voor wie geeft om het Leger des Heils
magazine 02
Wie draagt straks uw afgedankte trui? Inez is 17, haar dochter 2 maanden
Win!
Een Pasta Puro proefpakket!
Paulus
viert Kerst in het nieuw Achterop zijn verhaal
het leger werkt
‘Als hij een hartstilstand krijgt, willen artsen hem niet meer reanimeren’ Manoli, moeder van Sylvano
InHOUD
‘Alleen kinderen met kanker lopen soms gezond de deur weer uit’
welkom van Inez
Sandra Haires, kinderverpleegkundige kinderhospice Het Lindenhofje, Amsterdam
Het pak van Jan is voor ROMAN
Het Lindenhofje is voor kinderen zoals Sylvano die niet thuis kunnen wonen vanwege hun complexe en instabiele ziektebeeld. Sylvano is vier, kan niet praten, heeft kunstogen, heeft een rolstoel, is afhankelijk van een sonde in de buikwand, een zuurstoftank, hartmonitor en infuus.
20
10
bedden
8
“Wat erg, zo hulpeloos als
mevrouw Lenie te zijn (6). Ik zou me stik alleen voelen. Gelukkig geven mensen gewoon hulp, zonder dat je erom vraagt. Moedig, dat Hilde Brink als vrijwilliger werkt in een tweedehands kledingwinkel (12). Ik zou het zelf niet gauw doen; als ik werk, wil ik er wel wat voor terugzien. Herkenbaar, dat verhaal van Paulus (24). Geen geld hebben, en geen uitkomst zien, daar word je moedeloos van. Ik ken het en ik zie het ook vaak om me heen.”
Kerst dicht bij u
“Ik ben een agnost die af en toe bidt. En ik heb wel wat met reïncarnatie. Blijkbaar troost dat.”
Waar viert u Kerst? Kijk op de kaart waar het Leger bij u in de buurt een kerstnachtdienst houdt.
Verder
5
4 Een kerstcadeau voor uw dochter? Dan krijgt Mokthar een varken 5 Cliënten in Rotterdam maken pure pasta voor topkok Michèl Kagenaar 6 Als het nodig is, helpen we Lenie wel via brievenbuscontact 12 Hilde Brink is meer dan alleen een kassamevrouw van de Emmense kledingwinkel
zo-nu-en-dan-kinderen
maar voornamelijk 0-5-jarigen
december 2009
Beeld Thijs Wolzak
0 tot18
13
Adjiedj Bakas
fulltime kinderen, 7 dagen per week
magazine van het Leger des Heils
8
Wie draagt de kleren die u aan de straat zet? Het pak van Jan Verwijnen hangt nu bij Roman, in de Oekraïne.
ZIEK ZOALS SYLVANO
2
Inez verblijft in Alleen Samen een opvangplek voor tienermoeders. Ze las als eerste de teksten van Kans en reageert.
Inez is 17, haar dochter 2 maanden. Lees haar verhaal op pagina 16
18 Donateur Wiggert de Jong wil weten: Wat drijft jou een recidivist te helpen? 22 Waarom gaan Petra en Karin met Kerst wél naar de kerk? 23 Weetje: dit jaar hielp het Leger 36.244 mensen in de professionele hulpverlening Foto op de cover Lotte Rijkes
magazine van het Leger des Heils
december 2009
3
Waar landt uw lief dadigheid? In deze advertentie zet Kans het licht op projecten van het Leger des Heils.
‘Het is HúN pastakeuken’ Sinds kort maken Rotterdamse cliënten van het Leger des Heils biologische pasta voor topkok Michèl Kagenaar.
Alsjeblieft Mokhtar, een varken voor jou Het kerstcadeau voor uw dochter Sanne is een geschenk voor een kind in een ontwikkelingsland. U geeft én helpt. Met de door-geef-bon. Hoe?
Bestel een cadeaubon of -boekje • online – www.doorgeefbon.nl • per telefoon – 036 5398134 • p er post – Leger des Heils, afdeling Internationale Ontwikkeling & Samenwerking, postbus 3006, 1300 EH Almere
U kiest een bedrag of cadeau voor Sanne (zie daarvoor de antwoordkaart in het midden van het blad, of kijk op www.doorgeefbon.nl.)
Wij sturen u een door-geef-bon met het bedrag, het doel dat u steunt en een mooie kaart. U geeft uw cadeau aan Sanne.
magazine van het Leger des Heils
Het Leger des Heils is een contract aangegaan met Pasta Puro. Het goed lopen de bedrijf kon de grote vraag aan ravioli’s niet meer aan. Er waren genoeg cliënten die zich aanmeldden voor het project. Het aantal dat
structureel (op tijd) kwam opdagen, was beduidend kleiner. Peter: “We werken nu met een kleine groep, langzaam breiden we uit naar acht personen.” Het project werkt. De ravio li-makers worden door een keukenmedewerker gecoacht. Ze werken in teamverband en krijgen zo meer structuur in hun leven. Een jobcoach helpt ze in de toekomst richting een regu liere baan. Met een uit Italië afkom stige deegmachine wordt de deeg gemengd, in stukken gesneden, gevuld (met door Michèl Kagenaar gemaakte vulling van spinazie, ricotta, zalm of geitenkaas) en ge controleerd. Dan de vriezer in. Ingevroren wordt het
verpakt en opgehaald door Pasta Puro. Peter: “We roule ren in werk. De cliënten gaan er helemaal in op. Ze zien het als hún pastakeuken.”
Ooit woonde ik in een deftige Rotterdamse straat. Met Kerst waren de gordijnen open en bewoners genoten van elkaars versieringen. Mijn buurman had een boom in zijn voortuin op een kunstzinnige manier opgetuigd: alle lichten hingen aan de ‘binnenkant’. Zij waren alleen vanuit zijn woonkamer te zien. Kort daarna ging ik met een collega naar Berlijn om een kerstreportage te schrijven. Het was 1983. De muur stond als een rots. Onze Duitse gids moest film- en kleine opnameapparatuur Oost-Berlijn binnensmokkelen. Wij, zogenaamde toeristen, moesten Check Point Charlie passeren. Aan de communistische kant werden wij naar heilssoldaten gebracht die hun geloof in het geheim uitoefenden. In een koude, grijze straat gingen wij een appartement binnen. Alles wat er hing of lag was tot op de draad versleten. De vrouw en haar man hadden een hoge prijs betaald voor hun geloof. Een foto maken mislukte. Alles was hermetisch gesloten, in de hoek brandde een zwak peertje. Toeristen konden in die tijd geen flitser meenemen. Vlak voor vertrek lazen we uit de Bijbel; de vrouw wilde bidden. Op dat moment kwam er als een wonder licht in de kamer, genoeg om een foto te maken. Ik geloof dat het kerstlicht niet alleen voor eigen plezier is; het ware Licht, Christus, zal in en door en over ons schijnen. Dan is het onmogelijk dat alleen voor je zelf te houden.
