MG XPOWER SV
SCHELME
84
GBC GREAT BRITISH CARS
MG XPOWER SV
NEWCLASSIC
NSTREEK
Vlak voordat MG ten gronde ging, alweer bijna acht jaar geleden, leverde het merk nog een laatste streek met de in Italië gebouwde MG SV. De exponent uit dit verhaal is daar verreweg de meest bizarre uitvoering van. Het is een door de fabriek geïnitieerde en volledig straatlegale MG XPower SV met liefst 1653 pk aan de achterwielen. TEKST JEROEN BOOIJ FOTOGRAFIE MATT WOODS
GREAT BRITISH CARS
GBC
85
M
eer dan genoeg zijn er geweest: veelbelovende supercars die de fabrikanten met veel bombarie aankondigden. Niet zelden door te schermen met prestaties waarvoor zelfs ’s werelds allersnelsten zich zouden moeten schamen. Ze kwamen soms uit weinig voor de hand liggende landen. Rusland of Roemenië, Denemarken of Zwitserland. Ze werden aangeprezen als Ferrarikraker of Veyron-killer. Maar die naam waarmaken; dat deden ze maar zelden. Een van de allermooiste voorbeelden wellicht, kwam uit GrootBrittannië en ontstond in de nadagen van MG Rover. Ik citeer even uit een bericht van de firma uit 2001: ‘De verbazing was groot toen MG Rover Group in juni van dit jaar bekendmaakte dat het de Italiaanse sportautofabrikant Qvale had overgenomen’. Het bleek een strategische zet om in het bezit te komen van een van de beste sportieve chassis’ die er bestaan. Met de nieuwe sportieve afdeling MG XPower ontwikkelden de Britten vervolgens in recordtijd een nieuwe top-MG. Deze auto – een coupé – werd op
86
GBC GREAT BRITISH CARS
de Autosalon van Frankfurt in 2001 voor het eerst getoond. Prijzen waren toen nog niet bekend, maar zouden naar verluidt fors onder die van concurrenten als de Jaguar XK8, Porsche 911 en de Maserati 3200 GT liggen. ‘More power for the pound’ dus, maar inhakend op de invoering van de Europese munteenheid die toen niet lang meer op zich zou laten wachten, voegde de kersverse topman Robert Oldaker van MG Xpower daar breed grijnzend “or more excitement for the euro!” aan toe. Oldaker: “Bij Xpower vatten we de essentie van MG samen in twee woorden: outrageous fun. Maar vergis je niet. Bij ons is die uitzinnige lol een serieuze zaak.” BEWOGEN VERLEDEN
De X80, zoals de auto in eerste instantie genoemd werd, had tegen die tijd al een bewogen verleden. Sterker nog: weinig auto’s hadden nog voordat ze ter wereld kwamen al zoveel teleurstellingen veroorzaakt als deze MG. Eerst zou hij namelijk als DeTomaso Bigua de oude Italiaanse naam DeTomaso
MG XPOWER SV
NEWCLASSIC
nieuw leven in gaan blazen. Een prototype werd voor het eerst getoond op de Autosalon van Genève in 1996, naar een ontwerp van Marcello Gandini. Eén van de geinteresseerden was de Amerikaanse Kjell Qvale, die in de Bigua een prachtproject zag. Qvale wilde uiteindelijk samen met DeTomaso de auto als DeTomaso Mangusta gaan bouwen en pakte het groots aan. Maar toen de splinternieuwe fabriek in Modena klaar was voor productie, waren de verhoudingen bekoeld. Qvale besloot daarop de auto onder zijn eigen naam te gaan leveren. Als Qvale Mangusta dus. Deze Mangusta maakte nog altijd gebruik van het oorspronkelijke roestvrijstalen chassis naar een ontwerp van de voormalig Formule 1-designer Enrique Scalabroni. De carrosserie werd volledig van carbon gemaakt en onder de motorkap kwam een 305 pk sterke Ford V8. Met gesloten dak kon hij voor een coupé doorgaan; open was het een Targa of een roadster. Kopers lagen echter bepaald niet in de rij, en na ongeveer 275 exemplaren verkocht Qvale het hele project in 2001 aan MG Rover. Met behulp van designer Peter Stevens werd de Mangusta nu getransformeerd in de MG X80. MG Rover kondigde de auto aan voor de
GREAT BRITISH CARS
