Interview Monica Persoonsgegevens: Leeftijd: 46 Afkomst: Nederlandse Kinderen: 3 Burgerlijke staat: Samenwonend Beroep: Projectleider Woonplaats: Alkmaar
Ermano:
Hoi Monika, hartstikke bedankt dat u tijd voor mij vrij heeft gemaakt, voor het interview. En wat ik u dus wil uitleggen is het onderzoek wat ik doe, wat draait om Podium Victorie . Ik doe het onderzoek voor school, deze doet een groter onderzoek naar de meerwaarde van cultuur binnen dit land.
Monika:
En je zit op Inholland?
Ermano:
Ja, klopt, Inholland Diemen.
Monika:
En welke opleiding doe je?
Ermano:
Communicatie.
Monika:
Oké, dus niet specifiek voor de culturele sector, maar algemeen.
Ermano:
Nee, algemeen inderdaad en in principe ben ik een communicatie student. En dat heeft deels te maken met cultuur, maar dat is gewoon een onderwerp eigenlijk, cultuur, het onderwerp van het groot onderzoek wat het lectoraat binnen mijn school doet voor verschillende podia binnen Nederland. En daarbinnen doe ik als afstudeerder een onderzoek speciaal voor Podium Victorie . En het aanleiding van het onderzoek is dat zij het vermoeden hebben dat het concertbezoek onder de 35plusser beter kan. En mijn opdracht is als communicatie student om te onderzoeken hoe Podium Victorie op het gebied van communicatie het beste kan communiceren naar 35plussers.
Monika:
Ja precies en ook het aanbod.
Ermano:
Ja klopt, dat is dus de aanleiding en vandaar dit interview met u. Als het gaat om cultuurbeleving, hoe ziet u dat? Hoe ziet u cultuurbeleving?
Monika:
Ja, cultuurbeleving, ik werk zelf in de culturele sector, ik doe niet anders. Ik organiseer festivals, ik organiseer hele grote erfgoededucatie projecten. Dus cultuurbeleving is voor mij van erfgoed tot theater tot beeldende kunst, muziek, dans, alles en in mijn werk combineer al ik die dingen.
Ermano:
Oké, interessant. En kunt misschien wat meer vertellen over uw werk?
Monika:
Ik ben altijd projectmatig ingehuurd en op dit moment werk aan een realisering van een nieuw kunstfestival in Alkmaar, waar Victorie ook bij betrokken is. Dat is een 1
initiatief vanuit instellingen, de culturele instellingen zelf. Zoals theaters, bibliotheken, poppodium en filmhuizen. En de gemeente Alkmaar, die zijn een anderhalf jaar geleden bij ons gekomen en hebben gevraagd van kunnen jullie een plan ontwikkelen waarin wij een gezamenlijk festival kunst en cultuur, voornamelijk kunst zichtbaar maken in de stad. Omdat het nu nog erg gesnipperd gebeurd, dat blijft ook wel bestaan, maar ze willen een soort statement van maken, een soort van gezamenlijkheid uitstralen. Dat is deze zomer voor het eerst 13, 14, 15 juli. Eigenlijk 5 t/m 15 juli. Met een groot voorstelling en allerlei jonge talenten die presentaties en voorstellingen maken in een winkelcentrum hier, eigenlijk een winkelcentrum wat leeg loop en die lege ruimtes gebruiken wij nu om te vullen met iets positiefs. Monika:
Dat is een ding waar ik erg druk mee ben, het andere is een erfgoededucatie project eigenlijk gaat het over lokaal erfgoed, dus wat er in directe leefomgeving van basisscholen gebeurd. Dus eigenlijk op gemeentelijk niveau en daarmee proberen alle instanties van musea, historische vereniging, bibliotheken en filmhuizen al die instanties die daar om zo’n school heen zitten proberen wij een gezamenlijk erfgoed project samen te laten werken, zodat er een soort netwerk ontstaan, een geschiedenisnetwerk. En doen wij door middel van, wij hebben een hele webapplicatie, waar de kinderen worden meegenomen in een avontuur, ze kunne inloggen op school, er komen op die mooie smartboards allemaal filmpjes van deskundigen komen ze dingen vertellen, stukjes in het onderzoek, ze worden uitgenodigd voor excursies naar een museum of de PWM de duinen in. En alles met elkaar leidt tot een film op het einde, het gaat altijd over iets wat er is gebeurd, we noemen het CSI. Er is een lijk gevonden, letterlijk en die komt uit het verleden. Dit is echt, er is echt iemand gevonden, het is niet een fictief iemand. Er is gewoon echt hier op de paardenmarkt een opgraving en daar is gewoon iemand naar boven gekomen. En deze man, dat is een nieuwe avontuur. Deze man had nog een kogel in zijn kop zitten, die hebben ze opgegraven met een kogel. Dus het is best interessant en bijzonder. Nou deze man hebben zij dan onderzocht in Leiden en dan weten ze hij was 25 jaar oud, het was een Geus, hij had rood haar bij wijze van. Ze kunnen alle dingen onderzoeken,maar ze kunnen nooit weten wat er precies is gebeurd. Hoe is die kogel is zijn kop gekomen en ligt hij hier begraven? Nou daar heb je verbeeldingskracht voor nodig en dat vragen wij aan de kinderen. Ze krijgen alles over de geschiedenis, van hoe woonden de mensen, met wie hadden zij allemaal contact. Dus dat moesten zij leren van voedsel tot met wat er allemaal is gebeurd. En daarna vragen wij van denk nou is van wat er gebeurd kan zijn, een reconstructie noemen wij dat en wij filmen dat. En op deze manier nemen wij de kinderen dan mee naar momenten in de geschiedenis. Nou dit gaat dan over 8 oktober, maar we hebben er ook een over 1100, rond een abdij van Egmond en de monniken, we hebben er ook eentje van in de tijd van 200 tot 400 van de Friezen die hier gewoond hebben in de Duinen.
Ermano:
Oké, dus het gaat wel over de geschiedenis van lokale gebieden?
