ontslagen regenen. Reacties blijven niet uit. In Mechelen, Antwerpen, Gent,... kwamen delen van het gemeenteperso-neel

Militant

België - Belgique P.B. 1190 Brussel 19 BC 4383 P2A6269

Maandblad van:

de

De Militant nr. 220 - januari 2003

Lees ook:

Antwerpen:: Racistische moord in Borgerhout, de AEL en de verkiezingen

p. 2

Loonnorm:

Patroons halen slag thuis! p. 4

Rechtse oppositie tegen opportunisme van Chavez

p. 8

CWIWERELDCONGRES Naar een heropleving van de klassenstrijd p. 6

Interviews met activisten uit de VS en Nigeria p. 7

1 Euro - Steunprijs 2 Euro Afgiftekantoor 1190 Brus-

Philips, Cockerill, Hoverspeed, Bayer,...

WIE IS NOG ZEKER VAN ZIJN/HAAR JOB?

Iedere arbeider en bediende zal dezer dagen met een bang hartje zijn/haar krant openslaan. Het regent immers aankondi-gingen van “herstructure-ringen”, lees: collectieve ontslagen. In 2002 groeide de werkloosheid dan ook met 20%, voor jongeren zelfs met 25%.

Door Anja Deschoemacker

Venezuela:

Linkse Socialistische Partij/Mouvement pour une Alternative Socialiste

In de eerste 9 maanden van 2002 gingen reeds 8910 jobs verloren via collectieve ontslagen. Een record: het hoogste aantal in 7 jaar. Daarbovenop komen de sluitingen van Philips, Hover-speed en talloze kleinere be-drijven én herstructureringen bij nagenoeg alle grote interna-tionale bedrijven. De bedrijfsinvesteringen zijn in 2002 met 14,9% gedaald, de grootste achteruitgang sinds ’93. En beterschap lijkt zich niet aan te dienen. De jubelberichten over de tewerkstelling voor de ex-Sabeniens moeten met een kilo zout worden genomen: in Vlaan-deren heeft 67% een nieuwe job gevonden, in Wallonië 48% en in Brussel 34%! En ook bij de open-bare besturen blijft het

ontslagen regenen.

Reacties blijven niet uit. In Mechelen, Antwerpen, Gent,... kwamen delen van het gemeenteperso-neel op straat. Er was de betoging in Hasselt en uiteraard de acties van de Philips-arbeiders. Ook het bankper-soneel betoogde. Bij Cockerill (Luik) is een stakingsaan-zegging voor 6/1 in-gediend. De rege-ring kon een spoor-staking op het nip-pertje vermijden door een aantal toe-gevingen.

De betoging in HasArbeiders van Philips protesteren tegen de sluiting van het bedrijf. Hoeselt drukte de sfeer veel bedrijven zullen nog volgen? goed uit: grote ongerustheid, be-reidheid om te vechten,... maar tegelijker- geleerd: zwakheid lokt agressie wekken, zal de druk echter blijven tijd een gevoel van “wat kunnen uit. Nochtans zijn deze ontwik- toenemen, boven of onder de opwij hiertegen nog doen”. Die gela- kelingen niet onver-mijdelijk en pervlakte, naarmate steeds meer tenheid heeft alles te maken met kunnen we met so-lidaire strijd mensen geconfronteerd worden een totaal gebrek aan strategie veel meer bereiken. Maar de met jobverlies, slechtere werkvan de vakbonds-leiding. Deze vakbondsleiding zette de toon omstandigheden, ondraag-lijke heeft nog steeds haar lesje niet met de onderhande-lingen voor flexibiliteit en werkdruk voor zij het IPA: een loonsver-hoging van die nog wel een job hebben. 5,4% over 2 jaar werd aanvaard zonder slag of stoot. Indien links binnen de vakbon-den dan nog even zwak De rechtvaardiging: het gaat staat, zal die druk enkel leiden tot eco-nomisch slecht en verbete- symbolische acties die uitein-dering zal niet snel optreden. Maar lijk weinig zullen opleveren. De waar zijn de winsten van de ja- organisatie van links binnen de ren ’90 gebleven? De overgrote vakbonden is hoogdringend. De meer-derheid van de arbeiders strijd van de leiding tegen links heeft van die winsten niets ge- zet dat extra in de verf. zien. Maar nu worden wij wel veron-dersteld om de verliezen Er zijn een aantal initiatieven die op onze rug te stapelen. Toen het concrete mogelijkheden bieden: econo-misch goed ging, groeide de Beweging voor Vakbonds-dede kloof tussen arm en rijk. En nu mocratie en de campagne “Synhet slecht gaat... groeit hij verder. dicalisten tegen de Oorlog” van de BVV (zie p. 4 & 5). Sluit je Voorlopig slaagt de vakbonds-lei- daarbij aan. ding erin de eenmaking van die strijd tegen te houden. Hoe-wel De toekomst bij Philips Hasselt: "van engineer tot cipier"... de regen van ontslagen een gevoel van machteloosheid kan op-

http://www.lsp-mas.be

2

Standpunt LSP/MAS

Racistische moord in Borgerhout, de AEL en de verkiezingen Door Els Deschoemacker Op 26 november werd de Marokkaan Mohamed Achrak doodgeschoten in Borgerhout. Spontane protestacties van migrantenjongeren werden hardhandig aangepakt door de politie en mondden uit in rellen. De media benadrukten de rellen, maar gingen volledig voorbij aan de voedingsbodem van de problemen. AEL-leider Abou Jahjah werd onder politieke druk aange-houden en… terug vrijgelaten zonder enige bewijslast. De dikwijls onbewezen beschuldi-gingen gingen echter gewoon door. Met welk fenomeen heb-ben we te maken? Kunnen so-cialisten de voorgestelde “cen-trum-linkse” lijst ondersteunen? Vanwaar komt de woede? Steeds meer mensen worden geconfronteerd met werkloos-heid en armoede. In Borgerhout is 1 op de 5 inwoners afhanke-lijk van het OCMW. Van de 14,7% werklozen in Antwer-

pen, is 35% van niet-Europese af-komst. Maar het Antwerpse stadsbestuur vindt deze proble-men niet prioritair. Prestigepro-jecten als het “Museum aan de Stroom” of het nieuwe ge-rechtsgebouw moeten kunnen, terwijl in de sociale sector dras-tisch wordt gesnoeid. 200 wel-zijnswerkers worden ontslagen en het budget voor de sociale sector zou dalen met 38% tot 46%. Daarmee geconfronteerd be-perkt het stadsbestuur zich tot het achternalopen van het Vlaams Blok. Het politieplan “geïntegreerd plan Marokkanen” schrijft de criminaliteit in een wijk zonder toekomst niet toe aan het systeem dat geen toe-komst biedt, maar aan één be-paalde groep slachtoffers van dat systeem! Arme Belgen wor-den tegen arme migranten op-gezet. Het is in zo’n klimaat dat het tot racistische moorden komt.

Samen vechten voor jobs, gezondheidszorg en onderwijs – tegen een verdeel- en heersstrategie! erg conservatieve standpun-ten over het gezin, de positie van de vrouw, homoseksuelen,... en biedt ze geen antwoord op ex-treem conservatieve islamstro-mingen die openlijk op haar beto-gingen propaganda voeren. Tegelijkertijd slaagt ze er wel in om het idee van zelf-organisatie te populariseren, wat op zich een De traditionele partijen hebben positief element is. hun mond vol van integratie, Door de AEL is daar op in-gemaar zijn niet in staat om daar- speeld door zelf - terecht - pavoor de voorwaarden te creëren. trouilles te organiseren om de poIedereen heeft recht op een de- litie op racisme te controleren. De gelijke job, onderwijs en ge-zond- traditionele media schreeu-wen heidszorg. Zowel Belgen als mi- moord en brand en eisten een granten worden door ont-slagen onmiddellijk verbod van de “prien besparingen getrof-fen. Het vé-milities” van de AEL. Op-nieuw zijn echter de migranten die het wordt in alle talen gezwe-gen hardst getroffen worden en als over de redenen waarom veel zon-debok wor-den aan-gewe- mi-granten geen enkel vertrouwen hebzen. Criminalisering van om het ben in de Nocheven welke protestbeweging politie en er tans is het zich tegen meer dan wordt een trend: denken we afzet-ten duidelijk maar aan de hetze tegen de door zelf dat niet de strijd van Clabecq en de ancontrole op migranten, ti-globaliseringsbeweging. de politiemaar deze diensten te regering onze diensten privatiseert en gaan organiseren! Criminali-seonze scholen duurder maakt. ring van om het even welke Het zijn de patroons wereldwijd pro-testbeweging wordt een die hun deuren sluiten en hun trend: denken we maar aan de pro-ductie laten uitvoeren naar hetze tegen de strijd van de lage loonlanden (net die landen arbeiders van Clabecq en de waar onze migranten vandaan ko- antiglobalise-ringsbeweging. men). Een verdeel- en heers-stra- Daartegenover stelt zich de vraag tegie kan ons slechts verzwak- wie nu eigenlijk controle uitoefent ken. We moeten samen vechten op de politie. Waarom hebben wij niks te tegen onze gemeenschappelijke zeg-gen over de politie? Een pro-blemen. Terwijl de AEL de juiste pro-ble- demo-cratische controle op de men aanhaalt, is het nog steeds politie-diensten georganiseerd onduidelijk welke oplos-sing zij vanuit de bevolking zelf (zowel naar voor brengt. Zo zijn er de migran-ten, jongeren, vakbondsverontrustende uitlatingen met militan-ten, werklozen,...) zou normaal moeten zijn.

De Militant

De Arabisch-Europese Liga heeft bijzonder snel aan aanhang kunnen winnen. In tegenstelling tot de “officiële spreekbuizen” van de migrantengemeenschap, speelt de AEL wel in op terechte bekommernissen bij migranten.

Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons

Democratische controle over de politie Ten tijde van de witte mars kwam de bevolking massaal op straat om haar medeleven te uiten en te protesteren tegen de doofpotoperaties. Het betonen van medeleven werd de jonge migranten echter niet gegund. We begrijpen de woede van de migrantenjongeren. De vraag is echter op welke manier we ons het beste kunnen verzetten, zonder de rest van de bevol-

king tegen je in het harnas te jagen en het stadsbestuur een argu-ment te geven om nog repres-siever op te treden. Iedereen begrijpt wat rouw en woede zijn. Je venster aan diggelen zien gaan, doet dit begrip echter ver-dwijnen als sneeuw voor de zon. H e t is algemeen geweten dat er bij politiecontroles vaak racis-me aanwezig is. Migranten wor-den meer gecontroleerd en de politie is erin geslaagd een bij-zonder

negatieve reputatie op te bouwen. Het gewelddadig otreden tijdens de betogingen tegen de oorlog in Palestina is slechts één voorbeeld. Ook toen kwam het tot rellen. Deze houding moet worden onder-zocht en aangeklaagd. Het is de taak van de politie om rellen te vermijden, niet om ze uit te lokken. Vandaag wordt de politie ingezet tegen migran-ten, morgen tegen stakende havenarbeiders.

Welke weg vooruit? Bij veel migranten leeft een enorme woede. De vraag is hoe we die kun-nen omzetten in acties en bewegingen waarmee effectief verandering kan worden afgedwongen. Zonder de specifieke pro-blemen van migranten uit het oog te verliezen, moet het verzet opengetrokken worden tot een beweging die antwoordt op de problemen van tekort aan sociale huisvesting, de werkloosheid, de besparin-gen in de welzijnssector,... Zo’n programma moet ge-baseerd zijn op solidariteit van arbeiders en jongeren van gelijk welke afkomst. Enkel de arbeidersbewe-ging kan fundamentele op-lossingen aanbieden. Politiek beschikt de arbei-dersbeweging niet meer

over haar eigen instrumen-ten om haar belangen te ver-dedigen. SP.a en PS kijken niet meer om naar degenen die hen groot hebben ge-maakt. In de plaats van op te komen voor een socialis-tisch alternatief op het kapi-talistisch systeem (waar alles moet wijken voor winst), volgt deze partij dezelfde lo-gica van besparingen als de CD&V, VLD,... Wat zich de af-gelopen dagen heeft afge-speeld, is daar het directe resultaat van. Deze situatie kunnen we omkeren. Belgi-sche en migrantenarbeiders moeten een eigen politiek instrument opbouwen. Indien dit de bedoeling was van de AEL-lijst, dan zou LSP/ MAS daaraan mee-bouwen. Maar slechts Bel-gen op de lijsten zetten om een vormelijke eenheid te hebben,

zal niet voldoende zijn. Het is je oriëntatie naar de arbeidersbewe-ging en welk programma je verdedigt in de bewe-ging die het verschil ma-ken. Wij denken dat een programmatorische een-heid nodig is. Eén die de bedoeling heeft Belgische en migrantenarbeiders te verenigen in hun strijd te-gen de sociale afbraak en iedere vorm van verdeel- en heerspolitiek (racisme, seksisme, religie of discri-minatie op basis van sek-sualiteit) afwijst als ver-zwakking van de bewe-ging. Op basis van deze houding zal LSP/MAS dan ook de discussie aangaan met de AEL en haar bond-genoten.

