not just a pretty face

JAN not just a pretty face

r! e m jam tgave i

ige u

al éénm

editorial

Van de redactie

Jong talent, nieuw talent, sowieso talentvol: van alles is te vinden bij BFD. Nooit te belazerd om voor de troepen uit te lopen, de mensen van onze afdeling. Allemaal een beetje fanatiek ook. Waterdragers hebben we er, zeker, commentatoren ook en knechten en kopmannen en –vrouwen. En ook van die jonge beloften. Die demarreren dan ineens en dat kan het peloton in ernstige mate overvallen. Maar voor die jonge renners is het heel gezond in het peloton en het brengt ook nog wat extra’s aan kansen op. De ene keer mag de ene voorop rijden en de andere keer weer een andere jonge snaak. En dan worden ze op een dag aangekocht door een andere ploeg. Weten wij dat we goed materiaal aanleveren. Maar we hebben wel het nakijken.

Michiel, Petra, Sabien en Sonja

INHOUD Zadelpijn door Sabien Teeuwisse Spookwielrenner door William Stokman Cocolademoussetaart door Rina Schaft Run & Meet door Bloem & Wannags Mart door Babs Baden en Dyon Voost Scheren door Michelle Zonneveld, Albèrt Duyst en Ans Schepers Kunstwerk door Anita Frank Tuinmetamorfose door Florinda Nieuwenhuis Kefta door Marjolein Lindenkamp Rivierenbuurt door Gerard Lebbink En de Groeten door alle beteuterd achterblijvende collega’s

Vacature

De Dienst Infrastructuur Verkeer en Vervoer (DIVV) start met het opzetten van een nieuwe afdeling Opdrachtgeverschap. Hiervoor zoeken wij een ambtelijk opdrachtgever die: Vacature De Dienst Infrastructuur Verkeer en Vervoer (DIVV) start met het opzetten vanvoor een nieuwe - Het opdrachtgeverschap infrastructurele afdeling Opdrachtgeverschap. Hiervoor zoeken projecten helder en professioneel kan neerzetten wij een ambtelijk opdrachtgever die:

voor complexe projecten, programma’s en speci-

- Het opdrachtgeverschap voor infrastructurele fieke activiteiten; projecten helder en professioneel - Kan sturen op een integralekan en ketengerichte neerzetten voor complexe projecten, samenwerking tussen de verschillende afdelinprogramma's en specifieke activiteiten; gensturen met de gewenste resultaten en het stedelijk - Kan op een integrale en ketengerichte samenwerking belang voor tussen ogen. de verschillende afdelingen met de gewenste resultaten en het stedelijk belang voor ogen.

Organisatie - De nieuwe afdeling bestaat uit een primus inter Organisatie: - Depares nieuwe afdeling bestaat vier uit een primus opdrachtgevoor de afdeling, ambtelijk inter pares voor de afdeling, vier ambtelijk vers en een secretaris. opdrachtgevers en een secretaris.

Gezochte eigenschappen Gezochte eigenschappen: - bewezen management-kwaliteiten; - bewezen management-kwaliteiten - snel van van geest èn lijf; - snel geest èn lijf - een ‘mensen’-mens(!). - een ‘mensen’-mens(!) Meer bij: Ed Slotboom Meer informatie bij:informatie Ed Slotboom

adelpijn een romance door Sabien Teeuwisse

Een veel voorkomend probleem bij zowel de recreatieve als bij de wedstrijdfietsers is zadelpijn. Zeker als je eens een keer wat langer fietst of bij warm weer. Laten we maar niet te veel op de details, zoals dat bij 50% van de wielrenners en wielrensters doofheid van de genitaliën voorkomt, ingaan. Dit verhaal is een modern heldenverhaal waarin een schone jonge dame kilometers op een oude rammelkast fietst in een hittegolf om haar idool voor zich te winnen. Het was een mooie warme zomer bedacht ze zich terwijl ze de nieuw aangekomen tennisshorts aan de gloednieuwe hangers hing en vervolgens in het rek. Ze keek de grote, pas geopende sportzaak door. Ze had in een onbewaakt ogenblik toegezegd om te komen helpen in de zomervakantie, dan konden Kees zijn vrouw en kinderen twee weekjes gaan kamperen. Daar waren ze wel aan toe, na de vele maanden voorbereidingen van Kees en Mia

om hun grote nieuwe sportartikelenwinkel hier in Wijk bij Duurstede in te richten. Het was een mooie winkel geworden met een overzichtelijke indeling. Er was heel wat badmode en waterspeelgoed verkocht dankzij het mooie weer. En in het magazijn lagen de eerste wintersportartikelen, schaatskleding en warme trainingspakken al klaar. Kees, een oude vriend, had, behalve die voor de benodigde papieren, ook cursussen gevolgd in

het spannen van tennisrackets en het slijpen van schaatsen. En, erg fijn voor een beginnende onderneming: een contract van de judobond voor het leveren van scheidsrechterskleding. Je hebt wel een beetje ‘wind mee’ nodig als je voor jezelf begint, mijmerde ze. Zo waren haar twee weken gratis hulp als verkoopster ook bedoeld. Zij had ervaring met winkelwerk en met elektronische kassa’s. Ze had, naast haar studie, bijbanen in winkels gehad en zo kon ze een gepast openingscadeau geven. Maar ze miste haar nieuwe liefde. Een half jaar geleden had ze Rob ontmoet tijdens een vergadering van de federatie van belangenbehartigers. Verliefd op het eerste gezicht, wist ze nu, maar hij was net zo voorzichtig geweest als zij. En toen, tijdens zijn verjaardag, was de zaak beklonken. Het was nog maar een paar weken geleden maar ze miste hem enorm en liefdesbrieven schrijven, zeker elke dag, was nog helemaal niet zo makkelijk. Het voelde eigenlijk nogal gekunsteld. “Gelukkig komt hij morgen” bedacht ze zich. Hij zou met de fiets van Amstelveen naar Wijk komen fietsen. Hij was een

fanatieke fietser en helemaal vertederd geweest toen ze –om hem- toch maar weer eens een fiets op het Waterlooplein had gekocht, eigenlijk tegen beter weten in want er waren al 6 fietsen van haar gestolen. En zaterdag zouden ze dan naar Vianen fietsen, naar vrienden van haar die erg benieuwd waren naar haar nieuwe liefde. Ze kon Mia’s fiets gebruiken, een oude maar goed onderhouden damesfiets. En het was iets van 25 km wat in twee uur te doen moest zijn. Op school had ze voor zo’n afstand haar hand niet omgedraaid dus moest dat wel lukken. Ook al zou het warmer dan 30 graden worden de komende dagen. Die zaterdagavond, met zadelpijn zittend in een Vianens bad met koud water, probeerde ze te herstellen van de enorme zadelpijn die ze had opgelopen met de terugtocht naar Wijk bij Duurstede in het vooruitzicht. Het huilen stond haar heel veel nader dan het lachen. Bijna 25 en je dan zo uitsloven voor een vent was toch echt bespottelijk! En de fiets MOEST terug. Er zat niets anders op dan om die zondag terug te fietsen.

N

awoord:

Dat gebeurde en lukte ook echt alleen maar door sommige stukken te lopen.