Monika:
Het is een project wat is gemaakt voor heel Nederland, dus je kan ook dit avontuur in Leiden of Amsterdam. Alleen doordat de lokale partijen betrokken zijn krijg je 2
vanzelfsprekend het lokale stuk uit die periode erbij. Dus eigenlijk een ding wat ontwikkelt is voor provincie. Ermano:
Dus u bent breed onderlegd, betreft cultuur.
Monika:
Ja, dat wel.
Ermano:
Dat is opzicht wel heel goed.
Monika:
Maar popmuziek is wat te mank hoor. Daar weet ik niet veel van.
Ermano:
Daar ga ik wel wat over vragen, dan weten we dat. Maar als ik u mag vragen wat uw sociale agenda is, over uitgaan, wat u net zei over popmuziek. Gaat u überhaupt wel eens uit?
Monika:
Ja, dat gaat dan vaak over, uitgaan is meer horeca, maar je bedoeld meer theaterbezoek?
Ermano:
Nou ja, theaterbezoek, gaat u wel eens naar concerten, maar ook horeca, ik zou wel graag alles willen eten.
Monika:
Ja tuurlijk gaan we wel eens uit eten, de kroeg in of wat dan ook, eigenlijk wel wekelijks.
Ermano:
Wel wekelijks?
Monika:
Ja. En qua bezoek, niet graag grote theaters zoals de Vest of zoals musicals a la van Ende en zo. Daar kom ik niet graag. Ik bezoek graag kleine theater voorstellingen en dat is dan kleine podia.
Ermano:
En kleine podia zoals?
Monika:
Dam theater, Provadja, eigenlijk ook vaak dingen op locatie. Je hebt vaak een groter café/restaurant waar een optreden is.
Ermano:
Een live optreden?
Monika:
Ja.
Ermano:
Ik hoorde net de naam Provadja vallen. Daar hebben zij veel van die Arthousefilms heb ik gehoord
Monika:
Ja, ze hebben ook films maar ook theater, Ze hebben ook theater optredens.
Ermano:
Oké, en wat voor groepen treden daar op?
Monika:
Meestal mensen die nog niet bekend zijn.
Ermano:
Dus nieuwkomers.
Monika:
Ja, nou ja nieuwkomers.
3
Ermano:
Nieuw talent.
Monika:
Of mensen die nooit bekend worden haha.
Ermano:
Haha, ja dat zou ook kunnen.
Monika:
Nou ja mensen die voor een kleine publiek werken zeg maar.
Ermano:
Ja, interessant. Als het gaat om favoriete live acts, bands. U zei het net popmuziek. Is er iets waar uw voorkeur naar uitgaat?
Monika:
Dan moet ik even terugkijken, nou ja voor mij wat ik altijd leuk vond is waar ik vroeger naartoe ging en het treedt weer op dat vinden wel altijd dat doen we dan altijd tot we groot zijn. Dan gaan we altijd met z’n alle naar bijvoorbeeld de Arena voor de Rolling Stones of wat dan ook, dat is altijd leuk. Maar iets kleiner, nee. Ik ga eigenlijk meer naar uit. Door mijn werk leer ik heel veel mensen kennen, dat zijn dan meestal bekende mensen die gaan optreden en dan ga ik daar kijken omdat ik ze kan dat vind ik dan wel leuk, dat zijn dus regionale mensen.
Ermano:
Oké, interessant. Leuk. Maar als het puur gaat om favoriete bandje of live act, dan zegt u die heb ik niet?
Monika:
Nee.
Ermano:
Ook geen idolen?
Monika:
Nou eentje Philip Glass, ik ga wel vaak naar hem in de Melkweg.
Ermano:
Oh jaa, nou ik zou wel meer willen horen over hem. Wat doe hij?
Monika:
Hij maakt bijzondere muziek. Hij is componist. Hij maakt een beetje filmische muziek. En hij leeft nog. Hij is een beetje een legende vind ik zelf. Hij komt dan in de Melkweg, dan is er bijvoorbeeld een harpiste die zijn werk uitvoert en een violist en een koor die zijn werk zingt en hij zelf speelt dan ook piano. En hij praat het dan zelf aan elkaar, het is een man van 75. Het is heel ontroerend dan, het is dan een grootheid, die beetje stuntelig van een brief afleest. Maar dat is mooi, dat is echt mooi luistermuziek.
Ermano:
Oh ja, dat doet me een beetje denken aan Hans Zimmer, kent u hem, hij maakt ook filmmuziek?
Monika:
Nee.
Ermano:
Hij maakt filmmuziek voor grote blockbusters, maar ook voor arthousefilms maakt hij ook filmmuziek. Dus ik dacht dat Philip Glass een voorganger was ofzo.
Monika:
Hij is niet specifiek een filmcomponist hoor. Hij maakt een beetje atonaal met heel veel herhalende thema’s, het is een nieuw klassiek. Net als wat ik ook heel mooi vind en ook altijd na toe gaat, dat ik volgens mij volgend week weer is een componist
4
Symiond ten Holt en die maakt Canto Ostinato. En dat is ook van dat repeterende nieuw klassieke muziek, dat vind ik wel mooi. Daar ga ik wel graag heen. Ermano:
Oké, dus als ik het samenvat dan is uw voorkeur voor muziek klassiek?
Monika:
Nou, dat vind ik lastig, want het is niet klassiek. Nee, het is geen klassiek.
Ermano:
En als u het zou bestempelen, uw voorkeur?
Monika:
Alle populaire muziek, gewoon alles wat op de radio komt vind ik leuk. Maar als je vraagt wat ga je bezoeken, ga ik daar nooit heen. Enige die ik altijd bezocht was Herman Brood, maar die is er al heel lang niet meer. Maar hier dit bezoek ik, vaak omdat het door ander mensen worden uitgevoerd in een vaak kleine wat theatrale setting. Er is hier ook een film van.
Ermano:
Van Philip Glass?
Monika:
Nee, van Symiond ten Holt. Van Canto Ostinato, is een documentaire. Die moet je echt horen. (Monika neuriet), ken je dat niet?
Ermano:
Kanto Ostinato?
