p verhaal december 2007 Financieel jaarverslag 2006 Definitieve vakantiedata Een bijzonder Bosnisch kereltje

Op verhaal december 2007

• Financieel jaarverslag 2006 • Definitieve vakantiedata • Een bijzonder Bosnisch kereltje

Ter info Europa Kinderhulp is een landelijke stichting met ruim driehonderd vrijwilligers. Het doel van de stichting is een kind een veilige en betrouwbare haven te bieden, waarbinnen het goede ervaringen kan opdoen. En waarop het later terug kan vallen. Het betreft kinderen uit achterstandssituaties, vaak met een kwetsbaar verleden. De selectie van de kinderen gebeurt door binnen- en buitenlandse partnerorganisaties van Europa Kinderhulp. Jaarlijks worden er zo’n 2000 kinderen bij gastgezinnen in Nederland ondergebracht. Deze gezinnen worden zorgvuldig geselecteerd.Alle kosten komen voor rekening van Europa Kinderhulp. De stichting is financieel volledig afhankelijk van sponsoring en donaties.

Wij zijn nog steeds enthousiast over Europa Kinderhulp. U ook? Om ieder jaar weer deze klus te klaren hebben we de hulp en steun van vele mensen nodig. Gelukkig kunnen we altijd rekenen op donateurs, onze vrijwilligers en gastouders. Allemaal mensen die EKH zo’n warm hart toedragen. Afgelopen zomer zijn er weer 2000 kansarme kinderen in Nederland geweest. Zij hebben genoten van een fijne zorgeloze vakantie. Dat kan alleen maar dankzij uw geweldige steun en inzet. Weet u, we hebben gastouders, die ieder jaar weer hetzelfde vakantiekind uitnodigen. Ieder jaar zijn er gelukkig ook weer vele nieuwe gastgezinnen die een vakantiekind uitnodigen. Zij gaan de uitdaging aan om een kansarm kind een fijne vakantie te bezorgen. Met alle stress die daaraan vooraf gaat en alle zorg tijdens het verblijf. In de meeste gevallen gaat het gelukkig hartstikke goed. Natuurlijk hebben gastouders en medewerkers van EKH, tijdens het verblijf, het wel eens moeilijk en gaat er wel eens iets mis. Dat kan ook niet anders.

Data kinderreizen 2008 Oekraïne

14 juni _ 8 juli

Croix Rouge

2 juli – 23 juli

Armée du Salut

6 juli – 24 juli

Oostenrijk

7 juli – 25 juli

Secours Populaire

19 juli – 9 augustus

Berlijn


Oldenburg


Nederland


Schneeberg/Delitzsch


Project Bosnië


Engeland


Hannover


Afgelopen zomer had de Koninklijke Luchtmacht een groot probleem. Het vliegtuig dat onze Bosnische kinderen terug zou brengen, moest naar Kabul. Er was géén vliegtuig voor ons beschikbaar. De mensen van de Koninklijke Luchtmacht hebben er alles aan gedaan om voor ons een vliegtuig te regelen. Onze vakantiekinderen zijn weer veilig naar Bosnië teruggebracht. Deze mensen van de Koninklijke Luchtmacht verdienen een geweldige pluim en een enorm applaus. De regio’s zijn allemaal ontzettend enthousiast over uw steun en zij rekenen ook in 2008 weer op uw steun. Als u nu eens wilt weten wat er in uw regio speelt. Dan kunt u dat ook zien op onze website www.europakinderhulp.nl Binnen het Algemeen Bestuur hebben we afscheid genomen van Wilco Bontenbal ons PR Bestuurslid. Ook Ben van Eerde, onze penningmeester, zal binnen niet al te lange tijd zijn functie neerleggen. Wij bedanken hen voor hun inzet voor EKH en zijn druk op zoek naar opvolgers. Bent u ook enthousiast over Europa Kinderhulp? Bel, mail, steun, sponsor of schrijf ons en wij laten iets van ons horen. Ik wens u namens het Algemeen Bestuur fijne Feestdagen en voor 2008 een gezond en een fantastisch EKH jaar.

Betsie van Aller-Meijer Algemeen Voorzitter

1

2

Van Het Algemeen Bestuur

Europa Kinderhulp 2006 in cijfers.

Zoals u heeft kunnen lezen is er in juni een bestuurslid afgetreden en zal de algemeen penningmeester binnenkort ook zijn werkzaamheden beëindigen. Helaas zijn hebben we voor deze functies nog steeds geen opvolger. Evenals de functies van Fondsenwerving en Medewerkerszorg. Bent u geïnteresseerd in één van deze functies, kijk dan eens op onze website voor de juiste omschrijving. Bel of mail ons als u meer informatie wilt. We willen graag in gesprek komen met mensen die EKH een warm hart toedragen en die iets meer willen doen.

Ieder jaar legt het Algemeen Bestuur van EUROPA KINDERHULP verantwoording af over haar financiële beleid. Dit is het zesde jaarverslag volgens CBF (Centraal Bureau Fondsenwerving) richtlijnen. Sinds 2000 hebben wij het CBF Keurmerk. Het CBF geeft dit keurmerk af aan fondsenwervende instellingen die voldoen aan een aantal eisen. Zo wordt onder meer gekeken naar de inrichting van de administratie. En dienen we de administratie te laten controleren door een accountant. Een heel belangrijk punt is dat de kosten van het fondsenwerven maximaal 25% van de “Baten uit Eigen Activiteiten” mogen bedragen. Europa Kinderhulp voldoet ruimschoots aan alle criteria.

Bent u ook enthousiast over Europa Kinderhulp, bel, mail, steun, sponsor of schrijf ons en wij laten iets van ons horen.

Hieronder ziet u de belangrijkste cijfers uit het onlangs vastgestelde Jaarverslag 2006. Ter vergelijking zijn de cijfers van 2005 vermeld en ziet u de Begroting voor het jaar 2007. Ook kunt u een exemplaar van het volledige jaarverslag aanvragen. Voor het dekken van de kosten hiervan vragen wij een vrijwillige bijdrage van € 10,--.

Verkorte Staat van Baten en Lasten over 2005 en 2006 en de begroting voor 2007. Alle bedragen zijn in e 1.000,-Baten uit eigen activiteiten Donaties en giften Eigen rekening medewerkers Regionale activiteiten Subtotaal Kosten fondsenwerving in % van de baten Netto baten uit eigen activiteiten Bijdragen uitzendende organisaties Aandeel in acties van derden Opbrengst uit beleggingen Totaal beschikbaar voor doelstelling

2006 rekening

97 13 20 131 -10 (7,8%) 120 89 7 7 223

129 11 15 155 -13 (8,2%) 142 94 10 7 253

204 29

212 24

2007 rekening 122 8 12 142 -13

Het jeugdbestuur heeft op 20 oktober Amersfoort geel gekleurd. We hebben in het centrum 1000 met helium gevulde EKH-ballonnen uitgedeeld aan de winkelende kinderen, waarbij de ouders een flyer over EKH werd gegeven. Rond onze stand stonden veel belangstellenden en in de winkelstraten (maar ook in de lucht) zag je overal onze ballonnen. De naamsbekendheid is zeker toegenomen. Mede dankzij het zonnige weer een zeer geslaagde actie, en zeker voor herhaling vatbaar!

(9,2%) 129 91 25 6 251

Tot slot nog een woord van dank aan allen die een gift of een donatie hebben gestort voor het werk van Europa Kinderhulp. Deze giften en het niet aflatend enthousiasme van gastouders, (Bedrijfs)Vrienden van, sponsoren en medewerkers bieden Europa Kinderhulp de mogelijkheid de vakantiekinderen een zo plezierig mogelijke tijd in Nederland te bieden.

Ook dit jaar kwam een aantal kinderen uit Oostenrijk voor een welverdiende vakantie naar Nederland. Bij hun terugreis van Overijssel naar Schiphol kwamen de verhalen goed los en vertelden de kinderen over hun belevenissen bij de gastgezinnen en wat ze allemaal hebben meegemaakt. De een had koeien gemolken, de ander was naar een pretpark geweest en weer een ander was niet weg te krijgen uit een subtropisch zwemparadijs. Kortom, er is volop genoten en dat was aan de snoetjes te zien. Een woord van dank natuurlijk aan alle gastouders, maar ook aan Ben Stempher, de plaatselijke bloemist voor de rozen die de kinderen aan de gastouders mochten geven, de Betuwe Express voor de autobus en Thieme MediaICT in Deventer voor het borg staan voor het vervoer per bus van en naar Schiphol.

