants de plastique dignes d'un stagiaire en gynécologie, elles époussètent le terrain. Place aux cobayes. Ceux-là sont catalans, quatre petits vieux qu'on dirait sortis d'un roman de Pagnol, santons naïfs de crèches provençales promis derechef au plus avant des étiquetages, au plus aseptisé des examens cliniques. Nos deux jeunes dames ont en effet le regard ethnologico-sociologique. Tester est pour elles une seconde nature. Elles s'en donneront à coeur joie, nous expliquant, avec force démonstration, que le Catalan traditionnel est un parfait example d'Homo Mediterraneus, paresseux, buveur, phallo et superstitieux (...). Mais décidément, ils étaient fous, ces Catalans: à la fin de l'expérience, les robots qui s'étaient déguisées en doctoresses empaillèrent les petits vieux et mirent le langage à mort. C'était la dernière chose à tuer dans notre meilleur des mondes..." (Michel Grodent, Le Soir 05/02/1981, gecit. Dekmine 171) Met Xavier Rathé deed ik een muziekoptreden onder de naam 'David Mark Chapman', moordenaar van John Lennon. Een man beeldt een gevangen vogel uit die even mag proeven van de vrijheid en dan weer kiest gevoed te worden met zaad in ruil voor eieren. "The surreal images were bound together within a moral methaphor: man is presented as pretending to choose taking off freely but destined to be irrevocably forced back into his cage. He only sips at freedom and adventure in a somewhat inverted odyssey and then returns to cynical safety within the normal social pattern. ...it's an illustration of life's madness, based on a string of games people play, stage props an scenic images." "besluit, voor wie hier meer wil zien dan een reeks gags, is dat de mens een vogel is die het liefst gekooid blijft. Wat dan de moraal is van een vriendelijk cynisme, van een bescheiden brutaliteit die - buiten de theatertechnische kwaliteiten, natuurlijk- zijn sukskes verklaren." (V.R., De Nieuwe, 5/3/'81) "Vogels is allen al qua concept een originele voorstelling. het dekor dat Radeis opzet, speelt perfekt mee. Daarmee wordt het wat anders bedoeld dan dat het dekor de aandacht van het spel weghoudt, integendeel. Vogels is een produktie waarin alle theaterelementen optimaal geïntegreerd zijn. en het theater dat Radeis brengt, heeft niets meer van schouwburgtoneel. het is een produktie voor iedereen toegankelijk en genietbaar, wat we tot een verdienste rekenen." (De Morgen, 12/5/'81) Piano en tape performance

Stuart Sherman, Theatre of Mistakes, Vlaams Theater Circuit, CET

Twelfth Spectacle-language; 3=1 (A Careful Misreading); Homage to Morandi

1981-04-00

1981-04-00

Brussel, Kaaitheater De Nieuwe Hugo Roelandt, Paul Geladi, Marc Workshop, Akenkaai 2, 1000 Brussel Holthof, Lieve De Winter, Freek Hulstaert, Toon Ilegems

Post Performance Project 3

1981-04-02

1981-04-02

't Stuc, Naamsestraat 96, 3000 Leuven

Stuart Sherman, Theatre of Mistakes

Twelfth Spectacle-language; 3=1 (A Careful Misreading); Homage to Morandi

‘Sherman speelt zelf zijn ‘Twelfth Spectacle-language’, Theatre of Mistakes speelt zijn ‘3=1 (A Careful Misreading), en deze laatste groep presenteert ook een eigen produktie: ‘Homage to Morandi’. ‘Zijn [Shermans] spektakels zijn nogal anti-spectaculair: hij manipuleert minuskule spelletjes, die hij opdiept uit een valiesje en dan uitstalt op een klaptafeltje. Al die dingetjes laat hij vreemde, onlogiese relaties aangaan met elkaar. Konceptuele goochelkunst, maar wel erg grappig. // ‘Al mijn gedachten en waarnemingen moet ik omzetten in kleine voorwerpen, zoals een schrijver dat doet met woorden. Mijn voorwerpen zijn mijn woorden […]. Mijn objekten zijn niet altijd te identificeren maar de volgorde van gebeurtenissen schept een taal waarvan de grammatica niet de konventionele logika volgt.’ (uit: ‘Mickeryview [geciteerd in Bulletin, NH]). // ‘Die ‘taal’ wordt nu verder uitgediept in ‘Language’ waarin Sherman wederom als een soort standwerker achter een tafeltje zijn koffer met spulletjes uitpakt.’ [2] ‘Uit de Nederlandse pers: André Rutten in ‘Trouw’ (4.12.80) // ‘Voordat Sherman zelf optreed vertoont hij een reeks korte filmpjes met ongewone kombinaties van beelden. […] Enkele details uit de filmpjes komen in zijn live-optreden terug, in beide gevallen gaat het om volkomen onverwachte kombinaties van dingen en dingetjes, die de eigen verbeelding telkens even prikkelen, soms niets daarin oproepen, soms merkwaardig verrassen.’’ [4] ‘Naast zijn aktiviteiten als soloperformer heeft Sherman ook groepswerk op zijn naam staan.’ Bijvoorbeeld 3=1 (A Careful Misreading). ‘‘3=1’ is gebaseerd op een drietal gedichten […] en toont visuele equivalenten voor de –uit de gedichten sprekende- verbeelding van het leven in een grootstad.’ Dit stuk regisseert Sherman nu bij Theatre of Mistakes [2]. ‘Het tweede, heel korte deel [3=1 (A Careful Misreading)] is gebaseerd op drie korte gedichten, waarvan de tekst wordt rondgedeeld, zonder dat de relatie met het vertoonde […] duidelijk wordt.’ [André Rutten in ‘Trouw’, geciteerd in Bulletin, NH] In het stuk Homage to Morandi van Theatre of Mistakes ‘[waren] de zorgvuldig samengestelde stillevens van de Italiaanse grafkus Giorgio Morandi (1890-1964) de bron van inspiratie […]. Evenals bij […] Stuart Sherman spelen ‘voorwerpen’ bij Theatre of Mistakes een belangrijke rol. ‘Homage to Morandi’ gaat in sterke mate uit van een onderlinge inwisselbaarheid, een noodzaak tot gelijkwaardige relatie tussen de drie akteurs [sic] en de voorwerpen; in dit geval manshoge kasten, koffers en stoelen. Alles is voortdurend onderhevig aan kompositie, ordening en rangschikking. Akteurs worden meubelstuk, meubilair wordt speler, niets blijft ongestraft.’ [4] ‘Het stilleven bestaat hier uit een vertrek met een witte achtergrond en twee zijwandjes van naturel linnen, waarin drie witte stoelen, drie gelijke koffers twee bruinhouten kasten, in een bepaalde opstelling. Daarin begeven zich drie mannen, die om beurten doorlopend iets aan die opstelling veranderen. […] Het is spelen met de kompositie van een veranderend beeld waarbij de mannen gaandeweg voorwerpen worden. daarbij summiere opmerkingen makend. ‘Er kan altijd nog wel iets verbeterd worden’. ‘Dit is de laatste keer dat ik hiermee sleep’. Een speels beeldend gebeuren met kleine humoristiese effekten’. [André Rutten in ‘Trouw’, geciteerd in Bulletin, NH] (Bulletin, jg. 4 nr. 4: 2-4) PPP3 toont een interactie tussen drie realiteiten. De toeschouwers zien op een grootfilmscherm een eerste realiteit, namelijk een film en Hugo Roelandt. Hugo Roelandt neemt de rol van de toeschouwer aan en vertelt het publiek wat ze te zien krijgen. Vervolgens neemt Roelandt de rol van een reporter aan en gaat de realiteit doorprikken door de filmcast te interviewen. Een nieuwe realiteit wordt geïntroduceert door een videotape waar Roelandt naar kijkt. Deze realiteit wordt opnieuw geconfronteerd met een derde realiteit, namelijk een diaserie. De tape toont de reacties van voetgangers die geconfronteerd worden met individuen die op regelmatige afstand van elkaar in een straat staat. De diaserie is de 'making of' van die tape. Soloperformance van Sherman "Language", gevolgd door "Homage to Morandi", waarin (evenals bij Sherman) voorwerpen een belangrijke rol spelen.

1981-04-03

1981-04-03

Brussel, Beursschouwburg, Karperbrug 9, 1000 Brussel

Danny Devos

Underground On Stage: Lift-Off

1981-04-03

1981-04-03

Lift-Off, Underground on Stage

1981-04-21

Performance

1981-04-24

Logos - werkgroep voor avant-garde muziek en mixed-media Hugo Roelandt

The Wall, The Instruments

1981-04-24

Brussel, BeursschouwburgA. Ortsstraat 20-28, 1000 Bruxelles Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Brussel, Nieuwe Workshop

Danny Devos

1981-04-21

Post Performance Project

1981-04-24

1981-04-24

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Georges Smits

Isomopolis

In het kader van Kaaitheater Festival. Programmatie Nieuwe Workshop. Performance waarbij de handeling gericht is op de ruimte als zelfstandige installatie. -

9

-

Tijdens een optreden van Etat Brut stond ik voor een filmscherm en gooide voortdurend mijn rechterbeen omhoog. Aan mijn linkervoet was een touw bevestigd waaraan iemand op een onbepaald moment trok. Ik liep een hersenschudding op. -

Performance in België, 1976-1986 BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1981-04-24 1981-05-03 Brussel, Kaaitheater

OMSCHRIJVING

1981-04-29

1981-05-03

1981-04-30

1981-05-03

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek

The Wooster Group, Elizabeth LeCompte, Spalding Gray, Willem Dafoe, Michael French, Ron Vawter, Libby Howes, Mathew Hansell, Ken Kobland, Jim Clayburgh

1981-05-01

1981-05-02

Brussel, Auditorium Q van de VUB, Pleinlaan 2, 1050 Brussel

1981-05-01

1981-05-03

Brussel, Halles de Schaerbeek, Grondwetstraat 108, 1030 Schaarbeek

Il Carrozzone, Frederico Tiezzi, Marion Crollo Nervoso d'Amburgo, Sandro Lombardi, Brian Eno, Progetto Magazzini Criminali, Marion d'Amburgo, Sandro Lombardi, Pierluigi Tazzi, Julia Anzilotti, Mario Carlà, Riccardo Massai, Grazia Roman, Frederico Tiezzi, Pierluigi Tazzi, Magazzini Criminali, Alessandro Mendini, Paola Navone, Daniela Puppa, Franco Raggi, Rita Corradini, Olga Mantelli, Fabio Venturi, Paolo Mari, Andrea Granchi Reinhild Hoffmann, Geta Bahrmann Solo mit Sofa/Bretter/Steine/auch

In het kader van Kaaitheater Festival. Samen met Reinhild Hoffmann voor de eerste maal dans op het programma van het Kaaitheater. Belgische première.*** Min Tanaka zegt en herhaalt dat hij danst langs beide zijden van de huid. De huid is een scheiding tussen het lichaam en de wereld en Min Tanaka danst deze scheiding. Zijn dans is niet het zoeken naar schoonheid of vrijheid door middel van bewegings- en gedragsspel. Het gaat hier niet over een afgemaakt spektakel dat wordt aangeboden aan het publiek, maar het is telkens een hernieuwde ervaring met de ruimte en de personen rondom hem. Het lichaam van de danser wordt in feite het medium waarin zich alle spanningen en stromingen concentreren die aanwezig zijn in de ruimte waar hij danst.*** De voorstelling is de vrucht van een lange en nauwe samenwerking tussen Min Tanaka en Milford Graves, jazzpercussionist uit de Verenigde Staten. Ze kennen elkaar sinds drie jaar en discussiëren sindsdien over hun filosofische opvattingen. Het is pas in "Le Festival Mondiam du Théâtre à Nancy" in 1980 dat hun dialoog zich voor het eerst concretiseert in een opmerkelijke harmonie van gebaren en muziek. Men ervaart bij beiden een geweldige liefde voor zichzelf en voor het leven. Hun steeds opnieuw geïmproviseerde performances geven een indruk van geluk en gezondheid, van fysische en auditieve volledigheid. In het kader van Kaaitheater Festival. Eerste vertoning van The Wooster Group in België. Epiloog van de trilogie 'Three places in Rhode Island'. Point Judith ligt in de Golf van Mexico. Er wordt op platforms naar olie geboord. De eerste scène 'Rig' speelt zich af onder drie arbeiders en hun voorman op zo'n booreiland. Hun dialoog is van een ongekende obsceniteit, maar zo gesproken op ritme en met zo'n afstand gespeeld dat het klinkt als poëzie. Onder de schunnigheden door worden de onderlinge verhoudingen in deze mannenwereld zonder vrouwen duidelijk gemaakt. De voorman manipuleert als een god de vader zijn ondergeschikten tot moord en doodslag en biedt de jongste van de drie arbeiders, een knaap nog, bescherming. Het is een vaderschap van totale willekeur. *** "Point Judith en het voorafgegane drieluik heeft de impact van een machtige roman. Net als met Ulysses van James Joyce kan je hier jaren mee vooruit." (Jac Heijer in NRC Handelsblad) In het kader van Kaaitheater Festival. Belgische première. Crollo Nervoso (zenuwinzinking) is een "linguistische verplaatsing". Het spektakel omschrijft als enige mogelijke ruimte een niemandsland, een overgangsplaats en een grens die een dimensie is tussen het wachten en de aanval. Crollo Nervoso schetst een nieuwe dimensie door het wegnemen van elk gevoel voor ruimte en tijd. Men verplaatst zich bijvoorbeeld van Mogadiscio 1983 naar het internationaal vliegveld van Los Angeles drie jaar later, naar Saigon 21 juli 1969, om dan uiteindelijk in Afrika te belanden dat op het ogenblik het belangrijkste denkbeeldige referentiepunt is van de Magazzini Criminali.*** Binnen deze situaties, die de binnenwerelden zijn van een tragisch en fantastisch tijdperk van massacommunicatie, worden zenuwachtige activiteiten van de grootstad ingelast: bijvoorbeeld, boodschappen worden doorgegeven via walkie-talkies, fanfares, een gesprek met een computer.

1981-05-02

1981-05-02

Brussel, Cultureel Centrum De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel

Ria Pacquée, Yvette Van Hauwaert, Kaaitheater, Nieuwe Workshop

Performance

1981-05-05

1981-05-05

Palmolive & Sunlight

1981-05-13

Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Waste of Time

1981-05-12

Carolee Schneemann

Performance-filmlecture

1981-06-00

1981-06-00

1981-06-02

1981-06-02

1981-06-09

1981-06-09

1981-06-11

1981-06-11

1981-06-23

1981-06-23

1981-09-26

1981-09-27

1981-10-02

1981-10-02

1981-10-03

1981-10-03

1981-10-04

1981-10-04

DEELNEMERS TITEL Bremer Tanztheater, Reinhild Unkrautgarten Hoffmann, Margaret Huggenberger, Gerald Barry, Geta Bahrmann, Regina Baumgart, Sue Cooper, Jacqueline Davenport-Heilig, Helga Eggert, Anna Pocher, Gudrun Richter, Emese Schaper-Gaal, Karin Vyncke, David Armstrong, Patrick Beauseigneur, Pierre Fabris, Lothar Hammes, Peter Moore, Raymund Nirewicz, Rafael Oliveros, Steve Rozen, Eric Tyrone Smith, Elisabeth Schweeger, Eike Georg, Ortrud Himmelreich, Manfred Voss, Peter Weng, Sven Slowak, Karl Kronberg Brussel, Plan K, Rue de Manchester Min Tanaka, Milford Graves Min Tanaka, Milford Graves 21, 1080 Brussel

Point Judith

Antwerpen, CET, Fort 6, Etat Brut, Mécanique Universiteitsplein, 2610 Wilrijk Liège, cabaret théatre du Cirque Laurie Anderson Divers, Luik, Cirque Divers, asbl, 13, Rue Roture, 4020 Luik

[performance]

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, Pannenhuis, Hendrik Conscienceplein 3, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Turnhout, De Warande, Warandestraat 42, 2300 Turnhout

Danny Devos

Modern Fashions or an Introduction of Partial Seduction David Mark Chapman-2

Jill Scott

Desire, the Code

Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout‎ Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen

Scenes from United States

David Buchan

Plan K, Bart Stuyff, Marina Abramovic Theatre Tape Festival en Ulay, Maniac Productions, Ton Lutgerlink, Odin Teatret, Francesco Copello, Tenjo Saijiki, Kiss, Tadeusz Kantor, Hauser Orkator, Peter Brook, Spalding Gray, Bob Wilson, Reindeer Werk, Stuart Sherman, Richard Foreman,... Claude Une Idée Vient Puis, Est Détruite

Frances-Maria Uitti

Aeropus I, Mail Art Project van Guy Schraenen

-

Mail Art performances

10

In het kader van Kaaitheater Festival. Reinhild Hoffmann begaf zich voor het eerst buiten de Bondsrepubliek. Bovendien stond er met haar (samen met de Japanner Min Tanaka) voor het eerst dans op het programma van het Kaaitheater. Belgische première. 'Unkrautergarten' is een ballet in tien delen. Een afwisseling van solonummers en ensemblescènes. Van een echt realistisch verhaal kan geen sprake zijn en de tien scènes kunnen ook afzonderlijk begrepen worden. Nochtans zit er in heel het spektakel een soort ontwikkeling, een metamorfose van de dansscènes. Wat Reinhild Hoffmann wil voorstellen zijn processen van socialiserings- en bevrijdingshandelingen. Het individu wil in de maatschappij aanvaard worden en ieder isolement vermijden, wil zich echter ook als autonome persoonlijkheid ontwikkelen.

