Goede Vrienden, Van “een heilige oorlog” en een zogenaamde “strijd tegen het terrorisme” hebben we tot heden niets anders dan dood en vernieling gezien. Nu schijnen deze uitdrukkingen eindelijk hun ware betekenis te zullen krijgen. De Russisch orthodoxe kerk steunt ten volle de beslissing van zijn president en regering om in Syrië daadwerkelijk de terreur te bestrijden. Zij noemen het een “heilige oorlog”, die ook de christenen zal beschermen. Mogen de westerse leiders hun huichelarij opgeven om samen met de Syrische en Iraakse regering en samen met Rusland, Iran en China, niet voor de schone schijn, maar in werkelijkheid het terrorisme te bestrijden. Of willen we in Europa toch liever onder de heerschappij van de moslimbroeders leven? Het wordt tijd dat er van het westen een klare visie én beslissing uitgaat. Huwelijk en gezin liggen wereldwijd in de vuurlinie. Wij denken dat de grote strijd om de waardigheid van de mens en de samenleving op dit terrein zal gevoerd worden. Als gelovigen hebben we alle redenen om intens te bidden voor de synode van het gezin die zondag in Rome begint. Commentaar is er voorlopig genoeg verschenen, wij wachten liever nog even. Van harte P. Daniel
X/20 Vrijdag 2 oktober 2015 Een verheugend bericht Op 4 september schreven we over onze dorpsfilosoof en vriend in Qleiaat, Libanon: sigaret in zijn rechterhand en in zijn linkerhand altijd hetzelfde busje pepsi, gevuld met whisky. We vernemen nu dat sinds de ontmoeting die we beschreven, het busje pepsi steeds minder whisky bevat. Hij heeft zich aangesloten bij de charismatische groep en is aan een andere en betere levenswijze begonnen. De whiskygigant verloor een belangrijke klant. Dank U, Heer Jezus, dat Gij door uw Geest en met behulp van het getuigenis van vrienden en onze schamele contacten, die man zo geraakt hebt dat hij zelf nu een ware apostel wordt van U. Hoop en pijn Dat er in Damascus een tweedaagse georganiseerd is van het Syrian Youth Congres zouden we niet eens geweten hebben als niet een Antwerpse student ons hierover een enthousiast verslag stuurde. Hij is al vanaf het begin van de oorlog een trouwe mede-
strijder, samen met andere jongeren van het Europese solidariteitsfront. Hij had ons graag komen bezoeken maar dat bleek niet mogelijk te zijn. Hij voegt er echter bij:. “Maar wees gerust, mijn weg leidt me nog tot bij jullie !” Welkom. Wel is hij tot in Ma’aloula geraakt en schrijft dat zijn hart weende bij het zien van zoveel barbaarse vernielingen. Anderzijds was hij verheugd dat de regering er zoveel aan doet om alles te herstellen. Verder was hij onder de indruk van het getuigenis van een christelijke soldaat van het Syrische leger, die zijn leven opoffert voor zijn volk. Dit jeugdcongres heeft ook een eindverklaring opgesteld o.m. om de medialeugens te blijven ontmaskeren. En dat blijft een prioriteit omdat de meeste westerse politici en journalisten blijkbaar menen zich te moeten gedragen als een zak die door de wind in de heersende richting kan geblazen worden. Ook onze Belgische eerste minister meent in de UNO te moeten verklaren dat de Syrische president weg moet. Tegen de wil van het Syrische volk in, heeft ook hij de pretentie te denken dat hij Syrië moet besturen. Wat zou hij er van denken indien bijvoorbeeld de president van Togo naar de UNO reist om te zeggen dat België dringend Michel moet afzetten? Onze Antwerpse vriend zat in een veel gezonder gezelschap in Damascus. Deze jeugd heeft al een volgende samenkomst voorzien in Moskou.
