Vrijdag 12 februari 2010 Balk Gistermiddag om 16:00 uur weer in Balk aangekomen, 13 uren van hoteldeur in Dubai tot huisdeur in Balk. Niet gek voor een reis van zo rond de 4.000 kilometer. Na een kort nachtje, kon de slaap niet vatten, het rustgevende geluid van de golven, hebben we hier ingeruild voor de geluiden van het verkeer op de snelweg voor het hotel. Om 5:00 uur opgestaan, stuk taart als ontbijt gegeten, lekkere taart, wel een beetje vreemd ontbijt. Om 6:15 uur zijn we op het vliegveld afgeleverd, min of meer bekende omgeving al wel of nog. Het vliegtuig blijkt een Boeing 747 te zijn, wist helemaal niet dat de KLM die oude beesten ook nog gebruikte. Zoals verwacht zit het vliegtuig niet vol en hebben we de stoel tussen ons in weer vrij. Wel jammer we nu ter hoogte van de vleugel zitten, dat was op het plaatje bij het online inchecken niet het geval. Minder gunstig voor de foto’s tijdens het opstijgen, heb er toch nog een paar aardige gemaakt. Op schema vertrokken en zonder eigen beeldscherm (echt niet meer van deze tijd) na ongeveer 6,5 uren vliegen op Schiphol aangekomen. Trui en jas snel weer aangetrokken, ietsje meer dan een half uur na de landing zitten we al in de trein richting station Sneek noord, supersnel eigenlijk wel. Het reist wel relaxed met de trein, alleen jammer dat je regelmatig met de koffer moet zeulen. Dan is de Schipholtaxi toch comfortabeler, ook wel een stuk prijziger trouwens. Onderweg een keer verhuizen naar het andere deel van de trein in Meppel en overstappen in Leeuwarden waarmee we om 15:30 uur in Sneek aan zijn gekomen. De buurman van Frits staat ons al op te wachtten. Wel even wennen weer trouwens al dat witte spul en die temperatuur hier, maar echt last hebben we er niet van.
De Alfa staat er nog en start zonder problemen, moet wel extra gas geven om weg te komen, de remmen zitten deels vast door de pekel pret en roestduivel.. Om 16:00 uur in Balk aangekomen, ben nog best fit eigenlijk. De meeste zooi direct maar opgeruimd en gewassen, wat boodschappen gehaald. Om 22:00 zit ik op een dag van 22 uren, te knikkebollen voor de TV, tijd om te gaan slapen. Vanmorgen om 7:00 uur weer opgestaan, paar uurtjes slaap ingehaald. Wel beter dan een nachtvlucht zo geloof ik, heb in ieder geval geen last van jetlag vandaag. De laatste foto’s staan intussen online en dit verhaal is ook zo goed als klaar. Dat was het dan weer voor deze keer, eerst even 2 maandjes werken. In april gaan Frits en ik dan nog weer een keer samen op reis, met als bestemmingen Singapore en Bali. Groeten Henk
Woensdag 10 februari 2010 Dubai Vanavond om 18:15 uur weer in Dubai aangekomen voor de laatste nacht, morgen moeten we vroeg opstaan, om 8:00 uur vliegen we weer naar huis. Dat zal wel even schrikken worden, 30 graden lagere temperatuur dan hier. Heb mijn trui, jas, muts en sjaal al eens bekeken, een angstaanjagende gedachte dat ik die morgen weer moet gebruiken. Vanmorgen eerst nog een paar uurtjes van zon, zee en strand genoten, we zijn eigenlijk wel mooi bruin geworden de afgelopen dagen. Aan het begin van de middag een online check in gedaan, lijkt wel alsof het vliegtuig maar half geboekt is. Om 15:30 uur uitgecheckt, boardingpass laten printen en uitgebreid afscheid genomen van Bilal en Lana. Geloof dat je in algemene zin wel kunt stellen dat de meeste culturen veel gastvrijer zijn dan de Nederlandse, maar heb hun gastvrijheid echt als een warme douche ervaren.
