Nieuwsbrief KLM RoadRunners
Oktober 2012
Wat lezen wij in deze nieuwsbrief? • • • •
Welkomstwoord van onze voorzitster Kitty Meijburg Verslag Little Grand Canyon Marathon door Rieno van Vulpen Biertje???? Jungfrau Marathon door Marc Jansz
Welkomstwoord door Kitty
Beste mensen, Misschien was jij er ook bij, maar ik ben de laatste 2 weekenden van september getuige geweest van bijzondere dingen, mensen en evenementen. Zondag 30 september hadden we als KLM RRI loop de Zilveren Kruis Achmea loop in Haarlem. Vroeger de Trosloop geheten, destijds een groots evenement …en nu eigenlijk niet veel minder…er deden veel mensen mee! Deze loop was door Koen Hesseling en Guus Schutijser uitgekozen om hun 100ste halve marathon te lopen, voor hen ook een thuiswedstrijd. Wij als club wilden daar natuurlijk aandacht aan besteden, en we liepen zoveel mogelijk met hen mee over een prachtige 21.1 km, in een omgeving die ik van haver tot gort ken. Meestal wandelend of op de fiets. De omstandigheden waren prima, de belangstelling groot en het was een waar feest om dit met elkaar als club te doen, en mee te maken. Maar, voor mij was er nog iets heel bijzonder …en dat was de loyaliteit van enkele leden die zelf al om 12 uur hadden gelopen…en toch nog aanwezig waren toen we om 15.30 uur over de finish gingen….om daarna met elkaar op grootse wijze een glas te heffen! Dat was voor mij een absoluut bijzonder moment, met deze mensen. Bijzonder, net als de Dam tot Dam die de zondag daarvoor gelopen was…wat een contrast met 2011…nu perfecte omstandigheden! Natuurlijk ging dat samen met de altijd geweldige organisatie van Koen en zijn team, en was het een groot festijn waar menigeen weer helemaal gelukkig van werd. De sfeer in de tent vooraf (wat lopers Latijn met de nodige kwaaltjes) tot de euforie of kleine teleurstelling na afloop….dit alles met een goed potje bier als versterkend middel. Het team dat klaar staat voor de massage van geest en spieren, de collegae die achter de kramen zorgen voor de veiligheid van de bagage en het welkome bakkie koffie…van vroeg tot laat…klasse. Wat een voorrecht om dit jaar in jaar uit mee te mogen maken. Een bijzonder evenement…. Zo zijn we met elkaar toch een bijzondere club…op de hoogtepunten zijn we present…genieten mee…en hebben een leuke dag of mooi moment. En dieptepunten? Ach…geen hoogtepunt zonder een dieptepunt, zullen we maar zeggen….we gaan een rondje om en het wordt al weer veel beter te behappen…! Tot de volgende, Kitty
Little Grand Canyon Marathon Halve marathon door Little Grand Canyon
Huntington, Utah, USA, zaterdag 8 september 2012 In een naburig dorp loopt om 5.00 uur lokale tijd mijn reiswekker af. De loopspullen liggen al klaar. Het startnummer met chip is gisterenavond afgehaald bij een van de sponsors, het Prehistorische Museum. Na een korte autorit rijd ik een uur later Huntington binnen. Gelijk marshals geven vrijwilligers van de brandweer de parkeerplaatsen aan. De deelnemers aan de marathon begeven zich naar de start aan de rand van het dorp. De deelnemers aan de halve marathon en 10 km mogen plaatsnemen in gereed staande schoolbussen. Zij worden halverwege de route dan wel 10 km voor het einde afgezet. Als we na 21,1 km 'in the middle of nowhere' uitstappen, komt de zon juist boven de omliggende bergen te voorschijn en is het uitermate fris. In deze desolate omgeving staan zelfs een paar tentjes. Enkelen hebben met toestemming van de organisatie bij de start gekampeerd. Ik maak kennis met één van de vijf buitenlandse lopers, een 67-jarige uit de provincie Zeeland. Na het welkomstwoord en de huishoudelijke mededelingen klinkt om 7.00 uur het startschot. Zoals de website al aangaf, lopen we de hele route op 1600 meter hoogte over een zogenaamde 'dirty road', een niet geasfalteerde maar prima verharde weg. Bordjes geven na elke mijl de resterende afstand aan. Om de twee mijlen staan vrijwilligers met water, sportdrank en fruit. Tevens zijn hier mobiele toiletten geplaatst. De eerste elf kilometers worden we, midden in de woestijn, begeleid door een brandweerauto met zwaailichten aan. Op 10 km voor het einde geeft mijn horloge 1:06 aan; dat is precies 'on target'.Dan verandert het vlakke landschap opeens en worden we omgeven door torenhoge rotsformaties. We lopen Utah's San Rafael Swell binnen, in de volksmond beter bekend als Little Grand Canyon.
