november 2007

Reisverslag – van Pretoria naar Kaapstad in drie weken Paul en Aria Arts – oktober/november 2007

15 augustus – de voorbereidingen Nou ja, voorbereidingen... We denken al lang over deze reis maar het is medio augustus en over 10 dagen gaan we vier weken in Frankrijk rondrijden met de caravan. Dus dat wordt een haastklusje. Bij www.zuidafrikaonline.nl vinden we gelukkig genoeg bouwstenen voor een rondreis, al blijkt het voordeliger om toch zélf ons vliegticket op internet uit te zoeken! Lufthansa lijkt een goede keus, want die vliegen ’s nachts en dus vermijden we een extra hotelovernachting (zie echter ook de beschrijving van de terugreis!) Na onze terugkomst uit Frankrijk eind september kunnen we nog twee weken recupereren en de Lonely Planet doorworstelen... Zondag en maandag 14/15 oktober We laten onze Airdale terrier Rusty achter bij Marja in Assen en vertrekken maandagmiddag ‘ruim op tijd’ met de trein naar Schiphol. Dat is maar goed ook, want door de nodige ellende op het spoor verandert onze directe verbinding in een route met twee keer overstappen. We sjouwen ons een ongeluk met de koffers en horen de uitleg aan van de NS heren dat dit toch écht weer een zaak is van ProRail. Wanneer hebben we dat verhaal toch al eerder gehoord? Maar we arriveren desondanks ruim op tijd op Schiphol en komen na een verder routineuze vlucht zonder vertraging dinsdagmorgen aan in Johannesburg.

Page 1 of 15

Dinsdag 16 oktober Onmiddellijk kunnen we wennen aan het tempo in Afrika dat tóch wat verschilt van het Europese (al kunnen ze er in Australië ook wat van): na twee uren zijn we door de paspoortcontrole+bagage+douane heen. Tussen de tientallen omhooggestoken bordjes zien we gelukkkig ook onze namen. De ontvangst door Tonny (namens de reisorganisator) is perfect. Ze heeft zelfs al GSM-kaartjes en verloopstekers voor ons gescoord, hulde! We stappen in onze BudgetRent bolide en rijden naar onze eerste etappeplaats: Pretoria. Niet moeilijk, want de route beschrijving die we krijgen is volledig en duidelijk. Het That’s it - guesthouse is gezellig en we krijgen

Pretoria Voortrekkermonument – een tableau

een kopje thee. ’s Middags hebben we mooi tijd voor een excursie naar het Voortrekkermonument ten zuiden van Pretoria. Dit monument van de blanke Zuid-Afrikanen (na de apartheidsperiode nu vooral museum) beschrijft de geschiedenis van de Boers vanuit hun perspectief. Het is eigenlijk meer indrukwekkend dan we (ik) hadden gedacht: prachtige gebeeldhouwde tableaus en interessante museumstukken. Leuk om een paar uur door te brengen. ’s Avonds trotseren we na advies van onze landlady alle waarschuwingen voor berovingen ed in Pretoria en lopen naar een ‘Mall’ in de buurt voor ons avondeten. Goed afgelopen! Woensdag 17 oktober Deze dag hoeven we alleen maar naar Dullstroom te rijden en onderweg zijn niet veel echte bezienswaardigheden. Dat geeft ons wat meer tijd voor Pretoria en we ‘doen’ daarom ’s morgens het centrum nabij Church Square met het bekende standbeeld van Paul Kruger. Zodra we aankomen schieten de bereid willige parkeerhulpen op ons af en dirigeren ons naar een plekje. “I will take good care of your car sir…” uiteraard tegen betaling van enige randen… Overal staan de Jacaranda’s in bloei en dat levert hele mooie plaatjes op: voordeel van een bezoek in de lente... ’s Middags vertrekken we naar Dullstroom. In Belfast kunnen we lunchen denken we. Belfast ziet er echter erg verwaarloosd uit en de mensen uit het nabijgelegen township hangen overal langs, aan en rond. Geen toeristenplekkie dus en we rijden door. In Dullstroom lunchen we en kopen een nieuwe kaart van Mpumalanga (onderweg verloren). We kijken bezorgd naar boven: het weer ziet er wat dreigend uit. Ons optrekje voor die avond, de Highland Rose B&B, blijkt een eigen huisje compleet met loft en open haard. Briljant. De Britse eigenaars zijn erg gastvrij en de vrouw des huizes wil ons met alle geweld een “real English breakfast” aansmeren. Ze is zo teleurgesteld dat we alleen gaan voor de bacon and eggs dat ik toch ook maar een worstje bestel. ’s Avonds blijkt het erg prettig dat we in het huisje op de noodverlichting zijn geattendeerd: het begint te onweren en prompt valt het licht uit. Maar we laten ons niet kennen en gaan toch met de auto in het pikkedonker naar restaurant ‘the Flying Dutchman’ in Dullstroom waar natuurlijk ook geen licht brandt,

