OP EEN MOOIE LENTEOCHTEND… Het was een mooie ochtend in de lente. Er hingen jonge groene blaadjes aan de bomen, op de takken zaten vogeltjes die een vrolijk deuntje floten en als je de lucht opsnoof rook je een frisse lentegeur…
De kere M
W ak
ui s
uis, M e r n! kke Stilto a o eW j D eronim i b , r Hie k ik, G e w r
LENTEOCHTEND…
OP EEN MOOIE
En ik, ik zat bedolven onder de papieren op kantoor, bij De Wakkere Muis. O, daar ga ik alweer, ik vergeet me helemaal voor te stellen: mijn naam is Stilton,
Geronimo Stilton! Ik ben de uitgever van De Wakkere Muis, de meest gelezen krant van Muizeneiland! Het was zoals gewoonlijk razend druk: 1000 tz Di
8
ijn mijn snorharen!
LENTEOCHTEND…
OP EEN MOOIE
contracten te ondertekenen, 1000 rekeningen te betalen, 1000 artikelen te controleren,
1000 brieven te lezen en…
O, sorry, ik begin even opnieuw; ik zie opeens dat jullie alleen mijn
SNORHAREN
konden zien. Daar ben ik dan; mijn naam is Stilton,
Geronimo Stilton!
En of ik dat ben, van staart tot snuit! E n di t
9
n! ilto t S ben ik , Geronimo
LENTEOCHTEND…
OP EEN MOOIE
Zoals ik al zei, had ik het druk. Daar ging ook nog eens de telefoon.
TRIN NNNNNNN ! ! !! ! G G N N N N N G N N N I N N NNNNNNNN N G G G ! TR
Ik nam op: ‘Hallo, met Stilton,
Stilton!’
Geronimo
Een lief stemmetje vroeg: ‘Hallo Geronimo, hoe gaat het?’ Ik werd zo rood als een
tomaat… ik bloosde. Verward stamelde ik: ‘Eh, hallo Geronimo, ik ben het, Patty, ik bedoel, hallo Patty, ik ben het, Geronimo. Ik ben hoor je te blijen, eh, ik ben blij je te horen. Ik wilde je restauranten in een uitnodiging, eh, ik wilde je uitnodigen in een restaurant…’ Van pure schaamte rukte ik aan mijn snorharen.
Waarom ben ik ook zo verlegen? 10
LENTEOCHTEND…
OP EEN MOOIE
m, waaro O Waaro m, waarom? Ik schraapte mijn keel en probeerde het
opnieuw: ‘Blij je te horen, Patty. Mag ik je uitnodigen voor een etentje, vanavond?’ Ik had een leuk restaurantje in de haven in gedachten:
Bij Kaarslicht, aan het einde
van de pier, met uitzicht op zee… Als dat niet
romantisch is! Daar wilde ik haar misschien, als ik al mijn moed bij elkaar had geschraapt, vragen of ze verkering met me wil.
11
LENTEOCHTEND…
OP EEN MOOIE
Ik zeg misschien omdat ik een verlegen man, eh muis, ben, heel verlegen. Patty heeft een hele reeks
aanbidders: ze is
de aller-aantrekkelijkste, aller-intelligentste en aller-beroemdste journaliste van Muizeneiland. En een echte natuurbeschermster bovendien. Ze antwoordde: ‘Bedankt voor de uitnodiging, maar ik bel je voor iets anders.’
De moed zonk me in de schoenen. Ze ging verder: ‘Vanmiddag, om vier uur, openen een paar speciale vrienden van mij hun winkel. Een heel speciale winkel. Ik wil je vragen mee te komen… jij bent tenslotte ook speciaal!’
Ik werd zo rood als een paprika… ik bloosde.
MIjn moed groeIde nu weer als kool. 12
LENTEOCHTEND…
OP EEN MOOIE
Mijn hart ging als een razende tekeer terwijl ik antwoordde: ‘Goed, dan haal ik je komen, eh, dan kom ik je ophalen. Slagklok vier uur, eh, klokslag vier uur, tot dan!’
Ik werd zo rood als een kreeft… ik bloosde alweer. Had ik het goed gehoord? Had ze echt gezegd dat ik
speciaal was?
Ja, het werd de hoogste tijd… Misschien moest ik het haar die middag maar eens vragen.
13
ALS EEN KAT, EH MUIS, IN EEN VREEMD PAKHUIS Klokslag vier uur stond ik voor haar deur. Daar stond ik dan te glimmen van trots in mijn zwarte jasje met mijn zwarte dasje… Ik had mijn aller-elegantste smoking aangetrokken. Het zou vast een chique bedoening worden, een opening van een kunstgalerie of zo… En ik wilde goed voor de dag komen met Patty! Maar wat zat dat jasje krap!
En dat dasje wurgde me bijna!
En ik… ik was helemaal over mijn toeren! Toen Patty me zag, sperde ze haar ogen wijd open van verbazing. Bedoelde ze daar iets mee? Of had ik gewoon indruk op haar gemaakt?
14
ALS EEN KAT, EH MUIS,
IN EEN VREEMD...
Ze zag er helemaal niet chique uit. Vreemd! Ze had een spijkerbroek aan, een shirtje en een leren gilet met franjes. Haar haren droeg ze in een dikke vlecht en om haar hoofd had ze een leren veter met
kleurige kralen geknoopt. Om haar hals droeg ze een zilveren
KETTING met turkooizen. Ze zag er beeldig uit!
ALS EEN KAT, EH MUIS,
IN EEN VREEMD...
Ik was verward, ze was zo anders gekleed, het was gewoon vreemd!
Vreemd, vreemd,
vreemd! We stapten in haar auto en ze reed behendig * Indianen: de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Omdat Columbus, die Amerika in 1492 ontdekte, dacht dat hij in Indië was, noemde hij hen Indios (indianen).
door de straten van Rokford. Ze stopte voor een winkel met een eenvoudig houten bord. De winkel viel niet op en lag verscholen tussen meer opvallende winkels die kleding, voedsel of elektronica verkochten.
De gevel zag er oud uit, alsof de winkel er al
een eeuwigheid zat.
Binnengekomen, vielen mijn OGEN er bijna uit van verbazing.
Vreemd!
Vreemd, vreemd, vreemd! Overal in de winkel stonden en hingen door
INDIANEN * met de hand gemaakte spullen: veren hoofdtooien, leren mocassins, leren
16