Ben van Eerde

Johan IJsendorn

Kosten reizen Kosten projecten

Algemeen Penningmeester

3

2005 rekening

Amersfoort EKH-geel

219 32

RCK Oostenrijk Overijssel

Nieuwe Uitzendende Organisaties in Engeland Na jaren van teruggang in het aantal kinderen dat uit Engeland een vakantie doorbrengt bij onze gastgezinnen lijkt nu het tij te keren. Wij zijn erin geslaagd om met een tweetal nieuwe organisaties een contract af te sluiten. De eerste kinderen waren er al dit jaar en we mogen hopen dat het aantal kinderen uit Engeland de komende jaren weer wat toeneemt. Dit niet alleen, natuurlijk, om aan de vraag van onze gastgezinnen te voldoen, maar veel meer omdat er, juist uit die steden waar wij de kinderen vandaan krijgen, zo veel redenen zijn om die kinderen, volgens EKH’s regels, te selecteren. De eerste organisatie waarmee we dit jaar een contract afsloten, is de organisatie Carers’ Support uit de provinciestad Ashford (halverwege Londen – Dover). Een onderdeel van deze organisatie, Young Carers’ Support, geeft steun aan kinderen die thuis voor een chronisch zieke of invalide ouder moeten zorgen. Het zijn juist die kinderen die door de thuisomstandigheden vroeg volwassen moeten zijn en die niet geleerd hebben kind te zijn. Wij hebben al sinds enkele jaren een contract met een vergelijkbare organisatie in Londen [YCP (East Dulwich)] en wij weten inmiddels hoe het die kinderen vergaat als ze even respijt hebben van het zorgen om hun ouder(s). De tweede organisatie waarmee wij een contract afsloten is een onderdeel van de Metropolitan Police van de deelgemeente Walworth van London. Walworth maakt, op haar beurt, weer deel uit van Southwark. Voor vele gastgezinnen is deze naam wel

Het koppelen van gastgezinnen en vakantiekinderen is altijd een hele klus, want als regionaal coördinator wil je graag dat die combinatie zorgt voor een plezierige vakantie voor beiden. Gelukkig is het meestal een prima match. Het vakantiekind van de familie Handgraaf had voor dit jaar afgemeld. De gastouders stonden reserve. En,... voor 1 vakantiekind had ik voor een week nog een adresje nodig. Het vakantiekind was uitgenodigd bij de gastouders van vorig jaar, echter in verband met het werk konden deze mensen onmogelijk de eerste week. Ik dacht meteen aan deze gastouders uit Haarlem. Aan het eind van de week stuurde de gastmoeder mij onderstaand berichtje.

Miriam Madoe

RCK-Hannover Noord Holland

Noodopvang!? bekend omdat EKH daar, meer dan 25 jaar, kinderen liet selecteren door de Southwark Children’s Foundation die helaas, om financiële redenen en door gebrek aan vrijwilligers, enkele jaren geleden moest besluiten de vakantieactiviteiten voor kansarme kinderen te moeten staken. Deze afdeling van de politie probeert door het ontplooien van buitenschoolse activiteiten kinderen uit (jeugd)bendes te houden en uit het drugscircuit. De kinderen zijn lid van een club Police Explorers, en dragen een sweatshirt met die naam erop. Wij hebben deze zomer de nieuwe kinderen van deze groep thuis bezocht en naast armoede of geen goede aandacht kan het ook zijn dat een kind van die groep het thuis wel goed heeft maar niet op vakantie kan of niet buiten kan spelen (te gevaarlijk). MP (Walworth) is op de hoogte van onze selectiecriteria en zal dan ook alleen die kinderen uitnodigen die aan die criteria voldoen.

Jan de Jong

AB-lid kinderreizen, portefeuille Uitzendende Organisaties

Hoi Miriam, Even een berichtje hoe het gaat met onze tijdelijke logé. Ook haar doen we liever niet meer weg, wat een lief kind! Ze past weer helemaal naadloos in ons gezin en onze eigen kinderen zijn gek op haar, vooral onze dochter. De hele dag lopen de meiden met de armen om elkaar heen geslagen, heel schattig. De eerste avond heeft Janine wel ruim een uur liggen huilen; zij wilde haar moeder bij zich hebben en ik kreeg haar niet gekalmeerd. Uiteindelijk stelde ik haar voor de keus: òf ik zou bij haar blijven totdat ze zou slapen, òf ik zou naar beneden gaan, zodat zij alleen verder kon huilen. Ik vertelde haar dat ik heel graag bij haar wilde blijven, maar dat ik niet naar dat gebrul wilde luisteren, want na een half uur ben je het al zat, maar na een uur helemaal. Gelukkig wilde ze dat ik bleef zitten en werd ze heel rustig. De tweede avond had Janine het weer heel moeilijk en dit keer tijdens de avondmaaltijd. Dikke tranen in een bord spaghetti. Ze kwam bij mij op schoot en even later hebben we samen toetjes gemaakt. Ook Jorinde, onze dochter, hielp haar afleiding te zoeken en toen we een kaart voor haar moeder hadden gepost was ze alleen “voor de vorm” nog verdrietig, maar het zag er enigszins gekunsteld uit. Grappig dat je direct dingen herkent in zo’n grietje; zij wilde natuurlijk heel graag dat ik weer naast haar kwam zitten, maar daar had ik toch ook geen zin meer in. Soms moet je streng zijn, merk ik. Vandaag hadden we een topdag. We zijn naar de Linnaeushof geweest en geen spoor van heimwee meer te bekennen.We gaan dus vol vertrouwen de laatste dagen tegemoet. Jammer dat we haar weer gaan missen, maar volgens mij heeft zij het hier best naar haar zin (gehad). Bedankt dat je aan ons hebt gedacht, toen je voor Janine een plaatsje zocht. Volgens mij heb jij voor het koppelen een ijzersterke intuïtie! Groeten,

Ineke Handgraaf 5

6

“Dik vier jaar geleden ben ik in het bootje van het gastouderschap gestapt” Anna uit Berlijn is dit jaar voor de vierde keer bij mij vakantie wezen vieren. En vakantie dat is het zeker! Heerlijk die meid. Ze speelt, kletst, keet en luiert heerlijk in de bijna drie weken die ze altijd komt. Ze lust alles (groente en fruit, geen probleem) en is voor alles wel te porren. Het leukste vindt ze zwemmen en gewoon fietsen naar de koeien en de paarden in de wei, hier in de buurt. Ik weet nog heel goed die eerste keer op het station van Rotterdam. Geen idee wat mij te wachten stond. Een wildvreemd zesjarig duitstalig meisje, die bijna drie weken aan mijn zorg en verantwoordelijkheid werd toevertrouwd door haar moeder. In de trein hadden ze d e kinderen verteld dat de gastouders Nederlands spraken en misschien een beetje Duits. Haar eerste woorden tegen mij waren dan ook heel verbaasd: “sprichst du Deutsch??” Ik ben in het dagelijks leven docente Duits, dus haar vertrouwde taaltje spreken is voor mij geen probleem. Ze was heel stoer, pakte snel haar hele dikke koffer, die ze zelf wilde tillen en samen gingen we richting auto. Ze kroop vastberaden achterin op de stoelverhoger en deed de gordel om. We reden Rotterdam uit maar toen begon ze zachtjes te huilen. Haar hoofdje knikkebolde (het was inmiddels 10 uur ‘s avonds en de kinderen waren die ochtend om 7 uur uit Berlijn vertrokken) en ze viel in slaap. Thuisgekomen moest ik haar wel wakker maken. Ze begon weer te huilen en wilde niet uit

7

de auto komen. Toen moest ik maar even doorzetten en haar meevoeren mijn huis in. Anna had het de hele dag warm gehad en ze had waarschijnlijk een keer het toilet niet gehaald. Dat kon je goed ruiken. Terwijl zij lekker in bad zat, heb ik bij haar de koffer uitgepakt. Er kwamen voor haar bekende spulletjes uit en ze werd weer rustig. Vanaf dat moment zijn we dikke vriendinnen en huilt ze alleen nog als ze zich pijn heeft gedaan. Ze kan erg leuk uit de hoek komen. Ze vindt mijn kat bijvoorbeeld “dick und niedlich so wie du” (“Dik en schattig net als jij”). Mijn vrienden en vriendinnen en hun kinderen mogen haar ook graag. Ieder jaar als Anna weer in het land is, gaan we een weekje kamperen met elkaar. Dan wil ze graag binnen een paar minuten even Nederlands leren. Inmiddels help ik ook binnen de organisatie Europa Kinderhulp (medewerker). Ik vind het erg leuk om daar deel van uit te maken. Ik kom in veel verschillende soorten gezinnen, die graag gastgezin willen worden en overal zijn er kinderen uit het buitenland welkom. Iedere keer als de kids aankomen, sta ik daar weer met een brok in mijn keel. Ik kijk nu al weer uit naar de komende zomerperiode!