GBC
87
zomer van 2002 en dat gebeurde ook. De uiteindelijke naam werd MG XPower SV en er kwamen versies met 324- en met 390 pk. Kort daarvoor interviewde ik Peter Stevens, die toen vertelde: “De XPower SV is er straks in verschillende uitvoeringen. Met 324 pk onder de motorkap is de basisuitvoering al goed voor prestaties die andere sportauto’s het leven zuur maken, maar daarnaast zijn er straks MG’s SV te koop met vermogens van 410, 465, 765 tot zelfs 965 pk.” Hij zei het echt. Stevens: “Of we die laatste ook werkelijk zullen verkopen? Jawel, maar het gaat om kleine aantallen. Ongeacht de prijs hebben we sowieso al twee klanten die hem willen. Wie dat zijn, kan ik niet zeggen, maar één ervan is een Chinees met een ongekende autocollectie.” Stapt MG daarmee niet af van het oude ideaal waarin betaalbare sportauto’s haalbaar werden voor een groot publiek?, wilde ik weten. Stevens: “Historisch
88
GBC GREAT BRITISH CARS
gezien heeft MG meer van dit soort kostbare auto’s gehad. De R- en Q-types uit de jaren dertig bijvoorbeeld. Dat waren vooruitstrevende raceauto’s, die toen ook duur waren en waar er maar weinig van werden gemaakt. Net als de van een supercharger voorziene K3. Daarnáást heeft het programma vooral altijd uit betaalbare sportauto’s bestaan. Die waren er toen en die zijn er nu in de vorm van de Z-serie en de TF. De XPower SV is een ambitieus project. Er zal ook geen enkele twijfel bestaan over wat die auto kan. Dat geldt op de eerste plaats voor het ontwerp. Hij zal veel ontzag inboezemen. Misschien dat we er dit jaar wel de 24-uursrace van Le Mans mee gaan rijden, dat weten we nog niet.” Het was duidelijk dat MG Rover aan ambitie geen gebrek had. DONKERE WOLKEN
Maar zover kwam het allemaal niet. De MG XPower SV werd wel degelijk geïntroduceerd en ondergete-
MG XPOWER SV
NEWCLASSIC
kende maakte zelfs de officiële persintroductie mee, waarbij een aantal SV’s in verschillende motorvarianten was te rijden op de kronkelende wegen in en nabij de fabriek in Longbridge. Bij de fraaie hal die speciaal voor de fabricage van deze auto’s die MG had ingericht stonden tien, vijftien SV’s in verschillende stadia van afbouw. De instapversie met 4.6 liter V8 zette inderdaad 324 pk op de achterwielen en sprintte in 5,3 seconden naar de 100 km/h-grens. Dan was er nog de SV-R met vijfliter motor en een vermogen van 390 pk, goed voor een top van 314 km/h. Een beest van een auto; desgewenst goed voor wielspin op ieder moment, zo herinner ik mij. Maar donkere wolken pakten zich toen al samen boven de Britse autofabrikant. Snel werd duidelijk dat de XPower SV een laatste stuiptrekking van een leeggeplukte firma bleek te zijn. Na 82 stuks te hebben gebouwd was de eens zo trotse autofabrikant failliet en werden de vier directieleden als ‘The Phoenix Four’ weggezet in de Britse pers. De 965 pk-versie met nitro-injectie waarover gesproken werd kwam er nooit. Of toch wel? Pas recentelijk hoorde ik van Jon Webster en zijn firma
GREAT BRITISH CARS
GBC
89
Webster Race Engineering in Northamptonshire. Jon bleek de handen met MG Rover kort na de introductie van de XPower SV ineen te hebben geslagen. Dit om de ‘1000 pk-auto’ daadwerkelijk te gaan bouwen als een prestigeproject voor de autofabrikant. Het idee was eenvoudig: het potentieel van de XPower SV op zowel de weg als het circuit zou worden onderstreept door het vermogen maximaal op te voeren, terwijl de auto er relatief standaard uit moest blijven zien. Maar Webster was nog maar halverwege het project toen zijn opdrachtgever failliet werd verklaard. Wat nu te doen? Webster besloot door te zetten en de auto af te bouwen, nu dan ter promotie van zijn eigen bedrijf. En dan moest hij gelijk maar tot het uiterste gaan, nietwaar? En zo gebeurde het. De standaard 4.6 liter Ford-motor werd vervangen door een exemplaar met een inhoud van ruim 6.5 liter en de specificaties werden nu nagenoeg gelijk aan die van een NASCAR racewagen. Er kwam een motormanagementsysteem van Motec dat samen met die laatstgenoemde firma specifiek voor deze auto werd gemaakt, maar het