Monika:
Dat is.. Ik hou heel erg van house muziek bijvoorbeeld en dit is net house, maar klassiek meer. Dus er zijn constant repeterende thema’s. Dus je kan bijvoorbeeld kanto, dan heb je uitvoeringen van 8 van, dat gaat maar door dan. Daar raak je in een soort van flow van. En dat is eigenlijk te vergelijken met klassieke house. House op een klassieke manier.
Ermano:
Oké, interessant.
Monika:
Het is niet een heel symfonie orkest.
Ermano:
Oké, wel leuk om te horen. Als het gaat om uitgaan. Ik blijf een beetje op het uitgaansgebied.
Monika:
Ja, dat snap ik.
Ermano:
Wat triggert u dan om een discotheek binnen te lopen, of een dansavond?
Monika:
Ja, ik ga nooit meer naar discotheken. Ik ga wel regelmatig naar dansavonden, bijvoorbeeld in Half 25 in Alkmaar. Dat zijn dan dansavonden die georganiseerd zijn door een kennis van mij. En het heeft vaak ook thema’s, we hebben ook een keer bollywood gehad of zo. In ieder geval, het is een hal, ruwe hal, dan draait er een dj lekkere muziek, dan ben je met allemaal met mensen van mijn leeftijd, rond de 45, 35 plus. Iedereen heeft dan zijn best gedaan om er goed uit te zien, het is een beetje ludieke omgeving, centraal weer. Je moet je voorstellen dat er wat wordt gekookt en dan zijn er van die platte boeren karren met zand erin en daar staan weer allemaal kruiden op, dat is weer dan een kruidentuin daar binnen, dat is dus wel heel leuk gedaan. Dus die combinatie van een vreemde locatie om met elkaar te dansen.
5
Ermano:
Oké, dat is wel leuk toch. Is zo’n dansavond met thema en mooie aankleding dan wat u prefereert?
Monika:
Ja, het is leuk, ze hebben dan ook van die filmfragmenten wat ze dan draaien op de muren en foto’s. Er is ook gewoon wat aan gedaan. En de mensen die bij de bar staan of bij de kassa zijn dan ook raar. Waar het omgaat, ik las als je naar de discotheek gaat dat het meer een beleving is waar je instapt, het is een verrassing, je weet niet wat je kan verwachten.
Ermano:
Oké, en als ik mag vragen over uw dagelijkse bezigheden qua uitgaan en werk. Bent u dan een ochtend mens of een avond mens?
Monika:
Een avondmens, uitgesproken.
Ermano:
Een uitgesproken avondmens, u komt tot leven in de avond. Mooi om te horen. Behalve stappen en discotheken, wat doet u dan graag?
Monika:
Ja, ik ga nooit naar een discotheek.
Ermano:
Ja, behalve een café of dansavond, wat doet u dan graag?
Monika:
Bioscoop en naar dit soort kleine gelegenheden waar kennissen van mij optreden. Ik ga ook graag naar musea, dat staat er niet bij, maar dat vind ik ook heerlijk.
Ermano:
Oh ja, daar ben ik ook geïnteresseerd in. Naar welke musea gaat u dan?
Monika:
Beeldende kunst, modern.
Ermano:
h en waar zit dat dan? In Alkmaar?
Monika:
Nee
Ermano:
Oh waar dan?
Monika:
Oh de laatste was wel heel gaaf. Nou ja kijk je hebt hier wel in Alkmaar een aantal dingen als 072 waar een hele grote groep beeldende kunstenaars bezig zijn. Of Kunststelling, ik ga vaak naar Kunststelling en daar heb je een keer in de twee maanden een wisselende tentoonstelling van een nieuwe groep.
Ermano:
Kunststelling is ook hier in Alkmaar?
Monika:
Ja
Ermano:
Oké, ja want ik kom zelf namelijk niet uit Alkmaar, vandaar dat ik het vraag. En dat is ook een museum voor beeldende kunst?
Monika:
Het is geen museum, het is een tijdelijke locatie, anti kraak. Ze zitten er nu al twee jaar, blijven nog één jaar. En er zitten paar ateliers en kunstenaars en die hebben daar een galerij gebouwd daarin. En daar zijn dan wisselende, verschillende expositie, maar je hebt daar ook elke maand een meet en Greet noemen ze dat. Dus iedereen
6
die rondom de kunststelling bezig zijn en dan zijn er ook bandjes. Dus daar ga ik ook graag heen. Ermano:
Oké, interesting. Als ik puur op Podium Victorie kijk, zegt u het is duidelijk wat voor communicatie uitingen Victorie heeft. Bijvoorbeeld posters, flyers, Facebook, Twitter?
Monika:
Ik heb er nooit op gelet.
Ermano:
En wat is de reden dat u er niet echt op let?
Monika:
Ik heb er niet zoveel affiniteit mee.
Ermano:
Geen affiniteit? Dat is ook de reden van mijn interview met, van kijken hoe het komt dat u er geen affiniteit mee heeft. Misschien dat de volgende vraag het verduidelijkt voor mij. Toen u jonger was, wat deed u toen? Ging u toen wel naar discotheken?
Monika:
Ja, ik ging toen wel naar Atlantis.
Ermano:
En wat triggerde u toen om te gaan? Jeugdigheid?
Monika:
Nee, nee. Ik dat heeft te maken heeft met sociale leven. Een deel van mijn sociale leven speelde zich af in discotheken. En op een gegeven moment veranderd de plek van je sociale leven van helemaal van uitgaan naar een hele andere tak van sport. En dat is dat je ouder wordt, moeder wordt, kinderen hebt en dan heb je een hele andere sociale groep om je heen. Dan ga je bijvoorbeeld meer uit eten of zo. Je belangstelling veranderd gewoon.
Ermano:
Ja, want in principe bent u ook wel een cultuur kenner?
Monika:
Ja, nou ja kenner. Ik kom wel ergens ja.
Ermano:
Ik stel het een beetje vragend, omdat ik me afvraag wat volgens u een cultuurkenner is? Wanneer ben je een cultuurkenner?
