Niet braaf, wel eerlijk

Niet braaf, wel eerlijk

Herfst 2013

LenS

Colofoon Lay-out: Celine Jansen

Aan deze editie hebben verder meegewerkt :

Begeleidster: J. Thewessem

Guy Jongen

Faith Ellson

Kaz Tollenaar

Jay Erdkamp

Email: [email protected]

Lotte Sevenich

Celine Jansen

Twitter: @LenSdekrant

Jip Meijers

Evelien Hendriks

Facebook: LenS de krant

Jan Smits

Inhoud VOORWOORD

BLZ. 2

ZOEK HET ZELF MAAR UIT

BLZ. 3

BRUGKLAS

BLZ. 6

RE: SPECT

BLZ. 9

LOCKER-RANZIGHEID

BLZ. 10

NIEUWE SCHOOL

BLZ. 11

HET WI-FI COMPLOT

BLZ. 13

FOOD, GLORIOUS FOOD

BLZ. 14

HOW TO PROEFWERK

BLZ. 16

VOORWOORD In dit voorwoord wil ik het graag hebben over het schrijven van een voorwoord. Dit is in tegenstelling tot wat je waarschijnlijk verwacht veel lastiger dan het schrijven van een artikel omdat je van de ene kant weet dat lang niet iedereen dat “saaie” voorwoord gaat lezen maar je van de andere kant de mensen die het voorwoord wel trouw blijven niet teleur wilt stellen en je dus toch kwaliteit zal moeten leveren. Dit ene voorwoord heb ik me er dus gelukkig onderuit kunnen kletsen. Hopelijk zijn jullie er toch een beetje tevreden mee. Zo niet dan zou ik er niet te lang over in zitten. In deze editie van de LenS staan namelijk weer een hoop artikelen die mijn voorwoord meer dan goedmaken en die erom smeken gelezen te worden.

Namens de redactie, Celine Jansen

2

Artikel

ZOEK HET ZELF MAAR UIT Afgelopen zomervakantie overkwam het jou vast: tussen de post vond je een envelop die je liever niet zou willen krijgen in je welverdiende zomervakantie. Nee, het gaat hier niet om de bekende blauwe envelop van de Belastingdienst, hoewel je ook die in de meeste gevallen liever niet op je deurmat ziet vallen, maar om een envelop waarop in de linkerbovenhoek “Lyceum Schöndeln” gedrukt stond. De hele zomervakantie heeft dat “Lyceum Schöndeln” waarschijnlijk niet bestaan voor je, maar bij het aantreffen van deze envelop begon je je te realiseren dat je er toch weer aan moest gaan geloven. Het was weer tijd om naar school te gaan. Iets vergelijkbaars overkwam ook iedereen die de middelbare school al achter zich heeft gelaten en een vervolgopleiding of –studie is gaan doen, zo ook mij. In mijn mailbox kreeg ik tegen het einde van de zomervakantie een mailtje binnen van de Universiteit Maastricht over een verplichte introductiedag op de rechtenfaculteit. Het was de bedoeling om deze dag kennis te maken met de faculteit en met de andere studenten, voordat de studie echt van start zou gaan. Na alle nieuwe en leuke indrukken moest er natuurlijk ook minder leuk nieuws komen: het was de bedoeling dat we voor onze eerste onderwijsbijeenkomst, die op

de middelbare school een les zou heten, al wat zouden voorbereiden. We zouden thuis drieëndertig pagina’s tekst moeten lezen en wat vragen moeten beantwoorden. Dit zou dan worden nabesproken tijdens de bijeenkomst. De eerste gedachte die door je heenschiet als je net van de middelbare school af komt, is dan: wat bedoelen ze in godsnaam met zelf voorbereiden zonder ook maar een minuut uitleg te hebben gehad? Aangezien ik meteen een goede start wilde maken, heb ik alles netjes voorbereid. Het kostte me een uurtje of vier om de tekst twee keer door te lezen en de vragen te beantwoorden en dat leek me toch ook wel ruim voldoende om goed voorbereid te zijn. Toen onze tutor, want zo heten de ‘docenten’ hier, meteen in het begin van de bijeenkomst vroeg hoeveel tijd iedereen aan de voorbereiding had besteed, werd ze niet al te blij van de antwoorden die op die vraag werden gegeven. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ze vertelde ons dat we het op deze manier absoluut niet zouden gaan redden.Voor iedere van de twee bijeenkomsten van het vak Inleiding in de Rechtswetenschap die we per week zouden hebben, moesten we maar liefst tien uur aan zelfstudie doen. Dat leek echt onmogelijk, want hoe kun je nou tien uur doen over zo weinig pagina’s tekst en tien vragen?