M

oraal:

Niet zeuren, je kiest er zelf voor om je zo af te beulen!

Z

adelpijn

een romance

L J ieve

an,

Mocht je je op het gebied van de liefde ooit bedenken, dan heb je mijn telefoonnummer. Je bedenktijd is wel maar 1 jaar geldig, want dan heb ik al een mooie bruiloft gepland in Zuid Italië.

xxx

A

nnemiek

D

ijstelbloem,

Ja na de spookstudent en de spookambtenaar bestaat ook de spookwielrenner. Niet een renner die tegen de stroom in rijdt als een spookrijder maar eentje die niet uit je kop wil en je najaagt. En soms brengt deze je tot grote hoogte, zoals in het geval van Jan.

2011

Jan Dijstelbloem uit Limburg kwam in het voorjaar van 2011 en hij zei dat hij ook deed aan wielrennen. Maar fietsen rond Amsterdam vond hij eigenlijk niet bijzonder. Dat was te vlak en niet afwisselend. Zonder heuvels vind hij er weinig aan. Wat een arrogantie van die Limbo. Niemand had hem overigens ooit zien fietsen, en o ja, tussen neus en lippen door zei hij dat hij dit jaar meedeed aan de Gran Fondo Eddy Mercks in België…(vloek!!) De koers waar ik mij ook voor had ingeschreven!!!

Hoewel ik hem nergens had zien trainen zat hij daarna in mijn kop. Eindig niet achter Dijstelbloem! Dat was de missie! Aan de start van de Gran Fondo in het Ardense plaatsje Huy achter 1500 goedgetrainde amateurwielrenners zag ik hem niet maar Dijstelbloem stond ongetwijfeld voor in het pak. Balen! Zo snel mogelijk naar voren. Na de start was een gemene klim om het peloton op te splitsen. Daarna op het plateau even een

paar minuten 50 km per uur om een plekje te vinden in een goede groep. Alsof de Duivel me op de hielen zat…die Duivel was Dijstelbloem. Zat die nu voor mij of achter mij? Met het snot voor ogen en achtervolgd door de vraag ‘Waar zit Dijstelbloem?” was het Koers. Een Gran Fondo gaat om tijd dus je mag geen minuut ontspannen en 168 km lang ga je tot het uiterste. Dijstelbloem zat waarschijnlijk achter me, maar de Limburgse klimmer kon op de heuvels makkelijk terugkomen. Opgejaagd alle risico’s in de afdaling. 5 uur en 40 minuten later bij de Finish op de Muur van Huy. Nog geen spoor of teken van Dijstelbloem. Rijdt hij misschien onder een andere naam? In de uitslag was hij niet te vinden. Nee hij had niet ingeschreven, bleek later. Misverstand! Maar opgejaagd door de gedachte aan Jan de spookwielrenner had ik mij wel geplaatst voor het Wereld Kampioenschap voor Amateurwielrenners in Staveloo van dat jaar…Maar zonder zijn competitie liep dat vervolgens op niets uit.

2013

Voor het eerst is Dijstelbloem gesignaleerd met de fiets op de dijken in het Groene Hart. Volledig gesoigneerd in Rapha outfit. Mooier (en duurder) kan het niet voor een wielrenner. Maar de kwaliteit van zijn benen is nog niet getest. Op Strava (een website voor wielrenners) kan je de pres-

s

pookwielrenner…

taties en routes van Dijstelbloem volgen. Hij lijkt te genieten van het mooie landschap rond Amsterdam. Rondje Ronde Hoep, Kromme Mijdrecht en de Vecht horen tot zijn repetoir. Hoogste berg bekommen volgens Strava: 30 meter!!! Kopje van Bloemendaal. De Limbo is denk ik Amsterdammer geworden.

achter voor • Na de oefenvijver van stadsdeel Zuid verder in de witte trui voor ploeg Amsterdam

Attributen Voorbereiding 30 minuten, 45 minuten om het deeg te laten rusten, 40 minuten voor het bakken Verhit de oven voor op 1800

Werkwijze

Geschulpte vorm van 24 cm met losse bodem (om taart uit de vorm te halen) Keukenmachine Losse mixer Bakpan Sauspan Deegroller Keukenpapier Bolletjes voor blindbakken (of bruine bonen)

De deegkorst:

Doe de bloem, cacao, amandelen (gesneden), suiker en een snuf zout in een keukenmachine en mix voor ongeveer 30 seconden of tot alles goed is gemixt. Doe daarna de boter erbij en mix tot er een gekruimeld geheel is ontstaan. Doe als laatste het ei erbij en mix nogmaals tot een geheel. Haal alles uit de machine en vorm zonder te kneden een vierkante plak. Wikkel het geheel in keukenfolie en leg dit voor 30 minuten in de koelkast. Eenmaal uit de koelkast rol het deeg uit tussen twee lagen bakpapier tot een 4 mm dikke laag, teken de bakvorm op een bakpapier en snij met ongeveer een halve cm extra de vorm uit. Leg met behulp van de deegroller (deeg oppakken door over de deegroller heen te leggen) op de vorm en druk voorzichtig het deeg op z’n plaats. Prik met een vork de bodem op meerdere plekken in om teveel rijzen te voorkomen. Vries de deegkorst voor 15 minuten (ingepakt in bakpapier) in de vriezer in. Doe een bakpapier op het deeg en leg hier een gewicht in om teveel rijzen te voorkomen. Hiervoor kan je bijvoorbeeld rauwe bonen gebruiken of blindbakkorrels. Bak de korst 10 minuten in de oven, haal het papier met het gewicht weg en bak nogmaals 10 minuten om de korst af te bakken. Laat de bodem goed afkoelen.

De chocolademousse

Laat de chocolade in een hittebestendige schaal smelten boven een pan met heet water. Blijf zachtjes roeren tot alle chocolade is gesmolten. Laat dit lichtjes afkoelen. (houd een pan met water op het kookstel bij de hand) Doe de eieren, dooiers, basterdsuiker in een hittebestendige schaal. (De schaal mag het hete water

niet raken.) gebruik een handmixer en mix met een gemiddelde snelheid ongeveer voor 6 minuten tot het geheel een driedubbele hoeveelheid heeft gekregen en je de kom op z’n kop kan houden. Doe het sinaasappelsap erbij en schep dit door het geheel heen. Haal de kom van de pan vandaan en schep het geheel door de chocolade met een paar bewegingen. Niet kloppen, want dan sla je alle lucht uit het mengsel. Doe de mousse die nu klaar is in de deegkorst en bak het geheel voor 18 minuten.

De sinaasappel karamel

Doe de basterdsuiker in een medium sauspan op een gemiddelde verhittingsstand. En kook voor 3 minuten tot de suiker begint te smelten. Schud de pan zachtjes rond als de suiker begint te bruinen, maar je mag zeker niet roeren. In een andere sauspan breng je het sinaasappelsap aan de kook. Als de suiker = karamel goudbruin is, direct bij het kokende sinaasappelsap doen en goed roeren tot het een glad geheel is. Let op: kan spetteren! Doe als laatste schaalsinaasappelschijfjes in een hittebestendige schaal en giet de karamel erover. Borstel de sinaasappelkaramel voorzichtig over de chocoladetaart. Plaats een gedeelte van de schijfjes in het midden van de taart. • Dien het geheel op met de overgebleven schijfjes en wat mascarpone of slagroom en de mini basilicumblaadjes.