90
GBC GREAT BRITISH CARS
meest in het oog springend is de gigantische 30 kilogram zware turbo met een inlaat van 125 millimeter. Deze is goed voor een vermogen tot 2300 pk, maar zover komt Jon’s MG niet. Webster heeft zijn auto op de rollenbank gehad en kwam maximaal tot een 1653 pk aan de achterwielen. STRAATLEGAAL
De versnellingsbak is een zogenaamde ‘self-shifter’ met twee gangen die vooral in de dragracing gebruikt wordt. Denk echter niet dat deze auto zich nooit buiten de dragstrip vertoont. Hij is volledig straatlegaal. Hoe het rijdt? Volgens Jon Webster kan hij het volledige vermogen niet kwijt totdat de auto flink op snelheid is, omdat de relatief smalle banden (265/40 ZR18!) de overstelpende vermogen niet aankunnen en blijven slippen. Dat betekent in de meest extreme acceleratietoestand dus zelfs met half gas wegrijden! Maar als je dat eenmaal onder de knie hebt, kun je belachelijk snelle sprints maken. Websters snelste kwartmijl op het circuit van Santa Pod is 8,84 seconden, waarbij de
MG XPOWER SV
NEWCLASSIC
RILEY XPOWER SV? MG Rover mag in 2005 dan ten onder zijn gegaan - en daarmee ook het DeTomaso/Qvale/XPower-project hebben meegesleept - de auto zou twee jaar later alsnog een teken van leven geven. In 2007 meldde ene William Riley dat hij de rechten van de auto had overgenomen van PriceWaterhouseCoopers uit het faillissement van MG Rover. Hij claimde een nazaat te zijn van Riley Motors-oprichter William Riley en kondigde aan binnen twee jaar een nieuwe versie van de XPower SV te gaan leveren, nota bene onder de Riley-merknaam. Toen de afstammelingenclaim echter niet hard kon worden gemaakt, meldde hij de auto te gaan bouwen als MG XPower WR, met zijn initialen in de type-aanduiding. Dit alles in het gehucht Eardiston in Worcestershire. Dankzij een supercharger zou de motor nu goed zijn voor 547 pk en er werd gesproken over een vanafprijs van 75.000 pond. De naam MG was echter inmiddels in het bezit gekomen van de Chinese firma Nanjing, die Riley aanklaagde voor gebruik van de naam. Voordat het tot een uitspraak kwam, kreeg Riley het eerst aan de stok met twee van zijn medewerkers die hem eveneens voor de rechter sleepten wegen wanbetaling. Toen Riley kort daarop werd aangehouden omdat hij een van zijn nieuwe MG’s zou hebben gestolen terwijl deze al was verkocht en hij ook nog eens de zaak tegen Nanjing verloor, viel het doek opnieuw voor de auto. Of het ditmaal voorgoed was? Dat kan alleen de tijd ons leren.
auto werd geklokt op een snelheid van zo’n 264 km/h. Als je nagaat dat de 1001 pk sterke Bugatti Veyron er net geen tien seconden over doet en daarbij een snelheid van 225 km/h haalt, is het niet gek. En hoe zit dat met de topsnelheid? Jon heeft het nooit uitgeprobeerd, al was het alleen al omdat er geen circuit in de nabijheid is waarop het zou kunnen proberen. Maar een rekensommetje is snel gemaakt, en als je nagaat dat de motor geprogrammeerd is om 9.000 toeren per minuut aan te kunnen, dan kom je uit op een topsnelheid van ruim 418 km/h. Inderdaad: een Veyron-killer. Maar of die snelheid ook ooit gereden gaat worden blijft de vraag. Jon Webster heeft zijn MG inmiddels verkocht om zich op het volgende project te storten.
GREAT BRITISH CARS
GBC
91
