Ons krantje. A M I E c a a l. De herfst. Een zo mooi seizoen waarin een gans land zich in beweging zet voor een welkomstgebaar

Ons krantje Beste lezer, De herfst, een zo mooi en toch zo somber seizoen…

Colofon Verantw. Uitgever: Mark Bolsens August Vermeylenlaan 14 2050 Antwerpen Tel. 0486/526.188 [email protected]

Redace: Frieda De Bondt, Xavier Votron, Stefaan De Bondt, Rob Tas, Chris+an Vandeplas, Mark Bolsens, Françoise Cauwe

Met dank aan: Katrijn De Vleeshouwer, Dirk Van Croonenborgh, Nicolas Hansen, Maryline Van Parijs, Ronny Willems

Drukkerij: Halewijn NV www.halewijn.info Halewijnlaan 92 2050 Antwerpen tel. 03/210.08.11

Zo mooi wanneer zonnestralen door het bladerdak een symfonie van kleuren schrijven. Zo mooi wanneer de bladeren met gouden en koperen rand glinsteren als duizend vlammetjes. Zo mooi wanneer de hemel ons van alle kanten omhult met haar blauwe onmetelijkheid. Zo mooi wanneer onze kinderen en kleinkinderen weer naar school gaan om zich te laten inwijden in de geheimen van het leven. Zo mooi wanneer we op een warme zomeravond of nazomers weekend als familie samenzijn. Maar de herfst kan ook zo somber zijn wanneer de koude zich laat voelen en ons verkilt. Zo somber wanneer een briesje een storm wordt en de bladeren van de bomen rukt. Zo somber wanneer de mist zich als een mantel spreidt over velden en dorpen. Zo somber als steden die onder de slagregen ineenschrompelen en inwoners bescherming zoeken onder een regenscherm. Zo tries+g wanneer een kind voor+jdig van school a,aakt of zich afgewezen voelt door zijn omgeving. Zo verdrie+g wanneer een peuter dood aanspoelt op een strand in Turkije..

Nr. 138—september—oktober –november 2015 Driemaandelijkse uitgave vzw Internationale Medische Hulp aan het Kind Afgiftekantoor 2099 Antwerpen x / P2A8581

AMIEcaal De herfst…. Een zo mooi seizoen waarin een gans land zich in beweging zet voor een wel-

Niets belet u echter om ook mensen te helpen die aan uw deur kloppen. Dit jaar viert AMIE haar 35 jarig bestaan. Het zou mooi zijn mochten we op uw medewerking kunnen rekenen bij het opmaken van de volgende bijzondere uitgave van Ons Krantje. Aarzel niet ons een verhaal, een gebeurtenis, een fijn moment binnen AMIE neer te

schrijven en (eventueel met foto’s!) op te sturen naar [email protected]. Aarzel niet, want vóór eind november moet deze speciale uitgave bij de drukker liggen. Dank bij voorbaat. Xavier Votron, voorzi<er

ALLES HANGT VAN JOU AF

Een lied kan de ziel behagen Een bloem kan een droom uitlokken Een boom kan een bos worden Een vogel kan de lente aankondigen Een glimlach kan een kiem van vriendschap zijn komstgebaar naar duizenden vluchtelingen; maar ook tries+g voor hen die de kracht niet meer hebben hun deur te openen, voor hen die overmand zijn door angst of twijfel, voor hen die de geldbeugel maar ook het hart gesloten houden en voor hen bij wie de woorden zich beperken tot “Waarom zou je?”.

Een ster kan een schip oriënteren Één stem kan een nae hervormen Een zonnestraal kan een kamer opfleuren Een kaars kan de duisternis verdrijven Een lach kan het verdriet wegnemen Eén stap kan een dag op gang brengen Een le2ergreep kan een gebed inleiden Een beetje hoop kan de geest verheffen

De herfst, een zo mooi en tegelijk somber seizoen dat ons leidt naar de winter. Laten we zorgen dat onze herfst mooi en uitnodigend open staat naar de ander, hier bij ons of ginds, ver weg. Onze vereniging richt zich tot kansarme kinderen in de derde wereld.

Een streling kan de liefde doen ontluiken. Een stem kan de wijsheid voeden

ALLES HANGT VAN JOU AF Auteur onbekend (CRIE, Mexico)

A.M.I.E. (Interna+onale Medische Hulp aan het Kind) is een tweetalige Belgische vereniging zonder winstoogmerk, waarvan alle leden, bestuurders en verantwoordelijken zich belangloos inze<en voor het welzijn van kansarme kinderen in landen van ontwikkeling.

A.M.I.E.

- is een beweging van universele broederlijkheid - probeert hulp te bieden aan de minstbedeelden, vooral de kinderen; - werkt als humanitaire organisa+e geruisloos maar snel en doeltreffend in de armste landen met hulpverleners van ter plaatse; - wordt door geen enkele drukkingsgroep, regime of staat beïnvloed; www.amie-be.org - gee@ als organisa+e de voorkeur aan concrete hulp aan concrete personen.

