middelares en koningin

MEI - JUNI 2014

middelares en koningin

81e jaargang - Nr. 2 - Verschijnt maandelijks behalve in juni en augustus - P708351 - Afgiftekantoor Leuven Mail

Bekommerd om mensen

Pinksteren durven vieren blz. 4-5 Met Paulus op tocht blz. 6-7 Bij God mag ik geborgen zijn blz. 8-9

MARIA, ONZE MOEDER

Editoriaal

Inhoudsopgave 3

Kerkje Jeantes (Frankrijk) Fresco van Charles Eyck

De Helper, de Kracht van Boven F. Fabry

4-5

Pinksteren durven vieren M. T’Joen Een eeuwenoude spreuk laat er geen twijfel over bestaan: in mei leggen alle vogels een ei. Door de eerder warme winter waren ze er dit jaar wellicht iets vroeger bij. Een andere traditie ligt ons ook na aan het hart. De meimaand draagt niet voor niets de sympathieke naam ‘Mariamaand’, verwijzend naar de talloze Mariakapelletjes die overal in den lande extra opgefleurd worden met bloemen en waarrond tijdens de hele maand door jong en oud gebeden en gezongen werd. Wellicht houdt men de traditie niet overal evengoed in ere. Maar vele kapelletjes hebben nog wel iemand die zich erover ontfermt: iemand die liefdevol zorgt voor het onderhoud en attent tijdig de verwelkte bloemen rond het Mariabeeld vervangt door een nieuw boeket. Tijdens de maanden mei en juni zijn er meerdere vakantiedagen. Twee ervan vinden hun oorsprong in een christelijke feestdag: Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart en Pinksteren. Voordat Jezus naar de hemel opsteeg heeft Hij uitdrukkelijk beloofd te gaan bidden en de Helper te sturen. Daarmee kondigde Hij het pinksterfeest aan. Bij dat laatste feest speelde Maria een belangrijke rol. Na de hemelvaart van Jezus voelden de apostelen zich verweesd achtergelaten. Hun geloof was aan het wankelen gebracht. De verwachtingen die zij hadden van Jesus bleken niet ingelost te zijn. Zijn Koninkrijk was, anders dan ze dachten, niet van deze aarde. Welnu, op dit cruciale moment van vertwijfeling bevond Maria zich bij hen in het cenakel. Te midden van de vertwijfeling bij de apostelen was haar geloof en vertrouwen al die tijd staande gebleven. Zij hield de leerlingen op het goede spoor tot ze met Pinksteren bevangen werden door het heilige vuur. Pinksteren is ook voor ons een uitnodiging om door de inwerking van Gods Geest anders te gaan leven. Om het waakvlammetje van ons geloof te laten groeien tot een enthousiasmerend vuur.

6-7

Met Paulus op tocht (3) J. Wuyts

8-9

Bij God mag ik geborgen zijn A. Rubbens

10-11

De vreugde van de bekering M. Kemseke Regina Caeli

12-13

Voor God is niets onmogelijk M.B. de Villenfagne

14-15

De Hanswijkprocessie

19-22

Wees gegroet … in Scherpenheuvel

23

Beste religieus verhaal

24-25

Feest vieren G. Mathieu De goede oude tijd P. Trouillez

26-27

Gods ogen-blik (27) J. Meeuws

28-29

Tombola Lourdes in België Puzzelbladzijde

30-31

Wij bidden voor en met elkaar

32

Montfort-Bedevaarten 2014 2

middelares en koningin | mei - juni 2014

Pinksteren durven vieren Met Pinksteren vieren we het nieuwe, enthousiaste begin. Jezus’ bange leerlingen werden door het vuur en de wind van zijn Geest aangegrepen en omgevormd tot vrijmoedige getuigen. Met veel andere bekeerlingen gingen ze anders leven dan mensen gewoonlijk doen: eenvoudig, eensgezind, blij, delend, biddend, open voor de Geest.

Om twee redenen houden wij niet echt van Pinksteren. Naarmate we langer in het leven staan en vele ontgoochelingen in ons eigen leven oplopen en in de bredere samenleving waarnemen, hebben we het steeds moeilijker om in Pinksteren te geloven. Is een echt nieuw begin wel mogelijk? Is die hoop meer dan een droombeeld van kinderen, jongeren, naïevelingen? We scharen ons liever realistisch bij dat deel van de aanwezigen die op de eerste pinkstermorgen de apostelen van beschonkenheid verdachten (Hnd 2, 13).

Weerstand tegen de bevrijdende Geest Een tweede reden waarom we Pinksteren liever afhouden ligt in de vrees zelf anders te moeten gaan leven door de inwerking van Gods Geest. Al vinden we ons leven, de staat en de loop van de wereld ondermaats, we nemen er ‘vrede’ mee. We laten ons leven. Het zal wel onze tijd duren. We maken er ‘het beste’ van. Paulus zegt dat de Geest ons bevrijdt. Maar die bevrijding kost. In de Galatenbrief houdt hij voor: ‘Leef volgens de Geest, dan zult u niet toegeven aan uw zondige begeerte. Want de zondige natuur begeert tegen de Geest in en de Geest tegen de zondige natuur in, want ze zijn elkaars tegenstanders. Zij die Christus Jezus toebehoren, hebben de zondige natuur gekruisigd, met zijn hartstochten en begeerten’ (Gal 5, 16-17.24). 4


Sibiel – Glasicoon – Pinksteren

Is een nieuw begin wel mogelijk?