Ingrediënten Korstdeeg 100 gr bloem 70 gr cacao 20 gr amandelen 60 gr glazuursuiker 90 gr ongezouten boter (koud en in blokjes gesneden) 1 ei (lichtelijk geklopt)

R

ecept

Chocolademoussetaart met sinaasappelschijfjes

JAN

Sinaasappel karamel: 110 gr basterdsuiker 100 ml sinaasappelsap 3 sinaasappels uitgesneden (zonder vel) Baby blaadjes basilicum Chocolademousse: 275 pure chocolade (70% cacao) 140 gr ongezouten boter (blokjes gesneden) 2 eieren 3 eidooiers 110 gr basterdsuiker 1 sinaasappel uitgeperst, extra (zo nodig voor de smaak)

F

Ook tijdens het werk gaat de Amsterdamse ambtenaar meer bewegen.

ree your mind bij running

Jan Dijstelbloem, de nieuwe directeur van de Amsterdamse dienst voor infrastructuur en vervoer, heeft ‘MEET & RUN geintroduceerd. Vergaderkamers zijn overbodig geworden bij de amsterdamse dienst. Een deel van het vrijgekomen budget is voor nieuw schoeisel. De meeste collega’s zijn laaiend enthousiast . Marion: “dit was precies de prikkel die ik nodig had om in beweging te komen”. Ingeborg: “ Heerlijk deze vergaderingen ‘nieuwe stijl’ - zo komen we in alle opzichten vooruit en er wijd een frisse wind in de organisatie.” Vergaderingen zijn nu efficient, doelmatig en vaak ook creatief. Zo is er onlangs de eerste aanzet gegeven voor de nieuwe ‘amsterdamse hoofdstructuur SNEL-REN-WEGEN ‘. Deze wegen geven een flinke economische impuls, hardloopondernemers tekenen zich massal in voor winkelpanden aan deze nieuwe hoofdinfrastructuur voor hardlopers.

B&W

(Bloem en Wannags)

Van sommige columns kun je nooit genoeg krijgen. Daarom plaatsen we in deze JAN special maar liefst 2 columns van

... ©© ANP Door Mart Smeets

M

art

De afdeling Beleidsrealisatie Fysiek Domein blijft een moeilijke zaak. Met of zonder Jan, daar gaat het eigenlijk niet over. Het is op zich al lastig die afdeling een goed, lang en evenwichtig leven toe te dichten. Het is dat de centrale stad met een kleine buidel de helpende hand toestak toen stadsdeel Zuid het beter vond de afdeling beleidsrealisatie fysiek domein op de vuilnisbelt te plaatsen. Maar om te zeggen dat alles op rolletjes loopt… nee. En dat is jammer. Driewerf jammer. Het feit dat twee belangrijke spelers zware knieblessures hebben (Sonja van Heuvelen en Sabien Teeuwisse ) maakt de selectie zwakker. Daarnaast wilde niet iedereen bij de eerste centrale training zijn terwijl bondscoach Paul Slettenhaar duidelijk had gesteld: “Ik nodig jullie uit en wie er is, is er, wie niet komt opdagen maakt duidelijk geen interesse te hebben.” Spelers als Arjen van der Leeuw en Gerard Lebbink gaven met hun absentie dus duidelijk aan geen trek te hebben in verplichtingen met het nationale team. De bondscoach zoekt dus veertien mensen die wel iets zien zitten in de afdeling Beleidsrealisatie Fysiek Domein. Hoort Jan daarbij? In eerste instantie roep je: natuurlijk. Hij is een laat dertiger met nog voldoende kracht in zijn lijf. Hij kan dus nog altijd van waarde zijn. Kan, zo zeg ik het duidelijk. Hij KAN van waarde zijn, dat is geen automatisme meer. Jan, voor het laatst actief bij DIVV, heeft al enige tijd niet meer gespeeld en dan begint zich een proces af te tekenen dat roesten heet. Roest is nooit goed. Dat ontstaat bij topsporters die langere tijd niet competitief bezig zijn geweest en die langzaam maar zeker ouder worden.

S

Het ontharen van de benen van wielrenners is een zeer intrigerend onderwerp, merkte de redactie van de JAN. Een duo en collega columniste schreven er beide een column over, geheel onafhankelijk van elkaar. De schrijvers beweren heel verschillende zaken, zonder dat ze elkaar per se tegenspreken…

cheren

Beste heren wielrenners en wielertoeristen Door Zonneveld en Duyst

Ieder zomer begint het grote scheren weer. Hoe zonniger het is, hoe vaker er wordt gereden in korte broek, en hoe gladder de benen dienen te zijn. Ook bij Jan Dijstelbloem, de gladde rijder, die ook bij de gemeente Amsterdam met gladde benen, pakken en praatjes naar grote hoogten rijdt. Jan weet dan ook alles van scheren. Tijd om u ook een aantal aspecten mee te geven, wellicht een garantie voor een snelle (wieler)carrière. Ten eerste: tot waar moet er geschoren worden? Als u begint te scheren, van onderen naar boven, dan komt er altijd een moment waarop u zich afvraagt waar u nu eigenlijk moet stoppen. Sommige renners stoppen niet. Die gaan all the way. Jan Dijstelbloem is er ook zo eentje, maar dan vooral vanwege de gewichtsbesparing. Zijn hele lichaam, inclusief schedel, ontharen, scheelt hem al gauw zo’n tien gram. Op zijn werk compenseert hij die gladde schedel met een krullenbol (red. dat is dus een pruik voor wie dat nog niet wist) om charmanter over te komen wat helpt om gladjes carrière te maken. Andere renners (en managers die geen carrière maken) scheren te weinig: ze houden bij hun knieën op. Ook dat wordt door de modepolitie van het peloton verboden: zichtbaar haar op de dijbenen is reden voor een levenslange schorsing. Het antwoord op de tot-waar-vraag is heel simpel: u scheert tot waar de pijpjes van uw broek reiken, en dan nog een heel klein stukje verder. Bij fors behaarde mannen krijg je dan inderdaad nogal een kolderiek beeld: halverwege hun dijbenen houdt het tapijt ineens op. Maar dat maakt niet uit, het is niet te zien als ze op de fiets zitten of in een glad pak door kantoor lopen. Het is overigens maar goed dat Jan all the way gaat want anders zou ie tijdens zijn vele strandvakanties door iedere voorbijganger in zijn gezicht worden uitgelachen. Niet goed voor het zelfvertrouwen van een renner en manager. Dan nu de kwestie hóe er geschoren dient te worden. Dat is een lastige. Optie één: het scheermes. Het nadeel daarvan is dat een scheersessie soms - zeker voor begin-

