OLVE MEDEDELINGEN VRIJDAG 20 OKTOBER 2006 VRIJDAG 24 MAART 2006 JUBILARISSEN JONGERENBIJEENKOMST

OLVE

MEDEDELINGEN JUBILARISSEN 66-76-86-96 JONGERENBIJEENKOMST

2006

VRIJDAG 20 OKTOBER 2006 VRIJDAG 24 MAART 2006

Oud-Leerlingenvereniging OLVE Rombout Keldermansstraat 33 2650 Edegem

OLVE DIRECTIE = WISKUNDE IN DE TWEEDE MACHT 16

&

OLVE JUBILARISSEN: NU OOK AL 40 JAAR GELEDEN 12 OLVE OUD-LEERLINGENDAG: DE OVERROMPELING 12 ITALIË & RUSLAND VROEGER EN NU 7-8 WAT U NIET VINDT IN OLVE MEDEDELINGEN 2006 • EERSTE VROUWELIJKE OUD-LEERLING VAN OLVE: IMPRESSIES • OUD-LEERLINGENBESTUUR: SHOCKERENDE CARTOONS • MARC DE HOUS OVER Z’N NIEUWSTE JOB • OUD-LEERLINGE & NET-NIET MISS BELGIË 2006: DE FOTO’S

HIJ ZEGT HET WEER

(de voorzitter)

Twee tegengestelde trends tekenen zich duidelijk af. Enerzijds vernieuwt de top van ons OLVE-college zich snel en drastisch. Adjunct directeur Lode Somers liet nog maar korte tijd geleden de leiding aan anderen over en bij het einde van het voorbije schooljaar moesten we ook van directeur Guido Halsberghe afscheid nemen. Of hun opvolgers volgens de wens van minister Frank Vandenbroucke ‘managers uit de privé sector’ zijn lees je elders in deze uitgave. Opvolgers zijn er ieder geval en ze nemen blijkbaar het collegeroer stevig in handen. Anderzijds is er de voorzitter van onze oudleerlingenvereniging, ondergetekende, die al decennia lang de vereniging door woelige wateren leidt en van geen wijken schijnt te willen weten. Misschien wel terecht want hij ziet er nog heel wat jonger uit dan Eddy Wouters, de voorzitter van de Great Old uit Antwerpen, en die is ook niet uit zijn voorzittersstoel weg te branden. Voor de sceptici en ongelovigen verwijs ik naar mijn recente foto die de redactie hierbij publiceert.

ook na het vertrek uit de schoolbanken. Over onze talenten ten dienste stellen van de maatschappij. Want dat de oud-leerlingen van OLVE rijkelijk met talenten begiftigd zijn staat buiten kijf. En talenten begraaf je niet, zoals al in dat Oude Boek te lezen stond. Dus initiatief en verantwoordelijkheid nemen, dat is de opdracht van ons allen. Maar toch… het wil niet meer zo lukken. Zeker nu we dit schooljaar voor het eerst jubilarissen zullen vieren die veertig jaar geleden het college verlieten. Ze hadden het maar niet moeten doen! Managers uit de privé sector in de leiding van een school. Tot daartoe. De Internet school met PC’s, schermen en een ADSL-verbindingen is niet meer weg te denken. Dat spaart ruimte en volk. Een virtuele klas met bijna virtuele leerkrachten. Moet ook nog kunnen! Bloggen in plaats van huistaken maken, dat is zeker de toekomst. Je begint er vandaag als kleuter al mee. Jong geleerd, oud gedaan! Maar dat ze (!?) het vandaag in hun hoofd gehaald hebben om de spelling van onze geliefde Nederlandse taal nog maar eens te veranderen, dat is er teveel aan. Dat doet werkelijk ‘de deur dicht’. Ik las destijds nog boekjes in de oude spelling, over ‘menschen’ en ‘zoo groote boomen’. Dat daar aan moest gesleuteld worden, dat begreep ik best. Het werd ook prettiger want er kwam ‘vrije keuze’. Je had weliswaar de voorkeurspelling, maar je kon ook wel ‘progressief’ spellen, wat we maar al te graag deden. Nog niet zó lang geleden moest het allemaal een beetje anders. Met ongewone ‘tussen ‘n’-en’ of hoe spel je dat nu toch. Gelukkig kwam het spellingprogramma van mijn PC ter hulp. Mits een ‘rood ribbeltje’ onder het woord en de F7-functietoets vloeiden alle teksten toch nog vrij correct uit mijn printer. Maar vandaag weet zelfs mijn PC niet meer hoe het nou moet! En dus stoppen we er maar mee.

De baan is niet bezoldigd, maar je behoort wel in één klap tot de “OLVE notabelen”.

PIeter Van roosendael (wea 76)

Nu is dit een maatschappelijk debat waar we vele verhandelingen, een heel boekwerk en nog veel meer mee kunnen volschrijven. Zijn politici afgeschreven en uitgebrand op hun vijftigste? Moeten we ze vervangen door jonge, frisse, liefst langbenige vrouwelijke ministers van half in de twintig? Zelfs de politiek zou er aantrekkelijk van kunnen worden. Of moeten we toch nog maar op vijftig, tweeënvijftig of ten laatste op achtenvijftig op brugpensioen? Maken we dan plaats voor ‘angry young men’? En waarom beweren die spiksplinternieuwe, jonge politici dan dat de ‘uitstapleeftijd’ omhoog moet? Dat we moeten doordoen tot zestig, vijfenzestig en binnenkort nog veel langer! Begrijpe wie kan! Laat ik alvast maar staken. Én betogen tegen dit door de huidige regering uitgevonden ‘generatiepact’. Want misschien deugt het wel, maar begrijpen doe ik het alvast niet. Waar gaat het hier werkelijk om? Het antwoord is eenvoudig. De voorzitter wil ook met pensioen vertrekken! Na zes jaar op de OLVE-banken en nog eens ruim dertig jaar in de voorzittersstoel van de OLVE oud-leerlingenvereniging zal het wel genoeg geweest zijn zeker. Honderden teksten heb ik geschreven en minstens evenveel toespraken gehouden over onze prachtige school. Over de geweldige leerlingen die alleen maar zo fantastisch konden zijn omdat ze door nog geweldigere leerkrachten werden opgeleid en opgevoed. Over de universele waarde van de college opleiding. Over de gemeenschappelijke basis, dezelfde krachtige stempel, die wij, de oud-leerlingen van OLVE meedragen en die we nooit meer kwijt raken. Over de waarde van de collegevriendschappen en het blijvende engagement voor elkaar en voor de minder gelukkige, minder succesvolle medemensen, waar ook in onze omgeving. Over contact houden,

OLVE-jongeren aller landen, meldt jullie! Luc, Jana, Katrien, Roel, Jasper, Kasper, Merel, Bart, Danny, Wendy, Mieke en Lowieke, verhef jullie stem. Neem een initiatief en stel je kandidatuur voor het voorzitterschap van deze geliefde vereniging. De baan is niet bezoldigd, maar je behoort wel in één klap tot de ‘OLVE notabelen’. Je moet je geen zorgen maken over kasgelden want die zijn er niet. Er is een fijne ploeg bestuursleden met ‘helpende handen’ die telkens weer zorgt dat alle initiatieven van de vereniging tot successen uitgroeien. Veel begeesterende toespraken houden voor toch al begeesterde oud-leerlingen. Dat hoort er natuurlijk wel bij. En jubilarissen vieren. Maar natuurlijk ook telkens weer nieuwe, pas afgestudeerde leden verwelkomen, dat is pas prettig en geeft een goed gevoel. En… veel teksten schrijven, liefst foutloos want zo hoort het voor een oud-leerling. En in de nieuwste spelling. Voor zolang deze niet verandert! Kandidaturen worden ingewacht… bij de voorzitter PVR

DE PENSIO’S

WEG!

Toespraak Lode Somers bij het officiële afscheid van Guido Halsberghe directeur OLVE, 11 juni 2005 Beste Guido

We hebben mekaar leren kennen in september 1970. Ik was leerling van 5 Latijn-Grieks – we telden toen nog in omgekeerde volgorde – en jij was een jonge leraar hier op het college. Ik was er zeker van dat je hier nog niet lang lesgaf: mijn twee oudere broers kenden jou maar vaag, ze hadden alleszins geen les gehad van jou. Anderzijds hadden we nooit de indruk dat je echt jong was: ik denk dat dat kwam door de rust en natuurlijke autoriteit die je toen al uitstraalde. Je gaf ons zo de indruk een ervaren en wijze leraar te zijn. Misschien kwam dat ook omdat we lange tijd dachten dat jij de G. H. Halsberghe van al die dikke woordenboeken was.

je hebt het nog allemaal gelezen ook! Bovendien leerde ik je kennen als kenner van Franse en Duitse literatuur, en ook van wetenschappen bleek je de nodige kaas te hebben gegeten. Het duizelde me soms bij zoveel kennis en eruditie. Jaren later werd je mijn directeur, en nog wat later mocht ik jouw adjunct zijn. Het was voor mij zeer aangenaam om zo nauw met je te mogen samenwerken. Hetgeen ik dit jaar – na mijn overstap terug naar de klas – soms echt mis, zijn de momenten dat we op jouw bureau samen overlegden over het wel en wee van onze school, of dat we in Mariakerke met een Duvel aan de toog hingen, mijmerend over het onderwijs… Van dichtbij heb ik kunnen volgen en meemaken hoe je deze school een ander gelaat hebt gegeven. Vooral als ik terugblik over de jaren heen, valt het op hoe ingrijpend de verandering is geweest, en welk een sterke stempel jij daarop hebt gedrukt. Het belangrijkste aspect van die verandering is, denk ik, menselijkheid. In je relatie tot leerlingen, tot ouders en tot je personeel heb je je altijd kwetsbaar en menselijk opgesteld, met aandacht voor iedere leerling en voor iedere collega. Je maakte altijd tijd om te luisteren, je gaf altijd nieuwe kansen, je was zelf ook bereid je mening te herzien. Ik denk dat daar misschien een van je sterkste kanten ligt: je overtuiging dat er regels en reglementen moeten zijn, maar dat er uitzonderingen moeten kunnen gemaakt worden voor individuele gevallen. Dat heb je toegepast voor leerlingen én voor leerkrachten.

Eén minpunt toch: het was soms niet leuk om op de eerste rij te zitten in de klas. De geur van pijptabak.

Drie jaar lang was je mijn leraar Latijn, één keer ook mijn klasleraar. Ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat we (ik toch zeker) aan je lippen hingen. Je bezat – en bezit nog altijd – de kunst om ingewikkelde materie op een duidelijke en gestructureerde manier uit te leggen. Ik heb vaak het gevoel gehad dat wie het bij jou niet snapte, het wel nooit zou snappen. Hoewel: ik heb toch ook pas een hele tijd later begrepen wat je bedoelde toen je in een Latijnse tekst van Sallustius het woord moecha met ‘lichtekooi’ vertaalde. Je eiste veel van ons – je examens waren verdorie niet gemakkelijk, en, onder ons gezegd, dikwijls veel te lang – maar we aanvaardden dat graag van jou. Ik kan me niet herinneren dat je ooit echt kwaad bent geworden in onze klas, maar dat was misschien niet nodig: we haalden het niet in ons hoofd om kattenkwaad uit te halen in jouw lessen. Eén minpunt toch: het was soms niet leuk om op de eerste rij te zitten in de klas. De geur van pijptabak was soms wat al te sterk… Toen we hoorden dat je met Nelly ging trouwen, vonden we dat een heel evenement, en onze klas was erbij in de mis. Ik mag er toch op rekenen dat die prachtige kristallen asbak, die wij jullie toen hebben cadeau gedaan, nog steeds in de living prijkt op een ereplaats? Voor mijn studies klassieke filologie ben jij de grote inspirator geweest – samen met André. Na die studies kwam ik opnieuw op het college, als jonge en onervaren leraar. Toen leerde ik jou kennen als mijn mentor: voor alle problemen kon ik bij je terecht, en op mijn minste vraag kreeg ik van jou een stapeltje vakliteratuur. Je bleek zo ongeveer alles wat er over klassieke talen te lezen valt, in je persoonlijke bibliotheek te bezitten. En

4

OLVE MEDEDELINGEN NUMMER 39 FEBRUARI 2006

Voor mij is de rode draad doorheen de drie aspecten van Guido die ik heb gekend (Guido de leraar, Guido de collega en Guido de directeur) je menselijkheid. Ik vind dat je daar trots op mag zijn. Om te eindigen heb ik nog een vraag, gericht aan Louis, onze nieuwe directeur. Zolang als Guido directeur is, ijvert hij al voor de renovatie van deze aula, waar we nu zitten. Als er geen kink in de kabel komt, zal het werk klaar zijn voor 31 augustus, wanneer Guido officieel stopt. In Leuven hebben ze hun ‘Aula Pieter De Somer’. Louis, ik stel voor dat de procedure opgestart wordt om bij de officiële inhuldiging dit lokaal om te dopen tot de ‘Aula Guido Halsberghe’. Lode Somers

ANNO 2006

Column Louis Vervoort

ONDERWEG… Tussen Antwerpen en Rotterdam op de snelweg naar het verre noorden met de regen op mijn ruit en de radio halfzacht rij ik op het ritme van gitaarakkoorden

Op één van de nationale radiozenders mag Zjef Vanuytsel met deze klassieker nog een keer de trommelvliezen van de luisteraars beroeren. Het is eind oktober, 23.30 u., en zelf rijd ik, na een vergadering van het oudercomité, naar huis, op een allesbehalve snelweg naar het zuidoosten. Het is rustig op de weg en mijn gedachten dwalen snel af naar de voorbije uren voor een check-up van de dag. Was het een dag om zo snel mogelijk te vergeten of om nog lang te herinneren? Vanmorgen was er de vraag van Pieter Van Roosendael om een tekst van 5000 karakters voor de OLVE-Mededelingen te schrijven. Als nieuwbakken directeur zeg je dan natuurlijk niet neen, al was het schrijven van een tekst in dit blad nu niet meteen de voornaamste reden om voor deze job te kiezen. “Waarom heb ik dan wel de stap gezet naar een job waarin grote en kleine problemen elkaar opvolgen?” vraag ik mezelf af. Zeker niet omdat ik uitgekeken was op de leerlingen of het lesgeven. Integendeel, ik heb nooit zoveel plezier beleefd aan mijn lerarenjob als gedurende de laatste jaren. Wat me interesseerde was het totale, maar meteen ook ingewikkelde, plaatje van de school. Geen boeiender werkomgeving dan een school waar jongeren en volwassenen elkaar ontmoeten en dagelijks verrijken (geestelijk!) maar waar je ook met ouders en collega’s uit andere scholen in dialoog bent. Het doel van een school is nooit het afleveren van een tastbaar en koud product. Onze opdracht is pas geslaagd als we warme, eerlijke en verantwoordelijke mensen aan de maatschappij kunnen toevertrouwen. Om deze doelstelling te halen wordt er met mondjesmaat, maar al jaren na elkaar, meer en meer gevraagd van onderwijsmensen zonder dat daarvoor enige compensatie in de plaats komt. Integendeel, door een maatregel vorig schooljaar zorgde onze minister van Onderwijs (en Werk notabene) Frank Vandenbroucke ervoor dat er dit schooljaar meer dan 1000 fulltime jobs verdwenen. Herwaardering van het lerarenambt, noemt men zoiets.

aan een klas van 30 leerlingen met 10 computers ter beschikking. Het zou ons nu een flinke nota oplevering in een doorlichtingsrapport. Om in de eenentwintigste eeuw op een redelijke wijze te kunnen werken rond kennis, vaardigheden en attitudes zijn 28 pubers in een klaslokaal ook echt te veel. Verder worden vele vakoverschrijdende doelstellingen bereikt via lesoverstijgende projecten die tijdens de middagpauze, na de lesuren of tijdens het weekend gebeuren. Geen wonder dat één derde van de jonge leerkrachten binnen de vijf jaar uit het onderwijs stapt. Het onderwijs is geen 9-to-5-job! Het hedendaagse onderwijssysteem rekent voor een groot deel op het engagement en de vrijwilligheid van de onderwijsmensen. Nu even opletten…De chauffeur voor mij maakt een onhandig manoeuvre bij het nemen van een rond punt. Ja, het is toch gelukt. Terug naar vanmiddag… “En?” Het was een vraag van een collega. De kortste vraag die ik totnogtoe gekregen heb. Ik bekeek de collega en wist meteen wat hij bedoelde. Of ik het nog zag zitten en of mijn agenda nog steeds zo goed gevuld was als in het begin van het schooljaar? Ik heb hem kunnen geruststellen dat het zo was. Na de middag was er nog een afspraak met de technisch adviseur en de verantwoordelijke van de inrichtende macht i.v.m. enkele bouwprojecten van de school. Nu het plafond van de aula eindelijk vernieuwd is, willen we twee (lees: drie) nieuwe bouwprojecten opstarten: eentje voor de verwarming in het hoofdgebouw en eentje voor het lekkende dak boven de vleugel van de lagere school. Zowel technisch adviseur als architect vinden dat beide projecten dringend zijn. Op mijn vraag hoe dringend dringend dan wel is met het oog op een uitvoeringstermijn, is het antwoord 12 maanden. Het dak mag dus nog een jaartje lekken en één lokaal is tijdens de winter niet te verwarmen: in de privé-sector lijkt me dit ondenkbaar. Op dit vlak heeft de onderwijsoverheid nog een hele weg te gaan. In gans Vlaanderen ervaren (vooral vrije) scholen problemen met de verouderde infrastructuur. Maar de oplossing zou eenvoudig zijn: onze minister wil 1 miljard euro van privéinvesteerders aantrekken om schoolgebouwen te renoveren en te bouwen. We hopen, met Frank, dat het lukt want we hebben ook al stappen ondernomen voor een nieuwbouwproject op Olve. Bedoeling is om de paviljoenen en de containerklassen te vervangen door een degelijke nieuwbouw met moderne klaslokalen. Verwacht nu niet dat je volgend jaar op een bouwwerf zal ontvangen worden tijdens de oud-leerlingenbijeenkomst: momenteel is de wachttijd voor nieuwbouwprojecten 10 jaar! Vorig jaar tijdens de jubilarissenviering verwonderde het me trouwens dat oud-leerlingen verbaasd waren over het feit dat de school 10 jaar na afzwaaien er

nog hetzelfde uitzag. Meteen weet je waarom, al mag je het begrip school zeker niet verengen tot de gebouwen. Het belangrijkste aan een school zijn, naast de sfeer, nog altijd de mensen die er werken en leven. De groep personeelsleden is de afgelopen jaren trouwens wél drastisch gewijzigd. Op 1 september 2005 zijn er twaalf nieuwe leerkrachten gestart (vorig schooljaar ook al zes). De gemiddelde leeftijd is daarmee aanzienlijk gedaald. Deze verjonging zorgt meteen ook voor een interessante uitdaging naar het lerarenkorps toe: we streven naar samenwerking en een vlotte uitwisseling van frisse ideeën en ervaringen tussen de jongeren en de anciens waardoor soms ook het enthousiasme van collega’s een extra impuls krijgt. Is het trouwens niet die enthousiaste, gedreven en deskundige leerkracht die je het langste bijblijft van je humanioratijd? Ik nader mijn eindbestemming. Conclusie voor de dag? Interessante gesprekken gehad met collega’s en leerlingen, een stapje verder in de bouwdossiers, een boeiende oudervergadering bijgewoond, lijstje van “nog te doen”-activiteiten is nog lang maar is niet langer geworden, ik heb niet het gevoel moe te zijn ondanks de lange werkdag. Ik geef de dag 8/10 (en denk aan leerlingen die daarmee vroeger tevreden zouden geweest zijn na een toets wiskunde…)

al was het schrijven van een tekst in dit blad nu niet meteen de voornaamste reden om voor deze job te kiezen.