Proeven? Sens in Amsterdam www.sens-catering.com De Eyserhalte in Eys www.eyserhalte.nl Slagerij Lebouille in Valkenburg aan de Geul www.lebouille.nl Met4 in Huizen www.met4.nl De Bisschopsmolen, Maastricht www.bisschopsmolen.nl Kookaparte in Geleen www.kookaparte.nl En binnenkort bij diverse ministeries
Stap 4
Het echte cadeau is bestemd voor: Mokhtar in Kameroen; van 45 euro voor een varken kan zijn gezin eten en kan hij biggetjes doorverkopen op de markt. …of voor al die andere kwetsbare mensen in verre landen waar de afdeling Internationale Ontwikkeling & Samenwerking van het Leger des Heils ondersteuning biedt.
4
Ravioli-project
december 2009
WIN!
Lees ook de folder Op www.doorgeefbon.nl of vul de antwoordkaart middenin dit blad in.
Illustratie Shoot Media
Stap 3
D
rukte in de cen trale keuken van Rotterdam. Sinds juni maken vijf cliënten daar biologische ravioli voor de Limburgse topkok Michèl Kagenaar. Ze zijn op tijd, gedoucht en leven de hygiëneregels na. Toch voelt Peter van de Pol, hoofd voeding van de keu ken, zich dikwijls opvoeder. Niet representatief? “Dan stuur ik een cliënt terug.”
Stap 2
Stap 1
COLUMN Alleen de binnenkant
Win een Pasta Puropakket met gedroogde pasta. Laat weten wat u van deze Kans vindt. Mail naar:
[email protected]. De eerste 20 inzenders ontvangen van ons een proefpakket.
FOTO Erik van der Burgt
het doel van
Ron Thomlinson
magazine van het Leger des Heils
december 2009
5
‘Weet u niet wat u mankeert? Dan kunt u niet geholpen worden. Want zorg kost geld.’ Ze zouden het maar tegen uw bejaarde moeder zeggen… Het Leger draait het om: eerst helpen, dan kijken of het vergoed wordt. Dat begint vaak met praten door de brievenbus. TEKST Tycho Hoff Beeld Marcel van den Bergh
L
‘Hallo,
...doet u even open?’
enie Zwiers is 70, woont zelfstandig en ze vindt dat ze dat nog prima kan. Maar de ouder ling van de kerk die haar bezocht, maakt zich zorgen. Lenie komt het huis niet meer uit, de gordijnen blijven dicht en op het aanrecht staat de schimmel in koffiekopjes.Op verzoek van de ouderling gaat een medewerker van het Leger des Heils bij haar langs. Het eerste contact verloopt stroef. De deur blijft dicht. Drie dagen lang praten ze alleen via de brievenbus. Pas dan doet Lenie de deur open. Het is duidelijk hoe ver waarloosd ze is: Lenie ruikt niet bepaald fris, is verward en op de mat ligt een enorme stapel ongeopende post. Ook de brief van de bank ligt daartussen. Ze heeft de hypotheek niet betaald en als ze niet snel reageert, wordt haar huis straks geveild. Mensen als Lenie zouden bij u in de straat kunnen wonen. Ze wonen zelfstandig, maar eigenlijk functioneren ze zo niet meer. Toch komen ze niet bij reguliere hulpverlening terecht. Sommigen weigeren zich daar te melden – “ik heb toch geen probleem?!” Anderen kampen met zoveel problemen, dat ze onder allerlei noemers te plaatsen zijn, maar uiteindelijk nergens onder vallen. Bij de sociale dienst werden hun geldzorgen geweten aan een mogelijke psychische aandoening, maar de psychiater vond te weinig grond om daarvoor een verklaring af te geven. En zo komen ze nergens.
Nul op het rekest Het indiceren –bepalen wat er precies mis is- is een heel traject. Er zijn meerdere wegen waarlangs een persoon met een probleem ‘in kaart gebracht’ kan worden. Via het CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg), Justitie of bijvoorbeeld jeugdzorg als het om jongeren gaat. Aan de hand van de uitkomst wordt zorg op maat bepaald. Zonder indicatie geen hulp, redeneert de reguliere gezond heidszorg. Hulp bieden kost immers geld en als je niet kunt aantonen dat iemand het nodig heeft, krijg je nul op het rekest bij het zorgkantoor.
Het Leger des Heils draait het, vaak noodgedwongen, om: eerst hulp bieden, dan kijken of je het vergoed krijgt. Want veel mensen die geen zorg ontvangen, blijken zorgmijders: zij gaan niet uit zichzelf naar huisarts, maatschappelijk werk of psycholoog. Zelfs de buurman en de politie krijgen geen vat op hen. In de regio Zuidwest Nederland startte het Leger des Heils voor de doelgroep verwaarloosde al leenstaande ouderen daarom het project Grijs Genoeg(en). Om te proberen oudere zorgmijders zoals Lenie uit hun isolement te krijgen en over te halen hulp te accepteren. Het verschil tussen een geïndiceerde en een niet-geïndi ceerde cliënt is niet alleen voor de aanpak en de begelei ding van belang, maar ook voor de vergoeding. De AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten) vergoedt alleen de kosten voor de ‘zwaardere gevallen’: de mensen die echt geestesziek zijn. De zorg voor de ‘lichtere’ gevallen wordt
Lenie ruikt niet bepaald fris, is verward en op de mat ligt een enorme stapel ongeopende post betaald uit de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteu ning), het welzijnsbudget van de gemeente. Dit is echter vaak niet toereikend. Een deel van de kosten die het Leger des Heils maakt voor professionele hulp wordt dan ook helemaal niet vergoed. Alleen daarom al blijven donateurs hard nodig. De psychiater die Lenie onderzocht, was er niet van overtuigd dat Lenie een medisch-psychiatrisch probleem had. Hij wilde alleen een voorlopige indicatie geven. Uiteindelijk heeft het Leger zelf vijf maanden lang haar zorg betaald. Of de organisatie de kosten daarvan vergoed krijgt, is de vraag.
magazine van het Leger des Heils
december 2009
7
De broek die u te strak zit, de schoenen die uw man uiteindelijk nooit meer droeg. Jaarlijks haalt Leger des Heils ReShare 28 miljoen kilo kleren op. Maar bij wie hangt het nu in de kast? We volgden het maatpak van Jan Verwij nen tot in de Oekraïne.