3

Jay Erdkamp

Hier komen we dan ook bij een enorm groot verschil tussen de middelbare school en de universiteit. Op de middelbare school zit je iedere dag urenlang op school, krijg je veel uitleg en moet je relatief weinig zelf bestuderen, al kijk je waarschijnlijk op dit moment zelf wat anders aan tegen dat laatste. Dat wordt op de universiteit compleet anders. Als je een rechtenstudie gaat doen in Maastricht, heb je maar acht contacturen per week. Bij de meeste andere studies, uitgezonderd de technische studies, zal dat niet veel meer zijn. Met die acht uren ben je er natuurlijk nog niet. Je zult per week nog een uur of vijfentwintig tot dertig aan zelfstudie moeten doen, wil je je studie halen in de tijd die ervoor staat. Dat lijkt voor jou waarschijnlijk iets onmogelijks. Zo dacht ik er de eerste week dat ik studeerde ook over, maar geloof me, het went allemaal. Wat je moet gaan zien, is dat je de tijd niet vol krijgt door alleen maar te doen wat je rechtstreeks wordt aangereikt in de vorm van teksten en opdrachten, maar dat je deze dingen meer moet gaan zien als een houvast die je een bepaalde richting op stuurt. Je moet vervolgens zelf op zoek naar informatie om zo je kennis uit te breiden en, misschien wel het belangrijkste, ook écht gaan nadenken over bepaalde onderwerpen. Dat kan zeker in het begin heel erg lastig zijn. Probeer maar eens vijf minuten over een moeilijk onderwerp na te denken zonder dat er andere gedachtes door je hoofd heen spoken. Waarschijnlijk lukt je dat nu (nog) niet.

Dan is er ook nog de invulling van het onderwijs dat je wel krijgt. Je bent het waarschijnlijk gewend om heel passief onderwijs te genieten. Dat betekent in normaal Nederlands dat je heel veel moet luisteren naar uitleg van docenten en daardoor heel veel achterover kunt leunen in je stoel. Dat zal op de universiteit compleet veranderen. Als je meer dan twee uur hoorcollege per week hebt, kun je in je handjes klappen. Alleen daar krijg je uitleg op een manier die een beetje vergelijkbaar is met de manier waarop je die nu krijgt. Tijdens de onderwijsgroepen en eventuele practica zijn het de studenten die in eerste instantie invulling geven aan de tijd. Zeker in Maastricht is dat het geval, maar denk niet dat dat in andere steden heel veel anders zal zijn. Pas wanneer de studenten de verkeerde richting opgaan of belangrijke dingen vergeten te bespreken, grijpt de tutor in. Je zult dus als student initiatief moeten tonen en om dat te kunnen tonen, is de eerdergenoemde voorbereiding weer heel belangrijk. Als je tijdens je studie tegen problemen aanloopt die direct met de inhoud van de studie te maken hebben, is het in de meeste gevallen ook de bedoeling dat je die zelf oplost. Wanneer je bijvoorbeeld echt niet meer weet hoe je te werk moet gaan met het analyseren van rechtsregels tijdens je rechtenstudie, zul je zelf moeten zien te ontdekken hoe je te werk moet gaan. Er bestaat niet meer zoiets als een leraar

4

Artikel Een ander voorbeeld kan zijn dat je tegen het probleem aanloopt dat je het Nederlands niet goed genoeg beheerst en daardoor veel spel- en taalfouten maakt of niet juist formuleert, waardoor de door jou geschreven teksten onduidelijk en/of onjuist kunnen worden. Daarop kun je gruwelijk worden afgerekend. Vervolgens ben jij het die ervoor moet zorgen dat je Nederlands op peil komt. Lukt dat niet, dan heb je een groot probleem. Nu vraag je je misschien het volgende af: vanwaar dit hele verhaal? Wel, ten eerste om je een globaal beeld te geven van wat studeren aan een universiteit betekent en je zo mentaal al een heel klein beetje voor te bereiden op wat er komen gaat. Daarnaast – misschien is het woord ‘vooral’ beter op zijn plaats – is het mijn bedoeling om je op het hart te drukken een goed doordachte keuze te maken wat betreft je vervolgstudie. Het moet een keuze zijn waar je voor de volle honderd procent achter staat. Er komt nogal wat op je af en er wordt heel wat van je verlangd op een universiteit. Dat zeg ik niet om je bang te maken, maar omdat het de realiteit is. Die realiteit hoeft echter geen probleem te zijn. Als je maar gemotiveerd bent (en intelligent genoeg in algemene zin, maar goed, dat laten we maar even buiten beschouwing), ben je in staat om te gaan met dat wat er op je pad komt, inclusief de lastige problemen, waar je gegarandeerd tegenaan zult lopen. De motivatie zal in de eerste plaats vanuit jezelf moeten komen. Om gemotiveerd te zijn en te blijven, is het van belang om een

Jay Erdkamp

studie te kiezen die je écht wilt doen. Het is daarnaast natuurlijk ook ‘wel handig’ als een studie (enigszins) aansluit op je kwaliteiten. Denk daarom goed na over je interesses en kwaliteiten, loop eens een keer mee met een student en ben niet bang om studenten die je uit je omgeving kent eens wat te vragen over hun studie. Laat je studie geen last worden en kies er daarom een waar je je diep van binnen goed bij voelt.

