http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/09/en_we_zeggen_niet_hoeveel_wijn_er_gedronken_is_tijdens_de_onderhandelingen.html
Nieuw! GeenStijl koopt arabist Hans Jansen
Transfernieuws. Het klopt als ontploffende bus wat HoeiBoei zegt. GeenStijl heeft vanaf nu een heuse huisarabist. Wij hebben Hans Jansen gecontracteerd als columnist, gewoon omdat het moet. Wekelijks zal de heer Jansen voortaan op GeenStijl duiding ende diepgang brengen inzake de Arabierische wereld, en het geopolitieke gedoe met die woestijnlui in het bijzonder. De heer Jansen was dusdanig prettig verrast met de verfrissende omschrijving in het topic Arabisten Kijken dat een stijlloze waterpijpsessie onververmijdelijk was. Hier nog even de tekst: De mening van verschillige correctmensen over deze eminence grise van de Arabieriëkunde: "Jansen is een prutser, een racist, leest zomaar zelf Arabische teksten (in tegenstelling tot veel politicologen sociologen die zich arabist noemen) en zijn meningen zijn kwetsend." Want ja, het proces tegen Wilders torpederen omdat je de walgelijke vriendjespolitiek van de magistratuur doorprikt, dat mag niet in fatsoensnederlandje. Jansen promoveerde in de jaren zeventig en zijn visie op de islam bleef nog best lang in het knusse goedebedoelingentijdperk hangen, maar vooral na de moord op Van Gogh ontpopte Jansen zich tot een onverbiddelijk realist. En als politiek correct Nederland je haat maar er niet in slaagt om je werk onderuit te halen met iets anders dan gejammer over onfatsoen, dan ben je lekker bezig, qua islamdebat. Nou ja dat dus. Hans Jansen. Binnenkort op de GeenStijl. Want bij #PenW komt-ie niet meer. En terecht. Pritt Stift | 13-09-13 | 12:12 | Link | 230 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/09/hans_jansen_1.html
Hans Jansen - Poetin heeft op judo gezeten
Poetin heeft met een simpele heupworp Obama gevloerd. Dat heeft hij voor elkaar gekregen met een vaag plan om de onconventionele wapens die in Syrië aanwezig zijn, onder de een of andere vorm van toezicht te stellen. Een soort ongespecificeerde jeugdzorg, maar dan niet voor stoute kinderen of foute ouders, maar voor foute wapens waarmee je zonder veel onkosten iedereen die jou dwars zit dood kunt maken, zonder ouderwetse en tijdrovende poespas als een onthoofding. Obama heeft die judogreep niet zien aankomen. Een judoka gebruikt de kracht van zijn tegenstander om hem ten val te brengen. Het ziet er sierlijk uit, maar het is sneu voor de verliezer. Die komt plat op de mat. Voor de winnaar is de winst zo goed als gratis. Bij Obama als persoon is eerder sprake van kippedrift dan van kracht maar judo werkt ook tegen kippedrift. Wel lastig dat Obama niet alleen zichzelf is, hij is ook opperbevelhebber van de Amerikaanse strijdkrachten. Een opperbevelhebber van zo’n legermacht moet een beetje opletten, maar daarvoor heeft Obama het te druk, God weet waarmee. Obama heeft zo slecht opgelet dat hij denkt dat de dreigingen waarmee Amerika oog in oog staat, ‘misschien wel’ andere zijn dan die van twaalf jaar geleden toen het WTC eraan ging. Zie zijn zalvende speech van 11 september 2013 ter herdenking van de aanval op Amerika van 2001. Obama zegt het zo poëtisch en zo vaag dat, naast de Nobelprijs voor de vrede, er echt ook nog wel een Nobelprijs voor de literatuur voor hem inzit. Maar nee, Mr. President, de dreigingen zijn nog steeds dezelfde als in 2001. Er lopen op deze planeet sharia-fundamentalisten rond die zich dood willen vechten tegen elk gezag en elke macht die niet de toepassing van de sharia als hoogste doel ziet. Alleen gezag dat op de sharia gebaseerd is, achten ze legitiem. De rebellerende groepen sharia-strijders hebben allerlei leuke koosnaampjes aangenomen om niet met elkaar verward te worden, maar ondanks die verschillende namen denken al die mannen in laatste instantie dag en nacht aan maar één ding: de sharia, en die toegepast. Vroeger gaf Amerika steun aan een gezelschapje van dictators om hun te helpen de overhand te houden bij het dag-in dag-uit vrij worstelen tegen onderdanen die luidruchtig toepassing van de sharia eisen. (Amnesty International had het er maar druk mee.) In ruil voor hun diensten kregen die dictators mooi glimmend militair speelgoed. De tegenprestatie van zo’n dictator was: zijn land min of meer normaal houden, de minderheden niet uitroeien, de vrede met Israël bewaren en, soms, tegen een redelijke prijs olie leveren. Obama heeft met Egypte die deal opgezegd. Niemand weet of dat per ongeluk of expres gebeurd is. Egyptenaren vinden dat zo gek dat ze niet anders kunnen dan vermoeden dat Obama zelf lid van de MoslimBroederschap is geworden. Waarom anders zou je shariafundamentalisten steunen die openlijk zeggen dat sterven en moorden ter wille van de invoering van de sharia het leukste is wat je met je leven doen kunt?
Er zit systeem in Obama’s beleid, want ook in Syrië en Libië heeft Obama gekozen voor de sharia-fundo’s. De Nederlandse regering, altijd scherp en goed op de hoogte, kopieert uiteraard die Amerikaanse lijn. Obama en Timmermans willen graag vriendje worden met hun fundo-vijanden. Want Asad vinden ze geen nette man. Dus die Syrische sharia-fundo’s, Asad’s vijanden, zullen onze vriendjes wel willen wezen. Maar ze waren toch al vanaf het begin onze vijand qua sharia-fundamentalist? Hier loopt onze logica-computer akelig vast. We mogen Poetin dankbaar zijn dat hij dit syrieuze snelkookpannetje voor een tijdje van het vuur heeft gehaald. Zo krijgen het Witte Huis, Buitenlandse Zaken en de partijbureaus de gelegenheid om door charmante stagiaires even te laten uitzoeken wie, van ons uit gezien, toch ook weer vriend en wie vijand was. Tot we dat goed weten, mogen we van Poetin niet met bommen gooien. Een verstandig besluit. Russia rules. Hans Jansen | 14-09-13 | 11:55 | Link | 292 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/09/hans_jansen_participatie_en_het_hemelboek.html
Hans Jansen - Participatie en het Hemelboek
En dan ineens weet je het: participatiesamenleving. Want wat is er met de verzorgingsstaat gebeurd? De vorige penningmeester van die staat is er met de contributie vandoor. Die contributie is niet, zoals was afgesproken, gebruikt voor wederzijdse zorgverlening, maar die is naar financiële hoogstapelaars in Brussel en Griekenland gegaan; en wat er over is, wordt besteed aan subsidie op kunstzinnige dans, giften aan duister Afrika, en nog een hele lijst andere menslievende hobby’s van de nieuwe penningmeesters, Pieperik en Grutte. De clubcontributie wordt nu helaas wel verhoogd, maar daar staat iets heel moois tegenover. Ook nieuwe leden die nog nooit contributie hebben betaald zullen op een eerlijke manier verzorgd en gesteund worden. Dat was in de praktijk gelukkig ook al zo, maar nu wordt het officieel. De ingezetenen van de vroegere verzorgingsstaat moeten nu zichzelf en elkaar gaan redden, jammer maar helaas, want de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen, en vroeger was er ook geen verzorgingsstaat. Participeren dus. Zelf samen spoorbanen aanleggen, het land verdedigen, de dokter betalen, een straaljager kopen, berovingen en inbraak afstraffen, vuilnis ophalen, ach, je weet wel, de dingen die de staat vroeger deed. Maar ondertussen wél flink contributie blijven betalen, want dat geld hebben onze nieuwe penningmeesters nodig voor oude schulden en verplichtingen. En natuurlijk voor die vreselijk mooie dingen die we in Afrika doen. Maar wat nu als niet iedereen bereid is te participeren? Stel, er zijn een kleine twee miljoen ingezetenen die elke participatie afwijzen? Bijvoorbeeld omdat ze volgelingen zijn van een Legercommandant uit de 7de eeuw van onze jaartelling? Een Legercommandant die niet alleen bevelen gaf maar die ook, vanuit de Hoogste Hemelen, bevelen kreeg? En die de hemelse bevelen door zijn officieren heeft laten vastleggen in een klein boekje (< 80k woorden) dat tot op de dag van vandaag nog overal te koop is, en waarin bijvoorbeeld staat dat je Joden en Christenen niet tot vriendjes mag nemen (hoofdstuk soera 5, vers 51)? Nu zijn er in Nederland niet zo veel Joden en Christenen meer over, dus waar gaat het helemaal over, maar in steeds andere woorden zegt het bevelenboek keer op keer dat samenwerking en vriendschap met iedereen die de bevelen van de Legercommandant niet volgt, taboe zijn. Kan je dan wel toekomen aan participeren? Het boek eist zelfs ‘grote ijver’ in de strijd tegen wie niet gelooft (25:52). Als iemand dat opvat zoals het er staat, kon dat nog wel eens lastig worden. Staat er nu werkelijk in het boek met bevelen-van-boven dat de Commandant heeft laten samenstellen, dat zijn volgelingen anderen niet mogen gehoorzamen, 25:52? Dat wordt dan lastig, want kan iemand wel participeren in een maatschappij als hij de meeste leden van die
maatschappij niet mag gehoorzamen? Vraagt zo’n situatie eigenlijk niet meer om een staat die iets kan doen en die macht uitoefent, dan om een maatschappij die in het rond babbelt? Toen de volgelingen van het opleesboek met hemelse bevelen nog maar pas in Nederland aangekomen waren, trokken ze zich de eerste tien-twintig jaar niet zo veel aan van al die bevelen die er in hun boeken stonden. Die nonchalance heeft een heel leger van beroepsinstructeurs en sergeants naar Nederland toe gelokt om ze weer in het gareel te brengen. Het is raar, maar gareel vinden mensen prettiger dan geen gareel. Het vertrouwde gareel dat net aan het terugkomen is, moet dat nu in opdracht van Pieperik worden vervangen door ‘participatie’ met die niet helemaal frisse ongelovigen? Precies op het moment dat het de instructeurs en sergeants goed lukt om in te scherpen dat echte gelovigen de ongelovigen juist moesten mijden? ‘Walaa’ en ‘baraa’ noemen de instructeurs dat overigens, letterlijk ‘loyaal’ zijn aan geloofsgenoten maar zorgen dat je je ‘verre houdt’ van de rest van de wereld. Anderzijds, de oorspronkelijke talen van de instructeurs zijn zo rijk, het is onmogelijk al die rijkdom in één Nederlands woord weer te geven. Er zijn deskundo’s die beweren dat het gaat om ‘liefde’ voor de een en ‘haat’ voor de ander. We worden geregeerd door activisten die denken dat je de staat kunt vervangen door de samenleving. Maar zo is het niet. Een samenleving loopt het soepelst als er een natiestaat is die de belangen van de samenleving dient. Als er een paar miljoen nieuwkomers zowel de staat als de samenleving op grond van een vrome theorie afwijzen, is dat een haast even groot probleem als wanneer de penningmeester er met de contributie vandoor is. Participeren. Wat een vondst. Hans Jansen | 21‐09‐13 | 11:01 | Link | 269 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/09/de_koran_verbieden_de_sharia_i.html
Hans Jansen - Koranverbod? Sharia is het probleem
Een denkbeeldige sharia-rechtbank in Nairobi, wat voor straf zou die kunnen opleggen aan de moslimse moordenaars die vanaf 21 september het winkelcentrum Westgate geterroriseerd hebben? Daar is in de koran weinig of niets over te vinden, daarvoor moet je bij de beroepsmoslims en hun sharia-handboeken zijn. Koran 5:33 gaat over rovers die moslims overvallen en is hier dus niet van toepassing want de moordenaars in Nairobi hebben geen moslimslachtoffers willen maken. Wat we daarom moeten opzoeken is de straf die de sharia geeft voor het martelen en opzettelijk om het leven brengen van iemand die geen moslim is. Het meest hanteerbare moderne sharia-handboek is dat van N.H.M. Keller, en heet The Reliance. Dat boek is afgezegend door de Azhar in Cairo, een instelling die in zekere zin te vergelijken is met het Vaticaan want de Azhar is de organisatorische top van de Soennitische beroepsmoslims. Op bladzij 584 van The Reliance staat dat een moslim in zo’n geval vrijuit gaat. ‘Geen wedervergelding voor het doden van een kaafir door een moslim’. Nu weet ik nog steeds onvoldoende van de sharia. En wat ik wel weet, heb ik vast en zeker verkeerd begrepen. Wie meer weet en wie meer begrijpt dan ik, moet me maar corrigeren en vertellen waar de sharia een overval met het oogmerk geen moslimslachtoffers te maken, strafbaar stelt en hoe die straf dan luidt. Als de overval volgens de Kadi onder Jihad valt, zal er geen straf worden uitgedeeld, want om Jihad te kunnen voeren wordt alles wat de islam verboden heeft, geoorloofd, vraag maar na bij de Tunesische Jihad-meisjes. Het zou desnoods ook onder ‘straatroof’ of ‘het verspreiden van verderf’ van Koran 5:33 kunnen komen te vallen, maar dat is onwaarschijnlijk als de slachtoffers geen moslim zijn. Het probleem van het Westen met de islam zit hem eerder in de sharia dan in de koran. Delen van de inhoud van de koran zijn vaag en onheilspellend, zie bv. het koranvers over het afhakken van de vingers van de ongelovigen, 8:12. Maar, nog afgezien van de inhoud, er is bij de koran een probleem met de identiteit van de auteur. Volgens de islam is dat God. Dat is niet te controleren, maar hoe het ook zit, die auteur oppakken wegens het oproepen tot geweld is niet mogelijk. Uitgevers, vertalers en verkopers van de koran aanpakken is daarentegen wel mogelijk, maar toch minder bevredigend dan een harde actie tegen de auteur zelf. Bij de sharia staat het er anders voor. Er worden nog elk jaar nieuwe handboeken gefabriceerd. In heel Europa zijn er beroepsmoslims die handleidingen over de sharia publiceren. Bij sharia-handboeken is het wel mogelijk de auteurs aan te pakken wegens het oproepen tot het gebruik van dodelijk geweld.
Bij de moderne sharia-boeken is de inkt nog nat. De auteurs zijn ingezetenen van landen met een eigen strafrecht, en die auteurs kunnen op hun geschriften worden aangesproken. En, ook volgens de islam zelf, zijn de sharia-handboeken door mensen geschreven, niet door God. De sharia is het probleem. Een koranverbod klinkt leuk, maar doet toch denken aan de plannen om de piramiden van Guiza af te breken om het heidendom te bestrijden, of het opblazen, door de Taliban, van de Boeddha-kolossen in Bamiyan (Afghanistan) om het Boeddhisme een hak te zetten. Misschien is het prettig en bevredigend om de koran te verbieden zoals een Russische rechter 17 september gedaan heeft, maar dat maakt niets uit zo lang er overal ter wereld steeds weer verse shariahandboeken het licht zien. Mocht een sharia-rechtbank in Nairobi daarentegen van oordeel zijn dat de slachtoffers in het winkelcentrum per ongeluk gedood zijn, dan is het denkbaar dat de moordenaars een kleine schadevergoeding zouden moeten betalen, waarvan de hoogte afhankelijk is van de godsdienst van het slachtoffer. (Boeddhisten en Hindoes zijn niet zo duur.) Maar ‘opzet’ of ‘per ongeluk’ zal per geval moeilijk vast te stellen zijn, want het getuigenis van iemand die geen moslim is, tegen een moslim, wordt in een sharia-rechtbank niet toegelaten. Het is dat de theorie van de sharia niet zo positief is over zingen en lachen, maar anders zouden de moslimterroristen van Westgate zingend en lachend weer naar huis gegaan zijn nadat ze een sharia-rechter in Nairobi vonnis hadden horen wijzen. Maar goed, de sharia is in Kenia niet ingevoerd. Sharia. We moesten het in Nederland ook maar niet invoeren. Hans Jansen | 28-09-13 | 11:11 | Link | 157 reacties |
Hans Jansen - Maiwand en de universiteit
De Leidse student Maiwand de Thuiszitter geniet bekendheid als rekruteerder voor de jihad in Syrië. Hij heeft nu hoogleraar en Elsevier-columnist Afshin Ellian bedreigd. Bedreigingen die in een duister islamitisch jargon geuit worden, brengen geen kosten met zich mee, maar wat voor effect kan Maiwand gedacht hebben hiermee te bereiken? Afshin wordt nu misschien beter beveiligd, kijkt vaker over zijn schouder, en het is nu officieel dat een jongeman uit de islamitische testosteronbrigade er eer mee kan inleggen als hij Afshin pakt. Voor Afshin vervelend, maar hij heeft wel voor heter vuren gestaan. Tot zo ver begrijpt iedere Hollander wat Maiwand wil. Wat minder voor de hand ligt, is het brede effect dat deze vage vorm van dreigen op de hele universiteit heeft. Allereerst op de docenten die iets met de islam van doen hebben, die weten nu weer dat ze moeten uitkijken. De colleges zullen meer dan al het geval is, een vegetarische bloedeloze islam voorschotelen. De islam zal aan de studenten worden gepresenteerd precies zoals een Maiwand dat verlangt, anders worden Maiwand en zijn vriendjes boos. Islamitische daden van geweld zullen vanaf de katheder door de docenten worden afgeschilderd als zelfverdediging tegen het boosaardige Westen – precies zoals de jihad-theologie dat leert. Laf van die docenten, maar ze hebben geen keuze. De universiteit is allang geen centrum van vrij onderzoek meer. Het is een bureaucratie waarbij de macht berust bij een groep ambtelijke managers die er belang bij hebben dat zo veel mogelijk studenten zich inschrijven en een diploma ontvangen. Inhoud en niveau zijn voor deze managers bijzaak. Docenten die door ‘kritische’ opmerkingen studenten wegjagen, kunnen hun carrière vergeten. Docenten die op college onderwerpen bespreken die in strijd zijn met de orthodoxie van de islam (Eén voorbeeld: Bestond het Arabische alfabet dat de Koran gebruikt al in de tijd van Mohammed? De islam zegt van wel, de wetenschap zegt ‘nee, eigenlijk niet’), zulke docenten lokken klachten uit van islamitische studenten. Dus, redeneren de topmanagers, zulke docenten jagen studenten weg. Voor elk van die docenten tien anderen die inschikkelijker zijn. Je hoeft toch verdorie op college niet meteen maar alles te bespreken. In zekere zin heeft het management gelijk, zonder studenten heb je geen universiteit. Maar zou het universiteitsmanagement ingaan op klachten van studenten die eisen dat de Drieeenheid positief besproken wordt? Of die het opnemen voor Israel? Op deze manier verandert de universiteit in een saaie en onbetekenende echo-kamer voor de opvattingen van de islamitische orthodoxie. Net zoals het Nederlands cabaret sinds de moord op Theo van Gogh saai en onbetekenend is, omdat de kameel in de kamer niet genoemd mag worden. Maiwands vage bedreigingen aan het adres van Afshin Ellian raken de hele universiteit. Een handjevol moslims in Nederland speelt dat ze boos zijn. Daarmee lukt het ze de universiteiten op de lange duur te veranderen. Als dat in Nederland al dreigt te lukken, zal dat binnen de islamitische wereld nog makkelijker gaan. Onderzoek en onderwijs zijn daar dan ook onderworpen aan de eisen van de islam, en stellen niets voor.
De islamitische leer gaat immers niet alleen over het alfabet van de koran maar ook over maatschappelijke, medische, juridische en natuurwetenschappelijke kwesties. Over al die zaken beweren beroepsmoslims wel iets. De meest wetenschapsvijandige van al die beweringen is dat de islam de dagelijkse causaliteit ontkent. Voorbeeld: een patiënt sterft niet doordat de chirurg zijn handen niet heeft gewassen maar omdat God dat wil. ‘Geloven’ in causaliteit staat op de lijst van daden die ‘afval van de islam’ opleveren, waarop de sharia de doodstraf stelt. De islamitische theologie leert niet alleen dat God de wereld heeft geschapen, maar ook dat God de wereld permanent herschept, terwijl hij bij zijn herscheppende arbeid niet gebonden is aan wat wij redelijkheid of rechtvaardigheid noemen. (Jodendom en christendom leren daarentegen dat zowel de schepping als de schepper redelijk in elkaar steken.) Het islamitische standpunt laat zodoende geen ruimte over voor de gewone causaliteit; en nodigt niet uit tot het zoeken naar de wetten waaraan het heelal onderworpen is, of enige andere vorm van onderzoek. Morgen kan alles immers veranderd zijn. Er zijn moslims die zich niets aantrekken van deze theologie. De regels van de sharia over uittreding uit de islam geven dezulken een redelijk motief om zich rustig te houden. Maiwand kan van huis uit, zittend op de bank, zonder stemverheffing, er voor zorgen dat er over anderhalve generatie geen enkele Nederlandse universiteit nog tot de wereldtop behoort. Maar aan wie zal dat dan te wijten zijn, aan Maiwand, of aan de bestuurders? Hans Jansen | 05-10-13 | 10:10 | Link | 195 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/10/hans_jansen_obama_ontregelt_he.html#more
Hans Jansen - Obama ontregelt MiddenOosten
In Europa wordt op alle fronten een heroïsche strijd geleverd om de Euro te redden. Het valt de politieke elite zwaar, maar er moeten offers gebracht worden om alle ingezetenen van de Europese Unie aan de bedelstaf te brengen. Ook in Amerika wordt een bittere strijd gevoerd: daar zijn regeringsinstellingen voorlopig net zo dicht als een Nederlandse huisartsenpraktijk in het weekend. Ook die shut down gaat terug op een monetaire prestigekwestie: hoeveel dollars mag Obama bijdrukken en bijlenen zonder dat de Amerikanen aan de bedelstaf zullen raken? Ondertussen exporteert Amerika serieuze onrust naar het Midden-Oosten. Tot rond de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) waren de Turken daar overal de baas. Het was er niet heel fijn, maar er was te leven. Dat Turkse bewind, bekend als het Ottomaanse Rijk, is ingestort. Wat er van over bleef, werd het huidige Turkije. Daar greep Ataturk de macht. Ataturk dwong de islam in zijn prachtland naar de achtergrond. Hij verving de islamitische sharia door aards recht, en voerde ‘ons’ alfabet in, ter vervanging van het Arabische. Wat was Turkije ineens veel moderner dan de rest van de islamitische wereld. Maar de huidige Turkse regering van Erdogan doet het tegenovergestelde van wat Ataturk deed, en herislamiseert Turkije. Dat doet Erdogan heel voorzichtig. Zoals een goed strateeg betaamt, heeft hij eerst de militairen uitgeschakeld. Erdogan geniet daarbij de steun van de EU en Amerika. In de Arabische landen werd het leger al snel de opvolger van het ingestorte Turkse Ottomaanse bewind. Het leger was immers de enige gedisciplineerde massaorganisatie die de Arabische wereld op dat moment kende. Die nieuwe militaire regimes onderdrukten bloedig hun concurrenten in de strijd om de macht, maar werden sinds de jaren vijftig door Amerika gesteund. Het leverde een aantal semi-corrupte semi-ordelijke weinig inspirerende regimes op. Jarenlang hebben politie en de religieuze, islamitische oppositie in het Midden-Oosten met elkaar op straat diefje met verlos gespeeld. Mooi was het niet, maar er vielen weinig doden, tientallen in plaats van duizenden zoals nu. Obama is opgehouden die militaire regimes te steunen. In een onsmakelijke redevoering aan de Cairo-Universiteit in 2009 heeft hij dat, althans voor de goede verstaander, aangekondigd. Toen de geest uit de fles was, grepen de sharia-fundamentalisten de macht. Onze staatsmedia noemden dat proces ‘de Arabische lente’. De fundo’s kregen al snel de steun van de EU en Amerika, want fundo’s schrijven hun fundo-propaganda in het democratische alfabet. Of misschien houden de leiders van Amerika en de EU best wel een beetje van de islam. Westerse journalisten, politici en diplomaten droomden dat de sharia-fundamentalisten toch minstens wel semi-democratisch waren, dat wil zeggen niet militair. Militair is altijd slecht. In Egypte wisten de militairen onder Generaal El-Sisi de sharia-fundamentalisten die Amerika op hen had losgelaten van zich af te schudden. Half Egypte blij maar Obama boos. Deze week heeft Obama de Amerikaanse hulp aan Egypte dan ook ‘opgeschort’. Helaas, net zo min als
het huidige Europa en Amerika een lang leven beschoren is zonder een lenige drukpers voor verse bankbiljetten, zo kan ook Egypte niet zonder buitenlandse hulp, want niet in staat de eigen bevolking te voeden. Wie de rekeningen voor Egypte betalen wil, mag Egypte houden, misschien iets voor Poetin? Of de sharia-fundamentalisten van Saoedi-Arabië? In ieder geval is Amerika haar geloofwaardigheid in Egypte kwijt. In Syrië zijn de militairen en de sharia-fundamentalisten nog enthousiast bezig met hun burgeroorlog. Net als in Egypte proberen beide partijen tussen de bedrijven door de lokale christenen uit te roeien, want de joden zijn daar op. Die zitten in Israel, dat voorlopig nog niet aan de beurt is. Komt tijd, komt raad. Obama heeft zo veel uit zijn nek gekletst over Syrië, ‘gifgas is de rode lijn’, u weet het nog wel, dat ze daar nu met een zucht van verlichting overstappen op een nieuwe patroon, Poetin. Irak kent twee soorten sharia-fundamentalisten, soennietische en shi’itische. De christenen zijn daar nu ook bijna op, dus soennieten en shi’ieten hebben echt goed de tijd voor elkaar. Amerika is jarenlang de patroon van dit zootje geweest, maar heeft alle partijen tegen zich in weten te nemen, wordt als vijand niet gevreesd en als vriend niet gewaardeerd. Iran staat klaar om daar de rol van patroon te gaan vervullen. Als Iran niet wil: Poetin. Vergeet alle islamitische en socialistische desinformatie van de officiële media: de Amerikaanse invloed op de wereld heeft de afgelopen zeventig jaar vooral veel goeds voortgebracht. Het is daarentegen niet goed voor de ingezetenen van het Midden-Oosten dat het Amerika van Obama het wankele evenwicht heeft verstoord dat daar bestond tussen het leger en de islam. Hans Jansen | 12-10-13 | 11:55 | Link | 148 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/10/hans_jansen_jihad_is_geen_terr.html#more
Hans Jansen - Jihad is geen terreur
‘En toen zei die ene sheikh dat terrorisme verboden was en dat kwam in de krant en iedereen was blij maar toen zei die andere sheikh dat terreur inderdaad dan wel verboden was, maar dat jihad tegen de ongelovigen géén terrorisme was want terrorisme is slecht en jihad is meestal wel goed, maar dat begrepen die kafirs niet, dus daarover kwam alleen een klein stukje op internet. En toen zei die ene sheikh weer dat in de koran staat dat als je één mens dood maakt, dan heb je alle mensen dood gemaakt, raar natuurlijk, want kijk, zo snel gaat doodmaken niet. Maar toen kwam dus die doctorandus en die zei dat dat helemaal niet in de koran stond maar dat de koran zegt dat Allah vroeger zoiets tegen de joden gezegd heeft en dat je reuze moet oppassen met die dingen en toen dacht ik: nou wil ik wel eens weten of die sheikh wel een sheikh is, maar dat was niet nodig want die andere sheikhs zeiden dat die ene sheikh echt een hele goeie en geleerde sheikh was want hij had ontdekt dat vrouwen van God niet mogen autorijden, dat een man zijn vrouw mag slaan en dat alle kerken in Arabië afgebroken moeten worden.’ Dat klinkt allemaal behoorlijk dom. Als je leest of hoort wat moslims voor westerse consumptie zeggen en schrijven, tot in het debat in De Balie toe, krijg je haast het idee dat ‘ze’ echt denken dat ‘wij’ peilloos dom zijn en het geheugen hebben van een garnaal. Maar westerlingen zijn niet dom. Hun probleem is dat ze weinig tactisch inzicht hebben, en het verschil niet kunnen horen tussen de volgende twee zinnen: (1) ‘De koran is een license to kill' en (2) ‘Er zijn moslims die de koran als license to kill beschouwen’. Uitspraak 1 is een zuivere geloofsuitspraak die oncontroleerbaar is, net als ‘De hemelen verkondigen Gods eer’. Wie zal het zeggen, misschien wel, misschien niet, geen enkele waarneming kan uitsluitsel geven. Uitspraak 2 is een waarneming. Natellen en ondervragen kan wel degelijk uitsluitsel geven over de vraag of die waarneming juist is. Indien een minipromillage van alle moslims uitspraak 1 voor waar houdt, dan is uitspraak 2 waar, hoe onwelkom dat ook is. Het westen is niet dom, het westen is bang. Niet bang voor de islam, maar voor de maatschappelijke gevolgen van het beleid van de EU en van Obama. Een kind kan zien dat er in Washington en Brussel iets niet pluis is. Het euro-experiment en de massa-immigratie leiden tot zorg over alle aspecten van de toekomst. Obama’s plannen met de Amerikaanse daalder en de verplichte volkverzekering zijn rommelig en grijpen diep in in ieders huishoudportemonnee. Omdat Koran 8:60 voorschrijft dat wie geen moslim is, de islam zal vrezen, hopen vooraanstaande moslims dat de angst die ze door de straten van Europa en Amerika zien rondwaren, ‘islamofobie’ is, maar daarin hebben ze het mis, hoe vaak ze elkaar daarmee ook feliciteren, en hoe vaak ze het ook gebruiken om de slachtofferrol te claimen. En om ons te intimideren: ‘u bent bang, dus u bent schuldig aan islamofobie, en islamofobie is strafbaar.’ Europa heeft niet veel belangstelling of achting voor de islam; en de emotie over de islam (en andere godsdiensten) die je bij de westerse elite het meest aantreft is niet angst maar iets
tussen ergernis en dedain in. Alleen, de westerse elite is daar niet eerlijk over, doet alsof het niet zo is, en beweert dat ze de islam een minstens even schone zaak vindt als alle andere religies, ‘of als het atheïsme’, zullen ze daar politiek-correct gehaast aan toevoegen. Maar nee, de islam is niet even mooi als andere religies of als de seculiere maatschappij. Dat heeft een structurele oorzaak: de islam wijst het principe af dat bij ons bekend staat als de Gouden Regel: ‘wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’. Modern gezegd: de islam ontkent het principe dat alle mensen gelijke rechten horen te hebben. Er zijn weinig moslims die daar eerlijk voor uitkomen. Maar de rector van de islamitische ‘universiteit’ in Rotterdam is een eerlijk man, en heeft weer eens er op gewezen hoe het allemaal zit: Dialoog en integratie zijn overbodig, en koran 4:34 staat toe dat een man zijn vrouw slaat. Allemaal al wat langer bekend, maar ‘willen wij dat wel, samen met elkaar hier in dit land’? Nee, dat willen wij niet. Maar de elite die we gekozen hebben om ons te regeren, die wil dat wel. Lastig. Heel lastig. Hans Jansen | 19-10-13 | 10:54 | Link | 78 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/10/hans_jansen_slavernij_en_rassi.html
Hans Jansen - Slavernij en rassisme
Het is nu officieel vastgesteld door een juffrouw van de Volkenbond: Nederland is rassistisch. Ach. En, is Nederland meer of minder rassistisch dan de andere leden van de Volkenbond? Laten we eens kijken naar het Midden-Oosten, waar de godsdienst van de vrede het op straat voor het zeggen heeft. Begin met under cover in een universiteitskantine de gesprekken van de vrome jonkvrouwen daar af te luisteren. ‘Omhoog trouwen’. ‘Omlaag trouwen’. ‘Omhoog trouwen’ is code voor het sluiten van een huwelijk met een jongeheer die lichter van kleur is dan zijn bruid. ‘Omlaag trouwen’ is de code voor het sluiten van een huwelijk met jongeheer die donkerder is dan zijn bruid. Hoe komen die giechelende jonkvrouwen aan dit idee? Wel, er is een aantal gezaghebbende beroepsmoslims dat van oordeel is dat partijen in een huwelijk elkaars gelijken moeten zijn, behalve dan dat de bruid per definitie altijd de mindere is van de bruidegom want bruidegommen zijn mannen en een bruid is een vrouw. Je mag als vader je dochter dus niet uithuwelijken aan een man die donkerder is, want dat verstoort de natuurlijke orde: de ondergeschikte partij, de vrouw, is dan, qua blanker, superieur aan haar man. Ook in het Midden-Oosten bestaat er een verband tussen huidskleur en slavernij. Hoe donkerder iemand is, hoe groter de kans wordt ingeschat dat er slavenbloed door zijn aderen vloeit. Slavenbloed maakt zijn status laag. De Egyptische president Sadat (vermoord in 1981) was nogal donker van huid, en werd door zijn heel-niet-rassistische bevolking aangeduid als ‘de [zwarte] poedel’ van zijn voorganger en vroegere baas Nasser. Maar helaas. Het is een misverstand dat in het Midden-Oosten een blanke huid er op wijst dat er geen slaven-DNA in de stamboom van de gelukkige zit. Arabieren en Turken hebben langs de kusten van Europa, tot aan IJsland toe, raids gehouden om slaven te vangen. Het is vernederend om tot slaaf gemaakt te worden, het collectieve Europese geheugen wil het liever vergeten. Dat mag, maar er zijn boeken over geschreven – wat het vergeten bemoeilijkt. Vermoedelijk is de angst voor de Moor die kindertjes in de zak ‘naar Spanje’ zal meevoeren een vage herinnering aan de angst dat kinderen ontvoerd zouden kunnen worden ten behoeve van de slavenhandel. Kinderen zijn kneedbaar en kunnen uitgroeien tot prima slaven, terwijl volwassenen die al een half leven lang vrij zijn geweest, en thuis kinderen hebben achtergelaten, soms iets knorrigs houden als je ze tot slaaf maakt. De Turken wisten lang geleden hoe je die knorrigheid het beste kon bestrijden. Je veroverde een afgelegen eiland, bijvoorbeeld Gozo bij Malta, maakte daar iedereen tot slaaf die daarvoor geschikt was, en doodde de rest. Niet omdat je iets tegen die rest had, maar om de verse slaven het gevoel te geven dat het niet loonde te proberen terug te keren naar het vader- en moederland. Dat maakte de nieuwe slaven inschikkelijker, en voorkwam knorrig gedrag.
Moslimse slavenhalers noemden hun werk ‘Jihad’. Een slaaf kreeg immers de kans om met de islam in contact te komen en eventueel zich te bekeren? De Arabische slavenhalers die in Afrika actief geweest zijn, hebben ongeveer even veel slaven verkocht aan het Westen, via Ghana, als aan de islamitische wereld, via Zanzibar. Die handel via Ghana, dat is de slavenhandel waaraan Europeanen enige tijd hebben deelgenomen. Maar nu een raadsel. Waarom zijn er wel Afro-Amerikanen, en geen Afro-Arabieren? Want uit de berekeningen van historici blijkt steeds weer dat er ongeveer even veel zwarte slaven naar het Westen als naar het Oosten zijn gegaan. Was er misschien een verschil in behandeling? Wie in onze multiculturele politiek-correcte wereld nog carrière wil maken, moet hier GEEN scriptie over gaan schrijven. Wat rassisme en slavernij aangaat, Mohammed (570-632) zelf was een succesvol slavenhaler en -handelaar. Aan deze kenner wordt de uitspraak toegeschreven dat onderdanen gehoorzaamheid verschuldigd zijn aan hun heerser, zelfs al is deze een lelijke Ethiopische zwarte slaaf. Dat betekent niet dat zelfs een zwarte slaaf met, zoals Mohammed het zegt, ‘een hoofd als een rozijn’, sultan kan worden maar het betekent dat zelfs wezens die even laag staan als een zwarte slaaf gehoorzaamd moeten worden als ze eenmaal de baas zijn. De beroepsmoslims gebruiken die uitspraak om moslims er toe over te halen heersers die ze verachtelijk vinden, niet voor de voeten te lopen. Rassisme, dat is niet mooi. Goed dat de Volkenbond het onvermoeibaar bestrijdt. Wij vieren ondertussen Sinterklaas, en denken nog even terug aan de kindertjes die in de zak zijn gegaan en de rest van hun leven in slavernij in de islamitische wereld hebben doorgebracht. Moge het ons niet overkomen. Hans Jansen | 26-10-13 | 11:11 | Link | 82 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/11/woestijngodsdienst.html#more
Hans Jansen - Woestijngodsdienst
In onze radiovolksuniversiteitscursus ‘populaire dwalingen omtrent de islam’ vanochtend een aflevering over het begrip ‘woestijngodsdienst’. De islam is geen woestijngodsdienst. De stichter van de beweging die wij de islam zijn gaan noemen, Mohammed, is een stedeling afkomstig uit Mekka. In die stad groeit hij op en tegen het jaar 612 presenteert hij zich daar als profeet. Tien jaar later, in 622, vertrekt hij naar Medina, een woord dat in het Arabisch ‘stad’ betekent. Vanuit Medina is hij tien jaar lang actief als krijgsheer. In 632 overlijdt hij. Voor een krijgsheer valt er aan een woestijn weinig eer te behalen. Nu en dan een karavaan overvallen zoals de moslims vanuit Medina plachten te doen, is strategisch nuttig want het levert respect op bij de stadsbewoners die op die karavaan zaten te wachten, maar het zet materieel, qua buit, weinig zoden aan de dijk. Te eenmalig. Na de dood van Mohammed richtten de islamitische legers zich op de wereld buiten het Arabische schiereiland. Ze veroverden en stichtten daar steden. Damascus, Jeruzalem, Antiochië, Alexandrië, Koefa, Basra, Bagdad, Cairo, Qayrouan, Cordoba, Constantinopel. Die steden en hun bewoners waren een bron van rijkdom voor hun moslimse meesters. De overwonnen inwoners van die steden konden geplunderd worden, als slaaf worden verkocht, of, beter nog, worden uitgezogen als belastingslaaf (Arabisch: dhimmie). De Arabische krijgslieden die een stad op het West- of Oost-Romeinse rijk veroverden, keken hun ogen uit bij het zien van de vele voorbeelden van vernuft die ze in zo’n stad aantroffen. Er werden muziekinstrumenten gebouwd! Er waren boeken. Rechtbanken. Er werd sterke drank gedistilleerd. Stof en leer geverfd. Parfum. Slotenmakers! Landmeters! Architecten! Scheepsbouwers! Chirurgijnen, paardendokters en apothekers! Wiskunde! Het was duidelijk dat die Grieks-Romeinse beschaving langs de Middellandse zee een voorsprong had op die van de islamitische Arabische legers. Nog steeds beroemen de Arabieren zich op de hoge cultuur van de door hen onderworpen volkeren, met de bedoeling zo te bewijzen dat op het gebied van de wetenschap en het vernuft de Arabieren hun partij in de wereldgeschiedenis volwaardig hebben meegespeeld. Alles waarvan ze door militaire expansie de eigenaar waren geworden, wordt aan het nageslacht gepresenteerd als voorbeeld van vroege islamitische en Arabische cultuur. Toen na vier-vijf eeuwen de oorspronkelijke bewoners van de veroverde gebieden zelf meestal ook tot de islam waren overgegaan, was het dan ook afgelopen met de bloei en groei van die ‘levendige rijke cultuur’. De moslims hadden wel, tot op zekere hoogte, belangstelling voor de voortbrengselen van die cultuur, maar het handwerk lieten ze toch liever over aan de volkeren die ze in hun nieuwe imperium hadden aangetroffen. Als zo’n volk er als volk niet meer is, zet het verval dan ook al snel in. De triomf van het islamitisch imperialisme wordt steeds gevierd door na de verovering van een stad het belangrijkste religieuze gebouw van de overwonnenen om te zetten in een
moskee, of door op zijn minst een moskee te bouwen die de horizon van de stad definitief bepaalt. Denk aan de Mohammed Ali moskee op de citadel van Cairo; of aan de Aya Sofia in Istanbul, destijds de grootste kerk ooit gebouwd. Op de ruines van het tempelplein in Jeruzalem komt een moskee te staan, de Al-Aqsa; en in Damascus, Cordoba en elders wordt de plaatselijke kathedraal een moskee. Ook in Nederland kennen we iets dergelijks: er wordt wijd en zijd een voorschot op de triomf van de islam genomen door waar dat maar kan een zo groot mogelijke aanblikbepalende moskee neer te zetten. Glorie aan God die de triomf van zijn godsdienst zichtbaar maakt. De sharia is de duidelijkste bron over wat de islam nu precies beoogt. De sharia is een systeem dat past bij kleine steden, niet de woestijn. De sharia veronderstelt een stedelijke maatschappij waar plaatselijke moslimse machthebbers of krijgsheren de dienst uitmaken, uiteraard onder erkenning van het oppergezag van een kalief die ergens ver weg zijn mooie maar onduidelijke ambt bekleedt. De sharia veronderstelt de onbedreigde suprematie van de islam. De sharia gaat er van uit dat wie geen moslim is maar jood, christen of iets anders, desondanks de islamitische superioriteit erkent, en belasting opbrengt zodat de islamitische meesters verschoond kunnen blijven van de vernederingen van de dagelijkse arbeid. Weigeren de suprematie van de islam te erkennen is daarentegen vragen om moeilijkheden. Tot op de dag van vandaag vestigen moslims die migreren zich in de steden, niet alleen in Europa maar ook in de Verenigde Staten. Nee, lieve kijkbuiskinderen, de islam is geen woestijngodsdienst, maar een ideologie en godsdienst die bedoeld is voor stedelijk gebruik. Hans Jansen | 02-11-13 | 11:55 | Link | 167 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/10/hans_jansen_maiwand_en_de_univ.html
Hans Jansen - Maiwand en de universiteit
De Leidse student Maiwand de Thuiszitter geniet bekendheid als rekruteerder voor de jihad in Syrië. Hij heeft nu hoogleraar en Elsevier-columnist Afshin Ellian bedreigd. Bedreigingen die in een duister islamitisch jargon geuit worden, brengen geen kosten met zich mee, maar wat voor effect kan Maiwand gedacht hebben hiermee te bereiken? Afshin wordt nu misschien beter beveiligd, kijkt vaker over zijn schouder, en het is nu officieel dat een jongeman uit de islamitische testosteronbrigade er eer mee kan inleggen als hij Afshin pakt. Voor Afshin vervelend, maar hij heeft wel voor heter vuren gestaan. Tot zo ver begrijpt iedere Hollander wat Maiwand wil. Wat minder voor de hand ligt, is het brede effect dat deze vage vorm van dreigen op de hele universiteit heeft. Allereerst op de docenten die iets met de islam van doen hebben, die weten nu weer dat ze moeten uitkijken. De colleges zullen meer dan al het geval is, een vegetarische bloedeloze islam voorschotelen. De islam zal aan de studenten worden gepresenteerd precies zoals een Maiwand dat verlangt, anders worden Maiwand en zijn vriendjes boos. Islamitische daden van geweld zullen vanaf de katheder door de docenten worden afgeschilderd als zelfverdediging tegen het boosaardige Westen – precies zoals de jihad-theologie dat leert. Laf van die docenten, maar ze hebben geen keuze. De universiteit is allang geen centrum van vrij onderzoek meer. Het is een bureaucratie waarbij de macht berust bij een groep ambtelijke managers die er belang bij hebben dat zo veel mogelijk studenten zich inschrijven en een diploma ontvangen. Inhoud en niveau zijn voor deze managers bijzaak. Docenten die door ‘kritische’ opmerkingen studenten wegjagen, kunnen hun carrière vergeten. Docenten die op college onderwerpen bespreken die in strijd zijn met de orthodoxie van de islam (Eén voorbeeld: Bestond het Arabische alfabet dat de Koran gebruikt al in de tijd van Mohammed? De islam zegt van wel, de wetenschap zegt ‘nee, eigenlijk niet’), zulke docenten lokken klachten uit van islamitische studenten. Dus, redeneren de topmanagers, zulke docenten jagen studenten weg. Voor elk van die docenten tien anderen die inschikkelijker zijn. Je hoeft toch verdorie op college niet meteen maar alles te bespreken. In zekere zin heeft het management gelijk, zonder studenten heb je geen universiteit. Maar zou het universiteitsmanagement ingaan op klachten van studenten die eisen dat de Drieeenheid positief besproken wordt? Of die het opnemen voor Israel? Op deze manier verandert de universiteit in een saaie en onbetekenende echo-kamer voor de opvattingen van de islamitische orthodoxie. Net zoals het Nederlands cabaret sinds de moord op Theo van Gogh saai en onbetekenend is, omdat de kameel in de kamer niet genoemd mag worden. Maiwands vage bedreigingen aan het adres van Afshin Ellian raken de hele universiteit. Een handjevol moslims in Nederland speelt dat ze boos zijn. Daarmee lukt het ze de universiteiten op de lange duur te veranderen. Als dat in Nederland al dreigt te lukken, zal dat binnen de islamitische wereld nog makkelijker gaan. Onderzoek en onderwijs zijn daar dan ook onderworpen aan de eisen van de islam, en stellen niets voor.
De islamitische leer gaat immers niet alleen over het alfabet van de koran maar ook over maatschappelijke, medische, juridische en natuurwetenschappelijke kwesties. Over al die zaken beweren beroepsmoslims wel iets. De meest wetenschapsvijandige van al die beweringen is dat de islam de dagelijkse causaliteit ontkent. Voorbeeld: een patiënt sterft niet doordat de chirurg zijn handen niet heeft gewassen maar omdat God dat wil. ‘Geloven’ in causaliteit staat op de lijst van daden die ‘afval van de islam’ opleveren, waarop de sharia de doodstraf stelt. De islamitische theologie leert niet alleen dat God de wereld heeft geschapen, maar ook dat God de wereld permanent herschept, terwijl hij bij zijn herscheppende arbeid niet gebonden is aan wat wij redelijkheid of rechtvaardigheid noemen. (Jodendom en christendom leren daarentegen dat zowel de schepping als de schepper redelijk in elkaar steken.) Het islamitische standpunt laat zodoende geen ruimte over voor de gewone causaliteit; en nodigt niet uit tot het zoeken naar de wetten waaraan het heelal onderworpen is, of enige andere vorm van onderzoek. Morgen kan alles immers veranderd zijn. Er zijn moslims die zich niets aantrekken van deze theologie. De regels van de sharia over uittreding uit de islam geven dezulken een redelijk motief om zich rustig te houden. Maiwand kan van huis uit, zittend op de bank, zonder stemverheffing, er voor zorgen dat er over anderhalve generatie geen enkele Nederlandse universiteit nog tot de wereldtop behoort. Maar aan wie zal dat dan te wijten zijn, aan Maiwand, of aan de bestuurders? Hans Jansen | 05-10-13 | 10:10 | Link | 209 reacties |
209 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/11/hans_jansen_beveiliging_is_teg.html#more
Hans Jansen - Beveiliging is tevens capitulatie
Een resto in het Amsterdamse Hilton. Tafel voor vier personen. De soep is net opgediend. Drie gangenmenu. Een eerste kennismaking tussen een uitgever, diens vrouw en een meisje uit Afrika. De ontmoeting is belegd door een jurist die zowel met de uitgever als met het meisje bevriend is. Nog voor de soep volledig is weggelepeld, grijpen geüniformeerde vechtsporttypes zonder veel beleefdheden of uitleg het meisje bij haar lurven. Ze snellen met haar naar de zwartblauwe Mercedes (donker éénrichtingsglas) die bij zo’n scène hoort. De rest van de maaltijd zal wel naar de hongerige kindertjes in Afrika gestuurd zijn. De voornaam van het meisje luidt Ayaan, het Somalische woord voor ‘meisje’. Ayaan werd uit het resto weggesleept omdat ze beschermd moest worden tegen religieuze moordzucht. Als zoiets één keer in je leven gebeurt, is het spannend. Maar na een paar keer begint het toch steeds aantrekkelijker te worden om naar een ander land te verhuizen. De meeste braafburgers die zoiets moeten meemaken, zouden na een paar keer in zo’n scène noodgedwongen een rol gespeeld te hebben, een langdurig beroep doen op de ziektewet wegens posttraumatische stress. Pijnlijk is ook dat Ayaan lid was van de Tweede Kamer. Wanneer terroristen kamerleden willen overvallen vanwege hun meningen, dan wordt de politieke bewegingsvrijheid van het land door onbevoegde buitenstaanders ingeperkt. Hoe kunnen we weten dat andere kamerleden niet ook bedreigd of gechanteerd worden? Zodat ze uit angst of lafheid, of op grond van een combinatie van beide, hun ware opvattingen maar liever verzwijgen? Omdat ze hun soep rustig willen opeten, en ook grote verwachtingen hebben van het hoofd- en nagerecht? De meeste mensen die bedreigd worden, houden dat geheim. Dat is verstandig, want de Nederlandse braafburger kan zich niet voorstellen dat iemand die bedreigd wordt, niet iets heeft uitgevreten dat die bedreigingen dubbel en dwars rechtvaardigt. Door rond te bazuinen dat je bedreigd wordt, roep je automatisch twee verdenkingen op: dat je een aansteller bent die aandacht zoekt, of dat je inderdaad iets hebt uitgehaald. Voor een politicus allebei geen goede opties. Het was op 4 november precies negen jaar geleden dat de beveiliging van Geert Wilders begon. Hoeveel Nederlanders zouden tegen negen zulke jaren bestand zijn? Hoeveel beroepspolitici zouden er tegen kunnen? Zouden de schoften die op Geert Wilders jagen, werkelijk nooit hun aandacht richten op andere politici? We moeten het maar aannemen, maar het lijkt me gezond zo nu en dan een volksvertegenwoordiger of kabinetslid ervan te verdenken dat hij iets zegt, of juist iets niet zegt, omdat hij bang is. De gelijkmoedigheid
waarmee de andere kamerleden de bedreigingen jegens Wilders accepteren, roept argwaan op. Het wordt tijd dat het kiezersvolk de gekozenen gaat vragen: ‘Neemt u in vrijheid uw standpunten in? Wordt u ook bedreigd, of bent u bang dat dat zal gebeuren als u uw mond opendoet?’. De westerse reactie op bedreigingen lijkt het meest op het gedrag, vroeger, van de inwoners van een stad die belegerd werd. De kwetsbare punten van de stad, tegenwoordig vliegveld, synagoge en parlementsgebouw, worden extra beveiligd maar de vijand die de stad belegert – die vijand zelf wordt ongemoeid gelaten. Dat valt buiten de macht van de stad. Zo lang de stadsmuur, de poorten en de torens nog overeind staan, kunnen we doen alsof er niets aan de hand is. Ooit zal de cavalerie wel komen, en de stad ontzetten. Maar de cavalerie komt niet. We zullen zelf met de belegeraars moeten afrekenen. Afkopen is een optie, maar wie van killers vrede koopt, krijgt de oorlog er gratis bijgeleverd. Het is voor het voortbestaan van de stad noodzakelijk om de commandanten van het belegeringsleger en hun opdrachtgevers op te sporen en uit te schakelen. Uitschakelen betekent hier ‘hen voorgoed de lust te ontnemen wie dan ook lastig te vallen’. De soldaten van het belegerende leger zijn nauwelijks een probleem wanneer hun commandanten er niet meer zijn. Degenen onder ons die zich voor het karretje van de belegeraars hebben laten spannen vormen wel een probleem. Ze hebben iets uit te leggen. Is lastig, maar oplosbaar, en minder erg dan dat iedereen de sigaar wordt van de roof- en moordzucht van de belegeraars. Zolang er nog één kamerlid niet vrij in zijn eigen land kan rondlopen, is de macht over de straat heimelijk overgedragen aan belegeraars en bedreigers. Het oude Nederland bestaat dan alleen nog uit een beperkt aantal beveiligde enclaves, de rest is bezet gebied. Zo lang er nog één kamerlid beveiligd moet worden, is het Nederlandse volk voor tirannen gezwicht – want dan hebben we de controle over de openbare ruimte aan killers weggegeven. Hans Jansen | 09-11-13 | 11:55 | Link | 288 reacties |
Hans Jansen - Volwassenen gezocht
Het Iran van de Ayatollahs wil een kernmacht worden, maar er bestaat een internationale boycot die tot doel heeft dat te beletten. De regeringen die aan die boycot meedoen, overleggen regelmatig: zullen we streng zijn of kan het wat milder? Bij het laatste overleg daarover, eerste week van november in Genève, heeft Obama zijn vicepresident Kerry versoepeling van de boycot laten bepleiten. Het socialistische Frankrijk heeft als enige vastgehouden aan voortzetting van de boycot. Die duurt dan ook voort, want in dit soort internationaal boycotoverleg kan één regering de opheffing van een boycotmaatregel tegenhouden. Iran doet nu boos maar werkt ondertussen glimlachend verder aan de kernbom. Frankrijk, Iran, Amerika: een curieus drietal. Eerst Iran: Iran is er slecht aan toe. Het geboortecijfer is gezakt van 7 per vrouw in 1979 naar 1,7 nu. Dat voorspelt nare maatschappelijke veranderingen binnen één generatie en wijst erop dat de sfeer bij de mensen thuis niet zo gezellig is. Voor vreedzame energievoorziening heeft een land als Iran dat olie exporteert geen kernenergie nodig. In de plaats Arak heeft Iran een zwaarwaterfabriek staan die plutonium kan maken. Aan plutonium heb je weinig, behalve in kernwapens. Ayatollahs met plutoniumbommen in hun tabberd die geloven dat het eind van de wereld nabij is gekomen en die God een handje willen helpen om het eindtijdscenario versneld af te spelen? Met een paar knallen kunnen ze, in praktische zin, alle vraagstukken rond het Zionisme en de Euro oplossen – en Frankrijk is op dit moment nog de enige die dit tegenhoudt? Nu Frankrijk: Frankrijk heeft een bloeiende wapenhandel met de landen die zich door Iran bedreigd weten, Saoedi-Arabië voorop; en Frankrijk handelt in het belang van die klantenkring, wat alleen maar netjes is. De miljoenen moslims in Frankrijk zijn grotendeels Soennieten, wat als dat nog nodig was, de Franse omzichtigheid tegenover het Shi’itische Iran verklaart. Maar Amerika zelf dan? Daar is iets eigenaardigs mee aan de hand. Vanaf Eisenhower tot en met Bush, van WO2 tot Obama, heeft Amerika op wereldschaal orde gehouden en weten te voorkomen dat de internationale betrekkingen ontaardden in een bloedige ordeloze roofzuchtige bende. Daarbij zijn fouten en foutjes gemaakt, maar over het geheel genomen heeft Amerika door zijn speciale functie van oppermacht meer dan zestig jaar lang vooral voor vrede gezorgd. De leiders van andere landen en landjes kregen daardoor minder en minder de verantwoordelijkheid voor hun eigen veiligheid en zelfverdediging, en zijn zich steeds meer gaan gedragen als nonchalante pubers die niks kon overkomen, welke risico’s ze ook namen. Als het nodig was, zouden pa of de bovenmeester toch wel ingrijpen. En nu het grote nieuws: Amerika, althans Obama, heeft geen zin meer in die speciale functie van bovenmeester en veldwachter. Mogelijk vindt hij het te duur worden, mogelijk heeft–ie ideologische redenen. De Arabische landen hebben als eersten de gevolgen ervaren. Amerika heeft zijn oude bondgenoten daar, zoals Mubarak, laten vallen. Wie ook maar iets wist van het MiddenOosten, verwachtte dat de sharia-fundamentalisten nu aan de macht zouden komen, en dat gebeurde inderdaad, maar, wat niemand voorzien had, na een jaar was die fundo-kermis over
en greep het leger tot opluchting van de bevolking weer de macht. Veel leed, veel doden, weinig veranderd. Wel veel boosheid, vooral op Amerika dat weigert nog langer speciaal te zijn. Elke lokale krijgsheer in het Midden-Oosten wil op dit moment wel een gokje wagen dat hij (met hulp van Poetin?) de nieuwe landelijke dictator kan worden. Het zal dan ook nog wel even duren voordat Syrië of Libië aan wederopbouw toe zijn en hun eigen Vadertje Drees gevonden hebben. Het zou zo maar kunnen dat ook in Europa onder onze bekwame regeerders het idee post vat dat we, net als Israel, onze eigen broek moeten ophouden, en niet op verdere voogdij van Amerika/Obama kunnen rekenen. Obama blijkt nog niet eens in staat een ziekenfonds op te zetten. Kan hij wel als opperbevelhebber een vijand afweren? Wie weet. Westerse regeringen hebben onder Amerikaanse paraplu zich als pubers kunnen gedragen, maar moeten nu zien snel volwassen worden. Als leiders hebben we nu even geen oudere jongeren uit een sketch van Koot & Bie meer nodig, type Rutte, Samson, Pechtold of Barroso, maar volwassenen als Bolkestein, Buma, Wilders, Marine Le Pen, Nigel Farage en Van der Staaij. Want als er geen supermacht meer is die op wereldschaal permanent de orde bewaart, zal er op korte termijn behoefte ontstaan aan volwassen bestuurders die tijdens een crisis bij machte zijn de maatregelen te bedenken, en er door te krijgen, die ertoe strekken dat lijf en have van de bevolking gedeeltelijk behouden blijven. Hans Jansen | 16-11-13 | 11:29 | Link | 161 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/11/hans_jansen_staat_wordt_kerk.html#more
Hans Jansen - Staat wordt kerk
De scheiding tussen kerk en staat is overal waar die bestaat in gevaar. Dat zal wel weer door de islam komen, zucht u nu verveeld, en ja, in de landstreken waar de islam de baas is, bestaat er inderdaad geen scheiding tussen staat en islam die te vergelijken is met hoe het in Europa en Amerika is geregeld. Maar in Europa en Amerika loert een ander gevaar: de staat neemt meer en meer de taken op zich die vroeger door kerken of andere genootschappen vervuld werden. Onderwijs, liefdadigheid, ziekenverpleging, kunstfinanciering, armenzorg – allemaal taken die langzaam maar zeker door de staat van de kerken zijn overgenomen, want een staatsmonopolie is efficiënter, wie durft het te ontkennen. Zelfs zending en missie zijn door de staat overgenomen en heten nu ‘ontwikkelingshulp’. Willen we die monstergroei van de staat wel? Als de staat zulke taken zakelijk, goedkoop en efficiënt vervulde, zou er weinig bezwaar tegen bestaan dat we nu aan Caesar geven wat we vroeger aan God gaven, maar de staat is niet zakelijk, goedkoop of efficiënt. De staat is bureaucratisch en duur. De diakenen die in oude tijden bij de protestantse kerken de armenzorg en ziekenverpleging regelden, kregen geen topmanagementtopsalarissen. Bij die armenzorg zaten ze dicht bij hun ‘cliënten’, en zowel de gever als de ontvanger waren zich bewust dat deze vorm van inkomensoverdracht alleen een tijdelijk arrangement kon zijn – het woord ‘uitkeringsgerechtigde’ dat een onvervreemdbaar en permanent recht suggereert, stond nog niet in het woordenboek. Als de bisschop van Salzburg een mis bij Mozart bestelde (de uitvoering mocht niet veel langer dan een half uur duren (or else) – zou zo’n bestelling minder degelijk onderbouwd tot stand zijn gekomen dan een advies van de Raad voor de Kunstsubsidie die het Schönbergensemble of andere piep-piep-knor-knor muziek tienduizenden euro’s belastinggeld toewerpt? Onderwijs en wetenschap: Wie rotsvast staat in zijn geloof dat de kerk altijd al tegen de wetenschap was, en nu met het voorbeeld van Galileo aan wil komen, moet voor straf maar eens in de bronnen en de literatuur gaan uitzoeken hoeveel dagen, en zelfs of, Galileo in de gevangenis heeft gezeten. Jezus zal wel niet over het water gelopen hebben, maar is dat een reden om het aan hem toegeschreven advies ‘Geef de Keizer wat de Keizer, en God wat God toekomt’ niet langer op te volgen? Dingen die niet bij de Keizer thuishoren, het is maar beter om er op te letten dat die ook niet onder zijn machtige hand gaan vallen. De keizer, in ons geval de moderne staat, is minstens even kinderachtig als de beroepschristenen, en voert bijvoorbeeld ook ketterprocessen tegen ongelovigen die de brutaliteit hebben gehad uit te spreken dat ze de heersende staatstheologie van het multiculturalisme onvolwassen flauwekul vinden. Alleen, die moderne staat is wel veel gevaarlijker en machtiger dan de kerken die vroeger wel eens achter een ketter aanzaten. Vluchten voor de staat kan niet meer. (De traditionele beschrijvingen van de macht en de gruwelen van de inquisitie zijn, zie weer de literatuur daarover, historisch niet correct).