nende scheerders - uitloopt op een bloedbad. Een beloftevolle amateurmanager … eh amateurrenner … als Jan, neemt het risico niet om zijn been ter hoogte van de enkel te amputeren voordat hij enigszins behoorlijk carrière heeft gemaakt. Overigens op zijn werk gaat het mes er bij hem regelmatig in en weet hij hoe hij iemand moet ‘knippen en scheren’. Optie twee: harsen. Klinkt leuk, maar in de praktijk blijkt dat een martelmethode te zijn. Dat doet een renner zichzelf niet aan. En managers met gladde benen die passen martelmethodes liever toe. Optie drie: epileren. Werkt erg goed, maar alleen voor mensen die niets te doen hebben. Een gemiddeld mannenbeen epileren kost ongeveer net zoveel tijd als de Stille Oceaan over peddelen met een tandenstoker. En in de tijd die epileren kost, kun je ook zinnige dingen doen, zoals bij de etalageruit van de fietsenmaker kwijlend staren naar alle veel te dure spullen of een sollicatatiebrief sturen naar de gemeente Amsterdam voor een nog beter betaalde functie zodat die ultieme carbonfiets sneller binnen bereik is. Optie vier: de ladyshave van vrouw- of vriendinlief ‘lenen’. Dit is wellicht de beste keuze. Tenminste, als je poezelige huidje zoals Jan wil. Het is snel, effectief en het maakt ook nog eens een lief snorrend geluid. De ladyshave is het helemaal. Jan gaat dan ook voor optie vier heb ik me laten vertellen. Al begreep ik ook dat zijn partner zich regelmatig beklaagd over de grote zwarte stoppels die in de botgeschoren mesjes van haar ladyshave zitten. De rode bultjes rond haar bikinilijn zijn de schuld van Jan. Regelmatig moet ie dan ook met z’n gladde benen rennen voor z’n leven … net zo hard als ie nu stadsdeel Zuid verlaat.

W

h

aarom en

oe scheren wielrenners hun benen en armen

?

Er zijn volgens de renners drie redenen waarom ze hun benen, en soms ook hun armen, scheren. Het zou infecties tegengaan bij valpartijen. Aan haren blijven vuil en stof makkelijker kleven en daardoor zou de kans op infecties groter zijn. Renners worden voor en na wedstrijden gemasseerd, voor de masseur zouden gladde benen een stuk makkelijker te masseren zijn dan behaarde benen. En als laatste zouden geschoren armen en benen een positief effect hebben op de aerodynamica; minder haren, minder luchtweerstand, hogere snelheid. Geen van deze drie redenen is wetenschappelijk bewezen. Een minder vaak gehoord argument is simpelweg dat behaarde benen in contact met zo’n strakke broek geen gezicht is… Afijn, kiest u zelf maar.

Ontharen Er zijn verschillende manieren waarop mannen zich kunnen ontharen. Welke manier het best geschikt is, dat is eigenlijk afhankelijk van welk lichaamsdeel je haarloos wil krijgen. Scheren met een scheermesje is een makkelijke en snelle manier om van je ongewenste haren af te komen. Als je voor het eerst scheert is het raad-

zaam om de haren even kort voor te bewerken met een tondeuse. Scheer niet tegen de haarrichting in en gebruik wel scheerschuim. Tijdens het scheren haal je ook het bovenste beschermlaagje van je huid en zonder scheergel of –schuim zou de jeuk heel vervelend worden. Een nadeel van scheren is dat de huid snel kan irriteren en dat de haren snel terug komen. Een manier om de haren lang weg te laten blijven is door te harsen. Je brengt de strips met hars op de plek aan waar je wilt ontharen en dan trek je deze strip er weer af. Hars kan het best gebruikt worden op de benen. Een nadeel van harsen is dat het erg pijnlijk is als je de strip er af trekt. Je rukt toch al je haartjes er in één keer uit. Na het harsen kan de huid er rood uitzien. Het kan een tip zijn om je te laten harsen door een schoonheidsspecialiste. Net als voor vrouwen zijn er ook ontharingscrèmes voor mannen. Deze crèmes worden het meest gebruikt voor de benen en armen. Steeds meer mannen kiezen voor permanente ontharing zoals laserontharing. Laserontharing wordt vooral gebruikt voor buik, borst en rug.

Thijs Zonneveld De wielrenjournalist Thijs Zonneveld heeft een uitgesproken mening over ontharen van benen bij wielrenners: “Ongeschoren poten, dat is iets voor recreanten. Voor bierbuiken die één zondag per jaar hun fiets uit de schuur halen voor een rondje van een kilometer of twintig. Voor kerels met bellen op hun stuur en zadeltasjes ter grootte van een strandbal. Voor onbehouwen ploerten die de pedalen niet aaien, maar ze mishandelen met hun gestamp. Geschoren benen moet je eigenlijk verdienen. Het is een beloning als je de grens tussen pannenkoek en wielrenner bent overschreden. Als je genoeg hebt getraind. Als je genoeg over wielrennen hebt gedroomd. Als je genoeg met je beenhaar in je kettingbladen verstrikt bent geraakt. Wanneer genoeg genoeg is, mag je overigens volledig zelf bepalen.”

Fotobank Amsterdam Naam Locatie Omschrijving Fotograaf Datum Categorie

DIVV, Amsteldijk brug 400 Kramerbrug Zuid Amsteldijk brug 400 Kramerbrug Ton van Rijn - Stadsarchief 3 februari 2011 Bruggen en sluizen

de

a

mbiguiteit van het kunstwerk

Over een kunstwerk valt vaak veel te zeggen maar niet dat het eenduidig is. Iedereen vindt er meestal het zijne van en dat is maar goed ook haar rol is om je aan het denken te zetten. Toen ik een paar weken geleden hoorde dat een collega de divisie KUNSTWERKEN van de gemeentelijk infastructuur zou gaan leiden schoot me de volgende gebeurtenis weer te binnen.

Het was ergens in de jaren tachtig dat onze prof Kunstgeschiedenis van de moderne tijd, Hans Jaffe, zjn Griekse collega Hadjinkilapolos uitnodigde voor een lezing over de sociale betekenis van de kunst. Nu had Jaffe zelf in zijn jonge jaren aan de partisanen kant tegen Franco gestreden dus we hadden kijkend naar het tijdsgewricht van de ‘eighties’, en de sociale structuur in Griekenland op dat moment gewaarschuwd kunnen zijn. Toen we binnnekwamen in de collegezaal zat daar een jeudig uitziende slanke man met heldere blauwe ogen in een mooi grijs pak, losjes met zijn benen over elkaar geslagen, de verpersoonlijking van de oude klassieke schoonheid; slank, volmaakt profiel, lichtkrullend haar en met een ontwapenende glimlach om zijn mond. Enigszins uit het lood geslagen schoven wij dicht tegen elkaar vastbesloten om geen woord uit de mond van deze schoonheid te missen. We waren even vergeten wat het thema van zijn lezing zou zijn, het kijken naar hem was al een kunstzinnige exercitie op zich, we droomden weg toen het licht doofde en de eerste beelden van zijn presentatie op het scherm verschenen.