5

Artikel

BRUGKLAS

Bij het maken van deze editie hebben ook een aantal brugklassers flink meegeholpen. Wij hopen dan ook dat we ze nog vaak tegen zullen komen in onze LenS. Het resultaat van hun harde werk:

TIPZZZ OM DIT SCHOOLJAAR TE OVERLEVEN (: FAITH ELLSON

Het zal jullie vast wel gelukt zijn om de eerste paar maanden alles perfect te doen maar daarna lukt het niemand, dus daarom een paar tips: #1 Begin op tijd! Je zult het vast vaak genoeg horen maar dit moet je dus echt doen! Want begin je de dag van tevoren met bijvoorbeeld een verslag dan kan je punt heel erg dalen. #2 Verzorg je schrift Dit zul je vast niet doen, gewoon maar even die hele lange zin opschrijven en dan weer verder tekenen. Maar een net schrift is heel erg belangrijk, niet alleen voor een schriftcontrole, ook omdat je schrift dan overzichtelijker is voor je notities, huiswerk etc. #3 Alles goed bijhouden Ooh toen ik dit schreef was ik even vergeten hoe slecht ik hierin ben, ik vergeet altijd wel iets... Net dat blaadje dat

zo belangrijk was of ik schrijf het huiswerk niet op. Maar dan nu hoe je dit kunt verbeteren: -Als jouw docent wat zegt over het huiswerk dat je moet maken, pak dan meteen je agenda en schrijf het op; -Maar ben je echt iets vergeten? Vraag dan een vriend/klasgenoot of hij het wel heeft; -En als je een blaadje kwijt bent maar je weet wel wat je moet doen/tekenen, maak het dan zelf (:. #4 Huiswerk Ooh, wat kan huiswerk verschrikkelijk zijn. Maar het is verplicht, dus een paar manieren om het makkelijker te maken: - Het handigste is meteen aan je huiswerk beginnen zodat je de rest van jouw dag vrij hebt; - Ook kun je op school tijdens lesuitval je huiswerk maken (:.

6

Artikel QU’EST-CE QUE TU ATTENDAIS?! GUY JONGEN Het is daar ook niet bepaald ‘leuk’, want ls je brugklasser bent, zat je een paar je bent er omdat je straf hebt, en dat maanden geleden nog op de basisschool. noem je niet leuk. Je hebt toen gelukkig gekozen voor Zoals de titel al zegt: ‘Wat had je Schöndeln. Misschien vond je het spannend of misschien was je wel blij dat verwacht?’ Wat hadden jullie verwacht van de middelbare? Was het positief of je van de basisschool af was, het kan allebei. Op de middelbare school leer je negatief? Mijn voorspellingen waren best ook meer, je hebt namelijk meer vakken: positief, je hebt natuurlijk ook kinderen die de middelbare zien als een plek waar Biologie, Drama, Frans, Duits en Levensbeschouwing etc. Het enige nadeel iedereen gepest wordt! Het kan zijn dat je wel eens geplaagd wordt, maar zijn de grote tassen vol met zware boeken, maar als dat het ergste is... Het probeer dat zo veel mogelijk te negeren. huiswerk wordt jammer genoeg ook veel Het zijn namelijk meestal de oudere leerlingen die stoer willen doen meer. tegenover de ‘BrugPiepers’! Sommige eersteklassers trekken zich daar niks van Op de middelbare heb je naast de aan en gaan gewoon door met waarmee gewone lessen, ook leuke activiteiten: ze bezig waren, maar je hebt ook TTC (Technische ToneelCommissie), OPA (Organisatie & Podiumactiviteiten), kinderen die zich daardoor heel erg gekwetst voelen. Het grootste verschil SP (SchoolParlement), Kultpanel en de tussen eersteklassers en tweedeklassers schoolkrant LenS! is toch het stoer doen. Sommige tweedeklassers doen zich (tegenover hun Je hebt natuurlijk ook ‘de Mediatheek’! vrienden) stoerder voor dan ze zijn. Dat Sommigen vinden het leuk, sommigen vinden het super saai. Hij is er uiteraard zou natuurlijk ook kunnen omdat ze op de basisschool de oudste waren en nu de om te leren en niet voor spelen en rotzooi maken. Ook de Time-Out had je jongste en de meeste ook de kleinste. niet op de basisschool.

A

7

DE OPEN DAG JAN SMITS

Toen ik naar de open dag ging, leek het gebouw net een kasteel, maar nu ik op deze school zit, kan ik zien dat het ook nodig is.Voor al die vakken, al die klassen etc. Toen we aankwamen in de hal, was het heel erg druk. Als we aankwamen op de basisschool, had je heel veel ruimte. Dat is nu ook, alleen was dat niet zo op de open dag. Ook kregen we een usb-stick. Er waren leerlingen die je de weg wezen en hielpen met de activiteiten. Er waren veel dingen te doen. Je had twee onderdelen die je kon doen; één onderdeel was Technasium en het andere onderdeel was Cultuur. Bij Cultuur kreeg je een gekleurd kaartje.

Een was er bijvoorbeeld voor muziek, de andere voor drama etc. Bij Technasium moest je een bootje bouwen dat kon varen. Toen we verder het gebouw in gingen, kwamen we al snel bij het aardrijkskundelokaal. Daar was een soort puzzel die je moest maken door steden en landen te vinden in de Bosatlas. Als je de puzzel goed gemaakt had, mocht je een gum, een potlood of iets anders uitzoeken. Daarna gingen we naar het wiskundelokaal. Daar kon je IQ-puzzels maken.Voordat we terug naar huis gingen, had ik niet alleen Engelse puzzels en wiskundesommen gemaakt, maar ook geknutseld en geacteerd. Het was een leuke, maar ook een leerzame dag!