Met een beetje geluk komen zij einde van dit jaar een paar dagen naar Europa en dan ook naar Nederland. Om 16:15 uur vertrokken voor de rit naar Dubai, onze chauffeur heeft geen zin om met ons te praten, ook geen probleem, er valt genoeg te zien. Mooi die bergen, wonderlijke omgeving en ambiance, maar ook een ongeorganiseerde puinhoop. Eigenlijk is dat ook niet vreemd, 85% van de bevolking bestaat uit goedkope arbeiders en die andere 15% maken de dienst uit, rare basis voor een samenleving. Onderweg de tank nog even volgegooid, de motor blijft gewoon draaien, de benzine is hier echt bijna gratis, maakt dan ook niet veel uit natuurlijk. Hadden veel mooie foto’s kunnen maken, volgende keer een auto huren, dan kunnen we stoppen waar het ons uit komt. Na de bergen belanden we weer in een woestijn landschap, hier lopen de nodige wilde kamelen, of zijn het nou dromedarissen op niet al te grote afstand van de snelweg in het wild (?) rond. Na Sharjah, hebben we wel wat herkenningspunten in het landschap en wordt het verkeer snel drukker. Met een beetje hulp van een andere taxi chauffeur vindt onze chauffeur het Towers Rotana hotel, vanaf hier zijn we morgen in 10 minuten op het vliegveld. Ons geïnstalleerd in de kamer, beetje rondgeneusd en het seafood buffet met een bezoekje vereerd. Frits is hier in zijn element, die is gek op de vreemdste soorten schelpdieren, doe mij maar gewoon een gebakken stukje vis. Nog even handje geschud met een andere jarige job die zijn verjaardag hier in het restaurant viert. Op de kamer heeft Bilal nog een aardigheidje geregeld in de vorm van een taart, leuk gebaar, maar echt veel honger hebben we niet meer. Misschien morgen vroeg als ontbijt. We waren nog van plan om een rondje sauna te doen, volgende keer maar weer eens, de batterij van meneer Plantinga is om 21:30 uur leeg, hij slaapt al. Morgen
om 5:00 uur opstaan voor een dag die door het tijdverschil een paar uren langer duurt dan andere dagen. Vanmorgen overigens nog even met nicht Sariena uit Canada zitten Skypen, zou maar zo kunnen dat we in november haar verjaardag in New York gaan vieren. Vervlogens daar vandaan door reizen naar hun huis in Arizona en dan eventueel op de terugweg nog even aansteken in Canada. Je moet een beetje vooruit plannen en opties open houden met al dat gereis. Ga nu eerst ook een paar uurtjes slapen , is hier nu bijna 22:00 uur. Groeten Henk
Dinsdag 9 februari 2010 Fujairah Vandaag voor mij een super luie dag, kom hier helemaal tot rust op de één of andere manier. Vanmorgen een plekje gereserveerd onder één van de vaste hout / riet parasollen. Ben daar aan het einde van de morgen gaan liggen en heb dat zo’n beetje de hele dag volgehouden. Een prima tijdverdrijf eigenlijk wel. In verband met een overdosis zon gister, het vandaag een stuk voorzichtiger aangepakt. T-shirt zo veel mogelijk aangehouden. Klein wandelingetje gemaakt naar de vissers die vandaag ineens de hele dag in touw zijn en meerdere truck ladingen sardines afvoeren. Frits heeft het de hele dag weer druk met fotograferen van, van alles en nog wat. Heel eigenaardig, een stel waarbij de man foto’s maakt van zijn gesluierde vrouw, alleen haar ogen waren maar zichtbaar. Ze poseerde uitgebreid, alleen kan niemand aan de foto’s zien dat zij het was? Halverwege de middag laat Frits zich nog een keer masseren, dat geloof ik wel, lig vrijdag weer bij Rini op tafel, dat lijkt me een beter plan. Doe mij maar een biertje, klein rondje sauna, krantje en een boek, ik vermaak me hier wel.
Om 19:30 uur gaan we weer voor een Libanese maaltijd en bijbehorende gastvrijheid. In het winkeltje bij de lobby op goed geluk een luchtje gekocht voor de gastvrouw, een hele operatie omdat ingepakt te krijgen. Voor het afrekenen komt er nog een mannetje binnen met de mededeling dat wij recht hebben op de personeels korting. Heel nuttig die connecties op de juiste plaatsen. Het luchtje blijkt ook nog in de smaak te vallen, helemaal goed. Besproken dat we morgen pas halverwege de middag hier vertrekken, verlate check uit en aankondiging met instructie bij het Rotana towers hotel Dubai zijn ook al prettig geregeld. Het transport middel hangt nog even af van wie er morgen eventueel naar Dubai reist, anders gaan we met een lokale taxi. De lokale soort van sjeik die op de loonlijst staat en van alles en nog wat regelt voor het hotel zorgt dat het voor elkaar komt. Intussen weet zo ongeveer ook het halve hotel dat ik morgen jarig ben, zal mij benieuwen wat voor goedbedoelde onzin dat op gaat leveren. Morgen ochtend maar eens kijken of we een online check in kunnen doen en dan eerst nog maar een paar uurtjes genieten van zon, zee en strand. Naar maar waar, morgen de laatste volle dag alweer van dit uitstapje, de tijd gaat snel als je plezier hebt. Groeten Henk
Maandag 8 februari 2010 Fujairah Gisteravond niet al te laat naar bed gegaan, Frits was doodmoe van al die fysieke inspanningen, lees lopen op het stand met zijn camera. Hij vertrekt voor 7 uur in de morgen meestal ook al voor de 1e sessie om zijn quotum foto’s voor de dag te kunnen halen, het is een echte foto maniak. Halverwege de morgen richting de vissers gelopen, ingenieuze werkwijze om te volgen. Met een aantal bootjes, een paar aftandse pickup trucks schuimen ze met hun netten een stuk van de kust af om sardines (?) te vangen. Het net wordt steeds kleiner gemaakt en uiteindelijk belanden de visjes aan het einde van het net in een soort van fuik. Als deze fuik uiteindelijk bij de wal is word die in delen afgekoppeld en met man en macht geleegd in de bak van één van de trucks.
