Parijs-Brest-Parijs 2015 zondag 16 augustus. Een snel geschreven verslag over mijn gevoel tijdens de rit PBP 2015. Gisterenmorgen om 8.00h vertrokken richting "Saint Quentin en Yvelines" bij Parijs. Ik wacht Vic op bij de parking afrit 26 Lummen. Vic zijn eerste PBP, voor mij is het al de tweede keer. Onderweg veel regen, maar toch is het droog bij aankomst. We hebben een hotel geboekt in "Trappes". Om 16.00h worden we verwacht bij de fietscontrole en ontvangen onze startnummers, fluovestje en elektronische enkelband. Rond 18.00h samenkomst met de Belgische Randonneurs voor een groepsfoto. Ik ga samen met Vic nog iets eten, om daarna rond 21.30h al te gaan slapen. Ontbijt om 10.30h en dan nog even langs de Vélodrome, om al een beetje van de sfeer te proeven van de startplaats voor PBP 2015. Nog snel iets eten en terug naar ons hotel om de fietsen klaar te maken. We worden één uur op voorhand aan de start verwacht. Vic om 14.45h, ik om 16.15h. Ik ga nog iets eten bij Mc Donalds, Vic eet iets vlakbij de Vélodrome. Vanaf 16.00h vertrekken de eerste groepen. Telkens 500 fietsers om de 15'. Ik vertrek met de "special bikes" om 17.15h. Ik schat dat we met zo'n 200 speciale fietsen zijn, de rest van de Randonneurs rijden met een racefiets, mountainbike of gewone fiets. De weersvoorspelling voor de volgende dagen zijn gunstig, en we hebben er zin in :) Vic heeft ingeschreven bij de groep van 16.45h, en heeft een tijdslimiet van 80 uur. De bedoeling is dat we elkaar na een paar controles wel zullen tegenkomen om dan samen verder te rijden. Om 17.15h is het de beurt aan de "special bikes" en we gaan van start onder applaus van de enthousiaste toeschouwers. Het tempo ligt al redelijk hoog. Bij de vorige editie 3 roeifietsers aan de start (incl. ik). Deze keer maar 2 Nederlanders. Fred heeft in 2011 PBP gereden met de racefiets. Deze keer met de roeifiets. Hij heeft al zijn brevetten met zijn racefiets gereden, niet zo slim dus. Die gaat afzien, hij lijkt na 20 km al moe!!! Na 40 km moet ik dringend naar de wc, en na 80 km opnieuw! Als Randonneur altijd voorbereid op onvoorziene omstandigheden om bij een bos te kunnen stoppen. Ik voel mij niet fit, zeker niet omdat ik mij toch goed voorbereid heb PBP. Ik rij te traag en sluit aan bij 2 Japanners. Even gaat het iets beter, tot ik op 120 km ineens moet overgeven! Zoveel getraind en alles goed voorbereid om na 120 km ziek langs de kant van de weg te staan, het zal toch niet waar zijn. Niet blijven staan, terug de fiets op en doseren. Overgeven heeft mij goed gedaan, afwachten hoe het verder gaat. 3 Belgische Randonneurs passeren mij. Luc "De vrijbuiter" vraagt hoe het gaat. Slecht, ik ben ziek en heb al moeten overgeven, zeg ik. Luc geeft mij 2 sterke maagtabletjes, die hij in geval van nood bij heeft. De eerste bevoorrading is op 140 km, en ik koop enkel een fles koud mineraalwater. Ik heb met Vic afgesproken om hem op de controles te bellen. Vic is met een snelle groep samen kunnen rijden en zit nu al 50 km verder! Op naar de eerste controle op 220 km. Ik laat mijn kaart om 4.14 h voor de eerste maal afstempelen. De volgende controles liggen ongeveer telkens om de 80 km. Ik eet of drink niets op deze controle. Ik kom Koen tegen, hij heeft al horen zeggen dat ik ziek was. Gaat het? vraagt hij. Ik zeg hem dat ik niets ga forceren, en op rustig tempo ga doorrijden tot ik mij beter voel.