De geërodeerde lagen, waaruit deze roodbruine rotsen zijn opgebouwd, geven de verschillende geologische tijdperken aan. De weg slingert zich door de canyon heen. De lopers zijn vooraf door de sponsor aangemoedigd om, als ze geen PR nastreven, onderweg ook de eeuwenoude wandtekeningen met dinosaurussen te bewonderen. Waar de canyon abrupt eindigt en de woestijn weer verder gaat, is de finishlijn bovenop een brug over de San Rafael-rivier getrokken. Hier staan ook de eerste toeschouwers. Over mijn bruto eindtijd van 2:05:19 ben ik dik tevreden. Alle 250 deelnemers ontvangen een medaille en een T-shirt, beide met een prehistorische afbeelding. Na een staande brunch in de open lucht brengt de schoolbus de lopers langs dezelfde route weer terug naar Huntington (150 mijl zuidelijk van Salt Lake City). Onderweg zien we deelnemers die in wandeltempo van het schilderachtige landschap genieten en nog lang niet bij de finish zijn. Hopelijk hebben zij zich goed voorbereid op het snel stijgen van de zon en de temperatuur. Samenvattend maken de exclusieve locaties, woestijn én canyon, dit loopevenement uniek in zijn soort. Ik heb in ieder geval enorm genoten tijdens deze vijfde editie van de halve marathon door de Little Grand Canyon.
Rieno van Vulpen.
Biertje??? Wat is beter om het weekend in te luiden dan een lekker pilsje op de vrijdagavond. De wedstrijd is ‘pas’ zondag, dus dat kan geen kwaad. Toch?
Calorieën verzamelen Een liter pils bevat iets minder calorieën dan dezelfde hoeveelheid appelsap en aanzienlijk minder energie dan wijn. En toch kan het nog aardig oplopen. Vooral omdat bier vaak gedronken wordt in combinatie met een vetrijk etentje. The day before D-day De opname voor bier is per persoon erg verschillend. Maar voor iedereen geldt dat je voor een wedstrijd niet meer dan één of twee glazen drinkt. Doe je dat wel, dan zal je vochtvoorraad afnemen. Als je een lange wedstrijd voor de boeg hebt, is dat uiteraard niet slim. Deskundigen adviseren zelfs 48 uur voor een wedstrijd geen alcoholische drankjes meer te nemen. Als een roosje Zorg de nacht voor de wedstrijd voor voldoende nachtrust. Een nacht de hort op en feesten tot niet je meer kan is natuurlijk geen aanrader. Zowel slaaptekort als de hoeveelheid drank zorgt voor een slechte prestatie. Je zult het merken aan je concentratie, coördinatie en uithoudingsvermogen. Champagne! Je hebt je goed voorbereid en het resultaat is er dan ook naar. Je bent trots op je prestatie en het vieren is een must. Een alcoholisch drankje is dan geen probleem, maar eet dan wel eerst een koolhydraatrijk tussendoortje zoals een boterham met kaas of kipfilet, of een kop soep. Walk on water Vergeet niet water te drinken om vochtafdrijvende effecten van alcohol de baas te blijven. Richtlijn: drink iets minder water dan de hoeveelheid geconsumeerd bier. Blessures Alcohol kan het herstelproces van het lichaam bij een blessure verstoren. Niet doen dus, ook al kun je op zo’n moment een opkikkertje gebruiken. Kilocalorieën bij 250 ml Alcoholvrij bier: 56 Lightbier: 63 Pils en witbier: 100 Donker bier (>7% alcohol) 150
Jungfrau Marathon
Jungfrau Marathon 2012
Met in Oktober een trail loop van 62km en 3.000 hoogtemeters in het vooruitzicht vroeg ik mij af hoe daarop goed voor te bereiden… Het antwoord werd gevonden: we gaan de Jungfrau marathon lopen. Meteen de koe bij de hoorns gevat; de treinreis naar- en de overnachting in Interlaken werden geboekt. Op vrijdag 7 september vertrekken we (Charles Hageman en ondergetekende) op ons avontuur. s ’Avonds om 20:30 vertrekt de slaaptrein van Amsterdam Centraal naar Zurich. We installeren ons en ontdekken dat een van de medereizigers in onze coupe ook een KLM RRI’er is die gaat meelopen (even zijn naam vergeten, controller bij E&M). Om een uur of 10 besluiten we te gaan slapen. De volgende morgen komen we tegen 9 uur aan in Zurich; het is zwaar bewolkt. We kunnen meteen door op de trein naar Interlaken; de trein is vol bezet met verschillende groepen reizigers die op dit vroege uur al snel aan de schnaps gaan. Wij houden het maar even bij koffie en een croissantje. Om 12 uur bereiken we na een reis met adembenemende vergezichten het stadje Interlaken. We pakken een bus naar de camping, checken in en bergen onze spullen op in onze tent (een tent met echte bedden!). De jongen die ons incheckt heeft de Jungfrau Marathon al enkele keren gelopen en geeft ons wat praktische informatie over het parcours; zo verteld hij bijvoorbeeld dat het parcours tot het 26 km punt vlak is en daarna pas omhoog gaat (vlak blijkt in de praktijk toch nog een behoorlijk ‘zevenheuvelen’ karakter te hebben). Verder adviseert hij om de eerste 24 km in circa 2 uur te lopen en dan de resterende 18 km in 3 uur om daarmee op 5 uur uit te komen. Ik denk dan nog “waar heeft hij het over”, hoezo 3 uur over de laatste 18 km… Hij blijkt gelijk te krijgen!