Al in het Oude Verbond Die weerhoudende ervaringen liggen al in de Schrift voorgetekend, al in het Oude Verbond. De bevrijdende Verbondsgod had zijn volk weggehaald uit de slavernij in Egypte, maar hoe vaak en hoe graag (!) wilde het terug naar die ‘veilige’ dwangplaats om niet door het vuur van veertig jaar oefenschool in het nieuwe leven te moeten trekken. Zelfs aangekomen bij Kanaän, doemde die verleiding nóg op: Toen begon de hele gemeenschap luid te roepen en het volk bleef heel de nacht jammeren. Alle Israëlieten morden tegen Mozes en Aäron en heel de gemeenschap zei tegen hen: “Waren wij maar in Egypte gestorven of anders hier in de woestijn! Waren wij maar dood! De HEER leidt ons naar dat land waar we door het zwaard zullen vallen, terwijl

onze vrouwen en kleine kinderen buitgemaakt worden. Is het niet beter om naar Egypte terug te gaan?” En zij zeiden tegen elkaar: “Laten wij een nieuwe aanvoerder kiezen en naar Egypte teruggaan” (Nu 14, 1-4).

Ons ware geluk Alles verandert echter wanneer we doorstoten naar de diepteboodschap van Pinksteren. De gave en de werking van de pinkstergeest hebben alles te maken met niets minder dan ons ware geluk. De Heilige Geest is de goddelijke, omvormende Liefdekracht! Toegegeven, op eigen kracht is de omvorming van ons leven en de samenleving tot een liefdesgemeenschap ondoenbaar. Pinksteren centreert echter onze enige hunker en droom – die naar reëel geluk – op de tussenkomst, de neerdaling, de bijstand en hulp van Gods Geest in onze geest. Zijn kunnen in ons kunnen en onvermogen. De eerste doorbraak die Gods Geest realiseerde, was die in en vanuit het graf van de Gekruisigde, de onmogelijk geachte wending van dood naar leven. De tweede doorbraak, of beter de uitbreiding en doorstraling van de verrijzenisdoorbraak, was en is de omwenteling van een zelfbetrokken bestaan naar een open en gegeven leven en samenleven.

Bijstand van een Helper Het volstaat de regelgeving van de Verrezene opnieuw op te volgen, niet meteen op eigen kracht aan het werk te gaan, niet uit ‘Jeruzalem’ weg te gaan, maar de Belofte van de Vader in eenvoud van hart te verwachten (Hnd 1, 4.46). Die beginhouding zullen christenen voortdurend aanhouden om niet te hervallen in het fiasco van het eigengereide, wankele en wankelende vertrouwen. Als we onze geest onafgebroken openhouden voor de pinkstergeest, wijken zowel de argwaan dat zijn vuur slechts een vonk zou zijn als de vrees dat wij zelf de geluksagenten moeten zijn voor een onmogelijk Liefderijk. Er is een Helper, aan eenvoudigen gegeven. Hij zint in alle open harten op het nieuw begin. Durven wij zijn bijstand aan? Van die enige, beslissende ingreep hangt nochtans

ons hele geluk af, persoonlijk, gezamenlijk. Immers, ‘de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing’ (Gal 5, 22-23). Is de liefde de eerste en enige gave van de Geest, gave die zich in velen ontvouwt, dan is de Geest dé geluksgarant. Dezelfde Paulus spreekt refreinmatig uit wat allen weten, vrezen en hopen, verlangen en nastreven: ‘Als ik de liefde niet heb, ben ik niets’ (1 Kor 13, 1-3). Michel T’Joen

Pinksteren Dit is de dag waarop wij weten dat er een Meer is dan streven, strijden, sterven. Er is een Vuur dat mensen aandrijft het kilste hart verwarmt gesloten ramen, deuren, poorten opent bijeenbrengt, heiligt, heelt. Er zal geen strijd meer zijn de één tegen de ander de ander vreemd, vijandig elk ik gespleten, radeloos. De één zal zorgen voor de ander hecht niet aan zelfbezit. De ander wordt mijn vreugde gemeente geborgenheid. Niemand mag eenzaam zijn. Michel T’Joen mei - juni 2014 | middelares en koningin

5

MET

Paulus

OP TOCHT

3

Ondertussen groeide de groep volgelingen van Jezus aan en daar moest zo vlug mogelijk een punt achter gezet worden. Ze hadden mij daarvoor aangeworven en volmacht gegeven.

Paulus heeft ons in de beide vorige bijdragen verteld over zijn herkomst, zijn opvoeding en zijn opleiding. Nu zullen we van hem vernemen hoe zijn overgang van vervolger van de christenen naar volgeling van Jezus is verlopen.

