Oostenrijk special. SCHLADMING DACHSTEIN Tweedaagse huttentocht. Krimml en Gerlos. Zillertal Bike Challenge. Hochjoch en Silbertal

www.bikeandtrekking.nl

O f

O i

e

S t

T s

E -

N e

R

I

n

J r

K e

S i

s

P

E

C I

a

g

a

m

z

A i

L n

e

Oostenrijk special

De B&t Oostenrijk Special is een gratis bijlage van BIKE & trekking #2 2012

SCHLADMING DACHSTEIN

Tweedaagse huttentocht ZILLERTAL ARENA

TIROL

KARINTHIË

MONTAFON

Krimml en Gerlos

Zillertal Bike Challenge

Nockbike

Hochjoch en Silbertal

Waarom Oostenrijk? Uitleggen waarom BIKE & trekking de moeite doet om een Oostenrijk Special te maken is eigenlijk niet nodig, toch? Wie BIKE & trekking een beetje bijhoudt, weet dat we er regelmatig te gast zijn. En beslist niet met tegenzin! Eigenlijk zijn we er vaker geweest dan dat BIKE & trekking verschijnt. En dus hadden we een hoop verhalen en foto’s op de spreekwoordelijke plank liggen die we met jullie wilden delen, maar waarvoor we in de reguliere pagina’s van BIKE & trekking geen plek meer konden vrijmaken. En daarom hebben we de verhalenoogst van de afgelopen seizoenen gebundeld in deze special. Ondergetekende was met fotograaf Arthur Wieffering te gast in de Schladming-Dachstein regio en – aan de zuidkant van Oostenrijk – in de Karinthische Nockbergen. Fotograaf Erik Boschman en schrijver Coen de Jongh reisden af naar Zillertal Arena. Officieel om de watervallen van Krimml te bewonderen, officieus om op zoek te gaan naar de leukste paadjes. Arjan Kruik bezocht het afgelegen Montafon dal helemaal in het westen van Oostenrijk. En collega Timo de Boer reed mee met de Zillertal Bike Challenge. Kortom: zó veel Oostenrijk hadden we nog nooit bij elkaar in één nummer. Enjoy. - Vincent Zeebregts

Deze Oostenrijk Special is een gratis bijlage van BIKE & trekking Magazine #2 2012 Medewerkers: Timo de Boer Erik Boschman Coen de Jongh Arjan Kruik Joris Lugtigheid Vincent Zeebregts Arthur Wieffering

We don’t just write, we ride too. Maar niet de hele tijd! Want zo nu en dan moet je even lekker ontspannen, zoals hier B&t redacteur (die met bril) Vincent Zeebregts. Foto: Arthur Wieffering

Inhoud

Op de cover: wie van ruige landschappen houdt, is op de biketrails in de Schladming-Dachstein regio helemaal in zijn element. Foto: Arthur Wieffering/on29.com

SchladmingDachstein 4

Zillertal Bike Challenge 20

14

Montafon

Zillertal Arena

10

En verder:

Nockbike, Karinthië

22

18 Mountainbike rijtechniek 26 Bike Hotel Guide

B & t Special: Oostenrijk

3

4


Schladming-Dachstein, Steiermark

Rondje Niedere Tauern TEKST: VINCENT ZEEBREGTS FOTO’S: ARTHUR WIEFFERING/ON29.COM

Wie vanuit de stad Salzburg naar het zuiden rijdt, kan bij het plaatsje Radstadt naar het oosten afbuigen, het opvallend groene Ennstal in. Daar, tussen het imposante Dachsteinmassief en de Niedere Tauern, ligt Schladming. Een perfecte uitvalsbasis voor een reeks prachtige biketochten, zo ondervond B&t’s Vincent Zeebregts. Als ons team laat in de middag zijn intrek neemt in Hotel Schütterhof in Rohrmoos worden we enigszins argwanend bekeken. Wat wil je, het hotel herbergt ten tijde van ons bezoek off season, eind september, vooral wandelaars uit de categorie babyboom. Maakt niet uit. Het eten smaakt er niet minder om en dat de serveerster in zo’n fijn traditioneel dirndljurkje rondloopt schaadt evenmin. We maken het niet laat, want er staat voor de volgende dag een pittige tocht op het programma, dwars door de Niedere Tauern. Eerst via het Preuneggtal omhoog naar de Giglachseehütte op bijna 2.000 meter, daar slapen en dan de volgende dag via een doorsteek door het hooggebergte via het Obertal weer terug naar Rohrmoos. ’s Ochtends aan de ontbijttafel maken we kennis met Birgit, onze gids voor de komende twee dagen. Jawel, Birgit is een dame. We zijn dus, ouderwets als we zijn, op onze hoede, zeker als ze vertelt dat ze moeder is van twee kinderen. Waarna we weer vertrouwen krijgen als we horen dat ze de scepter zwaait over een topsportfamilie. Haar man was lid van de Oostenrijkse skiselectie, haar snowboardende zoon traint op datzelfde moment op de Dachsteiner gletsjer aan de overkant van het dal, als lid van de Oostenrijkse nationalmannschaft. Familiealm Natuurlijk worden we voor ons wantrouwen gestraft, want al tijdens de eerste hoogtemeters blijkt dat deze sportieve einheimische ons allemaal zoek kan fietsen, als ze zou willen. Birgit is bovendien een begenadigd gids en weet álles van de regio. Dat Birgit gewend is aan de hoogte wordt onderstreept door een niet aflatende stroom verbale informatie die ze op me afvuurt. Het is niet netjes om alleen maar te knikken, maar na een tijdje word ik toch stil van mijn kant. Of ik raak buiten adem, dat is misschien een betere omschrijving. Dat blijft zo tot Birgit op een gegeven moment vraagt of we misschien geïnteresseerd zijn om de familiealm te bezoeken halverwege de klim. Instemmend knikken we en slaan een grindpad in, dat 200 meter verderop eindigt voor een poort, met daarachter een prachtig authentieke almhut. De hut stamt uit de 17e eeuw, vertelt Birgit, en is al generaties in handen van haar familie. Op het bijbehorende land staat haar oom, een tanig gebruind mannetje, koeienpoep met een hark uit te spreiden. En voor ons ligt een vijver >>

Boven: Lekker hoor! Wie in een berghut overnacht kan de dag beginnen met een flinke teug frisse berglucht. Links: Eerst een lekker ontbijt en dan zo'n trail : dat hoort erbij als je overnacht in een berghut.


5

“Onderschat de Niederne Tauern niet. Ze zijn best hoog!”

Boven: Zo veel bochten achter elkaar, je wordt er gewoon duizelig van. Links: Slapen in een berghut, heerlijk eten, sterren kijken: een toer door de Niederne Tauern is een bikers dream. Rechts: "Kijk, dat hebben we wel verdiend!" Geheel rechts: de Hoherer en Unterer Gichlachsee liggen op dik 1.900 meter.

6



7

I

N

F

waarin dikke forellen loom rondzwemmen. Birgit vertelt trots dat ze als kind hier altijd met haar broers ging zwemmen. Ze wijst vervolgens een adelaarsnest aan dat er al is zolang ze zich kan herinneren en vertelt ook nog over de kleine grot waar ze altijd naartoe klommen om de aanwezige mineralen te bewonderen. Mooie jeugd, lijkt me. We lopen even binnen, zorgen dat we ons hoofd niet stoten aan de lage deuropening en verbazen ons over het feit dat alles niet alleen eeuwenoud is, maar er ook zo uitziet. We vullen de bidons met heerlijk fris bronwater en stappen weer op om de tocht te vervolgen. We hebben immers een doel te bereiken: de Giglachseehütte.

