p verhaal december 2012 Echtpaar Prins jubileert Kinderreis Schneeberg-Delitzsch Lionsclub Woerden helpt

Op verhaal

december 2012

• Echtpaar Prins jubileert • • Kinderreis Schneeberg-Delitzsch • • Lionsclub Woerden helpt 1

Inhoud sopg ave

3–

Kansarme kinderen… geef ze een kans

4 –

Op zoek naar Gaetan

5–

‘Gastvrijheid’ in de Anthoniuskerk in Utrecht

6 –

Diamy en Bryan, 2 Franse jongens van 9 jaar

7 –

Kelly uit Londen

8 –

‘Als ze genoten, was dat voor ons genoeg dankjewel’

10 –

Veel pret met Lea en Leonie-Sophie uit Berlijn

11 –

Stefanie, Samira en Sofia

12 –

Geert, Patrick en een bos gladiolen

14 –

Engelen bestaan…

15 –

Jubileum Kinderreis Schneeberg-Delitzsch

16 –

Actie met Jason en Will-Marc

17 –

Familiedag Oldenburg in Greonterp

18 –

‘Aftrap’ met verkoop van bloembollen

18 –

Jeugdbestuur zoekt jou!

19 –

Einen guten Rutsch ins neue Jahr!

Kansarme kinderen - geef ze een kans Zij verdienen het om eens wat extra aandacht te krijgen, er even tussen uit te zijn. Weg uit hun eigen omgeving om ergens anders energie op te kunnen doen. De vakantie is daarvoor een uitstekend middel, maar het feit dat het kind in een “gewoon” gezin komt, geeft het kind een extra dimensie. Ze zien en ervaren hoe het leven er ook uit kan zien. Ze kunnen de gebruiken en gewoontes meebeleven met het andere gezin. Een maat­ schappij met nieuwe mogelijkheden open­ baart zich en zij kunnen daar hun voordeel meedoen. En onbewust nemen ze ook veel mee, van alles wat ze meemaken in het vakan­ tie­gastgezin. Het effect wordt steeds groter als een kind ook de gelegenheid krijgt om een duurzame relatie op te bouwen met het vakantiegast­ gezin. In Nederland is ook recessie, maar toch heb­ben veel mensen daar weinig last van. Wel is er ge­ constateerd, dat bijna één op de tien kinderen in Nederland in armoede leeft. Dit schreef de Kinderombudsman, Marc Dullaert, in mei.

Europa Kinderhulp kan ieder jaar deze kans­ arme, kwetsbare kinderen, die zo’n vakantie zo hard nodig hebben, plaatsen in uw gezin. Deze kinderen gun je die vakantie in dat ‘gewone’ gezin, waar aandacht, liefde en regelmaat is. Een paar weken zonder zorgen, even ‘gewoon’ kind mogen zijn. Bijtanken, energie opdoen, je rugzak volstoppen met positieve ervaringen. Dat is wat je ieder kind gunt. Wij willen alle kinderen die het zo hard nodig hebben wel die welverdiende vakantie geven. Maar daar hebben we u voor nodig. Wij zoeken vakantiegastouders die één of twee kinderen in huis willen nemen. Of als dat voor u niet binnen uw mogelijkheden ligt, kunt u ook een donatie geven of vriend worden van Europa Kinderhulp. Dan steunt u ook deze kinderen. Europa Kinderhulp krijgt géén subsidies, dus donaties zijn ook zeer welkom. Onze 330 medewerkers zorgen ervoor dat u de juiste informatie krijgt en dat u zich goed kunt voorbereiden op die vakantie.

Namens het Algemeen Bestuur van Europa Kinderhulp wens ik u Fijne Feestdagen en een Gezond en Liefdevol 2013 toe. Voor deze kinderen betekent dit, dat hun recht op ontwikkeling in gevaar komt, omdat zij niet meer de toereikende levensstandaard genieten, die daarvoor nodig is. De overheid zou er voor moeten zorgen dat deze kinderen er niet verder op achteruit gaan. Het belang van het (kansarme) kind zou voorop moeten staan. Helaas gebeurt dat niet hier in Neder­ land en ook niet in de landen om ons heen. 2

Mogen we in 2013 ook weer op uw steun rekenen? De kinderen zijn u heel erg dank­ baar!

Betsie van Aller-Meijer, Algemeen Voorzitter

3

Op zoek naar Gaetan

Afgelopen zomer zijn we met de groep van Secours Populaire Français naar Parijs ge­weest om de Franse vakantie­kinde­ren op te halen. De dag ervoor hebben we diverse kinderen een be­zoek gebracht, waar­onder Gaetan, die al een aan­tal jaren meekomt. Onze zoektocht begon vanaf Gare du Nord. We wisten zijn adres, dus de straat was niet zo moeilijk te vinden. Aangekomen bij het oude flatgebouw, ongeveer 50 meter vanaf het station vanwaar we de treinen langs hoorden denderen, probeerden we het ap­ par­tement binnen te komen. Gelukkig kwam er al gauw een bewoner aan, die net naar binnen wilde, dus wij grepen de kans om mee naar binnen te glippen. In het halletje vonden we op één van de postbussen, nummer 42, de achternaam van Gaetan. Maar op welke etage? We begonnen onze zoektocht bij de goed­ kopere appartementen op de bovenste etage, waar onze kinderen heel vaak wonen. Nergens naambordjes te bekennen. Wat nu? Op de 5e etage zagen we een deur, versierd met fleurige kindertekeningen. Wie weet kent één van de kinderen onze Gaetan. Aanbellen dus! We hoorden stemmen, gelach achter de deur, maar dat verstomde na het tweede belletje. Er werd niet open­ gedaan, want door het kijkgaatje zien ze gauw genoeg voor wie de deur open moet 4