(M&K) Willen we terugkeren naar dat zien en dat horen? En tussendoor een vraagje: er zijn mensen die zeggen dat jij van je paard gevallen was …? (P.) Ik weet van geen paard. Dat is louter fantasie van mensen die meer aandacht hebben voor het dramatische van het gebeuren dan voor de inhoud en de betekenis. Er wordt ook verteld dat ik gevallen ben. Wellicht komt daar de gedachte vandaan, dat ik ‘van mijn paard’ gevallen ben. Minstens twee dingen zijn bij mij blijven naklinken. Ik werd twee keer aangesproken met mijn Joodse voornaam: “Sjaoel, Sjaoel!” En dan nog enkele woorden die mij aangrepen tot in het diepste van mijn ziel: “Waarom vervolg jij Mij?” Meteen besefte ik twee dingen tegelijk: het was Jezus die mij aansprak en Hij maakte mij duidelijk dat ik Hem raakte, wanneer ik christenen en christelijke gemeenschappen vervolgde. Of ik dat met zoveel woorden van Jezus gehoord heb of

(M&K.) Je hebt het zeker al vaak moeten vertellen, Paulus, maar wat is er op de weg naar Damascus eigenlijk gebeurd? (P.) Telkens wanneer men mij deze vraag stelt, ervaar ik, hoe moeilijk het is dit bijzondere gebeuren in mijn leven onder woorden te brengen. Het was op de eerste plaats een innerlijke beleving. Toch ook weer niet louter innerlijk, want er was iets te zien, er was iets te horen, alhoewel ik het daarover nadien met mijn reisgenoten niet eens geraakte. (M&K.) Vertel misschien eerst zo duidelijk mogelijk wat je ervan bijgebleven is. (P.) Eerst nog even dit. Je hebt dat wellicht al ondervonden, maar naargelang de jaren voorbijgaan, wordt het moeilijker om aan die ervaring niets bij te voegen en natuurlijk ook om sommige dingen niet te vergeten. Ik zal proberen. Er was licht, anders dan het hevige zonnelicht, want het was middag. Het kwam van buiten en toch was het in mij. Anderen vroegen zich af of dit licht geen hemels licht was geweest. Ik hoorde ook een stem, tegelijk weer van buiten en binnen in mij. Mijn reisgenoten beweerden dat ook zij die stem gehoord hadden, sommigen althans. Maar dat werd nooit duidelijk. (M&K) Jij zei: “… naargelang de jaren voorbijgaan.” In welk jaar is dat dan gebeurd? (P.) Ik krijg de gebeurtenissen van toen niet allemaal meer op een rijtje, maar ik weet zeker dat het in de eerste helft was van de dertiger jaren. Het Sanhedrin was nog in alle staten over wat gebeurd was rond Jezus’ levenseinde. Dat was nog maar een paar jaar geleden. 6


Rome – Sint-Pietersbasiliek – St.-Paulus

Bekering, roeping en zending

Het is weer geen navertellen van wat in Genesis 20-22 staat, maar een eigen compositie om een belangrijk Bijbelthema te onderstrepen: zeg nooit dat iets onmogelijk is. God is de Totaal Andere, alles is anders voor Hem, alles kan veranderen. De uitspraak die Sara heeft doen lachen, is bij de Aankondiging, ook van een wonderbare geboorte, ter ondersteuning van haar geloof aan Maria toegezegd.

“Wat is dat een mooie vrouw!” De vreemdeling die net bij de put is aangekomen is gefascineerd: “Wat een mooie vrouw is dat!” Hij houdt een voorbijkomend dienstmeisje aan: “Kun jij me vertellen wie de vrouw is die juist die prachtige tent in ging? Wat een koninklijke allure heeft ze!” Het meisje lacht: “Wie u daar zag is Sara, onze meesteres. En mooi is ze zeker!” “Wil je me iets meer over haar vertellen?” Met een verontschuldiging zegt ze: “Ik ben nu bezig. Vanavond heb ik wat tijd.” “En hoe heet jij?” “Ada, mijnheer, tot vanavond.” Naftali, de vreemdeling, gaat zitten met zijn rug tegen een rotsblok. Hij is een jonge koopman uit Arabië, zijn karavaan beladen met kruiden, wierook en mirre. Hij komt dwars door de woestijn en laat zijn karavaan stoppen bij drinkplaatsen om zijn dromedarissen water te geven. Morgenvroeg gaat hij weer verder, richting zee, in de hoop er zijn koopwaar met winst kwijt te raken. Naftali kijkt over het woestijnlandschap waar hij zo van houdt: in de verte de bruingele bergen met hun warme kleuren, de zandvlakte vol stenen, een eenzame boom, zeldzame graspollen die afgegraasd worden door ontzadelde dromedarissen. Verderop laat zich de aanwezigheid raden van kudden schapen en geiten. Dichter bij de put komen de bedoeïnen van zijn karavaan in contact met de stam veetelers waar de mooie Sara deel van uitmaakt.

Sara’s drama Snel valt de avond. De mensen verzamelen zich rond de brandende vuren. Naftali gaat op zoek naar het meisje van vanmiddag: “Ada? Vertel eens over je meesteres.” De vrouw gaat moeizaam zitten: “U weet al dat zij Sara heet. Al van haar jonge jaren richt ze met haar schoonheid puinhopen aan. Ongelukkig genoeg … De koning 12 middelares en koningin | mei - juni 2014

