Kyara Blaak
Niet eerlijk
Kyara Blaak
© Kyara Blaak © 248media uitgeverij, Steenwijk Grafische realisatie: MDS Grafische Vormgeving Illustraties binnenwerk: Kyara Blaak Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. www.248media.nl
Niet eerlijk
Het is woensdagmiddag. Samen met mijn moeder ga ik op verjaardagsvisite bij mijn buurmeisje, ze heet Natascha en wordt 8 jaar. Ze is niet zo groot en heeft blond haar tot op haar schouders. De kamer is versierd met witte, rode en roze slingers. Ook hangen er ballonnen. Ik feliciteer haar en geef haar een hand. Ze lacht naar mij en is blij met het cadeautje. Ze vraagt of we samen boven gaan spelen. Op haar slaapkamer, spelen we dat we zussen zijn. Zussen die samen naar school gaan en huiswerk maken. Haar witte bureau is het bureau van de juf. Het is heel gezellig samen we hebben lol en luisteren naar elkaar. Het lijkt net of we echt zussen zijn. Ik mag met haar mooiste pen in een schrift schrijven. Dan gaat de bel. Natascha rent zonder iets te zeggen de trap af, ik doe het voorzichtig want er ligt grijze vloerbedekking en straks glijd ik uit. Natascha doet de deur open. Haar nichtje Kim staat voor de deur. Een groot meisje van ook acht jaar, een beetje dik, maar dat is niet aardig om te zeggen. Ze loopt naar binnen en geeft Natascha een cadeautje, een etui met mooie stiften. We krijgen een stuk van de mooie taart, een taart met blauwe marsepein en grote bloemen erop. Na het taart eten vraagt Natascha of we weer boven gaan spelen. Boven vraag ik of we weer zussen kunnen spelen, maar dat wil ze niet. Ze staat naast haar nichtje Kim. Natascha heeft kneedgum op
haar kamer, roze, blauw en rood. Ze pakt de stukjes om uit te delen. Voor alle drie een stukje, maar ik krijg niets. Kim krijgt alle stukjes. Ik vind dat raar, waarom doet ze nu ineens zo vervelend? Ik kijk boos naar haar, inplaats dat ze me een stukje geeft gaat ze fluisteren met Kim. Ik word nog bozer en zeg lelijke dingen. Ik zeg haar dat ze een onaardig kind is. Je kunt het toch niet maken om niet te delen? Natascha word ook boos en zegt: ‘opdonderen uit mijn kamer!’ Ik word zelf nog bozer en zeg hetzelfde terug. Kim zegt niks en doet alles wat Natascha zegt, ze lijkt wel een hondje. Ze is al drie keer naar beneden geweest op iets op te halen voor Natascha. Nu stuurt ze haar ook nog eens naar beneden om tegen haar tante te zeggen dat ik vervelend ben! Ik word verdrietig want het is mijn schuld niet. Nog voordat Kim naar beneden kan lopen, loop ik naar mijn moeder. Ik vertel haar dat ik naar huis wil. Deze kinderen snappen mij gewoon niet, ik denk veel verder dan hun. Ik kan niet tegen onrechtvaardigheid. Ik vertel aan hun moeders dat zij straf moeten krijgen omdat ze lelijk doen en mij buiten sluiten, ze lachen mij uit omdat ik boos ben. Natascha begint te lachen en een paar tellen later doet Kim dat ook ze zeggen tegen hun moeder, dat ze om mij lachen omdat ik grappig ben, maar dat is helemaal niet waar!! Ze vinden mij helemaal niet grappig. Ze zijn me echt aan het uitlachen. Mijn moeder wil niet direct mee naar huis, ze wil dat wij het nog even gaan proberen. Kim en Natascha krijgen een waarschuwing. Ik zie dat Kim schrikt maar Natascha