Dan op naar “Das Zelt” waar de startnummers worden uitgegeven en een waar we ons tegoed doen aan een bord pasta. Het is dan zaterdag 8 september en het is bloedheet; maar liefst 27 graden… dat belooft wat! Ik loop rond in mijn KLM Wheel of Energy shirt en wordt in het stadje door de een KLM’er aangesproken (werkt bij Flight Services, alweer naam vergeten… Alzheimer light). We halen onze startnummers op, bezoeken de expo en eten een bord pasta. Het is een leuk stadje met in de verte een prachtig uitzicht op de Jungfrau; toch wel even slikken in de wetenschap dat we daar helemaal naartoe moeten lopen. s’middags spelen we een potje schaak en chillen even in de hangmatten die op de camping staan. We besluiten een hapje te eten in de Irish pub; het wordt een kipburger met patat; aan koolhydraten geen tekort! We keren terug naar de camping en bereiden onze spullen voor en om ½ 10 ben ik in dromenland. Na een uitstekende nachtrust gaat 7 uur de wekker. Een hapje eten, spullen opbergen en onze valuables in de kluis en op naar de start. Het is bij de start om 9 uur al een graad of 15 dus dat belooft wat… Dan volgt het volkslied en het startschot en het veld komt in beweging. Eerst een rondje van 3 km door het dorp om een tweede keer de startlijn te
passeren. Dan gaat het richting de Brienzersee en door typisch Zwitsers landschap richting Gsteigwiler, Zweilutschinen en Lauterbrunnen. Tot dan alles onder controle; i.d.d. een soort Zevenheuvelenloop parcours en redelijk goed te doen met nog acceptabele temperatuur.
Maar dan, bij KM 26 is het over met de normale hardlooppret; opeens doemt daar de berg op en gaat het hele loop veld verplicht over tot wandelen. Het is zo’n typisch, leuk kronkelweggetje stijl omhoog waar je in de wintersport overheen kan zoeven, maar dan in de andere richting ☺. Vanaf dit punt staan de afstand borden om de 250 meter en ik kan je verzekeren; die komen minder snel langs dan de km borden in een normale marathon! Zelfs het wandelen doet nu pijn en de longen liggen op straat; de temperatuur loopt nu naar 25 graden en de lucht wordt ijler. Daar staat tegenover dat het parcours echt fantastische panorama’s te bieden heeft dus het is geen straf om af en toe even stil te staan en deze omgeving tot je te nemen. De kronkelstraatjes gaan na 30 km over in grind- en rotspaden dus het is zaak om geconcentreerd te blijven lopen. De laatste kilometers zijn echt eenmalig; zeer ruw, zeer stijl terrein met rotsen en bergkammen met direct uitzicht op de Jungfrau. De finish is dan in zicht en het laatste stukje mogen we afdalen; de daarvoor beschikbare spiergroepen zijn nog niet echt aangesproken dus gaat het dan toch nog even snel. De finish is meer dan anders een verademing; pas nu zie je echt heel goed in wat voor prachtige omgeving je bent. Veel lopers sluiten direct aan voor een Zwitsers bier maar ik
pas even.
Charles komt even later ook binnen en we genieten nog even van het uitzicht, de atmosfeer en het mooie weer. Dan lopen we naar het bergstation waar de kledingtassen klaarliggen (self-service) en we springen nog net in een smalspoor trein richting dal. Met een overstap komen we 1 ½ uur later aan bij de camping. Na een snelle douche en inpakken van de spullen pakken we de bus naar het station. We hebben dan al besloten om de nachttrein in Basel te pakken reizen i.p.v. in Zurich. Dit levert 2 uur extra vrije tijd op in Basel waar we ons tegoed doen aan een lekkere Aziatische schotel met een Großes Bier. De trein rijdt stipt op tijd voor en om kwart over 10 betrekken we onze cabine waar binnen een half uur diepe slaap wordt gevat. Ik word wakker als we al voorbij Utrecht zijn en stap fris als een hoentje uit op Amsterdam CS. De bus die ik dan neem gaat naar het werk… Video: http://ifly.to/Jungfrau_Marathon Marc Jansz Tijd: 5:04:33