Het duurde even voor wij zijn met een zwaar Grieks accent uitgesproken Engelse woorden konden begrijpen. Hij sprak over communisme, werkeloosheid en vrouwen die vanwege de armoede geen kleren konden kopen en door de sociaal realisten dan ook naakt werden afgebeeld. Hij fulmineerde tegen de schilders van het Weense kapitalisme als Gustav Klimt die de erfenis van de Griekse beeldcultuur in zijn schilderijen misbruikte om een verkapte erotische boodschap over te brengen aan zijn koperspubliek. Kennelijk waren wij al betoverd door het opkomend consumentisme a la Madmen en was hier een ware mannelijke voorvechter van het feminisme aan het woord. Wij zagen een naakte vrouw wier lichaam wij ons alle wensten maar begrepen nu uit zijn woorden dat het naakt afbeelden van de vrouw, ook in de klassieke of 19e schilderkunst niet had mogen gebeuren zonder haar explicite toestemming. Hij ging zelfs zover dat hij beweerde dat dit soort kunstwerken, hoe mooi ook geschilderd, uit de canon van de kunst verwijderd moesten worden. Een kunstwerk in zijn ogen had slechts een doel, nl. het weergeven van de direct waarneembare realiteit; het moest functioneel zijn.

het naakt afbeelden van de vrouw, ook in de klassieke of 19e schilderkunst, had niet mogen gebeuren zonder haar explicite toestemming Toen het licht weer aanging was Hadji al verdwenen. Hij moest zijn trein halen naar Zeeland alwaar hij een bezoek zou brengen aan de bouw van de Oosterschelde stormvloedkeering. Later bleek dat hij met zijn kunstbeschouwingen ook in Griekenland niet echt veel aanhangers had verworven en zich al snel had laten omscholen tot inspecteur van kunstwerken met een meer ondubbelzinnige functie: bruggen, viaducten, stadions. Hier ging het niet om een mentale samenstelling van een beeld maar om kunstwerken waarvan het juiste composiet empirisch kon worden vastgesteld. Zijn vriend Jaffe was dat ontgaan; bruggen was meer iets voor zijn collega Peters de architectuurhistoricus maar Hadji had eieren voor zijn geld gekozen toen het communisme op zijn retour bleek te zijn.

Uiterlijk heeft mijn collega wel wat van Hadji in zijn jonge jaren. Hij draagt ook nochalante pakken net als Hadji, maar zijn gedachtengoed over vrouwen in de kunst is waarschijnlijk meer geinspireerd op dat van de figuur Don Draper, de held uit zijn ‘all time favorite serie’ Mad Men dan op die wereldverbeteraars van destijds. Daar valt natuurlijk ook heel wat over te zeggen maar dat is heden ten dagen geen issue voor managers in overheidsdienst.

Jaffe ging een jaar later met emiraat, Hadji werd uiteindelijk minister van weg en waterbouw onder Papadoupolis. De meesten van ons hadden nog wel zijn boek gekocht, mijn exemplaar heb ik onlangs ongelezen in de papierbak gekieperd, wellicht dat er uit dat papier nog wat bruikbaars kan worden gefabriceerd.

door Anita Frank

De snuffelstage van Derya Türkkol 16 augustus 2012

In mei is de pilot mobiliteitspool van start gegaan, een initiatief van de Jonge Ambtenaren Zuid (JANZ) in samenwerking met HRM. (…) Aan de pilot hebben verschillende jonge ambtenaren deelgenomen en de komende weken lees je op intranet hun ervaringen. ‘’De teammanager bij Fysiek Domein/Stedelijk Ontwikkeling (Jan Dijstelbloem) is erg sympathiek en zeer toegankelijk. Dat maakte het voor mij gemakkelijker om gesprekken aan te gaan en afspraken te maken. De reacties waren van beiden kanten positief, waardoor er snel een ‘snuffelstage’ gepland kon worden. Overigens steunt mijn huidige teammanager (Ursula Jackel) mijn plannen en stimuleert mij hierin. Mijn eerste indruk van de afdeling was dat de afdeling enorm divers is. Zo heb je bijvoorbeeld een groep die zich bezig houdt met de actualisering van de bestemmingsplannen, de stedenbouwers, de tekenaars, de beleidsmedewerkers (planologen) e.d. In mijn huidige functie wordt er veel meer generalistisch gewerkt. De opgedane indrukken bij SO waren daarom erg positief.’’

“Ik kon het goed vinden met Jan

ijstelbloem”

Basketball Jerseys Find New Fans in the Fashion Set Redactie & interview: [email protected]

Gooi die tops and jeans weg en steek jezelf eens in een basketball jersey-shirt! In Amsterdam heeft basketball coach Jan Dijstelbloem deze trend uit The States laten overwaaien. Onder het motto if you can t beat u.s. join u.s. zijn jersey s aan celebs uitgedeeld welke het straatbeeld steeds meer bepalen. Overgewaaid uit een buitenwijk van Boston; basketball jersey as fashion. Iedereen kent wel een puber uit zijn of haar omgeving die met een sportbroek, shirt of pet rondloopt. In jersey over straat, naar de supermarkt of naar je werk is niet voor iedereen weg gelegd. Dijstelbloem is erg te spreken over de shirts die als jurk worden gedragen. De celebs dragen de jerseys omdat ze de sporters en club steunen. Dijstelbloem voegt er aan toe dat het wel uitmaakt hoe je je jersey-shirt draagt en er niet uitgaat zien als een doodgewone supporter. Nu een aantal celebs het jersey-shirt hebben omarmt is de uitdaging voor mannen om zich hierbij aan te sluiten; stoer, luchtig en goed gecombineerd met andere casualwear. De streetwear is volgens Dijstelbloem een creatieve keuze voor de casual Friday. Kersverse managers zetten de toon met deze stijl, een aanrader! Modeblogger Sonja van Heuvelen herkent de jersey trend en ziet een ontwikkeling van atletisch-geïnspireerde collecties en stoffen.

Tuin volgt functie

In de architectuur geldt het adagium ‘Vorm volgt Functie’. Dit concept passen we ook toe in de tuinarchitectuur. Nu Jan een nieuwe functie heeft, zijn de nodige aanpassingen in zijn tuin dan ook op zijn plaats. We verdelen de tuin in drie kamers:

De lounge hoek

De tuin is een reflectie van de ziel en een oase waar men tot ontspanning komt. Omdat de nieuwe baan van Jan wel wat verantwoordelijkheden met zich meebrengt, is een belangrijke functie van de tuin ontspanning. Dit kan snel en simpel bereikt worden door een hangmat tussen twee bomen op te hangen. Maar voor wie een meer mondaine sfeer wil, kan kiezen voor een loungehoek..

In ieder geval wordt het zitgedeelte omringd door Lavendel, dat bekend staat om zijn ontspannende werking. Verder planten we veel Dijstelbloemen. Het patroon van deze prachtig bloeiende bloemen kan hier en daar worden doorbroken door een Sint Janskruid of een Jan-op-de-preekstoel.

Fotobank Amsterdam Naam Locatie Omschrijving Fotograaf Datum Categorie

Geveltuintje Zuid Gevelltuintje in de van Ostadestraat Gerda Buter 23 mei 2008 Natuur / dieren in de stad

De Grote

T

uinmetamorfose

door Florinda Nieuwenhuis

In de welverdiende weekenden kan Jan zich tegoed doen aan de producten van de Druif, de Jeneverbes of indien wat sterkers nodig is Absintalsem. Vooruit, we zien een plantje Canabis sativa door de vingers.