gaan. Uiteindelijk vonden we op de 3e etage de deur van de conciërge! Ja, zij kende de familie wel en wist ook dat Gaetan altijd op vakantie naar Nederland ging. Maar… het gezin was 3 weken geleden verhuisd en ze wist niet waar naar toe. Gaetan’s moeder had verderop in de straat een kleine boetiek, dus daar moesten we het maar eens proberen. We waren gelukkig weer een stapje verder en vervolgden onze zoektocht. In enkele boetieks even gegluurd en gevraagd en toen kwamen we bij het kleine winkeltje, waar een groep Afrikaanse vrouwen gezellig zat te kletsen. De dame achter de toonbank voerde het hoogste woord, maar toen ik vroeg naar Gaetan schrok ze wel even. Wie waren die 3 vreemde blonde dames die naar haar zoon vroegen? Gauw uitgelegd wie we waren en het ijs was al snel gebroken. Ah, madame, bienvenue, een hartelijk welkom! Gaetan was bij een vriendje aan het spelen en na een belletje kwam hij vrolijk, al zwaaiend naar ons, in zijn oranje Hollandse shirt aangelopen. Eindelijk gevonden! Gauw even wat foto’s gemaakt en daarna afscheid genomen. En Gaetan? Hij mocht ook dit jaar weer fijn mee naar Nederland om te genieten van zijn vakantie bij een geweldig gastgezin!

Marianne Timmerman, RCK Secours Populaire Français

Richard (medewerker ZuidHolland) met zijn zoon Damian

‘Gastvrijheid’ in de Anthoniuskerk in Utrecht Op zondag 24 juni was ik samen met mijn negenjarige zoon Damian te gast bij een kerkdienst in de Anthoniuskerk in Utrecht. We werden vriendelijk welkom geheten en na het zingen van een aantal liederen en het luisteren naar het verhaal waren wij aan de beurt. Het was een zogenaamde zitzaksessie, samen met de voorgangster van de dienst zaten we voor in de kerk. Het thema van deze familieviering was ‘Gastvrijheid’ en hoe je dat ervaart als je een vakantiekind in huis hebt. Op een groot scherm stonden een aantal foto's van vakantiekinderen in ons gezin. Aan de hand van deze foto's en een aantal vragen hadden we een leuk gesprek. Damian was helemaal niet zenuwachtig, totdat we werkelijk naar voren moesten komen. We

kregen ruim de tijd om uit te leggen wat Europa Kinderhulp doet en hoe mooi het is om hier als gezin aan mee te werken. Na het zingen van het lied is er een collecte ge­ houden voor Europa Kinderhulp en Damian mocht helpen om het geld op te halen. Na afloop zijn we nog even gebleven om wat vragen te beantwoorden. Een heel mooi initiatief van deze kerk om ons uit te nodigen. Ten eerste om het doel van Europa Kinderhulp uit te leggen en daarnaast omdat het ook nog iets oplevert voor de kas. De collecte bracht rond € 117,op en we hopen dat we ook nog nieuwe gastouders mogen verwelkomen.

Richard 5

Diamy en Bryan,

Kelly uit Londen Graag wil ik jullie het verhaal vertellen van ons vakantiekind 1982/83 uit Londen.

2 Franse jongens van 9 jaar

Dit jaar hadden wij voor het eerst twee vakantiekinderen via Europa Kinderhulp in huis: Diamy en Bryan (allebei 9 jaar) uit Frank­rijk. En wat hebben we het met hen naar ons zin gehad deze zomervakantie! Wat wij het leukste vonden is dat de kinderen zo ontzettend hebben genoten van dingen die voor ons normaal zijn: naar een meer of naar zee gaan en erin rondplonzen (de jongste had nog nooit zoiets gezien), dieren in het echt zien, naar de speeltuin gaan, buiten spelen, fietsen (de ultieme activiteit), sinaasappels uitpersen, fruit eten, in bad gaan en daar lekker lang in mogen blijven spelen, voorgelezen worden, je tanden mogen poetsen met de elektrische tanden­borstel en ga zo maar door. Er komt geen einde aan de lijst. Bijna alles vonden ze leuk. Natuurlijk moesten we ook geregeld op de rem trappen (het blijven kinderen), maar nog nooit zag ik kinderen zo uit hun bol gaan van gewone dingen. En dat is heel fijn om te zien. Bijvoorbeeld een dagje naar het strand werd daarmee ook voor onszelf een speciale gebeurtenis.

