Nieuwsbrief KLM RoadRunners April 2013
Wat lezen wij in deze nieuwsbrief?
Welkomstwoord van de voorzitter
100 x een halve marathon! (Wie overtreft??)
Marathon van Kyoto
Zeelucht doping?? Trail by the sea
Run for KIKA, Jan Willem Diependaal zoekt sponsors
De Poelster Bosloop, door David Smith
De 60 van TEXEL
TOPHI, een vreemde taal?
Klassementsloop in het kader van ALS
Scheveningen - Zandvoort Ulti marathon
Welkomstwoord van de voorzitter Beste mensen, Er gloort hoop! De winter was lang, erg somber…en we zijn er klaar mee! Wij willen naar buiten, waar het zonnetje ons dan roept…en rennen over de paden met een zachte bries in het gezicht…anders dan de snijdende wind uit het oosten. Nou: dat gaat komen! En, als de voortekenen ons niet bedriegen gaan we weer een leuk loopseizoen tegemoet. Zij die aanwezig waren op de zeer druk bezochte jaarvergadering hebben al wat voorkennis, want Klaas heeft daar wat plannen voor enkele RRI uitstapjes bekend gemaakt. Een run in en door de tuinen van Versailles..bij Parijs, eind juni. Zeer waarschijnlijk met een overnachting, en dus een leuk weekend. Een estafette langs de Waddenkust van Drenthe naar boven….in oktober… Een Ekiden in Rotterdam, …in juli… Afhankelijk van de belangstelling en mogelijkheden zullen we daar zeker meer over horen. We gaan met de KPVN tickets naar Kaapstad, mid oktober is daar de WARR. Dat voorstel is door iedereen die aanwezig was op de ALV goedgekeurd. Frank zal daar op korte termijn meer over melden. Het was weer een bizarre ervaring…want wij hadden plus minus 25 officiële afmeldingen voor de ALV van 19 maart. Dus dan ga je denken…”er zullen dan wel niet echt veel mensen komen!” Wat schetst onze verbazing..zeker 45 lopers aanwezig! Wat een rijkdom om zo een club te hebben! Bizar mooi dus. Geanimeerd en niet saai…tenminste, die indruk kregen we omdat het ook na de vergadering erg gezellig was. Kortom, de club leeft …en we gaan weer leuke dingen doen! Het wordt een lange, hete en mooie zomer….daar geloof ik heilig in, Sportieve groeten! Kitty
100 x een halve marathon!! (Wie overtreft??)
Guus Schutijser en Koen Hesseling na het voltooien van hun 100ste halve marathon.
De 100ste halve Marathon (Achmealoop Haarlem) Ik ging 30 September naar Haarlem om samen met Koen allebei onze 100ste halve marathon te lopen, de start was pas 13.30 uur dus alle tijd 's morgens. Er zouden een stuk of 15 personen mee rennen (bedankt allemaal!!), waarvan 2 hun eerste liepen dus daar zat meer spanning op dan bij ons. Verzamelen was bij de KLM kar, altijd gezellig. De Roadrunners die mee renden waren: Wim V., Ino, Roland (z’n eerste en heel constant knap gelopen!!), Andre, Kitty (op haar super schoentjes!!!), Frank, Wim van Z., Nico en Klaas. Omdat we bij elkaar wilden blijven zouden we van start gaan rond de 5.30 min per kilometer, om in ieder geval binnen de 2 uur te eindigen en doel was eigenlijk 1.55 uur. Haarlem al een paar keer gelopen maar het blijft een erg mooi parcours, afwisselend maar door de heuveltjes ook best zwaar. Lekker weer maar wel veel wind. Heel relaxed gelopen, veel gekletst onderweg omdat het toch een tandje langzamer is dan ik normaal loop. De debutanten liepen bij de 12 km zelfs bij ons weg, ook omdat Koen het zwaar kreeg. Hij was zwaar verkouden, had achteraf te weinig gedronken (terwijl hij daarvoor nog met Wim op pad was geweest naar Guernsey en dus had kunnen zien hoe belangrijk drinken is (bier!!!!)) en traint eigenlijk ook te weinig om een halve makkelijk uit te lopen en houdt het ook bij deze 100 (voorlopig). Enthousiast publiek maar op een gegeven moment waren we nog maar met 3 over, de rest liep iets voor ons. Maar vlak voor de finish stonden ze ons weer op te wachten waardoor we met de hele groep richting finish