Nautilus. Peter Pelgrims. clubblad. Nieuwe instructeur. ARONNAX.be. duikclub voor iedereen

duikclub voor iedereen

ARONNAX.be

Nautilus

clubblad

Nieuwe instructeur

Peter Pelgrims Winteractiviteiten 2012-2013

WOORDJE VAN DE VOORZITTER Voorzitter zijn van Aronnax is leuk.

Aronnax vzw Trommelstraat 16, 2223 Schriek Lid van CMAS Lid van BEFOS/NELOS Lid van AVOS

Raad van Bestuur: Guido Van Looy Diederik Van Noten Paul Hendrickx Bruno Goyvaerts Geert Liekens Wella Pelgrims Peter Pelgrims Kris Theys

Voorzitter Secretaris Penningmeester Duikschoolleider Materiaalmeester Feestelijkheden Jeugdverantwoordelijke Communicatie en PR

Secretariaat:

Redactie:

Diederik Van Noten Werftsesteenweg 92, 2220 Heist-op-den-berg

Kris Theys Oudenbos 97, 3202 Rillaar

[email protected]

[email protected]

Cover: Scorpaena Maderiensis (Kroatië) (Madeira Drakekop)

Foto : Kris Theys Fototoestel: Canon

INHOUD Woordje van de voorzitter Raad van Bestuur Winteractiviteiten In de kijker Nieuwe instructeur EHBO Secretarionnax Reisverslag Egypte Woordje van de duikschoolleider

In onze club met enthousiaste duikers, jong en oud, met of zonder lucht is er altijd wat te beleven. Als we niet buitenduiken gaan we socializen op een ijsbaan of organiseren we een gigantische quiz waar alle Aronnaxers de handen in elkaar slaan om zo de broodnodige centjes in het laatje te krijgen. Een duikclub draaiende houden doe je niet gratis. Ik was dan ook blij om helpende handen te zien uit alle geledingen van onze club. Trouwens, de volgende quiz gaat door op vrijdag 17 januari 2014. Ik houd altijd mijn hart vast als het feestcomité in een creatieve bui schiet om het thema van ons ledenfeest te kiezen. Een Tiroler après-ski avond. Een avond vol Lederhosen, Dirndls en après-ski mutsen. Ik ben zelf geen skiliefhebber maar als de avonden ginder zijn zoals deze dan begrijp ik waarom de spieren van hun rechterarm zo sterk ontwikkeld zijn. Prosit! Volgend ledenfeest op zaterdag 1 maart 2014. “Peter Pelgrims for instructor”. In tegenstelling tot de duikbrevetten ligt de opleiding voor de instructeurstitel voor een groot deel buiten de club. De lessen en examens worden georganiseerd door Nelos voor kandidaten uit alle Vlaamse clubs. Ik doe mijn hoedje af voor iemand die deze uitdaging aangaat. Binnen onze club bestond er geen twijfel over Peter’s slaagkansen. Hij is immers geboren en getogen binnen Aronnax maar toch, als het woord examen valt en er moet beoordeeld worden dan steekt het stressduiveltje zijn kop op. Niet alleen bij hem maar ook bij zijn supporters. Uiteindelijk kreeg Peter zijn tittel en Aronnax een extra Instructeur. Wisten jullie trouwens dat je bij Aronnax de eerste apnneu instructeurs van Nelos vindt. Francois en Frank hebben bergen verzet om het apneuduiken een gestructureerde vorm te geven binnen Nelos. Niet alleen techniek is belangrijk maar ook spelregels moesten opgesteld worden. Hier kwam het juridisch inzicht van Ingrid zeker van pas. Door regelmatig stages en oefenlessen te gaan geven zorgen zij ervoor dat de apneumicrobe zich verder kan verspreiden in het Vlaamse land en dat meer en meer duikers de geneugten van deze duikdiscipline kunnen leren kennen. Ook Karin heeft haar brevet gehaald. Tijdens het examen georganiseerd door een Wilrijkse duikclub werd haar kennis van de laatste module positief beoordeeld door een nelos-jury. Zij mag zich voortaan Assistent Instructeur noemen. Gefeliciteerd! Is het water buiten nog te koud, dan zoeken we toch een binnenduikplaats zeker. Met een bus vol duikers en sympathisanten zijn we naar Duitsland getogen. MonteMare, een waterparadijs met een duikput van wel 10m diep gevuld met warm water. Minder kaal dan het ons aller bekende Nemo33 was het een leuke plaats om de echte buitenduiken voor te bereiden. Voor de jonge duikers was het zeker een speciale ervaring om rond te zweven in zo’n grote waterbak. Aronnax ligt me na aan het hart. Een gastvrije familiale duikclub voor jong en oud. Iemand die onze sport wil beoefenen en wil toetreden tot Aronnax vraagt een fiat aan het bestuur en wordt gastvrij ontvangen. We hebben nog nooit iemand geweigerd. Onze statuten en huisreglement bepalen de spelregels in onze club. Daarnaast wordt er in onze club, zoals in elke familie, gehouden aan sociale omgangsvormen met als basis: Respect voor elkaar. Net als in een familie wordt het in onze club niet geaccepteerd dat mensen gekwetst worden. Ieder lid moet in de club kunnen thuiskomen om zijn geliefde hobby te kunnen beoefenen. Het kan dan ook niet verbazen dat leden voor elkaar opkomen en dat anderen zicht terecht gewezen voelen. Misschien onderscheid dit ons wel van andere verenigingen. Dit wil ik zo houden, ik hoop samen met jou. Nog een paar weken in het zwembad en dan kunnen we er weer tegenaan gaan. Als de watertemperatuur het toelaat dan kunnen we samen met onze jonge duikers weer het sop in. Jullie verdienen het en de ouders ook. Elke zondag naar de waterkant voor één maar ik hoop voor twee duiken onder een stralende hemel. Het hoeft geen Rode Zee in Egypte te zijn om leuk te duiken. Tot zover mijn woordje. Guido Van Looy Voorzitter

2 Nautilusclubblad – Nr 25. Mei 2013

PS. Aan allen die zich aan het 2*examen wagen wens ik nog veel succes.