Het pak van Jan is voor ROMAN Tekst Galiëne Gerritsen Beeld Marcel van den Bergh, Erik van der Burgt en Evgeny Kraws/AP/Reporters
M
evrouw Verwijnen: “Antra ciet stond Jan goed. Zachte, soepelvallende stoffen, een pak zonder al te veel poespas. Hij hield van mooi. Jan was een knappe ver schijning, een slanke man. Hij was eigenlijk best verlegen. Dat was zijn charme. Veel van zijn pakken liet hij maken. Bij een Haagse kleermaker die bevriend was met mijn vader. Dertig jaar hebben we samen over de wereld gereisd. Brazaville, Israël, Manilla. Overal woonden we zo’n vier jaar. We werden uitge zonden door de KLM. Jan was stationshoofd
De berg van 5 miljoen
van het vliegveld, maakte lange dagen. Vanwege zijn functie hadden we party’s waar zakenrelaties werden uitgenodigd. Zodoende moest hij er wel piekfijn uitzien. Ik ook. Het is niet altijd makkelijk te leven met een vooraanstaande man. Je moet een beetje plooibaar zijn. Op het laatst lakte ik m’n nagels niet meer iedere keer, dat gedoe was ik beu.”
Dit jaar liep de opbrengst van tweedehands kleding met maar liefst 7 procent terug. Vanwege de recessie leven mensen zuiniger en bewaren hun kleding. Dat zien we rechtstreeks terug in de opbrengsten. Om de inzameling van tweedehands kleding weer een impuls te geven, is het Leger des Heils de actie ‘het Leger kan de kleren krijgen’ gestart. RTL4 heeft in samenwerking met het Leger twee goede doelen-uitzendingen gemaakt die op 15 en 22 december worden uitgezonden. Presentator Winston Gestanovic roept kijkers op kleding te doneren. Zo hoopt het Leger 5 miljoen kledingstukken binnen te halen.
Jan werd ziek. Hij is thuis overleden. Ze waren beiden 81, op een paar dagen na 55 jaar getrouwd. Jarenlang hingen zijn kleren op de plek waar die altijd hingen. Ze kon niet opruimen, wilde het niet. Tot een maat schappelijk werker zei: ‘Doe het weg. Elke keer als je de kast opendoet, raak je in de put.’ Dat was ook zo. Haar Tibetaanse hulp heeft de zakken ingepakt, zij zat te huilen op bed. De schoonmaakster nam een pak mee naar huis, voor haar man. Dat vindt ze fijn, te weten dat het pak nog een goed leven heeft. Ze wil dat Jans kleding goed terecht komt. Vanochtend, toen ze de zakken bij de deur zette, moest ze weer huilen. Toch is ze blij dat de kleding weg is.
Ook u kunt geven! Kijk op www.nationale kledingactie.nl of bel: 0900-1331 (35ct/min)
DE REIS VAN JANS PAK AMSTELVEEN
2000 containers
1600 SCHOLEN
Ook via andere wegen komt daar kleding binnen: *2000 containers, verspreid over steden en dorpen *1600 scholen *alle 71 korpsen van het Leger des Heils *huisaanhuisinzameling
71 korpsen
Met een busje neemt Leger des Heils ReShare de pakken mee vanuit Amstelveen naar Oosterhout, één van de twee inzamel- en distributiecentra.
Huis AAN HUIS magazine van het Leger des Heils
OOSTERHOUT
december 2009
9
Reshare, een profiEL
L
eger des Heils ReShare is een erkend leer/werkbedrijf. Om betere kansen op de ar beidsmarkt te hebben, kun nen cliënten leren voor bijvoorbeeld loodsmedewerker of heftruckchauf feur. Wie wil, heeft zelfs de mogelijk heid door te gaan voor een groot rijbewijs. Naast twee praktijkdagen gaan cliënten gewoon naar school, om uiteindelijk een mbo-diploma bin nen te halen. Zo leidt kledinginzame ling tot kansen voor mensen.
zogenaamde big bags worden de pakketten uiteindelijk verscheept naar Azië en Afrika. Daar betekent de lading opnieuw werk voor ruim 200 mensen en brood voor minimaal 750 gezinnen.
Zij kunnen weer slapen Het project Werk voor iedereen strekt zich ook uit naar het buitenland. Zo opende het Leger des Heils vorig jaar een loods in de Oekraïne, waar ReShare opgehaalde kleding uit Nederland ter plekke verkoopt.
17 UUR
Kledinginzameling levert niet alleen kleding op voor mensen die het niet hebben, het creëert ook werkgele genheid. Om cliënten te stimuleren terug te keren naar de arbeidsmarkt, heeft het Leger des Heils onlangs het project ‘Werk voor iedereen’ opgestart. Het Leger des Heils opende in Utrecht een magazijn waar jonge ex-gedetineerden kleding sorteren. Die confectie komt terecht in nieuwe outletstores die het Leger des Heils heeft geopend. Daarnaast sorteren de jongeren op bestellingen van klanten. Vrouwen- en mannenkleding bijvoor beeld, volwassen- en kindergoed. In
Het pak van Jan komt in een grote gele big bag en landt op de ‘muur van Oekraïne’, klaar voor transport. Drie keer per week vertrekt vanuit Oosterhout een Oekraiense vrachtwagen naar het Oosten. 144 zakken per keer, 140 kilogram per zak.
16 X 400 kg. pallets per uur
magazine van het Leger des Heils
december 2009
1500 km. 1,1 mln. 10 % van de kleding komt bij Nederlandse sorteerbedrijven, 90 % gaat meteen naar het buitenland. In 2008 bracht de kleding netto 1,1 miljoen euro op. Ongeveer 950.000 euro ging naar niet-gesubsidieerde projecten. Een kleine 150.000 euro kwam terecht bij specifieke initiatieven, zoals ‘Werk voor iedereen’. Door hergebruik van 28 miljoen kilo kleding kwam vorig jaar 81.600 ton minder CO2 in de lucht.
140 kg.
Via de lopende band rollen de zakken binnen om overgepakt te worden. Per uur 16 pallets, goed voor vierhonderd kilogram kleding per stuk. Het pak van Jan ligt ook daartussen.
10
OOSTERHOUT
Een opstapje naar werk
Meestal aan handelaren, die de big bags achterin de auto gooien en rechtstreeks naar de markt rijden. Of aan de bevolking ter plaatse. Met een deel van de opbrengst opende het Le ger een Sociaal Pension voor dak- en thuislozen in Kharkov, een plaats aan de Russische grens. Armoedebestrij ding is het hoofddoel. Voornamelijk ouderen, kinderen en HIV-besmette personen kunnen er terecht voor maaltijden. Maandelijks krijgen zo’n 250 mensen hulp.
1,1 mln.
Een deel van de kleding gaat naar de korpsen van het Leger des Heils, waar het verkocht wordt in de tweedehands kledingwinkels. Een ander deel is bestemd voor noodhulp. De rest, de overgrote partij, wordt per kilo opgekocht door Nederlandse en buitenlandse sorteerbedrijven. Handelaren op buitenlandse markten, of instellingen met connecties in kinderhuizen bijvoorbeeld.