Monika:
Nou ik vind cultuur zo een vaag woord.
Ermano:
Ja, is het ook.
Monika:
Dus je bent een kenner van beeldende kunst, klassieke muziek of film. Maar cultuur ja, alsof je alle boeken van de bibliotheek heb gelezen, ja dat kan gewoon niet.
Ermano:
Nee, dat is zo. Maar in principe als je een filmkenner bent val jein principe ook onder cultuurkenner.
Monika:
Ik ben niet een kenner, maar ik weet wel een beetje wat hier in de buurt gedaan wordt. Ik hou me beroepsmatig en uit interesse bezig en kijk wel van hey wat zijn ze daar en het doen en wat doet die. En nu via Facebook gaat het ook makkelijk. En op Facebook ben ik niet privé bezig, maar eigenlijk heb ik meer contact met mensen die hier op cultureel vlak bezig zijn. Ik heb een culturele kenniskring. En dan krijg op Facebook van hey hier heb ik een optreden en daarmee zij wij bezig. 7
Ermano:
Oké, dan heb ik wel een leuke vraag voor u. Ik heb begrepen dat u niet echt naar podia gaat als Victorie, hoe denkt u dat u wel aangetrokken zou kunnen worden tot iets van Victorie?
Monika:
Van Victorie? Ja, dan heb ik een voorbeeld toen ik er wel was. Dat was vorig jaar, was er een, het heet volgens mij, het is georganiseerd door Gerard Huizingveld. Dat was een soort avond van een mix van muziek en theater. Open Hart festival heette het volgens mij, iets met hart. En daar waren dan allemaal mensen uit de regio, waaronder een goede vriend van mij Hans Langeree hij is theater maker met zijn dochter en zij waren ook hier. Dus hij deed een stukje theater en dan was er weer een stukje muziek. Dus het was mengeling van dingen en dan kom ik wel. Dat is een goed voorbeeld.
Ermano:
Dus mocht Podium Victorie vaker zulke dingen organiseren dan zou u Victorie wel vaker bezoeken?
Monika:
Ja.
Ermano:
Maar, qua concerten en uitgaan is er niet echt iets nieuws waardoor een type zoals u wel zou komen?
Monika:
Ja, dat is lastig. Nee.
Ermano:
En qua stromingen? Qua muziekstromingen? Behalve klassieke muziek. U geeft geen voorkeur binnen popmuziek zegt u, dus dan is het sowieso moeilijk wat u zegt het ei van Columbus uitvinden.
Monika:
Ja, precies. Ik heb geen voorkeur ik vind alles leuk van punk tot disco. Het ligt er net aan in welke stemming ik ben. Nee, dat maakt mij helemaal niets uit.
Ermano:
En als het gaat om de imago van Victorie in vergelijking met toen het Atlantis was, is positief versterkt
Monika:
Nou, omdat ik nu meer kennis maak met Victorie de laatste jaren en gewoon daardoor meer let op wat er gebeurd is er wel wat veranderd. Heb ik wel zoiets van wow er gebeurd wel veel, er zijn veel mensen bij betrokken, mooie programmering en zo, alleen dat komt omdat ik er meer aandacht aan besteed. Maar voor die tijd had ik niet een ander gevoel als toen het nog Atlantis.
Ermano:
Oké, ja want toen het nog Atlantis was kwam u toen ook hier?
Monika:
Ja, ook heel weinig.
Ermano:
Ook, heel weinig?
Monika:
Ja, wat is het, ik kom zelf oorspronkelijk uit het buurt- en clubhuizen hoek en dat heb ik hier nog heel erg bij. En dat het nog een beetje het ouderwetse van nou vrijdagavond is het een tienerdisco, dat gevoel heb ik een beetje, tot een jaar geleden. Nu dat ik het vaker zie denk ik van oh het is nu heel anders. Maar dat beeld had ik toen. 8
Ermano:
Ja, dat is opzicht wel logisch denk ik. Als ik zoals u bijvoorbeeld wel eens gaat naar kleine dingetjes, als het daarom gaat, hoever van tevoren plant u dat? Is het dat u een week, één maand, twee maanden of langer van tevoren al een kaartje hebt, of is het zo dat u op de dag zelf een kaartje koopt?
Monika:
Nee nou zelfde dag, meestal lees ik het ergens en zet het dan in mijn agenda. Zo van vanavond speelt Hellen en Peter en dan zet ik het erin en weet ik dat het komt. Dus dat weet ik dan meestal een week twee of drie van tevoren, dan krijg je die reclame. En dan zie ik het wel hoe het loopt en dan beslis ik meestal de avond zelf of een dag daarvoor.
Ermano:
En geldt dat ook voor meerdere dingen wat u doet behalve uitgaan?
Monika:
Weekenddingen.
Ermano:
Weekenddingen. Vrijetijdsdingetjes?
Monika:
Ja.
Ermano:
Ja want de andere dingen zijn natuurlijk straks ingepland.
Monika:
Haha, ja. Dat heeft ook weer te maken met moeten ze morgenochtend weer om 8.00 bij voetbal zijn, haha.
Ermano:
En uw kinderen? Ik neem aan dat u wel eens dingen met u kinderen doet.
Monika:
Ja, ja.
Ermano:
En wat voor uitjes zitten erin?
Monika:
Wat voor uitjes ja? Bioscoop, museumbezoek. Museumbezoek hoort eigenlijk bij vakantie voornamelijk.
Ermano:
Oké, en dan vooral beeldende kunst?
Monika:
Nee, hoor dat kan van alles zijn.
Ermano:
Dat kan van alles zijn?
Monika:
Ja en we gaan regelmatig naar optredens. Dat komt, omdat ze zelf op toneel zitten, ze zitten zelf op een school waar heel veel uitvoeringen zijn en daar gaan ze zelf heel veel heen en dan ga ik ook altijd mee. En ik krijg ook veel aanbod natuurlijk van joh kom je een keertje kijken en dan neem ik er regelmatig eentje mee.
Ermano:
En dan leren zij ook weer wat. Het is toch leren vind ik.