Stelt zich even voor…

Voorzitter

Guido Van Looy 0495/270203 1* Instructeur

Duikschoolleider

Bruno Goyvaerts 0477/501842 2* Instructeur

Secretaris

Materiaalmeester

Diederik Van Noten 0473/939318 1* Instructeur

Geert Liekens 0496/447429 Assistent Instructeur

Jeugdverantwoordelijke

Communicatie & PR

Peter Pelgrims 0473/939318 1* Instructeur

Penningmeester

Paul Hendrickx 0495/347190 3* duiker

Feestelijkheden

Wella Pelgrims 0498/110203 2* duiker

Kris Theys 0479/250051 3* duiker

Nautilusclubblad – Nr25. Mei 2013 3

Kerstduik Kerstduik Naar jaarlijkse gewoonte werd er ook in 2012 een Kerstduik georganiseerd. 25 december 2012 om 10u30 verzamelde enkele duikers om een duikje te wagen in het nog vrij warme water van Ekeren. 6° Celsius werd getrotseerd door 5 ploegen bestaande uit 11 mannen en 1 vrouw. Het weer zat goed, enkele druppels regen tijdens uit klaarmaken was geen probleem. De meeste ploegen hadden een kort duikje gepland zodat er nog wat tijd over was om te verbroederen rond de warme, euh hete soep, de mojito van Bruno, het dennenappelaftreksel of zoiets van den Diederik, de prachtige kerststronk van Rita en ………. de grappige debriefing. Zo werd er door een ploeg 10 getelde baarzen gespot, een andere ploeg vond dan weer een grote zoetwaterkreeft en een derde ploeg zag een tot nog toe onbekende mossel. Misschien was dit een mooie kerstmossel die maar 1 keer per jaar zich laat bekijken. Wat we ook leerde van deze duik was het bevriezen van een ontspanner. Dit werd tijdens de duik op een vakbekwame manier opgelost. Dit toont weer is aan hoe belangrijk het is om eventuele risico’s mee op te nemen in de briefing voor de duik en daar ook afspraken rond te maken wat te doen als het risico optreed. Proficiat !!!!! Helaas was de kerstman te moe om op bezoek te komen maar hij had toch een oplossing voor onze club. Hij stuurde de kerstvrouw, die samen met enkele sympathisanten de soep warm maakte om de onderkoelde duikers op te warmen van binnenuit zoals het moet. Kortom het was ook dit jaar weer een geslaagde Kerstduik! Hartelijk dank aan alle duikers en sympathisanten. Natuurlijk mogen we ook onze vertrouwde kantveiligheid niet vergeten te bedanken. Het was weer een zeer mooie duik, goed weer, aangename luchttemperatuur en een fantastisch goede sfeer! Kerstduik, tot volgend jaar!! Niels en Kris


Nieuwjaarsdrink


Bubbelsduik Dit jaar werd er een nieuwe activiteit in het leven geroepen door Peter Bosmans. Op 6 januari organiseerde hij een bubbelsduik en dit met succes. Bedoeling was dat iedere duiker een flesje bubbels meebracht en er werd door de club ook wat eten voorzien, lekker spek tussen een boterhammetje met of zonder bruine suiker of pekelharing met of zonder boterham. Dit heerlijke spek werd gebakken door Chris Van Roey waarvoor onze dank. De duik werd veilig en snel beëindigd zodat wij (aronnaxers) de hongerige en dorstige konden voorzien van lekker eten en bubbels. Er werd zelfs een mooi koppeltje opgemerkt, de droogpakmannetjes…….

Apneawedstrijd 13 januari 2013, een dag om niet te vergeten. De apnea afdeling van onze club organiseerde hun nieuwjaarsreceptie in het zwembad. Maar voor wat hoort wat. Eerst werden de atleten geconfronteerd met zichzelf. Zo werden er verschillende disciplines afgewerkt nl., statische apneu, dynamische apneu met vinnen en dynamische apneu zonder vinnen. Maar vooraleer we eraan begonnen werd er nog een grondige briefing gegeven door François voor de atleten en nog een afzonderlijke briefing voor de veiligheid. De mannen haalden de volgende resultaten : Static: 3’50” Dynamic fins: 75m Dynamic no fins: 50m De dames haalden de volgende resultaten : Static: 3’19” Dynamic fins: 83m (clubrecord) Dynamic no fins: 56m Er was zelfs een atleet die voorbij zijn eigen grens ging met een zwembad blackout als gevolg maar zijn verhaal lees je op de volgende pagina.

Proficiat aan alle atleten


Hoe kwam ik apneuduiken?