Op Olve hebben we de maatregel van Frank aan den lijve mogen ondervinden: het kost ons meer dan een fulltime job. Mede dankzij een stijging van het leerlingenaantal (en dat voor het derde jaar op rij) hebben we in verschillende jaren opnieuw klassen van 27, 28 of zelfs 31 leerlingen. Het doet me onwillekeurig terugdenken aan de jaren 90 toen ik zelf o.a. nog informatica gaf in het vijfde jaar

6

OLVE MEDEDELINGEN NUMMER 39 FEBRUARI 2006

ITALIE VROEGER EN NU VROEGER MIJN EERSTE ROMEREIS MET OLVE September 1988: crisisberaad in OLVE. Op de agenda: de Romereis! Probleem 1: weinig belangstelling, 13 leerlingen, en een bus vraagt er 30. Probleem 2: wie van de leraren wil begeleiden? De 13 Romereizigers waren allen te vinden in mijn klas. Iedereen keek naar mij, en…. ik knikte. Een reisagentschap stelde voor om samen met een andere (kleine) groep te reizen. Dan maar met een andere school! Nu bleek die andere school een meisjesschool te zijn, het Onze-LieveVrouwinstituut van de Amerikalei. Een groep van 19 meisjes! Hoera, het werd en fantastische reis. Gevolg? Het jaar nadien waren er 35 van OLVE voor een Romereis samen met de meisjes! Mijn eerste Romereis zal ik nooit vergeten. De directeur van de Amerikalei organiseerde samen met zijn echtgenote ook voor de 1ste keer de Romereis. We waren dus 3 beginnelingen. ‘Geen nood’, stelde het reisagentschap ons gerust, ‘we sturen een ervaren chauffeur’. Maar, toen we onze chauffeur leerden kennen, bleek dat hij nog nooit in Italïe was geweest. ‘Geen nood’, had zijn baas

gezegd, ‘die leraren kennen de weg’. Zo waren we met 4 beginnelingen. Onze chauffeur leerden we pas in Basel kennen, want een vervanger moest ons eerst tot in Basel rijden. De reistijdenwet, weet je! De vrijdagavond vóór de Paasvakantie van 1989 – na het examen wiskunde of Grieks – stond er een bus voor de collegepoort. Aan het stuur: een oudere opa. Die reed ’s nachts verloren in de Vogezen. Mijn buurman in de bus las op een bord ‘Basel, 46 km.’, deed een dutje, opende zijn ogen en las ‘Basel, 64 km.’. We kwamen 4 uren te laat in Basel. Die achterstand hebben we nooit goed gemaakt. Firenze: te laat. Rome: te laat. Venetïe: te laat. De laatste avond in een ski oord in Noord-Italïe: te laat. Bijna overal waren we te laat. De ‘ervaren’ chauffeur reed veel verloren: hij had trouwens geen kaarten bij zich, want hij vertrouwde op de ‘ervaren’ leraren. Ons team geraakte goed op elkaar ingespeeld. Herman, de Antwerpse directeur begon overal gedetailleerde land- en stadskaarten te kopen, en specialiseerde zich als wegengids. Chris, zijn echtgenote, gaf uitleg over de modernere tijden, ik over de Oudheid. Deze formule heeft 15 jaar standgehouden, totdat

de Amerikalei fusioneerde met Sint-Lutgardis. De laatste jaren namen wel andere ‘ervaren’ leraren het roer over. Ik was de eerste die afhaakte. Te vermoeiend. Daarna gingen Herman en Chris met pensioen. Maar die eerste Romereis met 13 jongens en 19 meisjes, die vergeet ik nooit.

en in uitstekend gezelschap. De mysterieuze majesteit van Venetië is de laatste grandioze impressie die onze leerlingen van Italië opdoen.

Getrouw aan de huidige tijdsgeest werpen enkele leerlingen zich op om een animatieteam te vormen. Tijdens de langere ritten toveren ze de autocar om in een reality-show met gepast klank- en lichtspel. Op verschillende avonden verrassen ze het hele gezelschap met spelletjes, quiz, kampvuur, live optreden, … ??

ANDRE MENS

NU BLIK VOORUIT: IMPRESSIE OVER DE KOMENDE ITALIË-REIS Hout vasthouden … We hopen dat volgende profetische beschrijving uitkomt. We organiseren een elfdaagse autobusreis. Vertrek op vrijdag 31 maart 2006 en terugkomst op dinsdag 11 april. Prijs : 815 EUR, alles inbegrepen behalve drank en eventuele bijstands- en annuleringsverzekering.

Kersvers directeur Louis Vervoort bewondert zijn eerste succes in zijn nieuwe job.

Doet u al aan kinderen? En zijn ze klaar voor het college?

Dan kunnen ze een eerste indruk opdoen, en alles te weten komen op: - zaterdag 11 maart 2006, 13.30 u. - 17.00 u. - dinsdag 25 april 2006, 18.30 u. - 21.00 u. Telkens in de gebouwen van OLVE-Edegem.

Programma : Onze cultuurhongerige leerlingen verslinden elk jaar opnieuw Italië van Noord naar Zuid. In Paestum staan de mooiste griekse tempels. In Rome, Pompeï en Tivoli vind je een waaier aan spectaculaire herinneringen en bouwwerken uit de klassieke romeinse oudheid. De middeleeuwen herleven in kleine stadjes als San Gimignano en Assisi, of op het plein der wonderen in Pisa. Firenze en Siena bulken uit in kunstwerken uit de gotiek, de renaissance en de barok. Leerlingen ervaren aan den lijve waarom men Rome de eeuwige stad noemt: deze stad heeft veel meer te bieden dan haar trappen, fonteinen, obelisken, klassieke monumenten en kerken. Ze laat niemand onverschillig: een enkeling heeft een hekel aan Rome maar de meesten hebben haar eeuwig lief. En dan zijn er nog de ijsjes, de pasta, allerlei plaatselijke specialiteiten, het rijk gevarieerde landschap en de zee, dit alles vaak zonovergoten

Twee uur aanschuiven voor “il museo degli Uffizi” in Firenze is er al lang niet meer bij. Na de nodige reservaties in november zit zondag 2 april al muurvast : 9.30u Medicikapel - 11.00u Galleria dell’ accademia - 13.15u Museo degli Uffizi 16.00u Giardini di Boboli (pallazzo Pitti) 17.30u Galleria Palatina (pallazzo Pitti) De begeleidende leerkrachten betrachten een perfecte mix van cultuur en ontspanning, van vrije momenten en intense groepsbezoeken, van anekdotische aanpak tot diepgaande beschouwing… als we tenminste voldoende de aandacht kunnen trekken van onze leerlingen die in dichte drommen hun digitale prentjes vergelijken en mp3-bestanden uitwisselen. ‘s Middags zoekt ieder op eigen houtje een koud of warm hapje, ‘s avonds souperen we samen uitgenomen één avond in Rome en één in Firenze waar de leerlingen eens een restaurantje naar eigen keuze kunnen binnengaan. Voor hun vrije maaltijden krijgen onze leerlingen nog steeds een centje : 4 Euro voor ‘s middags, 12 Euro voor ‘s avonds.

Deelnemers : 34 leerlingen en 5 leerkrachten: An Audenaert, Bart Wauters, Bart Windels en echtgenote Ria, en ondergetekende, Bas Cocquyt

ANNO 2004

Leraars en oud-leraars spelen subliem theater

RUSLAND VROEGER & NU

NIHIL NOVI...

WE WISTEN HET EIGENLIJK AL HEEL LANG: LERAARS ZIJN ALTIJD EEN BEETJE ACTEURS. OUD-LERAARS ZIJN ACTEURS IN HET KWADRAAT. LEON PENSAERT - AUTEUR, REGISSEUR, DUIVEL DOET AL - BRACHT ZE SAMEN EN SCHREEF VORIG JAAR EEN ÉCHT TONEELSTUK OP OLVE-MAAT, OVER EEN BIJZONDER VREEMD BEJAARDENHUIS, WAAR DE TIJD ERGENS TUSSEN DE ANTIEKE TIJD EN DE RENAISSANCE BLEEF HANGEN, AFHANKELIJK VAN DE VERDIEPING WAAR JE ALS GEPENSIONEERDE TERECHTKOMT. DE OUD-LEERLINGEN GINGEN UITERAARD KIJKEN, EN HERKENDEN TOT HUN STOMME VERBAZING… ONZE BLOEDEIGEN SECRETARIS JEAN VERSLYPE - ALS PERICLES MET EEN BLAAS-PROBLEEM - EN PENNINGMEES TER BERT VAN HERWEGEN IN DE ROL VAN ZIJN LEVEN, TONEELBURGEMEESTER-DIRECTEUR MET GROENE STRIK. BEIDE HEREN ZATEN NA DE SUCCESVOLLE VOORSTELLINGENREEKS MET EEN TYPISCH ACTEURSPROBLEEM: ZE RAAKTEN NIET MEER UIT HUN ROL. EN DUS SPEELDE JEAN V HIPPOCRATES. TIJDENS HET PRODUCTIEFEESTJE ALSOF HIJ NAAR HET TOILET MOEST, EN... SCHREEF BERT V. EEN BRIEF AAN ZIJN ONDERDANEN. EEN MEESTERWERK, U MOET HEM GELEZEN HEBBEN:

Vroeger OLVE ZORGDE VOOR DOOI IN RUSLAND. Tijdens Europalia 2005 nog nooit zoveel over Rusland gehoord: tentoonstellingen, concerten, lezingen volgden elkaar op. Het leek op de grote doorbraak van Rusland naar het westen. Op zo’n moment vraagt iemand me:“Zou je iets kunnen schrijven over het begin van de Ruslandreizen?” Waarom niet? Maar mijn archieven zijn nog niet geordend, mijn notities zijn praktisch onleesbaar geworden en alle verslagen en foto’s lijken op elkaar. Het moet allemaal in 1983 begonnen zijn.( 2003 zou een mooie gelegenheid geweest zijn om er een herinneringreis van te maken.) Een paar wakkere geesten uit de altijd snuggere Wetenschappelijke A opperden tijdens een klasbespreking over de eindejaarsreis de mening dat ze altijd wel in Parijs, Londen of Rome zouden geraken, maar niet in Moskou.Als titularis schrok ik wel even van dit voorstel, maar van geen uitdaging vervaard probeerde ik op mijn beurt meer te weten te komen over zo’n reis. Ik vernam dat een reis naar Rusland - met Aeroflot - niet veel ondernomen werd en dat bovendien zo’n reis niet zonder risico’s was. Want, het moet gezegd, Moskou lag toen in het vijandelijk gebied dat door een Amerikaanse president als het centrum van het kwaad bestempeld werd. Het werden spannende dagen: meer informatie

(prijs van de reis viel mee, zo’n 16.000 BEF) en advies moesten ingewonnen worden . De directeur moest voorzichtig op de hoogte gebracht worden. (Zouden we niet te veel door het communisme geïndoctrineerd worden en zou Rome daardoor niet uit ons gezichtsveld verdwijnen?). Maar het plan groeide en ondertussen waren de leerlingen nog nooit zo gemotiveerd om hun zware hoeveelheden stof te verorberen. De reis zelf werd een openbaring en een enige belevenis. Als gezanten van het westen werden wij overal met open armen ontvangen. Wij keken onze ogen uit en zagen hoe de Russen hun strenge winter overwonnen. Wij zagen bijna elke Rus in de metro een boek lezen. Samen met hen keken we naar de geweldige kunstcollecties van de Ermitage of het Poesjkinmuseum. Wij hielden samen met hen onze adem in tijdens een circus - of een balletvoorstelling. Het was duidelijk: de vijandelijke bevolking was belezen en gecultiveerd. Voor de Russen was contact met westerlingen verboden, maar sommigen probeerden het toch maar en haalden in de bus of de metro hun beste Frans of Engels boven om even met ons te praten. Hoogstwaarschijnlijk heeft onze reis voor een doorbraak gezorgd in de perestrojka en de glasnost, begrippen die toen nog niet gelanceerd waren. Wij probeerden vanaf het begin contact te hebben met Russische leerlingen. Ook de ontvangst door

de Belgische ambassadeur in Rusland was telkens een hoogtepunt., zeker toen we met veel pracht en praal op de kanselarij werden ontvangen met toespraken, wodka en Russische hapjes. Het was alleen maar moeilijk om het adres van de kanselarij te vinden, want het stond nergens op een stratenplan. Het spreekt vanzelf dat noch de lage temperaturen van de Russische winter, noch het overvolle programma zo’n reis stuk kregen en het was dan ook normaal dat de mondelinge en schriftelijke commentaren bij onze thuiskomst telkens weer zorgden voor een reis in het daaropvolgende jaar.

de schatten staan te pronken in de musea, waar een glimlach er echt komt als er een reden voor is… Misschien beseffen we pas ten volle wat het betekent om te mogen lopen waar je wil, om te zeggen wat je te zeggen hebt, om een pensioen te krijgen, om een beetje privacy te hebben …als je in Rusland bent geweest. En als je een Russische glimlach krijgt, dan heb je hem voor het leven! Ook dit zijn levenslessen die we onze laatstejaarsleerlingen willen meegeven. En wat je gezien hebt, onthou je nog altijd beter. En er is ook de vodka, de pracht en praal van de musea, de Russsiche meisjes, de prachtige natuur, de gigantische hotels en de romantiek van de Tsaren, Dokter Zjivago en Tchaikovsky. Kortom de Ruslandreis is en blijft een cursus levenswijsheid, overgoten met een

dikke laag cultuur en een toetje amusement. Daarom moeten we ermee doorgaan.

8

OLVE MEDEDELINGEN NUMMER 39 FEBRUARI 2006

Ik heb Joost naar de Wibra gestuurd, voor snoepjes,……. eigen Hollandse firma’s eerst.

Fijn dat U als bewoners van ons lieflijke home « Nihil Novi » aanwezig bent. Gewoonlijk komen we samen om toneel te spelen. Dit keer niet. Ook dit keer zit ik met een probleem. Tot mijn spijt kan ik niet aanwezig zijn. Daarom had ik graag nog even met U gesproken.

O, ja, Elisabeth, laat alle bagage voorlopig nog maar in één kamer staan. Tijdelijke oplossing, kan het ook niet helpen. Die aannemer, Kostas, ge kunt er toch niet op rekenen.

Louis Vermijlen

Eleni, Jij bent altijd welkom hoor. Ook buiten de bezoekuren, let dus maar niet op het commentaar van de zuster. Seppe en Leona, als je nog eens op bezoek komt, zelfs op vrije middagen, steek het filmpje dan goed in jullie camera. Als je de douanier nog eens tegen komt, toch een bonafide man, geef hem dit …… ( het zakje snoepjes )

Nu Europalia Russia, Rusland is dit jaar weer brandend actueel. Je kan er niet naast kijken. Voor een Ruslandliefhebber, zoals Olve er intussen wel een aantal heeft, een drukke tijd! Toen ik er, nu zo’n 6 jaar geleden ingetuimeld ben, had ik nooit gedacht dat dit land zo’n indruk op mij zou maken. Er zijn zo van die dingen, die je eenmaal doet en blijft doen of nooit meer doet. Rusland ben ik blijven doen! Dan komt waarschijnlijk de vraag in je op waarom je zo gefascineerd wordt door een land waar de tijd is stil blijven staan, waar je moeilijk contact kan hebben met de mensen tenzij je Russisch spreekt, waar je angstvallig voorbij de in het donker geklede maffia-kerels loopt, waar je met gevaar voor je leven de straat oversteekt, waar je in het Kremlin tussen de witte lijnen moet lopen, waar je bij Lenin niet mag blijven stilstaan om te zien hoe hij er nu werkelijk uitzag, waar je oude mensen ziet bedelen om rond te komen, waar je oude auto’s ziet en ook heel nieuwe, waar je rijkdom ziet maar veel meer arme woonblokken, waar het goud blinkt op de koepels en

Aan de bewoners, personeel en bezoekers van ons home « Nihil Novi » Vrienden,

Lilian Verhaegen

Zuster Mirèse, wil je eraan denken dat vooraleer je op vakantie gaat naar Blankenberge, in een tanga, Je voor één keer Hero z’n Orleanders eens binnen zet, want ‘t ga vriezen. En laat Nefertete tussen Softi en Hippo aan tafel zitten, kwestie van evenwicht. Zijn madame Bovary en Periclesje nog samen? Ja, ik ken dat, heimwee…. eenzaamheid… En burgemeester ? Nog niet naar een andere partij overgestapt ? Anna-Karenina, dat is toch een poezeke, he burgemeester.

