PAGINA EEN Het infokrantje is terug klaar. Voor mij het sein om pagina één af te werken! Steeds een moment om eens stil te staan en te trachten een boodschap erin te leggen. Terwijl ik dit schrijf wordt de verkiezingscampagne afgerond. De verkiezingen zijn momenten waar partijen een boodschap moeten brengen. Hebben we wel verschillende boodschappen gekregen? Was de verpakking belangrijker dan de inhoud of zijn wij gewoon te kritisch? Verloopt in ons landje alles zo goed dat er geen belangrijke keuzes moeten gemaakt worden? Nu is het een moment voor de kiezer om een boodschap te brengen. Hopelijk doen de politici er iets mee? Ook ons krantje wil zeker een boodschap brengen. Het is een boodschap van goed nieuws. Juist daarom zetten we graag de mooie dingen van Ons Zomerheem in de kijker. We denken spontaan aan de inzet van familieleden en vrijwilligers, de creativiteit van bewoners en medewerkers, de vernieuwing en de deskundigheid in de zorg, de openheid van dit huis voor mensen veraf of dichtbij. Uit de vele reacties van onze lezers horen we dat dit erg wordt gesmaakt. Medewerkers, familie en bezoekers hebben zeker de boodschap om goed te luisteren naar de levenservaring van onze bewoners! Het leert ons zoveel te relativeren en vooral om te ontdekken wat echt belangrijk is in het leven! De vakantieperiode staat voor de deur. Een tijd om eens afstand te nemen van het alledaagse, de zaken wat meer van op afstand te bekijken. Misschien een uitgelezen kans om stil te staan bij onze opdracht, bij onze boodschap die we te brengen hebben.
INHOUD WEETJES NAKLANKEN NAKLANKEN Bewonersraad en heropening serviceflats Rusten is een kunst! Kwis met Okra De Familieraad Naar Bulskampveld Communicantenviering
Het abc van het wzc D VAN DVC De bus op sleeptouw
INFORMATIEF Er wordt hier veel bewogen Ons Zomerprogramma Het Zomergem-kermisprogramma De Tour in Deinze
EVEN BEZINNEN De geschiedenis van Oostakker
IN DE KIJKER Zrs. Jozefa en Christina vieren
VRIJ Ak AkTIEF Duwers gevraagd
Postvak in Lachen geblazen Toen de vissen nog spraken De 10 geboden van vakantie Onze vogelaar
KOKKERELLO Warm chocoladegebakje met kersen
Nu mogen de reistassen gevuld worden. Hou in uw hart zeker een plaatsje vrij voor de bewoners of een collega. Een kaartje sturen brengt zeker een boodschap van verbondenheid!
ludiek
Fijne vakantie!
De geranium
Paul Stock
De zusters op vredesmissie
’T GROEN HOEKJE Infokrant “Ons Zomerheem” is een uitgave van WZC “Ons Zomerheem” Dreef 47 – 9930 Zomergem. Tel 09/372.74.48 - Hoofdredacteur: Paul Stock Redactieraad: Danny De Meulenaere, Marianne Ginneberge, Tina Goethals, Rik Menschaert, Isabelle Pauwels, Zr. Erna Sesselle, Isabelle Van De Velde en Joke Vermeren.
WEETJES Wist u dat…
fEr
een Europese wetgeving (HACCP) bestaat waaraan de grootkeukens moeten voldoen. Die wetgeving legt regels op i.v.m. de infrastructuur, inrichting en hygiëne, een registratiesysteem en het vermelden van de traceerbaarheid van alle producten. Het voedselagentschap doet regelmatig contoles op die wetgeving en zo kregen wij op 3 april bezoek van een inspecteur van het federaal agentschap voor de veiligheid van de voedselketen (FAVV). De controle nam een voormiddag in beslag en was uiteraard onaangekondigd. Een week later werd het verslag van de controle ons toegestuurd en wij zijn zeer verheugd met het gunstig resultaat. Dus….verder doen zo
fDat de zonnestralen van bij het ochtendgloren heel hinderlijk waren in de keuken. Daar is nu verandering in gekomen door het aanbrengen van zonnewering die automatisch en manueel werkt. Voor de keuken een hele verbetering: de zonnestralen verblinden niet meer en de temperatuur is al iets aangenamer.
fEind juni is er terug een 100-jarige bij! Anna De Wispelaere, de zuster van Suzanna, die de gezegende leeftijd van 101 bereikte, wordt op 24 juni lid van de club van 100-jarigen, maar dit wordt op 21 juni gevierd. Albert De Smet heeft al zijn kandidatuur gesteld. Hij zal de club vervoegen op 8 september.
fIn juli en augustus gaat iedereen met vakantie. Om de “zaak” draaiende
te houden doen wij beroep op vakantiejobs. Dit jaar zijn er terug niet minder dan 71 jongeren die hiervoor instaan. Fantastisch, vindt u ook niet?
f“Levenslang leren”… is geen holle slogan in “Ons Zomerheem”. Marianne
Ginneberge volgde na haar aanstelling als stafmedewerker een 2-jarige kaderopleiding bij VSPW. “Leiden van een organisatie” is modulair opgevat, en onlangs stelde ze haar eindwerk met succes voor. Van harte proficiat! Maar niet alleen Marianne studeert vlijtig verder: Tine D’Hondt rondt straks haar eerste jaar verpleegkunde af. Bob leert voor “Roberto”, of hoe zou je hem noemen in het Italiaans? Sabine Geldhof volgt een opleiding personenzorg, en bij Christine Van de Geuchte moeten we straks zijn voor een metamorfose tot schoonheidskoning(in)… Bea kon al goed
tekenen en schilderen, maar perfectioneert verder in de kunstacademie. In plaats van Bea Van de Vijver wordt dat dan Bea Van Gogh…
fDe zusters Kindsheid Jesu hebben een missiewerkgroep Lisanga. Lisanga
is een Kongolees woord dat betekent: “samenwerken in vriendschap”. Er wordt van mensen die werken in de zorgsector nog altijd gezegd dat ze dat doen vanuit een zekere “roeping”. Moeten we dan niet een beetje terug naar “Lisanga”? Hier wordt gediscussieerd over wie nu al dan niet medicatie mag uitdelen, in Kongo is er geen discussie: men is gewoon op zoek naar die medicatie… U ziet: alle hulp is welkom, en vzw Lisanga doet dit door kleinschalige projecten te ondersteunen. U vindt bij dit Infokrantje dan ook een overschrijvingsformulier. Het gebeurt niet vaak dat wat u geeft ook integraal naar het doel gaat, maar hier is dit gegarandeerd. En vanaf 30 euro bovendien fiskaal aftrekbaar!!! Doen.
NAKLAN NAKLANKEN Bewonersraad en heropening Serviceflats De vergadering werd geopend door mr. Stock, directeur van Ons Zomerheem, samen met Marie-Anne Serweytens, verantwoordelijke van de serviceflats. De vorige vergadering werd ons gezegd dat de gangen van de serviceflats zouden herschilderd worden, en nu hebben we al het resultaat. Ze hebben er geen gras laten over groeien!!! Er was ook de verwelkoming van twee nieuwe bewoonsters, Ivonne Martens en Ivonne Baute. Ik denk dat tussen de jaren 1920 tot 1935 de naam “Ivonne” een beetje “in” was; we zitten hier al met 5 Ivonnes…
Daarna kwam het testen van het oproepsysteem aan bod. Iedere flat heeft een noodoproep, die verbindt met de receptie van het rusthuis. Marie-Anne gaat ze allemaal komen controleren en zien of ze nog wel degelijk werken. Voor ons is zo’n oproepsysteem een groot pluspunt, waarvoor we dankbaar zijn.