Daarbij is het mooi om te zien dat ze tijdens hun korte verblijf hier best veel oppikken. Ze leerden om (eenvoudige) spelletjes te spelen, dat zand zacht wordt als je het in water houdt, dat je rekening moet houden met andere kinderen/mensen en dat zeuren (bij ons) geen zin heeft. Ze kunnen inmiddels goed fietsen en de jongste durft niet alleen het water in, maar kan inmiddels ook een paar slagen "zwemmen" én hij spreekt zijn woorden wat duidelijker uit. Niet gek na een verblijf van nog geen 3 weken! Over onszelf hebben we geleerd dat we re­lax­ ter zijn met kinderen, dan zonder kin­de­ren en dat we best wel op één lijn zaten en con­se­ quent zijn. Meer dan we hadden ge­dacht. Ook leerden we dat wij als vanzelf veel aandacht besteden aan sociale interacties (die gingen bij "onze" kinderen lang niet altijd goed) en dat kinderen heel veel van je aannemen als je duidelijk uitlegt waarom iets op een bepaalde manier moet of juist niet mag (wat we trouwens zelf best een prestatie vonden in het Frans ;-)) Kortom, een vakantie vol ervaringen voor ons én de kinderen. We zijn na drie weken flink moe, maar het was het waard. De jongens én wijzelf hebben echt ont­zet­ tend genoten.

De eerste keer kwam ze als een schuw vo­gel­ tje aan, maar naar mate de weken ver­stre­ken werd ze totaal ons eigen kind. Vrolijk zingen, dansen, noem maar op, met de no­dige tranen bij het afscheid. Jaar na jaar kwam onze sprinkhaan weer terug in de vakantie­ periode en met kerst lieten wij Kelly zelf over­komen. Ook toen ze te oud werd om nog via Europa Kinderhulp te mogen komen, regelden we het zelf. Toen ze oud genoeg was en ging werken kwam ze zelf per boot naar Hoek van Holland, soms met vrien­din, soms alleen. Inmiddels is ons va­kan­tiekind uitgegroeid tot een zelfstandige vrouw, moeder van 2 zonen en echtgenote. De dingen die ze in ons gezin heeft opgepikt voert ze nu door bij haar eigen gezin, ge­weldig om te zien. In oktober is ze met haar man en zoons gekomen, omdat ze haar vroegere ervaringen met hen wilde delen. We zijn naar de Efteling geweest en ze liep te stralen, want ze was zo blij om alles te tonen wat ze hier heeft gehad. Zo zie je maar dat een vakantiekind je eigen dochter wordt en mijn eigen dochter ziet haar als volledige zus waar ze alles mee kan delen, van vreugde tot verdriet. Dit is een pluim voor het geweldige werk dat jullie doen en nog bedankt voor dit heerlijke kind.

Groetjes, Ellen, Frans en Tamar Jansen uit Waalwijk

Nancy en Erwin Hofstede uit Geersdijk (Zeeland) 6

7

Als ze genoten, was dat voor ons genoeg dankjewel Lelystad - Op de uitnodiging voor het 50-jarig huwelijksfeest had het echtpaar Prins laten weten dat een donatie voor Europa Kinderhulp heel erg welkom was. Een goed doel dat de feestgangers kennelijk ook wel zagen zitten: maar liefst 1200 euro in contanten was de opbrengst op 31 augus­ tus. “En een aantal mensen heeft te ken­nen gegeven een bedrag via de bank over te maken, dus de 1300 hebben we zeker ge­ haald,” vertelt Herman Prins (75) terecht met trots. Herman en zijn vrouw Gerda (73) zijn blij op deze manier nog iets voor Europa Kinderhulp te kunnen doen. Beiden dragen Europa Kinderhulp een heel warm hart toe. Jarenlang zijn ze met veel plezier gastouder geweest. In 2007 voor het laatst. Herman: “Dat jaar en het jaar daarvoor hadden we al dispensatie gekregen vanwege mijn leeftijd. Maar we kregen smekende brieven van Jessica uit Schnee­berg om ‘bitte, bitte, noch einmal’ samen met Nancy uit Delitzsch bij ons te mogen logeren. Tegen zo’n smeekbede waren zowel wij als Europa Kinderhulp niet bestand.”

Vanaf 1981 heeft het stel tien vakantie­ kinderen in huis ge­ had. Soms met een onderbreking van een aantal jaar, omdat de ge­zond­ heid van Herman te wensen overliet. Maar zodra het kon, pakten ze de draad weer op. Zelf hebben ze geen kinderen. Wel hadden ze ook voor die tijd altijd veel kinderen over de vloer. Soms logeerden deze, door om­stan­digheden thuis, ook voor langere tijd bij het stel. Gerda: “Toen we de oproep van Europa Kinderhulp in het plaatselijke blaadje lazen, leek het ons meteen leuk om een kind een fijne vakantie te bezorgen. Ik werkte toen halve dagen, maar mocht van mijn baas met onbetaald verlof als de kinderen kwamen. We kozen bewust voor twee kinderen, zodat ze ook nog wat aan elkaar zouden hebben.” Mathias en zijn oudere zus Manuela waren de eerste kinderen. Mathias zou nog vijf keer komen. Vanaf de derde keer met zijn jongere zusje. De kinderen wisten zich altijd goed te vermaken. Herman: “In Berlijn konden ze nauwelijks buiten spelen, dus dat was hier de grootste attractie. We zetten altijd een tentje op in de tuin, waar ze dan met de buurtkinderen eindeloos in speelden.”