In het kader van Kaaitheater Festival. Reinhild Hoffmann begaf zich voor het eerst buiten de Bondsrepubliek. Bovendien stond er met haar (samen met de Japanner Min Tanaka) voor het eerst dans op het programma van het Kaaitheater. Belgische première. In 'Solo mit Sofa', een stuk dat reeds jaren geleden groot succes kende, is de vrouw met een reusachtige lange sjaal aan een sofa verbonden; deze band tussen object en subject belet iedere bevrijdingspoging, afgezien van de manier waarop deze poging wordt ondernomen: sluwheid, woede, verzet, ongeduld, kruiperij, alles is vergeefs. *** "Bewegingstheater dat de sfeer schept van een nachtmerrie, dat ook wel eens enerverend werkt door de uitgestrektheid. Bewegingstheater met talrijke nieuwsoortige bewegingsnuances, sterke en expressieve houdingen, een sprekende lichamelijkheid en contrasten van ingetoomde en steeds op de essentie gerichte gevoelens." (Weser Kurier) Performance in het kader van Kaaitheater Festival. Programmatie Nieuwe Workshop. "Ria Pacquée tracht om in bepaalde situaties het bewustzijn steeds verder te onderzoeken en hierin ook zover mogelijk te gaan. Deze grensverlegging is eerst en vooral een zeer persoonlijke bezigheid die dankzij een aantal beelden toch toegankelijk wordt voor het publiek. Pacquée werkt met individuele emoties die ze omzet in dramatische spanningen." De performance vindt plaats in drie verschillende ruimtes. In de eerste ruimte staat een zwangere vrouw (Yvette Van Hauwaert) op wiens buik een zwart/witfilm word getoond van een betoging in Parijs waar de politie hardhandig optreedt. Twee jonge tienermeisjes staan in dezelfde ruimte en spelen dwarsfluit. Ria Pacquée ligt met een steen voor haar hoofd op de grond. Ze kruipt, de steen voortduwend met haar hoofd, door de drie ruimtes. In tweede ruimte is een tekst van de BaaderMeinhof-Groep op de muur gespoten. Twee kleine kinderen die met een koord aan elkaar gebonden zijn, kloppen met een hamertje tegen deze tekst. De zaal ligt vol met vuilnis dat Ria Pacquée de dag ervoor van de straat heeft opgehaald en in de ruimte heeft opgestapeld. In derde ruimte aangekomen houdt Ria Pacquée een spiegel vast die wordt stukgeschoten met een jachtgeweer. Er hangt ook een vat vol petroleum dat Ria Pacquée op het einde van de performance opendraait. Terwijl de petroleum uit het vat loopt, verdwijnt Ria Pacquée uit een openstaand venster. De toeschouwers blijven achter in complete chaos. -

Terugblik van Schneemann: "One [performance] entitled 'Fresh Blood—A Dream Morphology' was an important early work and includes feminist explorations into blood taboos. Another was a painting performance combining slide projection giving overviews of previous paintings and performances and inviting audience participation." (Cat. Dossier Antwerpen 1993, gecit. Pas 257) optreden, eerste activiteit in Club Moral

"Laurie Anderson (U.S.A.), compositeur, violoniste, chanteuse, actrice, artists plasticienne, à l'occasion du séminaire qu'elle dirige a l'Atélier Theâtre du Cirque Divers, réalisera une performance- en collaboration avec Paul Parquay, émission Vidéographie, R.T.B.F. Liège" Deze performance werd vastgelegd op video en uitgezonden op de RTBF in een programma over avant-garde artiesten "Le projet allie une dimension historique vivante (il s’agit de remettre en contexte ces créations d’avant-garde, souvent volontiers ‘interdisciplinaires’ et de donner un éclairage sur leurs apports pour la création audio-visuelle et multimédia contemporaine) à un traitement numérique contemporain commandé notamment à des jeunes artistes issus des écoles et académies artistiques liégeoises associées." Ter gelegenheid van de heropening van het fotografiemuseum in Charleroi, begin juni 2008 was deze unieke opname opnieuw te zien. -

Een muziekoptreden onder de naam 'David Mark Chapman', moordenaar van John Lennon.

Het hele weekend lang doorlopend (van 15-18, 20-24u) video's (van performances). Verspreid over 8 zalen.

Installatie en Performance. Claude maakte een installatie met tekeningen, varkenslongen, hersenen en maden. Op de avond van de voorstelling goot hij overal benzine over en stak de installatie in brand. Hij rende door de vlammen, bijgestaan door helse basgeluiden. Het 60-koppig publiek verliet de ruimte vanwege de vreselijke stank. "Live performance met o.a. Frances-Maria Uitti (Italië) tijdens een diaprojectie samengesteld uit meer dan 180 inzendingen." -

Performance in België, 1976-1986 OMSCHRIJVING

BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS DEELNEMERS 1981-10-08 1981-00-00 Antwerpen, Ommeganckstraat, 2018 Marc Vanrunxt, Truus Cavens, Diane Antwerpen Batens, Eric Raeves

TITEL Eerste dansvoorstelling

1981-10-13

1981-10-13

Ensemble Moon

[performance]

1981-10-23 1981-10-24 1981-10-28

1981-10-23 1981-10-24 1981-11-10

Attack on Cool Gate Attack on Autonomia Festival de musique électronique

Muziekperformance

1981-10-30 1981-11-00

1981-10-30 1981-11-00

Antwerpen, Devotion Pictures Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek

Club Moral Club Moral Morton Subotnick, Plan K, Musica Elettronica Viva, David Rosenboom, Gilbert Dalmasso, Tony van Campen, Richard Teitelboom, Martirano, Leo Kupper, Alvin Curran, Gil Keev, George Lewis, David Behrman, Het nieuwe Leuven, Rudi Blondia, Groupe d'art et d'information de Vincennes,... Club Moral Ariadone

Devotion Pictures Zarathoustra

Muziekperformance

1981-11-06

1981-11-06 1981-11-14 1981-11-24

Artists' Research Collective, Don Buchla, Ami Radunskaya Joseph Kosuth Waste of Time

Cathexis Listen

-

1981-12-04

1981-12-04

Harrie De Kroon, Kees Mol

Drijfveer

Performance

1981-12-11

1981-12-11

Simon & Chief

Simon & Chief

Muziekperformance bij de opening van de tentoonstelling 'Für Den Fortschritt Der Mensche' van Alex Adriaansens en Joke Brouwer.

1982-00-00

1982-00-00

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Gent, Galerie Gewad Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout‎ Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout‎ Hasselt, Mediact Festival

The Muse and the Fuse

1981-11-14 1981-11-24

In flight control

Twee uitvoerders wisselen van gedachten, muzikale berichten worden heen en weer gekaatst. Evenwijdig aan dit proces verloopt een dialoog op tape, gesitueerd in een andere tijd en ruimte.

1982-02-04

1982-02-04

Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent

Peter Beyls (met muziek van Rudi Blondia) Gjalt Walstra

Untitled moments

1982-02-06

1982-02-06

Club Moral

Montevideo

1982-02-13

1982-02-14

Waste of Time

Listen

Theaterperformance

1982-03-13 1982-04-03

1982-03-13 1982-04-03

Club Moral Club Moral

Anarchia Anarchia

Muziekperformance

1982-04-16

1982-04-16

Phill Niblock

Concert-performance

Concert-performance

1982-04-28

1982-04-29

Antwerpen, Montevideo, Bordeauxstraat 12, 2000 Antwerpen Antwerpen, Konijnenkot, K.K. Sentrum UIA, Edegemse steenweg, 2610 Wilrijk. Gent, Universiteit Leuven, Universiteit, Oude Markt 13, 3000 Leuven Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent

‘Ik haal meetbare zaken uit hun tastbare werkelijkheid en probeer daarmee emoties op te roepen. Bij een schilderij kan je dat maar vanuit één perspektief tegelijk doen. Ik zou honderd schilderijen moeten maken van het zelfde onderwerp, voor ik erachter ben vanuit welk perspektief die extra dimensie her beste uit de verf komt. / Dat kost veel tijd. bovendien heb ik behoefte aan de wisselwerking met de ijker tijdens het proces. Met simpele theatermiddelen kun je datgene wat achter het beeld zit letterlijk naar voren halen, ruimtelijk maken. Je kunt de kijker meer laten beleven dan alleen dat wat zichtbaar is, omdat je je kunt bedienen van meerdere technieken tegelijk. Je hebt veranderlijk licht en geluid en je kunt gebruik maken van beweging door de ruimte. Bij die beweging kies ik dan voor meetbare oftewel herkenbare handelingen, verricht door personen. Die handelingen, die uiterst geconcentreerd moeten worden verricht, zijn het vaste gegeven. Licht en geluid brengen die handelingen in relatie met het beeld er achter, versterken of ontkrachten het. Op die manier ontstaat er eerder een emotie of zelfs meerdere emoties tegelijk. Ik ben niet op zoek naar het perfekte beeld maar naar de doeltreffendste manier om via een beeld zoveel mogelijk emoties op te roepen.’ [Gjalt Walstra 1981, geciteerd in Proka] Muziekperformance

Waste of Time

Zestien

1982-05-11

1982-05-11

Eric Ross, Mary Ross

[concert/performance]

1982-06-10

1982-06-10

Tom Marioni

Performance

-

1982-06-18 1982-07-03

1982-06-18 1982-07-03

Club Moral Danny Devos

Blanco Hypnosis

Muziekperformance

1982-07-09

1982-07-09

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, Galerij Blanco Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Leffinge

‘Met deze produktie hopen we de draad die we na MAKREEL in 1979 hebben laten liggen, weer op te pakken: mimetheaterprojekten maken waarbij wij als groep van theatermakers met verschillende uitdrukkingsmogelijkheden, trachten een eenheid te vinden in concept en uitvoering die wezenlijker is dan de integratie van of het kompromis tussen verschillende theatrale middelen.’ Dit stuk is gebaseerd op het werk Liebe ja, ander drie leute? van Richard Hylke. Via associaties heeft Waste of Time hun stuk gecreëerd. -

Ludo Mich

Filmarcheologie

1982-09-00

1982-09-00

Lud Vandevelde

Projekt met werknummer 8

1982-09-10 1982-09-10 1982-09-17

1982-09-10 1982-09-10 1982-09-17

Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Hasselt Hasselt Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout‎

Installatie met performance. Ludo Mich begraaft meters filmrollen en filmstock in een grote put op het marktplein, die door jonge kinderen met veel plezier gegraven werd. Het idee was om deze later op te graven en de beschadigde film te projecteren. De kunstenaar denkt er nog steeds over om ze op te graven. -

Club Moral Club Moral Ludwig Van de Velde

Mediact Sur+ Project Werknummer 8

1982-09-22

1982-09-22

W.E. Baumann, Velvet und der Ground [performance]

1982-09-22

1982-09-22

1982-09-30

1982-10-01

1982-10-00

1982-10-00

Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout‎ Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Brussel, Cool Gate Brussel, Autonomia Brussel

Samengesteld programma: Kleinigheden. Van iemand over iemand. Over mensen. Stella who. Again/weeral. Choreografie: Marc Vanrunxt. / Muziek: Henry Purcell, Johan Pachelbel, Igor Strawinsky, James White and the Blacks, Brian Enno, David Byrne. / Dans: Truus Cavens, Marc Vanrunxt, Diane Batens, Eric Raeves / Aantal: 3. / Duur: 50' / "Het is hartje winter, de toeschouwers zijn gehuld in dekens, een jonge vrouw danst in water en zwiept met natte haren waterdruppels om zich heen. Een volgende dans heeft als speelvlak de smalle strook van de schoorsteen, en daarna is de tuin het decor voor een solo. Vanrunxt blijft in deze stukken in vage termen dansen, waarbij woorden en ratio niets betekenen, waar andere machten en krachten je meevoeren in wat de Japanners het Ma noemen, ergens tussen verstand en gevoel, tussen leven en dood". "Brengt werk voor fluit,harp, viool, cello, trompet, dans en acteur; van Jalalu Kalvert Nelson (U.S.A)."

Muziekperformance Muziekperformance en concert

"Les corps blancs de talc se retrouvent identiques dans le théâtre de Lavelli, dans Macunaïma par les Brésiliens, dans Pao e Circo de Sao Paolo, les corps livrés dans une sorte d'irréalité pudique préfigurent le réalisme fantastique sud-américain. Plus tard, les Japonais plâtreront ainsi les corps quasi enfantins des danseuses du butoh dans Zarathoustra..." (Dekmine 85)***“Sept douces Japonaises bien élevées se déchaînent dans une fresque effarante où la grâce rencontre l’horreur, la folie, les fantasmes de la mort et de la naissance, incarnant tous les possibles de leur métabolisme, perfidie, fraîcheur de l’enfance, cadavres vivants aux pâles osselets et puis tout à coup le monde du cabaret, les lumières, l’érotisme de bonne maison et de nouveau l’enfance. Parlant de Zarathoustra par le groupe Ariadone, Line Brunel écrit dans le Matin, “le corps est la dernière porte”...” (Dekmine 122)***“Femmes-fleurs, non pas franchement carnassières ou vénéneuses, mais morbides et belles à la fois, telles des orchidées; ou peut-être femmes-plaies, suintant équivoquement avec et sans grâce... Femmes-enfants, aux corps mail décrispés encore après l’arrachement de la naissance, ou vieilles femmes aux membres déjà recroquevillés par la gangrène de l’âge? Femmes-femmes tout à l’heure, figures d’un cabaret pervers, femmesbêtes tantôt, rampant en une lange déchéance.” (Daniel De Bruycker, Le Soir 09/11/81, gecit. Dekmine 148) -

-

Muziekperformance

-

Muziekperformance Performance. In de werkruimte staat een bizarre, heel grote stalen tent. Bij de performance is alles gericht op systeem en tekens. Bij de performance wil Van de Velde dat op een willekeurig ander medium betrekken, in dit geval het klassieke ballet. In de grote tent komt een heel klein tentje (in een gelijkaardige verhouding), waar danseres Ann Goemane ballet zal dansen. Vanuit haar beschermde positie zal ze de basis-regels van het klassieke ballet aan de toeschouwers meedelen. Elke keer als ze zich één regel heeft eigen gemaakt, zal ze er een nieuwe aan toevoegen. Zo ontstaat de hele balletsystematiek. Van de Velde probeert voor zijn kunstvorm (in casu hier de opbouw van het begrip tent), dezelfde ordening uit te denken, die er voor ballet al is. Want als je iets wil meedelen is het makkelijker om dat te doen volgens bepaalde, gekende en ordelijke regels. Klassiek ballet is daar heel sterk in. Hij wil voor zijn discipline hetzelfde bereiken. Psychedelische rock-opera met sadistische en fascistische trekjes, zich afspelend in een concentratiekamp.

Velvet en Der Ground

-

-

Giuseppe Chiari

Performance-light concert

-

Tin Jacobs

Over Haat en Liefde

-

11

Performance in België, 1976-1986 OMSCHRIJVING

BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1982-10-00 1982-10-00 Onbekend

DEELNEMERS Guy Bleus

TITEL Value Shredder

1982-10-00

1982-10-00

[performance]

1982-10-00

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek

Peter Brook

1982-10-00

Els Joglars, Albert Boadella

Olympic Man Movement

1982-10-00

1982-10-00

Art Ensemble of Chicago

[performance]

1982-10-00

1982-10-00

Albert Pepermans

Performance Rock

1982-10-02 1982-10-16

1982-10-02 1982-10-16

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Antwerpen, Lipstick Brussel, Stalker

1982-11-00

1982-11-00

V-Side, Koen Theys

-

1982-11-00

1982-11-00

Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Brussel

Waving Ondulata

square 8 / gutenberg

Performance. “veranderingen van de zintuiglijke verslagen sinds de opkomst van het boek – wij beschikken over klinkers in sout op een plein – de regen verslaat de oplossingen. De regen valt op een ontkoppelde TV + gemarkeerde elektrische transformator – sommige van de transistoren zijn vervangen door klontjes suiker.”