En dan die stevige boeg van dat slagschip, madame de Renal. Ach, madame de Renal, ze droomt nog steeds van pikante vormen, in een maatpak. Misschien voelt zij zich ook wel een beetje , net als Nefertete, « zo ….. erotisch «. En dan zouden we nog bijna Eugenie Grandet vergeten. Mensen, mensen ……. wat zijn dat toch « monumenten von Frauen ». Zo, mijn beste bewoners, ik hoop dat ik niemand vergeten ben. Och ja, Tolstoï, geen paniek, de orde was willekeurig. Voor ik het vergeet, Hippo, wees voorzichtig als je in een stoel gaat zitten, of er komt weer gedonder van. Getekend, De directeur Bert Van Herwegen

10, 20, 30 en 40 JAAR JUBILARIS

Onder het nieuwe auladak

WORDEN VERWACHT OP 20 OKTOBER 2006:

AFGESTUDEERD IN 1966 BETTENS DE POOTER DECUYPER FORNOVILLE GORIS HERMANS JESPERS LENDERS LUYTEN RAES SOLI THEUNIS THEUNS VAN DE WIJNGAERT VAN LINT VOS WOUTERS BINNEMANS HULPIAU LAHEY LAMBRECHTS NULLENS OOSTERWAAL STEEL STEENWEGEN TORFS VAN DER GUCHT VERMEIRE VERSCHUEREN WECKX

GUIDO PAUL WIM NORBERT DIRK THEO RAF MANU PAUL RIK MARC JAN JAN JOHAN LUDO KRIS MARCEL LEO GILBERT MARCUS HERMAN HENRI CORRY DIRK MARCEL JOZEF WALTER WILLY WILLY LUCIEN

AFGESTUDEERD IN 1976 LEMBRECHTS STAPPERS VAN DE VIJVER VERMEIREN LAMOEN

10

OLVE MEDEDELINGEN NUMMER 39 FEBRUARI 2006

JOHAN JOZEF KRISTIAAN JAN LUC

BOOMGAARDSTRAAT 8 PEGGERSTRAAT 24 HOVESTRAAT 39 FRANKRIJKLEI 160 BEEKHOEKSTRAAT 83 MOORLANT ROAD 2 HP 1 ST.-ROCHUSSTRAAT 59 BALLAERTSTRAAT 71 WEZELSTRAAT 69 OVERLEDEN E. THIEFFRYLAAN 128

2070 2980 2650 2000 2540 1 NSO HEMEL 2100 2018 1850

ZWIJNDRECHT ZOERSEL EDEGEM ANTWERPEN HOVE HEMPSTEAD (GB) DEURNE ANTWERPEN GRIMBERGEN

2640

MORTSEL

P. POPPESTRAAT 54 PLEISPARK 62 VAN DIJCKSTRAAT 101 MUSSENBORGLEI 124 SPETHSTRAAT 91 ZWALUWENLAAN 13 BARELDREEF 54 MECHELSESTEENWEG 332 HOOIDONCK 5 MARCKXLAAN 15 RINGLAAN 58 BUS 2 BERTHOUTSTRAAT 27 OUDE WAARLOOSSTEENWEG 38 HAGEDOORNLEI 14 ST. FREDERICUSSTRAAT 5 OVERLEDEN OVERLEDEN WANDELEERSTRAAT 17

2640 9051 2640 2650 2950 2880 2880 2550 2240 2550 2610 2640 2550 2650 2640

MORTSEL GENT MORTSEL EDEGEM KAPELLEN BORNEM BORNEM KONTICH ZANDHOVEN KONTICH WILRIJK MORTSEL KONTICH EDEGEM MORTSEL

3201

LANGDORP

GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA

2940 2640 2640 2850

UTRECHT STABROEK MORTSEL MORTSEL BOOM

GL GL GL GL LWE

THEEMSDREEF 402 F. HOTAGSTRAAT 94 KRETENBURGSTRAAT 90 LIERSESTEENWEG 318 ANTWERPSESTRAAT 62

MICHIELS MOYERSOEN RYCKX SIMONS VERHEZEN VRINTS BOSIERS CROEGAERT DE SCHAMPHELAERE DEBAR GORISSEN HERMAN KETELE LIVENS MEEUSEN PAS SESTIG VAN DER MULLEN VERSCHUEREN BORREMANS CORNELISSEN DE NAEGEL DECKERS GOVAERTS GRARE MERTENS VERELST VERMEULEN VERSCHUREN WINKELER ANDRIES BEKX BROECKMEYER DE DECKER DE LAENDER DE RIJCK DE SMET DESCHUYTERE HOYER JACO JACOBY LAMOEN LENAERTS MERTENS MEYER PETERS PIRARD PLEYSIER SANO STAPPERS THIRY VAN DER MULLEN VAN GOMPEL VANDE SOMPELE VANDEN EYNDE VANHAUTE VANTOMME VANWEVENBERG VERMEERBERGEN VOS WILLEMS WOLFS YPERMAN

ERIC WILLIAM STEFAAN PATRICK JOHAN WIM WILLIAM THIERRY LIEVEN JOHAN GUY LUC DIRK JAN ERIC KRIS WALTER CHRIS RIK MARK MARC DIRK DIRK FRANS FRANK GERRIT DIRK DIRK PIET STEFAN DIRK DIRK IVAN ERIK CHRIS HERMAN PATRICK HERMAN FREDERIC PETER RUDY MARC FRANK JACQUES PATRICK ERLEND LUC DIRK PATRICK WILLEM CHRISTIAAN PATRICK GUIDO BRUNO DIRK MARC PETER WILFRIED EDDY WARD ERIC PATRICK BRUNO

AFGESTUDEERD IN 1986 ALBRECHTS BOGAERTS COCHET DURIEUX HARDEMAN HELSEN NORGA SELENS THEUNIS VAN AKEN VAN DE LEEST VAN DEN BROECK VANEGEREN VERRELST VERRELST WATERSCHOOT BUYTAERT DAEMS DE GRAAF DE GROOT HAUTEKIET HELLEMANS HENDRIKS HOORNAERT

BERT GEERT LUC FRANK WARD WIM KOENRAAD SVEN BENJAMIN PETER WOUTER IVO BART WIM BRUNO MARIO DIDIER STEVEN LUC ALEX GEERT FRANK DIRK FILIP

MORTSEL TIELT-WINGENE MORTSEL GENT HOVE MORTSEL

LWE LWE LWE LWE LWE LWE LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB

MALISART NEUCKENS ROBBENS SAENEN STEVENS VAN DEN EYNDE VRANCKEN WALGRAVE DE VOS DIGNEFFE ERAUW GILIS HAENTJENS HERWEYERS JAGERS LUYTEN MARIEN MEERT SCHOEPEN SEGERS THYS VAN DE VLEDE VAN DEN EYNDE VAN HOOF VAN MALDEREN VILLE ARTS CLAEYS DE BEUL DE GROOF JASPERS LACOUR LAGAST NEEFS OP DE BEECK PUTZEIJS SMETS STOFFELEN VAN BORTEL VAN ROY VAN SCHIL VERHECKEN VERMEULEN WEYTS ADRIAENSSENS ANCIAUX BOUCHERY BRUYNDONCKX BUSCHMANN COSIJNS DE MONIE DE NYS DEKENS DEPRINS D’ESPALLIER GASPAR LAENENS RIHOUX SMEETS TIELEMANS VAN KERCKHOVEN VAN LOEY VAN ROMPAEY WALDUKAT TERRIERE

WILRIJK WILRIJK EDEGEM MORTSEL ANTWERPEN MORTSEL HOUSTON TX MORTSEL EDEGEM WILRIJK EDEGEM HOVE KONTICH EDEGEM EDEGEM EDEGEM LINT EDEGEM KEERBERGEN EDEGEM BORGERHOUT HOFSTADE AARTSELAAR AARTSELAAR

GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL GL LWE LWE LWE LWE LWE LWE LWE LWE

AFGESTUDEERD IN 1996

J. ENGLISHLAAN 59 NEURIS 27 BASELIEKSTRAAT 75 P. EYKENSLAAN 23 BERSTRAAT 39 APPELKANTSTRAAT 33 LUIPEGEM 34 DOORNSTRAAT 10 DRUIVENSTRAAT 68 LAAR 27 VAN LUPPENSTRAAT 53 GROTESTEENWEG 622 P. DE MONTEPLEIN 18 W. KERRICXSTRAAT 62 LAURIERSTRAAT 31 ST. BENEDIKTUSSTRAAT 65 BERGSTRAAT 135 GOREWEG 11 ROZENKRANSPLEIN 1 BERGENSTRAAT 92 KRENISTSTRAAT 8 OUDE BAAN ( C ) 85 BREENDONCKSTRAAT 144 KONTICHSTRAAT 2 VENNEKENSSTRAAT 64 ST. GABRIELSTRAAT 17 HEISLAGSEBAAN 221 C. VERHULSTLAAN 36 DEURNESTRAAT 170 BUS 19 ABELENSTRAAT 41 FRANS NAGELSPLEIN 2 J. ENGLISHSTRAAT 39 HOF VAN RIETHLAAN 34 MOEDERHOEFSTRAAT 58 STEENHOVENSTRAAT 27 A. DE COCKSTRAAT 62 O.L.VROUWEMARKT 24

2650 2640 1500 2547 2280 2540 2880 3370 2200 2630 2018 2600 2650 2650 9052 2640 3010 3130 2610 3053 3583 2910 2830 2650 2235 2530 2930 2550 2640 2640 2610 2140 2640 2547 9190 2020 8800

EDEGEM MORTSEL HALLE LINT GROBBENDONK HOVE BORNEM BOUTERSEM HERENTALS AARTSELAAR ANTWERPEN BERCHEM EDEGEM EDEGEM GENT MORTSEL LEUVEN BEGIJNENDIJK WILRIJK OUD-HEVERLEE PAAL-BERINGEN ESSEN WILLEBROEK EDEGEM HOUTVENNE BOECHOUT BRASSCHAAT KONTICH MORTSEL MORTSEL WILRIJK BORGERHOUT MORTSEL LINT STEKENE ANTWERPEN ROESELARE

BLOEMENLEI 12 L. BEOSIERLAAN 13 ANTWERPSESTEENWEG 18 FREDERICUSSTRAAT 32 BERTHOUTSTRAAT 113 KRIJGSBAAN 86 P. BOUDEWIJNLAAN 236 SLOCHTESTRAAT 7 PLANCKENBERGSTRAAT 126 MARIEETTALEI 6 LEOPOLD III-LEI 9 K. ASTRIDLAAN 7 STREEKLAAN 9 P. DE MONTEPLEIN 4 MORTSELSTEENWEG 17 R. KELDERMANSSTRAAT 15 D’HELDTLAAN 12

2640 3010 2620 2640 2531 2640 2650 1770 2100 2930 2650 2880 3060 2650 2540 2650 2650

MORTSEL LEUVEN HEMIKSEM MORTSEL VREMDE MORTSEL EDEGEM LIEDERKERKE DEURNE BRASSCHAAT EDEGEM BORNEM BERTEM EDEGEM HOVE EDEGEM EDEGEM

TOMMELTLAAN 56 KRIEKEBEKESTRAAT 49 KRETENBURGSTRAAT 7 F. BURVENICHSTRAAT 111 GORZENLAAN 10 W. VOLCKAERTSTRAAT 34

2640 3390 2640 9050 2540 2640

R. BROECKHOVESTRAAT 34 M. GEYSEMANSSTRAAT 53 P. VAN DEN BEMDENLAAN 93 DOOLHOFLAAN 16 BEXSTRAAT 19 BUS9 FLORALAAN 13 7777 GREENBRIAR 3#3052 STEENAKKER 31 P. BOUDEWIJNLAAN 237 SPOORWEGLAAN 137 K. ALBERTLEI 14 V. BAVAISSTRAAT 93 BOCHTSTRAAT 9 J.DE VEUSTERSTRAAT 98 ZOMERLEI 13 NOULAERTSPLEIN 10 K. CARDIJNLAAN 98 DEN LEEUWENBERGHSTRAAT 43 SIJSJESWEG 53 BONIVERLEI 11 DODOENSTRAAT 8 KERKHOFLEI 54 HELENBOSLAAN 42 K. V/D WOESTYNELAAN 16

2610 2610 2650 2640 2018 2640 77030 2640 2650 2610 2650 2540 2550 2650 2650 2650 2547 2650 3140 2650 2140 1981 2630 2630

CAROEN COX EYNIKEL GULDENTOPS HOUSMANS MEYNCKENS VAN OPDENBOSCH VERMOTE VERVOORT WALDUKAT ANDRIES BONJÉ BOOST CASTELEIN CUYPERS DE BACKER DE COSTER DE GIOVANNI LACHAT LAMBERT LEMMENS MERTENS

WIM DIMITRI PHILIP STEFAN THOMAS STEVEN KARL JOACHIM DIRK TIMOTHY BERT LUC WIM KOEN BERT WOUT PHILIP KURT FRANK BART WERNER LUKAS CARL FREDERIK HANS WIM GEERT WIM KARL PATRICK PETER JORIS TOM HERWIG GEERT MARK BART MARC JORIS PATRICK DIRK PETER STEFAN YVES PETER WOUTER KURT KOEN PAUL CARLO EMMANUEL ERWIN DANIEL WALTER JOHAN ALEX PATRICK PASCAL ROLAND MARC FILIP CARL JOHAN HARALD MICHAEL

JOHAN KRIS HANS DENNIS GREGORY PETER RIET TOM FREDERIK KIRSTIN NICO MICHAEL PATRICK NICOLAS THIJS MANU LAURENT STEFAN CHRIS VALERIE TOMMY SARA

AARTSELAARSTRAAT 1 BEEKHOEKSTRAAT 54 VOLHARDINGSTRAAT 96 HOVESTRAAT 163/17 EEKHOORNLAAN 31 MOLENLEI 50 J. REUSENSLEI 107 E. VAN STEENBERGENLAAN 78 H. KUIJPERSSTRAAT 18 PANSGATELAAN 37 KASTEELSTRAAT 54 ELSENBORGHLAAN 41 STEENAKKER 13 K. ELISABETHSTRAAT 60 LIERSESTEENWEG 142 ARCHIMEDESLAAN 36 EGLANTIER 1 GREGIE DE MAEYERSTRAAT 10 VAN DER GRACHTSTRAAT 28 LOURDESLAAN 70 OUDE GALGENSTRAAT 120 HALEBLOK 16 KOEPOORTKAAI 38 ELSENBORGHLAAN 42 KEIZERSHOEK 177 R. KELDERMANSSTRAAT 22 VESTINGLAAN 42 SAFFIERSTRAAT 211 VELDSTRAAT 48 OUDE KASTEELDREEF 31 DUFFELSHOEK 27 MAYERLAAN 38 DE VILLEGASSTRAAT 31 KLOOSTERSTRAAT 98 SCHILDERSTRAAT 17 BINNENVELDSTRAAT 39 GALLAITLAAN 33 OVERLEDEN VILLEGASSTRAAT 26 KAPELLEBAAN 2235 VINKENLEI 5 WILDEMANSSTRAAT 37 DEURNESTRAAT 267 L. DE KONINCKSTRAAT 8

2650 2540 2020 2650 2610 2640 2150 2100 2640 2640 2000 2650 2640 2610 2640 2650 2540 9150 2531 2650 2950 2640 9000 2650 2550 2650 2640 2600 2547 2820 2550 2640 2600 2880 2000 1910 2610

EDEGEM HOVE ANTWERPEN EDEGEM WILRIJK MORTSEL BORSBEEK DEURNE MORTSEL MORTSEL ANTWERPEN EDEGEM MORTSEL WILRIJK MORTSEL EDEGEM HOVE KRUIBEKE VREMDE EDEGEM KAPELLEN MORTSEL GENT EDEGEM KONTICH EDEGEM MORTSEL BERCHEM LINT BONHEIDEN KONTICH MORTSEL BERCHEM BORNEM ANTWERPEN KAMPENHOUT WILRIJK

2600 2240 2950 2550 2640 2600

BERCHEM ZANDHOVEN KAPELLEN KONTICH MORTSEL BERCHEM

LIERSESTEENWEG 320 HERFSTLEI 22 GEMEENTEPLEIN 3 EGLANTIERLAAN 84 NATIONALE STRAAT 56/41 FRANS HOTAGSTRAAT 10 TER BEKE 1

2640 2650 2520 2610 2000 2940 2650

MORTSEL EDEGEM BROECHEM WILRIJK ANTWERPEN STABROEK EDEGEM

ZILVERBEEKLAAN 52 J.D.SADELERSLAAN 7 ANTWERPSESTRAAT 235

2640 2650 2640

MORTSEL EDEGEM MORTSEL

L. BEAKELANDSTRAAT 12 P. BOUDEWIJNLAAN 31 F. DE CUYPERSTRAAT 5 BRITSELEI 88 ELSENBORGHLAAN 46 PRINS BOUDEWIJNLAAN 58 MUSSENBURGLEI 26 GROTE STEENWEG 447