Comité in de kijker Thailand COMITÉ 09

THE SOPHIE DAEMS SCHOLARSHIP PROGRAM In april 2010 verloren wij onze enige dochter Sophie. Zij was 24 jaar en had het jaar voordien een prachtig studie parcour aan de universiteit afgerond. Maar ze wou nog wat van de wereld ontdekken en had een eerste job in Egypte als hostess aangenomen. Daar is ze op 22 april omgekomen in een auto ongeval. Onze wereld en ons leven is en zal sinds die noodlottige dag nooit meer hetzelfde zijn. En sinds die dag hadden wij het sterke verlangen iets tastbaars na te laten van onze dochter, maar wisten niet wat of hoe. Sophie is meter van de derde en jongste zoon (Julien °2003) van onze beste vrienden Pierre en Jodie die in het buitenland wonen. Pierre is Fransman, en we kennen elkaar al sinds begin jaren 80 toen we samen in Thailand werkten. Wij zijn ook peter en meter van hun 2 andere kinderen. Onze gezinnen zijn als familie voor mekaar. In de zomer van 2011, bij een bezoek aan Pierre’s 95 jarige moeder had zij een verzoek. Sinds de tijd van ons verblijf in Thailand doneerde zij jaarlijks een bedrag aan de Father Ray Foundation in Pattaya, maar gezien haar hoge leeftijd zocht ze iemand om van haar deze fakkel over te nemen, wat we met plezier toezegden. Father Ray ontfermt zich over verlaten en weeskinderen, o.a. door voor huisvesting en scholing te zorgen. Na wat correspondentie met Father Ray, initieel over de verderzetting van die sponsoring, evolueerde dit al gauw naar een uitgebreider idee, wat finaal uitgroeide tot het oprichten van The Sophie Daems Scholarship Program, en dit in samenwerking met AMIE België. Getalenteerde kinderen hebben ginds meestal door gebrek een financiële middelen niet de mogelijkheid om hogere studies te doen. Het project heeft als opzet om dergelijke studies (college, universiteit) te financieren, zodat een aantal kinderen een hoger diploma kunnen behalen en daardoor kans en uitzicht hebben op een betere job en een hogere levenstandaard. En het fonds reserveert en garandeert alzo de vereiste fondsen om elke aangevatte studie tot het einde te kunnen financieren. Het project is gestart met 2 meisjes die in het schooljaar 2012-2013 een studie hebben aangevat, één koos voor een Vocational Training, de ander voor een universitaire studie. De twee daaropvolgende jaren zijn er telkens 2 meisjes bijgekomen, en voor het schooljaar 2015-2016 dat in september 2015 aanvangt zijn het in totaal reeds 7 meisjes die een hogere studie volgen, waarvan een dit schooljaar haar universitaire studie zal afmaken. In mei 2015 bezochten wij voor de derde keer Father Ray in Pattaya. Tijdens deze bezoeken hebben wij alle gesponsorde meisjes kunnen ontmoeten. Voor het daarop volgende schooljaar is het objectief om nog eens 2 tot 4 kinderen een studie te laten aanvatten, waarvoor de fondsen bij Father Ray en binnen AMIE Comité 09 reeds beschikbaar zijn. Het fonds moet en zal nog verder groeien, via giften en sponsoring, om steeds meer kinderen van dit initiatief te laten genieten. Daartoe engageren wij ons persoonlijk, deels financieel en deels door actief binnen AMIE en samen met Father Ray hieraan te werken. Dit is ons eerbetoon aan Sophie en zo hopen wij haar naam verder te laten leven.

Deze informa+e is gehaald van onze website: www.amie-be.org

AMIE is georganiseerd rond een aantal comités, die zich toeleggen op een deelgebied van de ac+viteiten : kleine projecten, peterschappen, langlopende projecten, administra+eve ondersteuning. Sommige comités zijn tweetalig, andere hebben hoofdzakelijk Nederlands- of Franstalige leden. Voortaan stellen we ook in elk krantje één van deze comités voor.

De comités zijn al geruime +jd de ruggengraat van A.M.I.E. ; de comitéverantwoordelijken zijn vrijwilligers die de projecten en peterschappen bekendmaken, ervoor zorgen dat de gi@en opgevolgd en correct doorgestort worden, in contact blijven met de lokale verantwoordelijken, de briefwisseling mogelijk maken, … Ze staan in voor het goed beheer van de gi@en; het toezicht op dat beheer wordt waargenomen idoor de centrale boekhouding (comité 04). Dat toezicht wordt jaarlijks doorgelicht met een controle van afschri@en en andere bewijzen ; zo volgen we de correcte opera+onele werking en de besteding van de integrale gi@en ter plaatse. De Raad van Bestuur – met daarin trouwens 4 comitéverantwoordelijken – overkoepelt de structuur van comités, gee@ richtlijnen, neemt beslissingen die over de comités heen van toepassing zijn en draagt de eindverantwoordelijkheid van de ac+viteit en voor het beheer van middelen, tegenover de leden van de Algemene Vergadering. Minstens twee keer per jaar is er een vergadering van de Raad van Bestuur met alle comitéverantwoordelijken.