Positieve discriminatie op de werkvloer? Aparte islamscholen? Veel wijst echter in de tegen-overgestelde richting. De AEL is in de eerste plaats een mo-slimorganisatie. Ze staat o.a. voor aparte islamscholen en verplichte quota voor migranten op de werkvloer. Na jarenlange negatieve discriminatie eist ze nu een periode van positieve discriminatie op. Eerst en vooral denken wij dat aparte scholen de kloof tussen Belgen en migranten

slechts groter kunnen maken. Een strijd voor godsdienstvrijheid in elke school zou een veel betere be-nadering zijn. Hetzelfde geldt voor quota. Moeten we opko-men voor quota voor migranten, waarbij het op de werkvloer nooit zeker zal zijn of de migran-ten aangenomen werden omwil-le van hun kwaliteiten, of omwil-le van het feit dat ze migrant zijn? Zal dit de eenheid op de werkvloer bevorderen en racis-me tegengaan, net op het mo-ment dat

de werkloosheid terug sterk aan het stijgen is? Zullen quota werkloosheid oplossen? Wij denken van niet. Enkel een gezamenlijke, consequente strijd tegen iedere afdanking en voor een drastische arbeids-duurvermindering zonder loon-verlies, met bijkomende aan-wervingen – voor een socialis-tische maatschappij die ie-dereen een fatsoenlijke job ga-randeert – zou echt komaf kun-nen maken met racisme.

3

Politiek

Stad Gent: besparingen op onze kap! Het Gentse stadsbestuur kampt met financiële problemen en “moet” bijgevolg besparen. De eerste slachtoffers worden de ambtenaren. Maar ook de bewoners die het stadsbestuur wil onteigenen in de Brugsepoort. Om de dalende inkomsten te com-penseren, wil het stadsbestuur de ko-mende jaren telkens 20 miljoen euro besparen. De aankondiging van bespa-ringen begon met de verstrekking van gratis koffie aan de ambtenaren die wordt stopgezet. Nadien volgde de aan-kondiging van het afschaffen van het gratis openbaar vervoer, elke eerste zaterdag van de maand. Nu horen we dat het OCMW de poetsdienst en de kinderopvang afstoot. Via “natuurlijke afvloeiingen” wil men 5 à 10% van het stadspersoneel buiten krijgen…

Brugsepoort: geen geld genoeg voor onteigeningen Maar ook een aantal projecten komen in de problemen, zoals het onteigenen van 89 woningen in de Brugsepoort. Op de plaats van de woningen wil de stad een park aanleggen, omdat de wijk te dicht bevolkt zou zijn. Met de mensen die er nu wonen, wil het stadsbestuur geen rekening houden. De alternatieve plannen van de bewoners, om een park aan te leggen zonder dat er huizen moe-ten worden afgebroken, werden afge-wezen. Maar zelfs bij het uitvoeren van die onteigeningen wil de stad de bewoners in de zak zetten. Schepen Karin Tem-merman (SP.a) kondigde aan per-soonlijk in te staan voor een “eerlijke vergoeding” voor de woningen. Dat je niet op Temmerman kunt vertrouwen, is echter wel bijzonder duidelijk gewor-den. Heel wat bewoners keken vreemd op toen ze de prijs hoorden die hen aan-geboden werd. Eén van de inwoners van de Brunel-straat hoorde bij een eerste discussie met de verantwoordelijke van het stads-bestuur, Jurgen Heytens, dat er

een voorstel gedaan werd van 33.000 euro voor zijn woning. Als die bewoner ge-woon weggaat van de “onderhandeling” als reactie op de belachelijke prijs, wordt hij vlug achterna gelopen door Heytens die prompt meedeelt dat de stad 49.000 euro voor de woning zou geven. Enige tijd later biedt het stadsbestuur 49.000 euro aan te vermeerderen met een wederbellegingsvergoeding van 19% (terwijl 20,25% moet gegeven worden). Het verschil tussen het eerste en het laatste bod bedraagt dus meer dan 16.000 euro! Een onafhankelijke schatter kwam voor dezelfde woning op een prijs van 56.800 euro.

Het blijft niet bij de Brugsepoort Het actiecomité Stop de Afbraak protesteert tegen deze gang van zaken. Het is duidelijk dat het stadsbestuur haar financiële problemen op onze nek probeert af te schuiven. Terwijl de stad het geld niet heeft voor de onteigeningen in de Brugsepoort kondigen ze wel aan om aan het Rabot nog een aantal ont-eigeningen te doen. Ook om een extra park te kunnen aanleggen. We blijven ook protesteren tegen het afbraakproject in de Brugsepoort op zich. We gaan verder met onze campag-ne voor een referendum. 7.500 handte-keningen zijn reeds verzameld en we zijn ervan overtuigd dat we de 22.600 zullen halen.

Wel geld voor prestigeprojecten, niet voor koffie van de ambtenaar! Terwijl het Gentse stadsbestuur zonder moeite geld vindt voor prestigeprojecten zoals een jachthaven, blijkt nu waar ze dat geld wil gaan halen. Niet bij rijken, niet bij de superwinsten van bedrijven. Neen, bij het stadspersoneel of bij de prijs die ze aanbieden aan onteigende bewoners in de Brugsepoort! Dat kunnen we niet aanvaarden! Werk daarom mee met de campagnes van de LSP in Gent. Geert Cool

Militant

Onze opinie

de

V.U.: F. Bliki, Brusselmanslaan 11, 1140 Brussel

De sluiting van Philips-Hasselt roept herinneringen op aan de sluiting van Renault-Vilvoorde. Ze komt bovenop de aangekondigde ontslagen bij Alcatel en Siemens. Het gaat steeds om multinationals die in de jaren ‘90 miljarden winst hebben gemaakt.

Rampzalig woonbeleid in Brussel

Het Brusselse huisvestingsbeleid faalt schromelijk. Sociale wo-ningen maken slechts 15,78% van het totale aantal huurwoningen uit. Naar schatting staan minstens 17.000 gezinnen op wachtlijsten!

In België zijn de huurprijzen de laatste 15 jaar enorm gestegen. De kost voor het huren weegt zwaar op het gezinsbudget. Tegelijkertijd wordt het aantal leegstaande woningen in het Brusselse Gewest geraamd op 30.000! De controle op de taks op leegstand is gebrekkig, en de eigenaars maken gretig gebruik van hun mogelijkheden tot beroep. Huisvesting is gedwongen om de concurrentie aan te gaan met economisch sterkere functies. Dit leidt tot het verdwijnen van woningen, toenemende speculatie en een prijsstijging in de 19e eeuwse volkswijken. Het Brussels Gewest en de gemeenten halen hun inkomsten gedeeltelijk uit de personen-belasting. Het Gewest krijgt ook geld voor de registratie van aangekochte woningen. Dit maakt dat men vooral probeert de middelgrote inkomens aan te trekken, en dat eer-

der de aankoop dan de huur wordt gesti-muleerd. De Brusselse Bond Recht op Wonen wil een forse uitbreiding van het aantal sociale woningen, waarvoor ze een verdubbeling van het budget voor sociale huisvesting eist. Ook wil ze huurprijsplafonds, die door een speciale dienst worden gecontroleerd, en de invoering van een algemene huurtoelage ge-koppeld aan het inkomen. Ze ijvert voor de effectieve heffing van de leegstandtaks en een sociaal beheer van deze woningen,... Gedurende 2 maanden voerde de Bond allerlei acties. Hoogtepunt was een geanimeerde betoging. Men verwachtte een opkomst van 600 man, maar ik schat dat het minstens een drie- of viervoud was. Wouter Gysen

Arbeidersstrijd leeft op in Europa

door Karl Debbaut, werkzaam op het internationaal bureau van het CWI

den de arbeiders van Fiat in Italië regionale algemene stakingen, blokkades van wegen en spoor-wegen, solidariteitsbetogin-gen,… tegen het afdanken van 8000 werknemers. Op 16 de-cember werd in de fabrieken van de Fiat-groep in Duitsland, Spanje, Frankrijk, Oostenrijk en Italië het werk voor 2 uur neer-gelegd. Er werd opgeroepen om de actie uit te breiden en de ont-slagen van arbeiders in de vesti-gingen in Brazilië, Turkije en Po-len te stoppen. De CGIL heeft ook de oproep gelanceerd voor een 3e algemene staking tegen het beleid van de regering-Berlusconi. In Frankrijk zagen we stakin-gen van de loontrekknde truc-kers, de luchtverkeersleiders en het personeel van de openbare diensten. 79% van de Fransen meent dat er een “alge-

meen sociaal conflict” aankomt. Ook in Groot-Brittannië en in Duitsland maakt de arbeiders-beweging zich klaar om de strijd met de regering en het patro-naat aan te gaan. De Britse brandweermannen en -vrouwen vechten voor een tastbare loons-verhoging. Achter hen staan andere werknemers in de openbare diensten en de privé klaar om in actie te komen. In Duitsland is de populariteit van de regering-Shröder in vrije val. De regering wil de sociale verworvenheden afbreken en de belastingen verhogen. De ar-beiders in de openbare dien-sten hebben een golf van waar-schuwingsstakingen gelan-ceerd. De loonsvoorstellen van de “rood-groene” regering zijn een regelrechte provocatie. Frank Briske, voorzitter van Verdi, de Duitse vakbond van de Openbare Diensten, zei dat “de

verplegers en vuilnis-mannen meer belastingen betalen dan Daimler of BMW”. Duitsland staat voor een hete winter. De strijd van de arbeiders en hun gezinnen tegen de afbraak-politiek kan niet anders dan ook een politieke strijd zijn. Een strijd om de controle over de eigen vakbonden, onafhankelijk van de invloed van de burgerlijke partijen en de verburgerlijkte sociaal-democratie. Een politie-ke strijd om de macht van een kleine minderheid over de meerderheid van de bevolking te breken en te vechten voor socialisme.

De Militant

Deze kant van de medaille toont aan hoe leugenachtig het verhaaltje van de “geglobali-seerde economie” is. Het meer internationaal worden van inves-teringen en handel in de jaren ’90 was de hefboom om arbei-ders wereldwijd in het defensief te drukken. Meer winst voor de bazen was echter geen garantie dat er genoeg kruimels voor de arbeiders zouden zijn, of dat het kapitalisme haar tegenstellin-gen zou overwinnen.

Dit is de harde les die de vakbondstop bewust negeerde, de sociaal-democratie ontken-de en waar de arbeiders bij Phi-lips, Alcatel, Siemens,... de prijs voor betalen. De prijs voor de laksheid waarmee de vak-bondstop de afbraak van onze sociale bescherming heeft toe-gestaan. De prijs voor het ge-brek aan een politieke massa-partij die de belangen van de arbeiders verdedigt en de strijd organiseert. Er is echter ook een andere zijde aan dit verhaal. De bru-taliteit van de heersende klasse heeft bij de arbeidersklasse een nieuw bewustzijn en een nieuwe strijdbaarheid voortgebracht. De algemene stakingen in Grie-kenland in 2001 en in Italië, Spanje en Portugal in 2002 waren de voorbode van een her-opleving van de arbeidersstrijd in Europa. Eind vorig jaar organiseer-

De ambtenaren aan het Gentse Zuid wordt o.a. hun gratis koffie tijdens de werkuren afgepakt.

4

Syndicaal

Loonnorm: patroons halen slag thuis Op 12 december sloten vakbonden en werkgevers een interprofessioneel akkoord (IPA) voor 2003-’04 af. Dit gebeurde in het holst van de nacht en in het diepste geheim, zon-der raadpleging van de basis. Het akkoord heeft weinig of niets om het lijf. Het patronaat is er in ge-slaagd om voor de derde maal op rij de vakbonden te laten instemmen met een loonnorm. Een correspondent De komende 2 jaar is de ma-ximaal toegelaten loonkosten-stijging beperkt tot 5,4%. Na aftrekking van de indexaan-passingen blijft er ruimte voor een maximale stijging van de lonen van 0,5 à 1%. De pa-troons haalden hun slag thuis. Het is pijnlijk te zien hoe de nationale leiding van beide vak-bonden zich in allerlei bochten wringt om aan de delegees, militanten en leden een leeg akkoord te verkopen. “Tijdens de nachtelijke onderhandelin-gen werden de vakbonden ge-confronteerd men een patro-naat dat zich zeer hard opstel-de”,

luidt het bij het ACV. “We zijn erin geslaagd om het index-mechanisme te vrijwaren, de brugpensioenstelsels te behou-den, ook bijkomende flexibiliteit is van de baan”, keelt Mia De Vits voor het ABVV. Feit is dat de werkgevers allang blij waren met het bin-nenhalen van een loonnorm. Bovendien is het behoud van het huidige brugpensioenstelsel voor hen zo slecht niet. Op een moment dat veel bedrijven overgaan tot massa-ontslagen, is brugpensioen handig om el-ke poging tot verzet in de kiem te smoren. Het IPA moet vooral een akkoord zijn dat in de eerste plaats de solidariteit bevordert. Ook werklozen en werknemers die geen sector- en/of bedrijfs-onderhandelingen kennen, moeten er baat bij hebben. Als dit niet het geval is, hoeft de vakbondstop ook niet af te komen met “beter dit mini-akkoord dan geen akkoord”. Mia De Vits gaf in haar edito in de Nieuwe Werker van 27

september de eisenbundel van het ABVV voor het IPA: - het interprofessioneel minimumuurloon verhogen, de werkgever neemt het sociaal abonnement voor 100% ten laste - wij willen dat het IPA de sectoren uitnodigt over collectieve arbeidstijdverkorting te onderhandelen met behoud van loon en bijkomende aanwervingen - een verbetering van het tijdskrediet - ook werknemers uit kleine bedrijven moeten recht krijgen op een vakbondsafvaardiging Elke syndicale delegatie die met zo’n eisenbundel vertrekt en uiteindelijk met een resul-taat als het IPA 2003-2004 thuiskomt, zou terecht terug-gefloten worden door de basis. De leiding van ACV en ABVV heeft nogmaals getoond dat ze meer bekommerd is om de concurrentiepositie en winst-voet van de bedrijven, dan om de levensstandaard van haar leden.