Onder de islam wil de godsdienst de staat overnemen; hier in het Westen gaan we in de omgekeerde richting. Niet het onkruid van de godsdienst groeit over staat en maatschappij heen, zoals in Saoedi-Arabië en in Iran, maar in het Westen gaat de staat zich steeds meer als een godsdienst gedragen en eist van haar onderdanen een graad van gelijkgestemdheid die tot voor kort alleen voorkwam in kringen van beroepsgelovigen. Wie de huidige Europese Unie of de Euro geen goed idee vindt, wordt direct voor een halve Nazi uitgemaakt. Wie Obamacare of massa-immigratie geen goed idee vindt, of alleen maar kritiek heeft op de manier waarop Obama er maar niet in slaagt een ziekenfonds op te zetten, kan er op rekenen dat hij door de staatsmedia ‘racist’ genoemd wordt. De druk om qua opvattingen en gedachten zich te laten gelijkschakelen, gaat alles te boven wat we tot op heden in de vrije wereld gezien hebben. Zero tolerance voor afwijkende meningen. De islam is geworden wat het is doordat de islam is ontstaan in een staatloze maatschappij in het antieke Arabië, 7de eeuw. De leiders van de moslims kregen de staatsmacht in de schoot geworpen en willen daar geen afstand meer van doen. De moderne staat is groot geworden, 20ste eeuw, in een maatschappij waar de kerken zo marginaal waren geworden dat de staat de verleiding om zich als een kerk te gaan gedragen eenvoudigweg niet kon weerstaan, met alle gevolgen die dat heeft voor onderwijs, zorg, ontwikkelingshulp, kunst, belastingheffing en uiteindelijk ook de vrijheid van meningsuiting. Laten we hopen (voor gelovigen: laten we bidden) dat er een weg terug is. Hans Jansen | 23-11-13 | 11:11 | Link | 118 reacties |
Hans Jansen - Washington wikt, Iran beschikt
Wie tijdens een storm op volle zee in een zeilbootje zit, kan rustig voorspellen dat de opvarenden behouden aan land zullen komen. Als iedereen verzuipt, kraait er geen haan naar die voorspelling. Een Iran-expert die nu predikt dat onder Rouhani en Khamenei Iran echt wel vreedzaam zal worden, kan nog jaren trots zijn op zijn gewaagde voorspelling – indien we inderdaad behouden blijven. Wanneer Iran geen daadwerkelijk gebruik maakt van de kernwapens die het nu gaat bouwen, dan hebben we echt enorm geboft. Al voor het kernwapens bezit, stelt Iran eisen aan de wereld. Wat gaat Iran doen als het over meer machtsmiddelen dan alleen olie beschikt? (Het belang van olie neemt trouwens geleidelijk aan af, dat komt door het schaliegas). Iran wil dat Assad overleeft. Iran wil kern splitsen. Iran wil geen handelsboycot tegen Iran. Iran wil 4 miljard daalders waarop beslag is gelegd terug van Amerika. Iran wil centrifuges om meer kernmateriaal te kunnen maken. Obama is met alle eisen akkoord gegaan. Maar wees niet bezorgd, we overleven de storm en komen behouden aan land. Ene Valery Jarrett, geboren in Iran maar wel Amerikaanse van geboorte, leidt aan de Amerikaanse kant de onderhandelingen met Iran. Zet please geen vraagtekens bij die Iraanse achtergrond van Mevrouw Jarrett, want dat is ongepast. Lees ook de internetroddels over haar sociale leven niet, want die zijn verzonnen door John le Carré. Na Obama & Valery zal geen regering in het Midden-Oosten nog op de USA durven rekenen. Het Amerikaanse systeem biedt immers permanent de mogelijkheid dat er een onberekenbare president aan de macht komt die maling heeft aan alle bestaande afspraken en bondgenootschappen. Obama heeft, misschien wel voor altijd, de reputatie van Amerika weten te veranderen. Yes we can. De uitspraken over de wereld en haar wegen die de Iraanse leiders plegen te doen, worden gelukkig door de westerse standaard media maar zuinigjes doorgegeven. We lezen immers liever geen taal die druipt van haat, zelfs al gaat het vaak niet over ons maar over Israel, de Joden en de Soennitische moslims. Iraanse Shi’itische beroepsmoslims zijn trots op die haat. Die haat bestaat al lang en zit diep, daarom zijn ayatollahs met kernwapens een groter probleem dan kapelaans of rabbijnen met kernwapens. Saoedi-Arabië kon leven met een Israel dat over kernwapens beschikt – maar nu Iran die bijna ook heeft, willen de Saoedische prinsen onmiddellijk kernwapens kopen, huren of lenen, en dat zegt iets over hoe SaoediArabië Israël en Iran inschat. Intern staat Iran aan de vooravond van een demografische ramp. De Iraanse geboortecijfers zijn sinds de Islamitische Revolutie van 1979 met een nog nooit vertoonde snelheid gezakt. Cijfers en uitleg, voor de liefhebbers, hier. Bovendien blaast Iran niet alleen van haat tegen Joden en Soennieten, maar ook tegen Europa en de Verenigde Staten. Desalniettemin heeft de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry aan Iran toestemming gegeven nucleair verder te knutselen, dit tot woede van Israël dat zich nu in de gevarenzone weet. Alleen Frankrijk had door wat er vorige week gebeurde bij het internationale overleg met Iran
in Genève – of had de rest van de EU het ook wel door, maar vond het wel een mooie regeling? Peace in our time of iets dergelijks? Ook als er nucleair niets misgaat, is het Amerikaanse Iran-beleid kortzichtig. Als Arabische heersers de indruk krijgen dat Washington zijn oude bondgenoot Israël al laat stikken, concluderen ze tegelijkertijd ook dat Amerika zich evenmin zal bekommeren om andere oude bondgenoten, zoals de regeerders van staten als Saoedi-Arabië. Dat biedt een eigenaardig vergezicht: Als het gaat om het eigen lijfsbehoud, dan worden principes terzijde geschoven, tijdelijk natuurlijk, dat spreekt. Maar toch: is in dat geval een Saoedisch-Israëlische coalitie met het primaire doel niet door Iran vernietigd te worden denkbaar? Zo’n coalitie zou geen tekort aan geld of vernuft hebben, en de wereld plaatselijk ingrijpend veranderen. Als de wereld tenminste blijft bestaan, dat dan weer wel. In het Midden-Oosten is ten gevolge van Obama’s beleid een eind gekomen aan de betrekkelijke rust van de Pax Americana. Het elkaar wederzijds doodslaan zal in het MiddenOosten van een incidentele leuke hobby tot een dagelijkse gewoonte worden. De massaimmigratie van vluchtelingen uit het Midden-Oosten zal nog toenemen en West-Europa ingrijpend veranderen. Maar heus, ik voorspel u dat Europa behouden zal blijven. Of er ook nog Europeanen in Europa zullen leven, en zo ja hoe die er dan aan toe zijn, dat is een andere kwestie. Vraag dat liever na bij onze heersers in Brussel. Washington is heel knap in het wegen en wikken. Maar Iran legt zich eigenlijk meer toe op beschikken. Hans Jansen | 30-11-13 | 10:59 | Link | 109 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/12/hans_jansen_krenking_van_relig.html#more
Hans Jansen - Krenking van religieuze gevoelens
Stel, iemand schrijft: ‘De islam is in (haast) al zijn verschijningsvormen een godsdienst die oproept tot haat en oorlog jegens andersdenkenden, zie de boeken waarin moslimgeleerden voor hun eigen, islamitische publiek de geboden van de sharia beschrijven. Zoek het na op internet als u een sukkel bent die niet in “boekjeswijsheid” gelooft: De islam draagt moslims op een universele islamitische staat te stichten waar de sharia geldt zodat alles altijd vrede en rechtvaardigheid zal zijn. De islam beveelt bovendien mensen die de vervulling van die opdracht in de weg staan, te haten en te beoorlogen. Dat wil niet zeggen dat alle moslims haatdragend of oorlogszuchtig zijn. De één wel, de ander niet. Het christendom daarentegen is een godsdienst die in (haast) al zijn verschijningsvormen oproept tot liefde. De kerken hebben de afgelopen 2000 jaar zo succesvol opgeroepen tot liefde dat u, marginaal geïnformeerd als u bent, denkt dat alle godsdiensten tot liefde oproepen. Dat is niet zo. Daarenboven, ondanks de christelijke oproepen tot liefde en naastenliefde zijn veel christenen liefdeloos en agressief.’ Mag dat dan allemaal zo maar gezegd worden? Of stel dat iemand beweert: ‘Al sinds de oversteek van Mohammed, vanuit Mekka naar Medina, in 622, roepen de koran en de islam op tot oorlog tegen de rest van de wereld. Iedereen kent het Arabische woord voor “oorlog tegen de rest van de wereld”: Jihad. Dat woord betekent oorspronkelijk “inspanning”. De vraag is: inspanning waarvoor en waartegen. Wel, voor de islam en tegen de rest. Wat de Britse regering sinds kort van zulke inspanning vindt en er tegen wil ondernemen: klik hier. Er zijn moslims die de islamitische oproep tot oorlog naast zich neerleggen, tijdelijk of permanent. Met beroepsmoslims die die oproep alleen maar tijdelijk naast zich hebben neergelegd, moet je uitkijken. Het christendom, anders dan de islam, keurt oorlog af. Beroepschristenen hebben zodra dat relevant was geworden, dat wil zeggen zodra er koningen en keizers tot het christendom waren toegetreden, zich in allerlei bochten gewrongen om redeneringen op te stellen die het voeren van oorlogen toch legitiem zouden maken. Het gaat in die gevallen vaak om vermakelijke theologenacrobatiek. Bovendien zijn er christen te over die met plezier of uit noodzaak oorlog gevoerd hebben. Maar afkeuring van oorlog en geweld zit in het christendom diep ingebakken.’ Of erger nog: ‘De sharia staat het aan draagkrachtige heren toe om vier vrouwen te nemen. We willen het nu even niet hebben over het effect dat dat op kinderen heeft, of op die vrouwen zelf, en ook niet over hoe het voelt om acht schoonouders te hebben. Of vier schoondochters. Zonder zulk leed te bagatelliseren: er is nog iets aan de hand. Uit alle statistieken blijkt dat de Arabische wereld meer mannen dan vrouwen telt. Mogelijke oorzaak: meisjeskinderen worden minder goed verzorgd dan jongenskinderen. Maar wat de oorzaak ook is, er bestaat daar een vrouwentekort. Wanneer draagkrachtige heren nu ook nog meer
dan één vrouw aan de huwelijksmarkt onttrekken, dan schieten er mannen over, wier enige hoop om ooit van bil te gaan gelegen is in de jihad: een jihadist mag namelijk volgens de sharia de vrouwen van de landstreek die hij voor de islam verovert, vrijelijk beslapen. Misschien dat in de moderne tijd dit minder betekenis heeft dan een paar eeuwen geleden, maar vanaf het oerbegin van de islam zijn polygamie en testosteron een startmotor achter de jihad geweest. De sharia geeft een jihadist het recht zijn worteltje te bezorgen in de brievenbus van de jongedames die het land bewonen dat hij voor de islam aan het ontsluiten is. Niet alle hedendaagse Europese moslims zijn onbekend met deze regel. Dat blijkt bv. uit fatwa’s waar jongeheren bij de imam vragen stellen over deze kwestie: hebben ze zich aan ontucht schuldig gemaakt, of hebben ze uitsluitend gebruik gemaakt van het recht van de jihadist? De imam antwoordt in zijn fatwa dat ze beter op jonge leeftijd een huwelijk met een reine moslima kunnen sluiten, maar ja, dat was om allerlei redenen nu juist lastig. De imam schrijft de fatwavragers helaas niet voor om hun kop eens onder de kraan te houden.’ Mag je zulke dingen opschrijven? Zijn ze waar? Beledigend? Krenkend? Discriminerend? Zaait het haat? Vloekt het? Is het blasfemie? Smaalt het? Moeten we het Wetboek van Strafrecht zo aanvullen dat het verboden wordt zulke mededelingen neer te schrijven? Onze capabele regering en onze geliefde volksvertegenwoordiging hebben dinsdag 3 december besloten te gaan bekijken of het mogelijk is om het weer zo ver te krijgen. Moge God hen voor hun inspanningen overvloedig belonen met wat hen toekomt. Hans Jansen | 07-12-13 | 11:00 | Link | 245 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/12/hans_jans_toetreding.html#more
Hans Jansen - TOETREDING
Vanochtend in het kader van de door de radiovolksuniversiteit gevorderde zendtijd het antwoord op de vraag: Waarom bekeert u zich? Waarom treedt u toe tot een actiegroep die in een overjurk op de Dam gaat staan verkondigen dat de sharia in Nederland moet worden ingevoerd? De leden van de actiegroep zullen zelf zeggen dat God hen dat had opgedragen, maar omdat alles wat met God te maken heeft nu eenmaal oncontroleerbaar is, begeert de tot controleren geneigde lezer hierover concretere informatie te ontvangen. Je kunt immers niet controleren of God bestaat, en zo ja, of hij die jurkjongens inderdaad geroepen heeft. Zelfs of alle jurken zelf wel in God geloven is oncontroleerbaar. Een aantal van hen zou zo maar door de AIVD gestuurd kunnen zijn, om eens wat rond te kijken bij de jongensjurkenclub. Of er lopen studenten godsdienstwetenschap tussen die aan participating observation doen. Alleen God weet hoe zulke dingen zitten. Zoekerts die tot een godsdienst zijn toegetreden, verwijzen achteraf desgevraagd graag naar de bevredigende antwoorden die de nieuwe godsdienst geeft op de grote levensvragen, of naar de schoonheid van het vrome gedachtegoed dat ze nu hebben omarmd. Juist, daar is het probleem: toen ze toetraden, kenden ze dat gedachtegoed nog niet, en waren maar oppervlakkig bekend met de fatwa’s over de grote vragen van leven en dood. Zulke kennis komt pas later. Een toetreder gaat zich gewoonlijk pas na zijn toetreding echt verdiepen in de rijkdom die de nieuwe leer biedt. De toetreding zelf moet dus een andere oorzaak hebben. De tot op heden beste verklaring voor toetreding tot een religie is dat de toetreder verwacht dat zijn onmiddellijke omgeving zijn toetreding positief waardeert, en dat de toetreding hem respect verschaft bij mensen van wie hij graag respect wil ontvangen. Iemand die voelt dat zijn meest nabije contacten (zijn verloofde, zijn collega’s, zijn chef) zijn toetreding op prijs zullen stellen, treedt toe. Pas daarna komt de kennismaking met het rijke gedachtegoed. Ander voorbeeld. Wie de gevangenis indraait, heeft snel nieuwe vrienden nodig. Toetreding tot een godsdienst verschaft die nieuwe vrienden, en levert het hemelparadijs er gratis bij. Een scholier die gaat studeren en naar een nieuwe stad verhuist, is even al zijn sociale kontakten kwijt, en moet zo snel mogelijk nieuwe vinden. Recruteerders voor een menigte van sekten en bewegingen schuifelen dan ook vriendelijk mee met de eerstejaars, en leveren een compleet pakket vrienden en vriendinnen, plus weer gratis allerlei mooie maar oncontroleerbare beloften over het Hiernamaals. (Het is een wonder dat er toch nog steeds mensen lid van het studentencorps worden). Op jonge leeftijd hebben kinderen al snel door dat hun ouders hun toetreding op prijs stellen, en treden toe, maar als later hun pubervriendjes hun uittreding op prijs stellen, treden ze weer uit.
Godsdienst is voor wie eenmaal is toegetreden, een machine die tegen een billijke prijs aanzien produceert. Je kunt aanzien verwerven door goed cello te spelen, maar een dag vasten, een baard laten staan of een overjurk aantrekken is makkelijker, met mogelijk directer resultaat. Celibatair leven geeft bij geloofsgenoten prestige, maar is misschien minder moeilijk dan een boek schrijven. Binnen elke godsdienst lopen beroepsgelovigen rond die uitleggen waarmee de gelovige zich het meeste prestige kan verschaffen. Elke godsdienst beschikt bovendien over benijdenswaardige rolmodellen. De Linkse Kerk heeft Mandela, de katholieke kerk Moeder Theresa, de islam Osama Bin Laden, Mohammed Bouyeri en Mohammed Atta. Apple heeft Steve Jobs. Inderdaad, deze theorie is door marketingsociologen bedacht. Maar hij geeft ook aan hoe je een godsdienst of ideologie kunt bestrijden: door de helden van de club als losers voor te stellen. Moeder Theresa dacht maar aan één ding: de positie van missionarissen en zendelingen, beroepsroomsen zijn pedofiool, beroepsmoslims eindigen in Guantanamo Bay, de post-apartheid is uitgelopen op een lunapark van Aids en verkrachting, beroepssocialisten vullen hun zakken en maken zo de burger armer. Wat de mechanismen van toetreding aangaat, is er weinig verschil tussen politieke partijen, sekten en godsdiensten. Wat wel verschilt, is welke daden wel en niet prestige opleveren. Alle beschaafde theorieën over godsdienstvrijheid worden in de war gegooid door een godsdienst die handelingen voorschrijft die bij geloofsgenoten prestige opleveren maar die door het Wetboek van Strafrecht worden verboden. Om de toetreders vast te houden, moet een club aan nieuwe toetreders wat te doen geven, anders gaan ze zich vervelen, en worden balorig. Vijf keer per dag bidden, vier keer per dag reaguren, drie avonden per week een partijvergadering, twee keer per week de mis vieren, lekker knokken in Islamistan. Een club die het nalaat activiteiten voor nieuwe toetreders te bedenken (wie zei daar: ‘PVV’?) zal het daar al snel lastig door krijgen. Hans Jansen | 14-12-13 | 10:29 | Link | 161 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/12/hans_jansen_minder_goed_getrof.html#more
Hans Jansen - Minder goed getroffen op kerstavond
De PKN, de Protestantse kerk in Nederland, voert een campagne om op kerstavond de kerken vol te krijgen. In een snaakse tv-reclame zien we de CDA-politicus Sybrand Buma een oproep doen om 24 december ’s avonds naar de kerk te gaan. Als hij dat zelf ook doet, kon hij nog wel eens voor een verrassing komen te staan. Krijgt hij het traditionele kerstverhaal te horen, over Jezus in een kribbe in een stal, engelen, herders, wijzen uit het Oosten? Het is te hopen. Maar mogelijk heeft de dienstdoend predikant gekozen voor een ander verhaal. Over de wanhoop van een barende Afrikaanse vrouw in een oorlogszone. Of misschien vond dominee het tijd om nu eens een verhaal over de geboorte van de Boeddha voor te lezen. Of een snijdende reportage over een bevalling in een asielzoekerscentrum. Of over Mandela? Ook een heel bijzonder mens, per slot van rekening. Mogelijk staat er nog ander eigentijds grenzeloos oecumenisch vermaak op het programma, dat onbedoeld maar pijnlijk illustreert hoe verregaand de christelijke kerken zijn overgenomen door de Linkse Kerk en de zieligheidsindustrie. Mocht de kerstnachtdienst toch over kerstmis in de traditionele zin gaan, dan krijgt u een gedeelte van het Evangelie van Lukas voorgelezen, met een beginzin die ongeveer luidt: ‘En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging van Keizer Augustus dat de inwoners van het Romeinse rijk zich moesten laten registreren. Die registratie geschiedde toen Quirinius landvoogd over Syrië was’. Jozef en Maria, woonachtig in Nazareth (niet zo ver van Haifa) gingen op grond van dat keizerlijk bevel naar Bethlehem (niet zo ver van Jeruzalem). Lagen Bethlehem en Nazareth in Syrië? Wel volgens het kerstverhaal. Niet volgens de huidige kaarten. Jozef en Maria waren Joden. Werd de regio Bethlehem-Nazareth, dus HaifaJeruzalem, aan het begin van onze jaartelling door Joden bewoond, en was het een uithoek van de Romeinse provincie Syrië? Waar waren de Palestijnen dan? Palestijnen, het kerstverhaal bewijst dat niet maar het is wel een aanwijzing, die bestonden vroeger niet. Er bestaan pas Palestijnen sinds Israël bestaat. De oostkust van de Middellandse Zee, plus het achterland, was deel van het Turkse Ottomaanse wereldrijk. Dat rijk is na de Eerste Wereldoorlog opgedeeld. De Arabieren vonden dat die opdeling (waarbij ook Joden een deel kregen) in strijd was met de godgegeven wereldorde. Maar overal ter wereld zijn wereldrijken opgedeeld en qua bewoners uitgesplitst. Hoe het ook zij, er ontstond een Arabisch-Israëlisch conflict waarbij de Arabieren de Joden de zee in wilden drijven. Dat klonk onsympathiek. Ergens vanaf de jaren 1970 zien we een verschuiving: dat in zee drijven raakt op de achtergrond, en het werd nu een strijd voor de mensenrechten van de Arabische inwoners van de regio. Dat vonden Europeanen en Amerikanen sympathiek klinken, vechten voor mensenrechten is altijd goed.
Het is de verdienste van Arafat begrepen te hebben dat, wanneer de strijd mensenrechten betrof, en niet het in de zee willen drijven van jodenmensen, dat de westerse goedmens er zich dan intensief mee zou willen gaan bemoeien. Als het om mensenrechten zou gaan dan zou de westerse goedmens bovendien uiteindelijk voor de Palestijnen kiezen want die klaagden. Helemaal geniaal was het inzicht van Arafat dat het mensenrechtengerecht moest worden opgediend met een sausje van terrorisme. Het klassieke strafrecht heeft immers geen antwoord op terrorisme omdat dat recht iemand pas als schuldig beschouwt nadat hij iets heeft misdaan. Wie een terreurdaad voorbereidt, en gepakt wordt, heeft nog niets gedaan. Maar zijn mensenrechten zijn geschonden! Hij is geprofileerd! Discriminazi! De christelijke en de Linkse kerk leren dat wie (zoals de Palestijnen en miljoenen anderen) het wat minder goed getroffen heeft, recht heeft op hulp. Het christendom stelt, anders dan de Linkse kerk, ook grenzen aan die hulp. Het beroemdste bijbelverhaal over hulp is dat van de barmhartige Samaritaan, die aan een slachtoffer van beroving enkele dagen slachtofferhulp geeft – maar hem geen levenslange uitkering verstrekt. De barmhartige Samaritaan verleent bovendien hulp op eigen kosten, niet uit belastinggeld. Flarden van de christelijke leer over naastenliefde zijn door de grenzeloosheid van de Linkse Kerk opgeblazen tot dogma’s en vervolgens omgezet in beleid dat de maatschappij in steeds groter benauwenis brengt, doordat het alleen kan worden volgehouden door steeds hogere belastingen te heffen. Er is immers altijd reden voor nog meer hulp, aan de Palestijnen of aan andere hulpgerechtigde volksstammen, want ‘die hebben het nu eenmaal wat minder goed getroffen.’ Niemand beschikt over onbegrensde middelen om onbegrensd hulp te verlenen zoals de Linkse Kerk vraagt. Gaat u op kerstavond toch maar liever wel naar een kerk, dan maakt u Sybrand Buma gelukkig, en u kunt in een stemmige omgeving eens overdenken waar uw grenzen liggen. Win-win. Goede kerstdagen. Hans Jansen | 21-12-13 | 10:10 | Link | 153 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/12/hans_jansen_jaartelling_en_kal.html#more
Hans Jansen - Jaartelling en kalender
Jezus wist niet dat u zou gaan denken dat hij in het jaar nul geboren is, want het getal nul was in zijn tijd niet in gebruik. Na de laatste dag van het jaar voor de geboorte van Christus volgt de nieuwjaarsdag van het jaar na de geboorte van Christus. Als de geboorte rond de jaarwisseling plaats gevonden zou hebben, is er daar wel mee te leven. Toch bestaat er een klassiek probleem met het geboortejaar van Jezus: Jezus is geboren, vertelt de bijbel, ‘toen Quirinius landvoogd over Syrië was’, en Quirinius werd pas in het jaar 6 ná tot gouverneur van Syrië benoemd; maar het bijbelverhaal over de kindermoord van Bethlehem wordt gesitueerd ná de geboorte van Jezus ten tijde van het leven van Koning Herodes die in 4 vóór Christus overleed. Jezus is volgens de bijbel dus geboren voor -4 (dood van Herodes) maar na +6 (Quirinius landvoogd). Weest u maar blij dat u geen fundamentalist bent, al is de oplossing eenvoudig. Er zijn in deze verhalen twee verschillende auteurs aan het woord, waarvan er minstens één zich vergist. Het knappe van onze westerse kalender is dat de dagelijkse kalender van de jaartelling los is gemaakt. De huidige telling van de jaren is nu ruwweg 1000 jaar in gebruik. De kalender zelf, kijk naar de namen van de maanden, is ouder dan de huidige nummering van de jaren en komt deels uit de Romeinse tijd: Caesar werd zoals u zich herinnert vermoord op ‘de Idus van de maand maart’. En terwijl een antieke maanmaand 29 of 30 dagen telt, telt een moderne westerse kalendermaand er 30 of 31. Twaalf maanmaanden is ongeveer een zonnejaar, maar niet precies: er is elf dagen verschil. Als je er niks aan doet, vallen na vijftien jaar de wintermaanden in de zomer. Maar goed, er is wat aan gedaan, en een kalenderjaar is nu twaalf kalendermaanden. Twaalf kalendermaanden is ook nog steeds niet precies een zonnejaar. Door eens in de vier jaar een schrikkeldag toe te voegen lukt het de kalender om in de pas te blijven met het zonnejaar. De islamitische jaartelling schept een eigenaardig probleem. In die jaartelling is het nu 1435. De islamitische jaartelling begint in ons jaar 622, bij het begin van het jaar waarin Mohammed overstak van Mekka naar Medina, want met die oversteek begon de strijd voor een islamitische staat. Het islamitische jaar bestaat uit twaalf maanmaanden, en is dus die 11 dagen korter dan het zonnejaar. Het antieke Arabië kende schrikkelmaanden, mogelijk elke drie jaar één, maar dat was heidens, en de islam heeft de heidense schrikkelmaanden afgeschaft, in 632. Daarom vallen sindsdien de islamitische feestdagen elk volgend jaar vergeleken bij onze kalender ongeveer elf dagen eerder dan het jaar tevoren. De viering van de geboortedag van Mohammed vindt in 2014 plaats op 13/14 januari, maar in 2015 op 3 januari. Rekent u zelf even uit wat er in 2016 gebeurt? De antieke beschrijvingen van het leven van Mohammed (±570-632) melden van maand tot maand wat Mohammed deed en waar hij was. Maar gek genoeg wordt er geen enkel verhaal
overgeleverd over dingen die hij tijdens een schrikkelmaand gedaan zou hebben. Deed hij nooit iets tijdens de schrikkelmaanden? Zijn de verhalen over wat hij deed pas neergeschreven toen niemand zich meer goed herinnerde hoe het met die schrikkelmaanden zat? Of waren er in het echt geen schrikkelmaanden? Een profeet neemt toch geen vakantie? Het gaat over minimaal een tijdsbestek van twintig jaar, van ±611 tot 632, daar moeten schrikkelmaanden in gezeten hebben. Wel leeft er bij een enkeling het vermoeden dat de afschaffing van de schrikkelmaanden pas na het jaar 664 heeft plaats gevonden: volgens de Duitse onderzoeker Volker Popp wordt dat gesuggereerd door de manier waarop de jaren geteld worden in de inscriptie van Hammat Gader in de Golan (mirror). (Spreek uit ‘Gadeer’ met de ee van ‘zee’). Dat zou de zwijgzaamheid over de schrikkelmaanden uit Mohammeds leven verklaren. Maar het schept een ander probleem: de islamitische commentaren op Koran 9:37 en de islamitische traditie leren eenstemmig dat de schrikkelmaanden in 632 zijn afgeschaft. Zit die traditie er naast? De beroepsmoslims hebben van oudsher bepaald dat het begin van een nieuwe maand niet met behulp van astronomie mag worden uitgerekend maar door beroepsmoslims moet worden waargenomen. De maand begint als ’s avonds twee beroepsmoslims de nieuwe maan met eigen ogen hebben gezien. De nieuwe maan wordt niet overal ter wereld op hetzelfde moment zichtbaar. Het onvermijdelijke gevolg is verwarring. Ook de wereld van de islam bedient zich daarom in de praktijk van de onovertroffen berekenbare christelijke kalender en -jaartelling. Gelukkig Nieuwjaar. Hans Jansen | 28-12-13 | 12:29 | Link | 21 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/01/hans_jansen_rechteloos_onder_d.html#more
Hans Jansen - Rechteloos onder de sharia
Wie geen moslim is, heeft geen rechten onder het rechtssysteem dat bekend staat als de islamitische sharia. Joden, christenen en religielozen hebben geen rechten onder de sharia. Het zou zo maar kunnen dat hierdoor de islam in de ogen van veel mensen onaantrekkelijk wordt, bijvoorbeeld omdat mensen ervan overtuigd zijn dat voor de wet iedereen gelijk hoort te zijn. Daarom is er de beroepsmoslims veel aan gelegen dat deze rechteloosheid niet al te veel de publieke aandacht trekt. Wie de aandacht vestigt op hoe de sharia aan christenen, joden en religielozen alle rechten ontzegt, loopt het risico beschuldigd te worden van islamofobie, haatzaaien, belediging of zelfs discriminatie – terwijl natuurlijk het onderscheid tussen moslims en anderen zoals de sharia dat maakt, als vorm van discriminatie niet is te overtreffen. Geëvenaard is zulke discriminatie in het verleden trouwens wel eens een enkele keer, dat dan weer wel. De bewering dat wie de islam niet heeft aanvaard rechteloos gemaakt wordt onder de sharia, zou trouwens makkelijk weerlegd kunnen worden door te laten zien welke rechten de sharia dan wél toekent aan wie geen moslim is. Het zou dan misschien een opluchting zijn om te zien dat het toch niet zo erg gesteld is met de sharia en de islam. Zulke weerleggingen zullen, als ze zouden verschijnen, met vreugde onthaald worden, en wijd en zijd in binnen- en buitenland worden gepubliceerd. Ieder die ooit heeft beweerd dat de sharia geen rechten geeft aan wie geen moslim is, zal zich na zo’n weerlegging moeten schamen: hij heeft zich vergist, met opzet of per ongeluk. Maar pas op voor verwarring: de sharia verleent wel routinematig enkele gunsten aan christenen en joden die bereid zijn geweest zich te onderwerpen aan het oppergezag van de islam, maar dat gaat om gunsten die elk moment weer kunnen worden ingetrokken, niet om rechten. Beroepsmoslims begrijpen dit onderscheid zonder moeite, maar buitenstaanders tuinen er vaak met open ogen in. Desalniettemin menen de vrienden en vriendinnen van de islam, en ook de beroepsmoslims, dat de manier waarop de sharia gunsten verleent aan christenen en joden, aantoont dat de islam een wezenlijk tolerante godsdienst is. Misschien is de islam inderdaad wezenlijk tolerant, wie weet, maar uit de regelingen van de sharia ten opzichte van joden, christenen en religielozen blijkt het eigenlijk niet. Alleen de inhoud van de sharia-handboeken die door beroepsmoslims voor moslims geschreven zijn, kan bevestigen dat wie geen moslim is, onder de sharia rechteloos wordt. Er bestaan veel van zulke boeken, in allerlei talen, op allerlei plaatsen uitgegeven, vele malen herdrukt, bewerkt en bijgewerkt. Een bruikbaar handboek is dat van N.H.M. Keller, waarin het Engels en het Arabisch naast elkaar staan, en dat is afgezegend door de Azhar-universiteit in Cairo, de hoogste academische instantie binnen de islam. Keller laat bijvoorbeeld zien dat wie geen moslim is, niet het recht heeft van een moslim te erven, behalve bij legaat, p. 462 en p. 476. Niet zo erg, denkt u nu, en dat is ook zo, totdat u een erfenis aan uw neus voorbij ziet gaan doordat uw moslimse broer of achterneef claimt dat uw vader zich op zijn sterfbed tot de islam heeft bekeerd.
Het recht op leven wordt door de sharia niet erkend waar het mensen die geen moslim zijn aangaat, Keller p. 584. De vorm waarin Keller dit opschrijft is in onze ogen merkwaardig maar voor het genre dat hij beoefent normaal: hij stelt uitsluitend dat volgens de sharia een moslim geen ‘genoegdoening’ hoeft te geven wanneer hij iemand die geen moslim is om het leven brengt. Hoe staat het met het recht op zelfverdediging? Als er ooit iets een moslim tot een booslim maakt, dan is dat wel als de ongelovigen gebruik willen maken van hun vermeende recht op zelfverdediging. De woede die de staat Israël in de islamitische wereld oproept, is van deze algemene regel uitsluitend een bijzonder geval. Invoering van de sharia in Nederland, of waar dan ook, is geen goed idee. Het is zorgelijk dat de academici die aan de Nederlandse universiteiten deze zaken onderwijzen, daar zo discreet over zijn. Nu is discretie nog wel te begrijpen of te vergoelijken, maar wat te denken van een hoogleraar als Professor Dr. Mr. M. Berger (Leiden), die stelt dat de sharia voor 90% (of zei hij nu 95%?) gelijk is aan het Nederlands recht en die daar mee wegkomt? Onder Nederlands recht is moord op een niet-Nederlander strafbaar, onder islamitisch recht is moord op nietmoslims niet strafbaar, zou dat nu die 5 of 10% zijn? Of is er meer? Zorgen dat u en uw kinderen niet rechteloos worden onder de sharia, dat is een mooi voornemen voor 2014 en volgende jaren. Hans Jansen | 04-01-14 | 12:05 | Link | 123 reacties |http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/01/hans_jansen_rechteloos_onder_d.html#more
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/01/hans_jansen_wat_te_doen_als_de.html
Hans Jansen - Wat te doen als de Jihad stopt?
Er worden de laatste tijd meer mensen per week vermoord in het MiddenOosten dan in jaren het geval is geweest. Het totale aantal slachtoffers van ruim een eeuw ‘Zionistische agressie’ valt in het niet vergeleken bij wat de Arabieren de afgelopen paar jaar elkaar hebben aangedaan. Onze staatsmedia zijn daar discreet over. Ze weten dat hun publiek naar wordt van berichten over bloed, althans wanneer het goedje vergoten is door beschermelingen of vrienden van Links. Hoe minder je er dan over zegt, hoe beter. Wie daarentegen op de zwarte lijst van de Linkse kerk staat, dient zich bloedeloos en vegetarisch te gedragen. Zo niet, dan volgt er een openbare wedstrijd in openbare verontwaardiging. Bloed dat, bijvoorbeeld, door Israël vergoten wordt tijdens acties tegen raketten en terreuraanslagen, daarvan wil de Linkse kerk dol worden van vrome toorn. Maar moorden gepleegd door de verre vrienden van links? Gepaste berusting. Het is macaber hoe consequent de Linkse Kerk en de door de Linkse Kerk gerunde regeringen de andere kant uitkijken waar het de bloedige burgeroorlog betreft die in het Midden-Oosten woedt. Het is waar dat die oorlog niet mogelijk was geweest als Obama steun was blijven verlenen aan de plaatselijke ordebewaarders zoals Mubarak en Ghaddafi. Maar zonder de moslims zelf, en hun opvattingen over de islam, zou het niet kunnen gaan zoals het gaat. De sharia schrijft jihad voor, niet alleen tegen de ongelovigen maar ook ‘tegen moslims die de wettige Imam niet erkennen en gehoorzamen.’ De beroepssoennieten zien daarin een goddelijke opdracht de Sji’ieten uit te moorden want die erkennen de Soennitische gezagsdragers niet. De beroepssji’ieten zien daarin een goddelijke opdracht de Soennieten uit te moorden want die erkennen de Sji’ietische gezagsdragers niet. De eerste Soenni-Sji’i moordpartij had volgens de islamitische overlevering plaats in 680 in Kerbala, in Irak. Voor de meest recente moet u even het internet op. De centrale figuur in 680 was de Sji’ietische tegenkandidaat voor het kaliefaat Hoessein, zoon van Ali. Hoessein was via zijn moeder Fatima een kleinzoon van Mohammed. De voortzetting van het conflict gaat natuurlijk net zo min nog om de marteldood van Hoessein of de kalifaatsopvolging als dat het antisemitisme veroorzaakt wordt doordat ‘de joden de Here Jezus gekruisigd hebben.’ Elkaar uitmoorden is voor Soennieten en Sji’ieten een oude gewoonte geworden waaraan alleen een eind gemaakt kan worden door een seculiere dictator die jihad verbiedt. Maar ja, de Linkse Kerk is tegen seculiere dictators. De eerste grote jihad-actie waarbij joden het slachtoffer waren, geschiedde te Khaybar, een oase niet ver van Medina, in 629. Mohammed leidde persoonlijk de ondervragingen over waar die joden hun geld verstopt hadden. Omdat er mogelijk ook kinderen meelezen, zult u zelf even moeten opzoeken welke methoden het ‘goede voorbeeld’ voor de gelovigen, Koran 33:21, gebruikte om hier achter te komen. De joden verdedigden zich tegen de islamitische aanval door molenstenen van de muren van hun huizen te gooien. Als dat waar is, betekent
het dat het om ongewapende boeren ging. Na de militaire triomf op het agrarische Khaybar had Mohammed geslachtsgemeenschap met de weduwe van het zojuist gesneuvelde dorpshoofd. Bij demonstraties kunt u Arabische jongeheren nog regelmatig ‘Khaybar, Khaybar’ horen roepen, maar dat valt onder de vrijheid van meningsuiting. Of was de massa-executie van 700 joden in Medina in 627 het eerste geval van islamitische jodenmoord? Mogelijk, maar dat was eigenlijk geen oorlog of burgeroorlog, het was genocide in vredestijd. Vreemd genoeg bevat de antieke joodse overlevering geen enkele mededeling over deze beide gruwelen, kennelijk zijn de zaakjes effectief, zonder ontsnappingen, afgehandeld? Er zijn geen recente moordpartijen op joden uit de Arabische wereld meer te melden, want de joden zijn daar op. Die zijn in de jaren 1940-1950 verwijderd. De eerste antichristelijke moordpartij binnen de islam heeft in Ghaza plaats gehad, omstreeks 635. Moeilijk hier berichten over terug te vinden, maar zoek onder ‘het lijden/de passie van de 60 martelaren van Ghaza’, kerkvaders uit die tijd en uit later eeuwen hebben erover geschreven. In de islamitische overlevering wordt nauwelijks iets over dit (eerlijk gezegd bescheiden) bloedbad meegedeeld, kennelijk was het afslachten van 60 man een routineaangelegenheid die de annalen niet haalde. De recentste pogroms tegen de laatste christenen in de Arabische wereld hebben de afgelopen weken plaats gevonden, nog even en ook de christenen daar zijn op. Het probleem met jihad is dat de islam en de sharia leren dat de plicht tot jihad eeuwig blijft bestaan, maar dat er geen helder plan is over wat je moet doen als de jihad even stil is gevallen. Wel, dan moet je de sharia toepassen, luidt het vrome antwoord – maar die sharia schrijft jihad voor, dus de motor van de jihad blijft draaien, alles begint opnieuw, maar nu met nieuwe slachtoffers. Hans Jansen | 11-01-14 | 11:11 | Link | 259 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/01/hans_jansen_shariarechtbanken.html
Hans Jansen - Shariarechtbanken
Rechtbanken zien er van binnen vredig en belegen uit. Dat je de leden van de rechtbank soms tegen de slaap ziet vechten, als er voor de twaalfde keer dezelfde getuigenverklaring moeten worden voorgelezen, dat wil zeggen dat er normaal gesproken in een rechtbank geen bloed vloeit. De meeste rechtszaken krijgen dan ook geen publiciteit, en de zaken die wel publiciteit krijgen, gaan over dingen die ook zonder de rechtbank publiciteit gekregen zouden hebben. De beslissingen van de rechtbanken worden kalmpjes en bedaard genomen, en beheerst uitgevoerd. Je kunt in hoger beroep gaan, maar daar tref je dan weer ongeveer dezelfde dommel en rust aan. Hoe geweldloos wil je het hebben. Maar die geweldloosheid is schijn. Wanneer je niet doet wat de rechtbank je oplegt, dan komt er na lange of korte tijd een man in uniform met een pistool die je dwingt te doen wat de rechtbank wilde dat je zou doen: belasting betalen, een schade vergoeden, in de bajes gaan logeren, je huis uit, een schuld betalen – het kan van alles zijn maar het is altijd iets dat je niet wilde. Daarom is het niet zo’n goed idee rechtbanken te laten runnen door buitenlanders van wie je eigenlijk geen idee hebt wie het zijn. Onbekende, rondreizende rechtsgeleerden die ineens lid zijn van een rechtbank kunnen, vergezocht maar toch, bij wijze van spreken elders wel verdachte zijn in een pedofilie-zaak. Toch worden ze overgevlogen uit Londonistan en spelen vervolgens voor rechter in een Nederlandse shariarechtbank. Omdat een shariarechtbank een rechtbank is, ziet het er ook wel vredig uit, maar aan het einde van de lijn staat toch echt ook een man met een pistool, anders is het geen rechtbank. Soms staat die man met dat pistool al aan het begin van de lijn: een moslim die liever niet volgens de regels van de sharia berecht wil worden, maar volgens ander recht, bijvoorbeeld Nederlands recht, heeft volgens de sharia een misdaad begaan: hij heeft door zijn voorkeur voor niet-islamitisch recht het vergrijp van uittreding uit de islam gepleegd, en daar staat de doodstraf op. Die straf kan informeel worden voltrokken, en die kaaskoppen dan maar denken ‘ies koeltoer’. Als een shariarechtbank geen rechtbank is, wat is het dan? Een vorm van groepstherapie? Wie is dan de bevoegde therapeut? Mediating? Waar is de mediator gediplomeerd? Is er de mogelijkheid van hoger beroep? Kan je de hulp van een advocaat inroepen? Op de laatste twee vragen tweemaal ‘nee’. Instelling van een sharia-rechtbank betekent noodzakelijkerwijs ook: overdracht van soevereiniteit aan de sharia-rechters, want de sharia-rechter krijgt, als hij echt rechter is en geen graptherapeut, de macht geweld te laten gebruiken. Maar in het bestel zoals dat in Nederland geldt, heeft de overheid het monopolie op het gebruik van geweld. Moet de overheid dat monopolie nu gaan delen met haatbaarden uit Pakistan?
Mag de overheid overigens wel brokjes soevereiniteit weggeven zonder toestemming van Brussel en de EU? En vindt de Nederlandse bevolking zo langzamerhand niet dat de overheid genoeg soevereiniteit heeft weggeven aan niet-Nederlanders, in Brussel en nu dus ook nog in Karachi, Londen of Islamabad? Of heeft de Nederlandse bevolking daar geen fluit over te zeggen? Meestal zal het bij sharia-‘rechtbanken’ in Nederland gaan om zaken waarbij de vrouw ontbinding van haar huwelijk vraagt. De islamitische wet geeft de man het recht zijn huwelijk te ontbinden door eenzijdige verstoting van zijn vrouw. Wanneer de man zijn vrouw aan de kant of op straat zet, maar weigert haar te verstoten, dan heeft die vrouw het afwachten. Zij heeft qua vrouw niet het recht haar huwelijk eenzijdig te beëindigen. De man heeft qua man bovendien het recht die verstoting eenzijdig weer te herroepen. Wanneer de vrouw na jaren getreiter voldoende in de greep van de wanhoop is geraakt, zijn de meeste mannen wel bereid tegen betaling een definitieve niet-herroepbare verstoting uit te spreken. Iedereen blij. Sharia‘rechtbanken’, u begrijpt het gelukkig snel, kunnen veel vrouwenleed lenigen. De sharia geeft de man een soort voogdij-toezicht over zijn vrouw. In de meeste islamitische landen wordt dat door de overheid zo geïnterpreteerd dat de vrouw een briefje van haar man nodig heeft als ze een paspoort wil aanvragen, of als ze het land uit wil. Zonder dat briefje van haar man komt ze er niet uit. Een huwelijksontbinding kan de vrouw niet aanvragen (nou ja, aanvragen kan je alles), althans niet met succes. Het kan er mee eindigen dat buitenlandse vrouwen hun ex-man moeten betalen om terug naar hun moederland te mogen reizen. De sharia mag dan volgens de echte deskundigen voor 90, 95 of zelfs 98% gelijk zijn aan het Nederlands recht, we moesten er in Nederland toch maar niet aan beginnen. Qua man of vrouw. Hans Jansen | 18-01-14 | 16:59 | Link | 151 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/01/hans_jansen_een_koffer_vol_dol.html#more
Hans Jansen - Een koffer vol dollars
Tijdens de Tweede Wereldoorlog konden de geallieerden meelezen met de Duitse militaire codeberichten. Dat maakte het, bijvoorbeeld, voor de geallieerden mogelijk om kort voor er ergens Duitse versterkingen arriveerden, terug te trekken en elders aan te vallen. Waarop die Duitse versterkingen weer verplaatst moesten worden naar het nieuwe strijdtoneel, maar helaas, vlak voor ze aankwamen... U kunt het zelf verder bedenken, en nazoeken onder het trefwoord Enigma. De Amerikanen konden in WO2 de Japanse diplomatieke codes lezen, en wisten daarom dat voortzetting van de oorlog met Japan in de Stille Oceaan, waar eiland voor eiland veroverd moest worden, niet haalbaar was. Vandaar Hiroshima en Nagasaki. Uit de inhoud van deze codes, Code Purple, bleek ook de noodzaak om in de Verenigde Staten honderden Japanners te interneren, velen hunner uiteraard onschuldig. De Japanse ambassadeur in Berlijn ontbeet vaak met Adolf Hitler, en deed dan in Code Purple verslag aan Tokio over Hitler’s ontbijtpraatjes en over het menu. Amerika las mee, en liet per radio olijk weten wat Hitler voor zijn ontbijt gehad had. Als de Duitsers ongerust bij de Japanners informeerden of de Japanse Code Purple misschien gekraakt was, ontkenden de Japanners verontwaardigd – en werden geloofd want bondgenoten stoot je niet voor het hoofd. Het besluit van de geallieerden om in 1944 in Normandië te landen, in plaats van in 1943 vanuit Italië verder noordwaarts op te rukken, is genomen door toedoen van agenten van de Sovjet-Unie die in de Amerikaanse ambtenarij geïnfiltreerd waren, zie bv. Diana West, American Betrayal, 2013. Dit besluit heeft een halve eeuw Sovjetbewind over Oost-Europa mogelijk gemaakt, en tienduizenden levens verwoest. De oorlog had minstens een half jaar eerder afgelopen kunnen zijn. Anne Frank zou het in dat geval overleefd hebben en niemand zou haar dagboek kennen. De communistenjager Senator Joseph McCarthy was niet paranoïde bij de vervolging van Amerikaanse communisten. Hij wist uit gedecodeerde berichten (waarvan hij moeilijk kon laten weten dat hij ze kende) zeker dat hij gelijk had. Die berichten staan bekend als de Venona Papers. De Ban-de-Bom beweging in de jaren 1960 kreeg geld van Moskou. De antikruisrakettenbeweging in de jaren 1980 ook. Er moeten nog heel wat mensen rondlopen die dat uit de eerste hand weten. Het blijkt trouwens ook uit de archieven van de Sovjet-Unie. De ophef over het gedrag tijdens de oorlog van paus Pius XII, ‘Hitler’s Pope’, aangezwengeld door het toneelstuk Der Stellvertreter van Rolf Hochhuth uit 1963, is gebaseerd op manipulatie door de Sovjet-Unie die dozijnen ambtenaren feiten en documenten over deze paus liet verzinnen. De Sovjet-beschuldigingen aan het adres van deze paus waren ongegrond,
maar tot schade van de reputatie van de katholieke kerk worden ze nog steeds geloofd. Een knap stukje werk, dat wel natuurlijk. Zie de boeken van Ion Mihai Pacepa. Over de schepping, door de Sovjet-Unie, van de Palestijnse verzetsbeweging hebben we het nu niet, zie weer Pacepa. Of vraag het Bertus Hendriks, de leider van het Nederlandse Palestina Comité. In de jaren veertig tot tachtig van de vorige eeuw hebben zich voortdurend onbegrijpelijke gebeurtenissen voorgedaan waarover in die tijd zelf veel gespeculeerd werd, maar niemand was op de hoogte van een aantal essentiële maar geheimgehouden feiten, waarvan er een paar hierboven staan. Alles wat politici, diplomaten, journalisten en deskundigen uit die tijd over die tijd beweerd hebben, blijkt achteraf slechtgeïnformeerd geweest te zijn. Ook een Mr G.J.B. Hiltermann had, achteraf gezien, geen idee en wandelde als iedereen in het duister. Stel nu toch eens dat er wat dit betreft niet veel veranderd is. Dan zouden we de media net zo goed ongelezen kunnen laten. Het zou dan wel weer lollig zijn om te weten wie in Den Haag tegenwoordig op de hoogte is van die ‘strikt geheime’ dingen. Die twee onvolwassen schaterlachende kwajongens, zou er iemand hun ‘alles’ verteld hebben? Je huivert bij de gedachte en gaat terugverlangen naar het gekwelde gelaat van Aantjes of het zuunige mondje van Drees. Het onbegrijpelijkste van deze tijd, afgezien van de Euro en de EU die beide tot verarming leiden, is toch wel het energiebeleid. In plaats van te zoeken naar technieken die kunnen werken, gaan er miljarden naar technieken waarvan bewezen is dat ze nooit kunnen werken zodat we van olie afhankelijk blijven. Jagen op wind, de bijbel noemt het al, Prediker 1:15. Ben je nu een slecht mens als je argwaan koestert en denkt dat de geheime diensten van olieexporterende landen steun geven aan groene activisten en groene politieke partijen om een rationeel energiebeleid tegen te werken? Hola, daar wordt aan de deur geklopt. Wie zou daar zijn? Er wordt een koffer bezorgd?! -Is dat allemaal voor mij? -Ja, maar er zijn voorwaarden. Hans Jansen | 25-01-14 | 10:59 | Link | 172 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/02/hans_jansen_god_allah.html#more
Hans Jansen - God – Allah
De premier van Maleisië, Najib Razak, heeft politieke steun nodig van de beroepsmoslims in zijn land. Daarom heeft hij de christenen in Maleisië vorige week herinnerd aan het wettelijke verbod op het gebruik, in kerkdiensten, van het woord ‘Allah’. Christenen mogen volgens de wetten van Maleisië God niet ‘Allah’ noemen. Dat woord is namelijk al in gebruik bij de moslims. Die vinden het onverdraaglijk als hun christelijke landgenoten het hebben over ‘Allah de Vader, Allah de Zoon, Allah de heilige Geest’. De christenen moesten maar Tuhan zeggen, een woord dat de oudere lezer wel herkent als het Toean uit Nederlands-Indië, een woord dat ‘heer’ betekent. Het is moeilijk een vergelijkbare treitermaatregel voor Nederland te bedenken. De VVD en D66 verbieden zich ‘democratisch’ te noemen, en zeggen dat ze dat Griekse woord maar gewoon moeten vertalen in ‘volksheerschappij’? De Volkspartij voor Vrijheid en Volksheerschappij? Volksheerschappijaanhangers66? De moeilijkheid hier is dat in een groot aantal talen, waaronder het Maleis, het Arabische woord Allah het gewone woord voor ‘God’ is geworden. Zelfs op het superroomse Malta is Alla het gewone woord voor ‘God’. Elke Arabische bijbelvertaling begint met ‘In den beginne schiep Allah de hemel en de aarde’. Zijn God en Allah dezelfde? Maar hoe kan je de identiteiten controleren van een tweetal dat mogelijk niet bestaat? Bovendien, mededelingen over God kunnen nu eenmaal nooit gecontroleerd worden: Almachtig? Alomtegenwoordig? Bestaat? Verzonnen? De hemelen verkondigen Zijn eer? Een knappe kerel die een methode weet te bedenken om een mededeling over God of Allah te bewijzen of te weerleggen. Ook dat Jezus Gods zoon is, of Mohammed Gods Gezant, dat zijn onbewijsbare onweerlegbare mededelingen. Wie in Nederland ‘Allah’ zegt, heeft het over God zoals de islam hem ziet. Wie wil weten of de God van het christendom en de God van de islam dezelfde zijn, heeft een manier om helderheid te krijgen. Welke opdrachten geeft de God van het christendom aan de gelovigen? Welke opdrachten geeft de God van de islam, Allah, aan de gelovigen? Hoe stelt de bijbel God voor, hoe stelt de koran Allah voor? Als de antwoorden op deze vragen uiteenlopen, dan zijn de God van de islam en de God van het christendom niet dezelfde. Nu, de eisen die aan de gelovigen gesteld worden door Allah en door God zijn zo verschillend, het kan niet om dezelfde gaan. Want, anders dan uitspraken over God zijn uitspraken over godsdienst heel goed controleerbaar. Het is echt niet zo moeilijk op te zoeken wat godsdiensten voorschrijven of verbieden, zij het dat u de Wikipedia niet kunt vertrouwen, want vrome nerds van alle gezindten poetsen de tekst steeds bij in de door hen gewenste richting.