You can blow out a candle. But you can't blow out a fire. Once the flames begin to catch. The wind will blow it higher Peter Gabriel

35 jaar AMIE in België! Op 17 januari 1980 verschenen in het Belgisch Staatsblad de statuten van onze vereniging. Wat aanvankelijk een klein vlammetje was, ontstoken door de pioniers, is nu als een groot vuur van liefde voor vooral kansarme kinderen in vele landen van de wereld. En dit wars van veel dure publiciteit en grootse manifesta+es. Een werk dat enkel mogelijk was en is met de steun van zoveel s+lle weldoeners en vrijwilligers. Duizend maal dank hiervoor. Het kerstnummer van Ons Krantje wordt een jubileumnummer waarbij we graag s+lstaan bij die 35 jaar, herinneringen willen ophalen, maar vooral ook willen vooruitblikken. Heb jij een mooi verhaal te vertellen, neem aub met ons contact op … en schrijf verder mee aan dit verhaal dat kinderen, wereldwijd, kansen wil geven! Dankjewel!

Sprokkels uit de AMIE-werking ! * Goed nieuws uit Comité 23.

Met het enthousiamse van enkele jonge nieuwe medewerkers broeit er iets moois . Zo werd er een spagheVdag door AKWAABA georganiseerd. Joke, Kim en Ree waren geweldig. 360 inschrijvingen en de hulp van 15 man/vrouw.

Binnenkort komt het comité samen om een strategie te bepalen die AMIE meer bekendheid in de regio moet geven. Natuurlijk houden we jullie via ‘Ons Krantje’ op de hoogte.

* Slecht nieuws kregen we dan weer partners uit Cebu (Filipijnen). Begin krachten en 17 stagiairs naar hun trokken waren bij een erns+g ongeden onmiddellijk, een 10-tal andere zwaar gewond naar het ziekenhuis AMIE bieden we ons medeleven

van onze Salesiaanse september reden 2 leerstageplaats toen ze beval. 2 studenten overlestudenten werden overgebracht. Namens aan.

* Op 12 juni was er de 'dag tegen Kinderarbeid' in Brazilië. Deze wet verbiedt de kinderarbeid in het land, maar helaas is er - vaak op het pla<eland - nog geen sprake van. Onze partner 'SOS Abandonados' tracht er met zijn huis in Mauazinho peuters en kleuters opvang te geven, in Salvador biedt het opvangtehuis Sinal Fecado ook een goede opvang.

Wij kunnen er niet meer omheen … Dagelijks krijgen we afschuwelijke verhalen van mensen op de vlucht … op de vlucht, weg van de oorlog … op de vlucht, naar een beter leven. Als AMIE kiezen wij ervoor om kinderen een kans te geven in eigen land op een beter leven. Een peter– of meterschap opnemen zodat een kind naar school kan gaan, een goed diploma kan halen en een goede job te vinden. Dat geeft het meeste kans om de vicieuze armoedecirkel te doorbreken. Geef daarom een kind een kans! Dankjewel.

Thérèse-Marie on

Een droom die we Ik dacht wel dat het weekend van 10 tot 12 juli 2015 iets speciaals zou gaan worden. En dat was ook zo … en meer nog dan ik kunnen denken had! Heel wat vrijwilligers, peters, meters, weldoeners en weldoensters zijn wel eens (op eigen kosten) hun petekind(eren) en andere kinderen die door ons gesteund worden een bezoekje gaan brengen. Al meer dan 35 jaar is A.M.I.E. een steun voor duizenden kinderen, waarvan het aantal via peterschappen en projecten die binnen de doelstellingen van A.M.I.E. kaderen nog steeds toeneemt. Ik ben dan ook nog steeds actief binnen onze mooie vereniging, maar ik had nooit kunnen denken dat ik op een goeie dag een e-mail zou ontvangen waarin gevraagd werd of ons petekind in Peru (36 jaar, gehuwd en mama van een dochtertje van 3) naar Geel mocht komen! Ik kon mijn ogen haast niet geloven … Beatriz had eerst Alfred Flipot, de vader van Jean, als peter maar toen hij ouder werd stelden we hem voor de hulp aan Beatriz, die zo gemotiveerd haar best deed op school, over te nemen. De contacten verliepen vlot en op school was alles OK: na de middelbare school begon ze zelfs aan hoger onderwijs. Van de Peruviaanse firma waar ze voor werkt mocht ze in Barcelona een opleiding van 2 weken gaan volgen en aangezien ze familie heeft in die stad, wenste ze, samen met haar nicht, een low cost ticket te nemen naar België. Ik nam dan ook wat graag de verblijfskosten van die twee jonge dames voor mijn rekening!

De grote dag was dus aangebroken … Wat was het toch lang wachten in Zaventem voor mij en mijn vriendin Joséphine, die meegereden was … Meer dan anderhalf uur en ik vroeg me constant af of ik Beatriz, die ik enkel van op foto kende, wel zou herkennen. Maar geen probleem: dra lag ze in mijn armen met een zachte, ietwat verlegen glimlachje.