De Militant

ABVV Brussel: De heksenjacht gaat door

In de zomer werd Albert Faust (voorzitter ABVV-Brussel en algemeen secretaris BBTK-BrusselHalle-Vil-voorde) door het nationale apparaat geëli-mineerd. De instanties die hem democratisch hadden verkozen, hebben zich hierover nog steeds niet kunnen uitspreken. In no-vember volgde het ontslag van Anne-Marie Appelmans (secretaris Intergewes-telijke Brussel).

De heksenjacht gaat verder. Midden december werd Michel Libouton (vrijgestelde syndicale delegee van BBTK-BHV) ont-slagen. Een nieuwe lading

is aangekondigd voor januari. Mi-chel Libouton beoefende al 14 jaar zijn functies binnen BBTK-BHV. Hij staat bekend als strijd-syndicalist in de KMO’s. Uit de lijst van bedrijven waar zijn strijd succesvol was, citeren we: AD Delhaize beurs, La Boule Rou-ge, Kid Cool (Michel Nollet zelf stuurde hem hieromtrent een felicitatiebrief). Door zijn acti-viteit aan de kant van de meest uitgebuite arbeiders, o.a. de sans-papiers, heeft hij een ge-loofwaardigheid verkregen voor de BBTK-BHV, die geconcreti-seerd werd door duizenden aan-wervingen in de KMO’s. Wat heeft hij verkeerd gedaan? Als voormalig PS-ge-

meenteraads-lid in Etterbeek is hij overgestapt naar de Parti Communiste (PC) en verdedig-de hij Faust. Zijn verwijdering gebeurde op vraag van Jean-Marie Frissen, een van de BBTK-BHV-secreta-rissen die Faust hadden geëli-mineerd. Frissen is ook de sec-retaris die 3 weken in de ge-vangenis heeft doorgebracht voor verduistering van syndicale premies en alles heeft bekend. Ondertussen maakt Thierry Nollet (zoon van), die het offen-sief tegen Faust coördineerde, zich op om nationaal BBTK-se-cretaris te worden. Zijn vervang-ster op BBTKBHV is een vroe-gere verant-

Het failliet van het overlegsyndicalisme De economische crisis begint te bijten. In 2002 gingen meer dan 11.000 jobs verloren door collectieve ontslagen en bedrijfssluitingen. Ford Genk, Philips, Bayer, Alcatel, Siemens,…: het lijstje is lang. De huidige saneringsgolf toont duidelijk het failliet van het overlegsyndicalisme aan. De patroons hebben lak aan sociaal overleg wanneer hun winsten in het gedrang komen. “Sluitingen zijn inherent aan de logica van de markt”, stelt het VEV (de Vlaamse patroons-federatie) over een solidariteits-actie na de sluiting van Philips Hasselt. Duizenden jobs gingen de afgelopen jaren verloren zonder dat dit tot veel protest leidde. In een periode van econo-mische hoogconjunctuur kocht men sociale vrede af met so-ciale plannen. De patroons sa-neerden op kosten van de maatschappij en de vakbonds-top werkte hier maar al te graag aan mee. In september 2002 zaten meer dan 106.000 ar-beiders en bedienden in het brugpensioenstelsel. Het stel-sel dreigt te verworden tot een valnet bij ontslag, zonder dat er aan werk voor een nieuwe generatie wordt gedacht. Veel vakbondssecretarissen zijn kampioenen geworden in het opstellen van sociale plan-nen. Wanneer het er echter op aankomt alternatieven te bie-den voor de golf van massa-ontslagen, geven de vakbonden maar al te vaak niet thuis. Men beperkt zich tot een beroep doen op lokale politici en het platlopen van kabinetten en ministeries. Fakkelstoeten en bezoekjes aan zetels van mul-tinationals (liefst in het bui-tenland) scoren ook hoog op de agenda. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd, is het wel nog mogelijk om “de mensen op straat te krijgen”. Hiervoor dient gebroken te worden met de bewuste politiek van demo-bili-

Mia De Vits satie. Sluitingen zijn in de ogen van de bazen inderdaad eigen aan de logica van de markt. Van de vakbondstop ver-wachten we dat ze haar leden mobiliseert voor het behoud van jobs. Dat kan enkel door radicaal te breken met de marktlogica. Door in geval van ontslagen actieplannen op te stellen die de macht van de arbeiders-klasse effectief durven gebrui-ken, en een krachtsverhouding op te bouwen. Door in het bedrijf en in de regio solidariteit te organiseren met solidariteits-acties en -stakingen en inter-nationaal het gemeenschap-pelijke belang van arbeiders aan te geven (zie het edito op pg. 3). Deze strijd kan niet los worden gezien van de strijd voor een nieuwe, onafhankelijke ar-beiderspartij die onze belangen verdedigt. Het komt er nu op aan een programma te formu-leren dat een echt alternatief biedt, werkgelegenheid schept en dit kadert in de strijd voor een andere, socialistische maatschappij. Enkel op deze manier kan de golf van massa-ontslagen een halt worden toe-geroepen en kunnen tijdelijke verbeteringen definitief worden veilig gesteld.

Onze eisen: > Collectieve arbeidsduurvermindering, 32-urenweek, zonder loonsverlies of verlies van RSZ-bijdragen, met bijkomende aanwervingen. > Stop de ondermijning van de sociale zekerheid. Terugbetaling van RSZ-kortingen voor bedrijven die dreigen met ontslagen. > Voor een georganiseerde, syndicale oppositie tegen het failliete overlegsyndicalisme > Nationalisering onder arbeiderscontrole van bedrijven die dreigen met ontslagen. woordelijke van De-xia, pas aangesloten bij de vak-bond (in februari 2002 betaalde ze met terugwerkende kracht 27 maanden lidgeld). Philippe Van Muylder (SP) is kandidaat voor de leiding van ABVV-Brussel. Zij die beweren dat de ontslagen binnen het ABVV niets met politiek te maken hebben, zijn regelrechte leuge-naars! De uitgeslotenen, samen met de vele militanten die hen

on-dersteunen, hebben de Bewe-ging voor Syndicale Democratie gelancereerd, met als bedoe-ling een strijdbaar syndicalisme en syndicale democratie te verdedigen. Voor meer info: 02/376.28.77. Financiële steun op het rekeningnummer: 000-307661263 van Robert Coppens. Guy Van Sinoy

5

Syndicaal

Caterpillar: een andere aanpak van het overleg Een interview met Antonio Cocciolo ABVV-delegee (CMB) bij Caterpillar Gosselies Veel vakbondsmilitanten waren verontwaardigd over de manier waarop het ABVV- en ACV-bestuur over het inter-professioneel akkoord (IPA) onderhandelden: de basis werd niet op de hoogte ge-bracht, noch voor, noch tij-dens, noch na de onderhan-delingen... om dan in de pers te vernemen dat het akkoord een lege doos is. We zochten Antonio Cocciolo op om hem te vragen - ter vergelijking - hoe de onderhandelingen bij Caterpillar verlopen. Herinnert u zich de opeenvolgende bedrijfsovereenkomsten? "In 1996 was er een akkoord tot ’99, een besparingsplan in het kader van het plan Mc Kie, dat een loonsvermin-dering van 360 miljoen fr. inhield. Dit plan raakte alle ar-beiders, maar op verschillen-de wijze: het beginsalaris (de jongeren) verminderde met 9%, de anciënniteitspremies werden geblokkeerd. Toen volgde een overeenkomst voor ’99 en 2000. Het bespa-ringsplan liep ten einde en we zijn erin geslaagd wat terrein te heroveren. Zo werd een in-haalmechanisme ingesteld voor het verlies op het basis-loon van nieuw aangeworven jongeren (rond 30 BEF/ uur)." En na 2000 ? "We wilden onderhandelen in twee afzonderlijke delen. Een eerste deel over koopkracht, arbeidsduurvermindering en specifieke bedrijfspunten werd beëindigd voor februari 2001. Vervolgens begonnen de onderhandelingen over een tweede deel: brugpensioen en contracten van bepaalde duur. De onderhandelingen duurden 9 maanden." Hoe heeft u de arbeiders geïnformeerd en gemobiliseerd? "Een personeelsvergadering bestaat bij ons in feite uit zes

vergaderingen (verschillende shiften en gebouwen), waarbij op elke vergadering 500 à 600 arbeiders aanwezig zijn. In september ’01 legden we de vergadering uit waarom het belangrijk is om de kwestie van brugpensioen te verbin-den met het probleem van de contracten van bepaalde duur. Wij moeten ingaan tegen het beleid van de Euro-pese regeringen, die de (brug-)pensioenleeftijd zo hoog mogelijk willen optrekken. We dachten dat het mogelijk was een oplossing te vinden voor een deel van de contrac-tuelen: als iemand op brug-pensioen vertrok, kreeg één van de contractuelen een con-tract van onbepaalde duur. "We hebben de gewoonte om voor elke onderhandeling op de vergadering na te gaan of de eisen correct zijn en of de arbeiders erachter staan. Pas wanneer we van hen een man-daat hebben gekregen, beginnen de onderhandelin-gen. Eerst was de directie wel geïnteresseerd in de brugpen-sioenen. Toen echter bleek dat deze oriëntatie in tegen-stelling was met die van de patroons op Europese schaal, zette de directie stappen achteruit, waarschijnlijk onder druk van Agoria (patroons-organisatie van de metaal-sector in België)." Hoe heeft u gereageerd op deze blokkage in de onderhandelingen? "We mobiliseerden de arbei-ders via algemene vergaderin-gen waarop we het beleid van de Europese regeringen uit-legden. Dat gebeurde op het moment van de EU-top in Barcelona. Om de situatie te deblokkeren, hebben we 2 keer een 24 uren-staking georganiseerd (februari en april ’02). Na de staking heb-ben we ons nogmaals rond de tafel geschaard. We zijn er uiteindelijk in geslaagd een overeen-

Kortjes

perken. Bij UCB in Drogenbos (600 werkne-mers) waren er werkonderbre-kingen tegen de onderaanne-ming van bepaalde activiteiten. De aankondiging van bedrijfs-sluiting of collectieve ontslagen lokte verschillende werkonder-brekingen uit: bij FCI in Me-chelen, bij de steenbakkerij Terca in Zonnebeke. Bij Coc-kerill Mécanique Presta-tions in Luik werd een stakings-aanzegging voor 6 januari inge-diend omdat ook daar 110 ba-nen op de 224 zullen verdwijnen. De hardste strijd in de open-bare diensten was ongetwijfeld de staking van de civiele be-scherming. Ze voerden actie tegen het Copernicus-plan en omdat het specifieke karakter van hun beroep niet wordt er-kend. In Genk gingen

Hoe zal het verder verlopen? "De overeenkomst over lonen en arbeidsduurvermindering loopt af in december 2002. Na het IPA en de sectorover-eenkomsten, beginnen we aan de

de post-bodes in staking uit ongenoe-gen met het personeelstekort. Eind november protesteerden meer dan 600 arbeiders uit de socio-culturele sector in Vlaanderen voor het kabinet van Van Grembergen om duidelijk-heid te eisen over de financiële situatie van hun sector in de toekomst. Op 12 december be-toogden tienduizend ambtena-ren van het ministerie van financiën tegen het Coper-nicusplan van minister Van Den Bossche. Zij riskeren een be-langrijk deel van hun kwalifi-catiepremies te verliezen. Het is duidelijk dat, als de vak-bondsleiding geen strijd organi-seert (noch in de privésector, noch in de openbare sector), elk bedrijf en elke sector ver-plicht is deze gevechten alleen te voeren, soms met de rug tegen de muur.