Tussen de visjes de nodige inktvissen, een enkele rog (stingray) die met de nodige voorzichtigheid het water weer in wordt gegooid. Alle andere vissen die geen sardines zijn gaan mee in een plastic tas, voor persoonlijk gebruik? Geen megavangst trouwens voor heel wat uurtjes werk met wel 15 man, kan me niet voorstellen, dat ze daar met zijn allen van moeten leven. Wel mooi om een keer mee te beleven, alleen wel een beetje dom dat ik mijn schouders vooraf niet in heb gesmeerd, die zijn nu goed verbrand. Bij ontbijt hadden we een krant mee gepikt om te lezen op het strand, op de voorpagina lezen we dat de het observatiedek van de “toren van Babel” tot nader order gesloten is voor bezoekers. Dit om reden van elektrische problemen, lekker wazig verhaal. Beetje balen wel, we hebben immers al kaartjes gekocht en waren wel heel benieuwd hoe het uitzicht op die hoogte is. Elk nadeel heb natuurlijk zijn voordeel, het is eventueel een goede reden om begin volgend jaar deze omgeving opnieuw te bezoeken. In de middag draait de windrichting en verandert het weer, de lucht betrekt en boven het water lijkt het wel mistig. Heb ook al meer dan genoeg zonneschijn opgedaan voor één dag, de sportschool nog maar een keer bezocht om het luie zweet kwijt te raken. Frits maakt nog even een nieuwe Russische vriend bij de sauna. De kerel is pisnijdig als wij “zijn stoel” gebruiken om op te zitten. Hij had deze blijkbaar voor zijn gehele sauna bezoek voor zich zelf gereserveerd, aangezien er maar 2 stoelen staan!? Hij spreekt trouwens geen woord Engels, dat is bijzonder ruzie maken…… Volgens Bilal hebben de Russische en Engelse gasten hier niet zo’n beste reputatie, ze zijn rude en drinken veel te veel. Tegen 20:00 uur zitten we aan de Libanese maaltijd, de namen van de gerechten ben ik al weer kwijt, maar heel interessant allemaal ten opzichtte van de Nederlandse keuken, valt best aan te wennen. Bilal vraagt of we ons verblijf niet een paar dagen kunnen verlengen, voor aanstaande zaterdag staan er allerlei activiteiten gepland die we eigenlijk ook mee moeten maken. Verleidelijke gedachte, maar helaas, dat kan niet door gaan. Na de thee rijd Bilal ons rond in de omgeving, we zijn het resort nog niet af geweest, hebben we dan ook nog niks van gezien. Hier in buurt wonen ongeveer
50.000 mensen. Er zijn plannen om hier voor de kust ook een kunstmatig (palm?) eiland te maken, maar die zijn in verband met de recessie eerst geparkeerd. Als dat door gaat zal het hier wel wat drukker gaan worden. Vlakbij het resort is de oudste moskee (550 jaar) van de Emiraten, apart ding en aparte omgeving om even rond te lopen. Onderweg veel verschillende winkeltjes, had er wel even rond willen neuzen, maar we rijden ze voorbij. Na een half uurtje zijn we zonder duidelijk grensovergang in Oman, weer een land aan mijn lijstje toegevoegd. Het ziet er allemaal wel iets georganiseerder uit dan in de Emiraten weet niet hoe dat kan, of is het mijn verbeelding? Terug gekomen bij het hotel herkent de nieuwe security man Bilal niet en komen we voor de gesloten slagboom. Wel grappig hoe Bilal een spelletje met hem speelt. Hij stelt eigenlik wel de juiste vragen voor dat we naar binnen mogen. In de lobby nog even geïnformeerd naar de shuttle service naar Dubai, die blijkt op woensdagmorgen om 10:00 uur te vetrekken, helemaal goed eigenlijk. Alleen mogen we dan onze bagage niet mee nemen omdat de bus een service is aangeboden door een winkelcentrum in Dubai. We moeten dus op zoek naar een andere manier van transport om weer van hier naar Dubai te reizen, nou ja dat lossen we ook wel weer op. Eest hebben we hier nog een volle dag te gaan, helemaal geen straf. Groeten Henk
Zondag 7 februari 2010 Fujairah Volgens de lokale krant zorgen de regenbuien van gisteravond toch voor flinke overlast en problemen voor de auto’s. Ook hier op het resort wordt druk gewerkt om al dat water weer een beetje kwijt te worden. Het is vandaag zonnig met een wolkje, goed moment om eens te gaan zwemmen in de oceaan, lekker temperatuurtje wel dat water voor onze begrippen. Daarna de hoogste tijd om wat bij te kleuren in de zon, het is afzien al die inspanningen, maar goed wij zijn graag beschikbaar.
Gedurende de dag komt onze gastheer zo nu en dan (tijdens zijn werk) even langs om er voor te zorgen dat het ons aan niks ontbreekt. Redelijk rustig hier vandaag trouwens, geen volledige bezetting, echter voor de komende dagen is er sprake van overboeking. Het schijnt dat niet iedereen opkomt dagen voor zijn of haar reservering. Als er echt te veel gasten zijn komt de afspraak met de naburige hotels in beeld, voor een gereduceerd tarief dan ergens anders een plaatsje zoeken. Het waait vandaag zo nu en dan een zandstorm, als je uit de luwte van de gebouwen komt wordt je bijna gezandstraald. Halverwege de middag melden we ons bij de Spa voor een massage. Vooraf een rondje langs de sauna’s en ijsgrot, met elk een persoonlijke assistent die de handdoek aangeeft en ons in en uit de badjas helpt, een heel gedoe. Mijn masseur vorig jaar al eens ontmoet in Dubai, hij werkt sinds 2 maanden in Fujairah. Nadat ik had aangegeven dat hij zich vooral niet in hoefde te houden, heeft hij zich zelf goed in het zweet gewerkt met mijn rug. Very stiff die spieren in mijn rug, maar ook very strong volgens hem. Bijzondere ervaring wel weer alles bij elkaar, 250 dirham per persoon lichter en 2,5 uren verder hebben we dat ook weer beleefd. Aangezien we de lunch over hebben geslagen, direct maar richting restaurant. Bij het restaurant lopen we Bilal tegen het lijf, worden we direct weer uitgenodigd om bij hen te komen eten. Vanavond worden er een soort van Libanese pizzás gebakken voor het personeel. Barbecue achtige bijeenkomst, maar dan zonder vlees en alcohol. Best gezellig en de tijd vliegt voorbij, we wilden eigenlijk niet al te laat vetrekken deze keer, maar dat lukt gewoon niet. Als toetje werden er gepofte kastanjes gepresenteerd, dat is toch echt wel een kleine 40 jaar geleden dat pake Onne die voor zijn kleinkinderen maakte. Eigenaardig, was dat eigenlijk allemaal wel ongeveer vergeten, maar dat komt dan toch wel weer boven, de smaak was ook heel herkenbaar. Tegen middernacht uiteindelijk afscheid genomen, de collega met vrouw en kind zijn intussen ook weer van de partij. We komen niet weg zonder te beloven dat we morgen weer komen eten, geweldig zo veel gastvrijheid.