Het was al laat toen we thuiskwamen en nog een kleinigheid aten. Op een low cost vlucht is immers niet veel te krijgen maar ik had daar uiteraard rekening mee gehouden. Het was alsof we mekaar altijd al gekend hadden. Het had iets magisch en we waren ó zo blij, alleen jammer dat Jean dit niet meer mocht meemaken. Het ging er heel prettig aan toe: zo fijn was het mekaar te zien!

Van vrijdagavond tot zondagavond zijn ze bij mij gebleven. De bovenverdieping was voor hen. Elk vertelden ze honderduit over hun leven en hun familie. Er werden meerdere talen gesproken en Joséphine vertaalde indien nodig.

Op zaterdag hebben we met hen dan een uitgebreid bezoek gebracht aan de stad Diest en haar Begijnhof. Er zat zelfs een bezoekje aan huis in bij aan een kunstschilderes. Als ik huis zeg zou ik beter het woord «museum» gebruiken, maar het staat enkel open voor vrienden … Dankzij Joséphine die ook «toeristische stadsgids» is in Diest en bevriend met de kunstenares mochten we echter het heiligdom betreden. Ongelooflijk mooie schilderijententoonstelling, ongekunsteld, kleurrijk en fijn afgewerkt. We wisten niet waar eerst gekeken: zo’n uitstraling hadden die schilderijen van klein tot groot. Wat ’n prachtvrouw en toch de eenvoud zelf gebleven …

Op de terugweg na die uitgebreide en interessante uitstap zei ik aan Joséphine dat ze naar huis kon naar haar gezin want de volgende dag beloofde ook druk te zullen gaan worden. We waren dus nog met z’n drieën en geen probleem om mekaar te verstaan! Wat hebben we gelachen toen we in verschillende talen de woorden zochten om ons voor elkaar verstaanbaar te maken. Een prachtavond was het! Ik had de stellige indruk dat ze zich perfect op hun gemak voelden. ’s Zondags zijn we dan naar de 11 uur mis in Geel gegaan, wat ik met Annie en Serge, een bevriend koppel, trouwens ieder weekend doe. Ze zijn overigens ook sinds het prille begin vrijwilligers binnen A.M.I.E en wonen in mijn buurt. Bij het buitenkomen zag ik Antoine, een man van 90, met wie we dan gewoonlijk

een babbeltje slaan. Aangezien ik weet dat hij Spaanse les volgt bij Joséphine bracht ik hem wat graag in contact met Beatriz en Yuly met wie hij een paar woordjes gewisseld heeft. Het pakte hem dat we hem aangesproken hadden en hij was fier de taal te kunnen spreken die hij op zijn leeftijd nog leert! Een glimlach om nooit te vergeten. De meisjes straalden. Een topontmoeting!

Daarna nam ik iedereen mee naar een restaurant. We waren nu met 6 en ook nu sprak iedereen met iedereen en begrepen we elkaar perfect want met wat inspanning en goede wil verloopt alles opperbest. Die aardige meisjes waren echt in alles geïnteresseerd.

Het uur van vertrek was aangebroken. Om 17u45 zijn we dan in de taxibus gestapt richting luchthaven. Tijdens de rit waren we wel heel stilletjes en een beetje droef ten moede … Bij het zien van het bordje «kiss and fly» begrepen we dat er haast gemaakt diende te worden: er stond een ellenlange file auto’s met reizigers aan te schuiven.

Een laatste omhelzing en wat traantjes van ontroering … een laatste keer wuiven en mijn droom vloog met hun vliegtuig weg.

Wat een mooi, onvergetelijk en aangrijpend weekend.

e ontmoet Beatriz

werkelijkheid werd Vooreerst bedank ik God en de Heilige Maagd om me de kans gegeven te hebben een buitengewone vrouw te leren kennen: mijn meter ThérèseMarie. Ik heb een onvergetelijk weekend mogen meemaken, waar ik al lang heimelijk van droomde. Dat alles dankzij diverse mensen, o.a. mijn man Alfredo, Otto, een vriend die ik al mocht ontmoeten in Peru met zijn vrouw Anne-Marie toen ze er hun petekind kwamen bezoeken, mijn lieve nicht Yuli en Joséphine die Spaans spreekt en tijdens het weekend bij ons bleef. De gelegenheid om naar België te gaan en er mijn lieve Thérèse-Marie te ontmoeten kwam er toen ik een 15daagse studiereis naar Barcelona in Spanje mocht maken. Die studiereis was georganiseerd door de Peruviaanse universiteit waar ik een cursus leidinggeven volg. Van mijn vrij weekend maakte ik gebruik om naar Geel in België te gaan via een low cost vlucht. Vooraf nam ik contact op met Otto, de naaste buur van Thérèse-Marie, om het verblijf te regelen. Naarmate de contacten vorderden en de grote dag naderbij kwam werd ik van langsom zenuwachtiger: Otto had me gezegd dat hij op dat moment jammer genoeg niet in Geel kon zijn. Ik droomde er zo van mijn meter te kunnen ontmoeten dat ik in samenspraak met Alfredo besloot toch de kans te grijpen om erheen te gaan. Bijkomend, om niet alleen te moeten reizen, vroeg ik aan Yuli, die in Barcelona woont, met me mee te gaan om me wat meer op mijn gemak te voelen.

