No Maart

No. 530 24 Maart 19 3 4

•

CAROLA HOHN ELFRIEDE SANDNER in de Ufa-tobitfilm „Einmal eine grösse Dame sein".

Als ik naar de HBS ga krijg,ik écht zakgeld... Dan koop ik eiken dag een pakje W r 1 g 1 e y' s. Moeder zegt dat 't zoo goed is voor maag en tanden. Het Is ook zoo prettig als je zit te blokken op je huiswerk. Je gedachten concentreeren, noemt Vader dat Nou ... en Vader weet het

Het zijn niet alleen regelmatige trekken, lange opgekrulde wimpers, het is niet alleen vol glanzend haar, of 't feit, dat U kuiltjes in Uw wangen hebt. Het is dat alles samen en toch ook weer niet. Het is iets ondefinieerbaars . . . Het is ten deele aangeboren, maar veel kunt U er zelf ook aan doen. U kunt 'n huid hebben zacht als satijn, matfluweelig als 'n perzik. Met Pond's methode bereikt U dat ondefinieerbare : CHARME . . .

Gefabriceerd uit de fijnste am grondstoffen - hèt wereld- '^ merkl - Pakje ä vier stuks ♦^ cent HO 9

WWGLEY

PONDS COLD CREAM TISSUE SKIN FRESHENER VANISHING CREAM

Huidaandoeningen

DE NIEUWSTE FOTO VAN DE NE5RLANDSCHE ZANGERES ANN ROYCE

HET- OVERTUIGEHB BEWIJS ,

MONSTERS van Cold- en Vanishing Cream | ontvangt U na inzending van 10 cent porto aan POND'S EXTRACT Co., Afdï5 AMSTERDAM [ NAAMADRES:

WAAROM NOG LANGER LIJDEN? Waarom heele nachten wakker liggen, terwijl het D.D.D. Recept tegen Huidaandoeningen, Ekzeem Dauwworm, Open Beenen, Zweren, de ondragelijke jeuk in enkele seconden doet bedaren en li van de folterende pijnen verlost? „Bij de eerste bevochtiging verdween de jeuk" schrijft de Heer J. W. M. te Haarlem. „Ik heb veel zalf en smeersels gebruikt, maar eerst nu ik D.D.D. heb is mijn Ekzeem na vijf jaar lijden sterk aan het verbeteren. D.D.D. is geen vettige zalf, doch een heldere vloeistof, die onmiddellijk diep in de huidporiën doordringt en daar de ziektekiemen doodt. Flacons a f D 75 en f 2.50 bij Apoth. en Drogisten.

OVERTOLLIG HAAR verwijderd door ELECTROLIJSE V:/.,;-"V,:

De baas: „Er missen twee gulden uit de la van mijn lessenaar en alleen jij en ik hebben de sleutel er vanl" Jongste bediende: „Nou, laten we er ieder dien gulden weer in leggen en er niet meer over denken I"

„/It was »r zoo erg oon foe, dat builen als zakjes aan mijn oogen hingen en ik nie» kon kijken. De jeuk en bronderigheid waren ondrageli/k. Me» D.O.D. werd in 3 dagen mi/n gezicht befer zonder dal ook maar één tchilfert/e ochlerbleef." Mej. Y. M. I. te Heerenveen.

A.15

DDD

komt niet terug. Eenlg afdoend systeem. Adviseer uw erts. Behandeling absoluut pijnloos. Laat geen lldteekens na. Gratis advies. ln«*H. v. electr. ontharIng E. Nooteboom, Goudsch« Singel 83a - Rotterdam

BHBHHHI

*

Geneesmiddel GeneEsmiilael

tegen " HUIDAANDOENINGEN - 2

TE KOOP OF TE HUUR te Eindhoven op zeer druk en geschikt

punt

in

hei

(Poto Godfried de Groot;

centrum,

een voor bioscoop uiterst geschikt pand, groet ruim 1000 M2, als zoodanig reeds in exploitatie

%Zn COMPLXXT YZ'KIAA'L BOOR D'AUVA'KZZ I. Humphrey Thomson zat in zijn kantoor een sigaret te rocken en een pas uitgekomen deel van „Oude Engelsche Prenten" te bestudeeren. toen er een bezoeker werü aangediend. Klein van gestalte, als Mr. Thomson was, met een vriendehik gezicht en blond haar, viel het verschil tusschen hem en den gespierden, zwaren en norschen man, die hem kwam consulteeren, dubbel op. De bezoeker was meer dan 1 m. öU lang. met de schouders van een Hercules, een sterk, weinig sympathiek gezicht, blozend door leven in de buitenlucht en een dichten, krullenden haardos, van een diep-zwarte, haast blauwige kleur. . De bezoeker zeli was zioh ook van het contrast bewust en oordeelde wellicht, dat de beroemde detective er met zeer indrukwekkend uitzag, want een glimlach, half ongeloovig, half minachtend, gleed over zijn gelaat, toen zij elkaar begroetten en hij zich voorstelde als Mr. Cornelius Strade. Mr. Thomson klapte spijtig zijn boek

Humphrey Thomson trok de wenkdicht. Hij interneerde zich bijzonder voor oude drulfcn en andere voort- brauwen op. „Mr. Cliquet verzamelde brengselen der ^phische kunst'en Mr. oude drukken en prenten. Ik doe het Strade boezemC hem voorloopig nog ook," zei hij dan op bescheiden wijze. maar weinig beïgstelling in. Maar hij „Daardoor is zijn naam mij bekend. Hij bood hem een iel en een sigaret en deed veel belangrijke aankoopen, waaruit ik concludeer, dat hij een vermogend vrocsi man moet zijn geweest." „U wensoht t te raadplegen?" „Hij was heel rijk. Ik kan u wel zegMr. Strade kite. „Ik behoef iwaarschijnlijk niet te gen, dat hij een dikke twintigduizend vertellen, dat getuige was bij het pond per jaar te verteren had." „En wat is er met hem gebeurd?" onderzoek in ze den dood van Mr. „Dat is het juist. Wat er precies Cliquet. Dat zuu wel in de pers gemet hem gebeurd is, schijnt tot nu toe zien hebben." „Integendeel, had graag, dat u mij niemand te weten. Ongeveer een week volledig op dhoogte bracht," ant- geleden kwam hij thuis van een verwoordde Thomi. „Ik houd mijn geest kooping bij Christies. Hij moet de voorzooveel mogel vrij voor de details deur met zijn huissleutel hebben openvan mijn eigen vallen en lees daarom gedaan; niemand zag hem binnenkomen, zelden de berien over zaken, waar ze hebben hem alleen gehoord. De butler was in het sousterrain. Mijn neef ik persoonlijk ten sta." Mr. Strade Hde zijn schouders op. ging in de lift — dat wordt ten minste „Dat lijkt n eigenaardig, maar ik aangenomen — een lift, die bediend kan kom hier nietn over uw methoden worden door dengene, die er gebruik van gedachten wisselen. Laat ik dan van maakt. Hij liep zoo min mogelijk meedeelen, dalijn neef. Mr. Cliquet, trappen, want hij had een zwak hart; in zijn eigen huin Grosvenor Gardens, bovendien leed hij aan zwaarmoedigdood is gevonè De jury heeft er nie- heid. Toen de butler bovenkwam — kort na Mr. Cliquets thuiskomst, — vond mand aanspraljk voor gesteld."

geweest. Ingeval van koop ruime hypotheek

beschikbaar,

onder

voordeelige condities. Br. No. 535 Boekhandel Koonings, Eindhoven.

WEETU

reeds, dat U ook fe

BEGRAFENIS (CMATIE) VERZEKERING

HAVBANK

zeer irdeelig kunt sluiten bij de

SCHIEDAM

mmm^

^^^M

hij hem op den vloer van de bibliotheek op de eerste verdieping liggen." „Was hij dood?" Ja Er was een wond. boven op zijn hoofd, het gevolg van een slag, die hem NE KIM N verdoofd moet hebben, maar die met hevig genoeg was aangekomen om doodelijk te zijn voor een ander dan mijn LOMDOI neef. Daar zijn de doktoren het over eens. Door zijn slecht hart is die klap hem noodlottig geworden." „Was er op dat tijdstip iemand van Chalfont in Knights b:idge." „Woonde ze daar op het moment zijn familie thuis?" van zijn dood?" Hij had geen familie. Als zijn vrouw „Ja. Maar de zaak jit zoó: dien dag eerder dan ik kwam te overlijden, zou kwam zij terug in hk huis in Grosik erfgenaam zijn." venor Gardens, met Melk doel, is met „Dus hij heeft een vrouw? en werd dooi den butler binMijn neef is drie jaar geleden met een bekend, nengelaten. Ze hoordi dat haar man dame uit een der Lyons-lunchrooms bij Christies en zi|, dat ze op hem getrouwd. Hij was vijftig en zij nog geen zou wachten.was Dat wi$ ongeveer drie "dertig. Dat is naar mijn idee een be- kwartier vóór zijn terkkomst. De butlangrijk punt." ler liet haar in de Ibliotheek. Haar „>Vaarom belangrijk? lezing het geval i dat ze om tien „Omdat die dame jong is, vroohjk en minutenvanvoor vier weging, ongeveer van uitgaan houdt; mijn neef, die, zoo- tien minuten vóór hij Iwam. Geen der als ik zei, aan zwaarmoedigheid leed, bedienden liet haar li; niemand zag hield er stom-vervelende opvattingen haar weggaan, en dat Is juist zoo jamop na, was oud voor zijn jaren en had mer. Navraag aan hu en in de buurt alleen maar interesse voor zijn hefheb- heeft geen getuige vor den dag geberijen; hij moest er niets van hebben, bracht, die toevallig recies den tijd /ich in het publiek te vertoonen of aan van haar vertrek k(i noemen. Een het gezelschapsleven deel te nemen. Ze buurman zag haar uit e voordeur kohadden er meer dan eens hoogloopende maar kon niet ve laren hoe laat." meeningsverschillen om. Ik kan haar men, Mr. Humphrey Thonon knikte. niet heelemaal ongelijk geven. Hu was „Ik merk, dat u ha* verdenkt," zei een vreemde sinjeur, die het eenvoudig hij, „maar tot nog toe lebt u mij geen vertikte, zijn vrijgezellengewoonten af speciaal motief genoem dat in de richte leggen; en een eerste klas huistyran. ting van een misdaad 'ijst." Ik weet, dat zij zich ongelukkig voelde „Neen, ik vind het eindig om het te en berouw had over haar huwelijk. zeggen, maar ten slottmoet men zijn „Heeft ze u dat verteld?" eigen belangen in het «g houden. Mijn Neen. Het spijt me te moeten zeggen dat we heelemaal niet op goeden voet met elkaar stonden. Franschen zijn wantrouwend en ik geloof, dat zij dacht, dat ik er tusschen zat — ik was de naaste erfgenaam." U bent wel openhartig," verklaarde Vraag 'tweehonderd :ht en zestig. Thomson glimlachend. „Maar, om op Wat is het PlimsoU-më? de zaak terug te komen: Was zijn vrouw 1 thuis, toen hij den dood vond.Wij stellen een hoofdpr van ƒ 2.50 en Dat weten we niet. Daar wilde ik vijf troostprijzen beschikbi om te verdeehet juist over hebben. Als ik zeg we len onder degenen, die o vóór 7 April weten het niet, bedoel ik, dat we geen (abonné's uit overzeeschetwesten vóór 7 bewijzen hebben — alleen haar woord. Juni) goede antwoorden o^eze vraag zen„Gelooft u persoonlijk, dat zij thuis den. Adresseeren aan: Rediie ..Het Weekwas?" blad", Galgewater 22, Leid Op briefkaart „Zeker. Ik wil geen oordeel vellen of envelop s.v.p. duidelijk Wielden: Vraag over anderen. Mr. Thomson, en ik ver68. tel u bepaalde dingen alleen, omdat zij in verband staan met de zaak. ben maand of vier geleden ontdekte mijn neef, dat zijn vrouw veel in aanraking kwam met een jongeman uit haar geboortestad, een armen kunstschilder. Vraag tweehonderd r en zestig. Mr' Pierre Sales. Er volgde een twist, Onder een Pyrrhus-oveihmng verstaan en ik geloof, dat zij bereid was een eind te maken aan haar relatie met we een overwinning, die eillijk geen overden jongeman, en dan zou de kwestie winning is door de vreeice offers, die uit de voeten zijn geweest, als mijn zij gekost heeft, en vaak er is dan een neef er in toegestemd had, dat ze meer nederlaag. De naam is or|nd aan den uitging, meer in de „society" verkeerde. Romeinschen veldheer Pyik die in een Ik heb hem ten sterkste aangeraden, dergelijke situatie verkeerdteft. haar mee uit te nemen, vrienden te beDe heer K. N. Dubbeln te Rotterdam zoeken en te ontvangen, naar theaters verwierf met de juiste oping van deze te gaan. Maar hij ging heelemaal in vraag den hoofdprijs, tervde troostprijzichzelf en zijn hobbies op, was egois- zen ten deel vielen aan; derr H. Schaare, tisch en koppig. Niet lang geleden was Nijmegen; mejuffrouw M; Roo, Den er wéér een groote ruzie en een week Haag; den heer M. A. Cjihof, Schevevoor zijn dood verliet zijn vrouw het ningen; den heer A. Juifc, Nijmegen; huis en huurde een kamer in Hotel den heer W. Gansloser, Vj;,