Page 2 of 15

afgezien van wat romantische kaarsen. Gelukkig kunnen ze nog een T-bone steak leveren, met een lekkere fles Zuid-Afrikaanse wijn: onze dag is weer goed. Weer ‘thuis’ steken we fijn de haard aan. Donderdag 18 oktober Vroeg op, want deze dag is ‘volgepakt’ met sights en bovendien moeten (willen) we tegen drieën in het park zijn om aan de middag-gamedrive mee te doen. Die wil je toch niet missen als je naar Zuid-Afrika gaat. Eigenlijk is de stop in Dullstroom, hoe mooi ook, niet handig gekozen en zou wat verder weg moeten liggen richting Graskop. We vertrekken na het ontbijt om 7 uur richting Graskop en komen eerst in Pilgrim’s rest, een oud mijnstadje dat na het sluiten van de mijnen en langdurige leegstand aan de regering is verkocht. Ondanks alle lovende woorden in beschrijvingen zijn we niet erg onder de indruk van deze wel erg toeristische pleisterplaats. We drinken koffie en lopen terug naar de auto. Wat zien we daar: een inbreker? Nee, het blijkt een zwarte medemens die de auto ongevraagd aan het wassen is. Het aangeboden geld wil hij niet hebben, naar blijkt niet uit bescheidenheid maar omdat hij 40 Rand eist voor zijn activiteiten. Hij krijgt dus niks.

Scenic drive – Gods window We rijden door naar de ‘scenic drive’ ofwel Panoramaroute, een inderdaad heel mooie autorit. Het weer is matig en we verdwijnen zelfs af ten toe in de wolken. Maar gelukkig hebben we toch nog genoeg uitzicht op Gods window met een kleine

Scenic drive – Bourke’s luck potholes

wandeling door een mooi stukje regenbos (het woord ‘woud’ is enigszins misplaatst). Ook de Berlin Falls waar we alvast stenen olifantjes kopen voor de kleinkidz en Bourke’s luck potholes (in Frankrijk

Vrijdag 19 oktober Om zes uur op pad met Chat en Isaac en ook nu is er weer genoeg te zien:

Scenic drive – Three Rondavels panorama ‘marmites’ geheten) zijn bijzonder. Na het uitzicht bij de drie rondavels maken we vaart: naar Motswari! Het is nog een heel stuk naar het Timbavati park, een privépark aan de westkant van Kruger. We rijden eerst nog een stukje verkeerd en komen dan bij de onverharde toegangs weg naar de parkingang. Wat een ellende, onze gebitten raken ervan los. Gelukkig blijkt de weg maar 11 kilometer lang en geen 36 kilometer zoals de route beschrijving ons wil doen geloven: in het park wordt de weg weer een asfaltweg. Om kwart over drie komen we aan in Motswari, te laat voor de high tea maar op tijd voor de gamedrive! Onze begeleiders voor twee dagen zijn chauffeur Chat en Shangaan tracker Isaac, een komisch duo. We zien impala’s, leeuwen en (veel) olifanten van erg nabij. Wat een mooi begin. Na een ‘sundowner’ komen we om zeven uur in het stikdonker terug en zien op een open plek een kampvuur, lange gedekte tafels, een complete veldkeuken met braais (of is het braaien) en een heuse bar. Paul wil zijn zaklantaarn gaan halen en hoort dan tot zijn verbazing dat we niet in het kamp zelf zijn maar een paar kilometer er vandaan. Dan behelpen we ons maar en laten ons het diner goed smaken. Niet te laat naar bed, want de volgende dag moeten we weer om vijf uur opstaan! Motswari – 1e gamedrive

De ontmoeting met de olifant is de moeite waard. Aangezien het lente is zit hij vol met hormonen en is niet erg gesteld op menselijk gezelschap. Kennelijk zijn we te dichtbij en/of ruiken niet voldoende als een vrouwtjes-olifant, want hij komt plotseling onaangenaam dichtbij en laat duidelijk merken dat hij ons niet aardig vindt. Onze chauffeur wil er snel vandoor, maar rijdt tegen een rotte boomstronk aan. Hij moet in reverse, terug naar de olifant...?&##!?! Aria en ik zitten achterin de landrover op de hoogste plek en de olifant zou ons zo met zijn slurf kunnen aanraken (lees: meppen). Gelukkig komen we (ermee) weg. Dat ook onze begeleiders zijn geschrokken merken we de volgende dag: ze bewaren nu heel wat meer afstand tot de olifanten...