bij wie hun kind verbleef. Dat deden we altijd in het najaar. We gingen met de caravan en stonden dan ergens in de buurt.” Als het om de omstandigheden ging waarin hun vakantiekinderen opgroeiden dan was de rode draad steeds: alleenstaande moeder, kleinbehuisd. Gerda: “Bij Matthias vonden we de situatie het meest schrijnend. Zijn moeder had vijf kinderen bij drie ver­schil­ lende vaders, de radio en tv stonden daar altijd keihard aan. Hun moeder, die zeker wel om de kinderen gaf, had bovendien losse handjes.” De logeerpartijen bij Gerda en Herman brachten wel iets positiefs te­weeg, zo gaven de kinderen, eenmaal volwassen, aan. Herman: “Matthias vertelde, dat hij op een andere manier met dieren om­gaat, nadat ik ‘m een keer bestraffend had­ toegesproken toen hij bij de vijver een kikker had zitten pesten.” Gerda: “En zijn zus Manuela vertelde ons dat zij en haar zusje bij ons hadden geleerd dat je ook op een andere manier kunt leven.”

Naar pretparken is het echtpaar nooit geweest. Herman: “Dat was ook niet nodig, de kinderen genoten van simpele dingen. Het zwembad was bijvoorbeeld altijd een succes. En we gingen ook altijd een dagje varen met de boot van mijn broer in Friesland. De speurtocht in het bos die ik zelf maakte, vonden ze ook erg leuk.” Einde­ loos kunnen Gerda en Herman putten uit voornamelijk fijne herinneringen. En waren ze nooit teleurgesteld dat er geen dankjewel afkon bij het afscheid? “Welnee,” zegt Gerda welgemeend, “het is sowieso al moeilijk om kinderen dank je wel te laten zeggen. Als ze genoten, was dat voor ons genoeg ‘dankjewel’!”

50 -jar huwelij ig levert 1 ksfeest 30 op voor 0 euro goede doel

Bij bijna alle kinderen die bij hen logeerden zijn Gerda en Herman ook thuis op bezoek geweest. Gerda: “ Allereerst om te kijken in wat voor omstandigheden onze vakantie­kin­ deren opgroeiden. En het leek ons voor de moeder ook een geruststelling om te weten 8

9

Veel pret met Lea en Leonie-Sophie uit Berlijn Onze gastkindjes Lea en Leonie-Sophie van 6 jaar uit Berlijn waren voor het eerst bij ons op vakantie en dit hebben we met ze gedaan of beleefd, in willekeurige volgorde: Pizza’s zelf belegd en opgegeten, trampoline gesprongen, lekker uitgeslapen, gekleurd en geknipt, zelf kaas gesneden met de kaas­ schaaf, kippen gevoerd. Gezwommen met een zwemvest aan, verstoppertje gespeeld, met waterballonen geknoeid. Visjes gekeken in de sloot, gegild om zoute haring, gesmuld van kibbeling, stickertjes geplakt, gekleid, geverfd, zelf vla geschonken uit het pak, in verkleedjurken rondgelopen en op hakken. Zelf nageltjes gelakt. Soms twee ijsjes op 1 dag, elke week pannen­ koeken en elke week worteltjes gegeten. Gestaard in het vuur, met een boot gevaren, de hond uitgelaten. Nooit in bed geplast, bijna alles gelust, erg veel gegeten en geproefd. Aan tafel gegeten, en blijven zitten tot iede­ reen is uitgegeten. Spelletjes gedaan na het eten, gesjoeld. Op een surfplank gestaan,

10

gegraven in het zand. Naar de speeltuin geweest, met de poppen gespeeld, de bar­ bies uitgekleed. Ponygereden op de familie­ dag, en nog een rondje, en nog een. Door de duinen gerend, de Noordzee gezien, schelp­ jes gezocht, nat geworden. Tanden vaak gepoetst, handen gewassen voor het eten, op tijd naar het toilet gegaan. En we hebben erg veel gelachen. We hopen dat ze volgend jaar weer komen!

Fam. Stoker uit Marken

Stefanie met zoon Phil links en onze eigen dochter Petra met zoon Jurriaan rechts­

Stefanie, Samira en Sofia Jarenlang zijn we vakantiegastouder geweest voor Berlijnse kinderen. We hadden meestal 2 kinderen te logeren. Daar ik zelf mede­ werkster was van de groep Oostenrijk, kwam er ook wel eens een ander kind bij dat over­ geplaatst moest worden. Dat was nooit een probleem. Zo kwam er een keer een meisje uit Berlijn, Stefanie genaamd, dat eerst in een ander gezin geplaatst was. Haar gast­ ouders gingen op een gegeven moment zelf op vakantie en Stefanie wilde toch graag naar Nederland komen. Onze eigen kinderen vonden het zo sneu en vroegen of ze niet bij ons kon komen. Waar plaats is voor twee is er ook plaats voor drie. Dus vanaf dat jaar kwamen Samira, Sofia en Stefanie. Ze bleven alle drie komen totdat ze 16 waren. Daarna kwamen ze soms op eigen gelegenheid

Met zowel Samira als Stefanie hebben we nog regelmatig contact. Zij zijn nu allebei 30 jaar oud en hebben een leuk leven op­ge­ bouwd. Afgelopen jaar hebben Stefanie en haar vriend een baby gekregen en ze zijn op 27 juli getrouwd. Met ons hele gezin hebben we die dag mee mogen maken. Ook Samira (die doorgeleerd heeft en een leuke job heeft bij Mercedes-Benz) was van de partij. We zijn blij dat de twee meiden zo goed terecht zijn gekomen en het geeft ons veel voldoening om te zien waar de vakanties met de vakantiekinderen toe kan leiden.