Bkerke (Libanon) – Basiliek St.-Paulus – Mozaïek Sara

VOOR GOD IS NIETS ONMOGELIJK

van Egypte wilde haar tot zijn favorite maken, toen ze 65 was. Twintig jaar later heeft koning Abimelech haar gekidnapt! Gelukkig heeft de almachtige God haar bevrijd uit zijn klauwen. Ik snap dat u verbaasd bent. Wonderlijk genoeg heeft de tijd geen vat gehad op haar schoonheid … Sara is de vrouw van ons stamhoofd Abraham. Die kudden daarginds zijn van hem. Onze baas is een rijk man. Ze zouden schatrijk kunnen zijn. Hun drama is dat zij geen kinderen kan krijgen. Abraham heeft een zoon bij een dienares, maar Sara heeft daar grote moeite mee … Weet u, ik heb nog nooit een sterretje zien schitteren in de ogen van mijn meesteres.” Ada zwijgt. In de verte hoor je nog fluisteren, loeien, blaffen, mekkeren … Langzaam wordt het vreedzaam stil. Dan komt dat magische moment waarin de duistere hemel met sterren bespikkeld is; ze lijken zo dichtbij dat je zou willen strelen … De volgende morgen, wanneer zijn karavaan zich klaarmaakt, ziet de jonge koopman Sara weer. Ze draagt een groene lentetuniek. Haar gitzwarte haren springen onder haar beige sluier uit. Ze is zo slank als een den en haar gang is kwiek en trots. Hun blikken kruisen elkaar. Ze heeft scherpe trekken, amandelkleurige ogen, wenkbrauwen als vlindervleugels, een ongelooflijk verfijnde elegantie. Hoe oud is ze eigenlijk?

Vóór en na die middag De tijd gaat voorbij … Drie jaar later kruist Naftali bij toeval de karavaan van Abraham. Hij vraagt Ada, het dienstmeisje, te spreken. “Hebt u Ada gekend? Ze is

overleden tot grote droefheid van onze meesteres. Maar kom met me mee en vertel haar zelf over uw ontmoeting met haar, dat zal haar plezier doen.” En zo komt Naftali terecht in de luxueuze tent van Sara. Hij heeft wat moeite om de vrouw te herkennen die op het zijden tapijt zit. Ze is veranderd. Ze is wat voller geworden en haar haar is nu zilverkleurig. In haar armen ligt een jongetje te brabbelen dat overeind probeert te komen, een prachtig kind.

Het verhaal “Ga zitten alstublieft en vertel me wie u bent en hoe u Ada hebt gekend.” Het is een blije stem met een licht zangerig accent. Naftali geeft een korte beschrijving van hun ontmoeting bij het vuur tijdens zijn vorige reis. En om verdere vragen te omzeilen merkt hij op: “Wat een mooi kind, zeg! Hoe heet hij?” En Sara, met een fiere glimlach: “Isaak. Ik weet, het is een vreemde naam voor een kind: ‘God maakt dat ik kan lachen’. Maar zijn komst maakte zijn vader en mij echt aan het lachen!” Naftali herinnerde zich dat Ada zei: “Ik heb nog nooit een sterretje zien schitteren in de ogen van mijn meesteres.” Terwijl Sara zo praat ziet hij niet enkel een sterretje, maar een hele sterrenhemel die haar gezicht doet oplichten. “Het kind is dus van u?” vraagt Naftali vol verbazing. “Ja, Isaaks geboorte is een wonder”, gaat ze stil verder, al spelend met haar kind. Die dag, het was middag en de zon straalde gloeiend heet. Abraham was aan het rusten onder de eik van Mamre. Plots stonden er drie vreemdelingen bij onze tenten; ze waren te voet … Abraham nodigde ze uit om wat te rusten en te eten. Hij vroeg mij om wat koeken te bakken die hij zo lekker vond. Hij liet een kalf slachten. En terwijl zij zaten te eten, bleef hij erbij staan voor als ze iets nodig hadden … Ik hield ze vanuit mijn tent in de gaten. Opeens vroegen ze: “Waar is je vrouw Sara?” Ze wisten hoe ik heet! Ik schoof het gordijn wat opzij om te zien of ik ze kende. Een van hen, de leider waarschijnlijk, keek me recht aan en zei: “In de lente kom ik terug en dan heeft je vrouw Sara een zoon!” Ik? De onvruchtbare oude vrouw? Het duizelde mij. Ik was er helemaal van ondersteboven. Tot nog toe voelde ik mij een onwerkelijk wezen. Mijn schoonheid niets dan een sluier waarachter ik verder niet bestond. Maar de blik van die man, zijn manier van spreken – hoe moet ik zeggen? – bracht me tot leven. Je hebt soms van die gebeurtenissen die zo’n indruk maken dat ze spilmomenten in je leven worden. Voor mij was er die dag een ‘vóór’ en een ‘na’. Het kwam me allemaal zo onwezenlijk over. Van de ene kant was de sluier die me belette leven te geven gescheurd, dat wist ik zeker. Van de andere kant was het te gek: ik was negentig jaar en mijn man honderd!