2650 2650 2640 2000 2650 2610 2650 2600

EDEGEM EDEGEM MORTSEL ANTWERPEN EDEGEM ANTWERPEN EDEGEM BERCHEM

PASTOOR MOONSLAAN 46 TE NIJVERDONCKLAAN 49 ROZENTUIN 4 ONAFHANKELIJKHEIDSTR.159 MECHELSESTEENWEG 442 FLORENT GEVERSSTRAAT 20 EUGINIO PACELLILAAN 15 TORENBLOKSTRAAT 14 BONIVERLEI 82 HEIRBAAN 7 DEKEN DE WINTERSTRAAT 41/2 BOERENLEGERSTRAAT 45 EUGENIO PACELLILAAN 8 ACHT EEUWENLAAN 25 ZWALUWENLEI 10 IRISLAAN 19 BEUKENDREEF 23 HERTEN BRUIN 23 KUNSTLAAN 17 / 4 SMOLDERS BLOCKSTRAAT 13

2650 2650 2640 2650 2650 2650 2650 2610 2650 2640 2600 2650 2650 2650 2650 2550 2550 2850 2850 2650

EDEGEM EDEGEM MORTSEL EDEGEM EDEGEM EDEGEM EDEGEM WILRIJK EDEGEM MORTSEL BERCHEM EDEGEM EDEGEM EDEGEM EDEGEM KONTICH KONTICH BOOM BOOM EDEGEM

KRUISKENSLEI 111 :”

2850

BOOM

LWE LWE LWE LWE LWE LWE LWE LWE LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEA WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEB WEWI

ECMT ECMT ECMT ECMT ECMT ECMT ECMT ECMT ECMT ECMT ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI

MOERS STEENWEGEN TSENG VAN DER WEE VAN NOTEN WAGEMANS WOUTERS DE HAECK DECONINCK PEETERS VAN DEN BRANDEN VERHELST CAALS BROSIUS VERCAUTEREN DIERKX ISERENTANT MOENS MOORKENS VAN DEN BRANDEN WECKESSER DE HASQUE FELIX GILLES LIEBEN ANDRIESSEN BEECKX BRATKOWSKI CALUWAERTS CLAES DE WEERDT EVERAERT GRYSON HAMAL STRAETMANS VAN DEN EYNDEN VAN HERCK VAN LOMMEL VANDEMEULEBROECKE VERBERT BEUTELS CORNELIS GOOSENS HERWEYERS PEETERS ROEVENS THONÉ VAN DER LINDEN VERMEIREN VERRETH CANDAELE DOCKX KNAB PISSENS VAN DER AVERT VAN ES VAN MELIS WOUTERS ADAMS BAERT BAINES BEELS COMPEERS DE LAET DEFLEM DEFRANCQ DIERICKX FLORUS FRANCK GOOSSENS HAUTEKEETE HENDRICKX LEYMAN PACCO ROCHTUS SAENEN SCHELTJENS SEERDEN SIX TRINH TRUYTS VAN CAMP VAN DEN HEUVEL VAN DROOGENBROECK VAN DYCK VAN HECKE VAN ROOSBROECK VERHEEKE VERHELST

LUC TIM DAVID VINCENT KATHLEEN JEROEN SVEN JORG BRUNO JOHAN RON KATHLEEN TOM ROALD ROELAND ELS CHRISTOPH JAN FREDERIC STEF JOKE JEAN-LOUIS JOKE GREET MURIEL PETER ALEXANDER SARAH ERIC KASPER WIM BERT MANU CHRISTOPH KOEN GERT JOZEF SVEN ROBRECHT JAN REMO WOUTER LIEVEN JORIS ALPHA AN JEF ANTHONY PETER GEERT BART DENNIS LENNART IVE HANS GLEN LUC KOEN TIM MARIJKE JEREMY BRUNO GREET WIM JAN TIELE ANTON ERWIN PETER DINO PATRICK JAN PETER ANTOINE BIRGER JOHAN WERNER SOFIE ERWIN XUAN BENJAMIN NADJA GERD JORIS MICHAEL ALEXANDER SOFIE DAAN MICHAEL

BLOEMENLEI 21 ADRIEN DE GERLACHESTRAAT 12 SCHOONAKKER 32 MOLENVELDLAAN 16 SELLAND 7 OUDE GODSTRAAT 25 ADRIAAN SANDERSLEI 3 PRIESTER POPPESTRAAT 38 ACHT EEUWENLAAN 7 B 2 ELISABETHLAAN 1 BUS 7 GUSTAAF LAVASTRAAT 24 SCHEIDINGSTRAAT 13 MORTSELSTEENWEG 107 R. KELDERMANSSTRAAT 7 REIGERSMOLENSTRAAT 24 ABELENSTRAAT 15 WIELEWAALSTRAAT 14 VERSCHEURDE HOEVE 15 LAMMEKENSSTRAT 67 GUSTAAF LAVASTRAAT 24 ROZENTUIN 22/1 MARKGRAVELEI 165 BOERENLEGERSTRAAT 58 H-KRUISSTRAAT 22 BOOMKENSSTRAAT 6 LEEUWERIKENLAAN 1 KAUWLEI 12 DEURNESTRAAT 180 GROENSTRAAT 4 KAPELLELEI 17 FRANS KUSTERSLAAN 42 SINT-BENEDICTUSSTRAAT 49 ZILVERVOSSTRAAT 24 PUTLAAN 43 MECHELSESTEENWEG 54 EDEGEMSESTRAAT 95 LINDENLEI 31 HET PRIEEL 10 GUSTAAF GARITTESTRAAT 24 MEIDOORN 2 B 4 RIJMENAMSEWEG 149 PIETER COUTEREELSTRAAT 25 FAZANTENLAAN 38 KONING LEOPOLDSTRAAT 24 OUDE DONKLAAN 100 ANTWERPSESTEENWEG 127 ELLEBROECKEN 5 DEN LEEUWENBERGHSTR. 24 MICHIEL VAN COXIESTRAAT 25 KERKSTRAAT 42 AZALEALEI 41 DEURNESTRAAT 105 KERKSTRAAT 112 FRANS KUSTERSLAAN 27 VREDEBAAN 48 PATER REN. DE VOSSTRAAT 63 FRANS VAN DUNLAAN 69 EDUARD ARSENSTRAAT 90 DRABSTRAAT 107 ADRIEN DE GERLACHESTRAAT 44 PRINS BOUDEWIJNLAAN 358 KLOOSTERSTRAAT 34/4 LOURDESLAAN 69 NOORDSTRAAT 10/12 TER BORCHTLAAN 29 MEERLENLAAN 52 PAST.V/D WOUWERSTRAAT 43 KLADDENBERGSTRAAT 22 HOFGRACHT 4 VLAAMSE KAAI 53 PLANETARIUMLAAN 53 ANTWERPSESTEENWEG 65 STATIELEI 40 REIGERSMOLENSTRAAT 26 PRONKENBERGSTRAAT 59C HOVESTRAAT 186 PAST. MICHIELSENSSTRAAT 10 SINGEL 9 CENTRUMWIJK 47 ROMEINSE PUT 57 HELDENHULDELAAN 54 ANTWERPSESTRAAT 277/2 STANDONKLAAN 104 EMILE CREADOLAAN 45 B2 KLEINE GRIPPE 37

2640 2650 2170 2650 2640 2650 2630 2640 2650 2600 2640 2610 2100 2650 2531 2640 2610 2980 2140 2640 2640 2018 2650 2640 2531 2540 2550 2640 2640 2640 2650 2640 2610 2650 2550 2640 2640 2640 2600 2640 2820 3000 2610 2610 2100 2840 2640 2650 2650 2640 2540 2640 2640 2650 2640 2640 2610 2640 2550 2650 2650 2000 2650 2550 2650 2610 2600 2650 2650 2000 2610 2550 2540 2531 2550 2650 2640 2640 9270 2650 2640 2640 2610 2620 2630

MORTSEL EDEGEM MERKSEM EDEGEM MORTSEL EDEGEM AARTSELAAR MORTSEL EDEGEM BERCHEM MORTSEL WILRIJK DEURNE EDEGEM VREMDE MORTSEL WILRIJK HALLE (KEMPEN) BORGERHOUT MORTSEL MORTSEL ANTWERPEN EDEGEM MORTSEL VREMDE HOVE KONTICH MORTSEL MORTSEL MORTSEL EDEGEM MORTSEL WILRIJK EDEGEM KONTICH MORTSEL MORTSEL MORTSEL BERCHEM MORTSEL BONHEIDEN LEUVEN WILRIJK WILRIJK DEURNE RUMST MORTSEL EDEGEM EDEGEM MORTSEL HOVE MORTSEL MORTSEL EDEGEM MORTSEL MORTSEL WILRIJK MORTSEL KONTICH EDEGEM EDEGEM ANTWERPEN EDEGEM KONTICH EDEGEM WILRIJK BERCHEM EDEGEM EDEGEM ANTWERPEN WILRIJK KONTICH HOVE VREMDE KONTICH EDEGEM MORTSEL MORTSEL KALKEN EDEGEM MORTSEL MORTSEL WILRIJK HEMIKSEM AARTSELAAR

DOOLHOFLAAN 38 KON. ASTRIDLAAN 41 DRIE EIKENSTRAAT 38

2640 2550 2650

MORTSEL KONTICH EDEGEM

ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI ECWI GL GL GL GL GL GWE GWI GWI LMT LMT LMT LMT LMT LMT LWE LWE LWE LWE LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI LWI MTWE MTWE MTWE MTWE MTWE MTWE MTWE MTWE MTWE MTWE MTWI MTWI MTWI MTWI MTWI MTWI MTWI MTWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI WEWI

BIJEENKOMSTEN 2005

PROMOTIEVIERING VRIJDAG 25 FEBRUARI 2005

STEFAAN RAES (75GL) SPREEKT In juni zal het dertig jaar geleden zijn dat wij het college hebben verlaten. Van 1969 tot 1975 hebben wij hier middelbare school gelopen, ikzelf in de Grieks-Latijnse afdeling.

André Mens weet zelfs nu nog zijn Grieken te boeien. Zonder handboek - of is het toch een fotoboek - gaat het echt niet meer.

Louis Vermylen die kan het ook nog - en zonder handboek deze keer. Mijnheer Vanhoof neemt ook een aantal oud-leerlingen voor zijn rekening.

Met een gemoedelijk schouderklopje voelt iedereen zich spontaan terug in de “goede oude tijd”.

Onze leraars leken oud, maar ze waren het helemaal niet. In werkelijkheid waren zij gemiddeld meer dan 20 jaar jonger dan wij nu zijn. En er is toch niemand die zal durven beweren dat wij oud zijn. Het college stond nog in zijn kinderschoenen, dat is misschien wat overdreven, laten we zeggen dat het college toen een puber of een adolescent was, maar het had reeds een ijzersterke reputatie. Ik herinner mij nog dat ik, in het laatste jaar, de rethorica, op zoek was naar een gepaste studierichting voor het hoger onderwijs, en op audiëntie ging bij een zekere professor De Strijcker, hoogleraar aan de toenmalige UFSIA, een figuur met mythische dimensies, en die wijze man zei mij dat er in het Antwerpse drie colleges waren die het best op universitaire studies voorbereidden, en dat waren - en ik ga er even van uit dat hij bedoelde: in omgekeerde volgorde - het Xaveriuscollege te Borgerhout, het Sint-Jan-Bergmanscollege te Merksem, en het OnzeLieve-Vrouw-van-Lourdescollege te Edegem.

Deze bijna vijftigers menen het ernstig: zelfs de pintjes hebben ze even opzij gezet. Toch maar “eventjes” zo bleek later op de avond.

jongerenbijeenkomst 2005

Er zijn er die luisteren, er zijn er die praten, er zijn er die drinken en luisteren; A.D.L. kan zels luisteren, drinken en eten. Nog steeds even actief als vroeger.

Voor de wat oudere oud-leerlingen: even deze foto's goed bestuderen. Heb je hem in voor- en zijzicht erkend? Juist, goed geraden de man rechts op de foto is inderdaad Leo Van Echelpoel.

Een ijzersterke reputatie dus, en als ik rondom mij mijn oor te luister leg, is die reputatie niet verminderd, en ik woon dan zelfs niet meer in het Antwerpse, maar in Leuven, waar enkele scholen zijn die zeker op een langere traditie kunnen bogen. Mag de kwaliteit van het onderwijs in deze school een constant hoog peil gekend hebben, toch kan men niet zeggen dat er in de loop der jaren niets veranderd is, integendeel. Ik heb enkele punten genoteerd, bij wijze van voorbeeld. • De canon inzake Nederlandstalige literatuur. Wij lazen – moesten lezen – Ward Ruyslinck (Wierook en tranen; Het reservaat), Jos Vandeloo (Het gevaar), Ivo Michiels, Hubert Lampo. Met name de eerste twee hebben lang stand gehouden, maar als ik die namen nu noem aan mijn dochters van 16 en 17, dan is toch geen herkenning. Toevallig heb ik vorig jaar “Stoffer en blik” van Jeroen Brouwers gelezen, en dat was niet van aard om enig verlangen om bijv. Ward Ruyslinck te herlezen, aan te scherpen. Ik wil daarmee geen afbreuk doen aan de favoriete auteurs van bijna dertig jaar middelbaar onderwijs, ik wil alleen illustreren dat ook literaire smaak tijdsgebonden kan zijn, behalve als het

12

OLVE MEDEDELINGEN NUMMER 39 FEBRUARI 2006

gaat over Shakespeare (niet waar mijnheer Bogaerts?).

• Tweede punt. De jongeren zijn mondiger geworden, en minder beschaamd. Ik herinner mij nog een spreekbeurt die ik in het laatste jaar mocht geven, precies over een boek van Ward Ruyslinck, Het Reservaat. In dat boek komt een passage voor waarin de hoofdpersoon, ongewenst, seksuele opwinding ervaart, die zich fysisch veruitwendigt. Toen ik daarover moest spreken in de klas, was dat niet onmiddellijk het ogenblik waarop ik mij het meest in mijn sas voelde. En dat gold ook voor mijn klasgenoten: de sfeer werd plots wat ongemakkelijk, een beetje “stijf”, in de figuurlijke betekenis uiteraard, als u mij die uitdrukking in dit verband vergeeft. Als ik dat vergelijk met de manier waarop mijn zoon van 12 nu praat, ook tegen volwassenen, over het lichamelijke, zonder veel gêne, dat is er toch wel iets verandert. Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet zeker of dat ten goede is. • Over het geslachtelijke gesproken, ik moet toch ook iets zeggen over onze leraars. En laat ik dan maar veiligheidshalve mijn pijlen richten op degene die nu de hoogste in rang is, Guido Halsberghe. Mijnheer Halsberghe, zoals wij hem toen noemden, en dat was hij ook, een mijnheer, een bijnaam hebben wij hem eigenlijk nooit gegeven, denk ik, gaf ons Latijn in het tweede, het derde en het vierde jaar.

Guido Halsberghe was de eerste die gezegd heeft: jongens, het gaat om een specifiek onderdeel van die lenden. Het kwam wel eens voor dat in Latijnse teksten taal werd gebruikt die minder geschikt was voor kinderoren zoals men dat toen noemde. De Romeinen waren geen heiligen, het volstaat te kijken naar “Augustus”, dat we vanavond helaas moeten missen, om zich daarvan te vergewissen, tenzij het hier straks nog op groot scherm uitgezonden wordt of zo. Maar omdat het niet omwille van die gewaagde taal was dat wij het Latijn bestudeerden, waren de toenmalige censoren (de paters Geerebaert en zo) van oordeel dat het soms beter was omzwachtelde vertalingen te gebruiken dan de organen bij hun naam te noemen. Zo herinner ik mij dat vaak gesproken werd over “de lenden” – de meesten onder ons vroegen zich af wat daarmee bedoeld kon zijn “ de lenden”, En ik herinner mij ook dat Guido Halsberghe toen de eerste is geweest die gezegd heeft: jongens, het gaat om een specifiek onderdeel van die lenden, het gaat zelfs eigenlijk helemaal niet om lenden… Een verdienste dus van Guido Halsberghe. • Ik ga nog even door, als ik mag, op de studie

Stefaan Raes (GL 75) is een moedige man. Ondanks een voorhistorische geluidsinstallatie en een erg lawaaierig publiek zorgde hij kalm en rustig voor een fijne zinvolle toespraak. van Latijn en Grieks, en de antieke cultuur. Dat werd ons in een zeer gepolijste vorm aangeboden. Enkele jaren geleden heeft een Engelse academicus, waarvan de naam mij nu ontgaat, een nieuwe bibliografie geschreven van Marcus Tullius Cicero. In het Engels is dat “Cicero”. Als men dat leest dan ziet men wat er werkelijk aan de gang was toen: een verschrikkelijk harde wereld, vol intriges, en met veel meer gevaar voor de aantasting van de fysieke integriteit en zelfs voor het leven, dan in onze tijd het geval is. Dat maar om te zeggen dat onze collegetijd een zalige tijd was, waar wij rustig de tijd kregen om op te groeien, in een sfeer van intellectuele uitdagingen, voldoende ver verwijderd van de alledaagsheid van het alledaagse. De Latijnse en Griekse teksten werden als het ware uit hun natuurlijke context gehaald en bruikbaar gemaakt voor ons, en dat was goed … dat was uitstekend. • En last but not least, om af te sluiten, zou ik nog hulde willen brengen aan de leraars die wij gehad hebben, en aan alle leraars: Jullie beoefenen een van de mooiste menselijke activiteiten: het aanleren, het onderwijs. Wees ervan overtuigd dat uw leven goed besteed is. Wij zijn u dankbaar.