Motswari – gamedrive 2

Page 3 of 15

Zou het de olifant van vanmorgen zijn geweest...? We zien weer olifanten maar ook waterbuck, steenbokken en zelfs een luipaard die we een hele tijd kunnen volgen als hij langs de weg loopt.

Gamedrive met de landrover

Gamedrive 2 - Koffiepunt Na de gamedrive hebben we even tijd om ons op te

frissen, dan volgt een bushwalk rondom het kamp: En om 4 uur ’s middags alweer de derde drive.We hebben onderweg veel lol om Isaac die tijdens een speurtocht te voet door een olifant achternagezeten is.

Page 4 of 15

Het leukste is echter de (white) rhino. Er was er één gesignaleerd en daar zoeken we dus druk naar, helaas zonder resultaat. Het is donker geworden en we stoppen voor onze ‘sundowner’ op de landingsbaan, een groot veld waar wrattenzwijnen en impala’s rondlopen. De tafel is opgezet en iedereen staat met een glas in zijn hand. Dan roept Isaac ploseling “RHINO”. Op zo’n 100 meter afstand; wat heeft die kerel een ogen. Iedereen springt in de landrover met achterlating van tafel, dekens en andere persoonlijke bezittingen en we scheuren erheen. Heer Rhino houdt echter niet zo van nachtelijke aandacht en schijnwerpers en verdwijnt op een sukkeldraf het bos in. Wij er achteraan natuurlijk, maar het wordt te donker en te lastig. Tóch een rhino gezien: de big five is nu compleet. Terug in het kamp gaan we onder begeleiding terug naar de rondavel, want er zijn ‘loslopende’ leeuwen gesignaleerd. Ahum, Paul had gisteravond nog een tijdje buiten op de veranda gezeten (!) Zaterdag 20 oktober Helaas, alweer de laatste drive. Op zoek naar de rhino natuurlijk, maar die laat zich niet meer zien. Wel leeuwen, adelaars, wrattenzwijnen en impala’s. Van een olifant kijken we al niet meer op.

Na de gamedrive genieten we nog van onze brunch en dan pakken we in: op weg naar de Kiepersol Chilli Pepper lodge (met prachtig uitzicht én Jacuzzi!) bij Hazyview. Zondag 21 oktober Na een vroeg ontbijt begeven we ons naar de Numbi gate van het Krugerpark; we hebben uitgevonden dat we op weg naar Swaziland prima door het Kruger kunnen rijden. Bij Afsaal in het park eten we wat en bewonderen een nieuwe wildsoort: kuddes ZuidAfrikaners die aan het braaien zijn. Kennelijk een zondags-uitje. In het park zien we een olifant, giraffen, apen, veel soorten gazelles, adelaars en net vóór we het park weer uitrijden: neushoorns (in de verte, dat wel). En als we het Krugerpark uitrijden zien we bij de Crocodile bridge inderdaad ook krokodillen.

Maandag 22 oktober We ontbijten in de “Hippo Haunt”, een restaurant aan een meertje waar volgens de beschrijvingen nijlpaarden moeten schuilen die vlakbij komen. Behalve een eenzame krokodil en veel vogels (wevers en ibissen) zien we echter niets.

Wevervogels

Crocodile river

en één van de bewoners... Bij de grens met Swaziland moeten we aardig wat stempels en bonnetjes verzamelen voordat we binnen mogen komen. Alleen het speciale formulier voor het doorvoeren van de huurauto, nee, dat wil niemand zien. Bureaucratie is altijd onvoorspelbaar! We rijden door Swaziland over een goede autoweg en zien veel stukjes landbouwgrond maar ook veel armoedige hutjes en dorpjes. Ook komen we twee groepen kinderen tegen die langs de weg een dans opvoeren om zo wat te verdienen. De tweede groep zien we te laat om te stoppen. In de namiddag komen we aan bij het Milwane Wildlife Sanctuary

We maken een rondrit door het park. Dat blijkt niet zo heel groot dus je kunt het goed in één dag bekijken. Mooie uitzichten + zebra’s, wildebeest, warthogs, nyala’s, impala’s, kudu’s en tsessebe (?) gezien. Ook in het meer dat iets verder ligt vanaf het main camp zien we geen hippo’s, alleen een krokodil. Als we ze tijdens de avondwandeling ook niet ontdekken, beginnen we toch ernstig aan onzelf én aan de hippo’s te twijfelen... Na het diner in het overigens wel sfeervolle restaurant is er een dansdemonstratie, natuurlijk erg gericht op de toerist maar ja, dat zijn we nu eenmaal ook. We gaan voor het einde weg, ook omdat Aria zich niet erg lekker voelt en dat wordt ‘s nachts nog erger : ziek/misselijk. Als Paul later ’s nachts ook ziek wordt verdenken we ernstig de maaltijd in de Hippo Haunt. Dinsdag 23 oktober De onvindbare hippo(s) zit(ten) Paul nog steeds niet lekker en hij staat daarom om vijf uur (!?) op en maakt een ochtendwandeling naar het meer. En ja, na een speurtocht met de verrekijker blijken er een paar hippo’s te liggen aan de overkant van het meer bij een landtong. Met het blote oog vallen ze totaal niet

