Nooit had ik gedacht jou hier te hebben in mijn zware ijzeren handen die jou hier houden en hebben en vergeten zullen zij die ik heb nu hier in mijn ijzeren handen jij zal in de toekomst vergeten zijn zij die in riemen slaan de banden en krijgen de banden van lange dunne vingers van dode koude handen jij zult voelen de grienende geur van geluid die voelt als een vrij blad van een boom zo vrij dat de wind glijdt door dunne koude vingers van geuren die ooit in de verte gehoord werden ver terug naar grote zolders met beschilderde muren met reliëf die men nooit meer na zou kunnen maken omdat het zo veel pijn deed en daarbij zo vreemd was dat men het niet begreep van de aardbeving die daarna had plaats gevonden van jaren lang achter elkaar de ramen gezien te hebben die vol waren met stof en zand waardoor de lucht nog mooier was.
Zo liepen zij met grote passen grote kuilen waren daar op het einde van de zandweg was de gretige en
boze wolf gegaan waar mensen niet konden zien met ogen maar met klauwen graaien zij de botten van ondergronden zo diep dat de zwarte zon nergens nog scheen waar kleuters op elkaar klauterde en waar kastelen nog gewoon platen waren.
Gras zei ik gras zo iel als die op de kratten gezette ezel waarvan de geur nog eeuwen na walmde in bossen
van raar uitziende planten waarvan anderen zeiden dat ze slecht waren aangezien je ervan kon gaan huilen gingen zij door met hun beschuldigingen van dingen waar zij eigenlijk geen verstand van hadden gingen zij toch door waarvan zij niet wisten wat wij wel wisten wisten zij niet dat het toch wel hele mooie planten waren die roken naar dode ezels van verstofte blikken die werden geworpen op de mooiste donkere kratten met vreemde geuren die zij alleen roken wanneer de kamer zijn zon verliet.
bepaalde inhoud Over de eventuele inhoud heb ik te zeggen dat het iets te maken heeft met de manier van denken en ook schrijven in beeld en wat daarmee het punt is dat het vanuit het denken komt en vanuit de ervaringen en gedachtes van beelden en herinneringen wat belangrijk is om te weten is dat het een manier is een bestaanrecht vanuit het eigen en de zelf is daarmee een feit daarmee wordt gezegd dit is een persoon een eigen denkend leven dat iets verteld of eventueel laat zien in de verste omstreken van de geest en de gedachtes van een begin dat deze doet voortkomen in beeld en daar iets wil laten zien of aantonen dat dit iets is van de zelf waarin deze gedachtes plaatsvinden. Daarbij komt ook het punt van de sociale eigenschappen en deze spelen een grote rol van wanneer er iets gebeurt waar een reactie op plaats vind is er iets gaande wat de moeite waard is om te tonen en daarmee dus beeld te maken waarmee de gedachte iets wil duidelijk maken iets wil laten zien een vertelling in een verhaal met personages die af en toe terug komen en soms gaan tot oneindig maar blijft geboeid door deze ervaringen in leven met de anderen in de sociale zin is dit belangrijk hoe men op elkaar reageert of wat hierbij dan gezegd en gedacht word deze twee liggen namelijk niet altijd even dicht bij elkaar maar een visie wordt gegeven op de reactie op het sociale bestaan van degene die het beeld maakt en daarbij het schrijven in handen neemt om deze een extra vorm te geven.
Een beeld ontstaat uit het denken. Het denken ontstaat uit het overnemen van het onderbewuste in de hersenen. Het onbewust denken neemt het over, maar de zelf kan wel bewust meekijken en vastleggen. Er onstaat beeld. Door lange gedachtegangen die door het hoofd razen. Bijna niet bij te houden, door elkaar heen. Het beeld is net zo veranderlijk als de woorden die snel wisselen van intentie. Het beeld vormt mee en neemt zo in een korte tijd vele vormen aan. Er bevind zich bijna een gedaantewisseling plaats. Een vraagstuk wordt beantwoord, een standpunt wordt ingenomen, er worden conclusies getrokken. Deze staat vast. Tenminste voor dat moment. Het staat sterk in zijn bedoelingen. Gebaseerd op en te beginnen met de situatie en het persoon dat de gedachtegang in werking zet. Vanuit die positie gekeken is de interesse dus te vinden bij het sociale of het sociale incapabele. Een gebeurtenis die geen plaats krijgt, maar in plaats daarvan in de gedachte blijft cirkelen. Net zolang totdat een plek gevonden is of totdat de hele situatie ineen verdwijnt. Dit is de basis van de gedachtegang. Het beeld is als eerste persoonsgebonden en wil een situatie in het sociale laten zien. De verhoudingen van de zelf tot de anderen en de situatie onder controle krijgen. De geest is niet onder controle, al proberen we dit met alle geweld wel zo te krijgen. De geest neemt zijn eigen vormen aan en gaat zo in groot tempo naar plekken die onbekend zijn. Vaak vanuit een plek die wel bekend is. De weg die de geest aflegt tussen deze gebieden is noodzakelijk. Niet alleen om verder te komen, ook om de weg te laten zien. Het beeld onstaat door het afleggen van deze weg. De geschreven stukken zijn noodzakelijk voor de vorming van het beeld. De voorganger van. Samen vormen ze de weg.
Over de zelf Andere keren is het anders dan is het meer over de mensheid in het algemeen en andere keren weer over irritaties om de zelf heen gebeurt van alles wat er gebeurt en wat er zou moeten gebeuren om het te verschaffen aan andere doelen en kanten van andere keren en dingen zijn het verhalen en gangen die lopen over hele lengtes van andere keren en het tegenkomen van de zelf speelt hierin dan ook een rol als een reflectie en een spiegel van de anderen naar de zelf en van de zelf naar de anderen wie de ander is en de zelf is de ander niet en kan dan ook zeggen dat het gezien heeft wie een ander is en daarom een oplossing vinden en van de andere kant een vraagstuk geven en een antwoord hierop verwachten waarna het zelf niet meer in de gaten heeft waar het eindigt is er veel te zeggen en daarom zijn de conclusies nodig in de wereld voor de zelf voor en over anderen en vooral ook voor de zelf en over de zelf anders zou het geen einde hebben en ook geen conclusie kunnen trekken uit de eindeloze gangen die geen einde hebben.
De confrontatie naar de zelf toe, speelt een grote rol in het werk. In elke situatie wordt er gespiegeld naar de zelf en de rol wordt geanalyseerd totdat er een conclusie kan worden getrokken. De conclusie is het effect op de anderen door de zelf en andersom. Actie – reactie, oorzaak - gevolg. Alles om de zelf heen speelt mee en heeft daarvoor dus ook een plek nodig. Deze plek moet worden bepaald door ervaringen. Deze ervaringen worden zorgvuldig berekend tot een conclusie. Onder de conclusie vallen dan de verhoudingen tot elkaar de anderen, de buitenwereld, de ruimte, de gedachtes en de effecten. De zelf is altijd wisselend, soms de beul, soms het slachtoffer, de vlek op de muur of de bijstaander. De zelf neemt verschillende vormen aan. Als verteller is het de leider, degene die alles overziet, die nuchter kan kijken zonder dat er consequenties aan vast zitten. Als de verteller lijkt de zelf even uit te staan, de zelf als verteller is unaniem en denkt niet aan de ander. Deze is puur bezig het verhaal te vertellen.De zelf is het onderwerp. Bijna nooit in zijn eigen gedaante, vaak als vormen en ruimtes. De toon ligt bij de zelf, deze geeft het tempo aan, de intentie, de interactie en intensiteit, het laat zo de gemoedstoestand in het volle zien. Veel van de stukken gaan over herinneringen. Negatief neemt de leiding over positief, positief heeft zijn plaats al gevonden. Negatief blijft rondzweven zonder ooit een plek te vinden. Vandaar dat de gedachtegangen razendsnel zijn, ze zijn opzoek. De stukken zijn hele kleine gedeeltes van grote herinneringen, die deel voor deel een conclusie nodig hebben en daardoor een plek kunnen krijgen. Het conclusietrekken is daarom belangrijk voor de zelf. Zonder conclusie kan het stuk nooit af zijn.
Oorzaak Door vraag en antwoord samen te stellen ontstaan oplossingen en andere betweterige antwoorden op vragen die gevonden waren in het hoofd en zo ontstonden de conclusies met name uit het lange denken met vervelende achtergrond geluiden waren irritaties vaak de oorzaak van deze gedachtegangen en zo onstond daar een verwerking van een zoektocht naar een antwoord zodat we ermee konden leven wat nodig was om niet zo gefrustreerd door het leven te gaan en daarmee een antwoord op alles zocht wat ook maar interessant was kon daarmee ook zeggen dat het veel gezien had en daarmee dus ook veel te zeggen had en ook veel te vermijden had vooral dat want dat was uiteindelijk het moeilijkste het vermijden van nieuwe verhalen zodat er stilte heerst.