1982-11-00

1982-11-00

Kei Takei’s Moving

[performance]

-

1982-11-14

1982-11-21

V-Side, AR/TE, Paesmans, Theys

101 V,- Overwinningsfeesten, Victory

A week of noise-music, performances, installations, film-shows and dia-rites. Tijdens de performance van Paesmans vluchtte het publiek uit de ruimte wegens een verstikkende rook.

1982-11-15

1982-11-15

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout

Trudo Engels, D.

[performance]

1982-12-00

1982-12-00

Brussel

Waving Ondulata

spielmusik

1982-12-01

1982-12-01

Peter van Riper

Indian Circle

1982-12-13

1982-12-14

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Antwerpen, Teater Tentakel, Diercxsensstraat, 2018 Antwerpen

"Er wordt begonnen met een performance van Trudo Engels; een bijtende filmloop, scheurende geluidsregistraties, een afgehakte schapekop en een krijsende man in een hoek. De performance wordt stopgezet door de politie vanwege het lawaai. Daarna komt de obscene weerstandersperformance van D. Bier en rum zuipend steekt hij een vuur aan en gooit er een pan met vette worsten en appelspijs in. Boven het vuur hangt een swastika waarvan 1 arm vervangen is door een vuile onderbroek. Meer kranten en hout gaan het vuur in, en D zwelgt de worsten en appelspijs naar binnen. De ruimte vult zich met een verstikkende rook, en het publiek vlucht naar onze woonkamer." Performance. “atelier w.o. is een mythische plaats waar zich iets heeft afgespeelt eeuwen geleden. We vinden een kist met oude 45t weggezakt in een onderstaande kelder. 7u om ze te beluisteren op een oude His Master’s Voice. Luisteren wat er draait – wat was verdwijnt door het open venster – de kamer is omkaderd met vuilnis – voor het merendeel organisch afval (geronnen melk) weëe geur van verrotting… -

Amy Gale, CET

Midnight Mail

1982-12-17

1982-12-17

Mass and Individual Moving

Project + Pioneer

1982-12-25

1982-12-25

Ramon Guardans

Dierklanken

1983-00-00

1983-00-00

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Brussel, Ruimte Stalker

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

1983-00-00

Club Moral Alleen de drift kent geen angst Jan Fabre, Marc Vanrunxt, Christ Het is theater zoals te verwachten en te Mahy, Pol Engels, Els Deceukelier, voorzien was Dominique Krut, Eric Raevens, Marc Van Overmeir, Paul Vervoort, Philippe Vansweevelt, Rena Vets, Danny Kenis, Guy Drieghe

Ria Pacquée

La Nausée pour la vache sacrée qui pisse dans les marais Antwerpen, Ruimte Z, Lovelingstraat Hugo Roelandt, Greet Verlinden, Marc Circulatie 1 (op de Biënnale 1) 56, 2060 Antwerpen Holthof, Jan Heremans, Rudi de Bleser Borgerhout, Club Moral, Danny Devos Hij die geen hoofd heeft, zal geen kroon dragen Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Borgerhout, Club Moral, V-Side Heilig bloed Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Borgerhout, Club Moral, Nigel Rolfe [Performance] Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Borgerhout, Club Moral, Danny Devos Ready for War Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Antwerpen Hugo Roelandt, Greet Verlinden,Paul Art/performance/museum/piece Geladi, Marc Holthof, Linda van Saet, Jo Bafcop, Toulouse Snieders, Joris Ghekiere, Bert Ghysels Gent, Campo Santo, 9040 SintAnne-Mie Van Kerckhoven Heilige berg Amandsberg

12

Performance. Hij droeg een pak van 50 F. briefje. Hij gaf het publiek plastic-regenjassen + vroeg hun identiteitskaarten. Hij stopte de kaarten in een papierversnipperaar, samen met één voor één uitgescheurde bladzijden van "Mein kampf". Dan blies hij bloem uit over het publiek met een ventilator, trok zijn pak uit + verbrandde het. Het was een performance over macht + geld. -

"Un immense écran vidéo où s'inscriront tour à tour en signes de feu slogans et symboles graphiques, deux haies de projecteurs noirs encadrant la scène comme autant de faisceaux nazis, une musique à marcher au pas (même lorsque, dans le cas de L'Hymne à la joie, elle est utilisée à rebours): le décor est planté, rigoureux, prégnant, fascinant, inévitable. Les quatre hommes et trois femmes qui s'y ébattent sont jeunes comme ils devaient l'être, beaux comme ils devaient l'être, respirant la santé, l'équilibre, la propreté, la force tranquille. (...) Ces êtres élites en trainings immaculés ou armures de baseballeurs à la Rollerball exaltent l'Olympic Man, incarnation du "mouvement pour l'homme nouveau". (...) L'Olympic Man Movement s'occupe de vos bébé numérotés, leur enseignant dè s le berceau les joies de la boxe et de la délation; nettoie vos universités de leurs méchants professeurs ès subversion démocrate; investit vos usines en crise pour les rendre hyperproductives; prétend restituer la terre à ceux qui la travaillent; récupère l'homosexualité en la légalisant; euthanasie vos enfants "hors normes" et vous stérilise allègrement; dénonce "preuves" à l'appuie les impostures de l'art moderne dégénéré..." (Catherine Degan, Le Soir 21/10/1982, gecit. Dekmine 171) -

-

Muziekperformance Director, scenography, lightdesign: Jan Fabre; Choreography: Jan Fabre, Marc Vanrunxt; Assistancy: Christ Mahy; Costumes: Pol Engels; Actors: Els Deceukelier, Dominique Krut, Eric Raevens, Marc Van Overmeir, Paul Vervoort, Philippe Vansweevelt, Rena Vets, Danny Kenis; Music: Guy Drieghe; Production: Beursschouwburg, Brussels/C.ET. Antwerpen. "In het tweede deel van de theatertrilogie verkent Fabre verder de grenzen van de primaire, spontane, fysieke handelingen en van de lijfelijke aanwezigheid van de acteurs. In dit ondertussen legendarische acht uur durende stuk (het equivalent van een werkdag), is er geen verhaal, noch personages, noch enige inleving te bespeuren. De voorstelling is gebaseerd op fysieke reacties die het gevolg zijn van de eindeloze handelingen van de acteurs: lopen, aan- en uitkleden, etc.. De reële tijd in het theater veroorzaakt spanningen en shockeert omdat ze geperverteerd wordt door de vele herhalingen die de toeschouwers naar een ander niveau van perceptie leiden. De confrontatie met reële lichamen en reële tijd stelt de basiscode van het theater in vraag." (Archief Fabre) "Met deze voorstelling, die acht uur duurt (er was stof voor zeventien uur) wordt Fabre wereldberoemd. De acteurs werden via een auditie geselecteerd en twee van hen, Els Deceukelier en Marc Van Overmeir, worden Fabres huisacteurs. Op tournee in Kopenhagen vervangt Fabre een gewonde actrice: "Ik speelde bar slecht, ik kende mijn tekst niet, ik ging op de verkeerde plaatsen staan... Kennissen die de voorstelling hadden gezien, kwamen me nadien vertellen dat ik dat nooit meer moest doen."" (Hrvatin 187) -

Volgens bijgevoegde affiche in Bulletin, jg. 6, nr.1. I.s.m. Sfinks & Open Theater. ; ‘Zo is er [in Midnight Mail, NH] de eigenzinnige integratie van verschillende kunstvormen. De achtergrond van de participanten ligt op verschillende gebieden als de dans, het theater en de plastische kunsten. Dit betekent echter niet dat binnen dit ‘totaaltheater’ en brokje toneel naast een stukje dans geplaatst wordt. De hoogst persoonlijke overstapjes en de onvatbaarheid van een goed deel van de actie maken integendeel de charme van de voorstelling uit.’ De gebruikte teksten zijn door de makers zelf geschreven. ‘(D)e tekst wordt op een zeer associatieve manier in beelden en bewegingen omgezet. Uiteraard is een klassiek opgebouwd verhaal hierbij uit den boze. Vanuit ogenschijnlijk onsamenhangende fragmenten, gedichten of ervaringen wordt steeds een verrukkelijk beeld opgehangen dat de auteur en de maker in een zeer persoonlijk daglicht stelt. / In ‘Midnight Mail’ zijn deze dus een en dezelfde persoon [Amy Gale is de maker, en zij speelt ook mee, NH]. De voorstelling is opgebouwd uit impressies, intenties, doordenkers, opmerkingen, statements en vooral understatements over Moderne Dans, Amerika en Hoe-Wij-Leven: de drie invalshoeken die een handig houvast vormen bij deze zeer authentieke caleidoscopische beeldrijkdom.’; Marcel-Armand van Nieuwpoort, ‘Jeugdherinneringen in Midnight Mail’: ‘In de nieuwe productie van Amy Gale […] draait het om jeugdherinneringen die in tekst en beweging worden vormgegeven.’ ‘Midnight Mail is een amusant theaterstuk dat, om de woorden van Lutgerink te gebruiken, modern is omdat het weer een stapje verder gaat.’ -

-

Ria Pacquée komt naakt op met twee hoofden van koeien in haar armen, ze gaat zitten, staat weer recht en plast. -

Performance

Performance. "Ik zit geknield voor een vat met 50L. varkensbloed. Rond mijn kop is een linnen handdoek gebonden. Mijn handen zitten vast op mijn rug. Een moment steekt mijn kop gans in die massa."

Nigel Rolfe maakt installaties/performances vertrekkend van een simpel proces. Met gebruik van poeders, vloeistoffen + zijn eigen lichaam als middel om de vorm te veranderen. Te vernietigen

Performance

“konfronteert mens en omhulsel, leefwereld en beperking, statiek (beeld) en dynamiek (performance). Het projekt relativeert en reduceert de persoonlijkheidskultus die de ‘performance-kunst’ teistert.”

Op de heuvel van de Campo Santo Kapel te Gent plaatste ik een 'monument voor het spel der geslachten'.[...] Aan de ijzeren paal hing ik een lichtbak met daarop het Spel der Geslachten, en 2x5 bijpassende teksten. Rond de ijzeren paal lagen 4 liggende paters, in mousse uitgesneden, uit de 4 windrichtingen naar de paal toe.Binnen de omheining schreef ik in grote, rode letters: sans pitie.

Performance in België, 1976-1986 OMSCHRIJVING

BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1983-01-27 1983-01-27 Antwerpen, Konijnenkot, Fort VI, UIA, 2610 Wilrijk

DEELNEMERS TITEL Jan Fabre, Marc Vanrunxt, Christ Het is theater zoals te verwachten en te Mahy, Pol Engels, Els Deceukelier, voorzien was Dominique Krut, Eric Raevens, Marc Van Overmeir, Paul Vervoort, Philippe Vansweevelt, Rena Vets, Danny Kenis, Guy Drieghe, CET

1983-02-23

1983-02-23

[Dansperformances]

1983-02-24 1983-00-00

't Stuc, Naamsestraat 96, 3000 Leuven Brussel, Nieuwe Workshop Antwerpen, Paradox, Waalse Kaai, 2000 Antwerpen

Steve Paxton

1983-02-24 1983-03-01

Club Moral Marc Vanrunxt, Rena Vets, Eric Raeves

Hoeren en profeten Beweging Drie

1983-03-03

1983-03-03

Danny Devos

Cet obscur objet du désir

1983-03-06

1983-03-06

Club Moral

Limelight

Muziekperformance

1983-03-09

1983-03-09

Jan Fabre

1983-03-15

Waste of Time

Het is theater zoals te verwachten en te voorzien was De Kloof

Theaterperformance

1983-03-15 1983-04-18

1983-04-18

Siegfried Lenz

Rechenshaft eines Brandstifters

thema's die Lens bezighouden zijn thema's van de val, de vlucht, de vervolging, de onverschilligheid, het verzet en de mislukte poging om een leven op te bouwen

1983-04-22

1983-04-23

Antwerpen, Montevideo, Bordeauxstraat 12, 2000 Antwerpen Kortrijk, Limelight, Jan Persijnstraat 6, 8500 Kortrijk 't Stuc, Naamsestraat 96, 3000 Leuven Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Brussel, Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, 1000 Brussel

Jan Fabre, Christ Mahy, Marc Vanrunxt, Guy Drieghe, Els Deceukelier, Dominice Krut, Erik Raevens, Phillipe van Swefelt, Pol Vervoort, Rena Vets, Marc Van Overmeir, Danny Kenis, Pol Engels, Luc Thibau, Jeroen Heuvel, Kaaitheater

Het is theater zoals te verwachten en te voorzien was

1983-04-26

1983-04-26

Brussel, Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, 1000 Brussel

The Wooster Group, Kaaitheater

The Wooster Group presents Richfield and the Johnsons in "Hula Hula"

1983-04-27

1983-05-10

Antwerpen, Zaal De Kaeck, Bist 25, 2610 Wilrijk

Teresa Nawrot, CET

Bodily intelligence and strength

1983-04-28

1983-04-28

Brussel, Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, 1000 Brussel

Arno Dierickx, Paul Willimsen, Kaaitheater

A Personal History of the American Theatre

1983-04-29

1983-05-03

Tim Miller

Cost of Living

1983-04-30

1983-04-30

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Brussel, Karel Bulsinstituut

In het kader van het Kaaitheaterfestival 1983. Deze voorstelling, gecreëerd in 1982, begon zijn internationale carrière vanuit Kaaitheater '83. Na afloop van de acht uur durende voorstelling in de Ancienne Belgique, die om middernacht aanving, bood het Kaaitheater het publiek 's ochtend een ontbijt aan. "In het tweede deel van de theatertrilogie verkent Fabre verder de grenzen van de primaire, spontane, fysieke handelingen en van de lijfelijke aanwezigheid van de acteurs. In dit ondertussen legendarische acht uur durende stuk (het equivalent van een werkdag), is er geen verhaal, noch personages, noch enige inleving te bespeuren. De voorstelling is gebaseerd op fysieke reacties die het gevolg zijn van de eindeloze handelingen van de acteurs: lopen, aan- en uitkleden, etc.. De reële tijd in het theater veroorzaakt spanningen en shockeert omdat ze geperverteerd wordt door de vele herhalingen die de toeschouwers naar een ander niveau van perceptie leiden. De confrontatie met reële lichamen en reële tijd stelt de basiscode van het theater in vraag." (Archief Fabre) "Met deze voorstelling, die acht uur duurt (er was stof voor zeventien uur) wordt Fabre wereldberoemd. De acteurs werden via een auditie geselecteerd en twee van hen, Els Deceukelier en Marc Van Overmeir, worden Fabres huisacteurs. Op tournee in Kopenhagen vervangt Fabre een gewonde actrice: "Ik speelde bar slecht, ik kende mijn tekst niet, ik ging op de verkeerde plaatsen staan... Kennissen die de voorstelling hadden gezien, kwamen me nadien vertellen dat ik dat nooit meer moest doen."" (Hrvatin 187) In het kader van het nachtprogramma van het Kaaitheater Festival 1983. De acht "Hula Hula" ontstond tijdens de fitheidstraining van de acteurs van de Wooster Group gedurende het werkproces van "Route 1 & 9". Het werd finaal een exotisch mengsel van muziek, dans en toneel; een scenische interpretatie van een langspeelplaat. Het vertrekpunt was immers het "Hula-album" van de Waikiki Hula Boys uit de jaren 50. Het decor schepte eenHawaiaanse of Polynesische sfeer zoals de onbewuste toerist die voorgeschoteld krijgt: kartonnen bergen, papieren rokjes en zwaaiende, ritmisch bewegende schonen die de Hula dansten: de Wooster Group in een grappig, sensueel en onverwacht spektakel ‘(H)et werk dat zij [i.e. Teresa Nawrot, NH] aanbiedt verloopt via de opwarmingsoefeningen en de door het laboratoriumteater ontwikkelde éléments plastiques naar vrije improvisaties; het werk is op elk ogenblik lichamelijk zeer intens en intensief, en tijdens de improvisaties wordt ook met de stem gewerkt; preciesheid en gedecideerdheid kenmerken de manier waarop teresa nawrot zowel met akteurs als met niet ervaren teatermensen te werk gaat; het op zoek gaan naar jezelf, individueel en in het bijzin van anderen, staat voorop’. (Walter van Looveren, brief aan ‘Beste’, 1/4/1983) In het kader van het nachtprogramma van het Kaaitheater Festival 1983. Arno Dierckx en Paul Willemsen waren twee jonge tonelisten uit Antwerpen die beiden regie studeerden aan het toenmalige RITCS. Voor het festival maakten ze een speciale 'happening'. "Waren onze verwachtingen te hoog gesteld" draagt als ondertitel: "een metatheatraal experiment". "Het publiek komt binnen in een verduisterde ruimte waarin een verlicht podium staat bestaande uit een aantal aaneengeschoven pratikabels". Gedurende twee uur werd het publiek in een specifieke theatrale situatie gebracht, die men niet op voorhand aankondigde en op het einde van de week nog een staartje had. Performance