Bijenkorfhotel in Milwane op! Hè hè, eindelijk. Na een (licht!) ontbijt vertrek ken we uit Milwane, gadegeslagen door de impala’s

Page 5 of 15

We zijn op weg naar St Lucia in Kwazulu-Natal. Onderweg naar de grens van Swaziland zien we veel armoede. Ook dat is een aspect van Afrika. Voorbij de grens met Kwazulu (waar we weer onze autopapieren niet hoeven te laten zien) hebben we nog tijd genoeg voor een bezoek aan het Mkhuze game reserve. Hier zien we ook twee neushoorns. Eén daarvan hieronder:

Op advies van de parkwachter verlaten we het park aan de oostkant (we waren aan de westkant binnengekomen) Onze twijfel aan deze route wordt bevestigd. Het is niet alleen een stuk langer maar voert ons ook over onverharde en verharde wegen met enorme ‘potholes’ waar af en toe een halve warthog in zou passen. Oppassen dus! Overal zien we zwarte Zuid-Afrikaners lopen, op weg naar hun dorp of township. Er wordt wat afgelopen hier in ZuidAfrika; een enkeling heeft een fiets maar dat is een bezienswaardigheid. Een eindje verder zien we langs de weg volwassenen maar vooral veel kinderen lopen met lege watervaten, soms in een kruiwagen maar meestal op de schouders/hoofd of gewoon “voortrollend”. Over een lengte van tientallen kilometers zijn om de drie a vier kilometer waterputten geslagen. Je bent dus wel een tijdje onderweg als je water nodig hebt, nog afgezien van het zware werk. Al met al een leerzame omleiding. Om half zes arriveren we bij het Afrikhaya guesthouse in St. Lucia, waar tot onze verrassing een Nederlandse de scepter zwaait. Joyce ontvangt ons hartelijk (met een koud biertje!) en adviseert ons uitvoerig over alle mogelijkheden rondom St. Lucia, eigenlijk na deze lange dag iets te uitvoerig. Maar ja, we steken er wel iets van op. Vanwege de waarschuwing ’s avonds niet in St. Lucia over straat te gaan lopen i.v.m. rondzwervende hippo’s gaan we toch maar met de auto naar het centrum voor een hapje eten. Woensdag 24 oktober Vandaag naar de wetlands (het Greater St. Lucia Wetland park) richting Cape Vidal waar je goed kunt snorkelen schijnt het. We hebben toch niet voor niets onze snorkelspullen meegenomen (??) Het blijkt dat je niet zonder gids op de hiking trails kunt/mag komen en omdat we vooraf geen gids besproken hebben gaat dat dus niet door. Maar met de auto krijgen we een goede indruk, ook omdat we wat

Page 6 of 15

Greater St Lucia Wetlands Park – panorama onverharde zijwegen inslaan die wel op het kaartje staan maar niet zijn voorzien van wegwijzers. Bij Cape Vidal aangekomen blijkt het nog steeds aardig te waaien en de branding is daarom van dien aard dat snorkelen kansloos is. We eten op het strand een papaya op – door Joyce aanbevolen als een goede remedie tegen darm problemen (Milwane!). Op de parkeerplaats - met braaiplekke zien we ook nog een vervet monkey die in een landrover in de tas van een toerist zit te graaien op zoek naar eetbare waar; de guide ziet het helaas op tijd (grijns). Onze Nikon camera is zo onder de indruk van alle mooie foto’s die zijn gemaakt dat hij spontaan de geest geeft. Zal nooit meer goed komen... We kopen dus maar een wegwerpcamera.