Is er voor God iets onmogelijk? Het hoofd van de vreemdelingen vroeg toen: “Waarom is Sara aan het lachen en vraagt ze zich af hoe zo’n oude vrouw nog een kind kan krijgen? Is er soms voor God iets onmogelijk?” En hij zei nog eens: “In de lente kom ik terug en dan heeft Sara een zoon!” Ik stamelde zoiets van dat ik echt niet gelachen had. Zijn reactie was zacht en duidelijk: “Komaan, je was wel degelijk aan het lachen!” Na hun vertrek bleef er maar één zin in mijn hoofd spelen: “Voor God is niets onmogelijk! Voor God is niets onmogelijk! Voor God is niets onmogelijk! ...” Dagen, weken, maanden gingen voorbij. Ik leefde in een zachte roes: “Voor God is niets onmogelijk!” Vroeger had ik nooit gelachen, maar nu moest ik lachen om het geringste: “Voor God is niets onmogelijk!” Toen mijn buik begon te bollen, zou het duidelijk niet lang meer duren: “Voor God is niets onmogelijk!” En hij werd geboren, dat kind van de lach: “Voor God is niets onmogelijk!” Isaak betekent alles voor mij. Eindelijk ben ik gelukkig. Gelukkig en ook constant bezorgd: ik ben bang dat hem iets zou overkomen. Ik denk dat ik dan op slag dood zou vallen … Maar waarom vertel ik u dat allemaal? U hebt dus Ada gekend? Al peinzend nam Naftali kort daarna afscheid van Sara. De vrouw die hij de eerste keer had gezien was een pracht van een mens. Maar deze keer was ze van een heel andere schoonheid …

Een dramatisch misverstand We zijn dertig jaar later. Op een avond hoorde Naftali toevallig iemand vertellen over de tragische dood van de mooie Sara. Ze was vreemd verrast geweest over geruchten die de ronde deden: Abraham zou zijn zoon Isaak gaan slachtofferen. Sara had niets kunnen doen tegen hun vertrek. Maar toen ze Abraham in de verte alleen zag terugkomen, was ze voor haar tent dood ineengezakt. Abraham had snikkend alles geprobeerd om zijn lieve Sara weer tot leven te brengen. Hij kon haar ook niet meer vertellen dat Isaak samen met hem een offer aan God had gebracht en dat zij twee daarna goed en wel uiteen waren gegaan, ieder zijns weegs. Sara was gestorven van hartstochtelijke liefde voor haar zoon … Terwijl de karavaanreiziger vertelde, dwaalden Naftali’s gedachten af naar die wondermooie oude vrouw die haar kindje wiegde en met blijde stem zei: “Voor God is niets onmogelijk!” Marie-Bénédicte de Villenfagne mei - juni 2014 | middelares en koningin 13

mei-juni 2014

Wees gegroet … in Scherpenheuvel www.scherpenheuvel.be

Santo subito! Op de tweede paaszondag werden twee pausen heilig verklaard, Johannes XXIII en Johannes Paulus II. Ze hebben meer gemeenschappelijk met elkaar dan hun naam! Het zijn allebei herders van de Kerk uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Twee pausen die het Tweede Vaticaans Concilie hebben beleefd van binnenuit. Twee pausen die van dichtbij de oorlogsgruwelen hebben meegemaakt en die hun leven en hun herdersambt in het teken van de vrede hebben gesteld. Twee pausen met een groot hart voor Maria en dat verbindt hen ook met de huidige paus, Franciscus, en met ons die Maria liefhebben. Vooral in deze maand groeten wij haar, bezoeken wij haar, noemen wij haar liefdevol met duizend namen. We doen dat niet alleen, we doen dat samen met velen in de hemel en op aarde. Luc Van Hilst, pastoor

God onze Vader, van alle eeuwen zijt Gij de Goede Herder en Gij laat uw volk niet eenzaam achter. Gij bewaart uw Kerk onder de hoede van uw heilige apostelen en Gij geeft ons de mensen die ons bijstaan in uw Naam. Zij zijn de herders die Gij hebt aangesteld, die de plaats bekleden van uw Zoon en de kudde voorgaan die zij weiden. Wij danken U voor de heilige herder Johannes XXIII die vriendelijk uw vrede uitstraalde naar alle mensen van goede wil. Wij danken U voor de heilige herder Johannes Paulus II die onvermoeibaar uw vrede bracht tot aan de uiteinden van de aarde. Geef op hun voorspraak dat ook wij blijmoedige verkondigers en bewerkers worden van uw vrede. Heilige paus Johannes XXIII, bid voor ons! Heilige paus Johannes Paulus II, bid voor ons!