Voor een Libanees is dat trouwens de normaalste zaak van de wereld, zo zorg je er samen voor dat iedereen zich prettig voelt. Het is een hele andere insteek dan wij gewoon zijn, maar niet zo verkeerd eigenlijk geloof ik. Groeten Henk
Zaterdag 6 februari 2010 Fujairah Goedemorgen, het is intussen al zondag, had gisteravond geen zin meer om en verslag te maken. We hebben het tempo hier in dit ontspanningsoord ineens een stuk omlaag geschroefd. Gistermorgen om 7:00 waren wij op het strand, onze gastheer was nergens te bekennen. Later vertelde hij ons dat hij wel vroeg op was, maar dat het regende om 6:30 uur. Het was inderdaad wel bewolkt en dat bleef het ook de hele dag en in de avond vielen er echt een paar dikke buien. Dat schijnt hier heel bijzonder te zijn, zo’n soort ervaring hadden we vorig jaar ook al in Dubai. In ieder geval zijn ze hier niet berekend op veel regen, direct lekkages in de lobby, en een zwembad op straat, de gebouwen hebben zelfs geen dakgoten. Verder trouwens voor onze begrippen heel aangenaam van temperatuur hoor. Er zijn hier ook veel zeg maar inheemse gasten, lokale families dat wil zeggen één man met 3 of 4 vrouwen en een hele schare kinderen. De vrouwen altijd in zwart gewaad waarbij sommigen zelfs de ogen bedekt houden. Lekker handig bij het ontbijt zo’n lap voor je gezicht. Halverwege de morgen halen Bilal en Lana ons op, in hun appartement koffie gevolgd door thee gedronken uit van die kleine kopjes en glaasjes, lekker sterk spul wel en kokend heet. Zij wonen in een bijgebouw waar de managers wonen, wel een aardig plekje met uitzicht op de bergen aan één kant en op de oceaan aan de andere kant. Weinige luxe en ook geen uitgebreide inboedel, maar wel heel gastvrij. In de middag dan nadat ik het me al een paar keer voor heb genomen tijdens deze vakantie eerst maar eens een keer gesport. Goed uitgeruste sport
accommodatie hier. Daarbij vergeleken is de sauna nou niet echt ruim, maar dat mag de pret niet drukken. Aan het einde van de middag tegen de schemering een uurtje op het strand gelopen, blijft mooi die golven en de hele atmosfeer hier. We zien nog een paar vrouwen letterlijk in de boerkini te water gaan, discreet hier en daar van een afstandje wel wat foto’s gemaakt. Moet je niet te opzichtig doen, want dat wordt niet op prijs gesteld. Om 19:00 uur zijn we uitgenodigd om te komen eten bij Bilal en Lana, de pot schaft rijst met vis en een paar Libanese bijgerechten waar ik de namen niet van kan onthouden. Eerder niet veel van gemerkt maar tijdens het eten is er ineens wel een rolverdeling, de gastheer schept het eten op en de vrouw is voor de huishoudelijke zaken. Frits stelt discreet verpakt de vraag of hun huwelijk ook gearrangeerd is, dat blijkt niet het geval te zijn. Al was het zo geweest, wij hebben de indruk dat ze het wel redelijk met elkaar getroffen hebben. Na het eten zijn we nog een paar uurtjes blijven plakken, om vet gemest te worden, wel heel speciaal zoveel gastvrijheid. Om 22:30 uur kwam er nog een collega met vrouw en kindje van 8 maanden jong op bezoek. Het kindje is ook klaar wakker, heel anders dan wij gewend zijn, maar niet verkeerd wat mij betreft. Om 23:30 uur afscheid genomen, buiten en complete wolkbreuk met lauw regenwater. We hebben ons met een golfkarretje naar onze kamer laten rijden, goed geregeld voor de VIP gasten. Om 24:00 uur was mijn batterij wel leeg Frits kon nog wel even door geloof ik, hij was vanmorgen toen in wakker werd in ieder geval al de hort op. Veel nieuwe vrienden en al wel 400! foto’s gemaakt van een groepje vissers die hier met netten een soort van sardines vangen. We gaan nu eerst richting ontbijt. Groeten Henk
Vrijdag 5 februari 2010 Fujairah
In de krant staat vandaag een soort van weer alarm, harde wind en regen levensgevaarlijk……… Halverwege de morgen ontmoeten we Bilal in de lobby van het hotel. Samen met hem en de financiële directeur op “niveau” een kop koffie gedronken. Onze en hun business even door genomen en visite kaartjes uitgewisseld. Nog met wat andere managers handje geschud, Bilal kent iedereen, hij heeft de meeste van hen namelijk persoonlijk gerekruteerd. Heel nuttige dit soort van connecties, alles prettig geregeld met verlate check uit en geen kosten voor de internet verbinding, moeten we in ere houden. Bilal rijd een oude Volvo 850, heeft hij via zijn broer geïmporteerd uit België, onze koffers ingeladen en vetrokken richting Mall of Emirats. Zijn vrouw Lana is daar aan het shoppen, we pikken haar op in de parkeergarage en daarna gaan we lunchen. Bilal weet de weg hier geloof ik beter dan de meeste taxi chauffeurs, we rijden ieder geval heel andere routes dan eerder richting een Libanees restaurant. Verzameling handjes geschud, de Libanase heren kussen elkaar ook nog even, de vrouw niet natuurlijk. We gaan voor een typisch Libanese maaltijd, lees veel gangen en heel andere smaakcombinaties dan wij gewend zijn. Je trekt er even een uurtje of 3 voor uit maar het is zeker de moeite waard. Een prima en heel gastvrij ervaring, je moet de foto’s maar eens bekijken. Opvallende smaken en combinaties, spinazie met gebakken ui, humus, zachte kaassoorten met honing. Tip als je ooit een dergelijk maal gaat eten, niet te veel eten bij de eerste 2 gangen, er volgen nog een paar gangen die je niet wilt missen. Bilal en Lana zijn wel een vriendelijk en gezellig stel, gezonde nieuwsgierigheid over en weer zorgt voor voldoende gesprekstof. Aan het einde van de middag worden we mee genomen naar de Burj Khalifa. Het Parkeren lukt pas na een paar rondjes, het is lekker druk hier op vrijdag, betalen van het parkeren kan via SMS.