De koran stelt het soms voor alsof God de gelovigen opjut om de ongelovigen dood te slaan: ‘Doodt hen waar ge ze maar vinden kunt’, geen tikfout, staat driemaal in de korantekst, 2:191, 4:89 en 4:91. Gelukkig nemen veel moslims de koran stilzwijgend niet altijd serieus. De bijbel daarentegen laat God zeggen: ‘ik heb geen behagen in de dood van de ongelovige’, nolo mortem impii, zoekt u het verder zelf maar op. Die uitspraken kunnen niet van één en dezelfde afkomstig zijn. De bijbel stelt het voor alsof God luncht met Abraham, een potje worstelt met Jacob en dineert met Mozes. Ook beweert de bijbel dat de mens naar Gods beeld en gelijkenis geschapen is. De koran laat weten dat niets op God lijkt. Die uitspraken kunnen niet over dezelfde gaan. Het is goed denkbaar dat iemand ernstige bezwaren heeft tegen de voorschriften van een bepaalde godsdienst. Maar de pest hebben aan het christendom (of de islam) is nog niet hetzelfde als gegrond de pest hebben aan alle godsdiensten. De ene godsdienst schrijft dingen voor waar een mens reuze van opknapt, de andere niet. Anti-godsdienstig zijn is logisch lastig, je zult per godsdienst waarmee je in aanraking komt moeten beslissen wat je ervan vindt. Tegen alle voorschriften van alle godsdiensten zijn is onmogelijk want er bestaat geen menselijke handeling die niet wel eens door een godsdienst verboden of geboden is. Overal voor zijn en alles respecteren kan trouwens evenmin. Zelfs iets ogenschijnlijk neutraals als kraanwater drinken is voor leden van bepaalde Hindoegroepen een zonde, want water moet uit een kruik aan een touw uit een put komen, zo wil God het. Ach, die christenen in Maleisië boffen als het blijft bij dit soort getreiter over God of Allah. Maleisië is inderdaad gematigd vergeleken met Egypte, Irak, Pakistan of Syrië want in die prachtlanden worden christenen nog gewoon ouderwets vermoord, beroofd, bestolen, verkracht, gekidnapt of verjaagd, precies zoals de sharia dat voorschrijft. Hans Jansen | 01-02-14 | 11:29 | Link | 168 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/02/hans_jansen_gratis_geld.html#more
Hans Jansen - Gratis geld
Gratis geld helpt niet. Eerst een makkelijk voorbeeld. U kunt, met moeite, de studie van uw kinderen betalen. Maar hoera, ze krijgen studiefinanciering. Nu betaalt u niet alleen de studie van uw kinderen, een tijdelijk probleem dat na een aantal jaren voorbij is, maar ook de burocraatsie van de StuFi. Voor een eenling is het fijn als zijn kinderen een paar jaar StuFi krijgen, maar de bevolking als geheel is duurder uit. Nu een moeilijk voorbeeld. Gratis uitkeringen. Wie wat wil verdienen, moet iets aanbieden waarvan iemand anders zegt: ‘Hola, ik heb liever wat die man/vrouw aanbiedt dan mijn eigen geld.’ Dan krijgen er twee mensen hun zin: de afnemer en de aanbieder. Beiden vinden dat ze goed geboerd hebben. Als er gratis geld was uitgedeeld, was er op zijn hoogst één partij gelukkig geweest, de ontvanger van het gratis geld. Het product of de dienst zelf is dan door de tussenkomst van gratis geld niet geleverd. Zo leidt gratis geld tot minder voldaanheid want gratis geld leidt tot de afname van wederzijdse dienstverlening. Als de eerste tranche gratis geld op is, heeft de uitkeringsgerechtigde weer even hard geld nodig als aan het begin van het verhaal. Hij is weer even zielig, heeft dus weer even veel rechten, en krijgt dus weer zijn gratis geld. Denk Griekenland. Dat het met de nieuwe Nederlanders zo fout loopt, komt niet alleen door wat de islam predikt (bijvoorbeeld: ‘de heidenen zijn vies’, )ﻧـﺠــ ﺲ, maar ook doordat onze nieuwe Medelanders geïmmuniseerd worden tegen marktwerking door een alomvattend systeem van uitkeringen en gratis geld. Gratis geld eist altijd minder inspanning dan zelf werken, een individu kan je daarom de keus voor gratis geld nooit kwalijk nemen. Waar komt het gratis geld voor de uitkeringsgerechtigden vandaan? Dat heeft de overheid, onder zachte dreiging met geweld, bij de sterkste schouders weggehaald. Die sterkste schouders houden het voor gezien (en emigreren of gooien het bijltje er bij neer) als de belastingdruk te ver stijgt, dus de overheid gaat ook zelf geld bijmaken, wat minder moeite kost dan belastingen innen. Maar het leidt wel tot vermindering van de waarde van het geld dat al in omloop is, wat neerkomt op nog weer een bijdrage die afkomstig is van de sterkste schouders die hun spaargeld nu zien verdampen door inflatie. Zie verder de economieboeken voor de afloop van het drama. De problemen die door het steeds weer bijmaken van vers geld worden opgeroepen, blijven Nederland misschien nog wel een tijdje bespaard, maar desalniettemin heeft de economie nu al flink pijn door de bovenmaatse belastingheffing (en de overmatige regelgeving, maar dit terzijde). Verder. Je mag uitkeringsgerechtigden toch niet afhankelijk maken van persoonlijke hobby's van liefdadige particuliere clubs? Een anonieme neutrale overheid als uitdeler van gratis geld is toch ver te verkiezen boven kerken of malle verenigingen die hetzelfde doen? Nee, helemaal niet, want die achterlijke liefdadige clubs hadden korte lijntjes naar de uitkeringsgerechtigde, hadden geen dure ambtenaren in dienst, en wie een uitkering ontving,
kreeg er gratis nieuwe sociale contacten bij, iets wat de gemiddelde uitkeringstrekker juist langdurig moet missen, waardoor hij steeds verder van huis raakt. Maar het gratis geld van Ontwikkelingshulp, dat wordt toch wel goed besteed? Tja. Het gaat naar doelen waarvan de wettige overheid in het ontwikkelingsland, al dan niet na lang nadenken, heeft gezegd: ‘Daar kunnen we onze eigen beperkte middelen beter nog maar niet aan besteden’. Die plaatselijke wettige overheid werkt dus nooit mee en geeft zeker geen prioriteit aan de uitvoering van de idealistische hulpprojecten, behalve als er omkoperij tegenaan wordt gegooid, maar je kunt het de belastingbetalers niet aandoen dat hun belastingpenningen worden gebruikt om derdewereld ambtenaren om te kopen om toe te staan dat Nederlandse weldoeners hun hulpprojecten kunnen komen uitvoeren. Nou ja, je kunt het de belastingbetalers niet openlijk aandoen, maar als de juichaapjes van de staatsmedia meehelpen om het onderbelicht te te houden, dan is er veel mogelijk. Noodhulp? Wordt steevast ingepikt door de sterkste partij. Wilden we die sterkste partij wel steunen? Nee, want de bloeddorst van die sterkste partij maakte de noodhulp juist noodzakelijk. Wie zijn hele leven gehoord heeft dat hij een kosmisch universeel goddelijk recht geniet op gratis geld, gaat rare dingen doen als hij vermoedt dat de geldkraan een keer wordt dichtgedraaid. De overheid wil niet dat de mensen in het land rare dingen gaan doen. Staatsonderwijs en staatsmedia bepleiten dan ook uit alle macht de voortzetting van de bestaande gratisgeldstromen en leggen dagelijks uit waarom voor een aantal groepen gratis geld een primair universeel mensenrecht is waar niet aan ‘getornd’ mag worden. Gratis geld. We hadden het nooit moeten legaliseren. Hans Jansen | 08-02-14 | 11:00 | Link | 83 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/02/hans_jansen.html#more
Hans Jansen - Sharia als scheermes
Postmoderne zeurkousen weten geen raad met de islam (of met Poetin, maar dat is een ander verhaal met andere voorbeelden). Kijk, er zijn bij tijd en wijle moslims die dingen doen die ons tegenstaan. Dat willen we verklaren en begrijpen, want zo zijn wij qua progressieve eigentijdse postmoderne interlectuele goedmensen. We stapelen de ene verklaring op de andere, terwijl alle boekjes die het verzinnen van verklaringen onder de loep nemen, uitleggen dat hoe eenvoudiger een verklaring is en hoe minder theorie er in een verklaring zit, hoe beter dat is. Grote mensen noemen die aanpak ‘het (scheer)mes van Ockham’. Dat ‘scheermes’ is bedoeld om bullshit mee weg te snijden. Het principe dankt zijn naam aan een middeleeuwse filosoof, de Franciscaan Willem van Ockham, die in 1347 aan de pest stierf. We plegen, bijvoorbeeld, in diepzinnig gepeins te verzinken over de vraag wat de islam toch tegen sport heeft, want moslims die aan de Olympische spelen meedoen gooien geen hoge ogen. En ja, dat heeft een reden: de islam heeft andere idealen dan sportwedstrijden winnen. Vrije eerlijke competitie tussen mensen, ongeacht hun nationaliteit, godsdienst of ras, is geen islamitisch visioen. De islam, leert de islam, is per definitie al de eerste en de beste. Wie geen moslim is, hoort trouwens volgens de regels van de sharia moslims voor te laten gaan — bij wedstrijdsport is dat een onhandige regel. Natuurlijk zijn er moslims die zichzelf de ontberingen en de discipline opleggen die bij topsport horen, maar de islamitische cultuur stelt discipline en ontberingen liever in dienst van een ander doel: de bevordering van de islam. Islam, vrouwen en sport zijn een verhaal op zich. Ook hier kunnen we ons desgewenst suf piekeren over ‘gender’-kwesties, maar het is weer heel simpel. Naar de normen van de sharia lopen vrouwen die sportkleding dragen, ’naakt’. Beroepsmoslims hebben bezwaar tegen naaktloperij, zeker als die ook nog wereldwijd op de tv te zien is. Voor wedstrijdsport moeten oefenwedstrijden en competities worden gespeeld. Dat brengt reizen met zich mee maar nette islamitische meisjes brengen geen tijd door buiten de controle van hun mannelijke gezinsleden omdat dan hun maagdelijkheid niet meer gegarandeerd kan worden. Zeker een nacht wegblijven kan niet. De sharia verklaart volledig waarom de dames niet kunnen oefenen, en dus niet meedoen. Vrienden en vriendinnen van de islam spreken zulke verhalen van ‘islamcritici’ (maar in werkelijkheid gaat het gewoon om ‘islam-watchers’) tegen door te zeggen dat die meisjes en hun vaders heus geen sharia-fanaten zijn die in de handboeken gaan zitten napluizen wat wel en niet mag. Dat klopt, maar zo’n verdediging van de islam wordt uitsluitend gevoerd om ons zand in de ogen te strooien: ook zonder sharia gestudeerd te hebben, weten ze dat naaktloperij verboden is.
Sporten die nuttig zijn voor de Jihad worden door de beroepsmoslims wel goedgekeurd — waaruit blijkt dat Jihad niet (zoals de vrienden en vriendinnen van de islam wel eens beweren) een vorm is van zelfverbetering door zelfonderzoek en meditatie, maar brute strijd. Hardlopen, worstelen, schieten, paardrijden zijn toegestaan. Tegenwoordig ook voetbal, omdat het 1) niet is tegen te houden, en 2) amateurvoetbal een omgeving schept waarin gerecruteerd kan worden voor de daadwerkelijke strijd tegen de ongelovigen. Wat kan er nog meer verklaard worden met behulp van de sharia? Radio Ghurabaa, een internet-radiozender, verheerlijkt ‘op geniepige wijze’ islamitische terreur door preken, liederen en koranteksten uit te zenden, schrijven de goedmensen van de Nederlandse NCTV, de Nationale Coördinatie Terreurbestrijding en Veiligheid. Beste mensen van de NCTV: breek uw kostbare ambtenarenhoofdjes niet te lang over dit raadsel. Mes van Ockham: Radio Ghurabaa (een Arabisch woord dat ‘vreemdelingen’ betekent) propageert toepassing van de sharia, en roept dus op tot Jihad, door het uitzenden van preken, liederen en koranteksten. Is de islam een godsdienst of een fascistische ideologie, vragen de grote denkers van het huidige tijdsgewricht zich gewichtig af. Mes van Ockham: Verheerlijkt de sharia geweld? Roept de sharia om een krachtig Leider die ons vastberaden naar een stralende toekomst voert? Wil de sharia de democratie afschaffen? Propageert de sharia discriminatie, bedrog, roof, moord of doodslag? Waarom willen moslimjongemannen zich bij de strijdende partijen in het Midden-Oosten voegen? Mes van Ockham: Wat zegt de sharia over het te hulp schieten van moslims die worden aangevallen? Het is heus niet zo moeilijk zelf op te zoeken wat de sharia voorschrijft. Trek er eens een dag voor uit. Zet er een stagiaire aan. Maar doe iets, behalve peinzen en om de hete brei heen draaien. Scheer uw postmoderne opvattingen af met het mes van Ockham. En doe eens een beetje respectvol over het pre-moderne zelfvertrouwen van de islam, en dat van Poetin. Hans Jansen | 15‐02‐14 | 10:54 | Link | 214 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/02/hans_jansen_alqaeda_mag_niet_k.html#comments
Hans Jansen - Al-Qaeda mag niet klagen
Ideologisch gaat het niet goed met Amerika en de Euro-Unie maar wel met Al-Qaeda. Terwijl AQ onder moslims wekelijks aan begrip wint, roept het gewriemel van de Euro-unie wekelijks meer vragen op. Op die vragen hebben de aloude nederpolitieke partijen geen antwoord. De Nederlandse politieke partijen zijn niet opgericht om de problemen op te lossen die geschapen worden door pan-europees, globalisties en internationalisties gewauwel. Ze zijn opgericht om scherp omschreven noden te lenigen, meestal iets met emancipatie van een bevolkingsgroep die het niet goed had getroffen. De aloude nederpolitieke organisaties beschikken daardoor van huis uit niet over een traditie die kan helpen om oplossingen-meteen-draagvlak te verzinnen voor de EU-dilemma’s. De nederpolitieke partijen kunnen door duidelijke standpunten over de EU in te nemen alleen maar een deel van hun kiezers verliezen. Zelfs over ‘Wel of geen geld naar Griekenland?’ doen ze daarom vaag. Het kader daarentegen van de nederpartijen weet precies wat het wil. Dat heeft zich verkocht aan de Euromeesters in Brussel. Vermoedelijk hebben ze hun meesters bij het afsluiten van de koop toegezegd dat ze dat ideologische varkentje wel even zouden wassen. Maar dat lukt niet. Dat is vervelend voor de EU want dan wordt de EU op den duur problematisch. Gelukkig stellen de officiële media qua EU zich nog steeds gezeggelijk op, zodat het niet tot te veel gekissebis komt want dat willen we niet samen hier in dit land. Van de traditionele partijen is alleen D66 opgericht toen het internationalisme als spook al boven Europa rondhing. D66 heeft dan ook als enige traditionele nederpartij, net als de PVV, een standpunt over de EU dat niet tot afvalligheid onder de aanhang kan leiden. Maar niet alleen met de huidige Euro-Unie, ook met de Verenigde Staten gaat het ideologisch niet lekker. Obama, die is opgevoed in Indonesië, regeert in de beste Soekarno & Soeharto stijl: een permanent festival van historische toespraken, gekoppeld aan ondoordachte maatregelen die meer bijeffecten dan effect hebben. De opperpraatjesmaker heeft een oppervlakkige interesse voor de standpunten van de volksvertegenwoordiging, hecht net iets te opzichtig aan persoonlijke luxe, rommelt met de internationale jetset, en viert frequent exotische vakanties. We horen kretologie over de zorg voor de zwakkeren, terwijl er wekelijks werkelozen, staatsschuld en lastenverzwaringen bijkomen, wat uitsluitend aan het overheidsbeleid te danken is. (Klinkt overigens deels bekend). Bovendien wordt het Amerikaanse staatsapparaat con furore ingezet om een situatie te scheppen waarin iedereen wordt afgeluisterd en gecontroleerd, zodat er tenslotte nog maar één man in het land overblijft die echt vrij is: het welbespraakte opperhoofd zelf. Er zijn genoeg landen waar dit soort overheidsgedrag normaal is en met grote gelijkmoedigheid geaccepteerd wordt, maar de Verenigde Staten hoorden daar tot voor kort niet bij. Het contrast met de wereld van Al-Qaeda is groot. Eigenlijk gaat het AQ relatief goed. AQ heeft een jonge, enthousiaste aanhang die er aardigheid in heeft en die uit vrije wil voor de idealen van AQ door het vuur gaat. Ja, de bedenker van AQ, Osama ben Laden, is om het
leven gebracht. Ondanks de hulp die hij kreeg van onze trouwe bondgenoot Pakistan was hij niet te handhaven, jammer natuurlijk, maar het door OBL geschapen actiemodel leeft, en vindt navolging in alle hoeken van de islamitische wereld, en niet alleen daar, ook in Europa en Amerika. Nu nog in Syrië, straks ook in de Schilderswijk. We zullen er nog van horen. AQ heef een organisatiemodel dat werkt en een ideologie die iedereen begrijpt, dat is meer dan de EU kan zeggen. AQ wil toepassing van de sharia. AQ komt het Grootste Onrecht sinds eeuwen rechtzetten: de islam moet weer wereldwijd de dominante macht worden, zoals God dat bedoeld heeft. Daartoe moeten de Joden en andere niet-islamitische machten een paar stappen terug doen. De Sovjet-Unie is in Afghanistan al verpletterend door de islam verslagen (geloven de beroepsmoslims), nu is Amerika aan de beurt. In Europa gaat het verder vanzelf, de islam is daar al niet meer tegen te houden (geloven de beroepsmoslims). In het Midden-Oosten dreigt Egypte weliswaar het juk van de sharia weer af te schudden, maar dat is op zijn hoogst een tijdelijke terugslag. Daar staat tegenover dat in andere landen op allerlei plekken de sharia oprukt al was het alleen maar omdat er nu eenmaal geen ideologisch of organisatorisch alternatief voorhanden is. Plus dat Iran zich in Geneve kalmpjes naar de kernbom toe onderhandelt, minzaam begeleid door de Verenigde Staten. Mislukte aanslagen? Onderlinge wrijvingen? Niet meer dan toevallige ongelukjes, meer leermomenten eigenlijk. Met tegenstanders als Obama en de Brusselse belleblazers mag AQ niet klagen en komt het heus prima in orde met de sharia. Hans Jansen | 22-02-14 | 10:30 | Link | 110 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/01/hans_jansen_shariarechtbanken.html#comments
Hans Jansen - Shariarechtbanken
Rechtbanken zien er van binnen vredig en belegen uit. Dat je de leden van de rechtbank soms tegen de slaap ziet vechten, als er voor de twaalfde keer dezelfde getuigenverklaring moeten worden voorgelezen, dat wil zeggen dat er normaal gesproken in een rechtbank geen bloed vloeit. De meeste rechtszaken krijgen dan ook geen publiciteit, en de zaken die wel publiciteit krijgen, gaan over dingen die ook zonder de rechtbank publiciteit gekregen zouden hebben. De beslissingen van de rechtbanken worden kalmpjes en bedaard genomen, en beheerst uitgevoerd. Je kunt in hoger beroep gaan, maar daar tref je dan weer ongeveer dezelfde dommel en rust aan. Hoe geweldloos wil je het hebben. Maar die geweldloosheid is schijn. Wanneer je niet doet wat de rechtbank je oplegt, dan komt er na lange of korte tijd een man in uniform met een pistool die je dwingt te doen wat de rechtbank wilde dat je zou doen: belasting betalen, een schade vergoeden, in de bajes gaan logeren, je huis uit, een schuld betalen – het kan van alles zijn maar het is altijd iets dat je niet wilde. Daarom is het niet zo’n goed idee rechtbanken te laten runnen door buitenlanders van wie je eigenlijk geen idee hebt wie het zijn. Onbekende, rondreizende rechtsgeleerden die ineens lid zijn van een rechtbank kunnen, vergezocht maar toch, bij wijze van spreken elders wel verdachte zijn in een pedofilie-zaak. Toch worden ze overgevlogen uit Londonistan en spelen vervolgens voor rechter in een Nederlandse shariarechtbank. Omdat een shariarechtbank een rechtbank is, ziet het er ook wel vredig uit, maar aan het einde van de lijn staat toch echt ook een man met een pistool, anders is het geen rechtbank. Soms staat die man met dat pistool al aan het begin van de lijn: een moslim die liever niet volgens de regels van de sharia berecht wil worden, maar volgens ander recht, bijvoorbeeld Nederlands recht, heeft volgens de sharia een misdaad begaan: hij heeft door zijn voorkeur voor niet-islamitisch recht het vergrijp van uittreding uit de islam gepleegd, en daar staat de doodstraf op. Die straf kan informeel worden voltrokken, en die kaaskoppen dan maar denken ‘ies koeltoer’. Als een shariarechtbank geen rechtbank is, wat is het dan? Een vorm van groepstherapie? Wie is dan de bevoegde therapeut? Mediating? Waar is de mediator gediplomeerd? Is er de mogelijkheid van hoger beroep? Kan je de hulp van een advocaat inroepen? Op de laatste twee vragen tweemaal ‘nee’. Instelling van een sharia-rechtbank betekent noodzakelijkerwijs ook: overdracht van soevereiniteit aan de sharia-rechters, want de sharia-rechter krijgt, als hij echt rechter is en geen graptherapeut, de macht geweld te laten gebruiken. Maar in het bestel zoals dat in Nederland geldt, heeft de overheid het monopolie op het gebruik van geweld. Moet de overheid dat monopolie nu gaan delen met haatbaarden uit Pakistan?
Mag de overheid overigens wel brokjes soevereiniteit weggeven zonder toestemming van Brussel en de EU? En vindt de Nederlandse bevolking zo langzamerhand niet dat de overheid genoeg soevereiniteit heeft weggeven aan niet-Nederlanders, in Brussel en nu dus ook nog in Karachi, Londen of Islamabad? Of heeft de Nederlandse bevolking daar geen fluit over te zeggen? Meestal zal het bij sharia-‘rechtbanken’ in Nederland gaan om zaken waarbij de vrouw ontbinding van haar huwelijk vraagt. De islamitische wet geeft de man het recht zijn huwelijk te ontbinden door eenzijdige verstoting van zijn vrouw. Wanneer de man zijn vrouw aan de kant of op straat zet, maar weigert haar te verstoten, dan heeft die vrouw het afwachten. Zij heeft qua vrouw niet het recht haar huwelijk eenzijdig te beëindigen. De man heeft qua man bovendien het recht die verstoting eenzijdig weer te herroepen. Wanneer de vrouw na jaren getreiter voldoende in de greep van de wanhoop is geraakt, zijn de meeste mannen wel bereid tegen betaling een definitieve niet-herroepbare verstoting uit te spreken. Iedereen blij. Sharia‘rechtbanken’, u begrijpt het gelukkig snel, kunnen veel vrouwenleed lenigen. De sharia geeft de man een soort voogdij-toezicht over zijn vrouw. In de meeste islamitische landen wordt dat door de overheid zo geïnterpreteerd dat de vrouw een briefje van haar man nodig heeft als ze een paspoort wil aanvragen, of als ze het land uit wil. Zonder dat briefje van haar man komt ze er niet uit. Een huwelijksontbinding kan de vrouw niet aanvragen (nou ja, aanvragen kan je alles), althans niet met succes. Het kan er mee eindigen dat buitenlandse vrouwen hun ex-man moeten betalen om terug naar hun moederland te mogen reizen. De sharia mag dan volgens de echte deskundigen voor 90, 95 of zelfs 98% gelijk zijn aan het Nederlands recht, we moesten er in Nederland toch maar niet aan beginnen. Qua man of vrouw. Hans Jansen | 18-01-14 | 16:59 | Link | 103 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/03/met_inclusief_een_best_wel_originele_godwin.html#more
Hans Jansen - Islamofobie is projectie
Niet wij zijn bang voor de islam, maar de moslims zijn bang voor ons. Omdat de moslims zelf bang zijn, kunnen de beroepsmoslims zich niet voorstellen dat wij op onze beurt niet ook bang zijn. Het valt al buiten het voorstellingsvermogen van de beroepsmoslims dat wij de islam niks vinden. Dat we überhaupt niks van de islam vinden, en dus ook niet bang zijn, is al helemaal onvoorstelbaar. De moslims zijn bang, en wij zullen dat dus ook wel zijn. Denken zij. Maar de islamitische angst heeft een goede grond. Wanneer westerlingen zich in de islamitische wereld zouden gedragen zoals de islamitische migranten in het Westen, dan zou er snel een afdoend einde gemaakt worden aan de aanwezigheid van die westerlingen in de islamitische wereld. Moslims en beroepsmoslims weten dat zonder dat iemand ze dat hoeft te vertellen. Ze verbazen zich dat ze in het Westen wegkomen met gedrag dat in hun landen van oorsprong tot uitzetting en verbanning, maar waarschijnlijker nog, tot moord en doodslag zou leiden. En ze kunnen zich niet voorstellen dat het hier blijven zal zoals het is. Dus zijn ze bang en projecteren die angst op ons. De reacties van het Westen daarop zijn niet verstandig. De beschuldiging aan islamofobie te lijden is nooit te weerleggen. Ontkennen heeft geen zin, want de beschuldiging heeft niets te maken met wat wij doen. De beschuldiging heeft daarentegen alles te maken met wat de islam pleegt te doen met minderheden en met vreemdelingen. De beroepsmoslims hebben een beperkte horizon, ze hebben voor sharia en koran geleerd en dat is het dan. Zelfstandige waarneming en onderzoek staan in het islamitische onderwijs niet hoog aangeschreven. Een beroepsmoslim heeft vanwege de beperktheid van zijn opleiding naast de sharia en de koran niet veel andere bronnen dan introspectie. Hij denkt (net als u en ik) dat wat hij ziet als hij bij zichzelf naar binnen kijkt, informatie geeft over hoe het ook wel ongeveer zal toegaan in de buitenwereld. Dus herschept hij, met hulp van de koran en de sharia, de buitenwereld naar het beeld van wat hij kent. ‘Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten’ vat het verder wel ongeveer samen. De koran staat vol met beweringen over christenen, joden en heidenen. Moslims beschouwen de koran als het woord van God. God spreekt de waarheid. Wat een individu meent waar te nemen, is van geen belang vergeleken bij wat God in de koran meedeelt. Wat God in de koran meedeelt over christenen, joden en heidenen is niet positief. Dus wantrouwen en vrezen moslims hen. En er is niets dat heidenen, joden of christenen kunnen doen om dat te veranderen. Er de aandacht op vestigen dat verzen als koran 8:60 de moslims het bevel geven anderen vrees in te boezemen, en dat islamofobie dus niets anders is dan gehoorzaamheid aan een bevel van God, maakt niets uit. Het is ook zinloos om op de beschuldiging van islamofobie te reageren door te stellen dat het gezeik over islamofobie leidt tot criminalisering van elke discussie over de islam, en dus op den duur tot criminalisering van alle discussie over elke godsdienst. Want mag je van de islam straks dan nog wel zeggen dat het best lukt om zonder godsdienst te leven? Of dat het christendom prima is? Befobeert of beledigt dat de islam?
Criminalisering van ‘islamofobie’ leidt daarom regelrecht tot het einde van de godsdienstvrijheid. Beroepsmoslims geven u hoogstens grimmig gelijk als u dat zegt. De mentaliteit van de bestuurders en ambtenaren van het Nederland van nu kan bange moslims evenmin geruststellen. Ambtenaren en bestuurders doen zo naïef en wereldvreemd dat moslims vaak zullen denken dat ze voor de gek worden gehouden. Plus dat de ambtenaren en partijen als D66 op dit moment wel politiek correct zijn, maar de correcte Nederlandse politie en de onberispelijke ambtenarij werkten desalniettemin destijds heel goed samen met de Duitse bezetter. Moslims zullen niet durven vertrouwen dat wanneer er een radicale omslag komt, de politie en de overheid lijf en have van de moslims zullen willen beschermen. Het is in dat licht dat u rare opmerkingen als ‘de moslims zijn de joden van toen’ moet begrijpen. Zo’n opmerking is echt raar want ‘de joden van toen’ kregen immers geen huursubsidie of zorgtoeslag, om ons tot twee kleinigheden te beperken. Maar goed, islamofobie is mogelijk niet het enige geval van projectie binnen het islamitische heelal, waar de zon van de verlichting niet wil schijnen. De islamitische opvattingen (zoals die expliciet staan neergeschreven in de islamitische vrome boeken) over de betrouwbaarheid, de moraliteit en de zedelijkheid van christenen, joden en heidenen vormen hopelijk géén weerspiegeling van de binnenkant van de islam. Maar wie weet. Hans Jansen | 01-03-14 | 11:11 | Link | 227 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/03/hans_jansen_godsdiensten_kunne.html#more
Hans Jansen - Godsdiensten kunnen veranderen
Godsdienst is een schone zaak en schenkt het mensdom veel vermaak. Toch verwachten atheïsten, misselijke zuurpruimen dat het zijn, dat het niet lang meer zal duren of het is gedaan met het geloof in het vliegende spaghettimonster . Maar net als de komst van de Messias laat het einde van de godsdienst nu al eeuwen lang lelijk op zich wachten. Niemand die dit leest zal dat einde meemaken. Godsdienst zal het langer uithouden dan het Internet. Godsdienst biedt namelijk iets aan dat de klant graag wil hebben en nergens anders kan krijgen: het eeuwige leven. Godsdiensten brengen daar een prijs voor in rekening. In de praktijk blijkt dat strenge veeleisende dure godsdiensten de klant beter weten vast te houden dan de vrijzinnige concurrentie. De klant heeft kennelijk meer vertrouwen in een kostbaar product dat serieuze opofferingen vergt dan in een voordelige weekendofferte. En voor wie dat eeuwige leven (nog) niet zo n rol speelt, heeft de leverancier hier op aarde al een aantal voordelige aanbiedingen in de etalage staan, die aantrekkelijk zijn geprijsd, niet te duur, evenmin verdacht goedkoop: prestige en aanzien onder geloofsgenoten. Dat prestige is te verkrijgen door godsdienstig gedrag te vertonen. Wat dat is, verschilt per godsdienst. Op kruistocht gaan, bidden, de koran uit je hoofd leren, celibaat volhouden, alles in de Talmud kunnen uitleggen, een baard dragen, vasten, geld geven, geen wijn drinken, martelaar worden, een boerka aantrekken. Hier zit de voornaamste mogelijkheid voor een godsdienst om van kleur en structuur te veranderen: wat prestige oplevert, is immers aan wisselvalligheden onderhevig. Zo is een bezoek gebracht te hebben aan Jeruzalem, Bethlehem en Nazareth niet meer iets waar iedereen zijn hoed voor afneemt. Dus gebeurt dat minder. In de Middeleeuwen daarentegen genoot iemand die in het Heilige Land geweest was, groot aanzien. Een onvoorzien gevolg daarvan was dat de kruisvaarders individueel snel weer naar huis wilden: thuis in Bedum was je een wereldwonder, in Jeruzalem op straat was iedereen in Jeruzalem op straat. In Jeruzalem gaan bidden levert christenen nu nauwelijks nog extra prestige op, en het gebeurt dus ook nog nauwelijks. Daardoor is het christendom veranderd. Ander voorbeeld: een martelaar die op het schavot of in de arena oog in oog stond met de dood, en dan zijn godsdienst vaarwel zegde, had alle aanzien in zijn gemeenschap verloren. Hij kon, ook in eigen ogen, maar beter dood zijn. Dat is in Europa en Amerika veranderd. In Afrika en het Midden-Oosten ligt het genuanceerder. De maatschappelijke waardering voor het getrouwelijk de geboden onderhouden, is aan veranderingen onderhevig. Zo was op jihad gaan in veel islamitische gemeenschappen iets wat de overheid niet op prijs stelde, want niet het individu maar de staat gaat over oorlog en
vrede. De regering bepaalde zelf wel door wie en wanneer er op jihad moest worden gegaan. De meeste mensen volgen het oordeel van hun overheid. Jihadisten daarentegen trokken ten strijde buiten de overheid om, dat waren dus lastpakken, en ze zijn dat in de ogen van de heersers in de islamitische wereld nog steeds. Overigens zijn er islamitische overheden die zich tegenover hun onderdanen er op beroemen dat ze als overheid wel degelijk jihad voeren. Soms is dat inderdaad het geval. In de loop van de twintigste eeuw is er hier iets veranderd. Individueel jihad-acties verrichten, buiten de staat om, heeft prestige gekregen. In een tijdperk van migratie is dat lastig voor wie geen moslim is. Seculiere overheden hebben geen idee wat ze er mee aan moeten. Westerse politieke partijen blijven wat jihad aangaat in de ontkenningsfase steken. De tweede manier waarop godsdiensten kunnen veranderen, is voortborduren op wat aanwezig is. Slavernij bijvoorbeeld is in de bijbel en de koran een vanzelfsprekende zaak. Mensen die tot slaaf gemaakt werden, waren grotendeels krijgsgevangenen, afkomstig uit een oorlog die ze verloren hadden. Ook werden slachtoffers van kidnapping tot slaaf gemaakt, zoals de Jozef in de bijbel en de koran die het uiteindelijk tot onderkoning van Egypte brengt. Het Nieuwe Testament stelt dat wat ge de geringste uwer broeders hebt gedaan, hebt ge mij gedaan . In de 19de eeuw borduurden theologen daar op voort: wie een mens tot slaaf maakte, had Jezus zelf tot slaaf gemaakt. Dit nieuwe inzicht heeft er toe geleid dat de slavernij als juridische status in de vrije wereld is afgeschaft. Hier mag het christendom trots op zijn. De afschaffing van de slavernij is niet te danken aan de islam of aan de Verlichting. Godsdiensten kunnen veranderen, maar zulke veranderingen zijn meestal moeilijk binnen één mensenleven waar te nemen. Zonder de medewerking of gedoogsteun van de beroepsgelovigen lukt het maar zelden. Met de jihad en de jihadisten zullen we dus nog wel even blijven zitten. Hans Jansen | 08-03-14 | 11:11 | Link | 116 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/03/hans_jansen_vrijheid_gelijkhei.html
Hans Jansen - Vrijheid, gelijkheid, wederkerigheid
Is gelijkheid eigenlijk wel in ons individuele of collectieve voordeel? Wanneer u geen andere keus hebt dan ongelijkheid te gedogen houdt dat u dan uit de slaap? Het is niet waarschijnlijk. Wat mensen van hun nachtrust berooft en hun bloeddruk omhoog jaagt, is het ontbreken van wederkerigheid. Als een minnaar alles voor zijn geliefde doet, maar zij niets voor hem, dan duurt de relatie niet lang. Buren die suiker komen lenen maar niet thuis geven als u op hun voordeur klopt, maken zich niet bemind. Als u ergens voor heeft betaald, maar het niet geleverd krijgt, dan bent u niet verdrietig maar boos. Mensen houden in hun onderbewuste een boekhouding bij van de gunsten en diensten die ze verlenen en ontvangen. In trieste gevallen wordt zo n winst- en verliesrekening ook wel eens bewust bijgehouden. Er rijzen problemen wanneer er een te groot verschil tussen debet en credit ontstaat op de rekening die een van uw naasten bij u heeft lopen. Het gevoel dat er een vorm van wederkerigheid met onze omgeving moet bestaan zit diep. Wanneer u iets koopt, bijvoorbeeld een besturingssysteem voor uw computer, dan betaalt u daarvoor met geld dat u wel wilt missen voor het genoegen van het bezit van een besturingssysteem. Maar ja, er zijn miljoenen mensen die dat ook willen. Dus worden Gates & Jobs multimiljonair. Dat is ongelijkheid. Maar er is wel sprake geweest van wederkerigheid. Zij gaven iets aan u, en u aan hen. Alle partijen content, behalve de PVVDA. Rutte en zijn bondgenoten willen bij de sterkste schouders weghalen wat die meer bezitten dan u bezit. Dat weghalen bij Jobs & Gates zal niet lukken, maar als het wel zou lukken, zou u het dan redelijk vinden? U bent toch in alle vrijheid en wederkerigheid een transactie met deze heren aangegaan? Voor andere transacties, bijvoorbeeld die bij de poelier of de supermarkt, geldt hetzelfde, zowel in praktijk als in theorie. In de tijd die u nodig had om het geld te verdienen dat u aan Gates & Jobs betaald heeft, had u nooit zelf een besturingssysteem kunnen bouwen of een ei kunnen leggen. Dankzij Gates & Jobs en die kip bent u nu dus welvarender dan u zonder die drie geweest zou zijn. Zij hebben voor u tegen een geringe vergoeding rijkdom geschapen. U heeft nu weer alle tijd om zelf uw eigen inkomen te gaan verdienen, en bezit ook nog eens een besturingssysteem, en eieren voor een omelet. Is die paar gulden die u door overheidsingrijpen mogelijk terugkrijgt, wel alle moeite waard? U krijgt niet uw volle guldensbedrag terug: het loon voor de ambtenaren moet er eerst nog van worden afgetrokken want zij hebben er voor weten te zorgen dat u niet oneerlijk behandeld bent door vrijwillig een besturingssysteem te kopen en daar vrijwillig geld voor te betalen geld dat u ook in de overheidskas had kunnen storten om daarmee wapenhulp voor de Syrische opstandelingen te financieren.
Als uw computer maar draait, zit het met die wederkerigheid wel goed, en de ongelijkheid zal u een zorg zijn. Conclusie: qua belangrijkheid haalt gelijkheid het niet bij wederkerigheid. Dit is waar de islam de discussie binnenkomt. De islam zit vol met regels die voorschrijven hoe moslims moeten omgaan met mensen die geen moslim zijn. Niet alle moslims houden zich altijd aan die regels, maar de beroepsmoslims hameren er op dat ze dat wel horen te doen. Die regels hebben niet gelijkheid of wederkerigheid als principe, maar ongelijkheid en eenrichtingsverkeer. Per geval is het lachwekkend, en zal een verstandig mens er zijn schouders over ophalen. Bijvoorbeeld, volgens de sharia moet iemand die geen moslim is opzij gaan en zo nodig van de stoep afstappen om een moslim die over de stoep loopt gerieflijk en ongehinderd te kunnen laten passeren. Een moslim mag wel met onze vrouwen trouwen, maar wij niet met die van hun. Kerkmuziek? Alleen heel zachtjes. Haal uw schouders op en schiet in de lach. Ernstiger is dat de sharia het aan moslims verbiedt over te stappen op uw levensovertuiging, maar dat wij het de onzen uiteraard toestaan om moslim te worden. De lijst van nietwederkerigheden staat bekend als de voorwaarden [of: het Pact van Omar . Er is onder beroepsmoslims weinig meningsverschil over de inhoud, de geldigheid en de uitleg van deze lijst. Er bestaan licht verschillende versies. Deze lijsten plus de uitleg gelden voor zo ver ze in de sharia zijn opgenomen. Beroepsmoslims zijn strategisch en tactisch superieur. Hun eenrichtingsaanpak heeft de oorspronkelijke culturen van het Nabije Oosten vernietigd. Is nu Europa aan de beurt? Grijp uw kans, en toon u op uw beurt superieur aan de beroepsmoslims: bedenk een tegenstrategie. Hans Jansen | 15-03-14 | 12:04 | Link | 96 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/03/hans_jansen_koranfluisteraars.html#more
Hans Jansen - Koranfluisteraars in Saarland
Van donderdag 20 maart tot zondagmiddag 23 maart komt het gilde van de koranfluisteraars bij elkaar in een bosrijke omgeving ergens op het schilderachtige platteland van de Duitse deelstaat Saarland, om elkaar op de hoogte te brengen van ieders onderzoek naar hoe de vroegste koranteksten eruit moeten hebben gezien en hoe de islam is ontstaan. Binnen het congresgebouw is iedereen het eens over stellingen die, geuit buiten dit gebouw, je direct in contact met de multiculturele Justitie zouden brengen. Er zullen wel niet veel serieuze wetenschapsgebieden zijn waar het zo gesteld is. Het meest magisch in deze branche is de ontcijfering van de teksten op munten uit het oude Nabije Oosten. Er staat op die munten wat er staat. Daar heeft in de loop der eeuwen niemand een letter aan kunnen veranderen. Maar wat staat er, en wat betekenen de afbeeldingen op die munten? Zien we daar een stralenkrans of een kroon? Een zwaard of een staf? Een kruis? Palmboom? Tros druiven? Plaatsnaam? Is het wel Arabisch? Hoe meer munten, hoe beter ze ontcijferd kunnen worden want de munten verduidelijken elkaar. Welke vorsten staan er op de munten afgebeeld? Waren die wel al moslim, of waren ze nog christen? Hoewel er dikke boeken over zijn geschreven, is er nog veel duister. Misschien blijft dat wel altijd zo, omdat er mogelijk niet genoeg authentiek en betrouwbaar materiaal bestaat. Maar zou er niet ergens nog wel eens iets boven water kunnen komen? Er is één absolute zekerheid: wat er wel is, toont aan dat het officiële verhaal van de islam over het ontstaan van de islam niet waar is. Daarover kan geen meningsverschil bestaan. De islam leert bijvoorbeeld dat de koran een tijd lang mondeling is overgeleverd, en daarna is opgeschreven. Daarmee zijn westerse geleerden het niet eens. Het soort varianten dat de korantekst rijk is, sluit uit dat de overlevering van de koran mondeling is begonnen. Eerst was er een geschreven tekst, die vervolgens vooral mondeling is doorgegeven. Is dat belangrijk? Ja, want als de tekst zijn leven is begonnen als een geschreven tekst, roept dat vragen op over de opschrijver dan wel opschijvers. Wie waren dat? Waar haalden zij hun teksten vandaan? Voegden ze ook wel eens iets toe dat ze zelf bedacht hadden? Wanneer en waar hebben zij gewerkt? Wie heeft er met macht en gezag vastgesteld dat hun koran de echte koran was? Welk alfabet gebruikten ze? Fouten in de koran Als je naar een koran van tegenwoordig kijkt, dan zie je dat er zowel puntjes als streepjes tussen de regels staan. Die staan los van de rest. De uitvinders van het Arabische alfabet hebben dat alfabet in fasen bedacht. Ze wilden met hun vernieuwingen de bestaande woordplaatjes uiteraard niet meer veranderen. Dus moesten er losse puntjes (medeklinkers) en losse streepjes (klinkers) met mensenhand worden toegevoegd. We hopen natuurlijk dat God
de zetters van de streepjes en de puntjes heeft geholpen, zodat er bij het werk aan de koran geen fouten zijn gemaakt. Maar als mensen duizenden puntjes en streepjes moeten zetten, gaat er wel eens iets mis. Beroepsmoslims daarentegen kunnen niet accepteren dat er fouten zouden kunnen zijn gemaakt bij het plaatsen van de puntjes en streepjes in de koran. Koranfluisteraars zoeken naar mogelijke fouten. Dat doen ze niet uit haat jegens de islam of de beroepsmoslims, maar uit nieuwsgierigheid. Er doen ook geleerde Arabieren mee die als moslim geboren zijn. Die publiceren niet onder hun eigen naam. Wel zijn ze wereldberoemd in de kleine kring van hun vakgenoten. Hun boeken zijn in een handvol talen vertaald en in elke grote stad is er wel ergens een boekhandel die ze heeft liggen. Het is wonderlijk deze broze oude heren de theorieën die je uit hun boeken al deels kent, aan de ontbijttafel te horen uitleggen. Ze kijken net iets vaker over hun schouder dan u dat doet. Een hunner is niet van islamitische maar van christelijke komaf. Hij hoopt dat de islam humaner kan worden en doet tegenwoordig van alles om de korantekst iets decents te laten betekenen. Zijn gehoor knikt hem bemoedigend toe. Het broze genie hoopt waarschijnlijk dat wanneer de koran, o wonder, ‘toch niet zo erg is’, zijn kleinkinderen en achterneefjes in het Midden-Oosten niet zullen worden doodgeslagen. Dat hij daarmee zit, is wel begrijpelijk. Er wordt elke vijf minuten een christen vermoord, maar dat valt volgens de goedmensen van de staatsmedia in het niet vergeleken bij het grote leed dat de Israëlische Zionisten het dappere Palestijnse volk aandoen. Nee, de koran is geen gewoon boek. De islam is geen gewone godsdienst. En wat zou nu beter voor Nederland en Europa zijn, meer of juist minder islam? Hans Jansen | 22‐03‐14 | 15:29 | Link | 146 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/03/hans_jansen_kandidaat_voor_het.html#more
Hans Jansen - Kandidaat voor het Europarlement
Voor congressen en conferenties ben ik de afgelopen jaren zo nu en dan in Brussel en Straatsburg geweest. Als ik het daar dan van binnenuit bekeek, werd ik geobsedeerd door de gedachte ‘Wat moet je in vredesnaam fout doen om hier te belanden’. Dat weet ik nu. Ik sta zelf kandidaat. Desondanks gaat deze column voorlopig door. Ik verwachtte dat de bovenbazen van GeenStijl dat niet zouden willen. Zo’n column kan al te makkelijk maar ten onrechte opgevat worden als gratis reclame voor, of een statement namens, de PVV. Beleefd heb ik dan ook de vraag gesteld of de column zou blijven – of niet. Het was niet ‘niet’, ik ‘moest maar gewoon doorgaan’. Doen we. Moet kunnen. Ik wil zo ver mogelijk wegblijven van onderwerpen die te maken hebben met de verkiezingscampagne voor het Europarlement of met de haat- en smeercampagnes tegen de PVV. Ik zal het uitsluitend nog hebben over Gods eigen godsdienst, de islam. Is lastig, de islam heeft van alles te maken met Europa omdat de eisen en wensen van de beroepsmoslims ingaan tegen onze belangen en onze maatschappelijke ordening. Desondanks, als we niet opletten, willigen de EU of de nationale regeringen die eisen beetje-bij-beetje in. Dat is niet goed voor Europa. Dat beroepsmoslims er naar streven dat de hele wereld zich aanpast aan de eisen van de islam, mogen we ze niet kwalijk nemen, dat is hun taak hier op aarde. De taken van een beroepsmoslim lijken overigens niet erg op die van een beroepskatholiek of een beroepsprotestant. Een beroepsmoslim is een soort jurist. Hij heeft vooral het islamitisch recht, de sharia, bestudeerd. Hij geeft adviezen (‘fatwa’s’) over hoe de regels van de sharia precies luiden, en hij houdt soms preken. Een beroepsmoslim is niet, zoals een dominee, in de eerste plaats zielzorger. Hij reikt geen sacramenten uit zoals een priester. Een beroepsmoslim leidt de gezamenlijke gebeden wanneer dat nodig is, bijvoorbeeld vrijdagmiddag. De teksten van de gebeden liggen verregaand vast. Er is dus een deskundige nodig die de juiste teksten kent en onderwijst. Wie de gebeden verricht, erkent in de teksten die hij uitspreekt dat Mohammed de ‘Gezant van God’ is. ‘De gebeden verrichten’ wordt dan ook hier en daar gebruikt in de betekenis van ‘moslim zijn’. Iets als ‘Sluit vrede en verricht de gebeden’ betekent dan ook ’Geef u over en word moslim’. Westerse regeringen hebben de neiging de oren te laten hangen naar de wensen van de beroepsmoslims. In de thuislanden is het soms wel anders: daar worden beroepsmoslims nu en dan opgepakt of ter dood veroordeeld. Beroepsmoslims zijn er ook in de variant ‘bureaucraat’ of ‘activist’. Die houden zich bezig met het opzetten en runnen van islamitische (massa)organisaties.
Beroepsmoslims bezitten in het shi’ietische Iran sinds Khomeini (1979) de absolute oppermacht. Daarentegen hebben de regeringen van soennitische landen de beroepsmoslim meestal goed onder controle. Dat accepteren de beroepsmoslims, want het levert ze voordelen op: de regering geeft ze in ruil het monopolie op de markt van godsdiensten en ideologieën. De ijzersterke positie van beroepsmoslims in de islamitische wereld is ondermijnd geraakt doordat mensen hebben leren lezen. Iedere middelbare scholier kan zelf nu lezen hoe de koran en de sharia oproepen tot jihad, dat wil zeggen tot oorlog, moord en kidnapping. Tot voor kort kon een overheid wel zo’n beetje bepalen in hoe verre de predikers in de moskee, door de moskeegangers wel of niet te wijzen op de plicht tot Jihad, de bevolking zouden gaan ophitsen. Dat monopolie is de overheid kwijt. De islam leert dat de plicht tot Jihad blijft bestaan ‘tot de Dag der Opstanding’, dus ook nadat de heidenen zich onderworpen hebben, want na elke overwinning grenst de islam weer aan nieuwe, verse heidenen. De islamitische autodidacten die, net als de protestanten tijdens de reformatie, op eigen houtje de heilige boeken zijn gaan lezen, staan aan het begin van wat wij als de moderne fundamentalistische terreur beschouwen. Die autodidacten in de sharia- en jihad-studies pikken het niet als de beroepsmoslims die in dienst staan van de staat, tot vrede oproepen. Moslims zijn niet verplicht u in te lichten over de regels rond de jihad. Dat heet taqiyya, ‘behoedzaamheid’, wat neerkomt op spaarzaamheid met de waarheid. Taqiyya kan ontaarden in een vergunning om te liegen. Soennieten beweren wel eens dat taqiyya een shi’ietisch begrip is. Dat te zeggen is zelf al taqiyya. Beide groepen mogen van zichzelf taqiyya gebruiken, maar de Shi’ieten hebben het vaker nodig gehad want zij waren meestal in de minderheid, te midden van een rechtzinnige soennitische overmacht, en moesten om te overleven vaak doen alsof ze Soenniet waren. Zou er iemand willen luisteren als ik zulke dingen in Brussel uitleg? Het zou me verbazen. Hans Jansen | 29-03-14 | 20:15 | Link | 223 reacties |
Islamkritik - Archäologie des religiösen Fanatismus
1 of 3
http://www.deutschlandfunk.de/islamkritik-archaeologie-des-religioese...
Mittwoch, 2. April 2014 MESZ 21:21 Uhr
Programm Vor- und Rückschau Alle Sendungen Nachrichten Reihen und Schwerpunkte Rezensionen Heute neu Hören Livestream Mediathek Audios Podcast Recorder Mobil Frequenzen Kontakt Hörerservice Sendungen mit Hörerbeteiligung Social Media Service Wetter Seewetter Verkehr Veranstaltungen Konzertreihen Playlist Newsletter Über uns Deutschlandradio Funkhaus Köln 50 Jahre DLF Presse Stellenausschreibungen Ausbildung
Andruck - Das Magazin für Politische Literatur / Beitrag vom 31.03.2014 ISLAMKRITIK
Archäologie des religiösen Fanatismus Von Bastian Wierzioch Der Islam trage faschistoide Züge, und die seien in dessen Geschichte begründet. Diese These vertritt der deutschägyptische Politikwissenschaftler Hamed Abdel-Samad in seinem neuen Buch "Der islamische Faschismus". Herausgekommen ist eine Gegenüberstellung von Ideologien und Geisteshaltungen.
2-4-2014 21:22
Islamkritik - Archäologie des religiösen Fanatismus
2 of 3
http://www.deutschlandfunk.de/islamkritik-archaeologie-des-religioese...
Zum Interview kommt Hamed Abdel-Samad zusammen mit drei Polizisten. Der Personenschutz ist notwendig. Kritiker haben gedroht, ihn umzubringen. Auslöser war ein Vortrag, den er im vergangenen Juni in Kairo gehalten hat. Das Thema: religiöser Faschismus in Ägypten. Kurz darauf rief ein Professor der Kairoer Al-Azhar Universität live im Fernsehen dazu auf, den Buchautor zu töten. Eine Mord-Fatwa. Abdel-Samad zählt zu den Islamkritikern, die von Islamisten weltweit am meisten gehasst werden. Auch sein neues Buch dürfte dem Politikwissenschaftler viel Hass einbringen. Er vergleicht darin faschistische Regime des vergangenen Jahrhunderts mit heutigen islamistischen Bewegungen. Seine Diagnose: "Faschismus ist eine politische Religion, die einen charismatischen Führer in der Mitte hat. Faschismus verachtet die Feinde dermaßen, dass man sie entmenschlicht und Massenvernichtung duldet. Das ist bei beiden Bewegungen vorhanden. Faschismus als Ideologie ist ein Wegbereiter für Gewalt. Faschismus teilt die Welt in Gut und Böse. Das tut der Islamismus auch. Der Faschismus geht von der Auserwähltheit seiner Gruppe aus. Das tut der Islamismus auch. Der Faschismus will die Welt beherrschen, und das will der Islamismus auch. Das ist Faschismus islamischer Prägung." Abdel-Samad sieht zahlreiche Gemeinsamkeiten zwischen den faschistischen Regimen Deutschlands und Italiens im 20. Jahrhundert und heutigen islamisch geprägten Regierungen und islamistischen Gruppen. Etwa den Kampf gegen die Moderne, die Aufklärung und die Juden, außerdem die Glorifizierung des Militärs. Autorität statt Freiheit, Gemeinschaft statt Individuum. Es sind heikle Thesen, die der Politikwissenschaftler vertritt. Und es ist ihm klar, dass jeglicher Vergleich mit dem Nationalsozialismus schwierig ist – insbesondere für ein deutsches Publikum. "Vergleichen bedeutet nicht automatisch gleichsetzen. Die zwei verspäteten Nationen Italien und Deutschland hatten andere Voraussetzungen. Der Islamismus ist auch eine verspätete Bewegung, kann auch mit dem Nationalismus verglichen werden, hat auch versucht diese Rolle, die der Nationalismus in Europa gespielt hat, zu spielen als Identitätsstifter für die Völker." Es hilft seinem Buch, dass es Abdel-Samads darin weniger um den Vergleich historischer Fakten geht als um die Gegenüberstellung von Ideologien und Geisteshaltungen. Was also haben Faschismus und Islamismus seiner Ansicht nach gemeinsam? "Die Parallele beginnt für mich mit der Spannung zwischen den eigenen Realitäten und der Weltrealität. Das war in Italien und Deutschland sehr deutlich. Dass man eigentlich eine Niederlage erlebt hat und gleichzeitig sich gewünscht hat, die Welt zu beherrschen. Der Islamismus nach dem Sturz des Osmanischen Reiches war genau in der gleichen Krise. Man erlebte eine Demütigung, eine Erniedrigung, eine Niederlage und wünschte sich eine Metamorphose, eine Wiedergeburt der islamischen Nation, Umma, Kalifat und hat diese Ideologie Islamismus benutzt, um diesen Wiederaufbau zu erreichen."
Verschiedene Länder als Beispiele Um seine Thesen zu belegen, hat der Politikwissenschaftler religiös geprägte Regierungen in Ländern wie Ägypten, Tunesien oder dem Iran untersucht. "Der Iran ist das erste muslimische Land, das den modernen islamischen Faschismus als Staatsdoktrin durchgesetzt hat. Seit über 35 Jahren dienen die faschistoiden Züge des Islamismus als Eckpfeiler der islamischen Republik: Hinrichtung von Regimegegnern, totale Überwachung der Bürger, und aggressiver Antisemitismus." Daneben dienen dem Politikwissenschaftler islamistische Gruppen als Vergleichsbeispiele. Die palästinensische radikal-islamische Hamas, die ägyptische Muslimbruderschaft oder die libanesische Hisbollah. "Kaum eine Bewegung hat die Grundzüge des Faschismus so eins zu eins kopiert und in die Tat umgesetzt wie die Hisbollah: Der Antisemitismus ist Leitmotiv, es gibt die bewaffnete Schwarzhemden-Miliz, es gilt der unbedingte Gehorsam und die Gefolgschaft zum Führer, Kampfbereitschaft und Tod werden verherrlicht." In seiner Analyse geht der Islamkritiker allerdings noch weiter. Denn er sieht die eigentlichen Wurzeln des aggressiven Islamismus im Ur-Islam in dessen Jahrhunderte alter Lehre und Geschichte. Aus dem Koran und dem Beispiel Mohamed beziehe der heutige – Zitat – "Islamofaschismus" seine eigentliche Sprengkraft. "Es waren nicht die Islamisten, die den Dschihad-Prinzip erfunden haben. Das war der Islam. Es waren nicht die Islamisten, die damit angefangen haben, die Welt in Gläubige und Ungläubige aufzuteilen. Das war der Islam. Islamisten haben nicht den
2-4-2014 21:22
Islamkritik - Archäologie des religiösen Fanatismus
3 of 3
http://www.deutschlandfunk.de/islamkritik-archaeologie-des-religioese...
Machtanspruch des Islam erfunden, sondern das ist im Koran verankert." Keine Probleme mit der spirituellen und sozialen Seite Als Beleg dafür erzählt der Autor zahlreiche Geschichten aus dem Koran, in denen Mohamed die Stadt Medina von Juden und Christen säubern lässt oder Milizen aufstellt, die Oppositionelle töten. Leider lässt der Autor seine Leser streckenweise darüber im Unklaren, ob er nun den Islam insgesamt als faschistisch ansieht oder der Weltreligion nur faschistische Züge attestiert. Im Interview aber betont er, dass er die juristische und politische Seite der Religion als faschistisch betrachte, während er mit den spirituellen und sozialen Facetten des Islams keine Probleme habe. "Das ist die letzte Hoffnung für den Islam, dass er klar zwischen der politisch-juristischen Seite und der spirituellen und der sozialen Seite unterscheidet. Die juristisch-politische Seite baut eine geistige Mauer zwischen Muslimen und dem Rest der Welt. Wenn Muslime ihre Religion friedlich ausleben können, dann sollten sie sich von dieser juristisch-politischen Seite trennen, damit sie im 21. Jahrhundert endlich ankommen." Wie seine bisherigen Veröffentlichungen ist auch das neue Buch von Hamed Abdel-Samad eine sachliche Analyse und keine Anklageschrift. Der Politikwissenschaftler schreibt und argumentiert ohne Zorn und Eifer in einem unaufgeregten Ton – völlig frei von Häme, Verachtung oder Polemik. Und so lohnt sich auch die Lektüre dieses Buches, weil es dabei hilft, die Motivation religiöser Fanatiker besser zu verstehen.
Hamed Abdel-Samad: "Der islamische Faschismus. Eine Analyse". Verlag Droemer, 221 Seiten, 18,00 Euro.