liepen, geweldig. Mijn kinderen Duco en Lara renden de laatste 200 meter ook mee, toch wel heel speciaal zo'n 100-ste in 10 jaar tijd, al heeft Wim meer dan 120 HELE marathons gelopen, altijd baas boven baas. oh ja, onze tijd was 1.55,43. De helft van m’n halve heb ik binnen de 1.45 uur gelopen en maar 1 in het buitenland. In Tromso met o.a. Wim Roozendaal en Wam. Was een hele mooie ervaring om daar half juni snachts in het licht te rennen. De City Pier City in 2002 was m’n eerste samen met haas Wim. Op naar de volgende 100 halve maar eerst maar eens de hele in Amsterdam.
Achteraf bleek Cock ook z’n 100-ste en 101-ste ooit een paar jaar geleden in Haarlem gelopen te hebben.
De oplettende lezer(es) ziet dat dit artikel van vorig jaar is. Op de een of andere manier is deze copij verdwenen, maar hierbij alsnog geplaatst!
Marathon van Kyoto
Marathon van Kyoto 10-03-2013 Een dagje eerder dan gedacht (door de drukte) vertrokken we op 1 maart naar Osaka om van daar uit met de trein naar Kyoto te gaan. We, dat zijn ondergetekende, Peter Akerboom (Peter1), Peter van Wouwe (Peter2) en Wim Roozendaal. De Peters zijn marathonmaatjes van loopgroep Plantaris uit Roelofarendsveen. In Kyoto aangekomen met veel moeite het huis gevonden wat gehuurd was. De beschrijving was in niet zo heel begrijpelijk Engels en de plattegrond leidde naar een verkeerd huis. Met medewerking van een paar lokale Japanners kwamen we toch aan bij het huis. Het bleek kouder en kleiner te zijn dan gedacht en omdat het nog licht sneeuwde toen we aankwamen hebben we zelfs met een elektrisch kacheltje verwarmd.
Boven waren twee slaapkamer, waarvan een voor Plantaris, en een voor Wim R. Wim ging mee als coach en gids. De andere Wim lag ’s nachts beneden ivm door hem geproduceerde slaapgeluiden. De futons, matrassen zonder bed, en verder niets als meubilair was even wennen. Ook beneden een zachte mat (tatami) waardoor geen stoelen stonden en we op de grond moesten zitten. Op onze leeftijd en staat van botten en beenderen niet altijd gemakkelijk. Wel bevond zich vlakbij een winkel waar we sportdranken en dergelijke konden kopen zodat er geen dorst geleden werd.
Als echte toeristen zijn we natuurlijk veel op pad geweest. Kyoto is de plaats waar de geisha’s worden opgeleid en die liepen in het wild rond. Ook diverse tempels werden bezocht. Daarnaast zijn we in Nara geweest, een oude hoofdstad waar duizenden herten los rondlopen en in Kobe, waar in 1995 een zeer zware aardbeving is geweest. Daar waren nog sporen van te zien. Ook Osaka werd bezocht en meest interessant was de tocht naar Hiroshima met de Shin-kansen, een echte hogesnelheidstrein die hier wel op tijd rijdt. e
In augustus 1945 werd het einde van de 2 wereldoorlog geforceerd door een atoombom neer te gooien. Dit 3 meter lange “bommetje” zaaide onder de meestal onschuldige burgers dood en verderf. Naar schatting 140.000 mensen overleden waarvan van sommigen niets meer werd teruggevonden. De kracht van de bom en de daarna opkomende vuurzeeën zorgden ervoor dat er niets van ze overbleef. Hier is een zeer indrukwekkend eerbetoon aan de gevallenen neergezet en iedereen die er geweest is is meteen tegen het gebruik van atoomwapens. Intussen was de focus in de groep zo groot dat de team-coach de zaterdag voor de marathon al een blaar had. Gesproken over medeleven!!!! Zondag op de grote dag om 06.00 uit bed, wat eten en in de taxi naar het stadion waar de start was. We namen afscheid van elkaar omdat we in verschillende startvakken stonden en o.a. een indrukwekkende minuut stilte om de slachtoffers van de aardbeving te herdenken gingen we op weg. Zaterdag was het nog 23 graden (weet u nog, die zaterdag dat het in Nederland de hele dag regende) maar zondag een prima 14 graden.