Voor haar beroepsactiviteiten reist mijn nicht immers heel wat meer af met de trein en het vliegtuig dan ik. Een week vóór mijn vertrek stelde Joséphine, die Thérèse-Marie al kende, haar voor een handje toe te steken om die grote droom werkelijkheid te laten worden … een klein mirakel was het. Ik ben er haar dan ook enorm dankbaar voor. Het was 21u.30 toen ik op de luchthaven van Brussel aankwam. Ik was kapot van de zenuwen bij het idee haar te ontmoeten. Wat is de weg die leidt naar de plaats waar de familieleden de reizigers opwachten toch lang … Ik zocht haar met mijn blik en plots zag ik naast Joséphine het zacht lachend gezicht van mijn lieve meter. Mijn meter mogen zien en schroomvallig maar onnoemelijk blij in mijn armen sluiten was voor mij een moment om nooit te vergeten. We omarmden mekaar wel heel lang en ook Joséphine, die naast haar stond, kreeg een knuffel. Mijn droom was inderdaad werkelijkheid geworden … In het huis van Jean en Thérèse-Marie mogen verblijven was een fijne en emotionele ervaring. Bij het zien van de foto’s van Jean was ik tegelijk blij en triest. Wat ware het leuk geweest hem in levende lijve te kunnen zien maar toch voelde het aan alsof hij er echt was. Ik hou heel veel van mijn meter, die zo liefdevol en attent is. De laatste tijd denk ik vaak terug aan de periode dat mijn peterschap begon want een peter en meter hebben aan de andere kant van de wereld heeft iets magisch. De brieven en de foto’s die we mekaar zonden evenals de woordjes van aanmoediging die ik kreeg hielpen me enorm om me blijvend in te zetten bij het aanleren van mijn beroep. Mijn ouders vonden het toch zo fijn dat ik kon verder studeren.

Peter of meter zijn een prachtgeschenk. Bedankt Jean en Thérèse-Marie voor jullie jarenlange steun. Spijts we zo ver van mekaar woonden, voelde ik in hun briefjes en e-mails perfect aan hoe genegen ze mij waren. Steeds weer spoorden ze me aan mijn best te doen om mijn vooropgestelde doel te bereiken. Mijn ouders waren mijn peter en mijn meter die me de moed gaven om vol te houden dan ook erg dankbaar. Jean zal steeds in mijn hart wonen en ik vraag hem mij zoals voorheen te blijven bijstaan. Bedankt, lieve meter voor het mooie en liefdevolle weekend! Mijn geluk kon niet op. De wandeling naar het Begijnhof in Diest was heel aangenaam. Thérèse-

Marie liepen arm in arm en de zon was ook van de partij. Joséphine liet ons kennismaken met een «kunstschilderes» wiens huis vol stond met eigen werk. Ik wist niet waar eerst kijken …, prachtig was het. Na ons uitstapje naar Diest, kwamen we met Yuly terug naar Geel en bekeken ontdaan almaar door de foto’s van hun lieve dochter Brigitte die te vroeg is heengegaan op de leeftijd van 32 jaar, maar die nog steeds aanwezig lijkt in het huis.

Aan alles komt echter een einde en het is dan ook met een enigszins bedroefd hart dat Yuly en ik onze koffers pakten. In de taxibus die ons naar de luchthaven bracht had geen van ons veel zin om nog iets te zeggen, zo aangedaan waren we om het huis van «Jean en Brigitte» te moeten verlaten. Ik sloot mijn meter in mijn armen en de tranen in onze ogen maakten duidelijk hoeveel we van elkaar hielden. Ik ga er wel tijd voor maken om een beetje Frans te leren maar alle vier begrepen we mekaar perfect want we hadden er absoluut geen probleem mee om diverse talen door mekaar te haspelen: Engels, Spaans, Italiaans en Frans … Het was geen vaarwel, want binnen een paar jaar zou ik terug naar België willen gaan met mijn man Alfredo en mijn kleine Alessandra.

Een onvergetelijke ervaring

B R A Z I L I E

Een hart voor de armsten Z u s t e r

J u l i a n a

V e r b i s t

Op een warme woensdagavond in augustus waren André Bilsen en Mark Bolsens te gast in het klooster H. Hart te Berlaar voor een ontmoe+ng met zuster Guido, zuster Juliana en zuster Veerle. Met zoveel liefde werd er verteld over hun werken in Brazilië. Liefdevol ten dienste van de armen, hen aanmoe-digend zelf de touwtjes in handen te nemen en vol zelfrespect aan de toekomst te werken. Graag zet ook AMIE verder de schouders onder dit prach+g werk. Zuster Juliana vraagt ook jullie steun. Dierbare weldoeners van A.M.I.E

ze tent, ver van een school… wat kunnen jullie doen voor mij en mijn kinderen? A.u.b. help ons uit deze situa+e, anders gaan we dood!!!!”