Monika:
Ja, het is ook niet altijd leuk. Dat zeg ik ook altijd van ik ga naar een voorstelling van weet ik veel van Art Janssen bijvoorbeeld, ja op zondagmiddag, ja wie wil er mee, ja ik weet het niet. Joh ga nou toch mee, dan zit je daar voor een uurtje en dan is er een geen bal aan, maar ja dat kan gebeuren.
9
Ermano:
Ja, kan gebeuren. Ik denk dat je wel die gok moet kunnen wagen.
Monika:
Ja, een andere keer is het wel leuk. De verwachting dat is het. De verwachting dat je iets leuks gaat mee maken, of iets bijzonders wat je gaat gebeuren waar je bij wilt zijn. Je weet niet per definitie of het leuk gaat zijn, dat is ook gewoon. En dat wil ik ze leren. Dat doe je zelf ook.
Ermano:
Ja, het is ook te leren.
Monika:
Ja, je hebt ook wel eens een film waarvan je denkt nou dit is helemaal niets, dat vind ik echt niets. Ja pech, de volgende is weer goed.
Ermano:
Ja, dat is waar. Tegenwoordig is iedereen ook resistent met Twitter en Facebook. Dat zijn wel interessante dingen. U gebruikt Facebook zei u eerder, u gebruikt het niet privé, maar zakelijk. Als Podium Victorie een vriendschapverzoek verstuurd..
Monika:
Dat klik ik ja.
Ermano:
Dan klikt u ja?
Monika:
Ja, ja.
Ermano:
Dan bent u ook op de hoogte van de dingen die Podium Victorie aanbiedt.
Monika:
Alleen het lastige vind ik soms, nou bij Victorie weet ik het niet, maar bij dit soort instellingen is dat ik heel veel krijg. En dat vind ik soms vervelend, van je zegt ik wil alleen maar een keer in de week de weekoverzicht krijgen bijvoorbeeld, dat je dat niet kan aangeven.
Ermano:
Ja, dat je zelf kan aangeven wanneer je wat binnen krijgt.
Monika:
Ja, want ik heb ook wel eens dat ik sommige een tijdje eruit gooi, want ik word er gek van elke dag zes van die posts weet je. Van er is weer dit te doen en je moet nog een keer en nu nog kaarten en die en die komt. En dan denk ik och wat een ballast. Dus het liefst zou ik eigenlijk van dit soort dingen een keer in de week , bijvoorbeeld het weekendprogramma of het programma van volgend weekend er op of zo. Maar dan gewoon een keer in de week. Dat geldt voor Provadja, 072. Want er wordt best wel veel opgegooid. Continu.
Ermano:
Ja, dat is ook zo.
Monika:
Ik heb soms wel vijf op een dag van een. En dat vind ik niet prettig.
Ermano;
Ja, kan ik me voorstellen. En is een nieuwsbrief misschien iets?
Monika:
Ja.
Ermano:
En staat u ingeschreven bij meerdere mailinglist?
Monika:
Ja, best wel veel.
10
Ermano:
Dus het zou ook goed zijn als u ingeschreven zou staan bij een mail van Victorie?
Monika:
Nou ja, ik lees ze lang niet altijd.
Ermano:
Oké, u leest ze niet altijd.
Monika:
Ja, ik lees eerder een melding van Facebook die ik binnenkrijg, dan dat ik de tijd neem om een nieuwsbrief te openen.
Ermano:
Oké, op zich is dat interessant. Heeft dat te maken met Facebook? Met de layout?
Monika:
Nou, weet je waar het door komt, omdat je, en dat merk ik zelf ook steeds meer dat ik ook op die manier ga communiceren naar anderen, dat in de titel al staat wat je wil eigenlijk wil weten bijna. Dus ik hoef hem niet eens te openen en dan lees ik al nieuwe expositie 02.. en dan denk ik oh ja, ja dat wil ik toch niet weten en kan ik hem weg klikken. En bij een nieuwsbrief dan staat alleen nieuwsbrief nr. 15 en dan moet je hem openen en dan moet je daar doorheen, dus ik merk dat ik hem heel vluchtig, dat je eigenlijk aan de titel, dat je door de titel getrokken moet worden. Dat je denkt hey dat vind ik wel leuk en dan klik je hem pas open.
Ermano:
Op zich is dat wel zo.
Monika:
Dat heb jij misschien ook wel.
Ermano:
Ja, want het eerste wat je opvalt, het eerste wat je leest zeg maar. En als dat je triggert dan open je het natuurlijk.
Monika:
Ja, voor de rest open je het dan allemaal niet, alle meldingen. En bij de nieuwsbrief moet je eerst nieuwsbrief echt openen en dat doe ik niet altijd. Het is wel grappig, want ik zit nu te denken van oh dat moet ik wel even doorgeven aan de PR groep.
Ermano:
Ooh, aan de PR Groep van uw..
Monika:
Ja, van het festival, ja ja. Dat zijn van die dingen haha.
Ermano:
Nou opzicht is het toch handig, als u ideeën daarover heeft.
Monika:
Ja, ik merk zoals ik er nu over nadenk van ja zo werkt het bij mij. Ik lees even snel de eerste, drie, vier, vijf, of de eerste zin door en kijk ik van is het was of niet.
Ermano:
En de PR groep die zit dan op de PR en op de uitingen van…
Monika:
Ja, Facebook, posters, nieuwsbrieven, persberichten.
Ermano:
Ja, natuurlijk.
Monika:
Maar ik merk nu in ene van oh ja, als ik mensen iets belangrijks moet sturen zet ik het al in de titel. Van volgende week dinsdag, om half vijf afspraak en daarna pas waar het over gaat.
11
Ermano:
Oh ja. En als het gaat om popmuziek? U vertelt net dat u wel dingen weet van popmuziek. Bent u op de hoogte van de trends binnen popmuziek, bijvoorbeeld Lady Gaga?
Monika:
Jawel, ik heb drie kinderen, die zijn tien, veertien en zestien, dus ik hoor alleen maar..
Ermano:
Lady Gaga en Justin Bieber?