O

m)

Routes Het bikegebied van Schladming-Dachstein omvat twintig goed gedocumenteerde routes. Via de website van SchladmingDachstein is een handig, losbladig kaartenpakketje te koop (schaal 1:50.000). Uit dit routeaanbod hebben wij de Giglachsee route (#20, 1389 hoogtemeters) gereden in combinatie met de Rohrmoos route (#4) en een extra lus richting de Farlechhütte. Omdat een deel van deze route niet op de kaart staat is het verstandig een gids te huren. Een goede overzichtskaart met bikeroutes (schaal 1:60.000) is ook te koop via de website. schladming-dachstein.at n

Die schönsten

Mountainbiketo

uren der Urlaubs

region

www.schladmi ng-dachstein. at

Verblijf Wij verbleven in hotel Schutterhof (schuetterhof.com). Dit hotel is aangesloten bij Mountainbike Hotels SchladmingDachstein, een samenwerkingsverband van twaalf gespecialiseerde bikehotels. Deze ‘specialisatie’ houdt onder andere in dat de hotels over een veilige stalling, een afspuitinstallatie en een werkplaats beschikken. Daarnaast is er een was- en droogservice voor fietskleding. Wie er zelf op uit wil trekken kan een bikemedewerker van het hotel aanspreken of het kaarten routemateriaal in de informatiehoek raadplegen. Liever met een gids rijden? Ook dat kan. Voor wie liever met sleurhut of familietent naar het zuiden rijdt is er camping Zirngast, die dezelfde service biedt als de Mountainbike Hotels Schladming-Dachstein. schladming-dachstein.at/bikehotels Huttenovernachting In de regio zijn veel hutten aanwezig. Een flink aantal hutten beschikt over mogelijkheden tot overnachting. Absoluut een aanrader. Want hoe luxe het hotel in het dal ook is, er gaat niets boven een nachtje slapen boven op de berg! schladming-dachstein.at

Sommercard Wie ’s zomers te gast is bij een aangesloten gelegenheid kan gebruikmaken van de Schladming-Dachstein Sommercard. Hiermee kan je onder andere gratis gebruikmaken van skiliften en heb je gratis toegang tot zwembaden, musea en tolwegen. sommercard.info

8


Porsche 911 Turbo Het grind op het pad is inmiddels veranderd van fijn in grof. We zijn daarom flink verrast als we na enige tijd voorbij gereden worden door twee grommende 911 Turbo’s. Wat is hier aan de hand? Geen tijd om over na te denken, want bijna op hetzelfde moment gaat Birgit alweer uit het zadel. Reden: er zou hier een oude Romeinse weg liggen. En inderdaad, als we een stuk zompig moerasland overgestoken zijn staan we op een grote platte steen waarop nog vaag Latijnse inscripties te zien zijn! Terug op de fiets wordt de klim steeds pittiger, wat te zien is aan de venijnige haarspeldbochten die de verschillende hoogtemeters aan elkaar rijgen en te horen aan de enthousiaste reacties die we losmaken bij passerende wandelaars. Iets verderop ontwaren we een parkeerplaats en vinden we meteen de eindbestemming van de twee 911 Turbo’s. Gebroederlijk naast elkaar geparkeerd wachten ze tot hun baasjes uitgedronken zijn op het terras van de Ursprung Hütte op 1604 meter hoogte. Even na de Ursprung Alm is het toch echt gedaan voor laagliggende vierwielers; het grind maakt plaats voor serieuze keien en een stijgingspercentage dat de twintig procent ver overtreft. Met pijn en moeite zetten we door, we weten immers dat het doel nadert. Ik verlang naar een bezienswaardigheid van Birgit die maakt dat we even kunnen stoppen. Maar er zijn blijkbaar geen bezienswaardigheden meer en de stop blijkt pas plaats te vinden bij de Giglachsee zelf. De voldoening als je boven op een berg aankomt en op een weids uitzicht getrakteerd wordt is des te groter. Birgit loopt nog even mee naar binnen om een paar zaken te regelen, drinkt wat met ons op het zonneterras en daalt vervolgens snel af naar het dorp. Het eten moet klaar staan als pa en de kinderen thuiskomen en bovendien moet ze nog naar een ouderavond van school. Dat zet onze prestatie weer in perspectief! Even later liggen we dubbel van het lachen als Arthur een bord Kaiserslautern bestelt, doelend op kaiserschmarrn, een Oostenrijkse specialiteit die nog het meest lijkt op een bord ontplofte poffertjes met veel poedersuiker en jam. Die avond genieten we van de stilte en zoeken we - voordat de avond echt intreedt - nog wat mooie plekjes op. We verbazen ons over de volle maan die in luttele seconden vanachter een berg tevoorschijn komt en besluiten de avond met een gesprek met een eenzame wandelaar uit Wenen. Hij is naast ons de enige gast, trekt elk jaar van hut naar hut en zit vol boeiende verhalen. De volgende ochtend verschijnt Birgit weer boven. Dit keer met de auto tot aan de Ursprung Alm, de laatste 300 hoogtemeters op de fiets. Vandaag deel twee van de tocht, over diverse bergruggen en almen naar het Obertal. We passeren de Hoherer en Unterer Giglachsee, dalen een stukje af in de richting van de Landauer See en gaan dan weer steil omhoog naar alweer een meer: de Duisitzkarsee. Dat we op een bergplateau rijden is te merken aan de ondergrond; die is zó drassig, dat Dennis op een gegeven moment wordt gelanceerd terwijl zijn bike rechtop in de modder blijft steken! Eenmaal boven is het uitzicht wederom fenomenaal. Recht onder ons zien we - aan het water en tussen de halfwilde paarden - de Farlechhütte liggen. We besluiten aan te sterken op het terras, rijden ter afscheid nog een rondje rondom het meer en dalen dan af richting Rohrmoos, weer een unieke ervaring rijker. We weten het nu zeker. Deze regio is ideaal voor bikers die flink willen afzien, maar dat graag afwisselen met gezellige berghutten en rustieke almen. Het prachtige natuurschoon krijg je er dan bij cadeau! Eenmaal aangekomen bij het hotel nemen we afscheid van Birgit, die snel door moet want vanavond staat ze in de bediening in ons hotel. Verdwalen? Kansloos, want overal staan routebordjes.

