Nieuw Zeeland - Aotearoa - Land van de lange witte wolk

REISVERSLAG NIEUW-ZEELAND

Nieuw Zeeland - Aotearoa - Land van de lange witte wolk

van: Mariet & Jos Kerkhoffs

Een georganiseerde rondreis van 25 dagen over het Noorder- en Zuidereiland van Nieuw Zeeland .... een aaneenschakl‚ing van hoogtepunten! Reisorganisator Djoser NL.

dag 1 en 2. De eerste reisdag(en) ..... van Schiphol Amsterdam naar Kuala Lumpur Maleisie. Gisteravond laat kwam alsnog het telefoontje van Schiphol-taxi met de mededeling dat deze de volgende dag om ca. 06.45 ons zou komen ophalen. Niet geodkoop maar wel handig, Schipholtaxi, je wordt thuis opgehaald en op tijd op de luchthaven afgeleverde en bij terugkomst staan ze al klaar om je weer naar huis te brengen. We hebben er al vaak gebruik van gemaakt! Onmderweg worden natuurlijk nog meer mensen her en der opgehaald. Zonder enig oponthoud door files rijden we door naar Schiphol waar we ruim bijtijds aanwezig zijn. Van de reisorganisatie is nog niemand te bespeuren, dus alle tijd om een kop koffie te drinken. Om 10.00 uur moeten we „verzamelen” bij de vertegenwoordigster van de reisorganisator waar de tickets worden afgegeven en aansluitend kunnen we inchecken bij Malaisian Airways. Om 12.15 uur vertrekt de machine voor een lange, ca. 14 urige vlucht .... op naar Kuala Lumpur! Eenmaal op hoogte woren we al vorstelijk bediend door de lieftallige hostesses. We hebben prive-radio en een tv-scherm in de „rug” van de seat voor ons, waar we naar video kunnen kijken op computergames kunnen spelen. Ook kunnen we op dit schermpje het verloop van de hele vlucht volgen. En .... meteen al ontvangen we de menukaart voor lunch, diner en ontbijt! Als ik begin te schrijven zitten we al bijna 8 uur in de lucht en vliegen we boven Saoedi Arabie, we zijn dan al over de helft. Vanaf Amsterdam over Duitsland, richting Zürich, over het Balatonmeer, Athene, Istanbul .... over Irak en het oliestaatje Kuweit. Buiten is het stikdonker maar als we in de diepte kijken zien we een prachtig schouwspel, al die flikkerende lichtjes van de oliebronnen daar ver beneden ons. We vliegen verder over de Golf van Bengalen, India en Indonesie naar Kuala Lumpur waar we tegen 08.00 uur in de ochtend landen. We hebben een hele dag „rust” in K.L. en krijgen een kamer in een hotel. Nou, dan ga je toch niet slapen ... we willen graag de stad in, hier kom je misschien wel nooit meer! Eindelijk mogen we het vliegtuig verlaten .... toch een hele „zit”, eindelijk de beentjes strekken. De gebouwen van Airport K.L. zijn kolossaal en supermodern. De groep van Djoser, nu nog 14 personen, de anderen zijn al in Nieuw Zeeland, gaat op zoek naar de balie maar niemand kan ons verder helpen en er is ook niemand van Djoser te zien. Na veel „heen en weer” worden we uiteindelijk met een bus naar het hotel, dat zo blijkt dan, nog 75 km verderop ligt, gebracht. En .... intussen zijn er alweer enkele uurtjes verstreken. De stad in kunnen we wel vergeten. Op de hotelkamer eerst een verfrissende douche. We zijn toch wel moe, zo moe zelfs, dat ik tijdens de lunch zelfs met moeite de slaap kan bedwingen. Dus toch maar een dutje doen .... Om 19.00 uur worden we weer opgehaald en naar de luchthaven gebracht vanwaar de reis om 21.15 weer verder gaat. Tot morgenochtend in .... Auckland! Vanaf Kuala Lumpur vliegen we over Timor naar de Noordkust van Australie, richting Darwin en Cairns, Brisbane. Mooi was de overgang van dag naar nacht ... of was het andersom? Het wordt dag in Oceanie. Jammegenoeg is het bewolkt boven de South Pacific en kunnen we helaas niks zien van de Great Barrier Reef. We landen om 12.40 uur in Auckland op het Noordereiland van Nieuw Zeeland ....

“Kia Ora”

welkom in „AOTEAROA” het land van de lange witte wolk!

dag 3. De eerste indrukken van Nieuw Zeeland .... Het regent .... en dat hadden we toch niet meteen verwacht. In de voorbereiding op deze reis is ons wel verteld dat et hier welhaast elke dag wat regent, maar nu meteen al raak! Wel een lekker temperatuurje van 25 graden. In de aankomsthal worden we opgewacht door de reisbegeleider van Djoser en worden we naar het International Kiwi Hotel gebracht in Auckland voor de eerste twee overnachtingen op Nieuwzeelandse bodem.