Dan kwamen de mannen van de technische dienst binnen. Ze werden verwelkomd met een warm applaus, want ze hebben prachtig werk verricht. Ook Marie-Anne en de onderhoudsmeisjes Marleen en Anneke werden hartelijk bedankt voor het vele werk dat ze na het schilderen hadden verricht. Daarna hebben we allen mogen klinken en drinken op de goede afloop. Onze serviceflat mag dan ook gezien zijn, met zijn prachtige en warme kleuren. ’s Namiddags was het dan opendeur. Er waren veel bezoekers die het allemaal om ter mooist vonden. Een traktatie met een lekker biertje of frisdrank ontbrak er niet aan. Zo was terug een gezellige dag voorbij.
Rusten is een kunst Wie de laatste maand op bezoek kwam of een wandeling maakte in de tuin kon er niet naast kijken. Velen zijn verbaast van de grote creativiteit en het oog voor details. Dat onze banken mogen gezien zijn was zelfs de plaatselijke pers niet ontgaan. Ook onze redactie besteedt graag aandacht aan dit mooie project. De bank van Horizon 1 Net zoals de andere diensten namen we de opdracht “rusten is een kunst” ook op horizon 1 meteen ernstig. We gingen rond de tafel zitten om onze gedachten en ideeën te bundelen. Al gauw kwam het idee tot stand om rond een welbepaalde spreuk te werken. Met “hier zit je nooit alleen” was de eerste stap gezet. We versterkten deze uitdrukking door een vogel aan de bank te lassen. Deze vogel staat centraal voor gezelschap. En ook de opklimmende lieveheersbeestjes bezorgen onze bankbezoekers een gezellige gevoel. Volgend tekstje, geschreven door Sofie De Vliegher, omvat de boodschap van onze bank: Op deze bank wordt er gestoeid, wordt er gespeeld, Wordt er gemijmerd, gezangen gekweeld. Hier worden verhalen verteld, vertrouwd Hier ontmoet men mensen van wie men echt houdt Van op deze bank worden anderen bekeken, gekeurd Wordt er met rekjes en karretjes gesleurd Al zegt men veel of zegt men niets, Hier kan je zijn wie je bent, geen harten van steen Hier op deze bank zit je nooit alleen…
De bank van Horizon 2 Al vlug werd er beslist wat we van onze bank zouden maken. Hij moest frisheid en opgewektheid uitstralen met een gifgroene kleur met witte margrieten, kleurige gerbera’s, vlinders, felgekleurde gieters en emmers. Fris ziet hij er zeker uit. Je wordt opgewekt alleen al van ernaar te kijken. Het zomergevoel stroomt door je aderen. Met onze bank dromen we van een prachtige zomer zodat de bewoners veel kunnen buiten zitten, gezellig keuvelen, genieten van de zon en elkaar!
De bank van Binnenhof 0 Hoe konden we een oude tuinbank nu omtoveren in een nieuwe, originele en nog altijd functionele bank? We zaten even met de handen in het haar, want hoe en met wat kunnen we dat doen? Maar door even onze hersenen te pijnigen, kwamen er stilaan ideeën naar boven. En dan nog goeie ook… ! Uiteindelijk moesten we de knoop (of was het de schelp?) doorhakken. Schelpen, zand, zeegras, vuurtorens, …, vind je terug in onze bank. Het is de zee, kleuren en frisheid van de zee die wij naar de bewoners toe willen brengen. Want wat is het leuk om naar zee te gaan, ook voor onze bewoners. De rolwagen is voor hen het enige vervoermiddel om grote afstanden te overbruggen. Daarom vind je de rolwagen ook terug in ons bank. De bewoner met de rolwagen naar zee, of is het de zee met de rolwagen naar de bewoner…? Rusten op onze bank is geen “kunst” meer, het gaat gewoon vanzelf!
De bank van Binnenhof 1 Over het idee voor onze tuinbank waren we het allemaal vlug eens. Het zou een Spaans getint model worden. Een beetje geïnspireerd op die banken van Gaudi in Barcelona. We zagen het allemaal heel goed zitten als we eraan begonnen. Iedereen bracht van hier en daar tegels mee. We vroegen wat raad aan de technische dienst hoe we dit het best konden realiseren. En dan schoten we in gang. Tussendoor was er wel eens discussie over het reeds bekomen resultaat. Vooral het opvoegen van de bank en hoe we dit gingen aanpakken zagen we aanvankelijk niet zo goed zitten. Maar Hugo was onze reddende engel in nood. En het resultaat van ons bank eens ze opgevoegd en opgeblonken was, daar was uiteindelijk iedereen zeer tevreden over. Als finishing touch dan nog enkele toetsen verf en een naambordje, en ons bank was voltooid. En geef toe: ze mag wel vergelijken worden met een echte Gaudi, nietwaar??? De bank van DVC Met ons blauw DVC-busje komen we langs landelijke wegen en zien dan ook veel grazende koeien in de wei. Voor het bankproject hadden we dan ook snel een idee: “We brengen “den buiten” naar binnen”, dachten we. Bij de dagelijkse riten werden alle koeien grondig onder de loep genomen. Hoeveel spenen zijn er nu weer aan een uier, en waar staan die horens precies? Hoe zit dat met al die bonte vlekken? Het werd zo klaar als een klontje en ons bankkoe was geboren! Zuster Fernanda (die de boerenstiel door en door kent) komt ons regelmatig bezoeken, maar wat een moeilijke naam toch om te onthouden. Van ’t één kwam ’t ander, en wie kent niet de film van Fernandel en zijn koe “Margriet”? meteen werd de bankkoe boven de doopvont gehouden, en kreeg de ronkende naam “Margriet” mee. Zuster Fernanda’s naam vergeten we ook nooit meer! We denken aan Margriet, Fernandel, en ja… natuurlijk ook aan zuster Fernanda.
Optreden van Mieke Woensdag 9 mei was terug hoogdag voor de muziekliefhebbers onder ons. Mieke, beter bekend van duetten met vader Abraham en Dennie Christian. Mieke roept voor velen een wereld van herinneringen op. Herinneringen vooral aan de jaren zeventig van vorige eeuw. Ze startte haar carrière immers toen ze pas zestien was. Op 8 mei, daags voor haar optreden in “Ons Zomerheem” had ze haar vijftigste verjaardag gevierd! Het is dan ook niet verwonderlijk dat iedereen haar liedjes kende en vaak uit volle borst meezong. Hier en daar werd een traantje weggepinkt. Mooie liedjes van vroeger roepen de tijd van vroeger terug… En dat ze die liedjes met veel inleving kan zingen, staat buiten kijf. Ze verloor haar man op 38-jarige leeftijd, en stopte helemaal met zingen. Maar de zangmicrobe was sterker, en in 2001 maakte ze haar come-back. Toch was het haar repertoire van vroeger dat hier het meest succes oogstte. Kijk maar, een foto zegt soms meer dan 1.000 woorden…
De kwis over Zomergem met Okra De Zomergemse bewoners van “Ons Zomerheem” kregen op 27 april het bezoek van een tiental leden van Okra Zomergem (de vroegere Bond van Gepensioneerden). Voor hen organiseerden we een kwis over Zomergem. Het Zomergem van vroeger, van nu, een fotoronde en vragen over “Ons Zomerheem”. In groepjes konden de deelnemers hun kennis over hun gemeente tonen en strijden voor de eerste plaats. De bewoners moesten met hun kennis niet onderdoen voor de veel jongere leden van Okra. Dankzij de hulp van de bewoners werden er vaak veel geschiedenisvragen juist opgelost. De sfeer zat erin en na de kwis gingen de bezoekers op wandel met hun “oude” kennissen in onze tuin. Om je een idee te geven van de gestelde vragen volgen hier drie vragen (en de juiste antwoorden vind je ergens elders): 1. Sedert begin 2005 vind je langs heel wat Zomergemse wegels een naambordje. Welke naam van een wegel hebben we verzonnen? a. Strontwegel b. Rijversdreef c. Zwarte wegel 2. In 1960 kwam koning Boudewijn hoogst persoonlijk naar Zomergem. Waarom? a. Omdat Henri Lippens 100 jaar was geworden. b. Omdat Clara De Buck had gewonnen met de lotto. c. Omdat door de overvloedige regen Zomergem was overstroomd
3. Ter gelegenheid van de opening van de nieuwbouw kwam een bekende Vlaming op bezoek, wie was dit? a. Eddy Wally b. Monseigneur Van Looy c. Koning Albert
De familieraad van 23 april Het eerste punt was de stand van zaken rond tevredenheidsmeting: Het ministerie van Sociale Zaken en Volksgezondheid heeft laten weten dat de resultaten van het onderzoek nog niet gekend zijn. Wij hadden de meting aan het ministerie overgelaten, maar de uitslag laat nu op zich wachten. Van zodra er nieuws is, zal dit worden bekend gemaakt. Een volgende punt, dat in de actualiteit staat, is de samenstelling van de dagprijs vanaf 1 juli 2007: Er is een nieuwe maatregel opgelegd door Minister Vervotte. Hiermee wil men het gebrek aan duidelijkheid rond samenstelling van de prijzen, met eventuele misbruiken als gevolg, aanpakken. Ook bewoners en familie worden steeds mondiger, en vragen naar klaarheid. De concrete impact van de toepassing zal aan ieder familielid bezorgd worden via een schrijven rond eind juni. Enkele variapunten : Op vraag van familie wordt voor sommige bewoners een rekening bijgehouden van “verteer” in de cafetaria. In geval van fouten met maandstaten: zich melden aan de dienst facturatie. We zien bij sommige bewoners een hoge waskost. Marianne zal dit verder bespreken met de diensthoofden van de betrokken afdelingen.