Zillertal Arena

Watervallen, koeien en leuke paadjes in Krimml TEKST: COEN DE JONGH FOTO’S: ERIK BOSCHMAN

Wie Krimml zegt, zegt watervallen! Dit Oostenrijkse dorp heeft namelijk met 380 meter de grootste waterval van Europa met de logische naam Krimmler Wasserfälle en dat is een beste afstand. Voor ons laaglanders lijken de watervallen van Coo, toch de bekendste in de Benelux, al heel wat. Heb je eenmaal de vele kubieke meters water in Krimml een keer naar beneden zien komen, dan is de waterval in Coo in een klap gedegradeerd tot niveau Manneken Pis... De watermuur is werkelijk imposant om te zien. Onderaan sta je op honderd meter van de waterval nog steeds in een wolk van opspattende regen. Ook het geraas van het naar beneden stortende water is tot in het dorp duidelijk te horen. Mocht je ’s nachts vaker naar het toilet moeten, dan weet je in elk geval waar het aan ligt. Het dal waarin Krimml ligt wordt gekarakteriseerd door de grote naaldwouden en de vele stroompjes die zich langs de soms steile wanden een weg naar beneden banen. Voor de sportieve fietser is in deze regio echter ook genoeg te doen, je moet het alleen even weten te vinden! Onze begeleider is een man van halverwege de zestig, Hubert, die nadat hij doorheeft dat wij wel enige wedstrijdachtergrond hebben, enthousiast begint te vertellen over de Europese Kampioenschappen in Rhenen van 1998, waar hij zelf als begeleider van het Oostenrijks team aanwezig was. De fietsgids is een minstens even oude man, Bertel, die op voorhand al angst inboezemt. Niet vanwege zijn uitgesproken gespierde uiterlijk, maar zijn door de zon gekleurde huid en pezige voorkomen doen vermoeden dat hij vaker op een fiets zit. Een terechte observatie, zo blijkt als we de eerste klim oprijden en de beste man ondanks zijn te laag staand zadel en zwabberend achterwiel, ons toch wel even naar adem doet happen. De grote trekpleisters van Krimml zijn overduidelijk de waterval met het daarachter liggende nationale park Hohe Tauern, het Achental en het aan de andere kant van de Gerlospas liggende Speicher Durlassboden stuwmeer. Rond dit meer loopt een deels verhard, deels onverhard pad, wat je de mooiste uitzichten geeft. Door het ontbreken van een echt dal, daar staat het water van het stuwmeer namelijk in, heeft dit gebied meer weg van een hoogvlakte. Dit is ook direct te zien aan de hoeveelheid skiliften die hier te vinden is. Ook het melkvee heeft deze regio tot het zijne gemaakt zodat je als fietser overal schaapachtig aangekeken wordt door... euh... koeien. Fietstaxi Het Achental biedt de mountainbiker al meer. Een breed pad golft zich vanaf de waterval het dal in richting de gletsjer van de Dreiherrnspitze. Aangezien dit pad tevens een wandelpad is, is het zaak om in het toeristische seizoen vroeg op pad te gaan. Pas vanaf de middag wordt het langzaamaan druk en is er naar beneden geen doorkomen meer aan. ’s Ochtends vroeg kun je ervoor kiezen om eerst naar boven te fietsen, een tocht waar je zo’n anderhalf uur over doet, maar ook is er de mogelijkheid om een fietstaxi te nemen. Nu is een fietstaxi in Krimml niet hetzelfde als de exemplaren die we in onze hoofdstad nog wel eens tegenkomen of die in India het straatbeeld vullen. Hier is het simpelweg een VW Transporter met een aanhanger erachter waar een fietsenrek op staat, waar je fiets na een wilde rit naar het hoogste punt ongeveer ongeschonden uit komt. De mooiste belevenis is echter zo vroeg mogelijk na zonsopgang naar boven rijden, dan is het nog rustig en kun je uitgebreid van het mooie landschap genieten, dat je langzaam ziet veranderen van lieflijk met naaldbossen naar een ruige verzameling stenen en ijskoude stroompjes. Dat deze regio zijn water krijgt van de gletsjers, is duidelijk te zien aan de vele stroompjes en watervallen die je vanaf beneden tegenkomt. De eerste vijf zijn nog leuk, daarna geloof je het wel! Wat ook opvalt in dit dal is de grote hoeveelheid aan kleine kapelletjes die bij elke schuur en zelfs midden in het veld staan. Geloof speelt in de regio met een van oudsher agrarische bevolking een grote rol. Eenmaal boven gekomen overzie je het hele dal tot aan de waterval en kun je via dezelfde weg, uiteraard schotter, terug naar beneden. De afdaling is niet steil, maar heeft door hier en daar wat niveauverschillen een lekkere flow. Het laatste stuk vanaf de watervallen naar Krimml terug bestaat uit een hairpin-rijke grindweg door het naaldbos, erg goed om je bochttechniek op losse ondergrond weer eens op te halen! >>

10 B & t Special: Oostenrijk

Links: Als je de gletsjer van de Dreiherrnspitze wil zien kan je twee dingen doen: zelf een uurtje of wat afzien en zweten of gewoon de fietstaxi omhoog nemen. Geheel boven: Dankzij een lokale tipgever wordt een spannend rondje ontdekt met alles erin wat een verwende biker zich maar kan wensen: steile klimmen, wortelstukken, steile afdalingen, waterpassages en rotstuinen waar je u tegen zegt. Linksonder: Wie een gebied moet leren kennen, moet zich mengen onder de lokalen. Dat doen Coen de Jongh en zijn crew met verve. Rechtsonder: Wat is lekkerder: herkauwen of fietsen? Deze Krimmelse koe hoeft daar geen twee keer over na te denken... Geheel onder: Je kunt het best zo vroeg mogelijk na zonsopgang naar boven rijden, dan is het nog rustig en kun je uitgebreid van het mooie landschap genieten.


11

“Krimml vormt het bewijs dat er zelfs in de meest toeristische oorden nog prima te fietsen is.”

12


Links: Dat deze regio zijn water krijgt van de gletsjers, is duidelijk te zien aan de vele stroompjes en watervallen die je vanaf beneden tegenkomt. Rechts: Als je in Krimml bent zijn de Krimmler Wasserfälle, de hoogste van Europa, een verplicht nummer. Geheel rechts: "Nog even dat lekkere rondje doen? Okay, nog één keer dan..."

Oh ja, bij de top van de waterval passeer je ook nog een tunnel, die weliswaar kaarsrecht is, maar onverlicht en zeker tweehonderd meter. Erg leuk voor je coördinatiegevoel! Zwemmen of biken? Aangezien je al vroeg vertrokken was, ben je waarschijnlijk voor de middag al terug. En dat betekent dat je de rest van de dag door kunt brengen in het zwembad... of op zoek gaat naar echt leuke mountainbikepaden. Gelukkig was onze gids nogal betrokken bij het Oostenrijkse Mountainbike Team en wilde hij binnenkort een wedstrijd voor de jeugd organiseren. Met wat aanwijzingen struikelden we diezelfde middag over een rondje met alles erin wat je maar kan wensen: steile klimmen, off-camber klimmen, wortelstukken, steile afdalingen, waterpassages en rotstuinen waar je u tegen zegt. En dit alles op een rondje van amper twee kilometer! Hoewel in deze gebieden ook de meeste onverharde paden nog toegankelijk zijn voor mountainbikers, in elk geval niet strikt verboden, is het zonder vaste routes lastig om een leuk rondje uit te zetten en niet op de Oostenrijkse interpretatie van mountainbikeroute uit te komen: klimmen tot het hoogste punt en daarna over dezelfde weg weer terug. Krimml vormt hiermee het bewijs dat er zelfs in de meest toeristische oorden nog prima te fietsen is en je niet alleen voor de toeristische trekpleisters hoeft te komen. Integendeel, vaak zijn de onbekende plekjes bijzonderder dan de bekende. Onbekend is hier in tegenstelling tot het spreekwoord zeker wel bemind!