Maria inspireert mei - juni 2014 | middelares en koningin 19

Groeten van de bedevaarders Bedevaart Katechetica Op 25 maart viert de Kerk elk jaar het hoogfeest van Maria-Boodschap. Een mooie dag voor een bedevaart naar Onze-Lieve-Vrouw in Scherpenheuvel. Meer dan twintig jongeren van de studentenvereniging Katechetica van de faculteit Theologie stappen samen naar Scherpenheuvel. Onder hen zelfs enkele Engelstalige internationale studenten. Door elkaar aangemoedigd komen ze intussen al enige jaren vrijwillig, in hun vrije tijd of tijdens hun lessen, bij Maria. Hoewel sommigen daardoor enkele lesuren missen, krijgen ze toch de steun van hun professoren die hen op het hart drukken ervoor te zorgen dat het een spiritueel verrijkende tocht wordt. En dat was het zeker! Om zes uur ’s ochtends zijn ze in Leuven vertrokken, na het bidden van een onzevader en de Heer de zegen te vragen over hun bedevaart. Om 13.30 uur komen ze aan bij de basiliek, na meer dan dertig kilometer stappen ‘door Vlaamse velden en het mooie Brabantse landschap’. Bovendien stoppen ze onderweg drie keer om te bidden en zich te bezinnen met een gebed, een lied, een lezing. Een keer op een kruispunt in de velden, aan de kerk van een dorp waar ze doorkwamen en ten slotte aan een witte kapel voor Maria ergens verloren in een veld. ‘Waar men gaat langs Vlaamse wegen … komt men U, Maria, tegen’ zoals we zingen in het beroemde lied, is een zin die meer dan klopt. Ook voor deze jongeren. Iedereen zingt en bidt mee terwijl ze samen opstappen naar Maria. Gertjan Buyle vertelt: “Het is een spirituele tocht. Niet enkel sportief stappen. Jawel, dat ook, maar ik ben er stil van geworden. Bovendien heb ik gedurende de zes uur durende tocht veel tijd gehad om met verschillende mensen te praten. Tijd die ik anders nooit gekregen zou hebben. De stilte die we bewust namen deed dan ook enorm deugd. Aangekomen bij Onze-Lieve-Vrouw waren velen onder ons echt moe, maar we werden opgewacht door de pastoor. Ik weet niet hoelang die er al stond, maar hij stond letterlijk te ‘wachten’ tot we er waren. Het was schoon, hij nodigde de mensen in de basiliek uit samen met ons bij Onze-Lieve-Vrouw te bidden voor wat in ons hart omgaat.” Samen met Gertjan zijn we dankbaar voor de tocht naar Maria die deze jonge mensen ondernomen hebben. Hij vertelt dat mensen zich duidelijk afvroegen naar waar die jongeren in de vroege uren, tijdens de week te voet onderweg waren. Waarom zijn die op pad? Wat bezielt die mensen toch? Ze waren blij en dankbaar naar Scherpenheuvel en Onze-Lieve-Vrouw te mogen optrekken. Aan het enthousiasme gemeten deed het hen deugd! We mogen fier op hen zijn.

20 middelares en koningin | mei - juni 2014

Een nieuw kleedje voor het genadebeeld Dit jaar zal het met Pinksteren tweehonderd jaar geleden zijn dat de ‘Broederschap van Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel’ voor de eerste keer op voetbedevaart naar Maria kwam. Dit is een feest dat men in Niel en in Scherpenheuvel niet zomaar wil laten voorbijgaan. Men is volop bezig met het beeldhouwen van een eikenhouten beeld van Onze-Lieve-Vrouw dat men in de winterkapel van de kerk van Niel en – bij grote gelegenheden – op het altaar, zal plaatsen. Maar uit dankbaarheid tegenover Maria willen de bedevaarders ook een aandenken achterlaten in het bedevaartsoord zelf. Hiermee sluiten de Nielse pelgrims aan bij een lang bestaande traditie. Zo bevinden er zich in de basiliek nog kandelaars, een kruisbeeld, … die ze ooit schonken uit dankbaarheid voor en vreugde om het onthaal dat Maria hen gaf. Na rijp beraad kwam het idee om een kleedje te schenken. Het is een cadeau dat blijft, geen geld of iets dat geen zichtbare sporen achterlaat. Bovendien is het iets speciaal waardoor de bedevaarders zich nog meer met Maria betrokken kunnen voelen. Het kleedje werd niet alleen enthousiast onthaald, maar zeker met evenveel liefde gemaakt. Urenlang, of beter gezegd dagenlang, zijn enkel vrome dames uit Niel bezig geweest met het klossen van de kant, het ontwerpen en uitsnijden van het patroon en het ineenstikken. Het duurt niet lang om het te vertellen, maar het hoeft geen betoog dat er veel tijd in gestoken is. Alles hebben ze zelf gedaan, met veel liefde en dankbaarheid in het hart om al die jaren vreugde, troost, steun en liefde die ze van Maria ontvingen en met alle bedevaarders samen konden delen. En het resulaat mag er zijn! Het bedevaartsoord is dankbaar voor het jarenlange getuigenis van de Nielse bedevaarders en voor het geschenk dat Maria mag ontvangen. Proficiat! Op zaterdag 7 juni komen de voetbedevaarders aan in Scherpenheuvel en vieren zij hun jubileum. Vanaf dan kan u het nieuwe kleedje bij Maria komen bewonderen.

mei - juni 2014 | middelares en koningin 21

Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel in de verbeelding

5 april 2014 — 29 juni 2014 Zaterdag van 14 tot 17 u. Zon- en feestdagen van 11 tot 12 u. en van 13.30 tot 17.30 u. Tentoonstelling in de barokgang (achter de basiliek) www.scherpenheuvel.be



MEI - JUNI 2014


81e jaargang - Nr. 2 - Verschijnt maandelijks behalve in juni en augustus - P708351 - Afgiftekantoor Leuven Mail

Bekommerd om mensen

ABONNEERBON MET CADEAU-KEUZE:

Wil u nauw in contact blijven met Scherpenheuvel, dan kan dit via een abonnement op het tijdschrift ‘Middelares en Koningin’. Gegevens in BLOKLETTERS a.u.b. geval deze bon in te vullen. U kan hem afgeven in de sacristie van de Gelieveinvullen in dat de balie van het onthaalcentrum Pelgrim. De nieuwebasiliek abonneeofis:aan dhr./mevr./mej./E.H./Pater/Broeder/Zuster (schrappen watDe niet past) Ook kan u hem eventueel per brief, fax of VOORNAAM e-mail sturen naar het adres onderaan vermeld. NAAM

STRAAT + NUMMER NAAM POSTNUMMER

Pinksteren durven vieren blz. 4-5 Met Paulus op tocht blz. 6-7 Bij God mag ik geborgen zijn blz. 8-9