Epigonentheater, Kaaitheater

De Demonstratie

1983-05-00 1983-05-02

1983-05-00 1983-05-02

Claude vande Gent Spalding Gray, Kaaitheater, CET

Palestina overwint Interviewing the audience

1983-05-03

1983-05-05

Antwerpen Antwerpen, Zaal Krijtkring, Justitiestraat 49, 2018 Antwerpen Brussel, Rijkeklarencentrum, Rijkeklarenstraat 24, 1000 BRUSSEL

Spalding Gray, Kaaitheater

Interviewing the Audience

1983-05-03

1983-05-12

Brussel, Théâtre de la Balsamine, Avenue Felix Marchal 1, 1030 Schaarbeek

Rosas, Anne Teresa De Keersmaeker, Rosas danst Rosas Thierry De Mey, Peter Vermeersch, Adriana Boriello, Michèle Anne De Mey, Nadine Ganase, Roxane Huilmand, Fumiyo Ikeda, Louise De Neef, Jean-Luc Tanghe, Gorik Lindemans, Remon Fromont, Koen Bauwens, Kaaitheater, Klapstuk

1983-05-04

1983-05-07

Brussel, Raffinerie du Plan K, Rue Marie Chouinard de Manchester 21, 1080 Molenbeek

Marie Chien Noir

1983-05-04

1983-05-07

Bound

1983-05-05

Jacques Ambach

Organic Antigel

-

1983-05-09

1983-05-09

Marie Chouinard

Marie Chien Noir

Marie Chouinard is danseres, choreografe, performance-artieste, ze is de enfant terrible van de nieuwe experimentele dans in Canada

1983-05-06

1983-05-06

Spalding Gray

Interviewing the Audience

"Hierin bespreekt hij met het publiek zijn belevenissen van de vorige dag. Elke dag een andere voorstelling, uiteraard."

1983-05-17

1983-05-17

Brussel, Raffinerie du Plan K, Rue de Manchester 21, 1080 Molenbeek Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent t Stuc, Naamsestraat 96, 3000 Leuven Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent

Steve Paxton

1983-05-05

Ian Hinchliffe

Brass Tachs

1983-06-10

1983-06-10

Danny Devos

Carl Grossman

1983-06-29

1983-06-29

Vliegveld St. Denijs Westrem

Kunst en vliegwerk

Geanimeerde prijsuitreiking de kleinste-, grootste-, onfortuinlijkste-, meest esthetische- en beste stuntvlieger wordt beloond, als ook de vliegerrijkste ploeg en de meestervlieger

1983-07-01

1983-07-03

Ludo Mich

Antwerp Video Container Event

-

1983-08-05

1983-08-05

Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Antwerpen, Steenplein, 2000 Antwerpen Brussel, Stalker

Soloperformance. 'Hinchliffe mompelt er op los zonder persoonlijk contact te eisen van zijn publiek, wat ruimschoots wordt gecompenseerd door zijn theatrale beheersing. De dagelijkse absurditeiten verschaffen hem een kinderlijk genoegen.' [Desoth] Op een boomstronk staande las ik bekentenissen van meervoudig moordenaar en kannibaal Carl Grossman voor, daarna goot ik bloed over mijn hoofd en liet het over mijn lichaam op de boomstronk stromen.

Club Moral

Stalker

Muziekperformance

13

Director, scenography, lightdesign: Jan Fabre; Choreography: Jan Fabre, Marc Vanrunxt; Assistancy: Christ Mahy; Costumes: Pol Engels; Actors: Els Deceukelier, Dominique Krut, Eric Raevens, Marc Van Overmeir, Paul Vervoort, Philippe Vansweevelt, Rena Vets, Danny Kenis; Music: Guy Drieghe; Production: Beursschouwburg, Brussels/C.E.T. Antwerpen (Voorstelling duurt van 14u tot 22u) "In het tweede deel van de theatertrilogie verkent Fabre verder de grenzen van de primaire, spontane, fysieke handelingen en van de lijfelijke aanwezigheid van de acteurs. In dit ondertussen legendarische acht uur durende stuk (het equivalent van een werkdag), is er geen verhaal, noch personages, noch enige inleving te bespeuren. De voorstelling is gebaseerd op fysieke reacties die het gevolg zijn van de eindeloze handelingen van de acteurs: lopen, aan- en uitkleden, etc.. De reële tijd in het theater veroorzaakt spanningen en shockeert omdat ze geperverteerd wordt door de vele herhalingen die de toeschouwers naar een ander niveau van perceptie leiden. De confrontatie met reële lichamen en reële tijd stelt de basiscode van het theater in vraag." (Archief Fabre) Een aantal informele voorstellingen. "Paxton zal recente choreografieën voor het eerst met een publiek confronteren." Muziekperformance Samengesteld programma: Solo voor 1000 mannen. No puedo Mas. You must understand that we lived in an atmosphere of euphoria youth and enthusiasm that can hardly be imagined today. / Choreograaf: Marc Vanrunxt. / Muziek: Krysztof Penderecki, Brian Eno, Petula Clarck / Dans: Marc Vanrunxt, Eric Raeves en Rena Vets / Kostuums: Pol Engels, Eric Raeves, Rena Vets, Marc Vanrunxt / Aantal: 4. / Duur: 45' / Omschrijving voorstelling, zie Vier Korte Dansen. Gedurende 3 uur stond ik onbeweeglijk in een AMVK-installatie.

Geïnspireerd door Harold Pinter's theater - voor de televisie geschreven stuk - 'the basement', bevinden zich op het terrein tussen traditioneel en experimenteel theater.

In het kader van het nachtprogramma van het Kaaitheater Festival 1983.. Wegens werken aan de grote zaal in de Ancienne Belgique, werd uitgeweken naar het Karel Bulsinstituut. "De Demonstratie" was een theatrale constructie met grote kartonnen dozen op mekaar met daarin mensen met muziekinstrumenten: "Er komen eerst enkelen voorbij, dan kleine groepjes die zchtjes neuriën, dan grotere groepen luidkeels (...) de muur barst, de belangstelling neemt toe (...) De portier voelde zich mooi genomen, toen hij bemerkte dat iedereen in huis dood was, of ten minste stervende. Hiervoor werkt het Epigonenteater z.l.v. (zonder leiding van) met 14 consulenten die zullen instaan voor de apparaten": tot daar een greep uit wat zij zelf kwijt wilden over deze theatrale installatie. Performance -

In het kader van het Kaaitheaterfestival 1983. Vanaf '79 begon Gray aan een solocarrière met wat hij zelf 'werken van publieke herinnering' noemde. Dat waren autobiografische monologen, uitlopers van wat hij met LeCompte en The Wooster Group had gedaan. "Interviewing The Audience" zorgt wellicht vaak voor verrassingen. Het is een creatie die volledig op het moment zelf beslist wordt. Gray vertrekt van wat er die dag allemaal in zijn leven is voorgevallen en nodigt toeschouwers uit hetzelfde te doen. Doorheen Grays vertellingen krijgt men een beeld van het 'surrealisme' van het Amerikaanse kulturele landschap in al zijn banaliteit en absurditeit, een beeld dat veel gelijkenis vertoont met de wereld die de Woostergroup on sin "Route 1 & 9" voorstelt. In het kader van het Kaaitheaterfestival 1983. Hugo De Greef, organisator van het festival, stond er al sinds 1979 op dat het Kaaitheater ook met eigen creaties voor de dag kwam. Dit jaar waren die toevertrouwd aan twee Vlaamse artiesten die in dit seizoen in Brussel met hun eigen gezelschap van start waren gegaan: Jan Decorte & Het Trojaans Paard, en Anne Teresa De Keersmaeker met Rosas. Een primeur voor De Keersmaeker, al kreeg ze met tegenslag af te rekenen. Rosas danst Rosas mocht na een negatief advies van de arbeids- en veiligheidsinspectie het festival niet in de Beursschouwburg afsluiten en week uit naar het Théâtre de la Balsamine, waar ook The Wooster Group met Route 1&9. The Last Act optrad. De monotone en hallucinerende muziek werd gecomponeerd door De Mey en Vermeersch, het ging om een klassiek ensemble met de uitstraling van een rockgroep. De choreografie was baanbrekend omwille van de agressiviteit en eenvoud van de bewegingen, maar ook de virtuositeit en vormbeheersing. "Aangekondigd als de absolute top van de Canadese dans en performance. Vertelt-danst in Marie Chien Noir teder, direct en indringend een aantal diepe en broze ervaringen uit haar persoonlijk leven, primitief, animaal, lijfelijk, sensueel." Dansperformance/ "autobiografische happening"

Performance in België, 1976-1986 OMSCHRIJVING

BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS DEELNEMERS 1983-08-25 1984-12-29 Antwerpen, Ommeganckstraat, 2018 Marc Vanrunxt, Eric Raeves, Rena Antwerpen Vets

TITEL Vier korte dansen

1983-09-16

1983-09-16

Van Drang Tot Dwang 2

1983-09-16

1983-10-02

1983-09-17

1983-09-17

1983-09-17

1983-09-17

Gent, Campo Santo, 9040 SintAmandsberg

Danny Devos

1983-10-06

1983-10-22

Leuven, 't Stuc

1983-10-13

1983-10-13

Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent

Merce Cunningham & John Cage, Klapstuk 83 Suzanne Linke, Maguy Morrin, Carlotta Ikeda, Ann Theresa de Keersmaeker, Bill T. Jones, Michael Clarke, ... Jan Fabre Het is theater zoals te verwachten en te voorzien was

1983-10-13

1983-10-13

Happening: Kleenex

1983-11-02

Danny Devos, Club Moral

Privémilicia

Een wrede tentoonstelling/performance met wapens, marteltuigen en militaire voertuigen.

1983-11-30

1983-11-30

Joke Brouwers

Vom ende der Eiszeit, und wie man Feuer macht

Performance

1983-12-09

1983-12-09

Club Moral

Cirque Divers

Muziekperformance

1984-00-00

1984-00-00

Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Luik, Cirque Divers, asbl, 13, rue Roture, 4020 Luik Antwerpen, Galerij Cintrik

-

1983-11-02

Hugo Roelandt

Remote Control - Een Mediastudie (op Antwerpse Theaterpromenade)

1984-01-00

1984-01-00

Marc Schepers

Die Welt als Vorstellung

1984-01-01

1984-01-01

Club Moral

Now I am Death, the destroyer of worlds

Muziekperformance

1984-02-13

1984-02-13

Dirk Paesmans

Christine

1984-03-10 1984-03-11

1984-03-10 1984-03-11

Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Antwerpen, Monty, Montignystraat 3, 2018 Antwerpen Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Zwijndrecht, JC Den Uil Beursschouwburg BXL, videotheek

In Remote Control, een videoproject, ontvangen monitoren de bezoekers en geven commentaar op de gedragspatronen die het publiek worden aangekweekt door het gebruik van de media en de technologische evolutie. Er wordt geen gebruik gemaakt van conventionele videotechnieken, maar voor het publiek wordt een beeld geschapen dat (met een collage van flarden van interviews, computertechniek, videobeelden, audiomanipulatie en muziek) aansluit op het huishoudelijk kader waarin het project zich afspeelt. Remote Controlonderzoekt de dagelijkse mediaconsumptie en de evolutie naar de toekomst. -

Club Moral Dirk Paesmans

20.000 Mijlen over de Schelde Tribute

Performance. "Op de rug/blond haar afknippen + vastgemaakt in een hoek, gekerfd/ wordt omkleed met zwart plastic. Gitaar omgekeerd/ snijdt met scherven van een bierfles de buik weer open/ opvullen met sexfoto's/ XX. Op de rug/ dwarsstuk over de hals/kruis/ als final wordt de kist in brand gestoken." Muziekperformance

1984-04-00

1984-04-00

1984-04-14 1984-05-00

1984-05-00

Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout

Dirk Paesmans

Danny Devos, Alex Adriaansens, Koen Van Drang tot Dwang Thys, Dirk Paesmans, Werner Pans, Anne-Mie Van Kerckhoven, Erik Vloebergs Sint-Martens-Latem, Museum Hugo Roelandt Aeromatic art Project (op tentoonstelling: jonge D'Hondt-Dhaenens, Museumlaan 14, kunstenaars uit het Antwerpse) 9831 Sint-Martens-Latem

Nu ben ik de dood, de vernietiger van de wereld

Marilou Van Lierop

Hout droogt het best in de regen

1984-04-14 1984-05-00

Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Dadizele, Daiselhof, 8890 Dadizele Berchem, Kultureel Centrum

Club Moral Brigitte Kaquet

Dansavond Hesitations

1984-05-00

Berchem, Kultureel Centrum

Cunningham, Marie-Anne Schotte

Abstraktie

14

Officiële première: 26 oktober 1983, Nijmegen, Doornroosje. / Samengesteld programma: Beweging drie aangevuld met een vierde dans: Absolute Körperkontrolle ('You must understand that we lived in an atmosphere of euphoria youth and enthusiasm that can hardly be imagined today' noemt hier: Natte dans). / Choreografie: Marc Vanrunxt. / Muziek: Krysztof Penderecki, Brian Eno, Petula Clark, Johan Strauss Sr. / Dans: Marc Vanrunxt, Eric Raeves, Rena Vets. / Kostuums: Pol Engels, Eric Raeves, Rena Vets, Marc Vanrunxt. / Aantal: 40. / Duur: 60' / "In zijn Solo voor Duizend Mannen lijkt Vanrunxt vooral wanhoop en vertwijfeling te demonstreren. Ondermeer door de vele smartelijke poses, die lijken te zijn geïnspireerd door de Ausdrucktanz, het vooroorlogse dansexpressionisme. Verder heeft de choreo- of mimografie vaak een extatisch karakter: Vanrunxt laat een bepaald bewegingsthema langzaam op gang komen en het herhaalt het vervolgens met steeds grotere drift en snelheid. In het openingsstuk kan men nog vitaal verzet tegen de zwaarmoedigheid zien. In de tweede solo No puedo mas (Spaans voor "Ik kan niet meer") lijkt de moedeloosheid te overwinnen. Heel symbolisch is hier de aankleding van Vanrunxt, die er als een mummie uitziet, hoofd en benen zijn met witte zwachtels omwonden. Aldus geblinddoekt, de mond gesnoerd en het lichaam gekneveld roept Vanrunxt het beeld op van een individu dat in alle opzichten onvrij is. Uiteraard is de bewegingscompositie zeer beperkt: vaak staat Vanrunxt langdurig stil, schuifelt of hupt hij in het rond. Soms valt hij om waarna Raeves die op de achtergrond liggend een droevig liedje zingt, hem weer overeind zet. Op de grond krijgt Vanrunxts bewegingsspel een dramatisch karakter, kronkelingen en stuiptrekkingen als tekens van laatste resten van vitaliteit. Het beeld van een gemarteld individu wordt versterkt door de dreunende en verpletterende muzikale begeleiding; bij de eerste solo muziek van Penderecki en bij de tweede van Brian Enno. Ook in het derde stuk, het duet Absolute Körperkontrolle, is de muziek stampend maar ditmaal met een levendig en opgewekt karakter, de Radetzky-mars van Johan Strauss Sr. Hier is het bewegingsspel tragikomisch, de dansers staan beurtelings stokstijf stil of rennen geagiteerd heen en weer maar op een zinloze manier alsof ze geen aansluiting kunnen vinden bij de fleurige muziek. Het programma besluit met een piepkleine solo, Natte Dans door Raeves die veel minder bezield danst dan Vanrunxt, waardoor het druipnatte kostuum de belangrijkste blikvanger is." Tentoonstelling met Angst, V-Side, Waving Ondulata, Werner Pans, DDV & AMVK, video door Alex Adriaansens, Koen Theys, ProduKtion and Stef Viaene, met performance van Dirk Paesmans