Monika:
Nou ja, top 40, Justin Bieber niet, die vinden ze verschrikkelijk hahah.
Ermano:
Haha, ja.
Monika:
Ja, de top 40 hoor je gewoon de hele dag.
Ermano:
U geniet er gewoon van?
Monika:
Ik vind het leuk hoor, het is ook prima, ik zing het net zo hard mee, haha.
Ermano:
Ook in de auto haha?
Monika:
Haha ja, altijd, het staat altijd aan. Maar het moet wel.
Ermano:
Ja, ik zit even te denken, kijk, waar ik benieuwd naar ben, als onderzoeker in de geval, is het omslag moment van, behalve dat u kinderen kreeg, maar dat u van het uitgaan naar niet uitgaan ging, is dat echt kinderen, of was dat eerder ingezet?
Monika:
Nee. Ja, zeker na mijn tweede, het heeft het heel erg te maken met kinderen. Het heeft niets te maken met werk of zo. Ik was 30 toen ik mijn eerste kind kreeg en dat was wel echt een omslagpunt.
Ermano:
Tot aan uw 30ste bent u gewoon uitgegaan en zat u in de sociale kring?
Monika:
Ja, heel veel. Amsterdam en house en zo.
Ermano:
En in de zomer? Pakt u nog wel eens een festival?
Monika:
Nee, ik ga ook niet naar Lowlands of naar hoe heet dat hier, dat grote dansfestival hier ook alweer Dance Valley?
Ermano:
Dance Valley, Pinkpop, Rock Werther?
Monika:
Nee, daar ben ik ook nooit naartoe gegaan, daar hou ik niet van, veel te groot.
Ermano:
Veel te groot ja, dat gaf u al eerder al aan. Dat grootste dingen niet echt uw ding is. U ziet er ook tegenop om bijvoorbeeld hier in een drukke podium Victorie, die bomvol is, daartussen te staan met gedrukte schouders?
Monika:
Ja.
Ermano:
Oké, ja dat is wel duidelijk, dat is heel duidelijk. Als u dat soort dingen doet, bezoekjes. Doet u dat vaak in uw eentje of samen met uw man?
12
Monika:
Ja, met mijn man of met een vriendin of vriend samen. Wel vaak met zijn tweeën of drieën of vieren. Maar met z’n tweeën in ieder geval.
Ermano:
En hoe maakt u die keuze om met iemand te gaan? Ja is misschien wel een rare vraag.
Monika:
Ja, hoe maak je die keuze. Het heeft ook vaak dat ik denk ooh ik heb Daan, Daniëlle al een tijdje niet gesproken en ik weet dat ze ook daar van houdt en dan ga ik gewoon op zoek van denk ik van nou wat zullen we samen gaan doen, oh dan gaan we daarheen en dan bel ik heb iets leuks van gevonden, ga je mee? Ja, ga ik mee. Zo werkt het een beetje.
Ermano:
Ja, precies. En uw man sleept u gewoon mee haha?
Monika:
Haha,nee nee. Helemaal niet hoor, maar dat zeg ik er staat altijd in die agenda van mij wat er in het weekend te doen is en dan roep ik dat en dan zeggen ze van oh ja leuk zullen we daarheen gaan.
Ermano:
Ja.
Monika:
We hebben ook vaak het idee dat we daar naartoe gaan, maar dan komen we er uiteindelijk niet. Dus dan gaan we weg en dan gaan we ergens wat eten of drinken en dan verzand dat in kletsen en dan kom je iemand anders weer tegen. Dus dan heb je het idee dat je erheen gaat, maar dat is echt Het Adhok. Maar dan wat grotere dingen als Melkweg dat plan je natuurlijk wel, want dat kan niet anders.
Ermano:
Ja. Maar, als ik weer terug ga naar de uitingen van Victorie, kunt u zich dan herinneren dat u wat heeft gezien op straat bijvoorbeeld?
Monika:
Jawel, dat zeg ik. De afgelopen jaren heb ik veel gezien.
Ermano:
Oké, veel gezien zoals?
Monika:
Nou ja, de posters en alles wat er gewoon langs komt.
Ermano:
Oké, dus het is wel duidelijk dat ze echt bezig zijn?
Monika:
Nou ja het komt doordat mijn focus pas een jaar geleden erop gekomen is.
Ermano:
Ja, natuurlijk. Maar die focus is er pas een jaar geleden erop gekomen. Maar als die focus er niet was?
Monika:
Dan weet ik niet of ik ooit een nieuwsbrief of een facebook van Victorie… Of überhaupt zou stil staan bij een poster langs de weg. Nee.
Ermano:
Dus het heeft wel te maken met de focus die je hebt, als je, je focust op dat soort dingen.
Monika:
Ja, absoluut.
13
Ermano:
Ja, dat is heel interessant voor mij om te horen. Want ik ben daar heel benieuwd naar. Hoe triggert Podium Victorie mensen boven de 35 om te komen als het ware. Ligt het aan de programmering, ligt het aan de sfeer,ligt het aan de uitingen.
Monika:
Ja, lastig.
Ermano:
Ja, het is opzicht ook lastig, maar wel heel leuk.
Monika:
Het zal bij iedereen wel heel verschillend zijn denk ik.
Ermano:
Ja, ik denk het ook ja. Ik heb het ook gemerkt dat het bij veel mensen verschilt.
Monika:
Ja, het heeft gewoon met je focus te maken. Het heeft gewoon te maken met wat je aanspreekt en waar je graag naartoe gaat. En er komt natuurlijk ook zoveel op je af, dat je gewoon dan heel snel dingen denkt van nou ja, waar je moeite voor me doet en dat je het niet zeker weet ja dat lees je niet zo gauw.
Ermano:
Nee precies. En dat uitgaan, mocht u, u gaat niet uit. Maar een hypothetische stelling, als u bijvoorbeeld ergens in een discotheek, misschien heeft u het wel eens meegemaakt, u houdt er niet van, maar misschien heeft u het meegemaakt. Dat u ergens staat voor een optreden, wat heeft u bij de overhand, de sfeer of de programmering? Is het meer de band waar u naar kijkt en dat u minder let op de sfeer of kijkt u eerder naar de sfeer?