Lonneke Gelling

Schoonhoven, regio Zuid Holland

Laat je eens verrassen. 1989. De muur tussen Oost- en West-Berlijn valt. In diezelfde tijd word ik gevraagd medewerker te worden in de regio Zuid-Holland. Ondanks dat ik er erg veel zin in heb, geef ik wel aan niet direct ingeschakeld te willen worden bij allerlei activiteiten, laat staan bij kinderreizen, want onze 3 kinderen zijn nog erg jong. De belofte wordt mij gedaan dat dit uiteraard nog helemaal niet hoeft. Februari 1990 word ik echter gebeld met de vraag of ik alsjeblieft plv-RCK (regionaal coördinator kinderreizen) wil worden bij de Berlijnse groep. De RCK is onverwacht gestopt en dus moet er een probleem opgelost worden. Met de opmerking: “We zien wel hoe het loopt en klikt met elkaar dit seizoen” begin ik eraan en iedereen die mij langer kent dan vandaag weet ik dat ik sindsdien ‘Berlijn’ niet meer verlaten heb en al heel veel kinderen heb zien komen en gaan. Inmiddels ben ik, na 17 jaar Regionaal Coördinator Kinderreizen (RCK) geweest te zijn van de Berlijnse kinderreis, nu plv-Algemeen Coördinator Kinderreizen (ACK) Berlijn. Wel is er in al die jaren veel veranderd. Zoals gezegd was de muur nog maar net gevallen toen ik voor het eerst in Berlijn kwam en veel deed nog herinneren aan de tijd van Het IJzeren Gordijn. De Potsdamer Platz was een grote, groene maar kale vlakte waar in de loop der jaren heel veel hoogwerkers verschenen en nu een mooi plein is verrezen. Op Unter den Linden en de Alexanderplatz kon je nog geen eettentje vinden; alleen maar een duur hotel (met restaurant) waar vroeger de partijbonzen hun gasten onderbrachten. Helaas waren de prijzen in dit restaurant niet toereikend voor mijn daggeldvergoeding. Kogelgaten in de gevels van de huizen van het voormalig oosten herinnerden nog aan de 2e Wereldoorlog; aan onderhoud was al die jaren niets gedaan. Op huisbezoek bij de ouders werd bijna automatisch nog gefluisterd: wie weet luistert er iemand mee… Maar al snel was er niet veel meer te zien van waar de muur had gestaan. Tramrails liep weer door in het straatbeeld, metrostations werden weer met elkaar verbonden en als klap op de vuurpijl is vorig jaar het Hauptbahnhof geopend dat ik in de loop der jaren van een klein ‘Lehrter Stadtbahnhof’ heb zien veranderen naar een enorm centraal station waar dagelijks duizenden passagiers aankomen en vertrekken. Als wij de kinderen gaan halen en brengen zien wij niet veel van de stad: we zitten veel onder de grond en lopen voornamelijk rond in de wijken die buiten het bruisende centrum liggen. Daarom ga ik al 10 jaar met 3 collega-vrienden een weekje in het voorjaar naar Berlijn om ook die andere kant te leren kennen. En die andere kant is er zeker. Berlijn is een bruisende stad, maar heeft niet die hectiek die Londen en Parijs wel hebben. Ieder jaar is er weer iets bijgebouwd, weer een nieuw museum geopend en…. Berlijn heeft veel groen, meren en prachtige aangrenzende natuurgebieden (iets waar onze Berlijnse kinderen vaak geen weet van en - door de alledaagse stress - geen oog voor hebben). Kortom: er is altijd weer iets nieuws te zien of te doen voor ons. Zeker gastouders die een Berlijns kind hebben en nog nooit in Berlijn zijn geweest, zouden de reis zeker eens moeten gaan maken met de auto, per trein of per vliegtuig. Eenmaal daar brengt de S- of de U-Bahn je in korte tijd overal. Kijk dan niet alleen bij de bruisende en spannende toeristenattracties, maar ga juist ook eens naar de wijken waar ‘onze’ kinderen vandaan komen: Marzahn, Neukölln, Reinickendorf, etc. En laat je verrassen.

José de Jong,

Plv-Algemeen Coördinator Kinderreizen Berlijn

8

Nieuws uit de regio: Regio Gelderland

2007 was een prima jaar waarin we 315 kinderen een leuke vakantie hebben kunnen aanbieden. Dit kan natuurlijk alleen door de fantastische inzet van alle vrijwilligers in de regio Gelderland. Om elkaar eens buiten het formele vergadercircuit te ontmoeten, hebben we dit jaar een leuke, actieve training georganiseerd. Dank zij de medewerking van Hotel Sterrenberg in Otterlo konden we deze activiteit tegen zeer lage kosten organiseren. Alle medewerkers konden meedoen aan deze training die inging op de groepsvorming en samenwerking. Iedereen kon tijdens de training zijn/haar eigen groepsrol vaststellen.

Met actieve opdrachten werd die rol ook voor iedereen zichtbaar. Dat leverde hilarische maar ook leerzame situaties op. Door de informele sfeer leerden alle medewerkers elkaar ook beter kennen. We maakten meteen van de gelegenheid gebruik om meer dan 100 jaar EKH ervaring uit te zwaaien. Met een heerlijk afscheidsetentje en mooie speeches hebben 4 zeer ervaren medewerkers afscheid van EKH genomen. Gelukkig zijn er genoeg nieuwe vrijwilligers die EKH een goed hart toedragen en de fakkel overnemen.

9

De band Freaky People is onze huisband geworden en treden belangeloos op tijdens festiviteiten die de regio Gelderland organiseert om nieuwe gastouders te krijgen. Niet alle medewerkers had de band al zien optreden. We konden op deze avond ook iedereen kennis laten maken met Freaky People. Zij verzorgden een gezellige potpourri van liedjes.

Regio Drenthe

Afgelopen zomer hebben ook in Drenthe weer kinderen genoten van een leuke vakantie in fietsprovincie Drenthe. Fietsprovincie, want dat is toch wel erg uniek, vooral voor de kinderen die op vakantie komen en eigen-

lijk niet anders kunnen fietsen, als ze kunnen fietsen, dan stadsfietsen. Het is altijd weer leuk om te beleven hoe gastouders en hun gastjes hiermee om gaan. Voor ons, Drenten, is het heel vanzelfsprekend om een eindje te gaan fietsen, zonder dat je een vaste bestemming hebt. Zo hebben ook wij met ons vakantiekind uit Hannover, Mehmet, gefietst. Vanaf ons huis tot aan Appelscha fietsen we door het bos. Prachtig, heel mooi weer, geen last van de wind en met een gevulde picknicktas achterop vertrokken wij, toen nog niet wetende dat we in Appelscha uitkwamen. Aldaar aangekomen leek het ons leuk om toch een bezoek te brengen aan een

attractiepark(je), Duinenzathe. De beide jongens helemaal enthousiast. Dat hadden ze niet gedacht. De picknick inmiddels op, het fietsen alweer vergeten en de klok niet in de gaten hebbend was het alweer sluitingstijd van het park. Jammer, maar het begon toch ook wat te spetteren, dus wij de kinderen geroepen en op weg naar de fietsen. Oh, wat een schrik: We moeten nog op de fiets naar Vledder. Het regent, de wind nu niet meer in de rug en bekaf van het spelen en klimmen en klauteren. Niet echt wat je noemt fietsweer. Na 20 kilometer waren we eindelijk thuis. Ik ga nooit meer fietsen! Was het enige dat Mehmet nog kon zeggen. Met een zeer achterwerk en erg vermoeid kropen de jongens ’s avonds in bed. We hoorden ze niet meer. Tot de volgende morgen.

Wat gaan we vandaag doen? Was de vraag bij het ontbijt. Toen ik antwoordde dat ik nog even naar Havelte moest voor een boodschap, waren ze de vorige dag alweer vergeten en vrolijk fietsten we weer 20 kilometer.

Regio Noord Brabant

Kinderfestival levert ruim 500 euro op. Het Kinderfestival in het centrum van Uden heeft op zondag 30 september 507,75 euro opgebracht voor Europa Kinderhulp. Het geld werd tijdens deze koopzondag bijeen gebracht met de verkoop van suikerspinnen en de verhuur van plaatsen voor de kinderrom-

melmarkt. De opbrengst van het Kinderfestival gaat elk jaar naar een ander goed doel. Dit jaar koos de Stichting Uden Promotie voor Europa Kinderhulp.

Regio Zuid Holland

Contactdag - zaterdag 9 juni 2007 Deze dag werd door veel nieuwe gastouders bezocht. In totaal waren er 350 mensen aanwezig, gastouders en eigen kinderen. Ook dit jaar werd de contactdag van Zuid Holland weer in het Wellant College in Dordrecht gehouden. Het programma bestond uit het kennis maken met de RCK van de reis waar het vakantiekind vandaan kwam en een vragenuurtje aan een forum. Dit onderdeel was erg geslaagd zeker door de inbreng van Paul

Verspeek van Radio Rijnmond die het forum interviewde. Het forum bestond uit een (volwassen) vakantiekind, een vertegenwoordigster van een Nederlandse uitzendende organisatie, een vertegenwoordigster van een kindertehuis uit Zeeland en een ervaren gastgezin. In de volle aula konden de gastouders vragen stellen en daarna was er tijd voor een broodje en tot slot gingen de verschillende groepen met hun RCK naar de verschillende klaslokalen waar men met elkaar ervaringen uit kon wisselen. Voor de al wat ervarende gastouder prettig om eigen verhaal kwijt te kunnen, zowel leuke als minder leuke verhalen, en voor de nieuwe gastouder wellicht