OOTE

.CflTW

OJ**^

-4—1

neef was woedend op haar en had besloten, haar te onterven. Hij had een nieuwe wilsbeschikking gemaakt en den notaris gevraagd, dien dag om zes uur bij hem te komen, om ze door te lezen en tegenwoordig te zijn bij de onderteekening." „Wist zij daarvan? Als dat ,zoo was, waarom wachtte zij dan niet op hem, om te probeeren, hem tot andere gedachten te brengen?" „Het was haar niet medegedeeld. Maar het lijkt zeer waarschijnlijk, dat ze er juist dien middag achtergekomen is. Mijn neef had het document in zijn schrijftafel in de bibliotheek geborgen en de lade, waarin hij het gelegd had, stond open, toen het lichaam gevonden werd. Het papier lag opengevouwen op het blad van het bureau." • „Waaróm is ze dien middag weggegaan, zonder haar man te hebben gesproken?" „Ze beweerde, dat ze, nadat ze een poos gewacht had, de woede tegen haar man zoo hevig in zich voelde opkomen, dat ze het idee, om hem te zien, niet meer kon verdragen." „Is de kwestie van het testament en de open schrijftafel bij het gerechtelijk onderzoek ter sprake gebracht?" „Neen. De butler belde mij op, toen hij het lichaam gevonden had. Ik woon in de buurt en was er voordat de politie kwam. Ik merkte, dat de bureaulade openstond en heb die dichtgedaan. De sleutel stak er in." „Dat was heel verkeerd van u, om niet te zeggen dom." „Ik ben het volkomen met u eens, maar ik deed het zonder er bij te denken. Het was een swort reflexbeweging." De detective liet dit punt rusten en ging door: „Uw veronderstelling komt hierop neer, dat de dame de bibliotheek binnenkwam, den sleutel zag steken in een lade van het schrijfbureau en het testament vond. Vol angst, dat ze zonder een penny zou achterblijven, sloeg ze haar man neer, toen hij binnenkwam, en vluchtte toen onopgemerkt het huis uit." „Juist. Ik zie geen andere verklaring. Ze was er, alles wees er op, dat ze het testament gelezen had en ze ging haastig weg, terwijl ze den butler gezegd had, op de thuiskomt van haar man te zullen wachten." „Dat is ongetwijfeld een belangrijk punt. Zou ik het huis mogen bezoeken?" „Zeker. — We kunnen er dadelijk heengaan, als u wilt. Mevrouw Cliquet heeft er bezit van genomen, maar ik geloof niet, dat ze bezwaar zal maken. De politie heeft de zaak natuurlijk niet meer in handen, na de uitspraak van den coroner en de jury." Mevrouw Cliquet bleek een bijzonder knappe vrouw van omstreeks dertig jaar, met gloedvolle, donkere oogen en bijne klassiek gevormde trekken. Ze ontving Mr. Strade met ijzige terughouding, maar maakte geen bezwaar togen het voorgestelde onderzoek. „Als monsieur de detective rondkijkt, zal hij zien, dat u, monsieur, te haastig bent met uw conclusies," verklaarde ze uit de hoogte tegen Strade. Deze kreeg een kleur. „Ik heb niets gezegd."

■

;

DE DUITSCHE FILMSTER DOROTHEA W1ECK. DIE Bl DE PARAMOUNT IN HOLLYWOOD FILMT.

„Ah! Alsof ik niet wèèt, wat u denkt. Maar dat zullen we liever laten rusten. Gaat uw gang." Humphrey Thomson boog. „Dank u, madame. U begrijpt natuurlijk, dat ik alleen maar probeer te ontdekken, wat er precies gebeurd is. Als u mij een onderhoud van enkele minuten wilt toestaan, nadat ik rondgekeken heb, zult u mij zeer verpliohten." „Ik wil u alleen spreken," antwoordde ze, met een blik vol afkeer naar Strade. Deze laatste fronste het voorhoofd. „Mr. Thomson kan doen wat hij wensoht. Ik verlang volstrekt niet bij zijn nasporingen tegenwoordig te zijn, als u zich daardoor gekrenkt zou voelen. Hij kan mij naderhand wel rapport uitbrengen." Hij keerde madame Cliquet den rug toe, gaf den detective een hand en verliet stijfjes het vertrek. Thomson keek de vrouw des huizes met een glimlach aan, die iets verontsöhuldigends had. „Waarschijnlijk is er een misverstand in het spel, maar als ik nu even de bibliotheek mag zien, behoef ik u niet lang lastig te vallen en kan spoedig weer heengaan."

„Er is geen sprake vap misverstand," zei ze vlug. „Die man leeft altijd zijn best gedaan, moeilijkhel en te veroorzaken en nu tracht hij ht voor te stellen, dat ik mijn echtgennt gedood heb, om mij van zijn geld me ster te maken. Maar, allons, als u mij olgen wilt, zal ik u de plaats laten zien, vaar mijn man gevonden is." Ze nam hem mee nar boven, naar een ruime bibliotheek op de eerste verdieping. Aan de overzijd had deze uitzicht op straat. Het wis onmogelijk, dat iemand op klaarlichte i dag van dien kant éinnengekomen kon zijn. Maar aan de achterzijde keek een venster uit op een tuin en er was een ; )otpijp, waarlangs een lenig man ziu toegang tot de kamer kon hebben v rschaft. De jonge vrouw sloo de deur en liet Mr. Thomson alleen na uitgelegd te hebben, waar haar mti, liggend op den vloer, gevonden was met één arm uitgestrekt en de hand ustend tegen den poot van een «mahoiehouten boekenkast, dicht bij dé deu Thomson stelde met dejrootste zorg een onderzoek in bij het pam aan den achterkant en constateede, dat nie-

mand van die zijde was binnengekomen. Daarop keerde hij zich om, liep de kamer door, opende de deur weer en inspecteerde den gladden parketvloer van het portaal. De lift was vlak bij den ingang van het vertrek. Strade was van opinie, dat Cliquet aangevallen was, terwijl hij de bibliotheek binnenkwam, direct nadat hij de lift had verlaten. De positie, waarin het lichaam gevonden was, deed veronderstellen, dat Strade het bij het redhte eind had en het slachtoffer een klap gekregen had van iemand, die zich achter de deur moest hebben verborgen, en wel op het oogenblik, dat hij een paar passen in de bibliotheek had gedaan. Na een kwartier van intensief speuren, ging Humphrey Thomson mevrouw Cliquet weer opzoeken. De butler kwam juist uit de eetkamer en staarde hem een oogenblik nieuwsgierig aan. „Bent u klaar, meneer?" „Zoowat," antwoordde de detective op rüstigen toon, „maar ik beloofde nog even bij mevrouw Cliquet te komen, eer ik wegging." „Madame is in haar boudoir op de tweede verdieping, meneer," hernam de man. „Als u de lift wilt binnengaan, zal ik u den weg wijzen." Terwijl zij naar boven gingen, vroeg hij den bediende, of een zekere Mr. Pierre Sales na Mr. Cliquets dood wellicht een bezoek had gebracht. „Een Fransdhman, meneer? Ja, meneer; hij heeft mevrouw bezocht." „Vóór het ongeval is hü er zeker nooit geweest, wel?" „Zoover ik weet niet, meneer." „Ook niet op den dag van Mr. Cliquets dood?" „Daar kan ik een eed op doen, meneer." De butler, evenals de rest van het personeel, wist van de relatie tusschen hun mevrouw en den jongen artist, hetgeen te danken was aan het gebrek aan discretie van hun overleden meester, die op zekeren avond aan het diner een heftige woordenwisseling over dit onderwerp ontketend had, terwijl de bedienden nog in de eetkamer waren. Dus kon de butler de bedoeling van Mr. Thomsons vraag volkomen begrijpen. „Het leek me ook heel onwaarschijnlijk," merkte laatstgenoemde op. De lift hield stil, ze stapten uit en de butler klopte op een deur. „Entrez — binnen!" riep een stem uit de kamer. Humphrey Thomson vond bij zijn binnenkomen de weduwe bij den schoorsteenmantel staan, waar zij bloemen in een vaas schikte. Ze wees hem een stoel, terwijl de butler de deur sloot en heenging. Thomson nam plaats en zag de jonge vrouw rustig aan. „Ik heb alles gezien, wat er te zien was," begon hij op welwillenden toon. „Nu zou ik u graag mijn standpunt uiteenzetten en ik hoop, dat u zult inzien, dat, al ben ik door Mr. Strade aangezocht om een onderzoek in te stellen, het 'niet mijn plicht is, om te trachten, bewijsmateriaal tegen u bijeen te brengen, zelfs, al zou dat voor mijn cliënt een financieel voordeel zijn." „Dat begrijp ik," antwoordde ze met een iets warmeren klank in haar stem. „Voor alle misdaden bestaat een mo-

En don nog iets. U hebt beslist reeds vaak naar een goede soort poeder gezocht. Laat U een Mystikum poeder - het beroemde Scherk Poeder - toonen.

fcaSli Palftw Yoft

ijn en ters IS

meer Ie zien *"

Zoo staat het in een door ons ontvangen brief. (Edith L, November 1933) Dit bewijst alweer hoe diep ingrijpend Scherlc Face Lotion werkt. De temt wordt er geheel door veranderd en alle onremheden worden weggenomen. De nieuwe teint is vlekkenloos, glad jong »Wie een 15 et. Dostzegel stuurt aan S. Blindemon & Co., v. Baerlestraat 89, Amsterdam, ontvangt een proef. Verzoeke echter nauwkeurige opgave van adres.

tief," vervolgde de detective, '„soms voor de hand liggend, soms verborgen. Zelfs als een krankzinnige in zijn waanzin een moord pleegt, ontbreekt de beweegreden niet, want de dader is dan bezeten door het waandenkbeeld, dat de man, dien hij doodt, een vijand van hem is, of hem op een of andere wijze in den weg staat: In de meeste gevallen is het motief niet zoo moeilijk te ontdekken. Hier bijvoorbeeld hebben we twee personen, voor wie voordeel kon ontstaan uit Mr. Cliquets dood — u als zijn vrouw. Mr. Strade wanneer—" „Hü bewijzen kan, dat ik mijn man vermoord Jieb en ik aan de galg kom!" barstte ze uit. „Dat zou hij wel willen, die die coquin!" „U slaat den spijker op den kop," bevestigde Mr. Thomson. „Ik voor mij, zal doen, wat ik altijd gewoon ben — mijn kaarten open op tafel leggen. Ik zal u eerlijk vertellen, welke aanwijzingen volgens mij tegen u pleiten en welke mogelijkheden ik zie met betrekking tot Mr. Strade. Het zijn beide alleen maar theoretische veronderstellingen." „Gaat u door," zei de jonge vrouw, ditmaal op ironischen toon. „Wel, in de eerste plaats bevond u zich in huis vóór uw echtgenoot terug was en u werd in het vertrek gelaten, waar hij den dood gevonden heeft." „Maar ik ging weg, vóór hij thuis kwam." De detective knikte. „Dat mag zoo zijn, maar zuiver juridisch gesproken, is het niet bewezen. Ik beschouw de feiten alleen uit een juridisch oogpunt. U was in de bibliotheek, en als we aannemen, dat u niet vertrokken was, had u zich achter de

BEZOEKT HET

TE ROTTERDAM

deur verborgen kunnen houden, toen de lift naar boven kwam, om den noodlottigen slag toe te dienen bij het binnentreden van Mr. Cliquet." „En het wapen, monsieur?" „U bent onopgemerkt heengegaan — dat wil zeggen, niemand heeft bepaald op u gelet. De eenige, die u zag, was een van uw buren en bij was niet in staat, ook maar bij benadering den tijd op te geven. Het is gemakkelijk genoeg een klein wapen te verstoppen." „Waarom juist een klein wapen?" „De slag zeK heeft uw echtgenoot niet gedood, zooals vast staat, al was die indirect de oorzaak van zijn overlijden. U ziet er krachtig genoeg uit, om een harderen klap, dan hij gekregen heeft, toe te dienen, wanneet u met een groot of rvaar voorwerp gewapend was geweest." Ze keek omlaag, naar haar kleine voeten. „Toegegeven. Is dat het eenige bewijs tegen mij?" j Humphrey Thomson schudde het hoofd. „Nu komen we aan de kwestie van het motief. U hadt oneenigheid gehad met uw echtgenoot, of hij met u. Ik meen te begrijpen, dat jaloezie mede een aanleiding daartoe was." „Hij was jaloersch zonder reden. Mag een vrouw misschien geen vrienden of kennissen hebben?" „Het staat niet aan mij, om dat te beoordeelen, madame; zooals ik al zei, bepaal ik mij uitsluitend tot nuchtere feiten. U hadt getwist en u verliet het huis. Er bestimd een testament te uwen gunste, waarbij uw echtgenoot u als universeel ejfgename had aangewezen. Na het conflict ontwierp hij een andere wilsbeschiklqng en onterfde u. Hij had zich al met:zijn notaris in verbinding gesteld en sou het document teekenen op den dag, dat hij stierf." „Dus dat weet u?" „Mr. Strale deelde mij mede, dat hij de bibliotheek binnenkwam, nadat de tragedie haj plaats gehad, en in den tijd, die veniep voor de komst van de politie, ontdfkte hij, dat een lade van de schrijftafel openstond en het openge-7 -

-6 -

- '^__

Scherk ice. Lotion

,*,- • •

.! j^'^i, -;..■.■> V!i.%v ,,!''. A4i \;

:

vouwen testament op"het blad lag. Hij maakte de logische gevolgtrekking, dat u van het document kennis genomen hadt." Een grimmige uitdrukking kwam op mevrouw Cliquets mooi gezicht. „Het is alweer die kerel, die mij dwars wil zitten, maar ik ontken het niet. Ik was gekomen om met mijn man over een financieele regeling van mijn levensonderhoud te spreken, zag in een der laden' van het schrijfbureau een sleutel steken, die altijd in een andere lade is weggeborgen. Ik wist, dat mijn man in die bewuste lade belangrijke documenten bewaart en daarom den sleutel niet aan zijn ring heeft. Blijkbaar had hij vergeten de lade af te sluiten — dat is wel een heel toevallige samenloop van omstandigheden — en in een, gegeven onze verhouding, verklaarbare nieuwsgierigheid trok ik de lade open, vond het testament en las het. Dat was de oorzaak, dat ik in een vlaag van ■woede het huis uitliep, na het stuk in mijn drift op het blad van de schrijftafel te hebben gegooid. Mijn man heeft letterlijk om niets ruzie met mij gemaakt, [Vervolè op pagina 21)