Sculpturen

In zijn project toont niet de kunst het bevrijdende vliegen, maar het vliegen genereert de kunst: suggereert lijn, kleur, structuur. Dit project is een onderdeel van een serie projecten over spel, techniek en voortbeweging. Ook dit project is een spel/simulatie van toestanden in de werkelijkheid. het project refereert naar de oude wensdroom van de mens om te vliegen, zoals die in de fascinatie voor mediabeelden, videospelletjes en amusementsparken voortleeft. De artistieke handeling is de noodzakelijke tussenstap om een resultaat te bekomen. De techniek zelf is in AAP de materie die gebruikt wordt om het artistieke product tot stand te brengen. Deze technologie staat in geen enkele mate voor iets anders dan zichzelf. Vliegen is geen symbool meer, de artistieke referentie is opgegeven. Op het Campo Santo kerkhof groef ik een graf, en nadat ik er in lag werd het dichtgegooid. Terwijl het publiek met bussen naar een andere lokatie werd gebracht, verplaatste ik het graf naar de Gele Zaal. Daar werd ik er aan mijn voeten uitgetakeld en werden films en dia's over Oppenheimer op mijn lichaam geprojecteerd, in een microfoon herhaalde ik: "Nu ben ik de dood, de vernietiger van de wereld". Mijn stem werd door Paul Hurst electronisch vervormd tot een onaards gehuil en gedonder. Unsound Magazine, vol 2, nr 3-4: "A performance by Club Moral—At the "Holy Mountain Campo Santo," Ghent, 1983. During the opening of the exhibition DDV dug a grave. He laid in the grave, which was then closed and covered with chains and crucifixes for 45 minutes. While the audience went to the next part of the exhibition, the grave was transported to another location. The grave was reconstructed, including the chains and crucifixes, and DDV lay upside down in the grave with his feet chained. When the audience arrived the lights were off and a film and slide series were projected behind the grave. The film was a compilation of TV images of explosion disasters. Oppenheimer and the bomb, military parades, a reunion on the grave of Mussolini, this alternated with violent street images filmed in Club Moral's neighborhood. The slide series consisted of repetitive images of the "Holy Mountain" and works by AMVK. There was also a film loop of Oppen- heimer's face saying, "Now I am death, the destroyer of the world." DDV was pulled out of the grave by a pulley until his body hung upside-down in front of the projections. He shouted into a microphone "Now I am death, the destroyer of the world," his voice being distorted through a synthesizer into a loud humming and trembling storm." Internationaal dansfestival

Director, scenography, lightdesign: Jan Fabre; Choreography: Jan Fabre, Marc Vanrunxt; Assistancy: Christ Mahy; Costumes: Pol Engels; Actors: Els Deceukelier, Dominique Krut, Eric Raevens, Marc Van Overmeir, Paul Vervoort, Philippe Vansweevelt, Rena Vets, Danny Kenis; Music: Guy Drieghe; Production: Beursschouwburg, Brussels/C.E.T. Antwerpen (Voorstelling duurt van 14u tot 22u) "In het tweede deel van de theatertrilogie verkent Fabre verder de grenzen van de primaire, spontane, fysieke handelingen en van de lijfelijke aanwezigheid van de acteurs. In dit ondertussen legendarische acht uur durende stuk (het equivalent van een werkdag), is er geen verhaal, noch personages, noch enige inleving te bespeuren. De voorstelling is gebaseerd op fysieke reacties die het gevolg zijn van de eindeloze handelingen van de acteurs: lopen, aan- en uitkleden, etc.. De reële tijd in het theater veroorzaakt spanningen en shockeert omdat ze geperverteerd wordt door de vele herhalingen die de toeschouwers naar een ander niveau van perceptie leiden. De confrontatie met reële lichamen en reële tijd stelt de basiscode van het theater in vraag." (Archief Fabre) -

20.00u. Ik ga het gebouw binnen met een long-rifle kaliber 22 gewikkeld in een vuilniszak. Ik begeef mij direct naar een kleine opbergruimte opzij van de videotheek. Daarbinnen heb ik vooraf een kleine zwart/wit security camera opgehangen. Naast de deur aan de buitenkant staat een TV-monitor waarop het totaalbeeld van de ruimte binnen te zien is. 20.10u. Ik verschijn op deze monitor met het geweer in de heup, gericht op de ingangsdeur. Ik schiet bij de minste beweging. -

In het kader van het Antwerpse bewegingsfestival: "Kaquet combineert Oosterse invloeden met Westerse mixed-media kunst. Haar uitgangspunt is een konfrontatie met het schilderij van René Magritte "La présence d'Esprit", en daaruit volgt een erg vrouwelijke voorstelling met archetypische verwijzingen. Een geladen voorstelling ook waarin twijfelgevoelens omtrent vrouw zijn, de eigen plaats in de wereld logisch aangebracht worden maar de verwarring nog groter maken." Dansperformance in het kader van het Antwerpse bewegingsfestival.

Performance in België, 1976-1986 OMSCHRIJVING

BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1984-05-00 1984-05-00 Berchem, Kultureel Centrum

DEELNEMERS Adelheid Sulmont, Riet Verhelst

TITEL Passagiers

1984-05-00 1984-05-06

1984-05-00 1985-01-15

Berchem, Kultureel Centrum Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem

Alain Plattel & Co. Marc Vanrunxt, Eric Raeves, Linda Swaab, Melinda van Berlo, Cathérine Massin, Goedele De Veuster, Dale Wyatt

Stabat Mater Poging tot beweging

1984-05-09

1984-05-09

Club Moral, Danny Devos

39 Steps vs 19 Keys

1984-05-24

1984-05-24

Studenten beeldhouwkunst Kask

1 lijf 3

performance over nieuwe indrukken, onmiskenbare bedoelingen en over vergissingen die bruikbaar kunnen zijn

1984-05-25 1984-07-00

1984-05-25 1984-08-00

Club Moral -

Now I am Death In Vitro

Muziekperformance

1984-08-26 1984-09-22

1984-08-26 1984-09-22

Muziekperformance, noise-muziek

1984-10-13

Club Moral Danny Devos, Anne-Mie Van Kerckhoven Danny Devos, Club Moral

In Vitro - In Vivo La Chute Des Anges Rebelles

1984-10-13

The Lips of Osiris Ani, Triumphant, are the Lips of Anpu

-

1984-11-01

1984-11-01

Club Moral

39 Steps vs 19 Keys

Muziekperformance

1984-11-22

1984-11-22

Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Leuven, Gladhouse Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Antwerpen, Tom Tom Club Brussel, Waversesteenweg 1693, 1000 Brussel Berchem, CC Berchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem Turnhout, De Warande, Warandestraat 42, 2300 Turnhout Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent

Jail Warehouse Company

Landscape & Night

1984-11-22

1985-01-20

1984-12-00

1985-03-09

1984-12-05

1984-12-05

Jail Warehouse Company is een afsplitsing van People Show. De leden, Laura Gilbert en Derek Wilson, werkten o.a. samen met ‘«beruchte» performers’ zoals Waste of Time, Ian Hinchliffe en Dave Stephens. De stuken Landscape en Night zijn in 1968 geschreven door Harold Pinter, en ze leiden een nieuwe richting van zijn werk in. ‘In Landscape, Beth and Duff are in the kitchen of the guest house that was once owned by Mr. Sykes. Mr. Sykes had gone – perhaps he is dead. The guests have all gone though Beth still stands in the hall en bangs the dinner gong. This incident as with others is told by Duff tot the seated Beth who seems to hear nothing but the voice of her own fable of one hot summer day when she naked under her bathrobe lay down on the sand beside her lover and whispered would you like a baby, babied of our own… but did the event actually happen? / The realities of the situation are more aptly expressed by Duff… theres [sic] nothing for lunch, nothings [sic] cooked, no stew, no pie, no greens, no joint, fuck all. / Landscape plays for 50 minutes. There is a pauze [sic] than Night which has a quite different character somehow charged with irony. It is a shot piece. A remembering of a night many years ago… you’ve forgotten, I remember the light on the water.. of course it was winter, it was when we met, our first walk.. but there seems to be some confusion about what did happen.. wether [sic] is was another girl, another night another place….’ [Anoniem, 4] “En collaboration avec le Musée des Beaux - Arts de Bruxelles, le Musée Rath de Genève, le Louisiana Museum of Modern Art de Humlebaeck, la Städtische Kunsthalle de Mannheim, le Museum des XX. Jahrhunderts de Vienne et le Barbican Center de Londres.”Exposition Scan Lines II : Le paradis de l’œil artificiel is een herwerking van ‘Scan Lines’ in functie van het festival van Toga in Japan. Flamand wou de voorstelling zuiveren van de invloed van het postindustriële expressionisme en ze dichter bij het Nô-theater brengen. Paradoxaal genoeg is het net de technologische kant van Scan Lines II, de integratie van verschillende media, die in Japan stof doet opwaaien. ‘Scan Lines [II] est un spectacle sur la mutation, la nôtre et celle de la société. Par rapport à la première version bruxelloise, nous avons poussé plus loin le travail sur le signe théâtral et la chorégraphie. Ce qui a particulièrement frappé les gens aux Etats-Unis et au Japon, par exemple, c’est notre rapport à la technologie, que nous considérons presque comme un acteur, un partenaire et un adversaire en même temps. Curieusement, les Japonais et les Américains semblent moins loin que nous dans l’intégration de toutes les disciplines, qui est notre obsession.’ (Flamand geciteerd in : Le Soir 23/10/1984) ‘Tous les éléments constitutifs de Scanlines I se retrouvent dans cette refonte : l’omniprésence de la vidéo (œil artificiel, par excellence, en effet) qui a d’ailleurs donné son titre au spectacle – les « scan lines » sont les lignes qui regroupent les milliers de points ou « dots » formant l’image vidéo -, un jeu entre le corps humain et l’artifice, entre le réel et sa (ses) vision(s). Les dimensions réduites du théâtre où devaient se produire les comédiens-danseurs à Kyoto ont entraîné, apparemment, un resserrement de l’espace qui n’empêche d’ailleurs pas le regard d’ être sollicité simultanément de plusieurs côtés à la fois : par les écrans qui reproduisent, grossis plusieurs fois, des images saisies à d’autres endroits du plateau ou des images enregistrées, par les mouvements des protagonistes, voire par Michael Galasso qui exécute live au violon, dans un coin de la scène, la musique qu’il a composée pour le spectacle avec le Belge John Van Rijmenant. Il y a, dans Scanlines II, des séquences d’une très grande beauté formelle. Elles ne sont pas toujours des chromos sur papier glacé. La lente reptation érotique d’ un des acteurs enlaçant un poste de télévision, filmée de derrière lui et projetée sur un écran géant qui fait un sort à la banalité des gestes et des mouvements ; la rotation implacable des lumières (qui aveuglent jusqu’au spectateur) et d’un robot attaché à une tige fixe sont quelques-uns des moments forts d’un travail brillant (dans tous les sens, y compris littéral, du terme). Mais, car il y a un mais, il m’a semblé que ce Scanlines II avait perdu en causticité. Est-ce l’ impression de déjà-vu ou, effectivement, un léger déclin de cet humour mordant, de cette prise en compte de l’agressivité qui m’ avaient séduit dans le première version ? Difficile à trancher.’ (Le Drapeau Rouge 7/03/1985) -

1984-12-12

1984-12-13

1985-00-00 1985-00-00 1985-00-00

1985-00-00 1985-00-00 1985-00-00

1985-00-00

In het kader van het Antwerpse bewegingsfestival: Prettige spanningsopbouw. Ontmoeting, aanraking of net niet. Een vervreemdende afstand of vluchtige kontakten. Repetitieve bewegingen op muziek van Keith Jarrett. Dansperformance in het kader van het Antwerpse bewegingsfestival. Officiële première: 28 maart 1984, Utrecht Springdance Festival. / Choreografie: Marc Vanrunxt. / Muziek: Gorecki, Virgin Prunes, Whalesongs. / Dans: Eric Raeves, Linda Swaab, Melinda van Berlo, Cathérine Massin, Goedele De Veuster, Dale Wyatt. / Kostuums: Marc Vanrunxt, Eric Raeves. / Aantal: 40. / Duur: 70'. / "Bij de aanvang staan de zes op een rij, gehuld in zwarte kokers, die enkel hun hoofd en armen en heel klein beetje hun voeten bewegingsvrijheid gunnen. Maar dat stukje lichaam wordt dan wel héél expressief gebruikt, in simultane en later gefaseerde bewegingen. En alhoewel de dansers uitermate belemmerd zijn, bewegen zij rustig op de al even rustige "Sinfonie der Klagelieder" van Henryk Gorecki. Deel twee zet in met een klankband van walvisgeluiden. In een enkele helle spot komen de dansers opgerend in onschuldig witte kleren. Ze zitten en kijken heel naïef, een beetje als kinderen aan de rand van een vijver. Ze nemen foetushoudingen aan en liggen een enkele keer zelfs heel innig naast en op elkaar. De sfeer is puur en onwaarschijnlijk breekbaar. Muziek van Virgin Prunes doorbreekt die ijdelheid. De dansers dragen nog steeds hun witte kleren, maar zijn nu geblinddoekt. Ze bewegen zich hortend, op het randje van de hysterie. Soms denk je aan beelden uit de Marat-Sade. Dan gaan ze, opgezweept door de muziek, over tot een soort voedoe-dans, die hen uitgeput achterlaat. Plots wordt het stil en één voor één komen de dansers opgekronkeld, van kop tot teen verpakt in krakend papier. Komische, maar ook wat beklagenswaardige wormen. Ze kruipen de scène over, naar de rode lichtbundels aan de overkant, en barsten dan plots als kinderen die geboren worden uit hun cocon. Om aan het slot naakt en in een uitbarsting van beweging voor het publiek te staan. Maar zelfs die uitbarsting ervaar je niet als een bevrijding, maar als een wanhopige poging." Performance: Film met live soundtrack door Club Moral

Een beurs met producten van onafhankelijke uitgevers. Tijdens de beurs en tentoonstelling vinden er ook performances plaats

In een verlaten huis lag ik in een kamer, half in een deken gewikkeld, vastgebonden en met mijn hoofd in een metalen kooi. Aan de muur hing een werk van AMVK over een ontvoerd Italiaans jongetje.

Brussel, Paleis voor Schone Fred Forest Kunsten, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel Brussel, Raffinerie du Plan K, Rue Plan K, Daniel Beeson, Carlos Da de Manchester 21, 1080 Molenbeek Ponte, Frédéric Flamand, Bruno Garny, Elisabete Santos

L’Art et le Temps : Regards sur la 4e dimension

Antwerpen, ICC, Meir 50, 2000 Antwerpen 't Stuc, Naamsestraat 96, 3000 Leuven Brussel Assenede, Den Hoek Hoboken, Boel Shipyards

David Medallah, Kai Hilgemann

The Signs and Wonders of David and Kai

Marc Vanrunxt

Poging tot beweging

1985-00-00

Antwerpen, Middelheimpark, Middelheimlaan, 2020 Antwerpen

Danny Devos

Carruga

1985-00-00

1985-00-00 1985-01-16

Club Moral, Danny Devos, Anne-Mie Van Kerckhoven, Produktion Dirk Paesmans

Militaria

1985-01-16

Video-session

video-tapes en performances

1985-01-16

1985-01-26

Dirk Paesmans

KITHara-crUciFiX

Performance

1985-02-06 1985-02-09 1985-02-11

1985-02-08 1985-02-09 1985-02-11

Willebroek, Fort van Breendonk, 2830 Willebroek Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Antwerpen, De Singel Kortrijk, Stadsschouwburg 't Stuc, Naamsestraat 96, 3000 Leuven

Babel Babel May B Videodanse

Dansperformance met medewerking van het Vlaams theatercircuit.

1985-02-14

1985-02-14

Maguy Marin Maguy Marin Marc Caro & Régine Chopinot, Daniel Larrieu & Tel Quel, Philippe Découflé & Atlas, Robert Cahen & Hideyuki Yano Balmuz

Chacun appelle

Dansperformance met medewerking van het Vlaams theatercircuit.