10

een vooruitblik of tip van wat ze misschien wel konden verwachten. Al met al een heel geslaagde dag waar nieuwe gastouders weer wat beter voorbereid waren op de komst van hun vakantiekind(eren) Disco zwemmen - vrijdag 13 juli 2007. Omdat niet alle kinderen naar de familiedag kunnen komen heeft Zuid Holland voor een aantal groepen een aparte festiviteit georganiseerd, namelijk Disco zwemmen. In de avond met veel discolichten, zelfs een Power Point presentatie met verschillende foto’s van artiesten op het plafond van de zwemhal en een heuse DJ was dit een prachtig alternatief voor de familiedag. Nadat iedereen eerst proef moest zwemmen o.l.v. de badmeesters kon het feest beginnen. Er lag van allerlei spelmateriaal in het water, de laatste hits schalden door het zwembad en

ook als je niet ging zwemmen was het voor iedereen aangenaam verpozen. Tussendoor zorgde een van de zweminstructeurs voor een heuse ‘aqua robic’ les in het ondiepe bad zodat iedereen mee kon doen. Het was een leuk sfeertje en zelfs de DJ kon het niet laten om aan deze les (nogal wat hilarisch en in een vreemde outfit)mee te doen. Dit zorgde voor de nodige lachsalvo’s. Een avond die volgend jaar zeker herhaald gaat worden! Familiedag - woensdag 25 juli 2007 Zeker 750 personen hebben de familiedag in ZH bezocht. Vakantiekinderen, gastouders, kinderen, medewerkers, personeel van Het

11

Sportcentrum Schuttersveld, vrijwilligers en niet te vergeten mensen van Sport en Recreatie Rotterdam. Het was een hele bijzondere familiedag omdat dit jaar Sport en Recreatie Rotterdam in samenwerking met Europa Kinderhulp ZH deze dag heeft georganiseerd. EKH organiseert al voor het zesde jaar deze familiedag en al de voorgaande jaren deden we alleen binnenactiviteiten. Dit jaar wilde Sport en Recreatie iets voor de buurt Kralingen/Crooswijk doen en stelde voor om samen met ons zowel binnen als buiten verschillende activiteiten op te zetten en zo konden de buurtkinderen ook “meegenieten” van onze familiedag. Zeker door het mooie weer konden de kinderen zich buiten uitleven, lasergamen, Roop skiping workshops (WERELDKAMPIOEN WAS AANWEZIG), stoomtreintje, voetbal-toernooi op het Johan Cruyff Court, tennissen op

Bosnische kinderen. In ZH worden verschillende dagjes voor de Bosnische kinderen georganiseerd. Op een van die dagen gingen de kinderen naar het natuurreservaat de Dordtse Biesbosch voor een rondvaart tocht en een bezichtiging aan het bezoekerscentrum. Dit was niet alleen voor de kinderen een bijzondere dag maar ook voor de 90 jarige Mevr. van der Dussen. Voor het vijfde jaar had ze, samen met haar nicht, 100 truien gebreid en dit was de dag dat ze persoonlijk de truien kon overhandigen en wat ze zelf zegt “echt die blije gezichtjes kan zien”. Aan aandacht geen gebrek; SBS6, RNN7, Regionale TV Dordrecht, AD en nog een aantal regionale kranten. Allemaal vonden ze dit zo bijzonder dat ze aandacht hebben besteed aan dit jubileum. Mevr. van der Dussen heeft al toegezegd dat als ze het mag beleven en haar nicht ook weer meedoet, ze

Regio Overijssel

het Richard Krajicek veld. En voor de EKH kinderen, gastouders en eigen kinderen was het nog mogelijk om binnen te zwemmen, in de sporthal te knutselen en deel te nemen aan een workshop Line Dance. Ook voor de innerlijke mens was weer uitstekend gezorgd want lunchpakketjes, drinken en ijsjes waren volop te krijgen met dank aan al die sponsoren. Elk jaar is het weer een groot succes en het grootste probleem is dan weer hoe maken we het volgend jaar weer tot zo’n groot succes als voorgaande jaren.

volgend jaar weer honderd truien klaar heeft voor de volgende groep kinderen.

partners en familie voor de 5 mijl. Ze werden gesponsord en het sponsorgeld zou gaan naar de Stichting Europa Kinderhulp. Met soms kramp in de kuiten, zuurstoftekort door venijnige klimmetjes werd door alle lopers de finish gehaald. Uiteraard heeft men gelopen voor zichzelf, de conditie, de teamspirit en de gezelligheid, maar ook om een fantastisch sponsorbedrag binnen te halen. Wat het precies wordt is nog een geheim, binnenkort wordt het overhandigd, maar geruchten spreken van ongeveer €2000,00, wat natuurlijk fantastisch is.

Napraatavond Ervaringen uitwisselen en nog eens alles zeggen wat je wilt zeggen. In ZH maken elk jaar rond de 70 mensen gebruik van de napraatavond, dus ook dit heeft ZH deze weer georganiseerd. Dit alles met het doel om gastouders vast te houden, zodat komend jaar weer meer kansarme kinderen van een welverdiende vakantie kunnen genieten in ZH.

Zaterdag 27 oktober was het weer zover. De Diepehel Holterbergloop is een jaarlijks terugkerend loopevenement waar de hardlopende mens de man met de hamer meerdere malen tegenkomt. Vele heuvels en kuitenstriemende klimmetjes zorgen er voor dat menig hardloper moet afzien. Dit jaar was het prachtig loopweer en was de start in Holten waar men richting Nijverdal loopt over de toeristenweg door het prachtige natuurgebied “de Salandse Heuvelrug”. Vervolgens moet men ook nog eens terug. De goedgetrainde loper kan kiezen tussen 5 of 10 engelse mijlen, wat neerkomt op ongeveer 8 of 16 kilometer. Dit jaar heeft het Medisch Centrum Nijverdal zich ingeschreven met ongeveer 20 medewerkers, waaronder dokters, fysiotherapeuten, assistenten, maar ook enkele

12

We willen de lopers van het Medisch Centrum Nijverdal dan ook hartelijk danken voor de inspanning die ze geleverd hebben en uiteraard voor dit fantastische bedrag.

Regio Noord Holland

Maandagavond 23 juli halfzeven gaat de telefoon.Het is Ed, onze vertegenwoordiger voor de familiedag van Europa Kinderhulp, uit Stompetoren. Woensdag is er n.l weer de jaarlijkse familiedag gepland en alle voorbereidingen zijn gereed en wat dat betreft kan de dag eigenlijk al niet meer stuk. Hij heeft slecht nieuws en goed nieuws. Ik vraag hem eerst maar het slechte nieuws te vertellen, dan kunnen we daar misschien nog wat aan doen en het goede nieuws kan toch niet stuk. Hij is even op de ijsbaan wezen kijken en het gehele terrein staat blank met ongeveer 5 á 10 cm water, dus de familiedag kan daar

zeker niet op gehouden worden en het voor terrein is ook niet al te best. Maar gelukkig wel bruikbaar. Afblazen is geen optie omdat er zich enkele honderden kinderen en ouders op deze dag hebben verheugd. En de woensdag zou volgens de weerkundigen de mooiste dag van de maand juli worden. Als lid van de organisatie belde ik meteen de anderen met het verzoek na te denken hoe e.e.a. op gelost moest worden. Ikzelf heb die avond nog een nieuwe opzet gemaakt waarbij ik het parkeerterrein

13

voor een grootdeel in gebruik wilde nemen voor de activiteiten. De dinsdagmiddag daaropvolgende heb ik net als vorig jaar met de vrachtauto van Fa. Jan Keezer weer alle spullen gehaald, zoals tenten, materiaal van de brandweer Assendelft, tafels en stoelen bij Restaurant De Prins uit WestZaan en een aggregaat bij VolkerRail in Alkmaar zodat we ’s avonds met de opbouw konden beginnen.Die avond hebben we met een aantal mensen het terrein opnieuw ingedeeld en de plaatsen bepaald wat waar moet komen te staan. Besloten werd dat het boerenbad (zwembad van strobalen en plastic) niet gebouwd zou worden omdat de ruimte er niet voor aanwezig was. De woensdag ochtend ging om 7.00 uur de wekker en gingen we weer volop aan de slag om de laatste spullen op hun plaats te zetten en om 10.00 uur kon de voorzitter Pedro Smit de Familiedag openen.Het was

erg mooi weer, de zon scheen volop. De kinderen konden zich vermaken met de volgende activiteiten:Twee springkussens; pony rijden; motor rijden; sminken; met de brandweer van Assendelft verschillende waterspelletjes; oliebollen eten; hutten bouwen van oude pallets; op oude lakens tekenen en er dan een tipie van bouwen. Meindert had een heuse voetbal competitie opgezet. Er was volop koffie met soesjes en voor de kinderen limonade.Tussen de middag was er voor iedereen melk, karnemelk en een appel. Ook kwam er een draaiorgel die

de werkzaamheden van Sebastiaan, onze DJ een uur overnam, zodat hij ook rustig kon eten. Al met al hebben we weer een zeer geslaagde en een goede familiedag gehad. En dat dankzij alle medewerkers en zeker niet te vergeten de sponsoren. Na afloop vroeg ik aan Ed wat nu eigenlijk het GOEDE nieuws was, want dat had hij nog steeds niet verteld. Nou zei hij, ,,heb je de kinderen in hun zwembroek in het water op de ijsbaan zien ravotten?’’ Dat was toch een schitterend BOERENBAD of niet dan?