10 JAREN LANG HOOFDPIJN. Het middel dat na enkele maanden reeds hielp. Wat Mej. J. A. v. L. te Den Haag schrijft „Hierbij deel ik U mede, dat ik ruim 10 jaar lijdende was aan hoofdpijn met galbrakingen en men zeide mij, dat voor mijn kwaal geen genezing was. Nu hoorde ik veel van Kruschen Salts en ik dacht: Laat mij dit middel eens probeeren. Ik neem nu sinds enkele maanden in het eerste kopje thee Kruschen Salts in en kan U mededeelen, dat ik nu maanden lang geen hoofdpijn meer heb. Anders lag ik om de drie ä vier weken twee dagen in bed en kon niets gebruiken. Ik ben nu met dit Kruschen Salts veel beter." Mej. J. A. v. L., Den Haag. Hoofdpijnen en dergelijke klachten, zooals slechte eetlust, neerslachtigheid, zenuwachtigheid enz., vinden meest hun oorzaak in te trage, onvoldoende werking der inwendige organen. De voedselresten worden niet volledig uit het lichaam verwijderd en schadelijke stoffen zullen zich ophoopen, welke het bloed onzuiver maken en den geheelen gezondheidstoestand ondermijnen. De verschillende zouten in Kruschen Salts sporen de inwendige organen aan, zoodat alle afvalstoffen geregeld en volkomen uit het lichaam verwijderd worden. De „kleine, dagelijksche dosis" houdt U inwendig zuiver en schoon. Uw bloed wordt weer helder en frisch: hoofdpijn en andere klachten zullen spoedig en voorgoed verdwenen zijn. En al gauw zult U het „Kruschen gevoel" gaan herkennen aan uw stralenden levenslust, onvermoeibare energie en onverstoorbare opgewektheid. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ä Fl. 0.90 en Fl. 1.60 per flacon. Omzetbelasting inbegrepen. Stralende gezondheid voor één cent per dag. Let op dat op het etiket op de flesch, zoowel als op de buitenverpakking de naam Rowntree Handels Maatschappij Amsterdam voorkomt.

.

Regie: PAUL CZINNER Rolverdeeling; Grootvorst Peter . Douglas Fairbanks Jr. Catharina Elisabeth Bergner Keizerin Elisabeth . . . Flora Robson Lecocq Gerald du Maurier Prinses Anhalt-Zerbst . Irene Vanbrugh Katushienka Joan Gardner

We schrijven 1745 ijn, laat hij haar alleen Een jachtpaviljoen in de omgevin ij gravin Vorontzova. van St.-Petersburg is de geliefkoc* Catharina brengt afschuwelijke dagen door de verblijfplaats van grootvorst Peter. Hieusschen de haar vreemde menschen. Zij is hij omringd door een schare hovelinger robeert echter, geholpen door de keizerin, die bereid zijn de meest bizarre wensche aar echtgenoot weer tot zich terug te van den toekomstigen czaar in te williger Tengen, en, dank zij zijn jaloezie, slaagt loch voldoet dit leven Peter niet, e e hierin. de spoedig uit zijn evenwicht gebracht Lang duurt de verzoening niet. Spoedig vorst heeft buien, dat hij zijn gasten weg loet de mare de ronde, dat het einde van jaagt en met zijn rijzweep om zich hëe Ie oude keizerin nadert. Hierdoor verliest slaat. Keizerin Elizabeth, Peters tante, word'eter weer zijn geestelijk evenwicht en veroud en daar grootvorst Peter haar op moe toot Catharina, daar hij haar inmenging volgen, heeft ze besloten, dat hij huwein staatszaken vreest. moet. Zijn gemalin heeft ze ook al gekozen Bij den dood van keizerin Elisabeth luidt de jonge Duitsche prinses Sophie von An iij zijn bewind in met een reeks zeer onhalt-Zerbst. . echtvaardige maatregelen, die den haat Als Peter verneemt, wat er van hem ver an zijn omgeving opwekken, langd wordt, kan de aankomst van prinse In hem groeit 'n haat voor iedereen, die Sophie ieder oogenblik verwacht worden iog grooter wordt als blijkt hoe zijn vrouw Peter is woedend en wil niet trouwen. Dril ioor 't volk op de handen gedragen wordt, tig gaat hij naar de keizerin en zeg De jonge keizerin kent echter slechts één haar, dat hij niet wil. Juist op dit moloel: haar gemaal beminnen en door hem ment maakt Sophie, nu Catharina, haafemind worden. Maar czaar Peter merkt entree. Zij hoort de woorden van haar toelnt n'et en laat haar vernedering na verkomstigen gemaal, en diep verontwaardigclcdering ondergaan, wat ten slotte tot een gaat ze terug en doolt door het groo paleis, waar zij den weg niet kent. Eindelijk ziet ze een officier, dien 2 deelgenoot van de ondergane beleedigin maakt, en wien ze ook niet kan verbergerV dat ze haar verloofde eigenlijk bewondert Zoo maakt Peter kennis met zijn toe komstige vrouw en hij neemt 't plotselinge besluit haar toch te trouwen. Peters onevenwichtig karakter is oorzaak, dat hij spoedig gaat denken, dat Catharinn slechts uit eerzucht zijn vrouw wil zijn, en zoodra de huwelijksplechtigheden voorbij

'

__£

AMSTERDAMSCHE KRONIEK T7mpresario Ernst Krauss heeft Amsterdam weer eens verrast met een evenement op kunstgebied, n.I. met een opvoering van „Die Hochzeit des Figaro" van Wolfgang Amadeus Mozart. Wij zijn in ons land op het gebied van opera-opvoeringen helaas niet verwend. De Italiaansche Opera hier te lande doet wel is waar haar best, orkest en stemmateriaal zijn meestal van goede kwaliteit, maar hiermede alleen kan men onmogelijk een goede opera-opvoering tot stand brengen. Spel, regie, decor, enzoovoort worden door de Italianen meer dan stief-

C. « Tk..l>tJZZLES N KNIPPUZZLE

had het met mijn nicht over het geven van cadeaux. „Ja," zei mijn nicht op een gegeven oogenblik, „als mijn vader iets cadeau deed, gaf hij altijd iets duurs." „Ja," zuchtte mijn neef, „dat heb ik gemerkt toen hij jou aan mij gaf." Moeder: ,,Ja, met dien jongen van mij is er altijd wät aan de hand. Ik denk, dat-ie wel gauy de vingerafdrukken van zijn vader zal volgen!" „Zie je daar dat paartje? Die twee moeten bepaald erg verliefd zijn op elkaar, want zij hebben zeker al meer dan 'n uur geen woord gezegd." „Ja, ze zijn bepaald onzegbaar gelukkig!" Scène uit „Die Hochzeit des Figaro". Zittend: Hermann Abelmann. Geheel rechts: Elli Mirkow en C. A. Neumann.

moederlijk behandeld, kortom men geniet van de Italiaansche Opera het meest, wanneer men zijn oogen dicht houdt. Impresario Krauss bracht ons nu de „Wuppertaler Bühnen", en bij hun opvoering deed men beter zijn oogen open te houden. Alles was tot in de puntjes verzorgd, er werd niet alleen gezongen, er werd ook gespeeld. Het stemmateriaal was wat klein, maar het was zuiver en iedereen was voor zijn taak berekend. Hermann Abelmann was een waardige graaf Almaviva, Elli Mirkow een vroolijke Susanne, Lotte Schürhoff een teere Cherubin en Carl August Neumann een uitstekende Figaro. Else Fieberg was als gravin Rosine wel wat te koel. Elisabeth Höngen en Fritz Lang als Marzeline en Bartolo voldeden zeer goed. Wij hopen dit ensemble zeer spoedig weer te zien. Het enthousiasme aan het slot der voorstelling liet aan duidelijkheid niets te wenschen over, en bewees, dat alle aanwezigen er zoo over denken!

De jongeman had het meisje ten huwelijk gevraagd en het jawoord gekregen. Doch toen kwam ook de dag, dat hij bij haar thuis moest komen om kennis te maken met haar moeder, een dame, die er lang niet gemakkelijk uitzag, zooals de jongeling met schrik ontdekte. Haar ijzige blik bracht hem min of meer van zijn stuk. „Zoo," zei ze met een doordringend lachje, „dus u bent nu de jongeman, die weldra mijn schoonzoon zal zijn, nietwaar?" „Lieve hemel," antwoordde deze ontzet, „zoo had ik 't eigenlijk nog nooit bekeken." De twee beeren hadden copieus gedineerd en keerden vroeg in den morgen huiswaarts. „Ga nog even mee naar huis om wat te drinken," inviteerde de een. „Als we een beetje zachtjes binnenkomen, zal mijn vrouw niet wakker worden." Op hun teenen slopen de twee naar binnen, doch ternauwernood hadden zij de deur geruischloos gesloten, of een van hen botste tegen het tafeltje in de vestibule, terwijl no. twee van schrik een stoel omgooide. Zij keken elkaar ontzet aan en de een fluisterde: „Stil een beetje, anders wordt mijn vrouw wakker!" „O, maak je daar maar geen zorg over," meende de geïnviteerde. „Met al dat lawaai hoort zij toch niets!"

Uit de hierboven afgedrukte stukjes moet het portret samengesteld worden van een Duitsche filmster. Onder degenen, die hierin slagen en het ons renden, benevens den naam van de actrice, xullenwü tien foto's van haar verdeelen. De oplossingen moeten vöör 3 April (van abonné's uit oveneesche gewesten vöór 3 Juni)in het beiit rijn van: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: C. il Tb.Puzzles No. 330. Degenen, die het blad onbeschadigd willen houden, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken en te calqueeren. Dit geschiedt door middel van een velletje carbonpapier, dat men onder dere pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan de omtrekken van de op dere pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, ral het carbonpapier dere op net witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt. De abonné's, die de Wekelijksche Vraag ook op wenschen te lossen, kunnen die tegelijk met dere purrles inrenden, doch in dit geval gelieve men re op verschillende velletjes papier te schrijven, die ieder duidelijk en volledig van naam en adres voorrien rijn.

KAMRAADSEL

i

r

r-

ir

—

—

—

—

i"

5-

r-

HORIZONTAAL : Naam van een bekend Arne rikaansch filmspeler. VERTICAAL : 1. doen honden. 2. wonen we in. 3. landbouwers. 4. kanten. 5. meisjesnaam 6. windstreek. 7. nummer één. Te gebruiken letters: a-a-a-b-d-e-e-e-e-e-e-e e.e.e-h-i-j-k-m-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n o-o-o-oo-r r-r-r-r-s-s-t-t-u-v-y-r. Wij stellen een hoofdprijs van f. 2.50 en als troostprijren 5 foto's van filmsterren beschikbaar om te verdeelen onder degenen, die dere puzrle op weten te lossen.

OPLOSSINGEN C. & m-PUZZLES No. 527 KNIPPUZZLE

Dokter (tot patiënte): „Maakt u zich maar niet bezorgd mevrouw; ik maak binnen een paar weken een andere vrouw van u." Echtgenoot van de patiënte: „Spaart u moeiten noch kosten, dokter."

S

De tien foto's van Hermann Thimig vielen ten deel aan: mevrouw M. Bart-Jorgensen, Amsterdam ; den heer T. La Croix, Amsterdam; mejuffrouw M. Koedam, Hillegersberg; den heer Chr. M. van Alphen, 's-Hertogenbosch; den heer C, Andriessen, Rotterdam ; mejuffrouw E, Amoraal, Hoorn ; den heer W, Hoek, Schiedam ; den heer F, J. de Jong, Tilburg; mejuffrouw T. Tekamp, Haarlem; den heer M. H. t Hooft, Rotterdam.

KLINKERRAADSEL

Een boer werd vader van een tweeling en bij het vernemen van deze tijding, was hij zóó verrukt, dat hij opgewonden naar het naastbijzijnde telegraafkantoor holde en het volgende telegram stuurde naar zijn schoonmoeder: „Vandaag tweeling. Morgen meer." Buurman (tot jongen vader): „Vindt U niet, dat een kind je huis lichter en vroolijker maakt?" De jonge vader: „Nu, lichter in elk geval, want meestal hebben we 's nachts het licht op."

Hermann Thimig

De namen der filmsterren luidden: Wolf Albach-Retty Carole Lombard Hans Albers John Barrymore Ramon Novarro Willy Fritsch Maurice Chevalier Lilian Harvey John Boles Käthe von Nagy Mejuffrouw R. v. d. Graaf te Umuiden verwierf den hoofdprijs, terwijl de troostpnjren ten deel vielen aan mevrouw Visser te Rotterdam, mejuffrouw F. P. Delorme te Amsterdam en mejuffrouw B, Fetter te Schiedam.

- 11 :

.

^H

■m

-

EEN NIEUWE STER IN HOLLYWOOD argaret Sullivan dat is de naam, die in Hollywood op het oogenblik op ieders lippen is. Sinds weken brengt de draagster van dien naam de gemoederen in beweging en... . vergissen we ons niet, dan zal binnenkort Margaret Sullivan ook in ons land het gesprek van den dag zijn. Want de stille, bescheiden Margaret heeft in haar eerste film „Only yesterday" een creatie geleverd, zóó aangrijpend, zóó zuiver en mensche| lijk, dat het nog steeds toenemende enthousiasme gemakkelijk te verklaren is. De jeugd van Margaret kenmerkte zich door eenvoud. Geboren in Norfolk-Virgi-

Kin ..TéaM

,ti

't

.