Een zoektocht naar stilte. Een geschikt einde van de dingen. De zoektocht naar de antwoorden. Dit is de noodzakelijkheid.
de bijzaak Waar het over de mensen ging werd nogal een bijspraak verdient nadat het gezegd was en kon daarmee zeggen dat het nogal agressief overkwam naar de ander toe als een uithaal of als wraak te zien was het wel nodig ook om iets duidelijk te maken maar de intentie had een indruk achtergelaten van zure pap die alleen gegeten kon worden met een grote lepel en kon daarmee ook vertellen dat het geen wraak was geweest maar meer een terechtstelling van waardes die verdwenen waren althans ik dacht altijd dat ik gelijk had en eigenlijk nog steeds zo en ook al was dit gezegd kon ik er verder niks mee maar dit alles had weinig te maken met wraak en was meer een boete doening van anderen voor mij was het gedaan zo en aan anderen tonen wat dit precies was een bijzaak al verdiende de wereld beter dacht ik misschien is er wat over te zeggen tegen wanneer ik dacht dat het anders kon ook en waar lag het dan aan en vooral ook hoe was dit dan terug te draaien ik neem aan dat er ook andere manieren konden zijn ook een manier van terecht stellen zodat men dacht dat het wraak was of een wijze van lijden wat een diep woord is en ook niet helemaal passend bij het denken van hedendag en in deze tijd was het ook zo dat men het al had gezien en het zich niet voor de zoveelste keer weer zijn kop wilde stoten aan de concepten van een manier van kijken van een kleine parade van weer diezelfde die weer hun kop wilde stoten aan weer dezelfde tekens die alweer in het rond gegooid werden.
Verraderlijk en veranderlijk zoals de gedachtes werken. Meningen en standpunten veranderen vaak. Te vaak, zodat het geen plaats kan krijgen. Ik ben de veroordeler. Het is niet alleen een kwestie van mensen op hun juiste plek zetten maar ook een meningvorming die nooit vast staat. Vandaar een veroordeling die geen betekenis heeft. Elke nieuwe keuze die gemaakt wordt om een persoon te verschuiven naar zijn of haar nieuwe plek of hok, is een zware. Niks wordt lichtelijk besloten. Het gaat gepaard met zelfreflectie en wat de keuze achter de beslissing is en het uitgangspunt van de zelf. Het ligt ook vaak aan de zelf en dit wordt bewust meegenomen. Vandaar dat veel plekken tijdelijk zijn. En veel mensen ook. De zelf speelt hierin de onverslaanbare leider. Deze is immers de baas over zijn eigen plek en gedachtes. Hierin kunnen echter fouten plaatsvinden aangezien ook de leider niet op elk moment sterk is en daarmee verkeerde beslissingen maakt. Er wordt geschoven tussen plekken, hokken, personen, schaduwen, hoeken en situaties. Meningen moeten elke dag worden bijgesteld. Dit is belangrijk. Het zouden de foute kunnen zijn namelijk die de overhand nemen. Dus moet elke beslissing herzien worden. De controle moet heersen. Hoe mensen tegenover elkaar staan, hoe deze verhoudingen constant wisselen. Geen grip kunnen krijgen op het wisselen van contacten. Het is frustrerend en vermoeiend geen vat op dingen en mensen te kunnen krijgen. Er moet meer controle zijn, over anderen en over de zelf.
een geschikt einde Het moest gezegd worden en daarmee was het gedaan het woord viel tegen de grond en spatte uit elkaar en klaar was het toen het was kapot gevallen en niet meer terug te draaien daarmee het einde kwam in zicht toen de stukjes begonnen te smelten en verdwenen maar de nasmaak bleef want het woord was heftig en kon overal voor worden gebruikt maar kon nooit meer worden weg gevaagd het was daar en het bloedde dood op de grond hiermee was gezegd dat alles klaar was en klaar was het in de zin van vermoede regels en andere onzin het ging verder zo maar hoeveel woorden daarna ook kwamen ze waren nooit hetzelfde het gesproken was gevallen en viel uit elkaar wat verwacht werd maar niet in de mate in wat het deed de impact die het had en de gevolgen van dien waren te overzien maar niet dat het nooit meer geheel weg kon gaan dat kon nooit meer het was geweest en bleef daarmee voortduren en gaan richting alle kanten en wij wisten precies wat we daarmee moesten doen het door voeren het doorvoeren van het woord was belangrijk aangezien het al gevallen was en gebroken stuk op de grond gevallen in scherven en verdwenen daarmee als ijs en zo liet het een plas achter en hadden wij gezien hoe dit gebeurde en daarom moesten wij het doorgeven dit woord ter einde van alle woorden die geen gevolg meer nodig hadden.
Het is klaar maar het is geen einde, is de conclusie. Het is een vertelling van de beelden. Geen uitleg, hoogstens een notitie. De één is de ander niet en toch zijn ze samen één en dezelfde. Als het klaar is en het is goed, dan werkt het door. Voor altijd als het even kan. Er word nooit gezocht naar een einde. Als alles in gedachtes wordt gedacht, en als deze gedachtes getoond willen worden, kunnen deze niet spontaan hele vormen aannemen. Gedachtes zijn niet heel zoals we de taal kennen. Zonder richtlijn, wild en speels en pas helemaal op het einde echt een eind. De teksten laten een denkwijze zien. Hoe het hoofd werkt, het gaat snel, maar zo werkt het. De allerdaagse dingen zijn het onderwerp. De contacten die ontstaan tussen personen en personen, ruimtes en personen en ruimtes en muren. Al deze contacten hebben iets te zeggen, en allemaal hebben ze grip op elkaar. Zo ontstaat vorm in een persoon, zo weet deze wie hij is.Dit is alleen nooit vast te stellen. We zijn nooit dezelfde persoon ’s ochtends of in de nacht, morgen of overmorgen. Er is een constante verandering. Deze verandering in personen en daarbij de verandering in het effect dat zij hebben naar de buitenwereld gaat snel. Om dit te proberen bij te houden is vermoeiend en frustrerend. Hoe kan men zo nog mensen plaatsen wanneer er constant zoveel verplaatst.
haartjes
Mijn affectie voor Gregor
Gebarsten pijpen zijn de oorzaak voor wat we zouden noemen een geheel tegen de mensheid gekeerde
In dikke muren blijven ze daar waar de muren dik en dicht zijn zonder ramen met dikke muren ruimtes
ondersteuning van het familie systeem dat zou onderbroken moeten worden door de leidingen die de water afvoer en toe-eigening van de putjes die vertopt zitten door jarenlange verwaarlozingen een die daardoor zo'n gigantische verstopping veroorzaakte waardoor de leidingen gesprongen zijn en de kamers vol liepen met waterige rotzooi die vol zit met haartjes en andere kleine smerigheden die niet waren tegen te houden aangezien een man zichzelf nou eenmaal moet scheren bijna elke dag was het raak en vormden de schilfers die er overbleven een grote eenheid ook bekend als een bal van hoge snelheid en viesheid tezamen in de pijpen waardoor deze waarschijnlijk gebroken zijn waar aan op dit ogenblik natuurlijk niks te doen is omdat het tijdstip niet uit komt en de man nergens te bekennen is en ook al zou dat wel zo zijn zouden de haartjes de schuld hebben omdat zij samen een spel speelde tegen de mensheid die zij haatten en vol verafschuwing gingen zij door met hun plannen om alle leidingen overal ter wereld te laten springen van woede die zij hadden tegenover de wereld omdat ze nou eenmaal nooit begrepen waren en werden weg geduwd in kleine dunne lange ruimtes die nooit echt een einde hadden tenzij er veel druk op uitgeoefend werd door hard geluid of een extreme uiteenzetting van massa waardoor de ruimtes zichzelf niet meer in stand konden houden en uiteenslagen met een heftige knal van onbeperkte emotie die niemand verwacht had van kleine haartjes die normaal niet zo opvallen en waar niemand eigenlijk echt iets om geeft maar die er nou eenmaal wel zijn helaas want waar moet je ze anders laten.
onbevangen door het licht dat ze niet gegund wordt door de muren die dik zijn en loodzwaar niet te vertillen door de zwaarte van het licht dat er niet bij kan door gemiste ramen die er wel waren maar door de jaren heen dichtgegroeid waren met metselwerk en voegwerk misschien hier en daar een stukje touw wat niet meer te zien is door de loodzware muren die ruimtes vormen zonder uitgang wat men tijdloos noemt is eigenlijk een excuus om te ontsnappen van de mens die niet kan leven in ruimtes met dikke loodzware muren en daardoor was er ook geen last van de buren die eerst elke dag kwamen klagen over de fietsen die tegen de schuur deur aan geparkeerd stonden terwijl de schuur deur al jaren niet meer open was geweest en dit waarschijnlijk ook al jaren niet meer kon aangezien de dakgoot er al tijden bij hing alsof het er geen zin meer in had verloren en dood hing het lood van het dak over de deuren heen gebogen waardoor de opening verspert was en toch bleven ze maar klagen over de fietsen die daardoor alleen maar bijzaak waren geworden maar dat hadden ze niet door dat wilde ze niet toegeven daarvoor zat hun trots in de weg of was het iets anders ik weet alleen dat het irritant is ontzettend irritant en vervelend maar het hield niet op dus bleef de deur dicht wat beter was voor het hele bestaansmilieu en daarom werden dus die muren gebouwd want geen uitweg betekend vaak ook geen entree en dat scheelt veel in irritaties waar niemand baat bij heeft en dat scheelt ook in tijd en woede want voor je het weet schreeuw je de nacht door en ook daar worden buren niet vrolijk van en klagen ze weer en klagen ze weer wat mijn oor een afgrijselijke pijn doet door het harde geluid wat in één toon aanhoud wat zwaar is al de muren waarin ze zouden moet blijven maar dit doen ze niet omdat ze geen vertand hebben omdat ze niks kunnen zien blind zijn ze voor anderen niet voor zichzelf maar voor anderen zijn ze blind want ze zien niet wat een ander denkt ze zien niet dat een ander denkt dus gaan ze door met hun gejank niet doorhebbend wat de gevolgen zijn en de gevolgen zijn erg groot en niet te overzien wat er gebeurt als je de verkeerde persoon uitdaagt door huilen dan worden er muren gebouwd zonder ramen die er misschien eerst wel waren die muren worden dikker en veel en veel zwaarder niet meer te verplaatsen en geen weg naar buiten doordat de ramen verloren zijn en dat alleen door lood dat van een klein dak afvalt doordat er niemand naar om keek versperde het de deur maar dat had ook niemand kunnen voorspellen toch gebeurde het zo.