In het vorig nummer van Ons Krantje hebben jullie zeker wat nieuws kunnen lezen over het werk van onze zusters in Montes Claros (Brazilië), met name in de favelas Castelo Branco en Jardim Eldorado. Ik wil jullie vandaag nog wat vertellen over onze mensen en kinderen die daar leven en proberen te “over-leven”! Toen ik daar zelf nog werkte ( 19531996) hebben we heel wat kunnen berei-ken dank zij de steun van onze vrienden van A.M.I.E. Elk jaar kregen we rond september-oktober, een som geld om kerstpakke<en en schoolmateriaal te ko-pen voor onze straatkinderen. Vandaag wil nog eens een dringende oproep doen om ons te helpen. Die twee favelas liggen zowat op een 6 km van het centrum van de stad. In zo’n favela is het een gaan en komen van mensen met hun familie op "den dool", zoekend naar een beter bestaan. Eens ze werk hebben gaan ze op zoek naar een huisje, maar als dat niet kan moeten ze jammer genoeg in tenten of onder de blote hemel slapen en komen ze bij ons om hulp smeken, net zoals de mensen die vandaag vluchten voor oorlog en bij ons in Europa om hulp smeken. Onze arme bevolking De arme bevolking van Brazilië kan echter niet vluchten naar betere landen; de afstand en de financiële middelen laten zulks niet toe. Daarbij hebben we dan bovenop nog de problemen van de drugshandel die daar weelderig +ert!!! Ver-leden week vernam ik via een e-mail bericht dat er weer doden zijn gevallen in Castelo Branco. De drugsbendes vechten het dikwijls onder elkaar uit met de dodelijke slachtoffers als gevolg. En dat allemaal in het bijzijn van kinderen en jon-

ge moeders. Dat dit grote trauma’s nalaat bij deze kinderen is dan ook niet te verwonderen Zuster Guido, samen met een paar van onze Braziliaanse zus-ters, gaan op zoek naar deze “uitgestotenen” in de maatschappij die geen stemrecht hebben. Dat is het werk van Zuster Guido die daar al 62 jaar verblij@. Zr. Guido is 86 jaar oud, bijna blind en toch kan ze deze arme mensen niet in de steek laten…. Wat proberen ze dan te doen? Wel, ze gaan deze mensen opzoeken als ze niet meer “dronken zijn”, proberen met hen te praten, en nodigen ze uit om naar het Sociaal Centrum “ Theresia Vermeylen” te komen. De mannen drinken uit wanhoop omdat ze hun familie het beloofde niet kunnen geven!

Dat zijn situa+es die hartverscheurend zijn! Iedere familie hee@ zo zijn eigen droevig verhaal. En soms komen de tranen in de ogen van de moeder die zegt: “Mijn oudste dochter is gisteren naar de stad gegaan, ze gaat ’s nachts werken, hopelijk brengt ze dan wat centjes mee om voedsel te kopen voor de kleintjes die nog bij mij zijn. Maar die arme moeder weet niet dat ze haar ‘dochter’ nooit meer zal terug zien, want in de wereld van de pros+tu+e verliezen ze niet al-leen hun geld, maar ook hun vrijheid. Daarom leven ze als "slaven." Op één nacht zijn ze soms de “speelbal” van meerdere mannen!!! De moeder hoopt haar dochter nog eens weer te zien! Weldra wordt het kerstmis, het geboortefeest van Jezus die kwam onder de armen, geboren werd in een stal omdat, zoals ook voor onze mensen, er geen plaats meer voor Hem was. Het waren de herders (armen zoals Jezus) die Hem vonden en Hem te eten gaven. Ja lieve mensen, dat kerstverhaal gebeurt in Castelo Branco nog ieder jaar. Zouden we hier bij jullie

In ons Sociaal Centrum komen dan de ellendige verhalen van elke familie naar boven. “Mijn man hee@ me naar hier gebracht en zegde dat hij werk ging zoeken, helaas, hij leerde hier de ‘drugsbende’ kennen en sloot zich daar bij aan, sindsdien hoor ik niets meer van hem! Ik moet nu zorgen voor mijn 6 kinderen, ze vragen om eten, een bed om in te slapen, ze hebben koorts… maar ik heb niets om hen te helpen. Ik zou zo graag mijn kinderen naar school laten gaan, maar ze hebben geen uniform, schoolmateriaal… We wonen hier in de-

Steun dit project door storng op rekening BE46 0000 2467 0736 van AMIE met als mededeling "Vila Tempo" . Hartelijk dank! (comité 06)

‘herders’ vinden die wat vreugde willen brengen bij deze families?

december 2015 (einde schooljaar!) een mooi studieresultaat behalen.

Oh, hier in België leven we in het ‘landje van belo@e’, vinden jullie ook niet?! Wij hebben niet gevraagd om hier in België geboren te worden. Maar deze ar-me stumperds in Brazilië hebben óók niet gevraagd in Brazilië geboren te wor-den!