bij

Aronnax

terecht

voor

het

Ik kom uit een groot gezin dat midden de velden tussen Scherpenheuvel en Bekkevoort woonde. Geld voor speelgoed bestond niet toen ik nog kind was. Maar wij waren wel inventief. Toen waren er nog hete zomers, en om de vakantiedagen te vullen deden wel eens “onder water zo lang mogelijk de adem in houden”. Apneuduiken avant la lettre, dus. Het was een direct knock-out spel waarbij de deelnemers willekeurig per twee werden gekoppeld, en waarbij elk koppel gelijktijdig het hoofd in een emmer water moest steken, en dit om ter langst. De competitie leverde uiteindelijk 1 winnaar op, meestal was ik dat. Later heb ik met mijn werk vele landen bereisd, en telkens als ik de gelegenheid had om te gaan snorkelen was ik weg. Tucacas in Venezuela, Kavala, Athene en Rhodos in Griekenland, Kusadasi in Turkije, Borubadur in Indonesie, waar ik ook kwam, ik had altijd mijn ABC uitrusting bij om te gaan snorkelen. Toen ik terug in België kwam wonen heb ik me dan ook snel aangesloten bij AMYKOS, een kleine duikclub te Scherpenheuvel. In 1984 deed ik mijn doopduik, en, zoals dat toen nog de gewoonte was, groeide ik snel door, naar 1*-Instructeur in 1988, en in 1990 werd ik 2*Instructeur. Francois Vissers had ik al een paar keer ontmoet als jurylid bij een of ander examen, en op NELOS-vergaderingen, tot ik hem toevallig ook als vertegenwoordiger van een bedrijf dat printplaten leverde voor mijn werkgever tegen het lijf liep. Toen hebben we niet veel tijd gehad om over duiken of over apneuduiken te praten, want we moesten een klachtendossier behandelen. Maar in 2011 deed Bart Van Passel, ook lid bij AMYKOS, zijn examen voor AI bij Aronnax. En toen heeft Francois op zijn gekende, vurige stijl mijn interesse voor het apneuduiken terug aangewakkerd. Er volgde een afspraak om op 3 november 2011 in het zwembad te Aarschot een initiatieles apneuduiken te komen geven. Jan Van Moerbeke, Bart Van Passel en ikzelf waren direct geïnteresseerd. En zo kwamen we dus bij Aronnax terecht. Mijn ervaringen bij Aronnax. Frank en Francois, elk op hun eigen manier, hebben ons alle details van het apneuduiken bijgebracht: mentale en fysische relaxatie van het ganse lichaam, ademhalingstechniek, stroomlijning in het water, palmbewegingen, keerpunt maken enz. Tijdens een static apneu trainingssessie gingen we eens op zoek naar onze maximum performance. Ik wist dat ik 3 minuten aankon, maar toen, met een perfecte voorbereiding ging ik voorbij de 4 minuten, maar ook voorbij mijn persoonlijke grens… Hypoxie met een mooie samba (LMC of Loss of Motor Control) als gevolg!

Mijn probleem is dat mijn middenrif pas zeer laattijdig signalen geeft van verhoogde partiële CO2 druk. Als ik besef dat ik mijn apneu moet afbreken is het dus al te laat. Zo verging het me nu ook weer, tijdens het 5de clubkampioenschap van Aronnax. Tijdens de statische apneu onderbrak ik bewust mijn oefening voor dat er vier minuten versterken waren; er stond welgeteld 3 min en 48 sec op de chronometer. En geen enkel teken van LMC. Met veel vertrouwen begon ik dan aan de 2de proef: dynamic apneu met vinnen. Ik had tijdens de wekelijkse trainingen al dikwijls 60 m gehaald, nu wou ik met 75 m een persoonlijk record halen. Vlot haalde ik weer de 60 m, en met veel moed zette ik mijn oefening verder, richting de muur aan de kant van het diep. Maar weer liep het mis. Ik voelde dat ik het moeilijk begon te krijgen en besloot om de oefening af te breken, een paar meter verwijderd van de muur. Bij het stijgen trad door hypoxie een plotse zwembad black-out op (LOC of Loss Of Consciousness). Gelukkig dat de veiligheid aan de kant en in het water zeer alert reageerden en me onmiddellijk naar de oppervlakte brachten. De LOCtoestand direct voorbij was. Maar voor mij was ook het clubkampioenschap voorbij. Ik mag me gelukkig prijzen dat Aronnax dit clubkampioenschap zeer nauwkeurig had voorbereid, met zeer veel oog voor veiligheid. De les die daar uit moet getrokken worden: doe nooit alleen aan apneuduiken, ook niet in het zwembad. Want een LOC betekent dan de dood door verdrinking. Wat cijfermateriaal. Bij internationale apneuwedstrijden werden tussen 2002 en 2004 de cijfers van hypoxie tijdens 355 Static Apnea (SA) sessies en 344 Constant Weight (CW) sessies geanalyseerd. SA

CW

LMC

9,6%

6,1 %

LOC

1,1%

6,1 %

Ondanks het relatief hoge incidentie is het de moeite te vermelden dat geen enkel geval fataal was, en dat er nooit sprake was van een blijvend letsel. Francois maakte de mensen van de veiligheid er vooraf dus zeer terecht attent op dat tijdens dit kampioenschap, waar de deelnemers tot het uiterste gaan, een LMC of een LOC kan voorkomen. Maar waarom bevestigen???

moest

ik

nu

weer

die

statistieken

Walter Mellaerts


Brainstormers Sudoku

1

Gemakkelijk

2 Moeilijk

3 Pro


Zoek de 5 verschillen

Quiz 2013 :

Training 2*:

Ledenfeest :

Jeugdtraining:



De gestippelde dieseltreinworm

De grondbeginselen van de (onderwater-) fotografie. Voorwoord.

Op dit moment kunnen “van die kleine groene bollen” in grote aantallen door sportduikers waargenomen worden. Dit zijn de eitjes van de gestippelde dieseltreinworm, Anaitides maculata (synoniem Phyllodoce maculata), het is een vaal geelbruine worm met een lengte van circa tien centimeter. Het is een slanke borstelworm die in februari massaal uit het slib, zijn verborgen bestaan in de bodem, te voorschijn komt. We kunnen deze eitjes in het sublitoraal, het gebied van de laagwaterlijn tot enkele tientallen meters diepte vinden. De gestippelde dieseltreinworm plant zich voort door het afzetten van groene druppelvormige eierklutsers, ter grootte van een druif, die met een klein steeltje aan wieren, sponzen en ander biologisch substraat worden vastgezet. De kleine eitjes hebben een frisse groene kleur en worden met duizenden tegelijk in een geleiachtige massa door de wormen geproduceerd. Het eierklutsers groeit gestaag als de worm er overheen kruipt en de eitjes afzet.