15.000 lopers gingen op weg naar het noordelijkste puntje van Kyoto zodat we zelfs nog natuur tegenkwamen. Na 9 kilometer een pittige heuvel en na de afdaling weer een klim die eindigde op 10 kilometer. Hierna volgde een pittige regenbui die zorgde voor een paar graden afkoeling. Omdat het al niet zo warm was viel dit een beetje tegen. De verzorging was op zijn Japans. Veel en met enthousiasme uitgereikt. Gemiddeld was er voor iedere deel nemer een vrijwilliger. Intussen zwoegden we voort, af en toe toegejuicht door de enthousiaste mensen en onze coach die ook vele meters maakte al waren die grotendeels met de metro. Bij 22 kilometer weer een (steile) heuvel, en nog door een tunnel en dan weer naar beneden. Op een bepaald moment liepen we langs en tempel en stonden de priesters met spandoeken te juichen, een prachtgezicht. Onderweg waren meer groepen, die dansten of muziek maakten. Ook was een heel stuk langs de rivier onverhard en moest je goed opletten waar je je voeten neerzette. Dat leidde af en toe goed af want het werd natuurlijk steeds zwaarder maar alle drie de deelnemers kwamen aan. Meteen na de finish begon het te regen en zo liep ik doornat in de lange rij richting kleedkamer. Onderweg nog een banaantje en sportdrank gekregen en natuurlijk de handdoek die je tegenwoordig bij iedere Japanse marathon krijgt. Uitslagen:
Peter 2
4.08.32
Wim Verhage
4.09.21
Peter 1
4.25.52
Weer een hele mooie marathonreis, op naar de volgende!
Wim Verhage
Zeelucht…doping???? Trail by the sea
Renesse 24 februari 2013 Trail by the Sea deed vermoeden dat er op een relatief vlak parcours getraild zou worden, althans... dat was de perceptie! Niets bleek minder waar...
Na een rit van bijna 2 uur kom ik op een koude zondagochtend aan bij Strandpark “De Zeeuwse Kust” in de buurt van Renesse. Er was nog voldoende tijd om rustig om te kleden en af te wegen hoeveel lagen kleding aan te trekken. Het was gewoon k o u d, circa 0 graden en een felle wind, kracht 5 a 6 met veel vochtigheid in de lucht. Een ideale mix voor een portie afzien. Voorafgaand aan de start loop ik nog een lusje van ruim 4 kilometer om vervolgens met circa 500 deelnemers richting strand te lopen voor de start van deze 38km trailloop. Ondanks de temperatuur en straffe noordoostenwind stonden er een paar mensen in korte broeken. Een kort, bemoedigend praatje van de organisatie en op weg was iedereen. Met een knalharde rugwind leek het wel of er een 5 kilometerloopje van start was gegaan .