Familie Plagge uit Broekland (Overijssel) 11

Geert, Patrick en een bos gladiolen Het is eind november 2003 als onze beide kinderen de deur uit zijn. Het jaar daarop hebben we weer zin om een vakantiekind uit te nodigen, want er is ruimte genoeg. In de zomer van 2004 waren we herintre­den­ de vakantiegastouders voor Geert uit Leens en Sacha uit Hannover. Natuurlijk waren er wat strubbelingen en moesten we geduld met ze hebben, maar over algemeen was het een leuke vakantie. Het jaar daarop weer dezelfde kinderen uit­ genodigd, maar Sacha was verhuisd en woon­de niet meer in Hannover. Zijn plaats werd ingenomen door Patrick. Ook deze combinatie bleek een goede te zijn. Ze hebben alle jaren genoten van de gewoonste dingen, maar ook bijzondere uit­ stapjes waardeerden ze zeer. Strand, zee, ’s avonds een verhaaltje voorlezen, kinder­ boerderij, boodschappen doen en zelf koken, lego, fietsen, Linnaeushof, canalbike door Amsterdam, een weekje kamperen, enz. en zeker ook de familiedagen. Omdat deze dag mede door Wim werd voorbereid en hij met een vrachtwagen reed om al de spullen op te halen, mochten de jongens ook mee in de cabine en de laatste jaren bleven ze in de kantine van de IJsclub slapen, samen met

12

een aantal mannen om op het boerenbad te passen. De laatste 4 jaren gingen we een weekje naar Duinrell/Center Parcs, dan kun je merken dat ze pubers worden, want meisjes aan­ spreken en chillen met opgedoken vrienden deden ze graag.

liepen en daar onze zoon Martijn en ons vroegere vakantiekind Rinus met zijn vriend op ons zaten te wachten. We hebben heerlijk in de zon op het terras met elkaar gegeten. Het toeval wilde dat het deze zomer precies 25 jaar geleden was dat Rinus als tienjarig jongetje bij ons kwam. We haalden veel herinneringen op, waarbij ik ook zei dat hij altijd een bos gladiolen voor ons kocht. “Grote bos bloemen voor weinig geld”, zei hij dan en dat ik iedere zomer in de vakantie een bos gladiolen kocht als herin­ nering aan de vakanties met Rinus. Na een gezellige avond kwamen we ’s avonds thuis

en wat staat er in de bijkeuken in een emmer. Juist ja… gladiolen van Rinus. Toen hij onze zoon voor het etentje had opgehaald, had hij ze er neergezet. Tijdens het nabespreken van de laatste vakantie met Geert en Patrick zeiden ze dat ze de ontmoeting met Rinus wel heel erg leuk hadden gevonden. Het leek net of ze hem al kenden. In onze kamer hangt ook een foto van Rinus en ieder jaar praten we wel over hem. Ze weten ook dat hij hard heeft moeten leren en werken om te bereiken wat hij nu doet en heeft. Laat het een mooi voorbeeld voor hen zijn.

Elly en Wim Dantuma

Afgelopen zomer zijn ze voor het laatst ge­ weest, ze zijn er van overtuigd dat ze nog eens terug komen, met de trein of op de brommer/auto. We hebben van ze genoten. Je ziet zoveel vooruitgang al die jaren. Een aantal keer hebben we zelfs een briefje van de onderwijzeres gekregen met de mede­de­ ling dat ze het aan Geert kon merken dat hij bij ons was geweest. Hij liet ook altijd vol trots aan haar zijn dagboekje met foto’s zien. Het was heerlijk, als ze vroegen of ik de nagels wilde knippen, kapotte broekzakken wilde maken of een knoop aan zetten. In de laatste week hadden we op woensdag een surprisemiddag en -avond. Meestal wisten ze per dag of we iets gingen onder­nemen of niet. We reden weg en ze wisten niet waar­ heen. Het werd kameel rijden. Na een tocht langs het strand reden we naar Castricum. Wat gaan we doen? Verrassing…Totdat we om 18.00 uur bij Zoomers naar binnen 13

En g el en bes t a an ... Woensdag 25 juli jl. was de dag van de familiedag Noord-Holland in Stompetoren. Met een auto vol medewerkers reed ik net voor de afrit naar Stompetoren, toen ik bemerkte dat er iets met de auto was. Het bleek een lekke band, maar ik kon niet stoppen. Geen parkeerplek. Langzaam door­ gereden met de knipperlichten aan en de zenuwen in mijn lijf. Het begon aardig te ruiken naar verbrand rubber. Eindelijk kon­ den we de auto op een stukje gras zetten en we stapten allemaal uit. De band bestond alleen nog uit wat flarden.

auto op weg naar hun werk en wij stonden elkaar daarna heel verbaasd aan te kijken. Wat gebeurde er toch allemaal? Lieve, lieve familie van Dijk uit IJmuiden, jullie zijn onze engelen geweest. Zonder jullie waren we zeker niet op tijd geweest, maar vooral de manier waarop jullie hulp boden is HARTVERWARMEND! En we heb­ ben een prachtige familiedag gehad.