Het parcours is zwaar, en bijna continu klimmen. Na een heel lange klim van ongeveer 10 km, een korte afdaling en weer zo'n klim. Was dat in de vorige editie ook, of ligt dit aan mij? Rond 5.00 h krijg ik slaap, veel te vroeg omdat ik de laatste 4 weken wel 3x degelijk getraind heb om 600 km te rijden zonder nachtrust. Om 5.15 h schiet ik wakker als ik merk dat ik bijna in de gracht gereden ben! Net voor de start kregen we van de organisatie nog 3 regels om in acht te houden. Respecteer de verkeersregels, fluohesje altijd dragen als het donker is en STOPPEN als je slaap krijgt!! Ik zet mij tegen een muurtje ergens in het centrum van een klein dorpje en zet de wekker van mijn gsm op 20'. De powernap van 5.20 tot 5.40 h heeft mij goed gedaan. Ik stop even verder bij een café en koop 2 blikjes Sprite. Om 9.35 h ben ik bij de volgende controle bij Fougères op 310 km. Ik bel Vic op en hij zit al veel verder. Bart, ik heb spiegelei gegeten op de controle waar jij nu bent. Dat smaakt heel goed. Bart, wat een zwaar parcours is dit man, niet te doen! Ik eet 3/4 van een spiegelei, en voor de rest niets. Mijn maag is toch op rust gekomen, maar ik durf niet veel te eten. 10 km voor de controle bij Tinteniac kom ik Bart tegen. Een West-Vlaming en iemand met goede benen. Hij neemt vooral veel tijd op alle controles, en ziet PBP als een vakantie!. Ik eet samen met hem op de controle. Ik eet een klein half slaatje met een broodje, met moeite. Ik ben een moeilijke eter op lange ritten, vertel ik hem. Een hele kleine eter zul je bedoelen, antwoord hij. Ik vergeet Vic te bellen op deze controle, doe ik straks wel.
Op naar de volgende controle. Loudiac op 449 km. Ik ben om 18.27h op deze controle. Ik eet hier eigenlijk echt voor de eerste keer, na de start in Parijs. Ik eet 2x aardappelpuree met kotelet. Ik heb vlakbij Brest een hotel geboekt. De bedoeling was om daar nog voor middernacht te zijn. Vic zou daar dan ook kunnen slapen. Ik neem op deze controle veel tijd om te eten. Als ik nu niet goed eet, kan dit fataal zijn voor de rest van de rit en praat mij AUB niet over opgeven! Ik vertrek pas terug om 19.30h. Het hotel dat ik geboekt heb ligt op 242 km van hier. Het is moeilijk voor te stellen dat je om half acht s avonds nog 242 km moet rijden voor je kunt gaan slapen..., dat is Parijs-Brest. Ik bel Vic op. Bart, maak je maar geen zorgen, Ik slaap wel op een controle. Bart ik zie je nog wel, wat een zware rit, man man. ik stempel om 0.18h op de controle van Carhaix op 525 km, koop nog snel drinken en vertrek zo snel mogelijk. Ik moet nu nog 81 km rijden tot aan mijn hotel. Als Randonneur heb je wel een planning van elke rit. Als het redelijk vlot gaat, tel je 25 km/uur incl de controles. Gaat het minder goed of heb je veel hoogtemeters of wind op kop, 20 km/uur. Nu haal ik amper 16 à 17 km per uur! Continu klimmen, om zot van te worden. Een mistige koude nacht, en nog weinig Randonneurs op de baan. . De bomen en struiken langs de weg zijn tot op een bepaalde hoogte gesnoeid en het bovenste gedeelte helt over, en het lijkt of ik door een tunnel fiets. Ik rij precies in een andere dementie. De groepjes die mij voorbij steken lijken van ver op groepjes middeleeuwse soldaten gevolgd door iemand op een skateboard:) Een reuze stoel met daarop een witte knuffelbeer, blijkt een verkeersbord te zijn:) Uiteindelijk sluit ik toch aan bij een groepje van 5 Randonneurs. Rond 3.30h stoppen we graag bij de plaatselijke bevolking, die gratis koffie en thee schenken. Een vader met dochter van 12 en enkele buren, wat een vriendelijke mensen.