Het strand was goed beloopbaar en we hadden wind mee. Na enkele kilometers liepen we in duingebied, vervolgens wisselden duinen en strand elkaar af. Door mul zand het strand op en door mul zand weer omhoog de duinen in. Het bleef niet bij mul zand op het strand; er waren veel ruiterpaden, mulle zandpaadjes, met boomwortelen doorspekte, bevroren modderpaden, en dat vele slopende kilometers lang; naast mul zand waren er ook gladde, stijgende en dalende fietspaden van betonplaten bedekt door een laagje sneeuw.
Bij de eerste verzorgingspost op 9 km werd een flesje water uitgereikt, dat had de temperatuur van de buitenlucht, oftewel: ijswater! Het sneeuwde regelmatig en dit ging af en toe over in hagel of regen. Een prachtig parcours met vele duinpannen, heuvels, bospartijen en zandvlakten. Na circa 30 km liep ik redelijk afgemat het strand weer op. Nu kwam de wind van voren en het sneeuwde hevig waarbij de vlokken horizontaal op het netvlies landden. Dat doet gewoon zeer.. dus met de blik op de voeten doorlopen op technisch terrein; de ondergrond was veranderd in zand met een laagje water afgewisseld met sneeuwvlakten. Het koude water liep bij elke pas de schoenen in. De laatste kilometers trotseerde ik samen met een loper uit Rotterdam de omstandigheden waar na de laatste duinoversteek de finish in zicht kwam. Redelijk uitgewoond heb ik me omgekleed en ben in een warme auto naar huis gereden.
Marc Jansz
Marc Jansz
Run For Kika, Jan Willem Diependaal zoekt sponsors.
Hallo mede road-runners, Met veel plezier kan ik mededelen dat ik weer redelijk kan rennen en zelfs weer fanatiek bezig ben, natuurlijk gaat het nog niet zo snel, er moeten nog behoorlijk wat kilootjes weggesmolten worden maar toch, het begin is er. Om dit heugelijke feit een beetje luister bij te zetten ga ik een sponsor loop doen voor KIKA, 9 Juni a.s. in het Spaarnwoude gebied in Velsen (10km) Sponsoren kan via www.runforkika.nl ,zoek mijn naam tussen de lopers van de 10km en volg de instructies… Iedere euro is welkom hoor, het hoeft geen groot bedrag te zijn, het ga mij meer om het idee, aanmoedigen of meerennen is ook leuk hoor!
Tot ziens bij de volgende run, JW Diependaal…..
De Poelster bosloop door David Smith De Poelster Bosloop op 1 April 2013 te Amstelveen Op tweede paasdag na een lekker ontbijt met mijn gezin vertrok Ik om 10 uur naar het oude dorp, dit was voor de jaarlijkse bosloop. Er konden deze dag drie afstanden gelopen worden, 5, 10 en 16.09 kilometer door het Amsterdamse Bos. Ik liep de 16.09 km (10 Eng.Mijl) in een tijd van 1.06.24 en eindigde op de vijfde plaats. Het was prima weer om te lopen met ongeveer vijf graden en wind uit het noordoosten 3-4 bft. David Smith
De zestig van TEXEL
Paasmaandag 2 april 2013 sta ik om 06:30 naast mijn bed om af te reizen naar Texel. Het eiland waar zich die dag een bonte verzameling van ultralopers verzameld om het eiland te belopen. De lucht is strak blauw maar de thermometer waarschuwt; het is onder nul als ik het ijs van het voorruit krab. Om 08:45 arriveer ik in Den Helder waar ik direct naast de pont een prachtig parkeerplekje vind. Dat is wel handig in de wetenschap dat het die namiddag erg prettig is om niet te ver te hoeven lopen. De pont vertrekt om 09:30 en vaart in 20 minuten over. Ik kom na nog geen 5 minuten lopen naar bij het gebouw van Nioz waar het startnummer opgehaald wordt. Ik tref nog wat bekenden en bereid me voor op wat komen gaat. Om 10:35 valt het startschot en wordt “de reis” aanvaard.