Weiterführende Information Ägypten - Hamed Abdel-Samad: Todesurteile gegen Muslimbrüder "Justizmassaker" (Deutschlandradio Kultur, Interview, 24.03.2014) Religion - Gegen den politischen Islam (Deutschlandfunk, Tag für Tag, 15.09.2014) Deutschlandradio © 2009-2014
2-4-2014 21:22
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/04/hans_jansen_godsdienstgekkies.html#comments
Hans Jansen - Godsdienstgekkies
‘Onderwijs en welvaart zijn de enige remedie tegen godsdienstgekkies’, schrijft reaguurder MrWorf op 29 maart te 20h39 in de comments op GeenStijl. Mocht het hier gaan om Luitenant Worf van het ruimteschip de Enterprise, dan wil ik de luitenant toch dringend aanraden de science officer van de Enterprise te raadplegen. Die kan hem uitleggen dat het zo niet zit. Het is vooral het onderzoek van Rodney Stark dat dit laat zien, maar we kunnen ook op onze eigen waarnemingen vertrouwen. Worden alle armen godsdiensgekkies? Dan zouden er meer godsdienstgekkies zijn dan thans het geval is. Dan leidt armoede niet per se tot godsdienstgekkigheid en moet er nog een andere factor in het spel zijn. Zijn de godsdienstgekkies allemaal arm? Ook niet. Dan is er meer aan de hand dan armoede en welvaart. Zijn er intellectuelen die godsdienstgekkies zijn? Ja. Dan voorkomt onderwijs de godsdienstgekkigheid niet. Zijn alle laagopgeleiden vrome donders? De kerken en de moskeeën mochten het willen. Onder laag- en niet-opgeleiden wordt juist minder godsdienstigheid aangetroffen dan onder de middenklasse. Godsdienst is vooral een hobby van de upper middle class, en die zijn meestal redelijk opgeleid. Godsdienst is iets raars. In Nederland kennen we bijna alleen varianten van het christendom, en denken dat alle godsdiensten ongeveer net zo in elkaar zitten. Dat is niet zo. De verschillen tussen de ene en de andere godsdienst zijn even groot als die tussen verschillende takken van sport: Tafeltennis en speerwerpen. Paardrijden en dammen. Korfbal en kooivechten. Eén waarneming is onweerlegbaar: godsdienst, en zeker het christendom in alle varianten, is vooral een zaak van mensen met kinderen. In een kerk tref je mensen aan die ouder of grootouder zijn. Wie kleine kinderen heeft, gaat vaker naar de kerk dan wie die niet heeft. Daarmee is de achteruitgang van de kerken in Nederland al een heel eind verklaard. Na de 2de Wereldoorlog werd Nederland getroffen door een geboortegolf: de beebieboemers. Het percentage van mensen met kleine kinderen was kort na 1945 groter dan ooit. Dus meer kerkgang. Tweede helft jaren zestig waren de kleintjes groot geworden, en beginnen de kerken langzaam leeg te lopen. De beebieboemers zijn zelf niet zo van de voortplanting, bovendien was de pil, een prachtige uitvinding, als door een wonder binnen handbereik gekomen. Er zijn oneindig veel godsdiensten. In elke stad zit er wel ergens in een bruin café een goeroe die zijn eigen godsdienst ontworpen heeft. De meeste godsdiensten verdwijnen even snel als ze bedacht zijn. Kwaliteit is zeldzaam. De meest gemaakte fouten van een godsdienststichter komen bij alle beginnende godsdiensten steeds weer terug. Wanneer, bijvoorbeeld, de profeet persoonlijk al zijn schaapjes wil bevruchten, wordt het al snel ruzie. Een godsdienst moet toetreders ook iets omhanden geven: alleen maar toetreden en verder niks, dat leidt tot onvrede. Gelovigen moeten iets te doen hebben dat speciaal voor hen bedacht is. Geslaagde godsdiensten zorgen dan ook dat de bekeerlingen het reuze druk
krijgen: geld ophalen, pelgrimages maken, bijzonder voedsel koken, Sanskriet leren, heilige oorlog voeren, het maakt eigenlijk niet uit wat het is, als er maar wat te doen is. Een hiërarchie scheppen waarin de aanhangers langzaam met kleine stapjes omhoog kunnen klimmen is ook handig, niet alleen als bezigheidstherapie voor de gelovigen, maar ook om de sociale cohesie van de club te bevorderen. De snelheid van de groei is een gevoelig punt. Elke tien jaar 40% is heel mooi – maar in het begin is 40% van weinig ook weer weinig. Maar 40% van veel is al gauw ook weer veel. Dat wil zeggen dat de stichter tegen het eind van zijn leven nog maar weinig toetreders heeft gezien, wat hem mogelijk teleurstelt: alle opofferingen voor niets. Maar al een generatie later kan het er heel veelbelovend uitzien. Het christendom heeft een prachtig succes behaald: in de maatschappijen waar het domineert, of heeft gedomineerd, heeft het iedereen weten te overtuigen van de vanzelfsprekendheid van drie stellingen: ‘De schepper is redelijk en de schepping zit redelijk in elkaar.’ Zonder dat laatste geen wetenschap en techniek. ‘Behandel de mensen zoals je wilt dat zij jou behandelen.’ Zonder dat gebod geen democratie of rechtszekerheid, en geen vertrouwen in de handelspartners op de markt. ‘Fouten en schuld bekennen, daar knap je van op.’ Dat helpt te zoeken naar fouten van welke aard ook, en de verbeteringen aan te brengen die vooruitgang mogelijk maken. Alleen erfgenamen van de Joods-Christelijke cultuur denken dat de voorafgaande drie stellingen vanzelfsprekend zijn. Buiten ‘onze’ cultuur worden deze drie opvattingen, waarvan de juistheid oncontroleerbaar is, niet gedeeld. Wie tot onze cultuur wil toetreden, zal die drie punten moeten aanvaarden. Hij hoeft niet te geloven dat Jezus over het water liep, hoe onschuldig dat geloof ook is. Dat bewaren we voor de godsdienstgekkies. Hans Jansen | 05-04-14 | 11:29 | Link | 156 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/04/taqiyya_af.html#more
Wat u moet weten over Taqiyya
Taqiyya is een technische term uit het islamitisch recht. Voordat het een technische term was, betekende het ‘vrees’. Wanneer een moslim vreest dat de islam geschaad zal worden, heeft hij volgens de sharia het recht om zuinig te zijn met de waarheid. Zulke zuinigheid heet taqiyya. Onder de sharia-juristen is het een punt van discussie of een moslim in zo’n geval liegen moet of dat hij alleen maar liegen mag. Ook is er aandacht voor de vraag hoe ver hij kan gaan. Hoort taqiyya altijd het belang van de islam in het algemeen te dienen, of mogelijk ook dat van individuele moslims. Het is het mooiste als er formeel niet gelogen wordt. Een voorbeeld van taqiyya zonder liegen is het wensen van een goede kerst. Koran 112:3 leert dat God niet geboren of verwekt is. Als dat waar is, is Kerstmis, de viering van de geboorte van Gods zoon, naar islamitische normen een godslastering. In plaats van ‘goede kerst’ te wensen, kan een moslim daarom maar beter zeggen: ‘ik wens u het allerbeste’. Dat wil zeggen: ‘ik hoop dat u moslim wordt’. Het bestaan van het leerstuk van de taqiyya heeft geen voorspellende waarde als het over het gedrag van een individuele moslim gaat. Het is net als bij polygamie. Wanneer er over de polygamie gezeurd wordt, kan een moslim tegenwerpen dat hij maar één vrouw heeft. Dat is natuurlijk vaak waar. Toch wil een geval van monogamie niet zeggen dat de islam polygamie niet toestaat. Net als bij polygamie geldt dat taqiyya iets is waarvan een moslim zonder gewetensproblemen gebruik kan maken, wanneer hij dat nodig vindt. De Leidse hoogleraar Maurits Berger vertelt de media, wanneer er zich weer een golfje van aandacht voor taqiyya voordoet, dat taqiyya een ‘middeleeuws’ begrip is, uit de shi’ietische richting van de islam. Niets aan de hand dus en doorlopen. Inderdaad hebben de Shi’ieten tijdens vervolgingen in de middeleeuwen gebruik moeten maken van deze licentie om te liegen. De Soennieten hebben de Shi’ieten namelijk regelmatig heftig vervolgd, in Irak zelfs tot op de dag van vandaag. De Shi’ieten, in de meeste islamitische landen een minderheid, hebben om de eigen huid te redden regelmatig taqiyya gepleegd tegenover hun soennietische inquisiteurs. Niet dat het bij zulke vervolgingen even formeel toeging als bij de inquisitie, we moeten hier meer aan ongeordende volkswoede denken. De soennietische meerderheid heeft in de geschiedenis van de islam nooit veel behoefte aan taqiyya gehad. De soennietische migranten in het Westen zijn daarentegen een minderheid. Een minderheid mag taqiyya gebruiken, wat mevrouw Halalsema er ook van zegt. Een meerderheid, trouwens, mag dat ook. Het woord taqiyya komt in de koran niet voor. Het concept daarentegen wordt in de korancommentaren besproken. De bekendste passage is koran 3:28. Dat vers is moeilijk te vertalen maar vooruit, we maken er wat van: “De moslims moeten niet de ongelovigen als ‘vrienden’, ‘medestanders’ of ‘bondgenoten’ nemen.” Die drie alternatieven zijn pogingen tot
vertaling van het belangrijkste woord in dit vers dat iets als ‘de dichtbijen’ moet betekenen. Maar de korantekst gaat door, en wel met de mededeling dat het verbod niet geldt indien een moslim ‘op zijn hoede’ moet zijn. Omdat korancommentaren en shariahandboeken dit onderwerp bespreken, is het ondenkbaar dat een beroepsmoslim nooit van taqiyya gehoord heeft. De Britse beroepsmoslim Fiyaz Mughal is directeur van een gesubsidieerd meldpunt voor islamofobie. Hij heeft, om de subsidie veilig te stellen of om andere redenen, bedrieglijk opgeleukte statistieken over anti-islamitische incidenten gepubliceerd. Deswege is hij door een radiopresentator, Tim Burton, betiteld tot ‘taqiyya kunstenaar’. Burton heeft daarvoor dinsdag 8 april in Birmingham terecht moeten staan. Volgens Mughal zou het uitsluitend rassisties extremistisch rechts zijn, dat moslims wel eens van taqiyya beschuldigt, en een rassistiese beschuldiging is strafbaar. Tim Burton is vrijgesproken. De behandeling van de zaak heeft zeven uren geduurd. Er was een getuige-deskundige over de koran en de sharia uit Nederland. Wie zou dat nu weer geweest zijn. Dit in het kader van full disclosure. Toch is taqiyya niet zo’n raar idee. In een maatschappij waar de openbare orde alleen gegarandeerd wordt doordat je stam wraak zal nemen als jou wat overkomt, kan iemand die de waarheid spreekt veel overlast veroorzaken. Zijn broers en neven moeten dan immers wraak gaan nemen voor de klappen die hij krijgt, terwijl ze liever iets anders omhanden zouden hebben, bijvoorbeeld een stage lopen. De weigering een geloofsgenoot, ook al is hij medeplichtig aan roof of zeeroverij, te bestrijden of bij de politie aan te geven, valt ook onder taqiyya, want effectief optreden zou een individuele moslim, en dus mogelijk de islam, kunnen schaden. Dat moet voorkomen worden. Want ‘islam is vrede’, en vrede is goed. Hans Jansen | 12-04-14 | 11:54 | Link | 272 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/04/hans_jansen_sekte.html#more
Hans Jansen - SEKTE
Het is een kwestie van definitie of een religieuze beweging een sekte of een godsdienst is. Qua malligheid doet de een niet onder voor de ander. Van allebei zijn de effecten op iemand die lid is, soms goed en soms slecht. We noemen iets een sekte als er grote spanning bestaat tussen, enerzijds, wat die religieuze groep leert en, anderzijds, wat iedereen toch al vindt. We spreken van een godsdienst, of een kerkgenootschap, wanneer de groep iets predikt dat niet erg afwijkt van de gemiddelde opvattingen van de maatschappij waarbinnen de groep opereert. Volgens dat criterium moet in Nederland de islam als een sekte beschouwd worden maar in Marokko of Turkije niet. Omdat dat raar zou zijn, bestaat er een afspraak om een geïmporteerde eeuwenoude godsdienst toch maar ‘godsdienst’ te blijven noemen, ook al functioneert een geïmporteerde godsdienst meer als sekte. Een verse groep waarvan de leerstellingen niet te lang geleden bedacht zijn door iemand die nog bij name bekend is, wordt als sekte beschouwd. De academische term is ‘nieuwe godsdienstige beweging’, new religious movement of NRM. Het is normaal dat de afstand tussen de opvattingen van de sekte en die van de maatschappij langzaam kleiner wordt. Dat kan komen doordat de sekte zich aanpast, maar ook doordat de maatschappij verandert, en onder druk van de sekte veranderingen doorvoert. Omdat het hooggeëerde Nederlandse publiek niet meer weet wat godsdienst is, halen we het voorbeeld maar uit de politiek, waar de zaken zich sneller ontwikkelen dan binnen de fascinerende wereld van geloof en godsdienst, maar het gaat wel om hetzelfde soort mechanismen. D66 was, toen het in 1966 opgericht werd, een sekte. De spanning met de opvattingen van de wereld rondom de stichters was groot. Hans Gruijters, kroegbaas, en Hans van Mierlo, de meest welbespraakte stamklant van zijn café, hadden zo aan de toog wat ideetjes ontwikkeld. Hun sekte was tegen het koningshuis, de maatschappij was voor. Hun sekte was voor een gekozen burgmeester, de heersende opvattingen waren tegen. De sekte wilde bindende referenda, geletterde Nederlanders moesten destijds dat woord eerst nog in het woordenboek opzoeken. De partijen die er al waren vormden in het begin een halfslachtig cordon sanitaire tegen D66, vooral op gemeentelijk niveau – want daar moesten er leuke maar weinig veeleisende baantjes verdeeld worden, en vele varkens maken dan de spoeling dun. In ruim dertig jaar heeft D66 alle afwijkende punten laten varen. De opvattingen van D66 zijn zo goed als gelijk geworden aan die van de gemiddelde burger, die geen tijd heeft om zich in de ‘bestuurlijke dossiers’ te verdiepen. Voor een politieke beweging kan aanpassing goed aflopen, maar voor een religieuze beweging is vergaande afstemming op wat iedereen toch al vindt, geen goede strategie. Een
kerk die preekt dat als je gestorven bent, dan ben je dood, die verrast niemand. Om te overleven moet een godsdienst iets beters aanbieden dan wat iedereen toch al denkt, bijvoorbeeld het eeuwige leven of dagelijks verse maagden. Als het maar mooi is, en op aarde onbereikbaar. Er moet iets te hopen blijven. Een politieke partij daarentegen moet uitkijken met het kweken van hoop op dingen die onhaalbaar zijn. De spanning die dat oproept is niet eindeloos vol te houden. Het is voor een partij niet ideaal om niks te beloven, maar het is niet fataal, zeker in tijden waarin de machthebbers binnenskamers onduidelijke maar kwalijke veranderingen bekokstoven waarvan het publiek stilletjes aan een vermoeden begint te krijgen. Een partij die dan lijkt aan te bieden wat iedereen wel zo ongeveer wil, te weten een voorspelbare toekomst, geniet dan de voorkeur boven de corrupte machthebbers of bevlogen zieners. Waarom treedt iemand uit en begint hij zijn eigen sekte? Het klassieke antwoord luidt: wanneer de stichter verwacht dat het stichten van een eigen sekte hem meer positieve aandacht oplevert dan te blijven waar hij is. ‘Meer aandacht’ kan zijn ‘meer aandachtige gelovigen’ maar ook ‘meer geld en een mooiere baan’. Wanneer een headhunter (of een AIVD-ambtenaar?) imams of politici langs gaat bellen met de belofte dat hij een mooie baan voor ze weet als ze maar even willen uittreden, dan zullen er uittredingen plaatsvinden. Omdat iedereen het centrum van zijn eigen wereld is, is de inschatting van de eigen wervingskracht na uittreding gewoonlijk te optimistisch. Omdat een godsdienst en een ideologie allebei ehbo-pakketten aanbieden om de wereld en de mens snel te begrijpen, bestaan er overeenkomsten tussen die twee, maar ook grote verschillen. Ideologie wil vooral actie, en actie kan altijd fout uitpakken. Godsdienst wil vooral troost geven en heeft een kern die uit oncontroleerbare stellingen bestaat – dat kan dus in deze wereld nooit fout gaan. Nu uw huiswerk voor de komende week: hoe classificeren we de sharia? Hans Jansen | 19-04-14 | 11:04 | Link | 54 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/04/hans_jansen_arm_en_rijk.html#more
Hans Jansen - Arm en Rijk
De belangrijkste reden waarom een maatschappij er niet in slaagt rijk en welvarend te worden, is de wurgmacht van de staat. Alleen in perioden waarin het overheidsgezag zwak en verbrokkeld was, hebben er mensen kans gezien aan de armoede te ontsnappen door uitvindingen te ontwikkelen waar iedereen wat aan had. Een opstapeling van kleine uitvindingen leidt tot toename van de welvaart – mits de overheid zijn handen thuishoudt. In antieke maatschappijen was het de roofzucht van de overheid die vooruitgang wist te beletten, en iedereen arm en hongerig hield. In de Derde Wereld is dat nog steeds het geval. Een eigentijds voorbeeld: Wie in een derde-wereld-land iets weet op te zetten, bijvoorbeeld een hotel, kan rekenen op regelmatig bezoek van de wijkagent, in uniform, en vergezeld van zijn neven. Die laten zich een maaltijd voorzetten. De uitbater zou wel kunnen aandringen op betaling, maar daar staat tegenover dat zijn vergunningen dan plotseling ongeldig zullen blijken te zijn. De enige die onder zo’n regime baat heeft bij een goedlopende bedrijf, is de overheid. Dit is van invloed op de werklust van ondernemers. Dat heeft gevolgen voor de welvaart. U kunt op uw kop gaan staan, en doe dat vooral, maar ‘onze’ maatschappij, met de daarbij horende beschaving, techniek en natuurwetenschappen, kortom: onze cultuur, is een voortzetting van iets dat begonnen is in het antieke Griekenland toen daar geen oppermachtige centrale overheid was. De antieke Griekse stadstaatjes en eilanden waren niet bij machte de onderdanen klemvast in de tang te nemen, al was het alleen maar omdat het makkelijk was naar een ander stadstaatje te verhuizen. In die periode en in dat gebied moeten we Pythagoras, Plato en vele anderen lokaliseren. Wanneer de regio veroverd wordt door de vader van Alexander de Grote, in 338 voor Christus, is het zo goed als gedaan met de vrijheden en de creativiteit. Een paar eeuwen later maakt het Romeinse rijk zich meester van Griekenland. Al in de oudheid was het zichtbaar: Hoe meer overheid, hoe minder groei. Voor groei is vrijheid en vernuft nodig, en hoe meer overheid, hoe minder vrijheid. In antieke tijden leidde een beetje toegepast vernuft al snel tot vergroting van het karige voedselaanbod. Wie beter at, werd gezonder en intelligenter. Dat was vooruitgang. Het Romeinse rijk wordt in de eerste drie eeuwen van onze jaartelling zonder dat daar geweld voor nodig was, gekerstend. U kunt op uw kop gaan staan, en doe dat vooral, maar het christendom heeft zonder dat er de eerste drie eeuwen een leger aan te pas kwam, zoals bij een bepaalde andere godsdienst, het gebied rond de Middellandse zee veroverd. Toen Rome viel, 476, was de toenmalige cultuur een onontwarbare kluwen geworden van christelijke, joodse, Romeinse en Griekse elementen. Na de miraculeuze val van Rome
bestond er geen centraal oppergezag meer. Er ontstaat weer een heilzame tot op het bot verdeelde bonte kluwen van elkaar beconcurrerende steden, staten en staatjes, dit maal in West-Europa. De welvaart daar wordt niet meer door een centraal oppergezag wegbelast, en stijgt weer gestaag. Wanneer islamitische horden vanuit Spanje het Frankenrijk willen veroveren, treffen ze dan ook een technisch superieur leger aan, onder Karel Martel, dat korte metten met deze straatrovers maakt. Slag bij Poitiers, 732. West-Europa heeft vervolgens eeuwenlang geen last meer van islamitische invasies. De Turken proberen het nog een paar keer, voor het laatst bij Wenen in 1683, waar ze ondanks hun getalsmatige overmacht op 11 september smadelijk verjaagd worden door Poolse militairen. Europa was sterker dan de islam, omdat Europa concurrentie en vernuft toeliet, of eigenlijk moest toelaten, omdat het centrale gezag niet krachtig genoeg was om vernieuwingen tegen te houden. De scheiding tussen kerk en staat sloot uit dat een westerse overheid de alleenheerschappij kon bemachtigen. Er waren altijd tenminste de kloosters en bisschoppen die genuanceerd tegenover de overheid stonden, en hun eigen weg gingen. Al snel daarnaast ook gilden, banken, universiteiten, handel. Alleen macht die beperkt wordt, laat de maatschappij ruimte om welvarend en rijk te worden. De sultans daarentegen waren absolute heersers. Hun onderdanen zaten machteloos en klemvast in de tang. In de islamitische wereld zijn de overheden nog steeds oppermachtig. De voorsprong van het Westen wordt dan ook al eeuwen lang alleen maar groter. Het verdeelde Europa, dat juist dankzij die verdeeldheid bruiste van concurrentie, vernuft, naijver, uitvindingen en welvaart, probeert tegenwoordig weer één centraal krachtig oppergezag te construeren voor dit ooit, vergeleken bij de rest van de wereld, zo gezegende werelddeel. In dat Nieuwe Europa zullen vrijheid, welvaart en rijkdom weer alleen weggelegd zijn voor het Centrale Gezag en zijn loopjongens. Doe er wat aan voordat u te arm bent om er nog wat aan te kunnen doen. Hans Jansen | 26-04-14 | 10:59 | Link | 182 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/05/godsdienstwetenschapper_over_godsdienst_in_de_wetenschap.html#more
Hans Jansen ‐ Wetenschap, Godsdienst
Robert Grosseteste overleed in 1253. Hij was bisschop van Lincoln, Engeland. Hij was de eerste geleerde die doorhad waar de kleuren van de regenboog vandaan komen, en dat licht breekt. Roger Bacon overleed in 1294. Hij heeft vastgesteld dat, anders dan Aristoteles meende, warm water niet sneller bevriest dan koud water. Hij was Franciscaan. Hij voorzag de ontdekking van de microscoop, de telescoop en vliegtuigen. Hij schreef zijn belangrijkste werk in opdracht van Paus Clemens IV; een moderne uitgave daarvan telt bijna 2000 bladzijden. Giovanni Campano overleed in 1296. Huiskapelaan-biechtvader van vier pausen. Was wiskundige. Thomas Bradwardine overleed in 1349. Aartsbisschop van Canterbury. Werkte aan wat vroeger, voor de onderwijsrevolutie, op de HBS ‘mechanica’ heette. Willem van Ockham, naam wordt verschillend gespeld, Franciscaan, overleed in 1349. Doorzag dat de ruimte een vacuüm is, en dat daarom de hemellichamen niet worden afgeremd maar hun beweging vasthouden. Jean Buridan, overleed 1358. Parochiepastoor. Mechanica. Nicole Oresme. Overleed 1382. Bisschop van Lisieux. Stelde vast dat de aarde om zijn as draait en dat de atmosfeer meedraait. Middeleeuwse beroepschristenen hebben, net zoals Grosseteste of Roger Bacon, steeds een rol gespeeld in het ontstaan, de ontwikkeling en de vooruitgang van de wetenschap. Dat bewijst niet dat christendom ‘waar’ of ‘beter’ is. Maar wie gevormd is door het staatsonderwijs, dat speerpunt van D66, is er van overtuigd dat het christendom antiwetenschappelijk is. Dat is niet juist. Zelfs met alleen de Wikipedia is te controleren dat het niet klopt. We gaan dan ook maar gewoon verder met namen laten vallen: Albert van Saksen overleed in 1390. Bisschop van Halberstadt. Zag in dat de weerstand van de dampkring vliegende objecten afremt, maar dat de zwaartekracht ze naar beneden haalt. Pierre d’Ailly overleed 1420. Bisschop van Noyon, later kardinaal. Berekende de omtrek van de aarde. De aarde is kleiner dan hij dacht. Nicolaas van Cusa overleed 1464. Bisschop van Brixen. Meende dat de aarde zich door de ruimte heen beweegt. Copernicus overleed in 1543. Was kanunnik. (Dat is een kerkelijke functie.) Dacht dat de planeten in een cirkel om de zon draaien. Johannes Kepler, overleden in 1630, protestant, stelde vast dat het geen cirkels maar ellipsen zijn. Isaac Newton overleed in 1727. Hij wist te beredeneren waarom de planeten niet de ruimte in worden geslingerd. De befaamde ‘Copernicaanse revolutie’ heeft nooit plaats gevonden. De wetenschap heeft zich daarentegen stap voor stap ontwikkeld. Er is geen absolute grenslijn tussen de duistere Middeleeuwen en de verlichting die op die veronderstelde duisternis gevolgd zou zijn. Het christendom is een aftakking van het jodendom. Het leert, net als het jodendom, dat zowel God als zijn schepping redelijk zijn. Dat rare en oncontroleerbare idee lokt het uit dat mensen gaan redeneren over hoe de wereld in elkaar zit. Dat leidt tot wetenschap.
Dat het christendom en het jodendom door de Grieken en de Romeinen beïnvloed zijn, is een open deur. Het is moeilijk te zeggen wie van de drie, het jodendom, het christendom of de antieke Grieken, meer invloed uitgeoefend heeft op West-Europa. De roots van West-Europa liggen in ieder geval niet in West-Europa zelf, of in Arabië, maar in Athene en Jeruzalem. Bij dit alles speelt de islam géén rol. De islam leert dat God het universum elk deelmoment herschept, en daarbij niet onderworpen is aan wat wij redelijk, verstandig of rechtvaardig vinden. Dat permanente herscheppen maakt het universum onvoorspelbaar en onkenbaar, alles kan immers meteen weer anders zijn. Causaliteit is dan ook iets waarin een dogmatisch geschoolde moslim niet mag geloven. Het heelal wordt, volgens de islam, elke deelseconde herschapen, zonder rede of regel. Wetenschap en techniek zijn alleen en uitsluitend ontstaan onder de paraplu van het christendom, in perioden dat er in vrijheid redelijk nagedacht kon worden. Het is niet zo dat de islamitische wereld, of de Derde Wereld in het algemeen, op het Westen is achter geraakt doordat ‘zij’ iets zijn kwijt geraakt dat ‘wij’ nog wel hebben, nee, de wereld van de islam heeft hoogstens nu en dan beperkte brokken techniek of wetenschap geïmporteerd maar zelf nooit meegedaan. Kijk naar waar de Nobelprijzen gevallen zijn. De islam heeft, bijvoorbeeld, ook niet meegedaan aan de ontsluiting van, en migratie naar, Amerika, ook al probeert sinds kort de MoslimBroederschap dat laatste in te halen. Dat er korte tijd een bloeiende ‘islamitische wetenschap’ bestaan zou hebben, is een deerniswekkende illusie. Maar zelfs als het waar zou zijn dat er zoiets heeft bestaan, waarom is het dan opgehouden? Iets met de islam? Godsdiensten en ideologieën zijn nooit ‘waar’ of ‘onwaar’ – ze zijn oncontroleerbaar. Maar ze kunnen de samenleving behoorlijk verpesten of verbeteren. Uw huiswerk voor de volgende week: probeer één beroepsmoslim te vinden die een bijdrage aan de wetenschap heeft geleverd. Hans Jansen | 03‐05‐14 | 16:59 | Link | 203 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/05/hans_jansen_islamitische_illus.html#more
Hans Jansen - Islamitische illusies 1
Draait er een theepot rond de zon, ergens tussen Mars en de aarde? De Britse filosoof Bertrand Russell vindt dat even onwaarschijnlijk als dat er een God bestaat. Toch, ‘onwaarschijnlijk’ is niet hetzelfde als ‘weerlegd’. Stellingen zijn waar of niet waar, weerlegbaar of niet weerlegbaar. Meer smaken zijn er niet. ‘De achterkant van de maan is van groene kaas gemaakt’ is een klassiek voorbeeld van een onwaarschijnlijke stelling, maar sinds de expedities naar de maan is die stelling controleerbaar geworden en onjuist gebleken, terwijl je vroeger met die stelling op scholierenfeestjes best een lollige indruk kon maken. De groene kaas en de theepot zijn toetsbaar, en dus van een andere orde dan de oncontroleerbare illusies die een godsdienst verspreidt. Die betreffen vooral zaken die niet van deze wereld zijn en niet zo veel kwaad kunnen. Pas als een godsdienst illusies over deze wereld uitdraagt, waarvan bewezen is dat ze niet waar zijn, wordt het vervelend. Of als een godsdienst verplichtingen oplegt waarbij anderen dan de eigen aanhang existentieel betrokken worden: heilige oorlog tegen wie zich niet aan het ware geloof wil onderwerpen. De islam koestert een aantal illusies over de geschiedenis van de islam waarvan bewezen is dat ze onjuist zijn. Een voorbeeld is de verovering door de Arabische moslims, na de dood van Mohammed in 632, van Groot-Syrië, Arabië, Irak en Iran. Je hoeft het werk van de Pruisische strateeg Carl von Clausewitz niet uit je hoofd te kennen om in te zien dat zo’n verovering nooit kan hebben plaats gevonden. Die veroveringen zouden de verdienste geweest zijn van de islamitische ruiterij van Mekka en Medina. Met hulp van God zou die, met lansen bewapend, deze geweldige prestatie geleverd hebben. Maar volgens alle berichten, en ook volgens wat de archeologie laat zien, was de omgeving van Mekka en Medina dunbevolkt, en doodarm. Er waren te weinig mensen, en zeker te weinig paarden, lansiers en ruiters, om zo’n verovering tot stand te kunnen brengen. Het wordt ook uitgesloten door de bevolkingsdichtheid van de landstreken die door die veroveringen getroffen geweest zouden moeten zijn. Voor een verovering moet je tenslotte overal wat mensen kunnen achterlaten die de rol van bezetter kunnen spelen. Zelfs al zouden dat er maar weinig geweest zijn, Mekka en Medina waren niet volkrijk genoeg om dat te kunnen opbrengen. Toch staat die veroveringsgolf in alle geschiedenisboekjes in Oost en West. Het verhaal is bovendien een wezenlijk onderdeel van de islamitische propaganda. Het wordt in de islamitische wereld dagelijks gebruikt om te bewijzen dat de islam Gods eigen godsdienst is – het succes van deze veroveringsgolf is volgens veel islamitische predikanten het beste bewijs dat God de islam een goed hart toedraagt en dat Mohammed de Gezant van God is. Dan is het sneu als het om fantasie gaat. Wat er wel is gebeurd, is nog niet duidelijk, maar de tand des tijds knaagt onverbiddelijk verder. Ooit zal in alle schoolboekjes staan wat er wel gebeurd is.
Een mogelijke oplossing: de islam is in (ten oosten van?) Groot-Syrië ontstaan, niet zoals nu geloofd wordt in 610-632, maar later. De islam koestert ook de illusie dat Mekka voor en tijdens het leven van Mohammed (570632?) een handelscentrum geweest is. De geschiedenisboekjes in Oost en West herhalen dat. Toch kan het niet waar zijn. Niemand weet bijvoorbeeld waarin de Mekkanen handelden. Er is in de buurlanden geen spoor te vinden van import, van welke aard ook, uit Mekka. De eerste munt in Mekka geslagen is van ongeveer twee eeuwen na de dood van Mohammed. Een handelscentrum zonder eigen munt? Zoiets als Nederland binnen de EU? Het verhaal van de islam laat de Mekkaanse handel een rol spelen in het leven van Mohammed, want vanwege die handel wordt hij ingehuurd door de weduwe Khadiga, die hij later huwt, en door die handel is hij naar Syrië gereisd waar hij door een monnik als profeet herkend werd. Zonder die handel worden delen van de traditionele biografie van Mohammed onbegrijpelijk. Progressieve vrienden en vriendinnen van de islam willen de opkomst van de islam zelfs wel verklaren uit het ineenstorten van het kapitalisties handelsblok dat Mekka geweest zou zijn. De islam is dan het antwoord op de onvrede die door de Mekkanen gekoesterd werd over het onmenselijke koude kapitalisme. Maar zonder handel kan er ook geen handelscrisis ontstaan, en evenmin kan handel die niet bestaat, instorten. Dit vroege bewijs van de voosheid van het kapitalisme, helaas, is een zeepbel vol gebakken lucht. Elke godsdienst koestert illusies die niet te bewijzen zijn, en evenmin te weerleggen. Maar de reeks illusies over de ‘islamitische wetenschap’ en de islamitische militaire kracht in de middeleeuwen verdient speciale aandacht. Daarover volgende week. Hans Jansen | 10-05-14 | 15:14 | Link | 238 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/05/1_keer_trek_je_de_conclusie_islam_is_een_illusie.html#more
Hans Jansen - Islamitische illusies (2, slot)
Mocht er iemand willen uitzoeken hoe het zit met de illusies van de islam: in het laatste boek van Rodney Stark, How the West Won, 2014, vindt u de verhalen, de referenties en verwijzingen. Vrienden en vriendinnen van de islam hopen natuurlijk dat het hier om fact free islamofobie gaat. Ze zoeken het maar uit. Maar let op: als het om islamitische illusies gaat, worden historische feiten die onder professionals zo langzamerhand onomstreden zijn, door journalisten, praatjesmakers en haters van het Westen afgedaan als was het Roomse propaganda. De eerste illusie is de superieure islamitische krijgskunst. Qua krijgskunst is, bijvoorbeeld, de verovering van Constantinopel niet iets waar de Turken trots op kunnen zijn. Toen Constantinopel in 1453 in Turkse handen viel, hadden de Turken daar bijna honderdduizend man voor nodig gehad, en een maandenlang beleg. De stad werd door bijna tienduizend soldaten verdedigd. Volgens schattingen hadden de Turken een overmacht van elf op één. Soortgelijke militaire incompetentie zien we bij het eiland Rhodos, vlak onder de Turkse kust. De Johannieters, kruisridders die uit het Heilige land verdreven waren, hadden Rhodos in 1307 veroverd. In 1480 lukte het de Turken niet, met 160 schepen en 70.000 soldaten, om het piepkleine eiland in te nemen. Er zaten daar dan ook wel 500 kruisridders met 2000 man hulptroepen. In 1522 deden de Turken weer een poging. Honderdduizend man hadden een half jaar nodig om de 500 Johannieter ridders te verdrijven. Maar het kan altijd erger, zie de strijd om Wenen. In 1529 vallen de Turken Wenen aan. Het was nu vijf tegen één, maar ondanks deze overmacht falen de Turken. Zes jaar later volgt een nieuwe poging. Als de Sultan, op weg naar Wenen, hoort dat het Habsburgse leger hem tegemoet komt, gaat hij terug naar waar hij vandaan komt. In 1682 proberen de Turken het opnieuw. Poolse militairen verjagen op 11 september 1683 de Turken onder de muren van Wenen. Dan Malta. De overgebleven Johannieters hadden zich daar gevestigd. In 1565 proberen de Turken het eilandje te veroveren maar ze geven het op na 20.000 manschappen verloren te hebben. In 1571 vindt bij Lepanto een zeeslag plaats tussen de Turken en een liga van christelijke Zuid-Europese staten en staatjes, waaronder Malta. De Turkse overmacht verliest 210 schepen, de christelijke ‘Heilige Liga’ wint de zeeslag, en verliest slechts 20 schepen. De Turkse militaire competentie uit het verleden blijkt een illusie. Bovendien, waarom kwamen die Turken eigenlijk naar Malta en naar Wenen? Wat hadden ze daar te zoeken? Waardoor werden ze gemotiveerd? Iets met de islam? Dan de tweede illusie, de ‘islamitische’ wetenschapsbeoefening. Wat als zodanig wordt aangewezen, is in hoofdzaak het werk van christenen en joden die door de moslims
onderworpen waren. Het was eigenlijk zelfs ook geen wetenschap, daarvoor was het niet georganiseerd genoeg, te onsystematisch en te toevallig. Toen er in de veertiende eeuw niet voldoende christenen en joden over waren, was het afgelopen. De ‘Andalusische idylle’ is de zoveelste islamitische illusie: er zou een samenleving geweest zijn van joden, christenen en moslims, in Spanje, onder islamitische tolerante supervisie, waar cultuur en wetenschap bloeiden in grote prachtige steden. Geen enkele archeoloog heeft restanten van die steden of van die pracht kunnen vinden. Groeven ze op de verkeerde plek of is het propaganda en verzinsel? En ook als het wel waar geweest zou zijn, waarom zou de ideale tolerante maatschappij onder supervisie van de islam moeten staan? Andalusië tolerant? Pogroms in 1066 en 1090. In 1148 werd christenen en joden bevolen het Moorse Spanje te verlaten. De Spaanse joodse geleerde Maimonides heeft eerst moeten doen alsof hij moslim was geworden, maar uiteindelijk is hij naar Egypte gevlucht. Het wordt in het Westen als een schande gezien dat in 1492 de Spaanse Koning Ferdinand en zijn vrome koningin Isabella het besluit uit 1148 wat de joden betreft bevestigd hebben: ze moesten christen worden or else. Over 1148 daarentegen hoor je niet zo veel klachten. De islamitische tolerantie is, net als de islamitische krijgskunst en de islamitische wetenschap, een illusie. De goede kant van de illusie is dat er misschien moslims zijn die zich door die illusie laten inspireren om iets nuttigs te gaan doen. De kwade kant is dat onder westerlingen, door mee te gaan in die islamitische illusies, het idee postvat dat islamisering geen kwaad kan. Een minpunt van de illusie is dat de islam, verzadigd van behagen over de eigen gefantaseerde prestaties in het verleden, verzuimt naar het heden te kijken. Als er iets is waar de linkse kerk, de EU en de islam een hekel aan hebben, dan is het dat u zelf aan het uitzoeken slaat. Doe het daarom nu het nog mag. Hans Jansen | 17-05-14 | 12:14 | Link | 232 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/05/hans_jansen_meer_moraliteit_in.html#more
Hans Jansen - Meer Moraliteit in Monaco
Verkiezingen dienen, van franje ontdaan, twee doelen: bepalen waaraan de staat de opgehaalde belastingpenningen uitgeeft, en hoeveel van zulke penningen de staat ophaalt. Afgelopen donderdag kwam er een derde doel bij: Nederland inpeperen dat het een wingewest van de Europese Unie is geworden, dat het geen zelfstandig koninkrijk meer is, maar iets als het Prinsdom Monaco binnen Frankrijk. Om dat te symboliseren mogen we de officiële uitslagen van onze eigen verkiezingen niet weten, die moeten voorlopig geheim blijven. Je zou denken dat een koning prins hier een taak ziet, maar ook hij zal wel door eurofiele koortsen onwel zijn geworden. De EU is er tot op heden in geslaagd zo goed als elke politicus, journalist of ambtenaar die door de vingertoppen van de eurocratie is aangeraakt plat te krijgen. Hoe? Door hem lucratieve carrière-sprongen in het vooruitzicht te stellen, zodat hij verleid wordt zichzelf tot een juichaapje te reduceren. Verleiden is beter dan verkrachten, maar toch is zo’n handelwijze immoreel. ‘Moraliteit hoort niet thuis in de politiek’, hoor ik een aantal ‘echte’ politici al besmuikt mompelen. Maar dat kon wel eens een vergissing zijn. Een tegendraads onderzoek van de Amerikaanse godsdienstwetenschapper Robert D. Woodberry laat iets anders zien. Woodberry is niet de zoveelste Diederik Stapel, maar iemand wiens werk, voor het gepubliceerd kon worden, uitgebreid gecontroleerd is. Als compensatie voor de argwaan die uit de extra controles bleek, mocht zijn artikel (pdf) toen het gepubliceerd werd wat langer uitvallen dan gebruikelijk. Woodberry zegt niet, zoals bijvoorbeeld Ibn Warraq, dat het onmogelijk is respect te hebben voor een cultuur die niet in staat is zijn eigen rioolwater te zuiveren. Woodberry houdt zich ver van de actualiteit. Hij heeft iets uitgezocht dat zo simpel is dat je achteraf niet begrijpt dat er niet eerder naar gekeken is. Hij heeft geteld hoeveel protestantse zendelingen er in 1923 in een land per duizend localo’s aanwezig waren. En dan zie je iets onverwachts. Hoe meer zendelingen, hoe groter de kans dat het land nu een stabiele democratie is. Hij heeft ook nog vijftig andere mogelijk relevante variabelen bekeken, bijvoorbeeld het bruto nationaal product, en of het om een Britse kolonie ging. Geen factor kon op tegen de invloed van de aanwezigheid van zendelingen. Het kader van de Linkse Kerk zal wel ontstemd zijn over dit onderzoek. Kan zulk onderzoek wel zo maar worden toegestaan? Verbieden die onzin, of anders: negeren, ridiculiseren en demoniseren. Vooral doen, gerespecteerde kameraden, maar er is iets dat minstens even onverwacht is. Hoe meer zendelingen in 1923, hoe lager de kindersterfte in 2000, en hoe hoger de levensverwachting. Probeer dat maar eens weg te redeneren, hooggeëerd en weldenkend publiek. Kennelijk deden die zendelingen meer dan de heilige oorlog prediken, of voorlezen uit de kinderbijbel.
In Europa zelf zien we iets dergelijks. Hoe meer protestantisme, hoe stabieler het land. Het Euro-infuus gaat van noord naar zuid? Ja zeker, maar dat wil zeggen: het gaat van de delen van de EU waar de mentaliteit van het protestantisme domineert naar de delen van de EU waar dat niet zo is. Voor de minder oplettende lezer moet hierbij uitgelegd worden dat dit niet betekent dat het protestantisme of enige andere godsdienst ‘waar’ is. Het betekent alleen dat het protestantisme, net als andere godsdiensten, maatschappelijke en economische invloed uitoefent. Godsdienstig geïnspireerde moraliteit of immoraliteit beïnvloeden de maatschappij, de politiek en de economie in alle haarvaten en slagaders. Daarom moet de staat bedachtzaam omgaan met godsdienstige bewegingen. Politiek en godsdienst moeten bovendien gescheiden blijven, anders dreigt er een maatschappelijke stagnatie die je niet navertelt. De scheiding tussen godsdienst en politiek is nodig omdat de staat en de godsdienst elkaars macht moeten inperken. Pseudo-christelijke religieuze opwellingen die inhouden dat iedere wereldburger die ziek of zwak is, recht heeft op hulp van de Nederlandse staat – zulke vrome opwellingen veroorzaken ontwrichting. Ook pseudo-naastenliefde van het type ‘Geen mens is illegaal’ is uit den Boze – want die leuze brengt met zich mee dat er onbeperkte uitgaven gedaan worden die tegenover een beperkt inkomen komen te staan. Als dat een tijdje doorgaat, leidt dat tot een ramp. Ontkennen is zinloos: Nederland wordt steeds vromer, maar de godsdiensten van keuze zijn niet de geschiktste voor de moderne tijd. Er wordt met religieuze hartstocht en heilige verontwaardiging met modder gegooid naar ketters die van mening durven te zijn dat de belastingpenningen anders besteed moeten worden, of dat er minder belastingpenningen moeten worden opgehaald. De scheiding tussen de staat en de linkse kerk is verloren gegaan, en moet dringend hersteld worden. Enige ouderwetse rechtlijnige protestantse moraliteit, zoals het besef dat leugen en laster fout zijn – wat zou Nederland daar mee gebaat zijn. Hans Jansen | 24-05-14 | 11:59 | Link | 197 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/05/hans_jansen_bondgenoten.html#more
Hans Jansen - Bondgenoten
Nederlandse goedmensen zien geen problemen met politieke partijen die Hamas verheerlijken, en die samen met Hamas op het Museumplein in Amsterdam demonstreren. Wel hebben onze vrome goedmensen het hééél moeilijk met die ene politieke partij die zich voor de oude Le Pen excuseert. Logica hoort nu eenmaal niet thuis in het publieke debat. De één heeft de vrijheid zich tegoed te doen aan een extreme vorm van bloedige jodenhaat uit de Palestijns-islamitische gaarkeuken, en mag tegelijkertijd een gerespecteerd lid van de Linkse Kerk blijven, maar de ander moet zich ongeveer dagelijks excuseren voor het gedateerde verbale bloedeloze antisemitisme van iemand die geen geweld gebruikt heeft of zal gaan gebruiken. We meten met twee maten, terwijl zoals bekend ‘tweeërlei weegsteen den Heere een gruwel is’. Le Pen is dichtbij, Hamas is ver weg, zoiets moet het wel zijn. Nu, de wens ook van dichtbij kennis te maken met Hamas en zusterorganisaties zal voor velen vervuld worden. Het kan immers niet anders of er bevinden zich Hamas-aanhangers onder de migranten die het land binnenkomen. Zij zullen u graag willen helpen de islam beter te begrijpen. Hamas is de naam van alleen maar de Palestijnse tak van een wereldomspannende beweging die in andere landstreken andere namen hanteert. Steeds gaat het om islamitische organisaties die de sharia willen invoeren, elk compromis afwijzen en geen gewetensprobleem hebben met het gebruik van geweld. Zulke clubs slagen er steevast in de minder radicale, tot compromis geneigde concurrenten buiten spel te zetten. Ze weten keer op keer zich erkend te krijgen als enige woordvoerder van hun achterban. Dit mechanisme leidt in het Midden-Oosten wijd en zijd tot stagnatie omdat het praktische oplossingen onmogelijk maakt. In Europa belemmert een soortgelijke tactiek, onder de radar bedreven, de integratie. Polderen is het tegenovergestelde van dit steeds maar weer ophogen van de radicaliteit ten einde het monopolie op het leiderschap vast te kunnen houden. Grappig dat er juist in het land van het polderen bij de kameraden en de mastodonten zo veel sympathie bestaat voor dit type zelfradicaliserende bewegingen. Erger is dat het eigenlijk zelfs nog wel mooi zou zijn als uitsluitend sharia-fundamentalisten via migratie Europa weten binnen te komen. In de jaren 1980 liet de toenmalige Sovjet-Unie mondjesmaat emigratie van Joden naar Israël toe. Joden die de Sovjet-Unie mochten verlaten, werden eerst opgevangen in Wenen of Amersfoort. Daar werden ze gescreend. Waarom was dat? Dat was omdat er vrees bestond dat de geheime diensten van de Sovjet-Unie hun eigen mensen onder de stroom Joodse migranten hadden bijgemengd. Israël probeerde zulke infiltranten er tussenuit te zeven, omdat het geen trek had in een tsunami van Sovjet-agenten. De geheime diensten van landen als Syrië en Iran zouden hun taak onprofessioneel vervullen als ze geen spionnen en agenten met de migrantenstroom meestuurden. En heus, die diensten
zijn professioneel. Er is reden om aan te nemen dat zich onder de migranten getraind geboefte verschuilt dat voor buitenlandse overheden werkt. Doet Nederland ooit enige poging zulke mensen er uit te zeven, zoals de Israëli’s dat deden? Natuurlijk zijn niet alle asielzoekers fout, net zo min als alle Joden die uit de Sovjet-Unie gevlucht zijn, KGB-agenten waren, maar er zit een percentage problematische types tussen. Als de overheden in de thuislanden van de asielzoekers inderdaad bezig waren met massale hardvochtige vervolgingen, dan zou dat, bijvoorbeeld, moeten blijken uit het bestaan van concentratiekampen en gevangenissen – die van boven af door een satelliet waargenomen zouden moeten kunnen worden. Dat is nog nooit gebeurd. Dat is nog nooit gemeld. Die gevangenissen en strafkampen zijn er dus niet. Er zou import van prikkeldraad, bouwmaterialen, celdeuren, medische ondervragingsapparatuur, kleine handwapens voor de bewaking, wie weet wat allemaal nog meer, zichtbaar moeten zijn. Zulke invoer, en de betalingsstroom van die dingen, zou waarneembare sporen achter moeten laten. Zijn die sporen er in een mate die de omvang van de asielaanvragen van de afgelopen decennia rechtvaardigt? Indien die er niet zijn, is er geen sprake geweest van massavervolgingen, en zijn de massale asielaanvragen loos. Nog tientallen jaren zullen migranten die qua taal, dagelijkse gewoonten, godsdienst, opleiding en persoonlijke prioriteiten ver van Nederland af staan, een onderklasse vormen. Hoe vaak wordt het in Nederland nog feest door te nivelleren ten behoeve van zulke groepen? Kunnen de Somaliërs en Eritreërs die nu binnen stromen, onze staatsschuld aflossen? Dat de EU ons dwingt om moordlustige, Hamas-achtige jodenhaters vrijelijk ongecontroleerd Nederland te laten binnen wandelen, en eist dat we toestaan dat buitenlandse politiediensten ongestraft hier hun agenten droppen – dat is allemaal vééél minder erg dan het hebben van een Franse bondgenoot die de vorige, voorbije vorm van antisemitisme symboliseert, maar die onmisbaar zou kunnen zijn in de strijd tegen diezelfde EU. Hans Jansen | 31-05-14 | 13:29 | Link | 177 reacties |http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/05/hans_jansen_bondgenoten.html#more
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/06/weet_je_wie_ook_over_het_jodenvraagstuk_nadachten.html#more
Hans Jansen - De Moefti en de holocaust
Vrijdagmiddag, 28 november 1941, vier uur, begint in Berlijn de ontmoeting tussen de Duitse leider Adolf Hitler en de Groot-Moefti van Jeruzalem, Amin el-Hoesseini (1897-1974). De bijeenkomst duurt anderhalf uur. De moefti spreekt Frans, er is een tolk aanwezig, Paul Schmidt. De moefti heeft de bijeenkomst genoemd in zijn memoires die in 1999 in Damascus zijn verschenen. Volgens de officiële Duitse verklaring na de ontmoeting brengt de Duitse oorlog tegen de Joden noodzakelijkerwijze met zich mee dat er ook strijd geleverd moet worden tegen een Joods nationaal tehuis in Palestina. Na afloop van de bespreking geeft Hitler opdracht aan Reinhard Heydrich om binnen tien dagen een werkgroep bijeen te roepen om een definitieve oplossing voor het Joodse probleem voor te bereiden. De volgende dag nodigt Heydrich dertien hooggeplaatste Nazi’s uit om op 9 december in de Berlijnse voorstad Wannsee bij elkaar te komen. Maar, drukdrukdruk, er komt wat tussen: op 7 december valt Japan de Verenigde Staten aan: Pearl Harbor. De heren zijn even een paar dagen met iets anders bezig, en dan ook nog de Kerstdagen plus Oud en Nieuw. Wannsee vond uiteindelijk pas plaats op 20 januari 1942 en diende om, wat de uitroeiing van de Joden betreft, de verschillende Duitse ministeries en diensten op één lijn te krijgen. Zonder coördinatie kom je nergens. Het Nazi-regime had van 1933 tot 1941 meer dan een half miljoen Joden uit Duitsland laten vertrekken, en was daar financieel beter van geworden: losgeld uit het buitenland, plus de bezittingen van de emigranten zelf. Waarheen deze Joden gingen, maakte Duitsland niet uit. Velen trokken naar Palestina. In 1941 veranderde dit Duitse beleid. Moefti el-Hoesseini wist, waar hij maar kwam, de indruk te wekken dat hij zowel namens de islam, de Arabieren en zelfs namens de moslims in Azië sprak. Hij is er in geslaagd de Duitsers te overtuigen van het belang van een bondgenootschap met de miljoenen mensen die hij vertegenwoordigde. In februari 1941 had Hitler een voorstel tot samenwerking van elHusseini ontvangen. Daarin werd in paragraaf zeven als voorwaarde voor een bondgenootschap gesteld dat de Joodse emigratie, Europa uit, zou worden beëindigd. Hitler ging 11 maart akkoord. Emigratie van Joden uit Duitse gebieden werd per 31 oktober verboden. Nu verdrijving van de Europese Joden niet meer mogelijk was, moest er een andere oplossing komen. Die, weten we nu, is er gekomen. Mogelijk zou een rechtbank el-Hoesseini toch niet wegens medeplichtigheid daaraan durven veroordelen, niet zozeer uit angst voor zijn aanhang, maar omdat de Duitsers mogelijk ook zonder deze moefti wel bepaalde ideeën voor de oplossing van hun Joden-vraagstuk zouden hebben weten te ontwikkelen. De moefti heeft in Neurenberg in ieder geval niet terecht hoeven staan, mogelijk omdat hij als ‘geheim agent’ geld opstreek van zowel de Duitsers als de Engelsen en de Fransen. Frankrijk
en Engeland zouden een wel heel onnozele indruk hebben gemaakt indien het destijds openbaar geworden zou zijn dat ze zich door dit reptiel hadden laten tillen. In die tijd vreesden regeringen nog, dat het bij hun onderdanen bekend zou raken, voor welke oerstomme streken ze verantwoordelijk waren. Tegenwoordig speelt dat minder. In 1937 deed deze moefti een ‘oproep tot de islamitische wereld’, die al in 1938 in het Duits vertaald was. Daarin komen alle talking points voor die we aantreffen in de preken, toespraken en pamfletten van Hamas, Hezbollah, de Iraanse Ayatollahs, de MoslimBroederschap, Al-Qaeda en de Sharia4-bewegingen. Prijsvraag: zoek één talking point van deze organisaties dat deze moefti niet al noemt. Uiteraard is hierbij het jodenvrij maken van de wereld een gewichtig thema, dat overvloedig met traditionele islamitische teksten toegelicht wordt. Hoe is het mogelijk dat andere islamitische leiders geen bezwaar hebben gemaakt tegen elHoesseini’s legitimiteit als woordvoerder van de islam? Twee factoren. De meeste andere leiders waren niet meer dan vertegenwoordigers van een invloedrijke familie, clan of stam, dan wel een lokale (meestal militaire) groep die zich had meester gemaakt van de staatsmacht. Geen internationale aantrekkingskracht. Door zich maximaal radicaal op te stellen, en iedere gematigder speler als een verrader voor te stellen, zijn el-Hoesseini en zijn erfgenamen er steeds in geslaagd het monopolie te krijgen op de woordvoering. Tot op de dag van vandaag zwijgen de gematigder moslims uit angst voor de activisten en beroepsmoslims, die zich op islamitische algemeen bekende religieuze teksten kunnen beroepen, waaronder de koran en de sharia-handboeken. Daardoor is het niet alleen gevaarlijk maar ook moeilijk de wettigheid van hun monopoliepositie te bestrijden. Er zijn zultkoppen die denken dat het bovenstaande allemaal verzonnen is om de islam in een kwaad daglicht te stellen. Die kunnen, indien ze zich willen verbeteren, het beste beginnen met het lezen van dit boek. Hans Jansen | 07-06-14 | 12:04 | Link | 263 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/06/hans_jansen_de_zes_zuilen_van.html#more
Hans Jansen - De zes zuilen van de Linkse Kerk
Zo af en toe blaast de Linkse Kerk een tsunami van haat naar wie er anders over denkt. Dat is niet ziekelijk. Iemand wiens geloofsleer ondermijnd wordt, kan in de ban raken van een gezonde drift tot zelfverdediging. En er bestaan nu eenmaal feitelijkheden die de geloofwaardigheid van de Linkse Kerk aantasten. U weet, de islam kent vijf zuilen, maar de Kerk heeft er minstens zes: nivellering, ontwikkelingshulp, holocaust, slavernij, milieuklimaat en de kruistochten. Het geloof van de Linkse Kerk gaat er van uit dat het Westen de schuld draagt voor de kruistochten, de slavernij en de holocaust. Die schuld hebben we geërfd van onze zondige voorvaderen. Pardon? Kon je morele schuld dan erven? OK, zuil per zuil voorzichtig eens langs gaan. Slavernij heeft bestaan in alle culturen. ‘Dode blanke mannen’ zijn hieraan niet extra schuldig, integendeel, zij zijn de enigen die de slavernij hebben afgeschaft. Arabieren hebben, tot diep in de Europese kuststreken toe, zich eeuwenlang ingespannen om mensen tot slaaf te maken. Afrikanen verkochten elkaar als slaaf aan wie maar kopen wilde. Afrikanen en Arabieren zijn alleen onder westerse druk met deze hobby’s opgehouden, of gaan daar stiekem nog mee door. De documentatie hierover is overweldigend, maar er bestaat kennelijk een index van boeken die in de Linkse kerk verboden zijn. Dan de kruistochten. Die zijn gehouden in een tijd dat de inwoners van het Heilige Land nog voor het overgrote deel christelijk waren. De kruisvaarders voerden oorlog tegen Turkse en Koerdische islamitische krijgsheren, niet tegen de bevolking van het Heilige Land. Die krijgsheren beroofden Europese christelijke pelgrims. Een leuke bron van inkomsten. Dus gingen de pelgrims zich bewapenen. Een ‘kruisvaarder’ is een bewapende pelgrim. Wanneer de kruisvaarders toestemming kregen om veilig in Jeruzalem in de Heilige Grafkerk te bidden, gingen ze na afloop weer rustig naar huis en kwam het niet tot oorlogshandelingen. De Holocaust wordt altijd gepresenteerd als Het Bewijs Bij Uitstek Van De Kwaadaardige Slechtheid Van De Westerse Cultuur. Vandaar de razernij van de gelovigen die belijdend lid zijn van de Linkse Kerk wanneer blijkt dat de rol van een bepaalde andere cultuur groter geweest is dan we tot voor kort wisten. Kort na de Tweede Wereldoorlog was er uiteraard geen behoefte aan informatie die de schuld van de Duitsers aan de Holocaust zou verminderen. Die schuld wordt ook niet minder vanwege de islamitische bemoeienis met de uitroeiing van de Joden door de Duitsers. Ieder is en blijft verantwoordelijk voor zijn eigen daden. Maar Groot-Moefti el-Hoesseini (in de video hieronder te zien met Adolf Hitler) heeft herhaaldelijk bij de Duitsers voor uitroeiing van de joden gepleit, heeft verlekkerd met de
bouwtekeningen van gaskamers op zak rondgelopen, is op een dagtripje naar een vernietigingskamp geweest, en heeft duizenden moslimsoldaten voor Hitler geronseld. Bij al die activiteiten claimde hij de islam te vertegenwoordigen. Niemand weersprak dat. De Duitsers verwachtten aanvankelijk zich snel door de Balkan en de Kaukasus heen te kunnen vechten om daarna in het Midden-Oosten aan een triomftocht te beginnen. De Joodse inwoners van het Britse mandaatgebied Palestina zouden vervolgens het hun beschoren lot ondergaan. De brede Arabisch-islamitische steun aan Nazi-Duitsland is een stuk beter gedocumenteerd dan de vredelievendheid van de islam. De zuilen van de Linkse Kerk staan dan misschien wel stevig overeind als bewijs voor de slechtheid van de mens in het algemeen, maar ze wiebelen als bewijs voor de bijzondere en uitzonderlijke slechtheid van de westerse mens. Nivellering is wel de allermooiste zuil van het zestal. Na elke nivelleringsronde zullen er toch weer meerverdieners overblijven. Zoek ze op en pak ze! Dat geeft ook de opsporingsambtenaren blijvend werk. Alle respect voor de uitvinding van dit perpetuum mobile. Hele en halve leugens over milieu en klimaat geven de Kerk mogelijkheden om het dagelijks leven van iedereen tot in details te beheersen. De literatuur over dit leugenlaboratorium is omvangrijk, maar het helpt allemaal niks. Ontwikkelingshulp wil de zelfredzaamheid van de mensen in de ‘arme landen’ vergroten door hen taken uit handen te nemen. Dat is tegenstrijdig, het lukt nooit, het doet lokaal veel kwaad, en leidt tot verduistering van hulpmiljoenen. De ‘wetenschap’ is hier al lang klaar mee, de discussie over ontwikkelingshulp is beëindigd, net als het natuurkundig onderzoek naar de vraag bij welke temperatuur water kookt. Toch willen bijna alle politieke partijen nog steeds ontwikkelingsgeld sturen ‘naar de allerarmsten’. De Linkse Kerk heeft niet alleen zes zuilen maar ook drie heuse sacramenten: abortus, het homohuwelijk en euthanasie. Die sacramenten worden plechtig uitgereikt door dienaren van de staat der Nederlanden want de scheiding tussen de staat en de Linkse Kerk is in Nederland verloren gegaan. De haat die de Kerk koestert tegen wie haar zuilen ter discussie stelt of haar sacramenten weigert, daarvan kunnen beroepsmoslims nog wat leren. Hans Jansen | 14-06-14 | 11:00 | Link | 243 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/06/massaexecuties_van_krijgsgevan.html
Massa-executies van krijgsgevangenen
De opmars in Syraq van de legers van het islamitisch heil is niet te stuiten. De heilsoldaten hebben bovendien in het voorbijgaan zich waarschijnlijk meester gemaakt van de chemische wapens die onder Saddam nooit bestaan hebben. U weet nog wel, de wapens van Bush lied, people died. Verder executeren de triomferende sharia-fundo’s hun krijgsgevangenen. Best goor. Wij sluiten krijgsgevangen liever op in een kamp. Maar het islamitisch recht wil het anders. Hoe? De ‘leider’, imam is het woord dat het Arabisch hier gebruikt, beschikt over een beperkt keuzemenu: Hij kan een krijgsgevangene ruilen voor een moslim die in handen van de vijand is gevallen. Wanneer een krijgsgevangene zichzelf kan loskopen, bijvoorbeeld met hulp van familie buiten het oorlogsgebied, kan de imam dat toestaan. Verder mag de imam een krijgsgevangene tot slaaf maken en verkopen, of, en daar gaat het om, hij mag hem doden. Volgens sommige juristen is het niet toegestaan hem te doden wanneer hij moslim wordt, en andere juristen voegen daar als voorwaarde aan toe dat hij dan wel moslim geworden moet zijn voordat over zijn lot beschikt is. Massa-executies van krijgsgevangen zijn dus niet in strijd met het islamitisch recht. Het maakt weinig uit in welk boek u dit nazoekt, maar voor alle zekerheid toch een verwijzing: Keller’s sharia-handboek Reliance>, dat is afgezegend door de meest vooraanstaande Soennitische beroepsmoslims, legt het uit op bladzij 604. Helemaal idioot is de regeling niet. Een krijgsgevangenenkamp inrichten in een nagenoeg staatloos chaotisch oorlogsgebied is vragen om moeilijkheden. Ook in het antieke Romeinse rijk werden krijgsgevangenen gedood of tot slaaf gemaakt. Naarmate de Romeinen er minder in slaagden gebied te veroveren, droogde de slavenmarkt in Europa op. Slavernij en slavenhandel zijn ten slotte in de loop van de 19de eeuw zoals bekend door de westerse imperialisten wereldwijd verboden. De keuze om hun krijgsgevangenen als slaaf te verkopen hebben de leiders van de triomferende legers in Syrak dus niet meer. Alleen de optie executeren staat nog open, dankzij de vooruitgang die de mensheid in de 19de eeuw geboekt heeft. Volgende week helaas dus geen aanbieding van een partij goedkope Shi’itische slaven bij uw Doe-Het-Zelf bouwmarkt. De triomfen van de commandanten in Syraq worden afgehandeld volgens andere wetten dan die van de beschaafde wereld, maar er zijn een aantal militaire wetmatigheden waaraan ook de ISIS-commandanten niet ontkomen. Veroveren is een kunst, maar daarna komt iets wat moeilijker is: het veroverde gebied onder controle houden. De plaatselijke politie en ambtenarij werken daar meestal wel aan mee, maar moeten wel betaald worden. Volgens de laatste berichten hebben de winnaars in Syraq voldoende geld, dat zal het
probleem niet worden. Maar als er een andere partij opdoemt, die niet de strijd aangaat, maar wel de plaatselijke collaborateurs meer geld aanbiedt, wat in het Midden-Oosten geen ongebruikelijke strategie is, dan zal alle terreinwinst weer in rook opgaan. De nieuwe triomfators zullen, hoe dan ook, hun legermacht zien slinken doordat ze in de veroverde steden en dorpen toch steeds enkele betrouwbare mensen zullen moeten achterlaten. De veroveraars beschikken volgens hun filmbeelden over mooi modern materiaal: snelle auto’s die voor het terrein geschikt zijn, en state-of-the-art wapens. Maar is er ook een infrastructuur die het onderhoud van al die wagens en trucks deskundig uit kan voeren, en de reserveonderdelen klaar heeft liggen die nodig zijn? Of moeten ze zodra er een voertuig onverklaarbaar stil komt te staan, even Detroit bellen? Hetzelfde geldt voor al die schitterende wapens: zou het woestijnzand geen kwade vijand blijken te zijn? Beschikken de koppensnellers over de tijd en de kundigheid om hun wapens schoon en in de olie te houden? Krijg je daar ook maagden voor, als je geweren kan poetsen zodat ze blijven werken, of is verkrachten toch een minder saaie tijdspassering? Als de Soennieten en de Shi’ieten oorlog voeren, heeft een collega ooit gezegd, ‘hoop ik dat ze allebei winnen’. Het is niet zeker dat we dat nog steeds moeten hopen. De verliezers in de Sunni-Shi’i oorlogen zullen naar Europa toe komen. Wanneer ze met wapens in de aanslag zouden binnenkomen, zouden er misschien ooit een keer eens plannen worden gemaakt om ze tegen te gaan houden, maar als ze ongewapend binnenvallen, hebben we geen verweer. Bij de Rijksuniversiteit Leiden leert u op college bij professor Maurits Berger dat het islamitisch recht voor meer dan 90% gelijk is aan het Nederlandse recht. Vluchtelingen naar Nederland zijn dus gewaarschuwd, maar dat zal wel niet zijn wat professor bedoelt. Misschien best een aantrekkelijk idee om een verdere invoering van de sharia in de landstreken die onder de EU vallen voorlopig toch maar wat op de lange baan te schuiven. En, wat wilt u, meer of minder sharia? Hans Jansen | 21-06-14 | 11:59 | Link | 18 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/06/hans_jansen_u_bent_gewaarschuw.html#more
Hans Jansen - U bent gewaarschuwd
Toch naar Brussel op de vierde plaats van de PVV. Niet het moment om een obscure kwestie uit de islamkunde te bespreken. Meer een moment om te vertellen wat voor gedoe het is de simpele telefonische mededeling ‘OK, jij naar Brussel’ om te zetten in papier, pasjes, tragisch mislukkende treinreserveringen, geloofsbrieven, identiteitskaarten, uittreksels, wachtwoorden, onderdak, koffertje vol schone overhemden, afspraken afzeggen, nieuwe afspraken daarvoor in de plaats maken, reageren op gelukwensen, niet reageren op heetmeel, en beduusd naar de leugens in de staatsmedia turen. Die staatsmedia hopen nog steeds dat ze betalende abonnees overhouden als ze (bijna) nooit iets uitzoeken of onderzoeken, maar officiële communiqués en persberichten elegant overtikken. Die overtiksels vullen ze sappig op met huisgemaakte propaganda en gebakken lucht. Het eindproduct willen ze als slijpsteen verkopen. Probeer eens een ontleedmes met zo’n natte krant te slijpen. Onderzoekers en uitvinders in de echte wereld beschikken gelukkig over meer uithoudingsvermogen en kompasgevoel dan de intelligentsia die in Nederland de kranten vol tikt, anders zouden de kurkentrekker en het knoopsgat nog steeds niet zijn uitgevonden – om nog maar te zwijgen van de gloeilamp en het telraam. Maar ter zake. Ben ik als columnist, en als rapporteur over de donkere kanten van de islam, nog wel te vertrouwen als ik voor de PVV in Brussel in het ‘parlement’ van de Europese Unie zit, een instelling die zichzelf, met een vorm van niet zo beminnelijk zelfbedrog, ‘Europees Parlement’ noemt, terwijl het geen parlement is, en ook niet Europees? Ach, iemand die weigert te zien hoe mooi en vredelievend de islam is, die kan je so-wie-so niet vertrouwen. Dat zal het probleem niet worden. Het ware gevaar is de verdeling in portefeuilles waar geen enkele fractie in geen enkel parlement onderuit komt. Omdat niemand alles kan, en je bovendien meestal niet in je eentje namens een lijst ergens gekozen zit te zijn, gaan fracties intern de portefeuilles verdelen. De een doet binnenlandse zaken, de ander buitenlandse. Maar dat heeft een consequentie: Hoe groter de fractie, hoe kleiner de portefeuille. Een filmmaker die ooit onder Melkert voor de PvdA in de Tweede kamer heeft gezeten, was reuze in zijn schik dat hij bij binnenkomst royaal de portefeuille ‘film’ toegeschoven kreeg. Alras werd hij gewaar dat financiering van films buiten zijn portefeuille viel. Hoe kon iemand dat nou niet begrepen hebben? Die amateurs toch altijd. Hoe kleiner de fractie, over hoe meer onderwerpen een gekozene spontaan iets mag zeggen zonder ruzie met zijn fractiegenoten te krijgen. Daarom hebben parlementariërs van kleine partijen als de SGP altijd zo’n goede naam. Ze mogen vrij over alles praten, en hoeven nooit
angstig te zijn per ongeluk huis te houden in de portefeuille van een collega – of in die van een concurrent. Zeker bij zij-instromers in de politiek is de kans op onbedoelde misstappen groot. Bovendien, de ‘ware’ portefeuillehouder voor welk onderwerp dan ook, die zit zo lang als er nog iets van de eigen soevereiniteit van Nederland overgebleven is, in Den Haag, en niet in Brussel of Straatsburg. De bewaking van de grenzen van ieders portefeuille is een van de belangrijkste redenen dat zij-instromers het niet zo lang in de politiek uithouden. De eerdergenoemde filmer heeft het tot anderhalf jaar gebracht, chapeau. Toch nog één kwestie uit de islamkunde die deze week weer actueel werd. Bij de curieuze ontruiming van de Bijenkorf en de Dam in Amsterdam werd opgemerkt, onder andere door reageerder Iftert op 25/6 om 16:23, dat moslimterroristen die een aanslag plegen, niet de gewoonte hebben van te voren een waarschuwing geven. Het is maar hoe je het bekijkt. De boys en de baarden van de sharia beschouwen de tekst van de koran als de Laatste Waarschuwing, door God zelf gegeven, dat iedereen die niet in overeenstemming met de wil van God leeft, geterroriseerd en beoorloogd zal worden, en ook na zijn dood nog eens pijnlijk bestraft, in het Hellevuur, eeuwig daarin toevend. Dat Hellevuur willen sharia-fundamentalisten u besparen, wat heel behulpzaam en vriendelijk van ze is, en daarom roepen ze u op uw gedrag aan te passen aan de eisen van de sharia. Zo nodig oefenen ze zelfs dwang uit, om u maar uit het Vuur te houden. Ze geloven dat de wil van God bekend is, en eenvoudig teruggevonden kan worden op de bladzijden van de shariahandboeken, voor zo ver die gebaseerd zijn op de koran en op het voorbeeld van Mohammed, die volgens de islam overleden is in 632 van de christelijke jaartelling. Het is eigenlijk allemaal heel eenvoudig. Ik kan maar beter wat zwijgzaam zijn over de zaken waar mijn fractiegenoten over gaan. U bent nu gewaarschuwd, zowel voor het Hellevuur als voor mijn beperkingen. Hans Jansen | 28-06-14 | 10:00 | Link | 115 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/07/hans_jansen_plan_b.html#more
Hans Jansen - Plan B
De vergelijkingen tussen de islam en het christendom, zoals die dagelijks gemaakt worden, gaan mank. Dat komt doordat de islam geen plan-B heeft. De islam wil dat mensen leven volgens de voorschriften van de sharia. Dat is plan-A. Mensen leven nooit precies volgens de wet, en zeker niet volgens de sharia. De sharia is een studeerkamerrecht waarvan de islam leert dat het de wil van God is. Uitsluitend beroepsmoslims weten tot in detail hoe de sharia luidt. Zij moeten daarom steeds geraadpleegd worden, en ontlenen daaraan hun macht. Wie geen moslim is, ziet niets in de sharia (wie wel moslim is trouwens ook vaak niet). Maar plan-A eist van echte moslims dat ze ten strijde trekken tegen alle vormen van afwijzing van de sharia. Die strijd verandert het dagelijks leven van degenen op wie de pijlen van de sharia-strijders gericht zijn. De sharia-afwijzers willen liever geen terreur of oorlog – maar voor bloedvergieten is één partij die bloed wil vergieten, voldoende. Shariaafwijzers reageren voornamelijk verstrooid op de sharia-strijders want ze vinden dat ze wel wat belangrijkers aan hun kop hebben dan zich tegen ordinair en plat geweld te verdedigen. Hier gaat het mis, want sharia-fundamentalisten weigeren rekening te houden met het goedbedoelde pacifisme en de goedbedoelde tolerantie van sharia-afwijzers. In de ogen van de sharia is er over een sharia-afwijzer maar één ding van belang: hij wijst de sharia af, en moet dus verslagen worden. De methode doet er niet toe, elk middel dat bijdraagt aan de onderwerping van een sharia-afwijzer is volgens de sharia toegestaan. Wat is het bezwaar tegen de sharia? Mensen kunnen het best geregeerd worden door wetten die passen bij hun technische ontwikkeling en hun sociale en persoonlijke prioriteiten. Dat betekent dat wetten voortdurend verouderen en voortdurend vernieuwd moeten worden. Die vernieuwingen moeten ontworpen worden door mensen die daartoe wettig bevoegd zijn, bijvoorbeeld omdat ze zijn gekozen. Wetgeving en wetsuitleg kan geen monopolie zijn van beroepsmoslims. Examen afgelegd hebben aan een imam-opleiding, of een boek over de sharia geschreven hebben waarmee alle beroepsmoslims het eens zijn, dat is in een moderne open maatschappij niet voldoende om lid te worden van een wetgevend orgaan. Dus zal elk modern land de sharia als nationale wet moeten afwijzen. Maar, de islam heeft geen plan-B. Als de sharia niet wordt toegepast, is dat volgens de letter van de sharia een reden om oorlog te gaan voeren. Wat moet er gebeuren als het met die oorlog om de een of andere reden niet wil opschieten? De sharia eist dan dat de afwezigheid van oorlog wordt gebruikt om voorbereidingen te treffen voor een nieuwe oorlog.