Heusden-Zolder, Kultureel Centrum

Scan Lines II: Le paradis de l'oeil artificiel

Ria Pacquée Souvenirs of the men I've loved Pjeroo Robjee, Jan Decleir Coupures van Roobjee-teksten Hugo Roelandt, Greet Verlinden, Marc Boel-Project Holthof, Rudi De Bleser, Nadia Franckaert, Pol Vandenbussche, Jo Bogaert, Luc Sienaert, Jan Heremans, Bob Van Aert

15

Dansperformance

'Madame' verkoopt spullen van de mannen die haar hebben verlaten. Performance Dit project vindt plaats op een scheepswerf en maakt gebruik van de oerkrachten die meespelen in de scheepsvaart, namelijk water, wind en stabiliteit. Deze drie ervaringsgegevens worden gecombineerd met primaire elementen als zwaartekracht, licht en geluid. De mens staat steeds met twee voeten op de grond en staat niet stil bij de beweging van onze planeet. Maar wanneer de mens geen vaste bodem onder de voet heeft, maar een vloeistof, zoals hij waarneemt op een schip, merkt hij dat er beweging is. Het Boel-project wil een dergelijke labiele toestand creëren als referentie naar de toestand op een schip. Het publiek moet hier de krachten ondergaan en ervaren. Het project tracht de relatie van de mens met wat hij ondergaat artistiek aan te wenden. Met de op de werf aanwezige infrastructuur wordt er gepoogd de ervaring van de zee op het land te projecteren. Carruga was een groot sculptuur voor de "Automobiënnale" in het Middelheim Openlucht Museum in Antwerpen. Het bestond uit een grote metalen kooi en een echte Duitse motor van een diesel vrachtwagen stond in de kooi. De exhitibie duurde 100 dagen en de motor bleef constant draaien in het stille park. Er werden verschillende definitieve plekken gezocht voor het sculptuur, maar men vond niets. Uiteindelijk werd het vernietigd. Bezoek Fort van Breendonk.

Dansperformance met medewerking van het Vlaams theatercircuit. 't Stuc toont vier samenwerkingen tussen choreografen en cineasten: respectievelijk "Rude Raid", "Vue imprenable", "Jump" en "La Danse de l'Epervier".

Performance in België, 1976-1986 BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1985-02-15 1985-02-15 Antwerpen, De Singel 1985-02-15 1985-02-15 Brussel Beursschouwburg 1985-02-18 1985-02-18 Berchem, Kultureel Centrum 1985-02-19 1985-02-19 Brussel, Beursschouwburg 1985-02-20 1985-02-20 Berchem, Kultureel Centrum 1985-02-20 1985-02-23 Brussel, Raffinerie du Plan K, Rue de Manchester 21, 1080 Sint-JansMolenbeek 1985-02-23 1985-02-23 Heusden-Zolder, Kultureel Centrum 1985-02-27 1985-02-28 Brussel, Raffinerie du Plan K, Rue de Manchester 21, 1080 Sint-JansMolenbeek 1985-03-00 1985-04-00 Gent, Museum voor Hedendaagse Kunst, Citadelpark, 9000 Gent 1985-03-07

1985-03-09

1985-03-27

1985-03-27

1985-04-14

1985-04-14

1985-04-16

1985-04-16

1985-04-27

1985-04-28

1985-05-00

1985-05-00

1985-05-01

1985-05-01

1985-05-01

1985-05-02

DEELNEMERS Régine Chopinot Studio DM Studio DM Compagnie Kilina, Cremona Compagnie Kilina, Cremona Plan K

TITEL Via Instance Instance Corne d'Est Corne d'Est Le Paradis de l'Oeil artificiel, Scanlines II

OMSCHRIJVING

Compagnie Kilina, Cremona Plan K

Corne d'Est Le Paradis de l'Oeil artificiel, Scanlines II

Dansperformance met medewerking van het Vlaams theatercircuit.

Ulay, Marina Abramovic

Nightsea Crossing

4 days, colours red and blue: we are sitting motionless at either end of the table, facing each other, our profile turned to the audience. During the pieces, as well as before and after the performances, we remain silent and abstain from food. Performance

Brussel, Raffinerie du Plan K, Rue Plan K de Manchester 21, 1080 Sint-JansMolenbeek Leuven, de Samabaia, Muntstraat 5, Tom Lanoye, Marcel Van Maele, 3000 Leuven Herman Brusselmans, Gust Gils, Simon Vinkenoog

Le Paradis de l'Oeil artificiel, Scanlines II

Strombeek, Kultureel centrum Strombeek-Bever Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent

Maguy Marin

Hymen

Matchbox Purveyors, Ian Hinchliffe, Kevin O'Connor

Guilt Edge

Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Antwerpen, CC Berchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Antwerpen Brussel, Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, 1000 Brussel

6e Kolonne

[Performance]

Club Moral, Danny Devos

Optreden

1985-05-05

Brussel, Théâtre de Banlieue, Rue Goffart 7A, 1050 Brussel

Impact Theatre Co-operative, Peter The Carrier Frequency Brooks, Russell Hoban, Graeme Miller, Steve Shill, Heather Ackroyd, Richard Hawley, Francis Johnson, Claire MacDonald, Steve Shill, Trevor Stuart, Simon Vicenzi, Jeremy P. Jones, Kaaitheater

1985-05-04

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek

George Coates Performance Works, RareArea George Coates, Melissa Weaver, Marc Ream, Hitomi Ikuma, Stoney Burke, John Duykers, Kathryn Neale, Sean Kilcoyne, Jerome Sirlin, Jeff Hunt, Cynthia DuVal, Jay Cloidt, Larry Neff, William McGlone, Edward Sisson, Kaaitheater

8 Beaux-Forts

Rosas, Anne Teresa De Keersmaeker, Fase, Four Movements on the Music of Steve Steve Reich, Michèle-Anne De Mey, Reich-Live. Piano phase, come out, violin Nurit Tilles, Edmund Niemann, Shem phase, clapping music. Guibbory, Remon Fromont, Bert De Raeymaecker, Schaamte, Kaaitheater

16

Dansperformance met medewerking van het Vlaams theatercircuit. Dansperformance met medewerking van het Vlaams theatercircuit. Dansperformance met medewerking van het Vlaams theatercircuit. Dansperformance met medewerking van het Vlaams theatercircuit. Dansperformance met medewerking van het Vlaams theatercircuit. Performance

Performance

V.Z.W. Behoud de Begeerte richtte een verkleinde uitgave van de Nacht van de poëzie in. Het werd echter een poëzie-perform-avond met een wat studentikoos, statisch karakter. De sfeervolle anarchie die tijdens de Nachten van de Poëzie in Vorst alles in het honderd laat lopen, ontbrak onder deze omstandigheden volkomen. Gust Gils bracht nauwelijks verstaanbare orakels. Vinkenoog las enkele gedichten voor. 8 beaux-forts werd in 1985 de eerste maal georganiseerd. Het moest een soort eigentijdse versie van 'poëzie in het paleis' worden, wat op zijn beurt al een gevolg geweest was van 'poëzie in carré'. Volgens Behoud de Begeerte gaan alle literaire manifestaties terug op poëzie in carré. Dansperformance met medewerking van het Vlaams theatercircuit.

‘ “Guilt Edge” is a performance about gold and its peculiar effect upon human beings. In devising this performance, we came up with so many aspects that we could, given time, have made a piece that would last a month. However we decided to create a show of three section[s], the primitive, the present and the future. Each section will also take on a different mood. The title, “Guilt Edge” is a play on words and describes golds most hostile aspects, greed, power and oppression. Although our work is structured, we create a version of any piece we make especially for each venue we work and endeavour to use every space to its best advantage. On most occasions, we like to include a comedy element in our show. Out main features however are imagery, sound, sculpture and the unusual.’ Performance

Optreden

Kan gezien worden als dance performance?In het kader van het Kaaitheaterfestival 1985. Fase werd op de eerste avond van het festival in de Ancienne Belgique zogezegd voor de laatste keer hernomen, begeleid door muzikanten van de Amerikaanse componist Steve Reich. Dit werk, in 1982 gecreëerd, had een honderdtal opvoeringen in binnen- en buitenland gekend. In 1992 gaven De Keersmaeker en Michèle Anne De Mey weliswaar nogmaals een reeks voorstellingen van het stuk. "Fase" bezit als voorstelling een zeer grote homogeniteit en eenhei, alhoewel noch de muziek, noch de dans oorspronkelijk als één geheel geconcipieerd werden. De vier stukken van Reich (Piano Phase, Come Out, violon Phase en Clapping Music) kwamen afzonderlijk tot stand tussen 1966 en 1972. De dans is in "Fase" geen 'vertaling-in-beweging' van de muziek; toch functioneren beide volgens Reichs principe van 'phase-shifting', waarbij een aantal eenvoudige tonen op een vast tempo worden herhaald maar gradueel in veranderende fases en relaties worden gecombineerd. Deze verschuivingen ging hij uittesten in het ritme, in de melodie en tussen de instrumenten onderling. Reich zelf vergeleek zijn procédé met het duwen van een schommel, waarnaar men blijft staren tot hij 'uitgebold' is of met het kijken naar een zandloper waarin het zand langzaam naar beneden valt. Tegenover Reichs muziek zette Anne Teresa De Keersmaeker bewegingen neer, die volgens een zelfde principe 'vergleden', zonder echter een exacte kopie te worden van de muzikale compositie. De bewegingen behielden hun autonomie en hun eigen logica die in wisselende relatie stonden tot het specifieke karakter van Reichs muziek. In tegenstelling tot "Asch" en ondanks zijn grillige en niet-continue wordingsgeschiedenis, bevat "Fase" toch reeds een dramaturgie die de hele voorstelling overspant, een element dat Anne Teresa De Keerspaeker in haar latere creaties nog systematischer zal uitwerken. Zo is er een beredeneerde afwisseling tussen het gebruik van de hele scène en een meer gelokaliseerd dansen; de solo zit structureel ingebed tussen de duo's; de choreografie maakt systematisch een alternerend gebruik van cirkels, dialogen en lijnen enz. Als geheel blijft de dramaturgie van "Fase" echter nog vrij 'open'; de rigiditeit van dit werk spreekt vel meer uit de structuur van de choreografische zinnen en het patroon waarbinnen ze steeds weer herhaald worden. De esthetische fascinering die van "Fase" uitgaat, wordt gevoed door de formele abstracties van de choreografische lijnen, door de rijkdom van de repetitieve varianties en door de feilloosheid waarmee deze worden uitgevoerd. Dat de reeks voorstellingen van "Fase" afgeloten wordt met een tournee waarin de muziek live wordt uitgevoerd, beantwoordt volkomen aan Anne Teresa De Keersmaekers evolutie weg van de zekerheden, naar een tastender, vragender aanpak van een voorstelling waarbij de structuur minder rigiditeit en meer openheid vertoont. "Fase" uitvoeren met de muziek op een band, met twee dansers die doorheen ontelbare repetities en voorstellingen bijna onfeilbaar op mekaar afgestemd zijn bood nog enige zekerheid; alle faseverschuivingen lice laten uitvoeren betekent het risico op verheffen tot de vijfde macht, betekent tot aan de grens daan waar het perfecte mechaniekje van "fase" ontwricht kan worden. "Fase" in deze formatie uitgevoerd verbindt zich met Anne Teresa De Keersmaekers esthetiek van de nuancering zonder zijn voorgeschiedenis van roekeloze zekerheid te verwerpen. "The Carrier Frequency" vertoonde in feite meer affiniteiten met dans, muziek en beeldende kunst, of zelfs performance, dan met (gesproken) theater.In het kader van het Kaaitheaterfestival 1985. Het Impact Theatre Co-Operative werd door het Kaaitheater '85 voor het eerst buiten Groot-Brittannië uitgenodigd en was nadien in andere landen te zien. Impact Theatre Co-operative werkte veeleer met wat een verhaal niet vertelt, t.w. dromen en indrukken die men zicht vaag herinnert, allusies die men op diverse wijze kan interpreteren,... Het creatieve proces werd een middel om de werking van de geest te leren kennen, om inzicht te krijgen in ervaringen, in de structuren van kunst en leven. Hun werk berustte op het geloof in de kracht van de verbeelding, die nieuwe wegen toont tot het begrijpen van de wereld. "The Carrier Frequency" handelde in de eerst plaats over het breken van structuren. We zijn getuige van een gewelddadig ritueel, gesitueerd in een postnucleair, punk-gekleurd 'waste-land'. "The Carrier Frequency" vertoonde in feite meer affiniteiten met dans, muziek en beeldende kunst, of zelfs performance, dan met (gesproken) theater. Nochtans werd de voorstelling in belangrijke mate bepaald door de inbreng van de Engelse auteur Russell Hoban. Net zoals Hoban in zijn roman "Riddley Walker" deed, werd het eerste deel van "The Carrier Frequency" geschreven in een niet-bestaand en toch verstaanbaar Engels. Het tweede deel was een gedicht van een ongemeen intense lyrische kracht: het vertelde de droom van de 'longdream runner', een droom waarin de voorbije wereld en de nieuwe wereld in mekaar versmelten. Het derde deel, dat niet live gesproken werd, bevatte teksten die lijken op fragmenten uit radioprogramma's. In het kader van het Kaaitheaterfestival 1985. Wereldpremière. In "RareArea" drijft George Coates zijn exploraties in het veld van het theater op. De techniek, de muziek, het decor, de dia's, de belichting zijn het spektakel zelf geworden en hebben op zijn minst evenveel gewicht gekregen als de acteurs/zangers. Op indringende wijze bewijst Coates in "RareArea" dat zijn methode - vertrekken zonder vaststaand thema, maar het maximum halen uit de mogelijkheden van elke gebruikte discipline - een wonderlijke wereld creëren. De improvistatie verwekt een diepgang waar men als toeschouwer niet meer vrijblijvend tegenover kan staan. Het raakt je, al weet je niet hoe of wat. Het basisprocédé dat Coates hanteert is de collage. De nabijheid van de filmindustrie in California is daar wellicht niet vreemd aan. Deze werkwijze stemt echter volledig overeen met Coates' weigering om in zijn kunstbedrijvigheid enig realisme na te streven en 'to hold a mirror up to nature'. In een traditionele collage is de relatie tussen de beelden belangrijker, betekenisvoller, dan de beelden zelf. Door het afwijzen van dit soort zingeving, door de weigering om zijn kunst in welke vorm dan ook te theoretiseren, nadert Coates zeer dicht tot de Dada-collage waarin de meest arbitraire beelden op associatieve wijze naast elkaar werden gezet. Coates' creaties zijn: 'Something to see, to hear and not to think about'. Er is geen plot, geen boodschap, geen symbolen, geen verborgen betekenis, alhoewel zijn absurde en onverwachte overgangen van het gewone naar het buitengewone een magisch, surreëel en zelfs metafysische karakter doen veronderstellen. Precies het totaal ontbreken van een vooropgezet idee en van een lijn die daaruit voortvloeit, heeft voor gevolg dat Coates' werk ons raakt in een heel diepe, onderbewuste laag van onze ervaring. Het verklaren van zijn werk wordt daardoor zoiets als het verklaren van onze eigen dromen.

Performance in België, 1976-1986 BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1985-05-06 1985-05-08 Brussel, Théâtre de Banlieue, Rue Goffart 7A, 1050 Brussel

DEELNEMERS Marc Vanrunxt, Siouxsie and the Banshees, Thierry Genicot, Krzysztof Penderecki, Linda Swaab, Eric Raeves, Marc Vanrunxt, Anna Vandertaelen, Martine Raeymaekers, Hyena, Klapstuk 85, Kaaitheater

TITEL Hyena

1985-05-06

1985-02-01

Brussel, Théâtre de Banlieue, Rue Goffart 7A, 1050 Brussel

Hyena, Klapstuk 85, Eric Raeves, Linda Swaab, Marie-Anne Schotte, Marc Vanrunxt

Hyena. Een expositie in twee bewegingen. Drie monumenten komen tot leven. Witte marmer wordt gekleurd. Plooien worden opengetrokken. Hyena's huilen. Witte nacht.