Na 5 kilometer over asfalt dient het strand zich aan in goed gezelschap van een harde noordoosten wind. Het zand is rul en dat betekent flink ploegen; ik loop op dat moment bovendien iets te hard en krijg het daarom ondanks kou en harde tegenwind toch erg warm. Het jack gaat uit. Bij kilometer 12 mogen we het strand af, duin over en de prachtige bosomgeving in bij De Dennen. Dat stuk loop ik eigenlijk het lekkerst, er is relatief weinig wind en na het strand voelt het alsof het lopen geen enkele moeite kost. Aan dit stuk komt een einde als het strand zich opnieuw aandient. Doorbijten tot KM 23 waarna het strand definitief achter ons komt te liggen. We lopen dan De Slufter in, een prachtig gebied met schelpenpaden en soms ook wat ruwere trailpaden. Nog altijd in noordelijke richting lopend kom op het stuk tussen 25 en 30 KM op een punt waar de benen wat beginnen te verzuren. Dat is lastig want meer dan de helft moet nog worden afgelegd. Ik troost me met de gedachte dat het straks voor de wind zal gaan. Bij KM 30 haal ik de nummer 1 in van de 120 lopers; deze man is al vanaf 04:15 onderweg en zit op 90 KM. Onwillekeurig gaan mijn gedachten richtig mijn Comrades avontuur waarbij zo’n afstand afgelegd moet worden…. De vuurtoren en daarmee kop van het eiland komt in zicht. Een belangrijk moment
omdat er vanaf dat punt in de richting van de finish gelopen gaat worden. Een tegenvaller is dat bij het punt 37KM de wind echt vol uit het NO in de zij beukt; het is gewoon echt koud! Dat verandert bij KM 41 als we nog wat zuidelijker draaien en binnensdijks gaan lopen. Het marathon punt dient zich aan; het voelt allemaal ver van soepel en ik realiseer me op dat moment dat ik nog 18 te gaan heb. Vanaf dat punt is en blijft het zwaar. Het landschap is onder een knalblauwe hemel wel prachtig en er zijn (KM50)zelfs wind- en kytesurfers actief, een prachtig schouwspel; de gedachten dwalen dan even van het lopen weg. We bereiken Oudeschild en vanaf dat moment is het aftellen en gewoon doorpakken in de wetenschap dat de finish binnen bereik is. Deze passeer ik na 5 uur en 37 minuten. Een kopje soep, een koudlauwe douche en busritje later zit ik met uitzicht op Den Helder aan boort van de Teso veerboot, dan rest nog een autorit van 1 ½ uur en ik ben weer waar deze mooie dag starte. Een ervaring rijker en mijn 2e afstand tot dusverre. Op naar de volgende uitdaging.
Marc Jansz
TOPHI, een vreemde taal? TOPHI Wie heeft er wel eens van een TOPHI gehoord? Het klinkt culinair, maar de werkelijkheid is anders. Laat ik bij het begin beginnen. In 2010 werd ik voor het eerst geconfronteerd met Jicht. Jicht is een pijnlijke ontsteking als gevolg van gekristalliseerd urinezuur in een gewricht. In het warme bloed lost urinezuur gemakkelijk op, maar bij een te hoge concentratie hiervan kan dit zuur neerslaan in de vorm van kleine naaldvormige kristallen. In een relatief koude omgeving, zoals in de gewrichten aan de buitenkant van het lichaam gebeurt dit het gemakkelijkst, bij voorkeur (60%) het basisgewricht van de grote teen. Deze ontsteking is zeer, zeer pijnlijk en zelfs het contact met een laken op bed is ondraaglijk. Met medicijnen is deze ontsteking te verhelpen, zo ook bij mij. In april 2012 kwam het bij mij weer terug, met zeer sterke medicijnen (prednison en diclofenac) was het na een week weer beter. Helaas kwam het na een maand weer terug gepaard met pijn in de beide achillespezen. Via omzwervingen bij de fysiotherapeut en de dokter kwam ik terecht bij de reumatoloog. Nu komt de TOPHI om de hoek kijken. Bij jicht kunnen ook ophopingen van urinezuur kristallen in de huid ontstaan. Dit heet jicht tophi. Hierbij zijn kleine hard aanvoelende knobbeltjes onder de huid te voelen. Soms een paar, soms heel veel. Jicht tophi komen het meest voor op de vingers, tenen, knie, elleboog, op de oorschelp en op de hiel. Bij mij zaten ze bij zowel mijn linker als rechter hiel (en oorschelp), wat een ontstoken achillespees veroorzaakt (hielspoor). Nu bijna een jaar later kan ik nog steeds niet zonder pijnstillers lopen, hoewel de pijn aanzienlijk minder is geworden. Hardlopen gaat nog wel zonder al te veel extra pijn, echter als ik prestatiegericht op snelheid ga lopen dan neemt de pijn exponentieel toe.
