Heel onverwacht meldde zich enkele dagen voor onze zesde fietstocht een eliterenner uit de befaamde Martens-stal. “Hoe meer zielen, hoe meer vreugde”, dachten wij, en Fonske kon zijn “valieske” klaarmaken voor de Haute Provence, meer bepaald Barcelonnette. Deze streek wordt ook wel eens “Les Alpes du Sud” genoemd. Alain, die in 2005 forfait moest geven wegens “bricolages”, was terug van de partij. Aan zijn afgetraind lijf konden we vaststellen dat de werken achter de rug waren. Zelfs het “steup teussen zen tienen” was niet meer te bespeuren. De anciens Jokke en Bert maakten de groep voltallig. Vrijdag 7 juli 2006 – Heenreis Omdat Fons nog wat moest werken werd er in twee groepen vertrokken. Bert ging Jokke ophalen in Wezeren om 8.45 uur en Alain zou Fons vergezellen (12.30 uur) in een witte luxecamionette waarin ook de vier fietsen stonden. Bedoeling was in twee dagen op te rijden. Om 14.30 uur bereikte het eerste duo Dijon na 500 km. Daar kregen we het eerste SMS-je van onze vrienden. En dat ging als volgt …. Alain: “Metz” Jokke: “Sauna, Hilton, Lyon” Alain: “Bleuskes, Dijon” Jokke: “Krek en doet hoer botte oan.” Het vertrek van het eerste duo te Wezeren. Het regende inderdaad pijpenstelen toen we de parking even na Dijon verlieten. Alles verliep voor de rest vlot tot aan de buitenring rond Lyon. Daar was het aanschuiven, maar lang duurde het oponthoud niet. Het was ondertussen half zes geworden, tijd om een “hotelleke” te zoeken. We reden de autostrade Lyon – Grenoble af te Isle d’Abeau en vonden er na enkele rondjes het goedkope Hotel 1. We verwittigden Alain en Fons dat we een bed voor hen hadden gevonden. Een verfrissende douche en dan naar restaurant Campanile voor de nodige calorieën. Ondertussen waren onze “copains” dicht genaderd en wat later konden ze bij ons aan tafel. Even nakaarten over de eerste dag en later, ondanks de hitte, proberen te slapen. Fonske pakte nog vlug een TV-filmke mee. Alain blunderde door zijn oordopjes in te steken, want Fons had de klank afgezet! Tussenhotel 1 te Isle d’Abeau
Zaterdag 8 juli 2006.
Barcelonnette – Pra Loup – Les Thuiles – Barcelonnette
33 km.
Om 8 uur waren we, na een toch veeleer onrustige nacht, klaar voor een stevig ontbijt. Veel palaver al over “les choses de la vie”. Daarna de auto’s in voor de laatste 300 kilometers. Te Corps volgde een stop om de dorst te lessen, want het was inderdaad drukkend warm.
Isle d’Abeau : ontbijt Tegen een gemiddelde van 60 km/uur verder op de drukke Franse wegen. Een laatste oponthoud aan het schitterende Lac Serre Ponçon om er te genieten van de prachtige natuur.
Stop te Corps
Fons poseert aan Lac Serre Ponçon. Om 14.20 uur bereikten we na 1040 km. Barcelonnette. Het kostte ons geen moeite om ons verblijf ten huize Bensa te vinden. Er was zelfs niemand thuis …. maar op de voordeur hing een papiertje ….”Monsieur Decat vous pouvez vous servir, prenez la première porte à votre gauche” …. eindelijk iemand die mij met “Monsieur” aanspreekt. Wij naar binnen …. in ons tweede “Hof van Eden” (na Briançon, voor ingewijden), meer hoeft er niet gezegd. De foto’s achteraan in deze script zullen jullie wel overtuigen. De valiezen worden uitgepakt en Jokke stelt voor, ik had trouwens niet anders verwacht, om op de fiets te stappen en Pra Loup te beklimmen … en dit zonder te eten. Zogezegd, zo gedaan. Pra Loup is één van de skioorden in de streek en is bekend omdat de kannibaal Eddy Merckx indertijd hier een pak rammel kreeg van Bernard Thevenet. Na de eerste kilometers van de beklimming was het duidelijk dat de lange Boeikes en hij alleen de bolletjestrui zou pakken. Alhoewel, Fonske verwonderde me in positieve zin.