Territorium drang van de geit
Zeg maar dag met de handjes
Het superieur voelen van de geit was onverwacht hoger dan verwacht nadat de geit zich had opgesloten
Vanaf het begin was het vastzitten al vervelend maar na een tijd begon de kramp op te spelen en werd
met een manier van doen die zij alleen wist samen met die andere afgezonderde klei die samensmolten wanneer zij daar zin in hadden en ging zij plannen beraden over het gras dat zij dachten te bezitten maar zij hadden niet door dat iemand hen doorhad en door gingen zij met hun beraden en radslagen en huppelen waarvan iedereen walgde wat zij niet zagen doordat zij hun eigen wereld in bezit hadden dachten zij niet dat iemand hen doorhad maar dat was wel wij hadden het wel door ook al wisten zij dat niet hadden wij alles in de gaten en hielden wij onze ogen op hen met grote grimassen want wij vinden het zo grappig dat de spelers gespeeld worden terwijl zij op hun gras dansten wat niet op hun terrein lag want kijk je kan wel gras bezitten maar dat betekend niet dat de onderhuidse kracht van de modder dat dit gras uitspuugt ook tot het gras behoort dat zou namelijk te makkelijk gedacht zijn het zou namelijk ook te makkelijk gedacht zijn dat gras iemand zou toebehoren omdat gras de speciale kracht heeft dat wanneer het niet meer wil leven het zijn eigen leven neemt dan wordt het een bruiner dan zwart en dan is het afgelopen met het territorium eisen dan zijn ze naakt dan is er geen groen meer dat hen bedekt en dat is vervelend want dan ineens zien ze in dat ze sowieso niet alleen waren maar er waren er meer en dat zagen zij maar dat wilde zij niet zien de anderen wilden dat eigenlijk ook niet zien dus volgt deze het lot van het gras en werden zijn ook bruiner dan zwart want als er geen gras meer is waar moet je dan heen als geit.
het erger veel erger waardoor de incompetentie begon te vervelen omdat er vrij weinig aan te doen was vastzitten is nou eenmaal vastzitten totdat iemand je los maakt maar wie is er dan de schuld van het vast maken zelf en zou het los maken door hetzelfde persoon moeten gebeuren als het vast zetten of kan dit ook door een ander gebeuren zo ja zou het dan ook de zelf kunnen zijn die dit kan doen en waar dan te beginnen het logische is met de handen wanneer deze echt geen ene kant op kunnen dan onstaat er toch wel een heel groot probleem kramp in de handen is niet erg prettig namelijk en wanneer er helemaal geen beweging mogelijk is kan die dus problemen vormen met de voeten moet men wel erg getraind zijn zo makkelijk is dat allemaal niet en benen daar kun je goed mee gooien maar of daar nu echt iets mee los te krijgen is is natuurlijk een ander verhaal je hebt uiteindelijk toch die vingers nodig lijkt me om dingen open te krijgen wat erg lijkt het me om geen vingers te hebben of handen waar ze aan vast horen te zitten maar dit alles heeft geen nut als het vastzit dan zit het vast en vast betekend nou eenmaal geen kant op kunnen en wanneer je geen kant op kunt kun je maar beter geen handen hebben want dan zitten deze ook alleen maar in de weg natuurlijk en alles wat meer in de weg zit betekend alleen meer moeite om ooit nog los te komen het enigste wat dan nog overblijft is verdwijnen stuk voor stuk en het liefst beginnend bij de handen om enig laatste contact nog de vermijden.
Onverwerkbaar
Het verdwijnen van de benen
Kwijt waren de woorden die hier geschreven waren door de irritatie die buiten plaatsvond en de handen
Met name schijnt het zo te zijn dat de benen die alsmaar dunner worden te verbergen achter stokjes
deden beven van woede die de beste verhalen hadden kunnen schrijven waren nu de woorden kwijt en moesten ze opnieuw worden getypt wat natuurlijk niet ging want wanneer woorden weg zijn zijn ze ook echt weg en kunnen ze nooit meer worden gevonden door irritante tijden en bijgeluiden van mensen die buiten het nodig vonden om bijgeluiden te maken om de rest van de wereld te laten merken dat zij er ook waren want anders werden ze niet gezien of op zijn minst genegeerd want irritante mensen moet genegeerd worden wat niet altijd lukt omdat ze vervelende geluiden blijven maken waardoor mijn vel nu erg veel pijn doet door de spanning die deze mensen bij mij opwekken en naar mate de verhalen vorderen zijn we de helft alweer vergeten en gaat het geraas door terwijl niemand het bij kan houden en de mensen blijven vervelen want dat vinden ze leuk omdat anders niemand ze wil horen gaat het luider om gehoord te worden niet erbij stil staand dat dit vervelende geluid sowieso de rede was waarom niemand ze wilde zien staan en dan komt er die irritante glimlach tevoorschijn van iemand die het denkt beter te weten van iemand die niet verder kan kijken dan zichzelf iemand de rest van de wereld niet wil zien staan maar wel verwacht het middelpunt te zijn maar van de andere kant moet hij ook wel het middelpunt zijn van zijn eigen wereld aangezien de rest hem niet wil kennen op een kleine verdrongen en ook verstotene om wat voor reden dan ook blijft het doorgaan en moet het opnieuw worden opgeschreven omdat het ondertussen alweer vergeten is maar niet hier hier nooit want hier blijft het doorgaan want hier kan niks worden verwerkt hoe vaak het ook is opgeschreven kan het nog een keer gebeuren omdat het niet weg gaat duurt het eeuwen om het vorige te kunnen onthouden omdat de volgende gebeurtenis ook al gebeurt is maar nog niet de tijd heeft gekregen om deze te verwerken gaat het door met het niet kunnen verwerken van het onverteerbare.
aangezien deze evenveel massa bezitten en daarom het middenstuk misschien niet meer kunnen houden over een tijd dit is alleen niet te overzien qua tijd en expansie die hierin wordt verwerkt de benen zullen versterkt moeten worden met metaal eventueel want de doktoren zien geen andere oplossing meer hiervoor naarmate de benen dunner worden zouden ze wel eens kunnen verdwijnen en wat gebeurt er dan is de vragen niemand die het weet want als iemand het zou weten dan zouden het de doktoren wel zijn want zij weten alles en hebben alles al gezien maar niet dit wat nieuw is voor ze en waar ze dus ook geen antwoord op hebben als het al een vraag zou zijn natuurlijk is dit ook wel een gebeurtenis waar we lang over moeten discussiëren want kunnen benen wel echt verdwijnen er schijnt geen logica in de zitten maar dunner worden ze wel en ook de haartjes zijn kwijt verloren ondertussen men zou dit kunnen zien als een goed teken en in ieder geval als iets positiefs maar de haartjes hebben toch een plek nodig nietwaar en op de benen was eigenlijk altijd wel een goede plek voor ze en zeg nou zelf wat zijn benen zonder haren nu eigenlijk echt een soort stokjes toch die toch wel een heel lichaam moeten voortbewegen en dat gaat natuurlijk niet als de benen verdwijnen en waar gaat het lichaam dan heen al met al toch wel een flink vraagstuk wat we hier gevonden hebben nietwaar.
intentie van vandaag (is even kwijt)
Het begin van het eerste het
Vandaag is de vraag anders gesteld dan anders dat wil zeggen in een andere context geplaatst door
Ik wil graag vertellen over het eerste het en het tweede het wat twee verschillende gevallen zijn want
verschillende redenen van geloof waar rekening mee moest worden gehouden doordat de anderen wel eens spijt zouden kunnen krijgen over de antwoorden die deze vragen naar voren brachten en daarmee alles veranderde in de zin van het gevier en het gevierendeeld worden wat natuurlijk niet hetzelfde is maar toch een overeenkomst had tussen het koren en de gelovigen die vroegen naar andere vragen die opkwamen met het doek en daarom de anderen confronteerde met gelach waarvan zij nog nooit gehoord hadden bleven alle verhalen hetzelfde wat niet de bedoeling was want dan hadden zij wel elke keer hetzelfde verteld en dan hoefde er ook geen vragen te zijn waarvan de antwoorden anderen verlegen werden zij van de blikken die hen gegund werden dag na dag was er weer even tijd voor een nieuwe soms met een glimlach en soms met veeg van wind die liever de andere kant op blies waren er toch wel dagen dat er ook genegeerd werd niet om onbeleefd te zijn maar meer uit angst dat het dag na dag misschien iets te dichtbij zou komen wat dan ook weer niet de bedoeling was dus waar was deze aandacht wel van plan heen te gaan om het houden van mensen zonder deze echt te kunnen houden maar van ver weg wel als een onzichtbare ruimte waar deze werden gehouden maar wat was hier dan het nut van dit had geen uitwerking het enige waar dit tot leidde was verdriet van de andere verdriet van de zelf terwijl het oorspronkelijke doel toch wel geluk was bedoeld dit was alleen niet het uiteindelijke resultaat dus waarom hiermee doorgaan als het voor alle teams niet goed was het elke dag opnieuw contact te zoeken maar wat voor contact geen gewoon contact dit was anders niet iets wat je van je goudvis kan verwachten aangezien deze schubben heeft en geen trui aankan lijkt het me logisch dat er iets anders verwacht werd het gevaar groter dan verwacht de intentie verdwenen waar ging dit dan nog heen waar dit geen nut meer had zonder intentie en intentieloze gebaren zijn uiterst gevaarlijk wanneer men niet weet wat de gevolgen zijn die dus ook niet bedoeld waren want wat is een gebaar zonder gevolg wat iets in deze wereld zonder gevolg een bestaansloze ruimtes die diep ligt in de intentieloze die dan op zich ook geen echte gedachten kan hebben dus een gedachteloos en intentieloos persoon zonder oprecht gevoel die een ander eerder wil plagen met zijn gevoel dat deze arme zonderling wel heeft gekregen bij waarschijnlijk zijn geboorte zou dit dan ook de intentie zijn geweest van het ouderschap iets mee te geven wat een gevolg had en wat zou deze zijn zonder de intentie te leven waarvan ik in ieder geval niet zeker ben want het levens genietende gezicht is er niet in de bekennen dan zou deze wel meer lachen en meer emotie tonen dan zou de conclusie kunnen zijn dat deze ander ook intentieloos is en vandaar dat er een aantrekking is van de ene intentieloze naar de andere dan zouden de gevolgen ook duidelijker zijn want die zouden dan zeker niet bestaan en dan kan de rest van de wereld ook ophouden met draaien aangezien alle antwoorden dan gevonden zijn door intentieloze gevallen.