Maar goed dat de Nederlandse regering hier geen weet van heeft, maar het soort techniek dat nodig is voor de kilometerheffing is hier al lang onder controle en in gebruik. In de waterpartij aan de voet van de toren wordt vanaf 18:00 uur elk half uur show gegeven met licht en fontein water, heel mooi gedaan. Het water gaat best hoog de lucht in, klinkt als vuurwerk met zoveel kracht wordt het omhoog gespoten. Na de show nog even binnen bij het aquarium gekeken, wel aardig, maar een klein probleempje, ineens is Frits verdwenen. Tijdje gewacht, beetje rondgelopen, maar nergens geen Frits te bekennen. Bellen resulteert in een één richting gesprek met een Arabische sprekende dame, dat schiet ook niet op. Na lang wachtten reageert meneer op een SMS, na een verzameling domme berichtjes vinden we elkaar terug in de parkeer garage. Voordat we de 180 kilometer van Dubai naar Fujairah rijden moet Bilal eerst nog even naar de kapper. Frits laat zijn haar ook direct maar knippen, grappig de gebaartjes en werkwijze zijn net even anders dan bij ons, heeft wel iets, kapper alleen voor heren overigens. De hele rit is in het donker, om 18:00 uur is het hier snel donker, hele jaar ongeveer rond deze tijd. Onderweg een paar drupjes regen en wat bliksemflitsen, het stelt niks voor. Via de bergen komen we om 23:00 uur aan bij het resort, we worden met het verzoek om ons als VIP gasten te behandelen met een golfkarretje bij onze kamer met ocean view afgeleverd. De schuifdeur openen en je stapt zo vanuit de kamer op het strand. Voor wat we er nu van hebben gezien is het hier groot en mooi. Terugkijkend op eerdere reizen een gekke mix van Fiji maar dan aangenaam warm, Punakaiki je hoort de golven hier ook in de kamer bulderen en de koloniale stijl van het hotel bij de Iejen vulkaan op Java. Ben benieuwd wat voor indruk het bij daglicht geeft. Bilal is als hij niet hoeft te werken meestal al om 7:00 uur al op het strand om van de rust en de golven te genieten. Denk dat ik de wekker ga zetten om hem gezelschap te houden, slapen doe ik later wel weer eens.
Groeten Henk
Donderdag 4 februari 2010 Dubai Gisteravond een tijdje met een Amerikaan zitten praten, hij was hier voor zaken en reist vandaag weer naar huis. Van hier rechtstreeks naar New York is 14 uren vliegen, wel een aardig geografisch feit om te weten. We vertrekken zo meteen richting Sharjah, de oud collega van Frits heeft laten weten dat hij aan het eind van de middag wel beschikbaar is om ons te ontmoeten. Voor de grap het telefoonnummer van taxi chauffeur Mohammed die vorig jaar aanbood om ons een dag rond te rijden in de omgeving gebeld, zou wel apart zijn als hij beschikbaar is. Lijkt wel alsof hij op ons zat te wachtten, 20 minuten later haalt hij ons op. Hij woont en werkt al 13 jaar in Dubai, is net terug van een maand bij zijn gezin in Pakistan. Het is een gezellige prater die overal wel iets over weet te vertellen. In zijn vorige cariere heeft hij Michael Schumacher leren autorijden verzekerd hij ons, met de rijstijl zit het dan ook wel goed. Dubai en Sharjah zijn al zo’n beetje tegen elkaar aan gebouwd. In de stad hebben wij de indruk dat het niet zo gek meer gaat met al die mega projecten, maar buiten de stad wordt er flink op losgebouwd, huizen in allerlei soorten en maten. De economische recessie heeft een andere uitwerking dan verwacht, de grote projecten lopen niet meer door de enorme waarde daling. Echter aangezien kopen en huren nu ineens veel goedkoper is geworden trekt dat toch weer veel vooral buitenlandse kopers. Dit alles heeft ook weer zijn invloed op het aantal taxi’s in de stad, zelfs inclusief opening van de metro is het aantal taxi’s namelijk alleen maar groter geworden. Geen te benijden baantje trouwens dat taxi chauffeur zijn, Mohammed werkt 7 dagen per week van 5 uur in de morgen tot 5 uur in de middag, hij heeft nooit een vrije dag. Hij wijst ons ook nog even waar hij samen met 4 collega’s een kamer deelt, helemaal geen privacy. We hebben maar niet gevraagd wat hij dan wel verdiend per maand, daar durven we zo wel een inschatting van te maken, dat is ongeveer 400 euro per maand.