Nog 35 km tot aan mijn F1 hotel dat op 12 km van de controle van Brest ligt. Na bijna 36 uren fietsen, aankomst F1 hotel. Mijn vorig record was 33 uren dacht ik. Als ik met mijn Visa kaart wil inchecken lukt dat niet. De terminal geeft een storing aan. Dit zal toch niet waar zijn hé. Ik ben opgelucht als er iemand van het hotel aankomt met de broodjes van het ontbijt en mij toch nog kan inchecken. Na een douche kan ik dan toch om 5.30h gaan slapen. Ik zet het alarm van mijn gsm op 7.30h. Ik word om 8.30h wakker. Mijn alarm is niet afgegaan! Het lijkt alsof ik uren geslapen heb en ben wel blij dat ik niet geslapen heb tot s middags, stel je voor. Ik moet voor 11.30h gestempeld hebben! Verse kleding en zo snel mogelijk richting Brest. Ik stempel om 9.47h en kom Rudi nog tegen. Zondagmorgen zaten we nog samen aan het ontbijt. Rudi heeft al 3 keer gegeten vandaag! Ik heb dat nodig bij zo'n zwaar parcours verteld hij. Ik eet pasta met kip en groenten en ben blij dat mijn maag weeral helemaal in orde is:) Ik bel Vic op en hij zit net op de volgende controle. Bart, van Brest tot hier is zwaar man, lijkt geen einde te komen aan die lange klim, man man. Hoe is het met uw maag? Ik zeg Vic, alles ok en ik bel je straks nog om verder af te spreken voor de volgende overnachting. Ik vertrek rond 10.30h op weg naar de volgende controle. Ik voel mij goed en zet mijn mp3 op om een beetje tempo te rijden. De volgende controle ligt op 703 km en ik kom daar pas om 15.22h aan! Mijn hotel in Fougères voor deze avond ligt 218 km hier vandaan. Niet teveel nadenken, ik ben al blij dat ik mij goed voel:) Hier eet ik niet. Ik heb wel voldoende gedronken vandaag. De vermoeidheid begint bij veel randonneurs parten te spelen. Als je moe bent maakt het niet uit waar je slaapt. Bushokjes, zitbanken, op de stoep langs de weg. Soms lijkt het wel of ze niet de moeite gedaan hebben om van hun fiets af te stappen, ze zijn er gewoon afgevallen!!! Om 19.46h stempel ik in Loudéac op 782 km. Hier neem ik wel de tijd om goed te eten. Aardappelpuree met kip, deze keer. Vic kan ik niet bereiken, later blijkt dat zijn gsm plat was. Ik kom Wannes nog tegen. Zijn eerste PBP en hij weet nog niet op welke controle hij gaat slapen. Ik vertrek pas rond 20.45h richting volgende controle op 867 km. nog 139 km te gaan vandaag, of tot ik ga slapen bedoel ik :) Ik stempel om 0.49h bij Tinténiac op 867 km. Ik voel mij bijzonder goed deze nacht en ben helemaal niet moe. Ik neem hier een ontbijt of een laat avondeten, wordt verwarrend op den duur ;) Vanaf deze controle nog heel weinig randonneurs op de baan. Ik voel mij super, ook dankzij de laatste 3 nachttrainingen van 600 km die ik afgelopen weken reed. Ik stempel om 4.23h in Fougères op 921 km. Ik heb besloten om toch maar niet te gaan slapen. Ik voel mij te goed, en het is nog maar 309 km. Ik kom het groepje van " de vrijbuiter" opnieuw tegen bij de bevoorrading. Hij heeft met Luc en Michel op deze controle geslapen. Ze hebben het parcours veranderd sinds de laatste PBP van 2011, verteld hij. Zwaar, man man. Luc moet hem gelijk geven. Het is ook al zijn 3de PBP en het enigste vlakke stuk dat ik al ben tegen gekomen is de vloer van deze controle. Ik neem een koffie en broodje. Iemand roept mij, Vic met een stralende glimlach zit ook aan het ontbijt. Hij ziet er moe uit, iedereen trouwens. We zouden samen rijden op zijn eerste PBP. Vic heeft ook op deze controle geslapen, en is ook nog gevallen door een hond op de weg. Bart, ik ben die man van Helchteren nog tegengekomen op de controle op 525 km. Sinds vorig jaar bij de randonneurs, maar ook een wielertoerist. Hij vond het