Psychologische oorlogsvoering en terreur, om de vijand te verzwakken en bang te maken, zijn goede voorbereidingen op die echte oorlog. Psychologische oorlogsvoering omvat neuzelarijen over islamofobie, multikul en diversiteit. Maar er is geen islamitisch plan-B voor de opbouw van een vreedzame wereld. Het enige plan is: invoering en toepassing van de sharia. Ook het christendom begon met een plan-A: wachten op de wederkomst van Christus, die de levenden en de doden zou ‘oordelen’, dat wil zeggen dat er een eeuwigdurend rijk zou aanbreken waarin Christus zelf regeren zou, en alle slecht- en onrechtvaardigheid zou zijn uitgebannen. In theorie is dat hetzelfde ideaal als de sharia: een einde aan het onrecht en het kwaad. In de mist van de geschiedenis is het niet helemaal meer duidelijk hoe die eerste generaties christenen zich dit alles voorstelden. Maar zoiets moet het geweest zijn. Langzamerhand bleek dat Christus niet terugkwam. Althans, nog niet. Hoe moest de resterende tijd, tot Christus ging regeren, opgevuld worden? Er ontwikkelde zich een vreedzaam plan-B. Mensen moesten elkaar gaan behandelen zoals ze zelf behandeld wilden worden. Alle vormen van menselijk leed dienden verzacht te worden. Daartoe was onderzoek en techniek nodig. Dat sloot goed aan bij wat de antieke Grieken en de Romeinen toch al dachten. Plan-B is een succes geworden, en heeft geleid tot de moderne techniek, wetenschap en verzorgingsstaat. Een van de wezenlijke kenmerken van de westerse joods-christelijke cultuur is het bezit van een plan-B. De westerse cultuur is een plan-B. De islam heeft geen plan-B, en zo lang de islam geen plan-B heeft, zal de islam niet in de westerse cultuur passen, zelfs al zijn er moslims die met een persoonlijk plan-B werken, zoals nu al het geval is. Omdat het hebben van een plan-B zo wezenlijk bij de post-christelijke maatschappij hoort, is het vreemd dat er geen plan-B lijkt te bestaan voor het moment dat er niet meer aan voorbij is te gaan dat de Euro en de Europese Unie mislukte experimenten zijn. Bovendien, experimenteren? Doe dat liever op kikkertjes, niet op een werelddeel. Hans Jansen | 05-07-14 | 10:29 | Link | 137 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/07/hans_jansen_uw_stralende_toeko.html#more
Hans Jansen - Uw stralende toekomst vraagt offers
Zowel de Europese Unie als de islam doen beloften die te mooi zijn om hier op aarde vervuld te kunnen worden. De EU belooft eeuwige vrede en welvaart, leniging van uw noden en respectering van uw rechten, onafhankelijk van uw ras, geloof of seksuele oriëntatie. De islam belooft eeuwige vrede en welvaart, leniging van uw noden en respectering van uw rechten zoals die luiden onder de sharia, of u nu man, vrouw, moslim, slaaf of ongelovige bent. Alleen, dat heil komt niet gratis op u af. U moet er wat voor doen. De EU wil dat u uw loon en uw spaarpot grotendeels aan de EU overdraagt. De EU heeft dat geld nodig om het eerlijk over de EU-landen te kunnen verdelen, een ieder naar zijn behoefte. De EU heeft veel taken, en heeft dus ook veel geld van u nodig. Dat is bitter. De islam wil daarentegen iets anders: dat u te wapen loopt tegen iedereen die niet wil delen in het heil van de islam. Daarbij, zegt de Koran (9:111), zult u doden of gedood worden. Dat is bitter. Maar daarna daalt de zoete vrede neer. De islam is een als godsdienst vermomde ideologie. De EU is een als ideologie vermomde godsdienst. Beroepsmoslims en beroepseurocraten genieten dan ook een gelijksoortig, extreem bevoorrecht leven: beroepsmoslims baden in respect en ontzag dat door hun leerlingen en de gelovigen hen toegewaaierd wordt; dat ontzag geeft zin aan hun leven. Beroepseurocraten kunnen zich onderdompelen in de luxe van een geschifte hofhouding in de EU-paleizen van Straatsburg en Brussel, waar lakeien elkaar verdringen om hun meesters tijdens het declareren eerbiedig toe te glimlachen. Geslaagde eurocraten hechten waarde aan dat soort eerbied. Immers, hoe groter het deel van je uitgaven dat je kunt declareren, hoe meer ontzag en respect je verdient. De islam heeft twee heilige steden: Mekka en Medina. Ook de eurofilie heeft twee heilige steden: Brussel en Straatsburg. De islam en de eurofilie hebben nog een derde heilige stad die een wat kleinere rol speelt: Jeruzalem voor de islam, Luxemburg voor de EU. Wie niet thuis is in de heilige steden van zijn godsdienst (of was het nou ideologie?), telt niet echt mee. De mannen die in de heilige steden de dienst uitmaken, staan aan de top van hun gemeenschap. Ze worden als breekbare zachtgekookte eieren per limousine rondgereden, de chauffeurs zijn voorzichtig met de verkeersdrempels vanwege de broosheid van hun meesters, en vermijden onoverzichtelijke verkeersopstoppingen. Dat is in alle zes de genoemde steden niet zo makkelijk, maar het zoude niet goed zijn als de meesters mishaagd werden. De echte bazen van de islam zijn niet gevestigd in de heilige steden, maar in de superübermadrassa’s van Egypte en Iran. De echte bazen van de EU resideren niet in de heilige steden, maar in kanselarijen in Berlijn en Parijs. Zowel de islam als de EU doen aan micromanagement van uw huiselijk leven. Ook op de wc laten ze u niet met rust. Hurken, zitten of staan? Reiniging van de achteruitgang? Met papier?
Water? Nog anders? Handen wassen? De doortrek met veel of weinig water? Laat die details verder ook maar, maar er is door beroepsmoslims en beroepseurofielen over alle aspecten van uw wc-bezoek goed nagedacht. De islam en de EU bedienen zich vrijmoedig van uw portemonnee. Bent u zelf in staat te bepalen waaraan u uw zelfverdiende geld gaat uitgeven? De islam en de EU kunnen dat toch beter afwegen dan u in uw individuele ééntje, want wees eerlijk, u heeft geen tienduizenden bevoegde fatwa-gevers tot uw beschikking, of beleidsambtenaren, die u van advies kunnen dienen. De boven u gestelden beschikken wel over zulke hulplegioenen, dus alles wat zij aanraden en opleggen is gebaseerd op een fundament van wetenschap en kennis. In het ene geval komt de wetenschap uit de sharia-handboeken en het islamitisch recht, in het andere geval van de sociale psychologie en/of de economie. Rente op uw bankrekening of spaarpot? Beroepsmoslims en de euromeesters houden zich er intensief mee bezig: weinig, veel of geen rente, het is een zaak van principes. Niets geeft een moslim meer prestige dan dat een heiden zich in zijn handen tot de islam bekeert. Wie het volk van de islam in macht en getal weet te laten toenemen, doet een werk dat Gode welgevallig is. Niets geeft een eurofiel meer genot dan dat hij een roeiboot vol migranten de Middellandse Zee uitvist om de inzittenden per decreet tot nieuwe Europeanen te dopen. Wie de fysieke samenstelling van de volkeren van Europistan diverser weet te maken, doet een werk dat Gode welgevallig is. Wie gaat de moslims en de Europeanen redden van al het moois dat ze beloofd krijgen? Hans Jansen | 12-07-14 | 09:30 | Link | 183 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/07/hans_jansen_2.html#more
Hans Jansen - Onrecht en gebrek? Weg ermee!
Vroeger, heel vroeger, was het doodgewoon om te denken dat er nergens ter wereld nog onrecht of gebrek zou zijn als alles maar verliep zoals jouw godsdienst het wilde. In het Westen is dat geloof bijna uitgestorven. Nou ja, uitgestorven, er is een ander geloof voor in de plaats gekomen. Een ruime meerderheid van de huidige nationale politieke elite gelooft dat als alles verloopt zoals de staat het wil, dat er dan nergens nog gebrek of onrecht zal zijn, en dat het nieuwe Jeruzalem uit de hemel zal komen neerdalen. In dat nieuwe Jeruzalem worden de straten niet modderig als het regent, want ze zijn geplaveid met gouden bakstenen. Als er zich een probleem voordoet, en de staat neemt het probleem op zijn bordje, dan is dat al de halve oplossing. Want welk ijselijk probleem smelt niet weg onder de brandende zon van de staatsmacht? De andere helft van de oplossing is dat er belastinggeld aan besteed wordt. Het geloof in de almacht van God had trouwens humoristische kanten. De vromen vroegen zich stiekem wel eens af of God ook een steen kon maken die hij zelf niet op kon tillen. En, was het God toegestaan dingen te doen die onrechtvaardig waren? Mocht God een zondige stad vernietigen als er ook ‘nette mensen’ woonden? De vertellers die ons aan de verhalen van de bijbel geholpen hebben, vonden eigenlijk dat dat niet kon omdat je van God mocht verwachten dat-ie eerlijk en redelijk was. De moderne gelovigen in de almacht van de staat hebben minder gevoel voor humor dan de vromen van vroeger. Kan de staat een probleem veroorzaken dat de staat zelf niet op kan lossen? Onze politieke elite vindt van niet. Elk probleem is repareerbaar met hulp van de staat. Is er geen werk? Dan moet de staat geld vrij maken om banen te scheppen. Nu, God, zoals de bijbel en de koran hem voorstellen, die kan iets scheppen uit het niets, maar de staat beheerst die kunst niet. ‘Banen scheppen’ betekent in het jargon van de priesters van onze staatsreligie dat er een salarisadministratie wordt opgezet die regelmatig uitbetaalt. Of er ook iets geproduceerd wordt, doet niet ter zake. Karel van het Reve heeft in scherts of ernst betoogd dat er in de Sovjet-Unie destijds veel mooie dingen geproduceerd werden, maar dat die producten direct bij de fabriek in een trein werden geladen die naar Siberië reed waar de ganse hoeveelheid sovjetproducten in een ravijn werd afgestort. De winkels bleven dan wel leeg, maar de productiecijfers klopten. Onze huidige bestuurders doen het iets anders, maar het komt op hetzelfde neer. Ze creëren arbeidscontracten, maar weten niet iets productiefs te bedenken dat die gecontracteerden zouden moeten doen, daar heb je immers ondernemers voor nodig die risico’s en kansen kunnen inschatten. Zoals iedereen dagelijks ziet, blijven de kantoor- en winkelpanden onverhuurd, maar de cijfers van de arbeidsparticipatie kloppen precies.
Sinds de val van de Berlijnse Muur zou het voorbij moeten zijn met door de staat centraal aangestuurde projecten die binnen een planeconomie vallen. Desalniettemin stapelt de overheid in West-Europa en Amerika het ene banenplan op het andere, compleet met een dure financiering uit belastingopbrengsten. Onder het spelen van Alle Menschen werden Brüder worden voor zulke projecten uit alle ramen van elk EU-gebouw zware pakketten met zelfgedrukte bankbiljetten naar beneden gegooid. Maar er is niemand die weet wat die tewerkgestelden moeten gaan doen. Daarvoor zijn ondernemers nodig, die iets kunnen bedenken waarvoor klanten, omdat ze er beter van worden, geld over hebben Maar die klanten hebben geen geld, omdat ze hun (spaar)geld bij de belastingdienst hebben ingeleverd om dekking te creëren voor de kosten van het banenplan. Als ze minder belasting hadden hoeven te betalen, hadden ze geld gehad om dingen te kopen, waardoor er echte werkgelegenheid geschapen zou zijn en was het banenplan niet nodig geweest. In de islamitische wereld heeft het geloof in de almacht van de moderne staat een vorm aangenomen die macaber is. Als de staat alles kan, moet de staat de toepassing van de sharia afdwingen. De sharia eist dat er oorlog gevoerd wordt tegen andersdenkenden. Die andersdenkenden moeten worden gedood, tot (seks)slaaf worden gemaakt of moslim worden. Het resultaat is Boko Haram, Hamas, ISIS/ISIL, Hezbollah, de Taliban en Al-Qaeda. Dat die alle zes op ongeveer dezelfde manier opereren, bewijst dat het niet om iets buitenissigs gaat, maar om gewone ordinaire toepassing van de sharia. Als alles verloopt zoals de sharia het wil, dan is er nergens ter wereld nog onrecht of gebrek, leert de islam. Waarom zouden moslims dat niet mogen geloven? Onze eigen bureaucraten geloven immers iets dat daar wel heel erg op lijkt. Hans Jansen | 19-07-14 | 16:59 | Link | 50 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/07/hans_jansen_het_rijk_van_de_ni.html#more
Hans Jansen - Het rijk van de nieuwe Kalief
De koningin van Lombardije is koningin van uitsluitend Lombardije. Westerse koningen en keizers zijn altijd koning of keizer van iets: Rome, Duitsland, Frankrijk. In de islam is het anders geregeld. De kalief is de kalief van de gelovigen, hij is niet aan een regio vastgeplakt, in zijn titulatuur worden hem geen geografische beperkingen opgelegd. Hij is niet de kalief van één land maar, althans volgens de sharia, de kalief van alle moslims, waar die zich ook bevinden. Sinds kort geniet Aboe Bakr al-Baghdadi bekendheid als kalief Ibrahim. Hij is door de onthoofd- en gezelligheidsvereniging ISIS/ISIL tot kalief verheven, en dat is mooi, maar ISIS of ISIL betekent ‘De islamitische staat van Irak en Syrië’, dan wel ‘De islamitische staat van Irak en de Levant’. (‘Levant’ is het land waar de zon opgaat, van ons uitgezien het Nabije Oosten). Ook deze nieuwe Kalief kan niet met de traditie breken dat een kalief een kalief van alle moslims moet zijn, en dat er geen gebiedsbeperking in zijn titel mag zitten. De benamingen van zijn domein zijn dus nu bekort tot IS, ‘De Islamitische Staat’. Iets voor de Europese Unie om als eerste deze nieuwe staat te erkennen? Als Al-Baghdadi er in zou slagen alle gelovigen onder zijn commando te verenigen, ook die in Den Haag, moeten we misschien, mogelijk zonder toestemming van de EU, de Nederlandse politie- en defensiebudgetten een ietsje ophogen. Anders dan in de Oekraïne, is tegen deze nieuwe kalief een zelfmoordbrigade van ongewapende marechaussees niet echt het wondermiddel dat alle problemen oplost. Maar er is hoop. In lijn met een oude traditie heeft Al-Baghdadi gezegd dat hij eerst de islamitische wereld zal zuiveren, en zorgen dat de sharia geheel en al zal worden toegepast door alle moslims die onder zijn gezag staan. ‘De wet toepassen’ betekent in dit geval burgeroorlog tegen alle moslims totdat zij de sharia toepassen zoals de kalief die opvat, en dat de oorlog tegen Israël, Amerika en Europa nog even kan worden uitgesteld. Wat ondertussen trouwens wel kan worden voortgezet is de oorlog tegen de christenen die onder de macht van deze kalief en zijn milities vallen. De helden van de islam boeken dagelijks successen in deze strijd. Dat God aan de kant van de islam meestrijdt, wordt toch wel bevestigd doordat de inheemse christelijke gemeenschappen in Irak en Syrië, onder wie ISIS/ISIL zijn zegenrijke werk doet, ongewapend zijn. Wat de IS hier uithaalt is in overeenstemming met de sharia maar het is tegelijkertijd datgene waardoor het woord ‘laf’ zijn slechte betekenis heeft gekregen. Toen Kalief Al-Baghdadi had verklaard eerst de andere moslims aan te willen pakken, en daarna pas de niet-moslims, haalde dat dezelfde dag een paar minuten lang het wereldnieuws, maar echt nieuw was het niet. Net als bijvoorbeeld de moordenaars van Sadat
of de inmiddels vergeten fundo-rebellen in Algerije gelooft Al-Baghdadi dat eerst de sharia moet worden toegepast, en dat, bijvoorbeeld, ‘pas daarna Jeruzalem bevrijd kan worden’. Dat klinkt redelijk, dat geeft hoop, want iedereen weet dat het lang kan duren voordat de sharia in alle details wordt toegepast – en komt tijd, komt raad. Het idee dat er eerst orde op zaken moet worden gesteld in de wereld van de islam, en dat er pas daarna aan veroveringsoorlogen kan worden gedacht – het klinkt enigszins rationeel. Al-Baghdadi staat in een brede traditie, die in het Westen misschien weinig bekendheid geniet maar onder beroepsmoslims is het een gemeenplaats: Als de sharia eenmaal is ingevoerd, zal God zelf daarna de moslims belonen door hen de overwinning op hun vijanden te gunnen. Invoering van de sharia, leert de sharia, zal leiden tot een ongekende maatschappelijke vooruitgang die op zijn beurt de gelegenheid zal scheppen de vijanden van de islam te vernietigen. De nieuwe kalief roept ook herinneringen op aan de beginfase van de islam: de allereerste kalief heette, net als Al-Baghdadi, ‘Aboe Bakr’, en regeerde van 632 tot 634. Hij was als krijgsheer over Arabië de directe opvolger van Mohammed – alleen moest de oude Aboe Bakr het Arabisch schiereiland eerst heroveren omdat de toenmalige Arabische woestijnnomaden meenden dat hun onderwerping aan Mohammed ophield bij diens dood. Vandaar de ‘Oorlogen van de uittreding’, die Aboe Bakr volgens de legenden heeft moeten voeren. Ook de nieuwe Aboe Bakr voert zulke oorlogen, want moslims die de sharia niet toepassen, gelden in de ogen van beroepsmoslims als uittreders. We kunnen er niet langer omheen: de nieuwe kalief Aboe Bakr, en zijn IS, ISIS en ISIL zijn voor onze wereld een waarachtige verrijking. We zijn gepast dankbaar dat de IS, om te beginnen in eigen territoir, Gods eigen heilige wet, de sharia, toegepast wil zien. Gods wil geschiede, zowel in het Oosten als in het Westen. Hans Jansen | 26-07-14 | 11:09 | Link | 107 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/08/na_zaterdag_komt_zondag.html#more
Hans Jansen: Na zaterdag komt zondag
‘Dood aan de Joden’, el-mawta li-l-Yahoed. We hebben het lang niet in het echt gehoord, de meesten van ons zelfs helemaal nooit. Maar we zullen er aan moeten wennen, want de politie gedoogt dat demonstrerende moslims dat roepen. Van die gedoogzucht wordt nu alleen nog gebruik gemaakt door groepen van enkele honderden demonstranten (waarvan er twee in Den Haag achteraf enkele uren bij justitie op gesprek zijn geweest). Gezien het tempo waarin het aantal moslims in Nederland groeit, kon de tijd die u krijgt om aan antisemitische leuzen te wennen, wel eens niet zo lang zijn. Wat gebeurt er als niet honderden maar duizenden moslims ‘Dood aan de Joden’ roepen? Kan en wil de overheid dan nog wel optreden? Ook als dat tot een veldslag leidt? En als de daad bij het woord gevoegd wordt, en er worden door zo’n menigte pogingen gedaan willekeurige Joden te lynchen? Gaan we daar ongewapende marechaussees op af sturen? Of wordt het burgerzelfhulp? Wat doen we tegen de tijd dat ook hier iedereen weet wie er bedoeld worden met ‘de kleinkinderen van apen en varkens’? In onze cultuur geldt het als goed om niet op je strepen te gaan staan, geen geweld te gebruiken, toegeeflijk te zijn, zo mogelijk rottigheid door de vingers te zien. In de cultuur van Noord-Afrika en het Nabije Oosten (‘NANO’) wordt een dergelijke opstelling niet als altruïsme beschouwd, maar als zwakheid, als teken van onderwerping. Er zijn serieus bedoelde theorieën om dit, bijvoorbeeld uit het klimaat, te verklaren: In koude Noordelijke streken kon je met een beetje altruïsme je hele familie door een koude winter heen slepen, wat de clan sterker maakte. In de droge grindwoestijn van Noord-Afrika kon je je naaste familie alleen door de winter en de zomer heen slepen door ieder ander meedogenloos te beroven. Het is moeilijk te zeggen waarom, maar zulke theorieën ruiken onwetenschappelijk. Maar dat neemt niet weg dat de waarneming op zich juist is: in onze cultuur krijg je prestige en positieve aandacht door altruïsme, in de cultuur van NANO raak je door altruïsme en inschikkelijkheid alle prestige en respect kwijt. Het algemene gevoel in NANO is dat inschikkelijkheid op zwakte wijst. De sharia weerspiegelt dat en geeft maar één geldige reden voor een wapenstilstand: de moslims staan achter, en moeten hergroeperen. Instemmen met een staakt-het-vuren is volgens de sharia haraam als je aan de winnende hand bent. Het is niet mogelijk twee culturen die zo verschillend denken over altruïsme met elkaar te vermengen. De altruïsten geloven dat dat wel kan, en beschouwen de waarschuwingen dat het niet kan, als ziekelijke islamofobie of rassisme. Hoe altruïstisch altruïsten ook zijn, al diegenen die zij als rassist of islamofoob hebben geïdentificeerd, willen ze stevig laten aanpakken. De verhalen van zulke mensen zijn taboe, en hun opvattingen worden afgedaan als strafbaar rechts-extremisme. De inwoners van NANO daarentegen hoeven niet na te denken over de vraag hoe het met die onvermengbaarheid zit. Ze hebben het altijd al geweten. Hun kijk op de dingen geeft ze een motief om hun tegenpartij voor te willen zijn.
De demografische vooruitzichten zijn niet gunstig voor de oorspronkelijke bewoners van Europa, voor de aboriginals, zoals sommige moslims ze spottend noemen. Diep in hun hart weten de aboriginals dat ook wel. Kan je het kinderen aandoen ze neer te zetten in een wereld waarin de islam de dienst uitmaakt? Zelfs moslimse vrouwen willen dat niet, want onder vrouwelijke moslims die kunnen lezen en schrijven dalen de geboortecijfers schrikwekkend. Maar er zijn altijd genoeg meisjes voorhanden uit achtergebleven streken in NANO die de geboortecijfers weer kunnen opkrikken. Onze overheden kijken weg, omdat het de meeste politici aan verbeeldingskracht en studiezin ontbreekt. Er zijn heus geen deskundo’s nodig om te weten welk potje er op het vuur staat. Bovendien zijn onze bestuurders van hoog tot laag bronstig, waardoor het ze moeilijk valt hun hoofd bij het landsbelang en de realiteit te houden: veel politici willen maar één ding, een overbetaalde baan bij de Europese Unie. Dat het ze straks niet zal meevallen om heen en weer te fladderen tussen hun woonplaats, den Haag, Brussel, Luxemburg en Straatsburg is van later zorg. Als je in de EU-hiërarchie maar hoog genoeg stijgt, krijg je heus wel voldoende personeel om zulks geriefelijk te laten verlopen. Bestaat er iets als een kosmisch evenwicht? Het moet haast wel, want de politici die nu wegkijken van wat de Joden wordt aangezegd, zullen gaan ondervinden wat het Arabische spreekwoord ‘Na de zaterdag komt de zondag’ betekent. Dat spreekwoord betekent dat na de Joden de Christenen er aan gaan. ‘Geen bezwaar’, zegt u als atheïst nu, maar de islamitische definitie van ‘Christen’ is nogal ruim. Hans Jansen | 02-08-14 | 17:59 | Link | 268 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/08/hans_jansen_3.html
Hans Jansen: Sharia-fundo’s graven een kuil
In een maand tijd zijn er twee dingen veranderd. De positie van Israel is versterkt door de oorlogsmisdaden van Hamas. Niemand kan nog verwachten dat er een redelijk compromis met Hamas mogelijk is. Ten tweede is de dreiging waaronder de Joden in Nederland moeten leven zo zichtbaar geworden dat een fatsoenlijk mens maar één conclusie kan trekken: zo moet het niet, zo kan het niet. De zwadderpraat van de regering-Rutte tegen de Nederlandse Joden, over ‘groepen’ die niet ‘gediscrimineerd’ mogen worden, roept ergernis op over de lafheid van onze regeerders, die de olifant in de kamer niet willen zien. Nou ja, om binnen +31 te blijven, GroenLinks is erger dan Rutte. GL heeft zichzelf als antiJoods ontmaskerd, wat misschien niet onmiddellijk effect zal hebben, maar het zal deze betuttelwellustelingen aanhang kosten onder gewone goedwillende mensen, die in hun onschuld denken dat ‘groen’ wel een goed idee is. Bij GroenLinks zullen alleen de hardste en misdadigste activisten overblijven. De voorzichtigheid die de andere partijen in acht nemen waar het om antisemitisme gaat, is bij GL zoek. GL geeft ondubbelzinnig steun aan de jodenjagers van Hamas. Zonder dat te willen hebben de demonstranten die in Den Haag ‘Dood aan de Joden’ riepen, laten zien dat de ideologie van de beroepsmoslims niet in Nederland thuis hoort. Het zou logisch zijn als dat besef vanaf nu onder het electoraat vaste voet gaat krijgen. Let de komende maanden op de pogingen van beroepsmoslims om de schade te beperken. De leugens zullen niet van de lucht zijn: ‘In Andalusië hebben de Moslims altijd idyllisch samengeleefd met de Joden’, en dergelijke irrelevante onwaarheden. In werkelijkheid zijn in het idyllische Andalusië tenminste even veel Joden vermoord als in de rest van Europa in die tijd gebruikelijk was. Mogelijk zelfs meer. (De voetnoten zijn te vinden in de vakliteratuur). De nieuwe situatie heeft een schaduwzijde waar in Europa en Amerika voorlopig weinig aandacht voor bestaat: Christenen en Koerden worden door de doodsdeskundo’s van de ‘Islamitische Staat’ in hoger tempo uitgeroeid dan ooit te voren. Ook dat vertelt weer iets over de sharia en de Jihad – maar niet iets dat wij willen weten. Onder ambtenaren, politici, diplomaten en bestuurders is het inmiddels bekend dat Hamas de hulpgelden en de bouwmaterialen die het cadeau krijgt, gebruikt om tunnels te graven en raketten te bouwen. De bureaucraten zullen niet onmiddellijk aan elkaar willen toegeven dat ze dat nu weten, want het is raar dat ze zich nooit hebben afgevraagd waar de gebouwen stonden die met al die geleverde bouwmaterialen opgetrokken zouden hebben moeten zijn. Maar vernieuwing, uitbreiding en voortzetting van de vele hulpprogramma’s is niet vanzelfsprekend, mogelijk zelfs niet in het kader van de geldverspillingsprogramma’s van de ‘Europese Unie’. Hamas is de Palestijnse tak van de MoslimBroederschap. Hamas heeft volgens de eigen
verklaring tot doel de Joden uit te roeien. Lees het kinderlijke proza van hun Handvest: Bomen zullen roepen ‘er schuilt een Jood achter mij, kom hier en dood hem’. Team-Obama is van oordeel dat vergeleken bij Al-Qaeda de MB gematigd is, en dat er met de MB te praten valt. Amerika geeft daarom steun aan de MB en haar vertakkingen. De Democraten, de partij van Obama, hebben zoals alle politieke partijen geld nodig voor hun verkiezingscampagnes. Zouden er straks veel Joodse donoren te vinden zijn die de Democraten in staat willen stellen om, vanuit het Witte Huis, Hamas af en toe een handje te helpen bij het uitroeien van de Joden? Of verschuilen Joodse donoren zich achter een boom wanneer de Democratische fondsenwerver langs komt? En wat zal die boom dan roepen? Israel zelf staat er, in theorie, beter voor dan een maand geleden. Een twee-staten oplossing is weer voor jaren van de baan. De landen om Israel heen zijn, behalve Iran, niet gevaarlijk meer. De Arabische buurlanden hebben alle vrijheid om in eigen huis orde op zaken te stellen, maar blijven in chaos ondergedompeld. Een robbertje oorlog met Israel voeren zit er niet in. Verder blijkt Israel over olie en gas te beschikken en kan dat zelfs exporteren. Er komt in het Nabije Oosten mogelijk een nieuwe niet-Arabische staat bij: Koerdistan. Turkije wordt steeds meer een islamocratie die pro-Hamas is, wat het voor de EU-top lastig maakt Turkije te gebruiken voor de verdere beschadiging en vernieling van Europa. De vleugelslag van een vlinder in Tokio maakt dat er aan de andere kant van de wereld een storm uitbreekt. De inslag van de raketten van Hamas in Israel leidt tot verkiezing van een Republikeinse president in de Verenigde Staten, schade aan de boze plannen van de EU, en de deconfiture van GroenLinks. En ondertussen wordt de echte oorlog, rond de Oekraïne, voorverwarmd. Hans Jansen | 09-08-14 | 10:59 | Link | 49 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/08/hans_jansen_in_de_straten_waar.html#more
Hans Jansen - In de straten waar moslims wonen
Nog nooit is de onrust in het Midden-Oosten, en onder moslims elders, zo groot en zo zichtbaar geweest. De islam beschikt over een theorie die deze onrust verklaart: het komt door de vijanden van de islam. Die besmeuren en bevuilen het mooiste wat mensen op aarde hebben: de islam. Daarom kan een ‘goed geïntegreerde moslima’, bekleedster van een vertrouwensfunctie bij het Nederlandse Ministerie van Justitie, in volle ernst geloven, en rondtwitteren, dat het de Joden zijn die de reputatie van de islam willen verwoesten door de ISIS op te richten. Het getwitter van deze moslimdame is een goed teken. Ze heeft altijd geleerd dat alles wat islamitisch is, goed is. Nu ziet en hoort ze over handelingen die, in haar optiek, niet goed zijn, maar die aan de islam en de moslims worden toegeschreven. Dit stelt haar voor een raadsel. Het axioma dat alles wat van de islam is, goed is, kan niet veranderd worden. Dus moet er iets anders veranderen. Doen we. Het zijn dan niet moslims die uit vrije wil, en conform de sharia, deze gruwelen plegen, maar sluwe jodenmensen hebben moslims hiertoe verleid. Wie optimistisch is, kan in deze oplossing van mevrouw een vorm van beginnende islamkritiek zien. Ze maakt immers duidelijk dat zij vindt dat handelingen die door de sharia worden aanbevolen, zoals het doden, verkrachten, uithongeren, beroven en verjagen van christenen en Yazidi’s, ongepast zijn. Dat siert haar, het is misschien wel het begin van een verandering in haar geloofsleven. Zo’n verandering is voor haar persoonlijk niet zonder gevaar, want op uittreding uit de islam en afwijzing van de sharia stelt de sharia de doodstraf, en die kan ook informeel voltrokken worden. In een tweet stelt mevrouw dat de daden van ISIS lijnrecht staan tegenover wat de islam predikt. Misschien is dit taqiyya, maar mogelijk is het gewoon haar oprechte opvatting. Onder welke omstandigheden moorden, beroven en verkrachten volgens de sharia correct zijn, is niet iets wat moslims van nature weten. Dat moet ze door beroepsmoslims geleerd worden. Het is verbazend hoe succesvol beroepsmoslims zijn bij het erin stampen van hun leer. Maar juist daarom zou een buitenstaander zich een beleid kunnen indenken waarbij een regering probeert het islamitische volksdeel zo ver mogelijk weg te houden van de beroepsmoslims, bijvoorbeeld door beroepsmoslims geen bezoekersvisum of verblijfsvergunning te verlenen. De neomarksisten die ons regeren (de socialistische socialisten, de liberale socialisten, de christelijke socialisten, de groene socialisten en de andere socialisten) bekijken deze dingen anders. Zij hebben ook een theorie, en die luidt dat de onrust voortkomt uit armoede en sociale achterstand. Die armoede en achterstand zijn te wijten aan de autochtonen. De verschillende soorten socialisten menen dat uitsluiting en achterstand kunnen worden
weggenomen door beter onderwijs, nieuw behang in de toegewezen woning, sportles, ruimere uitkeringen, gratis gezondheidszorg, en nog een lange reeks van andere kleine voorrechten die de oorspronkelijke bewoners van het land niet genieten, terecht niet, omdat ze die niet nodig hebben, want zij zijn al geïntegreerd. Het toekennen van deze voorrechten, geloven neomarksisten, zal de onrust wegnemen en de integratie vervolmaken. Bij zo veel wijsheid is het brutaal andere theorieën over de toenemende onrust en chaos aan te bieden. Doen we gewoon toch. Voor een deel is de onrust alleen optisch. ISIS laat zijn prestaties zien op YouTube. Saoedi-Arabië en Iran niet. Reken maar dat er daar evengoed ophang- en onthoofdingsporno te maken valt. Voor een deel is de onrust er altijd geweest. ‘Kan niet’, roepen vrienden en vriendinnen van de islam nu, ‘hoe kan het dan dat er nog Yazidi’s en christenen over zijn?’. Dat is te verklaren uit inefficiëntie, en zo veel zijn er nu ook niet over. Bovendien gingen de Turken toen die daar nog de baas waren, wat minder regelmatig op jacht. De Turken wisten dat je niet elk jaar verse slavinnen kunt oogsten, er is tijd nodig om nieuwe aan te maken. Maar de hoofdreden voor de toename van de onrust in de straten waar moslims wonen, is de wijziging van het Amerikaanse beleid ten aanzien van het Midden-Oosten en de islam. Obama begunstigt islamitische ‘rebellen’, en bestrijdt het traditionele heersersgilde dat de kurk op de fles hield. Amerika laat haar vrienden in de islamitische wereld in de steek, en geeft kopjes aan haar vijanden. Op één punt is het Amerikaanse beleid nog niet gewijzigd. Er ligt nog steeds een Amerikaanse vloot in Napels, en daaraan hebben we te danken dat de Middellandse Zee nog niet het domein van zeerovers en piraten is geworden. De stranden langs de Middellandse Zee zijn dankzij de Amerikaanse vloot nog steeds veilig, dus snel op vakantie naar Sicilië of Kreta, voor het te laat is. Hans Jansen | 16-08-14 | 15:29 | Link | 156 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/08/hans_jansen_zelfredzaamheid.html
Hans Jansen - Zelfredzaamheid
Actie wekt reactie. Waar de islam een rol speelt, rapporteren de Nederlandse media niet, of halfslachtig, over de actie. De reactie daarentegen wordt breed uitgemeten. Wanneer Gaza door Israel gebombardeerd wordt, krijgen we wel te horen over dode kinderen in Gaza, maar er wordt weinig of geen aandacht besteed aan de acties waardoor de Israëlische reactie is opgeroepen, te weten de ‘primitieve’ raketaanvallen door Hamas, en de gevolgen van die raketaanvallen voor Israëlische bevolking. Want Gaza is zielig, en Israel is gemeen. Ander voorbeeld: Wanneer honderden moslims op de Hoefkade gewelddadig actie voeren tegen een door de gemeente Den Haag toegestane demonstratie, maken de media bij herhaling schamper melding van ‘rechts-extremistische’ demonstranten. Zijn het dat wel? Maar zelfs dan, het democratische recht op demonstreren is hen ontnomen door het gebruik van geweld door een paar honderd dubbelepaspoorthouders. Over die stenengooiende activisten, schaamteloze sympathisanten van de moordenaars en verkrachters van de ‘Islamitische Staat’ in Syrië en Irak, zijn de media ‘terughoudend’. Die ‘Islamitische Staat’ begaat gruwelen en zet die zelfs op YouTube, maar vindt desondanks sympathisanten in heel Europa, tot in Den Haag toe. Dat kan niet goed gaan. De media stellen het voor alsof wie zich hierover zorgen maakt, niet snik is: als we de media geloven, zijn het uitsluitend de tokkies die tegen dit alles willen demonstreren. Waarom pakken de media dat zo aan? Waarom doen de media zo zuinigjes over die twee onmiskenbare oorlogsmisdaden van Hamas, te weten het beschieten van de burgerbevolking van Israel en het gebruiken van de eigen burgerbevolking als menselijk schild? De aanwezigheid van kansloze immigranten in de oude stadswijken, kansloze Palestijnen in Gaza, en de ‘Islamitische Staat’ in Irak en Syrië (en God weet waar nog meer) hebben met elkaar te maken. Ze zijn alle drie het resultaat van beleid waar geen gewoon goed Nederlands beschrijvend woord voor bestaat. Alle beschikbare termen zijn er net naast. ‘Links’ of ‘socialistisch’ klinkt voor het Nederlands te arbeideristisch, vanwege de associatie met de emancipatie van de arbeidersklasse. Het Amerikaanse liberal klinkt te deftig vanwege de manier waarop ‘liberaal’ in het Nederlands gebruikt wordt. ‘Progressief’ klinkt niet goed, omdat vooruitgang vaak heilzaam is. ‘Establishment’ ruikt te veel naar graaiers met een aflossingsvrije hypotheek op een welgelegen landgoed. ‘Internationalistisch’ roept de geestdodende vaagheid op waarvan EUbestuurders zich bedienen. ‘OSM’, ‘ons soort mensen’, klinkt alsof het uitsluitend om een vriendenclubje gaat zonder ideologische lading. ‘Derdewereldisme’ is een mooi woord, maar impliceert de voormalige tweedeling uit de Koude Oorlog. Gaza, de Schilderswijk en de Islamitische Staat zijn het resultaat van beleid dat we voor het
gemak maar even kortweg ‘links’ noemen – ook al is dat woord er net naast, zie boven. De problemen als die in de Schilderswijk zijn ontstaan uit weerzin tegen redelijke reflectie over massa-immigratie en de sociaal-economische gevolgen daarvan. Die weerzin heeft geleid tot de ongecontroleerde instroom van niet-zelfredzame migranten. Jaloezie op de zelfredzaamheid van de Zionisten, en onbekendheid met het Nabije Oosten, hebben geleid tot het niet oplossen van het probleem met de Arabieren die in en rond Israel wonen. Na de wereldoorlogen zijn vanwege grenswijzigingen miljoenen vluchtelingen geherhuisvest. Waarom is er een uitzondering gemaakt voor de ‘slachtoffers’ van de stichting van Israel? Israel is niet meer dan één van de vele nieuwe staten die zijn ontstaan uit de ontbinding van het Ottomaanse wereldrijk. De ‘Islamitische Staat’ in Irak en Syrië kon zich vormen doordat Obama, om wat voor redenen ook, in het Nabije Oosten een machtsvacuüm heeft laten ontstaan. Dat machtsvacuüm wordt opgevuld door lokale krachten. Obama haat de Amerikaanse zelfredzaamheid (oriënteer u over Obamacare!), en belet de Amerikaanse legers het Nabije Oosten een Pax Americana op te leggen, waaronder gewone mensen daar, in zelfredzaamheid, normale levens kunnen gaan leiden. De IS doet verder niets anders dan gebruik maken van de geboden gelegenheid en past de sharia toe. Ja, dat is even schrikken als je aan de universiteit geleerd hebt dat de sharia net zoiets onschuldigs is als Nederlands recht. Veel noodlottig westers beleid is te verklaren uit een soort derdewereldisme, gekoppeld aan een misdadige dan wel ziekelijke afkeer van zelfredzaamheid: Die zelfredzaamheid van Israel is een schande! Migranten en ‘armen’ horen niet de gelegenheid te krijgen zelfredzaam te worden! Hou ze kort. Bind ze vast met uitkeringen. Zorg dat het Amerikaanse leger in Irak geen vrede afdwingt! Leg geen wapenstilstanden op maar verleen humanitaire hulp! Onvermijdelijk resultaat: een catastrofe tot in alle uithoeken. De media rapporteren halfslachtig over problemen als die met Gaza, de IS en de Schilderswijk – niet uit dommigheid of onkunde, maar omdat de media zelf deel uitmaken van de beschaafde internationale vriendenkring die deze problemen schept. Zelfredzaamheid? Uiteraerd amice, maar liever niet zo maar voor iedereen. Hans Jansen | 23-08-14 | 11:55 | Link | 295 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/08/hans_jansen_atheisme_is_bloedd.html#more
Jansen - Atheïsme is bloeddorstiger
Atheïsme is bloeddorstiger en moordzuchtiger dan alle godsdiensten bij elkaar. U heeft het natuurlijk direct al begrepen: op veler verzoek zal het vandaag eens niet over de islam gaan. De Chinese leider Mao is opgevoed als Boeddhist, maar was als volwassene anti-religieus. Hij heeft ruim 70 miljoen mensen om het leven gebracht. De schattingen worden nog steeds naar boven bijgesteld. Stalin, kerkelijk opgevoed, voormalig priesterstudent, held van de Sovjet-Unie, weldoener van de arbeidersklasse, kan bogen op ongeveer 20 miljoen slachtoffers. Het merendeel van deze 90 miljoen is gaan hemelen in vredestijd. Adolf Hitler, bekend van de Godwin, heeft minstens 10 miljoen doden op zijn rekening staan, waarvan 6 miljoen Joden. Er zijn amateur-historici die menen dat Hitler katholiek was. Dat was hij van geboorte, maar uit van alles blijkt dat hij desalniettemin fel anti-christelijke en anti-katholieke opvattingen koesterde, zie bijvoorbeeld Hitler’s Table Talk. Behalve Hitler is er nog een reeks minder grote jongens, allen atheïst en socialist, die zich door hun moordlust hebben onderscheiden, zoals Pol Pot in Cambodja, Kim Junior en Kim Senior in Noord-Korea, de gebroeders Castro op het zonnige Cuba, de heer en mevrouw Ceausescu in Roemenië en Enver Hoxha in Albanië. Als katholieken zich over de kruistochten en de inquisitie schuldig zouden moeten voelen, beide al eeuwen in onbruik, wat moeten atheïsten en socialisten dan met al deze miljoenen van hooguit een paar generaties terug? De kruistochten, de inquisitie en de heksenvervolgingen hebben misschien 200.000 mensen het leven gekost. In vijf eeuwen. Dat getal valt in het niet bij de meer dan honderd miljoen die de Drie Geliefde Grote Atheïsten in de twintigste eeuw in een paar decennia er door hebben gejaagd. Hoeveel oorlogsgeweld en burgerdoden u ook aan het christendom wilt toeschrijven, Mao, Joseph en Adolf overtreffen het ruimschoots, hoe u de cijfers ook corrigeert voor de toename van de bevolkingsomvang in de afgelopen duizend jaar. Desondanks hebben Joseph en Mao nog steeds praatgrage volgelingen in de top van een aantal Nederlandse politieke partijen, en worden geweldloze democratische politici op hoge toon ervan beschuldigd de ‘nieuwe Adolf’ te zijn. Het aantal mensen dat in de loop der eeuwen door atheïsten, in de naam van de wetenschap, de vooruitgang of de rede, om het leven is gebracht overtreft het aantal slachtoffers van godsdienstige bewegingen met zodanig overtuigende getallen, dat er iets aan de hand moet zijn. Mogelijk dempt godsdienstigheid de dierlijke lust tot macht en moord? Al deze dingen zouden allang bij iedereen bekend moeten zijn, maar het staatsonderwijs en de staatsmedia hebben andere prioriteiten, zoals de milieuschade die de stofzuiger aanricht. Het steeds verder bekend raken van de aspiraties en de praktijken van de ideologie waarover we het vandaag niet zouden hebben, valt dan ook in een kennisvacuüm ten aanzien van geschiedenis en godsdienst. Vijanden van het westen zijn altijd ook vijanden van het
christendom, en deze (zelf)haters maken nu in één adem handig gebruik van het nieuws uit het Nabije Oosten over kruisigingen, amputaties en stenigingen om, jawel, het christendom aan te vallen ‘want alle religies brengen altijd alleen maar oorlog’. De beweging die vandaag niet genoemd zal worden, schrijft gruwelen voor. Die worden dan ook bij tijd en wijle enthousiast gepleegd door grote of kleine aantallen aanhangers van die beweging. Het laatste nieuws daarover, uit Syrië en Irak, wordt niet gebruikt om die onnoembare beweging aan te klagen voor wat-ie is, en volgens beroepsmoslims ook moet zijn, maar om andere godsdienstige bewegingen, die zulke gruwelen verbieden, op hun plaats te zetten. De relevante feiten over veel van dit soort zaken, en over de atheïstische moordzucht, zijn bv. hier na te lezen. De gegevens liggen overigens over het hele internet verspreid en zijn zo zonneklaar dat twijfel wel heel erg pedant is. Maar als u het over die ongenoemde beweging niet geloofde, gelooft u het over die atheïsten ook niet. De Nederlandse slavist Karel van het Reve noemde het Marxisme een ‘jachtakte’. De beroemde islamograaf Bernard Lewis sprak van de koran als license to kill. De juichaapjes en deskundo’s van de staatsmedia die de Arabische Lente hebben bejubeld, hadden het daarentegen over ‘nieuwe perspectieven’, en ja, inderdaad, dat waren het, zoals elke kenner ze had kunnen vertellen. En toch. Wie in Westerbork lid werd van de NSB, werd desalniettemin naar Auschwitz gestuurd. Wie daarentegen in de ‘Islamitische Staat’ op tijd moslim wordt, maakt kans hier op aarde behouden te blijven. De atheïstische moordzucht is dus, meetbaar en aantoonbaar, groter. De kans dat atheïstische politici de macht van de staat willen gebruiken om u te vermoorden, is vele malen groter dan dat godsdienstige politici hetzelfde willen. Maar kom op, we moeten niet alle atheïsten over één kam willen scheren. Hans Jansen | 30-08-14 | 11:00 | Link | 15 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/09/hans_jansen_-_gelijkhandigheid.html#more
Hans Jansen - Gelijkhandigheid
In de politieke cultuur van een moderne tirannie is evenhandedness een belangrijk begrip. ‘Gelijkhandigheid’ betekent dat als Justitie tien aanhangers van de ene oppositie- of verzetsbeweging opsluit, er van elke andere oppositiebeweging ook tien aanhangers moeten worden opgepakt, anders krijg je scheve ogen. Ik ken het begrip uit het Egypte van Nasser en Moebarak. Drs. Bertus Hendriks, activist en Midden-Oosten deskundige, heeft het me toen en daar uitgelegd. Ik was destijds nog een leergierig kereltje, en zat graag aan de voeten van deze Marxmeester. Tijdens zo’n informeel college speelden we schaak. Bertus werkte destijds aan een proefschrift over de Egyptische communistische partij. Leden van de Egyptische communistische partij hadden als weinig anderen te lijden van de evenhandedness. Awad, de trouwe huisbediende van de promovendus, diende met een passende glimlach thee, bier en versnaperingen op. Ook Awad was grootmeester: in het doen alsof hij niet dronken was. Op één keer na heb ik met schaken altijd van Bertus verloren. Dat was goed voor het zelfvertrouwen van Bertus. Bertus Hendriks kende zijn onderwerp door en door, maar het proefschrift is er nooit gekomen. Evenhandedness, legde Bertus me uit, betekent dat er ook tien Kopten, tien communisten en tien wijsneuzen dienden te worden vastgezet als er tien jihadisten moesten worden opgesloten vanwege de koelbloedige gruweldaden die zij hadden begaan. Stilzwijgend ging de Egyptische staatsveiligheidsdienst er kennelijk vanuit dat de moslims boos zouden worden als er alleen maar moslims werden opgepakt, omdat dan de islam gediscrimineerd werd, althans vergeleken bij de Kopten en de communisten. Het is vervelend maar nodig om er op te wijzen dat deze gedachte impliceert dat de autoriteiten destijds goed zagen dat de ‘gewone’ moslims met de opgepakte radicalen sympathiseerden. Van die opgepakte Kopten en communisten had dan wel niemand iets gedaan waarvan er een omschrijving te vinden is in een normaal wetboek van strafrecht, maar toch had de elite van die groepen in die jaren altijd een koffertje achter de deur klaar staan voor het geval er rond vier uur ’s ochtends aangeklopt zou worden. De Egyptische regering heeft een tijdlang al die arrestanten in één kamp bij elkaar opgesloten. Dat was gezellig, maar niet verstandig. Het leidde tot een samensmelting van de uiteenlopende niet-islamitische oppositiegroepen. Die gedwongen wederzijdse kennismaking van de seculiere oppositiegroepen tijdens de gelijkhandige behandeling door Justitie, staat mogelijk aan de basis van de Arabische Lente. Maar lentedromen over democratie en verwestersing in de islamitische wereld zijn bedrog. Er zijn in het Nabije Oosten maar twee groepen die iets van de grond kunnen krijgen: de shariafundamentalisten en de militairen. Andere groeperingen zijn op z’n hoogst stof voor scriptieschrijvers en promovendi. Militairen worden gesteund door Amerika, shariafundamentalisten door landen als Qatar en Turkije.