Daar moet hij zichzelf van onderhouden en de rest van het geld gaat naar zijn gezin. Voor ons onvoorstelbaar, echter dat is veeeeeeel meer dan hij thuis ooit zou kunnen verdienen. Gelukkig gaat hij zo te zien niet zwaar gebukt onder het hele verhaal, zijn humeur is prima en hij gaat er eens goed voor zitten om ons van alles te laten zien en vertellen. We hebben hem gevraagd om eerst via Sharjah richting de Hajar Mountains te rijden, aan het einde van de middag kan hij ons dan afzetten in Sharjah. Onderweg graag regelmatig stoppen zodat wij foto’s kunnen maken in de woestijn en de andere interessante zaken die we tegen komen. Het lijkt vandaag wel mistig te zijn, maar dat is stof / zand wat door de stevige wind in de lucht wordt geblazen, lijkt wel alsof dat buiten de stad minder erg is als in de stad. Prima kwaliteit en ruime snelwegen buiten de stad trouwens, berekend op veel meer verkeer dan er nu gebruik van maakt. De eerste stop bij een pompstation om wat water in te slaan, bijna niet te geloven de benzine kost hier omgerekend maar 18 euro cent per liter. Het zijn zeker niet alleen de olie boeren in het midden oosten die rijk worden van olie… We rijden eigenlijk al een stuk van de route die we morgen ook gaan rijden naar Fujairah, bijzondere landschappen, erg fotogeniek, wel een beetje jammer dat de woestijn blijkbaar ook als vuilstort plaats wordt gebruikt. In de bergen langs de weg kun je tapijten kopen, mooie zijden tapijten. Vanuit een ander hoek bekeken is de kleur ineens anders. Ons argument om niet te kopen omdat we het toch niet mee naar huis kunnen nemen weet de verkoper snel te ontkrachtten. Zo’n zijden tapijt van 2 bij 3 meter vouw je heel compact op en weegt dan ongeveer 2 kilo. Dat past eventueel wel in de koffer. Verleidelijk om mee te nemen, maar wat mag zoiets kosten, Mohammed staat al te gebaren dat de prijs veel te hoog is, volgens hem koop je dat in Pakistan voor 200 dirham, de verkoper hier vraagt 10x zoveel. Omgerekend naar euro’s volgens mij een koopje voor een zijden vloerkleed en een speciale souvenir, twijfel, twijfel. Vandaag maar niks gekocht, we komen hier morgen toch weer langs, vanavond eerst maar eens op internet neuzen.
Stukje verder op kunnen we fruit in allerlei soorten en maten kopen. Direct proeven als je uit de auto stopt en je komt niet weg zonder wat te kopen. De prijs valt niet over te onderhandelen en is een verassing. Niet veel geld voor een paar kilo prima smakend fruit. Aangezien we nu ook al bijna in Fujairah zijn omgekeerd en terug gereden richting Sharjah. Mohammed heeft onderweg minstens zo veel vragen voor ons als wij voor hem hadden. Voor hem is het onbegrijpelijk dat ik niet getrouwd ben, kan hem niet uitleggen dat vrijgezel zijn bij ons veel voorkomt. Als ik ga trouwen moet ik als zijn gast naar Pakistan komen, hij regelt en betaalt alles, wel een heel royaal gebaar. Bijna 4 uren na vertrek zet hij ons af in het centrum van Sharjah, de kosten nog geen 400 dirham (gedeeld door 5 – 10% is euro’s) een koopje. In Sharjah is het brodzig warm en heiig, beetje rond geneusd een paar shirts en een pet gekocht, de sfeer lijkt veel op die in het centrum van Dubai. Hilarisch moment de imam die het middag gebed zingt is verkouden, een wel heel speciale uitvoering van het gebed deze keer. Mohammed overigens mijn Al Quida ringtone even laten horen (gebed onderbroken door blatende schapen), hij adviseerde me om die maar niet te vaak af te spelen, big trouble als de verkeerde mensen dat horen Langs de kreek net als in Dubai veel activiteit (laden en lossen) van allerlei scheepjes die de golf op varen om hun handel te slijten. Fantastisch al die geurtjes, kleurtjes en geluiden. Veel foto’s gemaakt, heel apart ook men wil graag op de foto en begint spontaan een praatje met ons. Wellicht overbodig om te vermelden het zijn ook hier allemaal goedkope werkers uit Azië. De verhouding oorspronkelijke bewoners : gastarbeiders is 15% : 85%! Na een half uurtje lopen belanden we bij de vissersboten, de aansluitende vismarkt ook bekeken en gefotografeerd. Bijzondere ervaring om daar als enige westerlingen rond te lopen. Exotische vissoorten, heel anders dan bij de visboer thuis. De lucht was minder prettig om te ruiken trouwens.
Een paar minuten na de afgesproken tijd ontmoeten we Mick, hij neemt ons door de avondspits die extra druk is omdat het morgen de vrije vrijdag is mee naar een restaurant om wat te gaan eten. Na het ontbijt hebben we alleen nog maar fruit en een flesje water naar binnen gewerkt, de hoogste tijd om de batterij weer wat op te laden. Kleine misrekening, in korte broek, lees blote knieën zijn we niet welkom. Gelukkig weet Mick een tentje te vinden waar we buiten in korte broek wel welkom zijn. Aardige vent en gezellige prater wel die Mick, blijk dat we gemeenschappelijke kennissen hebben in Leeuwarden, het is een grote kleine wereld. Paar uurtjes verder zet Mick ons af bij een winkelcentrum aan de rand van Dubai, laatste stuk doen we met de taxi. De metro was ook een optie geweest, maar dat geloven we wel. Het was een dag vol met nieuwe indrukken, we zijn nu eigenlijk best moe. Morgen haalt Bilal ons op en gaan we naar Fujairah, ben benieuwd hoe het daar is. Groeten Henk
Woensdag 3 februari 2010 Dubai Geheel tegen zijn thuis nog al bijzondere (aangeleerde…) nachtbraak gewoontes in heeft Frits vannacht ook 8 uren geslapen. De oude man was eigenlijk best wel moe gister na al die activiteit en buitenlucht. Aan het einde van de morgen afgereisd naar de Dubai mall. Deze bevind zich naast de Burj Dubai en je kunt er kaartjes kopen voor een bezoek aan het observatie dek op de 124e verdieping. De toren is niet te missen als je die kant op rijd, de taxi in en uitstap plaats is op een kleine afstand van de voet van de toren. Vorig jaar was de toren nog in aanbouw, toen was het al indrukwekkend, nu des te meer, kolere wat is dat ding hoog.