Nogmaals dank, Ineke, Marion, Henriëtte, Luciënne en Eve.

Terwijl ik in mijn paarse poloshirt met EKHlogo het telefoonnummer van de ANWB aan het opzoeken was, stopte een busje dat ook het gras opreed. Er stapte een grote man uit met zijn vrouw. "Heb je een lekke band? Ik zal hem voor je verwisselen." We wisten niet wat ons overkwam. Het bleek de familie van Dijk uit IJmuiden te zijn, die op weg waren naar een markt in Hoorn. En ook gastgezin waren! Zij zagen mijn shirt met het EKH-logo en vertelden dat ze ons niet zo konden laten staan. "Dat doe je toch niet! Je gaat helpen".

Een van de kleinere, minder bekende kinder­ reizen van Europa Kinderhulp is de Schneeberg-Delitzsch reis. Elk jaar komen er 35 kinderen per stad naar de regio’s Gelder­ land en Friesland. Beide steden liggen in wat voorheen DDR werd genoemd. Schneeberg ligt op ca. 620 km van Arnhem tegen de Tsjechische grens. Voorheen was de mijnbouw een belangrijke werkgever, na het opheffen van de DDR bleek dit niet meer rendabel en ontstond veel werkloosheid met alle sociale pro­ble­ men van dien, waar de kinderen vaak de dupe van werden. Gelukkig zijn Anna Jaeger en Katrien Kosmitzki, namens de gemeente, actief om deze kinderen te selecteren voor een vakantie in Nederland via Europa Kinderhulp. Omdat de stad niet al te groot is kennen zij de families en dus ook de kinderen van nabij, waardoor we zeker weten dat de geselecteerde kinderen, de vakantie in Nederland ook echt nodig hebben. Delitzsch is ook een middelgrote provincie­ stad, ca. 20 km ten noorden van Leipzig. Ook hier heerst nogal wat werkloosheid doordat de bestaande industrieën en bedrijven na de “Wende” niet meer rendabel waren en daarom moesten sluiten. Hier zijn Martina Heinrichs en Heiko Bach­ mann degenen die, namens de gemeente, de selectie van de kinderen organiseren.

Binnen 10 minuten was de band gewisseld, we hebben ze uitgebreid bedankt en ik kon het niet laten een zoen te geven. We waren zo ontzettend dankbaar. Zij stapten in de

Europa Kinderhulp op Twitter en Fac ebo

ok

Wist u dat EKH ook op Twit ter en Face book actief is? Kijk op www.twitter.com/EKHforkids en www.facebook.com/europakinderh ulp en zie het laatste nieuws

14

Jubileum Kinderreis Schneeberg-Delitzsch

Dit jaar was het de 20e keer (voor Schneeberg de 22e keer) dat kinderen uit deze plaats naar Nederland kwamen, daarom werd er voor ons, begeleiders van de kinderen op de terugreis, een etentje met gezellig samenzijn georganiseerd, waar nog eens werd terug­ gekeken op de prettige samenwerking gedurende deze jaren.

’s Middags kregen wij een ontvangst bij het jeugdactiviteitencentrum met o.a. een skate­ baan, omheind soccercourt (dat heet hier natuurlijk geen Cruijffcourt) en een gebouw waar onder leiding van jongerenwerkers acti­ viteiten worden georganiseerd voor de jeugd. Geen overbodige luxe in dit overigens wel mooie, maar slaperige stadje. Door deze reis en ontmoeting met de ge­ noem­de contactpersonen in beide plaatsen kregen we wat meer inzicht in de werkwijze van die uitzendende organisaties en de leefomgeving van onze doelgroep, de vakantie­kinderen daar. Natuurlijk werd deze ontmoeting door onze coördinatoren ook gebruikt om een terugkoppeling te maken over ervaringen van gastouders en vakantie­ kinderen om daarmee waar nodig wat plooien glad te strijken. Al met al een reis die ik hierbij wat nader onder de aandacht heb proberen te brengen en die dat ook verdient !