het eerste het was er als eerst en daarna kwam pas het tweede het al zij het snel achter elkaar er was wel een zeer wezenlijk verschil tussen deze beiden bij het eerste aanzicht van het eerste het was het duidelijk dat dit een ander geval was een keerpunt om het zo te noemen in het leven van laten we zeggen de onherroepelijk last die moest lijden onder het regime van het eerste en tweede het begon namelijk zo dat bij het eerste aanzicht van het eerste het leven werd omgegooid tot iets wat zichzelf daarna niet meer herkende iets dat men als zichzelf niet meer zag zijn als dat nog enige logica meebrengt bij dit eerste verschijnsel werd het boos niet direct maar na een tijd werd het duidelijk dat dit wel de uitkomst ging zijn namelijk het eerste het was een bedrieglijk figuur al zal het zichzelf nooit zo zien want het eerste het ziet zichzelf liever als een gangbare weg die door vele rechtvaardig bewandeld kan worden en zo ziet deze niet wat het werkelijk is namelijk een stop punt in het vergaan van velen die daar nog niet bepaald klaar voor waren maar in deze gang van zaken waar de last zich in bevond was een blije weg van links naar rechts en de last genoot van deze weg omdat deze mooi was en blij en vol spanning alleen had deze weg nog een tweede uitgang namelijk het tweede het en het tweede het hoe leuk deze ook leek was eerlijk gezegd nog minder leuk dan het eerste het en bij het beet nemen van het eerste het kwam nu duidelijk een bijzaak die het tweede het heette en samen waren zij wreed tot ongekende waarde en wreedheid werd over alle wegen verworpen al zagen zij dit liever als een verschoning van de wegen waar zij zich op bevonden om zo alle passagiers te vernederen en uiteindelijk te evacueren en dan word het nog best aardig benaderd een slachtpartij was het beter te noemen maar bij deze word er nog een beetje respect bewaard voor de wegen die wel gangbaar zijn zo zij het dat het eerste het en het tweede het samen gingen werken een opbloeiende gemeenschap tussen beide leidde tot een vereen smelten van wegen en ze werden weer bewandelbaar door anderen die de last niet kenden natuurlijk en sommige wel maar zij weigerde hun verstand aan te zetten en dan mag het natuurlijk ook wel want dan kunnen we tenminste nog een beetje genieten.
lot
Vangrelingen
Juist toen de gewoonte was afgenomen werd het vergeten erger door de gewassen laarzen met rode
Vangrelingen zijn bedoeld om het vangen van grote voertuigen en de ego’s van gevaarten die deze zelf
kantjes werden ze afgereden naar de grote ruimte waar de dingen met haken werden vastgebonden aan hoge plafonds door hun dunne velletjes hingen daar hoog de vergeten gassen die zij hadden ingeademd bij het dansen in de hoogte bij hoog en laag en vooral als het waaide was het mooi om te zien hoe ze dan danste en sprongen over heuvels niet wetend ooit van een plafond te hangen aan haken waar ze niet voor gemaakt waren natuurlijk kon het zo zijn dat het lot was het zogenaamde lot wat zo hard op ons neerdaalt wanneer we even de grond inspecteren naar de kleine dingen willen kijken en zo gestraft worden zou ik het bijna noemen voor lot daarentegen was het eendagwerk elke dag weer en lot deed dit met erg veel plezier alles aan haken hangen is leuk natuurlijk dan kun je het eens goed bekijken hoe de dingen hangen in plaats van staan dit is natuurlijk een groot verschil staan of hangen ik zou wel willen weten hoe dat eruit ziet maar ik ben bang dat het dan het laatste lot zou zijn zou lot dan lachen zou lot dan naar de grond vallen van het lachen zou lot zo ongelofelijk veel humor hebben ik denk het wel ik moet er altijd erg om lachen maar waarschijnlijk niet als ik aan een haak zou hangen dan zou ik iets minder lachen dan zou het minder grappig zijn dan is het leuker om lot te zijn wat me trouwens ook best een leuke baan lijkt.
niet aankunnen dus kan het zo zijn dat zo’n vangreling af en toe niet sterk genoeg is aangezien grote voertuigen erg zwaar kunnen zijn en ego’s erg groot dan zouden er vangrelingen geplaatst moeten worden van enorme oppervlakten waardoor kleinere voertuigen en kleinere ego’s zich misschien kapot kunnen rijden wat niet de bedoeling is maar wat gebeurt er als er een te groot voertuig botst met een te groot ego dan zou de impact enorm zijn het complete wegendek zou vernield kunnen worden ik heb het ook zo een keer gezien dat een groot voertuig zomaar door zo’n vangreling heen was gegaan ertegenaan en eroverheen dat was natuurlijk ook niet zo verstandig van dit grote voertuig wat toch nog net onderschept kon worden die te lage maar blijkbaar toch sterke vangrail waardoor het voertuig bij zijn middel werd gegrepen en daarna zielig met zijn buik over het vanggedeelte heen bungelde toch een beetje een sneu gezicht voor zo’n groot gevaarte.
kaken
De oorsprong van zwarte vlekken
Naar ideeën van kranten en dagbladen van deze late tijden zijn vaak aangegeven woorden en enkele
Wat zwarte vlekken op een grond betekenen is ook voor ons moeilijk te bepalen het fenomeen dat uit
zinnen op gezet van wanneer de laatste regen de vloer raakt en daarmee de grond laat verdrinken laat daarmee de grond liggen van zichtbare delen en glinsteringen met grote kiezels en tanden die bijten naar de eerst volgende die probeert het water weg te vegen om te vermijden dat de zon het land raakt en daarmee een sluier tevoorschijn tovert met knijpende handen en tanden die bijten naar mensen die dit proberen te vermijden gaat niet de tanden zijn scherp en laten niet los door sterke kaken die ervoor gemaakt zijn nooit meer los te laten gegoten in roestvrij staal dat glimt en water afstoot waardoor het altijd door kan gaan en nooit hoeft los te laten met snelle bewegingen zwemmend en knagend aan de randen waar eventueel aan vast gehouden kan worden met de storm die werd veroorzaakt door zichtbare delen die niet weg gewerkt wilde worden maar gezien met schil en glinstering van metalen kaken die sterk op elkaar geschroefd waren met de verzekering nooit meer los te komen van elkaar.
de grond kwam was geschapen door een jonge man die dit zelf toespeelde aan de angst voor water maar dit alles vormde geen goede uitleg nou waren we ook niet echt opzoek naar uitleg maar een beetje verklaring kon ook geen kwaad dachten we zo kwam er maar geen eind aan het afvragen wat zwarte vlekken die uit de grond kwamen voor nut hadden er was wel duidelijk nut anders zou deze zwarte vlek er nooit geweest zijn dachten wij zo.
Wat hadden de zwarte vlekken te maken met de toespelingen van de jonge man was uiteindelijk de echte vraag zwarte vlekken zijn er altijd al geweest wat een achterlijk iets om zoiets nog te lopen afvragen maar wat was het verband en wat was de irritatie achter het niet weten en niet kunnen doorgronden of was dat juist de hele vraag en de hele irritatie het niet weten wat er bedoeld werd en het dus ook nooit kunnen doorgronden wat heeft dit dan nog te maken met zwarte vlekken die uit de grond opdoemen de interesse die men toonde in het opgaan in de grond of in het zwart waarna niemand een woord kon uitbrengen.