Na de „ontvangst” en kennismaking met de overige medereizigers gaan we niet slapen, want als beste remedie tegen de jetlag geldt om meteen in het dagelijkse ritme mee te gaan. Dus gaan we de stad in. Ons hotel ligt hooggelegen aan de hoofdstraat van Auckland die naar beneden loopt tot aan de haven. Omlaag is te doen maar terug naar boven is een hele klim. We zwalken wat rond in de haven en in de naburige straatjes en steegjes. Hier in Auckland staat het hoogste gebouw van het zuidelijke halfrond, de Skytower. We wagen ons erin, erop tot in de bovenste etage, die helemaal van glas is ook onder je voeten en waar je een prachtig uitzicht hebt over Auckland ....

dag 4. Auckland, City of Sails .... Vanmorgen is het al een stralend weertje en in alle vroegte staat de hele groep, althans diegenen die mee willen, buiten al popelen om op stap te gaan. We lopen een eindje naar het busstation om dan naar „Kelly Tarlton’s Underwater World” te gaan, een van de bekendste attrakties van Auckland. Een enorm groot aquarium met daarin duizenden soorten vissen, van piepkleine bonte visjes tot de grote roggen en de grauwe haaien. Erg indrukwekkend om al deze vissen van zo dichtbij te kunnen zien, maar „goed” dat er dik glas tussen zit anders zouden we ze hebben kunnen aanraken. Ook de nagebouwde „Zuidpool” met een nederzetting van Captain Scott en echte pinguins is ontzettend mooi! ’s-Middags lopen we helemaal rond de baai terug naar de haven en maken we een „uistapje” naar Devonport, een eiland in de baai bij Auckland. Hier zou je de Kraterberg opo moeten m een wondermooi uitzicht te hebbeben over de baai met al die zeilbootjes en Auckland. Devonort een leuk „dorpje” maar wel heel erg toeristisch! Terug in Auchland Harbor willen we te voet naar het beruchte of beroemde Ponsonby, de buurt met de vele kroegjes, restaurantjes en .... Na enig speurwerk komen we er en in een leuk restaurantje hebben we genoten van een Nieuw Zeeandse maaltijd. Terug „thuis” een lekker douche en dan een „slaapmutjse” aan de bar van het hotel. „Cheers and Goodnight!”

dag 5. Kauribossen en de „Bay of Islands” .... Al heel vroeg gaan we vanmorgen op weg naar de „Bay of Islands” in het noorden van het Northern Island. Er zijn twee routes mogelijk, een over de Highway recht toe recht aan of via een een langere route die voert door prachtige landschappen,m de regenwouden (Kauribossen) en met schitterende panoramas! De keuze is aan de groep en deze kiest unaniem voor de laatste.Een ritje van ca. 600 kilometer voor de boeg. Wist U dat Nieuw Zeeland maar leifst 8 x zo groot is als Nederland, zou je niet zeggen! In Matakohe bezoeken we een uiterst interessant museum over de Kauribomen, het hout en de verwerking ervan in vele facetten en hoe of de mensen hier leefden en werkten. In het grote regenbos staat „Tane Mahuta” Lord of the Forest, een reus van een Kauriboom welke in de geschiedenis van de Maoris, de eigenlijke bewoners van N.Z., een grote betekenis heeft! Je loopt door een heus regenwoud, alleen met dat verschil dat er hier geen wilde dieren zijn. Alleen vogels .... en natuurlijk de Kiwi, een loopvogel maar ook de benaming voor de inlandse bevoling en de bekende zuidvrucht. Zo komen we ook nog tijdens deze jungletocht bij de „Four Sisters”, vier Kauri’s die bijelkaar staan als zijn het vier zusjes van mekaar. Iedereen heeft gelukkig weer de weg terug gevonden naar de bus en kunnen we verder rijden naar Pahia, een klein stadje in de „Bay of Islands” waar we twee overnachtingen hebben.

dag 6.


„A day in the Bay ....!” Weer vroeg uit de veren .... en op ons gemakkie wandelen we over de boulevard en nemen „onderweg” a light breakfast. Om 10.00 uur vertrekt de boot voor een dagje varen in de baai met wel honderden eilandjes, schitterend met al die kleine baaien en strandjes, de begen en rotsformatie rondom .... Met de Catamaran varen we door „the Hole in the Rock” een gat in de rotsformaties ..... een waar kunststukje van de kapitein want de zee is wild. En dan .... daar zijn ze dan links en rechts, voor en achter de boot .... dolfijnen. Een ware belevenis om deze prachtige dieren in het echt te zien .... Volgens de vakantiebrochure: „zwemmen met de dolfijnen”, maar dat kan nu niet omdat er „jonkies” zijn,dat zou te gevaarlijk wezen. Ze schieten als het ware door het water, komen dan even aan de oppervlakte en duiken weer weg naar de diepte. Lastig om ze te fotografen vandaar dat ik dan ook een heel rolletje „water” heb opgenomen. Een nieuwe uitvinding is om in een groot net langs de boot meegesleurd te worden door het water en dat gaat er af en toe heel hard en wild eraan toe. We meren af in een kleine baai met zwart kiezelstrand. Wie wil kan over de heuvels klauteren en genieten van een panorama, zo mooi .... over al die eilandjes! Of gewoon op het strand zitten en genieten van de sfeer en omgeving of snorkelen .... Als we weer terug in de haven zijn en voet aan wal hebben gezet nemen we de „Tjoek tjoek” een driepersoons overkapte bromfietstaxi en tuffen naar het Waitaingi Treatment House en dat is de plaats waar enkele honderden jaren geleden de Maoris en de Engelsen op 6 februari 1840 het Verdag van Waitaingi ondertekenden. Er is een interessant museum met een heleboel over de geschiedenis van de Maoris en Nieuw Zeeland. Je kunt binnen in het Treatment House een kijkje nemen en er is een echte Marae, het geemschapshuis van de Maoris waar bijeenkomsten, bruiloften en begrafenissen, andere ceremonies plaatsvinden. Jazeker ook nu nog zijn deze in gebruik bij de Maori-bevolking. Ook de grote, 80-persoons oorlogskano van de Maoris staat hier „onder dak”, helemaal uit Kaurihout gesneden met veel houtsnijkunstwerk!