I

N

F

O

Routes Het bikegebied van de Zillertal Arena, met de plaatsen Zell, Gerlos, Wald, Königsleiten en Krimml, omvat 266 kilometer aan goed gedocumenteerde routes, waarbij de kleuren blauw, rood en zwart staan voor de verschillende moeilijkheidsgraden. Wie het Biketicket Zell-Gerlos aanschaft, kan van verschillende gondelbanen gebruikmaken om boven te komen. Mapjes met losbladig kaartenmateriaal zijn verkrijgbaar bij de verschillende VVV’s, wie digitaal is aangelegd kan bij die VVV’s ook een gps huren (€ 12.per dag) met daarin alle gangbare bikeroutes. De routes zijn ook terug te vinden op de website, waar een handig menu je gidst naar de route die bij jou past. zillertalarena.com Verblijf Wij verbleven in viersterrenhotel Gaspingerhof, aangesloten bij Mountainbike Holidays

(bike-holidays.com) en voorzien van een goed geoutillieerde fietskelder. Het hotel heeft eigen gidsen die dagelijks tochten organiseren in de omgeving. Ook aangesloten bij Mountainbike Holidays is Almhof Familiy Resort, waar de Nederlandse gids Robbert Roos de scepter zwaait over de dagelijkse routes. Tussen beide hotels bestaat een goede samenwerking. Ook zijn er programma’s voor kinderen en partners die bijvoorbeeld een wandeling verkiezen boven een fietstocht. gaspingerhof.at kinderhotel-almhof.at Activcard Tussen mei en oktober kun je tegen een vriendelijk geprijsd tarief de Zillertal Activcard aanschaffen. Deze kaart biedt je toegang tot elf skiliften, gebruik van zwembaden, gebruik van openbaar vervoer en korting bij aangesloten partners in het Zillertal (prijs volwassene voor 6 dagen: € 53,50). zillertalarena.com

B & t Special: Oostenrijk 13


Montafon, Vorarlberg

Biken tussen drieduizenders TEKST: ARJAN KRUIK FOTO’S: JORIS LUGTIGHEID

Je bent er zo weer voorbij, als je met de auto via Bregenz op weg bent naar Tirol. We hebben het hier over het Montafon, een afgelegen dal helemaal aan de westgrens van Oostenrijk, in de deelstaat Vorarlberg. Het is daar namelijk heerlijk mountainbiken, zo ondervond B&t’s Arjan Kruik. Helemaal in het westen van Oostenrijk, tegen de Zwitserse grens aan, ligt het Montafon-dal. De vergletsjerde bergtoppen en ruige steenklompen van kalksteen staan in schril contrast met de lieflijke alpenweiden en almen. Tot 1900 behoorde Montafon tot de armste dalen van de Alpen, tot de opkomst van het bergtoerisme en de daaruit resulterende bouw van wegen en berghutten. Van de toen geleverde inspanningen profiteren mountainbikers vandaag de dag nog steeds. Immers: bikers treffen in Montafon goed uitgepijlde toertochten met een totale omvang van 860 kilometer. Van alle mogelijke routes pakken we – op advies van de hoteleigenares – de trails boven Schruns. Klinkt bekend? Kan goed, want in de wintermaanden zit het dorp propvol wintersporters, waaronder heel veel Nederlanders. Ze komen allemaal voor de mooie pistes en de uitgebreide wintersportinfrastructuur op de hellingen van de Hochjoch. Zo’n skiinfrastructuur heeft voor- en nadelen. Het voordeel is, dat je lekker de gondel omhoog kan nemen om zo hoogtemeters te besparen. Nadeel is, dat je er lui van wordt. Bovendien: ik blijf het een naar gezicht vinden, zo’n skiberg in de zomer. Wat er ’s winters – verpakt in een witte deken – uitnodigend uitziet, is ’s zomers vaak maar een kale bende, met overal liftpalen, bergrestaurants en onderhoudswegen. Als we samen met een hele horde wandelaars het bergstation op de Hochjoch (1.850 m) uitlopen is dat niet anders, vooral ook omdat de aansluitende stoeltjeslift een grote onderhoudsbeurt krijgt en de helling dus ‘gesierd’ wordt door graafmachines en bouwmaterialen. Aan de andere kant: wie z’n hoogtemeters niet zelf omhoog wil trappen, moet niet zeuren. Bovendien: al na een kwartiertje fietsen raakt het hele skigebeuren uit het zicht en laten we de wandelaars achter ons. We zijn onderweg naar Innerkapell, een berggehucht op zo’n 1.650 meter, met het plan vanaf daar over een smal pad af te dalen naar het Silbertal aan de noordkant van de Hochjoch. Wat vooraf klonk als een goed plan, blijkt in de praktijk wat lastiger. Als het brede schotterpfad verandert in een karrenspoor is er nog niks aan de hand, maar als ook dat ophoudt en de enige mogelijke weg naar beneden loopt over een uitermate smal, steil, kronkelig, stenig en diep uitgesleten wandelpad wordt het uiterste gevraagd van onze technische skills. Wat mij en de anderen betreft té veel, alleen onze eigen crack Jeroen Bervoets slaagt er op miraculeuze wijze in het hele tracé in >>

Boven: Met droge voeten door een beekje? Even het voorwiel optillen. Links: Op nog geen tien minuten biken van het bergstation van de gondelbaan vind je de mooiste paden die je kan bedenken.


Tussen de ruige toppen van het Montafon beleef je het pure Alpengevoel.


het zadel te blijven. Ik wist dat Jeroen een aardig potje kon biken, maar als ik zie met wat voor een gemak hij z’n achterwiel in steile haarspeldbochten opwipt en omgooit, verbaas ik me toch weer over zijn bikeniveau. De rest van de crew fietst namelijk ook niet onaardig, maar kan op dit pad niet anders doen dan de bike zo nu en dan over de schouders te gooien om de lastigste passages lopend te overwinnen. Erg lang worden we trouwens niet getergd, want enkele tientallen hoogtemeters lager loopt het pad uit in een brede, grazige vallei en krijgt het weer flow. Van bocht naar bocht sturend, met zo nu en dan een klein schansje om het extra spannend te maken, hebben we allemaal de dikste pret. Dít is biken zoals het bedoeld is! Met een smile van oor tot oor rollen we langs de kaasboerderij annex berghut van Innerkapell. Tijd voor een bakkie en een apfelstrudel gunnen we onszelf niet, zo zitten we in the zone. In plaats van een korte pauze te houden, volgen we onze intuïtie en duiken we aan de bosrand het eerste de beste pad in. Oeps. In eerste instantie is het pad rijdbaar. Goed rijdbaar, in de zin van fun, met mooie haarspeldbochten en heerlijk glooiende passages. Totdat blijkt dat de bouwers van deze route geen bikers in gedachten hadden, maar wandelaars met zware wandelschoenen en liefst ook een paar stokken. Dikke wortels, rotsen, steile traptredes, uitstekende ijzeren pennen. Oftewel: ook nu weer is Jeroen de enige die overeind blijft en slaat de rest z’n bike deemoedig over de schouder. Al met al behoorlijk extreem en we zijn dan ook maar wat blij als we weer plaats kunnen nemen in het zadel. En hoe! We worden voor onze inspanning beloond met een heerlijk glooiende singletrack tussen de bomen door, die ons helemaal tot in het Silbertal brengt. Vanaf daar volgen we het riviertje de Litz richting Schruns. Daar zetten we de bikes neer bij het terras, om onder het genot van een lekker bakkie en een stuk appeltaart nog even na te genieten van de belevenissen van vandaag.