veel te zwaar, maar had het zwaarste stuk nog niet gehad! Later hoorde we vertellen dat hij in Brest de trein terug naar Parijs genomen had. Als je niet wil afzien moet je hier niet zijn hé Vic. We maken ons klaar en vertrekken terug om 5.30h. Het blijft nog redelijk lang fris, maar eenmaal de zon er is zijn we snel opgewarmd. Na heel lang fit te zijn, krijg ik het rond 9.00h toch moeilijk. Door de zon en warmte krijg ik terug slaap. Vic, ik moet even stoppen, ik heb een dip vertel ik hem. Vic gaat verder rijden om ergens iets te drinken, en wacht wel tot ik passeer. Ik doe een powernap van 20' onder een appelboom. Zalig geslapen, en klaar voor de rest van de rit. Koen en Geert staan bij Vic te babbelen terwijl hij van een koffie geniet. De broers willen nog voor middernacht in Parijs aankomen, ik had nog iets vroeger gepland. Samen rijden we naar de volgende controle in Villaines op 1009 km. Hier is het druk en eet hier samen met Vic een broodje braadworst aan een van de eettentjes langs de weg. Koen en Geert zijn op de controle gaan eten. Vandaag de warmste dag tot nu toe. Vic is met zijn racefiets veel sneller dan ik met mijn Seiran. Met een ligfiets klimmen is veel lastiger omdat je altijd in dezelfde houding fietst. Vic heeft op 80 uren ingeschreven en zou rond middernacht zeker binnen moeten zijn. Ik zeg dat hij beter kan doorrijden. Ik rij alleen door naar de controle bij Mortagne op 1090 km. Ik kom Etienne nog tegen, 25 km voor deze controle. Het valt Etienne op dat er veel meer randonneurs langs de kant van de weg liggen te slapen dan in de vorige edities. Vic is nog op de controle, mijn tempo was dus nog niet zo slecht. De warmte en vermoeidheid beginnen bij iedereen nu wel door te wegen. Ik heb nu ook geen honger en eet vandaag weeral te weinig. Ik ben al blij dat ik een fles ijskoud water kan kopen op de controle, meestal is het drinken op de controles niet koud genoeg. Ik stempel hier om 15.52 h De volgende etappe tot aan" Dreux" is vlak. Hier zou ik tempo kunnen maken, maar ik voel mij suf en moe. Ik rij alleen en kom om 19.53h op de laatste controle voor de aankomst op 1165 km aan. Op deze controle eet of drink ik niets meer. De laatste etappe tot aan de aankomst zijn samen we met een groepje Belgische randonneurs. Frank, Koen, Ewoud, Vic, ik en nog een paar andere. We maken nog een beetje tempo om Vic zeker op tijd binnen te krijgen. Aankomst 23.06h en we zijn moe! Vic, ik heb al 4 dagen geen alcohol gedronken en het is precies of ik zat ben. Vic heeft al veel over PBP horen vertellen, maar nu weet ik wat afzien is en hij staat te lachen, man man. We drinken nog iets in de Vélodrome samen met de groep. Na een douche in ons hotel val ik om 1.30 h als een blok in slaap. Blij dat ik niet meer op de fiets zit... km: 1230 tijd: 77h50' slaap: 3h40' alcohol: niets :) voldoening: heel erg volgende PBP: nooit meer! maar dat zeggen ze allemaal bij de aankomst.
Groetjes, Bart Verhoeven