St Lucia – nijlpaarden in de lagune Om 4 uur ’s middags maken we een boottocht over de lagune van St. Lucia, waar we zoveel nijlpaarden (en krokodillen) zien en horen dat we niks meer te klagen hebben. En bovendien ook nog een visarend in een boom op zo’n 5 meter afstand. Wow! St Lucia - visarend

Donderdag 25 oktober Tijd voor onze ‘laatste’ game reserve: Hluhluwe/ Imfolozi, een flink park van bijna 100000 hectare. Het park, of eigenlijk zijn het twee parken, ligt noordwestelijk van St Lucia/Mtubatuba. Imfolozi wordt alleen door een verkeersweg van Hluhluwe gescheiden; het wild kan hier gewoon overheen. Het verkeer is erop bedacht; niemand rijdt graag tegen een olifant aan! Gelukkig dus nergens hekken langs de weg zoals in Nederland. We beginnen met het heuvelachtige noordoostelijke deel: Hluhluwe. Helaas is dit een bewolkte dag met veel miezerregen zodat niet valt te genieten van de mooie uitzichten. Wél van het wild: vóór de poort naast de verkeersweg al een olifant en daarna zebra’s, kudus, apen, impala’s en een mestkever. Maar het mooiste vinden we we toch de hyena om half acht ’s morgens: die hadden we nog niet...

We rijden een flink eind door tot het Hilltop Camp en nemen een kopje capuccino. Grijze luchten... Vervolgens rijden we terug naar Imfolozi, een wat meer steppeachtig gebied. We zien een gier (onze eerste) en als we een onverhard stuk volgen bij Umganu ook twee white rhino’s. Bij de Black Umfolozi river keren we om: het hele park zien in één dag is wat teveel van het goede. Als laatste gaan we naar het Centenary Centre, waar we net vóór de poort nog giraffen tegenkomen. In het Centenary Centre worden in het park gevangen dieren tijdelijk gehuisvest in afwachting van transport naar andere parken met een tekort aan die soort. Of ze

Page 7 of 15

worden verkocht aan dierentuinen. Er is nu een aantal black rhino’s in de ‘boma’ te zien. Ze zijn in afwachting van transport naar het Mkhuze park waar ze er nog een paar kunnen gebruiken. Het zijn bosbewoners die moeilijk zijn te vinden en we hadden ze nog niet gezien.

Hluhluwe – zebra’s Vrijdag 26 oktober Een bijzondere dag. Er worden in deze streek nogal wat “Zulu-bezichtigingen” aangeboden, tot aan hele toeristendorpen toe, waar de toeristen wordt wijsgemaakt dat de zulu’s de hele dag nog in een luipaardvel rondlopen. Daar hebben we niet zo’n zin in. Via Joyce zijn we echter op het spoor gekomen van Mitta Thethwayo, een “zuluse” die rondleidingen verzorgt in haar eigen dorpje. We gaan dus naar Mtubatuba waar zij werkt in het Information Centre. Samen met Mitta, aspirant gids Ricardo en twee Belgen gaan we – in het Belgische busje – op weg. Onderweg bezoeken we eerst de Malanda Primary school, waar het school hoofd ons rondleidt en alle kinderen na de pauze worden gemobiliseerd om voor ons dansen op te voeren. Ze hebben er veel plezier in en nog meer als ze zichzelf op Aria’s camcorder kunnen terugzien.

Dans: Icala lombulali – the Case of the killer

We drinken een biertje op het plein voor ons hotel, de Wayside inn, en zien een hotelkamer met privé balkon en mooi uitzicht. Zou die nog vrij zijn? Ja hoor , de nachtportier vindt het goed dat we onze kamer omruilen tegen een biljetje van 10 Rand. Maar eerlijk is eerlijk; hij moet wel het bed weer even opmaken...

Paul met de kidz

Zondag 28 oktober Na het ontbijt maken we een boottocht naar het Featherbed National Park, een klein gebied aan de overzijde van de baai. Veel bloemen en fynbos, mooie uitzichten. Na de lunch – een uitgebreid buffet – houden we het de rest van de dag maar een beetje rustig.

Daarna rijden we door naar Mitta’s dorpje, waar we kennismaken met haar schoonvader en kindjes met héél kleverige handjes. We hebben geluk want het komend weekeinde is er een bruiloft. We maken kennis met de bruid en krijgen (echt) zulubier te drinken. Na een maaltijd van putu met veldspinazie gaan we weer terug naar Mtubatuba, een hele ervaring rijker. Plus een jack van één van de Belgische vrienden, door Aria meegenomen uit de Belgische bus. We zullen het later – in Oudtshoorn – laten terugbezorgen bij de rechtmatige eigenaar... ’s Middags rijden we weg uit Mtubatuba naar Ballito, een stadje iets ten noorden van Durban. Mooi uitzicht vanuit het fraaie appartement in het Sundance Guest house maar het waait zo hard dat we met goed fatsoen niet op het balkon kunnen zitten om ervan te genieten. We tarten het noodlot en gaan weer lopend uit eten, langs tal van riante bungalows met het opschrift “armed response”... Zaterdag 27 oktober Vandaag vliegen we naar Port Elisabeth. Vroeg op en op weg naar Durban. Huurauto inleveren, ontbijtje op het vliegveld en weg. In Port Elisabeth het omgekeerde verhaal en dan via de tuinroute op weg naar Knysna, een door veel toeristen bezocht plaatsje aan de kust. Helaas is het wederom erg bewolkt. Onderweg passeren we het Tsitsikamma National Park, waar we later nog heen zullen gaan: we blijven namelijk vijf nachten in Knysna en we kunnen dus even bijkomen. In Knysna vullen we onze drank voorraad aan bij de Spar: hoewel alle spiritualiën in de winkel zijn afgedekt met een groot kleed – op zaterdagavond zult gij geen drank kopen – doen wat strategisch uitgedeelde rands aan de (plv) bedrijfsleider wonderen!