Linksboven en -onder: Sommige trails vergen het uiterste van je bikeskills, andere zijn weer heerlijk mellow. Onder: Dat hoort erbij: koffie met apfelstrudel.

I

N

F

O

Algemeen Het Montafon is het meest zuidelijke deel van de Oostenrijkse deelstaat Vorarlberg. Het dal ligt ingeklemd tussen Zwitserland en Tirol. vorarlberg.travel Routes Het padennetwerk van het Montafon is tot stand gekomen in samenwerking met Mountainbike Club Montafon. Oftewel: hier zijn liefhebbers aan het werk geweest. Net als bij skipistes zijn de paden op moeilijkheidsgraad ingedeeld met de kleuren blauw, rood en zwart. Op de website zijn de verschillende routes te bekijken en kaarten en roadbooks te downloaden. En voor eigenaren van een gps: via de site kan je ook de gps-data van de routes gratis downloaden. montafon.at/nl Verblijf De organisatie Mountainbike Holidays (bike-holidays.com) heeft in het Montafon vier gespecialiseerde bikehotels. Lidmaatschap van Mountainbike Holidays garandeert dat het hotel speciale faciliteiten voor bikers heeft en dat route-informatie voorhanden is. Ook kunnen deze hotels voorzien in gidsen en bikeinstructie. spa-alpenrose.at montafonerhof.com grandau.at

(advertentie)


17

3

2

6

5

9

8


1

4

7

M

O

U

N

T A

I

N

B

I

K

E

R

I

J

T

E C

H

N

I

E

K

Achterwiel omzetten

Op de gebruikelijke manier door de bocht? Kansloos, zoals je hier kunt zien. Bovendien: óók de beheerders van de paden zijn hier niet blij mee. Biken op gevoelige wandelpaden? Prima, maar leave no trace!

Remmen en rollen in listige haarspeldbochten FOTO’S: JORISLUGTIGHEID.NL TEKST: JEROEN BERVOETS

In de meeste Alpenafdalingen kom je onderweg wel zo’n nare steile en smalle haarspeldbocht tegen, waar je onmogelijk doorheen kunt sturen. Afstappen? Juist niet! Gewoon doorrollen! B&t’s volbloed bergtijger Jeroen Bervoets laat zien hoe je door slim te remmen de smalste en steilste bochtjes kunt nemen. Het omzetten van het achterwiel is een techniek die je – als je ’m eenmaal beheerst – heel vaak zult gebruiken. Want de Alpen liggen vol met listige haarspeldbochten. Het is dus niet alleen een kunstje dat er stoer uitziet, maar ook nog functioneel is. En veel makkelijker dan het lijkt. Gewoon heel veel oefenen. Het belangrijkste bij deze move is het juist inschatten van de snelheid. Want een deel van de voorwaartse beweging die je bike maakt, moet je door middel van gedoseerd remmen en gewichtsverplaatsing omzetten in een draaiende beweging van de achterkant van de fiets. Cruciaal daarbij is ook de juiste houding bij het inzetten van de bocht: bij een bocht naar rechts de linkervoet voor en bij een bocht naar links andersom. Insturen. Probeer de bocht zo kort mogelijk in te sturen, staand op de pedalen en met beide handen licht remmend. Je gewicht is hierbij centraal verdeeld over voor- en achterwiel. Voorwiel in positie brengen. Hier zet ik de draai in. Let even op m’n bovenlichaam, dat al bijna helemaal in de richting van de bocht neigt. Ik stuur scherp in, blokkeer de voorrem en breng tegelijkertijd m’n gewicht naar voren. Eng maar waar: hoe steiler de helling, hoe makkelijker dit gaat! Strekken. Door nu benen en vooral armen licht te strekken breng ik bijna al m’n gewicht op de vooras en komt het achterwiel omhoog. Ook nu is het essentieel met hoofd en bovenlichaam goed in de richting van de bocht te kijken! 4 en 5. Draaien. Door m’n benen in te trekken (Let op! M’n gewicht blijft op de vooras!) bepaal ik hoe ver het achterwiel omhoog komt. Tien à twintig centimeter is al spannend genoeg. Tegelijkertijd begeleidt mijn rechterbeen de zwaaibeweging via het pedaal en het zadel. Bijna rond. Omdat m’n bovenlichaam al in de juiste richting staat, voel ik vanzelf dat het achterwiel ver genoeg doorgezwaaid is. Ik breng daarom m’n gewicht iets naar achteren om het achterwiel weer aan de grond te brengen. 7 en 8. Landing. Beide wielen hebben weer contact met de ondergrond. Voor extra stabiliteit druk ik m’n bike iets naar de binnenkant van de bocht. Remmen los en gaan. Het is belangrijk druk op de pedalen te geven, zodra het achterwiel weer aan de grond is. Immers; alleen als een fiets rolt valt ’ie niet om. In deze voorbeeldserie rem ik totdat de fiets tot stilstand komt. Wie deze move tot in de puntjes beheerst, kan ’m ook rollend doen: de nose wheelie turn. Je moet dan volledige controle over je voorrem hebben en tegelijkertijd door de bocht sturen en het achterwiel omzetten.