Wat we ons eigenlijk echt afvroegen is hoe deze zwarte vlekken ontstonden uit de gedachte van een
zo pure jonge man die uit de modder en uit het slijk zulke mooie zwarte vlekken kon uiten en laten ontstaan uit de grond die ook heel puur was en vooral koud uit winterlandschappen waren de bomen leeg maar daartegenover de luchten voller dan ooit tevoren aangezien alle aandacht naar boven was getrokken was dit dan ook wat hem zo puur maakte en als dit waar was dan werd de vlek groter naarmate het leven langer duurde of zou deze dan verdwijnen als de wind die door lege bomen blies en daarna grote afstanden zou afleggen alleen om te kunnen verdwijnen zou de horizon dan hoger komen te staan of zou juist de lucht alles overnemen wanneer men naar boven wil is het allemaal onbelangrijk zolang je de wolken maar kan aanraken.
zonder dak
korte uitwegen
Eerder of later zal het er toch van komen dat de huur van het dak de lucht in gaat en daarna zal
L ange draden en kleine naalden zijn de ongelofelijke oppervlakkige beginsels van terug vragen van
het onnoemelijk koud gaan worden en is er een dwang tot bedelen en gaat de kelderdeur open voor het inrichten van een schuilplek die de nachtval tot het hoogste punt brengt en ons allen in grote vervoering brengt en later als we daar op terug kijken gaan we zitten kniezen of het een goed plan was en naar mate de kou langzaam weg trekt snappen we niet meer hoe dat was om anders in een grote dan wel vochtige ruimte te slapen met pompoenen en telramen die verrot waren en het niet meer al te goed deden wel was het genoeg toen was het wel te begrijpen dat dit moest en daarmee ook bewezen dat in geval van nood de kelder een goede plek is zolang we maar niet vergeten dat het ooit koud was en niet vergeten dat het ook ooit heeft geregend vanwaar de twijfel ontstond of het waar was dat de gebeten en ketels van het vuur mochten zodat we konden wassen naarmate de kou weg trok werd het groener en konden ook wij weer zien hoe de lucht was deze was grijzig niet blauw zoals we ooit onthouden hadden maar grijzig en onheilspellend terwijl we hadden verwacht dat het beter was was dat niet en we misten natuurlijk ook het dak nog steeds zodat we niet konden doen alsof het er niet was die lucht en konden we ook niet het plafond schilderen en ook konden we dan niet doen alsof het er wel was dat dak wel konden we altijd naar buiten kijken dat was fijn een grijze lucht is nog altijd beter dan een grijs plafond zonder ramen uiteindelijk wisten we gewoon niet wat beter was en sliepen we.
latere ongelofelijkheden zonder naam de benoemen we de krijgers en opstandige benden de trappen van steen en in grijze hoekige en gekantelde stenen trappen we met de grootste spierkracht nog een klein mormel in elkaar en dan gaan de sirenes al laaiend over de randen met grote snelheid naar vergeten hoeken van een stad waar nog een handvol dieven woonden die elkaar besteelden en uit wraak uitmoorden waardoor na een tijd de stad helemaal was uitgestorven en de trappen onbehandeld werden tevens betekend dit niet dat de huisdieren op waren die waren er in overvloed nog ze bezaten de huizen alsof deze van hen waren wat niet kan omdat een huisdier een bezit is en geen eigenaar van oude panden waar eerst dieven woonden van het soort dat pakken droeg die je niet zo goed kon herkennen van een afstand maar als je diep in de ogen keek kon je wel zien hoe zielig ze waren dat verraadde alles dat doen ogen nou eenmaal ze laten alles zien en vermommen niets jammer is dat als je een bedrieger ben of een gevierd leugenaar want helaas blinde leugenaars zijn minder goed.
Krassen in de lucht
Chemische glans
Waarom de jaren voorbij gingen en de dagen langer werden was een oorzaak van afgelegen handen en
A an verveling valt weinig te doen helaas het is alleen te bestrijden met de hardnekkigste
kandelaren en veel besproken kringen waren in deze jaren ook zeer aanwezig omdat het voor hen erg belangrijk was hoe de maan stond en hoe ze zouden reageren op verschillende bedelaars en daarentegen was de kans van nazaat groter wanneer de klare polder en uitermate heldere horizon de grond raakte was het een spel en had het meer hoop dan ooit tevoren wanneer de jaren samenvielen met de les inhoud en kraaienpotenscherpte was hier ook een factor die niet vergeten mocht worden aangezien de scherpte ervoor zorgt dat ze erdoorheen konden en daarmee ook naar buiten konden treden anders was het ook niet zo belangrijk geweest maar het toerental steeg en daarmee ook de inhoud dus was het belangrijk waar de jaren vandaan kwamen en hoe scherp ze waren door gevlogen polders en kraaien die gaten in de lucht krasten en daarmee wilde zeggen dat ze de jaren gingen verlaten.
schimmelbestrijders gebrek aan leven is ook zoiets dat valt zelfs daarmee niet te bestrijden daar hebben we een bad met wasbenzine voor nodig ben ik bang dus wat te doen als er niets meer gebeurt in het leven massaal een plons nemen in de aceton of ammonia spiritus schijnt ook goed te werken maar wat is hiervan dan het eindresultaat zal het leven weer gaan schijnen of geeft het hoogstens weer een beetje een namaak glans zoals we die kennen van schoonmaak producten en andere chemische vloeibaarheden.
plaatjes
Bot als kleine schaafjes
De plaatjes hingen aan de muur en waren onprettig om te zien vooral ook omdat er weinig licht was
Na vele cirkels gewacht te hebben kwam er nog steeds geen antwoord en de benen waren al bijna slap
juist omdat de gordijnen altijd dicht waren en het bed midden dwars over de kamer verspreid stond en de plaatjes die de hele muur bedekten waren zelf ook niet zo prettig om te zien en daarmee keken ze dus liever weg wat niet kon omdat ze overal waren in de kamer en daar uit gaan had vrij weinig nut omdat de rest van het huis niet veel anders ingedeeld was en daarmee was er dus niet echt een uitweg behalve naar buiten wat niet zomaar ging omdat er dan gekwetst zou worden en kwetsten is ook niet leuk zeg maar want dan is het de schuld van de kwetsende die niet perse wilde kwetsen maar geen andere uitweg kende dan naar buiten toe door de hoofdingang uitgang wat is het verschil nou eigenlijk maar de plaatjes zouden hun rust vinden op de plek waar ze altijd geweest waren en nooit weg gingen want ze waren daar opgehangen voor een reden alleen weet niemand die meer aan degene die het wel weet vragen we het niet want deze wil geen antwoorden geven dus blijven de plaatjes onbeantwoord wat best veel frustratie met zich meebrengt want na jaren plaatjes gezien te hebben zijn er wel antwoorden nodig niet omdat er vragen zijn maar omdat er een afsluiting word verwacht het hele leven draait toch om de afsluiting en zodra er iets klaar is begint de volgende en zo gaan we door nooit wetend wat de allereerste plaatjes betekend hebben in die bepaalde kamer op die bepaalde plek waar geen uitweg mogelijk was.
gaan hangen de botten waren namelijk opgevreten en zo goed als verdwenen bot kan namelijk ook maar weinig hebben snap je en als al het vlees weg is wat moet het bot dan nog je kan moeilijk de rest van je leven op botjes lopen dan zou je veel te voorzichtig moeten zijn dus dat bot verdween ook gewoon mee alsof het doorhad dat het geen nut meer had door te lopen en het brokkelde af in kleine schaafjes niet in grote stukken wat misschien iets meer voorspelbaar zou zijn maar kleine strookjes waren het soms in de vorm van kleine tandjes of soms leken het wel afgeknipte nagels wat er ook niet zo prettig uitziet na een tijd ook hoe dun het werd en slap want bot is sterk naarmate het dik is maar hoe dunner hoe zieliger en hoe kon dit nou gebeuren dat dit gebeurde was verschrikkelijk eigenlijk en niemand die er iets aan deed maar toekijken deden ze heel graag dat vonden ze dan wel interessant met het excuus als wetenschap maar wetenschap is ook zo’n woord waarvan je denkt ja weten is ook iets en knap dan ook denk ik maar als je het dan toch niet weet laat het dan maar lekker met rust toch zonder dat ze toekijken verdwijnt het toch wel en als het eenmaal verdwenen is dan weten we het allemaal niet meer dus hadden we beter onze ogen dicht kunnen houden dan hadden we het niet hoeven zien misschien dat de benen dan toch gebleven waren misschien wilde ze gewoon niet gezien worden en verdwenen ze daarom.
De schuld van de coma
Houdt stil
De schuldigen zullen boeten voor het aanrichten die zij veroorzaakten toen het niet gewenst was en
Walgen doen wij van elkaar en terecht ook want dat zijn we van elkaar de beste walging technieken die
daarmee eigenlijk wilde zeggen dat ze er niks om gaven niet om de manier die zij goed vonden voor zichzelf niet kijkend naar de anderen waarvan zij dachten dat ze het verdiende misschien wat natuurlijk nooit waar kan zijn want de zelf is verantwoordelijk voor de ander en niet voor de derderangs maar toch wel met een behoedzame werking en sluip gedrag waardoor het leek dat de schuld bij de derde lag wat enige waarheid bezit en ook maar in het algemeen ook wel een valstrik waar de domme derde dan in gevallen was wat natuurlijk ook een beetje lullig is maar niet geheel onvermijdelijk want zo heb je derden en angsthazen die niet zoveel verschillen van elkaar en zo heb je schuldigen en dwazen en leugenaars en onwetenden het verschil tussen deze is anders naarmate de hoek verandert in hoe je ertegenaan kijkt en hoe ook hoe dit echt je ogen kan sluiten zonder niet helemaal niks meer te zien zo dat het lijkt dat je slaapt en toch alles ziet als een soort comapatiënt die af en toe wakker schiet en willekeurige dingen schreeuwt de vraag blijft alleen dan hoe willekeurig deze uitspattingen zijn natuurlijk want ook de comapatiënt is niet dom natuurlijk hij staat alleen even op non actief alleen om daarna wakker te schrikken uit iets waarvan hij dacht dat het zijn leven was.
we maar kunnen verzinnen zonder dat iemand het doorheeft en alles wat naar boven komt is een nieuwe vorm van de kots die eruit komt zodra de eerste stap gezet word en hopelijk ook meteen de laatste want het was niet de bedoeling dat je binnen de afgesproken tijd zou arriveren en daarmee wilde we zeggen dat het de bedoeling was dat je beter thuis kon blijven want het was niet gewenst hier te zijn het was meer gewenst in je bed te blijven en hopelijk snel te sterven want niemand zit te wachten op negativiteit en niemand heeft zin om te luisteren naar eindeloos gezeik over eigen waardes die niet bestaan en naar egotrippende hobbelpaardjes die niet verder kunnen als heen en terug en naar voor en naar achter het heeft geen nut zo door te gaan lijkt mij dus lijkt me de oplossing heel simpel gewoon stil blijven staan en het liefst op een vervuilde plek want vuil trekt vuil aan en zo gaat de aftakeling wat sneller dat is fijn want dan hoeven we tenminste niet te lang te wachten totdat het eindelijk een keer zijn mond houdt.