BRIEVEN

BESTE MENEER V. In 'Beste meneer V.' selecteert onze medewerker (die enigszins anoniem wil blijven om dreigbrieven te vermijden) de liefste, stoutmoedigste of grappigste berichten die hij het afgelopen jaar ontving. Heb je nog iets op te biechten over je OLVE-tijd? Heb je intussen een bloeiende pizzeria in China? Of heb je je intussen om fiscale redenen op het eiland Man gevestigd? Geef je adreswijziging dan door, en vertel ons hoe het met je gaat! e-mail naar: [email protected] M.P. DACHT dat we hem vergeten waren:

Is het echt al 20 jaar geleden dat ik de schooldeuren achter mij liet? Niet echt, want in die 20 jaar ben ik een tweetal keren bij de oudleerlingenbijeenkomst aanwezig geweest. (…). Maar het helpt natuurlijk niet dat de uitnodiging (het ledenblad) een vijftal dagen NA de bijeenkomst in de bus valt. Mijn adres is nog juist, maar de post tussen E. en K. werkt blijkbaar traag. In ieder geval hoop ik er volgend jaar nog eens bij te zijn. Netwerken is niet mijn sterkste punt, maar bij een jubilarisviering wil ik toch wat extra moeite doen. Natuurlijk hebben we een vriendelijk antwoordje bezorgd: “Je staat in het oud-leerlingenbestand van het college niet in de promotie ’85 maar wel in’86. Dus nog een jaartje geduld. We bezorgen je dan –op tijd – de uitnodiging. Wil je trouwens contactpersoon zijn voor je klas? ’N BIJNA LITERAIRE ONTBOEZEMING met heel wat informatie kregen we van B.V.D.:

Ik pleeg u deze e-mail om u te laten weten dat ik sinds nog niet zo heel lang verhuisd ben naar een nieuwe woonst in de mooie gemeente E. Verder heb ik nog enkele familiale nieuwtjes voor u. Sinds 9 juli 2004 ben ik ook getrouwd geraakt en wel met E.L. Bovendien is deze verbintenis niet geheel onvruchtbaar gebleken want wij zijn ouders geworden van een mooie dochter L. En dit niettegenstaande mijn afwezigheid van vier maanden in het verre Kosovo als lid van de vredesmacht KFOR (al

14

OLVE MEDEDELINGEN NUMMER 39 FEBRUARI 2006

voor de tweede maal). Voilà, bij deze bent u weer up to date wat betreft mijn familiale toestand.

Inderdaad we zijn nu op de hoogte, waarvoor dank. Maar we maakten ons zorgen over dat dubbel verblijf in Kosovo en trokken onze stoutste schoenen aan op weg naar de hoogste militaire instanties. En daar bleek dat noch wij, noch de paus, ons zorgen hadden moeten maken: van augustus 2003 tot oktober verbleef onze vriendelijke B. wel degelijk in België. Oef. HEEL WAT ZAKELIJKER en bondiger is T.M.

Al 13 jaar lees ik met veel plezier de OLVE Mededelingen. Omdat ik ondertussen al lang de arbeidsmarkt op ben, een getrouwd man ben en mijn eigen woonst bezit, hierbij mijn eigen adres om zo de brievenbus van mijn ouders in de toekomst te ontlasten. We trachten elk jaar te zorgen voor een uitgebreid tijdschrift maar al dertien jaar onze Mededelingen lezen is toch wel erg traag hoor... Bedankt voor je enthousiasme! A.P. IS NOG veel bondiger:

Gelieve mijn adres te veranderen naar (…) Thanx. Toen ik jaren geleden de schoolagenda van A.P. controleerde waren zijn notities daarin ook “erg bondig”. W.S. WAS VROEGER al e en erg beleefde gast en is dat blijkbaar gebleven.

Hierbij geef ik graag mijn adreswijziging door vanaf heden (..) Gelieve dit aan te passen in uw bestand, zodat ik in de toekomst OLVE Mededelingen kan blijven ontvangen. Nog veel succes met jullie vereniging. F.S. HEEFT EEN PROBLEEMPJE. En er gebeurde een mirakel:

Miraculeus hoe gisteren (18 april 2005) voor de eerste keer in wel 15 jaar de OLVE Mededelingen in mijn brievenbus viel. Ik schat weliswaar een kleine 3 maanden te laat aangezien de jubilarissenbijeenkomst van 25 februari erin aangekondigd wordt. Proficiat voor het detectivewerk en ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe mijn (allesbehalve geheim) adres gevonden is. Ik kijk al uit naar het volgende nummer van januari 2006 waarin “onze” bijeenkomst zal aangekondigd worden. Dat F.S. gedurende 15 jaar geen nieuws van OLVE ontvangen heeft betreuren we natuurlijk heel erg. Maar zoals je elders kunt lezen: geen adreswijziging meedelen staat gelijk met “adres onbekend” en dus geen correspondentie meer ontvangen. En hoe we zijn adres gevonden hebben ? We hebben onze

contactpersonen in het Vaticaan en bij de Navo… D.V. BEZORGDE ONS EEN E-MAIL van 2 bladzijden, het leek wel een schrijfstraf. Dit zijn de meest bizarre fragmenten:

… Ik stel de vraag wel eens in psychiatrisch onderzoek voor rechtbanken en rapporteer het antwoord ook in vergelijking met de Belgische populatie. … Zoals enkele jaren geleden aangekondigd, staan er nu atlaskaarten door mij gemaakt op de World Database of happiness. Ze zijn vers van de pers. Het is nog een beginstadium, want er zijn recentere gegevens. Dat je aardrijkskundeleraars Apers en Bracke dat niet meer hebben mogen meemaken. EN D.V. SCHRIJFT VERDER nog ergens: “Verder vindt ik de rest van de database een aanrader”. Dat je leraars Nederlands Fierens en Bogaerts dit maar niet lezen… De world Database of happiness vind je trouwens op: http://www1.eur.nl/fsw/happiness/ OOK C.V.D.L. liet iets van zich horen:

De uitgave van 2005 van OLVE Mededelingen is naar mijn voormalig adres verzonden maar ondertussen via via in mijn huidige brievenbus beland. Ik dank u alvast van harte voor de redactie van dit tijdschrift dat ik met veel plezier lees. Graag ontving ik jullie post dan ook op mijn nieuw adres dat u hieronder vindt. Via Via is een van onze trouwste medewerkers om aan juiste informatie te geraken. Bedankt, Via Via. Y.D. IS NOG STEEDS EVEN ATTENT als vroeger:

Ik ben vanavond louter toevallig op de site van OLVE terechtgekomen en dacht: nu moet ik toch eens iets van mijn laten horen. Inmiddels al een aantal jaartjes afgestudeerd, verschillende omzwervingen gemaakt en de bijbehorende coördinaten niet doorgegeven (op de lange baan schuiven …) en dat terwijl ik vrijwel wekelijks voorbij “het college” rijd. Kan u mij inschrijven op de circulatielijst van jullie jaarlijkse nieuwsbrief. Wat is tegenwoordig de bijdrage en op welk rekeningnummer dient er gestort te worden? Als we een prijs voor de meest verdienstelijke briefschrijver toegekend hadden, dan ging die dit jaar beslist naar Y.D. Eindelijk iemand die bezorgd is om zijn lidmaatschapsbijdrage. Een voorbeeld om na te volgen. Y., we noteren je nieuwe adres, en in deze OLVE Mededelingen vind je achteraan het rekeningnummer. (JV)

NIEUWS OVER JE DIERBARE COLLEGA’S

De Weerd Wim Desaeger Koen Destoop Vincent Dierckx Joeri Duffeler Kris Duffeler Wim Eyckmans Gert Fostier Luk Franckx Dennis Geert Carlo Gielen ludovic Guetens Jan Hoppenbrouwers Eric Hoste Guido Houttequiet Michaël Hoyer Frederic Itterbeek Dirk Kloeck Ben Laureyssens Jan Lemmens Tommy Loyen Richard Maes Frank Mees Marc Meyntjens Stefan Michiels Eric Missal Jean-François Mouton Chris Op de Beeck Dirk Rogiers Peter Rombouts Dirk Rutten Milan Sleegers Jan Sluydts Bruno Smits Bert Staepels Koen Snykers Véronique Sturm Erik Theunis Michaël Van den Bogaert Kris Van den Houte Kristiaan Vandeperre Eddy Van der Sande Erwin Van de Walle Thomas Van Gulck Elisabeth Van Hecke Alexander Van Herck Koen Van Hove Luc Van Impe Jeroen Van Krunkelsven Van Laer Geert Vansevenant Bart Van Wouwe Guy Verhoeven Didier Verrept Jada Voorspools Dirk Vossen Rudi Wernaers Herman Willem Inez

Het aantal afgestudeerden van Olve neemt elk jaar met zo’n tweehonderd toe. Normaal, niet alle leerlingen worden gebuisd op het einde van het jaar. Momenteel zitten in ons bestand 3247 “namen”. Jozef Aarts van de promotie LW 72 heeft de eer en het genoegen met nummer 0001 de reeks te mogen openen. En sinds vorig jaar hebben we een nieuwe rode lantaarn nl. Jeroen Zwijsen met rugnummer 3247. Spijtig genoeg zijn er van die 3247 al een aantal overleden. Wim Avonts (GL 77), Marc Braeckmans (WEA 77), Thierry Bracq (LWE 77), Herman Buys (WEA 81), Jan Creton (LWE 91), Michel De Ramaix (LWI 70), Marc Dirckx (LWI 77), Eric Franco (WEA 71), Philip Jacobs (web 84), Luc Mariën (LWI 80), Daniël Mertens (GL 84), Nikolay Pszeniczko (WEA 67), Rik Raes (GL 66), Joris Sellenslagh (LWE 89), Luk Staeljanssens (WEA 89), Marc Stoffelen (WEA 86), Rudolf Torfs (GL 67), Jan Truyens (WEB 75), Hugo Van Assche (LG 74), Walter van de Mierop (GL 70), Werner Van de Put (LWI 71), Marc van de Weerd (WEA 75), Ivo van der Gucht (WEA 68), Patrick Van Hees (WB 81), Marc Van Mierlo (GL 68), Jan Van Ourti (LMT 99), Patrick Van Steenwinkel (WEA 69), Johan Vanroy (LWE 84), Willy Vermeire (WEA 66), Willy Verschueren (WEA 66).

Een andere reeks die gestadig aangroeit is reeks “onbekenden”. Na elke zending van uw dierbaar leesvoer, bezorgt de post ons heel wat exemplaren terug met de vermelding: adres onbekend, woont niet meer op het aangeduide adres, is verhuisd e.d. Dat is bijzonder spijtig want: je adres wordt dan in ons bestand geschrapt en je hoort of ziet niets meer van Olve. En eens je daar in terecht gekomen bent, is het zeer moeilijk om terug bekend te worden. Momenteel zijn meer dan 250 oud-leerlingen “spoorloos”. Ook bij de laatste zending waren er heel wat “snoodaards” die hun adreswijziging niet hadden doorgegeven. We willen nog een ernstige poging doen om hen “op te sporen”.We vermelden hieronder graag hun naam, promotie en dorp of stad waar ze laatst verbleven. Eens zoeken in deze min of meer alfabetische lijst en je ontdekt misschien wel iemand die je “bekend” kunt maken door ons zijn nieuw adres te bezorgen. Alvast bedankt daarvoor. Adriaensen Peter Beels Bruno Berat Dylan Braeckmans Kristof Braet Johan Buytaert Peter Catry Philippe Collignon Olivier De Backer Sven De Cock Jan Decoster Liesbet Dekens Daniël De Leeuw Alexander De Meyer Joris De Munck Joris De Ridder Patrick De Ridder Serge De Schamphelaere Steven De Smedt Bob De Wachter Koen

wb ’86 we.wis ’96 wb ’91 lat.wis ’98 lat.wis ’74 wa ’81 wa ’88 wb ’94 lwis ’90 lat.wis ’85 mt.wet ’98 wb ’86 lat.wet ’03 lat.wet ’83 lat.wis ’71 lat.wis ’77 gl. ’92 lat.wis ’85 latwis ’90 lat.wet ’81

Merksem Edegem Mortsel Kontich Mariekerke Burcht Edegem Antwerpen Leuven Westende Mortsel Wuustwezel Mortsel Gent Berchem Tongeren Wilrijk Reet Leuven Boechout

gl ‘93 lat.wet ’81 lat.wet ’87 wb ’92 wa ’93 wb ’88 lat.wet ’87 lat.wis ’89 mt.wet ’97 gl ’79 lat.wis ’71 gl. ’89 wa ‘75 wb ’78 lat.wet ’91 wb ’76 wb ’73 lat.wis ’77 wa ’79 ec.wis ’96 wb ’94 wb ’81 wa ’82 lat.wis ’88 lat.wet ’76 gl ’90 wa ’83 wb ’80 gl ’79 lat.wis ’80 gl ‘88 wb ’81 wb ’75 lat.wis ’87 gl ’79 ec.mt. ’01 gl ’88 gl ’89 lat.wet ’81 gl ’89 wa ’69 gl ’87 wb ’94 gl ’98 we.wis ’96 lat.wis ’90 wb ’84 lat.wis ’92 wb ’87 gl ’82 wa ’89 wa ’79 gl ’82 lat.mt. ’98 wa ’79 lat.wet ’77 gl ’68 lat.wet ’95

Deurne Antwerpen Berchem Mortsel Hove Hove Edegem St.Katelijne-Waver Wilrijk Berchem Antwerpen Antwerpen Wilrijk Wilrijk Edegem Hove Borgerhout Neufchâtel Edegem Edegem Deurne Hove Heindonk Wilrijk Putte Schoten Beveren Kontich Boechout Brecht Brussel Hove Antwerpen Mechelen Mortsel Wilrijk Mortsel Mortsel Keerbergen Edegem Borsbeek Berchem Kontich Wilrijk Lint Wilrijk Wilrijk Mortsel Schoten Berchem Kontich Karlsdorf-Neuthard Boechout Antwerpen Mortsel Mortsel Aartselaar Aartselaar

Het zou fantastisch zijn indien: • je je adreswijziging zou willen doorgeven. • je me het adres van enkele “onbekenden” zou bezorgen. • je ook dit jaar als trouw lid je bijdrage zou betalen. • je misschien voor de eerste keer aan ons rekeningnummer zou denken • je denken dan zou gevolgd worden door een storting. JV

INTERVIEW

LOUIS VERVOORT INFORMEEL

VAN WISKUNDE NAAR DIRECTEUR

“In 1963 ben ik geboren”, zegt Louis, “in het Heistse moederhuis dat ondertussen omgebouwd werd tot een ouderlingentehuis (Heilige familie) en serviceflats (Ten Gaarde)”. Ik kan er de cirkel van mijn leven dus sluiten. Alles is al klaar”. Een hele geruststelling. Maar voor later, want er moet eerst nog veel gebeuren. De nieuwe directeur is geen “stilzitter”, dat zullen we vanavond kunnen horen. wel kunnen opgeven. Die blijken te kloppen want, na een (echt!) sollicitatiegesprek met toenmalig onderdirecteur Van Hoof, mag hij op OLVE aan de slag als wiskundeleraar. Het waren niet te missen antwoorden want Louis was toen al actief in de parochie. Ook waar hij nu woont, is hij al jaren medewerker in het parochieteam, lector in de kerk en eindredacteur van de lokale bladzijden van het parochieblad. Enkele jaren geleden heeft hij de parochie ook een plaatsje gegeven op het internet, nl. www.zonderschot.be. Even naartoe surfen dus.

ZONDERSCHOT

Latijn-Wiskunde in het Heilig-Hartcollege van Heist-op-den-Berg, een echt jongenscollege zoals ook OLVE vroeger was. Steeds primus van de klas (we hadden niets anders verwacht). Daarna licentie wiskunde aan de Antwerpse Unief. Ernstige spijsverteringsproblemen én een zware operatie houden hem maandenlang verplicht uit de lessen en vergallen (bijna letterlijk) zijn kandidaturen. In het holst van de nacht smeken om geopereerd te worden, doe je niet zomaar als jonge gast van achttien. Toen had hij al door wat het belangrijkste goed was in dit aardse bestaan: gezondheid. De licentiejaren, met ook nog het aggregaat voor een job in het onderwijs, verliepen gelukkig vlekkeloos. Hij is in 1987 klaar voor een carrière in het onderwijs. Een baan zoeken is de opdracht. Niet eenvoudig in die periode want het aanbod was groter dan de vraag en reaffectatie was nooit ver weg. Solliciteren dus in een straal van 30 km rond de woonplaats, een zuiver wiskundige benadering, of wat had je gedacht! Talrijke brieven schrijven naar schooldirecties en een vakantie lang wachten op reacties. Het wordt OLVE-directeur Reinquin die hem als eerste op 30 augustus belt voor een gesprekje. Een echt sollicitatiegesprek zou het niet worden. Maar de naam van de parochieheilige en van de pastoor van de parochie moet Louis

16

OLVE MEDEDELINGEN NUMMER 39 FEBRUARI 2006

Louis en echtgenote Sandra zochten en vonden een bouwgrond in een deelgemeente van hun geboortestreek. Het werd ‘Zonderschot’, de wijk waar de dieren vrij kunnen grazen, zonder omheiningen. Maar ook de streek waar de mensen geen belastingen (schot) betalen. Het lokale Monaco! Goed gezien dus van het echtpaar. Het werd een hele lap bouwgrond, met vandaag een prachtig huis erop, een siertuin en een ruime moestuin. De familie Vervoort, en een deel van de parochie, worden gevoed met sla, bonen, selder en prei, wortelen, aardappelen, pompoenen en nog veel meer van dat lekkers uit de tuin van de directeur. Planten, zaaien, harken, mesten en natuurlijk oogsten doet hij allemaal zelf. “Ik kom er tot rust, adem er de gezonde lucht en laat er mijn gedachten rijpen. Het contact met de natuur is onbetaalbaar. Mijn tuin is mijn ‘bezinningsruimte’. Daar vind ik ook oplossingen voor problemen of uitdagingen die ik wil aanpakken en oplossen”. Gezondheid, weet je wel…

ontbraken de binnendeuren en zo nog één en ander. Het zou de vreugde van de nieuwe woonst niet dempen. “Ik heb heel wat ‘gestolen’, maar alleen met mijn ogen” antwoordde Louis op de vraag of hij dan werkelijk álles zelf heeft gedaan. Het ziet er in ieder geval professioneel uit. “Lonen maken de helft uit van de kostprijs” rekende Louis voor, “dus weet je wat wij bespaard hebben”. Dat Louis kan rekenen en met zeer beperkte budgetten dromen kan realiseren is wel duidelijk. Ondertussen woont het gezin daar bijna veertien jaar. De dochters Jolien (13), Katrien (10) en Ine (9) werden er geboren en bouwen er hun paradijs. De directeur in het vrouwenhuis dus. En het gaat hem goed af want hij wordt er ‘vertroeteld’. Maar desserten maken doet hij zelf. Cake en taarten bakken, zelfs tiramisu bereiden is hem niet vreemd. “Ik heb wel tien verschillende recepten om chocolademousse te maken”, vertelt hij verder, terwijl ik zijn heerlijk lichtgebakken cake degusteer. Ik moet hem dus wel geloven. In de drielobbige woonkamer, waar we gezellig bij het haarvuur in de salonzetels wegzakken en een glaasje witte wijn drinken, zie ik een groot bureel met PC’s, een laptop, printers en zo nog wat informaticamateriaal. “Vroeger was dat mijn hobby, maar vandaag is de computer eigenlijk alleen nog een geliefd werkinstrument” verklaart Louis. Naast de schouw prijkt het TV-toestel en nog wat audioen videomateriaal. “Ik kijk bijna nooit TV. Te weinig tijd. Wel probeer ik dagelijks het laatavondjournaal te zien, desnoods tijdens de nachtelijke heruitzendingen. Maar radio of CD-muziek heb ik heel graag op de achtergrond. Vooral muziek uit de jaren ‘70/’80, alle mogelijke genres, stijlen en smaken. Dat is een voordeel aan mijn nieuwe job, ik kan op de achtergrond muziek draaien terwijl ik werk. Tijdens het lesgeven was dat niet mogelijk”. Met het gezin gaat hij ook regelmatig fietsen. “Soms maken we tochten van 70 kilometer, wel aan een rustig tempo. En regelmatig ‘bijtanken’, dan blijft het gaan. Echt sport doe ik niet, ik haal de nodige beweging uit het reguliere tuinwerk, dat schijnt qua calorieverbruik trouwens evenwaardig te zijn aan sportinspanningen”.

