Münster Grand Chapître d’ Allemagne 17-20 september 2015
Op 8 maart 2015 kwam de Plonsclub bijeen in het gastvrije restaurant l’Etoile te Gouda voor het jaarlijkse beraad over de volgende deelname aan een buitenlands Grand Chapître de la Châine des Rôtisseurs. Er was een goede opkomst en we genoten van heerlijke goulash en andere lekkernijen. De keuze voor een volgend reisdoel was niet moeilijk. Groot Brittannië bood weer een aantrekkelijk doel, maar moet niet ieder jaar de bestemming zijn. De andere optie was het Duitse Grand Chapître in Münster van 17-20 september en dat werd met algemene stemmen gekozen. Afgesproken werd de volgende plonsclub bijeenkomst te houden op de 2e zondag van maart 2016, ook in l’Etoile. Helaas bleek enkele maanden later, dat Marcel Jorna l’ Etoile moet sluiten, omdat de (nieuwe) eigenaar van het pand geen (noodzakelijk) onderhoud meer wenste te plegen. De Plonsclub wenst Marcel het allerbeste en een goede toekomst. Deelname aan “Münster” bleek nog niet eenvoudig. Lars Wynia nam het initiatief om een Nederlandse lijst van deelnemers te maken en stuurde deze op naar Münster. Pas in juni ontvingen alle potentiele deelnemers een prachtig uitgevoerde brochure met de aanwijzing hoe te registreren. Het leek eenvoudig, maar door kennelijk een overdaad aan aanmeldingen gaf het veel trammelant en aanleiding tot enige boze e-mails. Maar uiteindelijk waren Nederlanders allen binnenboord en kon op 17 september de tocht naar Münster beginnen. Dolf had nog een poging gedaan om een goede parkeerplaats voor één van zijn bijzondere Rolls Royces bij ons hotel Kaiserhof te krijgen, maar tevergeefs. We namen als alternatief onze nieuwe Peugeot 308, die vanaf Utrecht door Dolf ’s meesterhand werd bestuurd en goedgekeurd. Eenmaal in Duitsland vonden we in een klein dorpje een geheel leeg maar wel open kroegje, waar we met name Dolf’s honger konden stillen, maar ook voor “der kleine Hunger” was er nog een stevige maaltijd. Bij ons hotel aangekomen vonden we op de hotel-parkeerplaats achter het hotel een prima plaats, waar de auto rustig 3 dagen kon blijven staan. Wij zaten met de Esmannen in Kaiserhof, in de stad. Helaas ontbrak mevrouw Esmann-Duchateau die zich zo verheugd had op dit weekend, omdat ze was gevallen en haar bovenarm/schouder had gebroken. Haar familie hield haar via facebook op de hoogte. De andere Nederlanders zaten in hotel Möwenpick aan de rand van Münster of in Romantikhotel Hof Zur Linde buiten de stad. Van al deze hotels gingen bussen naar de plaatsen waarvoor men had ingetekend. Op de kamer troffen we een tas van de Châine aan met een tijdschema, een fles gin, een zak chocola en een folder over Münster. Die avond ging om 18.15 onze bus naar het centrale welkomst diner in Gut Havichhorst, een honderd jaar oud gebouw, recentelijk gerestaureerd, en zetel van 1
de Westfälische Reit- und Fahrschule. Het ligt in een park. Het had de hele dag al geregend en tijdens de busrit stortte het water op ons neer. Helaas bleek de bus niet voor het gebouw te kunnen komen, omdat het plein was afgezet met paaltjes. Met behulp van de chauffeur met paraplu en arm konden we toch redelijk droog en veilig bij de entree komen. In de hal met champagne ontvangst was het een vrolijk weerzien met de leden van de Plonsclub. Moshé en ik vonden al gauw onze grote “Grand Chapître” vriend Mohammed Hammam, Bailli délégué van Turkije en lid van het Conseil d’ Administration et Magistral van Parijs, die de intronisatie zou doen.