Cock van der Pol
Klassementsloop in het kader van ALS Amyotrofe Laterale Sclerose of ALS is een tamelijk zeldzame neurologische ziekte waarbij de motorische zenuwcellen in het ruggenmerg, de hersenstam en de motorische cortex van de hersenen afsterven waardoor progressief krachtsverlies en verlamming ontstaat, die uiteindelijk tot de dood van de patiënt door verlamming van de ademhalingsspieren leidt. Een oud lid van de KLM Roadrunners, Lidy van Soest lijdt aan deze vreselijke ziekte. Haar man, Hans van Soest, ook een oud lid van de KLM Roadrunners is voornemens om de Mont Ventoux op te fietsen om geld in te zamelen voor de Stichting ALS. Zijn voorbereidingen gaan uitstekend, ondanks de kou en gladheid. Want als het weer te slecht is dan gaat hij naar de sportschool om daar de nodige arbeid te verrichten. Nu is het zaak om zoveel mogelijk sponsorgeld bijeen te brengen. Je begrijpt dat wij als bestuur van de KLM Roadrunners van harte deze actie bij jullie wil aanbevelen. Hoe meer geld ingezameld wordt, hoe meer onderzoek gedaan kan worden naar de oorzaak en mogelijke behandeling van deze slopende ziekte. Jullie bijdrage wordt zeer op prijs gesteld. Het hoeven geen grote bedragen te zijn (mag natuurlijk wel!), want vele kleine beetjes maken ook een grote. Onderstaand is een link die je naar Hans zijn pagina van Tour de ALS brengt. Daar vind je een knop om een donatie te maken. http://deelnemers.tourduals.nl/member/alsfietsenhelpt Atletiek vereniging Haarlemmermeer heeft haar baanloop van 6 mei in het teken van deze fietstocht gesteld en zal pogen zowel Hans als Lidy aanwezig te krijgen, het zal ongetwijfeld een emotioneel weerzien worden van diverse atleten en leden. Voor de KLM Roadrunners is dit een klassementsloop geworden en zal de vereniging het inschrijfgeld betalen, op voorwaarde dat iedereen in KLM blauw gaat lopen. Bovendien zullen we voor elke deelnemer een extra bedrag doneren. Aan het eind van de wedstrijd zal dit bedrag door AV Haarlemmermeer overhandigd worden aan Hans en Lidy. Aangezien er waarschijnlijk meer lopers zullen deelnemen dan normaal is besloten om voor de KLM Roadrunners in een aparte serie te laten lopen, welke zal starten om 20.30 uur!!. De inschrijving is mogelijk tot 10 minuten voor de wedstrijd bij Cock van der Pol in de kantine van AV Haarlemmermeer. Op de foto Hans van Soest bij het Rondje Texel (Zoek naar de overige bekenden)
Scheveningen - Zandvoort Ulti marathon
Na de editie van 2009 en 2012 besluit ik weer mee te lopen in de ULTI marathon, de Ultra Low Tide Marathon; dat staat voor een prachtig breed en redelijk hard zandstrand tussen Scheveningen en Zandvoort. Was het vorig jaar een loop ter voorbereiding aan de Two Oceans Marathon, dit jaar is het de 60 van Texel die doet besluiten mee te doen. Het is een heerlijke marathon; kleinschalig met een paar honderd deelnemers, frisse zeelucht, veelal goed gezelschap en heerlijk lichaam en geest verplaatsen tussen S en Z! Deze marathon kost ook wel wat, maarliefst € 75.- om mee te mogen doen, het geld gaat naar het SOS kinderdorpen dus dat zit wel goed. Ik kom verschillende lopers tegen die ook de 60 van Texel gaan lopen dus dat geeft een band en veel stof tot praten.