Page 8 of 15

Maandag 29 oktober Het weer is niet veelbelovend, hoewel het later allemaal erg zal meevallen. We besluiten daarom voor een ritje met de Outeniqua Choo Tjoe, een stoomtrein uit de 20er jaren. Volgens alle papieren zou de Choo Tjoe moeten rijden tussen Knysna en George, maar navragen leert dat enige tijd (jaren) geleden het spoor bij Knysna is verzakt of zo en dus gaat de trein nu van George naar Mosselbay. Zo lossen we dat op in Zuid-Afrika! We nemen dus de auto naar George en genieten onderweg van de mooie route. Vervolgens rijden we naar Mosselbay en Paul laat zich onderweg beroeten door regelmatig uit het raam te hangen met de camera. In Mosselbay bekijken we het Bartholomeu Dias Museum – met een replica van een Portugese

de Outeniqua Choo Tjoe

Zeehondenkolonie Plettenberg bay

caravel waarmee hij zo’n 500 jaar geleden in Mosselbay aariveerde. We eten bobotie en curry bij Carmen’s Corner en dan is het tijd om terug te gaan.

“Ocean Blue Marinetours”– een catamaran – wordt vanaf het strand “gelanceerd” wat spectaculair is. Ook spectaculair zijn de golven. In het begin blijven we nog bij de brandinglijn (in de verte zien we een paar dolfijnen die er schuilen voor haaien) maar als we verder de zee op gaan krijgen we golven van twee tot drie meter hoog. Een paar passagiers krijgen hier ernstig last van. Wij zitten helemaal voorin en genieten met volle teugen. We komen langs een enorme zeehondenkolonie en dat is het dan wel: geen walvis te bekennen. Een flinke teleurstelling, ook omdat we na ruim een uur al weer terug zijn (in plaats van de beloofde twee uur) en de boot ná ons, van Ocean Safaris, wél walvissen heeft gespot.

Dinsdag 30 oktober Vandaag het Tsitsikamma park. Ons doel is Storms River mouth, zo’n 100 km rijden. Hier zien we onze eerste ‘dassies’. Het blijkt dat de beroemde hangbrug over de Storms river is afgebrand (?), in ieder geval is de trail afgesloten. Maar het begin van de Ottertrail, de Waterfall trail, is open. De trail staat aangegeven als ‘difficult and not recommended for unfit hikers’. Het blijkt inderdaad een lastig pad met onderweg een klimpartij over grote rotsblokken. Aria zet door en we worden beloond met een mooi

Titsikamma NP Vasselot section– Salt river route

Waterfall trail – onderweg gezicht op de waterval. We eten onze papaya op en zoals altijd is de weg terug eenvoudiger! We rijden terug naar Knysna via : en zien de erbarmelijke wooncondities van miljoenen Zuid-Afrikanen in een township. Woensdag 31 oktober 31 oktober is de dag waarop we een ‘Close Encounter Whale tour’ hebben gereserveerd vanaf Plettenberg bay. ‘Close encounter’, d.w.z. de boot mag de walvissen tot op 50 meter naderen. De boot van

Page 9 of 15

’s Middags gaan we naar het onderste deel van Tsitsikamma, de Vasselot section. We zijn immers al halverwege vanaf Knysna. De bedoeling is om na de lunch hier de Salt river route te lopen. Na de eerste steile opgang krijgt Aria echter flink last van haar knie en ze is ook zo verstandig om dat aan te geven. We gaan dus terug en nog even pootjebaden in de Indische oceaan, in het gezelschap van duizenden leuke “graafslakjes” Donderdag 1 november We gaan vandaag naar de (Kleine) Karoo met een overnachting in Oudtshoorn, de streek van de struisvogels en oude “verenpaleizen”. Onderweg rijden we bijna een schildpad plat (hoewel, misschien waren we zelf wel gelanceerd) maar Paul kan het beestje nog net ontwijken; Aria schrikt zich een ongeluk.