Bezoek aan Bulskampveld Donderdag 24 mei gingen we er met een groepje bewoners van Binnenhof 1 op uit voor een dagje. We trokken richting Beernem, namelijk naar het Bulskampveld. Dat de weergoden ons gunstig gezind waren, dat was meer dan duidelijk. We konden het eigenlijk niet beter treffen. Iedereen had er zin in. Rond 11 uur arriveerden we in het Bulskampveld. We maakten een wandeling door de kruidentuin. Enkele bewoners mijmerden over hun jonge jaren, wanneer ze die oude werktuigen zagen die men kon bezichtigen. Het vijvertje in de kruidentuin had er heel wat belangstelling. Dit zat namelijk vol van de kikkers. Die maakten zoveel lawaai dat je ze al van meters ver kon horen. Het waren waarschijnlijk “brulkikkers”…
Na de wandeling door de kruidentuin begonnen de meesten al trek te krijgen in een sandwich. Dus trokken we richting restaurant, waar we ons een plaatsje op het terras toe-eigenden. Er werd hartelijk gesmuld. Het was zalig genieten in het zonnetje. ’s Namiddags maakten we nog een wandeling en daarna was het al bijna tijd om terug huiswaarts te keren. En we hadden er nog eens een prachtige dag op zitten!
Even filosoferen…
Dat is pas genieten…
Zon en een bank, meer moet dat niet zijn…
De communicantenviering van 1 juni We werden om 19.00u verwacht in de kapel van “Ons Zomerheem”, alle communicanten samen met hun ouders, de directie, de diensthoofden en de zusters. Elk kreeg bij het binnenkomen een puzzelstuk. Wat zou dat worden? Bij het begin van de viering mochten we allen samen de puzzel maken. De kinderen zaten, lagen op de grond om toch maar een stuk van de puzzel te kunnen doen passen. En het lukte! Het resultaat van onze puzzel? Een mooie grote vis. De viering werd verder gezet in het thema puzzelen. We hoorden verhalen en teksten met de boodschap samen kunnen we meer, samen kunnen we het aan. Tijdens de viering kregen we het gezelschap van een goudvis. Op het eind van de viering bleek dat die goudvis nog een heleboel vrienden had. De kinderen kregen elk een goudvis mee naar huis. (een hobbelige reis met natte spatten…). Achteraf werden we verwelkomd in de cafetaria. Een aperitiefje met een knabbelingske en een uitgebreid buffet stonden op ons te wachten. Een gezellige babbel, ouders onder elkaar met op de achtergrond spelende kinderen. Ons Zomerheem met een hart voor de toekomst beter kunnen we deze avond niet samenvatten. En onze nieuwe vriend? Blub de goudvis? Die heeft een mooie plek naast de TV zodat we hem regelmatig eens kunnen bewonderen. Bedankt voor de gezellige avond!!!
Juiste antwoorden Okra-kwis: C – A - B
Het abc van het wzc Dat den dikken en den dunnen met hun dwaze dommigheden vele bewoners kunnen doen lachen, dat is een feit. Dat zij ook dé favoriete filmfiguren zijn van vele bewoners, dat kan je wel denken. Maar dat zij niet de enigen zijn die soms dwaas doen dat bevestigt Danny. Uit zijn mond kwam dat Danny, als diensthoofd kiné, vol durf en doorzettingsvermogen zijn bende drukdoende dames onder controle houdt en dat den dommerik daardoor dwaze dingen durft doen… Diegenen die daarbij een woordje uitleg willen zijn vrij het hem te vragen.
D
Dat daarmee de aftrap is gegeven voor de letter D is duidelijk. De D van Daniël, deken en “doe de deur dicht!”. Maar ook van drinken, Dextra, DVC en dokters. Er zijn geen drie, dertig of drieëndertig maar negenendertig dokters die hun diensten in ons huis bewijzen. Dagelijks zijn er zo’n dertien dokters die op de diensten komen.
De directie bestaat uit drie leden, den directeur die liever met “Paul” wordt aangesproken, Marianne, stafmedewerker zorg, toch klinkt directrice beter. Dan hebben we nog Rik die d’administratie onder zijn hoede neemt. De dementenafdeling (we zeggen liever Binnenhof, maar dat begint niet met een D) telt een 80-tal bewoners.
Den dinsdag doen de dienstige dames hun intrede en doen duizend en één dingen voor de vele bewoners. Dat zij dit volledig vrijwillig doen, daar zijn we allen dankbaar voor. Dankjewel dames (en heren)! Dankjewel, danku, doe zo voort, dat mag er zijn, we horen het allemaal graag, toch doen we er zo weinig mee en zeggen we veel te weinig dankjewel. Het doet nochtans deugd! Daarom aan allen voor alles wat je doet een welgemeende dankjewel.
E
Eventueel eens even een eenvoudige oefening, als het nu echt moet?! Om de motoriek en het enthousiasme van de bewoners te stimuleren hangen er nu op Horizon 1 en 2 evenwichtsoefeningen en eenvoudige oefeningen die eenieder kan. Geen excuses meer, gewoon doen! Een tijdje terug kwam Erwin Hoet onze tuinbanken van “Rusten is een kunst” evalueren.
Vonden jullie ook niet dat hij evenwel heel goed leek op onze tuinman? De pers was enthousiast en dat kon je lezen in de krant. Een eitje bij het verwenontbijt, een eitje met spek, een waar evenement! Of heb je liever een eetfestijn in de cafetaria? Paling, biefstuk, … eenmaal per jaar (als eetfestijn weliswaar) op het programma. Eveline, Els, Emma, Elza, …mooie namen met een E. Ook Zuster Erna is de E goedgezind en zorgt tevens voor de vele weetjes die deze krant rijk is.