Sortering
90% naar BUITENLAND
10% BLIJFT HIER
Zeventien uur later, krap 1500 kilometer verder, komt het pak van Jan aan bij de loods van het Leger des Heils in Lviv, een Oekraiense textielstad, 80 kilometer van de grens met Polen. Lokale kooplui en andere ondernemers nemen de kleding af om te verkopen op de plaatselijke markt. Dat is: een verzameling kleedjes in het centrum van de stad.
LVIV,OEKRAÏNE
Voor de zakenlunch Roman Petrus koopt het pak van Jan voor 25 euro. Morgen trekt hij het aan, voor een zakelijke lunch buiten de stad. Roman is getrouwd, heeft drie kinderen en doceert natuurkunde aan een universiteit. magazine van het Leger des Heils
december 2009
11
passie van Hilde
in het land
Wat beweegt mensen, wat zijn hun d rijveren. Vijf vragen aan Hilde.
‘Ik help ze
TEKST Mieke van Poll
12
magazine van het Leger des Heils
december 2009
Beeld Shoot media
19.30 uur Hoe komt het dat u zo geniet van uw vrijwilligerswerk? “Al heb je het niet zo breed, kleding is belangrijk. Mooie kleren voor weinig geld, dat doet veel met het zelfvertrouwen van mensen. Dat lees ik aan ze af als ze hier komen. De winkel is een plek van samenkomen. Veel mensen voelen zich zó eenzaam. Hier kunnen ze met elkaar praten over hun leven, het geloof en de politiek. Op dinsdag is er een gezamenlijke lunch en dan kun je bij ons ook voor weinig geld een driegangen diner krijgen. Dan is het altijd ontzettend druk.”
aan een pak en met de belastingpapieren’ Heel wat kopjes koffie, heel wat adviezen en heel wat praatjes met de buurvrouw. Het Servicecentrum in Emmen waar Hilde Brink-Van der Woude als vrijwilliger coördinator is, is meer dan een tweedehands kledingwinkel. En zij is meer dan alleen de ‘kassamevrouw’.
ONZE KERSTNACHTDIENSTEN
Het is dus niet een kwestie van passen, afrekenen en wegwezen?
“Nee, mensen nemen echt de tijd. Een vlugge boodschap doen is er niet bij. Dat is ook het mooie van het Servicecentrum, vind ik. We helpen klanten aan een net pak voor een sollicitatie, maar ook met bijvoorbeeld het invullen van een belastingformulier.”
Dus u kunt hier uw ei wel kwijt, met uw maatschappelijk verleden? “Elke dinsdagmiddag kom ik naar de winkel om een luisterend oor te bieden. Ik help mensen met zowel emotionele als praktische zaken. En met succes. Zo heb
ik een keer een deurwaarder weg kunnen houden bij een mevrouw die, buiten haar schuld om, een betalingsachterstand bij de woningbouwvereniging had. Mensen een helpende hand bieden of gewoonweg naar hen luisteren, dat is wat ik mijn hele leven al doe en wil blijven doen.”
Wordt er überhaupt wel kleding verkocht? “Zeker! De ochtenden zijn het drukst. We hangen de pas binnengekomen kleding in de winkel. Mensen weten dat en komen speciaal om naar de nieuwe oogst te kijken. De verkoop is de laatste paar maanden ontzettend gestegen. Dat kan komen door de recessie, maar ook door de service die we bieden. Mensen zeggen vaak dat ze zo vriendelijk geholpen worden, dat is natuurlijk heel belangrijk. En we hebben mooie spullen, bijna allemaal onder de tien euro.”
1. Almere, Pianoweg 117 2. Alphen aan den Rijn, Zonneweg 3 3. Zoetermeer, Dumeelaan 594
20.00 uur 4. Bussum Basisschool De Hoeksteen, H Kamerlingh Onnesweg 74 (ingang Bremstraat 1) 5. Den Haag Rijswijk, Haverschmidtstraat 57 6. Sneek, Worp Tjaardastraat 7. Steenwijk, De Schutse Onnastraat 44
op 24 december
1 4. Den Haag CZ, Prinsengracht 57 15. Enkhuizen/Bovenkarspel, Murillostraat 22 Bovenkarspel 16. Harderwijk, Kennedylaan 56 17. Kampen Boven, Nieuwstraat 33-35 18. Terneuzen, Dijkstraat 90 19. Utrecht, St. Jacobikerk, St. Jacobistraat 171 20. Vlaardingen, Magnoliastraat 41 21. Zwolle, Geert Grootestraat 11
21.00 uur 8. Amsterdam West, Burg.Vening Meineszlaan 9. Nieuw Buinen/Stadskanaal, Wilhelminalaan 1, Stadskanaal 10. Veenendaal, Fluitersstraat 26 11. Zierikzee, Poststraat 37
22.00 uur: 12. Amsterdam Oost, Derde Oosterparkstraat 271 13. Arnhem, Leidenweg 11-13
En komt er genoeg binnen? “Mensen zijn erg vrijgevig als je ze nergens toe dwingt, denk ik. We krijgen mooie kleding binnen van merken als Gerry Weber en Lacoste. We hebben zelfs splinternieuwe bruidsjurken gekregen van een bruidswinkel. Mooi is dat, die toewijding van mensen.”
Kledingwinkel bij u in de buurt? Kijk op www.legerdesheils.nl/adressen
Anders: 19.00 uur 60. Zeist, Weeshuislaan 30-32
20.30 uur 22.30 uur 2 2. Alkmaar, Burgpoelwaard 2-4 23. Almelo, Troelstralaan 1 24. Almere, Pianoweg 117 25. Amersfoort, Anna Paulownalaan 17 26. Apeldoorn, Beekstraat 14-16 27. Assen, Rolderstraat 104 28. Baarn, Accacialaan 6 29. Beverwijk, Geysendorfferlaan 4 30. Breda, H. Berlagestraat 102 31. Delft, Vlamingstraat 44 32. Den Helder, Vismarkt 24 33. Deventer, Rijkmanstraat 26 34. Doesburg, Zandbergstraat 15 35. Dordrecht, Kasperspad 28
36. Ede, Hotel en Congrescentrum Belmont, Goorsteeg 66 37. Eindhoven, Pisanostraat 47 38. Elburg, Beekstraat 7 39. Emmen, Zuiderkerk, Van Schaikweg 42-44 40. Enschede, Zenderenbrink 2 41. Goes, Ravelijn de Groene Jager 72 42. Gorinchem, Nicolaan Pieckstraat 43-45 43. Gouda, Turfmarkt 111 44. Groningen, Dirk Huizingastraat 15-17 45. Haarlem, Schagchelstraat 26 46. Harlingen, William Boothstraat 27-29 47. Hengelo, Agonstraat 10
4 8. Hilversum, Bussumerstraat 27 a/b 49. Lelystad, Snijdershof 1 50. Meppel, Havenstraat 13 51. Nijverdal, Grotestraat 47 52. Rotterdam, Oost Kooikerweg 12-14 53. Rotterdam Zuid, Hillevliet 139 54. Spijkenisse, Anth. van der Nootstraat 8 55. Treebeek, Horizonstraat 77 te Brunssum (Treebeek) 56. Middelburg, Het Zwin 1 57. Zaandam, Tuiniersstraat 30 58. Zeist, Weeshuislaan 30-32 59. Zutphen, Wilhelminalaan 3
61. Rotterdam Centrum, Gerdesiaweg 486-488
21.30 uur 6 2. Maassluis, Noordvliet 61-63 63. Nieuwegein, Theater ‘De Kom’, Passage 100 Cityplaza
22.15 uur
64. Leeuwarden, Stadsschouwburg de Harmonie, Ruiterskwartier 4 65. Leiden, (Kerstzang) Groenesteeg 66
23.00 uur 6 6. Hoogeveen, Reviusweg 5 67. Leiden, (Kerstnachtdienst) Groenesteeg 66
Nu drinken zij schoon water Minder diarree, wormen en infecties. Minder overgeven en kramp. Eén waterput maakt het verschil voor driehonderd Angolezen. Daarom financiert het Leger des Heils elf nieuwe bronnen. Jan Janssen, projectofficier Internationale Ontwikkeling en Samenwerking (IOS), ging kijken in Luau, op de grens van Angola en Zambia.