Iedereen wringt zich in allerlei bochten om dat apparaat in zijn geheel op één foto te laten passen. Allemaal foto’s van elkaar maken, je bent er druk mee als je een tijdje blijft staan. De hele omgeving van de toren is één grote toeristische attractie, je kunt er van alles kopen en langs het water lopen of op een terrasje zitten. Wel een beetje te rustig overigens om de zaak rendabel te maken denk ik. Het zonnetje bakt er vrolijk op los, is nu in de luwte van de gebouwen al we net zo warm als op een zomerdag in Nederland. Zomers is het hier 50 graden, lijkt me geen pretje om dan hier rond te lopen. Na een beetje rondlopen de ticket office gevonden, helaas vandaag en morgen zijn alle mogelijkheden al uitverkocht. Hier is geen gebrek aan belangstelling blijkbaar, voor 100 dirham per persoon een aardige handel. Daarom maar een kaartje gekocht voor op 10 februari om 17:00 uur, dat kan dan mooi nog even op de laatste dag van ons verblijf. We gokken er op dat we om 17:00 uur mooi foto licht hebben. De officiële naam van de toren schijnt trouwens Burj Khalifa te zijn, wat ons betreft is de “toren van Babel” eigenlijk ook wel toepasselijk…. Bak koffie gedronken bij Starbucks, inderdaad voor dat ze hier in het Midden Oosten niet zo gek zijn op Amerika hebben ze toch heel wat zaken (status symbolen) geïmporteerd en gekopieerd van de Amerikanen. Werelds uitzicht op de toren vanaf het terras wel eigenlijk. De hoogste tijd voor een paar uurtjes strandvermaak. Onze taxi chauffeur was net als de meeste van zijn collega’s eerder ook formule 1 coureur geloof ik? Mooi vlot ritje naar het strand in ieder geval. Vandaag een plekje in de schaduw gezicht en serieus ingesmeerd met factor 50. Er staat veel meer wind uit een andere richting dan gister, voelt een stuk koeler aan, maar bakt toch wel weer lekker aan. Op het strand is weer van alles te zien en veel mensen om mee te praten. Frits heeft het weer druk met fotograferen van de heren en voor mijn lens verschijnen een paar Russische jonge dames. Deze dames fotograferen elkaar in een nogal uitdagend badpak wat niet helemaal voldoet aan de gestelde strandregels. Ik heb het discreet gehouden hoor ☺
Over regels gesproken, Frits kan zijn foto’s hier niet uploaden naar Flickr, de overheid blokkeert deze foto website namelijk voor iedereen, bekrompen gedoe. Zo rond 16:00 uur het gebruikelijke muzikale intermezzo in de vorm van het middaggebed uit de luidsprekers van de moskee’s hier in de buurt, past wel bij de omgeving eigenlijk. Half uurtje later kruipt de zon achter de Burj al Arab en is het aangenaamste er wel af op het strand. Terug naar het hotel, voor wat digitaal gedoe en dan een bezoekje aan de sportschool en de sauna. Morgen gaan we waarschijnlijk naar Sharjah, één van de andere emiraten. Kijken of we een taxi chauffeur vinden die ons onderweg wat langs de fotogenieke plaatsen leid en eventueel voorbij Sharjah in de woestijn rondrijd. In Sharjah woont Mick een oud collega die Frits eventueel ook nog wel wil bezoeken, kijken of we hem strikken om ons weer terug te brengen naar Dubai. Groeten Henk
Dinsdag 2 februari 2010 Dubai Gistermorgen in verband met verse sneeuw en de niet zo geweldige reputatie van de NS in combinatie met dat witte spul extra vroeg van huis vetrokken om op tijd op Schiphol te arriveren. Misschien had het ook wel iets te maken met de vorige vlucht van Frits, toen de tijd van aankomst op Schiphol net iets te laat was om nog mee te mogen vliegen op de vlucht die hij had geboekt…… In ieder geval ik was om 7:30 uur in Sneek, mijn auto blijft daar geparkeerd staan en een buurman van Frits levert ons af in Heereveen, we nemen de trein van 8:27 uur. Op de radio hadden we al gehoord dat het verkeer voor Joure klem stond, daarom via Reduzum en voorbij de “Blauwe tent” vanaf de andere kant op
Heerenveen aangereden. Wij waren mooi vroeg aanwezig en de NS had alles ook onder controle, om 10:40 uur waren we op Schiphol. Intussen via sms al vernomen dat het verkeer op de A6 in verband met ijzel niet meer bij de Ketelbrug op kon komen. Gelukje voor ons, we waren namelijk eerst van plan om met de Schipholtaxi naar Schiphol te reizen. Na het inchecken nog wat cadeau’s in souvenir vorm gekocht voor Bilal Mehdi en zijn vrouw. Frits heeft Bilal en zijn familie ontmoet toen hij in Beirut werkte. Hij heeft Bilal die toen zelf achter de balie werkte gestimuleerd om te gaan studeren, met als gevolg dat hij nu HR directeur is van de Rotana hotelketen. Na het de-icen van de vleugels van het vliegtuig, angstaanjagend gezicht waarbij het vliegtuig ijsvrij wordt gemaakt door het wel heel royaal sprayen van één of ander goedje, om 14:00 uur volgens planning vetrokken richting Dubai. Onze online check in strategie een