F
Fantastisch, formidabel, … Firmin. Geen fans voor een bewoner maar voor de film “Firmin”. Frequent een filmvoorstelling en als het even kan naar de cinema. Als er ook maar feest kan gevierd worden in “Ons Zomerheem”. Een tijd terug was er Fata Morgana, een groots opgezet feest, met opdrachten en een ster als beloning. Zo werd “Ons Zomerheem” een vijf sterren Woon- en Zorgcentrum. Felicitaties! Dat Fabiënne met haar collega’s aan de receptie fantastisch werk leveren, dat weet iedereen. Maar dat zij graag zouden hebben dat bezoekers niet zo luid roepen in de inkom, maar liever fluisteren, zodat zij hun gesprekspartner aan de telefoon kunnen verstaan, weten weinigen. Foto’s worden in “Ons Zomerheem” vaak genomen. Veel van deze foto’s zijn te bekijken in het fotoboek op onze website. Frequent zijn er nieuwe foto’s, dus neem maar vaak een kijkje! Enkele keren per week is er een fruitronde, personeelsleden of vrijwilligers gaan bij alle bewoners langs om hun fruit te schillen of te persen. Ook wanneer de rijdende winkel langskomt kan er fruit gekocht worden. Allerlei soorten fruit van het seizoen worden er aangeboden. Nu is het seizoen van de “fraisen” net voorbij. De “fraisen” kwamen met kilo’s (dankzij Annelies) in ons huis toe. Weet je wat een flapover is? Wij wisten het bij animatie ook niet, tot Klaartje in ons midden kwam. Weet je het niet? Fantaseer er maar op los … of vraag het haar?!
Zo de “D-E-F” van “Ons Zomerheem” heb je nu ook kunnen lezen. Dankjewel voor uw enthousiasme en fantasie. Volgende editie van de infokrant komen de letters GHI aan bod, wie een subliem idee heeft bij deze letters kan dit hersenspinsel steeds kwijt bij de animatie.
Veerle
D VAN DVC en van duwen De bus op sleeptouw… 26 april, een doodgewone dag, Begon ik aan mijn rit met een brede lach… Ik begon vol goede moed, En vroeg mij af, hoe ons busje het vandaag nu doet? Want gisteren wou hij echt niet starten, Dit probleem speelt ons toch wel parten Toen ik wou vertrekken om Roger Wou de bus ineens niet mee.. Daar stonden we dan… … in pan Ik dacht: ik bel garage Snoeck, Maar die woont niet om de hoek. Eerst goed uitgelegd waar we ons bevonden Zodat ze ons goed bereiken konden. Ze waren met hun twee En hadden zelfs hun sleeptouw mee Het touw werd aan de bus gebonden, Zodat we naar onze bestemming konden. Daniël keek mij maar raar aan, Want nu moest ik niet meer letten op de baan. De chauffeur had een vraagje voor Agnes, “wie de beste chauffeur van ons beiden is?” Geen van jullie bei, Dat was hetgeen ze zei Leopoldine, die had het wel gezien Ze was dooreengeschud tot en met,
En vroeg zich af of de koffie al was gezet. Na een grondige opknapbeurt, Draait ons busje alsof er niets is gebeurd. Ziezo, dit is het einde van ons verhaal En hopelijk blijft het bij die ene maal. Groetjes, Bibi
’t Zijn geen zomers meer zoals vroeger hé…
Informatief Er wordt hier nog veel bewogen ook… Wandelen is een leuke en ontspannende manier om in beweging te komen. Bovendien is wandelen gezond. Volgens sommige wetenschappers is het zelfs de beste manier van bewegen, omdat je het minst je gewrichten belast. Wij hadden met 2 studenten kinesitherapie de opdracht gekregen om een fitnessparcours te ontwikkelen voor een rusthuis. Manu en ik kregen hierbij de medewerking van directie, kine en ergo, technische dienst, verpleegdiensten, kortom, iedereen was enthousiast! Er is een fitparcours binnen gemaakt, zowel op Horizon 1 als op Horizon 2. Buiten is er een langere wandelroute gemaakt met verschillende oefeningen voor actieve wandelaars en rolstoelgebruikers. Het is de bedoeling dat het binnenparcours zowel door de fysiek minder sterke als door de fysiek betere bewoners kan afgelegd worden. “Je bent tachtig en je blijft krachtig”. Concreet doen we dit in gang 2 van Horizon 1 en 2 als volgt: o Slalom tussen de groene stippen o Stappen op de voetstappen die op 1 lijn staan o Verschillende oefeningen die aangeduid zijn in de blauwe kaders Buiten zijn er 5 stopplaatsen allemaal bij de “kunstige” banken. Rusten is dan wel een kunst, maar eerst doen we een inspanning. Het parcours is in twee lussen gemaakt, zodat men de keuze heeft: ofwel het volledige parcours, ofwel één van de twee lussen… De collega’s van de kine en de ergo zullen er deze zomer voor zorgen dat wie het wil eens met het parcours kan kennis maken. Groetjes van Hans.
Het Zomerprogramma Laten we hopen op een mooie, warme, droge, zwoele zomer, zodat we veel kunnen genieten van de tuin en de vele activiteiten die we voor juli en augustus gepland hebben. Even een voorsmaakje…
-
Zomergemkermis met jaarmarkt en een reuzefrietkot Vlaamse kermis op 3 juli, met volksspelen, een klompenmaker, ijsjes, … Zowel bewoners als bezoekers en kinderen van het personeel zijn welkom. Oostakkerbedevaart op 5 juli Op 9 juli komt de ronde van Frankrijk door ons land, daar moeten we bij zijn. Barbecue mmmmmmm…. Mr. Lataire komt langs met zijn huifkar Wekelijkse wandeling op dinsdagnamiddag Petanquewedstrijd Brunch in de ochtendzon Zoals jullie zien, grootse plannen. En nu hopen op een mooie zomer.