14
magazine van het Leger des Heils
december 2009
E
en burgeroorlog in Angola, meer dan 90.000 vluchte lingen. Twintig jaar geleden rende Augustinho (35) samen met andere gezinnen zijn dorp uit, de grens over naar Zambia. Hij liep twee maanden ruim 300 kilometer, vooral ’s nachts (uit angst voor luchtaanvallen en soldaten). Zeven jaar geleden keerde hij terug, met zijn vrouw en twee kin deren. Zijn lemen hut was vergaan, zijn land ingepikt door een ander. Maar de regering van Angola gaf hem nieuwe grond in de provincie Moxico, waar 55.000 vluchtelingen neerstreken. Drinkwater is er schaars in Luau, een plaats aan de grens met Zambia. In het verleden betaalde het Leger des Heils samen met Oxfam (GB) 13 waterput ten. Nu, anderhalf jaar later, loopt Jan Janssen die putten langs om te zien of de bevolking er voldoende aan doet om het materiaal goed te onderhou den. Omdat Luau afgelegen ligt, 1350 kilometer verwijderd van de hoofdstad, hebben andere hulpverleningsorgani saties zich teruggetrokken. Alleen het Leger helpt. Van de 13 putten functioneren er nog 11. Ook de 6-koppige voorlichtings groepen ‘leven’ nog. Twee mensen in de groep onderhouden de put, twee zijn er voor het innen van de contributie onder de dorpelingen en twee voor het geven van voorlichting over hygiëne en aller lei watergerelateerde ziektes. Meer dan de helft van de dorpsbewoners heeft geen eigen wc en doen hun behoeften in het bos of naast een waterplaats - het begin van veel ellende. In de dorpen waar nieuwe putten gesla gen zouden moeten worden, krijgt een voorlichtingsgroep eerst een training. Een belangrijke voorwaarde om een project als dit te doen slagen. Vrouwen zijn blij met de put. Ze zijn minder tijd kwijt met water halen in de rivier de Cassai. En daardoor hebben ze meer tijd voor hun kinderen. Kinderen zijn minder vaak ziek en helpen mee in huis.
JAN AUGUSTINHO
• Eén put voorziet 300 mensen van water. • Het water zit 8 tot 12 meter diep • Angola verwacht de komende jaren nog zo’n 26.000 terugkeervluchtelingen. • Binnen een jaar wil het Leger 11 dorpen helpen met 6 putten en 2 bronnen; 3 bestaande putten worden gerestaureerd. • Daarnaast bouwt het Leger 500 toiletten. • Het hele project kost 214.970 euro. Leger des Heils Angola betaalt zelf 60.646 euro. Een donor financiert 79.000 euro. De rest, 75.342 euro, betaalt het IOS vanuit donateursgelden
magazine van het Leger des Heils
15
december 2009
achter de mok Hoe komt iemand in de crisis opvang terecht? Door opeenstapeling van fouten of door enkele onfortuinlijke gebeurtenissen? In iedere Kans het verhaal van iemand die een beroep deed op het Leger des Heils. Dit keer Inez (17), tienermoeder. Tekst Mieke van Poll beeld Ruben Timman
“I
k had meteen door dat er iets mis was. Maar de zwangerschapstest die de dokter afnam, was negatief, net als de vele andere die volgden. Toen na drie weken mijn menstruatie nog steeds uitbleef, deed ik nog een test. Binnen enkele seconden verscheen een dikke, vette plus. Ik was 16 en zwanger. Ik ben vaak weggelopen voor alles en iedereen. Hier, bij Alleen Samen, een opvanghuis voor tienermoeders, lijk ik eindelijk wat rust gevonden te hebben. Ik woon hier tussen elf andere meisjes, allemaal tienermoeder. Ik heb een eigen appartementje met keuken, douche en kinderkamer. Maar ik krijg ook de begeleiding en rust om mijn leven met mijn dochtertje op te bouwen. Zonder hulp zou ik niet weten hoe ik het allemaal moet doen. Ik leer om voor mijn kindje te zorgen, maar ook voor mezelf. Langzaamaan groei ik naar een zelfstandig leven. Mijn moeder kon niet voor mij en mijn vier broertjes en zusjes zorgen. Vanaf mijn veertiende ben ik van opvanghuis naar opvanghuis gegaan. Ik gehoorzaamde de regels niet en werd daardoor elke keer weer doorverwezen naar een ander tehuis. Ik heb zelfs in een crisiscentrum gezeten.