Nadat hij zeven jaar in de gevangenis had gezeten, werd een inbreker precies op zijn verjaardag vrijgelaten. —Wij hopen maar, dat zijn vrouw niet zoo tactloos is geweest, om hem „nog vele jaren" te wenschen.

Vk wen en zonder aangeplakte oogharen tóch een bijzonder knappe verschijning was en bovendien door haar fijn ongekunsteld spel onmiddellijk de aandacht van den regisseur had getrokken, leek hem de geschikte persoon. Hoewel zij in het begin niet veel voor . een filmrol voelde, stemde zij toe in het i maken van een aantal „tests" en deze vielen zóó bijzonder goed uit, dat John Stahl verklaarde, slechts dan de film te willen regisseeren, als Margaret er de vrouwelijke hoofdrol in vervulde. Natuurlijk stemde Miss Sullivan toe. En zij die „Only yesterday" gezien hebben, zullen er blij om zijn, want niemand 'beter dan deze jeugdige ster had er de vrouwelijke hoofdrol in kunnen spelen. John Boles, die de mannelijke hoofdrol vertolkt, is een waardig tegenspeler.

nia. den 16en Mei 191 i, bezocht zij de lagere school en liep daarna college in Bristol. Haar kunstenaarsbloed verloochende zich echter niet en nauwelijks van school, speelde zij haar eerste rol, hoewel een zeer kleine. Het pleit voor haar talert, dat zij een jaar later reeds de titelrol vervulde in ,.The modern Virgin", een successtuk op de New Yorksche Broadway. Meer belangrijke rollen volgden, totdat zij, optredende in ,,Dinner at eight", de aandacht trok van den regisseur John M Stahl, den beroemden regisseur van ,,De vrouw in de schaduw", een film die ook hier te lande ^ met veel succes werd vertoond. John Stahl | zocht reeds lang naar een geschikte hoofdrolvertolkster voor zijn nieuwe film ,,Onlyj yesterday" en Margaret, die zonder poeder] en lippenstift, zonder geschoren wenkbrau-

REMBRANDT THEATER

* * 4

AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

eï'

Een medicus waarschuwt ons ernstig om niet op bezoek te gaan bij vrienden of kennissen, die ons kunnen infecteeren. — En tóch zal menige vrouw in deze weken haar kennissen verlaten met al de symptomen van de schoonmaak-ziekte.

De jongedame, die aan maatschappelijk werk doet-. „Wij houden een verloting voor de weduwe van Nelis. Wil je ook een lot van mij koopen?" De dorpeling: „Nee, heusch niet, juffie. Ik zou niet weien waar ik l oude mensch moest laten als ik linar won."

„Ik hoop maar, dat de o-roote bag-age er al is, als wij in het kamp komen, George."

Volgens een schedelkundige is een bultig voorhoofd een bewijs, dat de eigenaar ervan zeer intelligent is. —. Oi dat hij de hark buiten heeft laten slingeren en er in het donker over is gestruikeld. Op een der groote mailstoomers heeft men onlangs declamaties van moderne gedichten gehouden. — Dat de passagiers zeeziek werden, was echter alleen het gevolg van het schommelen van het schip.

SIGAREN 's Morgens,

■*-4^W^

's Middags,

**

*»

ym% -Tè #c# DRIEMAAL MARGARET SULLIVAN.

— 12 —

's Avonds.

Een bekend voetballer is dezer dagen in het huwelijk getreden met een meisje, dat hij voor 't eerst ontmoette, toen zij hem om zijn handteekening vroeg. — Als ze hem nu om zijn handteekening vraagt, wil zij die altijd op een cheque hebben!

„Hebt U soms een ansicht van het huis? Dan stuur ik er een aan mijn vrouw, met een kruisje bij mijn raam."

Verontwaardigde gast (tot eig-enaar van het hotel): „Ja, maar hoor eens, dat paat zóó maar niet! Ik heb hier kamers besproken!" . - 13 -

Een hypnotiseur beweert, dat hij zelfs menschen op zeer grooten afstand in slaap kan brengen. — Massa's menschen, die lezingen voor de radio houden, kunnen dat ook[

ALS HET LEVEN EEN TRAGEDIE WORDT ANTOINE MARIE LA VALETTE. Be man, wiens sensationeele ontvluchting uit de cel der ter dood veroordeelden wij hier willen schetsen, en wiens naam hierboven staat, werd in 1769 te Parijs geboren en overleed aldaiar in 1830. Dank zij zijn politieke relaties, was La Valette benoemd tot directeurgeneraal der posterijen, en het was in deze functie, dat hij gedurende de Honderd dagen-regeering van keizer Napoleon, die van het eiland Elba was gevlucht, zijn kantoor en diensten ter beschikking stelde van den teruggekeerden heerscher. Met het gevolg, dat toen Napoleon naar St. Helena werd verbannen, en koning Lodewijk XVIII andermaal den Franschen troon besteeg. La Valette gevangengenomen en ter dood veroordeeld werd. Opgesloten in een ondergrondsche cel der Conciergerie, had hij slechts weinig hoop, dat het verzoek om gratie, hetwelk men voor hem had ingediend, een gunstig resultaat zou hebben. Maar zelfs indien dit het geval mocht zijn, dan nóg zou de levenslange celstraf, waartoe hij dan veroordeeld zou worden, erger wezen dan een snelle dood. De lange weken, die La Valette in spanning over zijn lot moest doorbrengen, werden gelukkig eenigszins verlicht door het feit, dat hij bezoek mocht ontvangen van zijn vrouw en dochter. En het was door de prachtige, zelfopofferende toewijding van de eerste, dat het La Valettes vrienden gelukte, een vlucht te ensceneeren, die zóó sensationeel was, dat het moeilijk moet zijn, er de weerga van op te sporen in de geschiedenis. Reeds verscheidene malen had zijn vrouw hem medegedeeld, dat zijn vrienden bezig waren plannen te beramen om hem te helpen ontvluchten, maar telkens weigerde hij er op in te gaan, omdat hij overtuigd was, dat 't hun onmogelijk moest zijn hun voornemens ten uitvoer te brengen, zoodat het slechts, geschikt kon zijn om ongerechtvaardigde hoop op te wekken bij hemzelf, zijn vrouw en zijn vrienden. Maar ten slotte — twee avonden vóór den ochtend, waarop hij ter dood gebracht zou worden — stemde hij toch toe om de gemaakte plannen nader te overwegen, en terwijl hij met vrouw en dochter aan het avondmaal zat — dat zij door de vriendelijkheid van den cipier alleen mochten nuttigen — vertelde zijn vrouw hem, hoe men zich zijn vlucht had voorgesteld. Den volgenden avond — den laatsten, dien hij op aarde zou doorbrengen — moest hij ongemerkt verdwijnen. Madame La Valette en haar dochtertje kwamen dien avond, zooals gewoonlijk naar de gevangenis. Beiden wisten hun opwinding uitstekend te verbergen^ en fluisterend over de tafel, vertelde madame La Valette haar man de laatste bijzonderheden van zijn vlucht. Eindelijk was het groote oogenblik aangebroken. Terwijl hij achter een scherm sloop, dat zijn eetkamer van zijn

slaapvertrek scheidde, verwisselde La tig in het huis van zijn vijand, waar Valette haastig met zijn vrouw van niemand hem vermoedde. kleeren, haar hoed zoo diep over zijn Intusschen kon hij er niet tè lang hoofd trekkend als mogelijk was. Toen blijven, want de manier, waarop men greep hij de hand van zijn dochtertje, hem eten en drinken moest verschaffen, en na zyn vrouw vaarwel te hebben was tamelijk gevaarlijk. Het was dus gekust, verliet hij zijn cel. De bewaarzaak te zorgen, dat hij zoo spoedig der, die hem aansprak in de verondermogelijk definitief in veiligheid kwam. stelling, dat hij madame La Valette Met behulp van drie Engelschen was, kreeg als antwoord slechts een slaagden zijn vrienden er in, hem een snik te hooren — hetgeen zeer natuurpaspoort te bezorgen ten name van lijk was voor een vrouw, wier man den kolonel Lossack, en nadat men liem volgenden dag terechtgesteld zou worook een uniform had verschaft, verliet den ... De deur der gevangenis werd La Valette op even ongemerkte wijze geopend en La Valette stapte naar als hij er binnen Was gekomen het huis buiten... van zijn „weldoener tegen wil en dank" en vluchtte naar Compiègne — onderHier zou, overeenkomstig het plan, eep draagstoel op hem wachten, maar weg overnachtend in een kamer vlak tot zijn ontsteltenis was deze nergens naast die van een der rechters, welke te bekennen. Later vertelde hij, dat hij hem ter dood hadden veroordeeld I Van door het wapen in de hand van den Compiègne, waar La Valette door de cipier als het ware gefascineerd was achterdocht van een soldaat bijna werd geweest. Op 't minste of geringste teeken ontdekt, ging het nu naar Bergen in België, waar hij, althans voorloopig, van onraad zou hij het gegrepen en zijn leven zoo duur mogelijk verkocht hebgeen kans meer liep ontdekt te worden. ben. Maar de spanning, waaraan hij Lang kon hij ook daar echter niet blijven; hij begaf zich daarom naar ten prooi was, werd spoedig opgeheven door de verschijning van een zijner beDuitschland, waar hij verscheidene jaren in de grootste afzondering leefde. Toen dienden, die hem toefluisterde, dat de maakte een verandering in den regeestoel een eind verder op wachtte. Dit ringsvorm van Frankrijk het hem mogebleek inderdaad het geval, en weldra lijk, terug te keeren naar zijn vaderwerd La Valette er in weggedragen. land .... Eenige minuten later werd er echter reeds halt gehouden, en moest hij overstappen in een rijtuig, dat bestuurd Hoe was het intusschen madame La Valette vergaan ? werd door een zijner vrienden, den graaf de ChasSenon, die zich als koetZoodra de cipier terugkeerde om de sier had verkleed. Terwijl het nu in tijfel op te ruimen, ontdekte hij natuurlijk wat er was gebeurd. De man sloeg volle vaart verder ging, trok La Valette alarm, en de gouverneur der gevangenis de voor hem klaar gelegde uniform van een lakei aan — eveneens een liet madame La Valette in arrest stellen. Het zou een daad van ridderlijkheid onderdeel van het ontvluchtingsplan, zijn geweest, indien men deze vrouw, want op een afgesproken plaats trof die niet geaarzeld had om zich voor men een anderen vriend, monsieur haar man op te offeren, eenvoudig had Baudus, dien La Valette nu als diens laten gaan. Maar de autoriteiten waren „bediende" moest volgen. Monsieur Baudus zette er flink den pas in en zóó woedend over La Valettes vlucht, dat zij haar zes weken lang in een klopte weldra bij een deftig heerenhuis ondergrondsche, van ieder licht veraan. Toen La Valette het herkende, ontstoken cel opsloten. zonk hem echter allen moed. Hij moest verraden zijn, want het huis, waar hij Of het nu kwam door alles wat zij gedurende dezen tijd moest ondergaan, voor stond, was dat van den minister of dat het was ten gevolge van de spanvan Buitenlandsche Zaken, zijn grootsten vijand... ning over het lot van haar man, waarvan zij onkundig werd gehouden, weet Maar hij was niét verraden. Integenmen niet, maar het treurige feit is, dat deel: zijn vrienden hadden juist heel zij niet lang na zijn vlucht malend vernuftig deze woning uitgekozen om werd. Toen La Valette eindelijk naar hem te verbergen, wèl wetend, dat Frankrijk kon terugkeeren, was het niet men hem daar niet zoeken zou. Monom zijn laatste levensjaren daar geluksieur Baudus zei hem, door een zijkig met haar vereenigd te kunnen ingang naar binnen te gaan en de trap slijten, maar om haar naar een krankte bestijgen, die hij daar zou vinden. zinnigengesticht te moeten brengen. La Valette gehoorzaamde en werd ontLa Valette leefde nog vijftien jaren vangen door een dame, die hem zwijna zijn ter dood veroordeeling; zijn vrouw gend naar een zolderkamertje bracht, overleefde hem zes jaar, gedurende waar alles voor zijn ontvangst in gewelken tijd zij voortdurend in het gereedheid was gebracht, en waar hij versticht werd verpleegd door haar dochscheidene dagen vertoefde, zonder dat ter Josephine, die, als klein meisje, de overige bewoners van het huis er had geholpen om haar vader uit de cel iets van merkten. Terwijl overal huisder ter dood veroordeelden te laten ontzoekingen plaats hadden — en natuurvluchten .. lijk in de eerste plaats bij La Valettes vrienden — terwijl in heel Frankrijk de reizigers uit hun draagstoelen werden gehaald, om te zien of zij niet de ontvluchte La Valette waren, zat deze rus- 14 —

SIHIEIPIPIEY DOOR W. SOMERSET MAUGHAM OPGEVOERD DOOR DE N.V. VEREEN. ROTTERD.-HOFSTAD-TOONEEL

Wanneer wij het stuk „Sheppey" willen bespreken, dan kan het al haast niet anders of wij moeten het voornamelijk over Sheppey zelf hebben, den hoofdpersoon, en over de wijze, waarop Johan Elsensohn deze figuur uitbeeldde. Van het begin tot het einde beheerscht hij iedere scène. In het eerste bedrijf, als de altijd montere, pientere kappersbediende, is hij een kostelijke kerel; in het tweede en derde, wanneer hij beseft, dat hij met het hem plotseling door een weddenschap toegevallen geld een klein beetje de ellende en de armoede, die onder mislukten en armen wordt geleden, kan verlichten, is hij een figuur," naar wien ons aller sympathie uitgaat. Haarscherp en raak toont de schrijver aan, hoe ver het met den gewonen doorsnee-mensch reeds is gekomen, wanM«n drinkt op Shappey'i geluk... - Van linkt naar rachti: neer hij in zijn Gerhard Almandar, Helena Berthe, Corrla Koravaar, Johan Eltaniohn, Mian Duymaar van Twlit, Anton Roomer. stuk de huisgenooten en de onmiddellijke omgeving van den doodgewonen, eenvoudigen man met den goedhartigen Sheppey laat uitspreken, zijn goede, ruime hart, die door zijn omwat in onze „verstandige'' maatschappij als geving voor gek gehouden wordt.... Een lieve figuur was ook Dora Haus als norm wordt aangenomen: dat iemand, die niet zijn egoïsme botviert, die alleen een Sheppey's vrouw. Toni van Otterloo en verheven voorbeeld wil navolgen, n.1. „de Enny Meunier vormden een onuitstaanbaar hongerigen spijzen en de dorstigen laven" stelletje egoïste, waanwijze kinderen. De — stapel krankzinnig moet zijn of aan beide schipbreukelingen op de levenszee werden zeer goed gespeeld door Wilh. godsdienstwaanzin lijdt.... Duymaer van Twist en Theo Frenkel. Johan Elsensohn beeldde op meesterlijke Er wordt een foto gemaakt, want wijze het karakter uit van dezen Sheppey, Sheppey komt in de krant... -19 -

1 'M

I. ,v ■•; ^';-:T^wp.

mm®m?®

^wm-

^mmm

.Wat heh jij een Iwider huis!"