Ook hij klom vrij makkelijk zodat het vlug duidelijk was dat Jokke en Jaan de waterdragers zouden worden. Maar die moeten er ook zijn. PRA LOUP
Karakteristiek • • • • •
Hoogte : 1630 m Vertrek : Barcelonnette (1130 m) Dénivelatie : 500 m Lengte: 9,4 km Stijging : 5,3 % gemiddeld ( hoogste) 10,1 % )
De meer dan 30 graden deden hun werk. Te Molanés kwam ik Fons terug tegen. Hij was niet zeker of hij nog op de juiste weg was. Maar al vlug was hij terug uit het gezichtsveld verdwenen. Op 4 km van de top voelde ik duidelijk dat er geen eten in mijn maag zat. Op naar 9%. Pompen of verzuipen. Pompen dus maar. Toen ik boven kwam waren Alain en Fons al volledig gerecupereerd. Even later reed ook Jokke over de eerste col. Tijd om iets te drinken.
Appartementsblokken op Pra Loup
Daar zei Alain tegen Jos (nog volledig bezweet): “Lek djé doo zit, got djé het och moeilijk krijge in de bergaf.” Ge moet maar lef hebben! De afdaling dan naar Barcelonnette met een uitsprong naar Les Thuiles. We werden echter opgehouden door een kudde schapen, zodat we het pittoreske dorpje niet konden bereiken. Toen we op Avenue Roger Diet, onze thuisbasis, aankwamen werden we daar op het terras opgewacht door een rijke “weef” uit Aix en Provence. Aan haar kasbons geraakten we echter niet en specialist Johny was spijtig genoeg niet in de buurt. Later volgde het eerste contact met de eigenaars en dat was prima … kon niet anders met zo’n vier mooie, gespierde mannenlichamen met een hoog IQ …..
Onze thuisbasis aan de Avenue Roger Diet
Om beurt onder de douche en vervolgens het centrum in om eindelijk te eten. We volgden nog de tweede helft van Duitsland-Portugal en dan terug naar huize Bensa voor een broodnodige nachtrust want morgen wachtte de eerste echte kanjer: de col d’Allos. Zondag 9 juli 2006
Barcelonette – Col d’Allos – Allos – Col d’Allos – Barcelonnette 73 km.
Jokke schoot ons ’s morgens wakker op het wc. Problemen met de struisvogel die hij gisterenavond achter de kiezen zette. Oordopjes en gasmasker waren geen overbodige luxe. Ondertussen stelde ik vast dat Fons al zittend sliep en dan nog met de bril op. Volgens Alain was dit om zijn ogen te laten rusten. Jokke en ik naar de “boulangerie en boucherie” om voor het ontbijt te zorgen. In de auto verwarde Jos “Il Silentio” met “The Last Post”. Zou de man uit Wezeren al last hebben van de zon? Na een stevig ontbijt kijkt Fons de fietsen nog eens deskundig na. Een ongekende luxe!
Jos, de spekbakker!
Fons, de fietsenmaker!
COL d’ALLOS
Grafiek van de Col d’Allos: Noordkant. De percentages zijn gemiddelden per km.
Het was 9;45 uur toen we de fiets opstapten. Aan de afslag van Pra Loup slingert de weg met 8% de bossen in. Hij is uitgehouwen in de steile rotswand. De uitzichten over de Gorge du Bachelard zijn af en toe ijzingwekkend. Na 7 km. fietsen we op 1450 meter hoogte op de Pont du Fau, een smalle brug over een zijkloof. Nu volgt met 10% het steilste gedeelte van de pasweg. Juist voor Les Angeliers heb je de vlakke passage nodig om terug op adem te komen. De zon is brandend heet. Ondertussen rijdt er een Hollander reeds meer dan een halfuur in ons wiel. Moet waarschijnlijk familie zijn van Joop Zoetemelk.
Boven de boomgrens wisselen alpenweiden af met de steile rotsen van de gespleten kloof.
Jokke, Fons en Alain boven op Allos!
Bert, met op de achtergrond de kronkelende weg
Na een verfrissing op de top in volle vaart naar beneden naar het dorpje Allos. Daar nemen we de tijd om wat te eten, te drinken en uit te rusten. Want straks wacht nog de zuidzijde van de col.