8

Artikel

Kaz Tollenaar

RE: SPECT In een multiculturele samenleving wordt van je verwacht respect te tonen voor iedereen die anders is dan jij. Dat houdt in principe in dat je iedereen moet respecteren, sans misschien je eeneiige tweelingbroer of -zus. Persoonlijk ben ik van mening dat respect verdiend moet worden. Iemand die je niet kent, moet je het voordeel van de twijfel geven en van tevoren een positieve mate van respect toedelen (laten we zeggen een voldoende). Daarna kun je, aan de hand van interactie met die persoon, je oordeel bijstellen; als het een volslagen idioot is, krijgt hij een onvoldoende: weg respect. Als hij zich fatsoenlijk gedraagt een goed, uitstekend of iets dergelijks. Maar nee, deze (naar mijn mening logische) manier van redeneren gaat niet op. En vooral bij dingen zoals afkomst, religie en seksuele geaardheid ligt dit punt gevoelig. Neem nu de groep der homoseksuelen. Laatst was er nog op school een voorlichting over seksuele diversiteit (net zoals vorig jaar. En dat jaar daarvoor. En dat jaar dáárvoor). Afijn, het wordt dus door zo ongeveer de hele samenleving erin geknuppeld dat wij homoseksuelen moeten respecteren. Maar waarom? Wat is onze reden om die groep te respecteren? Wat hebben zij gedaan waarvan wij moeten zeggen: wauw, dat is indrukwekkend! Ik respecteer bijvoorbeeld bloeddonoren omdat zij vrijwillig bloed uit hun aderen laten zuigen

zodat anderen er mee geholpen kunnen worden. Die doen tenminste wat. Als het enige waarvoor ik homoseksuelen moet respecteren is dat ze elk jaar op een bootje belachelijk gaan staan dansen, heb ik net zo min respect voor hen als voor heteroseksuelen. Want geloof niet dat ik homoseksuelen niet respecteer en heteroseksuelen wel. Nee hoor. Allebei niet. Moeten ze maar een reden hebben. Maar zo gaat het ook met bijvoorbeeld religie. Ik moet respect hebben voor christenen, joden, hindoes, boeddhisten, moslims, noem maar op, hoewel het enige argument wat ik daarvoor zou moeten hebben is dat ze in iets geloven. Waarom respecteert niemand atheïsten? Omdat de mensen daar geen reden voor hebben! En terecht, want het hele principe van atheïsme is het gebrek aan in iets geloven. Zou raar zijn, gerespecteerd worden omdat je niets doet. Mijn punt is dus dat je niet zomaar respect moet hebben voor iets omdat dat van je verwacht wordt. Het is jouw eigen mening die telt. Als jij (om wat voor reden dan ook, ongegrond of niet) een hekel hebt aan homoseksuelen, moet je dat helemaal zelf weten. En dan ben je homofoob. Dat klinkt negatief, maar in principe is het gewoon een neutraal woord, net als racist en xenofoob. Dit betekent nou niet weer dat je openlijk mag gaan discrimineren; ten eerste is dat volgens de wet verboden, ten tweede moet je er niet van uitgaan dat je dan zélf gerespecteerd wordt.

9

Celine Jansen

LOCKER-RANZIGHEID In dit stukje wil ik het niet hebben over de

“ranzigheid” die door je eigen toedoen is ontstaan. Rottende sinaasappels, wegschimmelende boterhammen en zelfs een zak met viezige aardappelen kunnen erop wijzen dat het gewoon niet verstandig is bederfelijk voedsel in je locker te bewaren. Dat is logisch en als je tegen die logica ingaat, dan is het je eigen schuld als dat ranzigheid tot gevolg heeft. Nee, waar ik het over wil hebben is de ranzigheid waar jij zelf niks aan kan doen. Lang geleden, in een land hier heel ver vandaan, liep ik naar mijn locker om wat boeken te dumpen. Om er goed bij te kunnen moet ik een beetje op mijn tenen staan en als ik dat doe, dan sta ik dus ietwat wiebelig. Al wiebelend raakte ik dus per ongeluk de buitenkant van mijn locker aan. Toen ik me realiseerde wat er gebeurd was, was het al te laat: een kleverige, onbestemde substantie hing aan mijn hand. Smetvrees is echt iets waar ik absoluut geen last van heb, de beruchte 5-seconderegel is praktisch mijn levensmotto, maar dit was echt ronduit smerig. Het feit dat je niet weet wat er nou eigenlijk aan je hand hangt, gecombineerd met door elkaar lopende leerlingen die het onmogelijk maken snel een kraan te bereiken om verspreiding van de ranzigheid te voorkomen; dat werd me gewoon even te veel. Snel veegde ik subtiel mijn hand af aan de persoon die het dichtste bij me stond. Probleem opgelost. Niet dus. Naast het feit dat mijn subtiel niet zo subtiel was en ik dus waarschijnlijk