Robert Niesen (Biologische commissie)

In dit deel van de Nautilus gaan we in op de grondbeginselen van de (onderwater-) fotografie. Het is niet de bedoeling om alle aspecten van de fotografie tot op het bod uit te zoeken maar net diep genoeg graven zo dat wanneer een foto mislukt je weet waar het probleem zit en je er indien mogelijk kan op inpikken en een betere foto kan maken. Dit gaan we doen aan de hand van de 3 basisbegrippen van de fotografie met name sluitertijd, diafragma- en ISO-waarden. Hoewel deze 3 begrippen onafscheidelijk zijn gaan we ze één voor één uitdiepen. In dit eerste deel gaan we de sluitertijd behandelen. Wat betekent nu ‘de sluitertijd’ en wat kan je er zoal mee doen? Deel 1: Sluitertijd Zoals de benaming al aangeeft wordt door de sluitertijd bepaald hoe lang de sluiter blijft open staan. Met andere woorden hoe lang de foto (het onderwerp) belicht wordt. De sluitertijd wordt aangegeven door middel van het symbool ‘S’ wat staat voor shutterspeed of ‘Tv’ wat staat voor timevalue. De waarde die de sluitertijd kan aannemen is afhankelijk van de mogelijkheden van je fototoestel en van de instelling van het diafragma- en de ISO-waarden. Doorgaans komen we sluitertijden tegen die uiteen lopen van 1/2000 tot 15 seconden. Bij duurdere en meer geavanceerde camera’s zijn sluitertijden van 1/4000 tot 30 seconden of zelfs ‘BULB*’ geen uitzondering. Maar waarom zouden we een sluitertijd kiezen van bijvoorbeeld 1/1000 seconde als je net zo goed een sluitertijd van bijvoorbeeld 2 seconden kan gebruiken? Wel, dit is net het leuke van een variabele sluitertijd. We kunnen op gebied van sluitertijd 2 verschillende foto’s nemen, een foto die het beeld bevriest - waarbij het lijkt of alles en iedereen op de foto stilstaat- of een bewogen foto – waarbij ofwel de hele foto onscherp is of enkel het onderwerp onscherp. Deze laatste wordt vaak gebruikt bij sportfotografie om de beweging van bijvoorbeeld een raceauto te accentueren. Allemaal goed en wel maar waar ligt nu de grens tussen een bewogen foto en een scherpe foto? Als vuistregel mogen we stellen dat deze op een sluitertijd ligt van 1/60 seconde. Elke foto die genomen wordt met een sluitertijd die langer is dan 1/60 seconden - bijvoorbeeld 1/10 seconde - zal onscherpte bevatten terwijl een foto genomen met een sluitertijd die hoger ligt - bijvoorbeeld 1/125 seconde – zal volledig scherp zijn.

Dienstenkantoor Vleugels Nautilusclubblad – Nr25. Mei 2013 11

Bij nachtfotografie draait het er voornamelijk rond om het vaak schaarse aanwezige bestaand licht te gebruiken. Hiervoor zal je een lange sluitertijd moeten gebruiken die vaak enkele seconden bedraagt.

Aanduiding bij Nikon *’bulb’ :

Aanduiding bij Canon

Dit is een mogelijkheid bij de betere toestellen die er voor zorgt dat de sluiter blijft open staan zolang de ontspanknop wordt ingedrukt.

Uitzonderingen. Natuurlijk zijn er enkele uitzonderingen op deze regel. Hoewel de oorzaak hiervan ons dieper in de techniek van de fotografie brengt geef ik hiervan toch enkele voorbeelden. bewegingsonscherpte Nachtfotografie Telelenzen Zoomen Bewegingsonscherpte. De meeste foto’s worden uit de hand genomen, dus zonder gebruik te maken van een zogenaamd statief. Zolang er een sluitertijd gebruikt wordt die korter is den 1/60 seconde is er doorgaans geen probleem. Tenzij het onderwerp met een hoge snelheid beweegt die smeekt om een kortere sluitertijd. Wanneer er een sluitertijd wordt gekozen die langer is dan 1/60 seconde zal de foto bewogen zijn en dus onscherp. Afhankelijk van het onderwerp kan dit probleem opgelost worden door gebruik te maken van een statief. Bij landschapsfotografie kan dit een oplossing zijn terwijl dit bij sportfotografie niet veel zal uithalen. Dit brengt ons echter bij de volgende uitzondering, nachtfotografie.

Door een lange sluitertijd worden de koplampen van de auto’s weergegeven als een witte lijn.

Telelenzen. Als ik over telelenzen en het gebruik ervan wil praten, zal ik toch iets technischer moeten praten dan ik oorspronkelijk van plan was… . Tot de categorie telelenzen horen alle lenzen die een brandpuntafstand hebben van 85mm (matige tele) tot 400mm of nog meer (supertele). Om met een telelens uit de hand te kunnen fotograferen wordt als vuistregel genomen dat de minimale sluitertijd gelijk moet zijn aan 1 gedeeld door de brandpuntafstand die gebruikt wordt. Dit houdt in dat wanneer je bijvoorbeeld met een 300mm lens wilt fotograferen je een minimale sluitertijd moet hebben van 1/300 seconde. Aangezien deze sluitertijd niet beschikbaar is op een fototoestel en de kortst bijgelegen sluitertijden 1/250 en 1/320 seconden bedragen kiezen we voor de zekerheid voor een sluitertijd van 1/320 seconde of korter. Wanneer we een statief gaan gebruiken vervalt deze regel omdat het statief het fototoestel zodanig ondersteund dat beweging haast volledig is uitgesloten. Zoomlenzen. Als laatste uitzondering zou ik het nog even willen hebben over zoomen. Dit is eerder een effect. Dit krijg je in je foto door te zoomen terwijl je de foto neemt. Hiervoor stel je een lange sluitertijd in (dus langer dan 1/60 seconde) zoomt in op het onderwerp, stelt scherp en wanneer je de ontspanknop volledig indrukt zoom je uit. Hoewel deze techniek enige oefening vergt kan het leuke foto’s opleveren.