Ik heb wel tien verschillende recepten om chocolademousse te maken

CHOCOMOUSSE

De bouwgrond lag er, maar het gedroomde huis bleek onbetaalbaar. Dus maar zelf bouwen, samen met Sandra, vader, schoonvader en een broer stenen, zand en cement aansleuren voor het metselwerk. Op één jaar stond het huis recht, onderdak en wind- en waterdicht. Van Pasen 1991, de lange heetste zomer van vorige eeuw, tot Pasen 1992 werd gebouwd. Het koste veel zweet en dus emmers drinkwater per dag. Eén niercrisis, enkele jaren voordien, was meer dan genoeg geweest. Tijd om te verhuizen al

STICKERS VERKOPEN

Al 25 jaar doet Louis Vervoort vrijwilligerswerk voor de lokale afdeling van het Rode Kruis. Hij is er niet alleen helper maar ook lesgever en bestuurslid. Het uitdenken van acties om financiële middelen in het laatje te brengen is hier ook weer een belangrijke opgave. “De jaarlijkse stickerverkoop is onze voornaamste bron van inkomsten en bepaalt in grote mate wat we het volgende jaar qua dienstverlening kunnen doen. Die stickerverkoop moet dus slagen”. Hij werkt dus strategieën uit, verzorgt ook de public relations en is er natuurlijk ook … webmaster.

meer via de leerlingenraad, via de milieuwerkgroep en zeker ook via de Comeniusprojecten. Wij, het lerarenkorps en het ondersteunend personeel, moeten die kansen aanreiken en daarbij ook steeds zelf het voorbeeld geven.” En dan voegt hij er nog krachtig aan toe:”We leven hier amper 80 jaar op deze aardbol en er is zoveel te beleven en te doen in dit leven. Laten we dat dan ook samen doen in plaats van ieder voor zich. Ik probeer steeds realist én optimist te zijn en ik hou absoluut niet van zwartkijkers!” Iedereen is dus gewaarschuwd! Waar hij de tijd en de energie vindt om dit allemaal te doen? Vroeg opstaan, laat werken en zoveel mogelijk bewust leven en genieten van elk moment. ’s Morgens om 06.30 u. de krant uit de brievenbus halen en merken hoe de wereld ontwaakt, is bijvoorbeeld een zalig en energierijk moment, net zoals een knuffel van de kinderen. Af en toe een deugddoende babbel met collega’s, leerlingen of (tevreden) ouders is eveneens onontbeerlijk om het vol te houden. Medemensen helpen tijdens het vrijwilligerswerk is vaak vermoeiend maar tegelijkertijd ook erg verrijkend. Lekker eten, een praatje met de buurman… elke dag zijn er momenten waarvan je kan genieten als je ze bewust beleeft en optimistisch benadert.

louis vervoort: “ze gaan je niet ernstig nemen als ik je dit niet laat zien” Meer dan 20 jaar vormt hij ook de eenmansredactie van een maandelijks tijdschrift voor de plaatselijke vrijwilligers. Stilzitten kan Louis blijkbaar echt niet! En vanaf 1 september 2005 is Louis Vervoort nu ook de nieuwe (4de) directeur van het OLVEcollege van Edegem. “Twee jaar geleden kreeg ik al een beleidsondersteunende opdracht, toen Guido Halsberghe coördinerend directeur werd van onze scholengemeenschap. Ik stond weliswaar nog altijd even graag voor de klas, maar ook het totaalaspect van de schoolorganisatie boeide me en ik kreeg toen de gelegenheid om daaraan intensiever mee te werken. Ik trachtte eerder al wat meer informaticamiddelen in te schakelen, werkte mee aan het herdenken en aantrekkelijker maken van de informatiedagen voor nieuwe leerlingen en ik had de olve-site al verder uitgebouwd. Nu kwamen daar o.a. de organisatie van de examens en de coördinatie van de extra-murosactiviteiten bij. Blijkbaar was men wel tevreden want toen Lode Somers terug naar de klas wou, mocht ik vorig jaar zijn functie van adjunct- directeur overnemen”. Op je 42ste word je dan directeur van het college. Nog minstens 20 jaar deze school in goede banen leiden, laten groeien en bloeien! “Groeien doen we de laatste twee jaar weer, dat is een aangename vaststelling. Al kan dat op lange termijn niet blijven duren. Er is de krimpende en verouderende

bevolking. Daar zullen we op termijn niet kunnen aan ontsnappen. Er zal onvermijdelijk een daling van het aantal leerlingen moeten komen. Het is mijn taak dat zo goed mogelijk op te vangen”. Wat brengt de toekomst? Louis moet nauwelijks nadenken. Zijn antwoord is blijkbaar paraat. Spectaculaire korte-termijn-veranderingen staan er niet aan te komen. “Een goede sfeer tussen alle medewerkers van de school is voor mij één van de prioriteiten, naast respect en waardering voor iedereen die bij de school betrokken is. Ik wil de interactie tussen de leerkrachten nog meer stimuleren. Dat komt iedereen ten goede. Ook verdere informatisering en informatica-nascholingen voor leerkrachten staan op het verlanglijstje. De onvermijdelijke en alles dominerende invloed van het internet is zeker ook een uitdaging voor het college; we moeten een correct en functioneel pcgebruik bij de leerlingen blijven stimuleren.” Maar wat is de lange-termijn-doelstelling van de nieuwe directeur? “Goede studenten blijven afleveren, verantwoordelijke mensen. Leerlingen stimuleren en begeleiden tot het nemen van initiatieven, tot aanpakken, maar steeds met respect voor de anderen, daar wil ik voor staan. Aanwezige talenten laten ontplooien en open bloeien. Dat moet gebeuren tijdens de lessen maar we hebben vele wegen om dit te realiseren, onder

6 FLESSEN WESTVLETEREN

Als ik laat op de avond de nacht in wil, houdt Louis mij nog even tegen. “Ze gaan je niet ernstig nemen als ik je dát niet laat zien!”. Dus dalen we de keldertrap af om achter de hoek te belanden in een echt, authentiek biercafé, inclusief een enorm gediversifieerde voorraad bieren. “Allemaal donkere bieren, want lichte bieren lust ik niet zo”. In alle maten en gewichten, alles mooi gesorteerd en gegroepeerd op ingemetselde rekken. De zes echte Belgische Trappistbieren mooi bij elkaar. Zelfs de ‘Extra’ van Westmalle, het bier dat de paters voor eigen consumptie brouwen en dat niet in de handel verkrijgbaar is, ontbreekt hier niet. En de door mij zo geliefde Westvleteren, uitgeroepen tot beste bier van de wereld en een hele tijd niet meer beschikbaar, daar staan er wel zes flessen van bij elkaar. En ik… ik dronk er een wit wijntje. Ne mens kan zich toch echt vergissen! Of wou Louis mij alleen maar op het verkeerde been zetten? Hij is dit jaar zelfs begonnen met zelf bier te brouwen onder de naam Vierkantswortel. Vanaf nu kan je die dus niet alleen meer berekenen. Ik denk dat ik in de lente nog eens tot in het landelijke Zonderschot zal fietsen. Het bruine bier staat daar altijd koel. Gezondheid! PVR

INTERVIEW

VEROVEREN DE WERELD

PASCALE IN ZUID-AFRIKA

TRANCE IN THE SKYE

Eliane RAMAEKERS, uit Limburg, echt!

VAN WISKUNDE NAAR VICE-DIRECTEUR De spiksplinternieuwe directie van OLVE kent er wat van, van zelf cake bakken. Ook bij Eliane komt er een grote, eigengemaakte cake op tafel, vergezeld van een heerlijke kop thee.

de inrichtende macht, ons op een vrij ongelukkige wijze op de hoogte bracht van deze beslissing.

Lekker! Onder handbereik ligt een boek over de verscheidene vormen van intelligentie. Avondlectuur en altijd wel een beetje ‘bijstuderen’. “Ik lees graag en veel” zegt ze, “Boeken, weinig tijdschriften, zeker geen strips. Aspe, Grisham, Brown, Gaarder (De wereld van Sofie) maar ook Geeraerts en de moderne Nederlandse schrijvers lees ik graag. Af en toe lees ik een typisch jeugdboek o.m. van Thea Beckman, Tolkien (In de ban van de Ring), om op de golflengte van de leerlingen te blijven. Dat vind ik zeer belangrijk. In de krant volg ik het politieke nieuws, de grote thema’s.

“Ik leg me op dit ogenblik toe op de methodieken van begeleid zelfstandig leren d.w.z. nieuwe leerstof verwerken met de leerkracht in de rol van coach. Dat betekent natuurlijk het omgooien van de klassieke stijl van ex cathedra lesgeven en van evalueren. In het lager onderwijs staat men hiermee al zeer ver, o.a. met contractwerk en hoekenwerk, maar in het secundair moet nog heel veel gebeuren. En er is bovendien te weinig materiaal beschikbaar. Zelf materiaal ontwerpen is dus de opdracht. Dat vraagt tijd, inzet, en bezieling van de leerkrachten. Een hele uitdaging om iedereen mee te krijgen. Ondersteunende nascholing zal nodig zijn”.

GELUK MET GEBOORTEDATA

er de jongste leerkracht. Toen het leerlingenaantal verder terugviel moest ik dus als eerste vertrekken”.

GEREAFFECTEERD

Wat een term! “In 1984 startte ik zo op OLVE. Niet helemaal naar de zin van directeur Reinquin want hij beschouwde mij aanvankelijk als een ‘vreemde eend in de bijt’, hem opgedrongen via de reaffectatieregels. Maar dat keerde snel”. “Ik genoot van de goede sfeer onder de collega’s en de voldoening die je hebt wanneer je mag lesgeven aan zeer verstandige leerlingen. Toen Guido Halsberghe directeur werd, maakte hij er actief werk van om het college te hervormen. Onze school evolueerde van een eliteschool, met negatieve bijklank bij ‘elite’, naar een college waar kwaliteit primeert maar waar ook zwakke leerlingen of leerlingen met een leerstoornis ondersteund en aangemoedigd worden en vooral ook hun waardigheid kunnen behouden. Mijn ervaring in studiebegeleiding kwam goed van pas.”.

Ik ben een nachtmens en werk of lees vaak tot in de late uurtjes. Wil ’s morgens wel eens moeilijk zijn, maar ik heb gelukkig voldoende aan zes uur slaap. Dat moet wel, want destijds voltijds lesgeven combineren met een huisgezin met drie kinderen, Inge (29), Ellen (26) en Steven (22) was geen sinecure. Al had ik met de geboortedata van mijn kinderen wel geluk want die vielen altijd “Op 19 jaar stond ik al voor de wel in de buurt van een grote klas, waarschijnlijk één van vakantieperiode”. De dochters de jongste leerkrachten. zijn vertrokken. Alleen Steven woont vandaag nog thuis. Hoe is Eliane eigenlijk op OLVE terecht gekomen? Een heel verhaal. “Ik zal het maar bekennen” zegt ze, “mijn ouders zijn Limburgers”. Ik ben thuis geboren, in Mechelen aan de Maas, waar de stroom de grens met Nederland vormt. Al vroeg zijn mijn ouders om economische redenen naar Wilrijk komen wonen. Toen ik op jonge leeftijd, via de jeugdbeweging, mijn echtgenoot, Jef leerde kennen, kreeg mijn taal een Antwerps tintje. Al kan ik het nog wel hoor, echt Limburgs!” Middelbare school op Sint Ursula, Wilrijk en daarna regentaat Wiskunde/Fysica/ Economie op het Pulhof, Berchem. “Op 19 jaar stond ik al voor de klas, waarschijnlijk één van de jongste leerkrachten. Ik begon met een parttime interim op Sint Ursula en gaf ook nog 12 uur les in het Sint-Aloysiusinstituut, een zeer kleine, nu zelfs verdwenen, ASO-school aan het Sint Jansplein te Antwerpen. Daar ben ik twaalf jaar gebleven. In die buurt leer je de knepen van het vak wel! Op het einde had ik er een klas van 20 leerlingen en 17 verschillende nationaliteiten. De sociale achtergrond van deze leerlingen had voor gevolg dat je buiten de lesuren nog flink wat tijd moest besteden aan studiebegeleiding en remediëring. Maar ik bleef

“Ik werd graadcoördinator van de 1ste graad. Eerst zes, daarna 11, lesvrije uren per week om probleemleerlingen op te vangen, te werken aan studiemethodes voor de leerlingen, de contacten met de basisscholen verzorgen, begeleiden bij overstappen naar andere richtingen. Samen met mijn collega’s uit de eerste graad werden er projecten uitgewerkt rond vakoverschrijdende vaardigheden, zoals die zo mooi in de eindtermen opgenomen zijn. Hard werken, lange dagen, maar een heerlijke tijd! Thema’s uitwerken rond zelfvertrouwen, EHBO, omgaan met stress, pesten, verslaving, allemaal boeiend en uitdagend, ook voor de leerlingen. Ik doe dat graag. Als adjunct directeur ben ik nu fulltime bezig een aantal administratieve taken maar nog meer met de pedagogische aspecten van het onderwijs”. Hoe en waarom wordt iemand adjunct directeur? “Je moet je kandidaat stellen. De inhoud van de functie sprak me sterk aan. Toch aarzelde ik, want lesgeven en werken als graadcoördinator gaf mij nog steeds veel voldoening. Aanmoedigingen van een aantal collega’s ondersteunen je en dus schrijf je de brief. Er bleken meerdere geschikte kandidaten. Men opteerde voor mij. Met veel enthousiasme probeer ik nu zo goed mogelijk aan de gestelde verwachtingen te voldoen. Ik vond het wel jammer, vooral voor de andere kandidaten, dat

BORDUREN NA DE UREN

Is er ook nog vrije tijd voor een adjunct-directeur? “Toch wel, maar vooral tijdens de vakantieperiodes. Naast lezen hou ik ook van borduren. Een flinke fietstocht vind ik ook heel ontspannend. Vaak trekken we er met de familie op uit. We zijn dan dikwijls met een hele groep fietsers. Jef slaagt erin om zes rijwielen op onze auto te vervoeren! Grote afstanden doen we niet. Veertig kilometer is al ruim goed, met de nodige tussenstops natuurlijk. De streek van Bornem, Weert en de Kempen trekken ons aan. Maar we fietsen ook wel in de streek rond Mechelen aan de Maas, nu Maasmechelen. Terug naar de ‘roots’, dat blijft altijd mooi. Ik kom graag terug in deze streek met enerzijds veel bossen en anderzijds het water van de Maas, de Zuid-Willemsvaart en de uitgegraven grintputten. Op zondag is de familie steeds welkom. Dan zitten we soms met veertien aan tafel. Altijd een hoogtepunt voor mij! Ik maak graag tijd vrij voor mijn gezin en familie.” En de grote droom? Als je zo weinig slaapt, is er dan wel tijd voor een droom? Echtgenoot Jef gooit er vlug zijn eigen antwoord tussen: “Gezond mogen blijven, dat is het belangrijkste!” Hij verwijst blijkbaar naar gezondheidsproblemen uit het verleden. Maar Eliane wuift ze weg. Niet actueel meer! Vandaag zit alles goed. “Mijn droom is, te kunnen bijdragen tot een echt respectvolle omgang tussen leerlingen en leerkrachten. Zowel voor wie de OLVE-eindmeet haalt als voor de leerlingen die al vroeger ons college verlaten. Ook zij moeten voelen dat ze gewaardeerd worden voor wie en wat ze zijn, voor hun inzet, hun specifieke talenten en hun prestaties. Daar wil ik voor werken”. Nemen we vóór we naar huis rijden nog maar een snee van de zelfgebakken cake. Lekker!