iemand zwaar geïntimideerd had met mijn geveeg, zat er nog steeds ranzigheid op mijn locker. Ranzigheid waar ik echt niks mee te maken wilde hebben. Weken zijn er reeds voorbijgegaan en nog steeds zit het spoor van viezigheid op zijn vertrouwde plaats. Bij het gebruiken van mijn locker moet ik nu niet alleen mijn antiinbraaksysteem van vallende boeken in de gaten houden, maar ook nog eens waar ik mijn handen houd. Dit vind ik persoonlijk vrij frustrerend, het went nooit. Met de grootste Jedi-force die ik in me heb, probeerde ik de plek schoon te kijken. Jammer genoeg faalde dat en ik ben niet in staat daadwerkelijk een doekje te pakken en te gaan poetsen. Leugens natuurlijk, maar ik vertik het gewoon rotzooi op te ruimen die ik niet eens zelf gemaakt heb. Daarom snap ik overigens ook best dat de schoonmakers het niet eventjes voor me opruimen. Moraal van dit verhaal is dus eigenlijk: smeer gewoon geen ranzigheid aan spullen die niet van jou zijn. Gewoon niet doen. Nergens voor nodig. Als je dan geen idee hebt waaraan je je vrije tijd moet besteden, neem dan vooral contact met me op, ik heb nog wel wat Duits-huiswerk dat graag gemaakt wil worden. Natuurlijk heeft elk verhaal naast een moraal ook een onderliggende boodschap die je door zeer grondig lezen en met wat geluk nog wel eens zou kunnen onderhalen. Onderliggende, subtiele dingen zijn, zoals ik al zei, niet mijn specialiteit dus vermeld ik hier mijn boodschap die eigenlijk meer neerkomt op een verzoek. Poets mijn locker, het boeit me niet wie het doet als het maar gebeurt en een beetje snel graag.

10

Artikel NIEUWE SCHOOL W

‘ at vind je nu van deze school?’ was een vraag die ik aan het begin van het jaar héél, héél vaak te horen kreeg. Tja, wat moet je daar dan op antwoorden? Met een eerlijk antwoord zou ik me namelijk niet echt populair maken en het was niet mijn bedoeling om vriendloos te blijven. Door een verhuizing moest ik naar deze school komen en daar was ik, nogal zacht uitgedrukt, niet zo gelukkig mee. Mijn oude school was absoluut veel beter en hier was alles stom. En als ik alles zeg, dan bedoel ik ook alles. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt, hoewel bij mij de situatie anders was; ik ben namelijk vanuit de MAVO ingestroomd en niet verhuisd. Toch kreeg ik dezelfde vraag ook geregeld te horen. Voor mij was het ook moeilijk, ik kende niemand op deze school. Bijna niets was hetzelfde als op mijn oude vertrouwde MAVO. Hier is het veel groter, ook is de manier waarop de leerlingen met elkaar omgaan anders. Dat was een obstakel. Ik kreeg het gevoel alsof ik op safari was, zittend in zo’n jeep met van die verrekijkers, en dan de andere leerlingen vanaf een afstandje bekijken. Heel geinig, leer je veel van. Alweer is het bij mij precies anders: ik kende natuurlijk ook niemand, maar ik bleef me erover verbazen hoe klein alles hier was. Schöndeln was nog kleiner dan de helft van mijn oude school, er was maar één gymnasiumklas en in de aula paste nog

minder dan de helft van de leerlingen, waardoor die andere helft noodgedwongen in de gang moest staan. Ondanks dat mijn oude school ook havo/ vwo was, merkte ook ik een verschil in het gedrag van de leerlingen. Op de MAVO hadden wij dat probleem met de aula ook al: dat tijdens de winter niet alle leerlingen konden zitten. Wij mochten niet eens in de gangen pauzeren. Voor mijn gevoel zijn de leerlingen hier veel beleefder, ze lijken meer respect te hebben voor elkaar en voor de leraren. De mentaliteit is anders, hoewel niet zozeer dat ik er een complete cultuurshock van heb gekregen. Het is meer een soort van ‘cultuurtrilling’. Ook ik kreeg nog net geen cultuurshock, maar ik vond iedereen juist zo onverschillig! Als ze hun huiswerk niet hadden, pakten ze gewoon een ander schrift voor zich en deden alsof ze het wel hadden. Op mijn oude school werd je al omgebracht als daaraan durfde te denken. Als je iets vergat, kwam je dat braaf aan het begin van de les vertellen en de leraren hielden dan bij hoe vaak je iets niet bij je had. En als dan bleek dat je te vaak je huiswerk niet in orde had, kreeg je strafwerk. Het kan natuurlijk ook zijn dat ik in die twee jaar net alle abnormaal strenge leraren gehad heb, maar hier op Schöndeln heb ik nog geen enkele keer straf moeten schrijven. En daar heb ik natuurlijk helemaal geen problemen mee!

11

Jip Meijers en Evelien Hendriks

Ha! Zo zie je maar weer, er zijn zo veel verschillende scholen en schooltypes… en verschillende leerlingen natuurlijk! Ik vind wel dat je snel aan deze school gewend raakt. Ik heb nog geen dag gehad dat ik het gevoel had dat de school saai of stom was. Ook het contact met leerlingen verloopt veel soepeler (nadat ik klaar was met de ‘safari’ heb ik gelijk contact gemaakt), dus eigenlijk heb ik het best naar mijn zin. Niet dat ik de MAVO niet mis, want dat doe ik stiekem wel degelijk, maar ik heb het gewoon naar mijn zin.