16
magazine van het Leger des Heils
december 2009
‘Ik wil proberen een meisje van 17 te zijn’
“In die tijd ontmoette ik mijn vriend. In het crisiscentrum mocht ik elk weekend bij hem blijven slapen. Tot ik werd overgeplaatst en in een fasehuis terecht kwam. Dat is een huis bedoeld voor jongeren die willen leren zelfstandig te wonen, maar daarbij nog begeleiding nodig hebben. Ik mocht mijn vriend nog maar een keer in de week zien en vijf minuten per dag met hem bellen. Vaak liep ik weg en op een gegeven moment mocht ik niet meer in het fasehuis blijven. Geen enkel ander tehuis wilde me hebben. Er zat niets anders op dan bij mijn vriend en zijn moeder in te trekken. En toen zag ik dus die dikke vette plus. Ik ging naar mijn tante, de enige bij wie ik terecht kon. Ze stelde één voorwaarde: ik moest mezelf kunnen onderhouden. Ik werkte totdat ik acht maanden zwanger was. Eerst bij de McDonald’s en later bij een soepwinkel.” “Eerst wist ik niet of ik het kindje wilde houden. Pas toen de echoscopist een echo maakte en bleef zeggen hoe gezond het kindje wel niet was, kon ik het voor mijn gevoel niet meer weghalen. Mijn moeder zei: ‘Als je één voordeel kunt noemen om het kind te houden, ben ik blij voor je en steun ik je.’ Verder dan ‘een baby is leuk’ kwam ik niet. Nog steeds niet. Ik ben en blijf veel te jong voor een kind. Na de bevalling stond ik al na twee dagen de was te doen. Vijf weken later ging ik weer werken bij McDonald’s. Ik wil zo snel mogelijk mijn leven oppakken, verantwoordelijkheid nemen en het beste ervan maken. Als ik voor mezelf en m’n dochtertje kan zorgen, dan kan ik verder. Straks wil ik weer naar school, mijn vrienden zien. Ik wil proberen een meisje van 17 te zijn. Ik wil mijn dochtertje nooit kwijt, maar als ik het zou kunnen terugdraaien, zou ik dat zeker doen. In augustus is ze geboren, Marise. Met een vacuümpomp gehaald. Anderen zeggen dat het een zware bevalling was, ik had zoveel morfine gekregen dat ik het op het moment zelf wel vond meevallen. Toen mijn kindje op mijn buik lag, kon ik alleen maar roepen dat ik zo blij met haar was. Ik hield meteen van haar. Maar nooit is het gevoel weggegaan dat ik de verkeerde keuze heb gemaakt.” Inez en Marise heten in het echt anders
Ook op verhaal komen achter deze mok? U kunt ‘m bestellen. Kijk daarvoor op de antwoordkaarten midden in dit blad.
magazine van het Leger des Heils
december 2009
17
Wie bent u, als betrokken gever van het Leger des Heils? In deze rubriek geven we het woord aan de donateur. Hij vertelt en o ja, hij heeft ook nog een vraag…
Kernwoorden van Wiggert:
Tekst Marc Evers fotografie Ruben Timman
nuchter
‘Wat drijft iemand zo’n man te helpen?’
H
ij heeft het geloof al jaren geleden de rug toe gekeerd. Een schijnvertoning vindt hij het dikwijls. In de kerk mooie dingen prediken, maar er in het dagelijks leven niet naar handelen. Daarnaast is hij nuchter. Met exacte wetenschappen en techniek kan hij veel verklaren. Dus waar heb je het geloof dan nog voor nodig? Maak kennis met Wiggert de Jong, naar eigen zeggen een rationele atheïst. “Thuis – ik kom uit een christelijk nest – werd gestimuleerd
Dit is Wiggert de Jong
Hij is 47 jaar en donateur van het Leger des Heils sinds tien jaar
18
magazine van het Leger des Heils
december 2009
Kernwoorden van Harry:
atheïst
om een deel van je inkomen weg te geven aan mensen die het minder goed hebben. Ik geloof niet meer, ik ben wel blijven delen.” Uit humanistisch oogpunt. “In mij zit de drive om voor mensen te zorgen. Sommigen hebben het niet goed getroffen in deze wereld.” “Vanuit de buurtvereniging in Egmond heb ik een tijdje vrijwilligerswerk gedaan. Ik bezocht eenzame ouderen die technische klusjes zelf niet konden opknappen. Eenmaal binnen maak je dan een praatje. Het geeft voldoening als je ziet dat die bejaarden het fijn vinden als je er bent.” Inmiddels is De Jong gestopt met het vrijwilligerswerk. Werk, sport en familie vullen zijn agenda al helemaal. “Ja, misschien koop ik mijn schuldgevoel daarover wel af met een bijdrage aan het Leger. Want ik weet dat het geld daar goed terechtkomt.” Wandelend door de straten in Amsterdam op weg naar zijn werk als senior proces engineer bij de Elektriciteitscentrale Amsterdam, ziet hij geregeld mensen van het Leger des Heils in actie. “Om mensen aan de onderkant van de maatschappij te helpen. Zij die de complexiteit van de huidige maatschappij niet aankunnen en telkens weer vervallen in oude patronen. Mooi werk.” Regelmatig stelt de Egmonder zich dan ook de vraag, die hij bij deze aan het Leger wil stellen: “Waar halen de medewerkers toch steeds de energie vandaan om recidivisten iedere keer weer te helpen? Wat drijft hen, afgezien van het geloof? Voor het rendement hoef je het toch niet te doen?”
Techniek
geloof
H
arry Doef herhaalt het maar weer eens. “We zijn een professionele organisatie met meer dan vijfduizend betaalde krachten. We werken met een CAO en binnen wettelijke kaders en richtlijnen.” Oftewel: we worden gewoon betaald. Daar begint het al volgens de sectormanager Maatschappelijke Opvang in Amsterdam. Veel buitenstaanders zien volgens hem alleen het kerkgenootschap, terwijl het Leger meer (met elkaar samenhangende) onderdelen heeft, zoals de sector Welzijn & Gezondheidszorg. Anderzijds: “We werken voor een christelijke organisatie, het geloof geeft meerwaarde. Dat kun je niet los zien van het werk. Ieder mens heeft evenveel waarde voor de Schepper. Ons voortdurend geduld komt voort uit liefde voor de mens en de overtuiging dat de ander er mag zijn.” Hij vervolgt: “Ik wil staan voor een norm. Rechtvaardigheid, empathie, volharding, die waarden krijgen een andere dimensie vanuit het geloof.” Vanuit die gedachte krijgt iedereen een kans. Zo nodig nog een. En nog een, en nog een. “Als iemand zich misdraagt, zeggen we soms: het is even goed zo. Tijdelijk. Uiteindelijk krijgt elke cliënt weer een nieuwe kans.” Staat de rendementsvraag nog open. Sterker, of er überhaupt
empathie
geduld
rendement is? Het ligt eraan hoe hoog je de lat legt, vertelt de sectormanager. “Hoe hoger, hoe vaker je teleurgesteld raakt; dat is een voedingsbodem voor cynisme. Hulpbehoevenden hebben vaak meervoudige problemen. We kunnen meestal niet op alle gebieden tegelijk helpen, dus proberen we op deelgebieden resultaten te bereiken zonder het geheel uit het oog te verliezen.” Een voorbeeld. De willekeurige passant ziet een dakloze op straat liggen. Dat medewerkers hem drie keer per week soep brengen, lijkt geen effect te hebben. “Het begint vaak bij kleine stapjes. De cliënt krijgt het gevoel dat hij de moeite waard is dat wij naar hem toe komen. Dat hij dat voelt, is al een succesje, hoe klein ook. Veel succesjes vormen bij elkaar een grote stap.”