stoel bij het raam en een stoel aan het gangpad heeft het gewenste resultaat, de stoel tussen ons in blijft vrij, wel zo comfortabel een beetje meer bewegingsruimte. Na 6 uren redelijk aangenaam vliegen in Dubai aangekomen, buiten is het nog 21 graden, lekker warm. Na een flink stuk lopen zonder problemen door de paspoort controle en douane gelopen. Wel apart trouwens, bij de paspoort controle een vrouwelijke ambtenaar die ons letterlijk echt geen blik waardig keurt. Hoort bij de cultuur volgens Frits, geen oog contact maken met mannen, niet echt handig in deze functie. Bij de uitgang is het echt een vette gekkenboel, rond middernacht komen er meerdere vluchten uit Europa tegelijk aan, alles en iedereen moet in een taxi naar de stad. Helaas is onze hotel airport pick-up in geen velden of wegen te bekennen tussen het leger van afhalers die met een briefje voorzien van naam staan te wachtten. Dan maar met een gewone taxi naar het hotel. Onderweg niet al te veel herkenning, maar in het hotel kent men ons nog wel van vorig jaar januari. We worden opgewaardeerd naar een premium kamer, jammer genoeg een kamer waar gerookt mag worden. Worden we beide niet blij van, maar dat lossen we later wel weer op. Voor het slapen nog een biertje gedronken in de bar en even bij gepraat met de zware jongen (portier) uit Kenia die hier ook nog werkt, aardige gozer wel. Om 2:00 uur lokale tijd hebben we het wel gehad, eerst een paar uurtjes slapen.
Vanmorgen om 8:30 uur weer uit ons coma ontwaakt, stevig ontbijt gegeten, had veel honger na een dag vliegtuigvoer. Thuis zit ik op een dieet zit van regelmatig en goed eten (koolhydraten en eiwit & minder suikers en vetten), dat went blijkbaar wel. Na het ontbijt gevraagd of we onze kamer in mogen ruilen voor een rookvrije uitvoering, dat kan in de loop van de dag. Bilal heeft intussen al telefonisch contact gezocht met Frits, wij worden verzocht om al onze (hotel) bevindingen ter lering en de vermaak aan hem te rapporteren… Vrijdag haalt hij ons op en neemt ons mee naar Fujairah resort waar op dit moment zijn standplaats is. We doen vandaag een dagje rustig aan om een beetje bij te komen van de reis. Eerst de lokale krant “Gulf News” maar eens gelezen, dat wil zeggen de Engelstalige editie. Stuk intelligenter medium dan laten we zeggen de Telegraaf. Taxi gepakt om ons af te laten zetten bij de Souk (markt) dicht bij het strand, Frits heeft een pet nodig en ik een handdoek, beide lagen thuis klaar om in de koffer te doen, maar helaas. De pet is al snel gevonden, koopje ook met 70% korting tijdens het “Dubai shopping festival”, echter de handdoek dat is een ingewikkeld verhaal. Gelukkig heeft het winkeltje van niks om de hoek bij het strand ze nog wel te koop. Na bedankt te hebben voor de roze uitvoering ben ik voor 17 Dirham een gifgroene handdoek met gouden randje en bloem opdruk rijker. Lekker relaxed een paar uurtjes op het strand gelegen, het is er nog steeds een smeltkroes van culturen en nationaliteiten. Het is even schakelen, na de sneeuw van gister nu met zon en een aangename temperatuur op het strand liggen. Hier en daar wel een beetje in gesmeerd met zonnebrand, maar ben nu toch wel een lichtelijk rood in mijn gezicht, net niet verbrand. Je merkt het niet echt met een windje bij het water dat overigens lekker koel is om in te zwemmen. Aan het einde van de middag in het hotel naar een andere kamer verhuisd, grappig we zitten nu in precies dezelfde kamer als een jaar geleden. Op de andere premium kamer stond overigens een complete fruitmand en oosterse
zoetigheid voor ons klaar, hebben we ook mee naar de nieuwe kamer laten verhuizen natuurlijk. We waren van plan om nog een rondje sauna te doen, maar na het Mexicaanse buffet en een overdosis zonneschijn zijn we zo ook wel warm genoeg. Vanavond de hoogste tijd voor een digitale sessie, dat wil zeggen foto’s en verslag op laden. Voor morgen nog geen duidelijk plan, een bezoekje aan de Burj Dubai, het hoogste gebouw van de wereld is een optie. Groeten Henk
Zaterdag 30 januari 2010 Balk Maandag 1 februari vliegen Frits en ik net als begin vorig jaar naar Dubai om een weekje van de zon te genieten. We doen eerst een paar dagen Dubai en daarna een paar dagen Fujairah, dat is één van de andere Emiraten. Ligt aan de andere kant van de bergen aan de Indische oceaan. Een voormalig student van Frits is de HR director van de Rotana hotel keten in het midden oosten, zijn standplaats is Fujairah. Deze nuttige connectie levert ons naast de nodige korting tijdens ons verblijf in Fujairah de status VIP guest en treatement op, prettig geregeld allemaal. Maandag om 14:00 uur vertrekt het vliegtuig, aankomst in Dubai inclusief 4 uur tijdverschil rond middernacht lokale tijd. Groeten Henk