Uitblazen in Allos, om straks de zuidzijde van de col aan te pakken.
Grafiek col d’Allos : zuidzijde.
Het mooie gedeelte van de zuidzijde begint pas na La Foux. De weg loopt als een dunne lijn door de alpenweiden en slingert in 12 korte haarspeldbochten, één zeer lange traverse en nog twee bochten over de pashoogte. Daarna volgt een prachtige afdaling langs de noordzijde naar Barcelonnette toe. Hieronder enkele sfeerbeelden …
Afdaling col d’Allos: noordzijde!
Vervolgens een lekker pintje op ons terras, gevolgd van een verfrissende douche. Ondertussen werd onze wasmachine ook voor de eerste maal en met succes uitgetest. Na het wassen volgt natuurlijk het drogen!
Alain en Fons hangen de was op aan de achterzijde van de garage.
’s Avonds maakten we ons op voor de wereldbekerfinale tussen Frankrijk en Italië. Eerst een rijkelijke pasta op een prachtig binnenterras en dan een plaatsje zoeken voor een TV. Heel het centrum stond in lichterlaaie: voetzoekers, rondrijdende auto’s met vlaggen, kleurrijke hoeden … “Alléz les bleus, les supporters sont là”.
Ambiance tijdens de finale Frankrijk – Italië Na de nederlaag sloeg de ambiance over in “tristesse en silence”. Geen discobar, geen extra pint maar iedereen naar huis. Maandag 10 juli 2006 Barcelonnette – Col de la Cayolle – Estenc – Col de La Cayolle – Barcelonnette 77 km. Toen we ’s morgens inkopen gingen doen in het centrum, was het heel stil. De geest van Zidane spookte nog door de straten, of was het zijn kopstoot. De dagbladen blokletterden: “Triste fin”. Wat mij ook zorgen maakte was het feit dat de lange Boeikes zijn hartslagmeter aandeed om naar de bakker te gaan. Spookte de Cayolle door zijn hoofd? Fons stond op met hevige hoofdpijn. Hij zag er bleekjes uit. Gelukkig had “den deze” goei pillen bij. Na het ontbijt was hij terug kiplekker. Gelukkig maar. Vandaag staat immers de 30 km lange Cayolle op het programma.
Grafiek Cayolle: noordzijde. De beklimming van de noordzijde over de Gorge du Bachelard is spectaculair. De weg is nu eens uitgehouwen in de rechter rotswand, dan weer in de linker. Op sommige plaatsen is de weg maar 2,5 meter breed. Rotsopeningen, halfopen tunnels en bruggen maken de tocht door deze wildwaterkloof mogelijk. Voor mij komt deze col in mijn top tien: schitterend landschap, woeste romantische ravijnen, granietrotsen, mooie alpenweiden, kuddes schapen ….Van de natuur kan men genieten vooral omdat de col pas de laatste kilometers gemiddelden haalt van 7 %
Aan kilometerpaal 15 word ik achtervolgd door een zwerm vliegen. Na een halfuur kom ik tot de vaststelling dat het klimvliegen moeten zijn. Ik kan ze onmogelijk losrijden aangetrokken dat ze zijn tot de nivea-crème die op mijn huid blinkt. Mijn pet uit en slaan maar, Gaia is toch niet in de buurt. Het schijnt te helpen. Ik kan weer genieten van deze prachtcol. Op 5 km van de top wordt het menens. De gemiddelde stijgen naar 7,5% met pieken van 9%. Vanaf de top is er een overweldigend uitzicht op de Alpes Maritimes. Als ik boven kom bestelt Fons juist een portie kip met rijst. In vergelijking met deze morgen ziet hij er terug kiplekker uit. Alain pakt ondertussen weer uit met één van zijn rake opmerkingen: “Fons, as djé sterk wilt stoon, eet dan de
bienkes van hoer kiek och mar oep.” Sfeerbeelden op de Cayolle
Boven op de top van de Cayolle
Na een uitgebreide rustpauze dalen we langs de zuidzijde 8 km. naar beneden tot in Estenc. We draaien onze fiets terug om. Het is nu snikheet. De weg slingert met kleine bochtjes en af en toe een haarspeldbocht met 7,5% naar omhoog. De laatste kilometers naar de top zijn het mooist door het fraaie panorama dat je telkens onder een andere hoek te zien krijgt. Er is wel weinig beschutting zodat de t° oploopt tot boven de 35°.