En uit Moskou komt nu nog goed nieuws. Het doel van de westerse leiders tot heden was: de regering van de Syrisch Arabische Republiek en zijn democratisch gekozen president omverwerpen om chaos te scheppen en nieuwe machtsverhoudingen te krijgen. Verdeel en heerst. Op een week tijd hebben alle westerse leiders, met tegenzin of niet, hun kap moeten keren. Ze hebben laten verstaan dat de afzetting van de president nu niet direct meer moet. We danken dit aan Poetin, de man die vanaf het begin consequent de soevereiniteit van het Syrische volk en land heeft verdedigd. Hij is in contact gebleven met allen die Syrië wilden vernietigen en is er in geslaagd volgens internationaal recht een coalitie te vormen die niet in schijn maar in werkelijkheid het terrorisme wil bestrijden en de lijdensweg voor het Syrische volk echt kan beëindigen. Rusland, Iran, China, in samenwerking met de Iraakse en Syrische regering hebben nu een verbond bereikt, waarbij de vijanden van Syrië zich noodgedwongen zullen moeten neerleggen. Er is geen andere oplossing voor de crisis, zegt Poetin, dan samenwerken met de Syrische regering en haar bestuursorganen versterken. Tegelijk voegt hij de daad bij het woord, terwijl ook Iran en China hun hulp aanbieden. Hiermee willen overigens deze landen ook zichzelf verdedigen. Er zijn al 3.500 Chinese islamisten (Ouïghouren) in Syrië aan het vechten om daarna naar China te trekken in de moslimprovincie Xinjiang. Eveneens staan duizenden Russische islamisten klaar om aan de ontwrichting van Rusland te beginnen en in Oekraïne hebben ze al een goede uitvalbasis. In Oekraïne werd immers al een zogenaamde “regering van de Krim in
ballingschap” opgericht. Het is de gewone tactiek om een land te ontwrichten. En denk maar niet dat ze van plan zijn Europa over te slaan!
Er is eigenlijk wereldwijd een strijd .aan de gang tussen twee vormen van samenleving. Enerzijds de opvatting van een vrije moderne staat waar de verschillende etnische, religieuze en politieke groepen in respect voor elkaar samenleven. Anderzijds de ideologie van de moslimbroeders, die al vanaf het begin van de vorige eeuw streven naar het herstel van het Ottomaanse kalifaat, zogenaamd om de islam te verdedigen. Hun ideologie is evenwel een wetboek van gruwelijkheden, een “godsdienst” zonder God en zonder menselijke waardigheid. Het is een samenleving van polygamie, onderdrukking van de vrouw, slavernij en gedwongen kindsoldaten. Het is deze moslimbroederschap die door westerse machthebbers gebruikt en gesteund werd (wordt) om te vechten in Afghanistan, Joegoslavië en de “Arabische lente” te beginnen in Tunesië, Egypte, Libië, Syrië. De Arabische staten die nu de grote bondgenoten van het westen zijn, zijn allemaal polygaam. De Arabische staten die door het westen nu worden uitgemoord en vernield met behulp van deze moslimbroederschap waren eerder vrije, moderne, welvarende staten waar mensen voorheen in harmonie konden samenleven en waar vrouwen gerespecteerd worden.
De kans is groot dat het initiatief van Poetin de beweging van de moslimbroeders, door de westerse leiders gesteund, verder zal verzwakken. Er is hoop voor het Syrische volk. Laten we bidden opdat het westen op zijn stappen terugkeert en zich aansluit bij de nieuwe coalitie die werkelijk het terrorisme zal bestrijden. Voordat Rusland één bombardement had uitgevoerd werden er al tientallen video’s verspreid die wilden bewijzen dat Rusland burgers doodt. Zelfs de UNO is hierin getrapt maar heeft zich langs zijn woordvoerder later toch wijselijk verontschuldigt en toegegeven dat het medialeugens waren. Het is wel waar dat Rusland niet zo naïef is om onderscheid te maken tussen Daech en de andere zogenaamde “gemodereerde” rebellen. Vandaar de panische schrik van het westen die hun dierbare rebellengroepen nu in gevaar zien komen. Een van de hardnekkigsgte vijanden van het Syrische volk, senator John McCain heeft gesmeekt om de “gematigde” rebellen van afweergeschut te voorzien om de Russische vliegtuigen neer te halen. Die tijd is nu echter, gelukkig voorbij. Zowel de Syrische als de Iraakse regering hebben al hun dankbaarheid en goedkeuring betuigd om de acties van Rusland.
Tegelijk blijft de pijn voortduren. Iedere nieuwe aanslag, ontvoering en moord voegt zich bij het lijden van een volk en een land dat al grotendeels uitgemoord en verwoest
is. Telkens opnieuw vernemen we het pijnlijke verhaal van families en jongeren die, moe gevochten, zich gedwongen voelen om toch nog het land te verlaten. Ze zien voor hun kinderen nog steeds geen uitkomst in de nabije toekomst, terwijl de onveiligheid hun leven dagelijks blijft bedreigen. Zo komen ze er toe al hun middelen te besteden voor een vlucht uit het land, waarbij ze de immense risico’s er bij willen nemen. Zij voegen zich uiteindelijk bij de half miljoen vluchtelingen die dit jaar al naar Europa getrokken zijn. We kunnen de christenen alleen maar aanmoedigen om toch hier te blijven. Moge er vlug een ommekeer komen en de nieuwe coalitie snel de veiligheid herstellen.