PVR 18

OLVE MEDEDELINGEN NUMMER 39 FEBRUARI 2006

Na een week te hebben doorgebracht in de Transkei, het zwarte hart van ZuidAfrika, lijkt het wel alsof ik van de maan of een verre planeet getuimeld ben. De Transkei was in de dagen van de Apartheid een van de homelands, waar de zwarten in zogenaamde onafhankelijkheid moesten leven, in grote armoede, zonder structuur of economische mogelijkheden. Buiten het feit dat de zwartafrikaanse tradities hier het best bewaard gebleven zijn, is het ook de minst bezoedelde streek van het land. Winkelcentra en fastfoodketens zijn hier ver te zoeken. Het strand is hier nog het strand en de zee nog de zee. Samen met mijn Duitse gezellinnen Danni en Barbara werd ik in Coffee Bay ontvangen met grote schalen mosselen en oesters, allemaal gratis! Wat een onklopbaar geluksgevoe! l is dat toch als je daar zit met plakkerige handen en een natte kin vol citroen en tabasco en beseft dat je net voor vijftig euro aan de meest overheerlijke oesters weggeslurpt hebt.

een eenvoudig hutje, waar een in lompen geklede vrouw met wat strohalmen de vloer aanveegt en plotseling een mobieltje begint te rinkelen en de vrouw gezellig begint te kletsen met haar overbuurvrouw aan de andere kant van het dal. In de shebeen, de locale drinkhut, kocht ik bier voor het halve dorp en naarmate de tijd vorderde werd de boel alsmaar vrolijker. Als er zo’n druk Xhosa-gesprek aan de gang is, lijkt het wel alsof iemand een zak pingpongballetjes over de vloer uitgestrooid heeft, die alle kanten opstuiteren. “Ewe, ewe. Klik-klik, tik-tik”. Wanneer er genoeg Castle Milk Stout gevloeid is, wordt er een grote pijp bovengehaald en veranderen de gesprekken in langgerekte kreten om uiteindelijk

Eigenlijk mag ik blij zijn dat ik het allemaal nog kan navertellen. Op de dag dat ik uit Bulungula vertrok, werd ik eerst met een roestige landrover naar Umtata gebracht. De rit was alweer een bangelijk avontuur, toch gek wat zo’n landie allemaal kan. Heuvel op, heuvel af in het drassige gras en door plassen van slijk. Soms leek het wel alsof de auto in een slede veranderde en voortgleed in de plaats van reed.

In Umtata klom ik de Baz Bus op, mijn “hop on - hop off” doorheen Zuid-Afrika. De weg door de Transkei is in zeer slechte staat, vol potholes en overstekend vee. Toen de nacht inviel zag de chauffeur de weg niet meer zo goed en kwamen we af en te schuddend in zo’n pothole terecht. De hele rit bleef het regenen en bliksemen en de blèrende popsongs op de radio werkten enorm op de zenuwen. Er hing een onheilspellende TERWIJL IK EEN BORDJE MAISPAP EET IN EEN EENVOUDIG HUTJE BEGINT atmosfeer in de lucht en de passagiers keken ER PLOTS EEN MOBIELTJE TE RINKELEN, EN DE VROUW BEGINT GEZELLIG TE elkaar angstig aan, alsof ze wisten dat er KLETSEN MET DE OVERBUURVROUW AAN DE ANDERE KANT VAN HET DAL iets onaangenaams te gebeuren stond.

We maakten lange kustwandelingen langs verlaten baaien en bruine rivieren, langs Xhosa-dorpen vol joelende kinderen, loslopend vee en vrouwen met witgeschilderde gezichten. De Transkei heeft de heuvelachtige uitlopers van de Drakensbergen en het lijkt wel alsof iemand er een fluwelen, groene deken overheen gelegd heeft. De grond en het gras zijn zo zacht dat je alle wandelingen blootsvoets zou kunnen doen, ware het niet dat je dan gegarandeer! d in een koeienvlaai terechtkomt. In Bulungula nam ik afscheid van mijn Duitse vriendinnen en gaf ik me over aan Afrika. De Bulungula-lodge behoort voor veertig procent toe aan het Xhosa-dorp en het mooie is dat de dorpsraad ook zelf mag beslissen wie er werkt en wat er met het geld gebeurt. Net toen ik me in deze verlaten en moeilijk toegankelijke uithoek van de Transkei bevond, brak de regentijd aan en veranderde mijn hele wereld in een modderb! ad. In de gietende regen liet ik me door mijn Xhosa-gids voorstellen aan het hele dorp. Langs de steile paden die in modderbanen waren veranderd glibberden we van de ene hut naar de andere en overal werd ik vriendelijk onthaald door de dorpelingen. Het is toch een beetje bevreemdend als je daar helemaal ondergedompeld in de Afrikaanse cultuur een bordje maïspap naar binnen zit te werken in

los te barsten in handengeklap, stampende voeten en luide gezangen. “Molo! Kundjani, jij blanke vrouw?” Mijn verblijf in Bulungula was dan misschien wel mijn natste ervaring ooit, maar ook heel onvergetelijk. Het heeft iets, hoor, om in de stortregen een lange, eenzame strandwandeling te maken, door de inhammen en rivieren te waden, om daarna een hete “rocket shower” te nemen. Deze constructie bevindt zich in een prachtig beschilderde hut, waar je paraffine in een gat in de metalen buis van de douche giet. Als je de lont aangestoken hebt, begint het ding vervaarlijk te bulderen en heb je zeven minuten lang warm water. Ook de toiletten kwamen met heel precieze instructies: urine in het voorste gedeelte, de rest in de achterbak en twee scheppen zand om de ! boel te bedekken. ‘s Avonds kruip je allen gezellig bij elkaar om bij kaarslicht en een knappend vuurtje een flink bord boerenkost naar binnen te werken, terwijl het buiten maar blijft gieten en gieten. In de gitzwarte nacht zoek je de weg naar je slaaphut, zorgvuldig de grond voor je voeten beschijnend om niet in een koeienvlaai terecht te komen. Na nog een geit of twee voor je deur te hebben weggejaagd en gecontroleerd te hebben of er geen reuzenpad op de dorpel zit, kan je eindelijk de kaars uitblazen en luisteren naar het getik van de regen op het dak. Magies vol en oegies toe.

En inderdaad kwam er plots een harde klap in het midden van een afdaling. Onze Indische chauffeur leek erg geschrokken, maar stopte pas twee kilometer verder bij een tankstation om ons te vertellen dat hij een man aangereden had. Het was een zwarte die in het midden van de weg holde, achternagezeten door een andere man. De spiegel van het busje was afgebroken, maar gelukkig was er nergens bloed te zien. Dat is nou de keerzijde van Zuid-Afrika. Het is ontzettend hard, maar met de misdaadcijfers van dit land kun je niet zomaar in het midden van de nacht en het pikkedonker aan de kant gaan staan om te kijken wat er precies aan de hand is. Er gebeuren hier ontzettend veel overvallen, nadat iemand gestopt is en uit zijn auto stapt, naar aanleiding van een geveinsd accident. Deze ontstellende gebeurtenis bracht de passagiers van! ons busje wel heel dicht bij elkaar en zo leerde ik de Baskische jongens Gorka en Ricardo kennen. In Umzumbe kraakte ik met hen een biertje om de emoties weg te slikken. Benieuwd wat Afrika nog voor ons in petto heeft.... PD

•

FOTO’S-Steve Koll GWi’96

VEROVEREN DE WERELD

VERLENGD WEEKEND

Antwerpse adjunct-vicaris voor de jeugd Tom Schellekens:

HET WOORD ‘GETUIGEN’ FASCINEERT ME

OF WAT DE STANDAARD DAARVAN DENKT

PAS VORIG JAAR IS HIJ PRIESTER GEWIJD, DIT JAAR STOND HIJ AL OP HET PODIUM NAAST DE PAUS OP DE SLOTVIERING VAN DE WERELDJONGERENDAGEN. TOM SCHELLEKENS (31), DE GEDREVEN NIEUWE ADJUNCTVICARIS VOOR DE JEUGD VAN HET BISDOM ANTWERPEN, VERTELT AAN HET BLAD TERTIO, Waaruit bestaat uw taak als jeugdvicaris? ,,Ik pleeg overleg met de vicariale raad over jeugdthema’s en ik ben verantwoordelijk voor de jeugdpastorale werking in het bisdom. Ik wil zoveel mogelijk inhoudelijk werken. Ik heb al een aantal taken voor mijn rekening genomen: de Wereldjongerendagen, de startdag van de jeugdpastoraal Antwerpen op 17 september, het verdiepingsweekend voor plusbegeleiders in november, de basisvormingscursussen in de krokusvakantie en de Assisireis in de grote vakantie. Ik heb een nieuwe tekst- en gebedenbundel samengesteld, ik volg de pluswerking op – de jeugdwerking na het Vormsel – en ik heb meegewerkt aan een themamap over de ‘verdraaide wereld’, het gezamenlijke jaarthema van tien grote jeugdorganisaties, waar ook de interdiocesane jeugddienst aan deelneemt.’’ Het is de eerste keer dat de interdiocesane jeugddienst het jaarthema van de grote jeugdbewegingen volgt. Waarom? ,,Als jeugddienst zitten we op het kruispunt tussen jeugd en kerk. Het is dus logisch dat we de Vlaamse jeugdbewegingen steunen in hun keuze voor duurzame ontwikkeling – ten slotte belangt dat ook ons aan –, maar wij benaderen het vanuit een christelijk standpunt. Wij vertrekken vanuit enkele bijbelverhalen. Met het scheppingsverhaal nemen we ecologie en omgaan met de natuur onder de loep. Die zorg voor de natuur zien we ruimer dan alleen het ecologische, we behandelen ook de spirituele dimensie, het thema voor de dertien- en veertienjarigen. Het verhaal van Noah en de ark dient als uitgangspunt om het met vijftien- en zestienjarigen over de sociaal-economische dimensie van duurzame ontwikkeling te hebben. We werken rond Noord-Zuid-verhoudingen en multiculturaliteit. Met onze zeventien- en achttienjarigen is er het verhaal van de ontmoeting van Jezus met de Samaritaanse vrouw aan de waterput om te praten over ontmoetingen en relaties. De authenticiteit van het leven komt hier naar boven: in alle openheid en eerlijkheid op mensen durven toestappen en stilstaan bij de bron van het eigen leven. Nieuw aan die methodiekenmap is dat er vanuit de organisatie een inhoudelijk aanbod wordt gegeven voor pastorale jongerenbegeleiders.’’ U sprak over vormingscursussen voor de Antwerpse jeugdpastoraal. Wat houden die juist in?

,,Ik wilde al langer vormingscursussen in het bisdom organiseren en vijf jaar geleden kreeg ik de toestemming dat onder de naam van de interdiocesane jeugddienst op poten te zetten. Het voorbije werkjaar hebben we dertig jongeren gevormd tot begeleider van een pluswerking, vijftien hoofdanimatoren en acht instructeurs. U bent vorig jaar in augustus tot priester gewijd en daar hoorde meteen een goed gevuld takenpakket bij. Hebt u daarin inspraak gehad? ,,Ik had voor mijn priesterwijding al een jaar stage op de jeugddienst gelopen. Een paar maanden voor mijn wijding heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en ben naar de bisschop gestapt. Ik heb hem gezegd: ‘Monseigneur, ik ga uiteraard naar waar u mij stuurt, maar ik zou toch ook graag voortdoen met mijn werk op de jeugddienst.’ Mijn hoofdtaak blijft godsdienstonderricht in het katholieke scholencentrum Joma in Merksem, ik werd daarenboven onderpastoor in Boechout, maar ik mocht ook aan de jeugddienst verbonden blijven.’’ Vindt u het belangrijk ook binnen een parochie werkzaam te blijven? ,,Jazeker, in de eerste plaats omdat ik wil blijven werken aan lokale geloofsgemeenschappen waar mensen zich thuis en verbonden voelen. Ik vind het belangrijk losse initiatieven binnen de parochies te organiseren die niet zijn gekoppeld aan een bepaald jeugdnetwerk. Zo geef je jongeren die nog nergens aansluiting hebben gevonden, de kans toch te proeven van het pastorale aanbod in de parochie. De vorige jeugdvicaris, Guy Mennen, was pastoor in Borsbeek. Ik heb tijdens mijn stage met hem samengewerkt en ben na mijn benoeming in Boechout blijven meewerken als priester in Borsbeek. Zo was ik ook betrokken bij de oprichting van de jeugdreferentenkerk. Op termijn willen we daar liturgische vorming geven en jongeren de kans geven nieuwe ideeën en sferen op te snuiven die ze dan zelf in hun eigen parochies kunnen toepassen. U houdt van een stevige structuur in het leven. ,,Mijn motto is: zorg dat in alle basisnoden is voorzien, dan kunnen we een bijbelverhaal vertellen’. Voor we op een dieper niveau kunnen werken, moeten er basisstructuren voorhanden zijn, moeten we op zoek gaan naar contactpersonen, lokalen, geschikte vorming, enzovoort. We moeten nu bouwen aan de kerk van de toekomst. Maar je mag niet alles op de schouders van zestien- en zeventienjarigen leggen. Niet alleen jongeren, maar ook gezinnen en families schragen de kerk van de toekomst.’’ Hebt u nog dromen die u wilt verwezenlijken? ,,Mijn grote droom is voldoende mensen te vinden die een stukje zorg voor de gemeenschap opnemen. In Boechout

hebben we een bloeiende vijfjarige pluswerking. De eerste vier jaar heeft die werking een typisch pluswerkingsprofiel dat veel elementen van een jeugdbeweging bevat Maar in het vijfde jaar verzamelen we geen plussers, maar een engagementsgroep. We buigen ons over drie centrale vragen: ‘Wat is dat, christen zijn?’ ‘Hoe doe je dat?’ en ‘Is dat iets voor mij?’. Die vragen worden gekleurd door getuigenissen van mensen. Aan het einde van het vijfde jaar volgt een engagementsviering. Jongeren spreken voor de gemeenschap uit hoe zij christelijk gelovig willen zijn en vertellen hoe ze dat engagement concreet maken – in de zorg voor ouderen, armen of zieken, in de pluswerking of in de catechese. Je kan op vele manieren een geëngageerde christen te zijn. Die engagementsviering is geen sacrament. Het wordt niet ervaren als een rite de passage die iedereen moet doormaken. Het is een belofte voor de toekomst, zonder verplichting. Het zijn meestal erg warme vieringen van jonge mensen die vertellen hoe zij hun christen zijn beleven. Ik droom ervan ook dertigjarigen voor een pastoraal engagement warm te maken, eventueel met een nieuwe engagementsviering op hun maat. Vaak is het geloof niet mee geëvolueerd met de levensfasen. Ik vind geloofskennis belangrijk, maar nooit zonder een oproep tot concreet engagement en naastenliefde.’’ U blijft ook lesgeven in het secundair onderwijs. Waarom? ,,Ik wil met mijn voeten op de grond blijven staan en de brede wereld aanspreken. Als je alleen met gelovige jongeren in aanraking komt, kun je niets anders dan concluderen dat het heel goed gaat met het geloof. Maar leg het maar eens uit aan jongeren die uit atheïstische stadsgezinnen komen, of uit andere culturen en godsdiensten. Ik ben gefascineerd door het woord ‘getuigen’. Ik zal mensen nooit dwingen om te geloven. In Vlaanderen hebben we ook die macht niet meer en in de scholen wordt er ondertussen voldoende tegengewicht geboden. Ik wil de christelijke boodschap in vrijheid laten klinken.’’ U bent als priester ook seksuoloog. Geen evidente combinatie? ,,Na mijn studie godsdienstwetenschappen ben ik les gaan geven en heb ik deeltijds verder theologie gestudeerd. Toen ik in 1999 was afgestudeerd, merkte ik dat ik nog niet voldoende kon inspelen op de problemen waarmee jongeren bij mij kwamen aankloppen. Ik kende bijvoorbeeld niets van hulp- en expertisecentra. Ik wilde eerst psychologie studeren, maar heb uiteindelijk voor familiale en seksuologische wetenschappen gekozen omdat die studie me concrete wegen bood, die ik op dat moment erg nodig had. Nu studeer ik toch psychologie. Ik wil me blijvend bijscholen en herbronnen.’’ Katrien Verreyken in Tertio

20

OLVE MEDEDELINGEN NUMMER 39 FEBRUARI 2006

ERG hoog gespannen waren de verwachtingen voor Verlengd weekend eerlijk gezegd niet bij ondergetekende. We hebben het hier tenslotte over een regisseur die op het hoogste niveau nog alles te bewijzen heeft (Hans Herbots draaide tot dusver de geflopte bioscoopfilm Falling en voor televisie Wittekerke en enkele afleveringen van Flikken ); over een scenario van Pierre De Clercq dat gretig de formule van sociale komedies à la The full monty en Brassed off kopieert; en over een film die bedoeld was voor de VTM-reeks Faits divers en die nu tot bioscoopfilm wordt gepromoveerd. Met prettige verbazing heb ik dus gekeken naar een ,,dramatische komedie’’ die doet lachen wanneer ze grappig wil zijn, meeleven wanneer ze dramatisch wil zijn en die op het einde zelfs even doet denken aan de grote sociale feelgood-films van Frank Capra. Verlengd weekend valt met de deur in de villa. De gehaaide bedrijfsleider Christian (Koen De Bouw) heeft nog maar net vrouw en kinderen uitgewuifd voor een lang weekend en de champagne klaargezet voor zijn minnares, als twee gemaskerde mannen binnenstormen. Hun slecht Engels (,,We stand not in for what happens’’) en hun verstrooidheid zorgen ervoor dat Christian hen al vrij snel herkent als twee

TIEN KEER SNELLER

(HET ZIJN RAPPE MANNEN, DIE VAN OLVE)