Zillertal Bike Challenge

Niet voor watjes TEKST: TIMO DE BOER

Steil, steiler, steilst. Meedoen met de Zillertal Bike Challenge is afzien. Althans, als je de mountainbikedriedaagse volle bak meedoet. B&t’s Timo de Boer was erbij. King of the Mountain word je niet zomaar, daar moet je wel wat voor doen! In drie dagen moeten de deelnemers aan de Zillertal Bike Challenge 200 kilometer en bijna 10.000 hoogtemeters afleggen. Pas dan mag je jezelf koning van de bergen noemen. Een trede lager op de titulatuurladder staan de prinsen. Die leggen dezelfde route af, maar kunnen op sommige stukken gebruikmaken van de kabelbaan. Dat scheelt in hoogtemeters bijna de helft! Voor de start heerst er een gezonde spanning. Logisch, de profs strijden om een flinke prijzenpot en de recreanten hebben hun eigen zorgen. Heb ik wel genoeg getraind? Welke kleding trek ik aan? Dat laatste is een lastige keuze, want de regen komt met bakken naar beneden. Het zal boven toch niet sneeuwen? Als het startschot klinkt komt het lange lint van bikers in beweging en slingert het over asfalt- en steenslagpaden omhoog naar Hochfügen. ‘Volgens mij moeten we bijna boven zijn’, zegt Ruud Onink uit Leersum als ik hem passeer. We zitten dan nog maar halverwege de twintig kilometer lange klim. Boven de boomgrens krijgen we uitzicht op de Zillertaler Alpen, die deels verscholen liggen in de wolken. De profs raffelen de eerste etappe van 3.200 hoogtemeters in drie uur af. Ontzettend snel natuurlijk, maar de route leent zich daar ook voor. Technisch gezien kent het parcours weinig uitdagingen. En dat is wat in elk geval de Nederlandse deelnemers deze dag een beetje gemist hebben. De organisatie heeft hier bewust voor gekozen. Iedereen moet kunnen meedoen, ook minder behendige bikers. Boven de sneeuwgrens De tweede etappe telt de meeste kilo- en hoogtemeters. We stijgen vandaag zelfs boven de sneeuwgrens uit! Net voordat we de Übergangsjoch bereiken dwingt een sneeuwveld iedereen tot afstappen. Aan de andere kant van de pas ligt nog meer sneeuw. We glibberen naar beneden. Lang duurt de afdaling niet, want opnieuw moet er geklommen worden, tot boven op de Krimml Alm. In fraaie haarspeldbochten slingert het pad omlaag naar de Innertsalm. Vandaag zullen we hier nog een keer komen, maar eerst dalen we helemaal af naar Gerlos. Bij het dalstation van de Isskogelbahn stappen de deelnemers aan ‘Prince of the Mountain’ in de kabelbaan. Voor de anderen wacht een tien kilometer lange klim. Af en toe rijden we onder de kabelbaan door en kijk ik jaloers omhoog. Hoe ver zou het nog zijn? Misschien voorbij de volgende bocht? De hoogtemeter liegt helaas niet en er rest niets anders dan rustig door te trappen. Het wordt een lange zware dag en uitgeput rol ik één minuut voor de officiële sluiting van de finish over de eindstreep. Ik kan direct aanschuiven bij het riders dinner, dat elke dag na afloop wordt georganiseerd. Mooiste maar steilste De organisatie heeft het mooiste maar ook het steilste tot de laatste dag bewaard. Vanuit Mayrhofen klimmen we omhoog naar de Penkenjoch. Het gaat niet sneller dan 5 km/u. Twee hardlopers die we onder aan de berg tegenkomen zijn eerder boven dan wij! Vanaf de Penkenjoch krijgen de benen in een afdaling even rust, waarna ze direct weer aan de bak moeten in de klim naar de Wangalm. Hierboven gaat er heel even een gevoel van euforie door me heen: nog ‘even’ naar beneden, dan een laatste klim en het zit erop. Niet realiserend dat dit de zwaarste klim van de week zal worden. Die is namelijk de overtreffende trap van steil. Het is vechten om in het zadel te blijven zitten. Zouden de profs, die al lang binnen zijn, wél alles hebben kunnen fietsen? We rijden – of beter: lopen – in een kale woestenij van stenen en aan weerszijden van de weg ligt nog een dik pak sneeuw. De finish is bovenaan, op 2.660 meter, in het zomerskigebied op de Hintertuxer Gletscher. Wanneer het hellingspercentage in de laatste bocht voor de finish het weer toelaat om op te stappen, kunnen we toch nog eervol, dat wil zeggen rijdend, over de eindstreep komen. De aankomst is haast surrealistisch. We worden omringd door snowboarders en skiërs! Terwijl zij in de stoeltjeslift stappen om de volgende afdaling te kunnen maken, stappen wij in de kabelbaan naar beneden om in Hintertux te proosten op een geslaagde Challenge.


WINNEN! GRATIS DEELNAME AAN DE ZILLERTAL BIKE CHALLENGE! De Zillertal Bike Challenge wordt in 2012 verreden van 6 t/m 8 juli. Jij kunt daar geheel gratis bij zijn! Hoe? Stuur een e-mail naar [email protected] of schrijf je in via bikeandtrekking.nl. Je kunt deelnemen in twee verschillende categorieën. Wie een goede conditie heeft, kiest voor de categorie King of the Mountain. Heb je minder hoogtemeters in de benen zitten, kies dan voor Prince of the Mountain. Hierin leg je hetzelfde parcours af, alleen maak je af en toe gebruik van de kabelbaan. Gedurende de tocht kun je switchen van categorie. De winnaar mag niet alleen kosteloos meedoen aan de ZBC, maar krijgt óók de overnachtingen aangeboden! Overigens: wie niet wint en toch wil meedoen: deelname is inclusief kabelbaan, verzorgingsposten en maaltijden na de wedstrijd. En de organisatie kan je helpen bij het vinden van accommodatie. Je kan ze bereiken via de website. Die je overigens sowieso even moet bezoeken! Want die site heeft een paar toffe features. Zo kan je met een QR-code de verschillende etappes uploaden op je mobiel. Deelname aan de ZBC kost € 179,- voor de meerdaagse King/ Queen en Prince/Princess tocht, de eendaagse Conqueror/Conqueress of the Ice komt op € 29,-. zillertal-bikechallenge.com


Bad Kleinkirchheim, Karinthië

Rocken in de Nockberge TEKST: VINCENT ZEEBREGTS FOTO’S: ARTHUR WIEFFERING/ON29.COM

Wie denkt dat je in Karinthië alleen maar aan de oevers van een van de vele meren kunt liggen, heeft het mis. Ook bikers komen in deze Oostenrijkse deelstaat serieus aan hun trekken. Met als bonus een lekker zonnetje op je kop. Want die schijnt zo ver in het zuiden vaker dan in de rest van Oostenrijk. Het is al laat als we neerstrijken in Hotel Kärntnerhof in Bad Kleinkirchheim, een doorsnee Karintisch dorpje. Nou ja, helemaal doorsnee is het Bad Kleinkirchheim niet, want het ligt aan de voet van Nationalpark Nockberge, een natuurgebied met een omvang van 184,3 km2! Kenmerkend voor dit gebied zijn de zacht glooiende bergtoppen. En hiermee is tevens de naam van de bergen verklaard. Tegen het eind van de jaren zeventig waren er plannen om van het hele gebied één groot skigebied te maken. Dat die plannen niet gerealiseerd zijn is te danken aan de lokale bevolking. Bij een referendum dat in 1980 werd gehouden, was 94% van de bevolking tegen de plannen. En om het unieke landschap van de Nockberge te beschermen tegen de plannen van toekomstige projectontwikkelaars besloot men van het gebied een nationaal park te maken. Als we de volgende ochtend wakker worden staat het zonnetje strakblauw aan de hemel. Hoogste tijd voor actie dus! Het plan: de hele dag mountainbiken, overnachten in een echte berghut en de volgende dag weer terug. Geen probleem, want ons aanspreekpunt voor de komende twee dagen staat al paraat in de lobby: Wolfgang Krainer. Wolfgang – Wolffie voor vrienden – is de verpersoonlijking van álles wat in Bad Kleinkirchheim en omstreken met sport te maken heeft. Deze actiesportgoeroe en opperregelneef bezit een eigen sportschool met aanpalende winkel, van waaruit hij cursussen en kampen aanbiedt op het gebied van tennis, zeilen, mountainbiken, kanoën, boogschieten en ga zo maar door. En dan hebben we het nog niet gehad over zijn winteraanbod. Top of the bill in zijn programma lijkt ons de Alpe Adria Bike, een alpendoorsteek van vier tot zes dagen over drie bergketens. Start in Salzburg, dan door Karinthië naar de Adriatische Zee, wat een totaal oplevert van maximaal zevenduizend hoogtemeters en voor de liefhebbers een frisse duik in zee. Verlengde Land Rover Defender Wolffie stelt Claus aan ons voor. Claus zal de komende twee dagen onze gids zijn. Buiten staat een imposante combinatie te wachten: een verlengde Land Rover Defender met daarachter een ingenieus ontworpen biketrailer waarop maar liefst twintig bikes meegenomen kunnen worden. Wolffie stuurt ons naar St. Oswald, waar we de cabinelift omhoog kunnen nemen naar de top van de Brunnach (1.900 m). Niet helemaal eerlijk, zo’n lift, wel praktisch. Alhoewel? Eenmaal boven aangekomen duikt Claus meteen een zeer technisch pad in, terwijl mijn lichaam nog helemaal in de ochtendmodus zit. Eerst een beetje warmtrappen was >>

Boven: Bikeguide Claus weet wel raad met lastige trails. Links: Geen scherpe bergtoppen. Daarom heten de Nockbergen zoals ze heten.