Wat een goed begin van 2007 voor onze regio. 2 januari kregen we van de afdeling Transport en Logistiek van de Fortis Bank de mededeling dat de Fortis Foundation € 7.500 aan de EKH schenkt ter ondersteuning voor de diverse activiteiten. Dit was natuurlijk fantastisch nieuws. Enkele dagen later al werd de cheque door de heren Pim de heer en Tom Borgholtz namens de Fortis Foundation overhandigd. Pim en Tom hebben door hun enthousiasme voor de EKH, intern bij de bank iets losgemaakt met als resultaat dit mooie gebaar in de vorm van een groot geldbedrag. Ook heeft dit enthousiasme ertoe geleid dat een team van 10 medewerkers van de Fortis Bank zich zeer verdienstelijk hebben gemaakt op onze familiedag van afgelopen zomer. Petje af voor hun fantastische inzet en betrokkenheid bij de EKH. Wij hopen volgend jaar weer op hun te kunnen rekenen. Namens EKH nogmaals hartelijk dank en met name aan Pim de Heer en Aart de Jong, die de grote animators achter deze actie zijn geweest.

In dezelfde maand kregen we nog een hele mooie gift. Ron de Regt vierde zijn vijftigste verjaardag en het 12,5 jarige bedrijfsjubileum van zijn bedrijf RDR accountants in Rotterdam. Reden genoeg voor een feestje. In plaats van eventueel een cadeau vroeg Ron zijn gasten om een envelop met inhoud voor een goed doel. Aan het eind van de avond werd mij, na een korte toelichting van Ron waarom hij EKH had uitkozen en het totaal bedrag had afgerond naar een mooi rond bedrag, een cheque van € 1.000 overhandigd. Namens EKH willen we Ron heel hartelijk danken voor deze fantastische schenking en dat hij EKH als goed doel heeft uitgekozen. We zullen er een goede bestemming aan geven binnen onze Stichting.

Joost Dortwegt Regio Voorzitter Zuid Holland

14

Herfstvakantie op Ameland Hoe het begon In oktober zijn kinderen uit Groningen en Friesland een weekje naar Ameland op vakantie geweest. Sinds 2005 bestaat er een samenwerking tussen Ameland Helpt Kinderen en EKH. Het LJ & R Groningen is de uitzendende organisatie. Zij selecteren voor ons de kinderen. Ameland Helpt Kinderen is een stichting die vanaf 1996 om de twee jaar Russische kinderen naar Ameland haalde. Door bureaucratie en taalproblemen werd dit geen succes en daarna zocht AHK contact met EKH. Is het in 2005 gestart als een klein project, inmiddels wordt het beschouwd als één van de kinderreizen. Deze reis valt samen met de herfstvakantie van Noord-Nederland, aangezien de meeste eilanders het in de zomervakantie te druk hebben met hun werkzaamheden in het toerisme. Probleem vorig jaar Vorig jaar deelde het bestuur van AHK mee zich op te heffen. Zij waren teleurgesteld dat er slechts één gastgezin was bijgekomen na een wervingsactie via een huis-aan-huis-folder. In 2005 waren we gestart met vijf kinderen en in 2006 waren dit er slechts vier. Zo dreigde deze prachtige Ameland-reis als een nachtkaars uit te gaan. EKH Friesland wilde deze reis nog een kans geven. Positieve punten hierbij waren immers het goede contact met de uitzendende organisatie en met de gastouders op Ameland, die ook bereid waren om door te gaan omwille van de kinderen. Na een gesprek met AHK is afgesproken dat zij toch door zou gaan. EKH zou de

15

werving van gastouders naar zich toe trekken. Toen is besloten een brief te maken die vóór de zomervakantie bij alle scholen zou worden verspreid. Dit leverde drie nieuwe gastgezinnen op, voldoende om door te gaan. Hierdoor konden dit jaar negen kinderen worden uitgenodigd. Verblijf Omdat het slechts een week betrof, zijn er geen kinderen overgeplaatst of tussentijds naar huis gegaan. Er waren vier teruggevraagde en vijf nieuwe kinderen tussen de 7 en 15 jaar. Verder betrof het drie bestaande en drie nieuwe gastgezinnen. Alle gastouders kijken positief terug op de week en zijn bereid volgend jaar weer mee te doen. Omdat de Amelander kinderen in deze periode gewoon naar school gaan, heeft AHK gezorgd voor enkele gezamenlijke activiteiten. Deze zijn ook door AHK betaald, net als de overtocht met de boot. De kinderen zijn met een robbentocht het wad op geweest en hebben zeehonden gezien. Ook is de vuurtoren is beklommen, ze hebben gezwommen en er kon een fiets worden gehuurd. Ter afsluiting is met elkaar pannenkoeken gegeten. Alle kinderen hebben genoten van wandelingen in het bos en aan het strand. Een jongen die voor het eerst op een eiland kwam, verbaasde zich dat er zoveel soorten kwallen waren. “Gisteren was het kwallendag” vertelde hij enthousiast, om vervolgens uit te weiden over de verschillende kleuren en maten. Vaak is de grootste schat die ze mee krijgen een

doos met schelpen en -stinkende krabbenpootjes. Natuurlijk moet deze doos op schoot tijdens de terugreis. Voor sommige kinderen is het belangrijk om goed tot rust te komen. Een meisje vond het moeilijk om weer terug naar huis te gaan, omdat ze er tegen op zag weer naar haar eigen drukke gezin te moeten met zes kinderen. Bij het gastgezin op Ameland waren geen andere kinderen in huis en kreeg ze alle aandacht. De kinderen genoten van de gewone dingen zoals samen fietsen en dat zij het toetje voor ’s avonds mochten uitzoeken. Een broertje en zusje waren voor het eerst mee. Ze mochten bij het gastgezin elk een eigen kamer, maar kozen ervoor samen in het grote bed te slapen. Zo hadden ze steun aan elkaar en konden ze ’s avonds nog even gezellig kletsen in bed. Een ander gastgezin had zelf drie kinderen. Hier kwamen twee meisjes logeren. De gastouders hebben ook neefjes en nichtjes uitgenodigd om te spelen en te slapen. Zo hadden ze een slaapfeestje met tien kinderen. De meiden vonden het prachtig en willen graag volgend jaar terugkomen.

succesvolle voortzetting. Dit jaar konden er negen kinderen komen bij zes gastgezinnen. Natuurlijk is Ameland hiermee nog steeds een kleine reis, maar het betekent voor ons een verdubbeling ten opzichte van vorig jaar. Bovendien hebben de nieuwe gastouders al aangegeven dat zij positieve reacties kregen van mensen in hun omgeving, die mogelijk ook geïnteresseerd zijn. Wij hopen door publiciteit op Ameland weer nieuwe gastouders te werven voor volgend jaar. Het zou mooi zijn als we dan 10 à 15 kinderen kunnen uit nodigen voor een heerlijke herfstvakantie op een mooi eiland.

Joke de Vries-Bakker

Conclusie Het Ameland project is door het AB benoemd als reguliere kinderreis. Reden te meer om te blijven werken aan een

16

Bij ons op de slaapkamer, tussen de foto’s van onze zeven kinderen, staat een foto van ons vakantiekind Benny. Hij is nu 11 jaar en kwam afgelopen zomer voor de vierde keer bij ons. Dat zijn foto zo tussen die van onze kinderen in staat zegt genoeg over de plek die hij in ons gezin in neemt. Hij is een stukje familie geworden.

Speel mee in de Nederlandse Sponsorloterij! Kans op miljoenenprijzen… Elke week kans op een half miljoen en andere knotsgekke prijzen!

Een spaarpot voor Europa kinderhulp! Een sponsorbingolot kost € 6,80 per maand. Als u onderstaande bon instuurt, gaat de helft van elk lot rechtstreeks naar Europa Kinderhulp. Iedere maand opnieuw. In afgelopen jaren heeft dat voor Europa Kinderhulp maar liefst een bedrag van € 8000 opgeleverd. Stuur deze bon in een envelop naar: Sponsorbingoloterij Antwoordnummer 875 1100 VG Amsterdam Een postzegel is niet nodig.