Wie nu zouden er voor in aanmerking komen om in de postmoderne multiculturele Nederlandse belastingboerderij het slachtoffer te worden van justitiële gelijkhandigheid? Wie zou de Nederlandse Justitie willen oppakken als er een half dozijn jihadisten, die terugkomen uit Syrië, moet worden vastgezet om de dagelijkse veiligheid op straat enigszins in de klauw te houden? Zodra het in de ogen van de Nederlandse regering zeker is dat het ook in Nederland op moslims een goede indruk zou maken wanneer niet alleen extremistische jihad-moslims maar ook islamkritische Hollanders worden aangepakt en vastgezet, dan kunt u de dagen tellen totdat Justitie dat gaat doen. Nee, we zetten ‘Justitie’ nu niet tussen aanhalingstekens. Als we het over Egypte hebben, doen we dat immers ook niet. De SGP maakt natuurlijk een goede kans: weinig partijen vragen met zoveel beleefde volharding om de scheiding tussen de staat en de linkse kerk. De politiek heeft deze dwarse groepering gelukkig al een keer goed onder handen genomen omdat het vrouwenstandpunt van deze partij niet naar de smaak was van de weldenkende vrijheidslievende democratische meerderheid van ons volk. Een mooi begin maar er is vast nog wel meer mogelijk. En het gaat er ook niet om het tot een echte veroordeling te laten komen, een beetje intimideren is misschien al genoeg om anderen te laten begrijpen hoe in de Koninklijke Nederprovincie van de Europese Unie de hazen lopen. De leiders van Nederlandse organisaties waar de theorie van de islam iets tegen heeft, doen er goed aan naar Egyptisch voorbeeld ook een koffertje klaar te gaan zetten. Het is moeilijk te voorspellen op welke groepen de keuze van de Nederlandse Justitie zal vallen om haar gelijkhandigheid te laten zien. Er is voorlopig keuze genoeg: Joden, advocaten, uitgevers, cabaretiers, balletdansers, musici, kartoenisten, perverselingen, columnisten, kerkelijk personeel, directeuren van musea met schilderijen waarop afbeeldingen van blote wijven te zien zijn, redacties van internetsites, eigenaren van slijterijen, politici, strandtentexploitanten die bikini’s gedogen. Op naar een stralende toekomst in een gelijkhandig Nederland. Hans Jansen | 06-09-14 | 11:59 | Link | 123 reacties |
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/09/hans_jansen_oh.html#more
Hans Jansen - OH
De ‘Europese Unie’ verstrekt ontwikkelingshulp, ‘OH’. Dat doet de EU op eigen sap en verantwoordelijkheid. In 2014 besteedt de EU een bedrag van 2716 miljoen euro aan OH. De EU heeft een OH-zevenjarenplan dat doorloopt tot en met het jaar 2020. Dan moet het OH-jaarbedrag tot 3989 miljoen zijn opgelopen. Het is vreemd dat het EU-bedrag stijgt, van bijna 3000 miljoen naar bijna 4000 miljoen jaarlijks, want je zou toch verwachten dat, als de hulp effectief was, het bedrag juist zou moeten dalen. Maar dat is niet zo, het bedrag stijgt. Het totaalbedrag aan OH voor de periode 2014-2020 bedraagt 19.661.639.000 euro, met andere woorden bijna 20.000 miljoen. Dit is het bedrag van alleen de Europese Unie, maar er zijn veel meer instanties die hun geld aan OH kwijt willen, zoals de Verenigde Naties. Dat alleen al vraagt om coördinatie, en coördinatie betekent nette banen voor nette mensen. Zorg dat u er bij komt. Maar goed, de EU besteedt al dat geld aan goedbedoelde pogingen om een goed doel te bevorderen: de uitroeiing van de armoede, eradication of poverty. Kan armoede wel worden uitgeroeid? Als het kan, bestaan daarvoor twee methoden. Herverdeling van de bestaande koek, en de bestaande koek in omvang laten toenemen. Links wil de bestaande koek door de overheidsbureaucratie onder dwang laten herverdelen. Rechts wil het bedrijfsleven laten innoveren en investeren, waardoor de bestaande koek zal gaan groeien – waardoor iedereen er op vooruitgaat, maar er mogelijk ‘onrechtvaardige’ inkomensverschillen ontstaan, bijvoorbeeld tussen Bill Gates en Diederik Samsom. Raad u maar welke methode het effectiefst is om armoede te verminderen. Raad u maar waar de EU voor kiest. De EU heeft dit voorjaar een onleesbaar document uitgevaardigd waarin de EU-plannen voor het EU-zevenjarenplan uiteengezet worden. Daarin treffen we nobele doelen aan als ‘versterking van de positie van de bevolking’. Wat zou dat moeten kosten, en wat is het eigenlijk? Zelfde vragen voor het voornemen tot ‘volledige eerbiediging van de sociale normen’. Is dat de EU-vertaling van ‘ies koeltoer’? Het spreekt vanzelf dat u niet direct gelooft dat de EU belastinggeld uitgeeft aan zulke doelen, op grond van een verordening die leest als een kapotte grammofoonplaat. Daarom, voor de tot controleren geneigde lezer, voluit een verwijzing naar het originele besluit: L 77/44 tot L 77/76 van het Publicatieblad van de Europese Unie, en daar Artikel 8c van de Doelstellingen, zie Artikel 3 van Titel 1 van de Verordening Nr. 233/2014 tot vaststelling van een financieringsinstrument voor ontwikkelingssamenwerking voor de periode 2014-2020, en dit dan onder de ‘Algemene beginselen’. Daar wordt de versterking van de positie van de bevolking genoemd. De ‘eerbiediging van de sociale normen’ zit verstopt in Bijlage 1 van deze Verordening, onder A, II, II, b, xi. Opbouw en compositie van de ‘verordening’ laten te wensen over. Er is eerlijk gezegd geen touw aan vast te knopen. Het springt van de hak op de tak. Is het een compromistekst die is ontstaan door Knip&Plak uit verschillende werkstukjes van verschillende auteurs? Of bestaat
er op ijle, voor belastingbetalers niet waarneembare hoogten, een ambtelijke norm waaraan stukken als deze, ondanks alles, voldoen? Die norm dient dan veranderd te worden. Het is wonderlijk dat de staatsmedia ons over deze ‘Verordening’ zo spaarzaam hebben voorgelicht. Heeft er echt niemand daar gedacht: ‘Wat een zootje’? De verordening komt neer op een verwarde compositie, vol hele en halve herhalingen, van vrome teksten uit de liturgie van de Linkse Kerk. Maar voorwaar, voorwaar, ik zeg u: in geen enkele kerk, moskee, synagoge of tempel in het ganse territoir van de Europese Unie wordt de komende weken een preek gehouden die even onsamenhangend zal zijn als deze verordening. Het is belangrijk om dat vast te stellen, want het lijkt er soms op alsof OH een nieuw soort religie probeert te zijn, een religie die vergeving zoekt voor de slechtheid en de schuldigheid van het Westen in het algemeen, en van de dode blanke man in het bijzonder. Nu, het OHproza haalt het niveau van een oude of nieuwe religie nog lang niet. Het is met recht stenen voor brood, en een slang voor een vis. Helaas voor uw bankrekening is niet alleen de presentatie van de Verordening vreeswekkend, maar ook de inhoud. De OH van de EU streeft naar ‘vergroten van asiel- en opvangcapaciteit’, het ‘aanpakken van democratisering’, het ‘aanpakken van seksueel geweld’, ‘beheren van de migratie’, bestrijding van ‘alle vormen van geweld tegen vrouwen en meisjes’ – pardon, ‘alle vormen van geweld’? En hoe doen we dat dan? Verborgen camera’s in elk huis? Het is zorgelijk dat deze rommelige Verordening, Nr. 233/2014, 11 maart 2014, onder de geachte afgevaardigden in Brussel en Straatsburg niet meer verbazing heeft gewekt. Hans Jansen | 13-09-14 | 11:55 | Link | 71 reacties
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/09/hans_jansen_ibn_khaldoen.html#more
Hans Jansen - Ibn Khaldoen
Wat is de meest nobele manier om iets in handen te krijgen en er de eigenaar van worden? Het ligt voor de hand om ‘gewoon maar even kopen’ als een goede optie te zien, maar kopen is niet nobel, want dan maak je gebruik van de zwakte van de verkoper. Die heeft geld nodig en verkoopt daarom spullen. Dat is zwakte. Van zwakte gebruik maken is nooit nobel. Soms ligt het andersom en is het de koper die zwak staat, en zijn geld vrijwillig afgeeft om iets in handen te krijgen dat in de ogen van een ander zo overbodig is dat hij wel kwijt wil. Iets willen hebben dat een ander niet meer nodig heeft, is ook zwakte, en niet nobel. Maar wat is nu wèl een nobele manier om iets te verwerven? Dat is uiteraard een eerlijk gevecht van man tegen man, waarbij de sterkste wint, en eervol met zijn bezit aan de haal gaat. Daarom is krijger een eerzaam beroep, en handelaar niet. Daarom is oorlog voeren een edele kunst, en handel een verachtelijk bedrijf. Daarom genieten ridders ontzag, en worden handelaren geminacht. Zijn er mensen die zo denken? Ja zeker. Zie Ibn Khaldoen, een Arabisch middeleeuws auteur die eerbiedig wordt aangeduid als ‘de vader van de sociologie’. Het is moeilijk uit te maken of hij deze opvattingen over roof en koop alleen maar beschrijft of dat hij ze ook deelt. Maar het is een aardig portret van de mentaliteit van een bepaald soort woestijnbewoners uit de tijd dat er nog geen echte natie-staten waren. Ibn Khaldoen leefde rond het jaar 1400, Tunesië. Hij meent dat een overheid alleen de benaming ‘overheid’ verdient als die overheid er in slaagt zelf als enige ongestraft de wet te overtreden. En tegelijkertijd alle andere wetsovertreders weet af te straffen. Ibn Khaldoen loopt daarmee, bijvoorbeeld, vooruit op het gedrag van de Europese Unie. Het verdrag van Lissabon (2007) geeft de EU grote macht maar legt ook beperkingen en regels op. De eurokraten vinden die macht wel een leuk hebbedingetje, maar lappen de beperkingen en de regels naar willekeur aan hun laars. Wie zal het ooit vergeten: Lidstaten mochten volgens de afspraak niet voor elkaars staatsschulden opdraaien maar toen Griekenland in moeilijkheden kwam, bleek de eurokratie boven de wet te staan en kon ineens alles, en wel ‘met rente’. De lidstaten en de burgers daarentegen moeten uitkijken: die kunnen de ‘directieven’ van de EU en de inhoud van het verdrag van Lissabon niet ongestraft naast zich neerleggen. De EU is dus, zie Ibn Khaldoen, effectief de overheid van de overheden. Ibn Khaldoen ziet niet alleen scherp hoe een overheid rolt, hij biedt ook een redelijk overtuigende theorie aan over hoe maatschappelijke normen en waarden komen en gaan. Elke gevestigde orde gaat op den duur ten onder, voorspelt Ibn Khaldoen, omdat in een ordelijke
welvarende ‘zachte’ maatschappij de opvatting dat geweld schadelijk is, en niets oplost, steeds algemener en dominanter wordt. Dat gaat goed tot er uit de woestijn woestijnrovers opdoemen die onbekend zijn met die opvatting, en die zich met geweld (nobel! nobel!) meester maken van de macht. Daarna begint de cyclus opnieuw. Het verhaal van Ibn Khaldoen doet denken aan de Amerikaanse filosoof Lee Harris die betoogt dat maatschappijen die welvarend en vreedzaam worden, en die daar de voordelen van inzien en er de vruchten van plukken, eenvoudigweg vergeten dat er kapers op de kust zijn. Die vergeetachtigheid wordt na een poosje door de kapers afgestraft. Wanneer Ibn Khaldoen het over roof en koop heeft, schetst hij een wijd heersende mentaliteit. Dat blijkt, terzijde, ook uit de etymologie van het Arabisch en het Hebreeuws, twee talen die nauw verwant zijn: het woord dat in het Hebreeuws ‘verkopen’ betekent, is in het Arabisch ‘bedriegen’ gaan betekenen. Wie het wil nazoeken: het gaat om: ﻣﻜ ﺮen מכר, allebei m-k-r. Buiten de westerse moderne cultuur is er voorlopig weinig begrip voor het idee dat een overeenkomst, bv. tot koop, in principe voor beide kanten voordelig zal uitpakken, en welvaart produceert. Het is immers makkelijker vijfhonderd euro te verdienen dan zelf een televisietoestel te bouwen, en het is al helemaal makkelijker om 15 eurocent te verdienen dan zelf een ei te leggen. Als rijkdom roof is, wekt rijkdom haat op, plus wrok, rancune en razernij. Denkt u. Maar dat hoeft niet zo te zijn. In grote delen van de wereld bestaat onverholen bewondering voor de bullebak die er zonder tegenprestatie in slaagt zijn medemens alles wat hij wil, af te nemen. In grote delen van de wereld worden mensen die vrijwillig hun geld afgeven, bijvoorbeeld voor een liefdadigheidsactie of (nood)hulp, geminacht. Het is niet vanzelfsprekend dat zulke culturele verschillen te overbruggen zijn. Hans Jansen | 20-09-14 | 12:00 | Link | 82 reacties | 23 38
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/09/hans_jansen_kerstmis_in_de_koran.html#more
Hans Jansen - Kerstmis in de koran
‘Christenen zeggen dat Christus de Zoon van God is – moge God hen beoorlogen.’ Het Arabische werkwoord qaatala ﻗﺎﺗ ﻞ, dat vertaald moet worden als ‘beoorlogen’, betekent: ‘doden of tot krijgsgevangene en slaaf maken’. Krijgsgevangenen werden in antieke tijden tot slaaf gemaakt en verhandeld, maar konden geluk hebben en aan hun familie worden terugverkocht. Slaven zijn er in soorten: plantageslaven, huisslaven, seksslaven en belastingsslaven. Een belastingsslaaf kon gedood worden of in een andere categorie van slaven worden ondergebracht wanneer hij naar het oordeel van zijn meesters niet voldoende opbracht. Het is niet te verwachten dat een boek dat christenen vervloekt en hen een antieke ‘beoorloging’ toewenst (zie begin en eind van Koran 9:30), veel welwillende passages over Kerstmis zal bevatten. In de vorm waarin moslims de koran lezen, zijn zulke passages er dan ook niet. Maar het Arabische alfabet waarin de koran tegenwoordig geschreven is, had in de tijd van Mohammed (570-632) nog geen puntjes op de letters. Die zijn later bedacht, en nog weer later aan de koran toegevoegd. Als je die puntjes weglaat, kan je de tekst op verschillende manieren begrijpen. Het bekendste voorbeeld komt uit koran 44:54 en 52:20: worden de doden in het hiernamaals uitgehuwelijkt of krijgen ze rust? Dat is een brandende kwestie, want als het woord dat daar staat ‘rust geven’ betekent en geen puntjes heeft, روح, kan de tekst alleen maar zo worden begrepen dat er verse druiven aan de zachtrustende overledenen worden uitgereikt. Is het daarentegen, met puntjes, ‘uithuwelijken’, زوج, dan gaan de ontslapenen een onrustige tijd tegemoet, want dan krijgen ze steeds verse maagden toegeschoven waarvan het wel niet de bedoeling zal zijn dat die maagd blijven. Moslims geloven dat soera 97 over de openbaring van de koran gaat. Er is alleen iets aan de hand. Met weglating van de puntjes, zonder één letter te veranderen, zou soera 97, ondanks de vervloeking van de christenen die de koran bevat in 9:30, over de geboorte van Jezus moeten gaan. Eigenlijk is het nog erger: in de traditionele islamitische uitleg van het vers wordt er ergens een letter t bijgesmokkeld. De uitleg waarmee soera 97 tot een kerstsoera wordt, heeft die extra letter t niet nodig. De vertaling van soera 97 als kersthymne ziet er normaler uit dan de traditionele islamitische vertaling, precies zoals het voor doden normaler is om in hun graf te rusten dan om met maagden te gaan rommelen. Als soera 97 oorspronkelijk een kersthymne geweest is, die pas nadat er puntjes aan waren toegevoegd, geschikt was om in de koran te worden opgenomen, dan heeft de islam een probleem. Dan is de koran, geheel of gedeeltelijk, niet door God via Gabriel aan Mohammed geopenbaard, maar, geheel of gedeeltelijk, door mensen gemaakt – net als de bijbel trouwens. Moslims na Mohammed hebben die antieke puntloze teksten niet meer begrepen, en er de verkeerde puntjes opgezet. De antieke teksten waarvan met behulp van puntjes koranverzen zijn gemaakt, zijn uit de bijbel en de kerkelijke liturgie afkomstig. Moslims tillen zwaar aan de directe goddelijke oorsprong van de koran. Als die in gevaar komt, komt ook het eeuwig leven in het hemels paradijs op het spel te staan. Alleen de
goddelijke oorsprong van de koran, geloven beroepsmoslims, garandeert dat de sharia de wil van God is die door jihadisten aan de rest van de wereld moet worden opgelegd. Wie de koran ondermijnt, is even verkeerd bezig als iemand die jihadisten bombardeert. Beide leiden immers tot afbraak van de islam. Beide falsificeren de aanspraken op onfeilbaarheid en onoverwinnelijkheid van de beroepsmoslims. Ibn Warraq (een pseudoniem) is een geleerde met een Brits-Indische achtergrond. Deze zomer verscheen zijn prachtboek Christmas in the Koran, 805 bladzijden. Is wel een stevige pil, maar als je het maar half hebt gelezen, mag je ook trots op jezelf zijn. Ibn Warraq heeft alles verzameld en becommentarieerd dat met deze kwesties samenhangt. Hij begint met de geniale Christoph Luxenberg (een pseudoniem) die in 2000 uit het niets in het Duits een boek liet verschijnen waarin voor het eerst aannemelijk werd gemaakt dat de puntjes van de koran pas later moeten zijn toegevoegd, en vaak niet juist kunnen zijn. Als ik een rondje champagne moest geven aan alle hoogleraren die zich publiekelijk hebben rot gelachen om dit idee, zou ik voor weken door mijn representatiebudget heen zijn. Na Luxenberg komen andere vlijtige geleerden aan de orde, soms heren van vroeger uit wier werk een aarzelend vermoeden bleek dat er met die puntjes iets mis was. Het lezen van Ibn Warraq’s boek kost misschien meer moeite dan smullen van Voorwaardelijke Liefde, het laatste prachtboek van Thierry Baudet, maar anderzijds is het even nodig als het wegbombarderen van de jihadisten van ISIL/ISIS/IS. En minder gevaarlijk. Hans Jansen | 27-09-14 | 12:54 | Link | 48 reacties | 4 14
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/10/hans_jansen_slachtfeest_af.html#more
Hans Jansen - Slachtfeest
Het islamitische slachtfeest dat vandaag gevierd wordt, gaat terug op het gruwelverhaal over Abraham die zijn zoon gaat offeren. Het zal allemaal wel echt gebeurd zijn, of misschien ook wel niet, maar in de vorm waarin het verhaal in de bijbel staat, is het een preek-in-verhaalvorm. Die preek gaat over loyaliteit. Abraham is zo loyaal aan zijn Heer, dat hij – huiver huiver – zelfs zijn zoon in Diens opdracht wel wil offeren. De opzet van de verteller is dat de toehoorder denkt: ‘Wel allemachtig. Hoe loyaal ben ik vergeleken bij die Abraham? Wat wordt er nou helemaal van mij gevraagd, en zelfs dat beetje (niet fietsen op zondag, niet te veel liegen en echtbreken) kan ik niet opbrengen! Laat ik een voorbeeld nemen aan Abraham, fijn trouwens dat het goed afliep, zo zie je maar, loyaliteit aan de Heer wordt beloond. Nee, ik zal ophouden met fietsen op zondag, liegen en echtbreken, en blijf een vroom man’. De christelijke kerkvaders zagen nog meer in het verhaal: God heeft geen mensenoffers nodig, Hij stelt, in de plaats van het offer dat een mens wil brengen, het Lam Gods dat Hij Zelf aanbiedt, of preciezer eigenlijk, Zelf is. Abraham is bereid zijn zoon te offeren (Genesis 22), maar, zie het Nieuwe Testament, uiteindelijk is het God Zelf Die Zijn eigen Zoon offert. Wie dit soort verhalen (die vol met hoofdletters dienen te staan) niet uit de bijbel of een kerkelijke traditie kent, kent ze misschien wel uit het werk van de geliefde volksschrijver Gerard van het Reve. Moslims kennen het verhaal uit de koran. De koran vertelt het verhaal, maar met minder details dan de bijbel, en noemt bijvoorbeeld niet de naam van Abrahams zoon. Net als de bijbel legt de koran de nadruk op de loyaliteit. De zoon van Abraham verzekert de toehoorders van het verhaal dat hij zich loyaal zal betonen (Koran 37:102). Het offer van Abraham wordt herdacht tijdens slachtfeest dat wordt gevierd tijdens de pelgrimage naar Mekka. Moslims vieren het overal ter wereld thuis mee. Nu had Abraham volgens de bijbelverhalen meer dan één zoon. Ismaël, zoon van de Egyptische slavin Hagar; en Izaäk, zoon van Abrahams echtgenote Sara. Ismaël is de voorvader van de Arabieren; Izaäk die van de Joden/Israëlieten. Het bijbelverhaal is glashelder: het offer dat niet doorging, betrof Abrahams zoon Izaäk. De islam daarentegen leert dat het niet Izaäk maar Ismaël geweest is. In de oudste korancommentaren staat vermeld dat het Izaäk geweest is, net als in de bijbel. Maar na een poosje gaan de islamitische theologen denken dat de niet bij name genoemde zoon toch eigenlijk Ismaël geweest moet zijn. Dat staat dus in de korancommentaren van na de begintijd. De islam leert ook dat Abraham samen met Ismaël de Kaäba (‘kubus’) in Mekka gebouwd heeft, dus het ligt in de ogen van moslims voor de hand dat, ook op dit belangrijke moment, het Ismaël is die de hoofdrol speelt, niet Izaäk.
Het offerfeest zoals dat in Mekka gevierd wordt, is niet toegankelijk voor mensen die geen moslim zijn. Pas dankzij de tv is het mogelijk een beetje een idee te krijgen hoe het daar toegaat. CNN brengt meestal een uitgebreid verslag, dat door een uiteraard geheel islamitische crew gemaakt wordt. Ondanks dat het voor christenen verboden is eens een kijkje te komen nemen bij het slachtfeest, zijn er in de Middeleeuwen toch wel eens christenen getuige van de Hadj en het daarbij horende slachtfeest geweest. Met de jaarwisseling van 1182-1183 scheidt een aantal kruisvaarders zich af, en gaat met schepen als zeerover de Rode Zee op, richting Mekka en Medina. Ze houden flink huis, maar worden door een Egyptische vloot verslagen en gevangen genomen. De zeerovers/kruisvaarders worden geëxecuteerd, maar twee van hen krijgen een speciale behandeling. Ze worden meegenomen naar Mekka, en daar tijdens het slachtfeest tegelijk met de schapen gekeeld. Waarschijnlijk zijn deze twee slachtoffers desondanks wel de eerste Europese niet-moslims geweest die een (weliswaar kort) bezoek aan Mekka gebracht hebben, tijdens het slachtfeest. Vroeger, voordat YouTube en de tv bestonden, konden we ons maar een vage voorstelling maken van hoe dat toen en daar toeging. Maar lang leve de vooruitgang, nu weet iedereen dat precies. Wat zijn die videootjes over onthoofdingen van de IS/ISIS/ISIL toch nuttig. Mocht u vanwege het slachtfeest een paar vrije dagen hebben, heeft u misschien tijd om aan de volgende leuke prijsvraag mee te doen: noem één daad die door de IS/ISIS/ISIL verricht is, die in strijd is met de islamitische sharia zoals die wordt afgeschilderd in de voor moslims door moslims geschreven gezaghebbende shariahandboeken. Goede inzendingen worden beloond met vijfhonderd euro’s. De jury bestaat uit één man. Bewindspersonen en topambtenaren zijn niet van deelname uitgesloten. Hans Jansen | 04-10-14 | 11:29 | Link | 136 reacties | 26 0
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/10/hans_jansen_ebola_en_jihad.html#more
Hans Jansen - Ebola en Jihad
Wat hebben Ebola en Jihad gemeen? Wie er aan lijdt, besmet zijn omgeving en richt rampen aan. Onder normale omstandigheden, in een op redelijkheid gegrondveste democratie, zou de overheid de maatschappij tegen dit olijke duo beschermen. Maar de ijdele aandachtshongerige Obama en de anonieme boosaardige eurotirannocraten hebben hoofd en hart zo vol van ideologie en politieke correctheid dat ze er niet toe komen dat te doen. Het is immers niet humaan de grenzen te sluiten en mensen de toegang te weigeren, menen deze wereldleiders. Is het wél humaan een bevolking bloot te stellen aan de extreme risico’s van Jihad en Ebola? Mensen gaan er vanuit dat hun overheid hen wil beschermen tegen extreem en ongewoon gevaar. Dus, in geval van Jihad of Ebola, de grenzen dicht. Maar, zal een goedmens tegenwerpen, niet iedereen die aanklopt aan de poorten van Europa en Amerika is gevaarlijk, en heeft Ebola of wil Jihad gaan voeren: het zou zielig zijn om, voor alle zekerheid, maar even niemand meer binnen te laten. Maar wat zouden de nog niet geïnfecteerden zelf doen indien ze het zelf voor het zeggen hadden, en niet onderworpen waren aan Brussel of een Obama? Er komen duizenden mensen uit de oorlogsgebieden van het Midden-Oosten naar het Westen. Er komt tegelijkertijd een onbekend aantal verdachte ziektegevallen met mogelijk Ebola binnen. Er is dus werk aan de winkel voor een redelijke en effectieve overheid. Een orgaan dat zich overheid noemt, maar niks verstandigs tegen deze risico’s onderneemt, of het nu in Den Haag of Brussel kantoor houdt, is zijn gezag voorgoed kwijt. Het ligt voor de hand dat de Jihadisten, en de geheime diensten uit het Midden-Oosten, hun eigen medewerkers en aanhangers vermengen met de stromen mensen die voor de Jihad gevlucht zijn. Het is uitgesloten dat de strategen van deze clubs deze kans laten liggen. Maar worden de huidige nieuwkomers systematisch gescreend? Worden de agenten van clubs die het slecht voor hebben met hun gastlanden er tussenuit gevist? We importeren dan ook mogelijke agenten van buitenlandse mogendheden, alsmede Jihadmoordenaars in de dop, zonder vragen te stellen, want dat zou onbeleefd zijn. Vermeende onbeleefdheid tegenover vreemdelingen is volgens onze bestuurders een groter kwaad dan het importeren van kwaad. Er moet, uiteraard, iets gedaan worden voor de Jihad-vluchtelingen – maar wat is er mis met opvang in de regio? Toen Hamas raketten op Israel afschoot, werd het vliegverkeer op Tel Aviv grotendeels gestaakt. Nu er Ebola heerst in West-Afrika, gaat het vliegverkeer gewoon door. Wij zijn immers zo superieur qua hygiëne dat ons niets gebeuren kan. Ondertussen zijn er zowel in Amerika als in Europa desalniettemin de eerste Ebola-patiënten opgedoken. De eersten zullen wel niet de laatsten zijn. Wie uit Ebolaland Europa of Amerika binnenkomt, wordt niet serieus gescreend. Een eigen verklaring is voldoende. Vragen stellen zou immers inhumaan
en onbeleefd zijn. Onbeleefdheid tegenover vreemdelingen is volgens onze bestuurders een groter kwaad dan het importeren van ziekte en een ontijdige dood. Quarantaine is de enige methode die kan voorkomen dat Ebola zich verspreidt. Ebola is een kwaal die vanuit Afrika zijn opmars is begonnen. Afrikanen zijn natuurlijk zielig, en wie zielig is heeft recht op hulp, zelfs als hij het er zelf naar gemaakt heeft, maar er valt Afrikanen mogelijk een verwijt te maken: het eten van bush meat, vlees uit het oerwoud, een eufemisme voor het vlees van apen, heeft Ebola op de mens laten overslaan. Zonder wegen en vliegverkeer zou dat allemaal (behalve voor de getroffen Afrikanen) niet zo veel hebben uitgemaakt, ies koeltoer, hebben wij niets over te zeggen. Maar het is de aanleg van meer wegen en meer vliegvelden die de export van Ebola mogelijk gemaakt heeft. Ook de verspreiding van het Jihad-virus is mogelijk geworden door de toegenomen mogelijkheden de planeet rond te reizen. In de koloniale tijd hebben uitbarstingen van Jihad in Nederlands-Indië of de Soedan nooit gevolgen gehad in de straten van Amsterdam of Londen. Maar een eeuw later heeft het Jihad-virus zich alom verspreid. Reizigers overal ter wereld gedenken dat dagelijks door op vliegvelden, uit respect voor de Jihad, eerbiedig hun schoenen uit te doen, net als in de moskee. Een overheid die er in slaagt Europa en Amerika effectief te beschermen tegen Jihad en Ebola, zal decennia lang, tot we het weer zijn vergeten, alle legitimiteit van de wereld hebben. Een overheid daarentegen die daar niet in slaagt, kon het wel eens moeilijk krijgen om geaccepteerd te blijven, bijvoorbeeld doordat er bij de overlevenden en nabestaanden, zacht gezegd: enige wrevel gaat ontstaan over de ontijdige en onnodige dood van hun geliefden. Nobele wedijver tussen Den Haag en Brussel om ons tegen Jihad en Ebola te beschermen – wat zou dat toch mooi zijn. Hans Jansen | 11-10-14 | 13:04 | Link | 45 reacties | 15 30
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/10/hans_jansen_kalief.html#more
Hans Jansen - Kalief
Het Arabische woord ‘kalief’, ﺧﻠﯿﻔ ﺔ, betekent ‘plaatsvervanger’, ‘stadhouder’. Denk bij ‘stadhouder’ niet aan steden of staten maar aan het Engelse instead dat ‘in plaats van’ betekent. In plaats van wie kwam de eerste kalief? De islam leert dat de eerste kalief in de plaats kwam van Mohammed, de Gezant van God. De eerste kalief, Aboe Bakr, regeerde vanuit Medina van 632-634. Zijn titel zou ‘plaatsvervanger van de Gezant van God’ hebben geluid. De tweede kalief, Omar, vond ‘de plaatsvervanger van de plaatsvervanger van de Gezant van God’ als titel niet geweldig. Omar zou de titel voor zijn opvolgers en zichzelf versimpeld hebben tot ‘plaatsvervanger van de Gezant van God’, kortweg kalief. Het is een mooi verhaal, maar het klopt niet met wat er te vinden is op munten uit die tijd. Daar staat eenvoudigweg ‘plaatsvervanger van God’, ﺔ ﷲ ﺧﻠﯿﻔ. Het gezag van iemand die God komt vervangen, strekt zich ver uit en is moeilijk te begrenzen. Ook wordt Mohammed niet genoemd in de formule ‘plaatsvervanger van God’. Het is moeilijk daar een verklaring voor te vinden die niet ketters is. Alles wijst er op dat het begin van de islam een wilde tijd geweest is, waarin de kalief onbekommerd namens God de zaakjes van zijn onderdanen regelde en het religieuze gezag uitoefende zoals een paus het niet zou durven, zelfs al zou hij het willen. Er wordt wel geopperd dat de moslims in die begintijd het niet eens waren over de theologische rol van Mohammed, en dat daarom Mohammeds naam niet genoemd wordt in de titulatuur van de kalief. Waren we er maar bij geweest, dan wisten we zulke dingen. Wat er bekend is over die beginperiode van de islam, zeg de jaren 600-900, wekt de indruk dat het religieuze gezag in de islam oorspronkelijk bij de regerende kalief berustte, maar dat de kalief dat godsdienstige oppergezag langzaam kwijt geraakt is aan de beroepsmoslims. Het keerpunt in de strijd tussen kalief en beroepsmoslims zou gevallen kunnen zijn tijdens kalief Al-Ma’moen, 813-833. De kalief heeft deze strijd verloren, de beroepsmoslims hebben gewonnen. De beroepsmoslims benadrukken daarom dat zij ‘de erfgenamen van de profeten’ zijn, een formule die in een islamitische context aangeeft dat hun macht geen grenzen kent. De islam leert dat na Medina de kalief vervolgens in Damascus zetelde, en daarna in Bagdad van 750 tot 1250. De kaliefen in Bagdad raken al na anderhalve eeuw veel van hun daadwerkelijke macht kwijt. Dat weerspiegelt zich in titelinflatie elders. In 929 gaat de Arabische vorst van Andalusië zich kalief noemen: het kalifaat van Cordoba. In 909 had een vorst uit de Fatimidenclan in Tunesië hetzelfde gedaan. Vanuit bijna niets verovert deze Fatimidenkalief in de allerbeste ISIS/ISIL-stijl een groot deel van Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Egypte valt in 969 in zijn handen: het kalifaat van Cairo. De Mamlukkensultans in Egypte maken rond 1250 een einde aan dat Fatimidenkalifaat, maar houden er na de val van Bagdad (1258) een huiskalief op na die kon bogen op afstamming van de echte kaliefen van Bagdad. In 1517 veroveren de Turken Egypte. De huiskalief van de Mamlukken krijgt dan weinig of eigenlijk: geen aandacht, maar later realiseren de Turkse
Sultans, de Ottomanen, in Constantinopel, zich dat ‘kalief’ natuurlijk een mooie prestigieuze titel is en ze gaan die titel voluit gebruiken. Dat deden ze vooral ten behoeve van de moslims die onder niet-islamitische overheersing waren gekomen – ten gevolge van de militaire nederlagen van de Ottomaanse Turken, bijvoorbeeld tegen de Russen. De Krim speelde daarin een belangrijke rol. De Russen veroverden de Krim op de Turken, en de Sultan raakte de Krim wel kwijt, maar bleef, volgens het vredesverdrag, desalniettemin de kalief van de moslims die daar woonden. Het kalifaat globaliseert. Als Ataturk in maart 1924 het Ottomaanse kalifaat opheft, tegen veel adviezen in, veroorzaakt dat een schok in de islamitische wereld. Veel waarnemers waren van mening dat je beter een tamme kalief onder Turkse controle kon hebben, dan geen kalief, omdat ‘geen kalief’ zou leiden tot politiek-religieuze onrust. Die voorspelling is juist gebleken. Kort na de opheffing van het kalifaat in Turkije wordt in 1928 in Egypte de MoslimBroederschap opgericht. Die wil het kalifaat herstellen en de sharia invoeren, niet alleen in Egypte maar overal. De MB is de moederorganisatie van alle latere islamitische moordlustige jihadistische bewegingen. Als er straks weer een kalief op de troon zit, en dat nog wel in Bagdad, zal geen enkele islamitische organisatie zich tegen die kalief durven keren, of de droom van het wonderbaarlijk herstel van het kalifaat willen verstoren. De Jihad-bewegingen van China tot Nigeria zullen zich gewillig onder zijn banier verenigen. Aboe Bakr, aka Ibrahim, kalief te Bagdad. De islam wordt steeds interessanter. Hans Jansen | 18-10-14 | 11:59 | Link | 116 reacties | 8 31
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/10/hans_jansen_schenkt_het_mensdom_veel_vermaak.html#more
Hans Jansen - 'Alle godsdiensten zijn hetzelfde'
Godsdiensten zijn verre van hetzelfde, want u kunt een pastoor niet als imam te werk stellen, of een dominee als rabbijn. Godsdiensten lijken even veel op elkaar als politieke partijen of, beter nog, als de verschillende takken van sport. Het uiteindelijke doel is wel hetzelfde: meer of minder belasting dan wel een spannende wedstrijd, maar je krijgt ongelukken als je een liberale partij door een socialist laat leiden, of een socialistische partij door een milieuterrorist, of als je voor een voetbalwedstrijd een scheidsrechter leent van handbal. Voetbal is geen handbal, liberalisme is geen socialisme, en christendom is geen islam. Maatregelen nemen tegen handbal vanwege het gedrag van voetbalhooligans is zinloos. Maatregelen treffen tegen het christendom vanwege de wreedheden van de jihadisten evenzo. Het is zelfs oneerlijk: waarom handbalspelers straffen voor het gedrag van voetbalfans? Waarom het christendom een douw geven vanwege wat moslims doen? Toch wordt dat laatste dagelijks bepleit, met het argument dat alle godsdiensten kwaadaardig zijn en dat in de afgelopen eeuwen er altijd wel ergens in Europa een groep christenen zich heeft misdragen op een manier die wel wat doet denken aan wat IS/ISIL/ISIS op het ogenblik in Syrië en Irak uithaalt. Er zijn moslims die in naam van de sharia moorden, roven en verkrachten. Dat is boosaardig maar geen reden alle godsdiensten te veroordelen, of tegen alle godsdiensten maatregelen te nemen. Die ‘moordzuchtige oorlogsgezinde christenen uit vroeger eeuwen’ hebben kennelijk wel gedaan wat de IS/ISIL/ISIS niet wil doen: stoppen met bloedvergieten. Dat maakt de verwijten die het huidige christendom gemaakt worden over het grijze verleden irrelevant. Anderzijds, het strategisch inzicht van de beroepsmoslims is onovertroffen. Het is geniaal om, met het argument dat ‘alle godsdiensten hetzelfde zijn’, het christendom zwart te gaan maken in het kielzog van wat er bekend raakt over de door moslims bedreven jihadistische gruwelen. Dat zoiets lukt, zij het met behulp van de westerse staatsmedia, is zorgelijk. Het is niet moeilijk daar een aanwijzing in te zien dat Europa en Amerika qua strategie geen partij zijn voor de islam. Opvallend hierbij is dat de verwijten aan het christendom gebaseerd zijn op verouderd historisch onderzoek. Modern onderzoek, vooruit geholpen, geïnventariseerd en smakelijk naverteld in bv. de laatste boeken van Rodney Stark, is tot andere conclusies gekomen over haast alle beschuldigingen die traditioneel tegen het christendom worden ingebracht, over heksenjacht, de inquisitie, de kruistochten, de slavernij of de anti-wetenschappelijkheid ‘van alle religies’. Een fatsoenlijk mens hoeft niet te geloven dat Jezus over het water liep, maar een fatsoenlijk mens moet wel enigszins rekening houden met wat gewoon historisch onderzoek over godsdiensten, kerken en christendom te vertellen heeft.
Of wat de godsdiensten verkondigen waar is, is niet te controleren. Als er ook maar iets controleerbaar was aan de geloofsleer van een godsdienst, zouden totalitaire regimes zeker geprobeerd hebben zulke controles door hun ambtenaren te laten uitvoeren, maar zelfs regimes als die van Saoedi-Arabië of de Sovjet-Unie hebben nooit serieuze pogingen daartoe gedaan. Er zijn geen ‘wetenschappelijke’ tests denkbaar die kunnen uitwijzen of Christus de zoon van God is, of Mohammed de Gezant van God. Zelfs iets elementairs als het bestaan of niet-bestaan van een God is niet bewijsbaar. Dat de een het wel aannemelijk vindt dat er een God is, en dat anderen dat niet aannemelijk vinden, bewijst niets over de correctheid van de mogelijke antwoorden op de vraag ‘Bestaat er een God?’ Maar de filosofische ‘bewijzen’ voor het bestaan van God dan? Die bewijzen zijn een raar rommeltje dat zelfs gelovigen niet overtuigt. En een bewijs van niet-bestaan is, net als een bewijs van onschuld in een strafzaak, al helemaal niet te leveren. ‘Godsdiensten spreken elkaar tegen, en kunnen daarom nooit allemaal tegelijk waar zijn.’ Vroeger werd dat als een sterk theoretisch argument tegen godsdiensten gezien, tegenwoordig wordt, behalve aan de stamtafel in het café, die onderlinge tegenspraak niet interessant meer gevonden. In de praktijk wordt zelfs het geloof van de ene groep versterkt door het besef dat de andere groep er faliekant naast zit. ‘Godsdienst is raar gefoezel met een imaginair vriendje’ is ook al een misverstand. Het imaginaire vriendje speelt een rol, maar centraal staan de geboden en verboden die een godsdienst oplegt. En het verschil in de eisen die godsdiensten stellen, maakt godsdiensten verschillend. Jihad of naastenliefde? Kiest u maar. Toch hebben gelovigen iets voor op ongelovigen. Gelovigen kunnen begrijpen wat het betekent om ongelovig te zijn. Ongelovigen daarentegen hebben geen idee wat gelovigen beweegt en komen daarom aanzetten met algemene motieven die gelden voor zowel gelovigen als ongelovigen, zoals armoede, of angst voor de dood. Multatuli daarentegen wist hoe het zit: Godsdienst is een schone zaak, en schenkt het mensdom veel vermaak. Hans Jansen | 25-10-14 | 17:02 | Link | 170 reacties | 1123
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/11/hans_jansen_allerheiligen_2014.html#more
Hans Jansen - Allerheiligen 2014
De eerste keer dat de islam in het na-oorlogse Nederland zijn tanden heeft laten zien, was in 1989. Op 3 en 4 maart van dat jaar wordt er in Den Haag door moslims een betoging gehouden tegen de schrijver Salman Rushdie, naar aanleiding van diens roman De Duivelsverzen, waartegen Khomeini op 14 februari van dat jaar een fatwa had uitgevaardigd die inhield dat het geschreven hebben van deze roman een halsmisdaad opleverde. Rushdie werd in deze fatwa door Khomeini ter dood veroordeeld, uiteraard zonder dat er ooit een proces was gevoerd. Nog lang daarna zijn veel Europeanen en Amerikanen blijven denken dat het Arabische woord fatwa 'doodvonnis' betekende, terwijl het woord eigenlijk alleen 'advies' betekent. Maar goed, het advies van een dictator om iemand te vermoorden is de facto wel degelijk als een doodvonnis te beschouwen. Overigens is het ontnuchterend te bedenken dat nagenoeg alle moslims in het Nederland van 1989 het oordeel van de moordzuchtige hoogbejaarde fundamentalistische dictator Khomeini als gewichtig en van groot belang hebben beschouwd. De mythe van het bestaan van een gematigde islam was eigenlijk op 3 maart 1989 al doorgeprikt. De demonstratie van 3 en 4 maart in Den Haag schokte de Nederlandse publieke opinie op een manier die nu niet meer goed voorstelbaar is. De gematigde (?) moslim Mohammed Rabbae, een van de meest vooraanstaande leden van GroenLinks die in 1994 zelfs lijsttrekker voor GL geweest is, verklaarde dat het boek van Rushdie inderdaad verboden moest worden. Dat verbod is er niet gekomen. Wel blijft Mohammed Rabbae in de naam van de islam tot op de huidige dag de vrijheid van meningsuiting in Nederland bestrijden. Het parlement debatteert al op 7 maart 1989 over de demonstratie van 3 en 4 maart. De superpolitiekcorrecte commentatoren uit die tijd menen dat in dit parlementaire debat 'de multiculturele samenleving ontmaskerd' wordt. Indien daarmee bedoeld werd dat de gebeurtenissen en het kamerdebat bewezen hadden dat de islam een voorstander is van monocultuur, te weten de islamitische, dan is deze stelling juist. De bedoeling van de superpolitiekcorrecten was evenwel een andere. Zij waren van oordeel dat de islamitische oproep tot censuur en de islamitische acties ter bestrijding van de vrijheid van meningsuiting goed pasten in het multiculturele Nederland zoals zij dat voor zich zagen, en dat afwijzing van de oproep tot censuur inging tegen de grondbeginselen van de Nederlandse multiculturele maatschappij. Al in 1989, een kwart eeuw geleden, lagen de kaarten kennelijk al duidelijk op tafel. De discussie over de vrijheid van meningsuiting in de 'multiculturele samenleving' is sindsdien nog niets verder gekomen. De tweede maal dat de islam in Nederland publiekelijk zijn tanden heeft laten zien, is een stuk grimmiger verlopen. Op 2 november 2004 wordt Theo van Gogh in de Linnaeusstraat in Amsterdam door Mohammed Bouyeri vermoord, tijdens de ochtendspits. Samen met Ayaan
Hirsi Ali, die sindsdien Nederland verlaten heeft, had Theo van Gogh de film Submission gemaakt. Submission, 'onderwerping', is de Engelse vertaling van het Arabische woord islam. De film schokt moslims doordat er koranverzen (niets is heiliger in de ogen van moslims) geschilderd staan op het lichaam van een bebloede halfnaakte beeldschone actrice. Bloed is volgens de sharia al even haraam - onrein als vrouwelijke naaktheid. Ayaan, die lid is van de Tweede Kamer, wordt beveiligd en is dus onbereikbaar voor een loezer als Bouyeri, maar Theo van Gogh werd niet beveiligd, en geeft, onvrijwillig, zijn leven in de goot van de Linnaeusstraat. Over deze moord is het laatste woord nog niet gezegd. De AIVD heeft alle berichten van de Amsterdamse politie over Bouyeri’s radicalisering in de wind geslagen. Dacht de AIVD het beter te weten dan de plaatselijke politie op grond van geheime informatie die de AIVD uit de kringen rond Bouyeri placht te ontvangen? Is een dubbelagent die Bouyeri coachte, er superieur in geslaagd de AIVD te verschalken door geruststellende berichten aan te leveren over de onder zijn leiding radicaliserende Bouyeri? Heeft de AIVD die bedrieglijke berichten voor waarheid gehouden, en er misschien zelfs voor betaald? Direct na de moord begon er een in Nederland nog nooit eerder vertoonde campagne: nationale hoogwaardigheidsbekleders deden de ene na de andere poging de islam schoon te wassen. Moslims die overgaan tot agressie tegen ongelovigen, werd van officiële zijde in eindeloze herhaling beweerd, waren individuen die individueel het spoor waren bijster geraakt. De media hebben aan deze campagne onbekommerd meegedaan, en doen dat nog steeds. Het zijn pas de op de sharia en de koran gebaseerde gruwelen van de ISIS/ISIL geweest, die in 2014 overal op de televisie en YouTube te zien zijn, die deze campagne hebben weten te doorkruisen. De Nederlandse schijn-élite van valse munters boft dat de stem van Theo niet meer klinkt. Hans Jansen | 01-11-14 | 10:29 | Link | 184 reacties | 100107
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/11/hans_jansen_keuze.html#more
Hans Jansen - Keuze
Beroepsvoetballer is een zwaar beroep, maar Nederlandse beroepspolitici hebben het zwaarder. Beiden moeten goed aan hun eigen belang denken, zo van ‘waar wil ik over vijf jaar zijn’, maar daar zit de zwaarte niet, dat moet iedereen die op een carrière uit is. Het probleem is dat politici, anders dan voetballers, niet meer weten wat de regels van het spel zijn, of zelfs voor welk team ze spelen. Spelen ze voor Nederland, voor hun kiesvereniging, ook wel ‘politieke partij’ genoemd, voor de Europese Unie, meestal ‘Europa’ genoemd, of toch alleen maar voor zichzelf? Traditioneel werd dat probleem opgelost doordat er binnen een maatschappij algemeen overeengekomen gedragsregels golden: we gaan niet liegen, we steken onze vingers niet in de kas, en we dienen het algemene belang. Maar wie legt zulke regels op? Wie dwingt ze af? Hier komt het nut van godsdienst voorzichtig om de hoek kijken. In de vele millennia die de evolutie van de mens geduurd heeft, is het steeds de vraag geweest hoe je de leden van een maatschappij zo ver kon krijgen dat ze het belang van hun groep boven dat van zichzelf zouden stellen. Hoe kon je in lang vervlogen millennia een individu er toe brengen het belang van de groep voorop te stellen? Hoe ontstond er een emotionele band binnen een groep die de bereidheid schiep zichzelf voor de groep op te offeren, of in ieder geval het directe eigenbelang niet te laten prevaleren boven de belangen van de groep? Het is waarschijnlijk dat godsdienst in staat is geweest de emotionele banden te kweken die daarvoor nodig zijn. Moderne beterweters denken dat godsdienst de omgang met een imaginair vriendje is, misschien is dat tegenwoordig ook wel soms het geval, maar godsdienst was tot niet zo lang geleden de moeder van alle cultuur, iets waarin muziek, dans, literatuur, omgangsvormen, beeldende kunst, allerlei rituelen, kortom: gemeenschapsversterkende activiteiten, een centrale rol hebben gespeeld. Pas als de Reformatie met veel bombarie gaat verkondigen dat alleen het geloof telt en verder niks, krimpt de godsdienst ineen, als een te heet gewassen wollen trui, tot alleen de dialoog met het imaginaire vriendje overblijft. Geloof, het kan niet vaak genoeg gezegd worden want niemand gelooft het, is slechts een van de onderdelen van een godsdienst, en betreft steevast oncontroleerbare zaken. Godsdienst is, kijk naar de islam, allereerst een georganiseerde vorm van het aanmoedigen van allerlei vormen van solidariteit. Godsdiensten leren dat de voorouders, dan wel het imaginaire vriendje dat in de hemelen is, weten wat je denkt, weten wat je doet, en je ter verantwoording zullen roepen als je je misdraagt. Een godsdienst die functioneert, brengt mensen er toe rekening te houden met de belangen van hun groep, en die belangen soms zelfs te laten voorgaan boven het eigen belang. Dat is goed voor de groep. Er hebben dan ook geen menselijke groepen die geen godsdienst hadden de evolutie van de afgelopen millennia overleefd. Tegenwoordig mogen we al blij zijn wanneer een oudtante van Mark Rutte, die onze geliefde premier aantreft op een familiebijeenkomst, bijvoorbeeld een begrafenis, haar achterneefje streng zou vragen hoe het met zijn verbroken beloftes zit. 'Mark, jongeman, waarde
achterneef, zoiets doet ons soort mensen toch niet?' – zulke vragen worden zelfs in de familiekring zelden meer gesteld, en dat maakt het leven van politici bepaald eenvoudiger. Ze kunnen nu rustig kiezen wat het meest in hun persoonlijke belang is en de meeste winst oplevert: de eurotyrannocraten opvrijen of tegen de kiesvereniging slijmen. Geen vader in de hemel, en geen oudtante op een begrafenis, die hen ooit ter verantwoording zal roepen. Dit terwijl het leven voor regeerders en bestuurders tegenwoordig makkelijker is dan ooit. De kans dat voor de eigen groep te kiezen tot de dood op het slagveld zal leiden, is nihil geworden. Het enige dilemma dat er nu nog ligt, luidt: 'denk ik alleen aan mijn eigen carrière en salaris, en lieg ik me het hoofd van de romp om maar een toppositie bij de EU te krijgen, of behartig ik de belangen van het land dat mij op mijn huidige plaats als politicus gebracht heeft?' In een maatschappij zonder moraal, en zonder instantie die de moraal zo nodig afdwingt, al was het alleen maar door de neus op te trekken voor wie de regels schendt, daar zal de keuze op het eigen individuele voordeel uitkomen, want er is geen goede rationele boekhoudkundige rechtvaardiging om iets anders te doen. Dit is geen bewijs dat er godsdiensten zijn die 'waar' zijn, of dat enige vorm van moraal de juiste is. Maar het verklaart wel het verschil tussen de onkreukbaarheid van moraalridder Willem Drees Sr., en de kledderigheid van Mark Rutte. Hans Jansen | 08-11-14 | 12:29 | Link | 120 reacties | 3430
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/11/hans_jansen_4.html#more
Hans Jansen - Gelijkwaardige culturen
De chimpansee heeft twee zielen in zijn borst. In een dierentuin zien we de mooie kant: een groep chimps zit rustig in het zonnetje, de jonkjes worden gevoed, de chimpokleuters spelen, het is vrede op aarde, er wordt landerig op een bladplant gekauwd. Van zulke idyllische vegetarische apenscènes kunnen mensen niet anders dan het idee krijgen dat ook chimpansees familie- en naastenliefde kennen. In het oerwoud daarentegen ziet het er anders uit. Niet alleen idylles in zacht zonlicht, maar ook jonge viriele apen, die in groepjes luidruchtig langs de grenzen van het domein van hun stam trekken, en die proberen de jonge mannen van aangrenzende stammen dood te slaan, net zo lang tot die buren zo ver zijn verzwakt dat de agressors hun territoir en de bijbehorende wijfjes kunnen overnemen. Altruïsme en jihad, om het eens menselijk te zeggen. Altruïsme alleen binnen de eigen stam, jihad nooit tegen de eigen stam maar alleen tegen de buitenstaanders waarmee ze concurreren in de strijd om territoir en wijfjes. Sinds Darwin en de Darwinisten weten we dat, o wonder, mensen en chimpansees kinderen van één vader zijn. Mensen en apen hebben van hun gemeenschappelijke voorouders zowel het instinct voor altruïsme als het instinct voor jihad meegekregen. De primaire bedoeling van jihad is de tegenstander te verzwakken door kleine acties waarbij wat buit en slachtoffers worden gemaakt. De eindoverwinning mag best ver weg of onhaalbaar zijn, dat is van later zorg. Ook het veroorzaken van angst is essentieel voor jihad. Uiteraard maakt jihad geen verschil tussen krijgers en niet-krijgers. Onder moderne mensen is jihad geëvolueerd tot oorlog. Natiestaten voeren ordelijk oorlog, keurig in uniform. Moderne natiestaten maken een deftig onderscheid tussen burgers en krijgers, en houden zich aan zelfbedacht oorlogsrecht. Mooi, maar het maakt oorlog niet minder vervelend. Onderdanen van natiestaten (u dus, hooggeëerd publiek) gaan op den duur aan een misverstand lijden: ze denken dat oorlog alleen maar op die moderne en ordelijke manier gevoerd kan worden. Sinds 9/11 horen we daarentegen weer te weten dat dat niet zo is. Het Engelse woord voor ‘oorlog’, war, is net als ons woord ‘oorlog’ verwant aan ‘verwarren’, ‘chaos scheppen’. De archeologie van de taal laat hier nog even zien dat oorlog het tegendeel van ordelijk is. Het Duitse woord voor ‘oorlog’, Krieg, is verwant aan ‘krijgen’, wat oorspronkelijk, net als het Arabisch woord jihad, ‘inspanning’, nl. om iets te verwerven, betekent. De betekenis ‘roven’ is een klein stapje verder. De Nederlandse dichter Vondel gebruikt het woord ‘krijgel’, wat ‘strijdlustig’, ‘twistziek’, betekent. Het moderne Nederlands kent nog het woord ‘kregel’. Is jihad een achterlijke vorm van oorlog? Is de islam een achterlijke cultuur? Nee, nee, en nog eens nee. (Slaat met bordenwisser op katheder.) Voor academisch onderzoek en veldwerk zijn alle culturen gelijkwaardig. Wie een cultuur onder de loep neemt en meteen begint te vergelijken met zijn eigen hoogstaande achtergrond, kan nooit en te nimmer een goede
rapporteur worden. Het is ongebruikelijk, en ook verkeerd, bij de beschrijving van welke cultuur ook, te vermelden dat de cultuur van de beschrijver de voorkeur verdient of dat de aangetroffen culturele tradities barbaars zijn. Dat is maar goed ook, omdat als het anders was, de rapportages over andere culturen nog onleesbaarder zouden zijn dan thans al het geval is. Voor een burger (of krijger) die moet kiezen uit verschillende culturen ligt het daarentegen anders. Een burger mag, anders dan een cultureel antropoloog, wel degelijk zijn eigen cultuur de voorkeur geven boven die van anderen. Culturen zijn nu eenmaal niet hetzelfde, de ene cultuur verheerlijkt dichters, de andere romanschrijvers. De ene cultuur verheerlijkt altruïsme en bescheidenheid, de andere cultuur droomt van wereldoverheersing en heeft respect voor opschepperij. De ene cultuur bewondert slim- en sluwheid als die van Odysseus, de andere zelfopoffering als die van Jeanne d’Arc of Moeder Theresa. Culturen kunnen elkaar ook niet inhalen, er ligt geen marathonparkoers klaar, elke cultuur holt of kruipt een andere kant uit. Moeten we voor alle culturen evenveel respect hebben? Nee. Wel voor elk individu, dat schrijft althans de post-christelijke cultuur voor, andere culturen denken daar anders over, net zoals de chimpansee-stammen geen respect hebben voor hun buur-chimpansees. De academische neutrale houding ten opzichte van elke cultuur, ongeacht hoe die in elkaar steekt, en de post-christelijke opvatting dat elk individu, ongeacht zijn culturele achtergrond, alle respect verdient, hebben tesamen het Europees-Amerikaanse misverstand geschapen dat niet individuen maar culturen gelijkwaardig zijn en evenveel respect verdienen. Maar zelfs voor Europees-Amerikaanse goedmensen is het moeilijk evenveel respect te hebben voor de cultuur die de auto, de fiets, het internet en de antibiotica heeft bedacht als voor culturen die nog niet eens in staat zijn hun eigen rioolwater te zuiveren. Hans Jansen | 15-11-14 | 16:54 | Link | 88 reacties | 1228
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/11/hans_jansen_bekeerlingen_bewij.html#more
Hans Jansen - Bekeerlingen bewijzen zich
Mensen die zich pas tot de islam hebben bekeerd, plegen relatief vaak daden van terreur. De volkswijsheid luidt hier dat bekeerlingen nu eenmaal Roomser zijn dan de Paus. De Amerikaanse jihad-watcher Robert Spencer rapporteert regelmatig over de gewelddaden van zulke verse mohammedanen, en schrijft dan snaaks dat ‘er al weer iemand de islam verkeerd begrepen heeft’, another misunderstander of Islam. Dat bekeerlingen vaak kiezen voor terreur en jihadisme, heeft een goede reden die samenhangt met de aard van bekeringsprocessen. Meestal bekeren mensen zich omdat ze gewaardeerd en gerespecteerd willen worden door hun nieuwe geloofsgenoten, niet uit de behoefte antwoord te krijgen op moeilijke vragen zoals ‘Is er leven na de dood?’ of ‘Bestaat God?’. Ook de westerse gijzelaars van de Islamitische Staat bekeren zich nu en dan tot de Islam (maar worden dan desondanks door de beulen van de ISIS/ISIL gekeeld). Ook die bekeringen tot de islam kloppen met de theorie. Een krijgsgevangene, of misschien beter: het slachtoffer van een kidnapping, is er veel aan gelegen in het gevlei te komen bij zijn meesters want dan laten ze hem misschien leven als er geen goede prijs voor hem gemaakt kan worden. De term ‘Stockholm-syndroom’ is bedacht om een naam te geven aan de houding van gijzelaars die de aspiraties van hun nieuwe meesters gaan verdedigen of zelfs delen. Bekering tot de islam van gijzelaars die door de islam met de dood bedreigd worden, gaat nog een stapje verder, maar is niet veel anders dan een macabere religieuze variant op het Stockholmsyndroom. Nieuwe bekeerlingen staan niet in hoog aanzien, zeker niet in een maatschappij die gedomineerd wordt door twisten tussen families en conflicten tussen clans. Immers, uit wat voor familie of clan komt zo’n bekeerling nu helemaal? Wie zich tot de islam bekeert, begint in de islamitische samenleving onderaan de ladder. Wie zich heeft bekeerd, heeft dat gedaan omdat hij omhoog wil, omdat hij waardering zoekt, maar misschien wil hij wel nog verder omhoog en hoopt hij op nog meer waardering. Het volgende is te moeilijk voor wie het verschil tussen ‘de moslims’ en ‘de islam’ niet begrijpt, dus een deel van het hooggeëerd publiek zal deze alinea’s moeten overslaan: De theorie van de islam roept op, ja, eist, van moslims dat ze geweld gebruiken om wie nog geen moslim is, angst in te boezemen, en om gemeenschappen van niet-moslims te verzwakken, hoe gering ook, met als einddoel hen te onderwerpen aan de islam. Een deel van de moslims negeert deze oproep, maar je weet nooit tevoren of een moslim bij precies dat deel hoort. Wie laag op de ladder staat en niet helemaal voor een volle moslim wordt aangezien, kan de theorie van de islam makkelijk zo begrijpen dat het plegen van gewelddaden tegen mensen die geen moslim zijn, hem hoger op de ladder zal brengen. Uit behoefte aan nog meer respect van geloofsgenoten, kan een bekeerling gruwelen plegen die in de ogen van buitenstaanders ziek en misdadig zijn. Het zou dus helpen als gezaghebbende moslimleiders regelmatig
uitgebreid zouden uitleggen dat de islam (ondanks wat er in de koran en de sharia staat, of lijkt te staan) niet vraagt om daden van geweld tegen niet-moslims. Maar dat doen de beroepsmoslims nauwelijks, integendeel, ze discussiëren en preken er over onder welke omstandigheden het is toegestaan niet-moslims te beroven, te doden en te verkrachten. Dat is namelijk niet onder alle omstandigheden geoorloofd, zie de shariahandboeken. Wat nu is het verschil tussen gematigde en radicale moslims? Wel, zoals moderne staten leger en politie hebben om het geweld toe te passen dat de staat meent nodig te hebben, zo rekenen de radicale moslims er op dat zij met recht en met Gods zegen de kastanjes uit het vuur halen voor de gematigde moslims. Jihad is immers onder de meeste omstandigheden geen plicht die op alle moslims rust. Als slechts een deel van de moslimgemeenschap die plicht vervult, dan is, volgens auteurs van de handboeken die dat kunnen weten, God ook tevreden. Progressieve Europeanen en Amerikanen hopen dat gematigde moslims zelf nog eens een keer in de koran en de sharia gaan studeren, om er zodoende achter te komen dat de islam ‘eigenlijk’ een godsdienst van vrede is. Het is geen goed idee om aan te dringen op zulke herbestudering, omdat geletterde gematigde moslims dan waarschijnlijk zullen ontdekken dat die teksten expliciet om jihad vragen en van moslims eisen dat ze de wapenen opnemen. De oproepen te strijden, ‘doodt hen waar ge ze maar vinden kunt’ (2:191, 4:89, 4:91), ‘Te strijden is u voorgeschreven’ (2:216), zijn gericht tot alle moslims. Het zou beter zijn als gevolg geven aan zo’n oproep in niemands ogen prestige zou opleveren. Hans Jansen | 22-11-14 | 12:29 | Link | 129 reacties | 11360
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/11/hans_jansen_abraham.html#more
Hans Jansen - Abraham
Abraham speelt een grote rol in de islamitische propaganda die op christenen gericht is. Die propaganda is effectief gebleken. Er zijn christenen die zich hebben laten overtuigen dat 'islam, christendom en jodendom samen de drie abrahamitische religies vormen'. Beroepschristenen krijgen een verzaligde blik in de ogen wanneer ze vrome teksten murmelen over 'de God van onze vader Abraham die wij samen met onze moslimse broeders aanbidden'. Hoe vromer iets klinkt, hoe zekerder u er van kunt zijn dat het onzin is. Abraham als gemeenschappelijke proto-heilige voor moslims, christenen en joden is propagandeuze flauwekul. Wie was Abraham? Hij komt voor in verhalen in het eerste bijbelboek, Genesis. Die verhalen zijn prima, maar ze lijden aan een klein gebrek: er zit geen enkele aanwijzing in naar het antwoord op de vraag: 'In welke tijd speelde dat allemaal?'. Geen enkele naam van een koning of vorst waarvan uitgezocht zou kunnen worden wanneer hij geregeerd heeft. Geen hoofdsteden van wereldrijken die sindsdien verdwenen zijn. Geen materiële cultuur met dateerbare voorwerpen. Het is allemaal tijdloos, of eigenlijk staat de tijd stil, net als bij Donald Duck en Roodkapje. Abraham trekt vanuit Noord-Irak naar Palestina. Hij speelt zijn rol in een aantal bekende scènes waarvan het niet offeren van zijn zoon de bekendste is. In het bijbelverhaal luncht hij met God, zijn vrouw lacht God uit, hij onderhandelt met God over het lot van Sodom en Ghomorra, vreest moeilijkheden omdat zijn mooie vrouw mogelijk een verkeerd soort aandacht zal trekken. Zijn nakomelingen komen terecht in Kanaän (het huidige Israël), maar trekken vanwege een hongersnood naar Egypte. Daarvandaan trekken ze, een onbekend aantal decennia later, onder leiding van Mozes weer naar Kanaän, en veroveren dat. De meeste wreedheden in de bijbel waarvan de vrienden en de vriendinnen van de islam zeggen dat die even erg zijn als de huidige jihadistische moordzucht, spelen tijdens deze ondateerbare verovering. Bijbelgeleerden vermoeden dat er twee overleveringen waren onder de joden in Jeruzalem en omstreken over waar ze vandaan kwamen: ze stamden af van Abraham, en ze waren onder leiding van Mozes uit Egypte gekomen. De verteller die in Genesis aan het woord is, heeft die twee overleveringen aan elkaar geknoopt, waarbij het verhaal van Jozef die als slaaf naar Egypte verkocht wordt, het bruggetje tussen de twee verhalencycli is. De auteurs van Genesis hebben hun werk goed gedaan: er is geen scene waar je geen klassiek schilderij over kunt maken, geen regel waarover je niet een preek van 2000 woorden kunt schrijven. Archeologisch is het daarentegen allemaal even droef als het leven van Mohammed zelf. Er is geen enkele archeologische vondst die ook maar enig onderdeel van het verhaal, al was het maar zijdelings, bevestigt. Integendeel, wat er wel gevonden is, is eigenlijk in tegenspraak met de bijbelverhalen over aartsvader Abraham. Aartsvader, omdat de joden afstammen van Abraham en zijn zoon Izaäk en diens zoon Jacob. Aartsvader, omdat de Arabieren en de moslims afstammen van Abrahams zoon Ismaël. Voor de christenen is er dan geen aartsvader
meer over, tenzij je (zoals wel gedaan is) Esau, de tweelingbroer van Jacob, als voorvader van de christenen wil zien. Gelukkig lijkt de naam ‘Esau’ wel een beetje op de naam ‘Jezus’. Het christendom gebruikt de verhalen over Abraham om uit te leggen wat ‘geloof’ nu precies is. Generaties van bijbeluitleggers en theologen hebben hier fraaie constructies over opgericht, die misschien weinig met het origineel te maken hebben, maar wel diepzinnig zijn. De islam gebruikt Abraham voor iets heel anders. Mogelijk was het de eerste moslims niet helemaal duidelijk wat nu precies de verschillen waren tussen het jodendom en het christendom. Mogelijk hebben joden aan de eerste moslims verweten dat ze er naast zaten. Mogelijk hebben ook christenen moslims verweten dat ze er naast zaten. De koran komt dan met een oplossing die aan al dat gekissebis een einde maakt: Abraham, volgens zowel joden als christenen een voorbeeldig vrome man, kende de bijbel niet, kon de bijbel om chronologische redenen ook niet kennen, hij was geen christen en geen jood – net als de moslims – maar hij wordt toch door joden en christenen gezamenlijk vereerd. Abraham, leert de islam, was een profeet die de oorspronkelijke islam predikte, en die de heilige Kubus in Mekka had gebouwd. Joden en christenen zaten er zélf naast, en werden vriendelijk verzocht te accepteren dat de islam de oorspronkelijke godsdienst van Abraham was. Voor zo ver een vriendelijk verzoek om de islam van Abraham en Mohammed te accepteren niet voldoende was, was daar altijd nog de jihad. In de dialoog gebruik maken van de figuur van Abraham is een strategisch sterke zet om het christendom te overtroeven. Maar met dialoog heeft het niets te maken. Hans Jansen | 29-11-14 | 13:29 | Link | 89 reacties | 819
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/12/hans_jansen_sinterklaas.html#more
Hans Jansen - Sinterklaas
Het Sinterklaasfeest is een kleuterversie van het christendom. Het Sinterklaasfeest is dan ook een mini-godsdienst. De Leiders van de mega-godsdiensten van onze dagen, de Linkse Kerk en de islam, haten deze vitale en kinderlijke concurrent intens. Christelijke kerkgenootschappen daarentegen bekijken het Sinterklaasfeest welwillend, en vermoeden, vaak ten onrechte, dat iemand die leuk Sinterklaas kan vieren, er met het christendom ook wel uitkomt. Sinterklaas vraagt nergens om, hij geeft uit de volheid van zijn genade cadeautjes. Hij zegt wel eens iets over behoorlijk gedrag maar vergeeft fouten ook weer snel. Hij dreigt nu en dan met afgrijselijke straffen, maar niemand heeft nog ooit iemand gesproken die in de zak naar Spanje is afgevoerd. Hij geeft rustig verstandige vermaningen: ‘staakt uw geraas’, ‘kom naar mij toe’, ‘laat mij binnen’, en hij ligt er niet van wakker als je te stom bent om die vermaningen op te volgen. Hij verlaat ons, maar komt altijd weer bij ons terug. Hij is ook buiten de aanlooptijd naar 5 december aanwezig in onze gedachten. Hij heeft een liedboek dat gelovigen en ongelovigen uit het hoofd kennen. Lokale overheden houden meer rekening met Zijn Blijde Intocht dan met enig ander godsdienstig feest. De scheiding tussen de staat en Sinterklaas is desalniettemin overduidelijk: burgemeesters wachten blootshoofds de Sinterklaasprocessie eerbiedig op, maar mogen zelf niet meelopen. Zoals bij echte godsdienstige feesten bij echte godsdiensten zijn er speciale Sinterklaasgerechten, wordt er rond 5 december veel geld aan vieringen uitgegeven, worden vreemdelingen die niet willen meefeesten met argwaan en maar ook iets van medelijden bekeken, en passen de winkelsluitingstijden zich aan. Er is geen ontkomen aan: Sinterklaas is een godsdienstig feest. Godsdienst, en dat blijkt alleen al uit het Sinterklaasfeest, is geen hersenziekte en geen neurologische aandoening. Godsdienst is iets willen doen met een verhaal erbij. Sinterklaas wil vooral in de familiekring gevierd worden, wil de familiebanden aanhalen, en ons hart vol verwachting laten kloppen want Sinterklaas komt ons een presentje geven. Zoals alle godsdiensten heeft ook het Sinterklaasfeest bij andere godsdienstige bewegingen leentjebuur gespeeld, want beter goed gegapt dan slecht bedacht. De herinnering aan de Barbarijsche zeerovers die langs de kusten van Europa, tot aan IJsland toe, kinderen hebben geroofd om die als slaaf te verkopen in de islamitische landen aan de Middellandse Zee, wordt levend gehouden in Zwarte Piet die stoute kinderen in de zak meenam naar het zuiden, naar ‘Spanje’. Wat moest je als ouder anders tegen je niet gekidnapte kinderen zeggen als er ineens een van je kinderen door slavenjagers in het holst van de nacht in een zak was weggesleept? Het is geen mooie verklaring, maar het is ten minste iets. Nederland is laat gekerstend en de herinnering aan de goden die hier aanbeden werden voor het christendom zijn triomfen vierde, hebben ook bouwstenen mogen leveren: de God van het goede en het licht reed op een wit paard door de hemelen, om het kwaad, de nacht en de duisternis te onderwerpen, terwijl hij omringd werd door zwarte fladderende raven die olijk
om elkaar heen buitelden. Die vogels waren tegelijkertijd zijn spionnen, ze hielden voor hem bij wat ieder deed. Dat kwam in het Grote Boek, waar alles in beschreven staat. Ook had de hemelse ruiter op het witte paard een rebel en een clown bij zich. Die was zwart, net als die raven. Creatieve verwarring ligt voor de hand. En dan ook nog eens de schoorsteen door… Zulk plagiaat hoort bij godsdiensten. Godsdiensten ontlenen aan elkaar tot aan het ongeloofwaardige toe: zoek maar eens uit hoe het komt dat de kleding van monniken in het christendom en die in Azië zo op elkaar lijkt of hoe het komt dat de klassieke outfit van nonnen zo precies leek op die van de huidige meisjes in hun sharia-kapjes en –jurken. Een goedlopende godsdienst als het Sinterklaasisme heeft er baat bij als ieder mens zelf Sinterklaas wil zijn, en de rol die Sinterklaas in het Sinterklaasverhaal speelt met geheel zijn hart en geheel zijn verstand wil naspelen. Een goedlopende godsdienst als het Sinterklaasisme roept ook haat op. De concurrenten moeten wel dol van razernij worden als ze hun eigen karig beklante heiligdommen bezien, waar de klanten met tegenzin en niet dan onder dwang heengaan, om stenen voor brood te krijgen. De Linkse Kerk is extra naijverig. Geschenken geven en rijkdom verspreiden zijn immers taken van de Staat en haar ambtenarenlegioen, niet van een half dove oude particulier met een witte baard die omringd wordt door een groepje vrolijke zwarte clowns: herverdeling en nivellering zijn ernstige zaken waarbij niet gelachen moet worden. De islam komt niet verder dan de gewone dagelijkse naijver: alles wat geen islam is, is immers, volgens de islam, verkeerd. Hans Jansen | 06-12-14 | 11:54 | Link | 89 reacties | 1743
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/12/hans_jansen_nieuwe_vrienden_ma.html#more
Hans Jansen - Nieuwe vrienden maken
Wie de gevangenis in draait, heeft daar snel nieuwe vrienden nodig. Er zijn talloze manieren om nieuwe vrienden te maken: lid worden van een koor of een politieke partij, in de avonduren als barkeeper aan de slag gaan, dansles, naar het café gaan en daar vreemden aanspreken – maar hoe lang je de lijst ook maakt, er staat maar één ding op dat ook achter de tralies, althans in Nederland, uitvoerbaar is: deelnemen aan de binnenmuurse gebeds- en kerkdiensten. Zulk vroom gedrag kan er toe leiden dat gevangenen zich bij de godsdienstige groep van hun niet helemaal vrije keuze aansluiten. De gevangenis is niet de enige situatie die tot een verhoogde kans op aansluiting bij een religie leidt. Ook net verhuisd zijn, voor studie of een baan, of wegens een echtscheiding, kan iemand die vindt dat hij eenzaam is, op pad sturen om nieuwe vrienden te vinden die mogelijk de toetreding van een nieuweling tot hun godsdienstige beweging op prijs stellen. Bij grote mobiliteit op de arbeidsmarkt zoals in de Verenigde Staten wel voorkomt, is het na een verhuizing normaal om in de nieuwe vestigingsplaats via het kerkgenootschap een nieuwe vriendenkring op te bouwen. Toetreders beweren meestal dat het de rijke liturgie, de rijke godsdienstige literatuur, of andere vormen van religieuze, culturele en geestelijke rijkdom geweest zijn die hen over de streep hebben getrokken. Ook de aantrekkelijkheid van de inhoud van de antwoorden op de grote vragen van leven en dood wordt veel genoemd, maar dat kan haast niet waar zijn: op het moment van toetreden kende de toetreder al die rijkdommen immers nog niet, dat kwam pas later. Toetreding verloopt dan ook zo goed als altijd via eerder bestaande, niet-religieuze netwerken. Verhalen over plotsklapse bekeringen blijken maar zelden te kloppen. De gewone gang van zaken is anders. Antieke verhalen over complete families of stammen die zich collectief bekeerd hebben, zijn vaak waar. Iemand die zich niet meebekeerde, had immers, tot hij mee instapte, een probleem met zijn stamgenoten en/of familieleden. De oplossing van dat probleem was bedenkelijk eenvoudig: bekeert u en treedt toe. Zulke verhalen over collectieve toetredingen passen slecht bij onze moderne romantische opvattingen over bekering, maar het klopt wel als je even wilt kijken naar, bijvoorbeeld, huwelijken die tussen ongelijkgelovigen gesloten worden. Haast altijd (nee, inderdaad, niet altijd) treedt een van de twee na een tijdje toe tot het geloof van de ander – al was het maar ‘voor de kinderen’. Eigenlijk weet iedereen dit al generaties lang, want daarom is het voor christelijke ouders aantrekkelijk hun kinderen naar christelijke scholen te sturen. Ze komen dan immers minder in de verleiding nauwe banden aan te knopen met mensen die niet tot hun eigen godsdienstige richting behoren. Dat de kinderen ‘later zelf moeten kiezen’, klinkt wel leuk, maar het werkt niet want later is het te laat en heeft kindjelief al zijn eigen kennissenkring opgebouwd waarin godsdienst geen rol speelt – en ‘geen rol’ is dan het voorbeeld dat kindjelief volgen zal. Het gaat bij dat kiezen of afwijzen van een godsdienst namelijk pas in de tweede plaats – if at all – om de inhoud. Primair is wat de vrienden en vriendinnen er van vinden.