Zomergem kermis: het (weliswaar ingekort) programma Vrijdag 22 juni 18.30u. Wielerwedstrijd 92 km – 23 ronden, inkom gratis 21.00 u. Prijsuitreiking van de actie met belgerinkel naar de winkel Volksreceptie met optreden van The Wispelband, Maarten Steyaertplein Augustijn aangeboden door brouwerij Van Steenbergen en het gemeentelijk feestcomité Gratis hapje 23.30 u. Vuurwerk, Hofbouwstraat, speelplaats St.-Vincentiuscollege
Zondag 24 juni 10.00 u. Kermisloop aan de ingang van het voetbalveld. 15.00 u. Zomergem Luilekker: in de dorpskern een namiddag voor jong en oud met Podium Maarten Steyaertplein, met: Grimestand: de allerkleinsten worden in een wenk omgetoverd tot tijger of vlinder… Huifkartocht door Manège Den Draver – Gerard Lataire: jong en oud kunnen rustig genieten van het dorpscentrum, paard en kar voeren ons mee tijdens een kwartier durende tocht. Nieuwe ambachten: maak kennis met verschillende handvaardigheden: keramiek beelden, juwelen, pergamano, het kleinste schilderij ter wereld, bloemschikken, kaartjes, loden tassen, kaarsen maken, biezen van stoelen, ... Ponyritten door Manège Den Draver – Gerard Lataire: de kinderen voelen zich even de koning te rijk, de pony’s lopen gezapige rondjes met hun kleine berijders. Fietsende Clowns, met toeters en bellen. Zorg dat je tijdig weg kan springen! Vooruit met de kuit is een enthousiast stelletje ongeregeld dat overal succes oogst door zich tegen wil en dank te profileren als een bende dolle majorettes en rare muzikanten. De eigenzinnig originele danspasjes en overjaarse outfit laten zelfs de minst begaafde conservatoriumstudent meesmuilen. En toch, of juist daarom, slaagt Vooruit met de Kuit er telkens in bij het publiek verwondering, sympathie, vertedering en vooral een brede smile op te wekken. Een eenvoudige ballonnetje wordt door ballonnenclown Castaar omgetoverd in een indrukwekkend beestje. De figuren (vooral beestjes) variëren van een leeuw, dino, tijger, poes, tortelduifjes, vogel tot een paard, kikker, schaap en zoveel meer. Natuurlijk kan Castaar ook een gewoon hondje plooien. Castaar plooit soms ballonnen op een grappige en dan weer op een domme of stuntelige manier zodat het ook leuk is om naar te kijken. Wiewieneke and his puppets, een zangact met en op een triporteurfiets met Wiewieneke achter de micro en op het zadel. En dan is het de beurt aan en de zingende poppen Elvis, Elton John, Eddy Wally en Walter Debuck. Meespeeltheater Jeuk, straattheater van de bovenste plank, waarin de kinderen volledig kunnen opgaan! Saltotrampolino: vier mensen kunnen op het zelfde moment springen op vier aparte trampolines, de springers worden in een comfortabele gordel vastgemaakt, deze gordel hangt op zijn beurt door elastieken vast aan een veilige aluminium structuur. Vlaamse meezingers met DJ Nicholas Lataire Optreden van Wendy Van Wanten
Maandag 25 juni 14.00 u. Parochiaal Centrum Koffietafel voor alle gepensioneerden en senioren van Zomergem, ingericht door OKRA Meer info en inschrijven bij Jacqueline Wille, 09 372 98 80 14.00 u. Café Voetballokaal Bolling voor jan en alleman, 50 euro gratis, 2,50 euro inleg, 2 maal inschrijven 18.00 u. Avondmarkt in de Dreef Dinsdag 26 juni 6.00 u. Jaarmarkt dorpskern 8.00 u. Wereldwinkel, Maarten Steyaertplein Verrassingsterras 14.30 u. Vierde grote prijs ‘dorpsherbergen’, wielerwedstrijd voor sportieve dorpelingen 18.00 u. Wielerwedstrijd
De Ronde van Frankrijk 2007 in Deinze Zo eens om de zoveel jaar doet de Ronde van Frankrijk België eens aan. Is het nu om interesse bij het Belgisch publiek op te wekken voor de wielersport, of om de wielersport in het algemeen wat op te krikken (dat kunnen ze wel gebruiken na al die dopingperikelen!), ons zal het worst wezen. Wij gaan kijken! Als je op een andere plaats kunt lezen dat zuster Jozefa contacten heeft met Tony Blair, dan vermoeden wij dat zij ook Felix Lévitan kende (de onlangs overleden vroegere Tourdirecteur). Wat contacten hier en daar kunnen nooit kwaad. Hoe kun je anders verklaren dat de Ronde van Frankrijk, dé grote Tour, iedere keer het rittenschema zodanig schikt, dat de renners voorbij de woning van een personeelslid van “Ons Zomerheem” rijden. Vorige keer in Knesselare, dit jaar in Deinze. Dat kan geen toeval meer zijn! Trouwens: Félix Levitan en Jacques Goddet, Henri
Desgranges, dat zijn toch namen die in ieders geheugen gegrift zijn. Zij waren de echte boegbeelden van de Tour. Weet er soms iemand wie nu directeur is? Heel zeker niet! We zullen iets verder het antwoord geven, dan moet je wel verder lezen hé… Wisten jullie trouwens dat de “Tour de France” als organisatie niet meer bestaat? De Tour maakt nu gewoon deel uit van het ASO (Amaury Sport Organisation), en dat ASO is een dochteronderneming van EPA, de grootste persgroep van Frankrijk. Die “PA” staat voor “Philippe Amaury” (gelukkig noemt Philippe niet Omaury, want anders was de organisator van de Tour “EPO”, oh speling van het lot…). Een sportliefhebber zou zich bij minder vragen beginnen stellen: hoe kan sport nog eerlijk gebeuren, als die sport zelf “business” is geworden? Als je weet dat die “Tour de France” niet eens de grootste organisatie is van het ASO? Een gezonde geest in een gezond lichaam??? Beide zijn tegenwoordig verziekt… À propos: de baas van het ASO, en dus van de Tour is nu Patrice Clerc. Spektakel blijft echter gegarandeerd, en wij zullen er bij zijn! Deze keer zijn we te gast bij Steven, en er zijn terug al enkele ideeën gelanceerd: barbecue, picknick, verkleedparty, clowns, reclamekaravaan, petjes, stylo’s, … Het wordt drummen voor een ticket.
EVEN VEN BEZIN BEZINNEN De geschiedenis van Oostakker-Lourdes (voor dit artikel namen we de teksten over uit de website van Oostakker-Lourdes: www.basiliekoostakker.be. Wie meer info wenst of wat foto’s wil bekijken, vindt daar gegarandeerd wat men zoekt !)
Geschiedenis… Baron de Plotho De geschiedenis van het Vlaamse Lourdes begint in het domein van het kasteel van Oostakker in de wijk Slotendries. Baron Frans de PLOTHO voelde zich geroepen tot het trappistenleven. Maar het strenge monnikenleven was te zwaar voor zijn zwakke gezondheid. Hij ging over naar het seminarie en werd in Gent priester gewijd in 1790. Na enige tijd trok hij zich terug op het domein. Zijn eerste ideaal leefde immers voort in hem en hij bouwde een kluis om er als priester-kluizenaar een leven van gebed en boetvaardigheid te leiden. Ook onze streken werden geteisterd door de verschrikkingen van de Franse Revolutie. Daarom liet E.H. de Plotho een huis bouwen, waarin hij in die onveilige tijden een onderkomen kon verschaffen aan verbannen geestelijken. Het plan werd uitgevoerd. Doch de priester kon zijn caritatief werk niet lang voortzetten. Hij stierf op 31 december 1811. Markiezin de Courtebourne Zestig jaar later besloot de Markiezin de COURTEBOURNE de kluis die E.H. de Plotho voor zichzelf gebouwd had, om te bouwen tot een aquarium. De ingang daarvan werd belegd met rotsstenen. E.H. Moreels, de pastoor van Oostakker, suggereerde in de rotsstenen een nis aan te brengen voor een beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. De markiezin was zeer vroom. Tijdens haar wandelingen door het domein hield ze steeds even stil bij de talrijke heiligenbeelden. Toen de pastoor aan de markiezin voorstelde een Mariabeeld in de nis te plaatsen, was ze meteen daarvoor gewonnen. Ze verzocht de pastoor het beeld te komen wijden. Dat gebeurde op 29 juni 1873. Tweeduizend mensen woonden de ceremonie bij. Ze drukten het verlangen uit geregeld op de plaats te komen bidden. Het werd hun toegestaan om op zonen feestdagen naar de grot te komen. De wonderbare genezing van Pieter De Rudder Al vlug werd gesproken van gebedsverhoringen en de stroom bedevaarders groeide snel aan. Daarom vatte de markiezin het plan op een kapel te laten bouwen. Een opzienbarend wonder versterkte die idee. Op 7
april 1875 genas Pieter De Rudder. Over die genezing zou de gekende Lourdes-dokter Boissarie later verklaren: "Geen enkele van de te Lourdes bekomen genezingen kan vergeleken worden met die van Pieter de Rudder". Pieter De Rudder woonde in het Westvlaamse Jabbeke. Toen hij op de avond van 16 februari 1867 van zijn werk naar huis terugkeerde, ging hij enkele boomhakkers een handje toesteken om een gevallen boom te verwijderen. De boom werd opgetrokken met een hefboom, maar kantelde tegen het linkerbeen van Pieter. Het scheen- en kuitbeen waren gebroken. De bijgeroepen geneesheer legde een gipsverband. Men hoopte dat het been na enkele weken zou hersteld zijn. Maar de toestand verergerde. Hij weigerde zijn been te laten afzetten, maar stelde zijn hoop op het gebed. De gebedsverhoringen in Oostakker waren ook in Jabbeke bekend. Acht jaar duurde de zware beproeving al, toen Pieter besloot op bedevaart te gaan naar Oostakker. Gezien zijn erbarmelijke toestand raadde iedereen hem de tocht af. Maar de arme man was van zijn voornemen niet af te brengen. Hij begon een noveen tot Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes en de lijdende Zaligmaker en op 7 april ondernam hij de zware tocht. Na een ware lijdensweg belandde hij eindelijk bij de grot. Daar zakte hij uitgeput neer voor het beeld van de Onbevlekte op de eerste bank naast het beeld van de H. Bernadette. Vurig en vol vertrouwen smeekte hij de genezing af om opnieuw voor zijn gezin te kunnen zorgen. Tweemaal sukkelde hij op zijn krukken rond het heuveltje. Hulpeloos zonk hij neer op de knieën. Zijn vrouw riep erbij uit: "Maar Pieter, wat doe je toch?". Precies op dat ogenblik stond de man op en zette enkele stappen: zonder krukken. Die krukken hing hij meteen op bij het Mariabeeld en uit dankbaarheid ging hij nog driemaal rond de grot. Hij verwijderde het verband. Zijn been was gaaf en gezond en van de wonde aan de voet bleef alleen een litteken over. Zijn weesgegroeten waren smeekbeden geweest, nu gingen ze over in een danklied. In het station van Jabbeke kon de treinwachter zijn ogen niet geloven. Dat was toch niet mogelijk! Heel Jabbeke deelde in de vreugde. De dokter verklaarde dat het been aaneengegroeid was als dat van een pasgeboren kind. De notabelen van de gemeente ondertekenden een verklaring als getuigenis voor het wonder. De genezing werd ook in Lourdes bekend. De gezagvolle voorzitter van de medische adviesraad van Lourdes vroeg aan de bisschop van Brugge een canoniek onderzoek in te stellen. In 1908 erkende Mgr. Waffelaert na grondig onderzoek "het mirakel Pieter de Rudder". Het volledig dossier van het canoniek onderzoek werd in boekvorm gepubliceerd ter gelegenheid van het eeuwfeest van de verschijningen in Lourdes.