De vergelijking van rechte lijnen
Een woensdag te kort
Waarom zat het weer nou ook weer niet mee terwijl de grotere naar buiten keken waren de ganzen alweer
Als men van onzin rijk zou kunnen worden dan zou ik een miljardair zijn en als men van daken kon
voorbij gevlogen richting het zuiden daar was het warmer dan hier waar het koud was en donker met regen eeuwig leek het te duren en warm was het ook niet maar binnen was het wel uit te houden naar buiten kijkend wachtend op beter weer en in kubussen verstopten ze zich waar het warmer was dan buiten en zonder regen maar ook zonder lucht en een plafond kan ook mooi zijn als het goed is afgewerkt met van die gereedschappen enzo je kent ze wel degene die hoeken goed afwerken en dan een strak plafond neerzetten met goede lijnen en strakke hoeken daar houden we wel van strakke hoeken en rechte lijnen niet van regen dat maakt alles vaag en bah en miezerig ook de lucht was grijs en drabbig net als modder dat kan ook zo vervelend zijn binnen waren alleen strakke lijnen dat was echt wel veel beter als je vanuit je kubus naar buiten keek kon je zien dat het niet altijd zo geweest was maar dat ook in de lucht scherpte was niet van die dofheid maar echt harde lijnen in de lucht van bijvoorbeeld vliegtuigen en ganzen die een rechte v maakte in de lucht terwijl ze naar het zuiden vertrokken waar het nooit regende en de lucht dus altijd strak was zoals ons plafond.
springen dan had ik dat gedaan maar daken zijn glad en de kans dat je valt is groter dan de kans van springen wat het dan weer onvoorspelbaar maakt wat zou het betekenen als de woensdag niet meer vrij is dat zou dan het einde kunnen betekenen toch lijkt me dat niet logisch en een beetje abrupt ook misschien maar er zit een kern van waarheid in want als iedere woensdag gesloten is dan heb je een dag minder en met een dag minder kan het zo zijn dat er wel heel veel minder daken gebouwd zouden kunnen worden en als er minder daken zijn dan zijn er minder huizen en als er minder huizen zijn dan zijn er meer daklozen snap je en dat zou een groot probleem worden als er daken tekort zijn dus is die woensdag belangrijk heb ik zonet even besloten dat het kan het kan niet zo zijn dat men die woensdag zomaar even afschuift op het te druk hebben wat zou te druk hebben voor een extra dag zou het dan zoveel moeite kosten om deze woensdag te maken hoeveel mensen zou men nodig hebben om een dag te laten draaien en zouden al deze mensen dan ook daken hebben of kunnen deze heel goed zonder dat zou best kunnen als je zomaar een woensdag kan maken waarom dan nog een dak hebben als je huizen toch niet stil staan.
De waarheid speelt tijd
Jeugdige gevallen
Het was nou eenmaal al gepland die tijd die we zouden doorbrengen met gelach en gehuil dus kwamen we
De jeugd had het beter bekeken en hadden vorige keer nog bedacht dat ze het anders zouden doen
er niet meer onderuit en moest het gebeuren de reis was gelukkig ook niet lang en er was al betaald dat scheelde een hoop anders hadden we nog excuses kunnen maken en dat hadden we dan ook zeker gedaan maar omdat alle plannen al gereed waren was het noodzakelijk dat we er vanaf kwamen en nu er zelfs een dag tekort was werd het nog moeilijker want met zekerheid konden we het niet zeggen dat was het vervelende anders was deze tijd ook nooit nodig geweest en zo speelt tijd met ons en wij spelen mee in het donker wat gemeen is eigenlijk want tijd kan wel zien in het donker en wij zagen niets maar het moment van waarheid kwam dichterbij wat moeilijker werd naar mate de zaken niet duidelijker werden en het bad werkte ook niet lekker mee want het was fijn daarin de tijd te vergeten maar het water begon te koken en toen kwam het geluidloos tot een einde kwam het eruit de tijd was gekomen en er was geen terugkeer het spatte werkelijk alle kanten op en beide zijden waren nat en zo was het dan de tijd was geweest en we konden weer opgelucht vertrekken.
dit bedachten zij al schreeuwend en rennend langs straten en markten waar zij al rennend bier achteroversloegen en zo een deur in schreeuwde om vervolgens met een volle fles wijn iemand overhoop te rennen een mooi gezicht was dit omdat het zoveel wijsheid in zich had mooi was dit op verschillende manieren wij waren namelijk ook ooit zo en genoten hier ontzettend van maar zij hadden het beter want al rennend en schreeuwend dansen en tierend vlogen zij door elkaar heen zoals een bijeneenheid ook zo goed kan en je kon geen afzonderlijk jeugdig geval meer herkennen een eenheid was het geworden een horde een stoet van jeugdig en jong beschonken en vol trots waggelde zij over de markt niet wetend waar zij nog heen moesten zij hadden immers alles al gezien in hun hoofden ja wat waren die flessen wijn toch goed achterover te kiepen en wat waren de dingen toch helder eigenlijk zo liepen zij door elkaar als een horde niet wetend wie te volgen werd het moeizamer en gingen zij uiteindelijk strompelen totdat het uit elkaar viel en op een enkele verloren jeugdige gevallen na waren ze weer weg en kwijt nergens te bekennen en we wisten allang dat ze het niet allemaal zouden redden en dat vonden we oké.
Het bloed stillen
Rode nachten
Achtergrond muziek speelt een grote rol bij het afnemen van bloed aan de zijkant van het lichaam
Het verdiende wel wat beters dan een nacht in het rode gezeten te hebben en dan nog genegeerd worden
tussen de ribben gestoken een holle naald die dit bloed weg zuigt en het meeneemt naar steriele zakken en deze vult tot aan het randje zodat die goed vervoert kan worden zonder een druppel te verliezen met zo’n slim klik systeem zodat er niet gemorst word met het bloed van deze edele plek is het dus belangrijk dat deze goed verzorgt blijft en dus schoon is wanneer men de holle naald tussen de ribben steekt is het belangrijk dat er een rustige sfeer heerst zodat het bloed niet in paniek raakt en het misschien uit protest gaat mekkeren want mekkerend bloed kan nogal vervelend zijn weet u en daar valt weinig aan te doen vandaar de achtergrond muziek het liefst iets van Chopin dat vinden ze leuk maar ook country kan het heel goed doen voor als u een beetje meer temperament heeft dan is het goed u hieraan aan te passen en het bloed gehoor geeft de rusten van de melodie en de slag van de drums zodat iedereen tevreden is en wij allen uw bloed kunnen vervoeren.
ook het had wel wat beters te doen zich hiermee bezig te houden en daarmee zei het dat het klaar was hiermee maar vroeg tegelijkertijd nog steeds dezelfde aandacht aangezien het er niet mee om kon gaan geen aandacht te krijgen maar wilde nog steeds hetzelfde terug krijgen maar na een nacht in het rode kan dit niet en het werd genegeerd wat het niet kon verkroppen natuurlijk niet want het ego was fragiel en moest gestreeld worden niet geslagen een klap was het geweest en het verdiende ook niet heel veel meer dan dat het vroeg hier inmiddels zelf om en precies drie jaar gingen voorbij zo en nog werd er genegeerd en gevraagd om dezelfde aandacht die ook al precies drie jaar weg was en vergeten bijna hoe dit was het was natuurlijk wel fijn toen maar het kon niet meer worden terug gedraaid en daarmee was het vergeten en af en toe zocht het dat nog op in de hoop de bevestiging te krijgen dat het inderdaad goed was toen en niet vergeten en af en toe kreeg het dat ook en af en toe was dat ook nodig want het wilde het ook niet helemaal vergeten ook al wilde het er vooral ook niet aan denken het weg te gooien is ook niet gewenst bij dit soort gevallen maar het feit blijft dat een nacht in het rode een reactie kon vinden van onlangs toch al zeker drie jaar en hoe lang deze reactie ging duren was nog onbekend al zou het nog lang zijn maar dat lag bij het negeer stelsel dat in werking werd gebracht en zolang het draaide en de bevestiging nodig was zou het dat blijven doen dus zodra de rotatie tot zijn einde komt kunnen we toegeven dat nachten in het rode ook mooie nachten kunnen zijn.