Zuidgrafiek van de Cayolle. Op de top word ik uitgescholden door een dolgedraaide??? “refugeuitbater.” Omdat ik in het café niemand zie fluit ik even. Opeens komt de persoon in kwestie van achter uit de keuken en begint van zijn oren te maken omdat ik floot. Excuses helpen niet. “On sifle pas les gens”. We krijgen niets te drinken. Een goede raad dus beste lezer … “op een col nooit fluiten” We begonnen dan maar aan de prachtige afdaling en maakten een uitgebreide stop te Fours. Op het terras van ons huis steeg de temperatuur boven de 40°. Afkoelen in de tuin, op onze schommelstoel en een telefoontje naar het thuisfront (zie foto hiernaast). Ondertussen zijn Jos en Bert druk in de weer met het avondeten. Op het menu staan: tomaat mozzarella met jambon cru en brochette met gebakken patatjes en salade.
’s Avonds ons traditioneel bezoek aan het centrum. Fons had goesting in een lekkere crème. Alain en ikzelf sprongen op zijn kar. Daarna genoten we op het terras van ons stamcafé van een schitterende jazzavond, alleen Brigitteke ontbrak nog.
Dinsdag 11 juli 2006 Barcelonette – Jausiers - Col de Vars – St-Marcellin de Vars – Col de Vars – Jausiers - Barcelonnette 80 km. Jokke trekt het peloton op gang op de drukke D900 richting Jausiers en blijft 18 km op kop rijden tot aan de voet van de zware zuidklim van de Vars. Er hangt elektriciteit in de lucht. Eerst door het brede dal van de Ubaye, waar veel zijriviertjes kurkdroog staan.
Col de Vars vanuit Barcelonnette - Jausiers Tot aan het kleine eenzame bergdorpje Saint Paul is de klim zeker niet zwaar, maar dan is het feest uit. Het gaat van 4 naar 7%. Juist voor Mélezen kan je nog even uitblazen en daarna mag en moet ik den 30/28 installeren. 5 km met gemiddelden van rond de 9% en pieken boven de 12%. Er is geen streepje schaduw te bekennen. De zon is onverbiddelijk. Hier moet ik heel diep gaan, maar de fantastische refuge boven met prachtige ligzetels doen de ellende van een tiental minuten geleden vlug vergeten. Met volle teugen genieten van de zuivere berglucht. Het leven kan ook mooi zijn.
Jokke boven op de Vars
Groepsfoto op de Vars
We dalen 8 km naar beneden en stoppen te St-Marcellin de Vars. Daar gaan we eens lekker ons maagje te buiten. Op een fantastisch terras laten we ons verwennen met lekkere salades. Ik probeer een salade Italienne voor de gelegenheid salade “Coupe du Monde” genoemd! Fons verorbert er een hele “canard.” Jokke poseert hiernaast gewillig met de dienster. Echt zwaar is de noordzijde van de Vars niet Het moeilijkste gedeelte situeert zich aan het skistation Les Claux op 1900 meter en op 5 km van de top. Merkwaardig detail, we zagen er een bergriviertje dat donkergroen was gekleurd. We hadden er het raden naar vanwaar die kleur kwam. Na een prima etentje te St-Marcellin de Vars!
Refuge: Cayolle
Col de Vars vanuit Guillestre
De cols rond Barcelonnette worden bewegwijzerd met betonnen paaltjes zoals hiernaast. Op die paaltjes: De naam van de col. De hoogte. Op hoeveel kilometer van de top. En het procent van de volgende kilometer. Illusies moet je u dus niet maken. Je mag gerust zijn ….de paaltjes liegen niet.
Alain op de Cayolle-top
Daarna volgt een schitterende afdaling. We nemen ruim de tijd om foto’s te maken en te genieten van de schitterende natuur. De topsnelheid bedroeg slechts 69. Reden was dat er problemen waren met het achterwiel van Jos. Hij deed de afdaling met slechts één rem. Straks dus werk aan de winkel voor het plaatsen van een nieuw achterwiel.
Afdaling zuidzijde Col de Vars
Fons is druk in de weer met het plaatsen van een nieuw achterwiel. Woensdag 12 juli 2006 Jausiers – Barcelonnette
Barcelonnette – Jausiers – Restefond - Cime de la Bonnette – 66 km.