‘Succesjes zijn er, hoe klein ook’ Dit is Harry Doef
Hij is 38 jaar, werkt als sectormanager Maatschappelijke Opvang in Amsterdam
magazine van het Leger des Heils
december 2009
19
‘Omring je met lachebekjes’ Volgens Adjiedj Bakas (45), trendwatcher van het jaar 2009, moet het Leger des Heils zich de komende jaren vooral bekommeren om eenzame ouderen. “Verveling wordt een groot probleem.” Tekst Ellen Weber beeld Maarten Corbijn
20
magazine van het Leger des Heils
december 2009
Idealen
“O
f ik een lijntje met boven heb, weet ik niet. Mijn moeder is helderziende, ik niet. Ik schrijf toekomstscenario’s op basis van wetenschappelijke feiten. Doordat ik uitvinders en technologen spreek die bezig zijn met innovatie, weet ik wat eraan komt. Die feiten verbind ik met elkaar. Verder volg ik vooral mijn intuïtie. Het voorspellen van trends is belangrijk, het geeft mensen hoop. Ik roep mensen op tot ambitie. Neem de crisis, dit is de vijfde in tweehonderd jaar. Het Chinese woord voor crisis bestaat uit twee tekens:
edreiging en kans. De recessie in de b jaren tachtig bestond niet alleen uit ellende, toen werden ook de pc, mobiele telefoon en internet geboren. Ook deze crisis is de barenswee van een nieuwe tijd. Genetica, bio- en nanotechnologie, greentech en robotica gaan voor vernieuwing zorgen.”
Intiem “Ook al vertel ik iets met een lach, ik ben serieus. Als je dingen met een grap brengt, trap je iemand minder snel op de tenen. Netwerker, generalist, rasoptimist, er worden mij grote woorden toegeschreven. Ze kloppen wel. Ik probeer elke dag te leven alsof het de laatste is. Omring je
met lachebekjes, vermijd droefsnoetjes en zuurbekjes. Als er iets is wat ik heb geleerd van de dood van mijn vorige man, is het dat geluk tot op grote hoogte maakbaar is. Ook de twee jaar waarin hij ziek was, waren mooi. Kanker zat in zijn familie. Op zijn twintigste zei hij al: ‘Als ik de vijftig haal, ben ik blij.’ Hij werd 45. Toen mijn man ziek thuis was, boden veel vrienden aan hem gezelschap te houden. Dat ga je de komende jaren ook zien: mensen willen best solidair zijn, maar alleen in eigen kring. Het aantal mantelzorgers zal toenemen. Dat sluit aan bij de behoefte aan zingeving. Bovendien is het goedkoop. Bij goede doelenorganisaties zie je dezelfde ontwikkeling. Vermogende particulieren willen best solidair zijn, maar richten liever hun eigen club op dan
dat ze geld doneren aan een organisatie. Dan hebben ze meer controle over de besteding van hun geld. Of mensen dan nog klakkeloos geld doneren aan het Leger des Heils, is de vraag. Misschien wel als je een donatie kunt oormerken voor een speciale groep, alleenstaande ouderen bijvoorbeeld.”
Inspirerend “Ik ben niet gelovig, ik ben een agnost die af en toe bidt. En ik heb wel wat met reïncarnatie. Steeds meer mensen hebben dat, merk ik. Blijkbaar troost dat. Toch zullen kerkdiensten blijven bestaan; we willen elkaar blijven ontmoeten. In Lon-
don gaan mensen doordeweeks tijdens de lunchpauze naar een kerkdienst, in plaats van op zondag. Handig, toch?” “Eén op de vier mensen is eenzaam, bij ouderen ligt dat percentage nog hoger. Het Leger des Heils moet zich de komende jaren dan ook vooral bekommeren om bejaarden. Verveling wordt een groot probleem. Vrouwen van negentig die geen zin meer hebben om verder te leven. In tegenstelling tot ouderen gaat het met de jongeren erg goed. XTC en GHB blijven nog wel even populair, maar de rest van harddrugs is niet cool meer. Bij jongeren groeit het verantwoordelijkheidsbesef, ze moeten de pensioenen opbrengen. De verslavingszorg krijgt het minder druk.”
magazine van het Leger des Heils
december 2009
21
Nooit naar de kerk, behalve die ene dag: met Kerst. Waarom gaan mensen juist dan? Dat vroegen we aan Karin en Petra, kerstkerkgangers. TEKST Sarah Leers Beeld Jeroen van Kooten
Karin van de Weerd, Almere
“God speelt geen bijrol in mijn leven, Hij is de regisseur. Dat is mijn motto. Ik laat me leiden, maar aan de regels die een religie je oplegt, heb ik een broertje dood. Ik ga alleen met Kerst naar het Leger des Heils. Ik geniet van het sfeertje, de oude liederen en de muziek. Ik zit niet te wachten op een modern uitgevoerd kersttoneelstuk.”
Kans is een uitgave van Stichting Leger des Heils Fondsenwerving, bestemd voor donateurs en andere betrokken gevers. Onze activiteiten worden voor circa 90 procent bekostigd via overheidsregelingen. De gelden kunnen alleen worden besteed aan doelen die de overheid aanwijst. Verder betaalt een aantal cliënten een eigen bijdrage. Er zijn echter nog steeds mensen die buiten de boot vallen. Het Leger des Heils blijft daarom zoeken naar nieuwe vormen van hulpverlening, in aanvulling op het Nederlandse zorgstelsel. Omdat deze projecten (nog) niet binnen de subsidieregels vallen, zijn wij afhankelijk van donaties, giften en nalatenschappen. Dit magazine geeft donateurs en relaties die de organisatie steunen een gevarieerd, maatschappelijk relevant, hedendaags en zinvol beeld van het Leger des Heils. Het blad wil een relevante kennisbron zijn over maatschappelijke issues waarmee het Leger zich bezig houdt. Het laat ook zien dat het Leger zijn beloften inlost: er onvoorwaardelijk zijn voor mensen zonder vangnet, geïnspireerd door het christelijk geloof.
Territoriaal Commandant Commissioner Roy Frans
Hoofdredactie Will van Heugten
Coördinatie /eindredactie Irene Belkum
Redactie
Petra Posthuma, Emmen
“De nachtmis van het Leger geeft mij ‘dat speciale gevoel’. De saamhorigheid en de muziek maken de dienst gezelliger dan een gewone mis. Mijn zoons van 13 en 15 gaan elk jaar mee. Op die manier hoop ik ze bij het geloof te betrekken. Door het jaar heen gaan we niet naar de kerk. Dat deden mijn man en ik vroeger wel, maar onze dominee wilde niet dat wij naar andere kerken gingen. Nu belijd ik het geloof meer op mijn eigen manier. Ik bid vaak. Daarnaast doe ik veel voor mijn medemens.”