17

Ons vakantiekind kwam 4 zomers geleden bij ons voor noodopvang. Hij moest weg bij zijn vorige gezin omdat hij speelgoed dat niet van hem was in zijn tas had gestopt. Nog steeds heb ik dat beeld voor me van onze eerste kennismaking: hoe hij bang en overstuur bij ons voor de deur stond samen met een medewerker van Europa Kinderhulp; hoe hij de eerste paar dagen bij alles wat mis ging, zoals per ongeluk een bal over de schutting naar de buren, hartstikke bang was dat hij weer weggestuurd zou worden. Hij had een autootje in zijn tas gestopt omdat hij thuis niks had en bij het gastgezin hadden ze zoveel. “Dat zullen ze dan vast kunnen missen.” Wat een logische gedachte voor een kind wat niks heeft! En welke 8-jarige stopt er nu nooit iets in zijn of haar zak wat hij of zij mooi vindt? Welk kind, zelfs ouder dan 8, pakt nooit een muntje dat ergens ligt of eet niet in een onbewaakt ogenblik de snoeptrommel leeg? Het pikken van spullen en eten hoort ook bij een bepaalde ontwikkelingsfase en vooral voor kinderen die thuis niks hebben is het verleidelijk. In de meeste gevallen is het geen bewust kwaad doen , eerder de verleiding niet kunnen weerstaan. Of zoals een kind van ons ooit zei: “Ik moest die snoeptrommel gewoon leeg eten. Ik kon er niks aan doen “. Toen hij weg ging die eerste zomer heeft ons vakantiekind, die zelf thuis dus niks had, al zijn cadeautjes die hij van ons gekregen had ingepakt in tekeningen en zo ieder gezinslid een cadeautje gegeven. Zo blij was hij dat hij mocht terug komen, weer welkom zou zijn bij ons. Dat was erg aangrijpend om mee te maken. Ondertussen komt hij dus alweer 4 zomers

en spreekt vloeiend Nederlands. Zelf praten wij nauwelijks Duits tegen hem. Ons Duits is nogal gebrekkig. Alleen in situaties die voor hem moeilijk zijn, bij bijvoorbeeld ruzietjes en verdriet, schakelen we over op Duits omdat het in zulke situaties voor hem fijner is om zich uit te drukken in zijn moedertaal. Veel praten met ons volwassenen doet hij niet. Hij lijkt stilletjes, meer een toeschouwer dan een deelnemer. Prachtig is dan wel dat hij afgelopen zomer toen hij met een aantal van onze kinderen op zolder sliep het hoogste woord had in onvervalst Nederlands. De relatie tussen hem en onze kinderen is in de loop der jaren natuurlijk ook gegroeid, en soms zelfs wisselend. Zo werd een van onze zonen die een jaar jonger is dan ons vakantiekind jaren heen en weer geslingerd tussen het leuk vinden dat ons vakantiekind er was en jaloezie en ergernis over zijn kamer te moeten delen, een kamer die hij overigens al moest delen met een jonger broertje. Twee zomers geleden bereikte dat zijn dieptepunt toen Nederland tegen Duitsland moest voetballen tijdens het WK. Om de een of andere reden speelden de prestaties tijdens de wedstrijd de hele zomer een rol tijdens het contact tussen onze zoon en het vakan-

18

tiekind, met diverse ruzies en huilbuien van beide partijen tot gevolg hebbende. Onze zoon begreep ook niet dat onze vakantiezoon, omdat het bij hem thuis economisch wat beter ging, speelgoed bij zich had die wij ons zelf niet konden veroorloven (of niet wilden veroorloven). Dat ons vakantiekind deze spullen juist meegenomen had om er samen met onze kinderen mee te spelen deed er niet toe. Het is ook moeilijk om aan een 9jarige uit te leggen dat een kind dan wel een [verouderd model] gameboy heeft, maar dat dat niks zegt over hoe goed hij het heeft. Dat de ouders van het vakantiekind overduidelijk hun geld uitgeven aan de verkeerde dingen omdat het kind een koffer bij zich had vol met versleten, verwassen en kapotte of te kleine kleding. Plus, dat het kind overduidelijk te weinig en te eenzijdig te eten kreeg. Nog moeilijker was het om uit te leggen dat ons vakantiekind thuis liefde en aandacht te kort kwam. Afgelopen zomer verwachtten wij weer een hoop problemen bij onze zoon met de komst van ons vakantiekind maar tot onze verbazing waren ze de hele zomer de beste vrienden, vooral toen bleek dat onze logé erg goed was in zwemmen. Je zag hem in achting stijgen bij onze zoon, en de vriendschap die er al die jaren toch was geweest werd zeer hecht. Ons vakantiekind is geen prater dus we kijken voornamelijk naar zijn lichaamstaal, naar hoe hij reageert op dingen om te zien of hij het naar zijn zin heeft. Een blik, een blij

19

gezicht, een kind dat loopt te zingen, te stralen, verdrietig is omdat het afscheid moet nemen, zegt duizend maal meer dan de woorden “dank je wel”. Woorden zijn “maar” woorden. Hoe een kind zich werkelijk voelt en over dingen denkt is te zien aan het kind zelf. We hebben ook een aantal andere vakantiekinderen gehad, naast ons Berlijnse vakantiekind, met wie het minder goed ging bij ons. Dat ervaren we echter niet als negatief. De kinderen hebben in de periode dat ze bij ons waren toch even weg kunnen zijn uit hun moeilijke omgeving en hoe moeilijk het soms ook was, toch was het mooi en waardevol om te zien hoe ook deze kinderen ondanks hun moeilijke gedrag af en toe alleen maar konden genieten van dingen, hoe klein ook. Bijvoorbeeld, van het eten van een perzik of een gekookt ei. Totaal iets onbekends voor een van hen. Deze ervaring, het kijken hoe het toch anders kan dan ze thuis dagelijks ervaren, is iets wat ze mooi mee kunnen nemen in hun rugzak voor later. En wie weet wat ze er dan nog mee doen. Wij voelen ons als gastouders bevoorrecht dat wij even deel mogen uitmaken van het leven van onze vakantiekinderen. Dat ze ons [hoe beperkt soms ook] durven te vertrouwen, een stukje van zichzelf durven te laten zien aan ons. Dat ze bij ons weer even echt kind durven zijn. Het moet vooral voor een beschadigd kind,wat het merendeel van de vakantiekinderen op welke manier dan ook toch is, ontzettend heftig zijn om vanuit de vertrouwde omgeving, bij vreemde mensen met voor hun vreemde gewoontes, die vaak ook nog eens een andere taal spreken, te worden geplaatst. Dat ze zich op welke manier dan ook toch durven open te stellen voor gastouders, weer kind durven zijn is iets fantastisch om mee te mogen maken.

Bosnië 2008 Eind oktober is besloten om ook in 2008 150 Bosnische kinderen uit te nodigen voor een vakantie bij gastgezinnen in Nederland. Het besluit om voor het derde achtereenvolgende jaar kinderen uit dit voormalig oorlogsgebied een onbezorgde vakantie aan te bieden is genomen op basis van diverse evaluaties. Een van de evaluaties betreft de evaluatie met de uitzendende organisaties. Deze organisaties zijn voor Europa Kinderhulp aanspreekpunt in het land van herkomst en zij zorgen onder andere voor de selectie van kinderen en tolken. Behalve van uitzendende organisaties is Europa Kinderhulp ook afhankelijk van de medewerking van de Nederlandse ambassade in Sarajevo. Dit jaar waren onder andere kinderen geselecteerd die in tehuizen waren achtergelaten door hun familie vanwege de armoede. Het terugvinden van ouders voor het geven van toestemming is tijdrovend maar noodzakelijk om een kind naar het buitenland te kunnen laten gaan. Dankzij de inzet en het geduld van de medewerkers van de ambassade waren alle reispapieren op tijd in orde en konden 150 kinderen de reis naar Nederland maken. Een reis die wordt georganiseerd en mogelijk wordt gemaakt door de Koninklijke Luchtmacht.

Vanuit het land horen we in het algemeen enthousiaste verhalen. Ook uit de evaluaties blijkt dat de kinderen een geweldige tijd in ons land hebben gehad. De kinderen hebben indrukken opgedaan die ze de rest van hun leven bij zich houden. Een leraar schrijft: “De kinderen hebben op vele manieren ervaringen opgedaan tijdens de reis en tijdens de vakantie. Ze hebben een prachtig vreemd land gezien wat ze vaak alleen kennen uit een aardrijkskundeboek.” En dat geldt niet alleen voor de kinderen. Ook de tolken zijn enthousiast over de drie weken in Nederland en de leuke tijd die ze in hun gastgezin hebben gehad. Af en toe verschijnt er nog een bericht in de krant of op de televisie over Bosnië. Uit de reportages blijkt hoeveel pijn, verdriet en wanhoop er nog is. Een land dat kapot is geschoten in de oorlog, een land waar de wederopbouw nog lang niet af is. Massagraven die worden ontdekt. Vrouwen die nog steeds niet weten wat er met hun mannen en zonen is gebeurd. En dan de vele landmijnen die er nog liggen, waardoor nog steeds slachtoffers vallen. Europa Kinderhulp geeft ook in 2008 Bosnische kinderen even een adempauze in Nederland. Doet u ook (weer) mee?