Als dat allemaal zo is, en reken maar dat er veel onderzoek naar gedaan is door mensen die vlijtiger zijn dan u en ik ooit kunnen hopen te worden, dan is het niet zo’n goed idee om jihadisten met anderen samen achter de tralies te zetten. Jihadisten zijn zoals u uit de staatsmedia weet, een soort helden, en wie wil er geen vriendje zijn van een held. Van de ‘seculiere’ criminelen kunnen de jihadisten tegelijkertijd nog wel wat methoden en technieken leren die later nog wel eens van pas kunnen komen, en het psychologisch overwicht van een ‘overtuigingsdader’ op een bij toeval en bij uitzondering opgepakte crimineel is aanzienlijk. De Egyptische regering heeft decennia geleden al besloten dat het opsluiten van fundamentalisten tussen de gewone gevangenispopulatie geen goed idee was, omdat op die manier gevangenissen en concentratiekampen veranderden in kweekvijvers van radicaliteit. Het is een regering die de invoering van de sharia niet wil bevorderen, dan ook geraden de recruteerders niet samen met hun targets in één gevangeniskamp te zetten. Maar in Nederland hebben we dan een probleem. De Tweede Kamer heeft aan het begin van de PVV-gedoogperiode een motie aangenomen die luidt dat het regeringsbeleid niet mag dienen om islamisering tegen te gaan. Wel, jihadisten en gewone gevangenen gescheiden opsluiten gaat de islamisering tegen. En hola, islamisering tegengaan – dat mag niet van Femke. Het Nederlandse beleid, met dank aan de wijsheid van de Tweede Kamer, mag jihadisten niet hinderen bij het maken van nieuwe vrienden. Nieuwe vrienden maken is immers een mensenrecht. Hans Jansen | 13-12-14 | 16:24 | Link | 101 reacties | 2728
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/12/hans_jansen_projectie.html#more
Hans Jansen - Projectie
Mensen denken dat andere mensen net zo denken als zij zelf. Dat is niet zo. Maar zo lang je niet weet wat andere mensen denken, ben je afhankelijk van je fantasie als je antwoorden wilt gaan zoeken op de vraag: ‘wat denkt-ie nou eigenlijk?’. De beroemde Weense zenuwarts Sigmund F. noemde dat ‘projectie’. Sommige portretten, die zijn bedoeld als een portret van iets in de buitenwereld, zijn, onbedoeld, uitgevallen als pijnlijk goed getroffen zelfportretten. De oorzaak daarvan is de projectie. Zo vertellen socialisten elkaar graag grijnzend dat de pastoor, onder het genot van een sigaar en een glas wijn, vroeger tegen de fabrikant zei: ‘Hou jij ze arm, dan hou ik ze dom’. Omdat pastoor en fabrikant vroeger nog wel eens broers waren, klonk dat best geloofwaardig. Maar ‘arm en dom houden’, daar had de fabrikant, denk aan autofabrikant Ford, geen belang bij: hij wilde juist dat zijn arbeiders zijn eigen auto’s konden betalen. Ook de kerken hebben hun aanhang altijd graag zo hoog mogelijk opgeleid willen zien, ondanks de marginale bezwaren die dat opleverde, zoals incidentele ongezeggelijkheid. De socialisten daarentegen hebben altijd het niveau van het onderwijs willen verlagen, en zijn daar in de afgelopen vijftig jaar uitmuntend in geslaagd. Exameneisen zijn jaar in jaar uit ‘gemoderniseerd’ en ‘bijgesteld’, wat neerkwam op verlaging van die eisen. De diploma’s zijn nu wel bereikbaarder, maar de inhoud is de moeite niet meer waard. Die ‘niveauaanpassingen’ zijn niet door de pastoor ‘begeleid’ maar door socialistiese onderwijsspecialisten. Gymnasium, HBS en ambachtschool bestaan niet meer, en dat waren alle drie onderwijstypes waar ‘arbeiderskinderen’ geleerd hebben wat ze nodig hadden om een productief en waardig leven te kunnen leiden, materieel en intellectueel ver boven het niveau van hun ouders. Niet alleen dom maken is de socialisten goed gelukt, arm maken ook. Door eindeloze uitbreiding van het aantal overheidstaken, en door uitbreiding van de omvang van de bestaande taken, is de belastingdruk de voornaamste reden van armoede geworden. Vijftig jaar geleden kon iemand die zijn opleiding voltooid had, een baan vinden en van zijn loon een huis huren, voor zichzelf en zijn partner. Wie nu begint te werken, kan datzelfde alleen nog bij hoge uitzondering. Het deel van zijn inkomen dat hij aan de overheid als belasting moet afdragen, is zo groot dat het huren of kopen van ‘zelfstandige woonruimte’ er eigenlijk niet inzit. De jongeren van nu zijn arm gemaakt, niet door de pastoor en de fabrikant, maar door de belastingdorst van de overheid die de scheiding tussen de staat en Linkse Kerk verloren heeft laten gaan. Maar ter zake. ‘De mensen arm en dom maken’ is een beschamend scherp zelfportret van de Linkse Kerk. Met de pastoor en de fabrikant had het niets te maken. Op dezelfde manier is wat de moslims over ons zeggen, op websites, in preken, in eigenlijk alle vormen van religieuze verhalen, een zelfportret. Met ons heeft het niets te maken. Moslims beschuldigen, namens de islam, het christendom en het jodendom ervan oorlog tegen de islam te voeren, en dat al eeuwen lang. ‘De joden zijn de ergste vijanden van de gelovigen’, ‘steeds opnieuw
kruistochten ter vernietiging van de islam’ – denkt er iemand dat als dat inderdaad het geval was, Mekka en Medina nog steeds zouden bestaan? Het tegenovergestelde van wat moslims in hysterische moskeepreken wordt wijsgemaakt is het geval. Amerika & bondgenoten zijn uitzonderlijk welwillend jegens het geweld waartoe de islam oproept, en reageren steeds beperkt en terughoudend. De islam daarentegen is uit op sociale en politieke totale vernietiging dan wel onderwerping van andersdenkenden. De islam beveelt de moslims ons aan te vallen, maar op zulke aanvallen reageren onze overheden steeds beperkt en proportioneel. Die aanvallen worden bovendien gebagatelliseerd als waren het incidentele toevalligheden. Projectie is er verantwoordelijk voor dat de islam aan een angsthazencomplex lijdt. Moslims kennen de ambities van de islam. Moslims denken dat wij ten opzichte van de islam dezelfde ambities koesteren. Dat is niet zo. Er is nog een verschil: wij zouden militair-technisch goed in staat zijn zulke ambities te verwezenlijken maar dat willen we niet. Moslims daarentegen zijn niet in staat hun ambities ten opzichte van het Westen te verwezenlijken – behalve als onze eigen elite hen blijft helpen, zoals nu het geval is. Migranten weten bovendien precies wat er met ons zou gebeuren als wij ons in hun landen zouden gedragen zoals zij hier. Dat inzicht vult de projecties leuk aan. Moslims beseffen niet dat wij hen niet willen vernietigen. Ze projecteren hun eigen vijandigheid op ons, en worden dus bang. In die kramp van angsthazerij beschuldigen ze ons van ‘islamofobie’ en verdenken ons van moordzucht. Dat is projectie. Dr Freud had het ons lang geleden al kunnen vertellen. Hans Jansen | 20-12-14 | 16:34 | Link | 80 reacties | 514
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/12/hans_jansen_gezin_soldaat_staat.html#more
Hans Jansen - Gezin, soldaat, staat
Hoe oefent een godsdienst invloed uit? Door een manier van leven als vanzelfsprekend te presenteren. Het christendom is een gezinsgodsdienst, die het monogame duurzame gezin presenteert als iets dat vanzelfsprekend is. God is als een vader, er is ook een moeder, de geboorte van een Zoon staat centraal en wordt gevierd. Echtscheiding hoort er niet bij, abortus is taboe. Zo’n monogaam en duurzaam gezin is prettig voor de kinderen maar lastig voor de ouders wanneer de midlife-crisis zich aandient. Wanneer de vader afwezig of machteloos is, spreekt het beeld van God als goede vader niet langer aan. De wervende kracht van het christendom ondervindt daarvan schade. In een post-christelijke maatschappij wordt het gezin niet meer als zaligmakend of vanzelfsprekend beschouwd, want zowel de vader als de moeder zijn onderweg zoek geraakt, en de kracht zichzelf voort te planten of zelfs in stand te houden is daarmee verdwenen. De islam daarentegen biedt een script voor een vruchtbaar en stoer soldatenleven. Soldaten hebben recht op hun soldij. De overheid betaalt die, en schudt de onderdanen uit die geen soldaat zijn, om de soldij te kunnen uitkeren. Anders komt er gedonder. Soldaten kunnen begeerlijke bezittingen vorderen wanneer ze dat in hun belang achten, en beslapen onbekommerd de dochters van degenen die aan hun macht zijn onderworpen. Soldaten leven volgens een bars krijgsreglement waar de straffen weinig gevarieerd zijn: elke afwijking van wat is voorgeschreven leidt tot een stevig pak slaag of de dood. De bevelen van de Oppersoldaat mogen dan mogelijk onbegrijpelijk zijn – een bevel wordt niet voor niks gegeven, er steekt ongetwijfeld ondoorgrondelijke bovenmenselijke wijsheid achter. Op deserteren staat de doodstraf. Mannen in zo’n soldateske maatschappij zijn trots op hun macht om vrouwen te dwingen de bestaande orde, inclusief polygamie, in stand te houden. Dat lukt trouwens maar half. Toch, ook na de twee goedgevulde kerstdagen, weet de moderne beterweter dat ‘godsdiensten van geen belang zijn want God bestaat niet en godsdienst is leugen. Bestudering van godsdiensten, of nagaan waaruit de invloed van godsdienst op mens en maatschappij bestaat, is daarom tijdverspilling.’ Maar pas op. Zet zulke beterweters vijf minuten in een omgeving waar de sharia, al is het maar een beetje, serieus genomen wordt. Dan zal blijken dat ook moderne ongelovigen moeiteloos het religieuze codebericht kunnen lezen dat de islamitische vrouwenkleding uitzendt: ‘Jij mag niets van mijn hoofddoek zeggen of denken, want ik heb recht op respect. Je bent wat mij betreft je leven alleen zeker wanneer je mijn voorbeeld volgt en je aan de sharia onderwerpt’. In het bijzonder voor het loket in het gemeentehuis of bij een kassa in de supermarkt is elke Nederlander verheugd dit klantvriendelijke bericht te mogen ontvangen. Vergroting van het zelfrespect van de draagster van de hoofddoek is de positieve kant van dit gedoe. De negatieve kant is de zelfverloochening van de ongelovige beterweter die niet eens durft te bekennen dat hij de vrome boodschap begrepen heeft en die zich gedwongen ziet te doen alsof hij zich niet ergert.
Ontkennen is zinloos: godsdienst heeft effect op het gedrag. Met theologie of het bestaan van God heeft dat weinig te maken. Wanneer politici en ambtenaren een factor, die zo veel invloed heeft op het gedrag en het dagelijks leven, op theoretische en ideologische gronden niet betrekken bij het maken van hun beleidsplannen, is dat irrationeel en gevaarlijk. Neem een van de meest bizarre bijeffecten van godsdienst: het grotere kindertal van de gelovigen. Geen aandacht aan besteden? Kom nou. Het is dat er af en toe gelovige kindertjes, eenmaal groot geworden, naar de donkere kant overlopen, anders stond het er slecht voor met het atheïsme. De maatschappelijke effecten van godsdienst horen door beleidsmakers meegewogen te worden bij het zware maar goedbetaalde werk dat ze doen. Héél raar, maar er zijn maar weinig mensen die het idee hebben dat dat ook serieus gebeurt. Moderne beleidsmakers beschouwen godsdienst immers als apekool. Dat godsdienst ten goede of ten kwade invloed uitoefent, wordt op zijn best als een filosofisch verdedigbaar standpunt gezien. In kringen van beleidsmakers betekent ‘filosofisch’ overigens niet wat het aan de universiteit betekent. In de ogen van de mannen en vrouwen die onze wereld denken te kunnen maken en breken, betekent ‘filosofisch’: ‘van geen enkel daadwerkelijk belang’, ongeveer hetzelfde als ‘apekool’. De twee godsdiensten waarvan iedereen het meeste weet, beïnvloeden het collectieve en individuele gedrag van hun aanhangers, en zelfs van hun vroegere aanhangers, en dat soms nog generaties lang. En daarvan zou de politiek alleen maar mogen denken: ‘Ach, godsdienst, dat is nu eenmaal bla-bla-bla en apekool’? Islam en christendom enerzijds, en de staat anderzijds, moeten gescheiden blijven, maar ze moeten tegelijkertijd elkaar met argusogen in de gaten houden. Hans Jansen | 27-12-14 | 15:34 | Link | 79 reacties | 715
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/01/hans_jansen_-_de_nieuwe_heldhaftigheid.html#more
Hans Jansen - De nieuwe heldhaftigheid
De aanslag in Parijs van woensdag is de zoveelste moordpartij in de jihadoorlog die al eeuwen woedt. Politici zoals Rutte die zelfs nu nog weten te vermijden het woord ‘islam’ in de mond te nemen, tonen daarmee een soort dapperheid dat niet genoeg bewonderd kan worden. In de nasleep van het bloedbad bij Charlie Hebdo tonen ook tvpresentatoren en burgemeesters een soort heldhaftigheid waar we alleen maar stil van ontzag naar kunnen kijken. Het is zo langzamerhand immers zo goed als algemeen bekend dat het voeren van een jihad-oorlog een van de opdrachten is die de koran en de islam aan moslims geven. De overgeleverde uitspraken van Mohammed (570-632?) laten daar geen enkele twijfel over bestaan. De inhoud van de wekelijkse prediking in de moskee en de handboeken van de sharia herhalen het alinea na alinea. Mohammed heeft, volgens de verhalen die de beroepsmoslims zelf over hem vertellen, altijd prioriteit gegeven aan de jihad en aan het inperken en opheffen van de vrijheid van meningsuiting, vanaf het eerste begin van zijn carrière als machthebber. En Mohammed is het voorbeeld voor alle beroepsmoslims. Zijn voorbeeld is hun wet. Een eind maken aan de vrijheid van meningsuiting is nodig omdat de islam het beste opereert in een ruimte waarin mensen bang zijn en hun mond houden. De koran draagt de moslims expliciet op om wie geen moslim is, bang te maken, te terroriseren en te intimideren. De islamitische klaagpartijen over ‘islamofobie’ zijn dan ook van een zelden vertoonde bedrieglijkheid. Beroepsmoslims weten dat de koran eist, oplegt en gebiedt dat de islam gevreesd wordt. Maar wanneer iemand die geen moslim is, inderdaad daadwerkelijk bang is voor de islam, dan is het ook weer niet goed. Dan zijn we boosaardige islamofoben tegen wie de overheid nodig maatregelen moet nemen. Wie zich wat langer met de islam bezig houdt, zal dit mechanisme steeds weer tegenkomen: de islam stelt tegenstrijdige eisen. Wie eenmaal door de eisen van de islam wordt aangesproken, zit verder altijd fout: wie Mohammed niet navolgt, zit fout. Wie Mohammed wel navolgt, schiet per definitie te kort en zit dus ook fout. Wie de islam vreest, zit fout. Wie de islam niet vreest, zit ook fout. Een van de redenen waarom belediging het vellen van een oordeel over Mohammed zo hoog wordt opgenomen, schuilt in het besef van elke moslim dat hij, vergeleken bij het voorbeeld van Mohammed, te kort schiet. Een moslim die weet dat hij de mindere is van Mohammed en vervolgens vaststelt dat zelfs Mohammed buiten de islamitische wereld wordt weggelachen, zal daar korzelig op reageren. Als ze al om Mohammed lachen, hoe zit het dan met hem zelf? Die onzekerheid kan door beroepsmoslims worden opgekweekt tot de woede die nodig is om aan de jihad-oorlog te gaan deelnemen. Geen enkele oorlog heeft zo lang geduurd als de jihad-oorlog – die nog lang niet afgelopen is. Na het ontzet van Wenen in 1683 leek er een einde aan deze tussen staten gevoerde oorlog gekomen te zijn, vooral omdat de westerse militaire superioriteit voortzetting van de jihad-
oorlog tot een dwaasheid had gemaakt. In de tweede helft van de twintigste eeuw is het idee ontstaan en algemeen verspreid geraakt dat ook niet-staten aan de jihad-oorlog kunnen deelnemen: Al-Qaeda, Hamas, de MoslimBroederschap, Boko Haram – en er zijn tegelijkertijd deelnemers bijgekomen die zich ‘staat’ zijn gaan noemen: ISIS, ISIL, IS. Hoe moet een Nederlander in deze oorlog moslims tegemoet treden? Besef dat niet elke burger een soldaat is, en niet elke moslim jihadist. Er zijn ook non-combattanten. Maar ontkennen dat het oorlog is, zoals onze nieuwe helden dat dagelijks doen, heeft geen zin. Wegkijkers staan in al hun bizarre heldhaftigheid voor joker. Het oordeel van de geschiedenis over hun wegkijkerij zal hard zijn. De islam heeft een wapen dat alle vertrouwen tussen moslims en anderen vernietigt: de zogeheten taqiyya, het recht om te liegen wanneer dat in het belang is van de islam. De koran gebruikt het woord niet, maar in de korancommentaren en de sharia-handboeken wordt het concept uitgebreid behandeld. Taqiyya, met het accent op de middelste lettergreep, schept verwarring en onzekerheid over de bedoelingen van mogelijk goedwillende moslims. Het dwingt tot behoedzaamheid. Het is verstandig eerst eens over Israël te beginnen wanneer u een gesprek voert met een moslim die terrorisme en jihad afkeurt. Als er dan felle anti-joodse verhalen loskomen, misschien toch nog even uw oordeel over zijn vredelievendheid opschorten en rekening houden met taqiyya. Worden onze moedige leiders gechanteerd om de ogen voor de jihad-oorlog te sluiten? Gezien de dagelijks grotere zichtbaarheid van die oorlog is zoiets niet uit te sluiten. Laten onze geliefde leiders zich bedriegen door beroepsmoslims en taqiyya-kunstenaars? Daaraan hoeft geen twijfel te bestaan. Hans Jansen | 10-01-15 | 11:55 | Link | 384 reacties | 242166
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/01/hans_jansen_-_de_nieuwe_heldhaftigheid.html#more
Hans Jansen - De nieuwe heldhaftigheid
De aanslag in Parijs van woensdag is de zoveelste moordpartij in de jihadoorlog die al eeuwen woedt. Politici zoals Rutte die zelfs nu nog weten te vermijden het woord ‘islam’ in de mond te nemen, tonen daarmee een soort dapperheid dat niet genoeg bewonderd kan worden. In de nasleep van het bloedbad bij Charlie Hebdo tonen ook tvpresentatoren en burgemeesters een soort heldhaftigheid waar we alleen maar stil van ontzag naar kunnen kijken. Het is zo langzamerhand immers zo goed als algemeen bekend dat het voeren van een jihad-oorlog een van de opdrachten is die de koran en de islam aan moslims geven. De overgeleverde uitspraken van Mohammed (570-632?) laten daar geen enkele twijfel over bestaan. De inhoud van de wekelijkse prediking in de moskee en de handboeken van de sharia herhalen het alinea na alinea. Mohammed heeft, volgens de verhalen die de beroepsmoslims zelf over hem vertellen, altijd prioriteit gegeven aan de jihad en aan het inperken en opheffen van de vrijheid van meningsuiting, vanaf het eerste begin van zijn carrière als machthebber. En Mohammed is het voorbeeld voor alle beroepsmoslims. Zijn voorbeeld is hun wet. Een eind maken aan de vrijheid van meningsuiting is nodig omdat de islam het beste opereert in een ruimte waarin mensen bang zijn en hun mond houden. De koran draagt de moslims expliciet op om wie geen moslim is, bang te maken, te terroriseren en te intimideren. De islamitische klaagpartijen over ‘islamofobie’ zijn dan ook van een zelden vertoonde bedrieglijkheid. Beroepsmoslims weten dat de koran eist, oplegt en gebiedt dat de islam gevreesd wordt. Maar wanneer iemand die geen moslim is, inderdaad daadwerkelijk bang is voor de islam, dan is het ook weer niet goed. Dan zijn we boosaardige islamofoben tegen wie de overheid nodig maatregelen moet nemen. Wie zich wat langer met de islam bezig houdt, zal dit mechanisme steeds weer tegenkomen: de islam stelt tegenstrijdige eisen. Wie eenmaal door de eisen van de islam wordt aangesproken, zit verder altijd fout: wie Mohammed niet navolgt, zit fout. Wie Mohammed wel navolgt, schiet per definitie te kort en zit dus ook fout. Wie de islam vreest, zit fout. Wie de islam niet vreest, zit ook fout. Een van de redenen waarom belediging het vellen van een oordeel over Mohammed zo hoog wordt opgenomen, schuilt in het besef van elke moslim dat hij, vergeleken bij het voorbeeld van Mohammed, te kort schiet. Een moslim die weet dat hij de mindere is van Mohammed en vervolgens vaststelt dat zelfs Mohammed buiten de islamitische wereld wordt weggelachen, zal daar korzelig op reageren. Als ze al om Mohammed lachen, hoe zit het dan met hem zelf? Die onzekerheid kan door beroepsmoslims worden opgekweekt tot de woede die nodig is om aan de jihad-oorlog te gaan deelnemen. Geen enkele oorlog heeft zo lang geduurd als de jihad-oorlog – die nog lang niet afgelopen is. Na het ontzet van Wenen in 1683 leek er een einde aan deze tussen staten gevoerde oorlog gekomen te zijn, vooral omdat de westerse militaire superioriteit voortzetting van de jihad-
oorlog tot een dwaasheid had gemaakt. In de tweede helft van de twintigste eeuw is het idee ontstaan en algemeen verspreid geraakt dat ook niet-staten aan de jihad-oorlog kunnen deelnemen: Al-Qaeda, Hamas, de MoslimBroederschap, Boko Haram – en er zijn tegelijkertijd deelnemers bijgekomen die zich ‘staat’ zijn gaan noemen: ISIS, ISIL, IS. Hoe moet een Nederlander in deze oorlog moslims tegemoet treden? Besef dat niet elke burger een soldaat is, en niet elke moslim jihadist. Er zijn ook non-combattanten. Maar ontkennen dat het oorlog is, zoals onze nieuwe helden dat dagelijks doen, heeft geen zin. Wegkijkers staan in al hun bizarre heldhaftigheid voor joker. Het oordeel van de geschiedenis over hun wegkijkerij zal hard zijn. De islam heeft een wapen dat alle vertrouwen tussen moslims en anderen vernietigt: de zogeheten taqiyya, het recht om te liegen wanneer dat in het belang is van de islam. De koran gebruikt het woord niet, maar in de korancommentaren en de sharia-handboeken wordt het concept uitgebreid behandeld. Taqiyya, met het accent op de middelste lettergreep, schept verwarring en onzekerheid over de bedoelingen van mogelijk goedwillende moslims. Het dwingt tot behoedzaamheid. Het is verstandig eerst eens over Israël te beginnen wanneer u een gesprek voert met een moslim die terrorisme en jihad afkeurt. Als er dan felle anti-joodse verhalen loskomen, misschien toch nog even uw oordeel over zijn vredelievendheid opschorten en rekening houden met taqiyya. Worden onze moedige leiders gechanteerd om de ogen voor de jihad-oorlog te sluiten? Gezien de dagelijks grotere zichtbaarheid van die oorlog is zoiets niet uit te sluiten. Laten onze geliefde leiders zich bedriegen door beroepsmoslims en taqiyya-kunstenaars? Daaraan hoeft geen twijfel te bestaan. Hans Jansen | 10-01-15 | 11:55 | Link | 384 reacties | 242166
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/01/hans_jansen_godsdienstgeloof.html#more
Hans Jansen - Godsdienst/geloof
‘Welk geloof keurt zulke misdaden goed?’ is de vraag waarmee onze postmoderne goedmenslandgenoten worstelen als ze horen over de moorden bij Charlie Hebdo. Maar dat is niet de juiste vraag. De juiste vraag is of een godsdienst zulke daden kan voorschrijven. Nu, de officiële islamitische gedragsleer wordt door beroepsmoslims vastgelegd in de sharia. Die sharia eist dat moslims een straf uitdelen aan mensen die de profeet van de islam beschimpen. De juiste straf daarvoor, leert de sharia, is de dood. Misschien kunt u zich niet voorstellen dat er mensen zijn die zulke dingen voorstaan, maar het is te controleren in de handboeken van de sharia die overal te vinden zijn. De islamitische kwestie die over Europa hangt, zal nooit opgelost worden als de oplossers het verschil niet kunnen zien of horen tussen ‘geloof’ en ‘godsdienst’, want dat onderscheid hebben we nodig om er qua begrip uit te komen. Het onderscheid geloof/godsdienst is geen elitair woordspel. Het is een praktische kwestie. Je kunt in het Nederlands heel goed zeggen ‘godsdienstige liederen’. Daar kunt u zich iets bij voorstellen: psalmen, gezangen en kerstliedjes. Maar ‘gelovige liederen’, dat kan niet, daarvan voelt u meteen dat er iets aan mis is. Hetzelfde bij feesten: ‘gelovige feesten’ is wartaal, maar bij ‘godsdienstige feesten’ kan iedereen zich wat voorstellen: Kerst, Slachtfeest, Pinksteren. Talen die door moslims worden gebruikt, maken hetzelfde onderscheid tussen ‘geloof’ en ‘godsdienst’ als in deze twee voorbeelden. Ze lenen daarvoor meestal Arabische woorden: iemaan voor ‘geloof’, en dien of diyaana voor ‘godsdienst’. Moet u na ‘taqiyya’, ‘fatwa’ en ‘halaal’ er al weer islamitische Arabische termen bijleren? Nee, niet doen. Gewoon in het Nederlands het onderscheid maken. Geloof gaat over opvattingen die je niet kunt controleren, zoals ‘de hemelen verkondigen Gods eer’, ‘Mohammed is Gods gezant’, of ‘Jezus is Gods Zoon’. Godsdienst gaat uiteraard ook over geloofsopvattingen, maar om veel meer dan dat alleen. Geloof is onderdeel van een godsdienst. Misschien een interessant of bizar onderdeel, juist vanwege die oncontroleerbaarheid – maar niet meer dan een onderdeel. Godsdienst gaat behalve over geloof ook over een lange lijst van tastbare aardse zaken: liederen, feesten, kleding, haardracht, gedragsleer, armenhulp, ruzie in de kerkenraad, abortus, welke imam erken je, onderwijs, hoofdbedekking, euthanasie, de grammatica van het heilig boek, ziekenverpleging, celibaat. Godsdienst wil antwoorden geven op de vragen die samenhangen met alles wat er op zo’n lijst staat. Per godsdienst verschillen niet alleen de antwoorden maar ook de lijst van vragen. Net als ‘oorlog’ is ‘godsdienst’ niet een ding maar een verzamelnaam, en wel voor een menigte aan activiteiten. Er zijn oorlogen die goed zijn, bijvoorbeeld die ter bevrijding van Europa van het Nazisme, en er zijn oorlogen die dat niet zijn. Je kunt niet alle oorlogen over een kam scheren. En ook niet alle godsdiensten. Er zijn godsdiensten die slecht en kwaadaardig zijn, bijvoorbeeld omdat ze, zoals die van de Azteken, om massale mensenoffers vragen.
Vanuit zichzelf bekeken is elke godsdienst goed. Dat heeft een gevolg: godsdienstig gedrag afkeuren (‘ik ben geen Azteek en ik ben tegen mensenoffers’) impliceert een voorafgaande godsdienstige keuze, en wel, in dit geval, tegen de Azteken. Het impliceert geen aansluiting bij de een of andere godsdienst, naar wel een afwijzing van opdrachten die door een godsdienst zijn gegeven. Zo’n afwijzing is een godsdienstig standpunt. Westerse politici achten zich niet bevoegd hier een knoop door te hakken: het gaat immers om godsdienst. Het Westen verwacht al eeuwenlang van de regeerders strikte godsdienstige neutraliteit. Het probleem van de knoopnietdoorhakkers is dus begrijpelijk, het kost ze moeite godsdienstige standpunten aan de kaak te stellen, maar over geloof hoeven ze niets te beslissen – over godsdienst en godsdienstige voorschriften daarentegen des te meer. Vaak niet in positieve maar in negatieve zin: het verbieden van een massaal Azteeks mensenoffer zou ook een Pechtold geen moeite moeten hoeven te kosten. Een jihad-oorlog voeren, vasten, bidden of op kruistocht gaan, het is allemaal godsdienstig gedrag. Maar godsdienstig gedrag is net als ander gedrag niet altijd te tolereren. Heeft een regering, een politieke partij of een burger, het recht bepaalde vormen van godsdienstig gedrag af te keuren of te willen voorkomen? Antwoord: Jazeker. Een godsdienst kan immers bevel geven dingen te doen die anderen afkeuren omdat ze er last van hebben. Mag een regering ook een geloof bestrijden of afkeuren? Antwoord: Nee, geloof valt onder de vrijheid van mening. Van eenzijdig godsdienstig gedrag als sharia-wraakexpedities of jihad-oorlogen hebben wij last. We willen daar niet bij betrokken worden, zulke kwesties horen nu eenmaal niet in ons leven thuis. Maar helaas, er komt vanzelf een punt waarop ook religieus volstrekt neutrale politici ondanks zichzelf wat de jihad-oorlog aangaat gedwongen zullen worden te kiezen tussen capituleren of terugvechten. Hans Jansen | 17-01-15 | 11:55 | Link | 135 reacties | 2538
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/01/hans_jansen_waarom_juist_nu.html#more
Hans Jansen - Waarom juist nu?
Revoluties breken niet uit omdat achtergestelden het ellendig hebben en het steeds ellendiger krijgen. Revoluties breken uit wanneer het beter gaat dan tevoren, en er uitzicht bestaat op verdere verbeteringen. Dr Karl Marx daarentegen zag dat anders. Hij profeteerde dat revoluties noodzakelijkerwijze moesten losbarsten vanwege de steeds verder gaande Verelendung van de achtergestelden. Dat is gedegen onderzocht wat de Franse Revolutie van 1789 aangaat. Op de basisschool leerde ik nog dat die revolutie door de honger veroorzaakt was, op de middelbare school was die revolutie juist het gevolg van de kleine verbeteringen in de toestand van wie vroeger honger had geleden en die nu op nog meer verbetering hoopte. Maar ter zake: over naar de recente revolutionaire terreuracties tegen Charlie Hebdo. Daar speelt een dergelijk mechanisme. Het geweld daar was van professionele revolutionaire allure. Dat hangt samen met de versterking die zich in de afgelopen twintig jaar heeft voorgedaan in de positie van de sharia en de islam in Europa. Het zijn vooral de vele kleine tastbare successen van de islamisering die maken dat ongeduldige moslims zijn gaan denken dat nu de tijd rijp is voor het grote werk. Voor het gemak alleen een selectie van voorbeelden uit Nederland. Er is in Nederland geen noemenswaardig verzet geweest tegen islamiserende, ogenschijnlijk onbelangrijke, concrete maatregelen. Het kruis van de mijter van Sinterklaas afhalen? Halaal eten in de gevangenis? Alleen halaal-vlees bij de supermarkt? Een tramconducteur dwingen het kruisje op zijn stropdas te verwijderen? Terug naar gescheiden zwemmen? Geen hand geven? Allemaal geen probleem. Belangrijker voorbeelden: Hoofddoekjes achter het overheidsloket en de supermarktkassa. Elke polygaam gehuwde echtgenote als alleenstaande moeder opgeven en dan vier maal zorgtoeslag en vier maal huursubsidie ontvangen. Inteelthuwelijken, gedwongen huwelijken, kinderhuwelijken, genitale verminking van meisjes, uitkeringen voor werkweigerende barbapapa’s in overjurk, jodenhaat, gezinsvorming via immigratie, vervolging van islamcritici door Justitie, shariawijken ongemoeid gelaten. In de ogen van veel aanhangers van de islam rijke zegeningen die de islam gratis in de schoot zijn gevallen. Al die succesjes smaken naar meer. ‘Meer’ is in dit geval het toepassen van de sharia op grotere schaal. Bijvoorbeeld door het executeren van wie de profeet van de islam beledigt, of de koran bespot. Onderdeel van de strategie van de sharia-moordenaars is dat tegelijkertijd een flink aantal woordvoerders van de islam zoete keelgeluidjes maakt over de islam als godsdienst van vrede. Dat ontwapent de politici die de slachtoffers van de jihad hadden moeten beschermen. Ook de journalisten raken daardoor van slag. Zo’n vredelievende goedwillende goedgeschoren prominente moslim liegt toch zeker niet?
Onderling schrijven beroepsmoslims precies voor elkaar op, hoezeer een moslim de plicht heeft iemand die geen moslim is te haten. Beroepsmoslims gaan er van uit dat hun tegenpartij te stom of te lui is om dat over hun schouder mee te lezen (klopt), en dat Europeanen, als ze het horen, het toch niet geloven (klopt ook). Gezien de getalsverhoudingen tussen moslims en de rest, is het geboden geen open kaart te spelen, maar de vijand zo veel mogelijk in slaap te sussen en te verwarren. Het is beter wanneer de doelgroep de aspiraties van de islam niet kent. Misleiding daarover, taqiyya, is een prijzenswaardig vreedzame manier van oorlog voeren, of niet soms? Naar binnen toe wordt haat gepredikt jegens wie geen moslim is. Op de staatstelevisie zien we nu en dan per ongeluk even de hoogmoed en arrogantie opflikkeren die de islam van moslims vraagt tegenover niet-moslims, maar verder horen we vooral taqiyya-leugens, die in vanillevla worden verpakt, over hoe mooi en vredig de ‘echte’ islam is. Ook een schrijfster als Karen Armstrong deed bij Buitenhof mee aan deze dodendans. Bij de ouderwetse Nederlander met een Nederlandse achtergrond is een tegenovergesteld proces gaande. Nederlanders laten weinig activisme zien. Dat klopt met de theorie: wie het beter gaat, wil meer, maar wie omlaag zakt, weet eigenlijk niet wat hij moet doen, protesteert niet en zwijgt beschaamd. En ja, werkende Nederlanders met een Nederlandse achtergrond mogen steeds minder van hun eigen zelfverdiende geld zelf houden. Vanuit henzelf gezien ziet de toekomst er niet goed uit, en velen uit die groep zien dan ook weinig in de voortplanting (behalve als onvruchtbare tijdspassering). Hun media zijn gelijkgeschakeld en doodsaai. Boeken met Theo, Geert of Ayaan op de omslag zullen ze nooit in de etalage van een boekwinkel zien liggen, omdat de glasverzekering van de boekhandel dat liever niet heeft. Het onderwijs van hun kinderen is bedenkelijk laag van niveau maar wel politiek correct. Op hun werk en in het openbaar vervoer moeten ze uitkijken met wat ze zeggen over Marokkanen. Onder zulke omstandigheden is het niet te vermijden dat sharia-moordenaars gaan denken dat de tijd rijp is voor het boeken van opzienbarende triomfen. Hans Jansen | 24-01-15 | 10:29 | Link | 13 reacties | 12
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/02/hans_jansen_in_vlammen_opgegaan.html#more
Hans Jansen - In vlammen opgegaan
Mag je van de islam mensen levend verbranden zoals de Islamitische Staat de Jordaanse piloot levend verbrand heeft? Dat hangt er vanaf. Koran 2:194 zegt, midden in het vers, zo letterlijk mogelijk vertaald: ‘Wie agressie tegen jullie [=de moslims] bedrijft – bedrijf agressie tegen hem – met het gelijke van hetgeen waarmee hij agressie tegen jullie heeft bedreven’. Uiteraard kunnen die woorden betekenen dat, wanneer de Jordaanse piloot de Islamitische Staat gebombardeerd heeft, waardoor er mensen van de IS levend verbrand zijn, dat dan van de islamitische wet de piloot zelf ook levend mag worden verbrand. Vandaar dat de film over de executie eerst uitgebreid laat zien wat de Jordaanse piloot heeft aangericht, en pas daarna de kundig gefilmde terechtstelling. Het is zorgelijk dat de Nederlandse islamologen, door de media te hulp geroepen, hierover zulke rare dingen gezegd hebben. De Azaanbode maakt het helemaal bont: ‘IS tracht de verbranding van de Jordaanse piloot te rechtvaardigen vanuit de islam. Maar islamitische geestelijken noemen het strijdig met de islam’, en dat dan als kop boven een artikel waarin de islamologen Richard van Leeuwen en Maurits Berger hun licht laten schijnen op deze strafvoltrekking door verbranding. Er is hier een vijfde colonne aan het werk om ons te misleiden, en die wordt niet bemand door ‘Nederlanders met een islamitische achtergrond’, maar door academische leipo’s die zich tot suf wordens toe geïdentificeerd hebben met wat zij denken dat de islam is, en die menen dat God hen geroepen heeft om alles goed te praten of te verdedigen wat met de islam in verband gebracht wordt, of gebracht zou kunnen worden. Hierbij wordt controleerbare onwaarheid niet geschuwd want er is toch nooit iemand die de moeite neemt iets te controleren: volgens hoogleraar Maurits Berger (Leiden) zou het islamitisch recht, de sharia, voor meer dan 90% overeenkomen met het Nederlands recht. In het licht van de claim van de IS dat de IS niets anders doet dan de sharia toepassen, is deze opvatting van professor Berger iets om eens rustig over na te denken. ‘Bedrijf agressie tegen hem – met het gelijke van hetgeen waarmee hij agressie tegen jullie heeft bedreven’ staat in de koran, en kan makkelijk betekenen dat als die piloot moslims levend heeft verbrand, hij wat de islamitische wet betreft, ook zelf levend verbrand kan worden. De koran zegt hier dan met iets andere woorden nog een keer ‘Oog om oog’. Op zich kan ‘Oog om oog’ twee dingen betekenen: niet alleen wat de IS het hier laat betekenen, maar het zou ook te begrijpen kunnen zijn als een rem op al te onbeheerste wraakzucht en vergelding. Wanneer iemand jou verwondt, mag je wraak nemen, maar niet door hem te doden, zie bij voorbeeld Genesis 4:23. De betekenis van Koran 2:194, zie hierboven, zou heel goed kunnen zijn dat alle vergelding proportioneel dient te zijn. Maar de IS gebruikt in het propagandafilmpje de andere opvatting: straf hem door hem precies te laten ondergaan wat hij de jouwen aangedaan heeft. In het islamitische strafrecht is deze laatste opvatting algemeen. Zou een jurist als Maurits Berger, die hoogleraar islamwetenschap is, dat niet weten?
Voor het begrip is iets anders belangrijker. Steeds stellen wij aan moslims en hun woordvoerders na een schokkend nieuw feit vragen als ‘Staat dat dan echt zo in de koran?’. Soms is dat wel zo, soms is dat niet zo, maar het criterium voor wettigheid in islamitische zin is niet wat er in de tekst van de koran staat, maar wat de sharia voorschrijft. Uiteraard beroept de sharia zich ook op de koran, maar sharia en koran kunnen van elkaar afwijken. Het beroemdste voorbeeld van zo’n afwijking is de steniging, die wel in de sharia staat maar niet in de huidige korantekst. Bij het christendom is het omgekeerd: steniging staat wel in de bijbeltekst, maar wordt door het christendom niet voorgeschreven of bedreven. Het christendom lost dat op door te prediken dat Jezus gezegd heeft ‘Wie van u zonder zonden is, werpe de eerste steen’. Iemand die door God is geroepen om aan een Nederlandse universiteit de islam goed te praten, zal naar aanleiding van dit bijbelvers waarschijnlijk beweren dat je de islam ten aanzien van steniging niks mag verwijten omdat het christendom ‘net zo goed als de islam’ steniging kent. U gaat straks natuurlijk in koranvertalingen nakijken of het allemaal wel klopt. Goed zo. In het hierboven geciteerde fragment uit 2:194 staat drie maal hetzelfde woord voor ‘iets vijandigs doen’, Arabisch اﻋـﺘ ـ ـ ــﺪىi3tadaa. Een vertaler die hier niet ook drie keer hetzelfde woord heeft gebruikt, bedot u. Wat voor reden zou iemand toch kunnen hebben om ons over de islam steeds maar weer te willen misleiden? Hans Jansen | 07-02-15 | 17:19 | Link | 161 reacties | 2980
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/02/waarom_jihad_moet_en_mooi_is.html#more
Hans Jansen - Waarom Jihad moet en mooi is
De kern van waarom jihad van de islam moet en mooi is, kan goed worden uitgelegd zonder er details uit de koran bij te halen. Ook moslims die de koran niet of nauwelijks kennen, kunnen daarom overgehaald worden tot deelname aan een jihad-oorlog. De redenering die tot meedoen met jihad leidt, telt een beperkt aantal stappen. De eerste: mensen moeten leven naar Gods wil. Iemand die, hoe vaag ook, in God gelooft, kan daar weinig tegen inbrengen, behalve dan dat hij niet weet hoe de wil van God luidt. De tweede stap, voor moslims vanzelfsprekend, luidt dat Gods wil de mens bekend is. Gods wil ten aanzien van het menselijk gedrag is namelijk vastgelegd in de sharia. De sharia is een moeilijk rechtssysteem, waarvoor je om het te begrijpen, net als bij het Nederlands recht, een deskundig jurist moet raadplegen. Een leek kan immers nooit op eigen houtje verzinnen wat het Nederlands dan wel het islamitisch recht nu precies wel en niet voorschrijft. Wie vagelijk moslim is, maar niet precies weet wat het islamitisch recht voorschrijft, heeft geen keuze behalve de instructies van de deskundige beroepsmoslims te volgen. Voor iemand die alleen nog maar moslim-in-naam is, zijn de beroepsmoslims die de sharia door en door kennen essentieel, net zo goed als voor wie ziek is een arts essentieel is. Een zieke gaat ook niet op eigen houtje interpreteren wat hij van de gezondheidsleer weet. Die doet wat de dokter zegt. Hoe minder de achterkleinkinderen van een migrant zich van de islam herinneren, hoe eerder ze geneigd zullen zijn blind te varen op de aanwijzingen van de imam. Ze hebben een imam nodig zoals iemand die kiespijn heeft, een tandarts nodig heeft. De kennisvoorsprong van de imam is al groot door zijn opleiding, en zijn gezag wordt versterkt door de opvatting dat de islam niet iets is voor amateurs: om zeker te weten wat de islam voorschrijft, zijn jaren van sharia-studie nodig. Ook een advocaat heeft immers jaren nodig om zo ver te komen als hij gekomen is. Ook Moszkowicz moest worden bijgeschoold! De opleiding van een imam gaat over het islamitisch recht. Dat islamitische recht leert dat wie dat recht afwijst, zelfs al is het op een detail, uittreding uit de islam heeft gepleegd, waarop volgens het islamitisch recht de doodstraf staat. De regels van het islamitisch recht belichamen immers de wil van God, en wie bewust de door God gegeven regels afwijst, laat zien dat hij een vijand van God is. Wanneer daarentegen iemand uit onmacht of laksheid zich niet aan alle regels van de sharia houdt, is dat een andere zaak, minder ernstig dan tegen de geldende regels bezwaar maken. Onvolmaaktheid bestaat nu eenmaal. Nederlanders zullen ook wel eens niet volmaakt volgens alle regels van het Nederlands recht leven – maar dat betekent nog niet dat ze de regels van het Nederlands recht afwijzen. Laks zijn is nog geen afwijzing. De islam tolereert geen afwijzing. Er is geen plaats in deze wereld voor wie de islam afwijst.