dag 7. Van Pahia naar Waitomo .... Vandaag hevbben we weer een erg lange busrit voor de wielen, ca. 500 kilometer van Pahia in de „Bay” naar Waitomo. Onderweg is het weer volop genieten van de landschappen, heuvels, landerijen en de kustweg ... de panorams schieten als het ware lnks en rechts voorbij! Onderweg stoppen we voor een wandeling door de mangrove, een dicht en moerassig bos, naar de watervallen. Je ruikt en hoort vanalles hier in het bos maar nog steeds geen Kiwi ontdekt, nou ja het zijn dan ook nachtdieren! Of we ze nog te zien krijgen in de loop van deze reis!? Hoe verder we naar het zuiden rijden des te groter worden de „farms” in deze streek waar veel Nederlandse emigranten wonen. We zien grote kuddes koeien en schapen, gedreven door echte cowboys, nou ja echte .... een verschil is duidelijk hier rijden ze op bromfietsen in plaats van paarden! Zo tzegen vijven arriveren we bij de Waitomo Glowworm Caves. We kunnen nog net met de volgende „tour” mee en klimmen in een bootje dat door de gids middels een touw wordt voortgetrokken door de donkere grotten .... alleen maar de lichtjes van duizenden, honderdduizenden gloeiwormpjes net een kerstverlichting. Ja soms lijkt dat raar, februari ... wij in korte broek aan een ijsje likkend aan de andere kant van de wereldbol. We logeren vanavond in een sjiek hotel in old English style.

dag 8. Hete „mudpools” en spuitende geysers .... Slechts 3 uurtjes met de bus .... maar weer is het genieten onderweg. Het wordt misschien een beetje eentonig maar ik kan het niet anders omschrijven. Bij een dam in de rivier houden we „foto-stop”. We kunnen de rivier oversteken via de „swingbridge” (wiebelende hangbrug) die hoog boven de rivier hangt. Er mogen maximaal 10 personen tegelijk op, maar nu stort de hele businhoud zich erop en dat „swingt”! Voor de goede orde vermelden we even de dagtemperatuur die 28 graden is. Oppassen dus om niet te verbranden en altijd een pet op want de Ozonlaag is hier erg dun, je verbrandt dus heel erg snel. We rijden naar Rotorua een van de bekendste stadjes van Nieuw Zeeland. Het ruikt hier wel vreemd? Ja dat zijn de zwaveldampen (rotte eieren) uit het „Whakarewarewa Park”. Er is hier een grote schapenfarm waar demonstraties „schaapscheren” gegeven worden, een musuem waar een „heuse Maori” uitleg geeft over de Maori-cultuur en een kabelbaan brengt je omhoog naar een prachtig uitzicht over het park .... met de vele mudpools en geysers! Het is wel