Boven: Altijd weer die koeien... Midden links: Nog een paar hoogtemeters tot de Klamerhütte. Midden rechts: De Nockbike routes zijn goed gemarkeerd. Onder: Lekker cruisen over zacht glooiende toppen.

“De Karintische Nockbergen zijn net echte Alpen, maar dan - letterlijk en figuurlijk zonder scherpe randjes.”


niet slecht geweest. Het lijkt Claus niet te deren en hij geeft direct zijn visitekaartje af. Weer beseffen we dat fietsen met een gids voordelen heeft, want ondanks dat er veel routes al in kaart zijn gebracht, komen we nu op plekken die we zelf nooit gevonden zouden hebben. En daar zijn we Claus dankbaar voor, want we rijden over de mooiste singletracks die het gebied rijk is. Wat ook opvalt is dat hij continu een blik achterom werpt om te kijken of we wel kunnen volgen. Zou hij twijfelen aan ons kunnen of gewoonweg zijn eigen kwaliteiten op het juiste niveau in weten te schatten? Ik houd het op het laatste; ondanks dat we zelf volgens mij toch heus wel een potje kunnen biken, rijdt deze local ons in de downhills helemaal zoek. Tijd om aan te sterken Na een tijd ‘gespeeld’ te hebben op de mooie glooiende paden van dit deel van Nockberge is het tijd om aan te sterken. Dat doen we in de Aichholzer Hütte. Gezellig! Binnen brandt het vuur van de oven, waarin een heuse reintling vorm krijgt. Reintling is een soort cakerol, gevuld met noten en rozijnen. We beginnen rustig met een klein stukje, kopje thee erbij. Maar voor we het in de gaten hebben, staat de hele tafel vol! Kazen, vleeswaren, broden. Alles zelfgemaakt op de boerderij beneden in het dal. Nadat we aangesterkt zijn vervolgen we onze tocht richting Radenthein. We rijden nu afwisselend over karrensporen en weilanden boven op de berg, waar koeien ons versuft staan aan te kijken. Het biken gaat me nu makkelijk af. Ik zit heerlijk in m’n ritme en de (hoogte)meters lijken als vanzelf onder m’n wielen door te vliegen. Daardoor zijn we veel sneller op ons eindpunt van vandaag dan verwacht. Terwijl m’n maag nog druk bezig is met het verwerken van de reintling, stuurt Claus z’n bike al weer naar de volgende berghut en onze slaapplaats voor vannacht: de Klamerhütte op 1.500 meter hoogte. We zijn niet de enige gasten; een groep bankmanagers uit Salzburg is bezig met een tweedaagse cursus teambuilding. Ook dat kan je dus in een berghut doen. ’s Winters is de Klamerhütte een uitvalsbasis voor toerskiërs en -boarders. Wat de managers precies gaan doen de komende dagen komen we niet te weten – het zal vast iets te maken hebben met hun bonussen – want wij schuiven aan in de ruimte direct naast de keuken. Daar is de 18-jarige boerenzoon Johannes al bezig met het bereiden van de maaltijd. Wederom ervaren we de voor deze streek zo karakteristieke gastvrijheid en maken we kennis met streekgebonden gerechten. Eén ervan is mohnbutter, een mengsel van maanzaad, honing, hazelnoten, rum en boter. Mohnbutter wordt normaal gesproken geserveerd bij gelegenheden als bruiloften en verjaardagen, maar blijkbaar mag je er doorweekte en vermoeide gasten ook mee verwennen. Alcohol stoken Als de magen gevuld zijn, worden de borden snel afgehaald, om plaats te maken voor een kleine snaps brennerei. Op basis van appel en peer gaan we onze eigen snaps, zeg maar jenever, maken. Tegen de tijd dat de eerste druppels alcohol in het glaasje vallen, heeft Johannes zijn werk in de keuken afgerond. In zijn handen een Steirische harmonica, waarmee hij onze toch al tamelijk Oostenrijkse avond verder muzikaal inkleurt. Nog even en het wordt een écht dolle boel, hier in de Klamerhütte! Maar we’re on a mission to bike, niet om helemaal laveloos te gaan op eigengestookte booze. En dus duiken we niet al te laat onder de wol in het slaapzaaltje van de Klamerhütte. Ook daar worden we overigens muzikaal verwend, door teammaatje Dennis, die heerlijk onbekommerd zijn huig luid laat ronken. Dennis kijkt de volgende ochtend wel wat verbaasd als hij een stapel kussens rond zijn bed aantreft, gegooid om hem – tevergeefs – uit zijn ritme te halen. Na een goed ontbijt stappen we op de fiets om route nummer 8 te vervolgen. Omdat de Nockberge relatief laag zijn, fietsen we veel door het groen. Laag staat hier niet gelijk aan makkelijk! In de achttien jaar dat Wolfgang en zijn maten bezig zijn met mountainbiken hebben ze alle moeilijke singletracks in kaart gebracht. Hun streven is om per berg drie tracks aan te leggen en te documenteren. Toch rijden we vandaag relatief makkelijke paden en kunnen zo volop genieten van de natuur. We eindigen de rit rond de middag bij de sportschool van Wolffie. In de namiddag biedt Wolffie ons aan om gebruik te maken van de vele mogelijkheden die zijn sportschool biedt. Arthur en Dennis besluiten aan de kant te blijven, ik laat me begeleiden door instructrice Jenny in een open zeilbootje op de Feldsee. Er staat een stevige bries en dan is zo’n bootje ook best hard aanpoten. Na een halfuur meren we weer af. We praten nog wat bij met Wolffie en Claus, schudden handen en vertrekken naar het hotel voor een warme douche.

NOCKBERGEN OOK VOOR RACEFIETSERS Wie liever met dunne bandjes over asfalt zoeft in plaats van met dikke noppenbanden over blubberpaden kan in de Karintische Nockbergen ook z'n hart ophalen. Niks lekkerder dan op autoluwe, gladgeasfalteerde wegen genieten van de prachtige omgeving. Tip: de Nockalmrunde over de 35 kilometer lange panoramastraße die zich door Nationalpark Nockberge slingert.