MARIA, ONZE MOEDER

Hoe een nieuwe

GEBOORTEDATUM (in blokletters): ............................................................................................................................................. abonnee doorgeven? / /

WOONPLAATS

TEL.

abonneerbon in. Stuur hem Opvouwbare Zelfklevers De nieuweStraat abonnee als cadeau: en kiest nr.: ................................................................................................................................................................... winkeltas memoblok Icoontje O.L.V. in een gefrankeerde omslag ❏ ❏ ❏ naar: CADEAU CADEAU CADEAU Postcode en woonplaats: ........................................................................................................................................... ‘Middelares en Koningin’ Naam van de aanbrenger: dhr./mevr./mej./E.H./Pater/Broeder/Zuster (schrappen wat niet past) Diestsevest 55, ‘Middelares en Koningin’ is een mariaal maandblad van de montfortanen. Sinds mei 2012 VOORNAAM NAAM 3000 Leuven. neemt Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel er een vaste plaats in. Na ontvangst van de STRAAT + NUMMER GEBOORTEDATUM bon bezorgt de administratie van het tijdschrift u een overschrijvingsformulier. Als u nu start / / * E-mail: met het abonnement betaalt u slechts 15 euro, POSTNUMMER WOONPLAATS TEL. i.p.v. de normale prijs van 20 euro. U bespaart [email protected] / hiermee dus 5 euro. met de gegevens De aanbrenger kiest: en Koningin, Diestsevest 55, Opvouwbare Zelfklevers Middelares 3000 Leuven van de bon hiernaast winkeltas memoblok Icoontje Tel. 016 12 •O.L.V. Fax 016 29 BE12 0000 • BIC: BPOTBEB1 ❏ 30 82CADEAU ❏ 52 13 • IBAN: ❏ 4099 1792 CADEAU CADEAU * Een jaarabonnement www.montfortsite.be • e-mailadres: [email protected] (10 nummers) kost slechts Betaling: ❏ Aanbrenger / nieuwe abonnee (schrappen wat niet past) doet zelf de betaling op rekening 000-0409917-92 20 euro IBAN: BE12 0000 4099 1792 – BIC: BPOTBEB1 Scherpenheuvel bijlage bij(schrappen Middelares en Koningin abonnee wat niet past) betaalt na ontvangst van het overschrijvingsformulier. ❏ Aanbrenger / nieuwe



Verantwoordelijke uitgever: E. H. Luc Van Hilst - Rozenkranslaan 5 - 3270 Scherpenheuvel (Deze bon in een gefrankeerde omslag sturen naar Middelares en Koningin, Diestsevest 55, 3000 Leuven)

Niet op de openbare weg gooien

Voornaam: ...................................................................................................................................................................... / * Vul de hiernaast staande

Wij bidden voor en De vraag om gebed

Het is gewoon menselijk dat wij ons soms afvragen waarom we zouden bidden. Haalt het wel iets uit? Met eenvoudige woorden en concrete daden verrast paus Franciscus vaak menigeen. Vanwaar de charme die hij uitstraalt? Eén onmiskenbare reden is de kracht van het gebed, zijn persoonlijk gebed en dat van velen die hem ondersteunen. Het bidden verandert een mens, het doet op Jezus gelijken.

Een getuigenis Een van de laatste oproepen van paus Franciscus tot de massa jongeren in Rio was ondubbelzinnig: “Bid voor mij, vergeet het niet.” Tijdens zijn terugvlucht naar Rome stelde een Portugese journaliste hem de vraag waarom hij alsmaar vroeg om voor hem te bidden. Zoals steeds, in alle eenvoud, gaf hij deze getuigenis. “Ik heb dat altijd al gedaan, ook als jonge priester, maar niet zo uitdrukkelijk. Ik ben meer naar gebed gaan vragen toen ik bisschop werd. Ik voelde toen sterk aan dat ik het Volk Gods niet kon vooruithelpen

zonder Gods hulp … Want ik ken mijn limieten en de uitdagingen zijn enorm. Bovendien, u weet het, ik ben ook maar een zondaar, ik heb hulp nodig. De vraag naar ondersteuning komt bij mij spontaan op. Ook richt ik me tot de Maagd Maria en vraag haar bij de Heer voor mij te bidden. Dat gebeurt bijna zonder nadenken, die gewoonte komt recht uit het hart en spruit voort uit het bewustzijn dat ik voor mijn werk hulp nodig heb. Ik voel dat ik ze moet vragen … zo eenvoudig is dat …”

Meegedeelde oproepen De intenties die hier afgedrukt staan komen recht uit het hart van de vele medemensen, het is een roep om ondersteuning. En terecht, want voordat Jezus naar de hemel opsteeg heeft Hij uitdrukkelijk beloofd te gaan bidden en de Helper te sturen. Bovendien, vóór zijn sterven heeft Hij aan zijn Moeder gevraagd om ‘moeder’ te zijn voor de leerlingen. Hij vroeg haar dus om voor elk van haar kinderen aandacht en zorg op te brengen zoals een goede moeder doet. Laten we in deze weken tussen Pasen en Pinksteren regelmatig tijd

Onze gezamenlijke gebedsnovenen

© B. Dumont

van 31 mei (Visitatie) tot 8 juni (Pinksteren).