even wennen aan dit geurtje .... We gaan het park in en komen langs de „Lady Knox Geyser” en die spuit dagelijks wel enkele malen 21 meter hoog. Ja, zeg dat wel, hij bubbelt en sputtert wel, maar nu als wij er zijn spuit hij niet! De stoom komt slechts enkele metertjes omhoog! Maar er is hier nog veel meer te genieten, de vele kleurrijke, hete meertjes, de kokende mudpools en kraters. Vanavond zijn we te voet naar het stadscentrum gelopen, lekker rondkuieren en een restaurantje opzoeken om te eten en een terrasje pikken .... dag 9. „A spectacular day”! Kratersafari, het „Wai-o tapu”, thermisch gebied en een Maoridorp .... Vandaag 6 februari is het „Waitangi-day” een nationale feestdag in Nieuw Zeeland en wellicht kunnen we er iets van meepikken. Na het ontbijt gaan we vanmorgen met een 4 WD Jeep voor een jeepsafari naar de Tarawera-Crator. Een echt spectaculaire rit „bunping and jumping” door de bossen naar boven, naar de kraterrand. Hierboven zijn er twee wandelroutes, een nog verder omhoog over de kraterrand en de andere gaat naar beneden in de krater .... De eerste naar boven is erg zwaar en omlaag naar de diepte van de krater lijkt wel makkelijk, maar ook dat vat niet mee. Je zakt tot bijna aan je knien in het lavagruis. Heel ver weg zien we de kleine stipjes van de ander groep die boven wandelt. Wat een pracht allemaal die verschillende kleuren in het zonlicht dat vanuit verschillende hoeken in de krater valt en ketst tegen de wanden. Oogstrelend .... Wie diep afzinkt moet ook weer omhoog klauteren en wie de hoogte in wil moet weer naar beneden. In dit laatste geval is het even schrikken als er iemand uit de groep probeert in de losse steenslag naar beneden te rennen, de controle over zichtzelf verliest en via een rollebol en duikeling uiteindelijk tot stilstand komt en even „knock out” ligt. Hij krabbelt overeind maar ligt eigenlijk helemaal in de vernieling. Schaafwonden, gekneusde ribben en gebarste ruiten van de bril is het resultaat van dze waaghalzerij ... dus als U ook hier bent dit beslist niet proberen!“ De temperaturen zijn inmiddels opgelopen tot bijna 30 graden en het zal nog „heter” worden, vanmiddag! In het „Wai-o-tapu Park” gaan we nog eens kennis maken met hot water pools, geysers, mudpools ... maar nu zijn ze nog mooier en spectaculairder als gisteren in het „Whakarewarewa”. Zwaveldampen bekruipen je neus maar na een poosje wen je er weer aan. We komen voorbij aan „Devils Inktpott”


een serie inktzwarte bubbelende modderpoelen, dan vervolgens langs „Artist’s Palett” alsof je over een schilderspalet loopt, al die kleurschakeringen ..... „Devil’s Bath” ik zou er niet graag in gaan zitten, in deze groene stinkende kokende „badkuip”. De „Champaign Pool” is de grootse heetwaterbron met een diepte van 60 meter helder bubbelend rose water, ja ... alsof je in een champagneglas kijkt. Een bijzonder attraktie dit natuurpark. Laat in de middag vertrekken weer .... want we worden bijtijds in het Maoridorp verwacht .... waar we met z’n allen overnachten in de Marae, het is nu best een beetje spannend geworden. De reisleider heeft al enkele dagen eerder aagegeven dat we een „leider” (opperhoofd) moeten kiezen die het woord doet en dat we bij aankomst een lied moeten zingen .... Maori-traditie! Persoonlijk vindt ik dit bezoek aan de Maoris het meest indrukwekkendste van de hele rondreis, een ware ervaring, om de cultuur te zien, te praten met deze mensen en te slapen in hun Marae. Bij aankomst opstellen onder de welkomstpoort, mannen voorop, vrouwen achteraan. De leider treedt naar voren en vanuit de Marae komt een Maorikrijger gevaarlijk zwaaiend met een speer en luid schreeuwend op ons af! Dan deponeert de krijger een voorwerp op de grond aan de voeten van onze leider en deze moet dat oprapen .... anders kom je er niet in! De toespraak van onze leider gaat over voetbal, Ajax, PSV en Feyenoord .... nou ja ze verstaan er toch geen mallemoer van, denken we! Dan mogen we naar voren komen en moeten we ons lied zingen .... „Malle Babbe” en dan worden we begroet met de „Hongi” de beroemde „neuskus” .... neuzen tegen mekaar drukken! Als deze rituelen voorbij zijn kunnen we ons installeren in de Marae, maar let op schoenen uit en binnen absoluut geen fotos of film maken. In dit gemeenschapshuis zullen we gezamenlkijk de nacht doorbrengen op kleine matrasjes die al klaar liggen. We mogen van alle facetten in dit dorpje gebruik maken, de toiletten, de douches, de „kantine” enz. Rondkijken naar de kinderen die hier op het grasveldje voetballen, een praatje proberen aan t eknopen met de Maoris .... in afwachting van de „Hangi” de Maori-maaltijd die onder de grond gekookt is. (Weet je nog die heetwater toestanden ... het hele eiland zit er vol mee!) Na het eten is er even tijd om een korte wandeling te maken in de omgeving .... opzienbarend het Maori-kerkhof! Als we terug zijn in het dorp gaan we in de „zaal” kijken en luisteren naar een „show”, nee, dat mogen we eigenlijk geen show noemen maar een „traditie” van de Maori’s. Zang en dans door mannen, vrouwen en kinderen. Onwaarschijnlijk mooi wat we hier mogen beleven. Na afloop raken we nog in gesprek met een Maori-dame en zij vertelt ons nog veel interessants.

dag 10. Lake Taupo en Mount Ruapehu .... In alle vroegte staan we alweer buiten op de binnenplaats van de Marae. Zometeen wacht ons nog een Maori-ontbijt en dan, ja helaas .... verlaten we de Maoris. We nemen andermaal afscheind met de „hongi”. Een hoogtepunt tijdens deze vakantie die ons lang bijblijven zal! We rijden langs Lake Taupo naar het Tongariri National Park, naar Whakapapa Village aan de voet van de krater Mt. Ruapehu. Het is weer een mooie dag en we hebben geluk at de bergkolos helemaal uit de wolken is. Met de ski-lift (in de winter is het hier een winstersportplaats) gaan twee etappes omhoog .... enkele kunnen er niet genoeg van krijgen en klauteren nog verder omhoog, best een beetje link! Weer terug beneden in het dorp maakt een deel van de groep de Taranaki Falls Track, een b est pittige wandeling naar de watervallen en terug van ca. 10 km. Deze avond organiseer de uitbater van ons „Warakei Lodge” een BBQ voor de gasten en dat gaat er wel in na zulk een inspannende dag!

dag 11.