De ogen sluiten zich
Wat hebben bomen en kanaries met elkaar
Met een steek in de voet was het allemaal voorbij en de vermoeidheid sloeg toe je kon het voelen aan
De bloesem staat weer te bloeien maar het boeit me niet dit jaar als ik niet de boom in kan klimmen
je ogen die niet meer open wilde blijven maar steeds alles vager maakte zodat het de ruimte niet meer kon zien en weg was alles en waar was daar dan wel een ander en kon nog net zien de laatste radar van grote spanning met grote volt sloegen ze erop los met kringen om hun ogen was het bijna over en ook de tranen van vermoeidheid had maakte alles wazig en diffuus wat erg mooi kan zijn als je door je haren heen kijkt kun je extra mooie schaduwen zien maar daar moet je wel wakker voor zijn en niet zoals die anderen vermoeiend met waterige ogen en gapende monden die wijd open gingen met hier en daar af en toe nog een sliert van slijm die tussen de tanden hun weg vinden en gapen werkt aanstekelijk wat het moeizamer maakt en nog door te gaan was meer nodig iets waarvan je wakker werd en de ruimte weer kon bekijken een bril misschien maar dat zou alleen werken voor het ogenlijk genot met andere voertuigen viel niks te beginnen want ze sliepen al uit vermoeidheid omgevallen waren ze gaan slapen waarschijnlijk omdat er een gaap teveel was geweest en je weet dat gapen aanstekelijk werkt waardoor we beter allemaal onze ogen kunnen sluiten.
dan moet die maar omver naar beneden wil ik het zien vallen dan verbranden die handel zodat niemand er nog naar hoeft te kijken dan is het klaar en dan kunnen we het mooi eindigen niet zonder problemen maar met wat moeite is het zeker te doen en verdomme dan kan die kanarie ook zijn mond houden want dat lied kennen we nu onderhand wel en die interactie tussen die twee komt me de neus uit vandaar dat mijn hoofd uit elkaar begint te spatten en dat het om moet dus en neer verdomme uit het zicht op zijn minst zonder enig gebruik van internet nog want dat is voor iedereen te zien en dat was nou net wat ik wilde voorkomen dus moet het stoppen en klaar zijn en die kanarie moet weg vliegen anders eet ik hem op met grote happen in een keer weg klaar daag kanarie nu zit je in mijn maag en kun je ernaar fluiten.
Het loopt door gangen
Vaste plakkaten
Het moest er zijn maar ik kon het niet meer vinden in de gangen waar we liepen was het er niet meer
Het kelderde naar beneden met een grote vaart maar wist zichzelf daarna weer op te pakken en met moeite
alvast niet meer op dezelfde tijden en dat maakte me erg onrustig en wist op den duur niet meer goed wat ik met mezelf aanmoest en zocht een plek op waar de kans groter was het weer tegen te komen waar het ook niet meer was eigenlijk kon ik wel weten waar het wel was maar ik kon er niet zomaar heen er waren factoren waar rekening mee moest worden gehouden zoals de polen die draaiden en daarom waren de gangen vaak leeg want het was er niet meer en ik had mijn eigen plek waar het blijkbaar niet meer kwam en waarom niet vroeg ik mij af ik kon een tijd herinneren dat het net zo onrustig was als ik en dat het de gangen onveilig maakte constant samen met mij en wij liepen samen deze gangen af uit onrust en ook al was het niet samen en het wel een eenheid was het anders zijn onrust kwijt of was mijn onrust te groot geworden en wat viel hier dan nog aan te doen het te verplaatsen naar een ander gebouw naar waar het meer loopt geen gangen stelsel meer maar gewoon grote zalen zodat men elkaar niet meer kon mislopen zoals wij dat nu deden.
zichzelf weer voort te bewegen en nadat het zijn krukken gevonden had werd het weer gewetensloos en begon er weer op los te hakken als een bezetene opgesloten had het moeten worden want dit was niet goed voor de gewetens om hem heen die vast zaten met schroeven aan muren kon het ze zo raken maar het was zo dat het hoog was die plakkaten die tegen de wal staken en daarmee was het gevaarlijk los te komen ook al was het langzaam het was ook erg gewelddadig en daarmee gevaarlijk een verkeerde stap te maken over hoogtes en plakkaten die in de muur vastgeketend waren en hoog daaronder alleen kale grond van dat matte grijze je kent het soort steen maar dan zachter maar toch als je valt kom je terecht uiteindelijk een keer en wie zal dan zeggen of het nog verder kan alleen op krukken dan en wat langzamer maar nog steeds voort ging het door en had zijn grote klok al klaar staan voor de volgende ketening tegen muren omdat het niet de bedoeling was te springen van hoge plakkaten en vastgeketend aan de muren die zich langzaam voortbewegen.
stoom
krekels
Stoom blies de toren af nog voor iemand het kon tegenhouden en stoom vond zijn weg in de lucht waar
Dezelfde omslag van de bladen van achteren en van voren waren vergeten hoe de jaren veranderde en de
niemand erbij kon voerde het weg met de wind en kreeg het al gauw koud en moest zoeken naar een warme wollen trui in een van de kleinste maten die ze ooit gezien hadden waarachtig had dat het wel nodig daarboven werd het koud namelijk en daarboven was de enige plek waar de stoom zijn rust kon vinden met andere wolken met andere delen die op hem leken maar hem niet waren een wolk is wel ja zullen we zeggen een soort stoom maar dit was anders en ook daar was het kouder naar buiten hoger kon het gaan maar daar had de trui ook geen zin meer volhouden dan maar en doorgaan verder als het zou willen naar boven tot het echt goed donkerder werd namelijk hoe kon dit als je verder richting de zon ging werd het toch donkerder en het kwam erachter dat het niet zonder reflectie kon veel bleef er niet over.
kaartende kladderende krekels maakte lawaai alsof ze nog nooit geluid gehoord hadden en doof waren geworden over de jaren heen werd het erger en het geluid luider en omdat ze doof waren wisten zij dit niet en hun stemgeluid werd harder en scherper het volume schoot omhoog en daar waar het geluidloos was probeerde zij binnen te stromen en te dringen met zijn allen in hele groepen kwamen zij door muren en wanden die gebouwd waren om ze buiten te houden tevergeefs alleen want de mogelijkheden als krekel waren eindeloos en konden nog jaren zo door gaan met het geluid van velen treden ze binnen er was geen uitweg geluid overwint het uiteindelijk van alles en gehoor vliesjes gingen verloren werden doorboord en konden weg gesloten worden want uiteindelijk hielden ze het toch niet meer ook niet met de beste bescherming vliesjes zijn maar dun ook en kunnen makkelijk doorboort worden uiteindelijk gebeurde dat ook en het was ten einde toen was er geen geluid meer en de krekels konden rustig sterven.
Hardnekkige vlekken
Blinde witte vlekken
Grote harde druppels vielen naar beneden eindeloos vielen ze en vormde zo een grote plas van gelig
Vergane hoeken zijn vergane glorie en des te zwarter het word voor de kale toppen en hopen schimmels
vocht wat na een tijd opdroogde tot een smerige vlek die zelfs met de dikste bleek niet weg te krijgen was er gingen dan ook wel wat jaren overheen tot deze zijn uiterste staat bereikte en daarmee het leven in kon gaan als de grootste vlek die ooit bestaan had en vooral ook de hardnekkigste gelukkig werd het mooi gevonden dat scheelde een hoop en nadat er nog wat tijd verstreken was kon het rusten omdat niemand er nog aan dacht het schoon te maken wat was schoon dan nog eigenlijk de vlek voelde zich niet vies het was niet alsof het iemand lastig viel ofzo en om de vlek heen was alles toch schoon dus vies was alleen in de context te bepalen van een groter geheel en wie zei dat de vlek bij een groter geheel wilde horen het vond het allemaal wel goed zo het had zijn plek en kon zo door zonder dat iemand er last van had een schoon leven leiden zonder moeite en zonder dikbleek.
van vergane glorie die de keren telden dat ze het goed hadden vroeger toen het nog wit was maar verbleekt door de leegte met kale plekken maar volle bakken met moed en tanden zetten zij in de witte koeken met afdrukken lieten zij weten dat het goed was en dat het vol was die hoeken met volle overgave met witte kanten en haren voelde zij zich oppermachtig en machtig waren zij met witte haren en alles weerkaatste het licht omdat wit die eigenschap heeft niet lichtjes maar met grote kracht gaat het licht alle kanten op en verlicht het leven vroeger was dat dan nu is er niet veel meer over het witte heeft plaats gemaakt voor het zwarte en de weerkaatsing is daarbij ook verdwenen net als het licht verdween het langzaam niet ineens maar het bloedde dood het licht het heeft wel jaren geduurd voordat het pikkedonker was en ze waren het bijna vergeten hoe het was te leven met licht en te leven met witte hoeken en met vreugde die er was toen ze licht hadden en jaren gingen eraan voorbij totdat ze doorhadden dat wit een goede kleur was en ook al had zwart ook zijn kwaliteiten en het had ook veel nadelen die ze van tevoren niet voorzien hadden waarschijnlijk door het licht van de weerkaatsing van het wit dat hen verblindden en niet meer de hoeken konden zien omdat alles een grote witte vlek was.