„Hoe heb je geld om te laten verren r

Wat moet ik doen om tandfilm te bestrijden en mijn tanden te behouden? Tandfiim is steeds aanwezig - in iedcren mond - en plant zich steeds voort. De grootste schade berokkent tandfiim door tandbederf. In tandfiim bevinden zich bacteriën, die een zuur afscheiden. Dit zuur tast het glazuur der tanden aan. Tenslotte wordt de zenuw bereikt en het wortclkanaal geïnfecteerd.

verwijdert, is een der meest opzienbarende ontdekkingen van heden ten dage. Het verwijdert ieder spoor van tandfiim en is tweemaal zoo zacht als die materialen, welke algemeen in gebruik zijn.

Om bederf tegen te gaan moet men Pepsodent gebruiken. Het in Pcpsodent verwerkte materiaal dat de tandfiim

Gr, ^6e D

"bb.e/e fc/6e

„Dat is geen nieuwe verfik heb juist de deuren en kozijnen met VIM schoongemaakt.

Fl.

060, n. lOOi

Gebruik altijd Vim om Uw schilderwerk op tefrisschen. Het geeft een prächtigen glans - en Vim, het onovertrofTen reinigingsmiddel is zoo fijn dat het niet krast. DAAROM CERN VlODEKNF. HUISHOUDING ZONDER VIM!

4176

Huwelijksuitzetten 123 stuks f 87.50 170 „ f 155.235 „ f 270.299 „ f 282.50 Uitsluitend Prima Kwaliteiten Boven f200.— Gratis Geborduurd

roinigt maar krast nooit.

GODFRIED DE GROOT JAN LUYKENSTRAAT 2A TELEFOON

-

AMSTERDAM

28474

Vraagt Prijscourant

GROOTE MARKT 8

ROTTERDAM

SPECIALITEIT IN MODERNE EN ARTISTIEKE FOTO'S

MEN ZIE DS VELE REPRODUCTIES VAN ONS WERK IN .HET WEEKBLADCINEMA & THEATER.

[Vervolë van pag. 7) wantrouwde mij, om een volmaakt onschuldige vriendschap, en zag er zelfs niet tegen op, om mij om die reden te onterven. Ik wilde geen seconde meer blijven, geen enkele onderhandeling meer met hem voeren." „Dus, als Strades theorie juist is, en daar zijn verschillende aanwijzingen voor, dan was er een motief. Door uw echtgenoot te dooden,' eer hij het veranderde testament kon teekenen, voorkwam u, dat hij zijn vermogen aan een ander vermaakte." „Dus ik ben schuldig, hè?" „Zooals ik u verteld heb, moet ik het bewijsmateriaal tegen de twee eenige personen, die een redelijk motief kunnen hebben gehad, dat, critisch bezien, voordeel opleverde, onderzoeken en keuren. En ik moet zeggen, dat ik nagenoeg geen materiaal heb tegen Mr. Strade, maar voor zoover dat aanwezig is, zal ik u er van op de hoogte brengen." „Graag, monsieur! Een man als hij, is tot alles in staat." „Nu, als uw echtgenoot was blijven leven en het testament onderteekend had, zou Mr. Strade zonder moeite in het bezit van het vermogen zijn gekomen. Er zou geen enkele reden voor hem bestaan hebben, om een misdrijf te plegen." „Maar spreekt dat niet juist in zijn voordeel?" „Oppervlakkig beschouwd, inderdaad, maar het kan hem bijvoorbeeld bekend zijn geweest, dat Mr. Cliquet, ondanks de bestaande meeningsverschillen, nog genegenheid voor u koesterde; hij kan verzoeningsplannen zijnerzijds hebben gehoord of den indruk hebben gekregen, dat uw man dat testament wilde gebruiken, om pressie op ü uit te oefenen, om u op die manier te bewegen bij hem terug te komen. In dat geval is het mogelijk, dat Mr. Strade, op de hoogte van de plannen van uw echtgenoot, den loop der gebeurtenissen heeft willen verhaasten, door zijn neef te dooden en de schuld op u te werpen. Ik zet u alleen maar uiteen, wat er, theoretisch gesproken, gebeurd zou kunnen zijn, want het is ongetwijfeld niet gebeurd. Mr. ^trade kwam pas na den dood van Mr.'Cliquet in het huis; Mr. Strade is een forsch man en zou

DELL, de Warner Bros-ster, die dit seizoen op den voorgrond treedt

zijn slachtoffer een heel wat harderen slag hebben toegediend en hij wist klaarblijkelijk niet, en kon ook vermoedelijk niet weten, dat u toevallig 's middags in het huis was." Ze staarde hem geagiteerd aan. „Ha! Nu hebben we het. Dus u beschouwt m ij als schuldig, nadat u met een vertoon van openhartigheid zoogenaamd uw kaarten op tafel hebt gegooid. Ik heb mijn man dus vermoord om de erfenis in de wacht te sleepen, vóór hij zijn testament kon veranderen?" De detective stond op. „Het is mijn plicht, om de waarheid aan het licht te brengen," verklaarde hij, zonder een zweem van onvriendelijkheid. „Ik heb nog niet voor mijzelf kunnen uitmaken, wie ik beschuldigen of vrijpleiten moet. Ik ga nu naar mijn bureau terug, om de zaak te overden— 21 -

"

ken en ik hoop hier weer terug te komen." Hij stak zijn hand uit en na een oogenblik van aarzelen nam de jonge vrouw die. „Op mijn weg naar beneden wilde ik nog even naar de bibliotheek gaan. Misschien wilt u zoo goed zijn, met me mee te komen en achter de deur te gaan staan, terwijl ik de kamer binnenkom? Wij kunnen ons dan overtuigen, of een man, die van dien schuilhoek uit een slag heeft gekregen, kan neervallen, zooals uw echtgenoot gevallen is." Madame Cliquet was onmiddellijk bereid het tooneel te helpen reconstrueeren en vergezelde den detective naar de eerste verdieping, waar ze in de positie ging staan, zooals hij die aangaf. Hijzelf stapte uit de lift, liep de bibliotheek binnen en bleef staan, toen de jonge vrouw van achter de deur te voorschijn kwam.

»r*'■".;?-«><

■,

„Ik ben niet overtuigd," zei hij, om zich heen kijkend. „Ik ga nu maar — neen, doet u geen moeite; ik kom er alleen wel uit."

Op 67-jangen U«ftijd is t« Amiterdam overleden de h*«r Jacquei van Biene, een bekende figuur in de theater-wereld

De beroemd« Fransche filmsterren Annabella en Jean Murat zijn naar Hollywood vertrokken. Zij zullen te Lot Angeles In 't huwelijk treden.

AAMBEIEN In- en uitwendige, zoowol bloedend« ml* Minde Aambeien worden krachtig bestreden door

Mr. Humphrey Thomson keerde Het hinderlijke jeuken bedaart spoerechtstreeks naar zijn bureau terug en dig. Alleen echt met den liet zich door een bediende een stapel naam BOOM. Verkrijgbaar in Apokranten brengen. Zooals hij al tegen ' theken en Orogistwinkele * /0.9Ï per potje. Strade gezegd had, hij nam alleen gedetailleerd kennis van het nieuws op crimineel gebied, als hij er persoonlijk bij standen zijn. Monsieur Cliquet was jageïnteresseerd was. Hij besteedde een loersch en ik was de oorzaak van die half uur aan het aandachtig bestudeeren jaloezie. Jeanne kon het niet over van eenige verslagen van het gerech- zich verkrijgen, om hem te vertellen,-telijk onderzoek naar de oorzaak van dat ik niets meer dan een vriend ben, Mr. Cliquets plotselingen dood, zette een goede kennis is misschien nog juiszijn hoed op en ging uit, om een onder- ter. Het is belachelijk — stupide in één houd te hebben met den voornaamsten woord!" „Dus u koestert geen diepere gevoemedischen deskundige. lens ten opzichte van madame Cliquet?" Vervolgens begaf hij zich naar het „Ik? Maar monsieur, ze is bijna tien dichtstbijzijnde postkantoor, zocht en vond het telefoonnummer van Mr. Pierre jaar ouder dan ik, en bovendien, ik heb Sales en belde dezen op. De kunstschil- mij juist verloofd met een jongedame, der was thuis, hij was in zijn atelier aan die, evenals ik, tot Jeannes kennissenhet werk en verklaarde zich bereid, den kring behoort. Ik ben het haar gisteren gaan vertellen. Neen, wat die misdaad detective te woord te staan. Thomson nam een taxi, vond den ar- ook mag zijn — het is geen crime pastist bezig aan een schilderij, een rivier- sionel. Ik begrijp niet, wie het kan hebgezicht voorstellend. Mr. Sales bleek ben gedaan." Thomson drukte het eindje van zijn een jongeman van een jaar of drie en twintig, maakte een openhartigen en sigaret in een aschbak uit en stond op. „Nu, we zullen het spoedig weten. De sympathieken indruk en sprak goed eigenlijke reden van mijn komst was, Engelsch. om u te verzoeken, tegenwoordig te „Dus u stelt een onderzoek in naar willen zijn bij de reconstructie van het dit tragische ongeval, monsieur," zei die morgenochtend om elf uur hij, nadat hij den detective een stoel en gebeurde, zal plaats hebben. Mevrouw Cliquet zal een sigaret had aangeboden. „De heele er natuurlijk zijn. Mr. Strade eveneens geschiedenis is een nachtmerrie voor en ik reken ook graag op u. Ik zal inme geweest. Ik heb Jeanne aldoor aan- specteur Lange, die met het onderzoek geraden terug te gaan naar haar man; van de zaak belast was, mede vragen, ik heb haar steeds voorgehouden, dat aanwezig te zijn." hij, al was hij een vreemdsoortig heerDe schilder keek Mr. Thomson scherp schap, toch in den grond niet kwaad aan. was. Maar ze heeft een eigen wil, monzou ik komen? Verdenkt u sieur. Ze is allerliefst, maar ontzettend mij„Waarom misschien?" koppig. Wij zijn bevriend en hebben „Ik verdenk niemand," sprak de deeen heeleboel gemeenschappelijke ken- tective bedaard. „Ik weet, wat ik weet." nissen. Ik heb haar bezworen, telkens Mr. Pierre Sales tuitte zijn lippen, weer, dit aan haar man, dien ik nooit knikte toen. ontmoet heb, uit te leggen, maar dan dan, ik zal komen. Om elf uur. beweerde ze, dat ze geen lust had ex- Ik „Goed stel ten belang in het geval, plicaties te geven aan iemand, die haar ter wille vanslotte mijn belle amie, Jeanne. wantrouwt." Ik kan niet aannemen, dat zij iets heeft Humphrey Thomson liet den jongen uit te staan met zoo'n onmenschelijke Franschman praten, zonder hem een misdaad." enkele maal in de rede te vallen, tot Mr. Thomson nam afscheid. hij ten laatste zweeg om adem te schep„Dank u. Ik ben blij, dat u er bij zult pen. Toen merkte de detective op: zijn." „Dat was ook mijn indruk. Madame Cliquet schijnt voorts een hevige antiDe detective was aangenaam getrofpathie te hebben tegen den neef van fen door de openhartigheid en de luihaar overleden man. Mr. Strade." mige manier van spreken van den „Dat weet ik," bevestigde Sales. „Ik kunstschilder. Van diens atelier zette heb vergeefs getracht, haar ook daar- hij zijn weg voort naar Scotland Yard van te genezen. Ik heb Strade toevallig en hoewel het hem niet vergund was enkele keeren ontmoet; hij is een moei- inspecteur Lange zelf te spreken, kreeg lijk, achterdochtig mensch, met onaan- hij toch de belofte, dat deze den gename manieren, maar een schurk is volgenden morgen of elf uur komen hij, naar mijn meening, niet. Maar zij zou. wil mij niet gelooven. Zij had zich in Zijn volgend bezoek gold Christies. het hoofd gehaald, dat hij de oneenig- Hij werd bij een der directeuren toeheid tusschen haar en haar man aan- gelaten en sprak met hem over de verstookte, een idee fixe, monsieur. Herhaalde malen heb ik geprobeerd haar aan het verstand te brengen, dat moeilijkheden tusschen een man en een vrouw ontstaan, doordat ze zich niet uit- daarbij tevens gesterkt door het gebruik van praten, omdat ze beiden te trotsch zijn, Mijnhapdt's Zenuwtabletten om het eerst een ernstige verzoeningspoging te doen, wanneer er misver- Olazen Buisje 75 et. Bij Apoth. en Drogisten

Uw Zenuwen ir^wÄ

De conferencier-directeur van „Der Blau« Vogel", Jushny, treedt met zijn ensemble in het Amsterdamsche Centraal Theater op. We zien hem hier met zijn nieuwste decoraanwinst.