De medicinale kruidenhoek

Met een functie als die Jan gaat bekleden is het aan te raden een medicinale kruidentuin aan te leggen. In de periode waarin de P&C cyclus gaande is, kan Rode Zonnehoed (werkt tegen hoofdpijn) wonderen doen en mag ook Hop (onderdrukt nerveuze spanningen en werkt gunstig op de nachtrust) niet ontbreken. Na een lange dag vergaderen kan Hyssop (tegen heesheid) verlichting bieden. Bij vervelende functioneringsgesprekken is Saffloer (cholestrolverlagend) raadzaam.

Vergeet ook niet aandacht aan vrouwlief te besteden. Zij zal de afwezigheid van Jan vanwege avondvullende raadsvergaderingen of nachten doorwerken hem vergeven, als zij getrakteerd wordt op een bos Pioenrozen of een zelfgemaakte pot Gembermuntthee met Akkerhoningklaver of Citroenmelisse.

De kinderhoek

Plaats voor de kinderen in de tuin een trampoline en een schommel en ze zijn de hele dag zoet. Maar pas op met planten als Vingerhoedskruid, Goudenregen of Lelietje van Dalen, want deze zijn erg giftig

door Marjolein Lindenkamp

K

Gerechten met ei en tomaat zijn erg populair op bus- en treinstations en in havens in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Het vult goed en je kunt er de rest van je reis op teren.

efta van het busstation met ei en tomaat

Dit gerecht wordt uit de pan gegeten waarin het bereid is. Ook geschikt voor de kinderen – ikzelf doe voor hen geen ui door het gehakt. Nodig voor 4 personen:

- - - - - - - - - - - - - -

250 gram gehakt (oorspronkelijk recept vraagt om lamsvlees, ik maak het met half-om-half gehakt) 1 ui, fijngehakt 50 gram vers broodkruim 5 eieren 1 tl gemalen kaneel 1 bosje bladpeterselie, fijngehakt 2 el olijfolie Wat boter 1 blik tomaatblokjes van 400 gram 2 el suiker 1 tl ras el hanout 1 bosje verse koriander, grof gehakt Zout en gemalen peper Knapperig brood, voor erbij

Kneed het gehakt, de ui, de broodkruim, 1 ei, de kaneel, de peterselie, het zout en de peper tot alles goed gemengd is. Til het mengsel op met je hand en gooi het een paar keer terug in de kom. Neem een klein beetje van het mengsel en maak er een balletje ter grootte van een walnoot van. Herhaal dit met de rest van het mengsel en maak circa 12 balletjes. Verhit de olijfolie met de boter in een grote, zware braadpan. Bak de gehaktballetjes mooi bruin en keer ze af en toe om, zodat ze gelijkmatig bruin worden. Roer de tomaten, de suiker, de ras el hanout en het grootste deel van de koriander erdoor. Breng aan de kook, laat het braadvocht enkele minuten inkoken en rol de balletjes door de saus. Voeg naar smaak zout en peper toe. Maak ruimte in de pan voor de rest van de eieren. Breek ze en laat ze tussen de gehaktballetjes vallen. Doe het deksel op de pan, temper het vuur en laat de saus koken tot de eieren net gestold zijn. Bestrooi met de rest van de koriander en serveer met brood om mee te deppen.

De nieuwe Volkswagen Passat Stationwagon Dé gezinswagen voor JAN (en alleman) die meer wil dan Deux Chevaux!

Bel uw dichtstbijzijnde dealer voor een proefrit en ruil uw oude barrel in!

   

  EENWAREJANKOOPT ZIJNONDERGOEDBIJ

Hertog JAN, het bier voor de helder denkende MAN. Nu € 8,50

door Charlotte Hilbrand

Voors- en tegens van het Het huwelijk is in de westerse beschavingskring en een groot deel van de niet-westerse beschavingen een wettelijk geregelde, formele samenlevingsvorm voor het leven die de fundering vormt van de meeste gezinnen en die meer in het algemeen van belang is als legaal en sociaal geaccepteerd fundament onder seksuele relaties en familieverbanden. Het is tegenwoordig echter niet meer vanzelfsprekend dat partners met elkaar in het huwelijk treden. Alternatieven zijn het geregistreerd partnerschap of samenwonen, al dan niet geregeld via een samenlevingscontract.

h

uwelijk

Waarom zou je kiezen voor het huwelijk? Of juist voor een van de alternatieven?

van de wettelijke gevolgen? Of speelt het gevoel een belangrijke rol?

Samenwonen – Geen regels, maar ook zekerheid? Als je gaat samenwonen zonder een geregistreerd partnerschap aan te gaan of met elkaar in het huwelijk te treden, dan kent de wet geen specifieke regels voor het samenwonen. Deze ‘vrijheid’ heeft voor- en nadelen. De voordelen zijn dat je relatief makkelijk van elkaar af kan, maar als je beiden aanstuurt op een lange relatie, dan doe je er beter aan je zaken goed te regelen. De nadelen van ongehuwd samenwonen doemen op als bijv. de gezamenlijke eigendommen en gezamenlijke banken girorekeningen moeten worden verdeeld als je uit elkaar gaat. Ook zijn er een aantal grote nadelen met betrekking tot het kopen van een huis en de hypotheek die je daarvoor nodig hebt. En ook als er kinderen komen, dan is er niets vanzelfsprekend geregeld. En stel je een voor dat één van de samenwoners komt te overlijden. Wat dan?

Handig om te weten? De Nederlander kent aan het huwelijk niet meer zo veel gewicht toe. Gesteld voor de keuze wat zij in hun leven het belangrijkste vinden, noemde 34 procent in 1966 nog het huwelijk; dertig jaar later is dit percentage gezakt naar 13. Het ongetrouwd samenwonen neemt toe. Toch wijst de praktijk uit dat samenwonen dikwijls niet meer is dan een oefening in getrouwd zijn, een methode om het huwelijk uit te stellen. Tachtig tot negentig procent van de samenwonenden heeft het voornemen ooit te trouwen. Of samenwonen ook een goede oefening is, is de vraag. Vrouwen die voor hun huwelijk eerst een tijd met hun man hebben samengewoond, lopen een tweemaal zo grote kans op echtscheiding als vrouwen die niet eerst hadden samengewoond.

Trouwen of geregistreerd partnerschap Meer zekerheid of meer rechten en plichten? Als je (nog) meer zekerheid wilt, zullen jullie moeten trouwen of geregistreerd partners moeten worden. In tegenstelling tot het ongehuwd samenwonen, kent de wet wel specifieke regels voor de gevolgen van het geregistreerde partnerschap en het huwelijk. Het voordeel van deze geregistreerde samenlevingsvormen is dat je ook voor de wet ‘bij elkaar hoort’. Hoe te kiezen? Elk van deze samenlevingsvormen heeft zijn vooren nadelen en het is moeilijk vast te stellen wat voor eenieder de beste keuze is. En waarop wordt de keuze gebaseerd? Puur op de consequenties

Ervaringen? Ervaringsdeskundige Jan D. te A. wilde graag zijn visie met u delen. ‘Ik ben heel blij met mijn vriendin en mijn twee kinderen. Ik wil graag alles goed geregeld hebben, maar toch hebben we tot nu toe nog niet voor een huwelijk of een geregistreerd partnerschap gekozen. Waarom? Het voelt op deze manier goed, en daar wil ik graag nog lang van genieten. Ik zie daarbij niet echt de meerwaarde in van trouwen. Of er misschien niet stiekem ook wel een beetje sprake van bindingsangst? Tja, zo lang ik me niet te gebonden voel, gaat het hartstikke goed. Ik ben echt nog wel van plan lang bij mijn vriendin te blijven. En wat die bindingsangst betreft, dat heb ik eigenlijk ook een beetje op mijn werk. En gelukkig kun je makkelijker van werkgever dan van partner wisselen.’