Koen Van den Brande (WA ’94) beëindigde enkele jaren geleden zijn studies Burgerlijk Ingenieur aan de VUB. Daarna natuurlijk even bij Alcatel gaan werken. Dat deed de voorzitter ook al, meer dan dertig jaar geleden. Maar twee jaar geleden kreeg hij plots telefoon van zijn vroegere prof electronica: of hij terug naar de universiteit wilde komen. Professor Maarten Kuijk vertelde hem dat hij een superchip wilde ontwikkelen die data transmissie aanzienlijk zou verbeteren. Koen lag één nacht wakker, dat doet hij altijd als hij moeilijke beslissingen moet nemen, en vertrok toen richting Brussel. Hij zou het zich niet beklagen. Inmiddels is de chip er en vertonen de testen revolutionaire resultaten. Het nieuw ontworpen toestelletje slaagt erin om vervormingen die tijdens het transport van signalen optreden, te herstellen. Datacommunicatie kan hiermee tot tien keer sneller verlopen. Voor de vakmensen: de equalizerchip kan verzwakte signalen opnieuw opwerken tot foutloos leesbare digitale informatie. Als dat niet straf is! Allerlei draad- en draadloze verbindingen, ook firewire, kunnen nu veel sneller of over grotere afstanden data verzenden. EqcoLogis (is dat wel juist gespeld!?!) is het spin-off bedrijfje van de Vrije Universiteit Brussel dat de chip maakt en commercialiseert. Wie zei er ook weer dat de toekomst van de Belgische industrie in de innovatie ligt? Knap gedaan Koen!

werknemers van zijn eigen bedrijf. Jos (Jan Decleir) en Nico (Wouter Hendrickx) behoren tot de arbeiders die door een nakend faillissement op straat dreigen te komen, terwijl Christian de bedrijfswinst op slinkse wijze heeft verduisterd. Met de gijzeling willen ze een financiële compensatie afdwingen. Dat wordt er echter niet eenvoudiger op als ook de minnares (Veerle Baetens) komt opdagen. Uiteraard is Verlengd weekend een formulefilm: een lach en een traan, met een reeks Amerikaanse en vooral Britse voorbeelden in het achterhoofd. Wie het glas half leeg wil zien, kan mopperen dat we te veel het buitenland achterna hollen. Wie het glas half vol wil zien, stelt vast dat Hans Herbots met een zeer klein budget bewijst dat wij in Vlaanderen ook dergelijk entertainment aankunnen, op prima niveau zelfs. Het aardige scenario trok de medewerking van enkele toptalenten zoals Decleir en De Bouw, maar ook de cinematograaf Danny Elzen, die de beperkingen van het filmen op één locatie (een villa in Brasschaat) en op super-16 goed camoufleert. Herbots voelt zeer goed aan wat werkt en wat niet. In de eerste helft, die voluit voor de lach gaat, durft hij

zelfs momenten van slapstick aan. Iedere filmkenner weet hoe moeilijk dergelijke ,,domme’’ humor is met personages die tegen elkaar botsen, omvallen of vastgebonden in een stoel rondhuppelen. Maar Herbots doet het met mate, en het werkt. Hij mag daarbij ook een kaars branden voor zijn vier acteurs. Wat De Bouw en uiteraard vooral Decleir kunnen, is al langer bekend. Wat de jongelui Hendrickx ( Witse ) en Baetens ( Pippi Langkous ) qua naturel, komische timing en romantische uitstraling presenteren, is een aangename openbaring. Dat laat de film ook toe een bocht te nemen qua sfeer. Een gijzeling is een ernstig misdrijf, en de spanning en emoties lopen langzaam op. Decleir heeft nog een uitstekende slotscène in petto: een zakdoekenmoment zonder vals sentiment. Een meesterwerk is dit niet, maar binnen de beperkingen van zijn middelen en ambities, is dit zowat het best denkbare product van eigen bodem. Enige minpuntje: de nadrukkelijke en soms zelfs vervelende soundtrack van Fonny De Wulf. Van: Hans Herbots Met: Jan Decleir, Wouter Hendrickx, Veerle Baetens, Koen De Bouw. 90 min.

WAT HEEFT HANS SMOLDEREN MET DE HEILIGE AMBROSIUS? Dat Hans Smolderen (LWi ’95) voorzitter geworden is van het lokale Vlaamse Kruis van de stad Mortsel weten alle rechtgeaarde OLVE’ers. Hij kreeg de sociale ingesteldheid al mee van zijn ouders. De sfeer bij het Vlaams Kruis was uitstekend en Hans wou welbewust kiezen voor een maatschapelijke engagement (straf woord!). Niks theorie, maar ‘handson’. Dus alle cursussen en praktische proeven volgen en de bijhorende slaag-attesten behalen. Dus toch theorie! En dan inzet op het terrein. Wie Hans kent weet dat hij niet van half werk houdt. Hij ging ervoor en op zijn 28ste is hij de verantwoordelijke van Het Vlaams Kruis vzw te Mortsel. Als zijn vrije tijd, en dat is heel wat, gaat er naartoe. En dat is heel wat, want Hans woont nog alleen en moet dus nooit op het rapport van ‘moeder de vrouw’ komen. Maar wat de meesten niet weten is dat Hans ook Musicoloog is. Jawel, licentiaat in de musicologie, om het precies te formuleren. En hij behaalde zijn licentie aan de Katholieke Universiteit Leuven met een werk over de ‘Ambrosiaanse Gezangen’. Nu weten wij toevallig ook wie die Ambrosius in kwestie was! Ook geen gewone gast. En we weten nog beter hoe hij zong!

Ambrosius werd geboren in 339 in Trier. Zijn vader was er pretoriaans prefect voor de Gallische provincies. Hij stamde uit een rijke Romeinse familie die zich had bekeerd tot het christendom. De jonge Ambrosius studeerde in Rome wetenschappen en redenaarskunst, en werd als gouverneur naar Milaan gestuurd. In die tijd moest een nieuwe bisschop van Milaan benoemd worden. De partijen slaagden er niet in tot een akkoord te komen. In de kathedraal waar de vergadering gehouden werd, laaiden de gemoederen zo hoog op dat men Ambrosius, in zijn functie van gouverneur, ter hulp riep. Zijn overtuigingskracht en manier van optreden bevielen het volk zo dat men hem eensgezind en geheel onverwacht - hij had geen enkele kerkelijke wijding en was zelfs niet gedoopt - tot bisschop verkoos. Ambrosius liet zich terstond dopen en werd acht dagen later tot bisschop gewijd. ’t Kon rap gaan in die tijd! Ambrosius was een groot kerkvader, maar ook een groot politicus. Ambrosius stierf op 4 april 397, en ligt begraven in de basiliek in Milaan die zijn naam draagt. Ambrosius is patroon voor de imkers. Een legende vertelt dat boven de wieg van Ambrosius een zwerm bijen vloog. De bijen druppelden honing in de mond van de baby, vandaar dat men spreekt dat de redevoeringen van deze heilige “zoet als honing” waren. En zijn gezangen waren dat natuurlijk ook. En over die gezangen heeft Hans een heel boekwerk geschreven! PVR

INGELIJST

GEBOREN, EN MISSCHIEN OOK GEHUWD (JE WEET MAAR NOOIT!)

VERTROKKEN

GRAAG VERTELLEN WE NAAR GOEDE, ALOUDE GEWOONTE OOK WIE ER IN HET VOORBIJE JAAR ALLEMAAL GEBOREN IS, EN GEHUWD. EN OOK WEL GESCHEIDEN, MAAR DAT WORDT ONS IN DE REGEL NIET MEEGEDEELD. AL LEERDEN WE VAN JOHAN ANTHIERENS ZALIGER DAT HET STATUUT “GELUKKIG GESCHEIDEN” OOK BIJ DE KEUZEMOGELIJKHEDEN OP DE BELASTINGAANGIFTE ZOU MOETEN STAAN. MAAR KOM, TERUG NAAR DE ESSENTIE: WIE IS GEBOREN EN WIE GEHUWD? VOLGENDE BERICHTEN LIEPEN SEDERT ONZE VORIGE UITGAVE BINNEN.

Op 11 augustus 2005 is Jan Van Ourti (LMT ‘99) te Kruibeke overleden. Hij was in Wilrijk geboren op 16 april 1981. Op zijn herdenkingsprentje lazen we

Alain Van Noten (WeB ‘90), je weet wel, onze man van die Antwerpse bank met een echte Nederlandse naam, signaleerde ons dat Xander en Yorben nog een broertje bij hebben. Wij dachten natuurlijk dat die Zander, Zack, Zeger, Zeppe, Ziemon, Zoltan, Zieben, Zoro, Zozefus of eventueel Zebedeus zou genoemd zijn. Het is toch niet zo moeilijk om dat staartje van het alfabet af te maken als je de X en de Y al ingevuld hebt. Maar nee, Alain en echtgenote Marion hadden geen inspiratie. En vermits de A door vader al ingepalmd was, werd het een naam die begint met een B. Daar zijn de mogelijkheden legio, maar het werd onder invloed van de TV natuurlijk ‘Berend’. Een echte knuffelnaam dus! Voor de volgende gezinsuitbreiding suggereren we uiteraard Charly of Charles. Dat geeft nóg wat meer status aan de familie, nietwaar.

Je bent nu daar waar je heen wou gaan. Weg uit een wereld die niet de jouwe scheen te zijn.

Bij Jan en Lieve Van den Bergh kwam in de namiddag van 5 september 2005 baby Stijn het gezin vervoegen. In één keer 3,935 kilo erbij. Dat kan tellen! Mama Lieve wist er van maar zusje Evi trok grote ogen toen ze wat plaats moest inruimen voor de nieuwgekomen broer. Haar dagelijkse portie spaghetti zal ze nu moeten delen. En op zijn tweede verjaardag krijgt Stijn een laptop om met zijn pa, die ingenieur computerwetenschappen is, te kunnen praten. En ook Karolien Selhorst wist Stefaan Verbeure (GL ’89) in beweging te krijgen. Resultaat: Mathijs kreeg er een zus bij van wel 3,64 kilogram. Jaja, kindjes kopen doe je per gewicht. Of ook wel per lopende centimeter. Voor de nieuwe Kato betekende dat 52 cm. Niet goedkoop dus. Bart Van Dyck (LG ’93) is verhuisd! Je kan hem nu bezoeken in de Cronckenroystraat 15, nog altijd in de gezellige gemeente Edegem. Maar, niet verrast zijn als je aanbelt, hij woont daar niet alleen. In juli 2004 vroeg hij om de hand van Ellen Convents en kreeg ze helemáál mee. Ze woont nu al een tijdje op hetzelfde

22

OLVE MEDEDELINGEN NUMMER 39 FEBRUARI 2006

adres. Je moet ook wel een beetje meeval hebben als je Bart op zijn nestje gaat zoeken, want meestal ligt (!) hij ergens te velde in Europa als lid van de KFOR vredesmacht. Kosovo blijkt één van zijn geliefde plekjes. En toch, bijna nooit thuis en… op 2 maart 2005 meldde dochter Lore zich aan. Wij hebben het allemaal eens goed bekeken maar geen trekken van de melkboer in de kleine spruit teruggevonden. Gelukkig maar zou ik zeggen want de melkboer van de Cronckenroystraat te Edegem ziet er echt niet uit! Rudy heeft zijn bok ingeruild! Rudy Verslype (Lwi ’88) dus, zoon van… heeft er een dochter voor in de plaats gekregen. Sien is de naam en Toon Hermans wist al dat ze zeer mooi is. Daarom doen we er een fotootje bij! De ruil kwam tot stand op 13 september 2005 en iedereen lijkt er zeer tevreden over. Ook de grote broer Robbe was in zijn nopjes en opa Jean nog meer. Gaan kijken naar dat alles kan je aan het plein van Wiekevorst dorp op het nummer 67. Eerst bellen, dan worden alle dieren op stal gezet, de taart aangesneden en de trappist klaar geschonken. Zo gaat dat in de Kempen! Nog kindjes! Op 9 maart 2005 zorgde Greet voor de aankoop: Pieter bleek in dit geval de beste koop en vader Wim Dewulf (Lwi ’91) keek er naar en zag dat het goed was. Ze zullen de Klein Veldstraat een beetje moeten vergroten want naast Papa, mama en kleine Pieter wonen Hannah en Marike al op dezelfde stek. Het wordt een drukke bedoening daar in Heverlee! Peter van Pieter werd nonkel Bart. Hé Bart! Dat heb je ons niet verteld. Op 17 september 2005 werd ook feest gevierd in Edegem. Precies om 13.30 huwde daar Katrien D’Hooghe. Sinds die datum is zij dus de kersverse echtegenote van Sven Verkem. Zij is al veel langer de dochter van Eric D’hooghe - leraar in Olve. Momenteel wonen Sven en Katrien in de F. Pauwelsstraat 34 in Ekeren. PVR & JV

Lieve Jan,

Bedankt voor de tijd die we samen konden delen. Een tijd, voor ons zoveel te kort, Voor jou, naar het einde toe, ondraaglijk lang. Je woont in onze dromen nu. Leeft voort in onze harten. We koesteren de beelden die we van je hebben. Slaap zacht kleine broer. Je was een prachtig mens. Een kus, Je zus en Joris.

Luc Billiet, oud-leerling van de promotie WA ‘73 is op 27 januari 2006 te Antwerpen overleden in het Middelheimziekenhuis. Luc werd te Wilrijk geboren op 15 maart 1955 en was After Sales District Manager General Motors Belgium. Luc is de broer van Christine BerghmansBilliet, studiemeesteres in Olve.

KOKEN KOST GELD ! VRAGEN KOST NIETS ! Guido Halsberghe is ons kersvers bestuurslid, en hij gooit al meteen zijn volle gewicht in de schaal, met dé rubriek der rubrieken: onze jaarlijkse smeekbede om lidgeld. En wat gooit u in de schaal? Beste oud-leerlingen De tijden veranderen, de spelling verandert, de pannenkoeken blijven lekker spijts …, politieke partijen veranderen (niet), Meifeesten worden OLVE-feesten, directeurs veranderen, blokken worden belangen, rentevoeten veranderen, onze haren veranderen (of vallen uit), kortom de wereld ziet er niet meer uit als gisteren, laat staan eergisteren, en zal morgen weer anders zijn. Maar één ding verandert niet: we hebben wat centjes nodig, of beter wat eurootjes (geen erootjes, of ero’tjes ?, of ..). Het jaarlijks oudleerlingen blad kost wat (a perfect example of British understatement) en wij bieden de jubilarissen, onder wie jullie al vielen of nog zullen vallen (dit laatste weer een zekerheid, kijk es aan) graag een hapje en een drankje aan. Die eurootjes dienen niet voor de jaarlijkse trip naar verre oorden van het bestuur. Zij keren terug naar jullie – als jullie braaf zijn (wanneer ik dit schrijf is het bijna Sinterklaas) op het meest gegeerde moment van het jaar: de jubilarisavond. Dit is natuurlijk niets anders dan een smeekbede, een dringende vraag, een … om het werk van jullie oud-leerlingenvereniging mogelijk te maken. Het is geen echt lidgeld: jullie zijn allemaal immers automatisch lid van onze vereniging van het ogenblik dat je op 30 juni van een schooljaar de OLVE-poorten achter je sluit.

Maar koken kost geld. Dat zegt mijn vrouw steeds en om 3240 leerlingen te voeden hebben we wat nodig, ook al komen die niet allemaal tegelijkertijd (God spaar ons). Een bijdrage – hoe groot dat laten we aan jullie gemoedstoestand, devotie en draagkracht over – is daarom welkom op nummer 4190111619-97. Een tovernummer, als er wat geld op staat (én als we de juiste cijfers onthouden, dat liep ooit wel ‘ns mis, weet u nog wel). Tegelijkertijd bedanken wij alle oudleerlingen die éénmaal, vele malen, altijd … een bijdrage leverden. Het is dank zij hen dat jullie nu dit blad in jullie bus krijgen. Om tenslotte wat concreter te worden aangaande de (on)kosten die jullie blad met zich meebrengt. Het gaat elk jaar om 4000 exemplaren: voor jullie (ca 3240 oud-leerlingen, voor de laatstejaars op het college, voor opendeurdagen, informatiedagen, geïnteresseerden, gepensioneerde leerkrachten, leerkrachten…) Het is echt de moeite waard. Oud-OLVE needs you. Alvast bedankt. Uw bezorgd bestuur

BESTUUR EN REDACTIE Voorzitter Pieter Van Roosendael (WEA 67) Secretaris Jean Verslype Penningmeester Bert Van Herwegen (WEA 72)

KBC OLVE-OL 419-0111619-97

Eindredactie OLVE Mededelingen Bart Goossens (GL 95) • Pieter Van Roosendael Redactie OLVE Mededelingen nr 38 Pascale D’hont (LMT 95) • Bart Goossens (GL 95) • Guido Halsberghe • Pieter Van Roosendael (WEA 67) • Jean Verslype

Correspondentie Secretariaat OLVE-OL Rubensstraat 54B B-2640 Mortsel

Tel (via Jean Verslype): 03 455 51 39 Fax (via OLVE t.a.v. Jean Verslype): 03 448 07 64

Fotos Bart Goossens Lay-Out Roel Craen (LMT ‘01)

Verantwoordelijke uitgever P. Van Roosendael P/A R. Keldermansstraat 33 2650 Edegem

Algemeen e-mailadres [email protected]

Niets uit deze publicatie mag worden gekopieerd of overgenomen op welke manier dan ook, zonder de uitdrukkelijke, voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie van OLVE Mededelingen. OLVE Mededelingen is geen nieuwsmagazine of traditioneel oud-leerlingenjaarblad, en vermengt fictie en realiteit. Om die reden mag geen enkele uitspraak of foto als kwetsend geïnterpreteerd worden.

Digitaal archief OLVE Mededelingen http://home.tiscali.be/olve-oudleerling/