Henk Hutting, waarnemend PRmedewerker Gelderland PS Meer informatie over Schneeberg en Delitzsch op www.Schneeberg.de en www.Delitzsch.de

15

Familiedag Oldenburg in Greonterp

Actie met Jason en Will-Marc Vorige zomer kwamen er via Europa Kinder­ hulp 2 meiden van 12 en 13 jaar, dus met onze twee eigen dochters hadden we plots 4 meiden in huis. En wat een meiden, het waren echte meisjes-meisjes wat resulteerde in lange badkamerwachttijden, uitgebreide garderobewissels, bedwelmende geuren in het hele huis en soms was het alleen lekker 'chillen' en fantaseren over blauwogige Zeeuwse knullen... Het was een verfrissende, leerzame en af en toe confronterende er­ varing, waardoor je leert creatief te zijn en te handelen naar het moment ! Dit jaar gingen we de uitdaging aan en werden het 2 jongens, Jason van 10 en WillMarc van 12 jaar. Wat een wereld van verschil met vorig jaar. Het thema van dit jaar werd ACTIE, weer of geen weer. Nooit werd er

gezeurd als we gingen wandelen, fietsen, lopen... een echt plezier! Je moest er na­ tuurlijk wel mee bezig zijn, maar gelukkig hebben we ook verschillende huisdieren waar ze zich snel over ontfermden. Onze stoere Will-Marc was van geen enkel dier bang (honden, katten, schapen, noem maar op), maar alleen had hij angst voor onze loslopende hennen. Later bleek dat hij ooit in Kameroen aangevallen was door een haan. Ook hadden onze jongens iets met eten, steeds als ik aan het kokkerellen was, kwa­ men ze rond me draaien en vroegen ze wat de pot schafte. Na een tijdje kreeg ik ver­ zoekjes of ik nog eens dit of dat wou maken. Zou het dan toch genetisch bepaald zijn dat de liefde van jongens/mannen door de maag gaat? Geen leuker compliment voor de kok natuurlijk. >>>

Wij zijn op 3 augustus naar Greonterp ge­ weest. Daar was de familiedag van Oldenburg. Wij hebben al vijf jaar zomers een meisje, genaamd Celine, uit Oldenburg in huis. We mochten eerst wat drinken. Toen gingen we spelletjes doen. Bij elke Friese stad kon je een spel doen. Wij gingen eerst naar Workum waar je kon bowlen. En zo hebben we alle steden gehad. Tussen de middag gingen we pannenkoeken eten. De pannenkoeken moest je zelf klaarmaken. Ik heb die dag veel met Dana, Cindy en Celine gedaan. Er was ook een luchtkussen, daar hebben we na het eten in de regen op gesprongen. We waren heel nat, maar er waren nog kookshirts over en die hebben wij gekregen. Je moest ook je eigen kookspullen meenemen. Je kon daar ook een koksmuts maken en daar hebben vier jongere meisjes mee gewonnen. Wij zijn ’s middags vaak met laarzen op het luchtkussen geweest.

Dierenpark

Wij hebben veel dieren gezien, zoals leeuwen, tijgers, giraffen, lama’s, beren, wolven en zeeleeuwen. De drie weken waren snel voorbij maar ze waren wel leuk. (Het ging ook om de leuk­ heid, niet om de snelheid.)

Groetjes van Rixt Stelma

We zijn ook een dag met elkaar en mijn

's Morgens waren ze altijd vroeg wakker (we hadden wel een afspraak gemaakt van niet voor 8 uur naar beneden te gaan, ze konden wel op hun kamer lezen of spelletje doen) en werden we verwend met een gedekte tafel plus ochtendkrant. Als dat geen luxe was . Mijn vader is nogal gek op Franse (komische) films en heeft een hele collectie. Hij is er nogal zuinig op, maar we mochten er enkele lenen en wat hebben we genoten van de aanstekelijke lach van beide jongens. Je kon niet anders dan meelachen, soms lagen ze te krullen van het lachen en dan telkens op­

16

vriendin naar Ouwehands geweest. Daar waren veel dieren. In het aquarium was er een rare vis. Dit is die rare vis.

nieuw en opnieuw... (filmtips zijn: Bienvenue chez les Ch'tis, Les choristes en alle films van Louis de Funès) Natuurlijk was er soms ook wel eens ruzie tussen de jongens of had ikzelf wel eens behoefte aan wat tijd voor mezelf, dat hoort er gewoon bij, maar dat werd dan ruim­schoots gecompenseerd door een gulle lach of een oprecht dankjewel. Gewoon die kleine dingen des levens…

Familie van Luijk uit St-Kruis, Zeeland 17

Einen guten Rutsch ins neue Jahr! Europa Kinderhulp goede doel van het jaar voor Lions Woerden

‘Aftrap’ met verkoop van bloembollen Woerden - De Lionsclub Woerden stond op 24 oktober met een kraampje op de markt. Met de verkoop van bloembollenpakketten werd geld ingezameld voor Europa Kinder­ hulp. Na afloop kon de rekening opgemaakt worden: 700 euro, een mooi resultaat. Maar hier blijft het niet bij. Europa Kinder­ hulp is in het Lionsjaar 2012-2013 het belang­ rijkste goede doel. Dit betekent dat er het

komende jaar nog meer acties op stapel staan om geld in te zamelen. Geld dat brood­ nodig is om in deze moeilijke financiële tijden, ons werk te kunnen blijven doen! Tip: Misschien kent u ook een Lionsclub of andere serviceclub die nog op zoek is naar een goed doel. Denk dan ook eens aan Europa Kinderhulp. Ieder bedrag is welkom!