En de zusters dromen nog van een nieuw project!!! Graag zouden ze in 2016 daar een eerste klasje lager onderwijs willen opstarten voor kinderen van 7 jaar. Tafels en stoelen hebben ze al gekregen, maar geld om de leerkracht te betalen is er nog niet. Hun wens is het om dit project op 1 jaar +jd te realiseren. Daarna willen ze in de stad aankloppen bij het Secretariaat van Onderwijs, de mensen die er werken uit te nodigen om het project te komen bezoeken om dan te vragen of het Secretariaat bereid is om de verdere studiejaren in de toekomst uit te betalen, zodat men, mede met de steun van vele vrienden, schoolmateriaal, uniform enz. kan aankopen. Is dat geen moedig plan? En dan te weten dat Zr. Guido bijna blind is, maar… een groot hart hee@ voor deze kleinen!!

Graag wil ik dan ook een S.O.S. naar jullie meelevend hart sturen en vragen: vragen: help ze een vrede- en vreugdevol kers\eest te geven en steun ze opdat ze in 2016 onderwijs kunnen volgen. Opvoeding en vorming zijn noodzakelijk opdat deze mensen met hoop en in vertrouwen zouden kunnen leven en een menswaardig bestaan opbouwen. Als jullie eventjes Ons Krantje van maart-april-mei 2015 k openslaan, kunnen jullie op de foto’s zien en in het verslag lezen dat deze mensen en kinderen zéér gelukkig waren met jullie steun! In 2014-2015 hebben jullie 250 families voor 3 weken eten gegeven, zodat ze niet dagelijks moesten gaan bedelen. Ook hebben, dank zij jullie hulp, 200 kinderen naar school kunnen gaan. Iedere dag liepen ze 6 km onder de brandende zon. Moedig is dat! We hopen dan ook dat ze eind

Dierbare vrienden, ik ook hoop te samen met de zusters in Brazilië, de arme families en hun kinderen, op jullie edelmoedige steun te mogen rekenen. We weten dat de Heer u vrede en vreugde zal schenken. Als je andere mensen een beetje méér mens hebt gemaakt, ontvang je een geluk

dat met geen “goud” te betalen is. Er is ook de zekerheid dat God dat wat jullie gegeven hebben, honderdvoudig zal terug schenken, hier en… in het hiernamaals! Ik ken jullie edelmoedigheid van de vele jaren dat we steun kregen van A.M.I.E. Ik ben er ook van overtuigd dat jullie ons niet in de steek zullen laten. Daarom zeg ik namens onze zusters op het werkterrein, de arme families en de kin-deren: “Onze oprechte en welgemeende dank!” En moge dan het jaar 2015 voor ieder van jullie eindigen met grote en diepe vreugde in het hart, omdat jullie zovele families en kinderen hebben gelukkig gemaakt. Met een grote dankbaarheid zeg ik dan te samen met hen: “Deus lhes paguem, muito obrigado(a): God lone U allen!” Zuster Juliana (oud missionaris van Montes Claros-Brazilië: 1953-1996), maar mijn hart klop nog steeds voor onze arme mensen en kinderen!!!! Steun dit project door stor+ng op rekening BE46 0000 2467 0736 ?? van AMIE met als mededeling: "Vila Tempo" . Hartelijk dank!

Home Handicapped bloeit in Kenia R o b e r t

In haar laatste brief beloofde Francisca een financieel verslag, samen met de foto’s en de facturen op te sturen, “zodra de geplande ac+viteiten achter de rug

waren” (Ons Krantje, nr. 137). Aan deze belo@e hee@ ze zich gehouden! Francisca hee@ geprobeerd het geld zo goed mogelijk te besteden. De financiële steun die Home Handicapped mocht ontvangen werd vooral aangewend om de kinderen het nodige comfort te geven. Op de foto’s is te zien dat de keuken vernieuwd werd (nieuwe gootsteen, betegeling), ramen kregen nieuwe gordijnen, er werd een nieuw toilet geplaatst, electriciteitsleidingen werden vernieuwd, een tv werd geplaatst, stoelen werden aangekocht, een omheining met poort werd geplaatst als bescherming tegen dieren en mogelijke inbrekers.

T A S

Mede dank zij de steun van het Fonds Baron Charles Velge, beheerd door de Koning Boudewijns+ch+ng, kunnen de kinderen nu in een meer comfortabele situa+e leven. Er is echter nog veel werk aan de winkel. Momenteel wordt een inventarisa+e gemaakt van de belangrijkste zaken die in de nabije toekomst gerealiseerd moeten worden. Maar duidelijk is nu al dat er nog heel wat geld nodig zal zijn. Daarom rekenen we verder op jullie solidariteit met de kinderen in Entasekera. Uw geldelijke steun kan overgemaakt worden op rekeningnummer BE24 9793 2610 7637 (BIC:ARSP BE22) onder vemelding: Home Handicapped.