Onder KCV stootte een klasgenote me aan, ze was dit jaar nieuw op deze school. Met grote ogen keek ze me aan en wees naar onze leraar. ‘Hij zingt,’ zei ze vol verbazing. Ik kon me nog goed herinneren hoe ik diezelfde vraag ook ooit gesteld had. Helemaal in shock had ik meteen een sms’je naar een oude vriendin gestuurd, die nog verbaasder “DAT MEEN JE NIET?! WELKE LERAAR ZINGT ER NU IN DE KLAS??” terugstuurde. Nu hoorde ik mezelf ‘Oh, dat is heel normaal hoor, dat doet ie altijd,’ antwoorden en op dat moment wist ik het 100 procent zeker: ik voel me nu helemaal thuis op deze school.

12

Artikel

Kaz Tollenaar

HET WI-FI[Instagram] COMPLOT en [Tumblre] (irritant, nietwaar?),

Het is misschien al opgevallen, de

rechthoekige kastjes die al een paar weken aan de plafonds in verscheidende lokalen hangen. Geen paniek, het zijn geen camera’s of andere observatieapparatuur, geen inbraakalarmen, geen bakens voor ICBM’s en geen revolutionaire beamers. Deze dingen zijn namelijk Wi-Fi hotspots. Even tussendoor, de meeste mensen spreken woorden uit in hun hoofd als ze lezen. Waarschijnlijk heb je dus in je hoofd [wie-fie] gehoord. Indien dit zo is, leer dan eens fatsoenlijk Engels. Je zegt toch ook [gaaraazje] en niet [gaaraage]? Of [snietsjel] en niet [sgnitzel]? Bovendien is Wi-Fi een certificatielabel, dus mag je daar de uitspraak niet zomaar van veranderen. Je gaat toch ook niet naar de [aple stoor] om een [makbook] te halen? Maar goed, fonetische onzin terzijde, wij hebben dus nu overal WiFi. En dat werd tijd. Want universele toegang tot Wi-Fi hadden we hard nodig. Of niet, soms? Laat ik even vooropstellen dat ik zelf geen smartphone heb (omdat dat pure geldverspilling is, en iedereen die er een haalt omdat hij denkt dat hij/zij die nodig heeft, toch echt eens even mag gaan leren relativeren) en daarom misschien niet totaal objectief ben. Maar met een beetje redeneren kunnen we wel [com-mon graunt] vinden. Ten eerste krijg je natuurlijk dat iedereen tijdens de les op zijn of haar[smartpone] gaat zitten spelen. Natuurlijk is dit niets nieuws: menig [Kandie Krusj] marathon heeft al plaatsgevonden tijdens een blokuur. Maar met toegang tot het [world widde wep] vertienvoudigen de mogelijkheden haast. Je tijd verspillen op [Fakebook], [Twitter],

even WhattsAppen (letterlijke vertaling: WiensApp, is dat serieus nog nooit iemand opgevallen?) met degene naast je (omdat het kan, verdomme) en even naar 9GAG om flauwe posts te lezen die al tien keer gestolen zijn. Ten tweede hebben de leraren betrekkelijk weinig aan deze nieuwe internetverbinding, terwijl je toch mag verwachten dat deze hotspots juist ter ondersteuning van de leraar dienen. Je gaat toch ook geen bewakingscamera’s in de personeelskamer van een gevangenis zetten als entertainment voor de gedetineerden? Maar nee, terwijl de leraren geen gebruik maken van onze nieuwe aanwinst, aan de ene kant omdat van hen niet verwacht wordt dat zij gebruik gaan maken van hun smartphones tijdens de lessen, aan de andere kant omdat ze een zeer functionele computer met internetverbinding tot hun beschikking hebben (ongeacht of je Android of Apple hebt, Windows is toch beter). Je smartphone aan het bord hangen is namelijk niet erg handig. Ten slotte, en dit is een leuke bron van speculatie, gaan de leerlingen er nu gewoon om vragen dat hun telefoon wordt ingenomen. Met als gevolg daarvan meer corveeërs. Dus als we door middel van de eerste twee argumenten afleiden dat de school op de korte termijn niks heeft aan dit Wi-Fi netwerk, kunnen we er vanuit gaan dat het gewoon een complot is om er op de langere termijn iets aan over te houden. Namelijk een schonere school.

13

Lotte Sevenich

FOOD, GLORIOUS FOOD Lang, lang geleden in een sterrenstelsel dat wij vandaag de dag het Melkwegstelsel noemen, was er eens een planeet. Deze planeet was vrij klein ten opzichte van alle andere. Zij was zelfs 109 maal zo klein als de zon dat zich in hetzelfde planetenstelsel bevond als de kleine planeet. Maar deze kleine planeet had iets wat al die andere planeten niet hadden: leven (sciencefictionfans zullen het hier mogelijk niet mee eens zijn). Toen het leven op de planeet voldoende geëvolueerd was, gingen de bewoners van de planeet haar Aarde noemen. En sindsdien is het niet veel beter verlopen. Al is het onbegrijpelijk waarom men zo lang geleden de Aarde vernoemde naar een hoopje zandkorrels waar planten op groeien en al die andere planeten namen van Romeinse goden heeft gegeven (Mercurius, Venus, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus) en dat zelfs bij de zon heeft gedaan (zon komt van sol komt van Helios, de Griekse god van de zon), toch zal ik dat voor nu even buiten beschouwing laten.