Barbara Trischler en Mohammed Hammam
Het was een blij weerzien. Hij was met ons Nederlanders en één Oostenrijker de enige buitenlander. In een mooie grote zaal dineerden we met 120 gasten aan ronde tafels van 8 personen. Dolf, Moshé en ik zaten aan tafel met een oude dame, twee heren en twee dames, allen Duits. De oude dame begon meteen ons te vragen naar “Bep” en we moesten haar vertellen dat Beb Meijerink helaas overleden was. Ze bleek een aantal Nederlandse Grand Chapîtres bezocht te hebben en herinnerde zich nog een aantal namen. Naarmate het gezelliger werd aan tafel werd duidelijk dat zij, al 36 jaar enthousiast lid, de moeder was van de twee heren en de twee dames dus haar schoondochters waren. Bij het galadiner op zaterdag kwam nog een derde zoon ten tonele, die in Groningen had gestudeerd en dus goed Nederlands sprak. Zo ontstond een band. Het was een aantrekkelijk menu: “3erlei vom kalabrischen Thunfisch met Chili und Koriander, vergezeld van Brotauswahl mit Salz- und Schalottenbutter; Perlhuhncremesuppe mit Zitronengras; Kalbsfilet in getrüffelter Madeira-jus an glasierten Zuckerchoten un MacaireKartoffeln en als dessert Cassis-Feige an Weinschaumsauce und Walnusseis.” Aan het begin van het diner heette de Bailli van Münster, Günter Naroska, alle gasten welkom met een uitvoerig speciaal welkom aan de Nederlandse groep, teveel om bij name te noemen, dus koos hij ervoor om onze plaatsnamen op te noemen. Hij deed dat in goed Nederlands; ook in latere ontmoetingen bleek hij onze taal behoorlijk meester te zijn. Tegen het einde van het diner kregen we ook nog een flyer uitgereikt over het Internationaal Grand Chapître van Duitsland & Nederland in Aken en Maastricht van 26-29 mei 2016, met als leidende titel: “Save the date”. De familie aan onze tafel sprong er meteen op in: “We zien jullie dus in Aken!”, een oproep, die we nog van veel deelnemers zouden horen. 2
Om half twaalf vertrok de bus en wij namen dierbaar afscheid van onze tafelgenoten “Am Samstag sehen wir uns wieder beim Gala Diner!” Vrijdag is traditiegetrouw de dag van de excursies. We hadden kunnen kiezen tussen drie excursies waaronder de stadswandeling, waarvoor Dolf had gekozen. Na afloop vertelde hij ons, dat hij veel kerken had gezien. Hij was onder de indruk van de vrouwelijke gids, die in één van de kerken spontaan de RK hymne Panis Angelicus had aangeheven met een prachtige volle stem, om de akoestiek van de kerk te laten horen. Ze bleek in een professioneel koor te hebben gezeten. De meeste Nederlanders hadden gekozen voor de excursie “Auf den Spuren der Annette von Droste Hülshoff”. De bus haalde eerst de deelnemers uit hotel Hof Zur Linde op, daarna kwamen wij aan de beurt en gingen we de Möwenpickers ophalen. Het was een lange bus en de chauffeur reed optimistisch de smalle weg naar de hoofdingang van het hotel in. Nadat iedereen aan boord was, bleek dat hij niet kon keren en dus volgde een achteruitrijtest van ongeveer vijf minuten tussen bomen en aan beide kanten geparkeerde auto’s. Een groot applaus was zijn welverdiende loon. De rit ging naar een landgoed buiten Münster, allereerst naar Haus Rüschhaus, een laatbarok gebouw uit de 18e eeuw, dat dienst had gedaan als boerenschuur en hooischuur, met aangebouwd een zomerhuis voor de architect Johann Conrad Schlaun (1695-1773) en zijn familie.