Een dagje vrij .... Nou ja .... een dagje vrij! Onze busdriver Ken brengt diegenen die meewillen naar de griote stuwdam waar ook een fikse wandeling kan worden gemaakt, de „Huka Falls Track”. Met z’n negenen gaan we „op pad”. Berg op en weer af, langs de wild stromende Huka River en zo komen we bij de waterval waar we even kunnen uitrusten. De track gaat dan weer verder en na twee uurtjes komen we op de plaats waar Ken met de bus ons weer komt ophalen. ’s-Middags hebben we „vrij” in Taupo, een gezellig stadje aan het Taupomeer ..... Na het „diner” laten we ons in de vooravond „for a few dollars” met de taxi terugbrengen naar Warakei Lodge ....

dag 12. Napier .... en „Cape Kidnappers”! We zakken verder af naar het zuiden (van het Noordereiland) richting Napier een Art Deco stadje. Onderweg is het andermaal genieten van zoveel mooie panorama’s en de Oostkust, de blauwe Pacific Ocean. Rond het middaguur aariveren we al in ons hotel in Napier en kunnen tot 16.00 uur zelf een en ander ondernemen. Om vier uur worden we (althans wiel mee wil) opgehaald om naar „Cape Kidnappers” te gaan, een van de grootste Jan van Genten kolonie ter wereld. Met de bus worden we naar de kust gebracht waar we verder rijden met een tractor en wagen, langs de kust .... aan de ene kant de oceaan en aan de andere kant de steile rotsformaties. Het strand ligt bezaaid met rotsblokken en dan plots kunnen we niet meer verder. Door de branding is te gevaarlijk en aan de andere kant is geen ruimte. De „chauffeurs” gaan met pikhouweel flink aan de slag om een doorgang te maken .... In eerste instantie lijkt me dit alles „leuk gespeeld” om een en ander spannend te maken, maar al gauw blijkt dat dit ernstige noodzaak is. We moeten afstijgen en te voet over de rotsblokken klimmen .... de tractor en wagen probeert het dan toch, over het strand en deels door de oceaan. Na veel gemanoevreer lukt het en kunnen we weer plaatsnemen op de kar. We rijden, nou zeg maar liever „hobbelen” verder en in de verte zien we al rotsformaties uit de oceaan omhoog rijzen met daarop honderden Jan van Genten. In een kleine baai moeten we weer afstappen en krijgen een uur de gelegenheid om naar boven, op de rotsen, te gaan. Het is een zware klim maar boven

gekomen weet je niet wat je ziet ... duizenden, tienduizend ..... twintigduizend en misschien wel meer vogels met kuikens. We kunnen ze tot op een halve meter benaderen zonder dat ze wegvliegen. Boven ons vliegen ze af en aan! Wat een gerkijs en dat geurtje .... Intussen is het al 19.00 uur geworden en moeten we terug voordat de zeespiegel te hoog wordt en we niet meer terug kunnen. Weer een prachtige ervaring rijker .... nemen met de zonsondergang op onze ooglenzen afscheid van „Cape Kidnappers”. Die avond hadden we natuurlijk heel wat spannends te vertellen aan onze medereizigers.

dag 13.


Met de trein naar Wellington! Vanmorgen hebben we een „evaluatie” met de reisbegeleider: „Hoe is de reis tot dusverre verlopen, zijn er klachten enz.?” Wat osn betreft ervaren we tot dusverre onze „droomreis”, en wat de orrganisatie betreft: duimpie omhoog! Vanmiddag reizen we per trein verder naar Wellington, het eindstation voor wat het Noordereiland betreft. De reis neemt ca. 5 uurtjes in beslag .... ik hoef het toch niet weer te vertellen, zoveel moois we onderweg weer gezien hebben. Over het weer hebben we tot nu toe helemaal niets te klagen. Volgens de Nieuw Zeelanders is dit de beste zomer sinds 9 jaar en de droogste sinds 30 jaar! In Wellington is het toch wel even „bibberen” in de korte broek. Niet voor niets wordt Wellington „the windy City” genoemd!

dag 14.