Henk van der Velden AB-lid Projecten

Familie van Donselaar. 20

Er is ons gevraagd of wij een stukje zouden willen schrijven over het verblijf van ons “vakantiekind”. Dus bij deze. Ik zal bij het begin beginnen en dat is in 1979. Dat was namelijk het eerste jaar, dat mijn ouders besloten om een vakantiekindje uit te nodigen. Dit was een 9-jarig meisje uit Hannover, Silke Erhard genaamd. Zij kwam toen samen met haar jongere zusje voor de eerste keer naar Nederland. Dit werd een zeer leuk verblijf, niet alleen voor haar maar ook voor mij. Ik was toen 11 jaar. Wij konden het zeer goed met elkaar vinden, dus Silke mocht daarna nog 5 jaar komen. Nu jaren later, was zij weer op zoek gegaan naar de “Hollandse familie”. Na jarenlang zoeken, uiteindelijk gevonden. Via het internet het adres van mijn vader weten te achterhalen. Er lag met kerst 2004 een kaartje op de mat. Wat een verrassing en ontzettend leuk om weer iets van haar te horen na jaren geen contact meer te hebben gehad. Na een heftige telefoon- en mailwisseling is ze toen in het voorjaar 2005 langs gekomen met haar gezin. Haar man en 2 dochters. Franziska van 12 en Caroline van toen 9 jaar. Daar wij zelf 3 kinderen hebben, Kevin nu 15, Maaike van 11 en Stef van 6 jaar, was dat een drukte van belang. Maar wat was het gezellig! Samen met mijn vader en levenspartner (helaas is ons moeder in 1999 overleden ) en 2 broers, hebben we er een onvergetelijk weekend van gemaakt. Toen begon bij mij het plannetje te broeien, laat Caroline ook maar bij ons “vakantie komen vieren”. En een paar weken voordat de vakantie dit jaar begon, hadden eindelijk ook de ouders van Caroline de knoop

21

doorgehakt, ze mag naar Nederland. Met heel veel inzet van onder andere Europa Kinderhulp, bedankt alsnog hiervoor, is het een paar dagen voor vakantie gelukt om Caroline mee te laten gaan naar Nederland. Je merkt dat ze geniet van de “vrijheid” in en om het huis. Als je je leven lang al op een flat woont, is het natuurlijk fantastisch als je zo een tuin in kan lopen. Voor ons zo gewoon, maar voor haar natuurlijk niet. Ook heeft ze me verschillende keren gewezen op de mooie kleuren van de wolken bij zonsondergang. Voor ons ook weer iets wat zo “gewoon”is, maar ik denk dat zij dit niet zo snel zal zien in zo’n drukke stad als Hannover. Je staat er toch wel een paar keer bij stil in die drie weken, hoe goed wij het zelf hier hebben. Ook tegen de kinderen heb ik dit gezegd. Zij kunnen zich maar moeilijk een beeld vormen, zoals zij daar leven. Zo dichtbij, maar ook weer heel ver weg. Ik weet dat mijn moeder ooit tegen Silke heeft gezegd: “meisje, als jij ooit zelf moeder wordt, kun je je eigen kinderen vertellen over je gelukkige tijd in Nederland”. Mam, je moest eens weten hoe waar deze woorden zijn geworden.

Frank, Jolanda , Kevin, Maaike en Stef van Drooge. Ook namens de familie Schacht, BEDANKT! (En voor onze eigen kinderen : jullie zijn KANJERS. Bedankt)

We hebben er in ons gezin lang over gepraat, doen we het wel of niet en wordt het een meisje of een jongen , en van welke leeftijd? Het werd uiteindelijk Anthony Fourrier. Een 11 jarige jongen met pret-ogen, kort geschoren en de helft van een tweeling. Verlegen en afwachtend kwam hij uit de bus in Tiel en we herkenden elkaar niet van de foto’s. Bij thuiskomst zag ik twee tranen in zijn ogen maar hij hield zich dapper. Jeroen, Margot en Carolien wilden alles van hem weten, maar stonden met hen mond vol tanden (voor het eerst van hun leven) toen bleek dat Frans toch wel een hele andere taal is. Gelukkig ontdekten zij al snel dat je met armen en benen een heel eind komt en al snel klonk er “arrêté en viens ici”! Natuurlijk hebben wij ons ingeschreven voor de familie- en de zwemdag. Dus toog ik met 5 kinderen naar Apeldoorn voor een onvergetelijke speeldag en naar Nijkerk voor een dag waterpret. Maar eigenlijk was alles leuk; of we naar het Openlucht museum gingen of de Italiaanse ijsboer met wel 100 soorten ijs. Geiten melken bij Hennie op de dijk ,op de trampoline springen of samen een appeltaart bakken. Bij ons in het dorp waren nog 4 kinderen uit Frankrijk dus gingen mijn vriendin en ik met 12 (!) kinderen zwemmen. We hadden veel bekijks met onze iso-boxen vol met liters limonade, stapels boterhammen en natuurlijk zakken vol snoep.Eigenlijk zat de pret in kleine dingen en hoefden we niet veel speciaals te ondernemen om samen een onvergetelijke tijd te hebben. 3 weken leken me een lange tijd, maar die is omgevlogen. En bij het afscheid op zaterdagmorgen was iedereen aan het vechten tegen de waterlanders. Nog 49 weken en dan is het weer grote vakantie.

Annelies Stormmesand

Franse Ali-B Fan Marie-Eve is nu 15 jaar en mag nog één jaar bij haar gastouders terugkomen. Dit jaar was het hoogtepunt voor Marie-Eve tijdens haar vakantie in Nederland het bezoek aan de World Earth manifestatie met concert in Amsterdam. Op de foto is Marie-Eve actief bij o.a. een fietswedstrijd die energie oplevert. In de eerste wedstrijd verloor Marie-Eve met haar vriendin van een ander koppel, maar in de herkansing wist zij een rugzak te winnen die op zonne-energie werkt. Het absolute hoogtepunt vond Marie-Eve het optreden van Ali B. Op de eerste rij voor het grote podium met een fotocamera in de aanslag genoot zij van het concert. Ali B. heeft in ieder geval een fan in Frankrijk en de CD, die zij bij het vertrek als cadeautje meekreeg, was een groot succes.

22

Europa Kinderhulp: een goed doel Het is bij velen bekend dat Europa Kinderhulp volledig afhankelijk is van giften en donaties om de kinderreizen te kunnen organiseren. Fondsenwerving is dus een belangrijk onderdeel van onze activiteiten. Zonder geld geen vakanties. Gelukkig dragen veel particulieren en bedrijven een steentje bij aan het werk van Europa Kinderhulp. Maar dit neemt eerder af dan toe. Daarom moeten wij voortdurend kijken waar wij nieuwe bronnen kunnen aanboren. Toenemende vergrijzing leidt tevens tot meer nalatenschappen. En steeds meer mensen nemen een goed doel op in hun testament. Nu zijn er vele goede doelen, maar onbekend maakt onbemind. Daarom willen wij graag Europa Kinderhulp onder de aandacht brengen van particulieren en de mensen die hun nalatenschap formeel vastleggen zoals de notaris. Misschien bent u als betrokkene bij Europa Kinderhulp in de gelegenheid mensen uit uw omgeving dit in overweging mee te geven. Want alle beetjes helpen.

Berlijnse bontgekleurde jongedame Toen onze Berlijnse Monique een jaar of 11 was, kwam ze die zomer met haar eerste make-up spullen ( een toilettas vol). Apetrots was ze er op, en ze wilde zich elke dag wel mooi maken. Ik heb dit enthousiasme wat kunnen temperen tot om de dag. Als het “haar dag” was kwam ze opgeschilderd naar beneden. In een bepaalde beroepsklasse had ze geen gek figuur geslagen, maar als ze in ons dorp met mij boodschappen deed, zag ik de mensen kijken: als dat mijn dochter was!!! Toen wij gastouders werden hadden mijn man en ik afgesproken dat we de kinderen zouden nemen zoals ze waren en daar behoorde deze bontgekleurde jongedame ook bij. En ach, haar voorgangster hadden wij al eens van de trein gehaald met een wel héél apart kapsel. Inmiddels is Monique al 19 jaar, maakt zich heel bescheiden op (dus het komt goed, dit voor de gastouders die met een beginnende puber in huis zitten). Ze komt nog regelmatig naar ons toe, samen met haar vriend Michel die hier graag komt vissen. Ze kijkt dan graag met hem naar foto’s van vroeger en op een keer vond ze een foto van zichzelf: 11 jaar en zwaar opgemaakt. Vreselijk vond ze het “hoe kon je me daar nu mee laten lopen” vroeg ze? “Het ziet er niet uit, zo laat je een kind toch niet over straat gaan?” Dus heb ik haar verteld over ons goede voornemen vakantiekinderen te nemen zoals ze zijn, en ze in hun eigen waarde te laten.

23

Na drie weken verblijf van onze kinderen rest voor sommigen van ons nog een schone taak: Het “thuis”brengen van de kinderen. Nadat de gastouders de kinderen hebben uitgezwaaid, volgt een terugreis, vol met verhalen, foto’s kijken, herinneringen, traantjes, maar toch gewoon naar huis. Na aankomst verwachten we dat de kinderen weer door ouders en/of broertjes en zusjes worden afgehaald. In de meeste gevallen is dit ook een ontroerend weerzien, de kinderen zijn toch drie weken van huis geweest. De meeste kinderen zien dan ook reikhalzend uit of vader of moeder op het afgesproken tijdstip en plaats aanwezig is. Helaas komt het ook voor dat kinderen gewoonweg niet worden opgehaald. We gaan dan samen met de aanwezige medewerker ( ster ) aan de slag om zo’n kind of kinderen nog op de plaats van bestemming te krijgen. Ik vertel u het verhaal van Mariame. Mariame is een meisje van zes jaar, een nakomertje uit een Afrikaans gezin. Zij woont met oudere vader en stuk jongere moeder, 3 oudere broers en zussen tussen de twaalf en twintig jaar, op een kleine 3 kamer flat aan een drukke Parijse straat. Vader is werkloos en moeder werkt als hulp in de huishouding. Mariame is een vrolijk en levenslustig meisje; ze heeft overdag nog vaak een speen in haar mond en is ‘s nachts nog niet zindelijk. Tijdens het verblijf van Mariame was moeder op familie bezoek in Ivoorkust, en achteraf bleek dat zij nog niet was teruggekeerd in Parijs toen de kinderen weer naar huis gingen. Tijdens huisbezoek van een onzer medewerksters bleek al dat er niet veel aandacht aan haar werd besteed. Moeder niet thuis en vader had duidelijk moeite de zaakjes op een rijtje te krijgen en te houden.