Een kapel of een kerk? De begeestering die door de genezing van Pieter de Rudder werd opgewekt, trok natuurlijk nog meer bedevaarders aan. De markiezin vroeg toestemming aan Mgr. Bracq, bisschop van Gent, om de kapel te bouwen. Merkwaardig genoeg antwoordde hij: "Neen, Mevrouw. Hier is niet een kapel nodig, maar een kerk". De markiezin stemde daarmee in. De bouw van de kerk voldeed nog meer aan het verlangen van de bedevaarders. Het heiligdom werd op 11 september 1877 plechtig gewijd door de pauselijke nuntius, Mgr. Vanutelli. Een grote massa bedevaarders was komen meevieren. Hun geloof maakte een geweldige indruk op de nuntius die verklaarde zelden zoiets te hebben meegemaakt. De kerk werd in 1924 tot basiliek verheven ter gelegenheid van het vijftigjarig jubileum van het bestaan van het Vlaamse Lourdes. Op dit ogenblik zijn er renovatiewerken in uitvoering. Het project van de renovatie en de restauratie zou gerealiseerd moeten zijn tegen de meimaand 2008. Dan vieren we immers de 150ste verjaardag van de verschijningen van Onze-Lieve-Vrouw aan Bernadette te Lourdes.
IN DE KIJKER Zr. Jozefa en Christina vieren! Op 25 augustus is er feest in “Ons Zomerheem”. Geen gewoon feest, daar kun je van op aan. Bij een gouden kloosterjubileum wordt er normaal gezien al het één en ander op getouw gezet. Nu vieren Zuster Jozefa en Zuster Christina samen. En ondergetekende mocht het “gouden koppel” gaan interviewen. Bij heel wat “ouderen” onder ons (wij noemen dat “mensen met wat meer ervaring”…) zou een schets van de carrière het volgende kunnen zijn: Hij begon hier 37 jaar geleden te werken, is altijd trouw aan de werkgever gebleven, en gaat nu met pensioen. Bij zusters gaat het er vaak anders aan toe. Het enige wat je kan zeggen is dat zij ook trouw blijven aan hun “Werkgever”, maar de meesten veranderen regelmatig eens van werkterrein. Zo ook zuster Jozefa. Zij werd geboren in Ophoven (nu Kinrooi). Zij legde haar professie af in Gent (Nederpolder) in 1957, en bleef daar voor anderhalf jaar. Daarna verhuisde ze naar Meeuwen, om na 6 jaar met fiets en pak en zak op de autobus naar Zomergem te rijden. Het bleek hier goede grond te zijn, want meer dan 40 jaar later is ze nog steeds in Zomergem. Patrick De Wael zou zeggen dat ze als gastarbeidster de taal wel wat beter zou mogen spreken, maar Zomergems verstaan is geen enkel probleem, zegt zuster Jozefa. In 1963 was er ook nog geen sprake van “taalcursussen”… Het grootste deel van haar carrière bestond uit kleuteronderwijs. Zuster Jozefa is kleuteronderwijzeres in hart en nieren, en waar het hart van vol is, … Vraag het maar aan Anne Van Den Berghe, Ann Verlodt en andere Marleen Pieters, om maar een paar van ons medewerkers te noemen die nog van haar “les” kregen. Toen zuster Goretti in 1992 naar Zeveneken werd geroepen, zat het klooster ook zonder overste. “Geen nood”, zei zuster Marie-Louise, “zuster Jozefa zal haar taak overnemen”. Dus zuster Jozefa viert dit jaar niet alleen haar 50-jarig kloosterjubileum, maar ook haar 15-jarig jubileum als kloosteroverste! Op de vraag of er niet veel verschil is tussen kleuters en bejaarden begeleiden, zegt ze: “Natuurlijk wel, maar er is altijd een heel grote affiniteit geweest tussen de school en het rusthuis. Vroeger hadden we mekaar wel veel meer nodig dan nu, en was het ook logisch dat er grote solidariteit was. Nu beiden volledig
zelfstandig kunnen bestaan, is dat minder nodig, maar toch is die band gebleven. Ik blijf natuurlijk wel onderwijzeres hé…” Hebt u nog ambities zuster Jozefa? “Ambitie, is veel gezegd, maar toch willen wij als zustergemeenschap “Ons Zomerheem” een open huis laten blijven. Wij willen gastvrij blijven voor iedereen, en daar moeten we constant aan werken.” Zuster Christina zou zuster Christina niet zijn, moest er aan haar jubileum iets niet kloppen. Ze houdt van grapjes, en als ze vandaag iemand kan foppen, dan zal ze niet wachten tot morgen… Eigenlijk viert zij dit jaar haar 51-jarig jubileum. Maar omdat ze weinig familie heeft, en al die “tralala” eigenlijk niet zo belangrijk vindt, wacht ze liever op een andere zuster om dan mee te vieren. Zuster Christina, die van Kaprijke is, trad in bij de Zusters van Vincentius. Aanvankelijk gaf ze les in Zomergem (vraag maar aan Rose Marie Van Oost). Na de aansluiting met de Zusters Kindsheid Jesu ging ze mee naar de Nederpolder en gaf les in de stadsschool. In ’64 verhuisde ze naar Schoten, en in ’69 ging ze naar Destelbergen. Ze woonde daar in een huis met 3 zusters (ze deden daar parochiewerk, onderwijs en wit-gele kruis). Doordat het parochiewerk meer en meer tijd begon op te eisen, richtte zuster Christina zich daar volledig op, volgde ook een cursus pastorale, en bouwde de parochiewerking in Destelbergen volledig uit. Tot men in 2000 voor “Ons Zomerheem” een interne “facteur” nodig had. Dan nam ze hier haar intrek. Ze deelt echter niet alleen de post rond, maar is werkelijk het “duiveltje-doet-al” (alhoewel, past deze benaming voor een zuster???). In alle geval, in het beeld van “Ons Zomerheem” past zuster Christina als gegoten: voor vele bewoners de zon in huis! En we noteren dat we haar 60-jarig jubileum nu binnen 9 jaar vieren!!!