We komen aan in de Stone Breaker Country Lodge, en krijgen een mooie bungalow met fraai uitzicht. Omdat we al 10 km oostelijk van Oudtshoorn zijn, rijden we nog maar even door naar de Swartberg pas, eind jaren tachtig van de negentiende eeuw aangelegd en tot nationaal monument verklaard. De uitzichten langs de (onverharde) weg zijn inderdaad fantastisch. Boven op de pas ontmoeten we een Zuid-Afrikaan met mountainbike, die enige keren per week deze bergpas op en af rijdt. Paul loopt liever de vierdaagse....

Tradouwpas - van Karoo naar Swellendam In Swellendam arriveren we bij ‘the Old Mill guest house’, met een Belgische als innkeeper. We bezichtigen de kerk en het Drostdy museum, bestaande uit een aantal gebouwen uit verschillende tijdsperioden. Het oudste is de Drostdy zelf, uit 1747. Er is ook een ‘ambagswerf’ met instrumenten van oude beroepen. Qua opzet doet het een beetje denken aan Orvelte of het openluchtmuseum in Arnhem. De ‘old goal’ is niet meer als zodanig herkenbaar en herbergt een souvenirshop. Een mooi stadje, Swellendam.

Aria en uitzicht op de Kleine Karoo In het centrum van Oudtshoorn eten we een decadente lunch op het terras van een voormalig “verenpaleis”. De voormalige bewoners moesten es weten... Daarna is het tijd voor een bezoek aan een struisvogelfarm zoals dat van een toerist hier wordt verwacht. Het is erg heet en daarom geen struisvogelraces, wel mag Paul even op een struisvogel zitten. Altijd al een diepe wens van hem geweest. We slaan wat t-shirts in en vinden het mooi geweest. De Cangogrotten slaan we over; we zijn al grot-ervaringsdeskundigen.

Vrijdag 2 november Vandaag naar Swellendam. We volgen de mooie route langs de R62 door de Karoo en zien aanvankelijk nog veel struisvogels. Het is heet zoals dat hoort in de Karoo, maar als we straks de pas over zijn wordt dat anders. We zien in de verte de wolken over de bergpas heen komen: een bijzonder gezicht.

Page 10 of 15

Swellendam – Nederduits Gereformeerde kerk Zaterdag 3 november Het laatste deel van onze reis is aangebroken: Kaapstad. Onze routebeschrijving beveelt aan om via de beroemde wijngebieden te rijden, maar daar trekken wij liever een aparte dag voor uit: wijn moet je met aandacht en zorg benaderen Bovendien is het tijd voor ons walvis-inhaalplan: in de baai van Hermanus moeten ze ook zitten en daar kunnen we nu mooi langs rijden.

Hermanus – Klipdas met Aria

In Hermanus zien we eerst helemaal niks in de baai, maar op advies van een vriendelijk meisje van een ‘whale tour agency’ wachten we geduldig. En ja hoor, daar komen ze boven, de humpbacks. We zien er één bijna helemaal boven water komen en diverse andere met hun staarten zwaaien. De Southern Rights zijn alweer richting Antarctica. Aria wordt geadopteerd door een klipdassie die lekker tegen haar aan komt liggen.

Dan gaan we naar Neethlingshof – met rosarium - en vervolgens komen we in Stellenbosch, één van de oudste stadjes van Zuid-Afrika (1679). We bekijken het dorpsmuseum: verschillende huizen met Kaapse architectuur en prachtig ingericht. In ieder huis worden we welkom geheten door een vrouw in klederdracht.

We rijden door naar Betty’s bay, waar volgens onze reisbijbel (Lonely Planet) een pinguinkolonie huist.

Stellenbosch – museum Betty’s bay - pinguins Een aanrader: lang niet zo toeristisch als de Boulders in Simonstown (daar gaat iedereen heen) en heel goed te zien. Het enige verschil met Simonstown is dat je hier niet tussen de pinguins kunt lopen of zwemmen maar daar hadden we toch geen behoefte aan.

Bij Gordon’s bay genieten we van een erg decadente lunch met crayfish en dan wordt het toch eens tijd voor Kaapstad. We komen aan in het Brenwin Guest house. ’s Avonds gaan we naar het Victoria & Albert waterfront. Gezellig maar (te) toeristisch, hetgeen je ook kunt afleiden uit de menuprijzen... Zondag 4 november Dit is onze ‘wijndag’. We hebben zorgvuldig een route uitgestippeld. Paarl slaan we over, zodat we voldoende aandacht kunnen besteden aan Stellenbosch en Franschhoek. We bekijken eerst Spier, meer een toeristenattractie dan een wijngoed met enorme Afrikaanse namaaktenten, maar ook met Cheetah’s als deel van een fokprogramma, leuk!.