Het huis kreeg internationale faam omdat van 1826-1846 de in Duitsland zeer bekende schrijfster en dichteres Annette Droste-Hülshoff hier woonde en werkte. We werden door haar ‘persoonlijk’ ontvangen en rondgeleid, waarbij ze zonder onderbreken vertelde over het wel en wee van het gebouw, over Schlaun, die zeer gesteld was op rode wijn, het wel en wee van haar familie die van boeren-adel was en wat er verder nog bij hoorde. Wat me bijbleef was een verhaal, dat haar broer een lelijke domme vrouw trouwde, 22 lelijke en domme kinderen kreeg en dat zij als tante tevergeefs probeerde die aan de man, c.q. de vrouw te brengen. We bezochten de keuken en de woonvertrekken, met daarin het raam naar de keuken om te kijken of het personeel wel aan het werk was. Daarna reden we met de bus naar het familieslot Hülshoff, waar Annette geboren was. In de slotkapel kon de hele groep zitten en vervolgde Annette Droste haar 3
verhaal over de belevenissen van haar familie, doorspekt met een aantal van haar gedichten, voor de Duitsers bekend terrein, maar wij Nederlanders hadden nog nooit van haar gehoord. Ze sprak een uur lang non-stop in het Duits en daarna mochten we aan de overkant van het plein gaan lunchen. Dat was nogal chaotisch, zelfbediening met ter plekke klaargemaakte kleine gerechten, maar met 2 lange tafels met de Nederlandse groep was het gezellig op adem komen.
Het diner amical die avond was verdeeld over de restaurants van de 3 hotels. De meeste Nederlanders, onder wie wij, waren de gast van het restaurant van Romantikhotel Hof Zur Linde, met ongeveer 80 deelnemers. Het was die dag goed weer en we werden buiten ontvangen met champagne en amuses. Binnen waren weer ronde tafels. Dolf nam dit keer de plaats in van mevrouw Esmann-Duchateau, en wij zaten met Ineke en Rini. De Duitser naast mij begon meteen een gesprek “op niveau” met als vraag waarom Nederland zo vaak Holland werd genoemd. Volgens hem was Groningen ook Holland en dus gaf hij mij de ruimte voor een college Nederlandse geschiedenis met Münster als centraal punt. Hij had internationale ontwikkelingsprojecten gedaan als ingenieur in Afrika en met nog een diepgaand gesprek met Moshé was het een leuke ontmoeting. Hij zou de volgende dag geïntroniseerd worden. Het was een interessant menu met experimenten: “Amuse bouche; Galantien vom Schwarzfederhuhn, Safran-Dattel-Couscous, Fenchelsalat; Seezungröllchen, Blumenkohlpüree, Buchenpilzen mit Trüffelöl, Persilienchip; Rinderfilet met Gänseleber überbacken, Barolosauce, Wirsing-Karottenbälchen, römische Nocken; Zwetschgen–Vielfalt “gefroren-gebacken-mariniert”. En om half twaalf bracht de bus ons weer naar ons eigen hotel. De volgende dag konden we rustig ontbijten en wij, die niet naar de intronisatieceremonie gingen, hadden de dag vrij tot de bus ons om 18.30 weer zou ophalen om naar het galadiner te gaan.
4
De plaats van het galadiner stond als “verrassing” in het programma: de bus zette ons af voor het hoofdkwartier van WESTLOTTO, de grote loterij in Duitsland, een groot gebouw uit de tweede helft van de 20e eeuw met veel glas en metaal constructies. In de hal vond het de ontvangst plaats met champagne en lekkere hapjes. Het was een schouwspel van boeiende avondgewaden.
Het was de laatste avond en dus werden foto’s gemaakt van de Nederlanders op de trap.
5
Wij kwamen al gauw onze vrienden van de tafel op de eerste avond tegen met een hartelijke begroeting. Het diner was in de grote zaal boven. Die was vol met ronde tafels voor 280 gasten. (we hadden inmiddels begrepen, dat 80 Châineleden niet waren toegelaten tot het Chapître).