vrij AKTIEF Duwers gevraagd De zomer nadert met rasse schreden. Tijd om wat en zon extra vitaminen op te doen. Voor de bewoners is niets aangenamer dan eens buiten kunnen. Onze prachtige tuin nodigt meer dan ooit uit. Iedere dinsdag maken we een langere wandeling. Gelukkig kunnen we rekenen op onze vaste vrijwilligersploeg. In de zomer wordt die versterkt met enkele jongeren. Maar bij echt mooi weer zijn er steeds “duwers” te kort. Daarom een oproep aan allen die hiervoor een beetje tijd kunnen vrijmaken: iedere dinsdag vertrekken we voor een wandeling doorheen Zomergem. We starten aan de receptie rond 13u30. Onderweg stoppen we aan een bank, en er is steeds een drankje mee, zodat we fris aan de terugtocht kunnen beginnen. Mensen die willen aansluiten om met hun familie mee te wandelen zijn steeds van harte welkom. U komt toch ook eens???
postvak in Lachen geblazen… We kregen van A. Noniem volgende doordenkertjes binnen… De 50-jarige man, bij wie de maag werd weggenomen zei: “Nu ben ik ontmaagd…” Een bruggepensioneerde kreeg twee overbruggingen. Oogarts en tandarts starten ruilhandel: “oog om oog, tand om tand”. Ziekenfondsen beschikken meestal over zeer gezonde fondsen. Om brand in het rusthuis te vermijden zijn volgende zaken strikt verboden: - een gloeiende hekel aan iemand hebben - tijdens vergaderingen op hete kolen zitten - verhitte discussies voeren - mekaar opstoken - met brandende dorst rondlopen - scherpe vragen afvuren - laaiend enthousiast worden - mekaar het vuur aan de schenen leggen - kritiek als een lopend vuurtje verspreiden - bovendien zullen alle heethoofden verwijderd worden.
Toen de vissen nog spraken… Lang geleden was vastendag visdag. Iedereen was tot op de graat ervan doordrongen, dat wie nu geen vin verroert later achter het net zal vissen. Vasten is een beetje vissen in het aquarium van het leven en met humor jezelf herkennen in de waterspiegel. Nu vlees onveilig en onbetaalbaar is, bekeren we ons gewillig tot “sollekes” al zijn ze ook niet “sprot”goedkoop. Als walvissen zwemmen we graag met open mond om geen aasje te missen, geen wonder dat we de buik vol hebben van alles en nog wat. Ook zonder reuma gelijken we op stokvis, zo onbewogen blijven we bij andermans leed. Of we spelen gladde paling die kronkelt naar eigen profijt. Soms gedragen we ons als rolmops om toch maar voor niets te worden aangesproken.
Wij houden ons graag op de vlakte als pladijs waaraan niemand zich kan optrekken. Al zijn we doodgewone kwallen, graag zwemmen we als goudvissen pronkziek langs het aquariumglas. De volgende dag zijn we net sardines die zich zomaar laten inblikken zonder op te komen voor verdrukte pilchards. Van natuur zijn we goeie mossels die pas uit hun schelp komen als ze gekookt zijn. Wij benijden de garnalen die zich bloot durven geven en zich laten pellen voor de goede zaak. En in een onbewaakt ogenblik dromen wij van oesters die hun leven geven om vaar anderen parel te zijn. Van Wilfried GEPTS
Geboortenieuws Op 26 april 2007 werd AMELIE WIJTIJNCK geboren. Zij is het eerste kindje van Filip en Petra Van Deynze-Wijtijnck. Petra is directrice van de basisschool van Sint-Martinus te Zomergem.
Kardinaal Danneels’ 10 geboden van vakantie 1. Het eerste gebod is en blijft: “Gij zult vakantie nemen”. En wel des te langer naarmate je denkt daarvoor geen tijd te hebben. Want precies dan ben je dringend aan vakantie toe. 2. Probeer ook niet tijdens je vakantie in te halen wat je tijdens het jaar hebt uitgesteld. Want het tweede gebod luidt: ”Gij zult echt vakantie nemen”. Helemaal dus, met heel je lichaam en heel je verstand. 3. Vakantie is een weldaad voor jezelf en je huisgenoten. “Gij zult uw vakantie dus niet gebruiken om buren of vrienden te overbluffen”. 4. Niet iedereen heeft vakantie. “Gij zult dus mensen die in dienst staan van jouw prettige tijd met evenveel respect en dankbaarheid behandelen als jijzelf wilt ondervinden”. 5. In de zomer zoeken we de zon. Maar dan liefst niet alleen letterlijk. “Gij zult uw huisgenoten of vrienden in het zonnetje zetten”. Haal eens hun goede en mooie kwaliteiten van onder het stof. Vooral als je tijdens het werkjaar daarvoor bijna nooit tijd of zin had. 6. Vakantie is vrije tijd. Maar wie is nog écht vrij? Daartoe is een “bevrijd” hart nodig en dat kan alleen God ons schenken. “Gij zult niet vergeten ook voor Hem wat van uw vrije tijd vrij te maken”. Want ook je ziel mag wel eens verse kracht opdoen. 7. Fotograferen is een moderne vorm van jagen. Je “schiet” beelden voor later. Maar wie er zo maar op los fotografeert, kan andere mensen kwet-
sen. Niet iedereen houdt immers van indringing in zijn privé-sfeer. “Gij zult uw medemens niet ongevraagd voor fotowild aanzien”. 8. God heeft veel kleuren op zijn palet. “Bruin zult gij dus niet verabsoluteren”. Het is niet de enige kleur die prettig is om naar te kijken. Trouwens, een statussymbool is het al lang niet meer: eind augustus is iedereen bruin, die van de zonnebank nog het meest! 9. Lekker lang uitslapen is één van de verkwikkingen van de vakantieperiode. Maar de mooiste dingen geeft God in de morgen: als de dag nog onschuldig is als een kind. “Minsten een paar keer zult gij vroeg opstaan en God danken voor al het moois dat Hij schenkt”. En het tiende gebod geldt voor de terugkeer: “Gij zult bij uw thuis10. komst niet klagen dat het zoveel geregend heeft”. Dat deed het voor wie thuisbleef ook. Laat hen liever meegenieten van de mooie dagen die je wél kreeg. Trouwens, God zorgt altijd wel voor veel zon… in september! Prettige vakantie Mgr. Danneels.
Kristof, onze “vogelaar”… Om meteen maar alle misverstanden uit de weg te ruimen: een “vogelaar” is een hobbyornitholoog, wat u er ook mag van denken! Kijk maar naar de Van Dale. Het zal de meeste bezoekers of personeelsleden waarschijnlijk helemaal niet opgevallen zijn, maar Kristof heeft andere ogen. In één van de berken die nog rond de parking staan, woonde er een specht. En gelukkig hadden we Kristof, want niemand had het tot dan opgemerkt!!!