■

Wat is er in een naam?" Deze beroemde (en door de eindelooze aanhaling berucht geworden) expressie van prins Hammetje, die ze officieel Hamlet noemen, kent u zeker ook wel? Prins Hammetje heeft gelijk. Dikwijls heb ik me geërgerd over de gekke vannen, waarmee sommige menschen opgescheept zitten. Ik ken een m'nheer Eitje, die lang en smal is en net zoo min op een kip-in-spé lijkt als u of ik. De over-over-betgrootvader van m'nheer Vulpen heeft er nooit van kunnen droomen, dat ze nog ereis met den naam van zijn achter-achter-betkleinzoon zouden schrijven. En ik kan heel best begrijpen, dat de dochter van wylen generaal Punt niet met haar vader mee naar Engeland wou, omdat ze het vertikte voortdurend als Miss Punt te worden aangeduid. En geef je ereis een voorstelling van de gevoelens van de jongedame, die zich moet presenteeren als juffr. Naaktgeboren. Alleen, omdat een van haar voorouders dez^ welbekende, maar niet weiklinkende waarheid met alle geweld in z'n naam vast wou leggen. D'r gaat een verhaal, dat stamt uit den tijd van het keizerlijk Duitschland en dat vertelt van een bekend geneesheer, die veel in de hoogere kringen verkeerde. Zijn naam was Bum (spreek uit Boem). Op een goeden dag ontmoet hij op een bal Generaal von Epperwitz zu Hohenhaus (ik sta jullie er niet voor in, dat de naam precies zoo was, maar wel ongeveer zoo). De generaal wou den dokter wat vragen en stelde zich voor: Generaal von Epperwitz zu Hohenhausen. Waarop de ander zei: Boem! De krijgsheld dacht, dat hij voor den mal werd gehouden en werd woest. Het duurde een heelen tijd, voordat men hem aan het verstand kon brengen, dat die paukenslag Boem! welke hij meende gehoord te^ hebben, niet anders was dan de achternaam1 van den dokter. Maar dat alles wou ik jullie eigenlek niet vertellen. Wel, dat ik me onlangs weer ereis geamuseerd heb met een krantenbericht. M'n goeie vriend Roosevelt heeft een specialen, economischen ambassadeur benoemd. Een man met een heel gewichtige opdracht. En die gezant heet Child, wat op z'n Amerikaansch kind beteekent. Wat zullen daar een moppen op getapt worden en wat zal die m'nheer Washbum Child zich ergeren als hij de mopjes hoort, die op zijn naam zullen worden gemaakt. Neen, dan maar liever de mijne, die zegt, wat ik ben, uw PETRUS PRUTTELAAR.

kooping van oude prenten op den dag van Cliquets dood. „Hij was een geregeld bezoeker bi] dat soort verkoopingen, nietwaar, een hartstochtelijk verzamelaar?" informeerde Thomson. „Hij kwam hier vaak," bevestigde de ander. „Hij kocht veel en was een kenner. Ik heb een paar maal een praatje met hem gemaakt. Hij was een prikkelbare, nijdige man en stak zijn ergernis niet onder stoelen of banken, als hij iets graag wou hebben en het hem onmogelijk was, tegen een ander op te bieden." „Ik dachrwel, dat het zoo'n type was," was het wederwoord van den detective. „Is er bij de verkooping op dien dag ook iets bijzonders voorgevallen?" „Ik was er zelf niet, maar ik zal het even vragen."

Thomson wachtte geduldig tot de ander terug kwam. „En?" „Ja, er is inderdaad iets voorgevallen. Mr. Cliquet bood op een portefeuille met houtsneden uit de achttiende eeuw, maar moest het ten slotte afleggen tegen een Amerikaan, die er een onmogelijken prijs voor over had. Ik hoorde, dat hij zich er erg over heeft opgewonden en als een wildeman te keer ging tegen de Amerikanen, die altijd het beste wegsleepen. Hij moet scheldend en tierend de deur zijn uitgeloopen." De detective bedankte voor de inlichtingen en begaf zich naar huis. Hij had verder geen informaties in te winnen en wijdde zich aan een andere zaak, waarvoor dien dag zijn hulp ingeroepen was.

. :

.

B

e Columbia-Pictures Corp. te Hollywood zal in het komende jaar twee en dertig groote speelfilms vervaar-

digen. Gustav Fröhlich speelt de mannelijke hoofdrol in de film „Rouge et Noir". Jan Kiepura heeft zijn contract met de Universal-Film te Hollywood verbroken. Hij zal het komenDen volgenden morgen om elf uur de seizoen alleen waren Inspecteur Lange van Scotland bij de CineYard, Madame Cliquet, monsieur Pierre Allianz te BerSales en Mr. Strade in de bibliotheek lijn werkzaam van het heerenhuis in Grosvenor Garzijn. dens bijeen, in afwachting van Mr. Ralph Arthur Thomson. JAN KIEPURA Roberts speelt Inspecteur Lange stond bij den schoorsteenmantel, groot, flegmatiek en apart een belangrijke rol in „Meine Frau, die van de anderen en staarde naar zijn Schützenkönigin". De vrouwelijke hoofdvoeten. Madame en de kunstschilder rol speelt Lucie Englisch. Agnes Straub speelt een belangrijke rol in spraken zacht met elkaar in een hoek van het ruime vertrek. Mr. Strade liep de film „De vier musketiers". Heinz Paul rusteloos op en neer en keek zoo nu regisseert deze film. Charlotte Ander is door de Progress-Film en dan op zijn horloge. „Het is elf uur en hij is er nog niet, Productie te Londen geëngageerd. Zij zal de gromde hij.' „Wat vindt u van deze hoofdrol spelen in eenige Engelsche films. reconstructie-vertooning, inspecteur?" Wynne GibLange wreef over zijn kortgeknipte son is door de Universal geënsnor. „Mr. Thomson is een hoogst-intelh- gageerd voot de gent speurder," antwoordde hij ontwijvrouwelijke kend. „Wij werken altijd graag met hem. hoofdrol in ,,I Maar ik kan niet lang meer blijven; ik give my love", hoop, dat hij gauw komt." naar het boek „Wat stelt hij zich eigenlijk voor van van de bekende deze samenkomst?" mengde madame schrijfster Viczich in het gesprek. „Ik denk, dat hij ki Baum. zich een gewichtig air wil geven, omdat Jessie Vijirog. hij eigenlijk in den blinde rondtast." Hans Adalbert „Dat geloof ik ook," beaamde Mon- von Schlettow sieur Sales. en Veit Marian De deur stond half open, zooals het spelen de hoofdWYNNE GIBSON geval moest zijn geweest, toen de on- rollen in „Nur gelukkige verzamelaar den dood vond, nicht weich werden, Susanne". Regie van en ze hoorden beneden de bel gaan. Arzen von Cserepy. „Dat zal Mr. Thomson zijn," meende Laura la Plante en Jan Hunter zullen in de inspecteur. „Hij is zelden te laat." Engeland de hoofdrollen spelen in de film Een stilte viel en de een keek onbe- „Church Mouse". De regie is in handen van haaglijk naar den ander. Toen hoorden Monty Banks. ze de stem van den butler in de verte Leslie Howard zal de hoofdrol vervullen en het steeds sterker wordende zoemen in de Warner van de lift. Onwillekeurig richtten aller Bros-film „The oogen zich naar de deur en terwijl zij tale of two keken, was er een licht tumult, gevolgd cities". door een gesmoorden kreet. Mr. ThomUna Merkel son wankelde de bibliotheek binnen en speelt de vrouviel spartelend neer; zijn hoed vloog welijke hoofdrol naar den eenen, zijn stok naar den anin de Harold deren kant, terwijl hij met een verLloyd-film drietige gelaatsuitdrukking zijn" hoofd „Cabs Paw". wreef en op zijn gespleten lip beet. De opnamen „Wat is er gebeurd. Mr. Thomson?" voor deze film vroeg Lange, die toeschoot en hem zijn reeds beovereind hielp. „Wat deed u?" gonnen. De detective stond op. Anna May „Wat ik deed? Ik waagde een experiWong, George ment en het bleek onplezieriger, dan UNA MERKEL en Frank ik had verondersteld. Maar ik weet nu Cochrane spelen te Londen Robey de hoofdrol in hoe de dood van Mr. Cliquet zich toe- „Chun Chin Chow". Walter Forde voert gedragen heeft." Allen keken met groote oogen. Ma- I de regie. — 23

-1

iieuwp "^ de TT'o

E R R E M ->XBC A7

lEEO^I INIDIEUWE OPIftlAIMIE van de Nederlandsche voordrachtkunstenares Marietta Serie vervaardigd door onzen medewerker Godfried de Groot.

dame vloog op hem toe en greep hem hij den arm. „Weet u, wie het gedaan heeft?" hijgde ze. „Wie is het?" Mr. Humphrey Thomson glimlachte geheimzinnig. „Ik heb iets heel zeldzaams in de crimineele geschiedenis ontdekt, madame. Een misdaad zonder motief!" Hij bukte zich en raapte zijn zachten, velours hoed op, en in den binnenkant van den bol zagen ze iets bevestigd, dat hun nieuwsgierigheid in hevige mate prikkelde. „Speciaal gemaakt voor beveiliging bij botsingen," legde de detective uit. „Maar zoudt u niet eerst het gebeurde kunnen reconstrueeren?" drong Mr. Sales aan.

„Dat heb ik gedaan," was het rustige bescheid. „De demonstratie is juist afgeloopen. De overleden Mr. Cliquet was op een verkooping bij Christies geweest. Hij is er in heftige opwinding vandaan geloopen, omdat een ander hem een portefeuille met plaatwerk voor den neus wegkocht. Kokend van woede liep hij naar huis, eenvoudig bezeten door zijn verontwaardiging. Toen hij in de lift stapte, was hij nog niet tot kalmte gekomen; in zijn geest was nog altijd voor niets anders plaats dan voor ergernis over den tegenvaller en zonder te bedenken wat hij deed, opende hij de deur van de lift voor hij deze tot stilstand had gebracht en stapte uit." „Uit de lift, terwijl deze nog in beweging was?" 24

„Ik deed hetzelfde. Die lift heeft een beter beveiligingssysteem noodig. Hij deed de deur open, stapte uit en de lift gleed verder omhoog, waardoor zijn hoofd tegen den balk boven de liftdeur bonsde. Hij struikelde het portaal in, bijna in de deuropening hier, zooals ik mij voorstel, en wankelde de kamer binnen, waarschijnlijk te zeer verdoofd om te roepen. Zijn zwak hart was niet tegen den schok bestand en hij stierf aan een hartverlamming. Als ik niet een metalen kap in mijn hoed had gedaan, zou ik nu waarschijnlijk ook een leelijke wond hebben in mijn schedel, in plaats van alleen maar een pijnlijke schram." Lange knikte. „Zoo moet het gebeurd zijn. Mr. Thomson. Er kan geen speld tussohen! Maar hoe kwam u zoo op die lift?" „Gisteren ging ik er in. Ik zag, dat die van een ouderwetsche constructie was en er gemakkelijk een ongeluk mee kon gebeuren." „Maar wist u toen, dat ik het niet gedaan had, monsieur?" riep madame. „Zeker," klonk het zachte antwoord. „Daar was de kwestie van het wapen. Aangezien u nog niets van de nieuwe wilsbeschikking wist, toen u ibinnen1kwam, was het onwaarschijnlijk, dat u een wapen meegebracht had. Uit de verklaring van den medicus bleek, dat zich niets in het vertrek bevond, dat de wond op het hoofd kon veroorzaakt hebben en volgens den butler werd er geen enkel voorwerp vermist. Maar er is een aanwijzing op den bovenbalk van de lift, die niemand opgevallen schijnt te zijn: een lichte vlek en enkele gekleefde haren. Als u allen wilt meegaan, om het te zien, zult u het met mij eens zijn, dat ik het onweerlegbare bewijs heb geleverd, dat inspecteur Lange de handboeien, die hij hoogstvermoedelijk bij zich heeft, wel in zijn zak kan houden." Bij welke conclusie de man van Scotland Yard zich, na zich overtuigd te hebben, grifweg aansloot.

RALPH HAROLDE ia te New York geboren. Hij was bediende in t-cn cunfectiemagazijn. In zijn vrijen lijd echter speeldo hu tooncel en was een :eer verdienstelijk diltttani. Toen hij 21 jaar was. vertrok hij naar Hollywood en probeerde een baantje bij de film ie krijgen. Na twee jaar hongerlijden gelukte het hem. Hij werd bij de First-National geëngageerd en speelde een groote rol in ..Veilig in de hel", waarin Dorothy Mackail njn partner was.

PHIL HARRIS is niet zoo bekend als andere filmsterren. Toch ts hij een zeer goed acteur, die al in verschillende aUtalkies is opgetreden. Hij begon zijn loopbaan als figurant in de Universal-Studios en werd toen voor kleine rollen bij de R.K.O. geëngageerd. Bij deze maatschappij speelde hij een belangrijke rol in de film ,,Melody Cruise". Phil is een bekend Amcnkaansch sportsman.

WILLIAM S. HART is door de sprekendefilm geheel op den achtergrond ^rdrongen. Nog voor cenige jaren behoorde hi) tot de vooraanstaande Amcrikaansche filmsterren en prijkte zijn naam in groote letters aan de gevels der bioscopen in alle werelddeelen. William S. Hart is van Nederlandsche afkomst. Hij heeft de film van het begin af aan meegemaakt en speelde reeds, toen Carl Laemmle zijn eerste studio oprichtte in een schuur te Los Angeles.