The Capital of NwZ, Wellington .... Een vrije dag in de hoofdstad en een „must” is dan een bezoek aan het spiksplinternieuwe „Te Papa” museum over de geschiedenis, de cultuur en de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland. Heel erg interessant ..... Na enkle uurtjes in dit musuem trekken we verder de stad in en gaan op zoek naar de „Beehive” de bijenkorf ofwel de parlementsgebouwen. We komen net te laat om deel uit te maken van een excursie die al begonnen is. Dan willen we naar het „Backbencher Cafe” maar waar moeten we dat vinden. Als we op de plattegrond staan te kijken worden we spontaan geholpen door passanten .... In dit bekende cafe kwamen de regeringsleden na de vergaderingen hun dorst lessen of verder discussieren .... Aan de wand hangen dan ook talrijke „spitting image-figuren”. Een erg gezellige stad met veel winkelstraatjes met een exotische uitstraling zoals „The Cuba Mall” en ook ’s-avonds is er volop „amusement”!

dag 15. We steken over naar het Zuidereiland, de Marlborough Sounds .... Vanmorgen met de Ferryboat vertrokken voor een oversteek van ca. 3 uurtjes, c´via Cook Strait naar Picton aan de ingang van de „Marlborough Sounds”. Hier kan ik eigenlijk niet veel van vertellen .... dat moet je gewoon gezien hebben, de Fjorden, de blauwe meren, de baaitjes met de kleine verlaten strandjes ..... alsof we in een film zitten bijvoorbeeld Robinson Crusoe! In Picton stappen we over in de kleine postboot die ons nog dieper de Marlborough Sounds invaart naar Portage Bay, een piepklein strandje ... dat is ons plekje voor vandaag en de komende nacht. Na aankomst in het hotel springt een deel van de groep meteen in de het zeer zoute water en anderen ondernemen een wandeling in of door de omringende „jungle”. In de avonduren hebben we een gezamenlijk diner en daarna genieten op het terras van de bijzonder mooie sterrenhemel .... Een Australier die al geruime tijd hier woont, vertelt ons over drie gorte flonkerende sterren: „dat zijn Jupiter, Saturnus en Venus” .... of dat ook zo is .... (?)

dag 16. Naar Kaikoura .... We zijn al heel vroeg op omdat we nog even willen wandelen en genieten van de omgeving voordat we straks Portag Bay weer gaan verlaten. „Je zou hier toch maar wonen!” We varen weer terug naar Picton waar een nieuwe bus met chauffeur „Ken” klaar staat voor deel 2, het Zuidereiland. We rijden door de „Waikawa Valley”


en zien al de eeste uitlopers van de Southern Alps. In deze streek vinden we veel wijngaarden en derhalve staat een wijnproeverij op het programma. Ook komen we steeds meer schapenkuddes tegen, maar nog niet zoveel als we voordien gedacht hebben! Naar Kaikoura rijden we over de kustweg langs de Pacific .... onderweg houden we nog stops bij een zeehondenkolonie die lekker liggen te zonnebaden op de rotsen en zich gewillig laten fotograferen door de toeristen. In het stadje Kaikoura, vroeger een welvarend walvisvaardersstadje is verder niet veel „loos”, een paar pilsjes in de lokale kroeg en een karige maaltijd bij de „chinees” liggen we vroeg op bed want morgen moeten we al om 4 uur uit de veren voor ....

dag 17. „Whale watching” .... „Walvissen kijken” .... en daar moet je dan om vier uur ’s-morgens voor opstaan! Buiten is het nog stikdonker als we voor het hotel verzamelen en dan te voet naar opstapplaats lopen. Met de bus worden we dan naar een de boot gereden die op het strand ligt. We klimmen in de boot en dan wordt deze in het water geduwd. Het is nog steeds donker maar in de verte begint het al lichter te worden. We varen twee uurtjes de oceaan op en langzaam wordt het „dag”. Dan legt de kapitein de boot stil, motoren uit en nu maar wachten en turen over de oceaan of we ergens een fontijntje zien .... Iedereen zit met z’n neus tegen de vensters gedrukt als plotseling uit de luidsprekers klinkt: „Links voor op elf uur” en iedereen snelt met de camera in de aanslag naar links voor de vensters. Het is dringen om maar een glimp op te vangen van de waslvissen. Eerst zie je een bult uit het water komen die dan een hele poos stil blijft liggen, dan beweegt deze langzaam nog verder omhoog en dan duikt de walvis naar beneden, maar eerst komt dan zijn staart uit het water (de beroemde foto). Dit spannende moment en mooie ervaring herhaalt zich deze vroege morgen maar liefst negen (9) keer terwijl volgens de reisbegeleider dit normaal maar2 tot 3 keer voorkomt. Wat hebben we weer een geluk gehad! Op de terugweg doen we nog een paar zeehondenkolonies aan, maar het is nog te vroeg die liggen nog te „maffen” en verroeren geen vin! Om 09.30 vertrekken we weer vanaf het hotel met de bus naar Greymouth aan de Westkust, we rijden dwars door de Southern Alps. Onderveel veel genieten en tijdens de fotostops klikken en zoemen de camera’s volop! Via de Rainforrsts en de Lewiss Pass komen we aan de westkust bij de beroemde Pancake Rocks bij Punakaiki, een door erosie gevormde rotsformatie die op een stapel pannekoeken lijkt. In Greymouth aangekomen zijn de „walvisvaarders” toch wel moe en na een opfrissende douche, een stevige maaltijd is het goed rusten .... „welterusten”!