Beweging accentueert de snelheid

Nachtfotografie. Bij nachtfotografie wordt er altijd gebruik gemaakt van een stevig stabiel statief. Dit statief zorgt ervoor dat de camera volkomen stil wordt gehouden zodat je sluitertijden van enkele seconden tot zelfs minuten kan gebruiken. Door te zoomen terwijl de sluiter openstaat krijg je beweging in de foto.


Hoe motiveer je de jeugd om te gaan duiken ?

TIPS Een sluitertijd van 1/60 seconde is doorgaans een garantie voor een bevroren beeld. Hoe langer het brandpunt afstand hoe korter de sluitertijd. Denk bij het gebruik van lange sluitertijden aan een statief!

In het volgende nummer. In de volgende uitgave van de Nautilus gaan we het diafragma onder de loop nemen. Hoe werkt het, wat doet het en welk gevolg heeft dit op je foto’s?

Voor vragen en opmerking kan je steeds mailen naar: [email protected] (kandidaat-)onderwaterfotograaf niveau 1.

Te Koop: Ik verkoop een trimvest Mares Vector Chrome maat M voor € 150. Diederik 0473/939318


Peter Pelgrims Er was eens .................. Zo beginnen veel verhalen en bij mij was dit niet veel anders. Er was eens een zus. Deze zus vroeg op een dag of ik geen zin had om te leren duiken. Nu, dat “leren” was een woord dat ze niet echt gebruikte toen ze mij overtuigde om mee te gaan en dat is mij nadien toch nog vaak bijgebleven. Onder andere reeds bij de eerste kennismaking met de mede-kandidaat duikers en lesgevers die bestond uit een theorieles boven café “Oude Ketel”. Met andere woorden nog niet nat geweest en reeds droge stof te verwerken. Hier kreeg ik ook te horen dat een zwembroek alleen niet voldoende zou zijn waardoor een ritje naar de duikwinkel nodig was (nog steeds niet nat geweest). En zo kwam ik uiteindelijk terecht in het eerste zwembadklasje van Aronnax (eindelijk nat). Mijn eerste buitenduik was in het Zilvermeer te Mol en zoals bij velen was er voldoende adrenaline aanwezig om geen koude te voelen + omkleden in een warme kleedkamer en na de duik in een nog warmere kantine. Wist ik veel dat dit niet de standaard was. Mijn eerste Oosterschelde duik bestond uit 1.5 uur rijden naar ginder , ongeveer 5 minuten op mijn rug gelegen in volledige duikuitrusting op de parking , 2 minuten duik (nogal woelig water en slecht zicht) en 1.5 uur terugrijden. Ik vond het echter geweldig en tijdens die duik van amper 2 minuten had ik allerlei kleuren en leven gezien dat ik totaal niet verwacht had. En toen besefte ik het. Het was namelijk allemaal leuk. De lessen werden gegeven door enthousiaste monitors, de sfeer binnen de club was geweldig en de verwachtingen die zeer groot waren omwille van al die verhalen werden meer dan ingelost tijdens de duiken. Op dat moment werd het mij duidelijk. Dit is verslavend!!! U weze gewaarschuwd. Ondertussen ben ik reeds enige jaren bezig en zijn er nog vele duiken gevolgd. De inzet van de monitors is mij echter steeds bij gebleven en mede via hun enthousiasme was ik dan ook gestart met het behalen van allerlei brevetten waardoor ik de gelederen kon versterken. Eerst bij de jeugd als jeugdbegeleider, daarna bij de volwassenen als assistent instructeur en sinds kort als instructeur. Ik moet toegeven dat het niet altijd even gemakkelijk was en de weg die ik afgelegd heb tot instructeur is zeker ook zijn verhaal waard. Wie weet vertel ik dat ook nog wel eens. Cheers, Peter


Nu de lange winter blijkbaar definitief het land uit is komen ook de duikers weer langzaam uit hun holen en spleten gekropen om aarzelend het toch nog wel redelijk koude water in te glijden. Hopelijk hebben zij allen ondertussen hun lidgeld betaald én hun medisch strookje binnengebracht. Om het rijk van Neptunus te betreden moet je immers én de ledenbijdrage betaald hebben én medisch gekeurd zijn. De CMAS-kaartjes 2012 golden tot 31 maart 2013 en zijn dus nu vervallen. Dit wil zeggen dat wie geen nieuwe medische keuring binnenbracht na 1 september 2012 niet langer verzekerd is! Weet dat wie duikt met een buddy die niet verzekerd is zelf wordt beschouwd als alleen duikend en is dus zelf ook niet verzekerd is! Check dus niet alleen het materiaal van je buddy bij het te water gaan maar vraag haar of hem ook of zij of hij verzekerd is! Ben je ondertussen al eens gaan kijken naar het Nelos ledenportaal? Daar kan je zelf je persoonlijke gegevens à jour houden. Dus ben je van woon- of e-mailadres veranderd, heb je een nieuw gsm-nummer, of heb je je naam of geslacht gewijzigd; aanpassen via de Nelossite! Uw secretarionnax Diederik

advies – bemiddeling – procesvoering

Ingrid JANSSENS advocaat Kasteelstraat 64-i 2220 Heist-op-den-Berg tel. : 015 - 33 07 70 fax : 015 - 33 15 55

email : [email protected] website : www.ingridjanssens.be

erkend bemiddelaar in familiezaken Nautilusclubblad – Nr25. Mei 2013 15

Hallo Aronnaxers,

Dag 2 :

Hier vinden jullie een “kort” reisverslag over onze duiktrip naar Sharm el Sheikh in Egypte.