Wat is er allemaal verkeerd gegaan toen de aap op twee benen begon te lopen? Niet alleen is de populatie van andere diersoorten sterk verminderd, ook wordt deze laatste als pronkstuk in de woonkamer of etalage gezet met een prijskaartje waar je u tegen zegt of in driemillimeterreepjes op je bord gelegd. Wat ze met de overige zeshonderdvijftig kilo rund/kalf/Flappie/haas doen, moet je niet aan mij vragen, maar het geeft wel wat om over na te denken. Nog niet zo bijster lang geleden had ik de opdracht het een en ander uit te zoeken over de overbevissing van tonijn en de massale voedseldump in Japan. Het kwam erop neer dat er te veel werd gevist (goh) en dat er te veel goed voedsel werd weggegooid (waaronder tonijn). Dat kan ook anders, bedacht ik. Wanneer men nu eens minder tonijn gaat vissen en minder (goed eetbaar) eten gaat weggooien is het probleem toch opgelost? Blijkbaar heeft nog niemand eerder dit bedacht, want ze zijn daar nog steeds bezig. Nog iets over dat weggooien van voedsel; waarom?

14

Artikel Uitgezonderd voor mensen die vlees drie weken na datum nog opeten, is het echt niet nodig om je boterham in de prullenbak te mikken omdat je ’t niet lekker vindt(bovendien gooi je waarschijnlijk toch mis en ligt je plakje kaas ineens op de verwarming). De woordjes “ten minste houdbaar tot” betekenen dat desbetreffend pakketje voedsel tot die datum zo goed als vers is en dus ook nog drie dagen later zonder problemen en bacteriën kan worden doorgeslikt. Behalve dat boterhammen over het algemeen gezonder zijn dan de snackautomaat (wat iedereen wel weet, mag ik hopen) of een zak chips van de Lidl [liedul], bespaar je ook een hoop geld. Stel je bijvoorbeeld voor dat je elke dinsdag en donderdag een fatsoenlijke zak chips haalt van 0.85 euro. Dan ben je op jaarbasis al zo’n 68 euro kwijt. En ongetwijfeld eet je nog wel iets meer dan chips wanneer je naar de Lidl gaat. Ben ik dan echt de enige die denkt dat een door ouders betaald brood goedkoper is? En dan nóg wat. Met eigen ogen heb ik aanschouwd hoe men die 68 euro op jaarbasis half opgegeten in de prullenbak laat belanden (vaak ook nog ernaast). Dus

Lotte Sevenich

níet je boterhammen opeten is niet alleen ongezond, het is ook nog beleggen in een slecht fonds. Dan heb ik het nog niet gehad over de situatie thuis. Op de bank, onderuitgezakt, voor de tv, met het een en ander in de hand waarvan je achteraf niet eens meer weet dat je het hebt opgegeten. Geweldig natuurlijk wanneer je een slechte ruggengraat, verkeerde invloed van programma’s, obesitas en slechte cijfers van het tv-kijken-in-plaats-van-leren wilt. Uiteindelijk maakt het niet uit hoeveel erover geroepen wordt, je bepaalt toch zelf hoe en hoeveel je eet, zij het met grote invloed van je ouders en vrienden. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit iemand in z’n eentje naar de Lidl zien gaan. Als we nu met z’n allen snacks net als roken ontcool’en en gewoon niet meer naar de supermarkt gaan in een tussenuur en bijvoorbeeld gaan leren? Of als we met z’n allen eerst tien keer op en neer tussen school en supermarkt gaan fietsen voor we die energie kopen en zo gelijk een betere conditie krijgen? Vast niet, maar ik blijf hoop houden. Intussen eet ik nog even verder, want die zak pepernoten van september moet ook nog op.

15

Celine Jansen

HOW TO PROEFWERK Voordat ik begon met het schrijven van dit stukje heb ik me voorgenomen om het deze keer over serieuzere zaken te hebben. De bedoeling is dat ik me aan dat voornemen ga houden, maar op de een of andere manier lijkt me dat nooit te lukken. Al vijf jaar heb ik eigenlijk telkens hetzelfde voornemen: abnormaal hoge cijfers halen. Misschien is dat raar maar ik denk dat er best wel meer mensen zijn die dit ook wel graag zouden willen. En dan liefst zonder er veel voor te doen. Dat laatste is dan ook de reden dat nou juist dit specifieke voornemen in de eerste week al tenietgedaan wordt. Want, ik zal het toegeven, meer doen dan er nodig is, is nou niet bepaald iets waar je me ’s nachts voor uit mijn bed mag bellen (niet dat dat snel zou gebeuren, telefoneren is zooo 2012). Mijn cijfers blijven dus gemiddeld maar vorig jaar wilde ik het toch nog eens proberen en wel bij de derde toetsweek. Het kletsen tijdens lessen werd tot het minimum beperkt en ja, er werd zelf eerder dan een uur voor aanvang van het proefwerk geleerd. Dan zou je toch denken dat ik me eindelijk, na al die jaren, aan mijn voornemen heb kunnen houden? Nou, niet dus. De cijfers bleven nagenoeg gelijk, wat dus betekent dat ik de lesstof niet beter beheerste dan anders. Natuurlijk zou het