Vandaag staat de hoogst berijdbare col van Europa op het programma: de Col de Restefond of de Cime de la Bonette 2802 meter hoogte. Het gezicht van Alain ziet er bij het ontwaken niet al te fris uit. Zijn eerste woorden bevestigen dit: “Joenges, vandaag bin ich te pakke.” Ik dacht bij mezelf: “Ik ook, maar ik zeg het lekker niet.” Vroeg uit de veren om de grootste hitte op de kanjer van 24 km te ontwijken. Om 8.22 uur stappen we na een stevig ontbijt op de fiets met bestemming hoogste top van Europa voor fietsers en auto’s. Net voor de start zegt Jokke tegen Alain: “As djé bove oep de Bonette zet, ret djé terug no
vanonder tot moe wé zen en dan ret djé beu aas terug no bove, dan zen we ongeveer gelijk bove” Waarop Alain: “As ich misére wil zing, gon ich no Lourdes.”
Grafiek Noordzijde Cime de la Bonette De 24 km lange klim begint vanuit Jausiers. Er staan steeds borden langs de weg om aan te geven hoe ver je nog moet en dat de Col de la Bonette de hoogste col van Europa is. Als je het dorp uit bent wordt de klim heel mooi. Vanuit een rotsachtig landschap kom je in de alpenweiden terecht. Na een rustige aanloop begint het harde werk op 14 km van de top na le Rochas. De klim verloopt hier typisch, steile stukjes van 10 % met korte haarspeldbochten worden afgewisseld met minder steile lange stukken. Fons en Alain zijn al lang uit het gezichtsveld verdwenen wanneer Jokke en ik besluiten op 11 km van de top bij Alt 2000 een stukje te eten en te drinken.
Een stop tijdens de klim op de cime de la Bonette : Alt 2000 De weg buigt helemaal naar het oosten om dan steil 9% in korte haarspeldbochten naar de ruines van een kazerne te klimmen. Vanaf hier begint de lange maar niet steile slinger naar de top. Dit stuk gaat lekker vlot. Hier komen we Alain en Fons tegen die reeds op de terugweg zijn … “het wodde doenkel boven”!. De laatste km. naar de Bonette is dan weer zeer moeilijk en adembenemend mooi ….. het einde van de wereld!
Bert rust uit aan het unieke kapelletje boven op de Bonette. Boven op de hoogst berijdbare top van Europa:
Cime de la Bonette : 2802 meter
Fier dat ze zijn: Bert en Jokke!
Fons voor het standbeeld van de Bonette!
Na de inkopen in de lokale supermarkt wordt er duchtig gekookt. Op het menu een kleine pizza als voorgerecht en achteraf een stuk Limousin met gebakken aardappelen en spinazie op zijn provençaals. Als toetje een puddingske. We hadden het reeds eerder overwogen en nu staat ons besluit vast. We pakken deze reis ook de Mont Ventoux erbij. Ik ken er een adresje van Belgen die er Chambres d’Hôtes hebben. We nemen contact op met Martine en jawel zij heeft nog een beddeke voor ons te Saint Estève (Blauwvac) op 10 km van Bedoin of de voet van de Ventoux. Donderdag 13 juli 2006
Allos – Col des Champs – Allos Col d’Allos (Alain) 40 km.
(Bert en Jos) 40 km.
Free day vandaag … iedereen mag eens zijn goesting doen. Vermits Fons ons morgen verlaat (moet zaterdag thuis zijn voor een familiefeest) verkiest hijzelf een rustdag te nemen en wat inkopen te gaan doen in het centrum. Alain wil de Col d’Allos een tweede maal beklimmen. Jos en Bert rijden met de auto tot in Allos om daar de mysterieuze Col des Champs op te rijden.
Fons vangt een uiltje! Vanuit Allos is het vals plat naar Colmars. Daar begint de 12 km lange westklim van de Col des Champs. Het weer ziet er schitterend uit. Ook de klim mag er zijn: moeilijk, met korte rechte stukken en vele bochten, midden in het groen.
Col des Champs ….prachtige col!