Monika:
Nee, ik ben wel voor de performers, ja ik kom wel voor de performers.
Ermano:
Ja, want ik hoor vaak dat het combinatie van is hè, van sfeer, omgeving.
Monika:
Ja, maar dat is dus niet echt ja, ik kom echt voor de beleving. Het maakt mij niet zoveel uit waar het is, of het in een huiskamer is of een megahal of als het maar niet te groot is.
Ermano:
Ja, precies.
Monika:
Ja ik kies wel bewust voor wat ik wil zien. Ja dat is het hem wel ja. Ja ik hoor ook vaak van ja dat is een leuke club, is een leuke omgeving ik ga daar even checken. Maar als er mond tot mondreclame over en weer gegeven wordt en iemand zegt het is ja een stinkhol daar, dat je dat dan in hoofd hebt. En dat je denkt ook al is het goede optreden is, maar dat je dan denk van ik ga niet.
Ermano:
Ja, ja. Nee, nee. Ja dat snap ik.
Monika:
Maar dat heeft dat meer te maken met bijvoorbeeld als je naar een dancing gaat of discotheken, maar dat geldt niet voor mij.
Ermano:
Ja. Nee precies. Maar ik dacht misschien geldt dat ook voor die kleine voorstellinkjes.
Monika:
Nee, dat maakt niet uit, het maakt ook heel ranzig zijn haha, of heel erg hip. Het maakt niet uit.
Ermano:
Ja, oké interessant. 14
Monika:
Het is meer dat je er een link mee moet hebben. Je gaat ergens heen omdat je bijvoorbeeld heel erg houdt van die muziek. Dat je ook denkt van ooh dat je denkt van het gebeurd nooit, daar moet je bij zijn. Of het is een.. Ik ga nooit naar alleen muziek bijna, het is meestal een mix. Ja, iets meer. Ja. En dan denk ik van ja het maakt niet uit waar het is. Het is juist leuk als het in een vreemde omgeving is. Of ineens buiten of juist lekker in een donker hol.
Ermano:
Ja. En gaat u wel eens op vakantie?
Monika:
Ja. Ja, ik denk het wel hè? Ja, vaak.
Ermano:
Waar gaat u zoal op vakantie?
Monika:
Frankrijk, Spanje, Italië.
Ermano:
En is het dan genieten van het land of bezoek u ook een museum daar?
Monika:
Ja.
Ermano:
het dan echt cultuur opsnuiven daar?
Monika:
Ja, en en hè.
Ermano:
En en natuurlijk ja. En als u verschillen zou kunnen opnoemen tussen Nederland en landen waar u bent geweest?
Monika:
Nou Italië, ik ben net twee weken geleden naar Italië geweest. Dan gaan we naar Italië, dan gaan we echt naar een grote stad, lekker rond lopen, lekker kijken, mensen kijken.
Ermano:
Altijd leuk hè.
Monika:
Ja, ja, altijd leuk. Haha. En dan echt wat dingen bezoeken en daarna weer twee dagen, weet je bij een meer hangen of zo. Maar wel, er zit altijd in, bijvoorbeeld vorig jaar zomer zijn wij naar Frankrijk en Spanje geweest. En omdat we gewoon naar Bilbao naar het Guggenheim museum.
Ermano:
Guggenheim, ja ja.
Monika:
En ik ben net in Italië geweest en ik wist dat Venetië er was. Venetië was het dol, Venetië wilde zien. Dus daar ook naar een museum en een dag daarna weer leuke dingen. Ja, dat is wel een vaste onderdeel van de vakantie.
Ermano:
Oké. En ja, het is ook moeilijk om aan te geven of er verschillen zijn met Nederland natuurlijk hè, qua.. Als u in een museum bent, is een museum overal wel een beetje hetzelfde,alleen in een andere taal.
Monika:
Ja, dat maakt niet zo uit.
Ermano:
De beleving is alleen hetzelfde, in principe.
15
Monika:
Ja, het is vaak iets extravagante inderdaad. Dus wat groter en bizar. Bijvoorbeeld ook in London, het is hier allemaal wat gewoner, het gebouw al. Dus vandaar dat het leuk is om de bizarre dingen op te zoeken.
Ermano:
Ja, kunt u een voorbeeld geven van iets bizars?
Monika:
Hmm wat is bizars..
Ermano:
Ja, een bizarre tentoonstelling of zo?
Monika:
Nou, eentje vlak over de grens, bizarre tentoonstelling. Als je een keertje in de buurt bent dan moet je zeker… Ken je de Verbeken Foundation? Dat zit net over de grens bij Antwerpen.
Ermano:
Hmm, nee, maar dat klinkt heel vaag bekend in mijn oren, maar ik ken het niet.
Monika:
Nou, Verbeek is eigenlijk een heel groot bedrijven terrein geweest. Volgens mij was die man iets met logistiek en heeft de hele boel verkocht. En die heeft de ruimte gegeven aan kunstenaars om daar Art in Residence om daar dingen te maken en achter te laten. En hij exposeert dat. En hij heeft alleen maar wierde, ja, het is heel groot, rare dingen gewoon en dat vind ik echt geweldig. Het is echt een bizarre rare omgeving met een paar container en hebben ze weer een aantal dingen aan elkaar geplakt gedaan en dan heb je gewoon echt grote bakken waar dingen in liggen te rotten bij wijze van, al jaren en dat heeft dan, ja dan vangen ze de lucht dan weer op en gaat het weer door buizen en dan groeien er weer bijzondere plantjes uit. Ja dat is ook weer een soort van Art Work. Ja, heel gaaf.
Ermano:
Ja, dat lijkt me ook gaaf.
Monika:
Ja, echt gaaf. Het zijn allemaal iets met natuur en iets viezig, met bloed. En dat is wel grappig ja. Ja ook Keith Herring.
Ermano:
Keith Herring?