Zondagochtend rij ik met de auto naar treinstation Heemstede-Aerdenhout, daar is het redelijk druk met lopers die de bus naar Scheveningen gaan nemen. Ik kom een loopvriend tegen die zo vriendelijk is mijn rugzak mee te nemen. Ik heb dan mijn handen vrij om de trein te pakken naar Den Haag Centraal om van daaruit naar de kust te lopen. Het idee is een extra lusje van 8 km te lopen om daarmee, in combinatie met de strandmarathon deze dag 50 km op de teller te zetten. Het is redelijk weer, droog met zo´n 8 graden en zuidelijke wind. Ik dwarrel langs Madurodam richting Schevingen haven en sla dan rechts af richting startpunt bij beachclub Cullpepper. Daar aangekomen doe ik een droog shirt aan, pak nog een kop koffie en klets met verschillende bekenden waaronder drie lopers die net als ik dit jaar de Comrades gaan lopen. Er zijn dit jaar duidelijk meer deelnemers waaronder ook een aantal blootvoetlopers... een nieuwe rage?
Na het startschot gaat het eerst 3 km richting Scheveningen Haven. Daar draaien we om en lopen richting Zandvoort. Het is helder weer dus ik zie de eindbestemming al meteen liggen... oneindig ver weg en komt maar niet dichterbij. De verzorging is prima; koekjes, wijngums, banaan, sinaasappel, coca cola, sportdrank, thee en water en een spontane club vrijwilligers die iedereen even aanmoedigd om door te gaan. Bij deze marathons gaat het vooral om genieten en onthaasten, de gedachten de vrije loop laten en in rustige kadans voortbewegen, (hele grote) meeuwen volgen in hun vlucht en zondagwandelaars taxeren. Ik loop met Dirk (Two Oceans 2012) en we kletsen een beetje bij over aankomende uitdagingen en van alles en nog wat. Op gegeven moment merk ik dat ik te veel eenzijdig belastend loop (het strand is nog steeds links hellend) wat resulteert in een trekkende schouder en heup. Oppassen geblazen dat dit niet erger wordt dus vanaf dat moment loop ik met volledige focus op vlak terrein en ga daarbij dwars door waterputten en zelfs bredere en diepers geulen. Dat werkt goed want het wordt niet erger. De batterij is niet helemaal geladen dus het is zo nu en dan even doorbijten om het dieseltempo vast te houden. Bij de verzorgingsposten stop ik even om rustig wat te eten en te drinken, een kleine pauze die best goed doet om dan weer verder te gaan. Gelukkig komt Zandvoort nu echt goed in zicht en bereik ik het punt waar ik er 42.2 op heb zitten, dan hoeven er nog ´slechts´acht gelopen te worden.
De laatste kilometers zijn best wel pittig maar met de finish bij Republiek Bloemendaal duidelijk in zicht ruik ik finish. Na binnenkomst merk ik dat het toch behoorlijk fris is geworden dus ik kies ervoor om direct de bus in te springen die ons weer naar het treinstation Heemstede Aerdenhout brengt, douchen doe ik thuis wel. De 50 km zit erop en dat geeft toch vertrouwen richting 1 April wanneer de 60 van Texel op het programma staat.
Met sportieve en collegiale groet, Marc Jansz http://www.scheveningenzandvoort.nl