Achterwaartse krachten
Lege kasten als gevolg
Dat er vandaag de dag tegen bepaalde groepen wordt aangekeken is toch wel erg bijzonder te noemen
De kasten waren leeg en dat waren ze al heel lang niemand die daar nog iets aan kon doen er waren
zonder enige adem pauze worden de grootste woorden op tafel gegooid en zonder zucht wordt hierop gereageerd alsof het normaal is dat we met zijn allen de terugkeer van de anderen verwachten alsof ze eigenlijk nooit echt weg zijn gegaan zonder pech en zonder enige nasmaak komen ze terug alsof het nooit gebeurt was en daarom hadden zij die smerige glimlachjes die smerige monden gaan net in die hoekjes een beetje omhoog zo vies zag het eruit alsof ze jeuk hadden alsof een vreemde achterwaartse kracht hun huid naar achteren trok en zo een grimas tevoorschijn toverde misschien was het de trek die speelde en zij speelde mee net alsof er niks gebeurd was en er werd omhelst en gezoend met grote overtuiging mocht je niet beter weten zou je zeggen dat er misschien nooit iets gebeurt was en je zou ook kunnen zeggen dat de gemeente zijn best deed de groepen bij elkaar te brengen maar tevergeefs want dezelfde achterwaartse kracht gaf een stoot voorwaarts harder dan verwacht en iedereen viel achterover alsof het nooit gebeurt was stonden ze op en draaide ze om en volgde hun pad terug naar waar ze vandaan kwamen want ineens begrepen ze dat ze daar hoorden uiteindelijk en daar werden ze tot de grond gegooid want daar hoorde ze met een neerwaartse kracht.
immers geen boeken meer tenminste niet voor mensen zoals ons dat werd ons niet gegund daarom hadden we een plan gemaakt met wilde plannen gingen we de straat op en niemand zou ons kunnen tegenhouden en we werden verwelkomd door een grote groep grote smerige glimlachjes nou ja groot is een groot woord maar er stond absoluut een grijns op de monden dat hadden we zeker wel goed gezien en we werden verwelkomd door een grote groep en ze leken naar achteren te hellen wat we niet snapte maar onze kasten moesten toch ook gevuld worden zo groot waren ze ook niet dus zo moeilijk zou dat ook niet moeten zijn zou je denken al jaren droomde we ervan volle kasten te hebben wat maar niet lukte omdat alles kwijt was verdwenen alsof ze door de aardbodem verdwenen waren het waren die krachten die het onvoorspelbaar maakte en daarom wisten we ook niet wat er nu zou gebeuren maar het gebeurde wel met grote kracht wisten we niet wat ons overkwam het gebeurde zo dat we met een grote neerwaartse kracht ten onder gingen vanaf toen wisten weer onze plek wij waren van het onderste soort en dat konden we waarderen want wat moesten we anders het enige wat we niet konden verkroppen was dat onze kasten altijd leeg zouden zijn omdat we het nooit zouden kunnen winnen van deze neerwaartse krachten die met zoveel overtuiging ons telkens weer onderuit haalden en dus bleven we maar liggen van onder starend naar de lege kasten.
Verspeelde kansen
Geluidsloze harten
Had de vervlogen karakters maar uitgewist in de grote poel van vernietiging had het gevonden wat het
Er werd gezongen maar het raakte mijn oren niet aangezien deze werden bedolven door veren grote
zocht en had daardoor vele hoofden omgedraaid alsof ze wilde zeggen dat ze het er niet mee eens waren en waren vervlogen tot schaduwen en keken met donkere ogen dat het niet goed was het was te laat en de kansen waren verspeelt dat had iedereen gezien en wilde het niet geloven dat het zo gebeurt kon zijn maar het was zo dat het moment compleet verkeerd ingeschat was en wat hierna zou gebeuren kon niemand weten er kon een lichte schatting gemaakt worden dat kon als beide partijen zouden vertellen wat zij hadden meegemaakt toen de schaduwen naar hen omdraaide en ze veroordeelde tot de straf van einde.
witte veren met bont als eindes en zacht lagen ze op mijn oren waardoor ik het niet kon horen het was belangrijk het wel te horen maar door de geluidsbarricade die mijn oorschelp bedolf hoorde ik niks en daarmee was het aan me voorbij gegaan en had ik alleen nog spijt deze zachte veren niet te hebben aangevallen alleen al zodat het de spijt niet had hoeven voelen die knaagde aan mijn hart en liet zo diepe gaten achter maar deze waren sowieso eigenlijk verkeerd geplaatst ze hadden er in de eerste plaats nooit mogen zijn dus had ik de veren eigenlijk anders moeten plaatsen niet bij de oren maar bij het hart zodat het hoorbaar was geweest maar niet voelbaar in plaats van andersom en ineens is het logisch hoe het verder moet zonder oren maar met hart en zonder hart was het klaar geweest en anders hadden we altijd de muziek nog waarop ritmisch gedanst werd en dat waren mooie tijden waarin mijn oren er goed aan hadden gedaan de veren op zijn plaats te houden want wanneer men niks kan horen is het zo dat het ook niks kan raken totdat het hart mee gaat spelen waar het eigenlijk niet tegen verweerbaar is en dan gaan gaten zijn eigen leven leiden en leidt dat tot veel geluid en vooral veel ruis.
Van dichtbij
Schaduwspel
Het was zo onuitgesproken mooi dat het niet waar kon zijn dat het nu zo dichtbij kwam en hij moest
Het huilen werd erger naar mate ze vervelend was en ik zat ernaast denkend dat ze beter kon ophouden
zichzelf tegen houden om te vragen of het na zijn dood mee naar huis mocht worden genomen want zo dicht bij kon toch onmogelijk waar zijn al helemaal als je bedenkt dat dit maar twee keer per jaar per persoon per land en continent voorkomt en zo was het dat het ineens zo dichtbij was dat deze vraag gesteld kon worden al vele boeken waren afgezocht over deze vreemde aandoening en dat het nu opeens zo dichtbij was was gewoon onwerkelijk gewoon niet te voorzien en zo apart en nu het hier was was het voor het eerst dan men het kon zien en voelen na al die jaren in boeken te hebben gelezen wat het was en ook gezien bij anderen die aan dit lot werden overgelaten bestudeert te hebben en dat het nu dan zo dicht bij zou zijn kon het gevoelt worden met de handen het was zo hard dat had hij niet verwacht maar hard op vreemde plekken en er was geen einde aan hoe kon dit maar de vraag bleef ongesteld want het was wel erg dichtbij en er moest ook met respect gehandeld worden maar dat dit ooit in het leven zou voorkomen in het algemeen kon door hem nog wel begrepen worden maar zo dichtbij was toch wel wonderlijk maar ook een beetje met schaamte het nog steeds heel mooi te vinden als de dood het einde zou zijn kon hij toch niet vragen het te bewaren in gesloten ruimtes zou het nog nee het kon niet en dus was het een kwestie van hardop lijden en zichtbaar verdriet daar waar het binnenin gloeide van de spanning van iets dat zo mooi is en zo dichtbij.
en misschien stoppen en weg gaan dat zou beter zijn dit wat alleen irritant en iedereen wist al dat ze het nooit kon gaan halen en iedereen wist dat ze niks voorstelde maar niemand wilde het haar vertellen en ze snapte niet hoe het werkte ze wist niet hoe het in elkaar zat anderen konden dit ook niet zo doen waarom dacht zij dat het wel kon zo die anderen gingen het ook niet halen maar voor haar moesten nieuwe regels gemaakt worden maar dat kan niet zomaar dus ik begon het wel grappig te vinden vooral ook omdat ik wist dat ze het toch niet ging halen dat maakte het wel mooier al bleef dat gejank wel irritant en hield het niet snel op het dreunde lichtjes in mijn oor maar reikte tot heel diep in mijn hoofd en liet een nagalm na die niet meer weg wilde gaan ach toen gebeurde er ineens iets anders een donkere schaduw knielde naast mij neer en het maakte me vrolijk en het gehuil verminderde het was goed zo het bleef een tijd zitten en schemerde nog wat rond toen het eindelijk weg was kon ik rustig ademen en mijn hoofd was daar bij donkere schaduwen en het hield me goed bezig die drang naar weg en vergeten wat echt was.
Kans irrelevantie
Het laatste schaap
Wat men beweert over gedachtegangen is dat zij samen liggen met de hemel die verbonden is met alle
Wat de oorzaak ook kan zijn misschien is het antwoord altijd de brief en de pen kan altijd anders
vervaardigden van bewerkte manieren om zo samen te komen tot een groot werk van schepsels die zo gegroeid waren dat zij hamers op hun hoofd hadden en door deze samenhang versmolten zij tot een logisch geheel dat de lucht verkende met ongenoemd hoge kwaliteiten van klaar gestuurde olie met wat men zou noemen een kleine opdonder van klein onweer want zo logisch is het niet om de was te doen bij een ander minder nog is gewenst om bij een ander te gaan liggen in de hoop dat deze samensmelting tot één wordt zonder enige moeite van aandacht of elkaar zonder te weten waar we vandaan komen wat niet logisch is natuurlijk is dat ook wel te bedenken en nog beter te voorkomen door beter op te letten bij een zebrapad want niet iedereen zal naar rechts kijken omdat bussen altijd van links komen rechts komen over het algemeen alleen onbelangrijke dingen voor zoals bladen en sabels waarmee ik wil zeggen dat de logica ver te zoeken is wanneer men over het kwantum diagonale ding niks weet men er ook niet over kan denken en dus ook geen grote kanspelen mag spelen want dan wordt er hard verloren dat weten we allemaal want hoe meer kans je er in gooit hoe meer kans eruit komt en kans is verder ook maar irrelevant aangezien je dan beter naar de weg kan kijken niet alleen links maar dan voor het gemak ook maar meteen naar recht want wie weet ligt daar kans en daarbij dus een betere logica voor degene die dat niet willen is links ook erg goed want dan ben je op zijn minst zeker van wanneer de bus komt dat je hem ook niet gemist hebt door overmatig naar rechts zoeken naar kans.
zijn zoals een beest die een bank dacht te zijn en altijd het laatste schaap naar de glorieuze velden kan brengen en daarna verscheuren als het dat dan zou willen met van die vlokken tapijt en pluis verscheurt en vliegend door de lucht alsof het nog een uitweg zoekt waarvoor het te laat is want het verscheuren is dan al begonnen en het door de lucht dwarrelen is dan het laatste waar het nog van kan genieten want zodra het de grond raakt is het voorbij dan is het gedaan dan is het verscheurt en het beest grijnst terwijl hij denkt dat het vooruit is gelopen naar voren waar nieuwe schapen te verscheuren zijn terwijl de pluis nog dwarrelt en het laatste schaap nog vecht voor een verloren zaak.
© Nina Gloudemans St.Joost 2009