J

Man van de maand

an, de ideale man voor de maand augustus! Wat heeft hij allemaal niet te bieden?!

door Arjen van der Leeuw en Jeanette ter Braak

Het uiterlijk

Dat zit bij Jan wel goed: De perfecte vent lijkt een beetje op een baby, aldus evolutiebioloog Stephen Jay Gould. Onze hersenen zijn namelijk voorgeprogrammeerd om baby’s aantrekkelijk te vinden. Hierdoor zullen we eerder geneigd zijn goed voor ze te zorgen, waardoor de overlevingskansen van de baby toenemen. Kijk ook eens naar zijn ferme kaaklijn: die vertelt ons dat het wel snor zit met de testosteronhuishouding van onze Jan, meldt psycholoog David Buss. Dat is van belang bij het verwekken van kinderen. Ook brede schouders ontstaan door een gezonde dosis testosteron en zijn dus voor vrouwen sexy. Evolutiebioloog Matthew Anderson denkt dat de aantrekkingskracht van een rijzig, breed uiterlijk is ontstaan toen we nog in berenvellen rondliepen. En Jan is zo’n stevige vent die beter dan een iel mannetje in staat is om te helpen met het grootbrengen van de koters. Het gezicht van onze Jan is ook zo mooi symmetrisch. Dat vinden we aantrekkelijk, ontdekte de Britse psycholoog Ian Penton-Voak. Waarschijnlijk heeft ook dit een evolutionaire reden: een symmetrisch gezicht krijg je alleen als je genen en je gezondheid goed in orde zijn.

Persoonlijkheid:

Hoewel de Amerikaanse onderzoekers Margeret Braun en Angela Bryan ontdekten dat vrouwen – vaker dan mannen – aangeven dat ze persoonlijkheid belangrijker vinden dan uiterlijk, blijkt dat de persoonlijkheid van hun partner maar weinig invloed heeft op hoe tevreden ze daarna zijn met hun relatie. Psycholoog David Watson kon niet anders constateren dat iemands eigen persoonlijkheid belangrijker is in een relatie dan die van de ander. En met de persoonlijkheid van onze Jan zit het ook wel snor.

Sportief:

Hij houdt van fietsen, niet alleen op een snelle fiets maar ook met zijn koters toert hij door heel Amsterdam. Wat een man! Hij lijkt niet op Brad Pitt maar hij hoeft zeker niet in een hoekje te gaan zitten kniezen. Hij is sportief, fietst graag kilometers met zijn twee kinderen, houdt ook van zijn kinderen en houdt van leiding geven; wat willen we nog meer!? Kortom een uitstekende keuze deze man van de maand!

Fotobank Amsterdam

Naam Regen in zomer 2003 Locatie Oud-Zuid Omschrijving victorieplein, 1 juli 2003: de zomer van 2003 was buitengewoon droog. Toch heeft het een keer geregend. Fotograaf Sjaco Karmelk Datum 1 juli 2003 Categorie Mensen, Straatbeelden, zomer

Slaperige

R

ivierenbuurt

kraamkamer voor bliksemcarrière .

In de jaren negentig van de vorige eeuw kenschetste de bekende stadschroniquer en grachtengordelintellectueel Geert Mak, in zijn boek ‘De Engel van Amsterdam’, enigszins malicieus het ‘genoeglijk leven in de Scheldestraat’. Enerzijds thuishaven voor een gezapige en overjarige middenklasse en anderzijds geliefd woonoord voor ambitieuze stedelijke carrièremakers, beide groepen beschikkend over een hoge mate van ‘cultuur’ en eigendunk. “Als God de Scheldestraat niet had geschapen was Amsterdam nergens geweest. De Scheldestraat is de ruggengraat van de stad, het solide midden dat al generaties lang het leven heeft bepaald en overeind gehouden, de enige garantie dat de stad niet als een kaartenhuis instort. …. De Scheldestraat vormt de flessenhals tussen modaal en rijk, tussen het rommelige stadscentrum en het welvarende Buitenveldert en Amstelveen. Op straat en in de winkels levert dat een interessante mixture op van de gewone bourgeoisie, gecombineerd met het succes van Zuid, een scheutje slechtheid uit de binnenstad en een stevige dosis benepenheid uit de even verderop gelegen Maasstraat.” Het woord Yup was op dat moment een nieuw fenomeen; inmiddels is de young amsterdam professional (yap) een gewoon verschijnsel in de Rivierenbuurt. In het kielzog van prins Maurits en prinses Marilène, die zich vlak na de eeuwwisseling aan de hoofdstedelijke Churchilllaan vestigden, zijn vele generatiegenoten gevolgd. Veelal verhuizen ze naar de Rivierenbuurt in het stadium van beginnende gezinsvorming. Het in de buurt beschikbare woningaanbod, over het algemeen krap bemeten, maar over meerdere kamers beschikkende beneden- en bovenwoningen, maakt de buurt tot een bereikbaar alternatief voor het aanpalende chique en onbetaalbare Oud-Zuid. De bakfietsdichtheid van de wijk behoort nu tot de hoogste van Nederland. De wachtlijsten voor basisscholen in de buurt drijven Simone Kukenheim, stadsdeelwethouder voor Onderwijs, tot wanhoop.

Zo verging het ook Jan Dijstelbloem (35), manager bij stadsdeel Zuid, met zijn charmante echtgenote Sanne en hun zonen Gijs en Teun. We schrijven 2011. De krappe bovenwoning in de geliefde Utrechtsebuurt werd verruild voor een ruimere benedenwoning met tuin in de slagschaduw van de Scheldestraat. Vlak daarna zette Jan een belangrijke stap in zijn loopbaan: van jong en ambitieus projectleider bij het Ingenieursbureau Amsterdam naar Teammanager Stedelijke Ontwikkeling in het om de hoek gelegen stadsdeelkantoor Zuid. Zijn toenmalige leidinggevende Martine Bos maakte bij haar afscheid geen geheim van Jan’s beslissende kwaliteiten: “Toen ik zijn brief las dacht ik: te weinig ervaring.

Slaperige Rivierenbuurt kraamkamer voor bliksemcarrière door Gerard Lebbink

dus. Maar voor de rechtgeaarde Rivierenbuurter is er slechts één rivier die telt. Daar worden kinderen en honden uitgelaten, daar jogt men en waait men uit. De Amstel is uitvalsroute voor de meeste zondagse fietsritjes en uitvluchten. De Amstel verbindt de Rivierenbuurter met zijn meestal landelijke roots.