KARL HARTL, de talentvolste regisseur der Duitsche filmindustrie, werd den lOen Mei te Weenen geboren. Hij is jarenlang tooneelregisscur in verschillende Oostennjksche Stadttheaters geweest. Nadien ging hij. en met succes, zich op filmrcgie toeleggen. Onder zijn leiding werd gefilmd: ..Ein Burschenlied aus Heidelberg". .,De gravin van Monte Christo". ,,F-P. I antwoordt niet". "Mein Mädel ist eine Verkäuferin* . terwijl men thans met de opnamen van ..Goud" bezig is.

LILIAN HARVEY y.crd den 19en Januari te Londen geboren. Haar ware naam is Pape. In haar jeugd kreeg zij van Mary Zimmermann te Berlijn dansles, doch Richard Eichberg ontdekte haar filmtalent. Haar eerste succes ten tijde van de stommefiltn was ,.De kuische Susanna De Ufa maakte haar tot een der beroemdste stars. Thans speelt zij bij de Fox-Filtn te Hollywood. Haar nieuwste film is ..I am Susanne".

JENNY HASSELQUIST is door de toonfilm thans geheel uit de studios \ef drongen. In Zweden geboren, begon zij haar loopbaan in de studios van de Nordisk als figurante. N,i een jaar speelde zij kleine rollen, maar spoedig vertrouwde men haar belangrijker werk toe. Zij kreeg een engagement van de Ufa in Berlijn en behaalde vooral in de film ..Schuldig" veel succes.

BEZOEKT HET

iriHiEi^iriEiß. TE DEN

HAAG

FERDINAND HART speelt reeds, zoolang de Duitsche filmindustrie bestaat. Hij is een bekend Duitsch tooneclactcur. Zijn eerste filmsuccessen behaalde hij in ,.Königin des Weltbades" en ,,De bruidegoms van Babette Bomberling". Ontelbare zwijgendcfilms heeft hij nadien gespeeld. Zijn eerste toonfilm-succes behaalde hij in de Ufa-toonfilm ..De laatste compagnie". Thans speelt hij meestal kleinere rollen.

PAUL HARTMANN zag den Ssten Januari te Fürth het levenslicht. Op school speelde hij bij leerlingen-voorstellingen reeds hoofdrollen. Op zeventienjarigen leeftijd kreeg hij zijn eerste echte tooncelengagement en debuteerde te Zwickau. Daarop volgde Zürich en Berlijn. In 1915 debuteerde hij voor de film. De Ufa engageerde hem voor de hoofdrol in , .De kroniek van Gricshuis* . Later werd Hartmann aan het Wiener Burgtheater geëngageerd. Zijn eerste toonfilmrol speelde hij in .,F.P. I antwoordt niet".

- 25 -

PHYLLIS HAVER is den 6en Januari te Doug Us in Kansas geboren Zij begon haar loopbaan als extra, klom echter spoedig op en kreeg een gunstig contract met de Paramount. Haar grootste succes bij deze maatschappij behaalde zij in de film ..Vader". Nadien sloot zij een engagement af met de P.D.C. In 1929 trouwde zij met den millionnair William Seaman. Zij filmt thans weinig.

DE DERDE MU/E ONTVANGEN TOONEELWERKEN. De doofpot. Blijspel in 3 bedrijven door Jaap van der Poll. Eén-kamer decor, 5 dames en 5 beeren. Uitgegeven bij J. Heynis Tsz., Zaandijk. Een blijspel met 1 o aardige getypeerde rollen in een goed geteekend Hollandscb milieu. Huichelarij en would-be vroomheid worden er in aan de kaak gesteld. Zoo nu en dan wat gerekt misschien, maar. vele rake zetten brengen steeds weer leven en zullen elke zaal wel doen lachen. Het Amateur-Tooneel, dat dit genre zoekt, kan hier wel pleizier van beleven. Haar andere man. Blijspel in 3 bedrijven (4 tafr.) door Larry E. Johnson. Eén-kamer decor, 4 dames en 5 beeren. Uitgegeven bij J. Heynis Tsz., Zaandijk. Deze uitgever komt thans hoofdzakelijk met nieuwe klucht- en blijspelen. Waar blijven de goede comedies, de sterke tooneelspelen? Een teeken des tijds? Een geweldige vondst kan ik „Haar Andere Man" niet noemen; er komen té veel (onmogelijke) verwikkelingen in voor om ze op te sommen. De uitgever zal er wel zeker van zijn hiervoor een afzetgebied te vinden — ik zou er met een heel groot vraagteeken tegenover staan. Blijkbaar zijn deze stukken bij vele vereenigingen zooveel avonden en repetities waard, terwijl 5 minuten na de uitvoering èn publiek èn spelers weer alles vergeten zijn. Wat misschien ook de bedoeling is. C. J. P.

W. H. <e TILBURG. Ja. die foto's zijn van hetzelfde formaaf. Tegen betaling zijn bij ons geen foto's verkrijgbaar. Het verheugt ons, dat de zending zoo in Uw smaak is gevallen. P. A. L. te UTRECHT. De tooneelschool is gevestigd Marnixstraat 150, Amsterdam. Directeur is de heer Balthazar Verhagen. E. S. te MAASTRICHT. Max Reinhardt beeft vroeger eenige films geregisseerd. Hij «ras zelf een bekend acteur. Een dansschool heeft hij niet geleid. Hij is gehuwd met Helene Thimig. T. H. te EINDHOVEN. Wendt U tot den heer Cor Klinkert. Stadhouderskade 152, Amsterdam of den heer E. Frankley, Amstellaan 85, Amsterdam. H. L. te •s-GRAVEN. H AGE. „Willy Castello" is de tooneelnaam van denbewusten acteur. Zijn waren naam mogen wij U niet verraden I M. d. N. te ROTTER. DAM. De ge. vraagde foto's worden U gezonden.

MET MU f

'

'

*

Wie is dat meisje met die leelijke huid ?

Zoo spreekt men al gauw. Puistjes, vetwormpjes, etc. kunt U niet goed maken door poeder en crème. Uw omgeving merkt het toch op en men spreekt er over. En welke vrouw wil aldus worden aangeduid? Maak daar dus een eind aan, nu direct. Neem het eenvoudige, natuurlijke middel, Radox, dat ook U spoedig1 verbetering zal brengen. Huidontsieringen ontstaan door slechte werking der onderhuidsche weefsels, welke onbereikbaar zijn voor crème of zeep. Radox nu maakt in water zuurstof vrij, en deze antiseptische zuurstof zal de verstopte poriën openen en reinigen en regelrecht doordringen tot de verslapte en slecht functionneerende kliertjes. Wanneer U nu weet, dat Uw teint afhangt van de onderhuidsche weefsels, dan zult U ook begrijpen, wat het gevolg zal zijn, wanneer Radox deze van zuiverende, geneeskrachtige zuurstof voorziet. Meng daarom telkens wanneer ge het gezicht wascht wat Radox door het water. En hoe slecht Uw huid ook vroeger was, al spoedig zult U trotsch zijn op Uw frisch, aantrekkelijk teint, zacht en gaaf, zonder eenige hinderlijke ontsiering. Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten. Et-n pak is toereikend voor verscheidene weken.

RADOX

NU 75 CTS per pak

Omzetbelasting Inbegrepen

Imp.: N.V. Rowntree Handels Maatschappij Heerengracht 209 — Amsterdam (C.)

T. N. te UTRECHT. Het is nog niet zeker, of Ramon een bezoek aan ons land zal brengen. Pola Negri en Gloria Swanson filmen nog wel, maar hebben op het oogenblik geen engagement. K. H. te ROTTERDAM. Rose Barsony is geen zuster van Gltta Alpar. Jessie Vihrog is in Zuid.Afrika geboren. Adolf Wohlbrück is niet getrouwd. H. B. te ROTTERDAM. Gary Cooper is eenige malen getrouwd geweest, maar thans gescheiden. Janet Gaynor zal weer een film spelen met Charles Farrell. Zij zijn bij de Fox geëngageerd. Th. A. F. B. te NIJMEGEN. Dergelijke vragen kunnen we alleen in deze rubriek beantwoorden. Onnoodig dus postzegels in te sluiten. Mae West, 5451 Marathon Street. Hollywood. Brigitte Helm. Hotel Esplanade. Berlijn. Joan Crawford. Metro. Goldwyn.Mayer Studios, CuIver.City, Californi«.

MAE WEST

J

k heb gelezen, dat we er nog een filmproducent bij gekregen heb^^J*- ben, nietwaar?" ,',Wien bedoel je, Pietersen?" ,,Will Tuschinski. Is dat familie van den directeur van het theaterconcern Tuschinski?" ,,Ja, dat is de zoon des huizes. Die Willy heeft verstand van filmen, want hij heeft jaren bij de Paramount in Hollywood het vak bestudeerd en Ernst Lubitsch en Joseph von Sternberg zoo'n beetje de kunst afgekeken. In ieder geval is het voor papa Tuschinski prettig als zijn zoon de films kan fabriceeren, die hij in zijn theaters vertoont." „Is er ook muziek bij Willy's eersteling?" „Ja, „General-Musikdirektor" Max Tak, heeft er muziek bij gecomponeerd. Vol spanning zie ik dan ook de eerste vertooning tegemoet." „Is het waar, dat Hans Albers de Ufa gaat verlaten?" „Inderdaad zal hij het komende seizoen niet meer in vasten dienst voor dit filmconcem werkzaam zijn. Hij wil geen vast contract aannemen en weer, evenals in het seizoen 1932, bij verschillende film-ondernemingen zijn kunst ten beste geven." „Waarom doet Hans dat?" „Mijn waarde Pietersen, ook een filmster verdient nu eenmaal graag zooveel mogelijk. En de kans om meer te verdienen lijkt Hans op deze manier grooter. Maar waar hij ook iilmt, Hans Albers-films zullen ook het komende seizoen in onze bioscopen te aanschouwen zijn. Op het oogenblik treedt hij op het tooneel te Berlijn op, in het stuk „Rivalen"; het succes is enorm." „Filmt Richard Tauber eigenlijk niet meer?" „Weinig." „Hoe komt dat? Ik vind hem uiterst geschikt voor de film." „Hij heeft er haast geen tijd voor. Hij zingt thans te Weenen in de nieuwe Leharoperette „Giuditta". En in zijn vrijen tijd componeert hij een operette, waarvan de première eveneens te Weenen plaats zal vinden. Hij zal zelf de hoofdrol vervullen en tevens de ouverture dirigeeren. Maar voor de première plaats vindt, gaat Richard naar Londen. Hij zal in de British International Pictures-film „Lente in Weenen" de mannelijke hoofdrol spelen. Men denkt deze film in ongeveer vijf weken te maken. Tauber krijgt er / 360.000—. salaris voor." „Nou ik vind, dat hij het er voor doen kan!" „Ja, Pietersen, het is jam: mer, dat jij niet zoo'n moeien tenor hebt. We zouden je dan best bij de Ncderlandsche film-industrie ä^ kunnen gebruiken!"

IT/Mk^ F

' g R

m uy*M ■F

RICHARD TAUBER

26

I

,

- -

^:. ik., äfe

■

,-*■

DOOR

:,.

■■ypp1"

l^É -aJ*^ •V

*N«M?:

■«»»».,,.

^■'■'v.;'.;' .■

1

u.. M^"W. ■ ■-■

^W5

"

^ %,. f

Over de balustrade geleund onderwierp hij den weg- naar de stad aan een belangstellend onderzoek. Op het oogenblik waren er maar drie menschen te bekennen, één met een hamboe draagstok, aan het einde waarvan mandjes levensmiddelen slingerden, een tweede met een beladen inlandschen kruiwagen, en de derde Ching. Hij zag hoe Ching den man met den draagstok inhaalde, en naast hem ging loopen en een gesprek met hem "aenknoopte. Hij keek het tweetal na, totdat ze uit het gezicht waren en wijdde toen weer zijn aandacht aan het weggedeelte in zijn nabijheid. Het verkeer daar nam toe. Hij keek er loom naar, nu en dan een blik werpend op den tuin van de Yamen, die van hier eveneens zichtbaar was, zonder echter iets van belang op te merken. Het zonlicht, dat fel op het balcon scheen, maakte hem langzamerhand slaperig en hij ging op de steenen bank zitten. Een minuut later knikkebolde hij en het duurde niet lang of hij was vast ingeslapen. Toen hij wakker werd was het goed middag. De weg beneden was vol voetgangers, allen in één richting gaande — naar de stad. Van Pi-Chow zelf drong het gerommel van tamtams, begeleid door een levendig rumoer, tot zijn ooren door. Vlaggen wapperden in den wind en alle kramen en tenten voor de muren waren versierd met banieren en symbolische papieren draken. Hij verdiepte zich in de vraag, wat dit te beteekenen had en bleef geïnteresseerd toekijken, tot hij eindelijk, toen de stroom langs den weg minder werd, een voetganger opmerkte, die in tegenovergestelde richting liep. Het was Ching. Zijn trouwe begeleider wachtte een gelegenheid af om ongemerkt in de rijstvelden te komen; toen Forsyth hem die had zien ingaan, verliet hij het balcon en ging naar de poort, hem tegemoet. Ching had een arm vol etenswaren meegebracht, benevens twee groteske mombakkessen, waarnaar de zendingsarts in verbazing staarde. „Waarom heb je in vredesnaam die dingen meegebracht, Ching?" De Chinees grinnikte. „Gekocht om gezicht te verbergen. Veel Chinaman dragen ze vandaag in Pi-Chow; feest daar. Na zonsondergang doen we ze over gezicht en gaan er op uit. Niemand herkent u vreemdeling. Snapt u?" „Ja, die zullen zeker van nut zijn." „Heel nuttig, ja!" Ze keerden naar het balcon terug, bereidden een maal, en zich veilig voelend voor verspieders en vervolgers, vielen ze in slaap. Toen zij ontwaakten was de weg bijna verlaten, maar van uit Pi-Chow woei een storm van vroolijk lawaai over. Chings ziel werd naar de stad getrokken. „Wij gaan naar stad?" vroeg hij. Dick Forsyth schudde het hoofd.