Dagelijks een eucharistie voor alle abonnees van Middelares en Koningin en voor hun overledenen.

30 middelares en koningin | mei - juni 2014

nemen om voor elkaar te bidden, want zoals paus Franciscus getuigt, kunnen wij allemaal best ondersteuning gebruiken. Laten we solidair zijn met onze medemensen die hier om gebed vragen voor zichzelf, voor familie en dierbaren, levenden en overledenen.

Intenties Voor mijn zoon die te kampen heeft met een zware depressie, moeilijkheden op ‘t werk en in zijn gezin – Voor een oplossing van de relatieproblemen in het gezin van onze zoon – opdat onze zoon zijn fouten zou inzien en zich terug zou inzetten voor het geluk van zijn gezin – Voor mijn kleindochter, een goede partner.

Voor onze overledenen BERG: mevr. Hilda De Cremer-Luyten. – BEVERLO: mevr. Mia OomsLeekens. – BOOISCHOT: mevr. Paula Nijs-Van Herck. – BORSBEKE: mevr. Julienne Boelaert-De Clercq. – BRAY-DUNES (Fr): dhr. Jacquelin Marteel. – BREE: mevr. Henriette Willems-Maggen. – DEINZE: mevr. Rita De Baere-Merlier. – DUISBURG: mevr. Dekerk-Charlier. – ERWETEGEM: mevr. Jeannine HogieD'Haenens. – GISTEL: mevr. Irma Vanhille-Strubbe. – IEPER: mevr. Irma Decock-Desmedt, medewerker. – IZEGEM: dhr. Firmin Vanhauwere. – KAMPENHOUT: dhr. Roger Liekens. – KESTER: dhr. Frans Herremans. – KLUIZEN: dhr. Remi Van Hoecke. – KONINGSHOOIKT: mevr. Dockx-Engels. – MEEUWEN: dhr. & mevr. Hubert SwennenMartha Kelchtermans. – MOEN: mevr. Simonne Devlieger-Vandenbulcke. – ROESELARE: mevr. Maria

met elkaar


Mariaal tijdschrift van de montfortanen 81ste Jaargang: mei - juni 2014 Het abonnementsjaar begint in APRIL en telt 10 nummers ADMINISTRATIE Middelares en Koningin, Diestsevest 55, 3000 Leuven Kantooropeningsuren: 8.00 – 12.00, 12.30 – 16.30 uur ('s vrijdags tot 14.30 uur) telefoon 016 30 82 12 fax 016 29 52 13 e-mail: [email protected] www.montfortsite.be DIRECTIE EN REDACTIE Verantwoordelijke uitgever en directie: Pater Frans Fabry Mariale Werken vzw Diestsevest 55, 3000 Leuven Btw BE 0416.682.009 Hoofdredacteur: Ria Buelens [email protected] Redactiemedewerkers: Arnoud Beke - Frans Fabry - Louis Goltstein Lenie Goltstein-Erven - Mark Kemseke Georgette Mathieu - Jan Meeuws - A. Rubbens Michel T'Joen - Luc Van Hilst - Jan Wuyts

Litouwen – Kruisheuvel

nabij

Siluva

DRUKKERIJ Van der Poorten nv, Kessel-Lo Middelares en Koningin wordt gedrukt op chloorvrij aangemaakt en 100 % gerecycleerd papier.

Vanneste-Caen. – ROOSDAAL: mevr. Beeckman-De Doncker. – SAS VAN GENT (Nl.): mej. José Dhooge. – ST-NIKLAAS: mevr. Godelieve Penneman. – TONGEREN: mevr. Maria Lambrechts-Schoenaers. – TURNHOUT: mevr. Germaine Moons-Royman; dhr. Alfons Schoenaers. – URSEL: dhr. Gilbert Scheyving, medewerker. – WAKKEN: dhr. & mevr. Adolf Persijn-Annie Van Couille. – WOLVERTEM: dhr. Mar-

FOTO'S IN DIT NUMMER: B. Dumont: blz. 30 – Image100 contemporary portraits: blz. 11 – Laera Lourdes Photo: blz. 27 – H. Poleunus: blz. 28 – J. Sermeus: blz. 10 – J. Vandegaer: blz. 1, 2, 4, 9, 12, 16-17, 24, 31.

cel Van Heymbeeck. – WOMMELGEM: mevr. Smets-Van Houtven. – WUUSTWEZEL: dhr. Karel Wouters. – ZWEVEGEM: mevr. Blanche Van Haverbeke. – ZWEVEZELE: mevr. Simona Debaeke; mevr. Lea Leenknecht-Depauw.

ABONNEMENTEN België : 20 euro Steunbijdrage: 35 euro Storting: postrekening 000-0409917-92 IBAN: BE12 0000 4099 1792 BIC: BPOTBEB1 van “Middelares en Koningin”, Diestsevest 55, 3000 Leuven.

ZELE, ANTWERPEN

Nederland : 30 euro Storten op rekeningnr. 232943915 IBAN: NL06 ABNA 0232 9439 15 BIC: ABNANL2A van “Middelares en Koningin” bij ABN-Amro, Maastricht.

Lijst afgesloten op 25 maart 2014.

Landen Europese Unie : 30 euro Alle andere landen : 35 euro

Uit dank

mei - juni 2014 | middelares en koningin 31

middelares en koningin

Recommend Documents