1985-05-09

1985-05-10

Brussel, Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, 1000 Brussel

The Bow Gamelan Ensemble, Anne Bean, Richard Wilson, P. D. Burwell, Kaaitheater

The Bow Gamelan Ensemble

1985-05-09

1985-05-11

Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek

Michael Clark and Company, John Cruickshank, Michael Clark, The Fall, Matthew Hawkins, July Hood, Ellen van Schuylenburch, Leigh Bowery, Charles Atlas, Andrew Storer, John Cruickshank, Kaaitheater

not H.AIR

1985-05-10

1985-05-11

Brussel, Grote Markt, 1000 Brussel

Albert Vidal, Ramon Ferrer, Leopold Samso, Lucy Pinkus

El Hombre Urbano

1985-06-16

1985-10-06

Antwerpen, Middelheim, 2020 Antwerpen

Hugo Roelandt, Greet Verlinden, Marc Auto Mobile Tergicristallo Holthof, Jan Heremans, Rudi de Bleser

1985-06-28

1985-07-05

Opgladbeek

Rena Mirecka, CET

1985-08-00

1985-08-00

1985-09-00

1986-05-00

1985-09-21

1985-09-21

Antwerpen, deSingel, Desguinlei 25, Hugo Roelandt 2018 Antwerpen Antwerpen Stephan Teuwissen, Deniela de Macedo, C.E.T. Gent, Vooruit, Sint René Van Gijsegem, Pjeroo Roobjee Pietersnieuwstraat 23, 9000 Gent

Be here towards now [stage]

17

Auto Matic Art Project 3 (op Parkeren in de Singel) Martha Quest oder die Nachtwache Altamira 85

OMSCHRIJVING In het kader van het Kaaitheaterfestival 1985. "Hyena" kreeg als ondertitel mee: "Een expositie in twee bewegingen. Drie monumenten komen tot leven. Witte marmer wordt gekleurd. Plooien worden opengetrokken. Hyena's huilen. Witte nacht." Dit geeft meteen aan dat in de dans de sfeer van groot beland is. Als de toeschouwer de zaal inkomt wordt hij geconfronteerd met een witte figuur (Marc Vanrunxt) liggend op de grond, naast hem een tulle met lelies, en met een ingepakte zwarte figuur (Eric Raeves), rechtstaand achteraan. De aanzet tot de dans is het uitbreken van de zwarte man uit zijn omhulsel. Dit 'ingepakt zijn' is in Hyena hoofdzakelijk een verwijzing naar Vanrunxts vorige oridukties waarin het bewust beperken van de bewegingsvrijheid van de dansers een grote rol speelde; in "Hyena" blijft het sculpturale, het lichaam als beeldhouwwerk, wel aanwezig, maar toch wordt er reeds veel vrijer en ook complexer met bewegingspatronen omgesprongen. Ook het ritme kent nog de nadrukkelijke traagheid van b.v. 'poging tot bewegen', maar de intrigerende monotonie wordt door plotse snelle sequensen doorbroken. Globaal blijft Vanrunxts choreografische taal er echter een van abstracties. De enkele concrete lelementen zoals b.v. de lelies en de plastic zwaan waariut sneeuw gestrooid wordt werken daardoor verwarrend en dubbelzinnig. In het algemeen wordt er echter de concreetheid, zowel in gevoelens als in personages uitgebannen. Vanrunxt is niet geïnteresseerd in realisme, noch in het vertellen van een verhaal, noch in het uitbeelden van figuren. De drie uitvoerders van "Hyena" dansen ook elk voor zich: nergens ontstaat er een relatie tussen hen die een verwijzing zou bevatten naar menselijke verbintenissen in de realiteit. Vanrunxts zin voor abstractie gaat soms zo ver dat hij vormen uittest waarin het lichaam niet meer als lichaam te herkennen valt. De muziek die Vanrunxt kiest, bevat meestal een bizarre, haast naïevve combinatie van de meest diverse genres en stijlen. Vooral het speciaal voor "Hyena" gecomponeerde werk van Genicat "La couleur de la Nuit" draagt bij tot de indringende sfeer van het tweede deel. Het is een stuk dat voor de dansers uitsluitend als ondersteunend of sfeerbepalend gehanteerd wordt. Officiële première: 13 maart 1985, New Dance Festival in Marstall Theatre, München. / Productie: Hyena. Coproductie: Klapstuk 85. / Choreografie: Marc Vanrunxt. / Muziek: Siouxsie and the Banshees, Thierry Genicot ('La couleur de la Nuit'), Krzysztof Penderecki (fragmenten van Dies Irae). / Dans: Eric Raeves, Linda Swaab, MarieAnne Schotte, Marc Vanrunxt. / Kostuums: Eric Raeves en Marc Vanrunxt. / Aantal: 30. / Duur: 65' / Techniek: Martine Raeymaekers. / “Als de toeschouwer de zaal inkomt wordt hij geconfronteerd met een witte figuur (Marc Vanrunxt) liggend op de grond, naast hem een tulle met lelies, en met een ingepakte zwarte figuur (Eric Raeves), rechtstaand achteraan. De aanzet tot de dans is het uitbreken van de zwarte man uit zijn omhulsel. Dit ‘ingepakt zijn’ is in Hyena hoofdzakelijk een verwijzing naar Vanrunxts vorige produkties waarin het bewuste beperken van de bewegingsvrijheid van de dansers een grote rol speelde; in Hyena blijft het sculpturale, het lichaam als beeldhouwwerk, wel aanwezig, maar toch wordt er reeds veel vrijer en ook complexer met bewegingspatronen omgesprongen.” “Als het zaallicht dooft bevrijdt die figuur zich in enkele bewegingen van zijn omhulsel en staat daar een slechts in een zwart broekje geklede man, die zijn eigen weg bepaalt. Een tweede figuur, ook al in het begin aanwezig, ligt op de grond, het bovenlichaam bloot, het onderlichaam gehuld in een wijde witte rok en de armen bekleed met lange witte handschoenen. Die figuur, door Vanrunxt gedanst, begint met een fascinerende solo (...) vol prachtige gestileerde bewegingen. De eerste man verschijnt in een lange zwarte doorzichtige japon en voert een bewegingsfrase uit opgebouwd uit diepe knieveringen, rechthoekige armbewegingen en zijdewaartse rondbuigingen. Zo nu en dan verschijnt er een derde figuur tussen de twee mannen, een vrouw in geelkleurige, lange nauwsluitende jurk. Veelal is ieder voor zichzelf bezig, slechts enkele maal vallen de bewegingen samen. (...) In het tweede gedeelte is de hele toneelvloer bedekt met een enorm in de plooien vallend wit doek. Een voor een treden de drie uitvoerenden die witte wereld binnen, eerst vrijwel naakt, dan omhuld in lange nauwsluitende jurken. Het tempo is traag, de lichamen liggen vaak lang uitgestrekt op de vloer en er zijn korte, aardgebonden bewegingsfrases, telkens onderbroken door uitdovend licht” In het kader van het nachtprogramma van het Kaaitheaterfestival 1985. The Bow Gamelan Ensemble ontstond in 1983 en bestaat uit Anne Bean, Richard Wilson en P. D. Burwell. De naam van het ensemble verwijst naar de Indonesische gongs die voor het eerst in het Westen werden getoond op de Parijse wereldtentoonstelling van 1890. Naast grote gongs gebruikt Bow Gamelan ook een reeks bizarre zelfgebouwde muziekinstrumenten. Ook andere voorwerpen als snijbranders en vlammenwerpers spelen een belangrijke rol in de performance die omschreven wordt als 'dangerous, funny, anti-idyllic, anti-high-tech'. De drie kunstenaars van Bow Gamelan streven naar een integratie van diverse media. De mengeling komst voort uit de diverse achtergronden van de leden van de groep. De Bow Gamelan Ensemble situeert zijn performance-kunst binnen een 20ste eeuwse traditie waartoe zowel de acties van de RUssische avant-garde, de Dada-cabaretten, de surrealistische spektakels, als de happenings uit de jaren 60 behoren. In het kader van het Kaaitheaterfestival 1985. Op de muziek van de Manchesterformatie The Fall, in een belichting van Charles Atlas en met kostuums getekend door de trendmakende Britse modeontwerper Leigh Bowery, bracht de compagnie van Michael Clark we wereldpremière van "not H.AIR". Clark omschrijft zijn bewegingen als een hutsepot, waarin de tussen een verbluffende klassieke techniek en de levensvisie van de punk, die hij in zijn choreografie tot een authentieke synthese heeft weten te verwerken, opvallend is. Beide zijn geen oppervlakkige poses maar bewuste en geïnterioriseerde facetten van Clarks persoonlijkheid, het ritme, een zekere vorm van minimalisme; dit in nauwe aansluiting bij de muziek van The Fall met wie hij een duurzame samenwerking uitbouwde. Ook de provocerende houding tov het publiek gaat terug op een basisidee van de punkbeweging nl. het activeren van het publike. Clark manipuleert ook bewust een seksuele dubbelzinnigheid en hij doorbreekt consequent de stereotiepe man-vrouw-patronen uit de klassieke traditie: CLark laat de man in tutu dansen met evnveel bravoure als de vrouw in de klassieke pas-de-deux; de vrouwen van hun kant voeren evenveel 'lift'- en 'support'taken uit als de klassieke jeune premier. Ook in de afwijzing van romantiek en sentiment vindt Clark een zekere aansluiting bij de punkmentaliteit. Nochtans heeft de vormgeving waarin Clark deze filosofie uitdrukt, eerder het post-punk karakter van de huidige Londense 'scene', met alles wat dit aan modieusheid en extravagantie in kleding, gadgets enz. met zich meebrengt. Bij zijn eigen generatie vindt Clark aansluiting omdat hun sensibiliteit in muziek, beweging en filosofie gewoon ook de zijne is. De combinatie van oud en nieuw, van traditie en avant-gardisme geeft aan Clark als artiest een machtspositie, die recuperatie - met al haar nefaste gevolgen aan formalisme en zelfherhaling - alleszins veel moeilijker maakt. Onder impuls van Karole Armitage kwam hij tot een synthese tussen kunst en leven, die zijn werk tegelijkertijd én kwetsbaar én sterker maakt. In "not H.AIR" is deze synthese tot zulk een rijpheid gekomen, dat hij haar ook al met humor en speelsheid kan relativeren. In het kader van het Kaaitheaterfestival 1985. Wellicht laat de kunst van Albert Vival zich het beste omschrijven als een exploratie van de expressie van het lichaam in de ruimte. Wie zoveel van de wereld heeft gezien en zo vele culturele invloeden heeft geassimileerd, is ook in staat het leven van de doorsnee westerse mens met nieuwe ogen te bekijken. Vidals rijk gestoffeerde capaciteit tot relativeren bracht hem in 1983 tot de creatie van een intrigerend ceremonieel dat de titel kreeg "El Hombre Urbano" en waarvan de première (oktober 183) doorging op het internationaal theaterfestival van Sitges. Voor deze productie ontving Vidal de 'Cau Ferrat', de prijs van het festival. Binnen een omheining zet VIdal, in dit programma, een huis uit, opgedeeld in zondes, die naargelang van de functie die Vidal erin vervult (slapen, eten, werken, zich wassen enz.) het karakter krijgen van diverse kamers. Zo bevat de werkkamer een bureau, een stoel, een telefoon, een verlichte wereldbol... Zo is er een hoek met een tvtoestel, een fauteuil, een lage tafel, een lamp, een luipaardvel op de vloer... Op een andere plek vinden we dan weer een bad, een speigel enz. Op een bordje wordt aan het publiek gevraagd om dit exemplaar van het menslijke ras niet te storen. Een wereldkaart geeft bovendien die zones op de aardbol aan waar de soort 'stadsmens' leeft. In dit kader voert Vidal, geheel alleen, onafgebroken en zonder te spreken de meest gewone, alledaagse, menselijke handelingen uit van het opstaan tot het slapengaan.Gedurende drie dagen leefde hij vanaf 15u totdat het donker werd. De toeschouwer die erbij staat en zolang blijft kijken als ham dat belieft, ondergaat een rare sensatie. Op zeer subtiele wijze, zonder dat dit door VIdal echt 'gespeeld' wordt, krijgt hij stilaan het gevoel werkelijk te kijken naar een menselijk dier in gevangenschap. Stilaan ook gaat de toeschouwer zich vanuit die sensatie gedragen als een bezoeker van een Zoo met al wat dit aan geamuseerd zijn, voyeurisme en zelfs machtswellust meebrengt. We lachen met hem, maar de tragiek die achter zijn reproductie van sociale conventies schuilgaat, reikt verder dan de pijn die een clown in zijn door materie beheerste wereld - soms uitstraalt. De stadsmens van Vidal is volkomen geïsoleerd, zonder enige relatie tot de taal; hij voert handelingen uit waarvan de echte zin reeds lang verloren is gegaan. De Stadsmens wordt levend tentoongesteld, zoals 'de laatste mens' in Becketts "Catastrofe". Hij is de antipode van Kafka's aap in "Ein Bericht für eine Akademie": niet meer de aap die zich als mens dient te gedragen; maar een uitgehold tot dier verworden menslijk wezen, voor wie het leven geen uitweg meer biedt. "Wetenschapslui over de hele wereld hopen vurig dat deze Hombre urbano zich in gevangenschap zal voortplanten." (op de Automobiënnale, Middelheim) Het project legt, via de ruitenwissers als pars pro toto voor de wagen, de nadruk op de automobiliteit, de zelfbeweging. Een systeem dat volkomen zelf bewegend is, onafhankelijk van een ingreep van buitenaf. Intensiteit van het zonlicht controleert de installatie en laat de periode van de ruitenwissersnelheid variëren van 1 tot 20 seconden. De installatie refereert niet zomaar naar een ecologisch verantwoord voertuig, maar naar de automobiliteit gecontroleerd door de natuurlijke cyclus van het licht. De voorstelling wordt niet uitgebeeld. 'Aanvankelijk werkte Rena Mirecka samen met andere, vroegere acteurs van het Laboratorium. Pas sinds de laatste jaren werkt zij vooral in langere projecten die voor een ruim publiek toegankelijk zijn en waarvoor zij een natuurlijke omgeving buiten de stad verkiest. Het CET heeft haar uitgenodigd om - samen met enkele jongere leden van het Laboratorium - haar nieuwste project voor te stellen: "Be Here Towards Now".' -

-

exposities, video-installaties en performances. Organisator: René Van Gijsegem

Performance in België, 1976-1986 BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1985-09-27 1985-09-27 Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent

DEELNEMERS Matthias de Boer

TITEL Zonnestraal der aller tijden

1985-10-00

1985-10-00

1985-10-00

1985-10-00

Hugo Roelandt, Greet Verlinden, Marc Circulatie 2 Holthof, Jan Heremans, Rudi de Bleser Mark Tompkins Trahisons Men

1985-10-09 1985-10-09 1985-10-09

1985-10-25 1985-10-25 1985-10-25

Waasmunster, Galerij van de Academie Brussel, Théâtre 140, Eugène Plaskylaan 140, 1030 Schaarbeek Leuven, 't Stuc Leuven, 't Stuc Leuven, 't Stuc

1985-10-09

1985-10-25

Leuven, 't Stuc

1985-10-09 1985-10-09 1985-10-09 1985-10-11

1985-10-25 1985-10-25 1985-10-25 1985-10-11

1985-10-25

Lucinda Childs Dance Company Muteki Sha Marc Vanrunxt

Field Dance Niwa Hyena

OMSCHRIJVING ‘Als Matthias de Boer op het toneel bezig is, valt er niet met duidelijkheid te zeggen of hij nu echt zo is of maar doet alsof. / Zeker is in ieder geval dat zijn ‘One man show revue 1979’ Tien jaar onderweg gegarandeerd bij iedereen op een ongelofelijke maner op de lachspieren werkt. Alles gaat fout, maar dat is juist zijn grote kracht. […] In zijn one-man show heeft hij zang, dans, goochelen, buikspreken, cabaret en muziek verwerkt. Natuurlijk brengt hij nergens wat van terecht, een soort Tommy Cooper dus. / De goocheltrucs zijn van een eenvoud dat het kleinste kind ze nog kan doorzien, terwijl de muziekinstrumenten door hem als vals worden bestempeld. / Wie voor het eerst naar een show van Matthias de Boer gaat kijken, weet nauwelijks wat hem overkomt. Overrompeld door de eenvoud, overdonderd door het gemak waarmee hij zich over het toneel beweegt, het publiek opzwepend tot laaiend enthousiasme, sta je na afloop beduusd op straat. Nog nalachend over de stommiteiten en mislukkingen waar hij bewust of onbewust mee verrast.’ [3] -

Dansperformance

Dansoptreden in kader van het Internationaal dansfestival. Dansoptreden in kader van het Internationaal dansfestival. Dansoptreden in kader van het Internationaal dansfestival. Als de toeschouwer de zaal inkomt wordt hij geconfronteerd met een witte figuur (Marc Vanrunxt) liggend op de grond, naast hem een tulle met lelies, en met een ingepakte zwarte figuur (Eric Raeves), rechtstaand achteraan. De aanzet tot de dans is het uitbreken van de zwarte man uit zijn omhulsel. Dit 'ingepakt zijn' is in Hyena hoofdzakelijk een verwijzing naar Vanrunxts vorige oridukties waarin het bewust beperken van de bewegingsvrijheid van de dansers een grote rol speelde; in "Hyena" blijft het sculpturale, het lichaam als beeldhouwwerk, wel aanwezig, maar toch wordt er reeds veel vrijer en ook complexer met bewegingspatronen omgesprongen. Ook het ritme kent nog de nadrukkelijke traagheid van b.v. 'poging tot bewegen', maar de intrigerende monotonie wordt door plotse snelle sequensen doorbroken. Globaal blijft Vanrunxts choreografische taal er echter een van abstracties. De enkele concrete lelementen zoals b.v. de lelies en de plastic zwaan waariut sneeuw gestrooid wordt werken daardoor verwarrend en dubbelzinnig. In het algemeen wordt er echter de concreetheid, zowel in gevoelens als in personages uitgebannen. Vanrunxt is niet geïnteresseerd in realisme, noch in het vertellen van een verhaal, noch in het uitbeelden van figuren. De drie uitvoerders van "Hyena" dansen ook elk voor zich: nergens ontstaat er een relatie tussen hen die een verwijzing zou bevatten naar menselijke verbintenissen in de realiteit. Vanrunxts zin voor abstractie gaat soms zo ver dat hij vormen uittest waarin het lichaam niet meer als lichaam te herkennen valt. De muziek die Vanrunxt kiest, bevat meestal een bizarre, haast naïevve combinatie van de meest diverse genres en stijle Dansoptreden in kader van het Internationaal dansfestival.