Dan beleef ik het uur van mijn leven. Na 6 km stapelen donkere wolken zich op. De eerste druppels vallen naar beneden. En dan volgt donder en bliksem zoals ik het nog nooit gehoord of gezien heb. Zelden heb ik zo snel een col opgereden. Op 1 km van de top moet ik stoppen, brokstukken liggen op de weg, op sommige plaatsen is het asfalt niet meer te zien. Het water stroomt over het wegdek. Ik laat een auto stoppen. Ook de dame achter het stuur is er niet gerust in. Maar zij vertelt me wel dat er boven geen refuge is. Ik fiets terug naar beneden Jokke tegemoet, om zijn visie te kennen. Zijn jarenlange ervaring zou de doorslag geven. Jokke zegt alleen : “Ich wil den top zing”. Naar boven dus in onmenselijke en gevaarlijke omstandigheden. Maar de top wordt bereikt. We vonden nog een éénzame wandelaar die onderstaand kiekje nam. Ondertussen was het minder beginnen regenen. We besloten onmiddellijk naar beneden te rijden. De eerste kilometers waren angstaanjagend. Slechte weg met brokstukken en water dat van de helling afstroomde. Dubbele concentratie dus.
Boven op de Col des Champs Maar de cols zijn onberekenbaar … ook in gunstige zin. Na 6 km dalen begon de zon terug te schijnen. Tijd om even te stoppen en op adem te komen.
Col des Champs
Zicht op Colmars
Wanneer we na de afdaling Colmars uitrijden begint het terug donker te worden. In sneltempo richting Allos, maar onderweg moeten we toch nog een korte regenstop inlassen. s’ Avonds wordt er uitgebreid gegeten in het centrum. Gezellig babbelen en reeds herinneringen ophalen, want morgen zal Fons ons verlaten. We sluiten de avond af in ons stamcafé. Vrijdag 14 juli 2006 Rustdag en verplaatsing met de auto naar Saint-Estève (Blauwvac) op 10 km van Bedoin. Nadat hij van de bakker komt, zingt Bert traditioneel uit volle borst de “Marseillaise.” Het is vandaag immers “quatorze juillet.” Eerst een stevig ontbijt, dan wordt de overtollige bagage in het “camionnetteke” van Fons gedeponeerd. Het fietsrek op de andere auto. We nemen met veel spijt afscheid van Fons die de eerste keer meereisde en een geweldige fietsmakker werd. Bovendien konden we genieten van zijn professionele hulp. Bedankt Fons! Wijzelf bezoeken een laatste maal Barcelonette, doen wat inkoopjes en nemen afscheid van ons gastgezin. Het is zo’n 200 km rijden naar SaintEstève. Prachtige streek met de talrijke lavendelvelden, wijnranken en zonnebloemen.
Ons gastgezin
Prachtige lavendelvelden Via de schitterende Gorges de la Nesque bereiken we het onooglijke Saint Estève, waar Martine en Guido ons vriendelijk (met een glas wijn) ontvangen in hun Chambres d’Hôtes. Wij krijgen een plaats in de slaapzaal boven. 10 bedden voor 3 personen! Uitpakken en een stortbad en dan aan tafel. Martine heeft een fantastische visschotel geprepareerd met tagliatelle … om duimen en vingers af te likken. Zie foto. Na het eten gezellig babbelen met een glas plaatselijke wijn. God woont inderdaad in Frankrijk. Vroeg onder de lakens want morgen wacht DE VENTOUX.
Zaterdag 15 juli 2006 Saint-Estève – Bedoin – Ventoux – Malaucène – Col de la Madeleine – Bedoin – Saint Estève 80 km. Van een rustige nacht en ideale voorbereiding op de klim van de Simpson-berg konden Alain en ik niet spreken. Jokke had de grove middelen bovengehaald … kortom de hele nacht gesnurkt. Volgens “de lange” zou hij mogelijk een klaplong hebben. Clou van de zaak was dat hij, toen hij wakker werd, het volgende zei:
“Das ei deize nacht iet geweest beu dei motards, ei zen ter zeker wel ting veurbei gekomme, da moet iet te make gehad heubbe beu de feite national.” Ik lag op de grond van het lachen. We lieten hem in zijn wijsheid en maakten ons klaar voor het ontbijt, dat werd opgediend op de binnenkoer … subliem.
Stevige ontbijt voor de grote klim.
Ventoux:: de start!