Comité 00

Comité 05

Comité 10

Projecten Madagaskar : Françoise Cauwe rue du Beau-site 7 – B-5340 Gesves [email protected] – tel 083/67 82 33 Projecten Pol Feyen: Jean Hendrikx Van Boendaelestraat 13—B-2000 Antwerpen [email protected]—tel. 0486/692.014 Rekening: BE22 0001 5458 3947 - BIC: BPOTBEB1

Kindpeterschappen La2jns-Amerika (nederlandstalig) Contactpersoon: Marleen Lanckman

Project Canaan (Hai2) Contactpersoon: Thérèse –Marie de Fays-Flipot

Domeinstraat 69A –B-3010 Kessel-Lo

jean.fl[email protected]

[email protected] 016/355077 Rekening: BE46 0000 2467 0736 - BIC : BPOTBEB1

Tel. 014/59 02 80

Comité 01

Comité 06

Comité 21

Kindpeterschappen Filipijnen (franstalig) Project Free Clinic Filipijnen

Beroepspeterschappen Filipijnen (nederlandstalig) Projecten Brazilie en Navotas-Filipijnen

Groepspeterschappen

Contactpersoon: Elisabeth Carton de Tournai

Contactpersoon: Mark Bolsens

Av. E. Godaux 28 - B-1150 Bruxelles

August Vermeylenlaan 14 – B-2050 Antwerpen

Contactpersoon: Griet Cuypers – Van den Bergh Bergstraat 110 – B-3010 Kessel-Lo

[email protected] - Tel. 02/770 06 89 Rekening: BE58 0000 8955 8379 - BIC : BPOTBEB1

[email protected] – Tel. 0486/52 61 88 Rekening: BE80 0000 8577 5177 - BIC : BPOTBEB1

[email protected] – Tel. 016/25 31 13 Rekening: BE50 0003 2544 6518 - BIC : BPOTBEB1

Comité 02

Comité 07

Beroepspeterschappen Filipijnen en Peru (franstalig)

Beroepspeterschappen Peru (nederlandstalig)

Contactpersoon: Elisabeth Carton de Tournai

Contactpersoon: Frans Parren

Av. E. Godaux 28 - B-1150 Bruxelles

Veldstraat 29 – B-3640 Kessenich

[email protected] - Tel. 02/770 06 89

Rekening: BE58 0000 8955 8379 - BIC : BPOTBEB1

[email protected] – Tel 0495/23 83 62 Rekening: BE45 0003 2569 6189 - BIC : BPOTBEB1

Comité 03

Comité 08

Comité 23

Kindpeterschappen La2jns-Amerika (franstalig)

Kindpeterschappen Azië (nederlandstalig)

Projecten: Weeshuis en lagere school (Kenia) Contactpersoon: Rob Tas, Diestseweg 95 - B-2440 Geel, [email protected] - Tel. 014/720028—Rekening: BE24 9793 2610 7638 - BIC ARSPBE22 -----------------------------------

Rekening: BE74 0004 2523 9007 BIC : BPOTBEB1

Projecten La2jns-Amerika (excl. Brazilië)

Contactpersoon: Jos Cuypers Contactpersoon: Janine Clapuyt-Van Rossum Av. de l’EspineCe 19 – B-1348 Louvain-La Neuve [email protected] – Tel. 010/45 01 29 Rekening: BE43 0001 0342 1501 - BIC : BPOTBEB1

Ericastraat 9 - B-2440 Geel

Bergstraat 110 – B-3010 Kessel-Lo [email protected] – Tel. 016/25 31 13 Rekening: BE67 0001 7326 0487 - BIC : BPOTBEB1

Comité 04

Comité 09

Centraal beheer en boekhouding Adreswijzigingen Contactpersoon: Stefaan De Bondt

Sophie Daems Scholarship Program

Comité 22 Project Happy Home Kenia Contactpersoon: Chris2an Vandeplas Rue Fond Thirion 61 – B-1410 Waterloo [email protected] – Tel. 0497/52 75 42 Rekening: BE57 9793 2610 7335 - BIC : ARSPBE22

Project: Akwaaba Asuadei (Ghana) Contactpersoon: Joke Jaspers, Oevelseweg 14 - B-2250 Olen—[email protected] - Tel. 0472366578 Rekening: BE35 9793 2610 7537 - BIC ARSPBE22

Contactpersoon: Jan en Mieke Daems Wissenstraat 15 – B-3200 Aarschot

Stampkotstraat 10 – B-8551 Heestert [email protected] - Tel. 056/71 72 81

[email protected]–Tel. 0478/720099 Rekening: BE97 0003 2603 1649 - BIC : BPOTBEB1

Rekening: BE56 0003 2569 6088 - BIC : BPOTBEB1

95— Sociale zetel: Diestseweg 95 —B-2440 Geel

Naaststaand overschrijvingsformulier is geschikt voor eender welke giI. Als U een voorkeur hebt wat de bestemming betreI vermeldt U dat best als mededeling.

Dankjewel!

Voorzitter Xavier Votron Rue Pont Spilet 13 1470 Bousval

[email protected] tel. 0475/466.985