Laurie Booth, Harry de Wit, Klapstuk, 't Moogt Utrecht, Dance Umbrella London Leuven, 't Stuc Steve Paxton Leuven, 't Stuc Groupe Emille Dubois Leuven, 't Stuc Group/O Brussel, Atelier 340, Animal-Végétal- Danny Devos, Anne-Mie Van Expo, de Rivierendreef 340, 1090 Kerckhoven Brussel

An axe to grind

1985-10-25

Leuven, 't Stuc

Marc Thompkins

Trahisons Men

1985-10-26

1985-10-26 1986-00-00

Ria Pacquée

La nuit érotique: Each man kills the thing she loves DogObsession

1986-00-00

1986-00-00

Joseph Kosuth

A preliminary map for Zeo and Not

-

1986-00-00

1986-00-00

-

1986-01-07

Creativiteit en schizofrenie

Voordracht en interdisciplinair project onder leiding van Francis Heylighen.

1986-01-16 1986-01-21

1986-01-17 1986-01-21

Hugo Roelandt, Greet Verlinden, Marc Holthof Anne-Mie Van Kerckhoven, Francis Heylighen José Besprosvany, Emanuelle Huynh José Besprosvany, Emanuelle Huynh

Circulatie 3

1986-01-07

Momentum Momentum

Performance

1986-02-06

1986-02-06

Gent, Vooruit, Sint Pietersnieuwstraat 23, 9000 Gent Antwerpen, Antwerp Expo, Jan Van Rijswijcklaan, 2020 Antwerpen Gent, Museum voor Hedendaagse Kunst, Citadelpark 1, 9000 Gent Gent, Vooruit, Sint Pietersnieuwstraat 23, 9000 Gent Brussel, VUB (Vrije Universiteit Brussel), Pleinlaan 2, 1050 Elsene Brussel; Beursschouwburg Kortrijk, Limelight, Jan Persijnstraat 6, 8500 Kortrijk Gent, Vooruit, Sint Pietersnieuwstraat 23, 9000 Gent

Club Moral

1986-00-00

8 Beaux-Forts

Gust Gils als vanouds, wist uiteindelijk met zijn aforismen "wie het kleine begeert, weet niet beter" de zaal even aan 't lachen te brengen. Maar of hij nu de stamvader van de Vlaamse performers is?

1986-03-00

1986-03-00

Herman Brusselmans, Coenraed De Waele, Luk Zeebroek, Hans Liberg, Bart Chabot, Gust Gils Lisa Marcus, Barbara Duyfjes

Wet Features

Bewegingsgerichte performance in het kader van "Sous le pont".

1986-03-00

1986-03-00

Barbara Duyfjes

Sleep Tight

Bewegingsgerichte performance in het kader van "Sous le pont".

1986-03-00

1986-03-00

Lisa Marcus

Heavenly bodies

Bewegingsgerichte performance in het kader van "Sous le pont".

1986-04-25

1986-04-25

Charlie Morrow

[solo-middag-performance]

Een solo performance door deze zeer diverse kunstenaar. [7]

1986-05-00

1986-05-00

Hugo Roelandt

Projekt Keizerhallen (op Project Vuurtoren)

1986-05-00

1986-05-00

Cis Bierinckx

Dialogen

1986-05-04

1986-05-21

Berchem, CC Berchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem

Tentoonstelling van 15 kunstenaars die hun wortels hebben in Aalst. Het is de bedoeling dat 15 kunstenaars een werk maken dat speciaal in de sfeer en naar de ruimte van de hallen ontworpen en gebouwd wordt. Bij dit project is HR vertrokken van de socio-culturele functie die de Keizerhallen heeft. De omgeving wordt echter anders aangewend, gemanipuleerd. De zaal in zijn gebruikelijke functie en met de objecten die er doorgaans in aanwezig zijn, wordt hergebruikt in een andere, ongebruikelijke opstelling. Deze opstelling is het resultaat van een beweging, performance, die omwille van het tentoonstellingskarakter niet meer te zien is. Van deze beweging blijft slechts een statisch beeld over, een fixatie van de vorm. Het is geen vermenging van verschillende materialen en media, maar een bewust beperken tot het essentiële, een consequent artistiek hergebruiken van voorradige, maar door gewoonte sociaal anders ingekleurde objecten van de ruimte. Mengvorm tussen theater en performance. Dialogen gaat in essentie een dialoog aan met de cultuurgeschiedenis: het biedt een compilatie van citaten van Shakespeare over Arthur Schnitzler tot Marcel Duchamps of Joseph Beuys.

1986-05-07

1986-05-10

Rosas

E Pericolo Spergosi

1986-05-07

1986-05-10

Rosette de Herdt

Loco Mosie

Dansperformance

1986-05-07

1986-05-10

Kitty Kortes Lynch

Juste ciel

Dansperformance

1986-05-07

1986-05-10

José Besprosvany, Marijono Roebana

Evento

Dansperformance

1986-05-07

1986-05-10

Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem

Marie-Anne Schotte

TILT

Dansperformance

Gent, Nieuwpoorttheater, Nieuwpoort 31-35, 9000 Gent Gent, Nieuwpoorttheater, Nieuwpoort 31-35, 9000 Gent Gent, Nieuwpoorttheater, Nieuwpoort 31-35, 9000 Gent Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Aalst, Keizerhallen, 9300 Aalst

Paxtons Conversation Pieces Daphis é Chloe Orange Man The Lips of Osiris Ani

Hyena, Springdance 86, Eric Raeves, Aï Cathérine Massin, Marie-Anne Schotte, Marc Vanrunxt, Kerstin Huygelen, Vincent Van Duysse

18

Performance in het kader van het Internationaal dansfestival. Dansoptreden in kader van het Internationaal dansfestival. Dansoptreden in kader van het Internationaal dansfestival. Ik herhaalde steeds de tekst "The Lips of Osiris Ani, Triumphant, are the Lips of Anpu" met mijn hoofd onder water. Het geluid werd versterkt door een hydrofoon. AMVK las passages voor uit het Egyptische Dodenboek. Het geluid werd versterkt door een microfoon. Achter ons werd een film geprojecteerd met beelden van monden van mensen en bekken van dieren. In het kader van dansfestival 'Klapstuk 85': "De scène is vrijwel kaal, op een aantal evenwijdige panelen aan weerszijden ervan en een halfdoorschijnend paneel in de achtergrond na. Tegen dat paneel staat een man in regenjas met een deukhoed, die de hele vertoning lang niet beweegt. In het midden van de scène staat een ladder rechtop. Af en toe worden dia's geprojekteerd, o/a. foto's van Muybridge en zwartwit rasters, die een gevangenissituatie zouden kunnen suggereren. Vier, later vijf, dansers komen op met ontbloot bovenlijf. Op een na die kleiner is, beantwoorden de dansers nauwelijks aan het beeld dat doorgaans van hen gevormd wordt. Ze zijn penzig, lopen hoekigen met een grimmige blik. De hele koreografie is hoekig en zwaar: de dansers bewegen zich steeds volgens rechte, evenwijdige of elkaar kruisende wegen, met een cowboy-achtige vastbeslotenheid." Muziekperformance

'Madame' bezoekt de Dogshow in Antwerp Expo

Performance

Officiële première: 19 maart 1986, Springdance Festival, Utrecht. / Productie: Hyena. Coproductie: Springdance 86. / Choreografie: Marc Vanrunxt. / Muziek: collage van pop en opera door Thierry Genicot. / Dans: Eric Raeves, Cathérine Massin, Marie-Anne Schotte, Marc Vanrunxt, Kerstin Huygelen, Vincent Van Duysse. / Kostuums: Anita Evenepoel, Marc Vreven, Eric Raeves, Marc Vanrunxt. / Aantal: 6. / Duur: 80'. / Gedanst modespektakel, een gelegenheidsproject in opdracht van Springdance. Het thema was 'Het lichaam en zijn verpakking'. “De show begint met Eric Raeves die naakt het plankier, dat diep de zaal insteekt, oploopt, zo goed als niet verscholen achter een reusachtige waaier, met op de achtergrond de hits Do you wanna touch me en Why waist a good looking boy. En dan gaat het allemaal heel snel. Dansers komen en gaan in telkens weer nieuwe kostuums, in telkens weer nieuwe situaties. Net als in de video breekt een in papier gewikkeld figuur uit zijn enge cocon en scheuren dansers zich uit hun papieren jurken." Dansperformance

Performance in België, 1976-1986 BEGINDATUM EINDDATUM PLAATS 1986-05-10 1986-05-12 Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem 1986-05-10 1986-05-12 Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem 1986-05-10 1986-05-12 Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem 1986-05-10 1986-05-12 Berchem, Festival de Beweeging, CCBerchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem 1986-05-28 1986-05-28 Antwerpen, Koningin Elizabethzaal, Koningin Astridplein 26, 2018 Antwerpen

DEELNEMERS Alain Plattel

TITEL Mange p'etit Coucou

OMSCHRIJVING

Alain Plattel

Les ballets contemporains de la Belgique

Dansperformance

Pierre Droulers

Midi minuit

Dansperformance

Jan Ruts

Het zevende huis

Dansperformance

Laurie Anderson

Natural History

1986-06-00 1986-06-13

1986-06-00 1986-06-13

Club Moral Danny Devos, Anne-Mie Van Kerckhoven

Antichambres Ik daag u uit

1986-06-21

1986-06-21

Ria Pacquée

Initiatief d'Amis / Toiletmadam

Tijdens de fuif die volgde op de opening van de tentoonstelling Initiatief d'Amis verving Ria Pacquée, als 'Madame', ongemerkt de toiletjuffrouw.

1986-08-30

1986-08-30

Peter Weiss

In Vivo' Concert

Ongeveer 30 minuten muzikale performance met ritme-machines, basgitaar en tapes zoals 'Hypnobeat/Big Animal'. Voorgeprogrammeerde ritmes werden live gebracht, met geïmproviseerde baspatronen, specifiek gerealiseerd op de locatie.

1986-09-20

1986-09-20

Gent Gent, Antichambre, Ex-fabriek Alsberghe-van Oost, Drongensesteenweg 281, 9000 Gent Gent, Vooruit, Sint Pietersnieuwstraat 23, 9000 Gent Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Hasselt, Il Ventuno

Een recensie van Frank Heirman vermeldt dat de Elisabethzaal goed gevuld was en dat Natural History 'fraai, maar bij momenten oppervlakkig oogde'. De hoogtepunten uit Natural History waren volgenss de recensent ook de hoogtepunten uit United States (dat nooit volledig in België te zien was), namelijk 'de minimale, meestal solo- gebrachte spreekmelodieën van 'Walking and Falling' , 'Big Science' en natuurlijk 'O Superman'. Dat Anderson wordt bijgestaan door 'soul en zelfs disco-arrangementen, vindt Heirman alleen maar afleiden. Verder complimenteert hij de vele technici die 'de hoofdrolspelers van de avond' dreigen te worden. Conclusie: 'een wervelend kijk-en luisterspel met bedrieglijke glans' -

Guy Bleus

The Faded Feathers of Icarus

1986-10-15

1986-10-17

Tim Miller

Buddy Systems

1986-10-22

1986-10-22

Dirk Paesmans

Video-Performance

Performance

1986-10-22

1986-10-22

Andrzej Dudek-Dürer

Metaphysical Telepathic Space V

Performance door Andrzej Dudek-Dürer (Polen)

1986-11-17

1986-11-20

Milan Grygar

[performance]

Performance voor Off-Off "een sakrale ruimte die tot stilte dwingt".

1986-12-03

1988-02-11

't Stuc, Naamsestraat 96, 3000 Leuven Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout Gent, Proka, Zwarte Zaal, K.A.S.K, Academiestraat 2, 9000 Gent Berchem, CC Berchem, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem

"Guy Bleus wears a costume made of official stamps of 1/2fr. He cuts his moustache into a Hitler-moustache. Against the wall he hangs photocopies of Hitler's head. Enlargements whereby the moustache is growing bigger (till A3 format). Bleus sticks then stamps, the same as of which his costume is made of and stamps them with his numberstamp: 42.292. Then he sticks a naked girl full with stamps of 1/2fr and stamps them with the number stamp. Finally he cuts off his Hitlermoustache and breaks a mirror." "In Buddy Systems versmelt Tim Miller dans, muziek, diaprojekties en parabels met zijn biografie".

F'act, Hyena, Marc Vanrunxt, MarieAnne Schotte, Maarten Kops, Cathérine Massin, Han van Poucke

A.Dieu

1986-12-31

1986-12-31

Borgerhout, Club Moral, Oudstrijdersstraat 35, 2140 Borgerhout

Club Moral, H64, Victor/im, Export, New Noise Year’s Party Con-Dom, Iron Brotherhood, a Mystery Band

Officiële première: 9 september 1986, De Brakke Grond, Amsterdam. / Productie: F'act i.s.m. Hyena. / Choreograaf: Marc Vanrunxt. / Muziek: Thierry Genicot, Marie-Jeanne Wijckmans. / Dans: Eric Raeves, Marie-Anne Schotte, Maarten Kops, Cathérine Massin, Han van Poucke (herneming), Marc Vanrunxt. / Kostuums: Eric Raeves, Marc Vanrunxt. / Decor: Anne-Mie van Kerckhoven. / Aantal: 36. / Duur: 36'. / Tournee in België, Nederland en Londen / "Het Parijse fin de siècle en de onstuimige wildheid van de Can Can waren het basismateriaal van "A.Dieu". In de muzikale score (...) klinken Offenbach-fragmenten doorheen geluiden van belletjes, walvissen en krekels. Op de achtergrond: flamingo's (...). Tussen de zeemzoete schoonheid van ritselende zijden rokken en andere knipoogjes naar de Gaieté Parisienne worden alle romantische illusies en verwachtingen stukgeslagen: de Can Can wordt kapotgedanst met wilde bokkesprongen, de dansers vallen met een smak op de grond en met niet te stuiten agressie rollen ze over elkaar geen: de totale destructie van de dans. Na momenten van chaos vinden de dansers (...) het evenwicht terug in geometrische patronen." "Bij het begin van A.Dieu dragen de dansers een badpak, waarna ze een overall aantrekken en daarover weer rokken zullen draperen. Op het einde worden de verschillende lagen weer afgelegd, en keren de dansers terug naar de oorspronkelijke (vrijwel naakte) staat van het badpak. In de opstapeling van de kledingslagen kan men een voortschrijdend beschavingsproces zien, dat ten slotte naar zijn eigen verval leidt. Een beschaving die lijdt aan zichzelf, aan een teveel van zichzelf." noise-muziek Club Moral, H64 and Victor/im (Germany), Export (the Netherlands), Con-Dom and Iron Brotherhood (United Kingdom), a Mystery Band (Antwerpen)

19

Dansperformance

Ik zat opgesloten in een metalen kooi. Terwijl AMVK een tekst over wilskracht voorlas trok ik mijzelf met de kooi aan een touw vooruit. Het geluid van de over de grond voortschurende metalen kooi werd electronisch versterkt.