Vertrokken we met 2 busjes naar de haven om nadien op onze boot te stappen. We hadden echt wel geluk, want het bleek een luxe-uitvoering te zijn. Eerst kregen we telkens een korte briefing van Simona, de duikschoolverantwoordelijke en onze begeleidster voor deze week en Colette, de persoonlijke buddy van Rita. Nadien konden we van de boot rechtstreeks het water in springen en opnieuw genieten van de pinacles (zuilen), de grote scholen glasvisjes die rond je hoofd zwommen enz. Er waren vandaag 3 duiken gepland en ik wilde er zeker geen enkele missen ! Tenslotte was ik naar hier gekomen om te duiken, toch … De 2e duik van de dag : een driftduik ! Joepie, rustig laten mee glijden met de stroming en niets doen … dat dachten we toch ! Niets was minder waar ! Was dat even verschieten, er moest wel degelijk gewerkt en gepalmd worden en niet zo’n klein beetje … Men had ons wel kunnen vertellen dat een driftduik bij ons wel iets anders betekent dan in Egypte ! Wel enorme scholen barracuda’s zien passeren, zij gingen wel iets sneller vooruit dan wij. Tijdens onze laatste duik van de dag doken we door een heel mooie kloof, wat een fantastische ervaring was. Plotseling waren we zelf een bezienswaardigheid geworden. Een drietal glasbodemboten snorden boven ons hoofd met een lawaai van jewelste en maar zwaaien naar ons. Maar onze vissen waren weg. Colette noemde deze boten dan ook niet onterecht, de pest van de Rode Zee.

Met enkele vrienden/duikers hadden we besloten om dit jaar naar Sharm te trekken om ons eens goed uit te leven onder water. Na heel wat telefoontjes en mails en over en weer geloop naar het reisbureau om alles perfect te laten verlopen, konden we dan eindelijk op vrijdag 5 april op avontuur vertrekken met 20 mannen / vrouwen (17 duikers en 3 sympathisanten) naar onze bestemming in Sharm el Sheikh. De meesten onder ons waren de voorbije jaren al wel eens in Egypte geweest, voor enkelen was het echter een nieuwe uitdaging. Na het fantastisch Belgische weertje achter ons gelaten te hebben, zijn we omstreeks 23.00 u eindelijk in ons hotel aanbeland en kreeg iedereen zijn kamer toegewezen. So far so good ! Dat dachten we toch ! Blijkbaar was er niet genoeg eten meer voorzien voor onze groep, dus besloot onze reisgids met ons naar een plaatselijk restaurantje te lopen in de buurt. Tot onze grote verbazing kwamen we bij een Indiër terecht. Na een “hartige” maaltijd konden we eindelijk aan onze schoonheidsslaap beginnen.

Dag 1 : Na een korte, maar verkwikkende slaap stonden onze duikers met hun gevolg al vroeg klaar om naar de duikschool te trekken. Deze bevond zich in het zusterhotel aan het strand. Eerst alle verplichte papieren ingevuld en materiaal gecheckt en we konden aan onze 1 e duik beginnen. De eerste dag waren er 2 kantduiken op het huisrif gepland, om het duiken terug wat gewoon te worden na de winter en al het materiaal te testen. En ja hoor ! Het was net zo fantastisch en mooi als ik het me kon herinneren, een onderwaterwereld om U tegen te zeggen. Net beneden kwam er een eagle ray (adelaarsrog) sierlijk naar ons toe gezwommen (nog nooit gezien), mijn vakantie kon al niet meer stuk ! De kleurenpracht van de koralen en de verschillende vissen kan je gewoonweg niet omschrijven of vastleggen op de foto, genieten is de boodschap en alle zorgen en problemen van de laatste maanden gewoon even vergeten … zalig ! Onze 2e duik ’s namiddags liet ons de andere kant van het rif zien, soms waande je je echt op de maan met kraters en al en op andere momenten was er dan weer enorm veel leven : koraalduivels, koffer-, krokodil-, trompet-, steenvissen, nemo’tjes … Iedereen genoot ten volle en was blij verrast. Zelfs Rita die haar eerste buitenduiken beleefde, vond het fantastisch en was niet meer te houden. ’s Avonds in het hotel kregen we een aparte tafel toegewezen voor onze groep, allé dat dachten we toch … Onze reisgids had dit blijkbaar niet zo begrepen en wilde met ALLE Belgen in het hotel verbroederen ?? We hebben hem dan maar vlug duidelijk gemaakt dat we op vakantie waren om te duiken en geen tijd hadden om veel uitstappen te maken of te socializen met anderen. Tijdens het avondeten werd er binnen de groep enthousiast gebrieft wie wat gezien had onder water. Ook Rita kon deze keer meepraten en kon niet wachten op de volgende duiken.


Dag 3 : Trokken we naar Ras Mohammed, het nationaal park. Hier lagen zoveel boten bij mekaar aangemeerd, dat men heel goed uit zijn doppen moest kijken, om niet op de verkeerde boot te stappen. Gelukkig hadden we allemaal onze smiley aan onze fles hangen, zodat we mekaar ook onder water gemakkelijk konden terug-vinden. Opeens kwam er een zeeschildpad tussen ons gezwommen, hier en daar zat er een kleine, grote, grotere, reuzemurene tussen de rotsen naar ons te gluren, met van die blinkende oogjes en hééél veel kleine scherpe tandjes. Zelf Sofie had begrepen dat je niet overal kan en mag aankomen. Op weg van de ene duikplaats naar de andere waren we ineens getuige van iets wat we zelf nooit willen meemaken. Enkele tientallen meters van ons verwijderd, was er een safariboot gewoon aan het zinken … De schipper was op een rif gevaren en de boot hing al gevaarlijk scheef en diep in het water. Gelukkig waren alle opvarenden veilig aan boord van een zodiac, die rond het gezonken schip dobberde. Echte ramptoeristen dat we waren, werden de nodige foto’s genomen. Daar sommigen onder ons nog wel wat duikgerief konden gebruiken, werd er ijverig gezocht in het water naar “verloren” spullen van de drenkelingen. Alles werd dan ook mooi uitgestald in het water. Toen de waterpolitie arriveerde, zijn we dan ook maar verder gevaren. In Yolanda/Shark Reef gingen we duiken in de “onderwater”Gamma. Diegenen die een nieuwe badkamer zochten, hadden hier een ruime keuze aan WCpotten, badkuipen enz Deze lagen namelijk allemaal uitgestald op de bodem. Voor ieder wat wils ! Na opnieuw 3 duiken met o.a. prachtige gorgonen, tafelkoralen, een reuze-inktvis enz. waren we ’s avonds allemaal uitgeteld, behalve de jeugd die besloot om de shisha bar in Naama Bay onveilig te maken, terwijl de oudjes in hun bed kropen.