22
magazine van het Leger des Heils
december 2009
Celine van den Berg Harm van Teilingen Trix Kruisinga Jurjen Sietsema
Concept /eindredactie Maters & Hermsen Journalistiek, Fred Hermsen, Galiëne Gerritsen
Teksten /vormgeving Maters & Hermsen Journalistiek Maters & Hermsen Beeld & Vorm
Lithografie /druk Senefelder Misset Doetinchem
Reageren? Leger des Heils, t.a.v. redactie Kans postbus 3006, 1300 EH, Almere.
[email protected] www.legerdesheils.nl
Geef ook! Wilt u ons helpen? Stort uw gift op bankrekening 70.70.70.171 of word donateur. Kijk daarvoor op www.legerdesheils. nl onder het kopje ik wil helpen. Of bel: 036 53 98 134
kort leger nieuws
Uw eten voor de dakloze Jaarlijks gooien Nederlanders 3,5 miljard euro aan goed eten in de vuilnisbak. Samen met Wageningen Universiteit ontwikkelt het Leger des Heils een distributiesysteem om overtollig, kwalitatief goed voedsel uit winkels te gebruiken voor de maaltijden. Nu al biedt het bedrijfsleven geregeld voedsel aan. Maar vaak is dat niet meer te gebruiken vanwege strenge kwaliteitseisen. De houdbaarheidsdatum is (bijna) verstreken, of de aangeboden ingrediënten kunnen niet op korte termijn in de maaltijden worden verwerkt. Met het distributiesysteem moet dat beter op te vangen zijn. Minister Verburg (Landbouw Natuur en Visserij) wil dat Nederland in 2015, 20 procent minder voedsel verspilt. Met deze plannen brengen we die doelstelling dichterbij.
Tip voor u:
Vraag een schenkingsakte aan met de antwoordkaart uit dit blad. Een schenkingsakte is een notarieel document, waarin u laat opnemen dat u de komende vijf jaar een vast bedrag schenkt aan het Leger des Heils. Makkelijk én voordelig. Een gift vastleggen via een schenkingsakte levert u namelijk, afhankelijk van het belastingtarief waaronder u valt, tot 52 procent belastingvoordeel op! Van de 100 euro die u geeft, krijgt u dus 52 euro retour. De schenkingsakte heeft ook financiële voordelen voor het Leger. Zo houden we meer geld over voor goede doelen.
Meer informatie? Vul de antwoordkaart in.
FOTO Hollandse Hoogte
Kerstkerkgangers
COLOFON
Dat is handig! Bent u donateur én bankiert u via internet? Dan is de Digitale Nota iets voor u. In plaats van een folder met acceptgirokaart kunt u voortaan via internet een factuur ontvangen, waarbij u alleen nog maar het bedrag hoeft in te vullen en klaar is uw gift! Wilt u ook uw gift aan het Leger des Heils automatiseren? Aanmelden werkt heel eenvoudig. U gaat naar de site van uw bank, en meldt u aan voor de Digitale Nota. U ziet een lijst met bedrijven die hun rekeningen digitaal aanbieden. Ook het Leger des Heils staat daarbij. U klikt Leger des Heils aan. Wij accepteren vervolgens uw aanmelding. Dit bericht ontvangt u via de internetomgeving van uw bank. Als er een acceptgiro voor u klaarstaat, krijgt u van ons bericht. Ook andere betalingen kunt u eenvoudig digitaal regelen. Handig, kostenbesparend en goed voor het milieu. Kijk op www.viamijnbank.nl voor meer informatie.
BEGIN ELKE DAG GOED Een moment om stil te staan, de dag rustig, geïnspireerd beginnen. Dat kan met het nieuwe dagboekje ‘Dag in, Dag uit’ dat het Leger des Heils ook dit jaar weer uitgeeft. Mensen uit verschillende kerken en gemeenten hebben hun bijdrage hieraan geleverd. 365 dagen met een overdenking, gebaseerd op een bijbeltekst uit de Nieuwe Bijbelvertaling. ‘Dag in, Dag uit’ kan goed gebruikt worden voor persoonlijke bijbelstudie, aan tafel, bij openingen of sluitingen van vergaderingen, een huisbezoek, dagopeningen op school, ziekenhuispastoraat of in andere pastorale situaties. Bestellen? Kijk op www.legerdesheils.nl, bij webshop. ‘Dag in, Dag uit’ kost € 5,25 exclusief verzendkosten.
36.244 mensen hielpen we dit jaar in de professionele hulpverlening van het Leger des Heils in Nederland. Gemiddeld 15.339 mensen deden wekelijks een beroep op vrijwilligers van ons kerkgenootschap.
magazine van het Leger des Heils
december 2009
23
De er ommeke van
In elke Kans vertellen de mensen van de voorkant hier de achtergrond van hun verhaal.
Ooit zat Paulus goed in de slappe was Hij woont in het Amsterdamse sociaal pension Zuiderburgh. Zijn kamertje is klein, maar Paulus Heijn (60) heeft niet veel te klagen. Voor Kerst is hij in het nieuw gestoken. Even uit de sleur, even laten zien dat het sombere - wat het lijkt - niet altijd de werkelijkheid is. Zo kijkt het Leger des Heils naar mensen. “Ik ben met speed gestopt.” Paulus draait zijn shagje en vertelt over de dag dat hij zijn injectienaald op een dartbord schoot en daarna nooit meer gebruikt heeft. Hij was het zat. Zelfs de coke gooide hij van de een op de andere dag van zich af. “Alleen dat roken hè?” Paulus heeft een kleurrijk leven gehad, zo vindt hij zelf. Geld is er volgens hem om opgemaakt te worden en dat heeft hij dan ook met volle overgave gedaan. Aan “z’n natje en z’n droogje”. Net als zijn vader, een miljonair, zat Paulus ooit goed in de slappe was. Hij verkocht auto’s en stukken land in Zuid-Afrika, waar hij van zijn zevende tot zijn dertigste heeft gewoond. “Prachtig land. Mijn broer en zus wonen er nog.” Terug in Nederland werkt Paulus bij diverse sociale werkplaatsen. Hij leeft op grote voet, maakt al het geld op wat hij heeft verdiend in Zuid-Afrika. Hij verhuist veel, elke keer naar tijdelijke woningen totdat hij op een schip gaat wonen op ’t IJ. De bedoeling is voor langere tijd. Maar het schip zinkt. “Toen was ik dakloos. Uit wanhoop bouwde ik nog een hutje in de struiken, maar kort daarna realiseerde ik me: ik kan het niet alleen.” Als er ooit nog een groot bedrag op zijn staatslot valt, pakt Paulus meteen zijn koffers. Hij heeft grote reisplannen. Zijn drie kinderen wonen in Vlissingen, Plymouth en Kaapstad. “Brieven schrijven is toch niet hetzelfde.”
Tekst Mieke van Poll beeld Lotte Rijkes kleding Alternatief Kostuum Amsterdam