onderhandelingen voor een nieuwe bedrijfsovereen-komst voor 2003-’04. Dan willen we de kwestie van de pensioenen en brugpensioe-nen opnieuw op tafel leggen." Wat denkt u dat het resultaat zal zijn van het IPA en de toekomstige bedrijfsonderhandelingen? "In principe is het IPA niet verplichtend. In de praktijk zullen de patroons een finan-ciële enveloppe voorzien voor het IPA (5,4% stijging van de loonskosten over twee jaar, index inbegrepen). Als we een goede krachtverhouding hebben, kunnen we dit pla-fond doorbreken. Met het vorige IPA hebben we 7,8% kunnen behalen, terwijl het plafond 6,6% was. In de enveloppe willen we het sta-tuut van de bruggepensio-neerden verbeteren en pro-beren om het akkoord over de brugpensioenen en de om-zetting van contracten van bepaalde duur in contracten van onbepaalde duur te verlengen. De contractuele arbeid is een belangrijke factor van flexibiliteit die weegt op de arbeidsomstan-digheden van alle werkne-mers. De

sociale inspectie heeft uitzonderingen op de wet toegestaan en Caterpillar kan gaan tot 6 achtereenvol-gende contracten van 6 maanden. Dat is geen con-juncturele flexibiliteit meer, maar een structurele! "We zijn ons ervan bewust dat hetgeen we hebben ver-kregen voor de contracten van bepaalde duur een ge-deeltelijke overwinning is: als een contract van bepaalde duur omgezet wordt in een contract aan onbepaalde duur om een bruggepensioneerde te vervangen, wordt een an-dere contractueel aangewor-ven om diegene te vervangen die een contract van onbe-paalde duur heeft gekregen. Op de microschaal van ons bedrijf, zonder mobilisatie van het geheel van de arbeiders-klasse, organiseren wij het verzet. Het zijn moeilijke ge-vechten, want het is ook een ideologische strijd." Guy Van Sinoy

Syndicalisten tegen de oorlog Op initiatief van de BVV (Beweging voor Vakbonds-vernieuwing, ontstaan uit de strijd van de arbeiders van Forges de Clabecq) werd een campagne ge-lanceerd om alle syndicale militanten te organiseren tegen de oorlog. Iedere arbeider moet er zich bewust van zijn dat de moord-dadige oorlog die Bush voorbe-reidt tegen het Iraakse volk er een is voor olie. Tienduizenden onschuldigen zullen sterven, verpletterd onder bommen, ra-ketten en andere massavernieti-gingswapens. Sommige Ameri-kaanse verantwoordelijken deinzen er zelfs niet voor terug te bevestigen dat ze bereid zijn nucleaire wapens te gebruiken. We moeten ons met alle macht verzetten tegen deze oorlog, die

onmiddellijke gevol-gen zal hebben op het leven van iedereen: besparingingsmaat-regelen om de oorlogskosten te ondersteunen, loonstop, stij-gende prijzen, censuur in de me-dia, door de VS georkes-treerde pr-pagandacampagnes (pers, TV, internet). Reageer vooraleer deze massapropa-ganda u door de strot geramd wordt! Syndicalisten tegen de Oorlog roept iedereen op de petities te laten tekenen op hun werkplaats. Een argumentarium is voorzien om de discussie te voeren. Er zijn ook affiches en stickers aan steunprijs (1 euro voor 8 exemplaren). De tekst van de petitie kan u vinden op de site van LSP-MAS: www.lspmas.be. Meer info: Silvio Marra, rue de Fierlant 27, 1190 Brussel, tel : 02/537.46.35

De Militant

In november en december vonden talrijke acties en stakingen plaats. Op 5 no-vember staakten de arbeiders van de MIVB (metro, tram, bus Brussel). Op 12 november pasten de bestuurders een be-taalstaking toe (vervoer gratis). Ze protesteerden tegen het Erasmusplan, dat de deur voor privatiseringen opent. In Luik voerden de TEC-bus-schaufeurs een reeks acties voor een betere bescherming tegen agressie. In de industrie vonden ver-schillende werkonderbrekin-gen plaats, o.a. bij Tupper-ware (Aalst, 500 arbeiders, waaronder een 100tal interim-arbeiders), waar de directie meer flexibiliteit wil opleggen door de vrij gekozen vakantie-dagen te be-

komst te behalen - geldig tot juni 2003 - die brug-pensioen op 55 jaar voor-schreef voor arbeiders met een loopbaan van 38 jaar. De financiële voorwaarden zijn beschreven in de Nationale Overeenkomst nr. 17 (werk-loosheidsvergoeding + de helft van het verschil tussen het bedrag van de werkloos-heidsvergoeding en het vroe-gere nettosalaris) met een aanvulling van Caterpillar (2,200 fr. netto geïndexeerd + een vermindering van het quota-deel van de werknemer in de financiering van de ziekteverzekering van het bedrijf zelf). Het belangrijkste is dat als iemand op brugpen-sioen vertrekt, deze wordt vervangen door een arbeider met een contract van onbe-paalde duur. We vroegen een overeenkomst van 10 jaar om te tonen dat we hierover een permanent akkoord wilden, maar dat lukte niet. De over-eenkomst loopt af in juni '03."

6

CWI-wereldcongres

Naar een heropleving van de klassenstrijd Een 100-tal afgevaardigden en bezoekers uit 25 landen namen deel aan het 8ste wereldcongres van het CWI (Committee for a Workers’ International). We bediscussieerden de belangrijkste gebeurtenissen op wereldvlak, de oriëntatie van onze Internationale en haar secties, en de taken voor de komende periode. Door Eric Byl Als een rode draad door het congres liep de heropstanding van de arbei-dersklasse na de moeilijke jaren ‘90. De anti-globaliseringsbeweging van vooral jongeren en intellectuelen was een voor-bode van een veel krachtiger beweging van de arbeiders. Die vaststelling werd bevestigd doorheen concrete bijdragen van activisten uit alle hoeken van de wereld.

> CWI: democratische werking is geen hol beginsel Congressen van het CWI gaan door om de 4 à 5 jaar, duren minstens een week lang en vinden meestal plaats in België. De verschillende secties verkiezen naar het model van de communistische Internationale (voor haar degeneratie onder de stalinistische bureaucratie) een afvaardiging van 1 tot maximaal 5 personen voor de grootste secties. Er wordt gewerkt met ontwerpresoluties, opgesteld door het Internationaal Se-cretariaat in opdracht van het Interna-tionaal Uitvoerend Comité (IUC), ver-kozen op het congres van het CWI. De voertaal is Engels. Amendementen inbegrepen, hebben de deelnemers een flink pak literatuur te verwerken. Deze keer toch gemakkelijk 200 A4 blad-zijden. Dit was geen congres van academici die over de wereld mijmeren vanuit hun ivoren toren, net zomin als een bijeen-komst van dik betaalde bureau-craten. Het was een congres van activisten, verkozen door hun strijdmakkers om de collectieve ervaring van strijd te verhalen en uit te wisselen met andere activisten. Hun bedoeling: van elkaar leren om zich te versterken. > Globalisering

De Militant

Het “activistisch” karakter van het congres betekent echter niet dat er geen aandacht was voor de soms zeer inge-wikkelde processen. In de discussie over wereldeconomie werd bijvoorbeeld uitgebreid ingegaan op de juiste beteke-nis en vooral de limieten van het globali-seringsproces. Daarbij werd gewezen op de tegenstelling tussen de histo-rische trend van economische integratie en de vorming van de wereldmarkt, enerzijds, en de beperkingen van de nationale burgerij en de natiestaat, an-derzijds. Die tegenstelling zorgde in het ver-leden voor een voortdurende afwisseling van periodes van meer integratie, globali-sering als je dat wil, met periodes van meer protectionisme en nationale tegen-stellingen. Die overgangen gingen ge-paard met handelsoorlogen en militaire conflicten. Enkel in de na-oorlogse periode werd tijdelijk een relatief even-wicht bereikt tussen de belangen van de grootste natiestaten en de wereld-markt, toen de burgerij verplicht was tot samenwerking en toegevingen wegens de dreiging van het stalinisme.

Deze analyses werden in de tus-senkomsten van onze leden uit het GOS (Rusland, Oekraïne, Moldavië en Kazachstan, met contacten in Kirgizië, Tadzjikistan en Wit-Rusland) en het voormalige Oostblok (Oost-Duitsland en Tsjechië) ingekleurd. Sommige secties werden in de voorbije periode gecon-fronteerd met de ergste vormen van reactie. De Indische, Sri-Lankese en Nigeriaanse secties werden allen gecon-fronteerd met bloedige etnische en nationale conflicten. Onze sympathi-serende sectie in Kasjmir benadrukte daarbij net het belang om terug te kunn-en vallen op een Internationale. In Sri Lanka is de USP (Verenigde Socialis-tische Partij) de enige partij met afde-lingen in zowel de Singhalese als de Tamil-gebieden. In tegenstelling tot de stalinistische traditie bestaat ons “internationalisme” niet uit de verkoop van perziken en zeker niet uit het achterna hollen van de plaatselijke burgerlijke en kleinbur-gerlijke leiders, maar uit de concrete uitbouw van authentieke revolutionaire organisaties ter plekke.

> Belangrijke groei van het CWI in Afrika Over de omstandigheden waarin dat moet gebeuren kregen we een concreet beeld van de vertegenwoordigers van één van onze snelst groeiende secties, die van Nigeria. De Democratic Socialist Movement (DSM) telt een kleine duizend leden, daarvan heeft niet één een telefoon, laat staan een PC. De Post werkt niet. De sectie is verplicht met koeriers te werken om vergaderingen bijeen te roepen, dat in het meest cor-rupte land ter wereld, tevens één van de meest gewelddadige maatschappijen. De Zuid-Afrikaanse sectie (DSM) behoort niet enkel tot de snelste groeiers, maar is ook in discussie getreden met een groep uit Harare (Zimbabwe). De Belgische, Franse en de Nigeriaanse sectie beginnen stilaan contacten te bouwen in Frans Afrika, onder andere met een groep in Niger.

> CWI: ook actief in Israël, Brazilië, Chili,... Wellicht de moeilijkste situatie voor een revolutionair socialistische organisatie is die waarin Mava’ak Socialisti, onze Israëlische sectie, moet werken. Toch is ze er in de voorbije periode in geslaagd enkele nieuwe afdelingen, onder andere in Haîfa op te bouwen. De Braziliaanse en de Chileense secties zijn tussen-gekomen in de beweging in Argentinië. De traditie van het populisme, hier het Peronisme, heeft de beweging daar een speciaal karakter gegeven. Populisme is trouwens een kenmerk dat wel meer voorkomt in Latijns-Amerika, een weerspiegeling van de rijpheid van de politieke situatie voor verandering, gecombineerd met een bewustzijn dat in de jaren ’90 flink achteruit is geslagen. Het zijn echter in laatste instantie de objectieve omstandigheden die het be-wustzijn bepalen. Onder revolutionaire condities kan dit bewustzijn in sprongen ontwikkelen.

> Het CWI in Europa

Het CWI is actief in meer dan 35 landen op alle continenten. In de ontwikkelde kapitalistische landen is het CWI vooral op het oude continent vertegenwoordigd. De Britse sectie is er, ondanks het meer-derheidsstelsel, als enige radicaal-linkse organisatie in geslaagd gemeenteraadsleden te be-halen. Bovendien telt ze 11 leden in de nationale besturen van 7 vakbonden. De Ierse sectie telt 2 gemeenteraadsleden en 1 parlementslid in Dublin. In Belfast domineert ze de belangrijke vakbond NIPSA. In Nederland werkt “Offensief” in de Socialistische Partij, 4 van haar leden werden voor die partij verkozen in ge-meenteraden. In Schotland werken we binnen de Scottish Socialist Party, die gedomineerd wordt door een oppor-tunistische afsplitsing van het CWI. Onze Duitse sectie, SAV, is cruciaal zodra de Duitse arbeidersklasse - die noch de nederlagen van de Britse heeft gekend, noch een desindustrialisatie van die grootte-orde - in beweging komt. De Oostenrijkse SLP speelde een cru-ciale rol in de strijd tegen het FPÖ van Haider. In Scandinavië is vooral de Zweedse sectie sterk, we hebben er 5 gemeente-raadsleden en een sterke jongeren-afdeling. Ons weekblad Offensiv heeft meer dan 2000 abonnees. In Finland, Noorwegen en Denemarken beginnen we een werking op te bouwen.

6000 exemplaren verkocht. De VS-sectie helpt trouwens mee aan de opbouw van een sectie in Canada. De SP van Australië scoort in sommige districten van Melbourne maar liefst 20%, helaas niet genoeg voor een verkozene. Die-zelfde sectie is er in geslaagd een kleine groep te winnen in Nieuw-Zeeland. De jaren ’90 waren jaren van milde reactie, waarin socialistische idee-ën in de verdrukking kwamen. Wij denken dat die periode plaatsruimt voor een nieuwe periode van revo-lutionaire ontwikkelingen. Het CWI telde bij haar oprichting in ’74 groe-pen of afdelingen in 4 landen. Dat groeide snel aan tot 34 eind jaren ‘80, voor de val van het stalinisme. Nadien viel die groei stil. Het keer-punt in de objectieve situatie laat zich echter nu al voelen in een forse groei van de meeste secties. We tellen nu 38 groepen en secties, dat zal de komende jaren wellicht fors uitbreiden, naarmate meer open-heid groeit voor een internationalis-tisch, revolutionair socialistisch alternatief.