Dag 4 :

Dag 6 :

Normaal gezien was er een rustdag gepland, maar nu we toch van geen ophouden meer wisten, hadden we samen besloten om naar het wrak de SS Thistlegorm te gaan duiken. Eén probleempje : we moesten al om 04.00 u ’s morgens opstaan !! Dit noemen ze dan vakantie !! Maar zelfs onze jeugd stond klaar op het afgesproken uur en een zonsopgang vanop het water zie je ook niet elke dag. Daar er toch wel wat wind stond, dachten we dat onze duikuitstap zou afgelast worden, maar in plaats ervan kregen we allemaal een pilletje tegen zeeziekte en weg waren we !! Er waren 2 duiken gepland. ’s Morgens stond er een verkenningstocht langs de buitenkant van het wrak op het programma, van bakboord naar stuurboord of omgekeerd. De zee was wel al tamelijk ruw en terug op de boot geraken, was niet zo simpel. De Thist was echt wel de moeite waard, dus de meesten wilden wel een 2 e duik wagen om de binnenkant van het wrak te verkennen. Hier was een tweedehandsbeurs bezig voor voertuigen : moto’s, auto’s, tanks, zelfs een treinstel stond te koop of te huur … Een proefritje was wel niet mogelijk. Naast het wrak zwom een grote school batfisch (vleermuisvissen). Fantastisch om te zien gewoon !! Toen moest er echter terug naar boven gegaan worden, de meesten hun fles stond bijna op reserve, dus hoog tijd, maar wat een miserie ! De zee was ondertussen zo wild geworden, dat iedereen enorm veel problemen had om terug aan boord te geraken : bij sommigen sloeg de paniek toe, anderen hadden zich serieus bezeerd aan de boot … het was een geweldige ervaring, maar voor mij geen 2e keer !! Na een woelige terugvaart van bijna 4 uur konden we eindelijk terug voet aan wal zetten. Sommigen hadden echt wel last om rechtop te lopen en stonden te wankelen op hun zeemansbenen, anderen voelden zich misselijk … maar al bij al is het voor iedereen nog goed afgelopen. Buiten de schrik die sommigen gepakt hadden en de blauwe plekken op ons lijf was iedereen gelukkig ongedeerd. Na het avondeten was iedereen uitgeteld en kroop dan ook vroeg onder de veren. De vermoeidheid begon zich stilletjes aan te laten voelen …

Onze laatste duikdag betekende voor iedereen een nieuwe uitdaging : een bezoek aan de Blue Hole in Dahab ! Niemand van de groep had er ooit gedoken. In de voormiddag stond de Canyon op het programma. We gingen via een grot door de Canyon op ong. 30 m diepte. Het was wel een beetje smal, maar een speciale ervaring, echt een aanrader ! De tweede duik ging van El Bells naar de Blue Hole zelf. Dit was pas echt “creepy”! We moesten eerst via een smal gat te water gaan om daarna af te dalen naar de diepte door een smalle schacht. Daarna volgden we een mooi parcours langs de rifwand, richting Blue Hole. Doordat de doorgang zo smal was, hoorde je af en toe de flessen tegen de rotsen klingelen, vandaar de naam El Bells. Onderweg kwamen we nog bruine reuze-bloemkolen tegen onder water, een “nieuwe” groente, waar je wel een paar dagen kon van eten … Het zicht dat je had bij het opstijgen in de Blue Hole was fantastisch en een hele belevenis. Af en toe zag je een apneaër op en neer gaan langs een touw, misschien onze Frank ??? Het was in elk geval een nooit te vergeten afsluiter van onze duikweek in Sharm ! Na een lekkere maaltijd in het dorpje Dahab hadden we nog even gelegenheid om langs de typische souvenirwinkeltjes te lopen en hun opdringerige verkopers. We hielden het dan ook vlug voor bekeken. Afbieden is een kunst en die gave heeft niet iedereen meegekregen blijkbaar … Na het laatste avondmaal in het hotel besloten we om met de ganse groep nog eens af te zakken naar Naama Bay by night. De vrouwen konden nog een laatste keer hun afbiedtrucs toepassen om nog enkele souvenirs te bemachtigen, de jeugd hing nog eens aan de waterpijp en de mannen aan de fles … Wat kan het leven toch mooi zijn he !