dag 18. Van Greymouth naar Fox Glacier ....” Ook vandaag belooft een hoogtepunt te worden van deze reis .... een wandeltrack naar de of over de gletchers .... Langs de kujst rijden we naar het zuiden en komen in Hokitika waar we in een typisch restaurantje/winkel een „koffiestop” houden. Er is een Jadefabriek waar we een korete excursie krijgen. (Jade is een natuurlijk mineraal en wordt verwerkt voor sieraden). Dat we de gletschers naderen is wel te zien aan de Arahura River en Lake Iante met het zuivere blauwe en ijskoude gletscherwater. Zo bereiken we het Westland National Park met de talloze riviertjes en kreekjes met typische namen als bijvoorbeeld: Mapoura Creek, Mc. Donals Creek, Kiwi Jack Creek en Clear Water Creek. Dit zijn er maar enkele het zijn er in totaal misschien wel honderd die we oversteken. Nog 21 kilometer naar de Fox Glacier, en dat „tehese will be the longest 21 kilometers you ever dit”, aldus de chauffeur. De bus duwt zich naar boven, over Cook Saddle om ons aan de voet van de Fox in het hotel af te leveren. Na het inchecken in het hotel staat er vanmiddag voor de liefhebbers een loodzware, maar beslist boeiende wandeltocht op het programma en een vlucht en landing met een helicopter boven op de gletscher. Beiden alweer een speciale ervaring ..... met de heli overzie je een deel van de gletscher en de landing op het ijs daarboven .... de stilte die hier heerst en de ongelooflijk mooie „ijspanorama’s”. De wandelaars ervaren eveneens een mooie „Icy Slope Track”. Onvoorstelbaar dat je „beneden” in de subtropen bent, dan via de jungle naar boven


klautert om dan in de ijsmassas terecht te komen! In het dorpje bij Fox Glacier is nog een mooie wandelroute uitgezet, de „Ngai Tahu Track” door het dichte regenwoud. Soms..... soms is er zelfs geen pad meer te vinden!

dag 19. „Bungy Jump” ..... We vertrekken vanmorgen „met een regenbui” naar Queenstown, een lange „zit” via de Haast Pass .... het blijft nog steeds boeien al die betoverende landschappen die aan ons voorbij vliegen. Bij „Knights Point” is weer een fotostop ingelast en ik zei al: „Als je van alles moois een foto wilt maken heb je een rolletje per uur nodig”. We passeren de „Thomas Bluff Falls”, „Thunder Creek Falls” en we moeten met de bus over de „Haast Bridge”, een iets oudere gammele brug, als die „het maar houdt!” Veel bruggen zijn eenbaans en soms moet ook de trein erover .... kun

je de penible situaties al voorstellen! Bij de „Blue Pools” wandelen we door het bos, over een swingbridge naar deze blauwe meertjes .... Verder langs Lake Wanaka en door het dal waar nog originele oude goudzoekershutjes staan. In de Kawarau River werd in vroeger tijden koorstachtig naar goud gezocht .... misschien krijgen wij ook nog de gelegenheid om ons geluk te beproeven. We rijden verder naar de Kawarau Bridge waar enkelen uit de groep zich willen wagen aan een „bungy jump”, en de chauffeur speelt het spannende spelletje mee: „Still 10 minutes to Bungy Jump” en het wordt stiller en stiller in de bus. Zouden de „jumpers” dan toch al een beetje bibberen? Hier op deze brug werd de eerste „bungy jump” gedaan .... en hoeveel zouden er al gevolgd zijn? Onze mensen zijn na een uurtje aan de beurt en hopla, na 10 seconden is alles weer voorbij! Na deze spannende uurtjes weer verder richting Queenstown waar we twee


overnachtingen hebben. Ons hotel ligt hoog en het stadje daar beneden, dat wordt dus weer een behoorlijke klimpartij om vanavond na de stadswandeling weer naar „huis” te gaan!

dag 20. Queenstown en de „Milford Sound!”

Vakantie, nou nee niet echt, als je weer om 05.00 uur moet opstaan om een bezoek te brengen aan het wonderschone Fjordland Milford Sound. Onderweg naar de Milford, er is maar een weg mogelijk, stoppen we bij Te Anau Downs vanwaar de meest bekendste „track” van Nieuw Zeeland begint, de „Freedom Track”, vier dagen rondzwerven door de Milford Sound. Natuurlijk zijn er ook kortere tracks mogelijk. De weg slingert tussen de fjorden en de watervallen, ik tel ze, een, twee, drie, vier .... hou maar op want het zijn er misschien wel honderden. Intussen regent het pijpestelen (?) ja, hier in de Milford Sound regent het 280 dagen van het jaar en dus ook nu wij hier zijn! Desondanks is dit uitstapje naar de Milford de moeite waard van het uitzicht over „Hollyfjord Valley” is ondanks de regen prachtig, hoe zou het zijn als de zon schijnt. We stappen op de boot en varen door de Milford Sound, voorbij aan de „Mitre Peak” de hoogste fjord .... een machtig beeld! Natuurlijk is het dezelfde weg terug naar Queenstown en het regent nog steeds. Als we het Fjorsland Park uitrijden zien we in de verte alweer een strakke blauwe hemel .... in Queenstown schijnt de zon!