Onze belangrijkste zwakte voor Europa is echter de zwakke inplanting in die landen waar de politieke situatie het verst gevorderd is. Enkel de Griekse sectie beschikt over een reële inplanting. Onder meer onder studenten, asiel-zoekers, maar ook steeds meer bij ar-beiders. In Cyprus, Portugal, Spanje en vooral Italië hebben we telkens slechts een handvol leden die er pio-nierswerk verrichten.

> Het CWI in de VS, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland,... Van het laatste nummer van Justice, het blad van onze sectie in de VS, werden

De Griekse afdeling van het CWI in actie

Sluit aan bij het CWI! Bouw mee aan het CWI, een wereldwijde socialistische organisatie. Samen staan we sterker tegenover het kapitalistisch systeem dat voor een overgrote meerderheid van de bevolking enkel armoede en miserie te bieden heeft. Contacteer ons om lid te worden of voor meer informatie. Raadpleeg ook de bijna dagelijks ge-update website van het CWI: www.worldsocialist-cwi.org

wereldcongres > interview met Greg Beiter uit Seattle (VS)

Groeiend ongenoegen tegenover Bush We spraken met Greg Beiter van onze Amerikaanse zusterorgani-satie Socialist Alternative over de anti-oorlogsbeweging in de VS. “Nog voor dat de oorlog gestart is, wordt die al geconfronteerd met een massale oppositie. Op 7 oktober waren er 25.000 betogers in New York, 8000 in Seattle, 100.000 in Washington en 50.000 in San Fransisco. Ondanks het ideologische offensief van Bush, ziet een deel van de be-volking door de oorlogspropaganda. “We hebben verschillende anti-oorlogscomités opgericht aan de universiteiten en we verspreiden de oproep voor een scholieren- en studentenstaking de dag na dag x (het begin van de oorlog). Met Socialist Alternative proberen we van deze oproep een nationale oproep te maken. Via International Socialist Resistance proberen we er een internationaal karakter aan te geven. Op de campussen organiseerden we verschillende meetings over de economische belangen van de VS bij een oorlog in Irak. “Het is duidelijk dat, eens dat de oorlog start, er een massale reactie op zal volgen. Bij veel jongeren zal dit een spontane reactie zijn. Bij velen heerst er een enorme haat tegenover de politiek van het VS-imperialisme. Het zal de start zijn van een enorme beweging. Essentieel is hoe de oorlog zal verlopen. Als de VS een snelle overwinning boeken, zal dit de posi-

tie van Bush versterken. Als het een langdurige oorlog wordt, en er grondtroepen ingezet moeten worden, dan zal de oorlog minder en minder populair worden naarmate er meer body-bags teruggestuurd worden. “Na 11 september steeg de tanende populariteit van Bush tot 87%. Na de bedrijfsschandalen en de economische crisis van de voorbije maanden daalde dit terug tot 60%. De oorlog tegen het terrorisme wordt gebruikt om de aandacht af te leiden. Maar eens dat de oorlog start, zullen de olieprijzen stijgen. Dit zal een effect hebben op de economie. Bush zal dit niet aan de bevolking kunnen verkopen. De komende periode zal hij serieus inpopulair worden. “De Democraten hebben geen alternatief. Ze hebben geen enkele fundamentele kritiek op het gevoerde beleid. De Groenen zullen ook niet versterkt uit de oorlog komen. Nader heeft geen positie ingenomen tegen de oorlog, hij weigert zich te profileren. “We zien dus een immens vacuüm ter linkerzijde. De Groenen zijn vooral een electoraal fenomeen. Onze organisatie, een strijdorganisatie, is zeer aan-trekkelijk voor jongeren. Wij zijn de enigen die vechten voor hun belangen.” Interview door Nikei Depooter

> interview met Segun uit Nigeria

Sterke groei voor Nigeriaanse marxisten Segun (algemeen secretaris van de Democratic Socialist Movement, zuster-organisatie van de LSP in Nigeria):

als de economi-sche rijkdom op een bewuste manier zou worden gepland. De ex-stalinistische en “cen-trumlinkse” formaties zijn niet interessant, omdat ze geen enkele verklaring hebben voor de problemen.

De volledige interviews vind je op de website van de LSP: www.lsp-mas.be

De anti-oorlogsbeweging in de VS tegen de oorlog was enorm.

een kleine minderheid, met zitstakingen van studenten en betogingen. In 1969, echter, protesteerden er 2 miljoen jongeren en arbeiders in het hele land. Op dat moment circuleerden er 500 pro-testkranten in de middelbare scholen. Tijdens betogingen aan de In augustus 1964 fabriceerde universiteiten werden 3652 jongeren VS-president Lyndon Johnson een gearresteerd. Massale ontwijking van incident in de Golf van Tonkin. Bedoe- de dienstplicht greep om zich heen. ling was politieke steun te krijgen voor De tegenstand tegen de oorlog was een mas-sale aanval op Vietnam. De het sterkst onder de arbeiders en hun VS kwa-men tussen om te verhinde- gezinnen. Het was hun jeugd die stierf ren dat de corrupte, kapitalistische aan het front, met een onevenredige regering in Zuid-Vietnam werd versla- ver-tegenwoordiging van zwarte solgen door de guerilla van het Nationaal daten. Massaal verzet brak uit in het Bevrijdings-front (NLF). Het NLF was leger. In 1972 had een kwart van de verbonden met Noord-Vietnam, waar soldaten, overwegend arbeiders in een stalinis-tisch systeem was inge- uniform, gemuit of geweigerd orders op voerd geleid door een bevoorrechte te volgen. Een-heden weigerden om te vechten, schoten hun eigen officieren bureaucratie. Hoewel het NLF zich niet baseerde neer, een kwart van de soldaten was op arbeidersdemocratie en interna- verslaafd aan heroïne. tio-naal socialisme, waren ze een Eens thuis, vervoegden veel veterabedrei-ging voor het grootgrondbezit nen de anti-oorlogsbeweging, woedend op de leugens en het kapitavan hun eigen Eens thuis, vervoegden lisme. De VS regering en vol vreesden een veel veteranen de anti-oorwalging voor de do-mino-effect logs-beweging, woedend op misdaden waar van sociale ze getuige van de leugens van hun eigen revolu-ties in waren geweest. Azië. regering en vol walging voor Het mach-tig Tegen 1968 de misdaden waar ze getuiste leger op de waren er planeet viel uitge van waren geweest. Het 500.000 troeeen. Een leger pen in Vietnam. machtigste leger op de plastaat niet los van 20 miljoen ton neet viel uiteen. maatschappevan het giftige lijke processen. Agent Orange Een belangrijke op-stand en radica-liwerd over het land uitge-sproeid, met een enorm aan-tal afwijkingen bij de sering in de Amerikaanse sa-menlegeboorte tot ge-volg. Alles samen ving vond een weerklank onder de waren er 2,8 mil-joen Amerikaanse solda-ten. soldaten betrokken in de oorlog, Op het moment dat de kosten van waarvan er 57.000 stierven. De bom- de oorlog tot stakingen leidden, ontbardementen vernietigden 70% van stond een echte massa-beweging. de Noord-Vietnamese dorpen. De Het neerschieten van 4 studenten hoofdstad Hanoi werd compleet ver- leidde tot een enorme bezetting van universiteits-campussen. Tegen 1972 woest. Het programma van het NLF, van beschouwde 1 miljoen zwarten zich land aan de boeren en bevrijding van als revolutionair. In 1973 trok president impe-rialistische overheersing, lokte Nixon zijn troepen terug. De kapitalistieen ont-zagwekkende bereidheid om sche klasse in de VS meende dat een terug te vechten uit. Deze strijdgeest verderzetting van de oorlog tot sociale kon niet worden verslagen door de explosies zou leidden die ze niet meer militaire kracht van het machtigste konden contro-leren. In de meer onstabiele en geweld-dakapita-listische land. De burgerrechtenbeweging, met de dige periode die we ingaan, kunnen radicale zwarte leider Malcolm X voor- deze lessen uit de oorlog van Vietnam op, behoorde in 1965 tot de eerste worden gebruikt om een machtige angroep tegenstanders van de oorlog. ti-oorlogsbeweging uit te bouwen, een De anti-oorlogsbeweging begon als die de kiemen van een nieuwe wereld 30 jaar geleden werden de VS voor het eerst verslagen in een belangrijke oorlog. Wat kunnen we, met een oorlog tegen Irak in het vooruitzicht, leren van de anti-oorlogsbeweging van toen?

De Militant

“Sinds het verdwijnen van de militaire dicta-tuur zijn we snel ge-groeid. Meer arbei-ders en jongeren “Op dit moment voelen heb-ben een groter arbeiders en jongeren zelf-vertrouwen om zich vervreemd van zich te organiseren, de burgerlijke partijen. gezien de nederlaag Omwille van de repuvan de militairen. We tatie van de voorzitter worden gezien als de van de NCP (National beste vechters voor de Conscience Party - een Segun rech-ten van arbeipartij die aanzien verders en jongeren op de werkplaatsen, wierf in de strijd tegen de dictatuur en scholen en wijken. De DS heeft een waarbinnen de DSM als marxistische reputatie opgebouwd van politiek niet tendens werkt) Gani Fawehinmi, als te koop te zijn. iemand die strijd voert tegen corruptie en voor demo-cratische rechten, en bij “De studentenwerking kende een gebrek aan een alternatief van de georfe-nomenale groei. Onze studenten ganiseerde arbeidersbeweging, kan dit stonden vooraan in de strijd voor beter een instroom betekenen in de NCP van onderwijs en democratische rechten arbeiders op zoek naar verandering. in het algemeen. Dit heeft ons publiek Met een correct programma en een profiel verhoogd. We zien ook een correcte oriëntatie zouden we een hele verharding van het neoliberaal beleid in laag arbeiders en jongeren voor de het onderwijs. De studentenbevol-king DSM kunnen winnen.” is gestegen, maar er is zogezegd niet genoeg geld. Je zit ook met lage lonen Interview door Peter Delsing voor het personeel. “Het lijkt erop dat enkel de socialis-tische elementen een verklaring hebben voor de situatie. We wijzen erop dat er genoeg middelen zouden zijn als de corruptie zou worden aange-pakt,

Lessen van de Vietnam-oorlog

7

8

Internationaal

Rechtse oppositie tegen populisme van Chavez Een nationale staking van meer dan 15 dagen in Venezuela bedreigt de positie van de president, Hugo Chavez. De midden-en hogere klassen hebben zich verenigd tegen de politiek van Chavez, die zelf onder druk staat van de economische crisis die Venezuela teistert. Door Koen Vanbrabandt De oppositie tegen Chavez

wordt geleid door de werk-geversfederatie Fedécamaras, de arbeidersbureaucratie van de Venezolaanse Arbeidersconfe-deratie (CTV) en grote delen van de middenklasse en de kerk. De CTV is nauw verbonden met één van de vroegere grote (en corrupte) partijen AD (sociaal-democraten), die 4 jaar geleden door Chavez politiek werden verslagen. De algemene staking is niet een weerspiegeling van de georganiseerde arbeiders-klasse die in verzet komt, maar eerder van een misnoegde ar-beidersbureaucratie die haar belangen gedwarsboomd ziet. Hoewel de oppositie de staking uitroept tot een groot succes, waren er ook veel werkwilligen en pasten bepaalde werkgevers lock-outs toe (bewuste sluiting van bedrijven zodat arbeiders niet kunnen werken).

De achtergrond van de strijd

is de slechte toestand van de Venezolaanse economie. In de eerste 6 maanden van 2002 devalueerde de munt met 50% en steeg de werkloosheid van 13% naar 17%. De devaluatie van de munt heeft een grotere impact op de middenklassen, omdat hun loon aan het begin van het jaar wordt vastgelegd. De kloof tussen arm en rijk in Venezuela is groot: 10% van de bevolking bezit 40% van de rijkdom. Hoewel Chavez een aantal positieve maatregelen nam zoals landhervormingen, gratis maaltijden op school en het beter organiseren van kinder-opvang, voert hij geen socialis-tische politiek en breekt hij niet definitief met het kapitalisme. Chavez is volledig afhankelijk van de grootste bron van inkom-sten, het nationale oliebedrijf Petroleos de Venezuela, dat de regering elk jaar 9 miljard dollar oplevert. Het blokkeren van de olie-industrie heeft tot doel Chavez financieel verder te verzwakken en onderuit te halen.