Een staat die haar eigen wetten bedenkt en uitvaardigt, en haar onderdanen er niet toe brengt om volgens de wetten van de islam te leven, heeft de wetten van God afgewezen en de voorkeur gegeven aan de eigen, door mensen gemaakte wetten. Wanneer de regering van zo’n staat uit moslims bestaat, is dit zelfs nog erger dan eenvoudig afwijzen. Dan is het uittreding uit de islam. Het staatshoofd en de dienaren van zo’n staat zijn schuldig dan wel medeplichtig aan afval van de islam. Ze mogen gedood worden. Om alle details van de islamitische wet te kunnen toepassen, en om overtreders van de sharia te kunnen straffen, is de hulp van de staat noodzakelijk, want toepassing van de islamitische wet is verplicht, en de stichting van een islamitische staat is dat dan dus ook, omdat zonder zo’n staat aan een van de belangrijkste verplichtingen van de islam, te weten gehoorzaamheid aan de sharia, niet zal kunnen worden voldaan. Gehoorzaamheid aan de sharia betekent ook deelnemen aan de jihad-oorlog die de sharia voorschrijft, naast het even zo goed verplichte vasten, bidden, enzovoort. Kijk, nu zijn we er. We hebben stichting van een islamitische staat en de deelname aan de jihad-oorlog die deze staat hoort te voeren, tot verplicht weten te verklaren op logische gronden zonder ook maar één keer een korantekst of een uitspraak van Mohammed er bij te hebben hoeven halen (die er overigens genoeg zijn). Er hoeft in deze redenering ook nog eens geen onderscheid gemaakt te worden tussen verschillende soorten islam: extremistisch, radicaal of gematigd. De beroepsmoslims, de sharia-onderwijzers, die blijven zitten met de Zwarte Piet. Zonder Zwarte Piet geen Sinterklaas. Zonder beroepsmoslims geen jihad-oorlog. Hans Jansen | 14-02-15 | 16:34 | Link | 36 reacties
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/02/hans_jansen_rome.html#more
Hans Jansen - Rome
‘Welke stad wordt als eerste veroverd, Constantinopel of Rome?’. Daarop antwoordde de Gezant Gods, Gods heil en vrede zij over hem: ‘De stad van Heraclius’. Is dit dialoogje nieuw voor u? Dan bent u bijna zeker geen moslim. De vraag en het antwoord zijn de kern van een langere zogeheten hadiith, dat is ‘een stuk tekst over een aan Mohammed toegeschreven uitspraak’. De Heraclius die hier wordt genoemd, was keizer van Constantinopel van 610 tot 641, wat ruwweg samenvalt met de periode dat Mohammed als profeet en krijgsheer werkzaam was in Mekka en Medina, 612-632. De dynastie van Heraclius heeft het, als heersers over het Oost-Romeinse rijk, ongeveer een eeuw uitgehouden. In de ogen van de eerste moslims was Constantinopel dan ook ‘de stad van Heraclius’. Het rijk van Heraclius strekte zich ook uit over Groot-Syrië, Palestina en Egypte. Daarom was het een van de eerste prooien waarop de islamitische jihad zich gericht heeft. Kort voor 670 hebben de moslims zelfs, weliswaar vanuit de zee, de stad Constantinopel voor het eerst aangevallen. Dat is vroeg. Waarmee zou zo vroeg al Constantinopel de agressie van de moslims hebben weten op te roepen? Er waren aan de vooravond van de opkomst van de islam vier christelijke metropolen: Rome, Constantinopel, Alexandrië en Antiochië. De islamitische krijgsheren begeerden die alle vier te veroveren. De twee laatstgenoemde steden hadden ze al voor 645 ingenomen. Constantinopel daarentegen valt pas 800 jaar later in handen van de moslims, in 1453, door toedoen van een Turkse sultan. Diens dynastie, de Ottomanen, zou het kalifaat gaan bekleden. Pas Atatürk maakt een einde aan dit ‘Ottomaanse’ kalifaat, in 1924. Misschien heeft Mohammed inderdaad zoals de islam overlevert, voorspeld dat Constantinopel als eerste zou vallen. Maar het is ook mogelijk dat vrome moslims de troepen die rond 670 in gammele bootjes naar Constantinopel overstaken, moed hebben willen inspreken door aan te komen zetten met deze uitspraak van Mohammed, die wordt overgeleverd door de vrome kanonieke overleveraars Ahmad ibn Hanbal en Al-Darimi. Jihad-fundamentalisten citeren deze hadiith veel en graag. Ook de moordenaars van Sadat, jaren tachtig vorige eeuw, zagen het als een gewichtige uitspraak. De eerste aanvallen op de vierde christelijke metropool, Rome, volgen vanaf 800. Ze richtten veel schade aan. Moslims geloven, of horen te geloven, dat hun profeet Mohammed heeft voorzegd dat Rome na Constantinopel aan de beurt zou komen. De Arabieren hebben in de 7de eeuw Antiochië en Alexandrië veroverd, de Turken Constantinopel in de 15de. Als de huidige Islamitische Staat Rome weet te veroveren, is niet alleen het bewijs geleverd dat Mohammed gelijk had, maar ook dat de kalief van de nieuwe Islamitische Staat een waardige opvolger is van de grote kaliefen uit het verleden. De islamitische bevlogenheid zal uitdijen als nimmer tevoren. Er komen, binnengesleept door de organisatie Frontex van de Europese Unie, duizenden moslims Italië binnen, via Lampedusa en Sicilië. Frontex is een EU-agentschap dat is opgezet om de grenzen van de EU te bewaken, maar Frontex ontpopt zich als een facilitator van de oversteek naar Europa. Sinds Frontex haar menslievende werk doet (voorkomen dat de
gammele migrantenscheepjes schipbreuk lijden) zijn de prijzen die mensenhandelaren berekenen, gehalveerd – en is de toestroom verdubbeld. De IS droomt nu hardop van de verovering van de stad Rome, die zich zelfs tegen de onbewapende dronken Feyenoord-supporters niet verdedigen kon. Als maar een deel van de islamitische migranten voor de IS wil vechten, hebben de oorspronkelijke bewoners van Italië en het Vaticaan een probleem. De hoop op de herrijzenis van het kalifaat en op de verovering van Rome door de islam kon nog wel eens voor verrassingen zorgen. Hoe zouden de Paus en zijn kardinalen zich op het schavot gedragen wanneer ze verbrand of onthoofd worden? Even waardig als de mensen die dat de laatste maanden overkomen is? Hoeveel losgeld betaalt de kerk voor een Paus? Heeft Italië genoeg landmacht paraat om een IS-opmars tegen te houden? De berichten hierover zijn niet bemoedigend. De kruistochten zijn begonnen na een oproep van Paus Urbanus II, gedaan in Clermont in 1095. De toestand in Italië leek toen wel een beetje op wat er nu op ons afkomt. In 1095 waren er Arabische islamitische krijgsheren in Sicilië en in heel Zuid-Italië, tot vlak bij Rome, tot in de achtertuin van het Vaticaan. Toen, bijna vijf eeuwen na het begin van de jihadoorlogen, heeft Europa zich vermand en gereageerd: de kruistochten. Dat betekende uitstel van de islamitische verovering van Europa, maar geen afstel. Wereldwijd weeklagen politieke bovenbazen en policor-media dat er brutaaltjes zijn die de expansie van de Islamitische Staat als ‘onderdeel van een godsdienstoorlog willen zien’. Hoe blind kan je zijn. Wie aanvalt, bepaalt de aard van het conflict. Hans Jansen | 21-02-15 | 16:59 | Link | 253 reacties | 12495
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/02/hans_jansen_smaadspraak.html#more
Hans Jansen - Smaadspraak
De eerste helft van de islamitische geloofsbelijdenis luidt: ‘Ik getuig dat er geen god is dan Allah’. Voor een geloofsbelijdenis is dat een bevreemdend stukje tekst. De christelijke geloofsbelijdenis begint met ‘Ik geloof in Eén God, de almachtige Vader’, en zo voort. Ook raar natuurlijk, maar het gaat tenminste alleen over wat een christelijke gelovige zelf gelooft, het gaat alleen over zijn eigen zaken. De islamitische geloofsbelijdenis gaat daarentegen over wat andere gelovigen geloven, en deelt ongevraagd mee dat die andere gelovigen er naast zitten. De eerste woorden van de islamitische geloofsbelijdenis gaan over andere godsdiensten dan de islam, en spreken een negatief oordeel uit over die andere godsdiensten. Dat is in de ogen van gelovigen die geen moslim zijn blasfemie, ‘smaadspraak [over God en godsdiensten]’. Gelovigen die geen moslim zijn, worden daarmee toch wel hardvochtig ‘weggezet’ om eens een term te ontlenen aan het Nederlandse debat over ‘bepaalde groepen in de samenleving’. Bestaan er nog meer godsdiensten die hun geloofsbelijdenis beginnen met een hard en negatief oordeel over de concurrentie? Maar er is nog iets vreemds aan de hand met het begin van de islamitische geloofsbelijdenis. Daar staat niet ‘ik geloof’, maar ‘ik getuig’. Gaat het om een getuige als bij een rechtbank? In dat geval zouden we toch graag zeker willen weten dat het gaat om een getuigenis op grond van eigen waarneming. Maar het moet haast wel om hearsay gaan. Moslims getuigen dat er geen god is dan Allah omdat ze dat van elkaar gehoord hebben, niet omdat ze dat zelf gezien hebben. Maar je kunt toch geen getuige zijn als je iets alleen maar van horen-zeggen hebt? Zouden rechters in een sharia-rechtbank dezelfde opvatting zijn toegedaan over wat ‘getuigen’ is? Is de islamitische geloofsbelijdenis eigenlijk wel een geloofsbelijdenis? Is het niet eerder een getuigenis? En dan nog wel een getuigenis op grond van horen-zeggen, dat negatief is over alle andere godsdiensten? Vooraanstaande hedendaagse beroepsmoslims willen, tot op de dag van vandaag, blasfemie graag zwaar bestraffen. Maar wanneer een moderne staat blasfemie verbiedt en strafbaar stelt, pakt dat ongunstig uit voor de islam, want naar de normen van alle godsdiensten die er maar bestaan, is alleen al de eerste helft van de islamitische geloofsbelijdenis een helder geval van blasfemie. Op het eerste gezicht is ook wat de koran zegt beledigend, kwetsend en bedreigend voor wie geen moslim is. Maar de koran is ‘een oude en eerbiedwaardige historische tekst’ die je misschien niet zo maar kunt verbieden. De korancommentaren daarentegen die de beroepsmoslims heden ten dage de wereld in sturen, die zijn vandaag de dag geschreven en vallen onder het normale strafrecht van het land waar ze verschenen zijn. Beroepsmoslims die onder het mom van koranuitleg oproepen tot moord, zijn onderworpen aan de gewone wetten en dienen bestraft te worden. Ook de koran bevat, niet alleen op het eerste gezicht maar ook zoals hij door beroepsmoslims wordt uitgelegd, bedreigingen, beledigingen en blasfemie. En dan de bijbel. Ook die maakt zich schuldig aan blasfemie en belediging. Elia vraagt de
Baälspriesters als hun God zwijgt, of hun God wellicht even is gaan poepen en daarom niet meteen in actie kan komen. De Baälspriesters zouden Elia daarvoor graag bij de Baälsjustitie hebben willen aanklagen, zelfs als er geen voorgedrukte aangifteformulieren klaar lagen bij de Baälspolitie. Koran en hadiith, en ook de bijbel, bevatten passages die door juristen en door gelovigen van andere godsdiensten wel heel makkelijk als beledigend of bedreigend opgevat kunnen worden. Soms zelfs wordt de grens zo duidelijk overschreden dat er geen hulp van een jurist meer nodig is om je een oordeel te vormen: ‘Doodt elke jodenman die in uw handen valt’, uit de hadiith afkomstig. Anderzijds, aanhangers van een andere richting binnen je eigen godsdienst ‘gepleisterde graven’ noemen, van buiten mooi wit gestuukt maar van binnen rottenis en stank: behoorlijk beledigend. Het bijbelse scheldwoord ‘addergebroed’, kan dat nog wel? ‘Synagoge van de Satan’? We zijn veranderd, want vroeger, in de bijbel en de koran, en zeker in de hadiith, was een scheldpartij heel gewoon, en bovendien meestal heel verhelderend. Maar tegenwoordig nemen mensen al aanstoot aan een zakelijke term als ‘beroepsmoslim’, en dat terwijl er weinig termen zo verhelderend zijn, en het woord zelfs niet in de buurt komt van schelden. Godsdiensten kunnen niet bestaan zonder, althans volgens de normen van andere godsdiensten, beledigende en blasfemische uitingen te doen. Het klinkt als een paradox maar een gelovige die blasfemie verbiedt, verbiedt godsdienst. En een ongelovige die blasfemie strafbaar gesteld wil zien ‘omdat godsdienstkritiek nu eenmaal steeds tegen één bepaalde godsdienst gebruikt wordt’, die deugt niet, of is politicus, of beide. Tenslotte: Beledigen is een stuk minder definitief en ingrijpend dan onthoofden.
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/03/hans_jansen_islamiseren_zonder.html#more
Hans Jansen - Islamiseren zonder meerderheid
Een kleine, vastberaden groep gewelddadige moslims die de sharia in alle details serieus neemt, en toegepast wil zien, pleegt zo nu en dan terreurdaden, want de koran en de sharia roepen daartoe op; misschien niet in alle interpretaties maar wel in die van de beroepsmoslims. De rest van de bevolking wordt hier angstig door, en zal geneigd zijn de overlast van die terreur af te kopen door de vechtbooslims 'een beetje' hun zin te geven. Dan maar geen tekeningen en cartoons over Mohammed in de krant, en weg met de islamkritische boeken die in de universiteitsbibliotheken bewaard worden. Is het echt zo erg als boekhandels geen islamkritische drukwerkjes in hun etalages achter het glas leggen? Wanneer een gewelddadige halfbezeten minderheid (die misschien niet eens de echte islam vertegenwoordigt, want 'islam is vrede', zei die professor laatst nog op de tv) – wanneer die vrome minderheid verwijdering van zulk drukwerk eist, wat maakt dat dan eigenlijk helemaal uit? Als kleine kinderen geen eten hebben, dat is pas erg. Maar de terreur van zo’n vastberaden minderheid zal op den duur steeds meer last veroorzaken, en aanvankelijk als ongewenst en vervolgens als ondragelijk worden beschouwd: het zal op den duur haast elk offer waard zijn om van booslimse kwaadaardigheden verschoond te blijven. Ook moslims zullen zich mogelijk ergeren aan sharia-fundamentalisten, maar zullen zich niet openlijk tegen de invoering en toepassing van de sharia willen keren. Niet alleen omdat verzet gevaarlijk is, maar ook omdat onder moslims de vage overtuiging heerst dat de sharia heilzaam is, mogelijk zonder altijd precies te weten waarom dat zo zou zijn. De politieke bewegingen in het land zullen het als hun taak gaan zien booslimse terreur te stoppen om te voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen, dat wil zeggen: ze zullen de booslimse minderheid geen aanstoot willen geven, dat wil zeggen: zij zullen het als hun taak gaan zien te verbieden wat de islam verbiedt en op te leggen wat de islam oplegt. En dat wil dan zeggen dat die politieke groeperingen de sharia aan het invoeren zijn en daarmee dus meewerken aan verdere islamisering van de hele bevolking, zonder dat het shariafundamentalisme, of zelfs maar mildere vormen van de islam (indien voorhanden) een meerderheid hebben. Dit procedé is al effectief vanaf een laag promillage vechtbooslims binnen een bevolking. De niet-islamitische politieke partijen van alle schakeringen zullen van de niet-islamitische bevolking eisen dat ze dingen nalaten die gewelddadige moslims boos zouden kunnen maken. De gewelddadige moslims hoeven zelf niets te doen, de niet-islamitische politieke bewegingen die het individuele overleven van hun aanhangers prioriteit geven, nemen hun taak over en doen het werk. Ook op islamcritici hoeven moslims die tot het gebruik van geweld geneigd zijn, nauwelijks nog te letten: de herinnering aan Theo van Gogh en de aanblik van een zwaar bewaakte partijleider wiens burgerleven onmogelijk gemaakt is, heeft een kalmerende werking op andere politici, op uitgevers, redacties, boekhandelaren en auteurs. Met weinig moeite kan zo een onvoorspelbare vastberaden gewelddadige groep de
omringende maatschappij manipuleren en op kosten jagen, want elke vorm van verdediging tegen terreur kost geld. Die kosten wil de overheid liever niet dragen, want het geld moet naar de EU en Griekenland. Op die manier is het landsbelang geworden om in ’s hemelsnaam dan maar shariaregels in te voeren, dat is: te islamiseren. Wanneer kritiek op de islam, omwille van de lieve vrede, eenmaal verboden zal zijn, zullen mensen vergeten waarom je ook weer geen moslim moest worden. Een van de eisen van de islam is: geen religieuze symbolen van andere godsdiensten in openbare ruimten. Wanneer andere godsdiensten dan de islam eenmaal uit het openbare leven verdrongen zijn, zijn de velden rijp om te oogsten. Het is voor deze tactiek noodzakelijk herinneringen aan de nietislamitische wereld buiten beeld te houden: geen davidssterren, kruisen, sinterklazen, bijbels, kerstbomen of, in de supermarkt, wijn en ham. Maar hoe zat het nu toch ook weer, waarom was het verkeerd tot de islam toe te treden? Omdat de theologie van de islam mensen er toe brengt hun schouders op te halen over de redelijkheid. Zonder basisrespect voor redelijkheid kan een moderne maatschappij (die het moet hebben van innovatie en talent) niet overleven. Zonder respect voor redelijkheid, zonder geloof in de vrije wil, zonder een vorm van wederkerigheidsethiek (‘wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’), zonder vrijheid van meningsuiting, zonder emancipatie van vrouwen, slaven en ongelovigen zullen ook het huidige Amerika en het huidige Europa geleidelijk aan veranderen in wat Libië nu al is. Een groep van een paar duizend beroepsbooslims is in staat een proces op gang te brengen waarop onze geliefde en capabele regeerders geen antwoord hebben. Hans Jansen | 07-03-15 | 10:29 | Link | 214 reacties | 105132
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/03/hans_jansen_de_deelbaarheid_va.html#more
Hans Jansen - De deelbaarheid van macht
In de islamitische wereld wordt macht als ondeelbaar beschouwd. Macht is daar het persoonlijk eigendom van de houder van die macht. De machthebber deelt zijn macht niet met anderen, net zo min als hij zijn vrouw met anderen deelt. Dat de macht gedeeld wordt, komt desalniettemin in de praktijk ook in het Midden-Oosten misschien wel eens een keer voor, maar in het Midden-Oosten wordt het algemeen als vanzelfsprekend beschouwd dat macht nu eenmaal ondeelbaar is. De opvatting dat macht ondeelbaar is heeft in het Midden-Oosten de absolute geldigheid van een axioma. Het is misschien niet zo dat wie in de islamitische wereld de lakens wil uitdelen, niet bereid zou zijn de macht te delen. Het is eerder zo dat het bij de betrokkenen eenvoudigweg niet opkomt dat dit mogelijk zou zijn. Macht is ondeelbaar, daarover zijn onderdaan, heerser en oppositie het eens. Macht betekent in de dagelijkse praktijk van het Midden-Oosten altijd alleenheerschappij en oppermacht. Daarom wint in de moderne tijd de oppermachthouder de verkiezingen met percentages die tegen de honderd lopen, als er tenminste verkiezingen gehouden worden. Die mooie percentages worden bevorderd door de charmante gewoonte vooraanstaande opposanten die mogelijk een verkeerd soort stem zouden kunnen uitbrengen, daags voor de verkiezingen met enig vertoon uit te nodigen op een politiebureau om daar langdurig thee te komen drinken – tot de stembureaus weer gesloten zijn. Een kiezer die weet wat goed voor hem is, zeker ten platten lande, begrijpt zodoende beter wat hij stemmen moet. Er zijn trouwens ook genoeg gewelddadiger methoden van stembusbeïnvloeding in gebruik. Het is verleidelijk hier een samenhang te vermoeden met hoe de islam in de 7de eeuw van onze jaartelling is opgekomen. De islam leert dat Mohammed (570?-632?) als krijgsheer en profeet in Arabië alle macht in de schoot geworpen kreeg, dat zijn macht daarom ongedeeld en onbegrensd is geweest, en dat zijn opvolgers vanuit dezelfde visie op macht op dezelfde manier hun imperium gerund hebben. De eerste christelijke vorsten en vorstjes hadden het moeilijker. Die werden vanaf dag 1 voor de voeten gelopen door abten die een klooster regeerden en bisschoppen die een diocees achter de hand hadden. Een bisschop of een abt werden nog al eens vergezeld door met knuppels bewapende monniken, en dat moet een vorst af en toe te denken hebben gegeven over de aard en de grenzen van zijn macht. Waar het om politieke macht ging, is het antieke christelijke Europa meestal van oordeel geweest dat macht beperkt, begrensd en deelbaar hoorde te zijn. Ook in de leer van de kerk werd het doorgaans zo voorgesteld, overeenkomstig een bekende uitspraak van Jezus: ‘Geef de keizer wat des keizers is, en geef God wat God toekomt’. Het tolereren van oppositie of het samenwerken met andere houders van macht is maar een paar kleine stappen verder op dit glibberige pad. Het moeten delen van macht leidt bovendien tot redeneren, overtuigen, overleggen, nadenken – allemaal zaken die in sommige delen van de wereld in hoog aanzien staan. In de loop van de middeleeuwen koos de islam een andere richting. De islamitische theorie is niet een noodzakelijk uitvloeisel uit een aantal verzen in de koran, maar wordt wel steevast
aan een koranfragment opgehangen. Koran 5:44, einde van het vers, zegt in de interpretatie zoals die geformuleerd is door bijvoorbeeld de beroemde Syrische beroepsmoslim Ibn Taymiyya of de historicus en korancommentator Ibn Kathir (beiden rond 1300) dat een vorst die niet regeert volgens de sharia een doodzonde heeft begaan: hij is door af te wijken van de sharia afvallig geworden, en zal gedood moeten worden: ‘Wie niet regeert volgens wat God heeft neergezonden, dat zijn de ongelovigen’, zegt de koran. Een vorst die in overeenstemming met de regelingen van de sharia wil regeren kan geen compromissen sluiten want compromissen leiden ertoe dat zijn beleid van de zuivere sharia gaat afwijken. Zo’n afwijking levert op dat hij afvallig is geworden. Desgewenst is het voor de vrienden en vriendinnen van de islam niet moeilijk koran 5:44 anders uit te leggen dan Ibn Taymiyya dat gedaan heeft, maar het gaat niet om de juiste uitleg (als die al bestaat), het gaat om de uitleg die de gemeenschap van de gelovigen als gemeenschap geeft aan een koranfragment als 5:44. De collectieve opvattingen van de beroepsmoslims zijn hier doorslaggevend, niet de overpeinzingen van de filologen in hun studeerkamers. Wanneer er, in theorie, maar één soort juist beleid is (nl. dat van de sharia), en wanneer de macht die dat beleid uitvoert geen rekening hoeft te houden met andere machthebbers, dan is, ook weer alleen in theorie natuurlijk, integratie binnen één staat met gemeenschappen die niet volgens de sharia willen leven niet bepaald een voor de hand liggende mogelijkheid. Hans Jansen | 14-03-15 | 11:59 | Link | 72 reacties | 2529
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/03/dat_koninkrijk_van_u_komt_daar_nog_wat_van.html#comments
Dat koninkrijk van u - komt daar nog wat van?
In de dagen dat Nasser, Sadat en Moebarak farao van Egypte waren (19522011), werd het getolereerd wanneer beroepsmoslims, media-types en stukjesschrijvers hardop droomden van een islamitische staat. Ook op de staatstelevisie stonden bevlogen verhalen over de zegeningen van zo’n staat dagelijks op het menu. Af en toe werd de opwinding te groot, dan greep de regering in, en verdween een populaire opwekkingsprediker van de ene op de andere dag van het scherm. Het probleem van het messiaanse verlangen naar een islamitische staat werd daarmee niet opgelost, kon waarschijnlijk ook niet opgelost worden – maar het werd gemanaged. Zo nu en dan werd er een voorbeeld gesteld, en werd er een fundamentalistische leider opgepakt, beschuldigd van het een of ander, en geëxecuteerd door ophanging. Soms waren dat niet eens de echte leiders van de fundamentalistische actiegroepen, maar net iets te populaire predikanten waar de regering eigenlijk überhaupt wel van af wilde. Dictatoriale regimes hebben nu eenmaal graag het monopolie op populariteit. Het straatbeeld werd door dit kat-en-muis-spel beïnvloed: na bijvoorbeeld de arrestatie van een zekere Shukri Mustafa in 1977 verdwenen als bij toverklap de baarden uit het straatbeeld. De regering had de leden van de groep van Shukri gearresteerd en berecht, vooral om de echte fundo’s een realistische indruk te geven van wat hen boven het hoofd hing wanneer de regering daar zin in zou krijgen, niet zo zeer omdat de leden van die groep nu zelf zo gevaarlijk geweest waren. De echte haatbaarden telden vervolgens hun knopen, kochten een scheermes en keken in de spiegel. De actiegroepen van de sharia-fundo’s waren in die jaren diep geïnfiltreerd door de Egyptische geheime dienst. Dat was mogelijk een vorm van werkverschaffing, maar het gaf ook de mogelijkheid om op elk gewenst moment een groep zo ver te krijgen dat overheidsingrijpen er in de ogen van de publieke opinie gerechtvaardigd uitzag. Je hoeft geen thriller-schrijver te zijn om te bedenken waartoe dit arrangement geleid heeft. De shariafundo’s uitten regelmatig de beschuldiging dat de overheid zelf schuldig was aan de daden waarop vervolgens de sharia-fundamentalisten afgerekend werden: die daden zouden gepleegd zijn door de provocateurs die in de actiegroepen geïnfiltreerd waren. De rol van de beroepsmoslims in dit spel was dubbelzinnig. Enerzijds zijn beroepsmoslims nu eenmaal voorstander van invoering van de sharia, anderzijds hebben de meeste beroepsmoslims in Egypte een dienstverband met de overheid, wat een bescheiden maandsalaris oplevert. Koorddansen en touwtrekken zijn waarschijnlijk verplichte bijvakken in de opleiding tot beroepsmoslim. En dan zijn daar altijd ook nog de zegeningen van het recht tot taqiyya. Hoe het ook zij, de ‘islamitische staat’ speelde in ieders gedachten een grote rol. Zo’n staat zoude er komen! Zo’n staat moest komen! Wanneer kwam die staat? Ook in het christendom speelt zulke spanning wel een rol, denk aan de dichtregel van volksschrijver Gerard Reve: ‘Heer – dat koninkrijk van u – komt daar nog wat van?’
Het militaire regime van de Farao’s speelde het spel op twee fronten: politie en geheime diensten speelden diefje-met-verlos met de fundo’s. Er bestonden concentratiekampen voor verdachten van sharia-fundamentalisme. De juridische procedures die mensen in zo’n kamp of aan de galg brachten waren naar onze hoge normen soms wat nonchalant. Bovendien meende de regering de plicht te hebben voor elke sharia-fundamentalist ook een Marxist en een Kopt te moeten laten oppakken, in het kader van de zogeheten evenhandedness, ‘gelijkhandigheid’. Het tweede front was ideologisch: er werden commissies opgericht ‘ter codificatie van de sharia’. De sharia is immers niet gecodificeerd, en een expert moet uit de handboeken gewaar worden wat de sharia voorschrijft. Dat proces van codificatie was ‘ongewoon gecompliceerd’, lieten de regering en de juristerij regelmatig weten, en zou nog jaren duren. Maar waar de sharia-fundamentalisten om vroegen was niet codificatie van de sharia, maar de invoering. Dat hoefde geen jaren te kosten, was de algemene opvatting, dat moest gewoon gebeuren. Steeds weer, in deze jaren, beloofde de regering dat die codificatie eraan kwam, en dat de voltooiing van dit mooie karwei nabij was gekomen. Achteraf is er weinig voor nodig om te begrijpen dat alle aandacht voor het ‘wat?’, ‘hoe?’ en ‘wanneer?’ van een islamitische staat onverstandig was. Bovendien zag het eruit alsof er volstrekte eenstemmigheid over bestond dat een islamitische staat heel mooi en wenselijk was; en volledig haalbaar, zij het nu nog even nét niet. Ook in de islamitische wereld buiten Egypte zijn dergelijke spelletjes gespeeld, met vergelijkbare resultaten. Het geniale van de leiders van de huidige Islamitische Staat in Syrië en Irak is dat ze begrepen hebben dat het op deze voedingsbodem mogelijk was uit te roepen dat de islamitische staat niet alleen, zoals iedereen al dacht, wenselijk was – hij was er al, en zij waren het. Hans Jansen | 21-03-15 | 13:24 | Link | 46 reacties | 617
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/03/hans_jansen_5.html#more
Hans Jansen - Staatskerk
Een dominee of pastoor die zich tegen zijn klanten vriendelijk gedraagt, af en toe een aardige toespraak houdt, regelmatig een plezierige kerkdienst organiseert en desgevraagd wel eens goede adviezen geeft over de wegen dezer wereld, krijgt het elke dag drukker. Zijn klanten willen dat hij hun kinderen doopt, hun huwelijken sluit, hun doden begraaft, luistert als er een familieruzie is, kortom, geen vriend maar wel vriendelijk, op enige afstand maar wel dichtbij. Wanneer daarentegen elke bijeenkomst die hij leidt saai en vervelend is, vol zit met onbegrijpelijk en maar half verstaanbaar gezeur dat bovendien te lang duurt, wanneer hij een bruidspaar als honden behandelt, te laat komt voor een begrafenis, op het kritieke moment niet meer weet hoe de dode heet en in zijn toga een papiertje moet gaan staan opzoeken waar dat op staat, wanneer hij zich hufterig en korzelig opstelt tegen doopouders, dan krijgt hij het elke dag minder druk. De meeste mensen verkiezen ‘elke dag minder druk’ boven ‘elke dag drukker’, zeker wanneer hun inkomensstroom onaangetast blijft. Er zit dus weinig anders op dan om dominees en pastoors op aarde een toereikende beloning in het vooruitzicht te stellen wanneer ze hun werk goed doen. Wanneer een kerk staatskerk wordt, betaalt de staat de dominee een maandelijkse ambtenarensalaris. Het maakt dan niets meer uit of hij klanten heeft of niet. Dat leidt, gezien de manier waarop de menselijke natuur in elkaar steekt, tot ontkerking. Amerika is minder ontkerkt dan Europa, omdat dominees daar geen ambtenarensalaris ontvangen maar op de vrije markt hun eigen broek moeten ophouden. Ontkerking is vervelend voor de penningmeester van het kerkgenootschap, verder levert het weinig last op – behalve dan dat wie ontkerkt is geraakt, wel een makkelijker prooi is geworden voor goeroes en zendelingen. Dat kan lastig zijn want niet alle rekruteerders, goeroes en zendelingen hebben het beste met u voor. Zeker kinderen kunnen maar beter tegen rekruteerders en sekte-stichters ingeënt zijn door een hele of halve kerkelijke opvoeding, maar het zijn de ouders die beslissen of hun kroost wordt ingeënt. Het volwassen geworden kind komt te laat om nog mee te beslissen over zijn eigen immuniteit. Aan alle predikanten en zielzorgers de status van ambtenaar te geven, is een effectief recept tegen godsdienstige opwinding. Elke christelijke godsdienstige beweging die zich heeft laten ombouwen tot staatskerk, is verkommerd, opgedroogd en leeggelopen. Zoals zo vaak lijkt het alsof de staat de oplossing is, doordat de staat onbeperkte middelen en mogelijkheden lijkt te hebben. De staat kan de armenzorg overnemen! De salarissen van de dominees gaan betalen! Alle kerkelijke geldproblemen opgelost! In de praktijk blijkt de staat niet de oplossing maar het probleem te zijn, omdat de vertegenwoordigers van de staat onderworpen zijn aan de wetten der natuur. Eén van die wetten luidt dat mensen het liefst zo weinig mogelijk moeite willen doen om hun eigen belangen te verwezenlijken. Die eigen belangen vallen soms geheel maar meestal slechts gedeeltelijk samen met die van anderen, zoals de staat of de kerk. Een godsdienstige beweging verkommert wanneer hij binnen een staatskerk wordt
ondergebracht, al kan het een paar eeuwen duren voordat het zo ver is. Een onderzoeker op dit gebied vertelt een mooi verhaal over hoe hij in de hoofdstad van een Scandinavisch land dat een staatskerk kent, de hoofdkerk op een zondagochtend zo goed als leeg aantreft, terwijl het kerkgenootschap – zoals de onderzoeker uit zijn werkbezoek inmiddels al te goed weet – honderden professionals in dienst heeft die zich met allerlei goede werken bezig houden. Hij vraagt de aartsbisschop, of wie er daar ook de baas was, naar de reden waarom niet in ieder geval die professionals in de kerk aanwezig zijn. De kerkvorst antwoordt, minzaam en glimlachend, ‘dat al die mensen het door de week toch al zo druk hebben’. Ten gevolge van staatsbemoeienis is het religieuze hart van de godsdienstige beweging verdwenen. Alleen nog de bureaucratie van, in dit geval: de liefdadigheid, is overgebleven. Kan de islam op dezelfde manier getemd worden? Zelfs als dat mogelijk zou zijn, hebben we geen eeuwen de tijd om zo’n proces zijn werk te laten doen. Bovendien kan het tegenover de Nederlandse belastingbetaler niet verdedigd worden dat deze moet dokken in de hoop dat misschien de islam een beetje bijtrekt en vrijwillig afziet van jihad. In wat wij de islamitische wereld noemen, was tot voor kort de controle van de overheden op de beroepsmoslims nagenoeg totaal. Probleem is dat de islam geen kerkorganisatie kent, zodat het moeilijk te bepalen is wie er namens de islam spreekt. Wanneer er maar één beroepsmoslim de jihad herontdekt of opnieuw onder ieders aandacht komt brengen, kunnen alle investeringen in het rustig houden van de staatsberoepsmoslims vergeefs zijn geweest. Hans Jansen | 28-03-15 | 16:59 | Link | 84 reacties | 922
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/04/hans_jansen_misverstanden.html#more
Hans Jansen - Misverstanden
Jammer eigenlijk dat in de praktijk het geschiedenisonderwijs is afgeschaft, en ook het Latijn. Als die vakken nog zouden bestaan, zouden we nog weten dat Caesar, toen hij oorlog voerde in Gallië, beschikte over ‘hulptroepen’, die hij geleverd kreeg door de volkeren die hij eerder had onderworpen en ingelijfd. Maar goed, kennis vergaat. Desondanks weten we dankzij Asterix waarschijnlijk nog wel dat de Romeinen Egypte hebben veroverd, en ergens zal de kreet nog wel zijn blijven hangen dat Egypte de ‘korenschuur’ van Rome geweest is. Het door het Romeinse Rijk ingelijfde Egypte verleende dus voedselhulp aan zijn eigen overheersers. Hulp geven en hulp ontvangen zijn ingewikkelde, dubbelzinnige kwesties. Er zitten, zogezegd, twee kanten aan. Wie is er eigenlijk de baas, de gever of de ontvanger van de hulp? Westerse bazen geloven over zichzelf dat zij, van boven naar beneden, hulp geven aan zielige Afrikanen en Arabieren. Maar ziet het Westen dat niet verkeerd? In de eeuwen die achter ons liggen, was het zo dat wie zwak was, de sterken moest subsidiëren. Voedselhulp en militaire hulp werden geleverd door de onderliggende, onderworpen partij. Zou het tegenwoordig anders zijn? De Arabische wereld kan zichzelf niet voeden, ook niet in vredestijd, en krijgt ‘dus’ voedselhulp van Amerika, de hedendaagse korenschuur. Daarom is het Westen superieur, denken wij zelf. De ontvangers van zulke hulp bekijken het andersom. Maar nog afgezien van voedselhulp, de burgeroorlogen die in de islamitische wereld worden uitgevochten – waarom levert het Westen ‘hulptroepen’ en militair materieel aan de strijdende partijen? Zijn wij soms schatplichtig aan een van die strijdende partijen? Het is objectief bekeken misdadig om vrijwillig een tribuut te betalen aan de Soennieten of de Sji’ieten, die andersdenkenden, en elkaar, overal ter wereld dood willen zien. Maar wij zelf achten onszelf niet onderworpen, en daarom noemen we wat we in de Derde Wereld aan het doen zijn, liever ‘humanitair’. Met buitenlandse betrekkingen of capitulatie voor machthebbers in de islamitische wereld mag onze goedbedoelde hulpverstrekking niets te maken hebben, vinden wij, daarom valt ons behulpzaam gewroet dan ook onder Ontwikkelingssamenwerking, en niet onder Buitenlandse Zaken want ontwikkelingssamenwerking heeft nu eenmaal het etiket ‘humanitair’ opgeplakt gekregen. De elite die in de islamitische wereld beslist over oorlog en vrede, zou die niet per ongeluk kunnen zijn gaan denken dat niet wij maar zij de touwtjes in handen hebben, en dat het Westen inmiddels is gereduceerd tot een leverancier van hulptroepen, wapentuig en voedselhulp? Zoals Egypte vroeger binnen het Romeinse rijk? Zou het misschien zo kunnen zijn dat de beslissers in de islamitische wereld ons als de zwakkere partij zijn gaan beschouwen, die geen vrije keus meer heeft om wel of niet te betalen en te helpen, vooral door de aanwezigheid, overal in Europa, van wat Nigel Farage kortgeleden de Vijfde Colonne van migranten heeft genoemd? Het zou niet het enige misverstand zijn tussen Europa en de islam. De grondhouding die de
islam bij moslims wil inprenten is dat de wetten van de islam ook voor ons gelden, maar onze wetten niet voor moslims. De grondhouding die de islam inneemt is dat wie geen moslim is, onder de sharia geen rechten heeft, terwijl daarentegen westerse rechtssystemen ook aan buitenlanders en nieuwkomers allerlei rechten toekennen. Zulke verschillen in perspectief leiden tot langdurige misverstanden. Ander voorbeeld. Amerika en de EU betalen hulpgelden aan de Palestijnen, in Gaza en op de Westbank. De omvang van de Palestijnse bevolking neemt dan ook toe, alle verhalen over de Israëlische behandeling van deze verworpenen der aarde ten spijt. Weer bestaat er hier een misverstand tussen Oost en West. Arabische regeringen, die niet eens van belastingbetalers afhankelijk zijn maar het geld de grond uit kunnen laten pompen, betalen weinig of niets aan de Palestijnen. Waarom eigenlijk? Het zijn toch hun broeders? De weigering van Arabische regeringen om de Palestijnen ruimhartig te steunen, is te verklaren doordat Arabische regeringen zich niet schatplichtig achten jegens de Palestijnen, of wie dan ook. Anders dan Europa voelen zij zich niet zwak. Hoe is het mogelijk dat Europa en de islam zichzelf en elkaar zo verschillend beoordelen? Niet ‘zij’ maar ‘wij’ zitten er gruwelijk naast. In werkelijkheid zijn wij weerloos, en de zwakste, maar we willen dat zelf liever niet weten. Wij zitten bovendien gevangen in iets vaags dat ‘EU’ heet, een spookachtig fenomeen zonder grenzen dat ons verbiedt voor onszelf te zorgen. De nationale regeringen in het Midden-Oosten daarentegen – die zijn onafhankelijk. Als de nood daar aan de man komt, kunnen zij zelf beslissen over hun eigen zaken, en daarbij ook nog eens rekenen op gezeglijke leveranciers van hulp die je nergens toe hoeft te dwingen omdat ze zo goedaardig zijn dat ze aan een half woord al genoeg hebben. Hans Jansen | 04-04-15 | 11:54 | Link | 93 reacties | 4664 http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/04/hans_jansen_misverstanden.html#more\
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/04/hans_jansen_elfstedentocht.html#more
Hans Jansen - Elfstedentocht
Er zijn gedragingen die bij de islam horen zoals de Elfstedentocht bij Friesland, maar wanneer je in beschaafd gezelschap die gedragingen benoemt, komen er twee soorten reacties. De vrienden en vriendinnen van de islam worden verontwaardigd. Ze wijzen de ‘islamcriticus’ scherp terecht. Hoe dúrft iemand zulke onbeschaamde onzin te verkopen over een zo hoogstaande godsdienst, waar miljoenen gelovigen hun zelfrespect aan ontlenen. Zulke verontwaardiging gaat meestal samen met onwetendheid, maar in macabere gevallen gaat het toch om goedmensen die hun verontwaardiging alleen maar aan het spelen zijn, en ondertussen vrij aardig weten hoe de vork in de steel zit. De tweede soort reacties komt van moslims en crypto-moslims die goed op de hoogte zijn van de letterlijke juistheid van de islamofobe beweringen. Zij beginnen te lachen, wijzen relaxed en luchtig alles van de hand, hoe kan iemand zoiets denken, je ziet toch wat een nette mensen er hier bij elkaar zitten. ‘Moslims zijn toch geen automaten die als robots het een of andere koranvers naspelen’. Graag wijzen ze erop dat de islamofoob van dienst de koran net even verkeerd citeert of vertaalt, dat hij het verkeerde sharia-handboek heeft gebruikt, of dat de antieke islamitische Mohammed-biografie waaraan hij ontleent dat Mohammed ook al bedenkelijke dingen deed, onder moslims een bedenkelijke reputatie heeft. Misschien baten zulke argumenten niet, maar schaden doen ze zeker niet, en wie weet, misschien valt de een of andere onnozele hals ervoor. Persoonlijke aanvallen, hoe afgezaagd ook, worden voor alle zekerheid toch maar toegevoegd: de islamofoob van dienst is rooms, calvinist, jood, antisemiet, oud, jong, paranoïde, extreemrechts, kan niet schrijven maar verdient desondanks veel geld met zijn islamofobe gekakel, is een wereldvreemde studeerkamergeleerde, is een door de wol geverfde strietwijze medewerker van een geheime dienst, is gefrustreerd over zijn vriendin, carrière, lichaamslengte, kaalheid, de toestand van zijn prostaat – ach, er is altijd wel wat en je weet maar nooit of je er niet iemand mee overtuigt – niet geschoten is altijd mis. De moed waarmee zulke aanvallen worden ingezet, verdient het nodige respect, maar het nihilistische cynisme waarmee het gebeurt, stemt ouderwetse mensen somber. Inderdaad kan je jaren in Friesland gewoond hebben en toch nooit een Elfstedentocht hebben meegemaakt. Dat wil niet zeggen dat Elfstedentochten niet typisch Fries zijn. Of dat er niet duizenden fatsoenlijke Friezen nooit aan een Elfstedentocht hebben deelgenomen. Evenzo hebben duizenden moslims nooit de wapenen opgenomen tegen joden of christenen; een eerwraakmoord gepleegd; op straat ‘Dood aan de Joden’ geroepen; een sharia-enclave gesticht; een vliegtuig gekaapt; of onwaarheden over de islam verteld ‘want taqiyya staat dat toe’. Ontelbare moslims zijn nooit naar Syrië vertrokken om te helpen bij de opbouw van de Islamitische Staat; hebben nooit iemand als slaaf verkocht; nooit in een winkelcentrum iemand de kop afgezaagd; nooit een kerk, bus of trein opgeblazen; nooit hun dochter haar kliteau afgeknipt; nooit een krijgsgevangene verkracht; nooit een kinderhuwelijk
afgedwongen of een afvallige doodgestoken. Ontelbare moslims hebben hun vrouwen nooit geslagen of zijn monogaam gehuwd. Maar dat neemt allemaal niet weg dat de theorie van de islam moslims opdraagt of toestaat onder nauwkeurig omschreven omstandigheden dingen te doen die wet en gewoonte in onze wereld verbieden en afkeuren. Vrijheid van godsdienst kan, in onze ogen, geen vrijbrief zijn voor het doen van dingen die het plaatselijk strafrecht verbiedt en strafbaar stelt. Wandaden zijn naar onze opvattingen wandaden, ook al staat de islam ze toe. Volgens de sharia daarentegen kan wat wij ‘wandaden’ noemen, voorbeeldig religieus gedrag zijn, dat groot respect afdwingt, althans bij geloofsgenoten. Een eventuele islamitische reformatie zal een theoretisch bevredigend antwoord moeten vinden op de vraag ‘Zal een moslim een daad die het plaatselijk strafrecht als misdaad beschouwt, toch verrichten wanneer dat mag of moet van de sharia?’ Het tot zwijgen brengen van individuele of georganiseerde beroepsmoslims die in naam van de sharia oproepen tot geweld, zou overigens meteen al veel uitmaken maar is niet genoeg. Het zou goed zijn als de vrienden en de vriendinnen van de islam zich eens een half uur serieus in deze kwestie verdiepten. Maar ja, drukdrukdruk. De islam heeft, jammer genoeg, een flinke voorsprong op de twee eerdere vijanden van het moderne vrije (post-)christelijke Westen. De islam weet, beter nog dan het Marxisme, onze elite bij de neus te nemen. Het Marxisme, of eigenlijk het ‘internationaal socialisme’, was daar, op haar beurt, weer beter in dan het nationaal socialisme. Hoe het ook zij, onze cultureel-politieke elite laat zich graag misleiden door waandenkbeelden als die maar gewichtig en idealistisch onder woorden worden gebracht. Zou het niet een goed idee zijn als onze elite zich, voor de verandering, eens op sleeptouw liet nemen door verstandige, rustige mensen die beschikken over kompasgevoel, ruggegraat en redelijke opvattingen? Hans Jansen | 11-04-15 | 11:59 | Link | 189 reacties | 3943
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/04/hans_jansen_taghoet.html#more
Hans Jansen - Taghoet
Taghoet of Taroet, met het accent op de laatste lettergreep – kent u die uitdrukking, dames en heren? De uitdrukking maakt deel uit van de Nederlandse straattaal, en betekent daar meestal ‘politie’. In het kader van de islamisering is het aanbevolen dit woord toe te voegen aan uw islamitische woordenlijst, naast jihaad, taqiyya, boerka enzovoort. Taghoet wordt ook gebruikt voor andere soorten gezagsdragers dan de politie, zoals treinconducteurs die zo brutaal zijn naar uw vervoersbewijs te vragen, ambulancemedewerkers die willen dat u een stapje opzij doet zodat ze hun werk kunnen doen, of een brandweerman die wil dat u doet wat hij zegt om te voorkomen dat er mensen ontijdig zullen ingaan tot het Eeuwige Vuur. Ook de grensrechters in het jeugdvoetbal zullen wel bij de taghoet horen. In de islamitische wereld zelf wordt het woord vooral door de godvrezenden gebruikt om de seculiere regeringen aan te duiden die aarzelen de sharia in te voeren. Die aarzeling bewijst immers dat die regeerders geen echte moslims zijn, maar afvalligen, anders hadden ze de sharia wel al ingevoerd. In die laatste betekenis, ‘seculiere regering van een in meerderheid islamitisch land’, is het woord te vinden in de officiële uiteenzettingen over de wegen dezer wereld waarmee de sharia-fundamentalisten de islamitische theologische literatuur verrijkt hebben. Het idee achter taghoet is dat echte moslims zich uitsluitend door de islam laten gezeggen, en dat alle gezag dat een niet-moslim over moslims tracht uit te oefenen, onwettig en tegennatuurlijk is, want de islam ligt boven en niet onder, ya3lii wa-lää yoe3laa. Mogelijk is het woord al in antieke tijden ontleend aan het Grieks-Latijn-Syrisch, en is er een samenhang met ons woord ‘tiran’, immers, ook het gezag van een tiran is onwettig en mag/moet bestreden worden. Voor wie gelooft in de uiteindelijke integratie van moslim-minderheden in een seculiere samenleving is taghoet een uitdagend concept dat enig nader onderzoek verdient, al had zulk onderzoek misschien beter kunnen plaats vinden in de periode voorafgaand aan de beslissing om een substantiële islamitische minderheid te importeren in een seculiere samenleving. Het woord islaam betekent ‘onderwerping’ (zodat het vrede is in plaats van oorlog). Het gaat dan om onderwerping aan de enige echte ene God, de Schepper van hemel en aarde, in het Arabisch Allaah genoemd, en aan Zijn grondpersoneel, ook wel ‘beroepsmoslims’ genoemd. Impliciet zit daarin al ingebakken dat onderwerping aan het gezag van anderen, zeker aan het gezag van mensen die niet eens moslim zijn, verkeerd en zondig is. ‘Taghoet’ komt een handvol keren voor in de koran, en kan dan ‘boosaardige machten’, ‘afgoden’, ‘afgodsbeelden’ of iets dergelijks betekenen. In de situatie waarin wij nu zitten, is de betekenis in de straattaal belangrijker. De manier waarop het woord op straat wordt gebruikt, illustreert de populariteit van de met de islam verbonden onwil bij een deel van de moslims om gezag te accepteren dat niet gebaseerd is op de sharia. Niet voor niets laat de landelijke prestigeketen van supermarkten in Nederland, de winkelreus
Albert Hoessein, zijn winkels ‘bewaken’ door ‘beveiligers’ van vaak Marokkaanse komaf. Een Marokkaanse winkelrover zal mogelijk het gezag van zulke geloofsgenoten enigszins accepteren, maar een bleekscheet is per definitie kansloos tegen kansenjongeren, want taghoet, weetjewel. Ook het voortdurend hameren op de noodzaak van de aanstelling van Marokkaanse politiemannen zoals PvdA-kamerlid Ahmed Marcouch pleegt te doen, komt waarschijnlijk niet voort uit de wens van deze bekwame volksvertegenwoordiger om een professionele potentiële sharia-politie achter de hand te hebben voor wanneer het er om spannen gaat. Marcouch dringt daar op aan in de hoop dat moslimagenten doordat ze moslim zijn, toch enig gezag hebben in de ogen van Marokkanen, wat de rust op straat zou bevorderen zolang er nog geen islamitische meerderheid is want dan is het de islam zelve die de openbare orde garandeert doordat de regels van de sharia tot in detail en volledig geïmplementeerd zullen gaan worden. De theologie van de sharia-fundamentalisten biedt een andere visie op het verschijnsel van moslim-agenten die voor een seculiere overheid werken. De shariafundo’s redeneren dat een moslim die vrijwillig in dienst is getreden bij de taghoet, daardoor een afvallige is geworden, geen moslim meer is, met alle gevolgen van dien. Het kon dan ook wel eens niet zo hard gaan met de werving van zulke agenten. Ook al beweren de vrienden en vriendinnen van de islam dat ‘gewone’ moslims niet op de hoogte zijn van dit soort theologie, zowel deze theologie in zijn zuivere vorm als het vage idee dat een moslim alleen aan moslims gehoorzaamheid verschuldigd is, komen beide voort uit dezelfde anti-moderne mentaliteit. Wie islam zaait, zal sharia oogsten. Onthoud goed wat taghoet is. Bereid u voor op de nieuwe tijd. Leer de taal van de toekomst. Hans Jansen | 18-04-15 | 11:54 | Link | 98 reacties | 85115
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/04/hans_jansen_6.html#more
Hans Jansen - Vervanging
De elite van de Europese Unie vindt de bevolking van de EU ongeschikt voor de EU. Die bevolking heeft maar koue kak en luistert naar Bach, de Beatles en Beethoven, terwijl Conchita Wurst de ware top van de EU-cultuur belichaamt. Wurst wordt dan ook uitgenodigd om officiële EU-feestelijkheden met zang en dans op te luisteren. Het gevoel dat de huidige Europeanen niet deugen en maar beter vervangen kunnen worden, is onder de mannen en vrouwen van de bestuurselite van de EU alledaags en onomstreden. De EUbovenbazen gaan ervan uit dat de dobbernegers, of eigenlijk migranten in het algemeen, kunnen helpen bij dat vervangen. Het idee van een volk ‘vervangen’ zit ook in de koran. Koran 47:38 stelt dat een volk dat zich niet gedraagt naar de wensen van God, vervangen zal worden. Nu, Europa leeft niet volgens de door God gegeven geboden. Europa is ontuchtig en aan de drank. Europa en Amerika, menen de beroepsmoslims, ‘voeren koloniale oorlogen tegen de islam, al sinds de kruistochten’. Er wordt in het Westen soms openlijk kritiek geleverd op Mohammed, de koran en de sharia. Er zijn in het Westen zelfs mensen die waarschuwen voor de sharia. Wel heb je ooit. Verdelging van volkeren die zulke dingen toelaten, zou een goede, islamitisch-koranische straf zijn. Eigenlijk is er geen straf erg genoeg voor wie zich verzet tegen de wil van God. Zouden de asieleisers die uit de islamitische landen aan komen dobberen dit soort redeneringen, die in de preken in de moskee steeds weer terugkomen, nooit gehoord hebben? De EU en de asieleisers zijn het dus helemaal eens: de bevolking van de EU moet vervangen worden. De EU stuurt dan ook schepen naar de Middellandse Zee om zo veel mogelijk dobberaars te redden en Europa binnen te loodsen. Tegelijkertijd streeft de EU naar maximale publiciteit voor haar eigen goedmenselijkheid, om daarmee zo veel mogelijk mensen te verleiden tot het wagen van een gokje: verzuipen bij Malta of naar Meppel met een uitkering. Ook de bijbel kent een soort vervangingstheologie. Wanneer het volk van God oorlogen verliest, stellen de bijbelse profeten (achteraf, dat dan weer wel) dat God zijn volk heeft gestraft voor het veronachtzamen van zijn wetten. Het is hiervandaan maar een klein stapje naar de voorspelling, zeg maar de profetie, dat een volk dat niet leeft naar Gods wil daarvoor gestraft zal worden. Die straf is: afgeschaft worden, verdwijnen. Ook allerlei passages in het Nieuwe Testament kunnen opgevat worden als oproepen tot een ‘vervangingstheologie’, waarbij dan de joden worden ‘vervangen’ door de kerk en de christenen. Zoals, volgens de islam, het christendom op zijn beurt vervangen is door de islam. En het wasmiddel Radion door Robijn. De christelijke vervangingstheologie loopt vaak uit op ordinair antisemitisme. De islamitische vervangingstheologie loopt vaak uit op ordinaire haat jegens wie (nog) geen moslim is. De vervangingstheologie van de EU loopt vaak uit op ordinaire haat tegen de Europeanen die van huis uit Europeaan zijn en dat willen blijven omdat zij zich het meeste thuis voelen in de westerse (post-)christelijke cultuur.
De groep van volkeren die, volgens de EU, moet worden afgeschaft: daar horen wij bij. Een kansloos beleid, denkt u nu misschien, wie wil er nu zijn eigen volk afschaffen, maar de politici in de lidstaten geven de EU-kopstukken altijd graag gelijk. Doen ze dat in afwachting van hun promotie naar het Mekka of het Medina van de EU? Hoe het ook zij, het beleid van de nationale politici in de lidstaten wordt steeds meer pro-EU en steeds meer anti-Europa. Landelijke politici worden kundig overtuigd en verleid. Maar er is nog hoop. Zowel in Frankrijk als in Duitsland zijn boeken verschenen die bestsellers zijn geworden waarin de auteurs geërgerd het tegendeel van de EU-ideologie hebben betoogd: dat Duitsland c.q. Frankrijk als natiestaat helemaal niet moeten worden afgeschaft. Bedoeld of onbedoeld leidt de massamigratie naar Europa tot het vervangen van de bevolking en het onder druk zetten van de Europese aboriginals. De immigranten hebben, ondanks alle rondzoemende misinformatie, een fijn gevoel voor het cruciale verschil tussen the West en de rest. Dat verschil zit hem in de bestaanszekerheid die Europa op kosten van de belastingbetaler aan elke binnenkomer biedt. Probeer even te bedenken wat er met u gebeurt als u zonder cash of creditcard op een Afrikaanse, Aziatische of Arabische (lucht)haven aankomt. In de tweede plaats zien de nieuwkomers de Europeanen als sufkoppen die makkelijk te bedriegen zijn, zwakkelingen die een slecht en zondig leven leiden. En de migranten willen, precies zoals de EU-elite al hoopte, de aboriginals graag vervangen. Weinig instellingen lokken zo veel verdrinking, dood en cultuurstrijd uit als de EU. Schrijftafeldoodknuffelaars. De dobbernegers en de Europeanen zijn er het slachtoffer van. Hans Jansen | 25-04-15 | 11:59 | Link | 191 reacties | 119118
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/05/rip_hans_jansen.html#more
GeenStijl huisarabist Hans Jansen overleden
Droevig bericht op deze vrolijkstemmende bevrijdingsdag. Familie en uitgever René van Praag hebben zojuist bekend gemaakt dat onze stijlloze zaterdaghulp Hans Jansen vanochtend om 11:00 uur op 72-jarige leeftijd is overleden aan de gevolgen van een herseninfarct dat hem afgelopen zondag trof. Hans Jansen schreef sinds september 2013 columns voor GeenStijl en dat waren fijne stukjes om te lezen. Jansen was iedere zaterdagochtend stipt op tijd (09:00 uur) en we hoefden nooitniet ook maar een letter te veranderen cq redigeren. (Af en toe mailden we wel eens met hem of dat ene malle woord zo bedoeld was. En dat was altijd zo bedoeld.) Jansens indrukwekkende oeuvre op dit blog is hierrr terug te lezen. Zijn laatste zin in zijn correspondentie met ons was immer Strijd de goede strijd. Dat gaan we doen. Dag mijnheer Jansen.