Kokkerello okkerello
met Rik Menschaert
Warm chocoladegebakje met kersen Recept voor 4 personen Benodigdheden: 3 eieren 75 gr kristalsuiker 150 gr zwarte chocolade 100 gr boter 50 gr bloem 4 eetlepels kersenconfituur Muntblaadjes Room Ovenvaste kopjes Bereiding: - smelt de chocolade met de boter - klop de eieren met de suiker - meng de chocolade met het eimengsel en voeg de bloem toe - vul de ingevette potjes met 1 eetlepel confituur - giet het beslag in de potjes - zet 7 min. In voorverwarmde oven op 200° - het beslag mag binnen nog lopend zijn - keer het gebakje(terwijl het nog warm is) om op een bordje en dien op met mascarpone-ijs en een toefje slagroom en versier met verse kersen en een muntblaadje
heerlijk dessertje Smakelijk Het keukenpersoneel Smakelijk! De Keukenpieten
ludiek Zusters Kindsheid Jesu op vredesmissie… Eén zaak kunnen we van Tony Blair niet zeggen: dat hij een gebrek aan timing had of heeft. Hij slaagde er toch maar in om afscheid te nemen nadat er een vredesakkoord was getekend in Noord-Ierland. Daar waar (bijna) de hele wereld hem kwalijk nam dat hij Bush steunde in de oorlog tegen Irak, zal hij ook de geschiedenis ingaan als “missionaris” van de vrede. Wat velen onder ons niet weten van Tony is het feit dat hij ook een meesterlijk acteur is. Alle, maar dan ook werkelijk alle speeches, hoe kort ook, waren ingestudeerde nummertjes. Hij gaf nooit een reactie tegenover de pers zonder dat al zijn medewerkers hun akkoord over de tekst hadden gegeven. Er werd zelfs nagedacht over het kostuum dat hij moest dragen, of de auto, waarin hij moest arriveren, of de plaats waar het interview mocht doorgaan. Ieder optreden was tot in de kleinste details voorbereid. Hij werkte dan ook samen met een team van 18 persmedewerkers…! In Noord-Ierland had Tony te maken met het IRA en met Sinn Féin, de politieke tak van het IRA, zoals hier en daar wordt gefluisterd. Zij vertegenwoordigen de katholieke strekking in Noord-Ierland. Tegenpolen waren de DUP van de protestantse dominee Ian Paisley, en twee paramilitaire protestantse groeperingen, het UVF en het UDA. U ziet dat de hele zaak ook een beetje met een godsdienstoorlog te maken had… Voor niet ingewijden bijna onbegrijpelijk, voor de mensen die er dagdagelijks mee te maken hadden had het meer iets weg van een nachtmerrie. Een wespennest, waar ook Tony zich moest in wagen. Waarom echter wordt hierover nu in het Infokrantje gewag gemaakt??? Wel, in mei 2007 kwam de nieuwe katholiek-protestantse raad tot stand. Tony benadrukte dat dit alleen kon door de hulp van duizenden (zowel katholieke als protestantse) burgermedewerkers die de strijd tegen het terrorisme aangingen. Weliswaar incognito, maar toch op gevaar van herkend te worden, en aan de lijst van ontelbare slachtoffers te worden toegevoegd. U weet ondertussen dat Tony zich alleen door topspecialisten liet adviseren. Op het vlak van katholieke cultuur en achtergrond kon hij zich niet beter beroepen dan op kloosterzusters. Het zal u dus wellicht niet verwonderen dat een paar dagen nadat zuster Jozefa en zuster Esther, samen met andere medezusters van de Kindsheid Jesu, naar Ierland vertrokken, het vredesakkoord tot stand kwam. Zij zullen natuurlijk alle betrokkenheid ontkennen. Maar wij weten beter: de zusters speelden een belangrijke rol in het ontstaan van de wereldvrede… Wedden dat er binnenkort een zekere George Bush in Zomergem zal worden gesignaleerd???
Missie in het buitenland…
Zou de vrede hier bezegeld zijn?
Of hier?
‘t groen hoekje
van Isabelle Pauwels
Pelargonium of geranium siert menige bloembak De Pelargonium: (Pelargos = ooievaar) ofwel Geranium in de volksmond. (Geranos = kraanvogel). Familie der Geraniaceae of ook wel de Ooievaarsbekfamilie genoemd. De oorsprong bevindt zich in Zuid Afrika, waarna deze via import, omstreeks 1600, over de ganse wereld bekendheid heeft verworven. Soorten: We onderscheiden enkel de staande (Pelargonium zonale) van de hangpelargoniums (peltatum). Er bestaan een 250-tal cultivars, dus keuze alom. De bij ons gekende soorten zijn hybrides en doen dienst voor de bloembak of borders. Het blad heeft een bijna ronde gelobde vorm voor de opstaande soorten, terwijl de hangers een ietwat glansachtig en stervormig blad hebben. De bloemen kunnen verscheidene kleuren hebben en bestaan meestal uit 5 bloembladeren (waarvan er 2 bovenaan staan en 3 onderaan). Kleuren: wit, rode, roze, gele, purpere,... Het staat bekend dat Pelargoniums langdurige bloeiers zijn. De vruchten: na de bloei vormt zich per bloem 1 zaadje per zaaddoos, die na verdroging openspringt en zorgt voor de nakomeling. De stengel is bij jonge vorm zacht en broos en nadien meer verhout en stug. Bij het aanplanten hou je best rekening met een standplaats waar het niet te hevig kan waaien, want hevige wind kan de plantjes sneller doen breken. De opstaande soorten (Pelargonium zonale) zijn op de "stam" en blad licht behaard. Sommige mensen kunnen hierbij licht allergisch reageren wanneer zij hiermee in aanraking komen.
Verzorging: voorzie een goeie kompost en drainage in de plantbak. Gebruik eventueel potscherven of kleikorrels als onderlaag. Geef regelmatig vloeibare meststoffen, daar de plant het hele jaar doorgroeit. Watergiften kunnen beter met mate maar regelmatig gegeven worden. Tip: grond moet vochtig zijn, doch niet nat (om rotting te voorkomen). Een lichte bekalking mag gegeven worden, dit resulteert in een zachtere pH-waarde en losmaken van nutriënten in de grond. Verwijder regelmatig verdorde bloemen en blijf de zaaddozen voor, daar dit anders de plant onnodig uitput. Breek de bladstelen af door ze naar de "stam" toe te buigen. (Opwaarts) Voorzie een rozenschaartje, dit zorgt ervoor dat de wonden bij te-
rugsnoeien minimaal blijven. Bestaande planten worden best op dezelfde hoogte geplant als hun containerdiepte bij aankoop! Dit om de ziekte als stambasisrot te mijden. Als je een grote Pelargonium hebt door de jaren, kan het best zijn dat je hem moet ondersteunen omwille de zwaardere bloemen die hij gaat vormen. In de Mediterrane streken heb je planten die metershoog kunnen worden. Plaats de plant in volle zon, zo gaat de plant makkelijker over tot bloemvorming. Overwinteren kan enkel indien bepaalde maatregelen in acht worden genomen. Probeer de winterrust in te leiden, dit doen we door de watergiften naar het einde van het groeiseizoen te verminderen. Ook de temperatuur moet sterk dalen (niet onder de 10°C gaan) en de mestbeurten worden stop gezet. Pas in het voorjaar beginnen we terug met het opvoeren van watergiften en vloeibare meststoffen. (Er zijn speciale meststoffen voorzien voor Pelargoniums). Na de ijsheiligen kunnen we meestal met een gerust hart onze planten terug buiten zetten. Zet nooit planten in een donkere ruimte zoals een garage of kelder e.d. daar deze planten anders beginnen te fileren (licht gaan opzoeken) met slungelachtige en breekbare stengels tot gevolg. Belagers: Luizen zijn frequent aanwezig, bij droogte vooral spint, verder rupsen, naaktslakken, botrytis, roest, Verticillium alboatrum, witte vlieg, bacteriën en virussen, kevers, stambasisrot, nematoden. Medicinaal: uit enkele soorten wordt een stof geëxtraheerd die het immuunstelsel zou versterken. Sommige planten zouden tevens antiseptische werkingen hebben alsook schimmelwerend zijn. Ook etherische olie wordt teruggewonnen uit de Pelargonium graveolens (= sterk ruikend) voor zijn rozengeur en uit de Pelargonium Bourbon verkrijgt men de fijnste etherische olie. Tip : De Citroenpelargonium zou de muggen verdrijven of alvast op afstand houden, van zodra je over de bladeren gaat wrijven (citroenolie). Isabelle.