Enorme polarisatie Venezuela is op dit moment enorm gepolariseerd. De oppo-sitie eist vervroegde verkie-zingen (Chavez werd

zowel in 1998 als 2000 verkozen tot president) of een referendum in het voorjaar van 2003. Maar eigenlijk willen ze Chavez ten allen prijze weg, terwijl grote delen van de arme bevolking achter Chavez blijven staan. Zowel de oppositie als de aanhangers van Chavez mo-biliseerden honderdduizenden betogers. De media staan dui-delijk aan de kant van de oppo-sitie. De massamedia zijn in privé-handen en voeren een ware hetze tegen de zoge-naamde “Castro-communis-tische dictatuur van Chavez”, waarbij vrijblijvend geruchten worden verspreid. In oktober verklaarde de voor-zitter van de CTV op de voor-pagina van één van de kranten dat de regering het plan had om 2000 à 3000 mensen te doden tijdens een geplande betoging van de oppositie. De VS, die in april de staatsgreep tegen Cha-vez actief steunden, roepen op voor verkiezingen en willen uite-raard niets liever dan een regi-me dat naar de pijpen van Washington danst. Een herhaling van de feiten van april, met een coup tegen Chavez en politiek geweld, is zeker niet uit te sluiten. Begin december vielen nog 5 doden toen een sluipschutter schoot op een bijeenkomst van de oppositie.

Staking Britse brandweer toont macht arbeidersklasse Op 18 oktober stemde 87% van de leden van de FBU (de vakbond van de brandweerbrigades) voor stakingsacties. Het is al enkele maanden dat de brandweerlieden een loonsverhoging eisen van 40%, wat hun loon vergelijkbaar zou maken met dat van politie-agenten. Veel van hen zijn nu verplicht om er nog een tweede job bij te nemen, om hun familie te kunnen onderhouden.

De Militant

Het voorstel van de regering

van 4% dit jaar en 7% volgend jaar, op voorwaarde dat er “ge-moderniseerd” (lees: geher-structureerd) wordt, werd ver-worpen door de FBU als “be-spottelijk en beledigend”. Wat begon als een actie voor meer loon, is nu ook een actie ter verdediging van de werkomstan-digheden en de vei-ligheid. Op 13 november begon een eerste 48-uren staking. Verschillende vak-bonden stuurden steunbetuigingen. Roger Bannister van UNISON (vak-bond van de open-bare diensten) zei: “De houding van de

brandweer-mannen is volledig gerecht-vaardigd. Onze leden zullen solidariteitsacties en geldom-halingen organiseren.” Gemeenteraadsleden van onze zusterorganisatie, de So-cialist Party, hebben moties in-gediend waarin ze eisen dat de regering de eisen van de brand-weermannen volledig inwilligt. Heel veel mensen bezochten de stakerspiketten en kwamen eten, drinken en geld brengen. Op 7 december was er een strijdbare betoging in Londen van 20.000 brandweermannen, hun gezinnen en de vakbonden. Nieuwe acties zijn gepland, als de onderhandelingen tijdens de kerstperiode niets ople-veren. De brandweermannen zijn voorbereid

op een lange harde strijd. De regering is vastberaden om voet bij stuk te houden, om aan de werkgevers te bewijzen dat ze de vakbonden kan aan-pakken en om een voorbeeld te stellen naar de andere arbei-ders in de openbare diensten. Ze weten dat een overwinning voor de brandweermannen kan leiden tot een golf van acties en stakingen in alle sectoren. De laatste staking van de brandweerkorpsen dateert van 1977. Ook nu kunnen de brand-weermannen op massale steun rekenen. Hun strijd wordt ge-zien als de strijd van iedereen tegen lage lonen. De laatste weken hebben leerkrachten, ambtenaren, verplegers, spoor-arbeiders,... acties gevoerd tegen lage lonen. Een algeme-ne 24uren staking in de open-bare diensten voor een leefbaar loon zou deze steun kunnen concretiseren. Momenteel zijn de vakbonds-leiders van de andere vakbon-den echter niet bereid om tot ac-tie over te gaan. Maar als

Aanhangers van Chavez omsingelen de hoofdkwartieren van oliebedrijven. Om een rechts, dictatoriaal

regime bestaande uit de oude politieke elite en reactionaire generaals te vermijden, moeten democratisch verkozen comi-tés van arbeiders en

armen worden opgezet om zichzelf te organiseren. Enkel op die manier, door de economie te nationaliseren en de bevolking te mobiliseren,

Studentenprotest in Iran De laatste maanden vonden er protestbewegingen van de Iraanse jongeren (de helft van de bevolking) plaats tegen de nieuwe pogingen van het conservatieve islam-itische regime om verzet de kop in te drukken. Begin november sprak een rechter de doodstraf uit over een intellectueel die luidop nadacht over de hervorming van het Iraans godsdienstig stelsel. Uit protest gingen dui-

knijpt hij de ogen dicht voor de brutale repressie van de parami-litaire knokploegen geleid door de feitelijke leider van het land: de aartsconserva-tieve geestelijke Khamenei. Deze milities waren in 1996 verantwoordelijk voor de bloedige onderdrukking van de studentenbeweging en dienen ook als stoot-troepen tegen de arbeiders-beweging. Er bestaat de mo-gelijkheid dat er massa-bewegingen komen in Iran die een ander regime aan de macht brengen. In de context na 11 september is het echter niet uit te sluiten dat er nog meer conser-vatieve regimes in de Ara-bische wereld aan de macht komen, bij gebrek aan een socialistisch alternatief onder de arbeidersklasse.

de situ-atie verder esca-leert, zullen ze, door een groei-ende druk van onderuit, ge-dwongen wor-den om verder te gaan dan steunbetuigingen. Deze staking is veruit de be-langrijkste sinds de mijnwer-kersstakingen in 1984-85. Ze is de uitdrukking van de groei-ende oppositie tegen Labour. Ondertussen wordt de positie van Labour als “arbeiderspartij” steeds meer in vraag gesteld. Veel brandweermannen en vak-bondsmi-

litanten weigeren om nog geld te geven aan de vak-bondsfondsen voor de Labour Party en eisen dat de vak-bonden die fondsen stopzetten. Het wordt steeds duidelijker dat de Labour Party niet meer teruggewonnen kan worden door de arbeiders. De eis voor de vorming van een nieuwe ar-beiderspartij krijgt steeds meer gehoor. De arbeidersklasse heeft een partij nodig die haar belangen verdedigt, niet alleen in Groot-Brittannië,

zen-den studenten in staking tegen dit vonnis. Deze be-weging toont een groeiend ongenoegen onder de Iraanse arbeiders en jonge-ren over het falend beleid van de onvermogende, “her-vormingsgezinde” president Khatami. Meer dan de helft van de bevolking leeft onder de armoedegrens en in de plaats van de conservatieve wetgeving en staatsstructuur te hervormen,

LSP/MAS

Een congres dat naar de toekomst kijkt

LSP-MAS hield zijn Nationaal Congres op 9,10 en 11 november in Nieuwpoort. Het ging erom de balans van het voorbije jaar op te maken en vooral om de richting voor de komende jaren uit te stippelen. Het belang van deze inzet is de kameraden duidelijk niet ontgaan.

Het congres brak records qua opkomst: een 100-tal leden en sympathi-santen namen deel. Talrijk waren zij die hun eerste congres meemaakten. Het congres liet hen toe kennis te maken met het werk van de verschillende afde-lingen en ervaringen uit te wisselen. De ontwikkelingen in de vakbond, de anti-globaliseringsbeweging, de internationa-le crisis van het kapitalisme, het neo-populisme in Latijns-Amerika, de we-reldsituatie na 11 september, de be-weging tegen de oorlog in Irak, enz. werden grondig bediscussieerd. Veel leden en sympathisanten hebben de partij op een andere manier leren kennen. Drie sympathisanten sloten trouwens aan tijdens het congres. Iedereen was er zich van bewust dat we ons op

een keerpunt bevinden: de periode van aanvaarding van het kapitalisme na de val van het stalinisme ligt vrijwel achter ons en ruimt plaats voor een heropleving van de klassenstrijd en openlijk verzet tegen het kapitalisme. Deze nieuwe situatie maakt meer dan ooit de dubbele taak die voor ons ligt noodzakelijk: enerzijds mee de brede strijdorganen helpen opbouwen zoals de anti-oorlogscomités, de vakbonden, de nieuwe arbeiderspartijen,... en ander-zijds de uitbouw van onze revolutionair-socialistische stroming om de klein-burgerlijke of reformistische ideeën te bevechten die de beweging in een doodlopend straatje leiden. Een sterk moment van het congres was de financiële oproep, die maar liefst 7200 euro opleverde. Er is ongetwijfeld geen betere graadmeter voor het ent-housiasme van de kameraden en hun vertrouwen in de partij. Na de verkiezing van een nieuw Nationaal Comité sloot het congres af met een krachtige Inter-nationale! Thierry Pierret

Een aantal deelnemers aan het congres van LSP/MAS. Bij dit congres waren er een 100-tal aanwezigen

Waarom wij lid werden

"Ik ben in contact gekomen met LSP via een artikel in De Militant over overbevolking. Op een anti-Bushbetoging vlak voor de top in Göteborg zag ik ook een LSP-delegatie, die duidelijke slogans scandeerde - het militante aspect van LSP trok me aan. Na Genua ben ik naar de eerste bijeenkomst in Mechelen gegaan. Daar werd nog maar net begonnen met het opbouwen van een afdeling en ik wou me daarvoor wel inzetten. Ik heb lang gewacht vooraleer lid te worden en me altijd kritisch opgesteld. Ik was al overtuigd van de noodzaak van socialis-

me en was op zoek naar een middel om me te organiseren tegen deze rotte kapitalistische maatschappij. Daarop volgden vele discussies, met leden van (toen nog) Militant Links, maar ook met andere organisaties. Uiteindelijk heb ik beslist lid te worden. Ik had al een verantwoor-delijkheid als bladverant-woordelijke in Mechelen en ik vond dat, na lang afwegen, de ideeën van LSP het beste aansloten bij mijn plichts-besef om een doorn in het oog te zijn van de heersende klasse."

"Wij zijn lid geworden omdat wij graag onze mening over de wereld uiten en ook omdat we achter de ideeën van LSP staan. De wereld verander je niet vanuit je zetel, je kunt alleen maar zaken veranderen als je iets onderneemt. We kwamen met LSP in contact via Tauke die er ondertussen al ongeveer een half jaar bij zit."

Daniel (16) en Ruben (15), scholieren, Turnhout

Amaury, leraar, Mechelen

Voor socialistische ideeën wordt opnieuw geld gegeven! Bij het ter perse gaan (21/12/’02) planden verschillende afdelingen van LSP/ MAS nog activiteiten om de overige 500 euro financiële steun voor het laatste kwartaal op te halen. Wie dit artikeltje leest, moet zich dus niet inhouden om als-nog een gift te storten.

is reeds 6120 euro afgerekend. Naast het strijdfonds en de in-terne giften stegen ook de le-denbijdragen op 18 maand tijd met 50%. Dit komt niet de lucht vallen. Enerzijds was er een doorgedreven aandacht voor de financiën, anderzijds een veran-dering in het bewustzijn van arbeiders en jongeren dat strijd - en de uitbouw van een strijd-partij - nodig is. Conclusie: voor socialistische ideeën wordt opnieuw geld ge-geven, wat de voorwaarden zal creëren voor de uitbouw van re-volutionair links in België en heel de wereld. Je kan ons steunen op het rekeningnummer: LSP/MAS 001-2260393-78 met als vermelding "strijdfonds"!

Socialistisch Links

Vanaf februari 2003 begint dit blad met zijn gedaante-verandering, o.a. een naamsverandering, volgend op een beslissing van ons nationaal congres. De Franstalige versie zal Alternative Socialiste heten, de Nederlands-talige versie Socialistisch Links. Vanaf de zomer schakelen we ook over op een nieuwe lay-out. Waar-om die veranderingen?