niet, ik zie het aan haar gezicht. Ik ga akkoord maar heb er eigenlijk helemaal geen zin in. Boven begint Natascha meteen weer, ze pakt een kussen en slaat er keihard mee op mijn hoofd. Ik ben meteen boos en zeg dat ik dat niet wil. ‘We doen kussengevecht, toch Kim?’ zegt Natascha. Kim knikt en pakt ook snel een kussen. Ze moet van Natascha op mij slaan. Samen slaan ze met de kussen tegen me aan, ik houd mijn handen voor mijn gezicht en ben heel boos. ‘Stoppen, houd op!’ Ik wil ze slaan en ren naar het bed waar ze op staan. Dan rennen ze allebei naar beneden, ik ren er achteraan, niet meer voorzichtig. De deur van de voordeur staat open, het is heel mooi weer en iedereen zit inmiddels buiten. Natascha rent de straat op, het huis uit. Ik ren haar achterna om haar te slaan, ik voelde me zo onmachtig, boos en verdrietig. Ik ben woedend! Mijn moeder hoort mij gillen en komt mij achterna. Ze houdt mij tegen en vraagt wat er is. Ik ben helemaal overstuur en wil me losrukken om achter Natascha aan te gaan. Maar mijn moeder houdt mij tegen en neemt mij mee naar huis. De moeder van Natascha komt nog en is boos op Natascha, maar Natascha begint gewoon te lachen en geeft haar moeder een grote mond. Mijn moeder loopt met mij weg. Onderweg vertelt ze me dat ik niet mee hoef voor straf maar om rustig te worden. Ze ziet dat ik echt heel boos ben. Gelukkig ziet ze dat het niet mijn fout is, maar dat mijn buurmeisje gemeen bezig is geweest. Gelukkig kent mijn moeder Natascha ook langer dan vandaag. We
lopen samen naar huis en gaan op de bank zitten. Mijn moeder luistert naar alles wat ik zeg. Ik kan goed uitleggen wat er is gebeurd. Mijn moeder schrikt er wel een beetje van. Zij legt mij uit hoe Natascha zich gedragen heeft en dat ze dat wel vaker heeft gedaan. Natascha is, als je alleen met haar bent, heel gezellig. Ik kan dan goed met haar spelen. Maar zodra er een derde persoon bij komt veranderd ze in een meisje dat gaat roddelen, en zich beter voor wil doen dan ze is, ten koste van anderen. Mijn moeder heeft er spijt van dat ze niet meteen naar me heeft geluisterd en mee naar huis is gegaan. Mijn moeder heeft me geleerd hoe ik met mijn buurmeisje om moet gaan.
Een uur na het verjaardagsfeestje ga ik met een ander vriendinnetje naar de speeltuin. De speeltuin is op het veldje achter onze straat. Er is een mooie gijbaan een schommel en een klimrek. Mijn vriendinnetje en ik zijn stenen aan het zoeken. En opeens komen daar ook Natascha en Kim aanlopen. Als ze dichter bij zijn zegt ze: ’Kijk daar heb je die apenkop van een Kyara’. Ik zeg: ’Ach zielpiet, ga toch lekker met je andere vrienden spelen in plaats van je beter voor te doen dan je bent. Je hoeft echt niet stoer te doen, want je bent gewoon zelf bang, lafaard.’ Ik draai me om en ga verder kletsen met mijn vriendinnetje. Ik heb haar verder genegeerd. Ze gebruikt haar nichtje Kim als slaafje. Kim en Natascha glijden van de glijbaan. Natascha rent de bosjes in en roept haar nichtje Kim. Voordat Kim naar Natascha wil rennen komt ze naar me toe: ‘Sorry voor wat er vanmiddag op de verjaardag gebeurde’. Ik kijk haar aan zeg: ‘Dank je, het geeft niet. Jij hebt niet door dat je als slaafje wordt gebruikt. Je mag zelf kiezen wat je wilt, je hoeft niet naar Natascha te luisteren. Het is de eerste keer dat jij hier in de speeltuin bent, dus als jij wilt blijven dan mag dat gerust.’ Jammer genoeg durft ze dat niet, want ze rent meteen naar Natascha toe. Ik heb ze verder genegeerd. Na een half uur worden ze opgehaald door hun oma. Ik hoor Natascha direct klagen bij haar oma, ik schijn weer lelijk gedaan te hebben. Kim kijkt nog achterom en zwaait. Eigenlijk is het heel zielig. Kim durft niet voor zichzelf op te
komen en laat Natascha de baas over haar zijn. Ik snap dat echt niet, maar een ding heb ik vandaag wel geleerd: Wees jezelf en leer omgaan met mensen die anders denken dan jij.