Dag 5 : 3 rustige duiken gepland in de buurt van de Tiran eilanden. Prachtige koraaltuinen met grote scholen vis gezien, net de Garden of Eden. Na het avondeten was er een citytour gepland naar het stadje Sharm el Sheikh zelf. Op het programma stond een bezoek aan het Sohoplein, een moskee, een orthodoxe kerk en de old market. Na een half uurtje vrij rond gelopen te hebben op het plein en naar een voorstelling van dansende fonteinen gekeken te hebben, ging het richting moskee. Onze gids was wel vergeten te vertellen dat we niet binnen mochten en alleen het plein rond de moskee konden bezichtigen. De orthodoxe kerk mochten we wel in en vond ik echt wel de moeite. Spijtig genoeg stelde de rest van deze uitstap niet veel voor. We werden met de ganse groep “gedropt” in een warenhuis, met de bedoeling om zo veel mogelijk souvenirs te kopen, welis-waar met een “fikse” korting voor ons en een “grote” commissie voor de gids … Toen we eindelijk konden ontsnappen uit deze “winkel”, vluchtten we naar de old market, wat ook niet zo’n goed idee bleek te zijn. Je werd zo erg lastiggevallen door opdringerige winkeliers (hetgeen wij niet gewend zijn), dat we zo vlug mogelijk terug vluchtten naar veiliger en rustiger oorden, met name de bus !! Over één ding waren we het allemaal eens, een andere uitstap met onze fameuze gids zagen we toch niet zo zitten …

Dag 7 : Onze laatste dag in Egypte ! Daar we pas ’s avonds laat terug huiswaarts keerden, konden we nog een ganse dag genieten van platte rust onder een parasol of in het zonnetje, een plons in het zwembad, de glijbanen, de lekkere gebakjes en heerlijke cocktails in de beachbar … Onze reis zat er spijtig genoeg op en na een “korte” nachtvlucht zijn we allemaal veilig en “gezond” thuis geraakt, de wraak van de farao buiten beschouwing gelaten, waar sommigen achteraf nog enkele dagen plezier aan beleefd hebben. Vrienden, het was mega-fantastisch, kei-cool, super-leuk en nog van dat alles. We waren een hechte, toffe groep, waarin zowel de jeugd als de volwassenen enorm veel plezier gemaakt hebben. Bedankt hiervoor ! Het was weer een vakantie om nooit te vergeten ! Wella



WOORDJE VAN DE DUIKSCHOOLLEIDER

De lange, koude winter heeft het ons knap lastig gemaakt, maar nu kunnen we weer lustig op pad in onze onderwaterwereld. De clubduiken zijn al enkele weken gestart en twee maal per week kan je met de club het sop in. Schrijf in via ons Forum bij “Duikbuddy’s”. In het zwembad blijven we heel het jaar door nieuwe gezichten zien : allemaal welkom in onze club ! Hopelijk vinden jullie zich terug in de waarden van onze familieclub : veiligheid en respect voor de natuur staan bij Aronnax voorop. Chris , Geert en Flor hebben de meeste van de nieuwelingen al prima voorbereid op hun buitenavontuur. De 2*D, met Jochem en Guido kregen de laatste weken hun theoretische vorming met op 27 april het theorie-en badexamen. Hopelijk zijn er (mits hier en daar een herkansing) geen gebuisden en kunnen we de volgende weken de buitenproeven succesvol afwerken. Onze girlpower-klas is meestal goed vertegenwoordigd en wordt door entraineur Dirk op een persoonlijke wijze gekneed. De 3*D , met Peter, Niels, Peter en Robert wisselen hun zwembadtrainingen af met fysiek en protocol, in afwachting tot echte examens in het najaar. Natuurlijk kunnen de buitenproeven al afgelegd worden. Hou er rekening mee dat je na 3 maand duikinactiviteit eerst 5 buitenduiken moet doen eer je aan proeven kan beginnen. Onze kandidaat 4*D Kris vordert langzaam, maar gestaag. Hopelijk kunnen we ergens in juni aansluiten voor een eindexamen. We houden jullie wel op de hoogte. Bij onze jeugdduikertjes begint het ook al te kriebelen. Op 19 mei tijdens ons Pinksterkamp kunnen zij normaal mee het rijk van Neptunus in. We hopen op veel zon de volgende weken, zodat de temperatuur boven de 12°C stijgt (we zitten bijna aan 10°C). Karin De Boer, die jarenlang onze jeugdverantwoordelijke was binnen het bestuur, heeft haar ontslag gegeven in deze functie. We bedanken Karin voor haar enorme inzet en de vele uren opoffering voor onze jeugdduikers. In het bestuur wordt ze opgevolgd door Peter Pelgrims, onze kersverse (jeugd)instructeur. We wensen hem veel succes toe en verwijzen onze jeugd en hun ouders graag naar hem door met al hun vragen en verlangens : [email protected] Voor foto-film-vragen kunnen jullie nog steeds bij Dirk Van Noten en Niels Neven terecht, en elke laatste vrijdag van de maand is er de mogelijkheid om foto’s te maken tijdens de training. Last but not least een woordje van dank aan onze apnea-voortrekkers Swa en Frank, die met hun groep ook snel naar buiten zullen trekken (oa Vodelee) Verder wil ik jullie een nieuwe Aronnax-commissie voorstellen : de Biologie-afdeling van onze club. Robert N en Filip VD volgen hun opleiding bij de biologische commissie van Nelos. Speciale weetjes vind je vanaf nu in ons clubblad. Robert zal alle bestaande boeken uit onze Aronnaxbibliotheek overnemen, enkele nieuwe aankopen realiseren en jullie op de hoogte brengen van welke boeken we hebben. Je kan die dan bij hem (gratis) ontlenen. Alle vragen ivm biologie kan je aan deze twee heren stellen. We zen dus goe bezig ! Misschien ligt het ook in jou mogelijkheden om jeugdbegeleider, redder of trainer te worden; de club betaald mee de opleiding, en eeuwige dankbaarheid en roem vallen je ten deel (en een polo van de club !).

Voor het zomerseizoen hoop ik op een traditionele ,goede opkomst bij de clubduiken en een veilige en fijne vakantieperiode voor iedereen. Een laatste woordje van dank gaat naar alle redders en lesgevers bij Aronnax . Merci iedereen. Bruno


Oplossing Brainstormers Sudoku

4

Gemakkelijk

5 Moeilijk

6 Pro


Zoek de 5 verschillen

Met dank aan :


Nautilus. Peter Pelgrims. clubblad. Nieuwe instructeur. ARONNAX.be. duikclub voor iedereen

Recommend Documents