De
peiler
van
de
westerse
politiek
in
het
Midden-Oosten
Van de bedevaart naar Mekka zijn dit jaar vele honderden pelgrims niet meer teruggekeerd. Het is hun reis van de dood geworden. Op 11 september stierven er al 107 toen een grote bouwkraan neerstortte. Volgens het Libanese dagblad Al Diyar kwam Mohammad ben Salman Al Saoud, de zoon van de koning van Saoedi-Arabië et vice-prins-erfgenaam op 24 september met een indrukwekkende escorte van meer dan 350 veiligheidsagenten, 200 soldaten en 150 politieagenten zich een weg banen, tegen de stroom in van de massa pelgrims in Mina om zijn rituele “steniging van de duivel” te kunnen volbrengen. De enorme chaos die hierop volgde zou aan honderden pelgrims het leven kosten. Aanvankelijk werd gemeld dat er 769 doden zouden zijn maar de optelsom van de doden van de verschillende landen ligt veel hoger. Dinsdag gaf het ministerie van volksgezondheid van Saoedi-Arabië op zijn website het getal van 4.173 slachtoffers, een getal dat enkele uren daarna weer verdween. Er blijft veel onduidelijkheid en geheimzinnigheid rond deze tragedie. Iran heeft al laten weten dat niemand van de families van de 239 Iranese doden wil dat zij in Saoedi-Arabië begraven worden. Terwijl de overheid van Saoedi-Arabië de schuld van de katastroof aan de pelgrims geeft, wijst Iran op de onbekwaamheid, laksheid en onwil van de Saoedi’s, die de beveiliging van deze grootste bedevaart aan een Israëlische organisatie (G4S) schijnt toevertrouwd te hebben. Voor het “goddelijk koninkrijk” van Saoedi-Arabië is een mensenleven niet veel waard. Dit jaar werden reeds 79 mensen ter dood veroordeeld. De 20 jarige Ali Mohammed al Nimr werd al in 2011 ter dood veroordeeld op grond van getuigenissen die onder marteling werden afgenomen. Hij heeft het ongeluk de neef te zijn van een imam die het regime bekritiseert en werd veroordeeld om publiek te worden onthoofd, gekruisigd en uitgestald tot zijn lichaam vergaan is.
Saoedi-Arabië past de extreme koranverzen van de zogenaamde periode van Medina nauwgezet toe, waardoor moslims aangespoord worden om niet–moslims te bedriegen, te beliegen, te bestelen en te vermoorden waar ze maar kunnen. Deze bloedige dictatuur en kampioen van de meest barbaarse schendingen van de mensenrechten en van de waardigheid van de vrouw, werd door de UNO aangesteld om vanaf 21 september voorzitter te zijn van de Raad van de Mensenrechten. Protest hiertegen kon niet baten. Saoedi-Arabië is immers als hoofdfinancier van het wereldterrorisme voor New York en Tel Aviv de meest geschikte partner voor hun “nieuw Midden-Oosten”. En ook voor Frankrijk is er in Saoedi-Arabië geen vuiltje aan de lucht. Frankrijk tracht nu zijn eigen misdaden tegen de menselijkheid in Syrië toe te dekken met behulp van een schijnproces tegen de Syrische president. Het hoopt dat er nog genoeg politici en journalisten zijn met een zo gedrogeerde geest dat ze nog geloven in de weldaden van de westerse imperialisten en hun rebellengroepen om alle schuld te geven aan de Syrische president en het leger, dat trouw het volk blijft beschermen.
Saoedi-Arabië vertegenwoordigt een wereld die moordenaars tot eervolle weldoeners weet te verheffen en onschuldige slachtoffers zonder moeite kan aanklagen en bestraffen als misdadigers. Toch zijn er grenzen. In Beiroet werd op 29 september een Arabisch volkscomité opgericht om het Saoedi’s regime over heel de lijn te boycotten: politiek, economisch, cultureel ... Het comité bestaat uit schrijvers, intellectuelen uit de universitaire wereld, politici, journalisten en zakenmensen. Een oud Vlaamse spreekwoord zegt: “De kruik gaat maar zolang te water totdat ze breekt.” Het is nu genoeg geweest.
P. Daniel