De manager van WESTLOTTO hield een inleiding over de zaal, waar in de tijd voordat de computer het werk deed, duizend huisvrouwen en studenten van vrijdag tot zondag alle loten uitzochten om de winnaars te bepalen. In de zaal waren ongeveer 1000 miljonairs uitgezocht. Met de computer verdwenen de handwerkers en nu werd de zaal gebruikt voor speciale evenementen. We hadden een tafel met Duitsers, die veel met elkaar communiceerden. Het diner had een experimentele opzet: zes gangen, waarbij iedere gang door een aparte Chef Cuisinier werd voorbereid, een garantie voor creatief mooi opgemaakte borden. We begonnen (om 19.30) met “Brust und Keule vom Freilandhuhn met Karotte, Kalamansi und Mais” van Andre Skupin. Drie teams bedienden de 28 tafels. Opdienen en afruimen nam uiteraard de nodige tijd, maar ook de volgende Chef nam de tijd om artistieke borden voor te bereiden. Dit werd “Blaue Garnele met Jasminblüte” van Richard Nussel. Het waren grote rauwe garnalen, waarover de meningen aan de diverse tafels zeer verdeeld waren. Ook de volgende Chef Hans-Udo Brodner nam ruim de tijd ter voorbereiding van “Steinbutt, Hokaido, schwarze Erde, Ananas Mango-Chutney”. Ondertussen nam het sociale verkeer tussen de tafels toe. De Bailli Délégué van Duitsland Klaus Tritschler gebruikte de pauze om het zilveren blad met de insignia van alle Duitse Grand Chapîtres door te geven aan de Bailli van Aken, die Wim Sluijter, Nederlandse Bailli Regionaal van Zuid-Nederland meteen meenam: van 26-29 mei 2016 zal immers het Internationaal Grand Chapître van Duitsland & Nederland plaatsvinden in Aken en Maastricht. De Duitsers leven er al helemaal naar toe. De vierde gang (inmiddels was het na elf uur) was “Heritage Angus Beef, mit Rettich, Rote Bete, Trauben” van Michael Dyllong. Moshé was intussen, om de tijd te doden, aan het dichten geslagen over het diner, de plaats en de lotto. Hij liet het lezen aan zijn buurvrouw, die de zuster bleek te zijn van de Bailli van Hamburg, die 2 plaatsen verder zat. Het gedicht , met als centraal refrein: “ and we waited for tickets for the Lottery” had succes en hij ging ermee naar Mohammed Hammam, aan de hoofdtafel. 6
Die vond het prachtig en stimuleerde Moshé om het te laten lezen aan de Lotto manager. Ook die was onder de indruk en gaf Moshé (helaas) alleen zijn businesskaart. Inmiddels was het middernacht en werd het dessert rondgedeeld:” “Glumsepudding” Westfälische Spezialitaet neu interpretiert” van Georg Maushagen. Het bleek niet echt indrukwekkend. Het late tijdstip had ook tot gevolg dat de laatste gang “Kaffee & Pralinen”van Reinhold Schmelter niet meer werd uitgeresveerd. Dat hebben we dus nog tegoed! Het was inmiddels algemeen duidelijk, dat het experiment met 6 verschillende Chefs in een onbekende keuken voor 280 gasten qua tijd volkomen was mislukt. Lars stapte dan ook naar Wim Sluijter om hem er op te wijzen, dat deze situatie in AkenMaastricht niet herhaald moest worden. Wij knepen er bij de eerste bus-mogelijkheid tussen uit, na nog een hartelijk afscheid van onze vrienden van de eerste avond. Na een korte nachtrust en een uitvoerig rustig ontbijt en een afscheid van de Bailli van Münster reden we vlot terug naar Utrecht en vandaar naar Den Haag, terugkijkend op drie boeiende dagen met vele indrukken. An de Bijll Nachenius
7
Den Haag, 27-09-2015
Overige impressies
8