Page 11 of 15

We sluiten Stellenbosch af met een bezoek aan Oom Samie se winkel. Moet je geweest zijn!

Oom Samie se winkel (van Sinkel)

50 Rand Boete!

En dan wordt het tijd voor onze lunch. Afzien hoor...

blijven keurig op afstand en proberen niet onze auto in te klimmen.

Cape Point

Maandag 5 november De weersverwachting is niet optimaal dus we besluiten voor het aquarium “Two Oceans”. Dit is erg de moeite waard, vooral het grote aquarium met kelpbos.

Cape Point en Kaap de Goed Hoop wemelen van de toeristen zoals te verwachten was. Erg leuk is een Zuid-Afrikaanse schoolklas die van de meester een vaderlands lievende toespraak krijgt en vervolgens het volkslied zingt

Het weer is niet eens zo slecht en we gaan op weg naar Kaap de Goede Hoop in het nature reserve met dezelfde naam. We zien weinig wild, alleen baboons waarvoor we ernstig zijn gewaarschuwd. Maar ze

We gaan naar boven met de ‘funiculaire’, maken wat foto’s en video-opnames en dan terug naar Kaapstad. De spectaculaire (zegt men) kustweg Chapman’s Peak Drive is helaas wegens onderhoud afgesloten,

Na de lunch strompelen we naar buiten voor een rondleiding over het wijngoed en ’s middags zien we nog Blaauwklippen. We kopen twee sandwiches voor ons diner en doen verder niks meer. Pffff...

Page 12 of 15

dus rijden we maar om. We eten weer bij het waterfront; deze keer Portugees.

naar de International Airport, leveren onze huurauto in en schepen ons in. We vertrekken op tijd.

Dinsdag 6 november We zijn nog niet op de Tafelberg geweest. Niet omdat we dat niet op het programma hebben staan, maar omdat ie steeds in nevelen is gehuld. Maar vandaag – onze laatste kans – ziet het er goed uit. We melden ons om negen uur bij de kabelbaan en zijn

Uitzicht vanaf de tafelberg verbaasd over het grote aantal auto’s dat al langs de weg is geparkeerd, nog afgezien van alle taxi’s en bussen die af en aan rijden. Na een toch nog wel redelijke wachttijd van een half uur gaan we naar boven. Wat een prachtige uitzichten; het overtreft onze verwachting. De flora is ook bijzonder. Weer beneden is het aantal auto’s enorm toegenomen en staat er een wachtrij van de Tafelberg tot Tokio. Na negen uur ‘s ochtends hier aankomen is dus niet aan te raden. Het laatste uitstapje wordt gevormd door de Botanische tuinen van Kirstenbosch, aan de andere kant van de tafelberg. We lopen hier een aantal uren rond; er is genoeg te zien in de lente, vooral de protea’s. Na de lunch met fraai uitzicht op de tuinen en de tafelberg lopen we nog even rond, en dan... is de vakantie voorbij. Om zeven uur ‘ s avonds vertrekt ons vliegtuig, dus we rijden

Page 13 of 15

Woensdag 7 november - terugreisperikelen In de vroege ochtend komen we aan op Frankfurt. Het blijkt dat Lufthansa, zondere enige uitleg en/of excuses, onze aansluitende vlucht naar Amsterdam heeft geannuleerd. We worden met andere slachtoffers in een volgende vlucht gepropt, die bijna twee uur later vertrekt! In Amsterdam kijken we op de spoortabel en zien dat er ieder uur een directe trein naar Assen vertrekt. We heeben geen zin in overstappen met zware koffers en laten de andere treinen dus aan ons voorbij gaan. Je raad het al: de rechtstreekse trein vertrekt met 20 minuten vertraging en blijft in Zwolle staan, waar we van de NS ruim drie minuten krijgen om twee lange trappen op en af te hollen naar een ander perron. Voortaan maar een huurauto... Het weerzien met Rusty in Assen is enthousiast en onstuimig en Marja vind de meegebrachte cadeautjes gelukkig leuk. Een paar afsluitende opmerkingen  Het weer was niet optimaal maar we mogen zeker niet klagen  De reis was uitstekend georganiseerd en de accommodatie vaak boven onze verwachting  Wat een prachtig land!  Nog erg veel armoede. Veel klagende Nederlanders zouden hier eens heen moeten gaan om water te sjouwen of een township te bekijken  De Whale encounter met Dolphin Blue was niet helemaal wat we ervan hadden verwacht  Motswari game reserve was in één woord fantastisch  We hebben nergens slechte wijn gedronken  We willen nog eens terug! Meer foto’s? Kijk op ARPAHOME onder Zuid-Afrika Reacties? Sturen aan Paul en Aria

Versie 3 december 2007

Page 14 of 15

Page 15 of 15