Maar toen ik hem zag, nou…toen wist ik het wel!” Dit zou een cruciale wending in zijn loopbaan worden. Doordeweeks in een strakgesneden pak met modieuze details op het werk, op pappadag en in het weekend met kind, stoppelbaard, poloshirt en spijkerbroek in de speeltuin en kinderboerderij. ‘s Avonds volleybalteam, op de racefiets, rolbank of onderuit op de bank Amerikaanse series bekijken op DVD. De meeste mensen hollen moeizaam achter zichzelf aan. Zo niet Jan, hij rent voor zichzelf uit. Gek op de nieuwste modellen en attributen voor de racefiets zorgt hij ervoor in de voorste regionen van het peloton te blijven. En met hem veel van zijn buurtgenoten, zoals collega William Stokman, die zich spiegelen aan de helden van de Giro en de Vuelta en Tour de France. Onlangs vestigde een bekende racefietsverkoper, met het oog op de ruim aanwezige klandizie, een grote winkel aan de rand van de Rivierenbuurt: een dramatische vergissing, want eigentijdse fietsfanaten als Jan bestellen hun frames en onderdelen natuurlijk per internet! De straatnamen in de buurt verwijzen naar rivieren en stroompjes in het hele land, de provincie

In de organisatie van stadsdeel Zuid trof Jan vele prominente buurtgenoten die een band met de Amstel delen. Zoals Ans Schepers, die een woning in de Rivierenbuurt combineert met een datsja op volkstuinencomplex Amstelglorie. Of de hardnekkig aan haar pied à terre in de Rivierenbuurt vasthoudende Charlotte Hilbrand, die met pijn in het hart haar woning aan de Amstel in Uithoorn moest verruilen voor een villa aan de Westeinder Plassen. Het geheim van de Rivierenbuurt is dat zij in de kern het meest gekarakteriseerd wordt door wat zich op de flanken ervan afspeelt. Haar ziel ligt elders. Dat geldt niet alleen voor de Amstel, de glamour van Oud-Zuid , Zorgvlied, het snelle geld van de Zuidas, of de ruigheid van De Pijp. De periodieke AutoRai, Hiswa, KunstRai en Parade zijn misschien nog wel belangwekkender fenomenen, die een niet aflatende fascinatie teweeg brengen bij de bewoner van de Rivierenbuurt. Ieder jaar weer, verdringen zij zich met hun buggy’s en bakfietsen aan de rode loper bij de start van de Miljonair Fair, de door de failliete organisator Yves Gijrath in ‘Masters of LXRY’ omgedoopte beurs voor de superrijken. Hier beleven zij hun al dan niet illusionaire toekomst. Niets liever doen de Rivierenbuurters, dan met gespeelde nonchalance op het terras zitten van trendy gelegenheden als Strand Zuid, café Vrijdag en Old School. Geleidelijk aan verdringen deze ‘hotspots’ de ouderwetsvriendelijke buurtcafés, die langer dan waar ook in de stad in deze buurt stand wisten te houden.

Slaperige Rivierenbuurt kraamkamer voor bliksemcarrière Terug naar Jan. Na ruim een jaar op onnavolgbare wijze het team Stedelijke Ontwikkeling van stadsdeel Zuid te hebben geleid, vertrok voor de zomer 2012 Martine Bos naar hogere ambtelijke regionen. Jan werd vriendelijk verzocht het door haar achtergelaten vacuüm te vullen. En Jan zou Jan niet zijn, als hij daar met zijn beweeglijke lichaam en geest, samen met zijn immer hulpvaardige assistentes, zijn buurtgenoten Els Busing en Annemiek de Noord, niet al snel deed vergeten dat het afdelingsleiderschap als een ‘ hell of a job’ gold. Mede-buurtbewoner Sonja van Heuvelen kon het stokje van Jan als teamleider overnemen. En ook bij haar is het geheime elixer van de Rivierenbuurt zichtbaar, waardoor haar bewoners zich het meest op hun plaats lijken te voelen in de opwaarts mobiele modus.

Of is het ‘Everything that rises must come down’? Geert Mak sloot zijn beschouwing over de Scheldestraat af met een variant op deze wet uit de fysica: “Alles in de wereld van de Rivierenbuurt houdt de illusie van onkwetsbaarheid en onafhankelijkheid in stand, en het geloof in eigen kracht. Voor alles wat daarbuiten valt is slechts één frase ingeruimd: ‘Goh, wat erg!’. Ieder mens heeft in zijn leven wel zo’n periode waarin de mythe van de onbegrensde mogelijkheden domineert. Ieder mens kent ook het moment waarop die illusie als illusie herkend wordt. Het probleem van de Scheldestraat is dat, in haar eigen ingesloten wereld, die mythische fase eindeloos verlengd kan worden.”

Nu, amper een jaar later, verlaat Jan het stadsdeel voor een belangrijke job bij de stedelijke Dienst Infrastructuur, Verkeer en Vervoer, waar hij als intern opdrachtgever de verantwoordelijkheid krijgt voor de besteding van de vele miljoenen die deze dienst jaarlijks uitgeeft aan asfalt, bruggen en viaducten. De Rivierenbuurt heeft weer eens een gewichtig man gebaard. Berlage mag trots zijn. Maar het zal niet lang duren of Jan zal de buurt verlaten. Misschien geldt hier de bekende profetie van Marx: ‘All that is solid melts into air’. In ieder geval wel voor de achterblijvers in het ten dode opgeschreven stadsdeel Zuid.

G

reetings

;) Goed gedaan Jan! Jammer dat je weggaat, maar helemaal gegund. Dank voor de prima samenwerking. Ik ben ervan overtuigd dat je het spelletje ook bij DIVV/Centrale stad weer razendsnel onder de knie zal krijgen. Wie weet komt er nog wat leuks boven de Knijn of dan toch nog een Marqt in de Maasstraat?? Je zal het vanzelf gaan merken. Heel veel succes, het allerbeste ook voor je gezin en tot ziens in Amsterdam. Met een groet! Shirley Iskandar

WIN met TETA©!! Kent u dat? U fietst de benen onder uw lijf vandaan, maar toch kunt u uw wielermaten niet bijhouden? Eindigt u iedere sprint, daling, tijdrit en afstandsrit steevast als laatste? Dit kan nu tot het verleden horen! Gebruik TETA©! Nu geen €200,00 maar:

U kunt met TETA 1,5 keer zo snel fietsen en het 3 keer zolang uithouden, zonder extra training! Vergeet die urenlange trainingen op de hometrainer of de eindeloze rondjes om het suffe meertje achter uw huis! Driemaal daags een tablet en binnen 28 dagen bent u de Angstgegner van Chris Froome! Hoe werkt TETA? TETA is een volledig natuurlijk product, bestaande uit bouwstoffen die reeds in het lichaam voorkomen. TETA versterkt de werking van deze natuurlijke bouwstoffen, waardoor uw lichaam een BOOST krijgt. Het bevat de volgende stoffen: Testosteron, Erythropoëtine, Tetrahydrogestrinon en Amfetamine. Ook bevat het een deel Clenbuterol, dat de andere bouwstoffen ondersteunt. TETA is uitsluitend online te bestellen, via www.completylegalreallynodoping.com. U kunt ook uw bestelling doorgeven aan dr. M. Ferrari: [email protected]. Reageer snel, dan krijgt u een tweede container van 84 tabletten voor slechts €199,98!

W

onderbonen

• pas gezaaid • 2 weken later

door Sanne Alberts

C

olofon

De hoofdredactie is MT-BFD, de eindredactie is in handen van Jurjen Tjallema

JAN SPECIAL