Daarna de fiets op voor de Ventoux. Eerst een tiental kilometer inrijden tot in Bedoin. De klim is 21 km lang. Tot in Saint-Estève heb je ruim de tijd om in te rijden!!! Het krioelt er van de wielertoeristen en van de Vlamingen. De meeste komen mij op dat moment voorbij gevlogen. Ik denk bij mezelf: “Bert doe
geen zotte toeren, blijf kalm, je weet niet wat komen gaat en je hebt de ganse dag tijd.” Goed gedacht Bert. Eénmaal Estève voorbij is het feest uit. Gemiddelden van 9 en 10 % gedurende 8 km tot Chalet Reynard. Zonder te spreken van pieken tot 12%. Fietsers die mij een kwartier voorbij gestoken waren komen reeds naar beneden. “Chasse Patat” noemen ze zoiets. De top van de Ventoux hebben ze niet gezien .. misschien straks met de auto… Een beetje verder staat er één naast de kant uit te hijgen ..; kijkend naar zijn hartslagmeter die maar blijft biepen. Levende “cadavers” heb ik gezien, die over hun stuur hingen en de miserie uitbraakten. Moet wel met zo’n snelheid dat ze opvlogen en met die warmte. Wat ging dat worden na Chalet Reynard waar geen “boomke” meer stond.
Ik bleef aan hetzelfde tempo naar boven rijden … zowat 8 km/uur. Ik had de ademhaling onder controle. Meerdere malen werd ik aangemoedigd door Vlaamse toeristen langs de weg. Het deed deugd en gaf me de moed om door te gaan. Eindelijk bereikte ik Chalet Reynaerd … de boomgrens. Nu wachtten nog 7 km, weliswaar iets makkelijker, maar wel onder de loodzware zon. Eerst even op adem komen met een cola. Een acht minuten later komt ook Jokke uit het bos opduiken. Vriend Boeikes moet ondertussen reeds dicht bij de top zitten. Als ik wil vertrekken merkt Jos op dat ik de laatste 7 km wil rijden zonder bidon. Danke Jokke. Ik beloof hem seffens op te wachten aan het monument van Tom Simpson. Hij wil er absoluut een foto. Het krater-uitzicht is indrukwekkend. De wind laat zich voelen … grotendeels in de rug …. goed zo. Het standbeeld van Tom Simpson komt in zicht. Het is even slikken. Hier gebeurde het dan. Even later is ook Jokke ter plaatse. Een korte stop bij Chalet Reynard
Emoties bij het monument van Tom Simpson
Op de fiets terug voor de laatste kilometers. Het begint plots donker te worden op de col. Ook de wind waait krachtig. Ikzelf bereik de top in 2 uur 41. Alain heeft 2 uur 05 nodig en Jokke 2 uur 53. Nog even een foto op de top en dan snel naar beneden, want er is onweer op komst.
De reus is bedwongen Tijdens de afdaling begint het reeds te druppelen. Desalniettemin voelt Jokke zich in zijn sas tijdens de lange rechte stukken richting Malaucène. Hij haalt een maximumsnelheid van 84 km/uur. Ikzelf ben al heel tevreden met 77. Het onweer komt steeds dichter bij. Na de afdaling wacht ons nog de klim over de Madeleine. Maar dat is voor ons een molshoop geworden. We vliegen erover. Als we Bedoin binnenrijden barst het geweld uit: lichtflitsen en luide knallen. Net op tijd op het terras dat we met Alain hadden afgesproken. De Lange is reeds bezig met een serieus bord leeg te maken. Jos en ik moeten ons verplaatsen naar een ander eethuis want de keuken is gesloten. Ondertussen is de zon terug beginnen schijnen. De fiets op, naar ons Martinneke in Saint-Estève. Daar is het “koekenbak”.
Zonder commentaar!
De Ventoux, na Chalet Reynard
Na een lekkere douche bezoeken we nog een plaatselijk wijnhuis en proeven er à volonté.
Wijn proeven in een plaatselijk wijnhuis.
En dan aan tafel samen met de gasten van “Au Maronnier”. Wat dacht u van een lekker konijntje…. Vervolgens uitpraten met een glas onder de kastanjeboom. Spijtig, maar onze fietstocht zit er weer op. Morgen terug richting Landen. Geen Ventoux, geen Cayolle, geen Allos, geen Bonette , maar ….Seilles, Moha, Heks, Rotheux, Borlez …. Tijdens die ritten hebben we voldoende tijd om te dromen van onze volgende buitenlandse uitstap. Zondag 16 juli 2006
Terugreis: Saint-Estève – Landen
Na een lekker ontbijt op het terras onder een stralende zon, nemen we afscheid van Martine en Guido en werpen een laatste blik op de Ventoux. Een afscheidsfoto mag er niet ontbreken.