Deze beslissing bouwt voort op de beslissing van het buiten-gewoon Congres in juli 2001 van Militant Links/Militant, dat besloot de naam van onze orga-nisatie te veranderen naar Linkse Socialistische Partij in Vlaanderen en Mouvement Pour Une Alternative Socialiste in Franstalig België. Het gaat hier niet om een ver-deling op communautaire basis, maar om een aanpassing van onze interventiemiddelen aan de verschillende werkingsterrei-nen, rekening houdend met on-ze krachten. In Vlaanderen, waar we al sinds de jaren ’70 bestaan, hebben we lokale groepen in een tiental steden en hebben we een potentieel opgebouwd dat ons toestaat ons te profileren als partij. Bo-vendien heeft de SP zowel "par-tij" als "socialistisch" uit haar naam gegooid om over te scha-kelen op sociaal-progressief alternatief (sp.a). Aan Franstalige kant dateert onze inplanting sinds eind ’94, toen een groep kameraden, die

voortkwam uit SAP-POS, bij ons aansloot. Dat groeide aan met nieuwe leden en een groep van Socialisme International (in ’97). Onze organisatie groeit aan Franstalige kant, maar er is nog een belangrijke achter-stand vergeleken met Vlaande-ren. Bovendien blijft de PS, on-der impuls van Di Rupo, zowel van "Partij" en "socialistisch" claimen, tenminste voor het moment. We hebben dus besloten ons langs Franstalige kant voorlopig Mouvement Pour Une Alternative Socialiste te noemen. De benaming van onze bladen volgt dezelfde logica. Wil dat zeggen dat er twee verschillende organisaties en twee verschillende bladen zijn? Neen. Er is slechts één organi-satie, met één Nationaal Con-gres, met één verkozen Natio-naal Comité. Wat de bladen be-treft is er één redactieraad die tegelijkertijd aan beide bladen werkt. De inhoud en de lay-out worden soms aangepast voor sommige artikels, naargelang we dat nodig achten om ge-makkelijker het beoogde pu-bliek te bereiken. Militant was een prima titel waarmee we gedurende jaren gemiliteerd hebben, maar het lijkt ons dat vandaag zo’n naam verkeerdelijk begrepen kan wor-den als een blad dat zich richt naar een beperkt publiek van activisten, terwijl we ons willen richten naar de massa van ar-beiders en jongeren. Guy Van Sinoy

50% 16% 76%

65% 96% 42% 81% 27%

98%

TOTAAL: 3948

Nationaal: 638

Luik: 319

Brussel: 694

Dilbeek: 27

Leuven: 397

Turnhout: 85

Mechelen: 192

Antwerpen: 326

Aalst: 58

Gent/Eeklo: 1090

Kortrijk: 16

Contactadressen:

88%

Nationaal: PB10, 1190 Vorst 3. Tel/fax: 02:345 61 81. E-mail: [email protected] Aalst: [email protected], 0477/38 73 26; Antwerpen: [email protected], 0485/35 06 90; Brugge: [email protected], Brussel: [email protected], 02/534 97 38; Dilbeek: [email protected], 0486/37 57 15: Eeklo: eeklo@ lsp-mas.be, 0485/30 68 73; Gent: PB 2, 9000 Gent 21, 09/232 13 94, [email protected]; Kortrijk: [email protected], 0485/41 53 44; Leuven: [email protected], 0476/50 15 22; Luik: liege@ lsp-mas.be, 0486/41 38 03; Mechelen: [email protected], 0486/67 92 96; Oostende: [email protected]; Turnhout: [email protected], 0478/26 46 51.

De Militant

Oostende / Brugge: 100

Het ophalen van strijdfonds is voor ons geen eenmalige acti-viteit. Per trimester maken wij streefdoelen op, die wij met een ijzeren wil proberen te behalen. Zo proberen we ons apparaat (secretariaat, computers, vrijge-stelden,...) in stand te houden en verder uit te bouwen. Dit moet ons helpen op een meer efficiënte manier in de klassen-strijd tussen te komen, ons pro-gramma te toetsen en te

ver-dedigen. In 2002 haalden we 16.388 euro op of 94% van het streefdoel (17.500 euro)! Ook de eigen leden deden on-gelooflijke inspanningen. Met de financiële oproep voor onze kameraden in Kasjmir brachten we 2000 euro samen, waarvan 750 euro van één enkele kame-raad uit Gent, een laatstejaars studente pol en soc. Deze zo-mer gaven twee kameraden zonder speciale aanleiding res-pectievelijk 500 euro (vakan-tiegeld) en 250 euro (vakantie-job). Maar de oproep op het natio-naal congres brak werkelijk alle records. Met een streefdoel van 5000 euro kregen we maar liefst voor 7200 euro aan beloofde gif-ten en dat van meer dan 60 leden. De grootste gift kwam uit Luik: 2500 euro! Van die 7200

9

10

Jongeren

ACTIEPLATFORM DEMOCRATISCH ONDERWIJS VUB GAAT VAN START

Het rommelt aan de VUB. Enkele weken geleden werd bekend dat de VUB samen wil gaan met de Erasmus Hogeschool. Deze samenwerking zou ‘Associatie Universiteit Brussel’ heten.

Dit voorval was voor een aantal studentenorganisaties het signaal om in tegenactie te gaan. ALS wist hen ervan te overtuigen om samen een platform op te richten dat de strijd zou aanbinden tegen alle komende, ondemocratische hervormingen in het hoger onderwijs: het Actieplatform Democratisch Onderwijs (ADO). ADO organiseert zich rond 5 concrete eisen. Het platform verwerpt ten eerste de gedwongen semesterialisering die dit jaar aan de VUB voor het eerst van kracht is gegaan. Vooral het gebrek aan inspraak van studenten en docenten bij het tot stand komen van deze hervorming wordt gehekeld. Ten tweede verzet het ADO zich tegen de privatisering van so-

ciale voorzieningen, zoals studentenkoten, het restaurant, de medische dienst,... Verder eist het ADO de garantie dat er geen verhoging van de inschrijvingsgelden komt, zoals in Nederland en Duitsland. Een vierde punt is dat er bij associatievormingen door de overheid geen besparingen mogen doorgevoerd worden. Tenslotte verzet het ADO zich tegen de oprichting van de externe accreditatiecommis-sies die binnenkort moeten gaan beslissen welke oplei-dingen een bepaalde universiteit nog mag aanbieden. ADO wil ook een link leggen tussen de studenten en het personeel. Ondertussen heeft ADO haar eerste protestactie er op zitten. Vrijdag 6 december werd samen met de ACOD in het restaurant van de VUB op ludieke wijze actie gevoerd. Onder het motto “Het onderwijs wordt uitgekleed” liepen een tiental actievoerders naakt rond op de campus en in een aula. Ondertussen werd in het restaurant

ULB:

Samen tegen uitverkoop restaurant

De Militant

Onder impuls van de Commission Universitaire Intrafrancophone (CUIF), is de invoering van het Bologna-akkoord, die de privatisering van het hoger onderwijs voorbereid, dit jaar begonnen in de Franse Gemeenschap.

Sinds het begin van het academiejaar worden alle cursussen gewaardeerd door een zeker aantal krediet-punten (ECTS). Het doel van de ECTS is de richtingen aanpasbaar te maken en ze dus klaar te stomen voor de verkoop. Begin november sloten de rectoren en de minister van het hoger onderwijs, Françoise Dupuis, een akkoord dat vanaf 2004 de vierjarige kandidatuur-cyclus vervangt door een driejarige cyclus van bacca-laureaat (bachelor), die rechtstreeks toegang geeft tot de arbeidsmarkt. Een golf van acties van de ULB-studenten volgde. Vanaf midden november tot midden december is het rectoraat van de ULB en het kabinet van minister Dupuis bezet en vonden er acties voor elke Raad Van Bestuur (CA) en CUIF plaats. Maar deze maand werd voornamelijk overheerst door het conflict gedurende een week rond de privatisering van het laatste nog niet-geprivatiseerde restaurant aan de ULB, de Campouce. De enige zorg van een private restaurantuitbater is winst maken. De prijsverhoging, de verslechterde kwaliteit van de maaltijden, de beper-

king van de openingsuren tot de middag en een verslechtering van de werkomstandigheden voor het personeel zullen het gevolg zijn. Maandag 18 november vielen een honderdtal studenten de vergaderzaal waar de CA plaatsvond binnen en hielden zo een stemming over de definitieve verkoop tegen. De volgende dag om 7 uur 's morgens blokkeerden de studenten en de vakbonden de toegang tot de 2 restau-rants, de Campouce en Elibel (privé), met de eis het idee van privatisering van de Campouce definitief op te geven en het personeelssta-tuut te verbeteren. 7 dagen van piket voor de restaurants, een dreigende staking van de jobstudenten van de bibliotheek en duizenden opgehaalde handtekeningen tegen de privatisering van het restaurant waren nodig om de voorzitter van de CA, Robert Tollet, tot andere inzichten te brengen. EGA (ALS) neemt actief deel aan de opbouw van een studentenbeweging tegen Bologna. Een Algemene Vergadering is voorzien na de aanvang van het tweede semester en meer acties zulen volgen. Boris Mallarme, EGA-ULB

gratis soep bedeeld, en ging er een petitie met de 5 ADO-eisen rond. Na de actie overhandigden een veertigtal studenten deze eisen aan de rector. Het is zeer belangrijk dat we deze strijd blijven voeren. Onderwijs is een recht en de aangekondigde hervormingen in het hoger onderwijs zullen ervoor zorgen dat

vele minder begoede studenten erg moeilijk kunnen voortstuderen. De besparingen zullen de werkomstandigheden van het personeel van onze universiteiten en hogescholen verslechteren. Actief Linkse Studenten gaat daarom binnen het ADO de strijd aan

met de besparingen. Strijd mee!

Meer info over de Actief Linkse Studenten: www.student.rug.ac.be/als

KOPENHAGEN

Protest tegen EU-top

20.000 betogers ver-zamelden op 14 december te Kopenhagen voor een internationale protestmani-festatie tegen de EU-top. Dat de Europese Unie een middel is van de grote ondernemingen om hun afzetmarkten uit te breiden, hun winsten te vergroten en de loonkosten te drukken, begint voor meer en meer bewoners van de lidstaten duidelijk te worden. De uitbreiding van de EU, afgesproken op de top in Kopenhagen, opent de weg naar een fundamentele aanval op alle verworven rechten van de arbeiders en hun gezinnen in Europa.

door Bart Vandersteene

In heel de discussie over de toetreding van 10 nieuwe lidstaten is er bitter weinig gediscussieerd over het sociale aspect van de Europese Unie. De pleitbezorgers van een Sociaal Europa zullen hard met de realiteit worden geconfron-teerd. De belangrijkste reden voor de uitbreiding zijn de enorme mogelijkheden voor de ondernemers om, enerzijds, de productie te verhuizen naar landen waar de arbeidsvoor-waarden veel lager liggen en, anderzijds, de mogelijkheid om in die landen waar de arbeiders via strijd sociale zekerheid, vaste betrekkingen,...

hebben afgedwongen die verder te ondermijnen. Vroeger was er al sprake van om Oost-Europese truckchauf-feurs, verple(e)g(st)ers,... te “im-porteren” om de zogenaamde gaten op de arbeidsmarkt te vullen. Met een voortdurend stij-gende werkloosheid slaan de argumenten van economische noodzakelijkheid van de burgerij maar bleek uit. In Duitsland hebben de officiële werkloos-heidscijfers opnieuw de kri-tische grens van 4 miljoen over-schreden. Wat betekent dat 10% van de beschikbare wer-kende bevolking werkloos is. Ondanks deze situatie waren er vorig jaar al 250.000 geïmpor-teerde werknemers tewerkge-steld in Duitsland. Ons verzet tegen de EU gaat niet uit van een gebrek aan solidariteit, maar juist van het opnieuw installeren van essentiële ele-menten van internationale soli-dariteit: de strijd voor degelijke arbeidsvoorwaarden voor alle arbeiders op wereldvlak. Vandaag worden de werk-nemers van het ene land tegen de werknemers van een ander land tegen elkaar opgezet in een concurrentiestrijd rond ar-beidsvoorwaarden. Diegene die bereid is het langst en meest flexibel te werken, aan de laagste looneisen en met de minst beschermende wetgeving, krijgt de job.

Deze concurrentie leidt tot een neerwaartse spiraal voor iedereen. Het vertrekt van een verdeel- en heers politiek. In die zin is het beschamend om te zien dat de vakbondsleiding er niet in slaagt om concrete eisen op tafel te leggen en deze via actiemethodes ook af te dwingen van het internationale patronaat. De uitbreiding van de EU brengt 10 nieuwe landen in de EU waarbij - afgezien van Slovenië, Malta en Cyprus - de gemiddelde geproduceerde rijkdom per hoofd van de bevolking tussen de 16% en 26% onder het Europees gemiddelde ligt. De toepassing van de EU-subsidieregeling voor de landbouw zal tot serieuze conflicten leiden binnen de EU. 51% van het budget van de EU wordt vandaag besteed aan landbouw. De Oost-Europese boeren krijgen maar een fractie van de subsidies van de boeren uit de huidige lidstaten. Ze zijn niet opgewassen tegen de concurrentie van vooral de grote landbouwbedrijven uit West-Europa. Enkel een socialisti-sche planeconomie kan Europa echt eenmaken.