Jeugdbestuur zoekt jou! Ben jij tussen de 14 en 18 jaar oud en heb jij 3 zater­dagen per jaar tijd voor Europa Kinder­ hulp? Meld je dan voor 15 januari 2013 aan voor het Jeugdbestuur! Het Jeugdbestuur helpt de naamsbekendheid van Europa Kinderhulp te vergroten en assis­ teert daarnaast bij landelijke en regionale activiteiten. Wij verwachten dat je je actief opstelt, aanwezig bent op de van te voren geplande zaterdagen en bijvoorbeeld ook helpt bij het schrijven van stukjes voor onze internet­ pagina en voor Op Verhaal. 18

Lijkt je dit wat, schrijf dan een e-mail naar [email protected] en geef aan waar je Europa Kinderhulp van kent, waarom je lid zou willen worden van het Jeugdbestuur en schrijf ook je naam, woonplaats en geboorte­ datum op. Heb je vragen, mail die dan ook! Bij voldoende aanmeldingen gaan we in het voorjaar van 2013 weer van start. Een kennis­ makingsgesprek kan onderdeel uitmaken van de selectieprocedure.

Hartelijke groet, Henk van der Velden Stichting Europa Kinderhulp

De Kinderreis Berlijn kan jaarlijks bijna 500 (2011: 477) kinderen uit Berlijn een zomer­ vakantie bieden. De Kinderreis Berlijn kent ook een Kerstreis. De afgelopen kerstvakantie konden zo 54 Berlijnse kinderen bij hun Nederlandse vakantiegastouders kerst en oudjaar vieren. Als begeleider is het ontzettend leuk een kinderreis te mogen begeleiden en zeker de Kerstreis heeft iets speciaals. We reisden ’s nachts met 2 bussen van Berlijn naar Nederland, waar we per bus in totaal 2 uitstap­plaatsen hadden. De bus waar ik zelf in meereisde ging via Arnhem naar Bode­ graven. De kinderen in onze bus waren allemaal blij en opgetogen dat ze met de kerst naar Nederland gingen. Hoewel 1 meisje nog wel bang was of de kerstman haar wel in Nederland kon vinden. Maar al snel gonsde de oplossing door de bus: de kerstman heeft een Tomtom in zijn arrenslee! Het is maar dat u het weet. En de mooiste kerstboom van Nederland staat zowel in Zwaanshoek als in Wijk aan Zee als in Waddinx­veen. Ik heb zoveel leuke verhalen van de kinderen gehoord over hun vakantiegastouders! Want natuurlijk ging niet elk kind slapen op het moment dat wij het graag wilden. ’s Morgens werd ik nog heel lief door de kinderen van een soort ontbijtbuffet voor­ zien. Elk kind heeft zijn eigen ontbijtje mee­ enomen van huis (hoewel er ’s nachts natuur­lijk ook al het nodige en onnodige

werd gesnaaid). Ik had ook mijn eigen ont­ bijtje mee, maar dat broodje zag er blijkbaar nogal saai uit, want binnen de kortste keren was ik voorzien van stukjes ontbijt van de kinderen, zoals chocoladekoekjes, salami­ worstjes, koude kipnuggets, chips en marsh­ mallows. Niet echt een lekkere combi­natie, maar wel hartveroverend. ’s Ochtends bij aankomst in Bodegraven stonden alle gastouders al te wachten. Naast hun vakantiekind kreeg elke vakantie­gast­ ouder ook nog een kerstattentie overhandigd. Via één van onze vakantiegastouders hadden we van Albert Heijn Heemskerk 40 kerst­ stollen en 40 tulbanden gesponsord gekre­ gen! Daarmee wenste dit Albert Heijn filiaal Europa Kinderhulp en haar gastouders en de vakantiekinderen een prettige kerstvakantie en dat waarderen we natuurlijk zeer!

Angelique Lagcher, RCK Berlijn Noord-Holland 19

Data kinderreizen 2013 Oekraïne Frankrijk CR Frankrijk AdS Duitsland Berlijn Duitsland Oldenburg België

26 juni - 20 juli 6 juli - 26 juli 7 juli - 25 juli 8 juli - 25 juli 8 juli - 26 juli 8 juli - 26 juli

Oostenrijk 8 juli - 26 juli Duitsland Hannover 15 juli - 2 augustus Duitsland Schneeberg/ Delitzsch 15 juli - 2 augustus Frankrijk SPF 20 juli - 9 augustus Nederland 22 juli - 9 augustus

Heeft u dit blad uit?

Gooi het niet weg, maar geef het aan uw buren, familieleden of goede vrienden.

Colofon Oplage: 7500 stuks Uitgave van: Europa Kinderhulp December 2012 Alle rechten voorbehouden Algemeen secretariaat: Marianne Jacobs Eindredactie: Petra van der Kaaden Kopij en originele foto’s voor de volgende editie inleveren vóór half februari 2013 per e-mail [email protected] of per post: Postbus 8087 4330 EB Middelburg ISSN 1380-4812 www.europakinderhulp.nl RABO 14.74.00.627 t.n.v. Europa Kinderhulp te Middelburg

20

KEUR

Vormgeving: Drukkerij Bareman www.bareman.nl

CBF

VOOR GOEDE DOELEN