Afscheidsfoto voor ons vertrek naar Landen.
Nuttige info Met twee chauffeurs wordt de terugreis in één dag afgelegd. Vertrek Saint-Estève: 9 uur. Thuiskomst Landen: 21.30 uur. 980 km. Saint Estève, Carpentras, Orange, Valence, Lyon, Dijon, Nancy, Metz, Luemburg, Namen, Landen. 4 X gestopt. Geen files. Péage terugreis: 39,40 euro. Péage heenreis: 33 euro Benzine heen- en terugreis: 230 euro. (super) Op de slaapzaal in “Au Marronnier” betaalden we 25 euro voor bed + ontbijt. Een menu (3 gangen) voor 15 euro. Totaalprijs per dag half pension 40 euro. Andere dranken aan meer dan redelijke prijzen. Martine en Guido zijn Vlamingen die een aangekochte boerderij omvormden tot Chambres d’Hôtes. Heenreis: Namen, Luxemburg, Metz, Nancy, Dijon, Lyon, Grenoble, Gap, Barcelonnette 1020 km. Verblijf Barcelonette: Mr. Bensa Avenue Roger Diet: 500 euro per week (logies tot 5 personen). Schitterend huis, heel rustig gelegen op 600 meter van het centrum.
de beruchte oordopjes van Alain. de schone slaper!
vlinder op stuur! fête national
Au Marronnier Au Marronnier is een huis dat in 1826 gebouwd en in 2000 gerestaureerd werd. Het is gelegen aan de zuidkant van de Mont-Ventoux, op 10 km van Bedoin en 30 km van de top van de Mont Ventoux! Au marronnier telt 4 kamers, een studio en een slaapzaal. De kamers Blauvac en Méthamis zijn 2-persoonskamers met badkamer. Venasque is een 3-persoonskamer met badkamer. Mormoiron is een 4-persoonskamer met badkamer. De studio is een duplex voor 2 personen en beschikt over een ingerichte keuken, badkamer en slaapkamer. Sinds juni 2005 is er ook een slaapzaal met 10 bedden ter beschikking, met badkamer. Fietsen en moto's kunnen in de afgesloten garage geplaatst worden. Om tot rust te komen is er het terras en de afgesloten tuin.
Ons verblijf te Barcelonnette. Gelijkvloers : living, keuken, bad, 2 slaapkamers, wc, terras en tuin. 500 euro per week. Plaats voor 5 personen.
Aantal kilometers Zaterdag 8 juli 2006
Zondag 9 juli 2006
Maandag 10 juli 2006
Barcelonnette Pra Loup Les Thuiles Barcelonnette
Barcelonnette Col d’Allos Allos Col d’Allos Barcelonnette
Barcelonnette Col de la Cayolle Estenc Col de la Cayolle Barcelonnette
33 km
73 km
77 km
Dinsdag 11 juli 2006
Woensdag 12 juli 1006
Donderdag 13 juli 2006
Barcelonnette Jausiers Col de Vars St-Marcellin de Vars Col de Vars Jausiers Barcelonnette
Barcelonnette Jausiers Cime de la Bonette Jausiers Barcelonnette
Allos Colmars Col des Champs Colmars Allos
80 km
66 km
40 km
Zaterdag 15 juli 2006
TOTAAL AANTAL KILOMETERS = 449 km.
Saint Estève Bedoin Mont Ventoux Malaucène La Madeleine Bedoin St-Estève
COLS Pra Loup Col d’Allos (Barcelonnette) noord Col d’Allos (Allos) zuid Col de la Cayolle (Barcelonnette) noord Col de la Cayolle (Estenc) zuid Col de Vars (Barcelonnette) noord Col de Vars (St-Marcellin) zuid Cime de la Bonette (Barcelonnette) Col des Champs (Colmars) Mont Ventoux (Bedoin) La Madeleine AANTAL KLIMKILOMETERS
80 km
9 20 16 29 8 23 8 32 12 21 4 182