'

i

BOLT

„Neen, maar we zullen eens bij Li WengHo poolshoogte gaan nemen.'' „In orde," stemde de Chinees opgewekt toe, hoewel zijn gezicht teleurstelling verried. Zij deden hun maskers voor alsof zij naar het feest gingen, kwamen door de rijstvelden op den weg en liepen dien af in de richting van de stad en bereikten zoo den buitenrand van de /amen. Met den muur tusschen hen en den tuin, was er weinig van te zien, maar één ding viel Forsyth als een onheilspellend voorteeken op, namelijk, dat er veel meer soldaten zichtbaar waren en deze hun taak veel waakzamer en serieuzer opnamen, dan hun kameraden, die in den afgeloopen nacht, in zoete rust het met hun dienst op een accoordje hadden gegooid.„Ching," vroeg hij bezorgd, „weet je of Li Weng-Ho aangekomen is?" „Ik weet niet. Zal vragen." Hij begaf zich naar de bewaakte poort. Een man of vijf, die de zware houten halsbanden droegen, welke te kennen gaven, dat zij iets misdreven hadden tegen den wil van den mandarijn, of tegen de wetten

_.

.. . .

die hij had verkozen uit te vaardigen, stonden daar op een rij. De houten blokken waren heel zwaar en bevestigd aan kettingen, die om den nek hingen en over de schouders omlaag vielen, waarbij het gewicht der blokken de ijzeren schakels in het vleesch dreef. Drie der mannen hadden zich bijna dubbel gebogen, de eenige manier om een oogenblik een vleugje verlichting te vinden van de foltering van den houten halsband. Ching ging recht op hen af, slaagde er in een vluchtige conversatie te beginnen en was spoedig terug. „Neen," berichtte hij, „de mandarijn is er nog niet, maar Missie Barrington is binnen vrij genoeg.'' „Hoe weet je dat?" „Een van de gestraften was in de Yamen vanmorgen. Heeft haar gezien in den tuin, en hoorde zij de vrouw was, met wie Li Weng-Ho gaat trouwen." „Ching," zei de dokter ernstig, „we hebben geen tijd te verliezen. Laten we om de Yamen heen loopen." „Kan niet — nu nog niet," antwoordde Ching beslist. „Als bij daglicht iemand ons

K^^BWfcc^

^*,

A j

Käthe von Nagy en haar regisseur Gerhard Lamprecht bespreken het draaiboek van de film „Einmal eine grosse Dame sein" 29

PAUL HÖRBIGER IN DE UFA-TOONFILM „ER WAS EENS 'N PRINS" ;__

BEM

J "

werd gezet. Forsyth keerde zich om, om iets tegen Ching te zeggen, maar ontdekte, dat zijn metgezel verdwenen was. Verbluft en angstig bleef hij staan waar hij stond, in de hoop, dat de Chinees hem zou vinden. Overal om hem heen zag hij gemaskerde gezichten; het was onder deze omstandigheden heel gemakkelijk iemand uit het oog te verliezen. Hij durfde zijn eigen masker niet af te nemen en al was Ching in de nabijheid, hij zou hem toch niet kunnen herkennen. De dokter bleef een heelen tijd op dezelfde plaats staan, maar Ching verscheen niet, en op het laatst, toen de schemer in duisternis was overgegaan, trok hij alleen op de residentie van Li Weng-Ho af. De hoofdpoort was vroolijk met lampen verlicht, en daar de schildwachten nog steeds scherp op hun hoede waren, vermeed hij het heldere schijnsel en begon langs den muur te loopen, van tijd tot tijd stilstaand om te zien of hij er over zou kunnen komen. Eindelijk, na lang zoeken, vond hij een punt waar het mogelijk was De Amehkaansche bariton Jules Bledsoe, die er zonder hulp over te klimmen; twee mide hoofdrol zingt in „The Emperor Jones". nuten later lag hij plat voorover boven op Foto H. Berssenbniggi; den muur en keek in den tuin. De tuin was ook al geïllumineerd als ziet zijn we er bijl Gaan nu naar de stad, voor een feest, maar lag voor zoover hij dan terug als donker/' kon nagaan, geheel verlaten. Zijn oogen Ondanks zijn koortsachtig ongeduld, wendden zich ijaar het huis. De blinden wist Forsyth, dat Ching gelijk had, en aarvan latwerk aan zijn kant waren allemaal zelend keerde hij zich van Kathleens geopen en de kamers verlicht Hij tuurde, vangenis af. gretig en met oogen strak van spanning, .) Het feestgedruisch, dat Ching tot in het in de hoop een spoor van Kathleen Bardiepst van zijn Chineesche ziel roerde, liet rington te ontdekken, maar zijn moeite den dokter, koud. De zijden banieren aan werd niet beloond. In een van de kamers de muren en de wapperende papieren draechter, zag hij een man, die zat te schrijken op de palen vormden geen attractie ven. Het was Ah Yeo, in rijke kleedij voor voor hem, hoe schilderachtig hij het tafeeen festiviteit of voor een officieele gereel onder andere omstandigheden ook legenheid. zou hebben gevonden. In zijn gekwelden Behoedzaam hield hij den secretaris een geest was slechts plaatsruimte voor geoogenblik in het oog, keek nog eens naar dachten aan het meisje, dat wachten moest alle kanten om zich heen en liet zich daarop de komst van Li Weng-Ho, den machna in den tuin neer. Zoo goed mogelijk in tigen en meedoogenloozen gouverneur, die de schaduw blijvend, kroop hij in de richin deze stad heer was van leven en dood. ting van het huis. Ah Yeo ging door met Zoo afwezig was hij, dat hij vlak bij een schrijven, maar legde opeens zijn pen kraampje buiten de stadspoorten, bijna over het half-ontkleede lichaam van een neer, verliet de kamer en keerde geen miman struikelde. De zielige stakker lag op nuut later terug met zijn hoed op. zijn rug, zijn hoofd rustend op een plukje Forsyth had het wel kunnen uitschreeugras, de oogen gesloten, den mond open, wen van blijdschap; de man ging uit. Hij en zooals Dick Forsyth als medicus met wachtte tot Ah Yeo opnieuw de kamerveréén opslag kon constateeren, den dood laten had en ving een rondgang om het nabij. huis aan. Het hoofdgebouw was donker, Een toomelooze verontwaardiging maakmaar in den daaraan vast gebouwden vleute zich van hem meester over een bestuur, gel, lagen de verlichte kamers. Een latdat gedoogde, dat men een doodzieken werk gaf toegang tot een ruim vertrek, man zijn huis uit droeg en aan den weg waar zachtgekleurde schemerlampen brandneerlegde, om hem daar te laten sterven, zoodat de straatarme nabestaanden niet den en waar zich op dit moment niemand met de kosten van een begrafenis werden bevond. bezwaard. Maar met den besten wil kon Hij keek naar binnen, besluiteloos wat te hij voor dit menschelijke wrak niets meer doen. Toen gebeurde er plotseling iets wat doen en met een gevoel van onuitspreketot een onmiddellijke beslissing noopte. Een lijke walging liep hij door en merkte nog zijden voorhang aan het andere einde der op, dat de feestgangers nauwelijks eenige kamer werd opzij geschoven, en 'n meisje aandacht aan den stervende schonken. Zoo trad binnen, gekleed als de Chineesche iets was hier immers een dagelijksche gedames uit den hoogsten stand, in een beurtenis. hemelsblauw zijden kimono, zalm-rose kousen en gouden schoentjes van het tradiEindelijk kwam de lang gewenschte tioneele model aan de voeten. Het kostte barmhartige schemering. De vele lampions zoowel binnen als buiten de stad, gaven Dick Forsyth geen moeite haar te herkleur aan het tooneel, dat door een uitkennen. bundigen overvloed van vuurwerken met „Kathleen," kwam het hijgend over zijn flitsende regens van gouden vuur in gloed trillende lippen, „Kathleen."

•T

'

-

IV

MINNEOEDJE

■

HOOFDSTUK XVI.

Muziek van Henri C. van Praag

Woorden van Annie de Hoog-Nooy

VAN AANGEZICHT TOT AANGEZICHT. Een oogenblik na zijn ontdekking bleef Dr. Forsyth in de kamer turen. Toen greep een verschrikkelijke twijfel hem aan. Dit weelderige vertrek met zijn zacht schijnende lampen, zijn zijden gordijnen, zijn gebeeldhouwde nissen met kostbare schilderijen, leek niet veel op een gevangenis. Het had een vergulde kooi kunnen zijn, maar de open vensters spraken een andere taal. En die Chineesche kleedij — wat deed Kathleen Barrington daarin, als zij niet reeds den trots van haar ras had afgelegd? De twijfel werd nadrukkelijker. Had hij zich dan achteraf toch vergist? Was ïe dan, zooals Ah 7eo had gelnsinueerd, geen gevangene, maar een gewillige bruid? Deze gedachte deed enkele seconden den adem in zijn keel stokken, tot zijn oogen, die hij weer op het meisje gericht had, zagen hoe er een verandering over haar kwam. Ze staarde het donker in, vouwde toen plotseling de handen als in gebed, en een uitdrukking van nameloos beklemmend verdriet verscheen op haar gezicht Neen, dat was geen verlangende bruid. Die verschrikte oogen, door tranen verduisterd, waren niet de oogen van'een jonge vrouw, die de zonnige uren telde. Het volgende moment had hij den afstand, die hem van haar scheidde, sluipend afgelegd; hij zocht zijn weg door het latwerk, zonder er aan te denken, dat het masker dat hij droeg en zijn beslijkte kleeren, een allesbehalve aantrekkelijke verschijning van hem maakten. Toen ze de vreemde gestalte zag, stond het meisje als gehypnotiseerd. Vol angst waren haar violette oogen op hem gericht; ze scheen niet in staat zich te bewegen, en hij was de kamer in, voordat zij zich omkeerde om de vlucht te nemen. „Kathleen!" riep hij zachtjes, maar dringend. „Kathleen!" Ze bleef staan en keerde zich verbijsterd om. „Jij!" riep zij met een lage, trillende stem, ongeloovig naar zijn gemaskerd gezicht starend. „Jijl" „Ja, ik, Kathleen." Haar twijfel begrijpend, trok hij 't masker van het gezicht en wierp het op den grond. „Maar maar " stamelde zij. „Ik ben gekomen om je te redden. Je moet met me weggaan — onmiddellijk." „Ik dacht, dat je in gevangenschap was," hernam zij, den zin, die zijn woorden onderbroken hadden, voltooiend. „Dat wès ik ook, maar ik ontsnapte den avond toen jij de jonk verliet." „Je ontsnapte " Weer maakte zij haar zin niet af en keek hem aan, als vertrouwde zij haar oogen niet. „Ja. En van dat oogenblik af heb ik niets anders gedaan, dan pogen tot hier door te dringen." „Maar Ah Yeo vertelde me nog geen half uur geleden, dat je hier in een van de kamers van de /amen gevangen zat. Hij verzekerde mij, dat je vannacht zou worden gefolterd, en daar ik weet hoe duivelachtig geraffineerd Chineesche martelingen kunnen zijn — daarom, om je te redden, heb ik — heb ik —" „Om me te redden ja?" (Wordt vervolgd).

1

mp

poco rit

^ ^

Waarom trek je, aar-dig meis - je, Nu toch zoo'n Heeft jou ie-mand wat mis-dre-ven. Of deed ik Kind-je, kind-je wees toch wij-zer. Heb daar- o O, wat zou ik iou ver-wennen!'k Maakte mii

bedroefd ge - zicht ? het zelf mis-schien? ver geen vcr-driet! jou lief-de waard.

JZ^

tempo

.

.

mp ,

t,

.

L

.

glim-lach, Als je mij zoo aan blijft sta-ren. Zoen ik bet je oo-gen dicht! Waarom houd je toch den glim-lac Lic-ver't wreedst verwijt aanhooren, Dan jou zoo be-droefd te zien. Is er twij - fel in jouw hart-je. Zelfs wanneer mij sterk iets aanlokt Denk'kaan jou en 'k doe het niet! Voor mij ben je'n zon-ne-straal-tje. Want jouw glimlach, lief - ste meis-je. Is mijn grootste 'schat op aard'! Kijk me nu eens dien in jd'oo-oen.

r^,_

.r_j_ __. |._ C. -Kt.. ;; ver-bor-gen? I 7 Nu zoo goed1 voor mij Die steeds om L je lip-pen zweeft. Of ik werk'-lijk van jou hou ? Om - dat'k jou wel eens wil pla-gen, 'n Wij-zer - tje naar 't goe-de pad. Wat zou 't heer-lijk voor mij we-zen. Niet zoo droef meer sta-ren. dan - Kind ik ben toch zóó ge - luk-kig.

\X7.:1 »*„ 1.~r l.-iU- geeft! f» I Wijl '*t .'^ je -f« zoo .■iets ief-lijks

Denk je: ..Hij is mij niet trouw!' Als 'k je al - tijd bij mij had! Als ik het jou ma-ken kan !

Dit is belangstelling voor geluidsopname van Stem en Instrument! Sublieme wedergave op 25cM. dubbelzijdige onbreekbare Gramophone platen met 6 minuten speelduur a f 3.50 en f 5. — , meerdere afdrukken f"!.- minder. Dag en uur vooraf te bespreken bij:

Willem Sprenger's Opname Studio Passage 46 - Den Haag - Tel. 113778 Verschijnt wekelUks — Prtfs per kwartaal f. 1.95.

- 30 — .i

Red. en Adm. Oalgewater 22, Leiden. Tel. 700. Postrekening 41880.

BLAD CIHEMA& THEATER

kß5'ER |fOT»uf»)

f

•-■%

*——^^te«..*

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOR PICTURE