aan mijn leermethodes kunnen liggen of aan het feit dat ik nog steeds een beetje last had van het alom bekende fenomeen van studieontwijkend gedrag. Maar na het bekijken van mijn toetsen kwam ik tot de conclusie dat er nog een andere oorzaak was. Als ik mijn proefwerk voor het gemak indeel in 100 te behalen punten en mijn cijfer een 6,5 was, dan heb ik dus 35 punten gemist.Vermoedelijk zo’n 25 punten daarvan wist ik gewoon echt niet en dat zou puur een kwestie van beter leren en beter opletten kunnen zijn. Oeps. Maar dan heb je nog 10 punten over en die punten heb ik besteed aan dingen die variëren van het vergeten van eenheden tot het niet gezien hebben dat het opgavevel ook nog een achterkant had. Samengevat: slecht opgelet. Een probleem waar ik al lang last van heb en met mij helaas flink wat andere leerlingen. Na deze ontdekking heb ik toetsweek 4 gebruikt als testmomentje. Hierbij een uitgebreide lijst met benodigdheden: -een markeerstift; -gelukssokken; -troep die je normaal ook bij je hebt als je een proefwerk moet maken. De belangrijkheid gaat van boven naar onder. Wat ik namelijk ontdekt heb, is dat een markeerstift voor mensen zoals ik (lees: vergeetachtige types) toch best wel essentieel is. En dan bedoel ik niet om je proefwerkblaadje op te leuken (dat kan altijd nog als je klaar bent).

16

Artikel Schaf er zoveel mogelijk van aan (ik word overigens niet gesponsord door markeerstift-fabrieken, dat lijkt maar zo). Met je markeerstift in de aanslag begin je eerst rustig met het lezen van de opdracht en terwijl je dit doet, markeer je de interessante dingen die er toe doen. Dit zorgt voor overzicht en je zult zo minder snel dingen over het hoofd zien. Vooral als er sprake is van een opgave die bestaat uit een halve pagina tekst. Als je daarmee klaar bent, dan schrijf je alle informatie die je denkt nodig te hebben op je blaadje. Op die manier kom je er eerder achter welke informatie gegeven is en wat je logischerwijs dus nog moet achterhalen om het antwoord te kunnen geven. Als je dan klaar bent met de opgave kun je daarna nog een soort stappenplan aflopen of je ook echt alles hebt.Voor natuurkunde kan dit bijvoorbeeld iets zijn als: 1. Heb ik alle formules opgeschreven? 2. Heb ik overal eenheden waar dat nodig is? 3. Klopt het aantal cijfers? Bij talen is het vooral belangrijk dat je let op spelling en interpunctie (dat levert je “punten” op, haha, slechte woordgrap).

Celine Jansen

Uit eigen bevindingen werkt achteraf nakijken écht (als je alle vragen al hebt ingevuld) juist averecht omdat je dan niet meer echt in de vraag zit en je dan aan je antwoord kunt gaan twijfelen, bij twijfel ga gewoon voor je eerste antwoord. Controleer dus liever vlak nadat je de vraag gemaakt hebt nog eens grondig en dan kun je, als je een echte die-hard bent, altijd op het einde nog een keer controleren, en nog eens, en nog eens, en nog eens. Of ik me ooit aan mijn ultra-hoge-cijfervoornemen ga houden weet ik niet. Ik zal er denk ik veel voor moeten blijven doen en me aan mijn eigen adviezen moeten gaan houden. Dit blijkt ook wel als je kijkt naar mijn alweer niet zo denderende cijfers (behoorlijk understatement) van de eerste toetsweek van dit jaar. Aan dat andere voornemen aan het begin van dit artikel heb ik me in elk geval gelukkig wel kunnen houden, want dit stukje is best een beetje serieus geworden. Als het te slaapverwekkend is, kun je het altijd nog eens lezen voordat je naar bed gaat. Een goede nachtrust schijnt ook nog wel eens te willen helpen om je cijfers op te krikken.

17

KULTPANEL Even voorstellen… Wij, het Kultpanel, bestaan uit enthousiaste, actieve leerlingen die onze school een creatieve en kleurrijke draai willen geven. Ook houden wij ieder jaar drie Kultpubs. Tijdens deze Kultpub laten verschillende leerlingen hun talenten of creaties zien. Voorbeelden hiervan zijn gedichten, toneelstukjes, verhalen, muziek etc. Natuurlijk houden wij ons niet alleen bezig met de Kultpubs, maar met nog veel meer, zoals: -het realiseren en meedenken over de inrichting van de school; -meedenken over hoe de school nog cultureler kan; -mee-organiseren van het LS-filmfestival, SMA etc.; -het bedenken van leuke ideeën voor de vastenactie, bijvoorbeeld action painting vorig jaar. Elke vrijdag komen wij met z’n allen bij elkaar om gezellig te vergaderen en te werken aan één van onze activiteiten. Als jou dit leuk lijkt, kom dan eens op een vrijdagmiddag (na het 7de lesuur) langs bij de Kultloge, naast de hoofdingang!

18