Na haar verblijf in Nederland werd zij na aankomst van de bus van Croix Rouge in Parijs niet opgehaald! Na nog een hele tijd te hebben gewacht is onze contactpersoon actie gaan ondernemen. Eerst maar bellen, verschillende telefoonnummers geprobeerd, ook van familieleden enz, zonder resultaat. Ondertussen oplossingen bedacht. Thuisbrengen kon niet, er was niemand bereikbaar. Uiteindelijk , een hele tijd verder het idee geopperd haar bij iemand een nachtje onder te brengen, maar dat is in Frankrijk zomaar niet toegestaan, zelfs niet bij medewerksters van het Rode Kruis. Mariame liet intussen alles maar over haar heen gaan, ze was blijkbaar niet anders gewend. Uiteindelijk, toen wij inmiddels in ons hotel zaten, is zij naar een politiebureau gebracht, waar zij officieel is overgedragen aan Jeugdzorg. Ook de politie is na onderzoek op haar adres, en in de buurt niet tot een oplossing kunnen komen, en de kleine Mariame moest dus maar nachtje in een heuse politiecel overnachten. Dit zijn uiteindelijk twee nachtjes geworden en na een paar dagen moest ze worden ondergebracht in een pleeggezin, omdat de ouders niet konden worden getraceerd. Dit heeft ongeveer vijf weken geduurd. Moeder is inmiddels terug uit Ivoorkust; en vader. Het bleek dat hij was opgenomen in een ziekenhuis, maar door problemen met de verzekering kon hij de ziekenhuisopname niet betalen en is toen maar ondergedoken , Mariame aan haar lot overlatend!! Mariame heeft haar vakantie in een rustig en vriendelijk gastgezin doorgebracht, waar zij zich snel heeft aangepast en genoten heeft van drie fantastische weken. Wat ons betreft komt ze volgend jaar weer terug, en krijgt zij weer die warmte en aandacht van een fijn gastgezin,die zij verdient

Dick van de Vlekkert

Algemeen coördinator Croix Rouge

24

eren

Brigitta bedankt! Op uitnodiging van de heer Denef, burgemeester van Delitzsch (voormalig OostDuitsland), vertrokken op 30 augustus Han van Poppel (Algemeen Coördinator Kinderreis)en Marianne Jacobs (lid Algemeen Bestuur) naar Duitsland. Op 31 augustus zou Brigitta Pasternak met pensioen gaan, of zoals de Duitsers zo mooi zeggen “in Ruhestand gehen”, en dat zou in het stadhuis feestelijk gevierd worden. Een feest waarbij Europa Kinderhulp niet mocht ontbreken. Sinds 1990 zijn er al warme contacten tussen Brigitta en Europa Kinderhulp. Al 17 jaren zorgt Brigitta, als “Sachgebietsleiterin für Soziales”, ervoor dat er ieder jaar ca. 35 kinderen naar Nederland op vakantie kunnen komen. Haar werkzaamheden worden nu overgenomen door Martina Heinrichs, ook al een oude bekende voor EKH. Uit naam van de stichting heeft Brigitta een prachtig beeldje ontvangen dat de goede samenwerking symboliseert. Ook al heeft ze haar werkzaamheden nu overgedragen, de contacten zullen zeker blijven.

e kind d n a a e

goed

doen werk te vrijs n o is een en. Om ech ntvang a Kinderhulp r o rsoo e i ir t g t a naar pe u ccep urop a ld E e . Don n g n e e e n k e ls u n gaat ge te sche l heeft leden. A Verhaa lige bijdrage rijwilligers. Er en of directie d terecht p O e vrijwil derd v e bestuursled dat deze goe , even Bij dez e u een met driehon w dur ker eeft n e g a vr atie ld naar age weet u ze t makkelijk h is e n g a n g r e e o r s g ie williger n en er gaat t met een bijd et normaal n te h n s t u o e a k t d s ls , e ne ulp kind Kinderh at een Europa zorgt ervoor d aken. komt. U n komen. lijk te m e g o a m k ns werk tot rust elpen o h e t s n mo lp. gen u o Wij vra ropa Kinderhu u Steun E

s ten tstreek

Regionale secretariaten

Colofon

Groningen:

Algemeen Secretariaat: Marianne Jacobs Postbus 8087. 4330 EB Middelburg Telefoon: 0118-627974, fax: 0118-640465 e-mail: [email protected] www.europakinderhulp.nl

Thea van Bree, 0598-446429 Friesland: Henk Jaap Bakker, 0511-424725 Drenthe: Els Bergman, 0591-354447 Overijssel: Harco Jellema, 0570-592715 Gelderland: Simone ten Brinke, 036-5223685 Utrecht/’t Gooi: Ellen Lootsma, 036-5333056

Giro: 9662 of bank 54.52.10.755 t.n.v. Europa Kinderhulp te Middelburg Kopij: Heeft u leuke of interessante ervaringen, Stuur uw verhaal en eventuele foto naar [email protected]

Noord-Holland: Joke Smit, 075-6211062 Zuid-Holland: Nico Beekhuizen, 078-6816113 Zeeland: Marijke Clarijs, 0111-450460 Noord-Brabant: Marlo Roos, 0497-517948 Limburg: Wim Kessels, 0495-626284

25

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken in te korten of aan te passen. Vormgeving: Kom Plot! (maakt reclame) www.komplot.com Druk: Oplage: 8000 exemplaren Op Verhaal ISSN 1380-4812

26

Een Bijzonder Bosnisch Kereltje. Ik had dit jaar wel een heel bijzonder kereltje uit Bosnië in de groep. Hij wilde zo graag naar Nederland. Hij wilde zo graag vliegen. Heerlijk op vakantie. En hij was al tien jaar oud dus werd het tijd. Samen met nog 149 andere lotgenootjes lekker op vakantie. En heimwee zou hij niet hebben. Zo een stoer tienjarig kereltje, tuurlijk niet. De ellende begon eigenlijk al na een dag. Huilen: Hij wilde niks, schreeuwen, een wanhoop voor de gastouders. Na beraad het kereltje maar overplaatsen samen met zijn vriendje. Maar wel apart, ieder naar een ander gezin. Ons kereltje kwam in een gezin. Een goed gezin. Een ijzersterk gezin. Ons kereltje zat goed. Enne of hij heel effe mocht bellen, naar huis. Tuurlijk mocht dat, wij doen alles voor ons kereltje. Of hij effe later ook nog mocht bellen. Of hij belde als de gastmoeder effe weg was. Hij had geen heimwee. Hij wilde gewoon effe bellen. Hij deed alles om te kunnen bellen. Met de handy van de dochter, of die van de buren. Hij lag toch toevallig op tafel. Resultaat, binnenstromende telefoonrekeningen. En als je niet mocht bellen dan verzin je een smoes. Bijvoorbeeld: Ik moet echt bellen mijn moeder is zwaar gewond. Dit ging dagen zo. Alle telefoons waren inmiddels verstopt of leeg gebeld. Dan moet je dus wat anders bedenken. Ons kereltje liet zich opsluiten op het politiebureau. Hij was verdwaald, of hij effe mocht bellen. Tuurlijk een rekening van het politiebureau. Ik besloot ons kereltje mee te nemen naar mijn eigen huis. Vier vakantiekinderen had ik al.

Vier meiden in de leeftijd van 13 tot 17. Hij was net binnen enne of hij effe mocht bellen. Dat mocht dus niet. Maar ja ik heb veel buren dus de volgende telefoon was zo gevonden. Dan maar in de tuin blijven. Ons kereltje had zich van de schommel laten vallen. Een wond op de knie “of hij effe mocht bellen” Nou dat mocht niet. Dus wat doe je dan? Juist, WEGRENNEN. Wij zoeken in de stromende regen. Politie gebeld of ze mee wilden zoeken. Dus de volgende rekening. En ons kereltje? Die had gewoon ergens aangebeld. Hij was verdwaald of hij effe mocht bellen. Dan maar weer overplaatsen naar een andere provincie. Een sterk gezin. Een goed gezin. Ergens in de natuur zonder telefoon. Buren heel ver weg. Maar vluchten uit je slaapkamer kan altijd nog. Dan vind je vanzelf een huis. Met telefoon. Na drie weken zagen we hem weer op Eindhoven. Hij ging weer naar huis. De vakantie was geweldig. Nederland was schitterend. Helemaal alleen geklaard. Hij was tenslotte al tien jaar. En de traantjes in zijn ogen? Zou hij nog effe bellen als hij terug is?

Rene Serno

RCK-Bosnië Zuid-Holland

p verhaal december 2007 Financieel jaarverslag 2006 Definitieve vakantiedata Een bijzonder Bosnisch kereltje

Recommend Documents