I

N

F

O

Veel toeristen komen naar Nockberge voor de relatief makkelijke bergen. Doordat ze niet hoog, steil en rotsig zijn, zijn ze uitermate geschikt voor wandelen en fietsen. Daarnaast biedt het meer veel mogelijkheden tot watersport, zodat een afwisselende vakantie geboden kan worden. Waarschijnlijk de reden dat Landal een park heeft geopend in Bad Kleinkirchheim. Kijk dus niet vreemd op als je in de zomer in de Nockberge veel Nederlands hoort. nockberge.at Routes Wij hebben met lokale gidsen gefietst, maar er is ook volop kaartmateriaal beschikbaar. En ga ook even naar http://maps.nockbike.at. Dit prachtige, interactieve routeprogramma wijst je digitaal de weg over de hellingen van de Nockberge. http://maps.nockbike.at Gidsen en techniektrainingen Dit is het terrein van onze gids Wolfgang Krainer. Zijn sportschool is te vinden op: nockbike.at Verblijf Wij verbleven in Hotel Kärntnerhof. Dit sport- en familiehotel is lid van de organisaties Mountainbike Holidays en Roadbike Holidays. Dit betekent onder andere dat bikers en racefietsers gebruik kunnen maken van het uitgebreide routeaanbod, indien gewenst met gids. Family-kaernten.com landhotel-lindenhof.at brennseehof.at (gespecialiseerd in gezinnen met kinderen!) Bike-holidays.com Roadbike-holidays.com Algemeen Nockbike.at Karinthie.com


BikeHotelGuide 2 5 1

4 6 3

= Lid van Mountainbike Holidays (bike-holidays.com)

1

Flachau: Funsport- & Bikehotel Tauernhof Het toonaangevende mountainbikehotel Tauernhof is de perfecte accommodatie voor sportieve vakantiegangers die van lekker eten en comfort houden, inclusief een uitgebreid bike- en funsportprogramma.

Funsport- & Bikehotel Tauernhof **** - Flachauerstraße 163 A-5542 Flachau - +43 6457 2311 - [email protected] - www.tauernhof.at

2

• Hotel Tauernhof ligt midden in de Salzburger Sportwelt en direct aan de 250 km lange Ennstal-fietsroute. • Meesterkoks bereiden een afwisselingsrijk menu, evenals speciale maaltijden voor sporters. • Uitgebreide wellness-afdeling met binnenzwembad, sauna, fitnessstudio en massage. • Focus Bike Testcenter en bike- en funsportverhuur in het hotel. • Hoofdsponsor van de wekelijkse ‘Bikenight’ met nachtelijke mtbmarathon door het dorp en een downhill over de Herman Maier World Cup piste.

Bad Goisern: Landhotel Agathawirt Midden in de Salzkammergut ligt het Landhotel Agathawirt. Met de beste ‘bike knowhow’ en de perfecte aansluiting aan de Dachsteinronde en de route van de Salzkammergut Trophy is het een ideaal uitgangspunt om de bergen en meren in de omgeving te verkennen. • Sfeervol restaurant in 16e eeuws monumentaal pand. • Mountainbike-techniektraining, informatie/routeplanning bijeenkomsten en bike-infomap met routebeschrijvingen in het hotel. • Overdekt zwembad en ruime tuin, sauna, stoombad en massage. • Wandel-infohoek en door het hotel georganiseerde wandeltochten met gids. • Bike- en gps-verhuur in het hotel; gratis download van gps-tochten.


AANBIEDING: Bikeweek € 405,-/p.p. Inclusief: 7 overnachtingen met halfpension, mtbkaart, 2 tochten met gids of techniektraining, dagelijks energiepakket, kleding-wasservice, gps en bezoek aan Therme Bad Ischl of Krippenstein.

Landhotel Agathawirt *** - St. Agatha 10 - A-4822 Bad Goisern +42 6135 8341 - [email protected] - www.agathawirt.at

3

Serfaus: Geigers Lifehotel Geigers Lifehotel biedt het beste voor zowel mountainbikers als levensgenieters. De goede keuken, ontspanning in het hotel en de sportieve activiteiten maken het verblijf onvergetelijk. • Uitgebreide wellness-afdeling met binnenzwembad, sauna en massage.

AANBIEDING: Bikeweek Classic € 565,Inclusief: 7 nachten driekwartpension, Toponderhoud, 6 energiepakketten, 6 tochten met gids, kleding-wasservice, toegang tot alle liften en 2 massages.

• Afwisselingsrijk menu voor sporters, met snacks en gratis alcoholvrije drankjes. • Fietsgarage met videobewaking, kledingwasservice, techniektraining, beschermers en routekaarten. • Zes wandelen fietstochten met gids in drie niveaus per week. Geigers Lifehotel **** - Untere Muiren 8 - A-6534 Serfaus +43 5476 62090 - [email protected] - www.bikeserfaus.com

4

• Gratis toegang met mountainbike tot alle liften in Serfaus-Fiss-Ladis.

5

Gerlos: Aktiv Hotel Gaspingerhof

Ehrwald: Sporthotel Schönruh

Het comfortabele en traditierijke 4* Aktiv Hotel ligt midden in Bike Paradies Zillertal Arena. Het is heel simpel: “Like it? Bike it!”

Hotel Schönruh is een gezellig en sportief vakantieadres aan de voet van de Zugspitze, een van de mooiste mountainbikeregio’s van Oostenrijk.

• 232 kilometer bewegwijzerde routes.

• Fietsgarage van alle gemakken voorzien. • Zes tochten met gids in drie niveaus per week. • Route-info over honderd verschillende routes en 4330 kilometer. • Uitgebreide wellness-afdeling met sauna, stoombad, bubbelbad en massage. • Classic Mountainbike week: 7-daags programma vanaf € 628,-; 3-daags miniprogramma vanaf € 205,-

• Eigen mountainbikegids in huis en wekelijks begeleide tochten. • E-bike verhuur en fietskelder. • Wellness-afdeling met binnen- en buitenzwembad. • Opkikker voor tussendoor: middagsnacks vanaf 13.00 uur en bikersnack van 15.00-17.00 uur. • Veelzijdig activiteitenprogramma met yoga, nordic walking, pilates etc.

Aktiv Hotel Gaspingerhof **** - A-6281 Gerlos +43 5284 5216-0 - [email protected] - www.gaspingerhof.at

6

Sporthotel Schönruh **** - Florentin Wehner-Weg 32 - A-6632 Ehrwald +43 5673 23220 - [email protected] - www.hotel-schoenruh.com

See: alpines balance Hotel Weisses Lamm Het stijlvolle hotel Weisses Lamm bevindt zich midden in Bikearena See Paznaun. Georg, de man des huizes, is mountainbikegids en laat je de mooiste en meest bijzondere routes in de regio zien. Wat wil je nog meer?

AANBIEDING: Bikeweek € 550,Inclusief: 7 nachten halfpension, dagelijks energiepakket, 4 tochten met gids, kledingwasservice, fietsen panoramakaart, 1 massage en solariummunt.

• 1.200 kilometer routes en 60.000 hoogtemeters. • Fietstransport met de bergbahnen. • Ruime wellness-afdeling met binnenzwembad, sauna en infraroodcabine. • Dagelijkse tochten mét gids. • Kinderopvang in het dorp. alpines balance Hotel Weisses Lamm **** - A-6553 See im Paznauntal +43 5442 8290 - [email protected] - www.hotellamm.at

• Zwemmeer op 500 meter afstand.


Oostenrijk special. SCHLADMING DACHSTEIN Tweedaagse huttentocht. Krimml en Gerlos. Zillertal Bike Challenge. Hochjoch en Silbertal

Recommend Documents