Jongeren

De Prestige vervuilt de kust van Galicië Torrey Canyon, Amoco Cadiz, Tanio, Exxon Valdez, Sea Empress, Erika, Prestige,...: beruchte boten die onze kusten en de geschiedenis van de zeehandel vervuild hebben. De schipbreuk van de Pres-tige, een tanker die duizenden tonnen kankerverwekkende pe-troleum in de Galicische kust heeft vrijgelaten, heeft nogmaals de nietigheid van de huidige re-glementen en controleme-chanismen aangetoond. Deze vervuiling is niets minder dan een economische ramp voor de vissers en de mosselkwekers. Dit soort gebeurtenissen is het resultaat van een onsamen-hangende economie en politiek op wereldvlak. Volgend op de strengere Amerikaanse wetge-ving na de ramp met de Exxon Valdez in 1989 zijn de boten met één enkele wand terug

in dienst genomen in Europa, waar de wetgeving lakser was. De verantwoordelijkheid rust normaal gezien bij de bezitter van de boot, die een fonds voor schadevergoeding moet creëren waarvan het bedrag steeds ontoereikend is om de enorme schade van dergelijke rampen te bekostigen. De slachtoffers kunnen enkel "schadevergoeding" verkrijgen bij dit fonds en bij een ander internationaal fonds - het FIPOL - na zeer lange procedures. Volgend op de laatste gebeurtenissen moedigt Brussel de EU aan om petro-leumtransport met eenwandige tankers te verbieden en om het internationaal maritiem recht te hervormen voor wat betreft de verantwoordelijkheid bij grote rampen. Maar de praktijken in deze sector maken deze hervormingen illusoir: uitge-vlagde schepen, ad-ministratief gesjoemel en nepbedrijven laten

het de scheeps-wrakken toe te varen met een onderbe-taalde bemanning die geen enkele sociale zekerheid geniet. Dit type hervormingen doet niets anders dan de problemen ver-plaatsen van de ene regio naar de andere. Tegelijkertijd moet men andere, minder gemediatiseerde maar belangrijke problemen niet aan de kant schuiven. Ter-wijl een ramp zoals met deis, be-wePrestige spectaculair ren experts dat wilde lozingen (wanneer tankers illegaal hun kuipen op volle zee reinigen) verantwoordelijk zijn voor een vervuiling die 8 tot 10 maal groter is dan die van accidentele schipbreuken. Zolang het transport van sterk vervuilende stoffen geor-

ga-niseerd wordt in een econo-misch systeem dat de winst op de eerste plaats zet, zal het wettelijk arsenaal ontoereikend blijven. Enkel een democratisch gepland beheer kan dit soort problemen oplossen, door de bevolking te betrekken en een samenhangende verdeling van die stoffen mogelijk te maken,

in functie van de behoeften en met correcte werkcondities en zorg voor het milieu. Vincent Devaux

CDS mobiliseert Blok Proces tegen het Collectief tegen Uitstoottroepen wijzingen In een (succesvolle) poging om eens veel volk bijeen te krijgen, organiseerde de CDS (Christen-Democratische Studenten) in Gent een debat tussen de AEL en het Vlaams Blok. Het thema deed er niet veel toe, zolang er maar volk kwam. Ondanks het feit dat Dyab Abou Jahjah bevestigde niet aanwezig te zullen zijn, werd verder campagne gevoerd met affiches die een debat Jahjah versus Annemans aankondigden. De CDS slaagde er uiteindelijk in om nog een aantal politici te laten spreken waarop de AEL besliste haar tweede man, Azuz, af te vaardigen voor het “debat”.

Vooraf werd de ALS onder meer in het studentenblad Schamper verweten conserva-tief te zijn omdat wij een probleem hebben met een dergelijke meeting met een Vlaams Blok spreker. Zoals we voorspelden, werd het effectief een Vlaams Blok-meeting gezien de aanwezigheid van een georganiseerde groep krapuul van het Blok.

Zo’n 150 fascisten verza-melden in café De Roeland om onder leiding van Luc Vermeulen (Voorpost, vaste leider van de Blok ordetroepen) naar de meeting te marcheren. Daar voerden een 30-tal linkse activisten actie tegen de meeting. Toen de Blokkers aankwamen, begonnen zij onmiddellijk de ALS en LSP-leden, die nog overbleven, te intimideren. Eén van hen stampte LSP-lid Geert Cool. De Blok-troepen kwamen duidelijk niet de-batteren. De Blokkers gingen in groep naar binnen om het debat “bij te wonen”, waarop we met de ALS’ers beslisten niet naar binnen te gaan uit vrees voor onze veiligheid. Het is onverantwoord dat de CDS in een zoektocht naar spektakel zich verlaagt tot het organiseren van een Blok-meeting en het mobiliseren van een georganiseerde geweld-dadige groep fascisten. Het is ook veelzeggend dat het Vlaams Blok, een normale partij volgens diegenen die ALS als “conservatief” bestempelen, er eens te meer in slaagt om te verschijnen met een groep krapuul waaronder tal van rechtse skinheads. Door dat krapuul op een debat uit te nodigen zal je hen niet ontmaskeren, integendeel. Je geeft hen de mogelijkheid om zich georganiseerd te uiten met gevaar voor geweld tegen andersdenkenden.

http://blokbuster.antifa.net

Als men de lijst van aan-klachten bekijkt, zou men kunnen denken dat het gaat om een bende criminelen die zich schuldig hebben

gemaakt aan schofterige misdaden. Het is de gebruikelijke tactiek van het parket om alle vormen van politiek verzet te crimina-liseren, zoals dat ook het geval was met het proces tegen de 13 van Clabecq. In realiteit zijn de daden die de 18 ten laste worden gelegd daden van verzet tegen de politiek van op-sluiting en deportatie van asielzoekers. Het gaat voornamelijk over de acties die gevoerd werden tegen de uitwijzing van Semira Adamu en de 74 Roma in 1999. Het is belangrijk te weten dat de datum van het proces tegen de moordenaars van Semira Adamu nog niet is vastgelegd en dat anderzijds de Belgische staat door het

Europees Hof voor de Rechten van de Mens ver-oordeeld werd voor haar politiek van uitwijzingen met chartervluchten. We roepen alle studenten, arbeiders, vakbondsmilitan-ten en al zij die zich ver-zetten tegen de criminalise-ring van politiek verzet op om op vrijdag 21 februari om 8u45 aanwezig te zijn op het Justitiepaleis te Brussel om de beklaagden te onder-steunen.

log, maar ook over alle zaken die ermee verbonden zijn: de si-tuatie in het Midden-Oosten, Palestina, het beleid van Bush, de rol van de Verenigde Naties. Dit wordt in de lessen te weinig behandeld. De scholieren van Internationaal Verzet en de ALS-leden nemen op lokaal vlak zelf de verantwoordelijkheid om hun comité uit te bouwen. Tijdens de samenkomsten merk je dat er veel vragen zijn over het beleid van Bush en de dreigende oorlog. In de anti-oorlogscomités wordt duidelijk gemaakt dat deze oorlog gevolgen zal hebben voor iedereen, ook in het Westen. We moeten niet machteloos toezien hoe de “groten” van de wereld beslissen over onze hoofden heen. Internationaal Verzet en ALS reiken deze scholieren en studenten een middel aan om in actie te

ko-men, om hun protest te uiten. In de delegatie van LSP/ALS/IV op de anti-oorlogsbetoging van 17 november liepen de Gentse scholieren en stu-denten gedreven mee en riepen met overtuiging "Geen oorlog om olie!" Momenteel bereiden alle Gentse anti-oorlogscomi-tés zich voor om, op ons eigen programma, te mobiliseren voor de volgende nationale anti-oorlogsbetoging op 19 januari. Natuurlijk gaan we ook actie voeren op lokaal vlak en mas-saal op straat komen als de oorlog begint!

Chantal Denis

Gentse scholieren en studenten tegen de oorlog! Terwijl Bush en co zich klaar-maken voor een aanval tegen Irak en er alles aan doen om deze oorlog te legitimeren, groeit het verzet tegen een na-kende oorlog. Dit gebeurt niet alleen in de Verenigde Staten waar steeds meer comités te-gen de oorlog uit de grond worden gestampt, o.a. dat van de familieleden van de slacht-offers van 11 september. Ook in België organiseren arbeiders en jongeren zich om hun woede te tonen over de oorlogspolitiek van Bush. In Gent hebben scholieren van Internationaal Verzet en le-den van de Actief Linkse Stu-denten anti-oorlogscomités op-gericht in hun eigen school en faculteit. Met deze comités bie-den we bredere lagen van scho-lieren en studenten een instrument om actie te voeren en te discussiëren over de oor-

Wil je ook mee protesteren tegen de oorlog? Organi-seer dan mee anti-oorlogs-comités in je school of faculteit! Katrijn Zaman

De Militant

De linkerzijde moet de discussie aangaan over hoe we het Blok kunnen stoppen. Het debat van de CDS maakte duidelijk hoe dat niet moet.

Op 21 februari start het proces tegen 18 militanten van het Collectief tegen Uitwijzingen en tegen de Gesloten Centra. Ze worden vervolgd voor rebellie, huisvredebreuk, betoging in de neutrale zone, het bewust verstoren van de verkeerscirculatie, hulp aan de ontsnapping van gevangenen. Het parket vroeg ook ver-volging voor mede-plichtigheid aan brand-stichting, maar dat werd finaal niet weerhouden.

Militant de

BVV-sticker 55 x 85 85%

Verzet tegen de kapitalistische oorlog

De anti-oorlogsbeweging uitbouwen! Dat er een oorlog in Irak komt, wordt steeds duidelijker. Op dit moment blijven de VS onver-minderd troepen samentrekken rond Irak. Er is een akkoord afge-sloten met Turkije waarbij de VS 5 vliegvelden mogen gebruiken voor de bombardementen op Irak. Op het moment dat de oorlog start, zal het vallen van de bommen uit-gezonden worden op alle televisie-stations over de hele wereld. Maar ook de beelden van de massale protesten zullen de wereld rondgaan.

Door Nikei Depooter Nog voor de oorlog is begonnen, is er al een golf van wereldwijde protesten tegen de oorlogspolitiek van Bush. 400.000 in Londen, 250.000 in Was-hington en 1 miljoen in Florence (Italië). Ook in België zullen duizenden arbeiders en jongeren op straat komen tegen de oorlog. Hier moeten we ons op voorbereiden. In de komende weken zullen we met de anti-oorlogscomités naar de acties na dag x (de dag dat de oorlog start) moeten mobiliseren. Op de scholen en universiteiten waar er anti-oorlogscomités actief zijn, moeten we een krachtsverhouding uitbouwen. Dit kunnen we doen door de petitie te gebruiken om met de studenten in discussie te geraken, e-mail adressen op te halen, in de lessen te spreken, de sticker te verkopen, een muurkrant te produceren,... De anti-oorlogscomités zullen ook straatacties voeren om de anti-oorlogs-

campagne kenbaar te maken aan een breed publiek. We kunnen bijvoorbeeld een kartonnen muur naast onze stand zetten en de mensen vragen om hier hun mening op te schrijven. Dit om met bredere lagen in discussie te geraken. Ook de petitie “syndicalisten tegen de oorlog” zullen we bewust als een mobiliserend element moeten gebruiken. Deze petitie is ideaal om voor vakbondsmeetings/betogingen campagne te voeren, aan bedrijven te staan, of om in je werkplaats mee rond te gaan om de discussie over de strijd tegen de oorlog met je collega’s te voeren. Om een zo breed mogelijk publiek op de hoogte te houden van onze initiatieven zullen we een wekelijkse nieuwsbrief naar de opgehaalde e-mail adressen sturen. Er zal een nationale affiche geproduceerd worden met een oproep voor een actie ’s middags op dag x+1 (de dag dat de oorlog start + 1 dag) en een actie ’s avonds. Vanuit deze acties kunnen we verschillende scenario’s voorstellen. Met de scholieren- en studentenactie ’s middags kunnen we, naargelang de opkomst, besluiten om in betoging naar de consulaten of andere symbolische plaatsen te trekken. Of als er een aantal scholen volledig leeggelopen zijn, besluiten om met een scholierenstaking te starten. De actie ’s avonds kunnen we gebruiken om met de aanwezigen op hun bedrijven, scholen, universiteiten op te roepen voor verdere acties, om zo de beweging uit te bouwen. Binnen de comités, die een ruimte voor

politieke discussie en verdere mobilisatie moeten creëren, willen we de kwestie van een efficiënt programma naar voor brengen. Het kapitalisme biedt de jongeren en de werkende bevolking enkel nog oorlog en economische crisis. Laat ons bouwen aan een massaal, socialistisch alternatief dat de rijkdom in de maatschappij op een democratische manier beheert. Ten gunste van de meerderheid van de bevolking, en niet van een kleine minderheid kapitalisten. Doe mee!

Lees meer over de oorlog en de strijd ertegen op de anti-oorlogspagina op onze website: www.lsp-mas.be

Sluit aan bij LSP/MAS Wil je meer info? Aarzel niet om ons te contacteren:

Linkse Socialistische Partij (voorheen Militant Links): Pb 10, 1190 Vorst 3, tel/fax: 02/345.61.81, website: http://www.lsp-mas.be Committee for a Workers' International : http://www.worldsocialist-cwi.org

Naam:

O Wil lid worden van de LSP O Wil meer info (een discussie) O Wil uitgenodigd worden voor LSP-activiteiten in mijn buurt O wil een abonnement op maandblad De Militant: O gewoon abonnement: 12 Euro /12 nummers O steunabonnement: 25 Euro/ 12 nummers Stort op rekeningnummer 001-2260393-78

dit strookje opsturen naar PB 10, 1190 Vorst 3

Adres:

Tel / E-mail:

Steun LSP: stort op 001-2260393-78