dag 21. In Queenstown hebben we de hele dag „vrij”. Omdat ik nog steeds „ondersteboven” ben van de helicoptervlucht over de gletschers bestellen we via de reisbegeleider een helivlucht naar en over de Milford Sound, tenminste als de weersomstandigheden zulks toelaten. Hier in Queenstown is het lekker weer. Of de helivlucht doorgaat ....? We horen via het informatiecentrum dat het boven Milford niet best is en dus komt onze attractie in gevaar. Vanmiddag om drie uur moeten we ons bij het informatiekantoortje melden en dan blijkt dat de vlucht geen doorgang kan hebben,das erg jammer, maar als alternatief wordt ons een vlucht boven Queenstown aangeboden, maar daar zien we vanaf! We dolen nog wat rond in det centrum van het stadje, terrasje .... en winkeltje in en uit tot dat het tijd wordt om naar het hotel terug te gaan om te douchen. Straks komen we hier nog eens terug voor een dineetje ....

dag 22. De laatste bustrip naar Christchurch .... De eindbestemming van deze rondreis komt langzaam maar zeker in zicht. De laatste busrit voert ons door een interessant gebied met Arrowtown, een oud gouddelversstadje, als lunchstop. Dit kleine stadje lijkt inderdaad erg veel op de stadjes in oude cowboyfilms. We hoeven niks meer te zeggen over alles wat aan ons voorbij komt, het blijft fascineren. De rivieren staan hier welhaast droog, het heeft hier al 6 maanden niet meer geregend terwijl enkele honderden kilometers verderop het 280 dagen per jaar regent! Echt, Nieuw Zeeland een land van uitersten! Midden in de „Desert” is er een helder blauw meer en ee kanaal gegraven door de mensen hier om hun and beter te irrigeren.


Aan Lake Tekapo in het Mc.Kenzie-district houden we een piknik in het dorpje Omarama waar we ook even binnen wippen bij de plaatselijke bakker, Nederlandse emigranten. Tegen de avond arriveren we in Christchurch waar we een gezamenlijk „afscheidsdiner” houden, een dag te vroeg maar dat is omdat enkele mensen morgenochtend de groep verlaten en verder rteizen ....

dag 23. TranzAlpineExpress .... Al voor dat we aan deze reis zijn begonnen hebben we besloten om deze toch wel speciale treinreis te maken. We hebben deze gezien op tv in het programma „Rail Away”, een van de zes mooiste treinreizen ter wereld, en wij zijn in de gelegenheid deze te maken. De reisbegeleider heeft voor ons tickets besteld en we moeten vanochten een uur voor vertrek inchecken op het station van Christchurch. We laten ons met een taxi brengen. De treinreis gaat van Christchurch naar Greymouth (daar waren we al eerder op deze reis), dwars door de Southern Alps, natuurlijk wel via een andere route als we met de bus hebben afgelegd. Soms stopt de trein op peipkline stationnetjes of zo maar in de „wildernis” waar helemaal geen perron is, bijvoorbeeld in het dorpje Cash waar slechts 7 of 8 mensen wonen. Er worden enkle een paar pakjes afgegeven. Ook de passagiers mogen onderweg „zomaar” even uitstappen .... ja, wel moet eerst de trein stoppen! De lange trein verdwijnt dan voor bijna 15 minuten in de lange donkere Otira-tunnel. Gedurende dit verblijf ondergronds mag er ook niemand op de fotowagon verblijven, een open wagon speciaal om kiekjes te nemen van de schitterende landschappen .... In Greymouth hebben we een uurtje de tijd alvorens we weer met de terugreis beginnen en het verveelt geenszins! Om 19.00 uur loopt de trein weer het station van Christchurch binnen, we zoeken een taxi en laten osn midden in de stad op Cathedral Square afzetten. Het is er nog vrij rustig .... in de vele zijstraatjes die op het plein uitkomen wemelt het van de restaurantjes en kroegjes. Uitzoeken maar ..... Na de pittige maaltijd bij de „Thai” proberen we te voet terug te gaan naar het hotel. Ook nu weer blijkt de be-

hulpzaamheid van de bevolking om ons de weg te wijzen als we „dreigen te verdwalen”! Na een opkanpbeurt gaan we nog een paar uurtjes „uit” in het „Centre of Arts” waar het harstikke druk is maar wel uiterst gezellig .... het wordt zelfs ver na „middernacht” als we het bed opzoeken.

dag 24 en 25. „Terug naar de andere kant van de aardbol ....!”

Fine!

Nieuw Zeeland - Aotearoa - Land van de lange witte wolk

Recommend Documents