Monika:
Ja, hij heeft ook een zeecontainer die hij ooit heeft beschilderd van een surfclub staat er. Van Theo Janssen, die woont hierin de buurt, die maakt van die PVC pijpen, waar die leidingen door gaan, daar maakt hij lopende strandbeesten van.
Ermano:
Oh ja?
Monika:
Ja, als je dan een tikje geeft dan gaat dat beest, het is heel groot, net zo groot als een dinosaurus als ik kan zeggen. En ja hij loopt ook in de wind, maar als je er een zacht tikje aan geeft, dan zie je zo’n groot beest door zo’n grote hoop lopen.
Ermano:
Oh, dat zijn wel mooie dingen, hele mooi dingen. Maar ik vroeg me af hè, zo’n bizarre tentoonstelling hè. Is dat, zou podium Victorie, zoals u het nu ziet hier, zo leeg hier, zou het zich lenen voor een voorstelling? Of zou het een grotere ruimte moeten zijn?
Monika:
Nou, het is de locatie gewoon. Het is midden in de stad is het al niet. Het heeft te maken met.. Nee 16
Ermano:
Nee, midden in de stad zou het niet kunnen?
Monika:
Nee, dat denk ik niet.
Ermano:
En kunt u een voorbeeld kunnen geven van iets, een voorstelling waar u van houdt, bizar al dan niet bizar, wat hier plaats kan vinden, wat hier in podium Victorie kan plaats vinden?
Monika:
Maar, ik zie hier niet echt iets van beeldende kunst, ik zie hier meer theater en muziek. En ook bijvoorbeeld meer dingen met voorlezen, poëzie, gemengd met muziek of zo. Dat soort dingen, dat zou hier heel mooi zijn.
Ermano:
Ja, voorlezen, poëzie, muziek, opzicht wordt dat wel geprogrammeerd, maar het zou dus wel meer mogen in principe? Want bijvoorbeeld u zou dan wat vaker hier zijn, mocht er wat meer poëzie en voorlezen..
Monika:
Ja, als je het iets meer regionaal houdt, ja het kan ook landelijk hoor.
Ermano:
Ja, maar regionaal is ook heel goed om mee te beginnen toch.
Monika:
Ja dat is leuk, want dan heb je gauw de lijn mee voor je gevoel.
Ermano:
Ja want ik ben daar namelijk benieuwd naar, van wat kan podium victorie bieden aan de 35 plussers die dan niet houden van dansavonden, of wel dansavonden maar discotekenachtige avonden.
Monika:
Ja, je zou meer iets van een combinatie van muziek en wat theatrale elementen hè, dat is een beetje het idee. Maar het kan ook muziek en een beeld zijn, of misschien wel of iets met het klinkt lullig, maar een arrangement van je krijgt dit en krijgt dat een soort van totaal..
Ermano:
Ja, een soort totaal plaatje.
Monika:
Ja, het werkt wel hoor.
Ermano:
Ja dat is ook zo.
Monika:
Ja dat je bijvoorbeeld zegt van we hebben hier iemand en die kookt heel vreemd en daarna loop het over naar een optreden en eindigt het met dansen of zo.
Ermano:
Ja, en opzicht is daar ook wel goed reclame voor te maken, voor zulke dingen. Dan kan je ook gewoon goed op facebook, twitter, op flyers, op posters tot uiting brengen.
Monika:
En ja, wat ik zie op andere plekken, kijk als het goed gedaan is, is het de volgende keer, nou ja het moet eerst groeien, maar dat gaat heel snel. Heel veel mensen vinden dat geweldig
Ermano:
En het is ook de leeftijdsgroep van 35 en ouder die dan heel graag naar zulke dingen…
17
Monika:
Ja en als je zegt nog ouder, want dat is waar ik veel met theaterproductie tegenaan loop. Dat is dan zeg maar het caravan publiek, zoals ze dat noemen ze dat hier, heb je het caravan dat is van kunst en cultuur van Noord Holland.. Die zijn nog ouder, iets van 50 plus of zo.
Ermano:
Oh ja, 50 plus.
Monika:
Ja, en die kan je al gauw blij maken met ik zeg altijd ophalen met een vreemd busje en en afzetten op een locatie en dat er van alles is te doen, maar dan wel op een theatrale manier. Maar dat vinden ze geweldig.
Ermano:
Een soort dropping voor ouderen haha.
Monika:
Haha ja eigenlijk wel.
Ermano:
Ja, dat zijn allemaal leuke dingen. Nou ik moet zeggen u heeft me best veel info gegeven.
Monika:
Oké.
Ermano:
Ik heb veel, ik heb heel veel gehad aan dat interview. Voor mij is het wat duidelijker weer, wat uw beeld is voor, van ja cultuur en het uitgaan en het podium victorie en hoe kan het beter en hoe ziet het eruit.
Monika:
Nou ik wil niet zeggen dan het beter kan. Want het gaat voor een hele grote groep wel goed hoor.
Ermano:
Ja, ik zeg het verkeerd. Wat kan beter is waar ik meer op kijk van, maar niet wat beter kan, want het gaat best goed.
Monika:
Ja van hoe kan je het verbreden.
Ermano:
Ja juist en op die manier zit ik dan een beetje te polsen. Want het is voor ieder een persoon anders.
Monika:
Ja, want het is niet erg als je, je focus houdt op een bepaalde doelgroep hoor. Dat is ook helder in je communicatie, dus je hoeft ook niet alles voor iedereen te betrekken
Ermano:
Nee, nee precies.
Monika:
Ja, dan val ik maar van het randje haha, dat geeft helemaal niets. Hey hoeveel mensen ga je interviewen.
Ermano:
In totaal tien.
Monika:
Oké.
Ermano:
Ja, u bent mijn derde.
Monika:
Derde oké,.
Ermano:
Ja, ik ben aardig op weg 18
Monika:
Ja, arbeidsintensief
Ermano:
Ja, nou ik wil u bedanken.
Monika:
Ja, ik vond het leuk hoor.
Ermano:
Ja, ik vond het ook leuk, u heeft me aardig geholpen. En daar ben ik blij mee.
19
